Το αφιέρωμά μας στις ταινίες με θέμα το γάμο συνεχίζεται και νομίζω πως θα ήταν τουλάχιστον αμέλεια αν παραλείπαμε την ταινία που θεωρείται σήμα κατατεθέν του γάμου.
Ο Τσάρλι (Hugh Grant) κι οι φίλοι του καλούνται να παρακολουθήσουν πέντε τελετές στην Αγγλία. Συγκεκριμένα… τέσσερις γάμους και μία κηδεία. Αυτές οι τελετές θα αλλάξου τη ζωή όλων. Φυσικά από τις αλλαγές αυτές δε θα γλίτωνε ούτε ο Τσάρλι, μια που όταν γνωρίσει την Αμερικανίδα Κάρι (Andie Macdowell) θα νιώσει πως ίσως ήρθε η ώρα να αφήσει πίσω τον αμετανόητο εργένη που ήταν μέχρι τότε. Είναι, όμως, τόσο απλά τα πράγματα;
Το «Τέσσερις γάμοι και μία κηδεία» του Mike Newell είναι μία κωμωδία όπου το βρετανικό χιούμορ είναι στα καλύτερά του. Πολλοί λένε για το φλεγματικό αυτό χιούμορ πως δεν είναι και τόσο πετυχημένο, αλλά η συγκεκριμένη ταινία ξεφεύγει κατά πολύ από τις «αμερικανιές» του είδους των κομεντί. Κι αυτό γιατί επικεντρώνεται στις σχέσεις ανάμεσα στους ήρωές της και η ύπαρξη της σκηνής της κηδείας είναι ένα πολύ καλό μέσο για να επιτευχθεί ομαλά η μετακύλιση από το γέλιο στη συγκίνηση και ξανά στο γέλιο. Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι είναι ο τρόπος που βλέπουν οι ήρωες το γάμο. Είναι μία ιερή υπόσχεση, μία σύμβαση, ένα πάρτυ; Αν δεν έχετε δει την ταινία, θα απαντηθούν οι ερωτήσεις σας όταν την παρακολουθήσετε.
Στην ταινία εμφανίζονται ηθοποιοί που πραγματικά είναι χάρμα οφθαλμών να τους βλέπει κανείς. Η Andie Macdowell τη δεκαετία του ’90 ήταν στα πάνω της, η Kristin Scott Tomas γλυκύτατη στο ρόλο της καλύτερης φίλης του Τσάρλι κι ο Rowan Atkinson σε έναν ρόλο με στοιχεία που θυμίζει τον – κάπως απροσάρμοστο τύπο – Mr. Bean, και προσωπικά μου άρεσε που είχε μεν στοιχεία του Bean, αλλά δε… μούγκριζε! Τέλος, ο Hugh Grant στο ρόλο του αμετανόητου εργένη που τα χάνει όταν συναντάει τη γυναίκα της ζωής του μας επιβεβαιώνει γιατί τον απολαμβάνουμε στις κομεντί που παίζει.
Πρωταγωνιστούν: Hugh Grant, Andie Macdowell, Kristin Scott Thomas, Simon Callow, John Hannah, David Haig, Rowan Atkinson κ.α.
ART & CULTURE
Η ανεκτίμητη Dee Dee Bridgewater και το εξαίρετο κουαρτέτο που τη συνοδεύει στη σκηνή έρχονται σε Αθήνα και Ηράκλειο Κρήτης τον Μάιο. Σημειώστε τις ημερομηνίες: 24,25/5 στο gazARTE & 26/ 5 στο Θέατρο Τεχνόπολις στο Ηράκλειο Κρήτης. Κάποιες φορές, η διάθεση και η μουσική ενώνονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο που δημιουργείται ένα είδος μαγείας. Αυτό συμβαίνει κάθε φορά που η θρυλική DeeDee ανεβαίνει στη σκηνή. Νιώθεις ότι η μαγεία σε διαπερνάει από την πρώτη στιγμή που ξεκινάει να τραγουδά!
Μέσα από μια πολύπλευρη καριέρα που μετρά ήδη σαράντα χρόνια, η νικήτρια των Grammy και Tony Awards, η λαμπερή ντίβα της jazz Dee Dee Bridgewater, συγκαταλέγεται πλέον στις κορυφαίες ερμηνεύτριες της εποχής μας. Οι επιλογές της, όλα αυτά τα χρόνια, γεφυρώνουν όλα τα μουσική είδη και αποδεικνύουν ότι η Dee Dee δεν επαναπαύεται, βάζει συνέχεια τον πήχυ πιο ψηλά!
Η Dee Dee Bridgewater θα παρουσιάσει στο Gazarte τραγούδια από δύο διαφορετικά άλμπουμ.Το «Midnight Sun» (2011) που περιλαμβάνει ερωτικά τραγούδια (βραβευμένα με Grammy και Tony Awards που έχει κερδίσει η ίδια στην μακρόχρονη καριέρα της) και το «Eleanora Fagan (1915-1959): To Billie with Love from Dee Dee Bridgewater» που κυκλοφόρησε το 2009 ως αφιέρωμα στη Billie Holiday και απέσπασε ένα ακόμη βραβείο Grammy το 2011.
Στο «Midnight Sun» η Dee Dee τραγουδά ερωτικές μπαλάντες όπως σε μια ταινία, μοιράζεται μαζί μας λόγια για όρκους αιώνιας πίστης και ονειρεμένης ευτυχίας. «Για πολλά χρόνια το κοινό που με ακολουθεί και η οικογένεια μου, ζητούσαν να ετοιμάσω ένα cd με τα αγαπημένα μου τραγούδια» λέει η Dee Dee «οπότε το Midnight Sun είναι αφιερωμένο σ’αυτούς. Η αγάπη παρουσιάζεται σε όλο της το μεγαλείο, όπως ακριβώς παρουσιάστηκε τόσα χρόνια από όλους αυτούς τους εξαιρετικούς συνθέτες των οποίων τα τραγούδια ερμηνεύω σε αυτό». Στο «Eleanora Fagan (1915-1959): To Billie with Love from Dee Dee Bridgewater» η Dee Dee, αποτίει φόρο τιμής στην κορυφαία Billie Holiday, με σεβασμό στην ίδια και στους συνθέτες που έγραψαν τα τραγούδια της. Όπως χαρακτηριστικά λέει: «το άλμπουμ αυτό είναι πιο σημερινό, δεν είναι θλιμμένο και σκυθρωπό.”
Με τους εξαιρετικούς της μουσικούς, «την μπάντα των ονείρων της» όπως την αποκαλεί η Dee Dee, θα παρουσιάσει τη μουσική της Billie με έναν διαφορετικό τρόπο, δίπλα σε όλα εκείνα τα τραγούδια της μακρόχρονης καριέρας της, που τόσο έχουμε αγαπήσει και μας έχουν συγκινήσει.
Στο τέλος του Μαίου δίνουμε ραντεβού με μία πολυβραβευμένη ερμηνεύτρια και χαρισματική performer, την Dee Dee Bridgewater. Mια αληθινή ντίβα της jazz που έχει την ικανότητα να ηλεκτρίζει την ατμόσφαιρα και να καθηλώνει το κοινό από την αρχή μέχρι το τέλος – είτε στέκεται στο κέντρο της σκηνής, είτε χορεύει τριγύρω από την μπάντα της – τραγουδώντας και μιλώντας με όλους όσους βρίσκονται εκεί για να την ακούσουν!
Η αναζήτηση των urban super heroes συνεχίζεται από τα κορίτσια του MTV, που αυτή την εβδομάδα μας επιφυλάσσουν πολλή μουσική και ακόμα περισσότερο γέλιο.
Η Μυρτώ συναντά στα σκαλιά του Ζαππείου, τους Boem & Nemo Kingstone. Οι δυο τους είναι ανερχόμενοι μουσικοί, δύο μεγάλα ταλέντα, που ξεκίνησαν από παιδικοί φίλοι για να καταλήξουν να δουλεύουν μαζί και να ξεσηκώνουν τον κόσμο με τις μουσικές τους. Το κομμάτι τους “Παν Χαράμι” εκφράζει τους προβληματισμούς δύο νέων παιδιών που μένουν στην Αθήνα και αντιμετωπίζουν την κρίση, ενώ το “Νέα Πορεία”, του οποίου τον ήχο επιμελήθηκε ο Dj Πρύτανης από τα Ημισκούμπρια, μας φτιάχνει το κέφι και μας κάνει να σκεφτόμαστε αισιόδοξα! Οι δυο τους εμφανίζονται live σε πολλά στέκια της πόλης, ενώ με τη Μυρτώ να τους κρατάει τον ρυθμό, παίζουν ακαπέλα on camera ότι τους ζητήσει, από Oasis μέχρι Doors!
Η Μαριάνθη, από την άλλη, συναντά τον Διονύση Ατζαράκη, ανερχόμενο stand up comedian που αυτό τον καιρό παρουσιάζει την παράσταση Stand-up με special Guests τον Λάμπρο Φισφή και τον Γιώργο Χατζηπαύλου. Κρατήστε τον στο μυαλό σας, γιατί ο Διονύσης, που κάνει stand up εδώ και 7 χρόνια σε Ελλάδα και Αγγλία και έχει σπουδάσει ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και έχει κάνει μεταπτυχιακό στο LSE, θεωρείται το next big thing στον τομέα του! Μάλιστα απόσπασμα της παράστασής του έχει παίξει και το BBC Radio 2!
O Διονύσης υπογράφει μια σειρά από πολύ αστεία κόμιξ που κυκλοφορεί σε εβδομαδιαίο free press, ενώ εξηγεί πως “γεννήθηκε ανήμερα των γενεθλίων του”!
Η συνέχεια επί της οθόνης! Αυτή τη Δευτέρα στις 20.30!
MTV Everyday Girls
Δευτέρα 13 Μαϊου στις 20:30 & Σάββατο στις 16.30 (επανάληψη)
Γιορτή της μητέρας σήμερα, Κυριακή 12 Μαΐου. Κι από την Πέμπτη κιόλας σας μιλήσαμε για την ιδιαίτερη σχέση μεταξύ μητέρας και κόρης – μπορείτε να φρεσκάρετε τη μνήμη σας πατώντας εδώ. Όσο διάβαζα, ανάμεσα σ’ όλα αυτά τα οποία με παρακίνησε αυτό το άρθρο να σκεφτώ, μου ήρθαν στο μυαλό και ταινίες στις οποίες οι σχέσεις ανθρώπων με τη μητέρα τους ήταν το κύριο θέμα γνωστών κινηματογραφικών ταινιών. Ταινίες όπου η μητέρα παίρνει διάφορες μορφές. Ακολουθήστε με για να σας δώσω να καταλάβετε τι εννοώ.
Στο «Stepmom» η Jackie (Susan Sarandon) κι ο Luke (Ed Harris) έχουν δύο παιδιά κι είναι χωρισμένοι. Ο Luke ετοιμάζεται να παντρευτεί την Isabel (Julia Roberts) και προσπαθεί να βάλει τη νέα γυναίκα στη ζωή των παιδιών τους. Τόσο τα παιδιά, όμως, όσο κι η Jackie δεν μπορούν να δεχθούν εύκολα την ιδέα της μητριάς. Οι εξελίξεις, όμως, δείχνουν πως η παρουσία της Isabel στη ζωή όλων θα φανεί αναγκαία.
Σ’ αυτήν την ταινία έχουμε τη μητέρα (Sarandon) και τη μητριά (Roberts). Η πρώτη έχει μεγαλώσει δύο παιδιά, τα ξέρει σαν την παλάμη του χεριού της και κάνει τα πάντα για να τα δει ευτυχισμένα. Η δεύτερη δεν έχει ιδέα από παιδιά, αλλά παρ’ όλον τον αρνητισμό κάνει προσπάθειες ώστε να έρθει πιο κοντά στα παιδιά. Σίγουρα για τη μητέρα δεν είναι εύκολο να αποδεχθεί πως μία ξένη γυναίκα θα εμπλακεί στην ανατροφή των παιδιών της. Καμιά φορά όμως, αποδεικνύεται πως όταν η αγάπη για τα παιδιά υπερισχύει, τότε η μία μπορεί να συμπληρώνει την άλλη κι η παρουσία και των δύο γυναικών να είναι καταλυτική για τη μετέπειτα πορεία των παιδιών. Σε καμία περίπτωση η μητριά δεν αντικαθιστά τη μητέρα, αυτό είναι νόμος. Στην ταινία αυτή, όμως, αντιλαμβανόμαστε πως η μητρική φροντίδα και προστασία μπορεί να αναπτυχθεί το ίδιο σωστά και στη μητριά. Εν ολίγοις, πολλές φορές καταρρίπτεται το ταμπού της «Κακιάς Μητριάς» α λα Σταχτοπούτα.
http://www.youtube.com/watch?v=VG7tHsRVzNs
H Charlie (Jennifer Lopez) βλέπει στο πρόσωπο Kevin (Michael Vartan) τον άντρα των ονείρων της. Όταν, όμως, έρχεται η στιγμή να γνωρίσει την πεθερά της, την Viola (Jane Fonda), η ζωή της Charlie θα μετατραπεί σε κόλαση. Η Viola φοβάται πως ο επικείμενος γάμος θα της στερήσει το γιο της και κάνει τα πάντα για να διώξει την Charlie.
Πρόκειται για κωμωδία, επομένως όπως αντιλαμβάνεστε ο όρος «κακιά πεθερά» εδώ είναι απλός ευφημισμός. Ας το ομολογήσουμε, όμως: πολλές μητέρες γίνονται ξαφνικά υπερπροστατευτικές και παράλογες, φοβούμενες πως η έναρξη ενός νέου κεφαλαίου στη ζωή του παιδιού τους θα τους το στερήσει. Βλέπουν το γαμπρό/τη νύφη σαν εχθρό. Ποιος πρέπει να είναι επομένως ο ρόλος της μητέρας εδώ; Απλό: σίγουρα θα νιώσει πως θέλει να προστατεύσει το παιδί της και λογικό να τρέφει κάποιες αμφιβολίες στην αρχή. Όταν όμως, βλέπει πως το παιδί της είναι ευτυχισμένο με τον άνθρωπο που έχει επιλέξει και κίνδυνος δεν υπάρχει, τότε πρέπει όχι μόνο να το στηρίξει, αλλά και να υποδεχθεί το νέο μέλος της οικογένειας. Το να δημιουργεί προβλήματα στη σχέση του ζευγαριού χωρίς να υφίσταται λόγος, αναπόφευκτα θα επιφέρει την αποξένωση της ίδιας από τη ζωή του παιδιού της. Στην τελική, αφού βλέπει πως δεν υπάρχει κίνδυνος, δε χάνει το γιο/την κόρη της, αλλά αποκτά άλλο ένα παιδί.
Η Astrid (Alison Lohman) ζει με τη μητέρα της, την Ingrid (Michelle Pfeiffer), η οποία είναι ελεύθερο πνεύμα. Όλα, όμως θα αλλάξουν, όταν η Ingrid θα καταδικαστεί σε κάθειρξη για το φόνο του φίλου της κι η Astrid θα αναγκαστεί να ζήσει με ανάδοχες οικογένειες. Όσο, όμως, οι οικογένειες αυτές αλλάζουν, η Astrid κρατάει επαφή με τη μητέρα της κι είναι τότε που και οι δύο θα πρέπει να μάθουν από ένα διαφορετικό μάθημα η καθεμία. Κι αυτά το μάθημα θα το δώσουν η μία στην άλλη.
Στο «White Oleander» κεντρικός άξονας είναι η επίδραση της μητέρας στη ζωή και στην εξέλιξη του παιδιού, ακόμη κι όταν εκείνη δεν είναι παρούσα. Όποια μορφή κι αν παίρνει η παρουσία της, η μητέρα καταφέρνει πάντα να αφήσει το δικό της ιδιαίτερο στίγμα στο παιδί της, το οποίο είναι κι ο ακρογωνιαίος λίθος στο οποίο θα βασίζεται όλη η πορεία της ζωής του παιδιού.
Η ταινία βασίζεται στην πραγματική ιστορία του Michael Oher και της Leigh Anne Tuohy. Ο Michael (Quinton Aaron) προέρχεται από μία προβληματική οικογένεια, μια που δεν ξέρει τίποτα για τον πατέρα του κι η μητέρα το είναι τοξικομανής. Τότε θα εμφανιστεί ση ζωή του η ευκατάστατη Leigh Anne (Sandra Bullock), η οποία και θα τον πάρει υπό την προστασία της, με αποτέλεσμα ο Michael να γίνει ένας από τους πιο περιζήτητους παίκτες του rugby.
Εδώ νομίζω αντιλαμβανόμαστε όλοι πως το μήνυμα της ταινίας είναι πως μητέρα δεν είναι απαραίτητα εκείνη που γεννάει, αλλά εκείνη που αναθρέφει, προστατεύει και στηρίζει ένα παιδί με την ίδια – ή και περισσότερη, κάποιες φορές – στοργή που θα έδειχνε μία μάνα στα δικά της παιδιά. Είναι η κατηγορία όπου η σχέση χτίστηκε με βάση ένα αγνό συναίσθημα και την ανάγκη μίας γυναίκας να βοηθήσει ένα παιδί, ανεξάρτητα από το τι θα πει ο περίγυρός της. Η μάνα κερδίζει το χαρακτηρισμό αυτό, γιατί πρώτα φρόντισε να είναι φίλη και μέντορας.
Κάποτε σ’ ένα ντοκιμαντέρ είχα δει πως όταν μία λέαινα πεθαίνει κι αφήνει πίσω της μωρά, τη φροντίδα του αναλαμβάνει άλλη λέαινα της αγέλης. Κάπως έτσι συμβαίνει και στον άνθρωπο. Η έννοια «μητέρα» βασίζεται σε πολύ περισσότερα από τους δεσμούς αίματος. Είτε αυτή είναι βιολογική, είτε μητριά, είτε πεθερά, η μητέρα καλείται να ανταποκριθεί στο ρόλο του δασκάλου, του καθοδηγητή, του ΦΙΛΟΥ.
Κι όταν αυτά γίνονται με αγάπη και στοργή, μάνα μπορεί να γίνει ακόμη και μία ξένη.
Η φωτορεπόρτερ και web designer, Daniella Zalcman, ‘κατέγραψε’ στον φακό, την μετοίκιση της από τη Νέα Υόρκη στο Λονδίνο, μέσα από μια σειρά εντυπωσιακών εικόνων.
Η έκθεση των φωτογραφιών ονομάζεται ‘New York + London’ , καθώς σε κάθε εικόνα οι δύο πόλεις ‘μπλέκονται’ σε μια, με αποτέλεσμα να υπάρχει οπτική αντίθεση, η οποία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ατμοσφαιρική. Η δημοφιλής φωτορεπόρτερ, όπως περιγράφει στην επίσημη σελίδα της, αποθήκευε για 30 μέρες στο iPhone της εικόνες από αγαπημένα της σημεία των δύο πόλεων. Οι μισές φωτογραφίες τραβήχτηκαν ένα μήνα πριν αποχωρήσει από τη Νέα Υόρκη ,ενώ οι υπόλοιπες τον πρώτο μήνα της ζωής της στο Λονδίνο.
«Το Λονδίνο είναι πιο παραδοσιακό όσον αφορά την αρχιτεκτονική, σε αντίθεση με τη Νέα Υόρκη, μια πιο ‘γυάλινη’ και ‘ατσαλένια’ πόλη», δηλώνει η Zalcman. ‘Οι αντιθέσεις μεταξύ των δύο πόλεων μπορούν να δημιουργήσουν έναν καταπληκτικό διάλογο’.
Η Daniella Zalcman γεννήθηκε στη Ουάσινγκτον, σπούδασε αρχιτεκτονική στο Columbia και έχει συνεργαστεί με διάσημες εφημερίδες και περιοδικά όπως τα The New York Times, the New York Daily News, Vanity Fair, Esquire και National Geographic.
Για περισσότερες φωτογραφίες επισκεφτείτε το http://dan.iella.net
Το Πάσχα πέρασε, τα μπουρίνια μοιάζουν να φεύγουν κι η Θεσσαλονίκη επιστρέφει στους ρυθμούς της. Θεατρικές παραστάσεις, σινεμά, εικαστικές εκθέσεις, διαδραστικές εκδηλώσεις για παιδιά, ετοιμάζονται και πάλι για να υποδεχθούν δυναμικά το κοινό της Θεσσαλονίκης, κατοίκους και τουρίστες.
Συνεχίζεται στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης – από τις 27 Απριλίου που εγκαινιάστηκε – η έκθεση του Γερμανού Φωτογράφου Ingo Dunnebier με τίτλο «Ζει κι εργάζεται στη Θεσσαλονίκη». Μέσα από ποικίλες τεχνικές της φωτογραφίας, ο Dunnebier απεικονίζει κάθε πτυχή της Θεσσαλονίκης. Δεν παραλείπει τίποτα απ’ όσα κέντρισαν το ενδιαφέρον του φακού του, είτε αυτά βρίσκονται στο κέντρο της πόλης είτε στα περίχωρα. Αποτέλεσμα της έκθεσης είναι η απεικόνιση της ιδιαίτερης σχέσης ανάμεσα στο φωτογράφο και τη συμπρωτεύουσα.
Η έκθεση γίνεται υπό την επιμέλεια του Ηρακλή Παπαϊωάννου και σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Γκαίτε της Θεσσαλονίκης.
Μία νεαρή γυναίκα, η οποία διαμένει σ’ ένα ερειπωμένο σπίτι, αναμοχλεύει αναμνήσεις όταν θα παραλάβει ένα μήνυμα από το θείο της, αδελφό του πατέρα της. Κι είναι τότε που ξεχειλίζει ο πόνος κι η μοναξιά. Μόνη της συντροφιά το παρελθόν κι οι σκιές του. Σκιές βαμμένες με αίμα. Η μοίρα που έχει υποστεί τραγική, κι όμως, η θέληση για ζωή παραμένει…
Το «Νεκρό Σπίτι» του Γιάννη Ρίτσου ζωντανεύει επί σκηνής από τη θεατρική ομάδα H-art Attack και το ΘΕΑΤΡΟ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
Μέσα από την ερμηνεία της Σωτηρίας Ζάνταλη ξεδιπλώνεται ο μύθος και οι τραγωδίες του κύκλου των Ατρειδών. Η παράσταση έκανε πρεμιέρα μόλις χθες, 10 Μαΐου και φιλοξενείται στο Θέατρο Όρα ((Αντ. Καμάρα 3, τηλ. 232799).
Τα ανοιξιάτικα βράδια των Παρασκευών και των Σαββάτων του Μαΐου αποκτούν μία μελωδική ταυτότητα στο Love Casual Living (Εθνικής Αντιστάσεως 16, τηλ. 2310-365425 και 441601). «Ηθική αυτουργός» γι’ αυτό η αγαπημένη Χάρις Αλεξίου. Κομμάτια από την προσωπική της δισκογραφία – συμπεριλαμβανομένης και της νέας της δουλειάς με τραγούδια του αλησμόνητου Μανώλη Ρασούλη, τραγούδια που όλοι αγαπήσαμε θα γεμίσουν το χώρο. Μαζί με τη Χάρις Αλεξίου εμφανίζεται κι η νέα μπάντα «Nouveau Sextet».
[vsw id=”riTOa14xjg4″ source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]
Η Κυριακή αυτή είναι η γιορτή της Μητέρας και τα παιδάκια όλο και κάποιο ιδιαίτερο δώρο θα θέλουν να σας κάνουν. Μανούλες, το Παιδικό Μουσείο Θεσσαλονίκης (Γρηγορίου Λαμπράκη και Κλεάνθους 57, Τούμπα) υποδέχεται εσάς και τα παιδάκια σας στην ανάγνωση του βιβλίου της Γεωργίας Λάττα «Μια μαμά σαν τη δική μου», ένα βιβλίο αφιερωμένο στη Μητέρα και την Αγάπη. Στη συνέχεια θα ακολουθήσουν μουσικοχορευτικές και θεατρικές δραστηριότητες κι όταν ολοκληρωθεί το εργαστήριο χειροτεχνίας, τα παιδάκια σας θα επιστρέψουν στην αγκαλιά σας χαρίζοντάς σας το δώρο σας. Για τη συμμετοχή του παιδιού είναι απαραίτητη η προεγγραφή, την οποία μπορείτε να πραγματοποιήσετε τηλεφωνώντας στο 2310-913047.
Πέρυσι κατά τη διάρκεια του Μαρτίου και του Απριλίου, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος προχώρησε σε μία ξεχωριστή πρωτοβουλία: αντί καταβολής εισιτηρίου, προσκάλεσε το κοινό που θα παρακολουθούσε τις παραστάσεις του να φέρουν τρόφιμα μακράς διαρκείας ώστε αυτά στη συνέχεια να μοιραστούν σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Το κοινό της Θεσσαλονίκης ανταποκρίθηκε σε τέτοιο βαθμό, με αποτέλεσμα να συγκεντρωθούν πάνω από έξι τόνους τροφίμων. Δεδομένης αυτής της προσέλευσης, το ΚΘΒΕ αποφάσισε και φέτος να συνεχίσει το ανθρωπιστικό του έργο.
Αυτήν την Κυριακή, στα πλαίσια του «Κοινωνικού Θεατροπωλείου», φιλοξενείται στη Μονή Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 21, τηλ. 2310-589200, 2310-589237 και 2310-288000) η παράσταση «Contractions» («Όροι Συμβολαίου») του Mike Bartlett. Χώρος: μία πολυεθνική εταιρεία. Χαρακτήρες: η μάνατζερ κι οι υπάλληλοι της εταιρείας. Κεντρικό άξονας του έργου: πόσο επηρεάζει τη ζωή μας η δουλειά; Είναι εύκολο να διασφαλίσει κάποιος την εργασία του και τι χρειάζεται να κάνει για να το πετύχει; Εν ολίγοις, δουλεύουμε για να ζούμε ή ζούμε για να δουλεύουμε; Αυτά κι άλλα σχετικά ερωτήματα θα απαντηθούν στη Μονή Λαζαριστών. Υπενθυμίζω πως αντί για εισιτήριο, φέρνετε τρόφιμα μακράς διαρκείας προκειμένου να στηριχθεί έμπρακτα η πρωτοβουλία του ΚΘΒΕ. Κι επιτρέψτε μου εδώ να πω πως χαίρομαι πολύ όταν η τέχνη έχει γνώση της κοινωνικής κατάστασης και συνδράμει ενεργά με κάθε δυνατό τρόπο!
Θυμάστε που παλιότερα σας είχα αποκαλύψει το λόγο για τον οποίο η Rosario Dawson επισκέφθηκε μία υπνωτίστρια; Όσοι δε θυμάστε, ας σας φρεσκάρω λίγο τη μνήμη. (πατήστε εδώ ). Θυμηθήκατε; Ωραία. Η ταινία «Trance» έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους, επομένως αν θέλετε λίγη περιπέτεια στο σαββατοκύριακό σας, μοιάζει με πολύ καλή επιλογή!
Σας εύχομαι να περάστε όμορφα το Σαββατοκύριακό σας και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για αύριο. Όχι που θα μου γλιτώνατε!
[vsw id=”Yk7BvQIF-3c” source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]
Φέτος για τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων, το Σάββατο 18 Μαΐου 2013, το Μουσείο Ακρόπολης έκοψε αναμνηστικά μετάλλια σε συνεργασία με το Εθνικό Νομισματοκοπείο, με θέμα τον πετεινό που ήταν αγωνιστικό πρότυπο για τους αθλητές των Παναθηναίων και τους πολεμιστές της πόλης. Η αρχαία παράδοση έλεγε ότι ο Θεμιστοκλής, θέλοντας να ενισχύσει την μαχητικότητα των ανδρών του πηγαίνοντας προς τη Σαλαμίνα, τους έδειξε δύο πετεινούς που μάχονταν με πείσμα. Από τότε καθιερώθηκαν οι αλεκτρυόνων αγώνες (κοκορομαχίες) στο Διονυσιακό θέατρο, όπου ο θρόνος του ιερέα του Διονύσου κοσμούταν με δύο μαχητικούς πετεινούς.
Την ημέρα αυτή, το Μουσείο θα παραμείνει ανοιχτό από τις 8 π.μ. έως τις 12 τα μεσάνυχτα, με ελεύθερη είσοδο. Οι Αρχαιολόγοι-Φροντιστές θα πραγματοποιούν για ενήλικες και παιδιά δράσεις με θέμα τον πετεινό στις αίθουσες του Μουσείου. Στις 9:00 μ.μ., στον προαύλιο χώρο του Μουσείου, η Ορχήστρα Νέων του Κέντρου Γραμμάτων & Τεχνών Δίου, θα ερμηνεύσει τραγούδια μεγάλων συνθετών από το πλούσιο ρεπερτόριο της ελληνικής παραδοσιακής και έντεχνης μουσικής. Η πολυμελής ορχήστρα αποτελείται από νέα παιδιά, κυρίως μαθητές και φοιτητές, με κοινό χαρακτηριστικό την άψογη καλλιτεχνική δεξιοτεχνία, το μεράκι και το αστείρευτο ταλέντο τους. Διευθύνει ο μαέστρος Νίκος Πατρής.
Παράλληλα, στο διάστημα 16 έως 19 Μαΐου 2013, το Μουσείο Ακρόπολης θα συμμετάσχει στη Διεθνή Συνάντηση Σύγχρονης Τέχνης, Art Athina, στο Κλειστό Π. Φαλήρου (γήπεδο TaeKwonDo), με παρουσίαση ποιοτικών αντιγράφων από τις συλλογές του.
Πηγή: http://www.skai.gr
-Πώς θα φτιάξετε τη δική σας φυσική αντηλιακή κρέμα;
-Φτιάξτε μόνες σας μάσκα με βιταμίνες Α και Ε με καρότο και μέλι.
-Μάσκα για άμεση λεύκανση της επιδερμίδας με γιαούρτι και ασπιρίνη.
-Θερμαντικό σκραμπ κατά της κυτταρίτιδας με κανέλα και πάπρικα.
Το βιβλίο αποτελεί έναν ολοκληρωμένο οδηγό που δεν θα σας κατευθύνει στα μαγαζιά και τις πολυεθνικές εταιρείες καλλυντικών, αλλά θα σας μυήσει στη μαγεία της φυσικής ομορφιάς.
Η συγγραφέας, Δήμητρα Γουλά, γράφει χαρακτηριστικά: “Τα φρούτα, τα βότανα, τα αιθέρια έλαια, το θαλασσινό νερό και το λάδι ελιάς, είναι μόνο μερικά από τα μυστικά που απλόχερα μας προσφέρει η ελληνική φύση. Όταν πάω διακοπές παίρνω μαζί μου ελάχιστα τυποποιημένα καλλυντικά, γιατί ξέρω ότι όπου και να βρεθώ θα υπάρχουν οι συνταγές της φύσης, αγνές και αποτελεσματικές: θυμάρι (αντισηπτικό), ρίγανη (τονωτική), λάδι ελιάς (αντηλιακό), λεμόνι (μαλακτικό). Ακόμη, θα κάνω πίλιγκ από σιμιγδάλι και μέλι ή από άμμο και θαλασσινό νερό, και θα φτιάξω χίλια-δυο άλλα καλλυντικά από υλικά που βρίσκονται παντού γύρω μας και μάλιστα εντελώς δωρεάν!
Βλέπω, εδώ και πολλά χρόνια, γυναίκες χαμένες στο λαβύρινθο της διαφήμισης να πιέζονται οικονομικά και ψυχολογικά για να αποκτήσουν όλα αυτά τα προϊόντα που προβάλλονται ως απαραίτητα και θεωρούνται σημαντικά για τη διατήρηση της υγείας και της νεότητας της επιδερμίδας: κρέμες ματιών, ημέρας, νυκτός, σώματος, serum, αντηλιακά, after sun…
Με τις συνταγές ομορφιάς από φυσικά υλικά, απευθύνομαι σε όλες τις γυναίκες, για να μοιραστώ τις γνώσεις μου και να τις βοηθήσω να απαλλαχθούν από το καταναλωτικό στρες. Θα σας δείξω πόσο απλά μπορούμε να συνδυάσουμε υλικά που βρίσκονται στην κουζίνα μας για να φτιάξουμε τα δικά μας καλλυντικά, εύκολα, γρήγορα και, πάνω απ’ όλα, υγιεινά και οικονομικά.”
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδοσεις ΔΙΟΠΤΡΑ
Κάθε μήνα οι συντάκτες του ARTINFO σε όλο τον κόσμο αναφέρουν τα πιο σημαντικά έργα τέχνης του μήνα. Με αυτό τον τρόπο δίνεται η ευκαιρία στον καθένα από μας να μάθουμε τι κυκλοφορεί στον κόσμο της τέχνης και να ενημερωνόμαστε άμεσα για τα τρέχοντα νέα από παντού. Αυτή τη φορά η γκάμα καλύπτει όλο τον πλανήτη, από την Ιαπωνία μέχρι τη Βραζιλία και από τις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι την Ινδία.
ΒΡΑΖΙΛΙΑ
Laercio Redondo, “Tales Without Kings,” 2013
Casa França-Brasil, Rio de Janeiro
Σε προηγούμενη δουλειά του, ο Laercio Redondo έδειξε ενδιαφέρον στη δυναμική της προσωπικής μνήμης. Σήμερα, στην έκθεση του “Tales Without Kings,” αποκαλύπτει πώς οι έρευνες του έχουν επεκταθεί και συμπεριλαμβάνουν και τη συλλογική διάσταση της μνήμης. Χαρακτήρες, όπως η Carmen Miranda και οι εικόνες του ζωγράφου Jean-Baptiste Debret, είναι το σημείο εκκίνησης για την πρόσφατη δουλειά του, η οποία περιλαμβάνει επίσης την ιστορία της Γαλλίας και της Βραζιλίας στο πιο σημαντικό νεοκλασικό κτίριο του Ρίο ντε Τζανέιρο.
ΚΑΝΑΔΑΣ
Jon Rafman, “545 Viito Stie Kainuu, Finland,” 2012 Galerie Antoine Ertaskiran in Papier13, Montreal
Εν μέσω της Art Fair Papier 2013, η Galerie Antoine Ertaskiran ξεχώρισε για τη παρουσίαση των τεσσάρων μεγάλων Jon Rafman φωτογραφικών εκτυπώσεων. Φημίζεται για τη συγκομιδή εικόνων από το Google Street View, και εδώ παρουσιάζει ένα ιδιαίτερα πλούσιο στιγμιότυπο, γεγονός που υποδηλώνει μια αυξημένη αισθητική και την στροφή του προς το διαδίκτυο.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Ugo Rondinone, “primal,” 2013 Esther Schipper, Berlin
Είναι η δεύτερη σε μια σειρά από τρεις εκθέσεις, που ξεκίνησε με το “πρωτόγονο” στο κοινό Guild στη Γλασκώβη με χάλκινα πουλιά και θα τελειώσει με ψάρια, στο Rondinone για να συμπληρώσει το τρίτο μέρος της τριλογίας του. Εδώ σειρά έχουν τα 37 άλογα. Τοποθετημένα σε φύλλα κόντρα πλακέ που κάλυπταν το δάπεδο της γκαλερί.
ΙΝΔΙΑ
Atul Dodiya, “Spider & the Lamp,” 2013 Vadehra Art Gallery, New Delhi
Η εγκατάσταση τριών τεμαχίων από ξύλινα ντουλάπια του Atul Dodiya σηματοδοτεί μια στρατηγική κίνηση, ο οποίος δημιουργεί και φτιάχνει την δική σελίδα στην ιστορία της τέχνης στην Ινδία. Το σωρευτικό αποτέλεσμα του είναι να δημιουργηθεί ένα τόσο ιερό θέμα και ένα μουσείο- βιτρίνα. Ο Dodiya και η αίσθηση του χιούμορ που έχει, είναι μεγαλύτερο από τους κινδύνους για την απεικόνιση του παρελθόντος στο μέλλον.
ΙΑΠΩΝΙΑ
José Parlá, “Prose,” 2013 Yuka Tsuruno, Tokyo
Η ατομική έκθεση του, στο Λονδίνο, τον Φεβρουάριο, και στο Μπρούκλιν είναι εκείνες που οδήγησαν τον José Parlá να φέρει μια σειρά από νέα έργα στο Τόκιο για να εγκαινιάσει ένα νέο χώρο το Yuka Tsuruno στο συγκρότημα TOLOT .Μεταξύ αυτών των έργων είναι ένας μεγάλος πίνακας διαστάσεων 15 μέτρων που ολοκληρώθηκε στο Τόκιο λίγες μέρες πριν από την έκθεση. Ο Parla έχει βάλει την υπογραφή του σε πολυεπίπεδες εικαστικές επιφάνειες που φαίνεται να αποκαλύπτουν αμφότερες, ένα τέλμα από εκκολάψεις και ξέφρενες γραμμές εργασιών ώστε οι θεατές να έχουν την τάση να “αναλύσουν” την εικόνα.
ΜΕΞΙΚΟ
Carlos Amorales, “Germinal,” 2013 Museo Tamayo, Mexico City
Ο Carlos Amorales διερευνά τη γλώσσα Germinal, στη τελευταία έκθεση του στο Μουσείο Tamayo στην Πόλη του Μεξικού. Κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης συνέντευξης του, ο Amorales είπε ότι “Germinal” προέρχεται από την ιδέα της γλώσσας ως μέσο σύλληψης , κάτι που μοιάζει με ένα πεδίο που αφόρα στη δημιουργία της ζωής. Απαντώντας σε ερωτήσεις για τη χρήση της γλώσσας, τα όριά της και οι δυνατότητες της επικοινωνίας μέσα από κομμάτια που περιλαμβάνουν τα γλυπτά, οι εγκαταστάσεις πολυμέσων, οι αφίσες και τα βίντεο, δήλωσε ότι όλα αυτά εκπροσωπούν μια συγκεκριμένη επιδίωξη και ως στόχο έχουν να παράγουν μια διαφορετική γλώσσα ή μία άλλη μορφή επικοινωνίας.
ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ
John M Armleder, “Quicksand” Dairy Art Centre, London
Ο Armleder έχει ελεύθερη πρόσβαση στο Κέντρο Τέχνης Dairy, ένα ιδιωτικό ίδρυμα του Λονδίνου (πνευματικό τέκνο των συλλεκτών Frank Cohen και Nicolai Frahm). Αξίζει να σημειωθεί, ότι είναι η πρώτη μεγάλη ατομικη έκθεση του Ελβετού στη βρετανική πρωτεύουσα και μια φανταστική ευκαιρία ώστε να βυθιστεί σε μια νέα μορφή επιδεικτικής και εννοιολογικής τέχνης. Ο Armleder, ο οποίος συνδέθηκε με τη Fluxus στη δεκαετία του 1970, έχει γεμίσει τη πρώην αποθήκη γάλακτος με μπάλες ντίσκο και αφηρημένη ζωγραφική.
ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
Matthew Chambers Untitled, 30 Orchard Street, New York
Μετά το άνοιγμα μιας πόρτας βαμμένη με ένα ερωτηματικό, οι επισκέπτες είναι βυθισμένοι σε ένα μεγάλο ξέφρενο παζάρι έντονα χρωματισμένο, με καμβάδες από τον Matthew Chambers, που απεικονίζουν μια σειρά από φαινομενικά άσχετες εικόνες, όπως μια τίγρης, μια νεκρή φύση καλαμποκιού και μια γυναίκα που χορεύει. Αυτά αναμιγνύονται με κομμάτια κατασκευασμένα από λωρίδες καμβά , όπου επιτυγχάνεται ένας περίεργος συνδυασμός.
Ξεκίνησαν να φτιάξουν ένα όνειρο. Εξάλλου αυτό ακριβώς είναι το ραδιόφωνο, ένα όνειρο που το μοιραζόμαστε όλοι όσοι το αγαπάμε. Γιατί για όλους εμάς που ακούγαμε χρόνια αυτούς του παραγώγους, που ξεκινάμε από σήμερα να μας δίνουν τη μαγεία τους, δεν είναι απλό το ότι αρχίζει να εκπέμπει. Είναι η αρχή μιας νέας εποχής, γιατί μαζί τους ζήσαμε, μερικές από τις πιο όμορφες και δυνατές στιγμές μας. Μας έμαθαν ότι το ραδιόφωνο δεν είναι μόνο ένα μέσο, δεν είναι ένας αριθμός πίσω από μία βελόνα.
Είναι άνθρωποι, είναι ζωή, είναι η καρδιές που χτυπούν πίσω από τα μικρόφωνα και για αυτές ακριβώς τις καρδιές, είμαστε πάλι εδώ και είμαστε περήφανοι που θα τις ακούσουμε ξανά να βγαίνουν στον αέρα και να γίνονται ένα με το συναίσθημα μας. Δεν είναι σκέτα τα τραγούδια! Είναι τα αγαπημένα μας γιατί μας τα έμαθαν και τα κάναμε δικά μας!
«Το Ραδιόφωνο» ξεκίνα να παίζει και οι φωνές που αγαπώ θα ξεκινήσουν να μιλούν, να γελούν και να ανασαίνουν. Θα αρχίσουν να διαλέγουν μουσικές και τραγούδια που μας κάνουν να γελάμε, να χαμογελάμε μέσα στον γκρίζο κόσμο που ζούμε, να χορεύουμε, να ονειρευόμαστε, να θυμόμαστε, να κλαίμε, με λίγα λόγια να ζούμε με συνοδεία το δικό μας προσωπικό soundtrack να ηχεί και να μας συμπληρώνει. Από εκείνους που μας έμαθαν μουσική, και που αποτελούν κομμάτι της ζωής μας πραγματικό και ουσιαστικό.
Από σήμερα λοιπόν και κάθε μέρα, γεμίστε τη μέρα σας με τις φωνές και τις ψυχές των ανθρώπων του Ραδιοφώνου, στο toradiofono.gr και ακούστε τους Κυριακή Αιλιανού, Ελένη Γιαννοπούλου , Οδυσσέας Ιωάννου, Χρήστος Καρυώτης , Χρήστος Κορτσέλης , Όλγα Λασκαράτου , Βιβή Παπαστάθη , Χρήστος Παπαμιχάλης , Βάσια Ρεντούμη.
Αλλά καλύτερα ας σας συστηθούν από μόνοι τους, με τον μοναδικό του ξεχωριστό τρόπο ο καθένας. Πατήστε στο “play” στο παρακάτω video και δεν τους γνωρίζετε ήδη, ανακαλύψτε τους. Πατήστε “play” στο «Ραδιόφωνο» και βρείτε την καλύτερη παρέα που υπάρχει στον αέρα! Εγώ σας εύχομαι «Καλή Ακρόαση»!!
Ο φωτογράφος και κάτοικος του Παρισιού, Little Shao (Thinh Souvannarath) παρουσιάζει την σειρά φωτογραφιών από ευλύγιστες, με λεπτά χαρακτηριστικά, μπαλαρίνες.
Οι χορεύτριες φιγουράρουν σε αστικές περιοχές καθώς και μέσα στο Παρίσι, ανάμεσα σε βρώμικα πεζοδρόμια, γέφυρες, διαβάσεις και στο μετρό, ενώ στις περισσότερες φωτογραφίες δίνεται έμφαση στις πουεντ.
Το επιβλητικό, εξωτερικό σκηνικό των εικόνων έρχεται σε αντίθεση με την κομψότητα και τη χάρη των σωμάτων των χορευτριών, με αποτέλεσμα να παρατηρείται δεύτερο στην φωτογραφία.
Η πρώτη του επαφή με το χιόνι έγινε στην ηλικία των 10 και έκτοτε το βουνό και το χιόνι έγιναν τρόπος ζωής. Θυμάται ακόμα τη μέρα που άκουσε τη λέξη “snowboarding” από τον αδελφό του και τη μαγεία που ένιωσε όταν το δοκίμασε. Με το πέρασμα του χρόνου η αγάπη του για το snowboard ολοένα και μεγάλωνε και αυτό τον οδήγησε στο να επισκεφτεί μεγάλα χιονοδρομικά κέντρα στην Ευρώπη και στην Αμερική.
Καθοριστικό ρόλο έπαιξε η παραμονή του από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, όπου και πέρασε 2 συνεχόμενες σεζόν, αλλάζοντας ολοκληρωτικά το επίπεδο των επιδόσεών του.
Εκεί γνώρισε παγκοσμίως καταξιωμένους αθλητές που είδε και έμαθε από αυτούς εντός αλλά και εκτός χιονοδρομικού.
Έχοντας πλέον διευρύνει τους ορίζοντες του, με την επιστροφή του στην Αθήνα, άρχισε να ανακαλύπτει καινούργια μέρη και βουνά της Ελλάδας. Αυτό τον οδήγησε στον Όλυμπο, το υψηλότερο και πιο δύσβατο ελληνικό βουνό. Πλέον έχει στραφεί στο ορειβατικό snowboard ανακαλύπτοντας συνεχώς νέα μέρη και αλπικά τοπία που δεν πίστευε ούτε ο ίδιος ότι θα έβρισκε στον τόπο του και τον εαυτό του.
Σήμερα, θεωρείται ένας από τους πιο αξιόλογους Έλληνες αθλητές στο snowboard. Στόχος του είναι να αναδείξει τα ελληνικά βουνά μέσο του προσωπικού του blog (www.georgeouzounis.com), το οποίο αξίζει να επισκεφτείτε, ειδικά αν ειστε λάτρεις του χιονιού!
Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός, Natalie Portman, θα υποδυθεί τη Lady Macbeth στην επερχόμενη κινηματογραφική ταινία ‘Macbeth’, σύμφωνα με ανακοίνωση αμερικάνικης ιστοσελίδας
Συμπρωταγωνιστής της Portman στο ρόλο του Λόρδου Macbeth θα είναι ο Michael Fassbender, ενώ τη μεταφορά του δράματος του Shakespeare στη μεγάλη οθόνη θα σκηνοθετήσει ο Justin Karzel (‘Snowtown’). Τα γυρίσματα της ταινίας αναμένονται να ξεκινήσουν στο τέλος του 2013 και θα διατηρηθεί το κλασσικό σκηνικό του θεατρικού έργου από τον 11ο αιώνα, χωρίς καμία παραλλαγή. Μάλιστα, φήμες υποστηρίζουν ότι στο έργο θα χρησιμοποιηθεί ο πρωτότυπος διάλογος.
Η ιστορία παρουσιάζει τις προσπάθειες του ύπουλου άρχοντα της Σκωτίας, Macbeth, να στεφθεί βασιλιάς. Το 2006 ο Geoffrey Wright σκηνοθέτησε άλλη μια πιστή μεταφορά του ‘Macbeth’, στη μεγάλη οθόνη με πρωταγωνιστή τον Sam Worthington.
Η διάσημη ηθοποιός επιθυμούσε πολύ το ρόλο της Lady Macbeth ενώ σύντομα θα την παρακολουθήσουμε για ακόμα μια φορά στο ρόλο της Jane Foster στην περιπέτεια ‘Thor: The Dark World’.
Η Έμμα (Anne Hathaway) και η Λιβ (Kate Hudson) είναι κολλητές φίλες εδώ κι είκοσι χρόνια. Όνειρό τους να κάνουν τους γάμους τους τον Ιούνιο στο Plaza. Οι σύντροφοί τους τους κάνουν την πολυαναμενόμενη πρόταση και ξεκινούν τις διαδικασίες για την ετοιμασία των γάμων τους. Εξαιτίας ενός λάθους, όμως, του γραφείου διοργάνωσης γάμων, καταλήγουν να έχουν την ίδια ημερομηνία κι η οποιαδήποτε αλλαγή είναι ανέφικτη. Τότε είναι που θα ξεκινήσει η κόντρα ανάμεσα στην Έμμα και τη Λιβ, καθώς και οι δύο είναι αποφασισμένες να κάνουν πραγματικότητα το παιδικό τους όνειρο για γάμο στο διάσημο ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης. Αυτό είναι ικανός να καταστρέΗ μέρα του γάμου είναι σίγουρα πολύ σημαντική για μία γυναίκα, αλλά αρκεί αυτό για να χαλάσει μία φιλία χρόνων;
Να πω, την αλήθεια, δεν είμαι μεγάλη fan των κομεντί. Ή για να το θέσω καλύτερα, είμαι κομματάκι απαιτητική. Για παράδειγμα, δε μου αρέσουν οι υπερβολές. Μία τέτοια ταινία διαρκεί περίπου μιάμιση ώρα. Ε, αυτήν την μιάμιση ώρα θέλω να τη διασκεδάσω. Κι οι απόψεις μου για το γάμο είναι κάπως… ριζοσπαστικές – ιδίως το κομμάτι της προετοιμασίας, η παράκρουση ορισμένων γυναικών κι όλα τα συνεπακόλουθα. Ομολογώ, όμως, πως η συγκεκριμένη ταινία με κέρδισε γιατί τα στάδια της «μάχης» ανάμεσα στις δύο μελλόνυμφες δεν ήταν παρατραβηγμένα, τα σαμποτάζ ήταν μεν made in USA, αλλά διασκεδαστικά. Και μου άρεσε επίσης πως δεν παρέλειψαν οι δημιουργοί τις επιπλοκές που δημιούργησε αυτή η κόντρα και στο περιβάλλων των δύο γυναικών.
Στη θετική εικόνα που αποκόμισα, μεγάλο ρόλο έπαιξαν η Kate Hudson Και η Anne Hathaway. Και οι δύο είναι ηθοποιοί που τις γνωρίσαμε από κομεντί κι αποδεικνύουν πως είναι πολύ καλές στο είδος χωρίς την ανάγκη να υπερβάλλουν.
Πρωταγωνιστούν: Kate Hudson, Anne Hathaway, Chris Pratt, Steve Howey, Candice Bergen κ.α.
Μία μοναδική εμφάνιση στο θέατρο Badminton θα κάνει την Παρασκευή 14 Ιουνίου η Πατρίσια Κας με αφορμή την επέτειο των 50 χρόνων από το θάνατο της Εντίθ Πιαφ.
«Η παράσταση “Kaas Chante Piaf” είναι ένα ταξίδι γεμάτο εκπλήξεις. Ήθελα αυτός ο φόρος τιμής να είναι σύγχρονος, θεατρικός και παράλληλα αστικός -μια μουσική περιήγηση σε νότες και εικόνες έξω από τα συνηθισμένα. Μέσα από την παράσταση, θα ανακαλύψετε νέες ερμηνείες από τραγούδια που ξέρετε και αγαπήσατε, καθώς και κάποια τραγούδια που δεν έχουν ακουστεί» λέει η Κας.
Η ιδέα της οργάνωσης ενός γάμου για τους περισσότερους ή μάλλον για τις περισσότερες μπορεί να είναι κουραστική.Με την Αντιγόνη (Αδαμοπούλου) σκεφτήκαμε ότι μιας και ξεκινάει η περίοδος των γάμων (όπως αναφέρει και ο “Προμηθέας” στο Save the date) oι κυριακάτικες προτάσεις για dvd να έχουν ως θέμα τον γάμο. Ετσι για να χαλαρώνετε όσοι δεν εχετε κάποιοι να οργανώσετε και οι υπόλοιποι που σας αφορουν άμεσα, να πάρετε ιδέες….
Στο παρακάτω άρθρο, υπάρχει μία λίστα των 10 καλύτερων σχετικών ταινιών, όπου που ξέρετε μπορεί να αναγνωρίσετε κάπου τον εαυτό σας ή να γελάσετε με την καρδιά σας, με όσα μπορουν να συμβούν!
My Big Fat Greek Wedding
Αυτό που κάνει την ταινία ιδανική για τη λίστα είναι ότι όποιος είναι στενά δεμένος με την οικογένεια του, ξέρει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να σχεδιάσει ένα “μικρό” γάμο. Γρήγορα η νύφη χάνει τον έλεγχο του γάμου της και αφήνει όλους τους άλλους αναλάβουν. Είναι επίσης μια από τις λίγες ταινίες αυτού του είδους, που ένας άντρας θα απολαυσει να παρακολουθήσει.
Τόσο η αυθεντική όσο και η νεότερη έκδοση της ταινίας θεωρούνται κλασσικές. Κάθε πατέρας μπορεί να ταυτιστεί με το απόλυτο χάος και τα έξοδα της φιλοξενίας για τον τέλειο γάμο της κόρης του και παρόλο που ο ίδιος γκρινιάζει στην ιδέα της πληρωμής για τα γλυπτά πάγου με τους κύκνους, ναι… στ τέλος θα κάνει τα πάντα για το κοριτσάκι του.
Birdcage
Όλοι γνωρίζουμε πόσο διασκεδαστικό είναι να συναντήσει κανείς τα μελλοντικά πεθερικά. Η ταινία Birdcage (ή “Το κλουβί με τις τρελλές”) , αν και εκκεντρική, δείχνει ξεκάθαρα πώς είναι όταν δύο διαφορετικοί κόσμοι αναγκάζονται να συνεργαστούν απλά για την ευτυχία των παιδιών τους.
The Wedding Planner
Η καλύτερη κινηματογραφική στιγμή της Jennifer Lopez, καθώς ενσαρκώνει μία πετυχημένη διοργανώτρια γάμου η οποία ερωτεύεται -εν αγνοια της- τον μελλοντικό της πελάτη… Αλλά δείχνει επίσης ότι, ακόμα κι αν τα πάντα είναι τέλεια οργανωμένα, όλα μπορούν να πάνε στραβά!
Monsoon Wedding
Ο τίτλος τα λέει πραγματικά όλα. Monsoon Wedding δείχνει ότι οι μεγάλοι γάμοι είναι χαοτικοί σε όλο τον κόσμο, ειδικά όταναναμειγνύονται παλιές παραδόσεις και έθιμα με τη σύγχρονη ζωή.
My Best Friend’s Wedding (Γάμος του καλύτερου φίλου μου)
Ας ελπίσουμε ότι η καλύτερη φίλη του αρραβωνιαστικού σας να μην είναι ερωτευμένη μαζί του κρυφά και συγχρόνως να προσπαθεί να καταστρέψει το γάμο σας, αλλά γενικά είναι η πλοκή ειναι πολύ πολύ αστεία . Αν μη τι άλλο σας δίνει κάποια σημάδια που πρέπει να προσέξετε και τι να κάνετε αν κάποια άλλη είναι ερωτευμένη με τον άντρα σας.
The Wedding Singer
Παρά το γεγονός ότι η ταινία ξεκινά με τον πρωταγωνιστή /τραγουδιστή σε γάμους μόλις να τον έχουν παρατήσει πριν την τελετή, το υπόλοιπο μάς υπενθυμίζει πόσο γλυκό ειναι να ερωτεύεσαι!
27 Dresses
Σχεδόν κάθε κορίτσι γνωρίζει το σημαίνει να είσαι παράνυφος, αλλά επί 27 φορές; Είναι λίγο υπερβολικό. Σε αυτή τη χαριτωμένη ρομαντική κωμωδία, η Jane μαθαίνει ό, τι όταν σταματήσετε να ανησυχείτε για οικογενειακή ευτυχία όλων των άλλων, τότε θα μπορέσετε να βρείτε και την δική σας….
Runaway Bride
Δεν είναι πάντα ο γαμπρός που τρομάζει με την ιδέα της δέσμευσης. Στην ταινία “Η νύφη το σκασε” , Julia Roberts αφήνει τουλάχιστον τέσσερις άνδρες “σύξυλους” ! Αν είστε με κάποιον ο οποίος κάνει “δεύτερες σκέψεις” ή εσείς είστε σε αυτη τη φάση, καλύτερα να μην την δείτε μαζί. Κάποιος από τους δύο θα τρομάξει….
Κι αν δεν χορτάσατε ακόμα…..