Προσλήφθηκες πρόσφατα.
Κι όμως, ενώ όλα θα έπρεπε να είναι τέλεια και εσύ να λάμπεις από ευτυχία, κάτι σε προβληματίζει.
Μήπως είσαι κι εσύ απ’αυτούς που η δουλειά τους, αντί να τους γεμίζει με ικανοποίηση, τους «φορτώνει» με αισθήματα ανεπάρκειας, απογοήτευσης και τους χαλάει διαρκώς τη διάθεση;!
Αν ναι, υποπτευόμαστε γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Ίσως, ο πιο βασικός παράγοντας για την ύπαρξη μιας τέτοιας κατάστασης είναι το εργασιακό σου περιβάλλον, αλλά και οι κριτικές που δέχεσαι απ’αυτό.
Μήπως όμως υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσεις «σπαστικούς» συναδέλφους, «κακεντρεχείς» κριτικές και «ζόρικες» συμπεριφορές, προτού καταλήξεις στο τρελάδικο ή στη φυλακή;;
Υπάρχει. Και μάλιστα όχι ένας, αλλά πολλοί…
– Αρχικά δέξου πως ο καθένας έχει διαφορετικό τρόπο να δουλεύει και διαφορετική άποψη για το πως πρέπει να εκτελούνται τα διάφορα πρότζεκτ. Αυτή η «διαφορετικότητα» λοιπόν δεν εκφράζεται πάντα με τον πιο πολιτισμένο τρόπο. Ωστόσο, καλό για σένα είναι να το αποδεχτείς εγκαίρως και να προσπαθείς να κάνεις όσο το δυνατόν καλύτερα τη δουλειά σου, χωρίς κόντρες, «ανακατώματα» και φασαρίες.
– Γενικά, προσπάθησε να αποστασιοποιηθείς λίγο απ’τις κριτικές που ενδεχομένως θα κληθείς να δεχτείς (ή ήδη δέχεσαι) και αξιολόγησέ τες με τη λογική και χωρίς επιπρόσθετους συναισθηματισμούς. Πάντα βγαίνει κάτι καλό από μια κριτική… Κάτι που μπορείς να κρατήσεις και που μπορεί να σε κάνει καλύτερο/η και αποδοτικότερο/η, σε προσωπικό (εργασιακό) επίπεδο. Ιδανικά, καλό θα ήταν να επικεντρώνεσαι πάντα στο τι ακριβώς ειπώθηκε κι όχι απαραίτητα στο πως ειπώθηκε (!) [Δύσκολο – μα όχι ακατόρθωτο]
– Είναι πιθανό, αρκετές φορές, να νιώσεις είτε προσβεβλημένος/η, είτε θιγμένος/η από κάποια αρνητικά σχόλια ή από κάποιες «επιθετικές» κριτικές. Όμως, καλό θα ήταν να κρατήσεις μια κάπως «μετριοπαθή» στάση σε παρεμφερή γεγονότα κι όχι να μπεις αμέσως στη διαδικασία να «απαντήσεις» ή να τα ανακυκλώσεις, με την όλη σου στάση. Με την αντεπίθεση, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να δώσεις μεγαλύτερη αξία στο συμβάν, παρά να το ελαχιστοποιήσεις. Άλλωστε, δεν συντρέχει κανένας λόγος να «ανοίξεις» προσωπικές αντιπαραθέσεις, με κανέναν.
– Μη βλέπεις συναισθηματικά τη δουλειά σου. (!!!) Ναι, ξέρω ξέρω… στις περισσότερες των περιπτώσεων κάτι τέτοιο δεν γίνεται να συμβεί. Όμως, καλό θα είναι όταν είσαι στη δουλειά, να ξεχνάς εντελώς την «έξω» ζωή σου. Όταν πάλι σχολάς, μπορείς να… «ξεχνάς» παντελώς την «εντός δουλειάς» ζωή σου. (Κάπως έτσι, τέλοσπαντων…) Αν πάλι δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τη δουλειά σου αποστασιοποιημένα από το συναίσθημα σου, προσπάθησε τουλάχιστον να μη το δείχνεις.
– Μην κουράζεις το μυαλό σου με θέματα που δεν αξίζουν τον κόπο. Αυτό που αρκεί είναι πάντα να δουλεύεις έξυπνα και όσο το δυνατόν πιο αποδοτικά. Ότι κι αν ακουστεί ή λεχθεί μπροστά σου δεν θα πρέπει να σε αφορά και προς Θεού, μην βιαστείς να πάρεις τη δική σου θέση. Δεν ξέρεις ποτέ ποιος μπορεί να σε ακούει ή ποιος μιλάει με ποιον. Καλό θα είναι να αποφύγεις τέτοιες κακοτοπιές, άλλωστε, γιατί να δώσεις τέτοιο «όπλο» στον «αντίπαλο»; (μακριά από κουτσομπολιά λοιπόν, διότι αυτά πληρώνονται…)
– Τέλος, κάνε τη δουλειά σου όσο πιο καλά μπορείς. Απλά και χωρίς περαιτέρω ιστορίες. Μην γκρινιάζεις και μη δίνεις με τη συμπεριφορά σου λαβές για σχόλια. Αν νομίζεις τελικώς πως η όλη κατάσταση σε κουράζει, σε φθείρει ή δεν σου ταιριάζει, ψάχνε παράλληλα για κάτι καλύτερο… [χωρίς ωστόσο να το «διαφημίζεις» στην υπάρχουσα δουλειά σου].
Θυμήσου πως…
Ίσως, μετά από μια δύσκολη εργασιακή εμπειρία, μετά όλα να σου φαίνονται πιο εύκολα κι εσύ να είσαι περισσότερο «ψημένος/νη» στα δύσκολα (!)
Φιλιά,
Μαρκέλλα
Για να μάθετε περισσότερα για τη Μαρκέλλα Χρυσοστόμου, πατήστε εδώ
