Tag:

θέατρο

ΘΕΑΤΡΟΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

ΧΑΡΗΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ: “ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗΣΗ.”

written by The K-magazine

Μία συζήτηση με τον ταλαντούχο ηθοποιό, Χάρη Μαυρουδή, που συμμετέχει για δεύτερη χρονιά στην -τιμημένη με το Βραβείο «Κάρολος Κουν»- παράσταση “Οιδίπους Τύραννος” του Σοφοκλή, μας μεταφέρει από τις ηθικές αξίες του παρελθόντος στην επικαιρότητα του σήμερα…

Μιλήστε μου λίγο για τους ρόλους σας και για τον τρόπο που τους προσεγγίσατε.

Έχω τη χαρά φέτος να συμμετέχω στην παράσταση Οιδίπους Τύραννος. Ένα εκ των σπουδαιότερων κατά την άποψή μου αρχαίων δραμάτων. Αυτό που κάνει αυτό το έργο τόσο σπουδαίο, είναι πως ζούμε σε μια εποχή που η αδικία, η ανισότητα, η αλαζονεία της εξουσίας, η πενία επιχειρημάτων,  η παραίτηση του κόσμου, η μοιρολατρία και η συγκέντρωση της εξουσίας σε όλο και πιο αυταρχικές ηγεσίες, είναι κοινά στοιχεία του σήμερα με αυτά που ο Σοφοκλής καταπιάνεται στο έργο του. Αυτή η πραγματικότητα είναι τα στοιχεία προσέγγισης των ρόλων μου, δηλαδή του κορυφαίου στον χορό και του Αγγέλου/βοσκού που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας προκειμένου να αρχίσει να λύνεται το νήμα της ιστορίας. Η σκηνοθεσία της παράστασης άξια έφερε στον Θανάση Σαράντο το βραβείο σκηνοθεσίας “Κάρολος Κουν”, οπότε η προσέγγισή μου είναι και βασισμένη στην προσέγγιση του σκηνοθέτη μας, ο οποίος προσπάθησε να αναδείξει το ανθρώπινο πρόσωπο πίσω από κάθε πράξη που συντελείται στο έργο μας.

Τι κάνει τη συγκεκριμένη τραγωδία τόσο επίκαιρη;

Ο Οιδίπους Τύραννος είναι ένα έργο πολλών επιπέδων. Ανέλυσα και προηγουμένως κάποια στοιχεία που αναδεικνύουν την επίκαιρη σημασία του. Θέλω όμως να σταθώ ίσως στο πιο σημαντικό: τη μοιρολατρία. Σήμερα είναι νομίζω κοινώς αποδεκτό γεγονός πως ο κόσμος έχει απομακρυνθεί από την ενασχόλησή του με την Πολιτική. Αυτό έχει διαφορετικές αιτίες αναλόγως και με τις πολιτικές αφετηρίες των ανθρώπων. Από τη μια η εδραίωση του καπιταλιστικού συστήματος, έχει ριζωθεί στις συνειδήσεις των πολιτών αποδεχόμενοι μοιρολατρικά πως η ανισότητα είναι στοιχείο δομικό και αναπόφευκτο της ίδιας της ύπαρξης της κοινωνίας και από την άλλη η αριστερά τουλάχιστον στην Ευρώπη, δεν έχει καταφέρει να πείσει την πλειοψηφία των πολιτών για μια ρεαλιστική αντιπρόταση, ικανή να ορθώσει σύγχρονο λόγο και όραμα που θα απαντήσει στο αδιέξοδο των ανθρώπων. Αυτή η αποστροφή προς την πολιτική έχει προκαλέσει εκτός της απογοήτευσης, την πεποίθηση πως τίποτα δεν αλλάζει και πως μέσω του ατομικισμού μπορεί μόνο να υπάρξει μια σωτηρία από την ολοένα και πιο δυσβάσταχτη προσπάθεια επιβίωσης. Όταν όμως η κοινωνία δεν συντάσσεται σε έναν κοινό σκοπό αλλά μεμονωμένα προσπαθεί να αντιδράσει, συντρίβεται στα συμφέροντα της καθεστηκυίας εξουσίας και το μόνο που πράττει είναι η απραξία της μοιρολατρίας. Έτσι και ο κεντρικός ήρωας του Σοφοκλή, αποδεχόμενος την ισχύ ενός χρησμού, οδηγείται στην αυτοεκπληρούμενη προφητεία και την αυτοκαταστροφή του.   

 

Ο Οιδίποδας θέλει να σώσει τον λαό του, κάνει τα πάντα γι’ αυτό και στο τέλος ανακαλύπτει πως η πηγή του κακού είναι ο ίδιος. Λείπει η αυτογνωσία στους σημερινούς ηγέτες;

Οι σημερινοί ηγέτες απομακρύνονται από την κοινωνία και αδυνατούν να αντιληφθούν τα αδιέξοδα και την διάσταση των αναγκών και των αιτημάτων της. Αυτό φυσικά δεν είναι τωρινό «επίτευγμα» αλλά διαχρονικό. Δεν είναι νομοτελειακό αλλά είναι το σύνηθες. Ίσως για αυτό σε κάποιες χώρες υπάρχει και ο συνταγματικός περιορισμός στον αριθμό των θητειών που κάποιος μπορεί να παραμένει στην εξουσία. Όταν απομακρύνεσαι από την κοινωνία που σε δημιούργησε, μεταλλάσσεσαι σε κάτι διαφορετικό και αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως κάτι ανώτερο. Σταματάς να νιώθεις και να αποδέχεσαι τις αδυναμίες σου, το πεπερασμένο των δυνατοτήτων σου και αδυνατείς να αντιληφθείς αυτό που έχεις γίνει. Ίσως μάλιστα να απομακρύνεις και τους κοντινούς σου ανθρώπους που από αγάπη προσπαθούν να σε αφυπνίσουν. Αυτό δεν γίνεται μόνο σε όσους έχουν ηγετική θέση στην κοινωνία αλλά και με όσους έχουν οποιαδήποτε εξουσία. Ακόμα και στον επαγγελματικό τους χώρο.

Είναι μοιραία η αλαζονεία στους έχοντες εξουσία;

Η μονολεκτική απάντηση είναι πως όχι! Η πραγματικότητα όμως δείχνει πως οι περισσότεροι άνθρωποι που ασκούν εξουσία, υποκύπτουν στην αλαζονεία και την έπαρση. Θεωρώ πως αυτό συμβαίνει γιατί δεν διαθέτουν τις βάσεις αυτές, που θα τους προστατέψουν από το δηλητήριο της εξουσίας. Πιστεύω πως ευθύνη φέρουν και όσοι βρίσκονται κοντά τους επειδή προκειμένου να εξασφαλίσουν οφέλη από την εξουσία, συμπεριφέρονται υποτακτικά, με κολακεία και δουλοπρέπεια, θολώνοντας την κρίση του έχων εξουσία και επί της ουσίας, εκμαυλίζοντάς τον!

Μπορεί ένας άνθρωπος να ξεφύγει από το πεπρωμένο του;

Δεν πιστεύω στο πεπρωμένο. Πιστεύω στη βούληση. Ναι είναι πραγματικότητα πως η αφετηρία και η ταξική καταγωγή μας, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το «πεπρωμένο» μας. Ζούμε μάλιστα σε μια περίοδο που η παιδεία αποκτά όλο και περισσότερο ταξικά χαρακτηριστικά δυσχεραίνοντας ακόμα περισσότερο την όποια «διαφυγή». Αν βρεθούν όμως στη ζωή μας κάποιοι φωτεινοί άνθρωποι που θα μας δείξουν μια άλλη προοπτική και παλέψουμε για αυτήν, θεωρώ πως έστω και με λιγότερα μέσα, ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να επιλέξει το δικό του πεπρωμένο. Επειδή όμως πιστεύω στη συλλογική προσπάθεια και όχι στον ατομικισμό, θεωρώ πως χρέος της κοινωνίας είναι η διεκδίκηση αυτών των συνθηκών, που θα εξαλείφουν τους παράγοντες που εν μέρη προκαθορίζουν τις επιλογές και τη διαδρομή μας.  

Εκτός από την υποκριτική, ασχολείστε πολλά χρόνια με τα κοινά. Πώς αποφασίσατε να εμπλακείτε με την πολιτική και ποια η μεγαλύτερη ηθική σας νίκη μέχρι σήμερα;

Νομίζω πως πάντα ήμουν πολιτικό ον ακόμα και πριν ασχοληθώ με τον τρόπο που σήμερα συμμετέχω στα κοινά. Η πολιτική έχει μια διασταλτική έννοια στο μυαλό μου και αφορά την στάση και την ευθύνη του καθενός μας στα ζητήματα που αφορούν τον τρόπο διαχείρισης της ζωής μας. Όταν αυτό αφορά την συλλογική μας δράση ονομάζεται πολιτική. Και από μικρός πίστευα πως η συμμετοχή μας σε αυτή τη διαδικασία είναι μονόδρομος. Διαφορετικά μπορεί να μην εξορίζεσαι όπως συνέβαινε μερικές χιλιάδες χρόνια νωρίτερα, αλλά εξαιρείς τον εαυτό σου από κάθε δυνατότητα συνδιαμόρφωσης του παρόντος και του μέλλοντος.

Πριν από 5 χρόνια λοιπόν περίπου συντάχθηκα μαζί με ανθρώπους που είχαν ήδη δοκιμαστεί με επιτυχία στην διαμόρφωση της πολιτικής σε τοπικό επίπεδο στον Δήμο Χαλανδρίου. Με ανθρώπους με κοινή πολιτική αντίληψη, αξίες και ήθος και προσπάθησα να συμβάλλω και εγώ σε αυτή την κοινή προσπάθεια. Στις πρώτες εκλογές που συμμετείχα ήμουν ο τελευταίος εκλεγμένος στο ψηφοδέλτιο αλλά ο Δήμαρχος μου έδωσε τη δυνατότητα να αναλάβω την αντιδημαρχία Αθλητισμού και εξυπηρέτησης των πολιτών, ενώ μετά τις τελευταίες εκλογές ανέλαβα την ευθύνη του Περιβάλλοντος και της Πολιτικής Προστασίας.

Αυτά τα χρόνια είδα την πόλη μου να αλλάζει προς το καλύτερο, να αναβαθμίζεται η ποιότητα της ζωής μας, δώσαμε πιστεύω έναν αγώνα προκειμένου οι πολίτες να συμμετέχουν όλο και πιο ενεργά και να δημιουργούμε σταθερά τις υποδομές προκειμένου να κατακτήσουμε ως κοινωνία ζητήματα που τα προηγούμενα χρόνια ήταν εκτός κάθε προσδοκίας. Αυτός ο κοινός μας αγώνας, είναι μια συλλογική ηθική νίκη. Σε προσωπικό επίπεδο όμως θεωρώ πως η ευαισθησία, η ευγένεια και το ήθος που διαμορφώνουν τα δυο μου παιδιά που σήμερα είναι 18 και 16 χρονών, είναι η μεγαλύτερη ηθική νίκη. Και αυτό μπορεί να είναι και πολιτική!

Γιατί η διαμόρφωση μιας κοινωνίας είναι πολιτικό ζήτημα και συντελείται μέσα από τις επόμενες γενιές.

Info:

«Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή. Σκηνοθεσία, δραματουργική επεξεργασία και ερμηνεία του ομώνυμου ρόλου, Θανάσης Σαράντος. Από 18 Νοεμβρίου και για 15 μόνο παραστάσεις στο «Από Μηχανής» Θέατρο.

Προπώληση: more.com Προσφορά προπώλησης: 10 €

0 comments
1 FacebookTwitterPinterestEmail
ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΘΕΑΤΡΟ: «ΕΙΜΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ» ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΛΟΥΔΑΡΟ

written by The K-magazine

Ο Αντώνης  Λουδάρος, με τη διπλή ιδιότητα του ηθοποιού – σκηνοθέτη, θα παρουσιάζει,  το βραβευμένο με PULITZER και TONY 2004 θεατρικό έργο του Doug  Wright  «Είμαι η γυναίκα μου», κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στο θέατρο Μεταξουργείο από τις 18 Νοεμβρίου.

Ο καταξιωμένος ηθοποιός φέρνει στη σκηνή τη συγκλονιστική, αληθινή ιστορία της Charlotte Von Mahlsdorf, της πιο διάσημης Γερμανίδας trans γυναίκας, η οποία επιβίωσε από δύο καταπιεστικά καθεστώτα (Το ναζιστικό και το κομμουνιστικό καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας).

Η Charlotte ήταν μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που κακοποιήθηκε, επέζησε, λατρεύτηκε και πρόδωσε. Μία μοναχική προσωπικότητα, πρωτοπόρος στην έκφραση της ταυτότητας της, σε μία περίοδο όπου η κοινωνία δεν ήταν έτοιμη να αποδεχτεί την ύπαρξη trans ατόμων.

Εκτός όμως από την Charlotte, ο Αντώνης Λουδάρος, με ευρηματικό τρόπο, θα ερμηνεύσει και τους υπόλοιπους, τριάντα, ρόλους του έργου.

 Ένας ηθοποιός, τριάντα ρόλοι!!!  Στο θέατρο Μεταξουργείο (Ακαδήμου 14, Αθήνα), κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00. Από 18/11.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:

Σκηνοθεσία: Αντώνης Λουδάρος

Κείμενο: Doug Wright

Μετάφραση: Ιωσήφ Βαρδάκης

Διασκευή – Θεατρική Απόδοση: Ροδή Στεφανίδου

Βοηθός Σκηνοθέτης: Γωγώ Μαρινάκου

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ STAND UP COMEDY: «ΣΟΥΠΕΡ ΑΤΟΥ»

written by The K-magazine

ΣΟΥΠΕΡ ΑΤΟΥ – το πιο δυνατό χαρτί στη νυχτερινή διασκέδαση της Αθήνας έρχεται στο VOX από τη Δευτέρα 21 Οκτωβρίου και κάθε Δευτέρα Ένα χαρτί που κερδάει όλα τα άλλα λέμε!

Μία μουσικοκωμική παράσταση για το σήμερα, το χθες και για άλλα βαρύγδουπα χρονικά επιρρήματα. Ιδωμένη μέσα από τα μάτια της ομάδας, η πραγματικότητα μπορεί να γίνει πολύ πιο γλυκιά, νοσταλγική και αστεία. Και κάφρικη. Το μόνο που χρειάζεται κάποιος για να
απολαύσει την παράσταση είναι να αφήσει τις έγνοιες του στην πόρτα.

Το ΣΟΥΠΕΡ ΑΤΟΥ έχει τα πάντα. Τραγούδι, χορό, κωμικά σκετς, κωμικό αυτοσχεδιασμό και παιχνίδι με το κοινό. Θα έχει και διάλειμμα.

Οι συντελεστές του ξεκίνησαν για να φτιάξουν ένα θεατρικό έργο αλλά μετά από πολύωρες διαβουλεύσεις και εξωφρενικά ενοίκια, αποφάσισαν να πάνε κατευθείαν στη πηγή.

Στο να διασκεδάζουν τον κόσμο, χωρίς πολλά πολλά. Με το πιο δυνατό τους χαρτί στο χέρι.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης

Κείμενα: Ζήσης Ρούμπος, Λάμπρος Φισφής

Συμμετέχουν: Δημήτρης Μακαλιάς, Ζήσης Ρούμπος, Λάμπρος Φισφής, Χάρης Χιώτης, Αντιγόνη Ψυχράμη, Παρθένα Χοροζίδου, Σάρα Τοσκάνο, Άννα Φιλιππάκη, Μαρία Παπαφωτίου, Κώστας Γάκης

Μουσική επιμέλεια: Στέλιος Φραγκούς

Χορογραφίες: Χριστίνα Βασιλοπούλου Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα – Φαίη Κοσμίδου

Μουσικοί επί σκηνής: Στέλιος Φραγκούς/πιάνο, πλήκτρα, Μάριος Λαζ Ιωαννίδης/κιθάρα, Θανάσης Τσακιράκης/τύμπανα, Yoel Soto/μπάσο, Κώστας Γάκης/Κιθάρα, πιάνο

Tickets: more.com

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΘΕΑΤΡΟ: Vitrioli

written by The K-magazine

Τι συμβαίνει όταν ένα αγόρι αρνείται να μεγαλώσει; Τι ακολουθεί όταν κάποιος πάρει θέση απέναντι στον κόσμο;

Αρχετυπικές μορφές, συμπλέγματα και αντιηρωισμοί σε μια ζωή ασματική.

Ένα “ποίημα” για το δηλητήριο μέσα κι έξω από εμάς, τη χαμένη μας παιδικότητα και τις σχέσεις μας που πότε είναι ευλογία, πότε πηγή ηδονικής δυστυχίας.

Τεράστια ισοπεδωτική μηχανή, αυτό που λέμε κοινωνία.

“Κατανάλωσε τον χρόνο σου, δεν είναι και πολύς, όμως προς το παρόν είναι όλος δικός σου και δε θα ‘χεις ποτέ ξανά την ευκαιρία.”

Σημείωμα σκηνοθέτιδας:

(Η ζωή μας μια παρένθεση, μια άνω τέλεια, ένα κόμμα, μια ανάσα.

Μια συντομία.

Κοιμάσαι και ονειρεύεσαι ιλαροτραγωδίες, ξυπνάς και αναρωτιέσαι πόσο κοστίζει η ζωή σου.

Το μόνο σίγουρο· Ο τρισδιάστατος κόσμος του Μαυριτσάκη.

Σε καταπίνει με ευχαρίστηση, το αναπότρεπτο.

Χαίρω πολύ είμαι η άβυσσος,

Ο χρόνος

Μάζες, εγκλωβισμός, αποσύνθεση

ὕβρις , ἄτη , νέμεσις , τίσις

Nice to me(a)t you.

θα γίνεις θυσία στο βωμό της εξέλιξης.

Το παιχνίδι με το φως, η αίσθηση του μεταφυσικού, η γέννηση και ο θάνατος και η αιώνια κυκλικότητα

Σχήματα, γεύσεις, σάλια, υγρά, ένστικτα

Ένα μανιφέστο στη κατάρρευση

Στην όποια κατάρρευση στον κόσμο της υστεροφημίας

Μήτρα μας το τώρα

Γενεσιουργός αιτία το παράδοξο

Εργαλείο μας το όνειρο)

Ερμηνεύουν:

Οδύσσεια Μπουγά, Γιάννης Σέρρης, Άγγελος Λιάγκος, Κατερίνα Μοίρα, Δημήτρης Κολλιός, Αντώνης Καραστεργίου

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Άρτεμις Βρεττού / Βοηθός σκηνοθέτη: Νίκος Χρονόπουλος / Μουσική επιμέλεια: Μαρία Βρεττού / Επιμέλεια κίνησης: Μαρία Φαλιακάκη

Ημερομηνίες παράστασης:
  • Δευτέρα 13/05
  • Τρίτη 14/05
  • Δευτέρα 20/05
  • Τρίτη 21/05
  • Δευτέρα 27/05
  • Τρίτη 28/05
  • Δευτέρα 03/06
  • Τρίτη 04/06

Ώρα έναρξης 21:00

Ένα έργο του Γιάννη Μαυριτσάκη στο Μ54 Artspace

Για κρατήσεις ή περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε εδώ

0 comments
1 FacebookTwitterPinterestEmail
ΘΕΑΤΡΟ

«ΚΙ ΑΠΟ ΣΜΥΡΝΗ… ΣΑΛΟΝΙΚΗ» ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

written by The K-magazine

Η τεράστια αθηναϊκή επιτυχία με τα καθημερινά sold out μεταφέρεται επιτέλους στη Θεσσαλονίκη από 12 Ιανουαρίου 2024 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.

Μία καινούργια Πατρίδα! Από την Σμύρνη… Στην Σαλονίκη.

Η πρώτη παράσταση «Σμύρνη μου αγαπημένη», η οποία αποτέλεσε μία από τις εμβληματικότερες παραστάσεις του ελληνικού θεάτρου και η οποία μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, αφήνει τους ήρωες του έργου σε μία βάρκα να ταξιδεύουν προς την Ελλάδα.

Η θεατρική παράσταση «ΚΙ ΑΠΟ ΣΜΥΡΝΗ… ΣΑΛΟΝΙΚΗ» παρουσιάζει τη συνέχεια της ζωής των πρωταγωνιστών, όταν φτάνουν στη Θεσσαλονίκη, η οποία γίνεται η νέα τους πατρίδα. Εκεί, προσπαθούν να επουλώσουν τα τραύματά τους και να χτίσουν ξανά τη ζωή τους. Η Σαλονίκη γίνεται η πατρίδα των προσφύγων. Μια πολυπολιτισμική πόλη με ντόπιους, πρόσφυγες, Πόντιους και Εβραίους που ζουν αρμονικά, παρά τις διαφορές τους. Το έργο παρακολουθεί την πορεία της οικογένειας, και πολλών νέων χαρακτήρων, την περίοδο από την καταστροφή μέχρι την αρχή του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ωστόσο, η Φιλιώ Μπαλτατζή και η οικογένειά της δεν ξεχνά ποτέ τη «Σμύρνη» της. Κρατά για πάντα στην καρδιά ως πολύτιμο φυλαχτό τις αναμνήσεις από τη μοναδική πόλη-σύμβολο του μικρασιατικού Ελληνισμού.

Ένα έργο γεμάτο σασπένς, αγωνία, συναίσθημα, έρωτες, καταστροφές και θριάμβους με πολλούς και σημαντικούς ρόλους.

Πληροφορίες παράστασης

Κείμενο – Σκηνοθεσία: MΙΜΗ NΤΕΝΙΣΗ

Σκηνικά: Mανόλης Παντελιδάκης / Κοστούμια:  Χαρά Τσουβάλα / Φωτισμοί:  Αργύρης Θέος / Παραγωγός: Γιώργος Iσαάκ

Πρωταγωνιστεί η Μιμή Ντενίση και παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά) : Κατερίνα Γερονικολού, Ναταλία Δραγούμη, Μαρία Εγγλεζάκη, Κώστας Καζάκας, Κωνσταντίνος Καζάκος, Άννα Κουρή, Μέμος Μπεγνής, Όλγα Πολίτου, Πρόδρομος Τοσουνίδης, Μαρία Φιλίππου

Παίζουν επίσης οι: Αγγελική Αγγελοπούλου   -Χρήστος Βελιάνο, Μανώλης Γεραπετρίτης –  Αλεξάνδρα Ζώη, Γιώργος Κίτρινος –  Μαρίλια Μητρούση, Αιμίλιος Μωισίδης  – Νικόλας Νικολαίδης, Δημήτρης Σιγανός  – Έφη Σταυροπούλου, Γιώργος Τάτσης – Ειρήνη Χατζηνίκου

Παραγωγή/Διοργάνωση: People Entertainment Group 

Δημόσιες Σχέσεις και Επικοινωνία: Γωγώ Αυγερινοπούλου /Μαίρη Αυγερινοπούλου

Χορηγός επικοινωνίας: Alpha TV

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΘΕΑΤΡΟ

“ΗΛΕΚΤΡΑ” ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

written by The K-magazine

Την ανατρεπτική Ηλέκτρα του Ευριπίδη παρουσιάζουν το καλοκαίρι 2022 οι Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη σε μετάφραση Στρατή Πασχάλη… Και σκηνοθεσία Γιώργου Λύρα σε περιοδεία σε ολόκληρη την Ελλάδα, με την Μαρία Κίτσου και τον Δημήτρη Γκοτσόπουλο στους ρόλους της Ηλέκτρας και του Ορέστη αντίστοιχα. Στον ρόλο του Παιδαγωγού ο Γιώργος Κωνσταντίνου. 

Η Ηλέκτρα του Ευριπίδη είναι ένα πρωτοποριακό και αμφιλεγόμενο έργο, γέννημα μιας εποχής όπου όλες οι βεβαιότητες έχουν γίνει αβεβαιότητες. Ο ποιητής δεν διστάζει να παρουσιάσει επί σκηνής τη δική του εκδοχή του μύθου, με τους ήρωές του σε έναν κόσμο ρεαλιστικής καθημερινότητας να θέτουν επιτακτικά ζητήματα πάνω στις έννοιες της εκδίκησης, της δικαιοσύνης, της ηθικής σύγκρουσης, του πάθους. Μια noir εκδοχή του μύθου, μια τραγωδία εκδίκησης αλλά ταυτόχρονα ένα έργο βαθιά, συγκλονιστικά ανθρώπινο. 

Λίγα λόγια για την υπόθεση

Όταν η Ηλέκτρα παρουσιάζεται το 413 π.Χ. η Αθήνα είναι κλονισμένη από τον μακρόχρονο Πόλεμο· σε λίγους μήνες θα έρθει και η οδυνηρή και ταπεινωτική ήττα στη Σικελική Εκστρατεία. Η Ηλέκτρα του Ευριπίδη, πρόδρομος των μεγάλων κειμένων του ελισαβετιανού θεάτρου και απαρχή του ψυχολογικού θεάτρου,βρίσκεται σε ένα επισφαλές σημείο σύγκλισης: εκεί που θεοί και άνθρωποι πρέπει να αναθεωρήσουν τον κόσμο τους σε μια εποχή αμφιβολίας και απομυθοποίησης. 

Η Ηλέκτρα ζει στο περιθώριο της πόλης και της ζωής, σε έναν ταπεινωτικό γάμο που της επέβαλαν. Ο Ορέστης, επικηρυγμένος από το Παλάτι, έρχεται για να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα του και τα δεινά του ίδιου και της αδελφής του, οδηγημένος από τον χρησμό του Απόλλωνα. Τα δύο αδέλφια βάζουν σε εφαρμογή το σχέδιό τους για να αποκαταστήσουν την τάξη και να αποδώσουν, όπως πιστεύουν, δικαιοσύνη. Η σκοτεινή προσμονή της εκδίκησης και το χρέος που οδηγεί στη μητροκτονία θα γεννήσουν τη φρίκη και όχι τη λύτρωση. Για πρώτη φορά στον Ευριπίδη, ο φόνος διερευνάται σε σχέση με τις ψυχολογικές του συνέπειες. Η αναμέτρηση με το παράδοξο της ύπαρξης, τα θυελλώδη συναισθήματα, η ανατομία του ψυχισμού των ηρώων και τα καίρια και διαχρονικά διλήμματα καθιστούν την Ηλέκτρα έργο μοναδικά ανατρεπτικό και σύγχρονο.

Συντελεστές:

Μετάφραση: Στρατής Πασχάλης

Σκηνοθεσία: Γιώργος Λύρας 

Δραματουργική συνεργασία: Ειρήνη Μουντράκη

Σκηνικά – Κοστούμια: Απόλλων Παπαθεοχάρης

Κίνηση: Θανάσης Ακοκκαλίδης

Μουσική: Αντώνης Παπακωνσταντίνου 

Φωτογραφίες παράστασης: Νίκος Ζήκος

Εισιτήρια: viva.gr

0 comments
1 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ο ΟΜΗΡΟΣ ΠΟΥΛΑΚΗΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΤΕΛΕΙΑ…

written by Λίνα Γριβογιάννη

Η αφορμή για την συνάντηση είναι οι δουλειές του στο θέατρο, την τηλεόραση και φυσικά η θεατρική ομάδα Sputnik της οποίας είναι υπεύθυνος. Η συζήτηση μπορεί να ξεκινά από εκεί με ενδιάμεσες στάσεις τα πάντα. Από την σχέση του ηθοποιού με το κοινό ως την σχέση του ίδιου με τις λέξεις και τη σημαντικότητα τους… Καταλήγοντας στην ανοικειότητα του έρωτα και την διαφορά του με την αγάπη. Φυσικά σε μία συνέντευξη δεν μπορούν να χωρέσουν όλα όσα ειπώθηκαν…

ΛΙΝΑ ΓΡΙΒΟΓΙΑΝΝΗ: Τι θα κάνεις το καλοκαίρι που έρχεται;

ΟΜΗΡΟΣ ΠΟΥΛΑΚΗΣ : Το καλοκαίρι θα δουλεύω… Θα κάνω γυρίσματα για τη σειρά «Κόκκινο Ποτάμι» σε σκηνοθεσία του Μανούσου Μανουσάκη για το Open Tv. Θα παίζω για πρώτη φορά σεζόν και είναι κάτι που το ήθελα πολύ. Είναι ένα πολύ σημαντικό βίωμα για έναν ηθοποιό και νιώθω ότι έρχεται σε μία πολύ ωραία ώρα σε σχέση με τη διαδρομή μου. Είναι κάτι τελείως καινούργιο για μένα. Μαθαίνω συνεχώς καινούργια πράγματα που ούτε είχα φανταστεί και από τις μέχρι τώρα συναντήσεις μου με τον Μανούσο το απολαμβάνω ιδιαιτέρα.

Θα κάνουμε κάποιες παραστάσεις σε συγκεκριμένα μέρη με τον «Δον Ζουάν» του Μολιέρου. Ακόμα θα παίξουμε τον Σεπτέμβρη για δυο παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη το «Ισλαχανέ». Θα είναι μία παράσταση, η οποία θα εκτυλιχθεί σε κάποιες εγκαταστάσεις που χρησιμοποιήθηκαν σαν ορφανοτροφεία πριν από πολλά χρόνια στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, στις οποίες τα παιδιά φιλοξενούνταν και ταυτόχρονα μάθαιναν μία τέχνη για να ζουν. Θα είναι μία παράσταση που θα αφορά αυτή τη πραγματική ιστορία και την ιστορική πλευρά της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου.

Λ.Γ.: Το φθινόπωρο που έρχεται θα είσαι σε τρία διαφορετικά έργα. “Δον Ζουάν”, “Χιροσίμα, αγάπη μου” και “Γλάρος”, στο θέατρο Σημείο. Δεν είναι μεγάλος ο όγκος της δουλειάς για μία σεζόν;

Ο.Π: Αλήθεια είναι αυτό. Αλλά υπάρχουν δύο πράγματα, το ένα είναι η «τιμή θραύσης» πέρα από την οποία καλλιτεχνικά δεν έχεις άλλο υλικό να δώσεις…Και δεν έχεις κάτι να προσφέρεις. Αν εγώ νιώθω ότι καλλιτεχνικά μπορώ να ανταπεξέλθω, αισθάνομαι ότι μπορώ να το κάνω και το αποφασίζω. Το άλλο είναι το κομμάτι του χρονοδιαγράμματος… Εφόσον υπήρξαν καλές συνεννοήσεις στη διαχείριση του χρόνου και του προγράμματος ώστε να μην υπάρχουν προβλήματα. Είναι διαχειρίσιμο και από εμένα για μία χρονιά να αντιμετωπίσω μία τέτοια εργασιακή ένταση. Όχι μόνιμα, όχι σαν μία σταθερή κατάσταση.

Η καλλιτεχνική δουλειά απαιτεί από κάποια πλευρά μία επαναληπτικότητα, μία συχνότητα και μία πιο αυστηρά προγραμματισμένη επιτέλεση πραγμάτων… Από κάποια άλλη πλευρά απαιτεί ένα χαλάρωμα των διαδικασιών και μία απομάκρυνση από τη δημιουργία. Όπως να την αντιμετωπίσεις με πιο ήπιους όρους έτσι ώστε να αναγεννηθεί η σχέση σου με την καλλιτεχνική σου διάθεση. Δεν είναι Α ή Β μόνο, είναι κάπως σαν κύμα, το όποιο και σε πηγαίνει και το επηρεάζεις.

Λ.Γ.: Μίλησε μου για τον «Δον Ζουάν» που ανέβηκε φέτος με πολύ μεγάλη επιτυχία και θα συνεχιστεί και του χρόνου. Έχω την αίσθηση ότι αυτή τη παράσταση την χάρηκες πάρα πολύ.

Ο.Π: Αυτή τη παράσταση την αγάπησα και πόνεσα βαθιά και έχει μία ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου. Αρχικά για το ίδιο έργο, για τη συνεργασία με το συγκεκριμένο θέατρο, τον Αλέξανδρο Διαμάντη, τη Μάνια Παπαδημητρίου, τη Δανάη Παπουτσή και με όλους του άλλους συντελεστές. Για το γεγονός ότι τρεις άνθρωποι προσπάθησαν και σε ορισμένο βαθμό κατάφεραν να επιτελέσουν επάνω στη σκηνή ένα πολυπρόσωπο και σύνθετο έργο, ενός πολύ σημαντικού συγγραφέα. Όλα αυτά έγιναν σε μία εξαιρετικά δημιουργική διαδικασία πρόβων, αλληλέγγυα και συνεργατική. Στο “Θέατρο Σημείο” έχω βρει κάτι το οποίο με επηρεάζει πολύ βαθιά συναισθηματικά.

Λ.Γ.: Τι είναι εκείνο που ανακάλυψες στο έργο που δεν το περίμενες;

Ο.Π: Η πρώτη μου επαφή με το έργο έγινε το 2016 όταν έπαιξα τον υπηρέτη του Δον Ζουάν. Είναι το μόνο έργο που έχω παίξει και τους δύο βασικούς ρόλους. Εκεί μου ξεκλείδωσε για πρώτη φορά η σημασία και η αξία του έργου. Τότε είχα παρερμηνεύσει και είχα στρεβλά προσλάβει, το οποίο όμως εξελίχτηκε σε αυτή εδώ την παράσταση. Αυτό το έργο είναι συγκλονιστικά ισχυρό κατά τη γνώμη μου σε ένα πλήθος νοημάτων. Οι πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις αυτής της «κωμωδίας» έχουν μία ισχύ… Η οποία πολλές φορές με φέρνει σε σημείο να το συγκρίνω με έργα του «θεάτρου του παραλόγου» , όπως του Μπέκετ.

Λ.Γ.: Στις 19 Μάιου και για οκτώ μόνο παραστάσεις θα ανέβει στο Θέατρο Σημείο το έργο «Χιροσίμα, αγάπη μου». Θα συνεχιστεί και του χρόνου, σωστά;

Ο.Π: Η παράσταση «Χιροσίμα, αγάπη μου» βασίζεται στο σενάριο της Μαργκερίτ Ντυράς για την ομότιτλη ταινία του Αλέν Ρενέ, μαζί με άλλα κείμενα της Ντυράς που λειτουργούν διακειμενικά και συνθέτουν το σώμα της παράστασης. Παίζουν η Ιωάννα Μακρή, ο Βαγγέλης Ρόκκος, η Λητώ Μεσσήνη και εγώ, σκηνοθετεί ο Νίκος Διαμαντής. Το έργο πραγματεύεται ένα πλήθος θεμάτων όπως η μνήμη, του έρωτα, της αγάπης, του πολέμου, της ειρήνης, του τραύματος και της μικρής ύπαρξης μέσα στη μεγάλη ιστορία. Δηλαδή η σχέση ανάμεσα σε μία ερωτική ήμερα και στην έκρηξη της ατομικής βόμβας είναι κάτι ιδιαιτέρως τολμηρό και οριακά για μία περίοδο 10 χρόνια μετά το ιστορικό αυτό γεγονός, ακραία προκλητικό.

Από το προσωπικό βίωμα μου με αυτό το θαυμαστικό και ερωτηματικό που λέγεται έρωτας ή αγάπη ξέρω ότι συνυπάρχει και ένα μεγάλο θαυμαστικό ή ερωτηματικό που λέγεται πόνος, όποτε μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος συγγραφέας θα επιχειρήσει να συνδέσει κολοσσιαία ιστορικά και επώδυνα γεγονότα με μία επώδυνη και βαθιά τραυματική εσωτερική εμβίωση του έρωτα.

Λ.Γ.: Μιλώντας για έναν έρωτα που διαρκεί μόνο μία ήμερα και μία νύχτα, διαβάζοντας το έργο και μέσα από τις πρόβες τι συναίσθημα θεωρείς ότι αφήνει; Ή τι συναίσθημα αφήνει σε εσένα;

Ο.Π: Τι θα αφήσει σαν παράσταση δεν ξέρω. Τι θα μου αφήσει το τέλος της παράστασης επίσης δεν ξέρω γιατί δεν έχει έρθει. Μπορώ να μιλήσω ως θεατής για το τι μου άφησε το τέλος της ταινίας. Η ταινία μου άφησε μία ιδιότυπη στεναχώρια, από εκείνες που μέσα στο ερωτικό πεδίο περιέχουν και μία ιδιότυπη ηδονή, που απολαμβάνεις λίγο τη θλίψη της ματαιότητας γιατί εμπεριέχει όχι μόνο δίνη αλλά και ηδονή. Και με αύτη την ιδιότυπη θλιβερή ευχαρίστηση -γιατί ο έρωτας παίζει λίγο με αυτά τα παιχνίδια, ή έτσι το έχω βιώσει εγώ- ότι μπορείς να απελευθερωθείς από το ποιος νομίζεις ότι είσαι όταν βιώνεις τον έρωτα και την ανοικειότητα που προκαλεί. Δηλαδή το ότι ο απέναντι σου είναι ένα ερωτηματικό και ένα θαυμαστικό για εσένα και εσύ για εκείνον άρα ξαναγίνεσαι δυνητικός, μπορείς δηλαδή να αλλάξεις.

CREDITS παραγωγής

Όμηρος Πουλάκης fb: OPoulakis/ instagram :omiros_poulakis

Photography @apostolis_anastasopoulos1 / fb :apostolis.anastasopoulos.5/
Make up & Hair Artist : @nikoszisis/ fb : nizisis
Interview: @vasilinagr/ fb : lina.grivogianni

Location: Μπλέ Παπαγάλος fb: BlePapagalos instagram : @blepapagalos

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΘΕΑΤΡΟ: “ΤΟ ΣΩΣΕ”

written by The K-magazine

Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Σμαράγδα Καρύδη, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Στεφανία Γουλιώτη, Γιώργος Χρυσοστόμου και Λένα Παπαληγούρα σε μια ξεκαρδιστική κωμωδία, που γίνεται “το σώσε”.

H εμβληματική, διάσημη κωμωδία του Michael Frayn, «Το Σώσε» (Noises Off) έρχεται στο Θέατρο Παλλάς, από τις 19 Μαρτίου, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, με έναν θίασο αστέρων επί σκηνής!

Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης σκηνοθετεί για πρώτη φορά καθαρόαιμη κωμωδία, αμέσως μετά την επιτυχία της παράστασης «Το Τρίτο Στεφάνι» και πάλι στο Θέατρο Παλλάς. Αυτή την φορά, βάζει την σφραγίδα του σ’ αυτήν την ξέφρενη κωμωδία, όχι μόνο οδηγώντας έναν all-star θίασο... Αλλά ανεβαίνοντας και ο ίδιος επί σκηνής. Μαζί του, στο οργανωμένο χάος αυτής της αριστοτεχνικά γραμμένης κωμικής φάρσας, πρωταγωνιστούν η Σμαράγδα Καρύδη, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, η Στεφανία Γουλιώτη, ο Γιώργος Χρυσοστόμου και η Λένα Παπαληγούρα. 

«Το Σώσε», έχει παρουσιαστεί αρκετές φορές στο παρελθόν και στην Ελλάδα. Πρώτη φορά το σκηνοθέτησε ο Ανδρέας Βουτσινάς, στο θέατρο «Μινώα» το 1983. Το 1995 παρουσιάστηκε στο θρυλικό ανέβασμα του Σταμάτη Φασουλή στο θέατρο «Αθήναιον».

Το πρωτότυπο έργο «Noises Off», έκανε πρεμιέρα το 1982, στο Λονδίνο. Η σπαρταριστή κωμωδία, γράφτηκε αρκετά χρόνια νωρίτερα, όταν ο πολυβραβευμένος Άγγλος θεατρικός συγγραφέας Μάικλ Φρέιν  εμπνεύστηκε το «Noises Off» εν έτη 1970…Όσο παρακολουθούσε από τις κουΐντες ενός λονδρέζικου θεάτρου μια θεατρική φάρσα γραμμένη για την κωμικό Lynn Redgrave.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Πρωταγωνιστούν:
Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Σμαράγδα Καρύδη, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Στεφανία Γουλιώτη, Γιώργος Χρυσοστόμου, Λένα Παπαληγούρα, Γιώργος Ψυχογυιός, Δάφνη Δαυίδ και Γιώργος Ζυγούρης

Σκηνοθεσία – Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Σκηνικά: Πάρις Μέξης
Μουσική: Μίνως Μάτσας

Εισιτήρια: viva.gr

0 comments
1 FacebookTwitterPinterestEmail
ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΘΕΑΤΡΟ: “Ο ΑΠΡΟΣΚΛΗΤΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ”

written by The K-magazine

Η συγκλονιστική ιστορία αστυνομικού σασπένς, νουάρ ατμόσφαιρας και εξιχνίασης φόνων, που αγκαλιάστηκε από το αθηναϊκό κοινό για τρεις σεζόν, συνεχίζεται από 29 Απριλίου έως 29 Μαΐου στο θέατρο ELIART.


«Ο απρόσκλητος επισκέπτης», ένα κλασικό αστυνομικό έργο με πολλές ανατροπές, της αξεπέραστης μετρ του είδους Άγκαθα Κρίστι, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Φρατζεσκάκη, υπόσχεται 90 λεπτά θεατρικής απόδρασης και αληθινής ψυχαγωγίας.

Στην πυκνή ομίχλη της Νότιας Ουαλίας, ο Μάικλ Σταρκβέντερ χάνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου του και πέφτει σ’ ένα χαντάκι. Βρίσκεται στη μέση του πουθενά και στην προσπάθειά του να βρει βοήθεια, μπαίνει σε μια απομονωμένη έπαυλη. Στην ξεκλείδωτη μπαλκονόπορτα, τον περιμένει μια έκπληξη: Ένας άντρας είναι νεκρός.

Λίγο πιο πέρα, μ’ ένα περίστροφο στο χέρι, μια όμορφη γυναίκα. Η ΛόραΓουόρικ. Η γυναίκα που παραδέχεται πως δολοφόνησε το σύζυγό της. Ο Μάικλ γοητευμένος από τη νεαρή χήρα, αποφασίζει να τη βοηθήσει, επιχειρώντας να κατασκευάσουν από κοινού ένα ακλόνητο άλλοθι.

Μήπως όμως δεν είναι αυτή τελικά η δολοφόνος; Και αν όχι, γιατί καλύπτει τα ίχνη του ενόχου; Ένα σπίτι γεμάτο πιθανούς υπόπτους. Θα καταφέρει, άραγε, ο απρόσκλητος επισκέπτης να βρει τον δολοφόνο προτού να είναι πολύ αργά;

Tο θέατρο ELIART, μετά τις παραστάσεις«Η παγίδα» του ΡομπέρΤομά(τρεις σεζόν), «Δέκα μικροί νέγροι» της Άγκαθα Κρίστι (δύο σεζόν), και «Ο επιθεωρητής έρχεται» του Τζον Πρίσλεϊ (δύο σεζόν), συνεχίζει με αισιοδοξία την πορεία του στον κόσμο του μυστηρίου με τον «Απρόσκλητο επισκέπτη», και τολμά πλέον να χαρακτηρίζεται η αστυνομική σκηνή της Αθήνας.

Ταυτότητα παράστασης

«Ο απρόσκλητος επισκέπτης» της Άγκαθα Κρίστι

Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος

Σκηνοθεσία – μουσική επιμέλεια: Γιώργος Φρατζεσκάκης

Παίζουν οι ηθοποιοί: Οδυσσέας Σταμούλης, Σοφία Μανωλάκου, Γιώργος Φρατζεσκάκης, Αννέτα Παπαθανασίου, Σαράντος Γεωγλερής, Ελένη Βουτυρά, Κώστας Ζέκος, Στάθης Λαγκάδας

Info

Πού: Θέατρο ELIART, Κωνσταντινουπόλεως 127, Βοτανικός, τηλ.: 210 3477677

Πότε: Παρασκευή 21:15, Σάββατο 21:15, Κυριακή 19:00

Εισιτήρια: 17€ (γενική είσοδος),14€  (φοιτητές, άνεργοι, πολύτεκνοι, ΑμεΑ και άνω των 65).

Προπώληση: viva.gr και στο Ταμείο του θεάτρου ELIART

0 comments
1 FacebookTwitterPinterestEmail
ΘΕΑΤΡΟΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Αντίνοος Αλμπάνης και Κρίστελ Καπερώνη ακροβατούν με τον “Νιζίνσκι”

written by Λίνα Γριβογιάννη

Κυριακή μεσημέρι στον Πειραιά, «Παγκόσμια ημέρα θεάτρου» σε ένα μέρος λίγο βγαλμένο από μία άλλη εποχή… Εμείς συναντήσαμε τον Αντίνοο Αλμπάνη και την Κρίστελ Καπερώνη που πρωταγωνιστούν φέτος στην παράσταση «Νιζίνσκι». Ο Αντίνοος ανεβαίνει σε κρίκους και κάνει ακροβατικά… Η Κρίστελ παίρνει ύφος ντίβας και αναδεικνύει την πιο fashion εκδοχή του εαυτού της μέσα σε ένα πολύ ιδιαίτερο κουστούμι! Και κάπως έτσι καταφέρνουμε μία ανατρεπτική φωτογράφιση. Τα όσα είπαμε θα τα διαβάσετε στη συνέντευξη που μας παραχώρησαν και ευχόμαστε να τα απολαύετε όσο εμείς.  

Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα ένας άνθρωπος που δεν ξέρει τίποτα για την παράσταση. Τι θα δει;

ΚΚ: Θα δει… τα πάντα.

ΑΑ:  Ανοίγει η πόρτα. ( γέλια) Θα δει μία performance η όποια είναι ανάλογη του χάους που επικρατούσε στο μυαλό και στη ψυχοσύνθεση του Νιζίνσκι. Όλα εκείνα τα υλικά, τα όποια συνθέτουν αυτή τη βασανισμένη ψυχή, αυτός ο χαώδης τρόπος σκέψης του. Και τους πιο σπουδαίους ήρωες που μπλέκονται στην ιστορία, οι οποίοι στα αλήθεια καθόρισαν τη μετέπειτα ζωή του και την πορεία του… Όπως ο γιατρός του και η σύντροφος του. Και είναι εκείνοι που καθορίζουν και το τέλος του με έναν τρόπο.

Όταν πήρατε στα χέρια σας το έργο και το διαβάσατε είχατε εικόνα του ποιος ήταν ο Νιζίνσκι; Διαβάζοντας το έργο τι συναισθήματα σας δημιουργηθήκαν για αυτόν τον άνθρωπο;  

ΚΚ: Ήξερα ποιος είναι αλλά δεν ήξερα λεπτομέρειες για την ζωή του. Διαβάζοντας το έργο ήθελα αμέσως να μπω και να διαβάσω περισσότερα για εκείνον. Μέτα το έργο διάβασα και τα ημερολόγια του, εκεί άνοιξε ένας κόσμος με φοβερό ενδιαφέρον. Γιατί ήταν μία πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα. Στη πραγματικότητα είναι εκείνος που άλλαξε τον τρόπο που έβλεπαν τον χορό μέχρι τότε. Ήταν πολύ ιδιαίτερο πλάσμα και πολύ καινοτόμος.

@apostolis_anastasopoulos1
@apostolis_anastasopoulos1
Τα ψυχολογικά του προβλήματα πως επηρέασαν την πορεία του και τον τρόπο που αντιμετώπιζε τον χορό; 

ΑΑ: Τον καθόρισαν, δεν τον επηρέασαν απλά. Αρχικά μιλάμε για εποχές που δεν έχουν καμία σχέση με την σημερινή εποχή. Μιλάμε για τις αρχές του 20ου αιώνα. Οι καλλιτεχνικές νόρμες ήταν πολύ συγκεκριμένες και οποιοδήποτε προσπαθούσε να τις σπάσει και να πάει κόντρα σε αυτές, βρισκόταν αντιμέτωπος με γιουχαΐσματα, με κατακραυγή, με πολύ κακές κριτικές. Και όταν είσαι ένας καταξιωμένος καλλιτέχνης στον τομέα σου και προσπαθείς ακόμα να βρεις την ταυτότητα σου και τον λόγο ύπαρξης σου στην τέχνη… Είναι πάρα πολύ σκληρό να βλέπεις τη μη αποδοχή. Την ίδια στιγμή ξέρεις όμως  πάρα πολύ καλά ότι δεν σε αφόρα αυτό που προσπαθούν να σε καλουπώσουν να κάνεις.

Ήταν ένας άνθρωπος, ο οποίος πίστευε πάρα πολύ στο ταλέντο του και στην καλλιτεχνική ευφυΐα του. Ήξερε πολύ καλά ακόμα και στις περιπτώσεις που δεν γινόταν αποδεκτός ότι η πρόταση που είχε να κάνει στο κοινό είχε έναν λόγο. Ένας άνθρωπος που προσπαθούσε απεγνώσμενα να αγκιστρωθεί από αντίστοιχες ψυχές και μυαλά με του ίδιου . Ήθελε να μπορέσει να πάει την τέχνη του ένα βήμα παρακάτω, αψηφώντας του κινδύνους και τα προβλήματα της εποχής. Γιατί μιλάμε για περιόδους πριν από την επανάσταση στη Ρωσία, που ήταν ένα κομβικό σημείο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο ίδιος μάλιστα αναγκάστηκε να φυγαδευτεί από την Ρωσία και να πάει στην Ευρώπη και στην συνέχεια στην Αμερική, να ταξιδέψει . Αναγκάστηκε να περιοδεύσει την τέχνη του και σε άλλους λαούς και να εξερευνήσει τη δυναμική αυτού που έκανε.

Αλλά όλη αυτή η διαδικασία του στοίχισε πάρα πολύ. Είχε την καλλιτεχνική αμφισβήτηση, είχε μία πολύ προβληματική σχέση με την σύντροφο του τη Ρομόλα η οποία ωστόσο ήταν δίπλα του μέχρι το τέλος. Υπήρχε μία ασαφής σεξουαλικότητα που για την εποχή και για τον κύκλο του ήταν ένα πολύ μεγάλο ζήτημα.

Και φυσικά είχε έναν μέντορα- δυνάστη… Ο οποίος κάθε φορά που πήγαινε να ανοίξει τα φτερά του, του τα έκοβε και τον άφηνε να πέφτει. Ωστόσο, επειδή σε αυτό πλαίσιο το χαοτικό του μυαλού και της ψυχής του χορευτή δεν υπάρχει μόνο το άσπρο ή μόνο το μαύρο… Υπάρχουν και πολύ κωμικοτραγικές και αστείες καταστάσεις… Και αυτό είναι που εμείς θέλουμε να επικοινωνήσουμε με το κοινό.

Ο κόσμος που έρχεται δεν θέλουμε να δει ένα βαρύ θέαμα εξ’ αρχής. Βλέπει μία κατά τ’ άλλα ανάλαφρη παράσταση, η οποία όμως χρησιμοποίει τέτοιο λόγο που μπορεί να σου αγγίξει πολύ ευαίσθητες χορδές. Γιατί μιλάμε για τα σκοτάδια της ανθρώπινης ψυχής, την αντοχή των ανθρώπων απέναντι σε αυτά τα σκοτάδια… Την τόλμη που χρειάζεται να καταδυθείς και να ψάξεις εκεί τον εαυτό σου. Και τέλος, το κουράγιο του να περιμένεις να δεις αν θα βγει το κεφαλάκι ξανά στην επιφάνεια και τι θα έχει προσκομίσει από όλη αυτή τη διαδικασία.

@apostolis_anastasopoulos1
Έχετε τολμήσει αυτή την κατάδυση στις «σκοτεινές περιοχές» του μυαλού και της ψυχής;
Για τους συγκεκριμένους ρόλους σε αυτή τη παράσταση πως ήταν αυτή η «βουτιά»;

ΚΚ: Νομίζω ότι η φύση της δουλειάς μας είναι αύτη, να μπαίνουμε και να ξαναβγαίνουμε από τέτοιες «σκοτεινές περιοχές». Φυσικά με αφορμή έναν ρόλο, αλλά για μένα ο ρόλος και εσύ κάπως είστε μαζί, δεν είναι δύο ανεξάρτητα πράγματα. Όποτε τα πιθανά σκοτάδια ενός ρόλου με έναν τρόπο εμπλέκονται και με προσωπικά βιώματα και σκέψεις.  Για μένα η διαδικασία του να μπω σε έναν χαρακτήρα πάντα έχει να κάνει και με έμενα. Γιατί πρέπει και στον χαρακτήρα να δώσεις στοιχεία σου και να πάρεις δικά του για να ανεβείτε μαζί στη σκηνή.

ΑΑ:  Για την συγκεκριμένη παράσταση ήταν πολύ γοητευτικό το να βουτάς μέσα σε αυτούς του χαρακτήρες. Δεν είναι πότε ευχάριστο να αγγίζεις αυτές τις περιοχές. Επειδή οι σχολές που τελειώνουμε εμείς οι ηθοποιοί στην Ελλάδα ακολούθουν μία συγκεκριμένη γραμμή που έχει να κάνει με το βίωμα, τη προσωπική επαφή και το βάσανο του χαρακτήρα που υποδύεσαι, είναι στιγμές που είναι πολύ επικίνδυνο και δυσάρεστο το να πηγαίνεις κοντά στο «μαύρο».

Ωστόσο την ίδια στιγμή είναι και πολύ λυτρωτικό… Γιατί αυτό που βγάζεις από μέσα σου και το ακουμπάς στη σκηνή έχει τόσο μεγάλη αξία, που λες ότι αξίζει τον κόπο και για μένα και για τον θεατή. Φυσικά όλο αυτό έχει να κάνει με τον χώρο που βρίσκεσαι και την ασφάλεια που αισθάνεσαι. Την ασφάλεια της σκηνοθεσίας, του θιάσου, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο όταν αγγίζεις τέτοια θέματα να νιώθεις καλά με τον συνάδελφο σου, να νιώθεις ότι δεν κρίνεσαι, ότι μπορείς να ανοίξεις την ψύχη σου.

@apostolis_anastasopoulos1
@apostolis_anastasopoulos1
@apostolis_anastasopoulos1
Πείτε μου μία φράση που κρατάτε από το έργο ή έχει μείνει μέσα σας.

ΚΚ: Εμένα από την παράσταση μου έχει μείνει η τελευταία φράση του Νιζίνσκι που με συγκινεί πολύ «Δεν υπάρχει σειρά για τη φωτιά, μόνο φωτιά». Και σε προσωπικό επίπεδο είναι μια φράση που λέει η Ρομόλα για τον Νιζίνσκι του λέει ότι «Οι ρόλοι που ονειρευόταν να ενσαρκώσει δεν θα φτάσουν πότε στον τελικό τους προορισμό». Αυτό βεβαία έχει να κάνει με προσωπικές αγωνίες και ανασφάλειες σε σχέση με το θέατρο.

ΑΑ: Για μένα η πιο δυνατή φράση στη παράσταση είναι εκείνη που λέει κάποια στιγμή ο γιατρός στη Ρομόλα, τη σύντροφο του Νιζίνσκι, όταν εκείνη έχει μία αγωνία στο κατά πόσο τον έχει οδηγήσει η ίδια σε μονοπάτια που δεν του κάνουν καλό ούτε στη ζωή του, ούτε στη καριέρα του, για να καταλήξει να της πει ο γιατρός ότι «Δεν υπάρχουν ευτυχισμένοι ήρωες». Που είναι μία πολύ σκληρή πραγματικότητα που δεν αντιλαμβανόμαστε, γιατί πολλές φορέςς έχουμε ανάγκη να κυνηγάμε πρότυπα και ανθρώπους, οι οποίοι φέρουν κάτι πιο δυνατό και υπερφυσικό χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τι βάσανο κουβαλούν αυτοί οι άνθρωποι και πως το έχουν διαχειριστεί.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

ΑΑ: Ετοιμάζουμε μία παράσταση σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παλούμπη για το Δημοτικό θέατρο Πειραιά, τα «Ματωμένα Χώματα» της Διδώς Σωτήριου. Είναι μία ιστορία με ανθρωπολογικό, ιστορικό και κοινωνιολογικό ενδιαφέρον για την διαδρομή των Ελλήνων της Μικράς Ασίας πριν φτάσουμε στην καταστροφή της Σμύρνης. Με έναν πολύ ωραίο θίασο, με τον Κώστα Καζάκο, τον Μιχάλη Σαράντη και ακόμα 12 ηθοποιούς. Στα τηλεοπτικά θα κάνω μία συμμέτοχη στον νέο κύκλο του «Έτερος Εγώ», του Σωτήρη Τσαφούλια και θα ξεκινήσω και γυρίσματα για τη δεύτερη σεζόν για την καινούργια σειρά του Χριστοφόρου Παπακαλίατη για το MEGA.

KK: Εγώ ετοιμάζω μία σκηνοθεσία για σε κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου, είναι τρεις μονόλογοι, είναι τρείς γυναίκες. Θα σκηνοθετήσω για πρώτη φορά και αισθάνομαι πολύ καλά, γιατί λατρεύω την Κιτσοπούλου, λατρεύω αυτά τα κείμενα και είναι κείμενα που ήθελα πάρα πολύ να παίξω. Αλλά νομίζω ότι είναι καλύτερα να τα σκηνοθετήσω από το να τα παίξω, ειδικά και για το πλαίσιο στο όποιο κινούνται αυτά τα κείμενα.

@apostolis_anastasopoulos1
Credits παραγωγής

Photography @apostolis_anastasopoulos1 / fb :apostolis.anastasopoulos.5/
Make up & Hair Artist : @nikoszisis/ fb : nizisis
Stylist & Designer: @marioskaravasilis / fb : marios.karavasilis.31 & MKbyMarios
Interview: @vasilinagr/ fb : lina.grivogianni
Location: @pireegr/ fb : pireegr

0 comments
3 FacebookTwitterPinterestEmail
ΘΕΑΤΡΟ

“Women of Passion, Women of Greece”

written by The K-magazine

Η επιτυχημένη αγγλόφωνη θεατρική παράσταση για τρεις μυθικές γυναικείες μορφές, της Μαρίας Κάλλας, της Μελίνας Μερκούρη και της Μήδειας, μετά από σειρά παραστάσεων από το 2016 στην Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ και μεγάλη περιοδεία σε Σύδνεϋ, Αδελαΐδα, Ντάργουιν, Βρυξέλλες, Νέο Δελχί, Μπανγκαλόρ μεταφέρεται τώρα σε on demand streaming στο viva.gr, με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους.

Τρεις μυθικές γυναικείες μορφές, η Μήδεια, η Μαρία Κάλλας και η Μελίνα Μερκούρη, ταξιδεύουν με ένα τρένο του 1950 με αφετηρία του ταξιδιού την Αρχαία Ελλάδα και τερματικό σταθμό την Ελλάδα του σήμερα. Η τραγική ηρωίδα της αρχαίου δράματος Μήδεια συναντά τις δύο μεγάλες ιέρειες της νεότερης Ελλάδας Μαρία και Μελίνα. Ένα κοινό χαρακτηριστικό ενώνει τις διαφορετικές διαδρομές τους, το πάθος. Πάθος για ζωή, πάθος για έρωτα, πάθος για δημιουργία, πάθος για ελευθερία. Η ιστορία, ο πολιτισμός, η τέχνη, η δύναμη της ελληνικής ψυχής, οι αγώνες για δημοκρατία ζωντανεύουν από μία ηθοποιό κι έναν μουσικό και μας συντροφεύουν σε ένα ταξίδι δημιουργικής μνήμης, χιούμορ και συγκίνησης, όπου η Ελλάδα την ίδια στιγμή είναι αφετηρία και τελικός προορισμός, με ενδιάμεσους σταθμούς τα αισθήματα των ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο.

Το δυνατό και συγκινητικό κείμενο της Ευγενίας Αρσένη, η ευαίσθητη και ευρηματική σκηνοθεσία της Τατιάνας Λύγαρη και η εξαιρετική ερμηνεία της Εβελίνας Αραπίδη στους εμβληματικούς ρόλους της Μήδειας, της Μαρίας Κάλλας και της Μελίνας Μερκούρη αγγίζουν βαθιά τις καρδιές, ενθουσιάζουν και συγκινούν Έλληνες και ξένους θεατές κάθε ηλικίας, σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Η προβολή της παράστασης διαθέτει δυνατότητα επιλογής ελληνικών ή αγγλικών υποτίτλων.

Μπορούν να την παρακολουθήσουν επίσης έφηβοι και παιδιά ηλικίας 10 ετών και άνω που επιθυμούν να εξασκηθούν στην κατανόηση της αγγλικής γλώσσας.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Ερμηνεύει η Εβελίνα Αραπίδη

Συμμετέχει ο μουσικός Φώτης Μυλωνάς (φωνή, κιθάρα, μαντολίνο, μπανσούρι, κρουστά)

Φωνή off Πάνος Παπαγεωργόπουλος

Συγγραφή/Δραματουργία          Ευγενία (Τζένη) Αρσένη

Σκηνοθεσία/Σκηνικά                 Τατιάνα Λύγαρη

Σκηνοθεσία Βίντεο                     Παναγιώτης Κράββαρης

Η μαγνητοσκόπηση της παράστασης πραγματοποιήθηκε στην Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ

Διάρκεια 60΄

Εισιτήριο 7€

Ηλεκτρονική αγορά εισιτηρίου και προβολή της παράστασης στο viva.gr

0 comments
1 FacebookTwitterPinterestEmail
ΘΕΑΤΡΟ

Η Κατερίνα Βρανά συναντά τον Γιώργο Καπουτζίδη στο θέατρο ΗΒΗ

written by The K-magazine

Ένα παιδί-θαύμα που αγαπά τη μουσική μεγαλώνοντας γίνεται μία σοπράνο που δεν μπορεί να πετύχει ούτε μία σωστή νότα. Παρόλα αυτά αποκτά φανατικούς φίλους που την ακολουθούν και την χειροκροτούν, κι ας είναι οι ερμηνείες της για γέλια και για κλάματα. Η Florence Foster Jenkins, το μουσικό φαινόμενο της δεκαετίας του ’40, έκανε πολλά κεφάλια να γυρίσουν προς το μέρος της. Αφησε εποχή όχι μόνο με τις φάλτσες νότες της, αλλά και με την αγάπη της για τη μουσική και τους μουσικούς!

Τη φοβερά διασκεδαστική αλλά και γλυκόπικρη ιστορία της φάλτσας ντίβας Florence Foster Jenkins διασκευάζει και σκηνοθετεί  η Θέμις Μαρσέλλου. Πρωταγωνιστούν η σούπερ σταρ της standup comedy Κατερίνα Βρανά στο ρόλο της Φλόρενς και ο πολυτάλαντος Γιώργο Καπουτζίδη… Τον οποίο επιτέλους ξαναβλέπουμε στο θέατρο μετά από καιρό, στο ρόλο του συντρόφου και μάνατζέρ της, StClair Bayfield.  

Μία γλυκόπικρη αληθινή ιστορία

Ένα παράδοξο μουσικό φαινόμενο, η Florence Foster Jenkins, γεννήθηκε το 1868 από πολύ εύπορους γονείς στην Πενσυλβάνια. Παιδί-θαύμα στο πιάνο, είχε μάλιστα παίξει μπροστά στον τότε πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, εμποδίστηκε από τον πατέρα της να συνεχίσει τις σπουδές που τόσο λαχταρούσε στη μουσική. Μετά από έναν γάμο με έναν πολύ μεγαλύτερό της άνδρα και αφού ένα ατύχημα την εμπόδισε να συνεχίσει να παραδίδει μαθήματα πιάνου σε παιδιά… Η Φλόρενς έκανε το όνειρό της πραγματικότητα με τη βοήθεια ενός καλά δικτυωμένου στους καλλιτεχνικούς κύκλους της Νέας Υόρκης ηθοποιού. Ο St Clair Bayfield έγινε μάνατζερ και σύντροφός της μέχρι το τέλος της ζωής της.

Με τα χρήματα που κληρονόμησε από τους πλούσιους γονείς της, βοήθησε άλλους μουσικούς, ηχογράφησε αριστουργήματα του κλασικού ρεπερτορίου (ηχογραφήσεις που γίνονταν αμέσως συλλεκτικές). Εμφανίστηκε σε μερικούς από τους πιο σημαντικούς συναυλιακούς χώρους στον κόσμο. Στους φανατικούς θαυμαστές της συγκαταλέγονται ο Cole Porterκαι ο Enrico Carouso. Πολλοί κοσμικοί και εκπρόσωποι της καλής κοινωνίας της εποχής δεν έχαναν εμφάνισή της. Η εκτέλεση της περίφημης άριας της Βασίλισσας της Νύχτας στον Μαγικό Αυλό του Μότσαρτ από τη Φλόρενς αποτελεί μέχρι και σήμερα αξεπέραστο ντοκουμέντο κορυφαίου φάλτσου.

Η ίδια ζούσε μέσα σε μία μακάρια άγνοια της ανικανότητάς της να τραγουδήσει σωστά. Ίσως και εξαιτίας της σύφιλης που την ταλαιπώρησε μέχρι τον θάνατό της. Αυτό βέβαια δεν την εμπόδισε να γράψει ιστορία με μία εμφάνιση στο Carnegie Hall (το πιο γρήγορο sold out στην ιστορία του, με 2.000 θεατές να μένουν απέξω)… Αλλά και να απασχολεί συγγραφείς και καλλιτέχνες έναν αιώνα μετά.

Ανάμεσα στα θεατρικά έργα και τις ταινίες που εμπνέονται από την ιστορία της, ξεχωρίζουν η γαλλική ταινία Marguerite, που σάρωσε τα βραβεία Σεζάρ το 2015. Επίσης η Florence Foster Jenkins (2016) του Stephen Frearsμε την Meryl Streep και τον Hugh Grant και το θεατρικό Glorious του Peter Quilter.

Συντελεστές

Απόδοση –σκηνοθεσία: Θέμις Μαρσέλλου

Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη

Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού

Video-προβολές: Κάρολος Πορφύρης

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Φωνητική διδασκαλία: Δημήτρης Μπουζάνης

Στο ρόλο της Florence η Κατερίνα Βρανά, του συντρόφου της, St Clair Bayfield, o Γιώργος Καπουτζίδης και του πιανίστα της, Cosme McMoon, ο Γιώργος Γιαννίμπας. Συμπρωταγωνιστούν η Χρύσα Κλούβα, η Άννα Πασπάτη και η Έφη Σταυροπούλου.

Πρεμιέρα: 15 Νοεμβρίου

Πού: Θέατρο Ήβη, Σαρρή 27, τηλ.: 210 3216382

Πότε: Από 15 Νοεμβρίου και κάθε Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00


Ώρα έναρξης:  21.00

Εισιτήρια: Α’ Ζώνη : 23 ευρώ / ΑμεΑ 15 ευρώ, Β’ Ζώνη : 20 ευρώ, Γ’ Ζώνη : 15 ευρώ
Προπώληση: https://bit.ly/3vdvnex

Για ΑμεΑ με αμαξίδιο επικοινωνείτε με το ταμείο του Θεάτρου για να γίνει κράτηση.

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΘΕΑΤΡΟ

Πρόταση για θέατρο: “ΒΑΚΧΕΣ” του Ευριπίδη

written by The K-magazine

Η Εταιρεία Τέχνης “Αrs Aeterna” και το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ παρουσιάζουν την τραγωδία του Ευριπίδη Βάκχες, ένα από τα κορυφαία κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Η παράσταση, θα παρουσιαστεί στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου και σε επιλεγμένα θέατρα της Ελλάδας και της Κύπρου.

«Τελετουργία της συγκίνησης, του συναισθήματος, του μένους και του παραλόγου μπορούν να χαρακτηριστούν οι Βάκχες του Ευριπίδη». Έτσι ορίζει η σκηνοθέτις, Νικαίτη Κοντούρη, την ανεξάντλητη τραγωδία του Ευριπίδη.

Λίγα λόγια για την υπόθεση       

Ο Διόνυσος καταφθάνει  στη Θήβα, την πατρίδα της μητέρας του,  έχοντας μαζί του τις πιστές του ακολούθους, για να επιβάλει τη δική του Θρησκεία και  να τιμωρήσει όλους όσοι είναι εμπόδιο στο δρόμο του , τολμώντας να τον αμφισβητήσουν. Διαβρώνει ακόμα και την ιερή σχέση μάννας-γιού , εμφυσώντας τη θεϊκή του Μανία στις γυναίκες της Θήβας. Με την βίαιη  επιβολή της νέας θρησκείας, επιφέρεται η  ισοπέδωση του Βασιλικού Οίκου της πόλης των Θηβών. Οι εναπομείναντες ήρωες της τραγωδίας αναγκάζονται  να πάρουν το δρόμο της εξορίας.

Στις ΒΑΚΧΕΣ, ο Θεός Διόνυσος είναι ο πρωταγωνιστής. Ο γνωστός αγαθός Θεός του κρασιού, της μέθης και του Θεάτρου, «ενδύεται» το αρχέγονο, και αινιγματικό του πρόσωπο, που είναι εξαιρετικά σύνθετο και σκοτεινό.

Διόνυσος σημαίνει δύο φορές γεννημένος. 

Είναι γιος του Δία και της Σεμέλης. Ο μύθος λέει, πως ενώ  τον γεννούσε πρόωρα  η μάννα του, ο Δίας τον διέσωσε φτιάχνοντας στο μηρό του μια δεύτερη μήτρα και τον έστειλε να δει το φως στη μακρινή Ασία. Οι ΒΑΚΧΕΣ γράφτηκαν το 406-405 π.Χ. ενώ ο Ευριπίδης βρισκόταν αυτοεξόριστος στο παλάτι του Αρχέλαου στη Μακεδονία.

Ύβρις -Τιμωρία-Κάθαρση.          

Ο Ευριπίδης συνθέτει τις ΒΑΚΧΕΣ, μία εμφανώς τελετουργική μιμητική διαδικασία, όπου χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα της Θεατρικής πράξης:   μεταμόρφωση, παρενδυσία, δραματική ειρωνεία, ελευθεριότητα, ακραίες συμπεριφορές, αφήγηση, αθέατες  εγκληματικές  πράξεις κ.α. Μέσα από  μια ποικιλία ρυθμών, ήχων , συγκρούσεων και γεγονότων εκτός σκηνής, βιώνουμε την ένθεη τρέλα που έχει καταλάβει τις γυναίκες της Θήβας , τον σπαραγμό ζώων και ανθρώπων και τη διαταραχή της φύσης που συναινεί στην αγριότητα των πράξεων των κοινών θνητών. Τα πρόσωπα γίνονται αγέλη που θα κατασπαράξει τα ίδια της τα παιδιά, όταν διαταραχθεί η ισορροπία της κυρίαρχης Θεάς Φύσης, από την αλόγιστη συμπεριφορά των ανθρώπων.

Ο ισχυρός εκρηκτικός  μηχανισμός  του Δραματουργού, καταφέρνει να αποδώσει  την Τιμωρία και στη συνέχεια να  γεννήσει  την  Κάθαρση .

Συντελεστές

Μετάφραση | ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Σκηνοθεσία | ΝΙΚΑΙΤΗ  ΚΟΝΤΟΥΡΗ

Σκηνικά – Κοστούμια | ΛΟΥΚΙΑ  ΜΙΝΕΤΟΥ  

Μουσική σύνθεση – διδασκαλία | ΘΡΑΞ-PUNKS

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΕΛΙΝΑ ΓΙΟΥΝΑΝΛΗ (nophoto.gr)

Ερμηνευτές:

ΑΚΗΣ  ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ (Διόνυσος)

ΟΔΥΣΣΕΑΣ  ΠΑΠΑΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ (Πενθέας)

ΙΩΑΝΝΑ  ΠΑΠΠΑ (Τειρεσίας)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ  ΤΑΚΑΛΟΥ (Αγαύη)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ  ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ (Κάδμος)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ΑΣΠΙΩΤΗΣ (Αγγελιοφόρος)

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΚΙ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ: εδώ

0 comments
1 FacebookTwitterPinterestEmail
ΘΕΑΤΡΟ

Πρόταση για θέατρο: “Οθέλλος”

written by The K-magazine

Ένα από τα σπουδαιότερα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, το αξεπέραστο ερωτικό δράμα του William Shakespeare, «Οθέλλος», σκηνοθετούν ο Αιμίλιος Χειλάκης και ο Μανώλης Δούνιας. Με τον Γιάννη Μπέζο στον ομώνυμο ρόλο.

Το εξαιρετικά δημοφιλές έργο θα παρουσιαστεί σε μετάφραση του Διονύση Καψάλη και με πρωτότυπη μουσική του Δημήτρη Καμαρωτού.
Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ο Γιάννης Μπέζος (Οθέλλος), ο Αιμίλιος Χειλάκης (Ιάγος) και η Μυρτώ Αλικάκη (Αιμιλία). Βραβάντιος ο Κώστας Κορωναίος, Κάσσιος ο Αλέξανδρος Βάρθης και Δυσδαιμόνα, η Μάιρα Γραβάνη.

Συμπρωταγωνιστούν: Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Κρις Ραντάνοφ, Μανώλης Δούνιας, Ελευθερία Κοντογεώργη, Νίκος Τσιμάρας.

Στον «Οθέλλο» ο Σαίξπηρ μιλάει για τον παράφορο έρωτα που αντιβαίνει σε φυλετικές, ηλικιακές και κοινωνικές διαφορές. Είναι μια τραγωδία για τη ζήλια, την προδομένη εμπιστοσύνη και το φόβο για οτιδήποτε ξένο και διαφορετικό. Ο έρωτας του έμπειρου και γενναίου Μαυριτανού στρατηγού με τη νεαρή και ευγενικής καταγωγής Βενετσιάνα καταρρίπτει τα στερεότυπα της εποχής. Αλλά, αντί να γεφυρώσει τις διαφορές, κλονίζει τις βεβαιότητες και διαταράσσει τις κοινωνικές ισορροπίες.

Ο Οθέλλος έχει διακριθεί χάρη στη γενναιότητα και το ήθος του. Έχει ανέλθει σε αξιώματα, όμως δεν καταφέρνει να ενταχθεί στην κοινωνία που ζει ως ισότιμο μέλος. Εκτός από το χρώμα του δέρματός του και την καταγωγή του, τον εμποδίζει η ίδια του η ανασφάλεια. Παραμένει ο μαύρος, ο ξένος, ο κατώτερος.
Το έργο μιλάει ακόμα για την άσβεστη μανία του ανθρώπου να καταστρέψει οτιδήποτε ιδεατό, διαφορετικό ή ικανό να καταρρίψει τις υπάρχουσες κοινωνικές νόρμες. Παράλληλα ασκεί κριτική στην υποκρισία της κοινωνίας που στην πρώτη ευκαιρία θα αποκαθηλώσει τους ευεργέτες της.

Η Υπόθεση

Βρισκόμαστε στη Βενετία την εποχή της ακμής της και ο Μαυριτανός Οθέλλος είναι ο πιο γενναίος και νικηφόρος στρατηγός της. Η απόφασή του να παντρευτεί μυστικά τη νεαρή, ευγενικής καταγωγής Δυσδαιμόνα προκαλεί την οργή του πατέρα της Βραβάντιου. Έξαλλος, απευθύνεται στον Δόγη της Βενετίας, θεωρώντας ότι ο Μαύρος ξελόγιασε το παιδί του. Όμως η Δυσδαιμόνα ομολογεί δημόσια τον έρωτά της και ο Δόγης, που χρειάζεται τον Οθέλλο, τον στέλνει στην Κύπρο να αντιμετωπίσει τους Τούρκους. Εκεί ο Ιάγος, ο σημαιοφόρος του, που μισεί τον Οθέλλο και θέλει να τον εκδικηθεί. Ο λόγος; Επειδή διάλεξε τον Κάσσιο και όχι εκείνον για υπασπιστή του, δηλητηριάζει το μυαλό του με την υποψία ότι η Δυσδαιμόνα και ο Κάσσιος έχουν ερωτική σχέση. Χρησιμοποιεί μάλιστα τη σύζυγο του Αιμιλία και τον αριστοκράτη Ροδρίγο για να τον εξαπατήσει. Ο Οθέλλος βυθίζεται στην τρέλα της ερωτικής ζήλιας, ενώ το μίσος του Ιάγου οδηγεί τον Οθέλλο στον όλεθρο.

Πρεμιέρα την Πέμπτη 24 Ιουνίου στο Θέατρο Βράχων και περιοδεία σε ολόκληρη την Ελλάδα και σε μεγάλα ανοιχτά θέατρα της Αττικής.

Ειστήρια : viva.gr

Photo credits: ©-Patroklos-Skafidas

0 comments
3 FacebookTwitterPinterestEmail
ΘΕΑΤΡΟ

Πρόταση για Online Θέατρο: “Γιούκερμαν”

written by The K-magazine

Ο Γιούγκερμαν, το εμβληματικό μυθιστόρημα θεωρείται το πλέον εντελές και συναρπαστικό του Μ. Καραγάτση. Σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου και διασκευή Στρατή Πασχάλη, μετά από 2 χρόνια επιτυχίας και 70.000 θεατές… Επιστρέφει στην on demand πλατφόρμα του θεάτρου Πορεία.

Δείτε τον Γιάννη Στάνκογλου και ένα θίασο 20 πρωταγωνιστών, σε μία σαγηνευτική παράσταση που τόσο αγαπήθηκε από το κοινό. Παρακολουθείστε τον βίο και την πολιτεία του γοητευτικού και δαιμόνιου Φινλανδού αριστοκράτη που ανακάλυψε το «υψηλό» μέσα από την ελληνική ψυχή.

Η υπόθεση

Ο κεντρικός ήρωας, ο Φιλανδός Βασίλης Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν, γόνος πλούσιας οικογένειας είναι Ίλαρχος της Λευκής Φρουράς του τελευταίου Τσάρου. Πρόκειται για έναν τυχοδιώκτη που παλεύει με τα φαντάσματά του, οδηγείται μετά τη ρωσική επανάσταση στην Ελλάδα. Το παρελθόν του βαραίνει ένας φόνος, μια γυναίκα που μοιραζόταν μ’ έναν Ανθυπολοχαγό. Αλλά και η εμπορία ναρκωτικών, κραιπάλες κάθε είδους, το ποτό, η χαρτοπαιξία, οι εκβιασμοί, οι απάτες… Δαιμόνιος και αδίστακτος, στη νέα του πατρίδα ανέρχεται κοινωνικά αποκτώντας μία σημαντική θέση σε τράπεζα,. Με πλούτο και γόητρο, ο Γιούγκερμαν είναι ένας «αλήτης αριστοκράτης» που κάτω από τον αδυσώπητο ελληνικό ήλιο θα έρθει αντιμέτωπος με τον εαυτό του… Τον αληθινό έρωτα και το τραγικό στοιχείο.

Το μυθιστόρημα, το τρίτο του συγγραφέα, γράφτηκε το 1938, δύο χρόνια μετά τη Χίμαιρα και πέντε χρόνια μετά τον Συνταγματάρχη Λιάπκιν. Τα τρία μαζί σχηματίζουντην τριλογία με τίτλο Εγκλιματισμός κάτω από το Φοίβο. Πλάι στο ενδελεχές ψυχογράφημα του ήρωα, ο «παραμυθάς από ράτσα» Καραγάτσης στο μυθιστόρημά του αυτό απεικονίζει με γλαφυρότητα την κοινωνική και πολιτική κατάσταση της μεσοπολεμικής Ελλάδας. Καταθέτει την οπτική του γύρω από τη μπολσεβίκικη επανάσταση, τον κομμουνισμό, το τσαρικό καθεστώς.

Μπορείτε να αγοράσετε τα εισιτήρια εδώ

Διαθέσιμο για προβολή: από 2/4 έως 24/5

Πηγή φωτογραφιών: Θέατρο Πορεία/ Vasia_Anagnostopoulou

0 comments
1 FacebookTwitterPinterestEmail
ΘΕΑΤΡΟ

H “Ιστορία χωρίς όνομα” έρχεται στο σπίτι μας

written by The K-magazine

Ο θυελλώδης έρωτας της Πηνελόπης Δέλτα και του Ίωνα Δραγούμη, απο τη σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης. Με την ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά του Κώστα Γάκη, το βραβευμένο με τρία βραβεία κοινού βιβλίο του Στέφανου Δάνδολου «Ιστορία χωρίς όνομα» (εκδ. Ψυχογιός), εξελίχθηκε σε μία παράσταση φαινόμενο μέσα από τη θεατρική διασκευή της Ανθής Φουντά και του Κώστα Γάκη. Λατρεύτηκε από το κοινό, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές. Διακρίθηκε ως «Η παράσταση της χρονιάς» από τα θεατρικά βραβεία Θεσσαλονίκης, μεταξύ άλλων.

Ο Τάσος Νούσιας, ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του, ενσαρκώνει τον εμβληματικό και για πολλούς αμφιλεγόμενο διπλωμάτη, λόγιο και πολιτικό Ίωνα Δραγούμη. Η εξαιρετική Μπέτυ Λιβανού και η αποκαλυπτική Μαρία Παπαφωτίου μοιράζονται δύο διαφορετικές εποχές της σπουδαίας συγγραφέως και ιστορικής προσωπικότητας, Πηνελόπης Δέλτα. Στη διανομή του έργου προστίθεται και ο Νίκος Ορφανός, στον ρόλο του Στέφανου Δέλτα.

Η παράσταση ξεκίνησε την επιτυχημένη της πορεία από το Θέατρο Αριστοτέλειον στη Θεσσαλονίκη, τον Δεκέμβριο του 2019. Από τις 17 Ιανουαρίου ο θρίαμβος συνεχίστηκε στην Αθήνα, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, με συνεχόμενες sold out παραστάσεις. H υποδοχή της παράστασης ήταν διθυραμβική και στην καλοκαιρινή περιοδεία της στην Κύπρο.

Η «Ιστορία χωρίς όνομα» είναι η παράσταση που σάρωσε στα θεατρικά βραβεία Θεσσαλονίκης αποσπώντας 4 βραβεία, μεταξύ των οποίων και αυτό της Καλύτερης Παράστασης της χρονιάς. Τιμήθηκε επίσης, με το Βραβείο Σκηνοθεσίας (Κώστας Γάκης), με το Βραβείο Ερμηνευτικού συνόλου (όλος ο θιάσος) και με το Βραβείο Σκηνικών (Κωνσταντίνος Ζαμάνης). 

Ίων Δραγούμης και Πηνελόπη Δέλτα. Μια ψυχή χωρισμένη σε δύο σώματα. 

Ένας θαμμένος πόνος που δεν εκτονώθηκε ποτέ. Δύο λυγμοί που συνορεύουν. Ο έρωτας και η πατρίδα. Μια ιστορία ηδονής και οδύνης. Ο εμβληματικός διπλωμάτης και η σπουδαία συγγραφέας σε μια νοερή ζωή επιθυμίας, ονείρων, υψηλών ιδανικών, υψηλών δεσμεύσεων, υψηλών οραμάτων.

Η παράσταση θα είναι διαθέσιμη μέχρι και 5/5 (23:59).  Τα εισιτήρια μπορείτε να τα αγοράσετε από το viva.gr

            

0 comments
2 FacebookTwitterPinterestEmail
Newer Posts
Older Posts