Tag:

τιμωρία

Το σχολείο που η “τιμωρία” είναι μια ώρα yoga

Στο σπίτι μας η λέξη “τιμωρία” δεν υπάρχει. Προσπαθώ να υιοθετώ άλλες λέξεις και μεθόδους που διαφέρουν αρκετά από τον τρόπο που μεγαλώσαμε εμείς και μεγαλώνουν τα περισσότερα παιδιά ακόμα και σήμερα. Είμαι πολύ υπέρ του διαλόγου, αλλά φυσικά υπάρχουν στιγμές που τα νεύρα “χτυπούν κόκκινο”. Το σχολείο που έχω επιλέξει έχει επίσης ένα ιδιαίτερο τρόπο αντιμετώπισης της “αταξίας” που ταιριάζει στη δική μου φιλοσοφία. Όμως χθες στο kissmygrass.gr ανακάλυψα κάτι τελείως διαφορετικό και πρωτότυπο: Υπάρχει ένα σχολείο όπου όποιο παιδί παραφέρεται, δεν πηγαίνει στο γραφείο του διευθυντή. Πηγαίνει στην αίθουσα διαλογισμού και γιόγκα.

Στο δημοτικό σχολείο Robert W. Coleman της Βαλτιμόρης, τα παιδιά μαθαίνουν να έχουν υγιείς αντιδράσεις απέναντι στο θυμό και να τον ελέγχουν, να συγκρατούν τον εαυτό τους και να μαθαίνουν να λύνουν τα προβλήματά τους με ψυχραιμία αντί για συγκρούσεις. Έτσι, αν φερθούν άσχημα σε κάποιον συμμαθητή τους, οδηγούνται στην αίθουσα ηρεμίας, καθοδηγούνται από τον ειδικό καθηγητή προς τη χαλάρωση και τον διαλογισμό και επιστρέφουν στην τάξη όταν είναι πια ήρεμα και ψύχραιμα, αλλά κυρίως συνειδητοποιημένα ως προς το γιατί φέρθηκαν επιθετικά προς τον συμμαθητή τους. To πρόγραμμα προσφέρει επίσης ακαδημαϊκή βοήθεια, περιβαλλοντική εκπαίδευση, καθημερινά, για τρεις ώρες μετά τη λήξη των μαθημάτων.

Σε μια περιοχή όπου τα κρούσματα βίας ανάμεσα σε ανηλίκους είναι σχεδόν καθημερινά, η εφαρμογή του προγράμματος Mindful Moment, του ιδρύματος Holistic Life έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα, καθώς οι αποβολές των μαθητών έχουν μειωθεί δραματικά. Οι ιδρυτές του οι οποίοι μεγάλωσαν στις γειτονιές της Βαλτιμόρης και γνωρίζουν πόσο μεγάλο πρόβλημα είναι η βία και η εγκληματικότητα στην περιοχή. Έτσι λοιπόν, αντί για «τιμωρία», τα παιδιά μαθαίνουν να σκέφτονται. Μαθαίνουν να αναλύουν τα προβλήματά τους και να κάνουν διάλογο ως λύση προβλημάτων. Μαθαίνουν να έχουν μια οπτιμιστική ματιά και να διαχειρίζονται τη ζωή με θετικότητα. Βάλτε μας ιδέες.

Πηγή:

15/03/2017 0 comment

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Πώς να πείσω το παιδί μου να φάει όσπρια και λαχανικά;

written by The K-magazine

Μην πιέζετε τα παιδιά να φάνε κάτι που δεν θέλουν!

Η πίεση για κατανάλωση είναι μία από τις συνήθεις πρακτικές που εφαρμόζουν οι γονείς ειδικά στα «ολιγόφαγα» παιδιά. Παρόλο που η πίεση μπορεί να έχει ένα άμεσο αποτέλεσμα σύμφωνο με την αρχική επιθυμία των γονιών, δηλαδή να φάει το παιδί, μακροχρονίως έχει μάλλον αντίθετα αποτελέσματα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότερες τροφικές απέχθειες που αναφέρουν οι ενήλικες αφορούν τρόφιμα τα οποία πιέστηκαν μικροί να καταναλώσουν. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ενδείκνυται η ενίσχυση του παιδιού απλώς να δοκιμάσει, η έμφαση στο ότι είναι νόστιμο, η δοκιμή του φαγητού από το γονιό μέσα από το ίδιο το πιάτο του παιδιού, και ο συνδυασμός του τροφίμου με άλλα οικεία και αγαπημένα.

Μην βιάζεστε να του δώσετε άλλες εναλλακτικές επιλογές!

Ένα συχνό άγχος των γονέων, και ακόμα περισσότερο των γιαγιάδων, είναι μήπως το παιδί μείνει νηστικό. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, μόλις το παιδί αρνηθεί να φάει κάτι, να έρχεται αμέσως η εναλλακτική επιλογή, η οποία όπως έχει φανεί είναι συνήθως χαμηλότερης θρεπτικής αξίας. Επίσης, το παιδί λαμβάνει τελικά το μήνυμα ότι αν πει όχι στις φακές, θα φάει μακαρόνια, πατάτες ή ομελέτα. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να θελήσει έστω και να δοκιμάσει; Για αυτό, είναι προτιμότερο να φάει όσο θέλει από το φαγητό που υπάρχει για όλους και να συμπληρώσει το γεύμα του με σαλάτα, λίγο τυρί και ψωμί, ενδεχομένως με ένα τοστ ή κάποιο περίσσευμα από φαγητό της προηγούμενης μέρας.

Μην χρησιμοποιείτε το φαγητό ως μέσο επιβράβευσης ή τιμωρίας!

Η πιο συχνή ίσως τεχνική που εφαρμόζουν οι γονείς προκειμένου το παιδί να δοκιμάσει κάτι νέο ή κάτι που δηλώνει ότι δεν του αρέσει είναι να του δώσουν κάποιο δώρο εάν φάει ή αντιθέτως να θέσουν κάποια τιμωρία εάν δεν φάει. Η πρακτική αυτή, δυστυχώς, αποδεικνύεται ολέθρια για τις διατροφικές προτιμήσεις των παιδιών. Τα κάνει να θεωρούν ότι το συγκεκριμένο φαγητό κατά κοινή ομολογία δεν πρέπει να είναι νόστιμο! Σκεφτείτε το! Όταν κάτι είναι νόστιμο δεν χρειάζεται να σου δώσει δώρο κανείς για να το φας… Αντιθέτως, οι αγαπημένες τους λιχουδιές είναι αυτές που αντιμετωπίζονται ως “απαγορευμένες”, και οι οποίες συνήθως έχουν και το ρόλο του δώρου, αυξάνοντας έτσι ακόμα περισσότερο την επιθυμία για αυτές και μειώνοντας την επιθυμία για το μη αρεστό φαγητό. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή από τη μεριά των γονέων για τον τρόπο που ενισχύουν την κατανάλωση ενός φαγητού, αποφεύγοντας τις φράσεις «εάν φας αυτό, θα φας το άλλο», και να προτιμούν εναλλακτικά πιο ουδέτερες, όπως «πρώτα θα φας αυτό, και μετά το άλλο».

Μην προσαρμόζετε τις διατροφικές συνήθειες της οικογένειας σε αυτές του παιδιού, αλλά σε αυτές της υγιεινής διατροφής!

Το να πάψετε να μαγειρεύετε μια ολόκληρη κατηγορία τροφίμων (π.χ. όσπρια), επειδή δεν αρέσουν στο παιδί, σίγουρα δεν θα το βοηθήσει να μάθει να τα τρώει! Αντιθέτως, όλη η οικογένεια θα πάψει να τρώει το συγκεκριμένο φαγητό, γεγονός που θα επηρεάσει και τις διατροφικές συνήθειες των άλλων μελών της οικογένειας. Άλλωστε, απαραίτητη προϋπόθεση για να καταναλώσει το παιδί ένα τρόφιμο είναι αυτό να υπάρχει στο σπίτι. Και από τις σπουδαιότερες τεχνικές για να μάθει το παιδί να τρώει κάτι που αρχικώς δεν του αρέσει είναι η συνεχής έκθεση με αυτό. Φαίνεται ότι απαιτούνται 10 ή ακόμα και 15 φορές δοκιμής προκειμένου να μάθουν τα παιδιά να τους αρέσει ένα νέο τρόφιμο. Οπότε, μην παραδίδετε τα όπλα γρήγορα, αλλά με ηρεμία και υπομονή φροντίστε να εκτίθεται το παιδί σας σε ποικιλία τροφίμων.

Μαγειρέψτε μαζί!

Όποτε ο χρόνος και οι ρυθμοί της καθημερινότητας σας το επιτρέπουν, μαγειρέψτε μαζί με τα παιδιά σας. Το να συμβάλουν κι εκείνα στην παρασκευή του φαγητού θα βοηθήσει να το δουν με άλλο μάτι! Νιώθοντας περήφανα για αυτή τη συμμετοχή, είναι πιο πιθανό να δοκιμάσουν φαγητό «από τα δικά τους χέρια». Παράλληλα, αξιοποιήστε την ευκαιρία που δίνει η προετοιμασία και το μαγείρεμα για να τους μάθετε τα διαφορετικά τρόφιμα και τη σημασία τους στη διατροφή μας.

Παρουσιάστε το αλλιώς!

Η παρουσίαση του πιάτου παίζει καθοριστικό ρόλο για τα παιδιά. Αφιερώστε λίγο χρόνο σε μια “έξυπνη” παρουσίαση του πιάτου, «κρύψτε» τρόφιμα που δεν τρώει μέσα σε άλλα αγαπημένα ή μαγειρέψτε τα με διαφορετικό τρόπο. Για παράδειγμα, φτιάξτε «φατσούλες» με τα λαχανικά μιας σαλάτας, βάλτε λιωμένα λαχανικά μέσα στο μπιφτέκι ή προσθέστε όσπρια σε μια σαλάτα. Επίσης, δοκιμάστε μια άλλη συνταγή για ένα από τα “ανεπιθύμητα” φαγητά: αφαιρέστε υλικά που μπορεί να έχουν πολύ έντονη γεύση και το απωθούν και αντικαταστήστε τα με άλλα, με τα οποία είναι ήδη εξοικειωμένο.

Δώστε το παράδειγμα!

Μην ξεχνάτε ότι είστε πρότυπο για τα παιδιά σας. Πρέπει πρώτοι εσείς να είστε συνεπείς σε αυτά που τους ζητάτε. Αν για παράδειγμα ο μπαμπάς τρώει διαφορετικό φαγητό, είναι πολύ λογικό το παιδί να θεωρήσει ότι μπορεί να κάνει το ίδιο. Αντίστοιχα, θα ακολουθήσει τη συνήθεια να τρώει μπροστά στην τηλεόραση, να τρώει γρήγορα ή αργά κλπ. Προσπαθήστε να τρώτε όλοι μαζί όσο συχνότερα μπορείτε, και η ώρα του φαγητού να είναι μια ευχάριστη ώρα για τα παιδιά.

Πηγή: εδώ

29/10/2014 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Τα παιδιά δεν έρχονται με οδηγίες χρήσης, από τη Νέτη Φίλια

written by The K-magazine

από τη Νέτη Φίλια–Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας*

Είναι μάταιο –και καμιά φορά καταναγκαστικό- για τους γονείς να προσπαθούν να τα κάνουν όλα τέλεια. Όπως δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι, έτσι και δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς. Ο περίφημος παιδίατρος- παιδοψυχαναλυτής Ντόναλντ Γουίνικοτ επινόησε τον όρο «αρκετά καλή μητέρα» θέλοντας έτσι να καταρρίψει την ανάγκη της «τέλειας μητέρας»: το πόσο μη-ρεαλιστικό και ανώφελο είναι να προσπαθεί μια μητέρα να κατακτήσει την τελειότητα. Ωστόσο υπάρχουν κάποιοι βασικοί κανόνες που είναι καλό να τις έχουμε στο μυαλό μας, όταν μεγαλώνουμε παιδιά:

• Ακόμα κι αν έχουμε «αδυναμία» σ’ ένα μας παιδί, είναι λάθος να δείχνουμε ότι το αγαπάμε περισσότερο από κάποιο άλλο.
• Ο ρόλος του γονιού είναι να οδηγεί το παιδί προς την αυτονομία και τη μελλοντική ομαλή ενηλικίωση: το μαθαίνει να τα καταφέρνει μόνο του, ώστε να γίνει αύταρκες, ικανό και προσαρμοστικό.
• Το παιδί χρειάζεται τη συμπαράσταση, τη βοήθεια και όχι τη λύση. Π.χ., δεν του λύνουμε εμείς τις ασκήσεις στα μαθηματικά, του μαθαίνουμε όμως τον τρόπο να τις λύνει μόνο του. Του δείχνουμε πού πρέπει να «κοιτάξει», αλλά όχι τι να «δει».
• Όταν η προειδοποίηση δεν αρκεί, τότε είναι καλύτερα να αφήνουμε το παιδί να υποστεί τις συνέπειες της κακής του συμπεριφοράς από το να το τιμωρήσουμε. Η εμπειρία που βιώνεται άμεσα είναι ο καλύτερος δάσκαλος.
• Σε στιγμές έντασης και όταν η σύγκρουση φαίνεται αναπόφευκτη, είναι προτιμότερο να φερθούμε ως… ενήλικες και να αποχωρήσουμε.
• Όσο πιο πολύ πιέζουμε ένα παιδί να συμμορφωθεί με τις επιθυμίες μας, χωρίς να του εξηγούμε με επιχειρήματα τον λόγο, τότε η άρνηση έρχεται ως φυσική αντίδραση στην πίεση που του ασκούμε.
• Το παιδί ασφυκτιά όταν είναι συνέχεια υπό επίβλεψη. Ας κάνει και λάθη, ώστε να μάθει απ’ τα λάθη του. Φυσικά εντός λογικών πλαισίων.
• Το να παραχαϊδεύουμε το παιδί είναι εξίσου λάθος με το να μη δείχνουμε αγάπη. Συχνά τα μοναχοπαίδια υποφέρουν από την υπερβολική αφοσίωση των γονιών τους.
• Η αγάπη μας προς το παιδί πρέπει να είναι ακατάλυτη και ακλόνητη. Όταν μας θυμώνει το παιδί είναι λάθος να το απειλούμε με φράσεις τύπου: “δεν σ’ αγαπάω πια”. Αντ’ αυτού μπορούμε να του πούμε : “είμαι θυμωμένος/η με αυτό που έκανες”.
• Μέσα διαπαιδαγώγησης και δεξιότητες ανατροφής όπως η άκαμπτη αυστηρότητα, η αδιαφορία, η υποτίμηση του παιδιού, η σωματική τιμωρία και οι εκβιασμοί, απλώς … αντενδείκνυνται.
• Ό,τι και να λέμε στο παιδί μας, δεν έχει και τόση σημασία αν εμείς δεν είμαστε συνεπείς με τη συμπεριφορά μας ως ενήλικες. Τα παιδιά μαθαίνουν και αντιγράφουν περισσότερα παρατηρώντας τους γονείς τους, παρά ακολουθώντας τις νουθεσίες τους.

*Η Νέτη Φίλια είναι Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Γνωσιακή – Συμπεριφορική Θεραπεύτρια.

Για να επικοινωνήσετε μαζί της, μπορείτε να καλέσετε στο 6945-858780 ή να της γράψετε στο : [email protected]

09/09/2013 0 comment

ΒΙΒΛΙΟ

«Το Δωμάτιο» της Emma Donoghue

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

«Happy Birthday, Τζακ», λέει η Μαμά στον πέντε ετών πια Τζακ. Κι ο Τζακ νιώθει πια μεγάλος. Τόσο μεγάλος που νιώθει την ανάγκη να ρωτήσει μερικά πράγματα τη Μαμά. Όπως το τι συμβαίνει πραγματικά με τους «πλανήτες» που βλέπει στην τηλεόραση. Γιατί η Μαμά τον κρύβει στη Ντουλάπα όταν έρχεται στο Δωμάτιο ο ΣαταΝίκ. Ποιος είναι επιτέλους αυτός ο ΣαταΝίκ. Και κυρίως… γιατί δεν έχουν βγει ποτέ έξω από το Δωμάτιο; Μπορούν να βγούνε από αυτό για να καταφέρει να δει από κοντά τους «πλανήτες»; Οι ερωτήσεις επαναλαμβάνονται και κάποια στιγμή παίρνουν τις απαντήσεις τους. Έλα, όμως, που οι απαντήσεις γεννούν άλλες απορίες στο Τζακ. Απορίες που η Μαμά πλέον συνειδητοποιεί πως δε μπορεί απλά να τις εξηγήσει, παρά μόνο αν βγούνε έξω από το Δωμάτιο.

Το «Δωμάτιο» είναι ένα βιβλίο που κάθε σελίδα του είναι ένας φόρος τιμής στη μητρότητα. Κι αυτό που το κάνει τόσο ελκυστικό είναι το γεγονός πως η αφήγηση γίνεται από τον ίδιο τον πεντάχρονο Τζακ. Ακριβώς! Φέρτε στο μυαλό σας ένα παιδάκι κοντά σ’ αυτήν την ηλικία ν’ αφηγείται μία ιστορία, μία οποιαδήποτε ιστορία. Με μία γλώσσα απλοϊκή, χωρίς τη χρήση λέξεων – σιδηρόδρομων για το στοματάκι του, αλλά με ζωντάνια και πάθος κατά την αφήγηση. Έτσι ακριβώς λέει κι ο Τζακ την ιστορία της δική του και της Μαμάς του. Κι αυτό το στοιχείο του βιβλίου είναι που κρατάει σ’ εγρήγορση τον αναγνώστη, που του δημιουργεί πρωτόγνωρα έντονα συναισθήματα και που κάνει τις εικόνες πιο «ζωντανές» μπροστά στα μάτια του.

Emma Donoghue

Ομολογώ πως ένιωσα περίεργα όταν διάβασα το «Δωμάτιο», παρ’ όλο που δεν είμαι ακόμη μητέρα. Από τη μία αντιλήφθηκα τη δυσκολία του να μεγαλώνεις ένα παιδί, ενώ από την άλλη κατάλαβα πόση δύναμη μπορεί να αποκτήσει μία μάνα για να προστατεύσει το παιδί της και να του προσφέρει ό,τι καλύτερο. Και πρέπει να ομολογήσω ακόμη πως δεν ήμουν σίγουρη αν έπρεπε να μιλήσω γι’ αυτό το βιβλίο. Μετά όμως, σκέφτηκα πως, ακόμη κι αν οι Μαμάδες που διαβάζουν αυτές τις γραμμές κι ακολουθήσουν την πρότασή μου και διαβάσουν το «Δωμάτιο», θα αντιληφθούν ακόμη μία φορά την αξία του να κρατάς το παιδί σου στην αγκαλιά σου και να ονειρεύεσαι γι’ αυτό. Και πόσο μεγάλη επιβράβευση είναι το χαμόγελο του παιδιού για κάθε Μαμά.

Το «Δωμάτιο» βραβεύτηκε το 2010 με το Βραβείο Rogers Writer’s Trust, ενώ επίσης έφτασε ως φιναλίστ στα Βραβεία Booker και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

22/01/2013 1 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Επάγγελμας γονέας: Βάζω όρια στο παιδί μου!

written by George Portelli

από τη Φανή Βαγγελάτου–Λογοθεραπεύτρια*

“-Δε θέλω να πάω για ύπνο.
-Δε θα πάω σχολείο σήμερα.
-Δε με νοιάζει τι λες, εγώ θα παίξω play station.
-Θα φας όλο το φαγητό σου.
-Μην κλαις, δε θα πάρουμε άλλο μπαλόνι.
-Σταμάτα να φωνάζεις και θα πάμε στις κούνιες.”

Αυτές είναι μερικές μόνο από τις φράσεις που μπορεί να ακούσουμε ή να πούμε ως γονείς λίγο πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά από έναν «καβγά» με το παιδί μας. Έπειτα αναρωτιόμαστε αν κάναμε καλά, αν αυτή η ένταση θα ξανασυμβεί και πώς χειριζόμαστε εμείς το μικρό μας και όχι αυτό εμάς!

Τότε έρχονται οι «ειδικοί», οι παιδαγωγοί, και άλλοι-αυτοί που δεν έχουν παιδιά-και μας μιλούν για τα όρια. Μα τι είναι επιτέλους αυτά τα όρια και πώς κάποιος οριοθετεί το παιδί του; Για μερικούς τα όρια φέρνουν στο μυαλό κάτι αρνητικό και σκληρό, θυμίζουν την πειθαρχία και αυτή από μόνη της ακούγεται σκληρή και βίαιη. Στην πραγματικότητα, η οριοθέτηση είναι ταυτόσημη με την πειθαρχία και κάθε άλλο παρά βία περιλαμβάνει. Μαθαίνω στο παιδί μου να έχει όρια σημαίνει πως του διδάσκω πώς να ενσωματωθεί, να προσαρμοστεί στον υπόλοιπο κόσμο. Του μαθαίνω να επιλέγει μόνο του τις σωστές συμπεριφορές κατά περίπτωση, ώστε να οδηγηθεί μεγαλώνοντας προς την ανεξαρτησία και την αυτονομία μέσα από τις επιλογές του.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Για εμάς (βλ. σημείωση), δεν υπάρχει ιδανικός γονέας και φυσικά δεν υπάρχει γονέας χωρίς λάθη. Πιστεύουμε όμως σε έναν τύπο γονέα –τον δημοκρατικό-, ο οποίος από τη μία είναι τρυφερός και συναισθηματικός με το παιδί, από την άλλη όμως έχει υψηλές απαιτήσεις από αυτό και γι’ αυτό προσπαθεί να του εξασφαλίσει τα εφόδια ώστε να τις κατακτήσει αν και το ίδιο τις επιλέξει. Είναι ο γονιός που θα δώσει χώρο και χρόνο στο παιδί να μάθει μέσα από τα λάθη του, θα του δώσει επιλογές και θα το αφήσει να πάρει το ίδιο την ευθύνη γι’ αυτές. Είναι ο γονιός που θέλει να μεγαλώσει το παιδί του με στόχο την ανεξαρτησία και την αυτονομία, μέσα από μια διαδικασία σωστών και λανθασμένων επιλογών.

Αν λοιπόν έχετε αποφασίσει να είστε ένας άλλος τύπος γονέα, πχ. ένας πιο αυταρχικός και αυστηρός τύπος με σαφείς οδηγίες και απαιτήσεις από το παιδί σας, μη δοκιμάσετε τα όρια για τα οποία μιλάμε εδώ. Αν αποφασίσατε πως ανήκετε στην κατηγορία του δημοκρατικού γονέα, ή τουλάχιστον θέλετε να ανήκετε σε αυτή, τότε οπλιστείτε με υπομονή και σταθερότητα γιατί πρόκειται για μια μακροχρόνια διαδικασία, της οποίας όμως τους καρπούς θα αρχίσετε να γεύεστε από πολύ νωρίς.

Και γιατί είναι σημαντικά τα όρια;

Αν ο στόχος μας είναι να διδάξουμε στα παιδιά μας πώς να χειρίζονται τα ίδια τον παρορμητισμό, τον ενθουσιασμό και τις αγωνίες τους και όχι να πρέπει να τους λέμε εμείς κάθε φορά τί πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουν, τότε η οριοθέτηση είναι πολύ σημαντική. Έρχεται για να λειτουργήσει προληπτικά, να προβλέψει δηλαδή δυσάρεστες ή ευχάριστες καταστάσεις με την παραβίαση ή την τήρηση των ορίων, αντίστοιχα. Με αυτόν τον τρόπο προλαμβάνονται οι συγκρούσεις και οι εντάσεις και προάγεται η ελευθερία της επιλογής, καθώς και η ανάληψη ευθύνης.

-Δεν είναι εύκολο να βάλεις τα όρια.. λένε πολλοί γονείς από την αγανάκτησή τους κι εγώ απαντάω κάθε φορά πως ποτέ δεν είπα κάτι τέτοιο. Αν διαβάσει κανείς το κείμενο αυτό από την αρχή του, θα διαπιστώσει πως ουδέποτε αναφέρθηκα στην οριοθέτηση ως μια εύκολη διαδικασία, γιατί στην πραγματικότητα δεν είναι. Για να χτίσεις το σεβασμό και το αμοιβαίο ενδιαφέρον σε μια σχέση, κατά γενική ομολογία δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. Επομένως, γιατί να είναι ευκολότερο στη σχέση με ένα παιδί; Απαιτεί αφ’ ενός να έχουμε οι ίδιοι όρια, σεβασμό και υπευθυνότητα και αφ’ ετέρου να έχουμε το χρόνο και την όρεξη να τα μεταδώσουμε.

Παρ’ όλες τις δυσκολίες λοιπόν, αν εξακολουθείτε να θέλετε να είστε ένας δημοκρατικός γονιός και να μεγαλώσετε υπεύθυνα παιδιά με επιλογές και συναισθηματική ασφάλεια, επενδύστε λίγο κόπο και χρόνο στην οριοθέτησή τους. Με αυτόν τον τρόπο θα εξασφαλίσετε μια ατμόσφαιρα σεβασμού και αγάπης, επιλογών και αποδοχής που θα κουβαλάτε πάντα εσείς ως γονείς, αλλά και τα παιδιά σας ως παιδιά, ενήλικες, επαγγελματίες, γονείς με τη σειρά τους, άνθρωποι..

Σημ: Οι απόψεις που παραθέτουμε είναι σύμφωνα με τις Ομάδες Σχολών Γονέων της Μ. Χουρδάκη. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε και στο: «Επάγγελμα Γονέας» της Βασιλικής Παππά, Εκδ. Καστανιώτη.

*Η Φανή Βαγγελάτου είναι Λογοθεραπεύτρια-Ειδ. Παιδαγωγός M.A. Περισσότερες πληροφορίες στο:
www.planitis.eu ή εδώ

21/01/2013 0 comment

ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΑΣ ΓΡΑΦΟΥΝ

Πέντε «όπλα» κατά της παχυσαρκίας

written by George Portelli

από την δρ.Γλυκερία Ψαρρά, κλινική διαιτολόγο – διατροφολόγο (Χαροκόπειο, Ορθοβιοτική)

Τέσσερα στα δέκα Ελληνόπουλα είναι υπέρβαρα! Τα στατιστικά δεδομένα για την επικράτηση της παιδικής παχυσαρκίας στη χώρα μας, κάθε άλλο παρά αισιόδοξα είναι. Γιατί, όμως ένας γονιός να ανησυχήσει αν το παιδί του είναι υπέρβαρο ή παχύσαρκο; Εξάλλου, η παραπάνω κοιλίτσα δεν θα γίνει ύψος;

Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι ότι τα παιδιά με αυξημένο βάρος, ειδικά στην περιοχή της κοιλιάς, ανήκουν σε μια ομάδα κινδύνου για την ανάπτυξη νοσημάτων, όπως τα καρδιαγγειακά, ο σακχαρώδης διαβήτης ή η υπέρταση, ακόμα και σε τόσο μικρή ηλικία. Επίσης, τα παιδιά που είναι παχύσαρκα έχουν 80% πιθανότητες να παραμείνουν παχύσαρκα και στην ενήλικη ζωή τους. Με ποιο τρόπο, λοιπόν, μπορούμε να θωρακίσουμε το παιδί μας ενάντια στην παχυσαρκία;

1. Μην παραλείπετε την ετήσια παρακολούθηση της ανάπτυξης του παιδιού σας
Στην εξέταση αυτή, ο γιατρός ή ο διαιτολόγος μετράει το ύψος και το βάρος του παιδιού σας και αξιολογεί το Δείκτη Μάζας Σώματός του. Σε περίπτωση που ο Δείκτης αυξάνεται δυσανάλογα από ότι πρέπει για την ηλικία και το φύλο του παιδιού, ιδιαίτερα σε παιδιά κάτω των 4 ετών, τότε αυτό αποτελεί πιθανή ένδειξη ότι το παιδί σας κινδυνεύει να γίνει υπέρβαρο.

2. Γίνετε το καλό παράδειγμα!
Προσπαθήστε να υιοθετήσετε πρώτα εσείς οι ίδιοι ισορροπημένες συνήθειες διατροφής και να ασκείστε τακτικά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το παιδί θα σας μιμηθεί. Σύμφωνα και με τις συστάσεις της Αμερικανικής Καρδιολογικής Ενωσης, οι βασικές συνήθειες που προφυλάσσουν τα παιδιά από την παχυσαρκία είναι η τακτική λήψη πρωινού, η κατανάλωση σαλάτας με το μεσημεριανό γεύμα, τα τακτικά γεύματα, ο περιορισμός τροφίμων πλούσιων σε κορεσμένα λιπαρά, χοληστερόλη, αλάτι ή ζάχαρη και η επιλογή προϊόντων ολικής αλέσεως. Επίσης, όλα τα παιδιά άνω των 2 ετών θα πρέπει να έχουν καθημερινά τουλάχιστον 60 λεπτά σωματικής δραστηριότητας μέτριας έντασης (ποδήλατο ή το παιχνίδι στο πάρκο), ενώ θα πρέπει να περιορίσουν τις ώρες τηλεθέασης ή ενασχόλησης με βιντεοπαιχνίδια στις 2 ώρες την ημέρα.

3. Προσπαθήστε το φαγητό να μην προκαλεί διαμάχες στην οικογένεια
Κάποιες φορές, χωρίς να το θέλουμε, δημιουργούμε το έδαφος για τέτοιες διαμάχες, είτε παρέχοντας ως επιβράβευση είτε περιορίζοντας ως τιμωρία, κάποια τρόφιμα όπως τα γλυκά. Προσπαθήστε να ακολουθήσετε τον γενικό κανόνα ότι δεν χρησιμοποιούμε ποτέ το φαγητό ως επιβράβευση ή ως τιμωρία!

Getty images

4. Δώστε έμφαση σε ό,τι θετικό
Ενθαρρύνετε το παιδί σας σε έναν υγιεινό τρόπο ζωής με το να επισημαίνετε τις θετικές επιδράσεις του. Για παράδειγμα, το πόσο μπορεί να διασκεδάσει όταν παίζει έξω με φίλους, το πόσο συμβάλλει η άσκηση στο να έχει γερούς μυς και οστά, αλλά και να ψηλώσει ή το πόσο όμορφο και γευστικό μπορεί να γίνει το πιάτο του όταν έχει ποικιλία τροφίμων. Εάν ενισχύσετε τη φυσική τάση των παιδιών να τρέχουν και να εξερευνούν, αλλά και να τρώνε μόνο όταν πεινάνε και όχι επειδή βαριούνται, τότε η απόκτηση του υγιεινού βάρους θα έρθει από μόνη της.

5. Να είστε υπομονετικοί
Πολλά υπέρβαρα παιδιά, το μόνο που χρειάζονται είναι να διατηρήσουν το βάρος τους και όχι να χάσουν βάρος. Η έντονη ενασχόληση με τη διατροφή και το βάρος του παιδιού πολύ συχνά οδηγεί σε αντίθετα αποτελέσματα, όπως η υπερφαγία ή ο κίνδυνος ανάπτυξης κάποιας διατροφικής διαταραχής.

Πηγή: http://www.ethnos.gr

27/12/2012 0 comment

ΕΡΕΥΝΕΣ

Η πιο διαδεδομένη μορφή βίας είναι ο συζυγικός ξυλοδαρμός

written by Κατερίνα Μαντά

ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ: ο ξυλοδαρμός των συζύγων είναι η πιο διαδεδομένη μορφή βίας: 1 στις 4 γυναίκες έχει υποστεί κακοποίηση από τον σύντροφο της. Ενώ μόνο 44 χώρες στον κόσμο προστατεύουν με συγκεκριμένο τρόπο τις γυναίκες από την οικογενειακή βία.
– ΒΙΑΣΜΟΣ: 1 στις 5 γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο είναι θύμα βιασμού, πολλές από αυτές από γνωστό θύτη. Μεταξύ 40 και 60 τοις εκατό των σεξουαλικών επιθέσεων διαπράττονται σε βάρος κοριτσιών κάτω των 16 ετών.
– ΕΜΠΟΡΙΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ/ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ: οι γυναίκες και τα κορίτσια αποτελούν το 80% των 800.000 ατόμων που εκτιμάται ότι πέφτουν θύματα δουλεμπορίου κάθε χρόνο – στην πλειοψηφία τους (79%) πωλούνται για σεξουαλική εκμετάλλευση.
– ΦΟΝΟΙ ΤΙΜΗΣ: τιμωρία που μπορεί να φτάσει και στο φόνο, από το σύζυγο ή την οικογένεια της για παραβίαση κανόνων ηθικής.
– ΚΛΕΙΤΟΡΙΔΟΕΚΤΟΜΗ:Έξι κορίτσια υποβάλλονται σε ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων σε κάθε λεπτό που περνάει.

Την ώρα που όλοι σωπαίνουν, οι αριθμοί μιλούν….

ΚΑΝΑΔΑΣ – Το 29% των γυναικών (από πανεθνικό αντιπροσωπευτικό δείγμα 12.300 γυναικών) ανέφεραν ότι υπήρξαν θύματα άσκησης σωματικής βίας από τον τωρινό ή πρώην σύντροφό τους από την ηλικία των 16 και μετά.
ΗΠΑ– Μια γυναίκα κακοποιείται κάθε 18 λεπτά! το ένα τρίτο των γυναικών που δολοφονούνται κάθε χρόνο δολοφονούνται από τον σύντροφό τους, ενώ το 83% των κοριτσιών ηλικίας 12-16 ετών υφίστανται κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στα δημόσια σχολεία.
ΙΝΔΙΑ – Μέχρι και το 45% των έγγαμων ανδρών παραδέχθηκαν ότι κακοποιούν σωματικά τις συζύγους τους, σύμφωνα με έρευνα του 1996 σε 6.902 άνδρες στην περιοχή του Uttar Pradesh. Επιπλέον, το 2007, κάθε μέρα δολοφονούνταν 22 γυναίκες για λόγους που σχετίζονταν με την προίκα.
ΚΕΝΥΑ – Το 42% των 612 γυναικών που συμμετείχαν στην έρευνα σε μία περιφέρεια ανέφεραν ότι συνεχώς χτυπιούνται από τους άνδρες τους και το υπόλοιπο 58% ότι χτυπιούνται συχνά ή μερικές φορές.
ΒΡΑΖΙΛΙΑ (Σάο Πάολο) κάθε 15 δευτερόλεπτα μία γυναίκα δέχεται σεξουαλική επίθεση
Πηγή: επίσημη σελίδα ΟΗΕ

11/05/2012 0 comment