Μαρκέλλα Χρυσοστόμου

Πόσοι και πόσοι έχουμε αναρωτηθεί για το τι είναι σωστό τελικά… Να εκδικηθούμε ή να αδιαφορήσουμε;!
Κι αν αδιαφορήσουμε, πάει να πει αυτομάτως πως έχουμε συγχωρήσει κι έχουμε ξεχάσει τα πάντα;
…Είναι τελικά τόσο εύκολο να ξεχάσουμε άσχημες καταστάσεις, προσβλητικές συμπεριφορές και λάθος ανθρώπους;
Η απάντηση είναι η αναμενόμενη: Δεν είναι καθόλου εύκολο. Το αντίθετο μάλιστα…

Ποτέ όμως δε μπορείς να ξέρεις πόσο δυνατός είσαι, μέχρι τη στιγμή που το να είσαι δυνατός αποτελεί τη μόνη σου επιλογή…
Κι έτσι γίνεται. Αφήνεις επιλεκτικά πίσω τα άσχημα, είσαι δυνατός και προχωράς με ψηλά το κεφάλι…
Κάποιοι ισχυρίζονται πως η εκδίκηση είναι αδυναμία. Προσωπικά θεωρώ πως είναι μια απ’τις πιο ενδιαφέρουσες και ευχάριστες αδυναμίες κάποιου… Πόσο όμως μπορεις να χαρείς με το να εκδικηθείς κάποιον; …Πόσο και για πόσο;

Η εκδίκηση και οποιαδήποτε άλλη από μέρους μας προσπάθεια αποκατάστασης της κατάστασης, διότι γι’αυτό πρόκειται, στο τέλος, κάπως μαγικά, γυρίζει πίσω σε εμάς. Κάτι σαν μπούμερανγκ. Προσπαθείς να πληγώσεις τον άλλο, στην επίσης επίμονη προσπάθειά σου να τον εκδικηθείς, όμως τελικά καταλήγεις να πληγώνεις και να εκδικήσαι τον ίδιο σου τον εαυτό, μη αφήνοντάς τον να προχωρήσει. Ότι πιο θλιβερό μπορεί να σου συμβεί δηλαδή.

Απ’την άλλη, πολλοί είστε εσείς που θα πείτε «πως γίνεται να αφήσω καταστάσεις στην τύχη τους κι ανθρώπους ατιμώρητους;». Σας πληροφορώ πως κανείς, ποτέ, δε μένει ατιμώρητος. Ίσως να τιμωρείται ήδη κι εσείς απλά να μη μπορείτε να το αντιληφθείτε. Η ζωή είναι άδικη μα ταυτοχρόνως είναι έτσι φτιαγμένη που ο καθένας στο τέλος παίρνει ότι ακριβώς του αξίζει. Ίσως γι’αυτό το λόγο η καλύτερη λύση να είναι όντως η αδιαφορία, αφού σε βγάζει απ’τον κόπο να κάνεις το οτιδήποτε και σε «επανδρώνει» ώστε να συνεχίσεις να παλεύεις, για τη δική σου ζωή.
Οι απόψεις για το θέμα είναι πολλές, αφού ο καθένας μας έχει κι από μια…

Προσωπικά, θεωρώ πως ούτε η εκδίκηση, αλλά ούτε και η αδιαφορία είναι απαραίτητα λύσεις στο πρόβλημα.

Για μένα, η μεγαλύτερη «απάντηση» που θα μπορούσε να δώσει κάποιος σε όποιον τον πλήγωσε είναι η επιτυχία. Το να επιτύχει στη ζωή του, να προχωρήσει μπροστά και να μη κοιτάξει πίσω, ίσως είναι από τα βασικότερα βήματα για να εξαλείψει τη θλίψη του, την πικρία, το κενό…

Και φυσικά, το αμέσως επόμενο είναι το πιο αυτονόητο, κατά τη γνώμη μου:
Η καλύτερη «απάντηση» είναι εκείνος, ξέρετε… αυτός που πέτυχε, να μη μοιάσει ποτέ σ’αυτόν που τον πλήγωσε.
Τότε όλα είναι ολοκληρωμένα.

Άλλωστε «η καλύτερη εκδίκηση είναι η επιτυχία», με ότι κι αν σημαίνει αυτό.
Φιλιά,
Μαρκέλλα

Για να μάθετε περισσότερα για τη Μαρκέλλα Χρυσοστόμου, πατήστε εδώ

Και ποιος δεν έχει ακούσει τη παλιά, λαϊκή, σοφή παροιμία που οι μαμάδες και οι μπαμπάδες αναφέρουν πότε πότε.
«Δείξε μου το φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι…».
Αυτή η φράση, πίσω από την απολυτότητα της και την περίτεχνη προσπάθειά της να μας αποπροσανατολίσει από παρέες και ανθρώπους, κρύβει αρκετές δόσεις ακατέργαστης και ωμής αλήθειας.
Πόσες φορές κι αν έχουμε «κάνει πέρα» ανθρώπους, απλά και μόνο επειδή δεν συνάδουν τα «πιστεύω», οι αντιλήψεις ή ακόμη και ολόκληρος ο τρόπος ζωής μας;
Η αλήθεια είναι πως στην προσπάθεια να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, διαρκώς «παίρνει η μπάλα» και πολλές σχέσεις που είχαμε χτίσει με τους άλλους ανθρώπους, με πολύ κόπο. Φτάνει όμως μια στιγμή που το ξεκαθάρισμα φαντάζει (και είναι) η μόνη λύση.

Το «δείξε μου το φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι» είναι αποδεδειγμένα σωστό, με πληθώρα τεκμηρίων. Αν για παράδειγμα, είσαι ένας μαθητής του 13 κι έχεις τον κολλητό σου, ο οποίος ποτέ δεν συγκεντρώνει μέσο όρο κάτω του 18 τότε, αργά ή γρήγορα, θα «χωρίσετε τα τσανάκια σας». …Γιατί;
Μα είναι απλό.
Περίπτωση 1η: Ή θα γίνεις κι εσύ σταδιακά, χωρίς να το καταλαβαίνεις κιόλας, μαθητής του 19…
Περίπτωση 2η: Ή που εσύ θα είσαι αυτός που ασκεί περισσότερη επιρροή σ’εκείνον και θα τον «μετατρέψεις» σταδιακά σε μαθητή όμοιο με εσένα. Δηλαδή του 12.
Μέση λύση συνήθως, δεν υπάρχει. Κακά τα ψέματα, όσο κι αν ταιριάζουν δύο άνθρωποι και καταλήγουν να κάνουν παρέα, αν δεν έχουν ίδιες ή παρεμφερείς αναζητήσεις, όμοια πρότυπα ζωής και παρόμοια κοινωνικά status, το πιο πιθανό είναι πως (σε όποια ηλικία και να βρίσκονται) στο τέλος θα καταλήξουν δύο απλοί γνωστοί. Όσα κι αν έχουν να μοιραστούν δύο άνθρωποι, τίποτα δεν αποκλείει το ενδεχόμενο πως μπορεί να έρθει μια μέρα που δεν θα υπάρχει απολύτως κανένα σημείο επαφής για τους δυο τους.
Με λίγα λόγια, «ο όμοιος στον όμοιο» …τη συνέχεια την ξέρετε.

Δύσκολα μπορούν να συνυπάρξουν στη φιλία μια δικηγόρος με έναν υπάλληλο, ένας οικονομολόγος με μια πωλήτρια, ένας σατανιστής με μια βουδίστρια, ένας γκέι με έναν στρέιτ, κοκ.
Τα δύσκολα είναι για τους ανθρώπους κι όλα σ’αυτή τη ζωή είναι πιθανά, στις περισσότερες των περιπτώσεων όμως τέτοιες φιλίες, αργά ή γρήγορα, οδηγούνται στην αποτυχία.
Γι’αυτό το λόγο, καλό είναι να κρατάμε «μικρό καλάθι» και να μην πέφτουμε θύμα ενθουσιασμού, ακόμα και με τους φίλους μας.
Τίποτα δεν είναι δεδομένο και κανείς δεν εγγυάται πως η οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση θα κρατήσει για πάντα.
Ακόμη και η φιλία…

Για να μάθετε περισσότερα για τη Μαρκέλλα Χρυσοστόμου, πατήστε εδώ

Μήπως ζηλεύεις παραπάνω απ’όσο θα’πρεπε; Μήπως αντί να απολαμβάνεις τη σχέση σου, γεμίζεις το μυαλό και την ψυχή σου με ένα σωρό αρνητικά συναισθήματα και παραβλέπεις διαρκώς τα σημαντικά; Όλοι έχουμε υπάρξει λιγάκι… κατά φαντασίαν ασθενείς, ωστόσο, μήπως ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσεις κατάματα ότι σε βασανίζει; Όλα λύνονται με τον διάλογο… σου χρειάζονται στ’ αλήθεια οι σκηνές ζηλοτυπίας και οι άνευ λόγου φασαρίες, ακόμα κι όταν ο άλλος δεν σου έχει δώσει κανένα απολύτως δικαίωμα με τη συμπεριφορά του; …Για δες καλύτερα…

Καταλαβαίνεις πως είσαι η… υπερβολικά «ζηλιάρα» της υπόθεσης, όταν…

–      Κάθε φορά που χτυπάει το κινητό του όταν είστε μαζί, σε πιάνει κόμπος στο στομάχι και υποψιάζεσαι πως είναι η πρώην του, η «κολλητή» του (που εκείνος σου ορκίζεται πως «είναι μόνο φίλοι»), η γειτόνισσα που του «κολλάει» επανειλημμένως και το ξέρεις, η περιπτερού, η Σούλα, η Κούλα, η Τούλα, η Ρούλα…

–      Έχεις ψάξει (ή έστω έχεις προσπαθήσει να ψάξεις) το κινητό του τηλέφωνο. Είναι γνωστό πως μια ερωτευμένη γυναίκα και δη εκείνη που έχει κυριευτεί από αισθήματα ζήλιας, κάνει καλύτερη έρευνα κι απ’το FBI, εσύ όμως ρε κορίτσι μου, δε νομίζεις ότι το παράκανες;

–      Του κάνεις σκηνή δημοσίως. Ναι, αυτό που κατάλαβες ακριβώς. Αρχίζεις και φωνάζεις μέσα στο εστιατόριο, στο κλάμπ, στο δρόμο, στο πάρκο, στη δουλειά ή όπου βρίσκεσαι τέλος πάντων, όλα σου τα παράπονα προς το πρόσωπό του. «Ποια ήταν αυτή; Γιατί σε κοίταζε έτσι; Τη γουστάρεις έτσι; Πόσο καιρό τα’χετε; Την προτιμάς από μένα; Τι τραβάω με εσένα; Μου τα έλεγε η μαμά μου, αλλά δεν την άκουγα…»

Τα ευκόλως εννοούμενα, παραλείπονται… Έλεος… (!!!)

–      Δεν τον αφήνεις να κάνει τίποτα με δική του πρωτοβουλία… Παράδειγμα: Δεν τον «αφήνεις» να πάει για σουβλάκια ή για μπάλα με τους φίλους του, αν δε σε ρωτήσει πρώτα… «διαφορετικά χωρίζετε»… Γνώμη μου; Αν συνεχίσεις έτσι, περαστικά σου. Κάποια στιγμή όλοι «ξυπνάνε» κι όσο κι αν τον αγαπάς, δεν πρόκειται να κάτσει να ανεχτεί τέτοιες συμπεριφορές. Πιο πολύ φόβο μπορεί να αισθάνεται στην πορεία προς το πρόσωπό σου, παρά τον έρωτα του ζωντανό. Οκ, ο καθένας αγαπάει με το δικό του τρόπο όμως δε συμφωνείς πως όλο αυτό είναι λιγάκι εγωιστικό;

–      Δεν του δείχνεις την εμπιστοσύνη σου. Δε σου λέω να πιστεύεις με μάτια κλειστά ότι σου λέει ο καθένας, απ’τη στιγμή όμως που έχεις επιλέξει πως αυτός είναι ο άνθρωπός σου, θα πρέπει να του δείχνεις και την απαραίτητη εμπιστοσύνη βρε παιδί μου! Εξάλλου, μόνο αν δώσεις λίγο χώρο στον άλλο να εκφραστεί, χωρίς εντάσεις και παρεμβολές δικές σου, θα καταλάβεις και περί τίνος πρόκειται. Μιλημένα, ‘ξηγημένα.

Συνοψίζοντας, εσύ που διάβασες όλα τα παραπάνω και βρίσκεις κομμάτια του εαυτού σου μέσα σ’αυτά, κράτα το βασικότερο:

Ο μόνο τρόπος για να μπορέσεις να απαλλαγείς απ’αυτό το άρρωστο συναίσθημα, είναι να το αντιμετωπίσεις κατά πρόσωπο. Προσπάθησε να είσαι με τον άνθρωπο που σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό… Κι άσε μια για πάντα τα μικρά διαβολάκια που σπέρνουν τη ζήλια μέσα σου, μακριά… (!)

Περισσότερες πληροφορίες για τη Μαρκέλλα Χρυσοστόμου, μπορείτε να διαβάσετε εδώ

Φίλοι μου, καλησπέρα. Ελπίζω όλοι να είστε καλά ή ακόμη καλύτερα, από την τελευταία φορά που τα είπαμε. Και… μιας και έχουμε να διανύσουμε ακόμη έναν γεμάτο μήνα ξέφρενων καλοκαιρινών στιγμών, θεώρησα πιο φρόνιμο από μέρους μου, να γράψω για κάτι αρκετά πρακτικό, το οποίο θα έχει και άμεση εφαρμογή στην καθημερινότητα πολλών από εσάς.

Αύγουστος γαρ, γνωριμίες γίνονται, ματιές που σπινθηροβολούν πάνε κι έρχονται, τηλέφωνα ανταλλάσσονται, καθώς και πολλά άλλα, που λαμβάνουν χώρα είτε υπό το «άγρυπνο βλέμμα» του καλοκαιρινού ήλιου, είτε κάτω απ’ τα περίεργα βλέμματα των θαμώνων του γωνιακού μπαρ, της Χώρας του νησιού.

Κάπου εδώ λοιπόν, δράττομαι της ευκαιρίας και επισημαίνω κάτι, ευκόλως εννοούμενο μεν, εξαιρετικής σημασίας δε: Δεν είναι όλοι για όλους.

Κατόπιν λοιπόν μιας πρώτης γνωριμίας, καλείσαι να διαπιστώσεις αν ο άνθρωπος που βρίσκεται απέναντι σου, «κουμπώνει» με εσένα ή αν πραγματικά, πρόκειται για χάσιμο χρόνου, αφού μπορεί να μην έχετε κανένα σημείο επαφής. Μπορείς να το καταλάβεις λοιπόν, όσο πιο γρήγορα γίνεται;

Φυσικά και μπορείς, αρκεί να αφουγκραστείς τα σημάδια…

Ο παρακάτω «οδηγός» θα σε βοηθήσει να ξεδιαλύνεις λίγο τα πράγματα, γι’ αυτό, δώσε βάση.

* Μπορείς να αντιληφθείς πολύ εύκολα αν ταιριάζεις με κάποιον, αρκεί να συζητήσεις μαζί του. Τα απλά είναι πάντοτε και τα πιο βασικά, γι’ αυτό το λόγο, μη βιαστείς να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα. Δώσε λίγο απ’το χρόνο σου αλλά και την ευκαιρία στον άλλο να σου πει όλα όσα κρίνει πως πρέπει να ξέρεις γι’αυτόν και… ξαναλέω, μη βιαστείς. (!!!) Μπορεί το «πακέτο» πολύ σύντομα να σε ενθουσιάσει και η όλη φάση να εξελιχθεί σε κάτι που θα σε εξιτάρει. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις.

* Είναι αλήθεια πως όταν τα μουσικά γούστα ή ενδεχομένως όσα έχουν να κάνουν με κινηματογράφο, βιβλία, μέρη, κλπ δε συμπίπτουν, αποτελεί παράγοντα ανασταλτικό, καθώς δημιουργείται χάσμα και τότε τα πράγματα, αν όχι άμεσα, σίγουρα θα εξελιχθούν περίεργα στο μέλλον. Πιο απλά, αν σου αρέσει να συχνάζεις σε ήσυχα μέρη, χωρίς φασαρία, με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι κι εκείνη λατρεύει να πηγαίνει στα μπουζούκια… Αν επιλέγεις στο αμάξι Rene Aubry κι εκείνη δεν
ξεκολλάει από τον Αντύπα… Αν θέλεις βουνό κι εκείνη θάλασσα… Μάντεψε…

* Απ’ τις πιο βασικές πληροφορίες και ίσως η πιο καθοριστική για να σου «πει» τι μέλει γενέσθαι, είναι το τι δουλειά κάνει. Λες βλακείες, θα μου πεις… Κι όμως… Δεν κάνω πλάκα, καθώς έρευνες έχουν δείξει πως μεγάλο ποσοστό απ’τα διαζύγια που διεξάγονται κάθε χρόνο, έχουν να κάνουν με τις οικονομικές διαφορές που προκύπτουν απ’τα διαφορετικά «οικονομικά status» των δύο συζύγων. (!) Με λίγα λόγια, διαφορετικό “budget”, διαφορετικές κοινωνικές συνήθειες… Και ξέρεις καλά πως «δε λέει» ούτε να προσποιηθείς κάτι διαφορετικό απ’αυτό που είσαι, ούτε να καταπιέσεις το άλλο άτομο. Ας βρεις κάποιον στα… «κυβικά» σου!

* Το τελευταίο «σημείο», το οποίο να προειδοποιήσω πως θα εφαρμόσεις ΜΟΝΟ αν έχουν διεξαχθεί ΠΡΩΤΑ όλα τα παραπάνω, είναι ακριβώς αυτό που φαντάζεσαι. Φίλησέ τον/την. Αν έχεις καταλήξει πως ο άνθρωπος που βρίσκεται απέναντί σου έχει περάσει το “crash test” σου, δε μένει παρά να δοκιμάσεις το τελευταίο, αλλά και το πιο σημαντικό συνάμα, στάδιο: το φιλί του/της. Για να είσαι εντάξει και καλυμμένος από παντού βρε κοπέλα μου…!

Τέλος, θυμίζω πως ακόμα κι αν αποδειχθεί πως κάποιος δεν πληροί τις προδιαγραφές που έχεις θέσει στο κεφάλι σου, δεν συντρέχει απολύτως κανένας λόγος για να απελπιστείς. Εξάλλου, λένε πως ποτέ δεν πρέπει να στεναχωριέσαι αν χάσεις ένα λεωφορείο ή ένα αρσενικό, καθώς πάντα, θα περάσει το επόμενο…

Περισσότερες πληροφορίες για τη Μαρκέλλα Χρυσοστόμου, μπορείτε να διαβάσετε εδώ