Και η ιστορία έχει ως εξής: το μπεμπιό έχει κοιμηθεί μετά από μια άκρως κουραστική μέρα, αμέσως μετά το γάλα της (σαμπάνιες ανοίγουν, βεγγαλικά αστραύτουν στον ουρανό, ο Τζέιμς Μποντ προσγειώνεται με τη βασίλλισα Ελισάβετ στο μπαλκόνι μας, κανονιοβολισμοί ακούγονται από τον Λυκαβηττό και άλλα παρόμοια εορταστικά…)
Τέτοιο άγχος και χτυποκάρδι για να κοιμηθεί και τέτοια αγαλίαση όταν τελικά το καταφέρνουμε, έχω να νιώσω από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των πανελληνίων εξετάσεων (κι αυτό έγινε μια φορά, πριν από πολλά χρόνια).
Μιλάμε τώρα για μεγάλες στιγμές όχι αστεία!
Εδώ και μια εβδομάδα το μωρό έχει εντελώς αποσυντονιστεί και προκειμένου να ακολουθήσω τη συμβουλή του γιατρού και να την αφήσω να κλαίει μέχρι να εξαντληθεί, ώστε και να την πάρει έτσι ο ύπνος – επίσης προσπαθώ να τα καταφέρω με όλους τους υπόλοιπους τρόπους που μου έχει πει η κουμπάρα μου η Έφη, η κουμπάρα μου η Σμαράγδα, η κουμπάρα μου η Γιούλη, η Λένα η κουμπάρα της φίλης μου της Έλενας, η Αλέξια που είναι ψυχολόγος και της έχει βαφτίσει ο Κρατερός το γιο (δηλαδή κουμπάρα κι αυτή), η άλλη κουμπάρα μου η Γιούλη που έχει δύο κι ένα της αδελφής της τρία, η κουμπάρα μου η Λήδα (ναι, είναι γεγονός έχω πολλές κουμπάρες) που έζησε τον εφιάλτη ένα βράδυ από κοντά, η ψυχοθεραπεύτρια που ρώτησα επί τούτου, η Μαίρη που έχει δίδυμα, η Τούλα, της οποίας ο γιος κοιμάται μόνος του μονορούφι από την τρίτη εβδομάδα, η ξαδέρφη μου η Χριστίνα που έχει μεγαλώσει δυο παιδιά και κάτι καλύτερο θα ξέρει, η φίλη μου η Νόνη που επίσης μεγαλώνει δυο παιδιά και είναι πιο αποφασιστική και γενικά όποιος μιλάει ελληνικά και βρίσκεται σε ακτίνα «βολής» (εν ολίγοις όσοι με γνωρίζουν και κάνουν το λάθος να μου μιλήσουν πάνω από πέντε λεπτά – γιατί δεν είμαι αγενής, δεν τους βασανίζω κατευθείαν, πρώτα ρωτώ αν είναι καλά κι όταν σιγουρευτώ ότι δεν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα, τότε χτυπάω στο ψαχνό!).
Ένα απ αυτά που ακούσαμε και μας πήγε και ως ιδιοσυγκρασία αν το θες, ήταν οι βόλτες με το αυτοκίνητο. Την προηγούμενη Τετάρτη που έκανε και κρύο, τη βάλαμε στο αυτοκίνητο και την φτάσαμε μέχρι την Κηφισιά. Εκεί έκλεισε τα ματάκια της κι εμείς για να το γλεντήσουμε που η Αέλια δεν πλάνταξε στο κλάμα (μας έχει πολύ καλομάθει και δεν αντέχουμε να ακούσουμε ούτε κιχ) πήραμε από ένα παγωτό χωνάκι. Καθόμασταν έξω από το αυτοκίνητο, εκεί στην πλατεία – με το ένα μάτι στο καθισματάκι, με το άλλο στις βιτρίνες έτοιμο να αποκοληθεί από κάτι ανδρικά παπούτσια που στοίχιζαν 2900 ευρώ – κι αισθανόμασταν ότι αξίζουμε κάποιο ειδικό βραβείο «επιτυχίας ύπνου» ή «μη ταλαιπωρίας νηπίου» ή «αποφυγής κλάματος στην κούνια» και χαμογελούσαμε σα χαζοί, πράγμα όχι σπάνιο αν μας έχει δει κάποιος πάνω από δέκα φορές (και πολλές έβαλα).
Την επομένη, ήμουν μόνη στο σπίτι κι έπρεπε να τα βγάλω πέρα εγώ με το «τέρας» – όπου τέρας η διαδικασία κι ουχί το αγαπημένο μου! Απο το πρωί που ξύπνησα είχα το άγχος του τι θα γίνει το βράδυ, αν θα τα καταφέρω, αν θα κοιμηθεί, μήπως πρέπει να τη αφήσω τελικά να κλαίει για να συνηθίσει και «για να μην με κάνει ό,τι θέλει» και όλα αυτά που ακούω τις τελευταίες μέρες κι έχουν κάνει το κεφάλι μου να μοιάζει με ωρολογιακό μηχανισμό που έχει μπλοκάρει κι ενώ θέλει να εκραγεί δεν το αφήνει η λάθος συνδεσμολογία. Κι έρχεται το βράδυ, και πίνει το γάλα της και τη βάζω στο κρεβάτι της και ανοίγει τα μάτια της και της λέω «αγάπη μου τώρα θα κοιμηθείς» κι αυτή τα κλείνει και κοιμάται. Οι σφυγμοί μου μετά από πρόχειρη καταμέτρηση είναι 179, έχω ταχυπαλμία, ελαφριά δύσνποια και τάση προς λιποθυμία. Βγαίνω από το δωμάτιο με τέτοια δεξιοτεχνία που ακόμα και νίντζα θα τη ζήλευαν και πάω στο σαλόνι. Παρακολουθώ από την κάμερα ότι όλα πάνε κατ’ ευχήν. Εκείνη την ώρα μπαίνει μέσα ο Κρατερός. Του διηγούμαι, μη έχοντας συνέλθει ακόμα καλά καλά, τι έχω κάνει και αρχίζουμε να χοροπηδάμε αλλά σε σίγαση. Δε θέλουμε και να προκαλέσουμε τη μοίρα μας!!!
-Να το γιορτάσουμε, μου λέει.
-Να το γιορτάσουμε, του λέω.
-Πως, με ρωτάει.
-Μήπως να κοιμόμασταν, του απαντώ.
Με κοιτά με απογοήτευση.
-Θα θελα κάτι άλλο, μου λέει με χαρά.
-Σαν τι, του λέω εγώ.
-Χρειάζομαι πρωτεϊνη μου λέει (ο οργανισμός του Κρατερού όταν χαίρεται χρειάζεται επιβράβευση ζωικής πρωτεϊνης. Το χεις ξανακούσει ποτέ αυτό; Ούτε εγώ).
-Τέλεια, του λέω, αλλά έχουμε αρακά.
-Τέλεια, μου λέει, να παραγγέναμε απ έξω…?
-Τι;
-Σουβλάκια, λέμε κι οι δυο με μια φωνή.
Η παραγγελία δόθηκε εν ριπή οφθαλμού με απαραίτητη διευκρίνιση:
ΜΗ ΧΤΥΠΗΣΕΤΕ ΘΥΡΟΤΗΛΕΦΩΝΟ. ΚΑΝΤΕ ΜΑΣ ΜΙΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΟΒΑΡΟΣ ΛΟΓΟΣ!!!!
Καθαρά πράγματα. Αντρίκιες κουβέντες.
Exhibit #1, το θλιμμένο σουβλάκι την επόμενη μέρα, δια του λόγου το αληθές
Το μόνο που θυμάμαι είναι εμένα με την Αέλια στο κρεβάτι, τον Κρατερό να τρώει στην τραπεζαρία στο αθόρυβο για να μην ενοχλήσει και το σουβλάκι μου να κοίτεται εκεί, θλιμένο και πικραμένο για την άδικη του μοίρα.
Υποτίθεται πως θα περνούσαμε ένα ήρεμο βράδυ οι δυο μας. Περάσαμε ένα ήρεμο ξημέρωμα οι τρεις μας.
Κι ήταν πράγματι ωραίο. Το μπεμπιό κοιμόταν ανάμεσα μας όταν αποφασίσαμε πως βεβαίως και θα ενημερωθούμε, βεβαίως και θα συζητήσουμε, βεβαίως και θα ρωτήσουμε, θα αγχωθούμε, θα ανησυχήσουμε, θα δοκιμάσουμε, αλλά όλα αυτά ακούγοντας το δικό μας ένστικτο.
Και κυρίως με αγάπη γι αυτό το υπέροχο 13 μηνών πλασματάκι (που μεταξύ μας ίσως μάς χορεύει ήδη στο ταψί. Δεν πειράζει. Αρκεί που το ξέρουμε – γιατί έτσι θα μπορέσουμε και να το αντιμετωπίσουμε, όταν θα είμαστε έτοιμοι).
Φιλιά συμπαράστασης σ όλους.
52 comments
Μα πόσο πολύ καταλαβαίνω την αϋπνία, την περνάμε εδώ και 21 μήνες, πραγματικά πολύ δύσκολο, κοιμόμαστε μόνο στο καρότσι με κούνημα ατελείωτο, τα χέρια κοντεύουν να πέσουν σαν ώριμα βερίκοκα, που θα πάει θα μεγάλωσε. Κουράγιο σε όλες τις μανούλες που περνάνε τον ίδιο καημό με εμένα.
Αγαπητή Κατερίνα,
Έπεσα πάνω στο άρθρο σου διαβάζοντας εδώ και μήνες για πρακτικές σχετικά με τον ύπνο των παιδιών.Εχω ένα γλυκουλικο αγοράκι 17 μηνών και σε 8 εβδομάδες θα γεννήσω με το καλό το δεύτερο…
Ο μικρός μας δεν έχει κοιμηθεί πάνω από μισή ώρα το μεσημέρι από την ημέρα που γεννήθηκε και το βράδυ ξυπνάει 10 φορές.Μου παίρνει σχεδόν μια ώρα για να τον κοιμηςω αγκαλιά και τις περισσότερες φορές όταν τον βάζω με τρελή προσοχή στην κούνια ξυπνάει και πάλι από την αρχή.ΕΔω και ένα εξάμηνο κατα τις 3τον φέρναμε στο κρεββάτι μας και τον τελευταίο μήνα, μετά από μια ωτιτιδα κοιμάται από την αρχή μαζί μας.
Έχω αναρωτηθεί χιλιάδες φορές τι κάνω λάθος , αν πρέπει να σταματήσω να τον κρατάω με τις ώρες αγκαλιά μέχρι να κοιμηθεί και φυσικά έχω διαβάσει το κοιμησου παιδί μου είκοσι φορές αλλά δεν μπορούσα να το πάρω απόφαση όσο και αν με πίεζε ο άντρας μου.ωσπου το ΣαΒβατο , τρεις μέρες πριν δηλαδή το πήρα απόφαση, θα το δοκιμάσουμε έστω για ένα βράδυ γιατί πως αλλιώς θα επιβιώσουμε οικογενειακώς με δυο μωρά που θα κλαίνε νύχτα μέρα?
Και το θαύμα έγινε!!!!!!!!μετα από είκοσι λεπτά που ο άντρας μου μπαινόβγαινε στο δωμάτιο ανά λεπτό και τον παρηγορούσε χωρίς να τον σηκώσει και εγώ έκλαιγα πιο γοερά από το παιδί κοιμήθηκε δώδεκα ώρες…από την επόμενη μέρα πηγαίνει αδιαμαρτύρητα στο δωμάτιο του ,του λέμε πόσο τον αγαπάμε και ότι είμαστε δίπλα του πάντα και να μας φωνάξει οπότε θέλει και φεύγουμε.
Καμία φορά διαμαρτύρεται για μισό λεπτό μπαίνουμε του ξανά μιλάμε και σε πέντε λεπτά έχει από κοιμηθεί.χθες το μεσημέρι κοιμήθηκε 3,5 ώρες !!!!τοσο δεν είχε κοιμηθεί ούτε στο μαιευτήριο…
Το ξέρω ότι οι αναρτήσεις είναι παλιές αλλά ήθελα να γράψω την εμπειρία μου ώστε να τη μοιραστώ με τους χιλιάδες άλλους γονείς που αναρωτιούνται και ψάχνουν το σωστό πάνω από όλα για το παιδί τους αλλά και για τον εαυτό τους και τη μεταξύ τους σχέση γιατί κακά τα ψέματα η μακρόχρονη αϋπνία σε τσακιζει.
Δεν υποστηρίζω ότι η μέθοδος του κοινή σου παιδί μου είναι πανακεια ,απλά όταν νιώσετε έτοιμοι δοκιμάστε το έστω για μια φορά μπορεί το μωρό σσάς να σας εκπλήξει…
Χρόνια περίμενα να πετύχω ένα τόσο καλό blog και να γελάσω με την καρδιά μου! Να ‘σαι καλά, συνέχισε…
Έχεις σίγουρα ακούσει ατέλειωτες ιστορίες ταλαιπωρίας από γονείς που τους νοιώθεις τουλάχιστον “αδερφές ψυχές”, συμπάσχουσες υπάρξεις, ταλαίπωρα όντα που τόλμησαν να διαιωνήσουν το dna τους και τώρα πληρώνουν το τίμημα της εγωϊσμού τους.
Εγώ Κατερίνα θα σου πω τα εξής: μέχρι τους 15 μήνες ήμουν σίγουρη ότι η μικρή μου είχε κάνει τάμα να με ξεκάνει. Τα περισσότερα βράδυα κοιμόμασταν μαζί μέχρι κάποια στιγμή να ξυπνήσω να την μεταφέρω στο κρεβάτι. Δεν είχα ζωή πια. Όλα είχαν τελειώσει για μένα. Δεν μπορούσα να δω μια ταινία, να φάω ήσυχη, να μιλήσω με τον άντρα μου, να μαζέψω τον παιχνιδότοπο που είχα κάνει επέλαση στο σαλόνι μου. Ώσπου….
Μου μίλησαν για το βιβλίο “Κοιμήσου Παιδί μου”. Άργησα να το εφαρμόσω γιατι φανταζόμουν ότι θα είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Μέχρι που έφτασα στα όριά μου.
Τώρα κάνουμε το μπάνιο μας, πίνουμε το γάλα μας και η μικρή με πιάνει απο το χέρι και με πηγαίνει το δωμάτιό της!! Μου δείχνει το κρεβάτι για να την βάλω μέσα και αφού την φιλήσω και της πω πόσο την αγαπώ, κλείνω το φως και ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!!! Άλλαξε η ζωή μου!!! Δεν σκεφτόμουν καν να κάνω δεύτερο παιδί!! Τώρα έχουμε βάλει ήδη μπρος!! Δοκίμασέ το!!!Πιάνει!!!Φιλιά πολλά και καλή επιτυχία!!!!
Κατερινάκι μου, την ώρα που σε διάβαζα γύρισα να κοιτάξω τη μικρή μου (10 μηνών) που καθόταν (?) στο καρεκλάκι της! Και τι αντίκρυσα? Τη Νικολέττα όρθια στο καρεκλάκι της! Η καρδιά μου έκανε “κρακ”! Η μικρή γελούσε!
Την πήρα αγκαλιά και μόλις έχυσε και τον καφέ μου ξυστά από το laptop! Τι όμορφα που ξεκίνησε η εβδομάδα! χαχα
Έτσι και εμείς με τον άντρα μου.. Όταν κοιμάται η μικρή παραγγέλνουμε σουβλάκια.. Μία φορά την εβδομάδα όμως! :)
(Η Λένα, που σε είδε στον ύπνο της πριν γεννήσει)!
Φιλάκια
Καλησπέρα Κατερίνα μου, να χαίρεστε την κορούλα σας!!! Όλες νομίζω οι μανούλες έχουμε πάρει ή μας έχουν δανείσει το βιβλίο “Κοιμήσου παιδί μου”. Δεν νομίζω όμως ότι πιάνει σε όλα τα μωράκια! Σε λίγες μέρες χρονίζουν οι δίδυμες κορούλες μου (καμία σχέση η μία με την άλλη τόσο εξωτερικά όσο και στο χαρακτήρα) και σε καμία δεν πέτυχε η συνταγή. Ίσα ίσα το μόνο που γινόταν ήταν να κλαίνε και οι δυο ταυτόχρονα και να γίνεται χαμός. Έχαναν την ηρεμία τους, χάναμε την υπομονή μας και το κουράγιο και μετα απο καμία ώρα και κανένας δεν ήταν ήρεμος! Και έτσι μετά απο κάποιες προσπάθειες (χωρις επιτυχία) πίνουμε το γάλα μας, καθόμαστε λίγο αγκαλίτσα στον καναπέ και κοιμόμαστε. Και έτσι επιτέλους τρώμε και κανένα σουβλάκι και καμία πίτσα και ελπίζουμε ότι σιγά σιγά θα ομαλοποιηθούν εντελώς τα πράγματα (τρέχουμε στην εξώπορτα να προλάβουμε τον delivera, χαχααχ). Καλή συνέχεια!!!
Σοφία καλημέρα!!!! κι εγώ δανεικό από την κουμπάρα μου το έχω! Προς το παρόν, το να προλαβαίνω τον ντιλιβερά όμως είναι η πιο επιτυχημένη συμβουλή!!!!!! Είμαι πολύ περίεργη για να δω τι θα γίνει στο μέλλον!!! Σ ευχαριστώ για την επικοινωνία! πολλά φιλιά σ όλη την οικογένεια!!!!!
Kαλησπερα Κατερινα , θα σου γραψω στον ενικο μιας και ειμαστε σχεδον συμοληλικες.Να σου ζησει η μικρη σου Αελια (τι ωραιο ονομα!!!). Βασικα 2 πραγματακια θα σου γραψω αν και το κανω για πρωτη φορα δεν ειμαι και πολυ της επικοινωνιας μεσω internet, αλλα επειδη σε παρακολουθουσα , σε συμπαθησα , μηλας πολυ καλα ελληνικα, ..κτλ κτλ , εχω και εγω μια μικρη μπεμπουλα 7 μηνων που την θηλαζω ακομα (κ εγω δεν το πιστευω!!) και τωρα ειμαστε στην φαση απογαλακτισμου , εχω προσπαθησει να παρει μπιμπερο αλλα ματαια , θα παρει χρονο το ξερω ολοι αυτο λενε (οσους εχω ρωτησει), πες μου αν θελεις εσυ πως τα καταφερες και περασες σε γαλα με μπιμπερο 2-3 βασικα πραγματακια αν ειναι ευκολο, για να κανω ενα σχεδιασμο πως θα τα καταφερω , να το κανω τωρα η λιγο αργοτερα σε κανα 2 μηνω.Καλη συνεχεια στην εγγραφη , συνεχησε ετσι γιατι γραφεις πολυ ωραια , οπως ειπα και παραπανω και καλο απογευμα.
Είχα μια φίλη Ρόζμαρι στα Χανιά όταν ήμουν μικρή κι αυτό το όνομα μου φέρνει πολύ καλές αναμνήσεις στο νου και την καρδιά μου! Καλημέρα λοιπόν Ρόζμαρι και κατ αρχήν συγχαρητήρια που θηλάζεις. Απ ότι καταλαβαίνω, ξέρεις ότι το έκανα κι εγώ για έντεκα μήνες, αλλά δυστυχώς δεν ξέρω αν μπορώ να σε βοηθήσω πολύ στο πρόβλημα σου! Και γιατί το λέω αυτό τώρα: θα σου εξηγήσω αμέσως! Από τις πρώτες κιόλας εβδομάδες ζωής της Αέλιας ο γιατρός μου είχε πει να της δίνω ένα γεύμα την ημέρα σε μπιμπερό. Έβγαζα λοιπόν γάλα με το θήλαστρο, κι από την ποσότητα αυτή που ομολογουμένως ήταν κάμποση, ένα γεύμα της – και συνήθως αυτό γύρω στις τέσσερις το πρωί ,της το δίναμε σε μπιμπερό. Έτσι από πολύ νωρίς ήξερε και τα δύο και έμαθε να μην τα μπερδεύει. Ήμασταν όμως αρκετά σταθεροί σ αυτό. Μια φορά την ημέρα το μωρό έπινε από κει, έτσι όταν έκοψα το θηλασμό όλα έγιναν πολύ ομαλά! Γιατρός δεν είμαι, αλλά μήπως να έκανες καθημερινά μια μικρή προσπάθεια; Σιγά σιγά μάλλον θα το καταλάβει…!!!! Καλή συνέχεια και καλή επιτυχία!!!!! φιλί.αγάπη.κ.
Kατερινιώ μου… συγνώμμη για την οικειότητα , αλλά εμείς στο νησί έτσι απευθυνόμαστε στους ανθρώπους που εισβάλουν στην ζωή μας και μας κάνουν καλύτερους και πιο χαμογελαστους… έτσι λοιπόν σε νιώθω και εγώ.. Η θετική σου ενέργεια, το χιούμορ σου, και ο τρόπος που περιγράφεις και αποδέχεσαι την καθημερινότητα σου, μου ταιριάζει πολύ ..
Χαιρομαι, χαίρομαι , χαίρομαι και πάλι χαίρομαι απίστευτα που αποφάσισες να γραψεις.. Σου πάει… περισσότερο ενδεχομένως από την τηλεόραση-όπου και εκεί σε απολάμβανα-το γράψιμο όμως σε ελευθέρωνει και βγάζει προς τα έξω στοιχεία σου, που η τηλεόραση “κατάπινε”…
Ελπίζω λοιπόν να τα λέμε συχνα από εδώ Κατερινιώ μου… Να προσέχεις, να αγαπάς και να χαμογελας!!!! :)
Κλέλια καλημέρα!!!! με κάνει πολύ χαρούμενη το μήνυμα σου! Από ποιο νησί άραγε έρχονται αυτά τα καλά λόγια; Σ ευχαριστώ για τη θετική ενέργεια και υπόσχομαι και να προσέχω και να αγαπώ και να χαμογελώ! Να κάνεις κι εσύ το ίδιο όμως! φιλί.αγάπη.κ.
katerinaki m panta apolamvanw tn tropo pou perigrafeis ta pragmata .. ti na kanw afou s exw adunamia .. ms leipeis polu apo tn tv.. filia ston uperoxo antra sss xxxx
Μαρία, σ ευχαριστώ πολύ γι αυτά που μου γράφεις και θεώρησε ότι τα φιλιά έχουν ήδη δοθεί!φιλί.αγάπη.κ.
σε εκτιμω σε παρακολουθω σε διαβαζω πλεον σε θαυμαζω σε καταλαβαινω απολυτα με το θεμα υπνου εμεισ κοιμομαστε ολοι μαζι κ λιωνουμε σβηνουμε χανομαστε με τον αντρα μου γι αυτο δεν το αλλαζουμε με τιποτα στην γη το κοριτσακι μασ ειναι ευτυχισμενο αναμεσα μασ αν κ δεν σου κρυβω πωσ το αγορασαμε το βιβλιο κοιμησου παιδι μου χεχεχε αλλα δεν ειναι για εμασ αυτα εμεισ αποφασισαμε να μεγαλωσουμε το παιδακι μασ ελληνικα ορθοδοξα παραδοσιακα !!! ποσο σε συμπαθω να ηξερεσ κατερινα μου!!!!!!!!!!
Λία μου υποθέτω ότι και τα δύο μηνύματα που εμφανίστηκαν είναι δικά σου, αν όχι συγχωρήστε με!!! σ ευχαριστώ πολύ πολύ για τα καλά σου λόγια (ακούγεται τυπικό αλλά το εννοώ)! Νομίζω η κάθε περίπτωση είναι μοναδική και ο κάθε γονιός που αγαπάει το παιδί του βρίσκει τον τρόπο!!!! Είμαι σίγουρη ότι το παιδάκι σας είναι πολύ ευτυχισμένο, αν κρίνω απ τον τρόπο που εκφράζεσαι!!!! Φιλιά λοιπόν στην υπέροχη οικογένεια!!!
δεν φανταζεσαι αγαπημενη μου κατερινα ποσο σε καταλαβαινω το κοριτσακι μου ειναι 17 μηνων κ φυσικα παντα κοιμαται αναμεσα μασ !!!!!!!! φυσικα κ αγορασα το βιβλιο κοιμησου παιδι μου ( μονο σου χεχεχε) αλλα λυπαμαι εγςω αυτο δεν μπορς να το ακολουθησω ουτε ο αντρουλησ μου φυσικα >>τον αγαπω !!αλλα παντα παντα παντα νικαει η αγαπη κ πιστευω οτι το παιδι μασ ειναι ευτυχισμενο ! σε φιλω σε παρακολουθω σε θαυμαζω σε διαβαζω πλεον κ σε εκτιμω πολυ!!λια
κατερινα μου καλησπέρα,
πρωτα απ’ολα να σας ζησει το θαυματάκι σας να ειναι πάντα ευτυχισμένο κ εσεις πάντα αγαπημένοι!!
Σήμερα σε ανακάλυψα κ χαρηκα πολύ γιατι πάντα θαυμαζα την αξιοπρέπεια σου κ μου αρεσε πολυ το χιουμορ σου κ βεβαια το γεγονος οτι υπηρχε ακόμη ενας ανθρωπος στον πλανήτη να συγκινειται κ να κλαιει το ιδιο ευκολα οπως κ εγω! (ειδικα μετα την εγκυυμοσυνη, τα δακρυα ανεξελεγκτα )
Εχω κ εγω ενα θαυματακι 9 μηνών, την Φαίδρα μου… η ανάσα μου!! τη θηλάζω ακόμη κ νοιωθω οτι κάνω το πιο σημαντικο πράγμα στον κοσμο, την κρατω στην αγκαλια μου, την κοιτάζω κ νοιωθω ευλογημένη!!! Ταλαιπωρηθηκαμε κ εμεις πολυ με τον υπνο… 7 μηνες αυπνη…. ωσπου μια μέρα…μάλλον νυχτα το πηρα απόφαση, θα εκανα πράξη τις συμβουλες των φιλεναδων, κουμπάρων, παιδιατρων κτλ μου ειχαν πει “παρε το “κοιμήσου παιδί μου”, 98% επιτυχια!!!” “αν δεν το κανεις θα ταλαιπωρεισαι για χρονια” , τι να κανω κ εγω, το πηρα το διαβαζα ξανα κ ξανα κ οταν ο αντρας μου με ρωτουσε του έλεγα “σιγα μην πιασει αυτο στο φαιδρακι μας, θα ξεσηκωσει το συμπαν..”, οταν ομως πια το concealer δεν καλυπτε τους μαυρους κυκλους κ το κορμι μου ειχε αναγκη να οριζοντιωθει, την εβαλα στην κουνια της, στο δωματιο της, της χαιδεψα το κεφαλακι κ της ειπα “καληνυχτα θυσαυρε μου, ο mr berry & o mr pumpkin θα ειναι διπλα σου μεχρι το πρωι, σ’αγαπω”, πηγα στο σαλονι με το χρονομετρο στο ενα χερι κ την καμερα στο αλλο, ετοιμη για ολα…. ουτε ενα δακρυ, ειχε γυρισει στο πλαι κ ειχε κοιμηθει πριν καν προλαβω να εξηγησω στον αντρα μου το χρονοδιαγραμμα των επισκεψεων που θα πρεπει να κανουμε στο δωματιο της οταν θα αρχισει να κλαιει…συμφωνα παντα με το βιβλιο!! κοιταζομασταν ξανα κ ξανα διχως να μπορεσουμε να το πιστεψουμε “μαλλον ηθελε το δωματιο της το κοριτσι μου” λεει “μπα, δε μπορει τυχαιο θα ειναι” …. τελικα 2 μηνες μετα, το ομολογω, το κοριτσι μου ηθελε το δωματιο της…. τωρα πια 8:30 μπάνιο. 9 βυζάκι κ αμέσως στο δωματιο μας για νάνα!!! το “κοιμησου παιδι μου” ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ!!
Συγγνωμη αν σε κουρασα ελπιζω να σε βοηθησει!!!!!
ενα γλυκο φιλι στην Αέλια κ ενα ευχαριστω σε εσενα προκαταβολικα για την ανθρωπινη συντροφια που θα μας κρατας απο εδω κ στο εξης!!!!
Marily, αν κατάλαβα καλά μόνοι σας τα καταφέρατε κι όχι με το βιβλίο…. Ήσουν βέβαια ετοιμοπόλεμη, σε φαντάζομαι να έχεις αποστηθίσει τις οδηγίες, αλλά μάλλον δε σας χρειάστηκαν!!!! το καλύτερο δηλαδή. Το χω κι εγώ το βιβλίο όπως εύκολα μπορείς να φανταστείς, αλλά δεν το έχω τελειώσει… σοκαρίστηκα ελαφρώς όταν σε μια λίστα που έχει με τα πράγματα που δεν πρέπει να κάνει κανείς κατάλαβα ότι τα κάνω όλα ίσως εκτός από ένα……. Τόσο λάθος είμαι; Νομίζω χρειάζομαι κι άλλη πληροφορία…. Γλυκά φιλιά στέλνω κι εγώ σ όλη την οικογένεια σου και μπράβο σου που θηλάζεις!!! εγώ τα κατάφερα μέχρι και τον εντέκατο μήνα! σου εύχομαι καλή συνέχεια!
κατερινα μου καλησπέρα,
δεν ξερω τι να πω, μονοι μας τα καταφεραμε? μηπως τελικα η φαιδρα απλα ηθελε να παει στο δωματιο της, στην ησυχια της κ γι’αυτο τοσους μηνες δεν εκλεινε ματι?…κ εγω μαζι της… ετοιμοπόλεμη σιγουρα…. ουσιαστικα το βιβλιο με βοηθησε να παρω κουραγιο κ να το κανω… κ εγω οταν το διαβαζα ολα λαθος μου φαινοταν οτι τα κανω! το σιγουρο εινια οτι καθε παιδι αλλα κ καθε γονιος ειναι διαφορετικος κ χρειαζεται διαφορετικη προσεγγιση… εγω δεν αντεχω να ακουω το κοριτσι μου να κλαιει κ γι’αυτο το καθυστερουσα να την παω στο δωματιο της κ να τη μαθω να κοιμαται μονη της, απλα καποια στιγμη δεν ειχα αλλο κουραγιο επρεπε να κοιμηθω χρειαζομουν αμεσα ξεκουραση. ο αντρας μου μου ελεγε οτι δεν θα αντεξω να την ακουω να κλαιει κ ισως να εχει δικιο, χαιρομαι παντως που δεν χρειαστηκε να δοκιμαστω…
καποια στιγμη θα βρειτε τη χρυση τομη! σας ευχομαι τα καλυτερα κ αν μπορω να βοηθησω σε κατι θα χαρω πολυ! φιλακια πολλα
Καλή αρχή και απο μενα..Γράφεις πολυ ομορφα Κατερινακι..Μας λειπει να χαμογελάμε.Και εσυ εχεις αυτο το χαρισμα!Λοιπον ακου αν τωρα ειχα ενα μωρο δεν θα ακουγα ολες αυτες τις μπουρδες απο τους ειδικους.Αστο να κλαει και μη το κακομαθαινετε και τριχες κατσαρες..Παρτο αγκαλια πολυ αγκαλια ..το παιδι σου μαθαινει τελικα τι θελει και εχει αναγκη.Και στο λεω εγω που το δικο μου ηταν μαλωμενο με τον υπνο απο τη μερα που γεννηθηκε…!!Τωρα τα σκεφτομαι και αναπολω ολες αυτες τις στιγμες που δεν κοιμηθηκα και ειχα νευρα..Μεγαλωνουν πολυ γρηγορα
Βιολέτα, κατ αρχήν σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και κατά δεύτερον μου φαίνεται έχεις δίκιο. Το πως πέρασαν ήδη σχεδόν 14 μήνες ποτέ δεν το κατάλαβα…!!!!!! Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι θέλω να κάνω το καλύτερο για το παιδί μου. Εύχομαι το ένστικτο μου να μην με προδώσει!φιλί.αγάπη.κ.
είναι πέμπτη μεσημέρι, τί λέω, με το ατελείωτο σερφάρισμα στο ίντερνετ πήγε κιόλας απόγευμα και τα παιδάκια μου ακόμα κοιμούνται! ναι, ο θεούλης στάθηκε καλός μαζί μου και μου χάρισε δυό παιδάκια που κοιμούνται ΚΑΘΕ μεσημέρι 2-3 ώρες (όχι βέβαια ότι δεν το πληρώνω το βράδυ!) κι έτσι έχω την ευκαιρία μετά το γραφείο να κάνω κάτι για τον εαυτό μου! Διάβασα το κείμενό σου εδώ και λίγη ώρα κι έχω ένα πλατύ χαμόγελο καρφωμένο στο στόμα. Αλήθεια μου έφτιαξες τη διάθεση, κατερίνα μου! Τελικά συμβαίνουν και σε άλλους αυτά που συμβαίνουν στο σπίτι μας! Δεν είμαι η μόνη που “βασανίζεται” από τα βλαστάρια της!!! Σας ένιωσα τόσο κοντά μου με την ιστορία με τα σουβλάκια.
Χαίρομαι για το νέο σου ξεκίνημα κι οφείλω να ομολογήσω ότι κείμενο με κείμενο ξετυλίγεται απολαυστικότερο το συγγραφικό σου χάρισμα!!! Θα είμαι δίπλα σου στο νέο σου βήμα κι εύχομαι να συναντηθούμε σύντομα, να βάλουμε Αέλια και Μαριάντα να παίζουν (ιδανικό σενάριο !!!) και να “θυμηθούμε τα παλιά” και τα καινούρια… Σας φιλώ και τους τρεις.
Κορίνα μου, να ξέρεις ότι η εικόνα μας μικρές να παίζουμε στο χωριό είναι απ αυτές που κρατώ φυλαχτό στην καρδιά μου. αν μπορέσουν τα παιδιά μας να το συνεχίσουν αυτό θα είναι για μένα μεγάλη ευτυχία. Σ ευχαριστώ για όλα. Από τότε, μέχρι σήμερα κι εύχομαι να είμαστε όλοι γεροί κι αγαπημένοι πάντα. Σ αγαπώ πολύ.
ΑΧ ΒΡΕ ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ ΤΑ ΛΕΣ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ..ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΩ ΜΕ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΕ 6 ΜΗΝΕΣ ΜΑΝΟΥΛΑ 1Ή ΦΟΡΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΌΛΑ ΑΥΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ!ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ Ή ΩΡΑ ΠΟΥ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΘΑ ΜΕ ΠΑΙΔΕΥΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ!ΜΑΚΑΡΙ..ΠΑΛΙ ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ ΑΧ ΟΡΜΟΝΕΣ ΜΟΥ!.ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ!
Χαρά μου μην ανησυχείς καθόλου! Σε έξι μήνες η ταλαιπωρία θα είναι όλη δική σου και θα την απολαμβάνεις λες και είναι η πιο απολαυστική εκδρομή στον πιο αγαπημένο σου προορισμό….(τις περισσότερες ώρες της ημέρας, γιατί δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα λυγίσεις, άνθρωπος είσαι!). Να είσαι γερή και να πάνε όλα καλά!!!!!!!!!!! φιλί.αγάπη.κ.
Aaaaax vre katerina mou aaaax poooso se katalavainw…k mena to pitsirdeli m (koritsaki k mena)einai 15 minwn twra k emena ksekinise apo mia mera prin ligous mines pou itan arrwsth k tin pira sto krevati m…eee ayto itan!h kounia tis einai ekei monh tis k erhmh na klaei k to krevati mou polikosmia…k molis koimithei paw na tin vakw sth kounia…dn xerw ti exei pragmatika alla me to pou tin akoumpisw anoigoun matia k klama..opote dn to xanaepixeirw!!!xereis ti allo skeftika mpas k koimatai sth kounia tis?na katevasw ta kagkela tis k na kaste dipla tis stin kounia opws sto krevati m mexri na koimithei…oti kanw k sto krevati m dil.! Mpaaas kai…dn xerw,dn to xw kanei akoma gia na s pw..alla an to kaneis esy pes mou!!!!! :P esas apo pote to mpempio koimatai sto krevati sas???
K telos thelw na s pw xairomai polu pou mporoume k ta leme diadiktiaka meta apo toso kairo..euxomai na pane ola kala k na se vlepoume k tileoptika…k na xanakousw th lexh pou les me ta xeria s opws kaneis…PRAGMATIKA!!!!!!!hahahahaha pethaina etsi opws to leges…filakia koritsaki m!!!
Άννα μου πραγματικά!!!!!!!!!! όλα αυτά που μου είπες ή τα έχω κάνει ή τα έχω σκεφτεί ή θα τα κάνω. Πόσο σε καταλαβαίνω!. Το μωρό μας δεν ήταν ποτέ αποκλεισμένο από το κρεβάτι μας αλλά κοιμόταν μέχρι πρότινος χωρίς πρόβλημα στο κρεβατάκι του. Ξαφνικά πριν από λίγο καιρό άρχισε να συμβαίνει αυτό αν και τώρα νομίζω πως έχουμε αρχίσει να το ξαναβρίσκουμε! δε θέλω να πω πολλά για να μην το ματιάσω. καταλαβαίνεις. πραγματικά (με κίνηση χεριού αντίστοιχη- όπως σ αρέσει!). Σ ευχαριστώ και δώσε τις ευχές μου σ όλη την οικογένεια!φιλί.αγάπη.κ.
Κατερίνα η περιπέτειά σας, να φάτε βρε παιδί μου ένα σουβλάκι, δε περιγράφεται. Είμαι 26 χρονών και η Φαίη μου είναι 13 μηνών (με την Αέλια έχουν 3 βδομάδες διαφορά). Η υπόθεση του ύπνου είναι ένα θέμα κ αυτό όπως και όλα τα υπόλοιπα για ένα μωράκι. Εγώ από 9 μηνών της ξεκίνησα ”τα μαθήματα ύπνου” και με θηλασμό παράλληλα (τώρα μας έμεινε μόνο το πρωϊνό γεύμα να κόψουμε και τέλος!!!) γιατί έψαξα και εγώ πολύ πως να μάθει να κοιμάται μόνη της στο κρεβάτι της άσχετα που είναι ακόμα στο δωμάτιό μας αφού το σπίτι που μένουμε δεν έχει δεύτερο δωμάτιο.. Τελικά από το ίντερνετ, από βιβλία (Το κοιμήσου παιδί μου) και από συμβουλές γνωστών και φίλων κατέληξα στο συμπέρασμα πως και ο ύπνος είναι ένα μάθημα για το παιδί. ‘Όπως και το να μάθει να τρώει αργότερα με κουτάλι ή να μάθει να κάνει την ανάγκη της στη τουαλέτα κλπ!! Οπότε οπλίσου με πολύ υπομονή και αντοχή γιατί τη πρώτη μέρα το κλάμα έφτασε τις 3 ώρες περίπου, τη δεύτερη 30 λεπτά και τη τρίτη σε 2 λεπτά δεν ακουγόταν κίχ!! Και αν δε τα καταφέρεις μη σκας θα έχετε τη ζουζούνα σας μαζί σας και χωρίς κλάματα θα κοιμάστε το βράδυ μονορούφι!! Να είστε καλά.. Φιλιά, Σοφία
Σοφία μου πως άντεξες τρεις ώρες?!?!?!?!?!?! Πω πω! Εγώ πάνω από πέντε λεπτά παθαίνω άμεση σύνδεση με το οικουμενικό ασυνείδητο…!!! θα δω πως θα μας βγει και θα σας ενημερώσω!!!! Σ ευχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση!!! φιλί.αγάπη.κ.
Θυμάμαι με συγκίνηση όταν μου είχες πει από το τηλέφωνο ότι περίμενες μωρό. Μπορεί να βρισκόμαστε εξαιρετικά σπάνια αλλά οι παιδικές αγάπες δεν ξεχνιούνται, έτσι ένιωθα μεγάλη χαρά για σένα. Αυτό σε συνδυασμό με την ιδιαίτερη δική μου ροπή στη μητρότητα έγινε αιτία να σε βομβαρδίσω με μέιλ με πολλές πληροφορίες γύρω από τα παιδιά.
Θυμάμαι εκείνη τη μέρα στο τηλέφωνο οτι μάλλον σε τρόμαξα όταν σου είπα οτι ο Ιάσονας θήλασε 3 χρόνια και ο Νηρέας 2,5 θήλαζε ακόμα. Τότε πίστεψα ότι μάλλον θα αποτελέσεις μέρος του συντριπτικού ποσοστού των Ελληνίδων που δε θηλάζουν τα παιδιά τους και που πρώτο τους μέλημα είναι ο εαυτός τους. Σε παρακολούθησα από τότε σε διάφορες συνεντεύξεις σου και ομολογώ με τεράστια χαρά ότι με διέψευσες τελείως.
Είμαι πολύ περήφανη για σένα τόσο γιατί τα καταφέρνεις τόσο καλά στο ρόλο σου ως μαμά αλλα και, επίσης πολύ σημαντικό, ως δημόσιο πρόσωπο που επιτέλους περνάς μια άλλη εικόνα στις Ελληνίδες που σε παρακολουθούν. Φτάνει πια αυτό το στυλάκι της σταρ που ζει μόνο για το σταριλίκι και την εικόνα της. Εσύ φάνηκες μαζί με τον Κρατερό προφανώς ένα χρόνο τώρα να ζείς για το μωρό σου. Ευγε!!!
Σας είδα σε φωτό να βγαίνετε από το μαιευτήριο με το μωρό στο φουλάρι, μάθαινα ότι θήλαζες αποκλειστικά ( γεγονός πιο σπάνιο μετα από καισαρική) και μάλιστα αποτελείς μέρος του πολύ μικρού ποσοστού που θήλασε τόσους μήνες.Join the club!!! Αν ήσουν Θεσσαλονίκη θα σας είχα κάνει στα σίγουρα και μαθήματα βρεφικού μασαζ( στο επόμενο μωρό τώρα…).
Κοινώς κάνατε επιλογές με γνώμονα την ευτυχία του μωρού και όχι πάντα τη δικήσας ευκολία. Κερδίσατε ένα ευτυχισμένο και έξυπνο μωρό που νιώθει συναισθηματική ασφάλεια και σαφώς ξέρει τι θέλει.
Ένα τέτοιο μωρό όμως δεν είναι πάντα εύκολο στη διαχείρησή του και σαφώς ξέρει να αντιδράει σε πρακτικές του στυλ “άφησέ το να κλάψει” οι οποίες είναι απαράδεκτες για την ψυχούλα του. Τα παιδιά που στερήθηκαν αρκετά τη μητρική αγκαλιά ,μήπως κακομάθουν κλπ γίνονται πιο παθητικά και διαχειρίσιμα καθώς ξέρουν ότι οι γονείς δεν απαντάνε στις ζωτικές τους ανάγκες.Αλλά γίνονται και ανασφαλή και δυστυχισμένα.Σίγουρα αν αφήνεις το μωρό να σπαράζει μόνο του στην κούνια μετά από κάποιες μέρες δε θα κλαίει πια.Θα ξέρει ότι δεν εισακούγεται και θα έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στους γονείς του. Και η εμπιστοσύνη κερδίζεται τώρα, όχι στην εφηβεία…
Είμαι σίγουρη ότι δεν θα επιλέξετε κάτι τόσο βίαιο για το παιδί σας μένοντας συνεπείς στα όσα κάνατε μέχρι σήμερα.
Εμείς κοιμόμασταν μαζί με τον Ιάσονα μέχρι τα 2 οπότε και σταμάτησε να ξυπνάει τη νύχτα για να θηλάσει.Μεταφέρθηκε στο δωμάτιό του χωρίς κανένα πρόβλημα και ξαναθέλησε να κοιμάται μαζί μας όταν γεννήθηκε ο Νηρέας. Τα πράγματα ήταν στενά για 4 και έτσι φτιάξαμε ένα κρεβάτι 2×2.
Δε μπορούσαμε να αφήσουμε τον Ιάσονα να αισθάνεται μόνος καλλιεργώντας έτσι συναισθήματα ζήλειας προς τον αδερφό του. Αυτό κράτησε άλλα 2 χρόνια .Τώρα δε θέλουν να έρχονται μαζί μας άλλο κι έτσι απολαμβάνουμε το δίμετρο κρεβάτι μας τα δυό μας…
Σου σέλνω ένα σχετικό link από ένα blog της Αριάδνης,μιας μαμάς που μαζεύει πληροφορίες από αυτές που δυστυχώς δεν ακούμε συχνά και που όμως είναι πραγματικά baby-friendly. Καλή ανάγνωση!
http://goneis-paidia.com/tag/%CF%8D%CF%80%CE%BD%CE%BF%CF%82/
Σε φιλώ και ελπίζω να δω και την κόρη σου από κοντά επιτέλουςόταν ανεβείτε Θεσσαλονίκη!
Ευτυχία μυ, εμείς θα τα πούμε από κοντά. Έχω χάσει τα τηλέφωνα κι έχω αλλάξει mail πράγμα που είχε όπως καταλαβαίνεις ως αποτέλεσμα (επειδή εγώ και η τεχνολογία δεν ήμασταν φίλες μέχρι πρόσφατα) να χαθεί το υλικό μου! που να στα λέω! στείλε μου στο [email protected]. Όπως καταλαβαίνεις πρέπει να μιλήσουμε! σ ευχαριστώ και για το παραπάνω κείμενο και για όλα. Εύχομαι να είστε πολύ πολύ ευτυχισμένοι. φιλί.αγάπη.κ.
μια εμπειρία ακόμη λοιπόν!!! ένα σουβλάκι που έμεινε να περιμένει….
αγαπημένη μου, θα κάνετε αυτό που λέει η καρδιά σας.κανένα παιδί δεν είναι ίδιο με το άλλο – το κάθε παιδί έχει τον δικό του τρόπο επικοινωνίας(ακόμη και με το σύμπαν!)λοιπόν, δεν θα έχεις εμπιστοσύνη σε κανένα delivery boy, απλά θα βρεις τον τρόπο να χαμηλώσεις το θυροτηλέφωνο, θα κάνεις μάλλον πολλές βόλτες athens by night (εκεί θα τρως τα σουβλάκια όπως το παγωτό).
υπομονή και μην αγχώνεστε – τον άλλο μήνα θα ασχολείστε με κάτι καινούργιο…..γιατί το μπεμπιό τώρα αρχίζει να γράφει!!!
αγαπημένη μου toulipa (τέλειο!!!!!) και χτες πάλι για παγωτό ήμασταν! στο κέντρο του Χαλανδρίου αυτή τη φορά! πολύ ωραίο! γεύση μαστίχα, καραμέλα και νουτέλα! καταπληκτικό! και πάνω που είχα αρχίσει ν αδυνατίζω….φιλί.αγάπη.κ.
Μου αρέσει τόσο που η περιγραφή είναι τόσο λεπτομερής και μπορώ να την κάνω εικόνα στο μυαλο μου! Όσο χάρηκα όταν χαρήκατε που κοιμήθηκε, τόσο θυμωσα με το delivery boy…..γκρρρρρρρ……
καταλαβαίνω την αδυναμία που της έχετε, αλλά είναι καλύτερο να της αγριέψετε τώρα (όσο δύσκολο και να’ναι) παρά να σας “αγριεύει” εκείνη μέρα με τη μέρα…και μετά τρεχατε ποδαρακια μου ή χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο….Αυτα! ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΕΣΤΩ ΚΙ ΕΤΣΙ! Να’στε καλά….Φιλια!
Στέλλα
Στέλλα μου πέτυχες τον άνθρωπο θ αγριέψει τώρα…. Άστα να πάνε! Εδώ δεν έχω αγριέψει εκεί που θα πρεπε, στο παιδάκι μου θα το κάνω???!!!!! θα το κάνω σιγά σιγά μάλλον κι όσο αντέχουν οι ψυχούλες μας (γιατί πρέπει να αντέχουν και οι τρεις, αλλιώς….) Σ ευχαριστώ την επικοινωνία!!!!φιλί.αγάπη.κ.
Χιχιχι…Καταλαβαίνω….Μακάρι να είχαμε όλοι θάρρος και ψυχική δύναμη να αγριεύουμε σε όποιους πρέπει…Έλα, όμως που σκεφτόμαστε πάντα και τις συνέπειες! Τι να κάνουμε! Μου αρέσει που απαντας στα μηνυματα μας! (γιατι έως τώρα έστελνε την αγάπη μας από το twitter ο κ.Κρατερός-το κύριος από σεβασμο μην παρεξηγηθούμε)…Ελπίζω κάποια μέρα να σε συναντησω κι απο κοντά! Υ.Γ. Ελπίζω να με συγχωρέσεις για τον ενικό,αν και είμαι σίγουρη ότι όποτε σε συναντήσω, θα σου απευθυνθώ στον πληθυντικό….!!! Καλό σας βράδυ! Φιλιά
Κατερίνα μου ,
πολύ απολαυστικό το κείμενο σου !!!!
Γέλασα πάρα πολύ , όχι με την περιπέτεια – ταλαιπωρία σας , αλλά με τον τρόπο που το περιέγραψες ! Είσαι μοναδική στις περιγραφές !
Είναι αλήθεια ότι τα παιδιά μας μάς κάνουν ό,τι θέλουν.
Κι όσο κι αν μας γλυκοταλαιπωρούν , εμείς το ξεχνούμε στο λεπτό με ένα τους χαμόγελο !
Αν σε παρηγορεί , κι εμείς ΑΚΟΜΑ παιδευόμαστε με το θέμα του ύπνου …γενικώς …και για τα δύο ζουζούνια μας , πότε θα κοιμηθούν και τα δύο και πού θα κοιμηθεί ο Φίλιππος , μιας κ έκανα το “λάθος” {έτσι το αποκαλούν οι άλλοι} να κοιμάμαι μαζί του στο κρεβάτι μέχρι …..και τώρα ! Πάει προνήπιο ! Με τη Μιλένα , δεν το επανέλαβα το ίδιο λάθος κι αυτή δεν αναζητά τον ύπνο της στο κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά ….
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι με το Φίλιππο, ήμουν αυτοκόλλητη μαζί του όλη μέρα κάθε μέρα ….ακόμα και στον ύπνο, χωρίς πρόγραμμα κ χωρίς από τη δικιά μου πλευρά πυγμή ….κ έχουμε ακόμα θεματάκι …μερικές φορές ….με τη Μιλένα …ποτέ ! Ίσως, θα πρέπει να είσαι λίγο πιο “σκληρή” μαζί της , μην υποκύπτεις !
Στο λέω από πείρα…δεν κάνει και καλό στο παιδί …αλήθεια, έχω ρωτήσει και γω ένα σωρό ειδικούς πάνω σε αυτό το θέμα κι όλοι μου έλεγαν ότι είμαι λάθος….
Φιλιά, Αμαλία
Αμαλία μου ίσως δεν είμαι έτοιμη ακόμα να είμαι σωστή! Δεν ξέρω νομίζω πως πρέπει να την “ακούσω” και να δω τι μου ζητάει. Ακόμα στο ψάξιμο είμαι ! φιλί.αγάπη.κ.
Αμαλία μου ίσως δεν είμαι έτοιμη ακόμα να είμαι σωστή! Δεν ξέρω νομίζω πως πρέπει να την “ακούσω” και να δω τι μου ζητάει. Ακόμα στο ψάξιμο είμαι !!!!!! φιλί.αγάπη.κ.
ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΥ ΠΛΑΚΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΟΥ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ…ΕΓΩ ΩΣ ΜΑΜΑ ΘΑ ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΣΩ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΚΟΥΣ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΠΑΘΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠ ΤΗ ΑΓΑΠΗ ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ
Μαρία μου προς τα κει το βλέπω κι εγώ να πηγαίνει…. δεν έχω κι άλλη επιλογή (είναι θέμα χαρακτήρα βλέπεις…!). Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! φιλί.αγάπη.κ.
Δεν είναι τίποτα. Θες να σου δώσω το τηλέφωνό μου να μιλήσεις με τον πατέρα μου και να σου διηγηθεί όλα όσα του έκανα για να με κοιμήσει? Μέχρι ενός έτους με κούναγε με το καρότσι επί 2 ώρες μπορεί και παραπάνω. Όταν ήμασταν στο χωριό του έκαναν μεγάλη καζούρα. Ιδιαίτερα η μάνα του και ο ένας του αδερφός. Μετά όταν μεγάλωσα και έβαλα μυαλό, μου διάβαζε παραμύθι. Τα επτά κατσικάκια!!! Όταν κουραζόταν και πλησιάζαμε στο τέλος, μπορεί και να έκλειναν τα μάτια μου, το παραμύθι τελείωνε ξαφνικά νωρίτερα. Ημουν έξυπνη όμως από μικρή. Και το καταλαβαινα ότι κάτι δεν πάει καλά και τον έβαζα να μου το ξαναπεί. Χαχα! Κ οταν μετά από πολλές ώρες πρασπάθειας κοιμόμουν με παρακολουθούσε για ένα λεπτό μην και ξυπνήσω. Ενα λεπτό στο δωμάτιο, ενα λεπτό πίσω από την μισόκλειστη πόρτα, ένα λεπτό όρθιος στο δωμάτιο του. Ξάπλωνε και έλεγε στη μάνα μου, Ουφ κοιμήθηκε! Φευ!!!! Τότε ακουγόμουν που φώναζα με νάζι ΜΠΑΜΠΑ!!! Νομίζω εκείνος έβριζε…..
Κάλλη μου, καλή μου, θέλω να μου πεις αν πήγαν καλά όλα μεγαλώνοντας και σε τι κατάσταση είναι ο μπαμπάκας σου σήμερα…???? όχι τίποτα, έτσι για να δω το μέλλον…!!!! Σ ευχαριστώ για το μήνυμα! φιλί.αγάπη.κ.
Καλημέρα! Εννοείται κολλημένος με την κόρη του. Τόσα καπρίτσια πια! Κ όλα πήγαν καλά, γιατί μας έδωσε τα πάντα και εμείς του επιστρέψαμε αγάπη. Πάντως μην ανησυχείς, αυτά ήταν τα μοναδικά που του έκανα. Φαντάσου δεν πέρασα εφηβεία. Από τα 6-7 και μετά ήμουν παιδί μάλαμα. Οπότε υπάρχει ελπίδα
Αχ βρε Κατερινάκι μου!Συγνώμη αλλά έσκασα στα γέλια με την περιπέτειά σας!Σας συμπονώ και σας καταλαβαίνω απόλυτα!Τα μπεμπιά μας-πολύ μου αρέσει η λέξη-έχουν μια μέρα διαφορά!14 εσείς 15 εμείς!κι εμείς είχαμε μια απ’ο τα ίδια και αυτό που κάνω και είδα λύτρωση είναι να μην την αφήνω να κοιμάται μετά τις 6 το απόγευμα.Θα κοιμηθεί για μεσημέρι γύρω στις 1.30 θα ξυπνήσει κατά τις 4 και μετά παιχνίδι φαγάκι, βολτούλα και κατά τις 8.30 με 9 μπανάκι γαλατάκι και νάνι!Κοιμάται αμέσως μέχρι τις 8 το πρωί!Για δοκίμασέ το!Σας εύχομαι τα καλύτερα !φιλιά!
Μία μέρα διαφορά!!! τι ωραίο!!!!Να τη χαίρεσαι!!!!! Να σου πω κάτι Εύα μου, κι εγώ δεν την αφήνω να κοιμάται (θεωρητικά πάντα) μετά τις έξι αλλά προχτές απλώς τα ματάκια της έκλεισαν ερμητικά στις 7 και κοιμήθηκε μιάμιση ώρα!!!! κι αν το πιστεύεις μετά κοιμήθηκε τέλεια στις δέκα μέχρι το πρωί! Βγάζεις νόημα; ούτε κι εγώ! Γι αυτό αγάπη και ξερό ψωμί! φιλί.αγαπή.κ.
Έχω πεθάνει στο γέλιο!Δεν υπάρχεις!!Λοιπόν, άκου ΚΑΙ τη δική μου συμβουλή αν θέλεις,που μεγαλώνω-με τη βοήθεια του Θεού- δύο παιδάκια τα οποία είχαν και έχουν αυτή την υπέροχη σχέση με τον ύπνο όπως έχει και η μικρή σου.Κι εγώ άκουσα από πολλούς τέτοιου τύπου συμβουλές,αλλά όταν έφτανε η ώρα να αρχίσει το σπαρακτικό κλάμα απλά δεν το άντεχα.Έτσι αποφάσισα ότι τα δικά μου παιδιά θα κοιμούνται στο κρεβάτι μαζί μας γιατί έτσι τους αρέσει, έτσι νιώθουν ασφαλή και χαρούμενα κι εγώ δεν έχω βρε παιδί μου στρατιωτικές καταβολές στην οικογένειά μου! Σκέψου άλλωστε ότι αυτό θα κρατήσει πολύ λίγο τελικά.Πριν το καταλάβεις, τα παιδάκια ξεπετάγονται,ανεξαρτητοποιούνται κι εσύ απλά τα παρακολουθείς.Απόλαυσε λοιπόν κάθε βράδυ,καθε αγκαλιά,κάθε κλοτσιά (έχω φάει ουκ ολίγες από το γιο μου)Και να σκέφτεσαι ότι δεν είστε μόνοι……!!!!!!!!!!!
Ελενίτσα μου να σου πω κάτι; μάλλον αυτό βλέπω να κάνω!!!! σ ευχαριστώ για τη στήριξη!!! Παίρνω κουράγιο να ξέρεις! φιλιά στα παιδιά! φιλί.αγάπη.κ.
:-)) Μα πόσο μου είχαν λείψει οι περιγραφές σου!!! Ξεκαρδιστικές, άλλες νοσταλγικές, συνήθως πολύ ζωντανές, αλλά βασικά για κάποιο λόγο πάντα συγκινητικές!(ίσως το ‘χω κι εύκολο το δάκρυ..!) φιλιά!
Τζένη Τζένη!!! Σ ευχαριστώ πολύ πολύ!!! κι εγώ το έχω εύκολο το δάκρυ, αλλά μαζί θέλω να έχουμε εύκολο το γέλιο! φιλί.αγάπη.κ.
Καλημερα θεα μου!! Πραγματικα ποσο χαιρομαι να διαβαζω τα κειμενα σου..μου φτιαχνουν την διαθεση ειλικρινα!! Επειτα απο το κοψιμο του κους κους (που εριξα τονους κλαμα ,καθως φανατικη κουσκουσιαρα απο 10 χρονων ) ειμαι πολυ χαρουμενη που δεν σταματας την επικοινωνια με τον κοσμο.. Σε στηριζω απεριοριστα σε οτι κινηση κι αν κανεις! Φιλιά!! Βασιλικη
Βασιλική!!! Εντάξει, τι να πω! δεν έχω λόγια! Από δέκα χρονών…!!! Είσαι ενήλικη δηλαδή πια….!!!!! Φυσικά και θα συνεχίσουμε την επικοινωνία κι ελπίζω να μην σε απογοητεύσω…! φιλί.αγάπη.κ.
Comments are closed.