Tag:

αγάπη

Πώς μας βοηθούν τα θετικά συναισθήματα (Part II)

από την Ολγα Παπατριανταφύλλου, M.A., A.C.C, Ψυχολόγος/ Coach*

Στο πρώτο μέρος των θετικών συναισθημάτων είπαμε λίγα λόγια για τη χαρά, την ελπίδα, την ευγνωμοσύνη, την ηρεμία και το ενδιαφέρον. Στο δεύτερο μέρος θα δούμε τα υπόλοιπα 5 θετικά συναισθήματα και κάποιες ερωτήσεις που βοηθούν στην αυτοεπίγνωση.

Υπερηφάνεια: είναι ένα συναίσθημα που έχουμε όταν πετυχαίνουμε κάτι ή όταν έχουμε δουλέψει σκληρά και έχουμε ένα καλό αποτέλεσμα. Το συναίσθημα αυτό είναι δεμένο με την αίσθηση σκοπού που έχουμε και το νόημα που βρίσκουμε μέσα από τις επιτυχίες μας. Η εμπιστοσύνη στις δεξιότητές μας και στον εαυτό μας αυξάνεται και πιστεύουμε ότι έχουμε δυνατότητες για ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες. Είναι η κινητήρια δύναμη για να επιτύχουμε περισσότερα.

Σκεφτείτε: «πότε νιώσατε υπερήφανοι για τον εαυτό σας; πότε νιώσατε εμπιστοσύνη στις ικανότητές σας , επιτύχατε κάτι και μοιραστήκατε με τους γύρω σας;»

Διασκέδαση/κέφι: Κάθε στιγμή που νιώθουμε να διασκεδάζουμε, να γελάμε μαζί με άλλους, να έχουμε μια παιχνιδιάρικη διάθεση, αναπτύσσουμε δεσμούς με τους γύρω μας και συνδεόμαστε μαζί τους. Μοιραζόμαστε τις όμορφες στιγμές μας και επιπλέον είμαστε σε ετοιμότητα και μπορούμε να «δούμε» τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται. Η διασκέδαση δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ανάγκη για να μπορούμε να «γεμίζουμε» τις μπαταρίες μας και να διατηρούμε την αισιοδοξία μας.

Σκεφτείτε: «τι σας κάνει να γελάτε και να περνάτε καλά; τι σας διασκεδάζει; Πώς αισθάνεστε όταν γελάτε και διασκεδάζετε; Με ποιους σας αρέσει να διασκεδάζετε; πώς συνδέεστε με αυτούς τους ανθρώπους;»

Έμπνευση: Έχετε ποτέ βρεθεί στη θέση να ξεπερνάτε το καθημερινό και να βλέπετε καλύτερες πιθανότητες σε κάτι; Η έμπνευση είναι ένα συναίσθημα από την καρδιά. Εμπνεόμαστε από επιτεύγματα και ανθρώπους που δείχνουν δύναμη ψυχής, καλοσύνη, αριστεία. Η έμπνευση είναι ενθαρρυντική και μας κάνει να προσπαθούμε.

Σκεφτείτε: «πότε νιώσατε την ανάγκη να κάνετε το καλύτερο που μπορούσατε και που αυτό σας έδωσε έμπνευση; πότε ήταν η τελευταία φορά που είδατε κάποιον να κάνει κάτι που πιστεύατε ότι δεν είναι ποτέ δυνατόν;”

Δέος: Νιώθουμε δέος όταν συγκλονιζόμαστε από το μεγαλείο, όταν νιώθουμε όλο μας το είναι να δονείται γιατί ζούμε κάτι εξαιρετικά δυνατό και θαυμαστό. Έχετε ποτέ βρεθεί στη θέση να βλέπετε κάτι και να σας έχει κοπεί η ανάσα, να μην μπορείτε να βρείτε τα λόγια να εκφράσετε αυτό που νιώθετε και να περιγράψετε την εμπειρία που ζείτε; Δέος νιώθουμε για παράδειγμα όταν κοιτάμε τα αστέρια και ερχόμαστε αντιμέτωποι με το μεγαλείο και την απεραντοσύνη της φύσης και του κόσμου μας.

Σκεφτείτε: « Πότε είδατε κάτι τόσο ωραίο που σας κόπηκε η αναπνοή; πότε νιώσατε ότι ήσασταν μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου;

Αγάπη: είναι εκείνο το συναίσθημα που περιλαμβάνει όλα τα υπόλοιπα. Περιέχει την εμπιστοσύνη, το μοίρασμα, τη ζεστασιά. Όταν βιώνουμε αγάπη, το σώμα μας, το μυαλό μας και η ψυχή μας βρίσκονται «στα καλύτερά τους». Δεν νιώθουμε άγχος, το σώμα μας χαλαρώνει και η ζωή μας επιμηκύνεται. Είναι το συναίσθημα που μας κάνει να βγαίνουμε από τους εαυτούς μας, να θέλουμε να δώσουμε στους άλλους, να γελάσουμε και να πονέσουμε μαζί τους. Η αγάπη μας κάνει να θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι.

Σκεφτείτε: «πότε ήταν η τελευταία φορά που νιώσατε ότι η σχέση σας ήταν γεμάτη με ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω συναισθήματα όπως χαρά, ευγνωμοσύνη, γαλήνη; Τι μπορείτε να κάνετε για να απολαμβάνετε αυτά τα συναισθήματα περισσότερο; Ποιους ανθρώπους αγαπάτε και ποιοι σας αγαπούν; πώς τους το δείχνετε;»

Για να απολαμβάνουμε περισσότερα θετικά συναισθήματα, θα πρέπει να προσπαθούμε καθημερινά. Τα αρνητικά συναισθήματα έχουμε μεγάλη δύναμη και μπορούν εύκολα να παρασυρθούμε και να αφεθούμε σε αυτά.

Διαλέξτε ένα από τα δέκα αυτά συναισθήματα και δεσμευτείτε ότι για τις επόμενες 3 ημέρες θα κάνετε κάτι συγκεκριμένο, ώστε να νιώσετε εσείς και οι γύρω σας τη δύναμή του. Για παράδειγμα αν διαλέξετε την αγάπη, γράψτε ένα γράμμα στο/στη σύντροφό σας και εκφράστε τα συναισθήματά σας, ή/και μοιραστείτε μαζί του/της μια καλή στιγμή που εσείς θα έχετε δημιουργήσει.

Μην ξεχνάτε ότι τα θετικά συναισθήματα μας ενεργοποιούν, μας κινητοποιούν, διευρύνουν τη σκέψη μας και μας βοηθούν να βλέπουμε δυνατότητες και όχι αδιέξοδα.

*Η κα Ολγα Παπατριανταφύλλου, M.A., A.C.C ασχολείται με την ανάπτυξη και το well being των ανθρώπων μέσα από το strengths coaching, την εκπαίδευση, τη συμβουλευτική και τη διαχείριση άγχους. Για περισσότερες πληροφορίες, κάντε κλικ,εδώ

Πηγή: http://human-touch.gr

27/02/2013 0 comments

Οι αναγνώστες γράφουν

Ζωγραφίζοντας την αγάπη

written by George Portelli

Ο σκιτσογράφος Ronald Searle έφτιαχνε στα ’70ς σχέδια για να εμψυχώσει την άρρωστη γυναίκα του – ένα για κάθε χημειοθεραπεία της. Το αποτέλεσμα είναι τρυφερό και αισιόδοξο.

Ο σκιτσογράφος Ronald Searle, που πέθανε πρόσφατα, εκτός από καλός καλλιτέχνης ήταν και καλός άνθρωπος. Όταν, στη δεκαετία του ’70, η γυναίκα του διαγνώστηκε με μια επικίνδυνη και σπάνια μορφή καρκίνου, για να την εμψυχώσει της έφτιαχνε ένα σχέδιο με “ηρωϊδα” την ίδια, κάθε φορά που πήγαινε για χημειοθεραπεία.

Οι χημειοθεραπείες διήρκησαν συνολικά πέντε χρόνια. Τα σχέδια που της χάρισε, ένα για κάθε μία, έφτασαν αισίως τα 46.

Όπως είχε πει της έδινε τις ζωγραφιές για να την κάνει να ξεχαστεί, να χαρεί αλλά και να σκεφτεί το όμορφο μέλλον όταν κάποτε, όλα αυτά θα τελείωναν.

“Ήθελα να την κάνω να φαντάζεται ένα μέλλον χωρίς την ασθένεια, όπου θα είμαστε οι δυο μας, υγιείς και χαρούμενοι”, είχε πει ο παγκοσμίου φήμης σκιτσογράφος.

Μετά από τα πέντε χρόνια θεραπειών και τα δεκάδες σκίτσα του Searle, το όμορφο μέλλον, επιτέλους, ήρθε. Η Monica Koenig γιατρεύτηκε – εντελώς.

Όταν την Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1969 η κυρία Searle διαγνώστηκε με καρκίνο, οι γιατροί της έδωσαν περίπου 6 μήνες ζωής.

42 χρόνια αργότερα ζούσε με τον άντρα της στα βουνά της Γαλλίας, στις Alpes-de-Haute-Provence.

To φθινόπωρο του 2011, ο Searl κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τα σχέδια που χάριζε στη γυναίκα του στις χημειοθεραπείες της. Πρόλαβε να το δει να κυκλοφορεί.

Ο Ronald Searl πέθανε στις 30 Δεκεμβρίου του 2011, στην αγκαλιά της συζύγου του. Ήταν 91 ετών. Είχε ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή – μαζί με την Monica Koenig.

27/02/2013 0 comments

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Επτά Σεζάρ για την ταινία «Αγάπη» του Χάνεκε (video)

written by George Portelli

Σάρωσε τα γαλλικά βραβεία Σεζάρ η ταινία «Αγάπη» (Amour) του αυστριακού σκηνοθέτη Μίκαελ Χάνεκε.

Το φιλμ του Χάνεκε απέσπασε το Βραβείο Σεζάρ Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α’ Ανδρικού Ρόλου, Α’ Γυναικείου Ρόλου και Πρωτότυπου Σεναρίου.

Τέσσερα βραβεία απέσπασε η ταινία «Σώμα με Σώμα», ενώ καλύτερη ξένη ταινία ανακηρύχθηκε το «Argo» του Μπεν Αφλεκ.

«Μεγάλη χαμένη» ήταν η σκηνοθέτιδα Νοεμί Λβόβσκι με την ταινία της «Camille Redouble» να θέτει υποψηφιότητα για 13 και να μην κερδίζει τελικά κανένα.

Πηγή: http://www.skai.gr

23/02/2013 0 comments

PSYCHOLOGY & RELATIONSHIPS

Πώς μας βοηθούν τα θετικά συναισθήματα (Part I)

written by George Portelli

από την Ολγα Παπατριανταφύλλου, M.A., A.C.C, Ψυχολόγος/ Coach*

Πότε ήταν η τελευταία φορά που νιώσατε χαρούμενοι; Πότε ήταν η τελευταία φορά που ήσασταν ήρεμοι; Πόσο διαφορετικοί είστε όταν βιώνετε θετικά συναισθήματα; με ποιον τρόπο σας επηρεάζουν;
Τα θετικά συναισθήματα έχουν πολλά οφέλη. Η Barbara Fredrickson, που ασχολείται με την έρευνα των θετικών συναισθημάτων, λέει ότι εκτός του ότι αισθανόμαστε καλύτερα, τα θετικά συναισθήματα διευρύνουν το οπτικό μας πεδίο, επικεντρωνόμαστε στους στόχους μας και αναπτύσσουμε ψυχολογικούς πόρους που μας βοηθούν να είμαστε πιο αισιόδοξοι και περισσότερο ανθεκτικοί. Τα θετικά συναισθήματα μας βοηθούν να είμαστε πιο ανοικτοί και πιο δεκτικοί γιατί έχουν την δύναμη να ανοίγουν πόρτα στο μυαλό και την καρδιά μας.

Τα 10 κυρίαρχα θετικά συναισθήματα είναι: χαρά, ευγνωμοσύνη, ηρεμία, ενδιαφέρον, ελπίδα, αγάπη, δέος, υπερηφάνεια, κέφι (διασκέδαση), έμπνευση.

Χαρά:Σκεφτείτε την πιο όμορφη εμπειρία που είχατε και νιώσατε ασφάλεια, άνετα και ευχάριστα. Αυτό είναι το συναίσθημα της χαράς. Όταν είμαστε χαρούμενοι είμαστε συντονισμένοι με τη θετική πλευρά του εαυτού μας και με τους γύρω μας. Είμαστε «ζωντανοί» και γεμάτοι ενέργεια. Είμαστε ενθουσιασμένοι και έχουμε την τάση να θέλουμε να τρέξουμε και να πηδήξουμε πάνω κάτω

Ευγνωμοσύνη: Ο Κικέρωνας έγραψε ότι «η ευγνωμοσύνη δεν είναι η μεγαλύτερη από τις αρετές, αλλά η μητέρα όλων των άλλων». Ευγνωμοσύνη είναι να αναγνωρίζουμε και να εκτιμάμε κάποιο όφελος που έχουμε λάβει. Επίσης έρευνες δείχνουν ότι όταν εκτιμάμε και απολαμβάνουμε αυτά που έχουμε καθημερινά (και όχι αυτά που δεν έχουμε), α)νιώθουμε μεγαλύτερη ικανοποίηση και χαρά β) έχουμε περισσότερες πιθανότητες να βοηθήσουμε τους γύρω μας και αυτό έχει ως συνέπεια να δημιουργούμε κοινωνικούς δεσμούς και γ) διαχειριζόμαστε τις δύσκολες καταστάσεις πιο αποτελεσματικά

[quote_right]Η Fredrickson προτείνει να ρωτάμε τους εαυτούς μας «πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσα χαρά; Πού ήμουν; τι έκανα; τι μου δίνει αυτό το συναίσθημα;»[/quote_right]

Ηρεμία/γαλήνη: Αυτό το συναίσθημα το βιώνουμε όταν το μυαλό δεν ανησυχεί και το σώμα μας είναι ξεκούραστο και ήρεμο. Μπορούμε να το βιώσουμε όταν ασχολούμαστε με κάποια δραστηριότητα που μας φέρνει μια αίσθηση ηρεμίας και ικανοποίησης. Για παράδειγμα, νιώθουμε γαλήνη και ηρεμία όταν ατενίζουμε τη θάλασσα ή βλέπουμε ένα ηλιοβασίλεμα.

Ενδιαφέρον: Είναι το συναίσθημα που μας ελκύει να μάθουμε καινούρια και διαφορετικά πράγματα. Το συναίσθημα αυτό προέρχεται από την περιέργεια. Μέσα από αυτό το συναίσθημα είμαστε ανοικτοί σε νέες εμπειρίες, έτοιμοι να εξερευνήσουμε το περιβάλλον γύρω μας. Πότε ήταν η τελευταία φορά που είχατε μια δίψα να μάθετε κάτι καινούριο και δεν μπορέσατε να αντισταθείτε;

Ελπίδα: είναι ίσως το μόνο από τα συναισθήματα που εμφανίζεται όταν οι συνθήκες είναι δύσκολες, υπάρχει αβεβαιότητα για το μέλλον, και η απογοήτευση είναι πολύ πιθανόν να εμφανιστεί. Η ελπίδα είναι αυτή που μας θρέφει σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις. Ελπίδα είναι η πεποίθηση ότι τα πράγματα θα πάνε προς το καλύτερο και ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δεν είναι μια μόνιμη κατάσταση. Όταν διατηρούμε μια τέτοια στάση τότε έχουμε περισσότερες πιθανότητες να κινητοποιηθούμε και να κάνουμε κάτι για να βγούμε από τη δυσκολία.

Τα θετικά συναισθήματα είναι τα όπλα στη φαρέτρα μας για την αντιμετώπιση των δυσκολιών. Είναι στο χέρι μας να δίνουμε προσοχή και να εκτιμούμε τις στιγμές που νιώθουμε και βιώνουμε τέτοιου είδους συναισθήματα γιατί από εκεί μπορούμε να αντλήσουμε δύναμη και να κινητοποιηθούμε.

Πηγή: http://human-touch.gr

20/02/2013 0 comments

ART & CULTURE

Παρίσι: Ο «τοίχος της αγάπης»!

written by George Portelli

Ο πρωτότυπος «τοίχος της αγάπης» βρίσκεται στο κέντρο του κήπου Abbesses στη Μονμάρτρη, στο Παρίσι και καλύπτει μια επιφάνεια 40 τετραγωνικών μέτρων από 612 ειδικά πλακίδια, όπου η φράση «Σ ‘αγαπώ» είναι γραμμένη πάνω από χίλιες φορές σε περισσότερες από 300 διαφορετικές γλώσσες. Ο τοίχος δημιουργήθηκε από τους καλλιτέχνες Frederic Baron και Claire Kito ως ένα σημείο συνάντησης για τους εραστές αλλά και σαν ένα διαρκές μνημείο αφιερωμένο στον αιώνιο έρωτα.

Ο ίδιος ο Frederic, μάλιστα, κρατώντας ένα σημειωματάριο ανά χείρας επισκέφθηκε διάφορες πρεσβείες ζητώντας από τους υπαλλήλους να του μεταφράσουν το «σ’ αγαπώ» και στη συνέχεια απευθύνθηκε στην Claire, ζητώντας της να καλλιγραφήσει όλες τις… απαντήσεις στον τοίχο. «Τα κόκκινα σχήματα στον τοίχο αντιπροσωπεύουν τα κομμάτια μιας ραγισμένης καρδιάς, είναι η καρδιά της ανθρωπότητας που τόσο συχνά ραγίζει, και ο τοίχος έρχεται για να συγκεντρώσει όλα αυτά τα κομμάτια στον ίδιο χώρο», λέει ο Frederic. Στα Ελληνικά ξεχωρίζουν, φυσικά, το «Σ’ αγαπώ» αλλά και το «Σου ερώ»!

Πηγή: http://perierga.gr

18/02/2013 0 comments

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Ρεκόρ εισιτηρίων για την ταινία “Η Αγάπη έρχεται στο Τέλος” !

written by George Portelli

Η αγάπη έρχεται στο τέλος αλλά και η επιτυχία αφού η ταινία του Βασίλη Κεχαγιά κατάφερε να τραβήξει το ενδιαφέρον του κόσμου και να κάνει ρεκόρ εισιτηρίων από την πρώτη μέρα προβολής της

Η ταινία που βγήκε στους κινηματογράφους την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου την μέρα του Αγίου Βαλεντίνου.

Πρόκειται για τρεις ερωτικές ιστορίες με happy end! Οι ήρωες των ιστοριών αυτών είναι οι Τζωρτζίνα Λιώση, Λεωνίδας Καλφαγιάννης, Κατερίνα Γερονικολού, Πάνος Βλάχος, Μυριέλλα Κουρεντή και Νικόλας Αγγελής ενώ ο κυριότερος πρωταγωνιστής είναι ο έρωτας!

Για όσους δεν γνωρίζουν ακόμα πολλά για την ταινία, οι τρεις ιστορίες είναι : Ένα κορίτσι που φοβάται να αισθανθεί, ερωτεύεται. Ένας άνδρας που λέει ψέματα επειδή δεν τολμάει να εκφράσει αυτά που νιώθει, πρέπει τώρα να πει την αλήθεια . Κι ένα ζευγάρι που κανείς από τους δύο δεν πιστεύει στον έρωτα, δεν μπορούν να ζήσουν μακριά ο ένας από τον άλλο. Μικρές ιστορίες για τα εμπόδια του έρωτα. Αλλά και για την ομορφιά, τον ίλιγγο, τα μυστικά και τις αποκαλύψεις του. Ιστορίες για τον έρωτα που νικάει κάθε εμπόδιο. Στο τέλος.

Η ταινία από την πρεμιέρα της πέτυχε το πιο μεγάλο και εντυπωσιακό άνοιγμα Ελληνικής ταινίας τα τελευταία πέντε χρόνια!

Από την πρώτη μέρα προβολής η ταινία έκοψε παραπάνω από 20.000 κάτι που συνήθως χρειάζεται μία ή περισσότερες βδομάδες για να συμβεί!Αυτό σημαίνει ότι το 75 % των εισιτηρίων που κόπηκαν την Πέμπτη ανήκε στην «Αγάπη έρχεται στο τέλος».

Πηγή: http://www.madata.gr

16/02/2013 0 comments

Οι αναγνώστες γράφουν

“Έρωτες, μαξιλάρια μέσα μας”, της Ρούλας Καρακούση

written by George Portelli

«Μα καλά σου αρέσουν οι αξύριστοι;», οι φίλες μου είναι αυτές που ακούγονται. Η αλήθεια είναι πως το κόντρα ξύρισμα στους άντρες ποτέ δεν μου άρεσε. «Κλασσική περίπτωση οιδιπόδειου συμπλέγματος», ακούστηκε ξανά μια εξ’ αυτών. Για το μπαμπά μου έλεγε. Μουσάτος ο μπαμπάς. Ούτε που το είχα σκεφτεί ποτέ. Και το τσιγάρο του μπαμπά έχω ψάξει στα χέρια ενός φοιτητικού έρωτα και με γοήτευε ακόμα και ο καπνός που φυσούσε. «Όταν μιλάς στο τηλέφωνο με το μπαμπά σου αλλάζει η φωνή σου», ακούτε πάντα τις φίλες μου. «Ακόμα»;, αναρωτιέμαι. «Ακόμα», μου απαντούν. Δεν έχει νόημα να το αρνηθώ, το μόνο που θα καταφέρω είναι να προκαλέσω περισσότερα πειράγματα.

Μικρή εκτός από μεγάλο έρωτα, είχα και αρραβωνιαστικό. Οικογενειακός φίλος μας αγαπημένος, φάνταζε στα μάτια μου ο πιο μελωμένος άνθρωπος του κόσμου μου. Τελικά ήταν ο πιο γλυκός άνθρωπος του κόσμου όλου. Τον αρραβωνιάστηκα στα πέντε μου. Μεγαλεπίβολα τα σχέδια. Του έλεγα, «εγώ εσένα θα σε παντρευτώ». Τώρα πια δύσκολα βγαίνει το «μου αρέσεις», πως έβγαινε τότε αβίαστα το «θα σε παντρευτώ»;

Και στα σκεπάσματα του αγαπημένου μου θείου χωνόμουνα μυστικά στα τέσσερα. Η εναλλακτική μου όταν με μάλωνε ο μπαμπάς. Έρωτας μεγάλος κι αυτός. Ήταν ο ήρωας που φώναζε στο μπαμπά που φώναζε στις αταξίες μας.

Αυτοί είναι οι άντρες που θα ψάξεις, οι άντρες που θα ερωτευτείς, οι άντρες που θα σε αγαπήσουν, οι άντρες που θα σε απογοητεύσουν. Δεν ψάχνουμε όλοι το μπαμπά, το θείο, τις φιγούρες οικογενειακών stars. Αλλά οι αγάπες αυτές, ώριμες, ολοκληρωμένες και συνειδητοποιημένες, είναι τα μαξιλάρια μέσα μας. Δε θα τα τρυπήσουν τα βέλη που θα ακολουθήσουν, ίσα που θα βρουν μια μαλακή γωνιά να ακουμπήσουν…

15/02/2013 0 comments

ΑΠΟΨΕΙΣ

Γιορτάζει μόνο μία μέρα ο Έρωτας;

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Σήμερα, του Αγίου Βαλεντίνου, εκτός από τα ζευγαράκια που θα περπατάνε «μαγεμένα», το μάτι σου σίγουρα θα πέσει σε ανθοπωλεία, ζαχαροπλαστεία ή καταστήματα με είδη lingerie σε σημείο που.. θα κοκκινίσει από τις απειράριθμες καρδούλες που θα στολίζουν τις βιτρίνες τους. Πιθανώς τα μάτια σου να κάνουν… κι «Έρωτες»! Ξέρεις, εκείνο το μικρό φτερωτό πιτσιρίκι που πετάει δεξιά κι αριστερά τσίτσιδο, σημαδεύει με τα βέλη του κι όποιον πετύχει.

Ομολογώ, αν σου μιλήσει κάποιος για μένα, κατά 99,99999999% δε θα σου πει πως είμαι κι από τις πιο ρομαντικές ψυχές που ξέρει. Αν κι υπήρξε μία μικρή περίοδος της ζωής μου που μου άρεσαν κι οι καρδούλες, και τα λουλούδια, και τα αρκουδάκια, κι οι τούρτες σε σχήμα καρδιάς (ΟΚ, τις τελευταίες τις έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση, είτε σε σχήμα τούρτας, είτε όχι!). Κάποια στιγμή όμως (ευτυχώς όχι πολύ αργά!) άρχισα όλα αυτά να τα βρίσκω υπερβολικά. Σε σημείο που με εκνεύριζαν κιόλας, θα έλεγα.

Όσες φορές η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου με βρήκε στο πλάι κάποιου, θυμάμαι πως τον προειδοποιούσα να μην κάνει τίποτα από όσα προβλέπονται «λόγω της ημέρας», που έλεγε κι η Δέσπω Διαμαντίδου στο «Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα». Και ναι, μία φορά που δεν πρόλαβα το «κακό», ομολογώ πως αγριοκοίταξα μία την εξεζητημένη ανθοδέσμη και μία εκείνον το δύσμοιρο (νά’ ναι καλά εκεί που είναι τώρα!).

Όχι, δεν είμαι καμία στριμμένη. Αλλά καταλάβετέ με. Ο έρωτας δικαιούται μόνο μία μέρα να γιορτάζει; Εγώ σας λέω πως όχι. Άσε που, ναι, θα το πω: θεωρώ πως έχει εμπορευματοποιηθεί ως εκεί που δεν πάει. Αλλά αφήστε το αυτό, δεν είναι της παρούσης. Να τι πιστεύω εγώ πως είναι έρωτας.

*Έρωτας είναι…
… να μιλάς σε κάποιον για τον/την αγαπημένο/η σου και τα μάτια σου να λάμπουν, ακόμη κι αν περιγράφεις ένα συμβάν άνευ ιδιαίτερης σημασίας.
*Έρωτας είναι…
… να ξέρεις να δέχεσαι τον/την αγαπημένο/η σου ακόμη και με τις μικρές του/της ιδιοτροπίες. Πρώτον, κανείς δεν είναι τέλειος. Άλλωστε, νομίζω θα βαριόμασταν! Δεύτερον, αυτές οι μικρές ιδιοτροπίες είναι ένα από τα «καρυκεύματα» σε μία σχέση.

*Έρωτας είναι…
… να τον/την αφήνεις ελεύθερο/η για να κάνει πράγματα που τον/την γεμίζουν κι ικανοποιούν χωρίς να γκρινιάζεις, χωρίς να παραπονιέσαι κι εν γένει χωρίς αυτά να τα ανάγεις σε… μεσανατολικό. Μην την «πυροβολείς» με τηλεφωνήματα να πας να τη βρεις όπου κι αν είναι. Άφηνέ τον να βρίσκει έξω τους φίλους του, υπάρχουν κι αυτοί στη ζωή του εκτός από σένα. Μη σου πω να τον ενθαρρύνεις κιόλας να το κάνει. Ο έρωτας απελευθερώνει, δεν πνίγει τον άλλον.

*Έρωτας είναι…
… να κοιτάζει ο ένας τον άλλον στα μάτια και να τα λένε όλα, χωρίς να χρειάζεται να βγει λέξη από τα χείλη σας.

*Έρωτας είναι…
… να του/της πιάνεις το χέρι όταν σ’ έχει ανάγκη και την ίδια στιγμή να σε κοιτάζει έχοντας πάρει το θάρρος που χρειάζεται.

*Έρωτας είναι…
… να νιώθεις πως μόλις έλαβες το ομορφότερο δώρο της ζωής σου όταν σου χαμογελάσει.

*Έρωτας είναι…
… όταν σ’ αγκαλιάζει και νιώθεις ασφαλής μέσα στην αγκαλιά του/της.

*Έρωτας είναι…
… κάθε φιλί όπου νιώθεις πως ο χρόνος παγώνει και πλέον είστε μόνο οι δυο σας στον κόσμο.

*Έρωτας είναι…
… όταν θέλεις ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου να ξέρει ποιος/α πραγματικά είσαι όταν όλα γύρω μοιάζουν να καταρρέουν. Ακριβώς όπως λέει στην «Iris» ο John Rzeznik των Goo Goo Dolls.

Κάποιοι ίσως πιστεύετε πως συγχέω τον έρωτα με την αγάπη. Δεν είναι έτσι. Έρχεται η στιγμή που ο έρωτας, το πάθος που τον διακατέχει κι η αγάπη γίνονται ένα και μάλιστα τόσο αρμονικά. Και μπορούν να είναι εξίσου δυνατά. Γιατί ό,τι κάνετε για τον άλλον θα το κάνετε γιατί σας γεμίζει και γιατί δεν έχετε την παραμικρή αμφιβολία πως αξίζει. Τότε θα συνειδητοποιήσετε πως μπορείτε να κάνετε κάθε μέρα της ζωής σας… μέρα του Αγίου Βαλεντίνου.

Και τότε θα νιώσετε πως πραγματικά γιορτάζετε τον έρωτα και την αγάπη με τον άνθρωπό σας και δε θα χρειάζονται ούτε λούτρινα ζωάκια, ούτε λουλούδια, ούτε, φυσικά, οι όποιες υπερβολές!

14/02/2013 0 comments

ΕΡΕΥΝΕΣ

Το καλύτερο δώρο ενός άνδρα στη σύντροφό του είναι η αγάπη

written by Κατερίνα Μαντά

Μία μέρα πριν τον εορτασμό του Αγίου Βαλεντίνου, νέα αποτελέσματα από την παγκόσμια έρευνα της Durex αναδεικνύουν ότι το καλύτερο δώρο που μπορεί να δώσει ένας άντρας στη σύντροφό του είναι η αγάπη!!!

Η έρευνα αποκαλύπτει ότι το 8 στις 10 Ελληνίδες θεωρούν ότι η συναισθηματική πλευρά της σεξουαλικής δραστηριότητας (το αίσθημα αγάπης, σεβασμού και εγγύτητας), είναι πολύ σημαντική, ενώ μόλις το 56% των ανδρών υποστηρίζει το ίδιο.
Το 94% των γυναικών στη χώρα μας συμφωνούν ότι το σεξ τις φέρνει συναισθηματικά πιο κοντά τους συντρόφους τους. Αποδεικνύεται επίσης, ότι και οι Έλληνες γίνονται πιο ευαίσθητοι κατά τη διάρκεια του σεξ, καθώς 84% των Ελληνίδων δηλώνουν ότι αισθάνονται αγάπη κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης.

Πετυχαίνουν επίσης, να κάνουν τους συντρόφους τους ευτυχισμένους, με 76% των ανδρών και 86% των γυναικών να δηλώνουν ότι οι σύντροφοί τους είναι πολύ καλοί στο να τους χαρίζουν σεξουαλική απόλαυση.

Ο εκπρόσωπος της Durex σχολίασε: «Aξίζει να σημειώσουμε ότι οι Έλληνες έχουν σωστή αντίληψη γύρω από την αγάπη και το σεξ. Ωστόσο υπάρχει ακόμα αρκετό περιθώριο βελτίωσης και φαίνεται ότι το βασικό μήνυμα είναι ότι δεν πρέπει να αμελείται η συναισθηματική πλευρά της σχέσης».

Τα ζευγάρια για να έχουν ένα πιο έντονο δέσιμο στη σχέση τους πρέπει να επικοινωνούν μεταξύ τους και να έρχονται ακόμα πιο κοντά απολαμβάνοντας ένα αισθησιακό μασάζ.

Περισσότεροι από 29,000 άνθρωποι σε 36 χώρες συμμετείχαν στην έρευνα της Durex, η οποία διενεργήθηκε ηλεκτρονικά αλλά και με προσωπικές συνεντεύξεις

Πηγή: Ημερησία Online

13/02/2013 0 comments

ΣΧΕΣΕΙΣ

Συγχώρεση: Μία πράξη αγάπης προς το εαυτό μας

written by The K-magazine

Η τέχνη της συγχώρεσης μας απασχόλησε την περασμένη εβδομάδα στο Cinematherapy Nights και σίγουρα ήταν μία συζήτηση που πυροδότησε εντάσεις και ακραίες απόψεις. Πολλές φορές αισθανόμαστε πως όχι μόνο δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε αυτόν που μας πλήγωσε, αλλά πως είναι απαραίτητο και κάποιο είδος εκδίκησης ή «θείας δικής». Πόσο μπορεί όμως να μας ανακουφίσει το να προκαλέσουμε και εμείς αντίστοιχο πόνο; Προσπαθώντας να ανταποδώσουμε το πλήγμα μεγεθύνουμε ακόμα περισσότερο στο μυαλό μας αυτό που μας έχει συμβεί και καταλήγουμε δέσμιοι ενός αέναου κύκλου μίσους.

Σίγουρα δεν είναι εύκολη πράξη η συγχώρεση, ειδικά όταν καλείσαι να συγχωρέσεις κάποιον που σου προκάλεσε μεγάλο κακό. Είναι όμως πολύ σημαντικό να αντιλαμβανόμαστε ότι η συγχώρεση δεν αποτελεί ένα είδος «άφεσης αμαρτιών». Ουσιαστικά δεν απενοχοποιούμε τον άλλον και την πράξη του, αλλά απελευθερώνουμε τον εαυτό μας από το να βιώνουμε κατά εξακολούθηση τα αρνητικά συναισθήματα που μας προκαλεί η ανάμνηση του συμβάντος.

Τι είναι αυτό που κάνει τόσο δύσκολη την συγχώρεση; Πολλοί πιστεύουν ότι όσοι συγχωρούν είναι ευάλωτοι και αφήνουν το εαυτό τους ανοιχτό σε νέες πληγές. Με τον να μην συγχωρούμε θεωρούμε πως προστατευόμαστε, ενώ ουσιασικά συμβαίνει το αντίθετο: ο θυμός, η αυτολύπηση και η πικρία σκάβουν βαθύτερες πληγές μέσα μας, μας κάνουν όλο και πιο αδύναμους.

Όπως είπε και ο Μαχάτμα Γκάντι: «Ο αδύναμος δεν μπορεί ποτέ να συγχωρήσει. Η συγχώρεση είναι το χαρακτηριστικό του ισχυρού». Η δύναμη αυτή πηγάζει από την αγάπη για τον εαυτό μας. Συγχωρούμε επομένως όχι για τους άλλους, αλλά για εμάς. Για να μπορέσουμε να αφήσουμε πίσω μας την πικρία και να προχωρήσουμε στην ζωή μας χωρίς «βαρίδια». Κάνοντας αυτό το βήμα θα έρθει και η πολυπόθητη λύτρωση και τελικά θα έχουμε νικήσει εμείς, και όχι αυτός που μας έκανε κακό.

Σε αντίστοιχο κλίμα θα κινηθούμε και στα Βιωματικά Workshops «Κινηματογράφου και Ψυχολογίας» στο Beton7 (Βοτανικός, Αθήνα), στα πλαίσια του Seminar. Room, τα όποια ουσιαστικά θα αποτελούν μία δίωρη παραλλαγή των Cinematherapy Nights.
Από την Παρασκευή 8/2, με αφορμή αποσπάσματα αγαπημένων ταινιών ή άγνωστα «διαμάντια» μικρού μήκους, θα εμπλακούμε σε μια συζήτηση όπου θα μοιραστούμε τα συναισθήματα και τις εμπειρίες που ενεργοποιήθηκαν από την κινηματογραφική προβολή, καθώς και τις απόψεις μας σχετικά με τα ζητήματα που πραγματεύεται.

Το θέμα του Α’ Κύκλου είναι οι «Διαπροσωπικές Σχέσεις».
Θα προβληματιστούμε και θα αναρωτηθούμε για τις σχέσεις μας με το άλλο φύλο, τις φιλίες,
καθώς και το πώς σχετιζόμαστε στον επαγγελματικό χώρο αλλά και στην οικογένεια.
Info:
Τοποθεσία: Beton7 – Πύδνας 7, Βοτανικός, Αθήνα (στάση μετρό Κεραμεικός)
Παρασκευές 19:30 – 21:30
Έναρξη: Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013
Κόστος: 10 €/σεμινάριο (στην τιμή δεν συμπεριλαμβάνεται ΦΠΑ)

*Πληροφορίες και τηλεφωνική κράτηση θέσεων: 210 7512625

*Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Beton7 και το Seminar.Room μπορείτε να επισκεφτείτε το παρακάτω link:
http://www.beton7.com/index.php?option=com_content&view=article&id=508&Itemid=104&lang=el

05/02/2013 0 comments

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Will You be my Valentine?

written by Κατερίνα Μαντά

Ανεξάρτητα αν ειστε ερωτευμένοι ή όχι, αν είστε ζευγάρι ή όχι… μπορείτε να κανονίσετε ένα πάρτυ για λίγους και καλούς φίλους, καθώς μπορεί να ειναι η μέρα του Ερωτα, αλλά γιατί να μην γιορτάσουμε και την Φιλία ή την Αγάπη;

Οι Dandy & Darling προτείνουν ένα στολισμό στις αποχρώσεις του κόκκινου, του ροζ και του άσπρου με πινελιές από χρυσό!

Οι εκτυπώσεις έγιναν από το Pencil Stitches, τα cupcake και την τούρτα μπορείτε να τα παραγγείλετε από Mammy’s Cakes ή να τα φτιάξετε μόνοι σας…

Δείτε τις φωτογραφίες και πάρτε ιδέες….

Θα ακολουθήσουν κι αλλες προτάσεις τις επόμενες μέρες!

01/02/2013 0 comments

ΑΠΟΨΕΙΣ

Να λέτε πάντα «Σ’ αγαπώ»

written by The K-magazine

Τους τελευταίους δύο μήνες το τηλέφωνο χτύπησε και ο λόγος ήταν για να μου πουν ότι κάποιος χάθηκε. Έτσι ξαφνικά, αναίτια, και χωρίς να προλάβει να πει “αντίο”. Είναι τόσο σοκαριστικό αυτό το ξαφνικό που δεν σου αφήνει περιθώρια σκέψης ή εκλογίκευσης του γεγονότος. Έγινε. Τέλος. Ακόμα δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά, έχω ένα μούδιασμα και μία δύσπνοια που δεν με αφήνει να κουνηθώ.

Γιατί οι άνθρωποι φεύγουν; Γιατί πρέπει να τελειώνει η ζωή; Η Κική Δημουλά είχε πει σε μία συνέντευξη της ότι βρίσκει πολύ άδικο το να φεύγουν οι άνθρωποι. «Είναι απάνθρωπο να γνωρίζω κάποιον να τον αγαπώ και να μου τον παίρνεις». Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί της. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι λιγότερο ή περισσότερο σωστό από αυτό. Ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή, κάνουμε όνειρα, αγαπάμε, πονάμε, προσπαθούμε, τα παρατάμε, σηκωνόμαστε, πέφτουμε ξανά, όλα αυτά γιατί και ποιό το νόημα τους αφού την κατάληξη την ξέρουμε και είναι αναπόφευκτη.

Σταμάτα για ένα λεπτό και σκέψου όλους εκείνους που αγαπάς, πάρε μία βαθιά ανάσα ,και τώρα πάρε το τηλέφωνο και πες τους πόσο τους αγαπάς. Πέρνα όσο περισσότερο χρόνο μπορείς με εκείνους που είναι στη καρδιά σου και σταμάτα να αγχώνεσαι για όλα εκείνα τα ανούσια πράγματα που είτε δεν γίνονται, είτε δεν είναι στο χέρι σου να γίνουν. Τρέξε και προσπάθησε για τους ανθρώπους σου! Εκείνοι έχουν νόημα, όχι η επιτυχία στη δουλειά ή το πόσα λεφτά θα κερδίσεις. Αυτά έρχονται μετά….

Ναι, αν χάσουμε τη δουλειά μας θα στεναχωρηθούμε, θα κλάψουμε, αλλά αν χάσουμε έναν άνθρωπο που αγαπάμε πολύ… τι θα κάνουμε; Αυτή την απώλεια πως θα την ξεπεράσουμε; Δεν είπα τίποτα στον καλύτερο μου φίλο όταν έχασε τον πατέρα του, ό, τι και αν έλεγα θα ήταν λάθος. Δεν έχω τίποτα να πω στη θεία μου που έχασε χθες τον άντρα της, ό,τι και να πω είναι περιττό και δεν έχει κανένα νόημα.

Το μόνο που μπορώ να κάνω, για αυτούς που αγαπώ, σε αυτή την περίπτωση, είναι να είμαι δίπλα τους όσο γίνεται. Παράλληλα μπορώ να δείξω στους ανθρώπους μου πόσο τους αγαπώ , να τους το πω και να κάνω ότι γίνεται για να τους υπενθυμίσω ότι ο πόνος μπορεί να μην φεύγει, αλλά τουλάχιστον δεν χρειάζεται να είσαι μόνος σου όταν τον περνάς. Ακόμα μπορώ να είμαι δίπλα τους και να παλεύω για εκείνους όταν και όποτε χρειαστεί.

Μην ξεχνάτε πότε ότι η πραγματική μας περιούσια είναι οι άνθρωποι που έχουμε στην καρδιά μας. Μην τους αφήνετε στην άκρη γιατί έχετε πολλές δουλειές και γιατί δεν έχετε χρόνο να τους πάρετε ούτε ένα τηλέφωνο. Βρείτε χρόνο. Κανείς μας δεν θα είναι εδώ για πάντα… το θέμα είναι τι θα κάνουμε με τον χρόνο που έχουμε και πόσο σωστά θα φερθούμε μέσα στη ζωή μας.

Αγκαλιάστε όλους όσους αγαπάτε και να τους το λέτε, να το λέτε κάθε μέρα, το ό,τι το ξέρουν δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Μην σκεφτείτε πως θα σας κρίνουν οι άλλοι , ούτε αν θα σας παρεξηγήσουν. Σημασία έχει το βράδυ που ξαπλώνετε στο κρεβάτι σας να είσαστε «γεμάτοι» και να νιώθετε ότι αυτό που πραγματικά θέλατε, το κάνατε. Πιστέψτε με και εκείνοι θα ξαπλώσουν ευτυχισμένοι που άκουσαν αυτά που τους είπατε και ευγνώμονες, μην το καθυστερείτε λοιπόν. Αυτό που πραγματικά έχουμε είναι το «τώρα», ας το ζήσουμε όσο καλύτερα γίνεται.

29/01/2013 0 comments

Οι αναγνώστες γράφουν

Παραμυθένια παραμύθια, από τη Ρούλα Καρακούση

written by George Portelli

της Ρούλας Καρακούση–Δημοσιογράφου

Μια ιστορία θυμήθηκα τις προάλλες, για μια κοπέλα ερωτευμένη πολύ από το σχολείο ακόμα, με ένα όμορφο αγόρι. Ο έρωτας το κατάλαβε πως δεν ήταν ποτέ αμοιβαίος, και αποτραβήχτηκε. Έμεινε όνειρο όμως. Παιδικό. Έχει πιο ωραίο όνειρο από τα παιδικά; Το αγόρι δεν έφυγε ποτέ από την καρδιά της κοπέλας. Το κατάλαβε όταν τον είδε από μακριά μετά από χρόνια.
Λέγαμε την ιστορία με φίλους. «Παραμύθια». «Όνειρα». «Δε γίνονται αυτά». «Όλα γίνονται». Θέλαμε όλοι να πάμε την ιστορία παρακάτω. Έλειπε και ο Παπακαλιάτης. Να οργανώσει μια ξαφνική συνάντηση, να κρατήσει τη συγκίνηση της κοπέλας, να βάλει και λίγο σπίθα στο μάτι του αγοριού, να πραγματοποιηθεί ο παιδικός έρωτας, να πραγματοποιηθεί το παιδικό όνειρο, να κάνει κι αυτός επιτυχία και εμείς να μην ψάχνουμε για λύσεις.

«Παραμύθι» χαρακτήρισε η μια φίλη την ιστορία μας. Διαφώνησα. Αφού δεν υπάρχει ανταπόκριση, η ιστορία έχει έναν. Πως είναι παραμύθι; Πρόκειται για ένα άκρως ρεαλιστικό και κακό σενάριο, που θα θύμωνε και τους λιγότερο ρομαντικούς. Άπατη θα πήγαινε η ταινία. «Δεν είναι παραμυθένιο παραμύθι, αλλά είναι παραμύθι», συνέχισε, με κίνδυνο να με εκνευρίσει.

Ψάξαμε να βρούμε, όχι λύση για την κοπέλα, αλλά τον ορισμό του παραμυθιού. Η παρέα διχάστηκε. Το αν μια ιστορία είναι παραμύθι κρίνεται από την προοπτική της συγκίνησης, του ονειρικού και τις δυνατότητες των πρωταγωνιστών, ή από το αδιαπραγμάτευτο και αδιαμφισβήτητο ευτυχισμένο τέλος, δηλαδή το αποτέλεσμα; Εγώ πάντα πίστευα το δεύτερο. Τα παραμύθια έχουν ευτυχισμένο τέλος. Η αντίθετη άποψη όμως, που βρήκε υπέρμαχους στην παρέα μας, είχε επιχειρήματα. Στο παραμύθι, λέει, όλα είναι δυνατά, όλα μπορούν να συμβούν, υπάρχει το στοιχείο του φανταστικού, του ονείρου. «Ανεξάρτητα από την έκβαση»;

Συνέχιζα εγώ το χαβά μου, θέλοντας να βάλω στο συρτάρι των παραγωγών την ιστορία της κοπέλας και του ανεκπλήρωτου έρωτα της. Αν όμως η πρωταγωνίστρια κέρδιζε τελικά τον πρωταγωνιστή; Τότε το παραμύθι θα συμφωνούσαμε πως είναι… παραμυθένιο και η παρέα μας θα χειροκροτούσε σύσσωμη. Χωρίς διαφωνίες.

23/01/2013 0 comments

NEWS

Η σημασία του να λες “Σ’αγαπώ!”,από τη Χριστίνα Παύλου

written by George Portelli

“Η αγάπη απονέμεται πάντα σαν δώρο, ελεύθερα, πρόθυμα, απροσδόκητα.
Προσφέρεται ακόμα και όταν οι άλλοι δεν την αναγνωρίζουν και δεν την εκτιμούν.
Δεν αγαπάμε για να μας αγαπήσουν, αγαπάμε γιατί έτσι νιώθουμε….”
Λέο Μπουσκάλια

Υπάρχουν κάποια συναισθήματα που δεν θέλουμε να τα παραδεχτούμε από κάποιο ένστικτο αυτοσυντήρησης ενδεχομένως ή από εγωισμό ή ίσως επειδή φοβόμαστε ότι μπορεί να θεωρηθεί αδυναμία από τους άλλους. Ένα από τα ερωτήματα που κουβεντιάζω τον τελευταίο καιρό με τον ίδιο μου τον εαυτό είναι γιατί οι άνθρωποι δεν λέμε εύκολα το “σ΄ αγαπώ” και μάλιστα στα κοντινά μας άτομα, όπως είναι οι γονείς μας, τα παιδιά μας, τα αδέρφια μας ή ο σύντροφος μας.

Παρατηρώ γύρω μου ανθρώπους να ξεχειλίζουν από αγάπη για τα αγαπημένα τους πρόσωπα και μετά από συζητήσεις μαζί τους διαπιστώνω ότι ποτέ η για να είμαι ακριβοδίκαιη σχεδόν ποτέ δεν έχουν μπει στην διαδικασία να τους εκφράσουν τα συναισθήματα τους προφορικά. Από μικρό παιδί με θυμάμαι στο Λονδίνο να κουρνιάζω στην αγκαλιά της μαμάς μου και κοιτώντας την στα μάτια να της λέω πόσο την αγαπώ, με την ίδια λαχτάρα που λέω σήμερα την λέξη και στον άνδρα που αποφάσισα να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου. Από ένστικτο συνειδητοποιώ ότι η φράση “για πάντα” έτσι και αλλιώς δεν μπορεί να έχει καμιά ισχύ όσο και εάν το λαχταράμε, γι’ αυτό φροντίζω να μην αφήνω συναισθηματικές “εκκρεμότητες” με τα πρόσωπα που σημαίνουν τόσα πολλά για εμένα. Έχω βάλλει σκοπό της ζωής μου να απολαμβάνω με όλη μου την ψυχή τις στιγμές με τους δικούς μου ανθρώπους, ορίζοντας τες ως αληθινή ευτυχία. Επίσης δεν ξεχνώ να τους υπενθυμίζω τι σημαίνουν για εμένα όλοι αυτοί οι άνθρωποι και πόσο καθοριστικό ρόλο έχουν παίξει στην διαμόρφωση της ζωή που ζω σήμερα. Κάνουμε ένα σωρό πράγματα δείχνοντας την αγάπη μας και στερούμε από τα άτομα αυτά την ικανοποίηση να το ακούσουν. Γιατί όσες πράξεις και να κάνουμε, η προφορική έκφραση της αγάπης είναι αυτή που έχει αληθινή αξία.

Εξάλλου τα συναισθήματα αποκτούν νόημα και ουσία μόνο όταν τα εκφράζουμε.

Το «σ΄αγαπώ” είναι δύο υπέροχες λέξεις όταν τις ακούς, με την προϋπόθεση ότι έχεις την πλήρη επίγνωση των λέξεων ως έννοια. Είναι όμως εξίσου πολύ πιο σημαντικό να μην ξεχνάμε να το συνοδεύουμε με πράξεις και αληθινό ενδιαφέρον για τον άλλο, κι όλα αυτά χωρίς ανταλλάγματα.

«Η αγάπη φέρνει πάντα αγάπη» φίλοι μου και όσο νωρίτερα το συνειδητοποιήσουμε τόσο πιο πολύ θα απολαμβάνουμε και θα εκτιμάμε τις χαρές της ζωής. Γιατί αγάπη σημαίνει και χαρά! Αν η χαρά χαθεί από την καρδιά μας, τότε δεν υπάρχει αγάπη. Αν η χαρά αυξάνεται, η αγάπη επίσης αυξάνεται, επειδή το αποτέλεσμα της αγάπης είναι η χαρά.

Χριστίνα

Υ.Γ. Μην διστάσετε να μου στείλετε τους προβληματισμούς σας στο [email protected]

14/01/2013 0 comments

PSYCHOLOGY & RELATIONSHIPS

Δωρεάν Μικρές στιγμές ευτυχίας

written by Ιωαννα Βλασση

Μπορεί τα περισσότερα πράγματα σε αυτή την εποχή και αυτή την κοινωνία να έχουν μία τιμή, όμως υπάρχουν κάποιες εικόνες και κάποιες στιγμές που μας χαρίζουν απλόχερα ένα χαμόγελο ή μια μικρή στιγμή ευτυχίας χωρίς κανένα αντάλλαγμα, χωρίς κανένα αντίτιμο. Είναι οι στιγμές με τους αγαπημένους μας; Είναι μια εικόνα από το παράθυρο; Είναι όλα αυτά μαζί που μπορούν από μόνα τους, έτσι απλά, να μας χαρίσουν ένα αθώο παιδικό χαμόγελο και να μας κάνουν να ξεχάσουμε τις δυσκολίες που βιώνουμε.

Αυτές είναι 10 από τις πιο όμορφες καθημερινές στιγμές μας που προσθέτουν μια πινελιά χρώματος στον καμβά της ευτυχίας μας…

1) Οι νιφάδες του χιονιού που πέφτουν έξω απ’ το παράθυρο, χτυπούν και στη συνέχεια χάνονται πάνω στις σκεπές και τις φυλλωσιές των δέντρων.

2) Τα επιτραπέζια παιχνίδια παρέα με καλούς φίλους.

3) Ο ήχος του κουδουνιού της εξώπορτας όταν περιμένεις τον αγαπημένο σου να έρθει να σε συναντήσει.

4) Το αγαπημένο σου τραγούδι όταν το πετυχαίνεις τυχαία στο ραδιόφωνο.

[vsw id=”Pz_nDLmWbDY” source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]

5) Το ξεκαρδιστικό γέλιο του μικρού σου ανιψιού.

6) Η διάχυτη στο σπίτι μυρωδιά της βανίλιας όταν η μαμά έχει φτιάξει ζεστό κέικ σοκολάτας.

7) Η ώρα που κλείνεις το pc σου πριν φύγεις με άδεια από τη δουλειά.

8) Όταν ξυπνάς το πρωί αγχωμένος και σίγουρος ότι έχεις καθυστερήσει στο meeting και διαπιστώνεις ότι… είναι Σάββατο!

9) Τα βιντεάκια με «τούμπες» στο youtube.

[vsw id=”QXC9fgGYWf0″ source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]

10) Η στιγμή που ολοκληρώνεις μια δουλειά που χρειάστηκε κόπο και χρόνο και ακούς από το αφεντικό σου τη φράση: «Μπράβο! Εξαιρετικό αποτέλεσμα!»

11/01/2013 0 comments

Οι αναγνώστες γράφουν

Μαθαίνοντας από τα λάθη, από την Ελένη Καρποντίνη

written by George Portelli

από την Ελένη Καρποντίνη–δημοσιογράφο

Πολλές φορές τα εορταστικά καλέσματα και τραπέζια θυμίζουν reunions. Φίλους που είχες να δεις καιρό, τους βλέπεις μαζεμένους και προσπαθείς να μάθεις τι κάνουν, πως περνούν το διάστημα που τους είχες χάσει.
Σ’ ένα τέτοιο κάλεσμα βρέθηκα κι εγώ και είδα μία φίλη μου που την είχα χάσει για δυο χρόνια. Ένα κορίτσι που ήταν η “χαρά της ζωής” και χαρακτηριζόταν από την αισιοδοξία της. Αυτό όμως που διέκρινα αυτή τη φορά που την είδα ήταν ότι κάτι την βασάνιζε, ήταν λες και είχε χαθεί στη θλίψη της.

Την πλησίασα και την ρώτησα τι της συμβαίνει. Καθίσαμε σε μία γωνία του σπιτιού και άρχισε να μου λέει τι της είχε συμβεί τα τελευταία δυο χρόνια και γιατί νιώθει τόσο ψυχολογικά κουρασμένη.

Όλα ξεκίνησαν όταν ήρθε η πρώτη αναποδιά με τη δουλειά της. Αν και είχε φτάσει σε ένα πολύ καλό σημείο για την καριέρα της, μετά από πολλές ώρες δουλειάς και παραμελώντας αρκετές φορές την προσωπική της ζωή, μία ωραία πρωϊα απολύθηκε. Ένιωθε τόσο αδικημένη και τόσο στον “αέρα” που έκανε καιρό να συνέλθει. Με τον καιρό όμως κατάλαβε ότι αυτό ίσως να έπρεπε να συμβεί γιατί είχε φτάσει σε ένα σημείο που δεν ήταν καλή πλέον στη δουλειά της. Της έβγαινε θυμός κάνοντας την να μην έχει την απόδοση που θα μπορούσε να έχει αλλά το πιο βασικό είχε σταματήσει να ονειρεύεται και να απολαμβάνει ότι καλό της συνέβαινε.

Η δεύτερη απώλεια της ήταν όταν η επιχείρηση του πατέρα της έπεσε έξω από ένα λάθος χειρισμό. Έπρεπε να φανεί δυνατή και να του συμπαρασταθεί γιατί ήξερε ότι μετά από αυτό, ποτέ δεν θα κατάφερνε ο ίδιος να ξανά σταθεί στα πόδια του, λόγω ηλικίας. Σαν μοναχοπαίδι έπρεπε να αναλάβει τα πάντα και να κλείσει όλες τις εκκρεμότητες για να μην τους πνίξουν τα χρέη. Όπως μου παραδέχτηκε, έβλεπε να έρχεται η καταστροφή και δεν μίλησε ποτέ στον πατέρα της, να του πει τη γνώμη της, να δώσει τη συμβουλή της και παρόλο που έχει περάσει καιρός, σκέφτεται μέχρι και σήμερα ότι αν του είχε μιλήσει ίσως να την είχε ακούσει και τώρα να μην είχαν φτάσει σ’ αυτό το σημείο.

Το κερασάκι στην τούρτα ήταν όταν αποφάσισε να διακόψει την πολύχρονη σχέση που διατηρούσε με τον σύντροφο της. Όλοι πιστεύαμε ότι ήταν από τα πιο ερωτευμένα ζευγάρια που είχαμε δει. Όπως όμως μου είπε και η ίδια όταν κλείνει η πόρτα ενός σπιτιού, κανένας δεν ξέρει τι γίνεται εκτός από το ίδιο το ζευγάρι. Όταν δεν υπάρχει σεβασμός δεν υπάρχει αγάπη ή νομίζεις ότι αυτό είναι αγάπη και διατηρείς μια σχέση “τοξική” γιατί φοβάσαι ότι δεν θα βρεις κάτι τόσο έντονο και δυνατό. Κουράστηκε να φοβάται κι αποφάσισε να πονέσει, να μείνει μόνη και να ξανά σταθεί στα πόδια της όσο χρόνος κι αν χρειαζόταν να της πάρει.

Άκουγα την ιστορία της και το μόνο που μπορούσα να της πω και να της ευχηθώ, ήταν το 2013 να της φέρει όσα έχασε. Εκείνη όμως μου ζήτησε να της ευχηθώ να θυμάται πάντα τα λάθη της για να μην τα επαναλάβει και κάποια στιγμή να της δοθεί η ευκαιρία να διορθώσει αυτά τα λάθη.

Τελικά όσοι αναζητάμε μία καινούργια αρχή πρέπει να την κάνουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό. Να κρίνουμε πρώτα εμάς και μετά τους άλλους γιατί εμείς προκαλούμε αυτά που μας συμβαίνουν. Οι άλλοι απλά βρίσκουν χώρο και μας τα κάνουν.

09/01/2013 0 comments

Newer Posts

Older Posts