• ABOUT US
  • K-MAG TEAM
  • ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
  • ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
kmag
  • K-mag
  • NEWS
    • Spoil Yourself Tips
    • LIFE&STYLE
      • The KK blog
    • ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
    • ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
      • ΕΡΕΥΝΕΣ
      • ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ… από την Α.Αδαμοπούλου
    • ΑΠΟΨΕΙΣ
      • Οι αναγνώστες γράφουν
  • HEALTHY LIVING
    • ΓΥΝΑΙΚΑ
    • ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ
      • Πριν τον τοκετο
      • Μετα τον τοκετο
    • ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
    • ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΑΣ ΓΡΑΦΟΥΝ
  • PSYCHOLOGY & RELATIONSHIPS
    • SEX
    • ΣΧΕΣΕΙΣ
      • ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΦΙΛΟΙ
      • ΕΡΓΑΣΙΑ
      • ΑΥΤΟΒΕΛΤΙΩΣΗ & ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ
    • ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
  • NUTRI & FITNESS
    • ΦΟΡΜΑ
      • Fitness Tips by Barre Body DigiLab
      • Fitness by Manos Vrontzakis
      • Infinity Fitness by Konstatinos Katsantonis
    • ΔΙΑΤΡΟΦΗ
      • Dimitri’s Food blog
    • ΟΜΟΡΦΙΑ
      • Beauty news
    • ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
      • ΟΙ CHEF ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ
    • ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
  • ART & CULTURE
    • ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
    • ΘΕΑΤΡΟ
    • ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
    • ΜΟΥΣΙΚΗ
    • ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
    • ΒΙΒΛΙΟ
    • ΕΚΘΕΣΕΙΣ
  • Fashion & Design
    • FASHION
      • Look of the Day
      • What to wear…by A.Adamopoulou
    • ARCHITECTURE
    • DESIGN
    • DIGITAL WORLD
    • ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
  • FOOD & LEISURE
    • ΤΑΞΙΔΙΑ
    • ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ
    • ΦΑΓΗΤΟ
    • ΠΟΤΟ
Category:

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... από την Α.Αδαμοπούλου

Σαν σήμερα γεννήθηκε… η Βρετανίδα μηχανικός Beatrice Shilling

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

ed63fff28f9d1aa5211a15c097ccdd19Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σήμερα και φυσικά κάθε κορίτσι του The K-Magazine θα μιλήσει για αυτή τη μέρα με το δικό του ξεχωριστό τρόπο.

Ως «ασθενές φύλο», η γυναίκα δε σταμάτησε ποτέ να συναντά προκλήσεις. Είτε όσον αφορά τα πολιτικά της δικαιώματα (δικαίωμα ψήφου, λόγου χάρη), είτε κοινωνικά κι εργασιακά δικαιώματα (ισότιμη μεταχείριση). Από πολύ νωρίς, όμως, υπήρξαν γυναίκες που απέδειξαν πως είναι εξίσου ικανές με τους άντρες και γυναίκες που θα μπορούσε να πει κάποιος πως… τους έβαλαν τα γυαλιά. Μια από αυτές είναι κι η Βρετανίδα μηχανικός Beatrice Shilling, η οποία κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατάφερε να βελτιώσει τις μηχανές των αεροσκαφών Spitfire και Hurricane.

Η Beatrice Shilling γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου του 1909 στο Waterlooville του Hampshire. Μετά το σχολείο ξεκίνησε να δουλεύει σε μία εταιρεία ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων, όπου είχε αναλάβει τις καλωδιώσεις και τις κατασκευές ηλεκτρικών γεννητριών. Η εργοδότριά της είδε την «κλίση» της Shilling και την παρότρυνε να συνεχίσει τις σπουδές της στη μηχανική για να αποκτήσει μεταπτυχιακό. Η Shilling ακολούθησε τη συμβουλή της και το 1932 αποφοιτά από το Πανεπιστήμιο του Manchester ενώ λίγο αργότερα εργάζεται ως βοηθός ερευνών του καθηγητή G.F. Mucklow στο Πανεπιστήμιο του Birmingham. Έπειτα από τη θητεία της στο Πανεπιστήμιο, η Shilling πιάνει δουλειά ως μηχανικός στις Βασιλικές Αερογραμμές.
Πέραν της δεξιοτεχνίας της στη μηχανική, η Shilling έτρεφε κι ένα «πάθος» για τους αγώνες. Έτσι το 1930 ξεκίνησε να συμμετέχει σε αγώνες μοτοσυκλετών, όπου κατάφερε να ξεχωρίσει νικώντας επαγγελματίες αθλητές, όπως το Noel Pope. Ακόμη κατάφερε να κερδίσει το Χρυσό Μετάλλιο στους Αγώνες των Brooklands φτάνοντας να τρέχει με 171 χλμ/ώρα με μία μηχανή Norton M30.

Beatrice Shilling at BrooklandsΤην περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και κατά τις μάχες της Γαλλίας και της Αγγλίας, τα αεροσκάφη της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας που ήταν εξοπλισμένα με κινητήρες Rolls-Royce Merlin παρουσίαζαν προβλήματα κατά τους ελιγμούς στη μάχη. Με τα αρνητικά «g» να αποβάλλουν καύσιμα από το καρμπυρατέρ, οδηγώντας τον κινητήρα να χάνει ισχύ ή ακόμη και να σβήνει τελείως. Το Μάρτιο του 1941 η Shilling, για να διορθώσει τη βλάβη, ανέπτυξε έναν απλό αλλά αποτελεσματικό τρόπο για να βελτιώσει το σύστημα ροής των καυσίμων. Ένας μεταλλικός δίσκος με μία οπή στη μέση του, αυτή η προσθήκη έδινε στα Spitfires και τα Hurricanes των Πολεμικών Αερογραμμών να κάνουν τους επιθετικούς ελιγμούς χωρίς απώλεια καυσίμων. Το εξάρτημα αυτό έμεινε γνωστό ως «το στόμιο της δεσποινίδος Shilling» και χρησιμοποιείτο έως και το 1943, χρονιά που αναπτύχθηκε το σύστημα ψεκασμού των καυσίμων.

Μετά τον Πόλεμο, η Shilling εργάστηκε σε διάφορα projects, συμπεριλαμβανομένου του βαλλιστικού πυραύλου Blue Streak το 1950, ο οποίος όμως παρουσίασε σχεδιαστικά προβλήματα, οπότε κι η αποπεράτωση του έργου ματαιώθηκε. Η δυναμική του χαρακτήρα της την ωθούσε να αρνηθεί πως οι γυναίκες ήταν υποδεέστερες των ανδρών σε επιστημονικά και τεχνολογικά ζητήματα. Βέβαια, αυτός ο δυναμικός χαρακτήρας κι η αντιπάθειά της προς τη γραφειοκρατία έγιναν εμπόδιο για περαιτέρω εξέλιξη στην ιεραρχία έως το 1960. Παρ’ όλα αυτά, δεν έμεινε ανενεργή, αλλά πήρε το διδακτορικό της από το πτυχίο του Surrey και την πιστοποίηση μηχανικού, ενώ υπήρξε και μέλος του Ινστιτούτου Μηχανολόγων Μηχανικών και της Κοινότητας Γυναικών Μηχανικών.

Beatrice Shilling - Merlin engineΤο 1960, χρονιά που σταμάτησε να εργάζεται στην Βασιλική Αεροπορία, επέστρεψε στο πάθος της με τους αγώνες και συμμετείχε σε αγώνες αυτοκινήτων, ενώ με το σύζυγό της είχαν τρία αυτοκίνητα για αυτόν ακριβώς το σκοπό.
Η Beatrice Shilling άφησε την τελευταία της πνοή στις 18 Νοεμβρίου 1990 σε ηλικία 81 ετών, αλλά για την Αγγλία εξακολουθεί να είναι μία από τις πιο ιστορικές γυναικείες φιγούρες. Μάλιστα η αλυσίδα pub JD Wetherspoon ονόμασε μία pub «Tilly Shilling» στο Hampshire – τόπο καταγωγής της – προς τιμήν της εξέχουσας μηχανικού που κέρδισε ισάξια μία θέση σε ένα «σύμπαν»… καθαρά ανδρικό για πολλούς!

08/03/2015 0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Ημέρα της Γυναίκας: Βγάλτε την ηρωίδα από μέσα σας! (+video)

written by Κατερίνα Μαντά

92dab8edc50eee79fc045da89820f266 Έμπνευση για αλλαγή” (inspiring change) ήταν το περσινό μήνυμα για την Ημέρα της Γυναίκας,από τη Google που εμπνεύστηκε από καθημερινές γυναίκες κι είχε φτιάξει ένα πολύ ιδιαίτερο βίντεο για τη μέρα αυτή…

Αφιερωμένο όμως στις γυναίκες που γιορτάζουν (με τον δικό τους τρόπο), που έχουν ανάγκη να νιώσουν ότι έχουν δικαιώματα… αλλά και σε εκείνες που παλεύουν καθημερινά να αναγνωριστεί η ταυτότητά τους, η δύναμή τους, η προσφορά τους!

Θα ήθελα να προσθέσω, την προσωπική μου άποψη…. αυτή η μέρα “φτιάχτηκε”, καθιερώθηκε για τις γυναίκες που καταπιέζονται τα δικαιώματά τους, που δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, άποψης και σε καθημερινή βάση υποτιμούνται, βιάζονται (κυριολεκτικά και μεταφορικά) από την κοινωνία, την θρησκεία και τους άνδρες. Ας μην μπερδευόμαστε με τη δική μας “καθημερινότητα”, στις χώρες της Δύσης και του πολιτισμού!

Λίγη ιστορία για αυτή τη μέρα…
Η μέρα εορτασμού καθιερώθηκε το 1911, με ομόφωνη απόφαση, μετά από πρόταση της Clara Zetkin (δημοσιογράφος, φεμινίστρια) στο 2ο Συνέδριο Εργαζόμενων Γυναικών (International Conference of Working Women) στην Κοπεγχάγη. Αρχικά γιορτάστηκε στην Αυστρία, τη Γερμανία, τη Δανία και την Ελβετία και σήμερα είναι εθνική εορτή στην Κίνα, τη Ρωσία, το Βιετνάμ και τη Βουλγαρία. Γιορτάζεται πανηγυρικά σε όλο τον κόσμο με πολλές εκδηλώσεις και κερδίζει όλο και περισσότερους υποστηρικτές. Η χειραφέτηση της Γυναίκας είναι μεν γεγονός αλλά είναι πολλά ακόμη που πρέπει να αλλάξουν. Είναι πολλοί οι αγώνες που πρέπει ακόμη να γίνουν και να κερδηθούν

08/03/2015 0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... από την Α.Αδαμοπούλου

Σαν σήμερα γεννήθηκε… ο Αμερικανός συγγραφέας James Ellroy

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

James Ellroy 1Σε κάθε πρόταση για DVD φροντίζω, όπως έχετε πιθανώς παρατηρήσει, να σας δίνω όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για την εκάστοτε ταινία, όπως το από πού εμπνεύστηκε. Σήμερα σας παρουσιάζω το δημιουργό μίας από τις πιο γνωστές noir ταινίες του 20ου αιώνα, τον άνθρωπο στου οποίου το έργο βασίστηκε το «L.A. Confidential».

Ο Lee Earle “James” Ellroy γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου του 1948 στην Καλιφόρνια κι είναι γιος της νοσοκόμας Geneva Odelia Ellroy και του λογιστή και – για ένα διάστημα – συμβούλου της Rita Hayworth – ναι, ναι, της «Gilda»!

Μέχρι να καταλήξει πως το μέλλον του ήταν η συγγραφή βιβλίων μυστηρίου, ο Ellroy έζησε μία πολυτάραχη ζωή από αρκετά νεαρή ηλικία. Η αρχή έγινε όταν η μητέρα του δολοφονήθηκε όταν εκείνος ήταν μόλις δέκα ετών, ενώ η υπόθεση παρέμεινε άλυτη, καθώς η αστυνομία δεν κατάφερε ποτέ να βρει το δράστη. Η τραυματική αυτή εμπειρία έκανε τον Ellroy να στραφεί στην πραγματική υπόθεση δολοφονίας της Elizabeth Short, η οποία έμεινε γνωστή ως «Μαύρη Ντάλια».

James Ellroy - L.A. Quartet 1st Black Dahlia Η εξίσου ανεξιχνίαστη υπόθεση της «Μαύρης Ντάλιας», όμως, κάθε άλλο παρά βοήθησε τον Ellroy να αποδεχθεί το γεγονός της προσωπικής του τραγωδίας, πράγμα που τον οδήγησε στην κατάθλιψη. Παράτησε το σχολείο, κατατάχθηκε για ένα μικρό διάστημα στο στρατό, ενώ άρχισε και καταχρήσεις αλκοόλ και φαρμάκων. Πολλές φορές κατέληξε να μένει στους δρόμους ενώ έκανε και φυλακή για μικροκλοπές, διαρρήξεις και ληστείες. Μετά τη «θητεία» του στη φυλακή κι έπειτα από μία πνευμονία που πέρασε, κάπου εκεί ήρθε η «φώτιση» κι ο Ellroy έκοψε το ποτό και ξεκίνησε να δουλεύει ως caddy σε γήπεδα του γκολφ ενώ παράλληλα ξεκίνησε να γράφει.

Την εμπειρία του ως caddy ο Ellroy την αποτύπωσε στο πρώτο του μυστηρίου που εκδόθηκε το 1981 με τίτλο «Brown’s Requiem», το οποίο μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη το 1998. Το 1982 εκδίδεται το δεύτερο βιβλίο με τίτλο «Clandestine», ενώ το 1984 ξεκινά την τριλογία Lloyd Hopkins, η οποία αποτελείται από τα βιβλία «Blood on The Moon», «Because the Night» και «Suicide Hill».

Το 1987 ξεκινά η τετραλογία «L.A. Quartet», η οποία τοποθετείται χρονικά τις δεκαετίες του ’40 και του ’50 και ξεκινάει με την υπόθεση που τον «στοίχειωσε» περισσότερο, μετά τη δολοφονία της μητέρας του. Η «Μαύρη Ντάλια» γίνεται το κεντρικό θέμα του πρώτου βιβλίου της σειράς, με τον Ellroy να χρησιμοποιεί την πραγματική ιστορία της δολοφονίας της Short εντάσσοντας στην πλοκή δύο φανταστικούς χαρακτήρες, τους ντετέκτιβ Dwight “Bucky” Bleichert και Lee Blanchard. Η «Μαύρη Ντάλια» μεταφέρθηκε επίσης στον κινηματογράφο το 2006 από τον Brian De Palma με πρωταγωνιστές τους Aaron Eckhart, Josh Hartnett και Scarlett Johansson. Δεύτερο στη σειρά έρχεται το «The Big Nowhere», όπου δύο ξεχωριστές υποθέσεις καταλήγουν τελικά να συνδέονται.

James Ellroy - L.A. Quartet 3rd L.A. ConfidentialΤρίτο είναι το «L.A. Confidential» το οποίο μεταφέρθηκε το 1997 στη μεγάλη οθόνη, κερδίζοντας ένα Oscar διασκευασμένου σεναρίου και ένα βραβείο Β’ Γυναικείου Ρόλου για την Basinger. Τη σειρά ολοκληρώνει το «White Jazz», όπου ένας βετεράνος αστυνομικός βρίσκεται στο επίκεντρο μίας εγκληματικής συνωμοσίας. Η σειρά των βιβλίων γίνεται αποδέκτης καλών κριτικών, καθιερώνοντας τον Ellroy ως «master» της noir-crime λογοτεχνίας.

Τρία χρόνια μετά την ολοκλήρωση του «L.A. Quartet» ο Ellroy ξεκινά μία καινούρια σειρά με τίτλο «Underworld USA Trilogy». Αυτή τη φορά η τριλογία καλύπτει ένα χρονικό πλαίσιο δεκαπέντε ετών, ξεκινώντας από το 1958 και φτάνοντας στο 1973 και χρησιμοποιεί μερικά από τα σημαντικότερα γεγονότα της Αμερικανικής ιστορίας. Συγκεκριμένα, το πρώτο βιβλίο με τίτλο «American Tabloid» χρησιμοποιεί ως «κορύφωση» τη δολοφονία του John F. Kennedy το 1963, το δεύτερο βιβλίο «The Cold Six Thousand» περιλαμβάνει τις δολοφονίες των Martin Luther King και Robert F. Kennedy και τέλος το τρίτο μέρος με τίτλο «Blood’s Α Rover» αναφέρεται στον πόλεμο του Βιετνάμ, το θάνατο του J. Edgar Hoover, το κίνημα «Black Power», τις δραστηριότητες της Μαφίας στη Δομινικανή Δημοκρατία αλλά και την άνοδο του Nixon στην Προεδρεία των ΗΠΑ. Η τριλογία εντυπωσιάζει, με αποτέλεσμα, το «Tabloid» να χαρακτηρίζεται από το TIME ως το βιβλίο της χρονιάς για το 1995, το δεύτερο βιβλίο γίνεται bestseller, ενώ και το τελευταίο μέρος της σειράς γίνεται αποδέκτης κατά βάση θετικών κριτικών.

James Ellroy 3Η δολοφονία της μητέρας του Ellroy, φυσικά δεν έπαψε ποτέ να τον απασχολεί. Πράγμα που μετά το «American Tabloid» – το 1996 – έγραψε το «My Dark Places». Πρόκειται για τα απομνημονεύματα του Ellroy αναφορικά με την υπόθεση και αναλύει πόσο επισκιάστηκε αυτή από τη δολοφονία του Johnny Stompanato, ενός πρώην πεζοναύτη και σωματοφύλακα του gangster Mickey Cohen. Ο Stompanato έπεσε νεκρός το 1958 από τα χέρια της Cheryl Crane, κόρη της ηθοποιού Lana Turner, η οποία τον μαχαίρωσε μέχρι θανάτου. Ο Ellroy, έχοντας τα αρχεία της υπόθεσης, προσπάθησε να διαλευκάνει τη δολοφονία της μητέρας του με τον ερευνητή Bill Stoner, αλλά μετά από δεκαπέντε μήνες ερευνών σταμάτησαν, καθώς θεώρησαν πως οι οποιοιδήποτε ύποπτοι θα ήταν πλέον νεκροί.

Παρ’ όλα αυτά ο Ellroy μόνο ανενεργός δεν έμεινε, καθώς μόλις την περασμένη χρονιά εκδόθηκε το βιβλίο «Perfidia» το οποίο θα είναι και το πρώτο της σειράς «Second L.A. Quartet». Στο βιβλίο ο Ellroy επαναφέρει χαρακτήρες από το πρώτο «L.A. Quartet», όπως την Kay Lake, τον Hideo Ashida και τον Dudley Smith. Εμείς δεν έχουμε παρά να δούμε αν ακόμη ακολουθεί πιστά τα «είδωλά του» που δεν είναι άλλοι από τους συγγραφείς Dashiell Hammett και Raymond Chandler.

04/03/2015 0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Τι σημαίνει το έθιμο του “Μάρτη”;

written by The K-magazine

martis1Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά». Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης» προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Φτιάχνεται την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου και φοριέται είτε σαν δαχτυλίδι στα δάχτυλα, είτε στον καρπό του χεριού σαν βραχιόλι. Καμμιά φορά φοριέται ακόμα και στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ώστε να μην σκοντάφτει ο κατοχός του.

“Μάρτη” δεν φορούσαν μόνο οι άνθρωποι. Σε σε κάποιες περιοχές της χώρας κρεμούσαν την κλωστή όλη τη νύχτα στα κλαδιά μιας τριανταφυλλιάς για να χαρίσουν ανθοφορία, ενώ σε άλλες περιοχές την έβαζαν γύρω από τις στάμνες για να προστατέψουν το νερό από τον ήλιο και να το διατηρήσουν κρύο. Σε άλλες περιοχές το φορούσαν μέχρι να φανούν τα πρώτα χελιδόνια, οπότε και το άφηναν πάνω σε τριανταφυλλιές, ώστε να τον πάρουν τα πουλιά για να χτίσουν τη φωλιά τους. Αλλού πάλι το φορούν ως την Ανάσταση, οπότε και το δένουν στις λαμπάδες της Λαμπρής για να καεί μαζί του.

Ο «Μάρτης» ή «Μαρτιά» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο εξαπλωμένο σε όλα τα βαλκάνια, λόγω της υιοθέτησής του από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι και το διατήρησαν. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, επειδή οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων συνήθιζαν να δένουν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.

images (1)«ΜΑΡΤΗΣ»

Είναι η συνήθεια να δένουν οι μητέρες στο χέρι ή στο πόδι των παιδιών τον λεγόμενο ένα κορδόνι από λευκό και κόκκινο νήμα, ώστε να τα προφυλάξουν από τις ακτίνες του μαρτιάτικου ήλιου, οι οποίες θεωρούνται πολύ επικίνδυνες. Ο ήλιος το Mάρτιο συνήθως καίει και μαυρίζει τα πρόσωπα των παιδιών. Η μαυρίλα όμως σήμαινε ασχήμια, προπάντων για τα κορίτσια που η παράδοση τα ήθελε άσπρα και ροδομάγουλα: «Οπόχει κόρη ακριβή, το Μάρτη ο ήλιος μη την ιδεί». Για να αποτρέψουν την επίδραση του ήλιου λοιπόν, έφτιαχναν και φορούσαν τον «μάρτη», ώστε να προστατεύσει τα πρόσωπα των παιδιών από τον ήλιο και να μην καούν, δηλαδή μια λινή κλωστή, άσπρη και κόκκινη, στριμμένη.

Συνηθίζεται να φοριέται μέχρι τέλος του μήνα. Ύστερα αφού τον βγάλουν, τον κρεμούν στις τριανταφυλλιές, ώστε να γίνουν τα μάγουλά τους κόκκινα σαν τριαντάφυλλα.

Οι Δρίμες του Μάρτη

Η παράδοση θεωρεί τις Δρίμες ως ημέρες επικίνδυνες. Θεωρούνται ως δαιμονικά όντα που τριγυρίζουν τον κόσμο τις τρεις πρώτες, τις τρεις μεσαίες και τις τρεις τελευταίες μέρες του Μάρτη, για να κάνουν κακό. Πιστεύεται πως ό,τι πλύνεις αυτές τις ημέρες θα λειώσει, όσα ξύλα και να κόψεις θα σαπίσουν, αν λουστείς θα πάθεις κακό. Γι’ αυτό ή αποφεύγουν ολότελα να πλύνουν τις μέρες αυτές ρούχα ή, αν πλύνουν, ρίχνουν στο νερό πέταλο, γιατί το σίδερο, όπως πιστεύεται, είναι γιατρικό και αποτρέπει τα δαιμόνια

[vsw id=”ol9u_oHtn9w” source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ
Η κατασκευή του “Μάρτη” είναι πολύ απλή. Χρειάζονται μόνο δύο κλωστές κεντήματος, μία κόκκινη και μία άσπρη. Κάνεις από έναν κόμπο στη μία άκρη της καθεμιάς, τη στερεώνεις κάπου με μια καρφίτσα και βάζοντάς την ανάμεσα στις παλάμες σου τη στρίβεις όσο γίνεται περισσότερο. Οταν στριφτεί καλά την κομπιάζεις και απ’ την άλλη άκρη της. Επαναλαμβάνεις με τη δεύτερη κλωστή. Οταν είναι έτοιμες oι στριμμένες τις πιάνεις μαζί -κόκκινη και άσπρη- και τις τεντώνεις. Σε μια στιγμή, τις αφήνεις απ’ τη μια άκρη και μπλέκονται από μόνες τους.

imagesΙΣΤΟΡΙΚΟ
Ο Μάρτης πήρε το όνομα του από το λατινικό όνομα του θεού Άρη (Mars = Άρης). Είναι ο πρώτος μήνας του ρωμαϊκού ημερολογίου και αντιστοιχεί με τον Ελαφηβολιώνα των Αρχαίων Ελλήνων.

Στο Bυζάντιο γιόρταζαν την πρώτη Μαρτίου με σπουδαίες δραστηριότητες. Ο μεγάλος λαογραφος Λουκάτος αναφέρει τα <χελιδονίσματα> που προέρχονται απο την αρχαιότητα. Την Πρώτη Μαρτίου οι μικροί έφτιαχναν ένα ομοίωμα χελιδονιού και τραγουδώντας το ανάλογο τραγούδι πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι για να μαζέψουν αυγά.

 

ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ
Η λαϊκή φαντασία έδωσε στο Μάρτιο ένα σωρό παρατσούκλια, όπως Ανοιξιάτης (γιατί είναι ο πρώτος μήνας της Άνοιξης), Γδάρτης, Παλουκοκάφτης Κλαψομάρτης, Πεντάγνωμος (για το ευμετάβλητο του καιρού), Βαγγελιώτης (λόγω της γιορτής του Ευαγγελισμού), Φυτευτής, και άλλα δηλωτικά της φυσιογνωμίας του, που έχουν σχέση με ιδιότητες ή πράξεις που του αποδίδονται.

Τα πιο πολλά από αυτά βρίσκονται μέσα στις παραδόσεις και τις παροιμίες που έπλασε ο λαός για να εξηγήσει τις απότομες μεταβολές του καιρού ή τις βαρυχειμωνιές που παρατηρούνται μέσα στο Μάρτη και που πάντα είναι επικίνδυνες για τη γεωργία και την κτηνοτροφία.

«Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκάφτης, τα παλιά παλούκια καίει, τα καινούργια ξεριζώνει».

στην οποία και χρωστάει τα παρατσούκλια γδάρτης και παλουκοκάφτης.

Για τις μεγάλες του παγωνιές λένε: «Τον Μάρτη χιόνι βούτυρο, μα σαν παγώσει μάρμαρο». Eνώ για την αντιμετώπιση του κρύου άλλες παροιμίες συμβουλεύουν:

«Φύλλα ξύλα για το Μάρτη να μην κάψεις τα παλούκια».

«Το Μάρτη φύλα άχερα μη χάσεις το ζευγάρι».

«Τσοπάνη μου την κάπα σου το Μάρτη φύλαγε την».

«Ο Αύγουστος για τα πανιά κι ο Μάρτης για τα ξύλα».

 

mak_devojceΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ
Το ίδιο φαινόμενο εξηγούν και άλλες παραδόσεις που αναφέρονται στη γυναίκα του Μάρτη.

Κάποτε οι μήνες αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο καθένας βρήκε μια γυναίκα που του άρεσε και την παντρεύτηκε. Ο Μάρτης δε φρόντισε το ζήτημα μόνος του και έβαλε προξενητάδες να του βρούνε μια γυναίκα. Εκείνοι του φέρανε μια κοπέλα η οποία ήταν τυλιγμένη με ένα μαντίλι και του είπαν ότι είναι πολύ όμορφη. Ευκολόπιστος όπως ήταν, την παντρεύτηκε.
Όταν όμως έμειναν μόνοι και έβγαλε το μαντίλι της, τι να δει; Δεν υπήρχε πιο άσχημη στον κόσμο!

Από τότε κάθε φορά που τη θυμόταν άστραφτε, βροντούσε, έβρεχε, έριχνε μπόρες, έκανε παγωνιές. Μόνο όταν ξεχνιόταν μερικές φορές, ηρεμούσε, γαλήνευε κι έκανε καλό καιρό!

Στη Μεσσηνία, λόγου χάρη, λένε ότι η γυναίκα που παντρεύτηκε ο Μάρτης, από μπροστά ήταν πολύ άσχημη, ενώ από πίσω ήταν πολύ όμορφη. Όταν ο Μάρτης τη βλέπει καταπρόσωπο κλαίει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως την κοιτάζει από τις πλάτες ευχαριστιέται και ο καιρός καλοσυνεύει.
Γι’ αυτό λέγεται και η παροιμία: «Ο Μάρτης πότε κλαίει και πότε γελάει».

Σε άλλες περιοχές η παράδοση θέλει το Μάρτη να έχει δύο γυναίκες, τη μια πολύ όμορφη και φτωχή και την άλλη πολύ άσχημη και πλούσια. Ο Μάρτης κοιμάται στη μέση και όταν γυρίζει κατά την άσχημη, κατσουφιάζει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως γυρίζει κατά την όμορφη, χαίρεται και γελάει, και ο καιρός είναι καλός. ζεστός με ήλιο. Τις περισσότερες φορές όμως γυρίζει κατά την άσχημη επειδή αυτή είναι η πλούσια που τρέφει και την φτωχή, την όμορφη.

Έτσι άλλωστε προτιμούν το Μάρτιο και οι χωρικοί, βροχερό, επειδή η σοδειά τους θα είναι καλύτερη. Άλλωστε το βεβαιώνουν και αρκετές παροιμίες.

«Μάρτης έβρεχε, θεριστής χαιρότανε».

«Μάρτης βρέχει; Ποτέ μην πάψει».

«Κάλλιο Μάρτης στις γωνιές παρά Μάρτης στις αυλές».

«Κάλλιο Μάρτης καρβουνιάρης παρά Μάρτης λιοπυριάρης».

«Μάρτης βροχερός θεριστής κουραστικός».

«Μάρτης κλαψής θεριστής χαρούμενος».

«Μάρτης πουκαμισάς δεν σου δίνει να μασάς».

«Σαν ρίξει ο Μάρτης μια βροχή κι Απριλης αλλη μία, να δεις κουλούρες στρογγυλές και πίττες σαν αλώνι».

και η πασίγνωστη, που είναι παραλλαγή της προηγούμενης:

«Σαν ρίξει ο Μάρτης δυο νερά κι Απρίλης άλλο ένα, χαράς σ’ εκείνο το ζευγά πόχει πολλά σπαρμένα».

 

 

Πηγή: http://edu.klimaka.gr

01/03/2015 0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Τι σημαίνει “Κούλουμα”;

written by Κατερίνα Μαντά

kitesΜια θεωρία θέλει τα κούλουμα να προέρχονται από την λατινική, λέξη «columna» –που σημαίνει κίονας, κολώνα– κι αυτό γιατί οι Αθηναίοι συνήθιζαν να γιορτάζουν την Καθαρή Δευτέρα στις «κολώνες», δηλαδή στις Στήλες του Ολυμπίου Διός, χωρίς φυσικά να ξεχνούν να πάρουν μαζί τους το χάρτινο σύνεργο του υπαίθριου παιχνιδιού, που τελικά επικράτησε ως έθιμο.

Ετυμολογικά για την λέξη «Κούλουμα» υπάρχουν πολλές εκδοχές ως προς την προέλευση και τη ερμηνεία. Ο πατέρας της ελληνικής λαογραφίας, Νικόλαος Πολίτης, υποστηρίζει ότι η λέξη προέρχεται από το λατινικό «cuuiulus», που σημαίνει αφθονία, αλλά και τέλος. Τα κούλουμα εκφράζουν, δηλαδή, τον επίλογο της Αποκριάς και παράλληλα την έναρξη της περιόδου της Σαρακοστής (σαράντα ημέρες για το Πάσχα).
Η Καθαρά Δευτέρα ονομάστηκε έτσι από τον χριστιανικό λαό και σημαίνει πνευματική και σωματική “κάθαρση”. Επίσης, μια άλλη εκδοχή είναι πως ονομάστηκε έτσι επειδή οι νοικοκυρές καθάριζαν τα σκεύη τους όλη μέρα από το φαγοπότι της αποκριάς.

Πηγή:hellenesonline.com

23/02/2015 0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Αποκριές: Τα πιο ενδιαφέροντα έθιμα

written by Ιωαννα Βλασση

carnival greeceΗ τελευταία Κυριακή της Αποκριάς σήμερα και χιλιάδες καρναβαλιστές παρελαύνουν για να διασκεδάσουν τον κόσμο που θα τους απολαύσει. Άραγε έχετε σκεφτεί ποτέ από πού προέρχονται όλα αυτά τα έθιμα και πώς συνηθίζουν να γιορτάζουν τις Απόκριες σε διάφορες περιοχές της χώρας;

Κατ’ αρχάς, η λέξη αποκριά σημαίνει το τέλος της κρεατοφαγίας, και προέρχεται από το λατινικό carnen levare, δηλαδή καρναβάλι. Οι απαρχές τους βρίσκονται στις διονυσιακές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και στα Σατουρνάλια των Ρωμαίων, που γίνονταν προς τιμήν του Θεού Κρόνου. Μάλιστα παλαιότερα πίστευαν ότι τα αποκριάτικα έθιμα έχουν τις ρίζες τους στα Λουπερκάλια των αρχαίων Ρωμαίων, που άρχιζαν στις 15 Φεβρουαρίου και γιόρταζαν τη γονιμότητα της γης και των ζώων. Οι Απόκριες όπως τις γνωρίζουμε σήμερα καθιερώθηκαν περί τα τέλη του 6ου αιώνα. Με την αρχή του Τριωδίου ο κήρυκας ανήγγειλε πως πλησιάζουν οι Απόκριες και ο κόσμος φρόντιζε να προμηθευτεί το απαραίτητο κρέας. Η πρώτη βδομάδα του Τριωδίου ονομάζεται Προφωνή, η δεύτερη Κρεατική και η τρίτη Τυρινή ή Μακαρονού.

Πώς γιορτάζουν το Καρναβάλι στις ελληνικές πόλεις;

Στο Γαλαξίδι υπάρχει το έθιμο με τα «αλευρομουτζουρώματα». Το απόγευμα της Καθαράς Δευτέρας οι ντόπιοι πετούν ο ένας στον άλλο αλεύρι και πολύχρωμη σκόνη, ενώ στη Θήβα λαμβάνει χώρα το έθιμο του βλάχικου γάμου. Πρόκειται για τη διακωμώδηση του γάμου, στον οποίο το ρόλο της νύφης παίζει ένας άντρας. Το έθιμο έφεραν οι Βλάχοι με ήρθαν από την περιοχή του Ασπροπόταμου στην Πίνδο στη Θήβα. Κατά τη διάρκεια του γάμου, διάχυτο είναι το χιούμορ, οι αισχρολογίες, οι φαλλοί αλλά και οι διάλογοι με βλάχικη προφορά μεταξύ των συμπεθέρων.

galajidi3

Στη Θράκη υπάρχει το έθιμο του Καλόγερου. Δύο καλόγεροι, η«Μπάμπω» με το 7μηνων παιδί της, 2 νύφες (τις υποδύονται πάντοτε νεαροί άντρες), 2 τσιγγάνοι και 2 χωροφύλακες. Η ιστορία έχει ως εξής: Ο ένας Καλόγερος ξαφνικά θέλει να νυμφευθεί και βρίσκει τη νύφη. Ο άλλος Καλόγερος – κουμπάρος τον σκοτώνει και η νύφη θρηνεί. Κάποια στιγμή ο Καλόγερος ανασταίνεται.

Στην Καστοριά την Κυριακή της Αποκριάς γίνονται οι Μπουμπούνες. Ενώ ένα ακόμη έθιμο ο  «Χασκάρης», αναφέρεται σε ένα παιχνίδι. Κάποιος δένει στην άκρη ενός πλάστη ένα αβγό και το γυρίζει από στόμα σε στόμα, ενώ όποιος καταφέρει να το αρπάξει πρώτος κερδίζει.

Στο Ρέθυμνο «κλέβουν τη νύφη». Αυτό συμβαίνει στα χωριά Μέρωμα και Μελιδώνι την Καθαρή Δευτέρα. Επίσης, αναβιώνει και το έθιμο του μουντζουρώματος.

Στη Σκύρο το έθιμο του Γέρου και της Κορέλας προσφέρει πολύ γέλιο στους θεατές.
Η μεταμφίεση του Γέρου περιλαμβάνει χοντρή μαύρη κάπα, άσπρη υφαντή βράκα και δεκάδες κουδούνια που μπορεί να φτάσουν ακόμη και τα 50 κιλά. Η ντάμα του η «Κορέλα» είναι ντυμένη με παραδοσιακή σκυριανή στολή και χορεύει συνεχώς γύρω του. Σύμφωνα με την παράδοση, το έθιμο προήλθε από κάποια θεομηνία, στην οποία σκοτώθηκαν όλα τα ζώα του νησιού. Ο τσοπάνης ζώστηκε τα κουδούνια των ζώων και κατέβηκε στο χωριό να ειδοποιήσει τους υπόλοιπους.

skiros_1

Στην Κάρπαθο στήνεται δημόσιο δικαστήριο ανήθικων πράξεων. Κάποιοι κάτοικοι προβαίνουν σε άσχημες χειρονομίες. Αμέσως, συλλαμβάνονται από και οδηγούνται στο Δικαστήριο ενώπιον του Καδή. Εκεί, τους απευθύνονται ξεκαρδιστικές κατηγορίες!

Στις Σέρρες, και συγκεκριμένα στο χωριό Εμμανουήλ Παπά την Καθαρά Δευτέρα αναβιώνει το έθιμο του Κούκασι. Κατά το έθιμο ανάβουν μια μεγάλη φωτιά. Στη συνέχεια, όλοι οι κάτοικοι του χωριού μαζεύονται γύρω από τη φωτιά, όπου γίνεται το “ξεμάτιαγμα”. Εκείνοι που ηγούνται του τελετουργικού και που θα κάνουν το ξεμάτιασμα, λένε με φωνή δυνατή και καθαρή: “Κούσασι, κούσασι, γέρο, παπα-γέρο. Να παμ’ στη θάλασσα, να γυρίσουμε απ΄ τη θάλασσα και ο… να πάρει την …”

Το έθιμο του Φανού γιορτάζεται στην Κοζάνη. Εκεί γιορτάζουν γύρω από τη φωτιά με πλούσια φαγητά, κρασί, χορό και πολύ τραγούδι, ενώ στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στο Σοχό, οι μεταμφιεσμένοι φορούν δέρματα από μαύρους τράγους και κρεμούν πάνω τους μεγάλα κουδούνια, ενώ το πρόσωπο τους καλύπτει μια πολύ εντυπωσιακή προσωπίδα.

Πηγή: εδώ 

Κείμενο: Ιωάννα Βλάσση

22/02/2015 0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... από την Α.Αδαμοπούλου

Σαν σήμερα γεννήθηκε… ο ηθοποιός Sidney Poitier

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Sidney Poitier 1Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ όποτε διαβάζω ή ακούω το όνομά του, μου έρχεται πάντα στο μυαλό ο καθηγητής Mark Thackeray της ταινίας «Στον Κύριό μας, Με Αγάπη» του 1967. Πρόκειται για έναν ηθοποιό ο οποίος κατάφερε να είναι πρωτοπόρος για την εποχή του. Ο λόγος για τον Sir Sidney Poitier – σημ.: ο τίτλος του Ιππότη του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας του αποδόθηκε το 1974.

Ο Sidney Poitier γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου του 1927 κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού των γονιών του στο Miami. Ο Reginald James Poitier κι η Evelyn ήταν ιδιοκτήτες μίας φάρμας στο νησί Κατ στις Μπαχάμες και βρέθηκαν στο Miami για να πουλήσουν τα προϊόντα τους. Ο Sidney γεννήθηκε πρόωρα και κινδύνευε να μην επιβιώσει, αλλά τελικά οι γονείς του παρέτειναν την παραμονή τους μέχρι η υγεία του να βελτιωθεί. Παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε ο Poitier στο Miami,  πράγμα που του έδωσε και την αμερικανική υπηκοότητα, μέχρι τα δέκα του μεγάλωσε στις Μπαχάμες – τότε βρετανική αποικία.

Σε ηλικία δεκαπέντε ετών επέστρεψε στο Miami για να μείνει με τον αδερφό του και στα δεκαεπτά μετακόμισε στη Νέα Υόρκη όπου ξεκίνησε να δουλεύει λάντζα και στη συνέχεια, χάρη σε μία πετυχημένη οντισιόν, κέρδισε μία θέση στο Αμερικανικό Θέατρο Νέγρων (σ.σ.: ξέρω, δεν είναι και πολύ εύηχο, αλλά δεδομένων των κοινωνικών συνθηκών τότε, έτσι λεγόταν!). Παρά όμως την προσδοκία για τις φωνητικές ικανότητες των Αφρο-Αμερικανών ηθοποιών για την εποχή, ο Poitier δε διέθετε το απαραίτητο «μουσικό αυτί», επομένως δυσκολευόταν στο τραγούδι. Αυτό, όμως, δεν τον σταμάτησε, αντίθετα τον «πείσμωσε» ώστε να βελτιώσει τις υποκριτικές του ικανότητες.

Sidney Poitier 4 Έτσι, το 1949 είχε καταφέρει να κερδίσει έναν κεντρικό ρόλο στην ταινία «No Way Out» του Joseph L. Mankiewicz. Το ρόλο του στην εν λόγω ταινία ακολούθησαν καλύτεροι και πολλά υποσχόμενοι ρόλοι, κάνοντας τον Poitier τον πρώτο Αφρο-Αμερικανό ηθοποιό που χαίρει τέτοιας μεταχείρισης, ενώ το 1958 ήταν υποψήφιος για το Oscar.
Το 1959 ο Poitier πρωταγωνιστεί στην παράσταση του Broadway «A Raisin in The Sun» και δύο χρόνια μετά το έργο μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη με τον ίδιο και πάλι στον κύριο ρόλο και με εξίσου μεγάλη επιτυχία. Η πρώτη του, όμως, πραγματικά μεγάλη στιγμή είναι το 1963 κι η ταινία «Lilies of the Fields» κι αυτό γιατί ο Poitier είναι επίσημα ο πρώτος ηθοποιός με Αφρικανική καταγωγή που κερδίζει την Ασημένια Άρκτο του Φεστιβάλ του Βερολίνου, μία Χρυσή Σφαίρα αλλά και Oscar Α’ Ανδρικού Ρόλου. Κι ενώ κανονικά αυτό θα έπρεπε να τον χαροποιήσει καθώς με τη βράβευσή του αναγνωριζόταν η αξία του, ο ίδιος ο Poitier φοβήθηκε πως ίσως του στερούσε σημαντικούς ρόλους στη συνέχεια.
Το 1965 δίνει μία αξέχαστη ερμηνεία στο πολεμικό δράμα «The Bedfrod Incident» και στην ταινία «A Patch of Blue» με συμπρωταγωνίστρια τη Shelley Winters («The Portrait of A Lady», 1996). Η μεγάλη του χρονιά, όμως, είναι το 1967, κι αυτό γιατί χάρισε στο σινεφίλ κοινό τρεις από τις πιο αξιόλογες δουλειές του:
– το «In The Heat of The Night», όπου ο Poitier υποδύθηκε τον Αφρο-Αμερικανό ντετέκτιβ Virgil Tibbs, που διεξάγει μία έρευνα δολοφονίας σε μία εχθρική προς τις άλλες φυλές πόλη του Mississipi. Η ταινία του Norman Jewison κέρδισε πέντε βραβεία Oscar, με εκείνο της Καλύτερης Ταινίας και του Α’ Ανδρικού Ρόλου για τον Rod Steiger να είναι δύο από αυτά. Ακολούθησαν άλλες δύο ταινίες, το «They Call me MISTER Tibbs!» το 1970 και το «The Organization» ένα χρόνο μετά, με τον Poitier να αναλαμβάνει και στις δύο το ρόλο του Tibbs.
Sidney Poitier 3– το «Guess Who’s Coming to Dinner» του Stanley Kramer, υποδυόμενος τον αρραβωνιαστικό της Katharine Houghton. Η ταινία για τα δεδομένα της εποχής, καθώς έθιγε το ζήτημα των διαφυλετικών σχέσεων και γάμων έλαβε απροσδόκητα καλές κριτικές. Ήταν, μάλιστα υποψήφια για Oscar καλύτερης ταινίας, ενώ η Katharine Hepburn κέρδισε το βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου ως η μέλλουσα πεθερά του Poitier.
– Το «To Sir, with Love», στο ρόλο του καθηγητή Mark Thackeray που περνώντας «από σαράντα κύματα» καταφέρνει να διδάξει στο σεβασμό και την αξιοπρέπεια στους μαθητές του. Η ταινία είναι ίσως κι από τις πιο χαρακτηριστικές στην καριέρα του Poitier.
Παρά το γεγονός πως οι ρόλοι αυτοί τον μετέτρεψαν σε ένα δυνατό όνομα στους κύκλους του κινηματογράφου, ο Poitier προβληματιζόταν και βρισκόταν σε δίλημμα. Από την άλλη δεν ήθελε να περιορίζεται στον ιδανικό Αφρο-Αμερικανό που προσπερνάει κοινωνικά και φυλετικά ζητήματα κι ήθελε μία μεγαλύτερη ποικιλία στις περσόνες που υποδυόταν, αλλά από την άλλη ήξερε πως οι ρόλοι αυτοί ήταν μία γροθιά στα ανωτέρω στερεότυπα.
Μέχρι το 1988 που κάνει ξανά την εμφάνισή του μπροστά από την κάμερα πρωταγωνιστώντας στο «Shoot to Kill», ο Poitier δραστηριοποιείται στη σκηνοθεσία («Uptown Saturday Night», 1974 με τον ίδιο και τους Bill Cosby και Harry Belafonte, «Let’s Do it Again», 1975, με συμπρωταγωνιστή τον Bill Cosby, «Stir Crazy», 1980 με τους Gene Wilder και Richard Pryor), ενώ ακόμη καταλαμβάνει κι εξέχουσες διακρίσεις και θέσεις σε διπλωματικό επίπεδο. Συγκεκριμένα, το 1974 χρίζεται Ιππότης του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (KBE) και το 1997 διορίζεται ως Πρέσβης στην Ιαπωνία για τις Μπαχάμες, θέση την οποία διατηρεί ακόμη και σήμερα.

Sidney Poitier - Oscar 2002Η τελευταία του ταινία ήταν το 2001 και το «The Last Brickmaker in America», η οποία γυρίστηκε για τηλεοπτική προβολή. Παρ’ όλα αυτά, μόνο «παρατημένη» δε θεωρείται η πορεία του κι η συμβολή του. Το 2002 παρέλαβε ένα τιμητικό Oscar για την ξεχωριστή του παρουσία στον κινηματογράφο και για την εκπροσώπηση της εν λόγω βιομηχανίας με αξιοπρέπεια. Τέλος, το 2014 κι ενώ παρουσίαζε μαζί με την Angelina Jolie το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας, η Jolie τον ευχαρίστησε για τη συμβολή του στο Hollywood δηλώνοντας επί λέξει «σου είμαστε όλοι υπόχρεοι».

Και ναι, του, είμαστε όλοι υπόχρεοι, καθώς έβαλε το δικό του «στίγμα» στην ιστορία του κινηματογράφου.

20/02/2015 0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... από την Α.Αδαμοπούλου

Σαν σήμερα γεννήθηκε… η Καναδή μουσικός Loreena McKennitt

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Σε κάποιους ίσως η θέα του ονόματος να μην είναι οικεία. Άλλοι πάλι, ίσως άρχισαν να ακούνε μέσα στο κεφάλι τους μελωδίες όπως αυτή:

Loreena-McKennittΌπως και να έχει, αξίζει τον κόπο να μάθουμε περισσότερα για τη Loreena McKennitt!
Η Loreena Isabel Irene McKennitt γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου του 1957 στην πόλη Morden της Manitoba στον Καναδά, με καταβολές από Ιρλανδία και Σκωτία. Αν κι όταν ήταν μικρή η McKennitt ήθελε να γίνει κτηνίατρος, τελικά η μουσική ήταν αυτή που την κέρδισε. Για την ακρίβεια μάλιστα η ίδια λέει πως μάλλον η μουσική τη διάλεξε παρά το αντίθετο. Συγκεκριμένα, όμως, η Κέλτικη μουσική είναι αυτή που της άσκησε και τη μεγαλύτερη επιρροή, οπότε και ξεκίνησε να μαθαίνει να παίζει κέλτικη άρπα, ενώ στη συνέχεια έμαθε να παίζει ακορντεόν και πιάνο. Αυτό που είναι επίσης ενδιαφέρον είναι πως προχώρησε σε υπαίθριες συναυλίες στο Toronto ώστε να μαζέψει χρήματα για το πρώτο της album.

Αυτό το πρώτο album έγινε πραγματικότητα του 1985 και κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Elemental». Στη συνέχεια ακολούθησαν το «To Drive the Cold Winter Away» δύο χρόνια μετά και το «Parallel Dreams» το 1989.
Το 1990 η McKennitt γράφει τη μουσική για το ντοκιμαντέρ καναδικής παραγωγής με τίτλο «The Burning Times», μία φεμινιστική εκδοχή για το θάνατο χιλιάδων γυναικών σε Ευρώπη κι Αμερική κατηγορούμενες για μαγεία. Την ίδια χρονιά η McKennitt πήρε το μουσικό θέμα του ντοκιμαντέρ και το ηχογράφησε ξανά για το album του 1991 με τίτλο «The Visit» – το οποίο στις ΗΠΑ ανακηρύχθηκε «χρυσός δίσκος» κι η McKennitt την επόμενη χρονιά κέρδισε το βραβείο Juno για το καλύτερο album παραδοσιακής μουσικής – και πλέον είναι γνωστό ως «Tango to Evora». Ερώτηση quiz: ποιο ελληνικό τραγούδι σας θυμίζει;

Σωστά! Εκεί βασίστηκε η Χάρις Αλεξίου κι έγραψε τους στίχους για το «Tango της Νεφέλης» το 1996!

Αυτό που παρέλειψα να πω για τη McKennitt στην αρχή είναι πως η ίδια, πριν από κάθε μουσικό της project, κάνει μία ενδελεχή έρευνα για το θέμα που θέλει να έχει το εκάστοτε album της. Κρατήστε αυτήν τη λεπτομέρεια κατά νου, θα σας χρειαστεί!

Το 1994, ένα χρόνο μετά την ευρωπαϊκή περιοδεία μαζί με τον Mike Oldfield, κυκλοφορεί το album «The Mask and The Mirror». Η έμπνευση για το album προήλθε από τα ταξίδια της στην Ισπανία και το Μαρόκο – και τις ενδιάμεσες στάσεις τις διαδρομής, όπως Πυρηναία και Γιβραλτάρ – και την έρευνά της σε θρησκευτικές πεποιθήσεις κι ιστορικά γεγονότα του 15ου αιώνα, καθώς και την επιρροή της κέλτικής περιφέρεις της Γαλικίας από το αραβικό στοιχείο. Αποτέλεσμα τα κομμάτια του album να είναι ένα «πάτρεμα» κέλτικης κι αραβικής μουσικής.Η δουλειά της επιβραβεύεται και πάλι με ένα βραβείο Juno.

Loreena McKennitt 6Το 1995 η McKennitt κυκλοφορεί ένα album που περιέχει πέντε τραγούδια κι έχουν χριστουγεννιάτικο χαρακτήρα και δύο χρόνια μετά έρχεται το «The Books of Secrets». Ο δίσκος γίνεται στην δύο φορές πλατινένιος, πωλούνται περίπου τέσσερα εκατομμύρια αντίτυπα ανά τον κόσμο και την ίδια χρονιά το Billboard βραβεύει τη McKennitt για τη διεθνής προσφορά της στη μουσική.
Λόγω ενός ατυχήματος, όπου χάθηκαν ο μνηστήρας της McKennitt, ο αδερφός του κι ένας κοντινός τους φίλος, η Loreena McKennitt ιδρύει το Cook-Rees Memorial Fund, δίνει τα έσοδα του live album στο οποίο δούλευε εκείνην την εποχή στο ίδρυμα και περιορίζει κατά πολύ εμφανίσεις κι εργασίες. Νέος δίσκος ξανά από τη McKennitt κυκλοφορεί το 2006 με τον τίτλο «An Ancient Muse». Η έμπνευση έρχεται από τα ταξίδια της σε Ελλάδα, Τουρκία, Μέση κι Άπω Ανατολή. Το album εντυπωσιάζει, πράγμα που το 2007 φέρνει τη McKennitt ανάμεσα στους υποψήφιους για Grammy για το Καλύτερο Σύγχρονο Album Παγκόσμιας Μουσικής.
https://www.youtube.com/watch?v=xRXiod3iShk

Loreena McKennitt 4Το 2008 ηχογραφεί και κυκλοφορεί το album «A Midwinter Night’s Dream», το οποίο είναι κάτι σαν επέκταση του «A Winter Garden: Five Songs for the Season» του 1995. Το 2009 και με αφορμή την περιοδεία της στη Μεσόγειο, η οποία περιλάμβανε στάσεις σε Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρο, Λίβανο, Ουγγαρία κι Ιταλία, κυκλοφορεί ένα διπλό album με τίτλο «A Mediterranean Odyssey». Στο πρώτο CD περιλαμβάνονται δέκα νέες ηχογραφήσεις που έγιναν στην περιοδεία κι είχε τον τίτλο «From Instabul to Athens». Το δεύτερο CD «The Olive and The Cedar» περιλάμβανε ηχογραφήσεις μεταξύ του 1994 και του 2006 με μία πιο μεσογειακή επιρροή.

Δύο χρόνια μετά έρχεται το album «The Wind that Shakes The Barley» (σημ.: δεν υπάρχει σχέση με την ομότιτλη ταινία του 2006 ). Ο δίσκος αποτελείται από εννέα παραδοσιακά κέλτικα τραγούδια, με τη McKennitt να δηλώνει πως «καμιά φορά κάποιος έχει την ανάγκη να επιστρέφει στις ρίζες του, να ξανανιώσει ό,τι είναι οικείο, ό,τι αγάπησε κι εξακολουθεί να αγαπάει». Στα πλαίσια μίας περιοδείας για την προώθηση του album, η McKennitt έδωσε μία συναυλία διάρκειας μίας ώρας στο γερμανικό ραδιοσταθμό SWR1 κι από αυτή «γεννήθηκε» το «Troubadours on the Rhine», το οποίο κι ήταν υποψήφιο για Grammy ως το Καλύτερο New Age album.

Αν κι η Loreena McKennitt έχει παρομοιαστεί με τους Enya, η μουσική της παραμένει ιδιαίτερη, καθώς η βάση της είναι οι παραδοσιακές και κλασσικές επιρροές. Κι ακόμη κι αν το είδος της μουσικής της δεν είναι και το πιο διαδεδομένο, παραμένει το γεγονός πως όσοι έτυχε να ακούσουμε έστω μία δημιουργία της, αυτή εντυπώθηκε στο μυαλό μας, νιώθοντας μία θαλπωρή κι ακόμη και μία αίσθηση μαγείας και μυστηρίου.

17/02/2015 0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... από την Α.Αδαμοπούλου

Σαν σήμερα γεννήθηκε… ο Έλληνας σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Κώστας Γαβράς 3Σήμερα η ενότητά μας είναι αφιερωμένη σε ένα δημιουργό με έντονο το πολιτικό στοιχείο στις ταινίες του και που αυτές έχουν γίνει αντικείμενο θαυμασμού και συζήτησης στους κινηματογραφικούς – κι όχι μόνο – κύκλους. Ο λόγος για τον… «δικό μας» Κώστα Γαβρά.
Ο Κώστας Γαβράς γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου του 1933 στα Λουτρά Ηραίας στην Αρκαδία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, η οικογένειά του ζούσε στην επαρχία της Πελοποννήσου κι έφτασε στην Αθήνα μετά από αυτόν. Λόγω των πολιτικών πεποιθήσεων του πατέρα του στάθηκε τροχοπέδη στις σπουδές του Κώστα Γαβρά στην Ελλάδα, καθώς κι η έκδοση βίζας για τις Ηνωμένες Πολιτείες – λόγω Μακαρθισμού – οπότε και μετά το σχολείο ταξίδεψε το 1951 στη Γαλλία για σπουδές στη Νομική.

Φαίνεται, όμως, πως ο νομικός κλάδος δεν ήταν η «κλίση» του Γαβρά, οπότε κι εγκατέλειψε αυτές τις σπουδές το 1956 για να σπουδάσει στην Εθνική Σχολή Κινηματογράφου στη Γαλλία (L’Institut Des Hautes Études Cinématographiques – IDHEC). Ολοκληρώνοντας αυτές τις σπουδές, ο Γαβράς εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη μαζί με τον Yves Allégret κι αργότερα ως Α’ βοηθός σκηνοθέτη για τους Jean Giono και René Clair. Η πρώτη του σκηνοθετική δουλειά ήρθε το 1965 με το «Διαμέρισμα Δολοφόνων» («Compartiment Tueuers»), μία ταινία μυστηρίου βασισμένη στο μυθιστόρημα του Γάλλου συγγραφέα Sébastien Japrisot.

Το 1967 προβάλλεται η ταινία «Shock Troops» με χρονικό πλαίσιο την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και πραγματεύεται την ιστορία μίας ομάδας της Γαλλικής Αντίστασης. Η ταινία φτάνει μόνο μέχρι το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο ίδιος ο Γαβράς δεν άρχισε να κάνει αίσθηση.
Κώστας Γαβράς - ΖΔύο χρόνια μετά έρχεται το «Ζ». Χωρίς να αναφέρονται τα επίμαχα ονόματα είναι φανερό πως η ταινία ακολουθεί την έρευνα του Χρήστου Σαρτζετάκη για τη δολοφονία του αριστερού βουλευτή της ΕΔΑ, Γρηγόρη Λαμπράκη. Η αξία της ταινίας ανεβαίνει κατακόρυφα και φτάνει μέχρι τα Oscars υποψήφια για τα βραβεία Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Διασκευασμένου Σεναρίου (βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Βασίλη Βασιλικού), Μοντάζ και Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, ενώ έφυγε νικήτρια στις δύο τελευταίες κατηγορίες.
Το 1973 ο Γαβράς χρησιμοποιεί άλλο ένα πολιτικό γεγονός ως έμπνευση για την «Κατάσταση Πολιορκίας». Βασισμένος στην απαγωγή του Dan Mitrione, ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της Αμερικανικής πρεσβείας στην Ουρουγουάη, ο Γαβράς απεικόνισε την πολιτική χειραγώγηση που ασκούσε η Αμερική στις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Πολιτικά, η ταινία βρήκε μπροστά της αρκετούς αντιπάλους, κατηγορώντας μάλιστα παραγωγούς και σκηνοθέτη για ψεύδη. Ακόμη κι έτσι, όμως, τίποτα δεν εμπόδισε το Γαβρά από το να κερδίσει τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας εκείνη τη χρονιά.

Κώστας Γαβράς - MissingΤο 1982 έρχεται άλλη μία ταινία εμπνευσμένη από το πολιτικό παρασκήνιο. Ο «Αγνοούμενος» βασίζεται στην πραγματική ιστορία του δημοσιογράφου Charles Horman, ο οποίος το 1973 απήχθη κατά το πραξικόπημα της Χιλής και στις έρευνες της γυναίκας του (Sissy Spacek) και του πατέρα του (Jack Lemmon) που τον αναζητούν. Ο Γαβράς σε αυτήν την ταινία, σκιαγραφεί τις εσωτερικές συγκρούσεις κυρίως του πατέρα του Horman ο οποίος καταρρακώνεται από το γεγονός πως το καθεστώς που υποστηρίζει μπορεί να οφείλεται για την απαγωγή – κι ίσως και το χαμό – του γιου του. Η ταινία συνάντησε πάλι πολιτικές αντιδράσεις και συγκεκριμένα ο Αμερικανός Πρέσβης της εποχής, Nathaniel Davis, κατηγόρησε το Γαβρά πως ένας χαρακτήρας της ταινίας είναι ο ίδιος – παρά το γεγονός πως το όνομα του Davis δεν αναφέρεται πουθενά – και κινήθηκε νομικά ζητώντας αποζημίωση, η οποία μήνυση στο τέλος απορρίφθηκε. Ο ίδιος ο Γαβράς όχι μόνο δε θορυβήθηκε, αλλά η δουλειά του ανταμείφθηκε και πάλι με το Oscar Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου και το Χρυσό Φοίνικα από το Φεστιβάλ των Καννών. Την ίδια χρονιά ο Γαβράς έγινε πρόεδρος της Γαλλικής Ταινιοθήκης μέχρι το 1987.

Επιβεβαιώνεται πλέον πως ο Γαβράς εμπνέεται από τα πολιτικά «παιχνίδια», τα διλήμματα που αντιμετωπίζει κάθε χαρακτήρας του ξεχωριστά και κάθε του ταινία το τονίζει, στήνοντας την πλοκή του κάθε φορά και σε διαφορετικά καθεστώτα. Και φυσικά επιβραβεύεται κι εδραιώνεται για τις δουλειές του. Το 1997 κάνει μία μικρή «παρέκκλιση» με το «Mad City». Εκεί ήρωες είναι ο Sam Baily (John Travolta) κι ο δημοσιογράφος Max Brackett (Dustin Hoffman). Ο Sam είναι ένας απελπισμένος άνθρωπος που, αφότου χάνει τη δουλειά του ως φύλακας σε μουσείο, κρατά όμηρους μία ομάδα μαθητών μαζί με τη δασκάλα του, τη διευθύντρια του μουσείου αλλά και τον ίδιο τον Brackett κι ο Brackett γίνεται η «φωνή» του Sam έξω από το μουσείο. Στην προκειμένη ταινία ο Γαβράς ασχολείται με μία διαφορετικού είδους χειραγώγηση. Εκείνη των ΜΜΕ, καθώς είναι εμφανής η προσπάθεια και των δύο πλευρών να διαμορφώσουν την εικόνα που θα μεταδοθεί προς τα έξω, είτε αυτή είναι αληθινή είτε όχι. Η ταινία βέβαια δεν είχε ιδιαίτερη απήχηση και προσωπικά θεωρώ ότι ίσχυσε το… «όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται»!

Κώστας Γαβράς - AmenΦτάνουμε στο 2002 και το συγκλονιστικό «Αμήν», το οποίο βασίζεται στο θεατρικό έργο του 1963 «The Deputy, A Christian Tragedy» και που τοποθετείται στην περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Εδώ η ταινία πραγματεύεται την ιστορία ενός αξιωματικού των SS, του Kurt Gerstein (Ulrich Tukur) όταν ανακαλύπτει πως οι εργασίες του για την απολύμανση του νερού και την εξάλειψη του τύφου δεν είναι για αυτούς τους σκοπούς, αλλά για την εξόντωση των Εβραίων από τους Ναζί στους θαλάμους αερίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τότε είναι που θα ενημερώσει τον τότε Πάπα Πίο ΙΒ’ (Marcel Iureş) για τα τεκταινόμενα και που θα βρει πόρτες κλειστές. Γιατί είναι συγκλονιστική η ταινία; Γιατί σου αποδεικνύει πως το Βατικανό – κι ίσως η εκκλησία γενικότερα – δεν κρύβει μόνο αρχαία συγγράμματα για να τα «χαλβαδιάζει» ο καθηγητής Λάνγκτον του Dan Brown! Και φυσικά πόσο σαθρά είναι τα θεμέλια της εκκλησίας. Η ταινία φυσικά «έλαμψε» στο Φεστιβάλ του Βερολίνου και στα βραβεία César.

Μέχρι το 2012 και το άκρως επίκαιρο «Κεφάλαιο» του, ο Γαβράς μας γεννά κι άλλους κινηματογραφικούς – κι όχι μόνο – προβληματισμούς με το «Τσεκούρι» το 2005 και το «Παράδεισος στη Δύση» το 2009.

Κώστας Γαβράς - The CapitalΣτο «Κεφάλαιο» ήρωας είναι ένα νεαρό και φιλόδοξο στέλεχος μίας από τις μεγαλύτερες γαλλικές τράπεζες ο οποίος γίνεται πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλός της. Οι φιλοδοξίες του, όμως, και το κυνήγι του χρήματος θα τον μεταμορφώσουν πλήρως, δίνοντας έτσι στο Γαβρά την ευκαιρία να θίξει τα μείζονα προβλήματα που δημιουργεί το ισχύον οικονομικό σύστημα και την επιρροή που αυτό ασκεί στην πολιτική, πράγμα που συνεπάγεται και την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Η αλήθεια είναι πως από το «Κεφάλαιο» ο Κώστας Γαβράς μοιάζει να είναι «ανενεργός» κινηματογραφικά. Αυτό, όμως, δε σημαίνει πως μένει και τελείως αμέτοχος, καθώς πολλές φορές έχει εκφραστεί δημόσια για τις πολιτικές εξελίξεις παγκόσμια, ενώ ουκ ολίγες φορές έχει αναφερθεί και στη χώρα της καταγωγής του. Κι αν μη τι άλλο, νομίζω πως μας κάνει περήφανους με την προσφορά του έξω από τα σύνορα της Ελλάδας.

12/02/2015 0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... από την Α.Αδαμοπούλου

Σαν σήμερα γεννήθηκε… η Mia Farrow

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Mia Farrow 2Καλημέρα και καλή εβδομάδα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε τη βδομάδα μας με άλλη μία εξέχουσα προσωπικότητα του σινεμά. Για σήμερα σας έχω μία γυναίκα με πλούσιο βιογραφικό, επαγγελματικό και στα πλαίσια της φιλανθρωπικής δραστηριότητας.

H Mia de Lourdes Villiers Farrow γεννήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου του 1945 στο Los Angeles κι είναι ένα από τα επτά παιδιά του σκηνοθέτη John Villiers Farrow και της Ιρλανδής ηθοποιού Maureen O’Sullivan. Το «ψώνιο» με την υποκριτική φάνηκε να το έχει από αρκετά νεαρή ηλικία, καθώς περιστασιακά έδινε μικρές παραστάσεις με ψεύτικα μαχαίρια κι εξίσου ψεύτικο αίμα για τα λεωφορεία που πραγματοποιούσαν τουριστικές περιηγήσεις στο Beverly Hills.

Η καριέρα της ξεκίνησε να γίνεται αρκετά γρήγορα επιτυχημένη, αρχής γενομένης με τη σειρά «Peyton Place» του 1964, ενώ ο ρόλος που την εκτόξευσε ήταν το 1967 ως Ρόζμαρι στο γνωστό θρίλερ «Το Μωρό της Ρόζμαρι» του Roman Polanski και με συμπρωταγωνιστή τον John Cassavetes. Η ταινία έγινε δέκτης θερμής αποδοχής από κοινό και κριτικούς, χαρακτηρίζοντάς της ως «must see» για τους φίλους των ταινιών τρόμου – συγκεκριμένα απέδωσαν αυτήν την απήχηση του «Μωρού της Ρόζμαρι» στη Farrow – κι η ίδια η Farrow βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα ως η Νέα Ηθοποιός της Χρονιάς. Είναι μία καλή «παρηγοριά», δεδομένου του γεγονότος πως όσο γύριζε την ταινία, ο τότε σύζυγός της, ο Frank Sinatra, κίνησε τις διαδικασίες για το διαζύγιό τους!

Mia Farrow & Dustin Hoffman - John & MaryΛίγο αργότερα κι ενώ το 1968 γυρίζεται η ταινία «Secret Ceremony» με συμπρωταγωνιστές τους Elizabeth Taylor Και Robert Mitchum, η Farrow είχε κληθεί να παίξει στην ταινία «True Girl» του Henry Hathaway. Όταν, όμως ο Mitchum αποκαλύπτει στη Farrow πως η συνεργασία της με τον Hathaway δε θα είναι εύκολη, εκείνη θα έρθεισε αντιπαράθεση με τον παραγωγό της ταινίας και τελικά θα αποχωρίσει από το project. Αντί για το «True Girl», πρωταγωνιστεί με τον Dustin Hoffman στο ρομαντικό δράμα «John and Mary», για το οποίο κερδίζει και μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα και BAFTA.

Το 1970 εμφανίζεται στις θεατρικές παραστάσεις του Λονδίνου κι η ερμηνεία της της εξασφαλίζει μία θέση στη Βασιλική Εταιρεία Σαίξπηρ κι είναι μάλιστα η πρώτη Αμερικανίδα ηθοποιός που γίνεται μέλος της Εταιρείας. Το 1974 έρχεται ο «Υπέροχος Gatsby» με συμπρωταγωνιστή τον Robert Redford κι η Mia Farrow εντυπωσιάζει ως Daisy Buchanan. Αργότερα πρωταγωνιστεί ως Peter Pan στην ομότιτλη τηλεταινία του 1976, στην κωμωδία «A Wedding» του Robert Altman το 1978 και το «Έγκλημα στο Νείλο» την ίδια χρονιά με πρωταγωνιστή τον Peter Ustinov στο ρόλο του Ηρακλή Πουαρό.

 
Mia Farrow & Woody AllenΦτάνουμε στη δεκαετία των ‘80s που γνωρίζει κι ξεκινά σχέση με τον Woody Allen, ο οποίος την καθιερώνει ως μούσα του, αρχής γενομένης με το «A Midsummer Night’s Sex Comedy» το 1982. Συνολικά ο Woody Allen δημιουργεί ρόλους για τη Mia Farrow για δεκατρείς ταινίες του, συμπεριλαμβανομένων των «Το Πορφυρό Ρόδο του Καΐρου» (1985), «Hannah and Her Sisters» (1986) – για την οποία ήταν υποψήφια για βραβείο BAFTA – και του «Husbands and Wives» (1992).

Η γνωστή ιστορία, όμως, με τον Allen να κατηγορείται από τη Farrow πως αποπλάνησε την υιοθετημένη τους κόρη λήγει άδοξα τόσο τη σχέση και τη συνεργασία της με το διάσημο σκηνοθέτη, ενώ ακόμη φαίνεται πως ήταν κι ένας λόγος να «κλείνουν» κάποιες πόρτες για τη Farrow. Από τότε, με εξαίρεση ταινίες όπως το «Widow’s Peak», η Farrow συμμετέχει πιο πολύ σε ανεξάρτητες παραγωγές και τηλεταινίες, ενώ το 1997 εκδίδει και την αυτοβιογραφία της με τίτλο «What Falls Away».
Δυνατό comeback για τη Farrow ήταν το 2006 και το remake της ταινίας του 1976 «Η Προφητεία». Και παρά το γεγονός πως η ταινία δεν έγινε αποδέκτης και των καλύτερων κριτικών, η ερμηνεία της Farrow ως η σατανική νταντά «κα Baylock» ήταν ίσως η μόνη που εκτιμήθηκε κι αξιολογήθηκε καλύτερα. Από εκεί κι ύστερα μετράει συμμετοχές στις ταινίες του Luc Besson «Ο Arthur κι οι Minimoys» καθώς και ρόλους σε κάποιες κομεντί, όπως «The Ex» και το «Dark Horse».

 

Πίσω από τις κινηματογραφικές κάμερες:Mia Farrow - Activism 3 Το φιλανθρωπικό έργο της Mia Farrow ξεκινά το 2000 κι η ευαισθησία της για τα παιδιά της Αφρικής την αναδεικνύει Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNICEF. Πιο συγκεκριμένα, συγκεντρώνει χρηματικούς πόρους για τα δικαιώματα αυτών των παιδιών, ενώ επίσης έχει ενεργή δράση στην αντιμετώπιση της πολιομυελίτιδας – πράγμα λογικό, αν αναλογιστεί κανείς πως κι η ίδια σε ηλικία εννέα ετών νόσησε κι εκείνη, γεγονός πως η ίδια λέει πως «έβαλε τέλος στα παιδικά μου χρόνια». Ακόμη, μεταξύ άλλων δράσεων συγχρηματοδοτεί καμπάνιες για την υποστήριξη των καταυλισμών στο Σουδάν το 2007 και το 2009 αναλαμβάνει την αφήγηση του ντοκιμαντέρ «As We Forgive» που αναφέρεται στους επιζώντες της γενοκτονίας στη Ρουάντα.

Για τη δράση της, η Farrow έχει γίνει δέκτης βραβείων, ενώ το περιοδικό Time την ανέδειξε το 2008 ως μία από τους ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο. Τέλος, σε λειτουργία είναι η ιστοσελίδα miafarrow.org μέσω της οποίας οι επισκέπτες μπορούν να ενημερώνονται για τις δράσεις της Farrow αλλά και να κάνουν τις δωρεές τους.
Mia Farrow 3Η Mia Farrow είναι σίγουρα μία προσωπικότητα η οποία έχει τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας και για τις πολυτάραχες ιστορίες αναφορικά με τη σχέση των παιδιών της με το Woody Allen – ακόμη δεν έχει ξεκαθαριστεί μάλιστα, αν ο γιος της, Ronan Farrow, είναι γιος του Allen ή του Sinatra. Θεωρώ, όμως πως έχει προσφέρει αρκετά στην κινηματογραφική ιστορία κι αξίζει να αναγνωριστεί το γεγονός πως δεν αναπαύεται στις δάφνες της, αλλά αντίθετα χρησιμοποιεί τη δύναμη του ονόματός της για να αλλάξει κάτι στον κόσμο.

09/02/2015 0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... από την Α.Αδαμοπούλου

Σαν σήμερα γεννήθηκε… ο Charles Dickens

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Charles Dickens 1Ποιος δεν έχει δει έστω μία κινηματογραφική μεταφορά της «Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας»; Ποιος δε έχει ακούσει για τον Όλιβερ Τουίστ ή τον Ντέιβιντ Κόπερφιλντ (όχι, δε μιλάω για το μάγο!); Και ποιος δε συγκινήθηκε από την ιστορία της Εστέλλα και του Πιπ; Μήπως ήρθε η ώρα να μάθουμε μερικά πράγματα παραπάνω για τον «πατέρα» όλων αυτών των εντυπωσιακών χαρακτήρων; Συμφωνώ, και σήμερα είναι η κατάλληλη μέρα!

Ο Charles John Huffam Dickens γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου του 1812 στο νησί Portsea κοντά στο Πόρτσμουθ κι ήταν ο δεύτερος στη σειρά από τα οκτώ παιδιά των John και Elizabeth Dickens. Ο πατέρας του Charles εργαζόταν στην Υπηρεσία Μισθοδοσίας του Ναυτικού. Η αμοιβή ικανοποιητική μεν, αλλά η κακή οικονομική διαχείριση οδήγησε πολλές φορές την οικογένεια στα όρια της φτώχειας, μέχρι που το 1824 ο John Dickens φυλακίστηκε για χρέη. Ο ίδιος ο Charles παράτησε το σχολείο σε ηλικία δεκαπέντε ετών για να δουλέψει σε διάφορες δουλειές, με τις συνθήκες εργασίας να είναι απάνθρωπες. Το γεγονός αυτό πιθανώς και να ενέτεινε το συγγραφικό του χαρακτήρα, καθώς σε όλα του τα έργα διαχέεται ο συναισθηματισμός κι η αντίθεση του Dickens στην κοινωνική ανισότητα, ειδικά στον αυτοβιογραφικό «Ντέιβιντ Κόπερφιλντ». Στο ενδιάμεσο, ο Dickens «ταξίδευε» με τα βιβλία του Tobias Smollett και του Henry Fielding, ενώ διάβαζε ξανά και ξανά τις «Χίλιες και Μία Νύχτες».

Charles Dickens 2Μία κληρονομιά από τη μεριά της μητέρας του ήταν η ευκαιρία ώστε να κλείσουν οι λογαριασμοί των χρεών του John Dickens κι ο ίδιος να αποφυλακιστεί. Ο Charles, όμως, αποκομμένος πλέον από τη σχέση με τον πατέρα του, ξεκίνησε να δουλεύει σε δικηγορικό γραφείο κι αργότερα ως στενογράφος στα δικαστήρια. Ζώντας όμως το νομικό σύστημα – και κυρίως τις αδικίες που έβλεπε – , άφησε σύντομα αυτή τη δουλειά και άρχισε να εργάζεται ως ανταποκριτής εφημερίδας. Μάλιστα έγινε γρήγορα γνωστός για την ακρίβεια και την ταχύτητά του στη μετάδοση των ειδήσεων.
Από το 1833 κι ύστερα η ενασχόληση του Charles Dickens ήταν μεταξύ δημοσιογραφίας και λογοτεχνίας, εκδίδοντας, μάλιστα τις ιστορίες του σε επεισόδια. Όπως έγινε όσο δούλευε στο νομικό κλάδο, έτσι κι ως δημοσιογράφος γνώρισε την πολιτική ζωή. Συνειδητοποίησε πως όλα ήταν «κομμένα και ραμμένα» στα μέτρα των ισχυρών, πράγμα για το οποίο έδειξε σθεναρά την εναντίωσή του, όντας επικριτικός στη δουλειά του. Ήταν όμως και το μόνο που μπορούσε να κάνει. Έτσι άρχισε να στρέφεται περισσότερο στη λογοτεχνία.

Η λογοτεχνία τον βοήθησε όχι μόνο να γίνει γνωστός – κάτι που έτσι κι αλλιώς αποζητούσε κι ο ίδιος – αλλά και να εδραιώσει τις θέσεις του στις κοινωνικές αδικίες. Το πρώτο του μυθιστόρημα ήταν «Τα Χαρτιά του Πίκγουικ» το 1836, στο οποίο με έδρα το Λονδίνο, δημιουργεί χαρακτήρες που ανταποκρίνονταν σε όσα είδε στη νομική και δημοσιογραφική του πορεία.

Charles Dickens - Oliver TwistΟι ιστορίες, όμως, που στην κυριολεξία «απογείωσαν τη συγγραφική καριέρα του Dickens ήταν ο «Όλιβερ Τουίστ» κι ο «Νίκολας Νίκλεμπι» το 1839. Σκιαγραφώντας με ακρίβεια τη ζοφερή καθημερινότητα των – απλών και φτωχών – Λονδρέζων, ο Dickens κατάφερε να «μιλήσει» στο αναγνωστικό κοινό.
Η φήμη του φτάνει και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου και ταξιδεύει το 1842 και μένει για ένα διάστημα πέντε μηνών. Η φήμη του αυτή, φυσικά, δεν τον εμπόδισε να θίξει τα «κακώς κείμενα» και της Αμερικανικής κοινωνίας, όπως τη δουλεία.
Δύο χρόνια μετά βλέπει το φως της δημοσιότητας η «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία», η διάσημη ιστορία του τσιγκούνη Εμπενίζερ Σκρουτζ και τη «μεταμόρφωσή» του σε καλόκαρδο φιλάνθρωπο. Εμμένοντας και πάλι στις κοινωνικές αδικίες, ο Dickens χρησιμοποιεί τα Χριστούγεννα για να εδραιώσει την πεποίθηση πως το «διάσημο» Χριστουγεννιάτικο πνεύμα θα έπρεπε να ζει όλο το χρόνο κι οι άνθρωποι να το αγκαλιάζουν κάθε στιγμή.

Το 1850 εκδίδεται ολοκληρωμένος ο αυτοβιογραφικός – όπως προείπα – «Ντέιβιντ Κόπερφιλντ», τον οποίο ο Ντίκενς ξεκίνησε να τον δημοσιεύει σε συνέχειες το 1849. Αφορμή για τον «Ντέιβιντ Κόπερφιλντ» στάθηκαν οι απάνθρωπες συνθήκες που συνάντησε την περίοδο που εργαζόταν για να ζήσει την οικογένειά του όσο ο πατέρας του ήταν στη φυλακή για τα χρέη του, ενώ η «συνέχεια» για να καταδείξει το άδικο νομικό σύστημα και τον εργασιακό «μεσαίωνα» που αντιμετώπισε ήταν ο «Ζοφερός Οίκος» το 1853 κι η «Μικρή Ντόριτ» το 1857.

Charles Dickens - Great ExpectationsΜια μικρή «στροφή» στο λογοτεχνικό έργο του Dickens είναι η «Ιστορία των Δύο Πόλεων» το 1859, με φόντο τη Γαλλική Επανάσταση. Έχοντας πρώτα μελετήσει εις βάθος τη συγκεκριμένη περίοδο, ο Dickens συνέθεσε μία ιστορία έρωτα, αποφασιστικότητας, θάρρους, αλλά και προδοσίας. Στη συνέχεια, το 1861, έρχονται οι «Μεγάλες Προσδοκίες», το οποίο για πολλούς παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με τον «Κόπερφιλντ», χρησιμοποιώντας μάλιστα παρόμοιο μοτίβο δράσης.

Η ευαισθησία του Dickens για τον αδύναμο δε φαινόταν μόνο στα έργα του, αλλά φρόντιζε να δραστηριοποιείται κι έξω από τις σελίδες αυτών. Μεταξύ πλήθους εράνων και φιλανθρωπικών δράσεων, μία από τις πιο γνωστές είναι εκείνη της ίδρυσης του «Urania Cottage» το 1847, μία πρωτοβουλία με την οποία δινόταν στέγη σε άστεγες γυναίκες. Επρόκειτο στην ουσία για μία πρωτοβουλία «επανένταξης» αυτών των γυναικών στην κοινωνία.

Ο Dickens άφησε την τελευταία του πνοή στις 9 Ιουνίου του 1870, με το διαχρονικό και συνάμα πάντα επίκαιρο έργο του να έχει γίνει ανάρπαστο και να προκαλεί δέος όχι μόνο στο αναγνωστικό κοινό αλλά και στους συγγραφικούς κύκλους.

07/02/2015 0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... από την Α.Αδαμοπούλου

Σαν σήμερα γεννήθηκε… η Βρετανίδα ηθοποιός Charlotte Rampling

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Charlotte Rampling - '60sΌπως βλέπετε επανήλθα στην ενότητά μας «Σα σήμερα…» για να γνωρίσουμε άλλη μία αξιόλογη Βρετανίδα ηθοποιό. Κάποιοι ίσως την αναγνωρίσατε από τον τίτλο κιόλας, κάποιοι άλλοι ίσως να σας θυμίζει κάτι από κάποια ταινία της, ή ακόμη κι από παλιές της φωτογραφίσεις ως μοντέλο… Ένας λόγος παραπάνω για να μάθουμε περισσότερα για τη Charlotte Rampling!
Η Tessa Charlotte Rampling γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου του 1946 στο Essex της Αγγλίας κι είναι κόρη της ζωγράφου Isabel Anne Gurteen και του Χρυσού Ολυμπιονίκη του στίβου (4×400 m) Godfrey Rampling. Η Rampling σπούδασε στην Ακαδημία Jean D’Arc στις Βερσαλλίες, καθώς και στο οικοτροφείο St. Hilda στο Bushey του Hertfordshire.

Έπειτα από ένα ρόλο – όπου δεν αναφερόταν το όνομά της σε μία ταινία του 1965 και μία ακόμη ταινία την επόμενη χρονιά, η Rampling συμμετείχε σ’ ένα επεισόδιο της δημοφιλούς σειράς της δεκαετίας του ’60 «Οι Εκδικητές» (σημ.: καμία σχέση με εκείνους της Marvel, μην μπερδεύεστε!), ρόλος που για πολλούς ήταν ο καταλύτης για την ανοδική πορεία της κινηματογραφικής καριέρας της στη Μεγάλη Βρετανία αλλά και στη Γαλλία.

Αυτό που κάνει πιο ξεχωριστή τη Charlotte Rampling είναι το γεγονός πως το επαγγελματικό της βιογραφικό βρίθει από αντιφατικούς ρόλους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως στους «Καταραμένους» του Luchino Visconti (1969) έπαιξε μία νεαρή γυναίκα που την έστειλαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ το 1974 στο «The Night Porter» έπαιξε μία πρώην κρατούμενη των στρατοπέδων συγκέντρωσης που συνάπτει σχέση με έναν πρώην φύλακα του στρατοπέδου.
Charlotte Rampling - Stardust MemoriesΤο ντεμπούτο της στην Αμερική έγινε το 1975 με την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του Raymond Chandler «Αντίο, Γλυκιά Μου», με συμπρωταγωνιστή τον Robert Mitchum («Scrooged», «Cape Fear») στο ρόλο του ντετέκτιβ Philip Marlowe. Την αμέσως επόμενη χρονιά ερμήνευσε την Irene Adler, τη θηλυκή «νέμεση» του Sherlock Holmes στην τηλεταινία «Sherlock Holmes in New York», και το 1980 ο Woody Allen την επέλεξε για το ρόλο της Dorrie στο «Stardust Memories», μίας από τις γυναίκες με τις οποίες είχε σχέση ο χαρακτήρας του Allen στην ταινία. Μάλιστα ο ίδιος ο Allen είχε πει για την επιλογή της Rampling: «Ήταν τέλεια για το ρόλο. Όμορφη, σέξι, και τόσο ενδιαφέρουσα, με μία αξιοπρόσεκτη νευρωτική ποιότητα».

Το 1982 η Rampling συμπρωταγωνιστεί στην «Ετυμηγορία» με τον Paul Newman σε σκηνοθεσία του Sidney Lumet . Η ίδια η Rampling ερμηνεύει τη Laura, τη φίλη του Frank Galvin (Paul Newman), με το χαρακτήρα της να εμφανίζεται μυστηριώδης και «σκοτεινός». H «Ετυμηγορία» εντυπωσιάζει, η ταινία φτάνει μέχρι τα Oscar ούσα υποψήφια σε πέντε κατηγορίες (μεταξύ άλλων σε εκείνες ΄για την Καλύτερη Ταινία και την Καλύτερη Σκηνοθεσία) κι η ίδια η Rampling προσθέτει άλλη μία δυνατή στιγμή στο βιογραφικό της.

Μέχρι τη δεκαετία των ‘00s που την πλησίασε ο François Ozon («8 Γυναίκες», «5×2»), η μεγαλύτερη συμμετοχή της Rampling είναι είτε σε τηλεταινίες και σειρές, είτε σε λιγότερο γνωστές παραγωγές, με μία από τις λίγες εξαιρέσεις να είναι ο ρόλος της στα «Φτερά της Αγάπης» το 1997. Κι αυτό γιατί μόλις το 2001, χρονιά που πέθανε η μητέρα της, η Rampling κατάφερε να συμβιβαστεί επιτέλους με την αυτοκτονία της αδερφής της, Sarah, το 1966.  Πιο «ανάλαφρη» πλέον από αυτό το «βάρος», η Rampling ήταν πια σε θέση να αναλάβει πιο «δύσκολες» δουλειές.

Charlotte Rampling - Swimming Pool 2Εκείνα τα χρόνια, λοιπόν, τη συναντούμε στο «I’ll Sleep When I’m Dead» του 2003 με συμπρωταγωνιστή τον Clive Owen και την ίδια χρονιά στην «Πισίνα» του Ozon. Πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ, με τη Rampling στο ρόλο της Sarah Morton, μίας συγγραφέως που επισκέπτεται στην εκδότριά της στη Γαλλία για να αφιερωθεί στο νέο της βιβλίο. Όταν η κόρη της εκδότριας της Morton φτάσει κι αυτή στη Γαλλία, τότε θα πυροδοτήσει μία σειρά εξελίξεων κι ένα έγκλημα. Η ταινία έκανε αίσθηση κυρίως στην Ευρώπη, φέρνοντάς τη στις υποψηφιότητες – μεταξύ άλλων – σε βραβεία του Φεστιβάλ των Καννών και στα βραβεία César, ενώ ακόμη θεωρήθηκε ως ένα «δυνατό» comeback της Rampling στα κινηματογραφικά τεκταινόμενα.

Στις πιο πρόσφατες δουλειές της τη συναντήσαμε στη «Δούκισσα» του 2008 ως τη μητέρα της Keira Knightley, στο ρομαντικό δράμα «Μη με Αφήσεις Ποτέ» του 2010, στο «Melancholia» του Lars Von Trier και στην τηλεοπτική σειρά «Dexter» το 2013. Τέλος αναμένεται να συμμετάσχει στη δεύτερη σαιζόν της σειράς «Broadchurch» του ITV, κρατώντας μάλιστα έναν σημαντικό ρόλο.
Σε στιγμές εξίσου σημαντικές ήταν η απόδοση του τίτλου της Αξιωματικού του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (OBE) το 2001, ενώ το 2002 έγινε μέλος της Λεγεώνας της Τιμής στη Γαλλία.
Εμείς εδώ δεν έχουμε παρά να περιμένουμε να την απολαύσουμε σε ακόμη περισσότερες αξιόλογες κινηματογραφικές – και τηλεοπτικές, γιατί όχι; – στιγμές!

05/02/2015 0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... από την Α.Αδαμοπούλου

Σαν σήμερα γεννήθηκε… ο Ιρλανδός συγγραφέας James Joyce

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

James Joyce 1Καλημέρα και καλή εβδομάδα, φίλοι μου! Η ενότητα «Σα σήμερα…» επανέρχεται δυναμικά κι ξεκινά την εβδομάδα με άλλη μία προσωπικότητα η οποία χάραξε τη δική της ξεχωριστή πορεία στη λογοτεχνία. Ο λόγος για το συγγραφέα του – διαχρονικού πλέον – «Οδυσσέα», James Joyce.

Ο James Augustine Aloysius Joyce γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου του 1882 στο Δουβλίνο κι ήταν ο μεγαλύτερα από τα – συνολικά – δέκα παιδιά του John Stanislaus Joyce και της Mary Jane Murray. Ενώ η οικογένεια ανήκε στη μεσαία τάξη, ο εθισμός του πατέρα του Joyce στο αλκοόλ κι η κακή οικονομική διαχείριση την οδήγησαν στην πτώχευση. Στην αρχή όλα αυτά στάθηκαν εμπόδιο στην εκπαίδευση του James Joyce, αλλά τελικά κατάφερε το 1898 να σπουδάσει αγγλικά, γαλλικά κι ιταλικά στο University College του Δουβλίνου, ενώ παράλληλα έγραφε κριτικές θεατρικών και βιβλίων, πράγμα που τον ενσωμάτωσε στους αντίστοιχους κύκλους. Μάλιστα όταν διάβασε το «Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι Νεκροί» του Ερρίκου Ίψεν, έγραψε μία διθυραμβική κριτική κι εν συνεχεία ένα γράμμα στον ίδιο τον Ίψεν, ο οποίος και του απάντησε με τις ευχαριστίες του.

Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στο Δουβλίνο το 1902, ο Joyce αποφάσισε να σπουδάσει Ιατρική στο Παρίσι, την οποία κι εγκατέλειψε σύντομα, καθώς έβρισκε δύσκολη την γαλλική ιατρική ορολογία. Έμεινε στη Γαλλία μέχρι το 1903, οπότε κι επέστρεψε στο Δουβλίνο όταν έμαθε πως η μητέρα του έπασχε από καρκίνο.
James Joyce 6Μετά το θάνατο της μητέρας του, το 1904, ο Joyce έγραψε και δημοσίευσε το δοκίμιο «Το Πορτραίτο του Καλλιτέχνη», το οποίο, όμως δε βρήκε ανταπόκριση για έκδοση, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να γράφει και το μυθιστόρημα «Stephen o Ήρωας», το οποίο τελικά άφησε ανολοκλήρωτο.
Το 1904 γνώρισε κι ερωτεύτηκε τη Nora Barnacle. Την ίδια χρονιά ο Joyce κι η Nora Barnacle μετακόμισαν στη Ζυρίχη και στη συνέχεια στην Τεργέστη, όπου κι έζησαν για περίπου δεκαέξι χρόνια, ενώ ο Joyce επισκεπτόταν το Δουβλίνο περιοδικά.

Το 1914 κι όσο μαινόταν ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Joyce ολοκλήρωσε τους «Δουβλινέζους», μία συλλογή ποιημάτων την οποία ο συγγραφέας είχε ξεκινήσει το 1904, αλλά δέκα χρόνια μετά κατάφερε να εκδώσει. Στα ποιήματά του ο Joyce παρουσίαζει μία κοινωνία κι ανθρώπους «υπό διάλυση», με έντονες τις υπαρξιακές τους αναζητήσεις., ενώ ακόμη δείχνει την αντίθεσή του στην Εκκλησία – είχε απαρνηθεί τον καθολικισμό σε ηλικία μόλις δεκαέξι ετών. Παράλληλα την ίδια χρονιά ο Joyce ξεκίνησε να εργάζεται πάνω στο σημαντικότερο ίσως έργο του, τον «Οδυσσέα».
Ο κατά βάση αυτοβιογραφικός «Stephen ο Ήρωας» ξαναγράφεται κι ολοκληρώνεται με τον τίτλο «Το Πορτραίτο ενός Καλλιτέχνη» και τελικά δημοσιεύεται για πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη λίγο πριν εκπνεύσει το 1916, ενώ λίγους μήνες μετά εκδίδεται και στο Λονδίνο.
Η πρώτη του δουλειά γράφοντας κριτικές για θεατρικά έργα τον βοήθησε να γράψει το δικό του θεατρικό έργο με τίτλο «Οι Εξόριστοι» το 1914, μόνο που δεν είδε το φως της δημοσιότητας πριν το 1918. Πρόκειται για ένα δραματικό ερωτικό τρίγωνο με επιρροή από τον Ίψεν και έχοντας σε κάποια σημεία αυτοβιογραφικά στοιχεία. Η αλήθεια είναι πως τότε οι «Εξόριστοι» δεν κατάφεραν να κερδίσουν το κοινό περισσότερο από τα μυθιστορήματα του Joyce, ενώ μόλις το 1970 κατάφερε να γίνει επιτυχία από τον Harold Pinter.

James Joyce 7Φτάνουμε στο 1921, χρονιά που ο Joyce ολοκληρώνει τον «Οδυσσέα» του κι ο οποίος εκδίδεται την επόμενη χρονιά ανήμερα των γενεθλίων του. Το κοινό, βέβαια είχε αρχίσει ήδη να προετοιμάζεται για αυτό, καθώς από το 1918 και με τη βοήθεια του Αμερικανού ποιητή Ezra Pound, αποσπάσματα του «Οδυσσέα» δημοσιεύονταν στο περιοδικό The Little Review. Πρόκειται για μία μοναδική ημέρα της ζωής του Λίοπολντ Μπλουμ, στην ιστορία του οποίου εκτός από παραλληλισμούς με πρόσωπα και καταστάσεις του γνωστού Ομηρικού έπους ενσωματωμένα στη σύγχρονη ιρλανδική ζωή, είναι έντονη η χρήση της κλασσικής μυθολογίας αλλά και της φιλοσοφίας. Ο «Οδυσσέας» είναι ίσως η μεγαλύτερη κληρονομιά που άφησε ο Joyce στη λογοτεχνία του 20ου αιώνα.

Μετά τον «Οδυσσέα» κι αφότου πέρασε ένας χρόνος «ανάπαυσης» ο Joyce ξεκίνησε να γράφει το τελευταίο του έργου, το «Ξύπνημα του Φίνεγκαν». Έπειτα από πολλές καθυστερήσεις , στις οποίες συμπεριλαμβάνεται κι ο θάνατος του πατέρα του Joyce το 1930, το «Ξύπνημα του Φίνεγκαν» εκδόθηκε το 1939. Το βιβλίο έγινε δέκτης αμφιλεγόμενων κριτικών, εξαιτίας του ονειρικού συνειρμού πάνω στον οποίο ήταν δομημένο το έργο, ενώ είναι αξιοπρόσεκτο το γεγονός πως ο Joyce δημιούργησε μία νέα γλώσσα για το βιβλίο, μία γλώσσα που από πολλούς θεωρείται «μοναδική και ταυτόχρονα οικουμενική.
Ο James Joyce πέθανε στις 13 Ιανουαρίου του 1941 στη Ζυρίχη όπου και θάφτηκε, αφήνοντας πίσω του ένα έργο το οποίο ακόμη απασχολεί λογοτέχνες, κριτικούς, και φυσικά το ίδιο το αναγνωστικό κοινό.

02/02/2015 0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... από την Α.Αδαμοπούλου

Σαν σήμερα γεννήθηκε… η Vanessa Redgrave

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Vanessa Redgrave 2Σήμερα η ενότητά μας είναι αφιερωμένη σε μία μεγάλη κυρία του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης. Σε μία γυναίκα που διέπρεψε όχι μόνο στην καριέρα της, αλλά και στην πολιτική δράση – όλο πνεύματα «αντιλογίας σας παρουσιάζω, λέτε να το κοιτάξω αυτό; Α, κι η οποία – ανήκουστο για κάποιους – αρνήθηκε μέχρι και τον τίτλο των Διοικητών του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Εν ολίγοις… αρνήθηκε να είναι η Dame Vanessa Redgrave! Αλλά ας δούμε τη ζωή της σιγά σιγά.

Η Vanessa Redgrave γεννήθηκε στο Greenwich του Λονδίνου στις 30 Ιανουαρίου του 1937 κι οι γονείς της, ο Sir Michael Redgrave κι η Rachel Kempson ήταν επίσης ηθοποιοί. Και μάλλον η μοίρα της, όσον αφορά ποιο μονοπάτι θα ακολουθούσε στη ζωή της, ήταν φανερή από την πρώτη στιγμή για τον Laurence Olivier. Βλέπετε εκείνην την περίοδο, ο Olivier κι ο πατέρας της Vanessa συμπρωταγωνιστούσαν στη θεατρική παράσταση «Άμλετ» του Σαίξπηρ. Τη μέρα της γέννησης της Vanessa, λοιπόν, ο Olivier ανακοίνωσε στο κοινό της παράστασης πως ο Λαέρτης (τον υποδυόταν ο Sir Michael Redgrave) απέκτησε μία κόρη. Μάλιστα και τα μικρότερα αδέρφια της Vanessa, Lynn και Corin, έγιναν εξίσου καταξιωμένοι ηθοποιοί. Τι σου είναι το γονίδιο, τελικά…!

Μετά τις σπουδές της στην υποκριτική στο Central School of Speech and Drama του Λονδίνου, η Vanessa Redgrave έπιασε σχεδόν αμέσως δουλειά, με την πρώτη της δουλειά να είναι στο θέατρο συμπρωταγωνιστώντας με τον αδερφό της, τον Corin, ενώ την ίδια χρονιά εμφανίστηκε μαζί με τον πατέρα της στην ταινία «Behind the Mask». Την επόμενη χρονιά παίζει με τον Laurence Olivier, τον Albert Finney Και την Edith Evans στον «Κοριολάνο».

Vanessa Redgrave 3Από εκεί κι ύστερα η πορεία της Vanessa Redgrave γίνεται ένα ταξίδι συνεχών επιτυχιών σε θέατρο και σινεμά. Επί σκηνής έλαμψε ως Ροζαλίντα στο «Όπως σας Αρέσει», ως Jean Brodie στο «The Prime of Miss Jean Brodie». Μέσα σε τέσσερις δεκαετίες κέρδισε τέσσερα θεατρικά βραβεία Evening Standards ως Καλύτερη Ηθοποιός, ενώ το 1984 της απονεμήθηκε και το Βραβείο Laurence Olivier ως Ηθοποιός της Χρονιάς για το «The Aspern Papers». Σε πιο πρόσφατες δουλειές, θα αναφέρουμε ενδεικτικά το 2010, οπότε και δέχθηκε διθυραμβικές κριτικές ως Daisy Werthan στο «Driving Miss Daisy» με συμπρωταγωνιστή τον James Earl Jones, κερδίζοντας και μία υποψηφιότητα Tony Α’ Γυναικείου Ρόλου.

Στο σινεμά από τις πιο αξιομνημόνευτες ερμηνείες της απαριθμούμε εκείνες της Ισιδώρας Ντάνκαν στην «Isadora» του 1968, της Μαρίας Στιούαρτ στην ταινία «Mary, Queen of Scotts» όπου συμπρωταγωνίστησε με τον Timothy Dalton το 1971, της Julia στην  ομότιτλη ταινία του 1977 και της Olive Chancellor στο «The Bostonians». Και μια που είπα για τη «Julia»… ήταν η ταινία που τελικά της χάρισε μία Χρυσή Σφαίρα και το Oscar Β’ Γυναικείου Ρόλου, ερμηνεύοντας τη φίλη της συγγραφέα Lillian Hellman (Jane Fonda) η οποία, προκειμένου να στηρίξει το αντιφασιστικό κίνημα, έκλεβε χρήματα των Ναζί. Την  ίδια χρονιά και πριν τη «Julia», η Redgrave είχε χρηματοδοτήσει την παραγωγή του ντοκιμαντέρ «The Palestinian» – δε χρειάζεται να πω τι πραγματευόταν εκείνην την περίοδο το ντοκιμαντέρ, είναι αυτονόητο! Το ντοκιμαντέρ έγινε κόκκινο πανί για τους Εβραίους με διαδηλώσεις εναντίον της Redgrave έξω από το θέατρο όπου γινόταν η απονομή των Oscar. Η Redgrave αντί να φοβηθεί ή να περιοριστεί σ’ ένα απλό «ευχαριστώ», είπε τα εξής επί λέξει:

Vanessa Redgrave - Oscar, Julia«Αγαπητοί μου συνάδερφοι, σας ευχαριστώ πολύ για αυτή την τιμή που κάνετε στη δουλειά μου. Νομίζω ότι η Τζέιν Φόντα και εγώ έχουμε κάνει την καλύτερή μας δουλειά και νομίζω ότι αυτό οφείλεται εν μέρει στο σκηνοθέτη μας Φρεντ Τσίνεμαν. Και επίσης πιστεύω ότι οφείλεται εν μέρει στο ότι πιστέψαμε και πιστεύουμε σε αυτό που εκφράζουμε–δύο ανάμεσα σε εκατομμύρια που έδωσαν τη ζωή τους και ήταν προετοιμασμένοι να θυσιάσουν τα πάντα στο αγώνα ενάντια στο φασισμό και τη ρατσιστική ναζιστική Γερμανία. Και σας χαιρετώ και σας τιμώ και νομίζω ότι θα πρέπει να είστε πολύ περήφανοι που τις τελευταίες εβδομάδες σταθήκατε ακέραιοι και δεν επιτρέψατε σε μια ομάδα σιωνιστών χούλιγκαν να σας τρομάξουν, των οποίων η συμπεριφορά είναι μια προσβολή προς όλους τους Εβραίους από όλο τον κόσμο και του μεγάλου και ηρωικού αγώνα τους ενάντια στο φασισμό και την καταπίεση. Σας χαιρετώ και σας ευχαριστώ και υπόσχομαι ότι θα συνεχίσω να μάχομαι για πάντα ενάντια στον αντισημιτισμό και στο φασισμό.»

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ στη δήλωση δε βλέπω πουθενά αντισημιτικές απόψεις στη δήλωση της Redgrave. Παρ’ όλα αυτά, η δήλωση αυτή είναι ακόμη μήλον της έριδος για πολλούς…

Στο προκείμενο!

Η «Julia» εννοείται πως δε στάθηκε εμπόδιο στην κινηματογραφική καριέρα της Redgrave. Αντίθετα, το «The Bostonians» ακολούθησε το «Howard’s End», το οποίο της χάρισε άλλη μία υποψηφιότητα για Oscar το 1992, η «Επικίνδυνη Αποστολή», η «Κα Dalloway», το «Κορίτσι που Άφησα Πίσω», η «Εξιλέωση» – η Briony σε προχωρημένη ηλικία, εάν ενθυμείστε! – , ο «Κοριολάνος» και ο πιο πρόσφατος «Butler».

Σε σύνολο για τη δουλειά της η Redgrave μετρά μεταξύ άλλων υποψηφιότητες και βραβεύσεις σε Χρυσές Σφαίρες, BAFTA, Emmy, Tony, τις οποίες αν κάτσω να σας τις απαριθμήσω μία προς μία, θα με «γειώσετε»!

Vanessa Redgrave - 4 generationsΑυτό που είναι επίσης ενδιαφέρον να αναφέρω είναι πως η υποκριτική πέρασε και στις επόμενες γενεές. Εκτός από τα αδέρφια της που αναφέραμε στην αρχή, ηθοποιοί έγιναν κι οι δύο κόρες της από το γάμο της με τον Tony Richardson, Joely και Natasha (η οποία σκοτώθηκε σε ηλικία 45 ετών σε ατύχημα με σκι το Μάρτιο του 2009), ενώ ο γιος της από το δεύτερο γάμο της με τον Ιταλό ηθοποιό Franco Nero, Carlo Gabriel Redgrave Nero, έγινε σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Θα έλεγε κανείς πως πρόκειται για ένα καλό είδος… νεποτισμού!

Η Redgrave, τέλος, σημειώνει ενεργό δράση στα πολιτικά και κοινωνικά θέματα. Μέσα από μία πολύ μεγάλη λίστα, θα επιλέξω την εκλογή της ως Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNICEF το 1995, ενώ το 2004 ίδρυσε μαζί με τον Corin το κίνημα «Peace and Progress Party» ως εναντίωση στον πόλεμο του Ιράκ.

Ενώ το 1967 της απονεμήθηκε ο τίτλος της Διοικητή του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, φημολογείται έντονα πως απαρνήθηκε τον τίτλο της Dame.

Δεν ήταν ποτέ η ηθοποιός που απασχολούσε το life style καθεστώς κι η κάθε της κίνηση, επαγγελματική ή ακτιβισμού, ήταν πάντα επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Εμείς απλά να ευχηθούμε να μας αφιερώσει άλλες τόσες κινήσεις!

30/01/2015 0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... από την Α.Αδαμοπούλου

Σαν σήμερα γεννήθηκε… ο Αμερικανός ζωγράφος Jackson Pollock

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Jackson Pollock 3Επανήλθαμε και πάλι για να γνωρίσουμε καλύτερα μία ιδιαίτερη προσωπικότητα της τέχνης, και πιο συγκεκριμένα της ζωγραφικής. Σαν σήμερα, 28 Ιανουαρίου, το 1912 γεννήθηκε στο Wyoming των Ηνωμένων Πολιτειών ο Jackson Pollock, ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους και συνάμα αξιοπρόσεκτους για τη δουλειά τους ζωγράφους. Κι αυτό γιατί ο Pollock ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους τους ρεύματος του αφηρημένου εξπρεσιονισμού*.

Το όνομα «Pollock» προήλθε από τους γείτονες του πατέρα του Jackson, LeRoy, οι οποίοι τον υιοθέτησαν όταν οι γονείς του LeRoy McCkoy πέθαναν. Λόγω του επαγγέλματος του LeRoy Pollock – αγρότης και μετέπειτα τοπογράφος της κυβέρνησης- , η οικογένεια αναγκαζόταν συχνά να μετακομίζει. Το 1929 κι ακολουθώντας τον αδερφό του, Charles, ο Jackson κατέληξε στη Νέα Υόρκη, όπου και σπούδασε κοντά στον Thomas Hart Benton ζωγραφική στο Art Students League, όπου σύντομα ανέπτυξε το δικό του χαρακτήρα για τους πίνακές του. Αυτή του η «ανεξαρτησία» οδήγησε σε μία καλοκαιρινή περιοδεία στις δυτικές πολιτείες μαζί με τον Benton κι έναν ακόμη συμφοιτητή του.

Κατά τη μεγάλη κρίση του 1938, ο Pollock είχε ήδη αρχίσει να εθίζεται στο αλκοόλ, ενώ το 1943 άρχισε να στρέφεται στην ψυχοθεραπεία για να καταπολεμήσει την κατάθλιψη. Επηρεασμένος από τον Carl Jung, ο Pollock μέσα από τους πίνακές του αναζητούσε τη διέξοδο, αποτυπώνοντας, μάλιστα αυτήν την επιρροή.

Jackson Pollock 1Εκείνη τη χρονιά περίπου ήρθε κι η εξέλιξη του Pollock, όταν η Peggy Guggenheim, ανιψιά του ιδρυτή του Κέντρου Guggenheim, Solomon, του έδωσε το εισιτήριο για να εκθέσει στο Μουσείο τα έργα του. Είχε ενθουσιαστεί από τη νέα τεχνική που ανέπτυξε ο Pollock για τους πίνακές του, το dripping. Σύμφωνα με αυτήν την τεχνική, το χρώμα έπεφτε ακανόνιστο πάνω στον καμβά, δημιουργώντας έτσι μία σχεδόν γεωμετρική δομή. Το dripping ήταν μία τεχνική που κανένας άλλος ζωγράφος δεν κατάφερε να εφαρμόσει στα έργα του, πράγμα που έδινε αυτή τη μοναδικότητα σε εκείνα του Pollock, καθώς αποτύπωναν ακόμη περισσότερο τον ψυχισμό του Pollock εκείνη τη στιγμή. Γι’ αυτό και τότε, το περιοδικό TIME του «κόλλησε» το παρατσούκλι «Jack the Dripper». Για την τεχνική του ο Pollock έλεγε «προτιμώ να ζωγραφίζω σ’ έναν μεγάλο καμβά στο πάτωμα. Δουλεύει όλο μου το κορμί, μπορώ να μπω μέσα στον πίνακα, να γίνω μέρος του.»

Jackson Pollock & Lee KrasnerΤον Οκτώβριο του 1945, ο Pollock παντρεύεται την επίσης ζωγράφο Lee Krasner κι εγκαθίστανται στη νότια ακτή του Long Island, με την οικονομική βοήθεια της Peggy Guggenheim. Η Krasner δούλευε για να ζήσουν, ενώ ο Pollock χανόταν στο ατελιέ του με τις ώρες για να τελειοποιήσει την τεχνική του.

Το απόγειο της δόξας του Pollock ήταν από το 1947 έως το 1950, με τα μέσα και το κοινό να παραληρούν για το ζωγράφο που εντυπωσιάζει «στάζοντας μπογιές». Από το 1951 και μετά, όμως, ο Pollock εγκαταλείπει το dripping, γυρνάει σε πιο σκοτεινές απεικονίσεις, είναι πιο εμφανείς οι φιγούρες στους πίνακες, ενώ οι εκθέσεις του είναι πλέον πιο εμπορικές. Οι συλλέκτες άρχισαν να πιέζουν ασφυκτικά για τα έργα του, πράγμα που τον κάνει να βυθιστεί περισσότερο στο αλκοόλ.

No. 16, 1948Το 1955 ο Pollock ζωγράφισε δύο τελευταίους πίνακες, ενώ την επόμενη χρονιά στράφηκε στη γλυπτική χρησιμοποιώντας σύρμα, πηλό και γάζες. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, ο Pollock και μία κοπέλα, η Edith Metzger, σκοτώθηκαν σε αυτοκινητικό δυστύχημα, ενώ εκείνος οδηγούσε υπό την επήρρεια του αλκοόλ. Από το δυστύχημα επέζησε η Ruth Kligman, ζωγράφος κι ερωμένη του Pollock. H Lee Krasner διαχειρίστηκε την περιουσία του Pollock και διατήρησε ζωντανή τη φήμη του άντρα της.

Το χαρακτήρα του Jackson Pollock τον γνώρισα πρώτη φορά το 2000 στη βιογραφική ταινία «Pollock» με πρωταγωνιστές τους Ed Harris και Marcia Gay Harden. Φυσικά με είχαν παραξενέψει τα μοτίβα των έργων του κι αδυνατούσα να τα καταλάβω. «Μα δε βλέπω κάτι ξεκάθαρο». Αν είναι, όμως κάτι, που μου έμαθε η δουλειά του Pollock – Και γι’ αυτό θεωρώ πως του αξίζει ένας μεγάλος σεβασμός στο έργο του – είναι πως ποτέ και για κανένα έργο, είτε είναι ποίηση, είτε πίνακας ζωγραφικής είτε ο,τιδήποτε, δε μπορεί να πει με σιγουριά «αυτό θέλει να πει ο καλλιτέχνης».

The Key, 1946Γιατί αυτό που θα δούμε κρεμασμένο στην αίθουσα του μουσείου ή αυτό που θα διαβάσουμε ή θα ακούσουμε έχει μία «κατάθεση ψυχής» του δημιουργού την οποία, όσο κι αν προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε, πάντα θα εγείρει μία μυστηριώδη αύρα, που θα κάνει το έργο ακόμη πιο μοναδικό. Στην τελική… δεν ήταν χαζή η Julia Roberts στο «Mona Lisa Smile» που πήγε τις μαθήτριές της να δούνε τον πίνακα «No. 1, Lavender Mist»!

Εκτός από αρκετά μουσεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, έργα του Pollock συμπεριλαμβάνονται ενδεικτικά στις εκθέσεις των εξής μουσείων:

Kunsthaus της Ζυρίχης
 Tate Gallery του Λονδίνου
The Albertina στη Βιέννη
Μουσείο Τέχνης του Τελ Αβίβ
Städtische Galerie στη Φρανκφούρτη.

*Πρόκειται στην ουσία για το επόμενο στάδιο του εξπρεσιονισμού. Εξπρεσιονιστές ζωγράφοι, όπως ο Van Gogh ή ο Munch αποτύπωναν στα έργα του έντονο συναισθηματισμό – συνήθως σκοτεινό, φοβισμένο. Ο αφηρημένος εξπρεσιονισμός είναι ένα βήμα παραπέρα, όπου κυρίαρχος είναι ο αυτοσχεδιασμός κατά τη εφαρμογή του χρώματος στον καμβά – χωρίς να απλώνεται προσεκτικά – κι η ελεύθερη δομή που δημιουργείται στον πίνακα.

28/01/2015 0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... από την Α.Αδαμοπούλου

Σαν σήμερα γεννήθηκε… ο Paul Newman

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Paul Newman 3Η ιδέα της στήλης ήρθε εντελώς ξαφνικά. Σκεπτόμενη το επερχόμενο αφιέρωμά μας στα Oscars, αναλογίστηκα πως κάποιες στιγμές θα κάνω πάλι ένα ταξίδι στο χρόνο για να θυμηθούμε όσους διακρίθηκαν στις απονομές των περασμένων ετών. Αυτό με έκανε να θέλω να ανακαλύψω το παρελθόν ανθρώπων που άφησαν το δικό τους στίγμα στην ιστορία. Μπορεί να είναι ηθοποιοί, μπορεί να είναι μουσικοί, μπορεί να είναι άλλες εξέχουσες προσωπικότητες που ενέπνευσαν την τέχνη… Έτσι αποφασίσαμε με την Κατερίνα να δώσουμε λίγο χώρο σε αυτούς τους ανθρώπους!

Σας καλωσορίζω, λοιπόν, στο νέο μου «πόνημα» και λέω να ανοίξω την αυλαία με τα πιο γοητευτικά μάτια που πέρασαν ποτέ από το Hollywood! Και τι δεν έκανε στη ζωή του αυτός ο άνθρωπος; Ηθοποιός, σκηνοθέτης, φιλάνθρωπος, επιχειρηματίας, οδηγός αγωνιστικών αυτοκινήτων… Αλλά θα τα δούμε σιγά σιγά τώρα!

Ο Paul Leonard Newman γεννήθηκε πριν από ακριβώς ενενήντα χρόνια, στις 26 Ιανουαρίου του 1925 στο Ohio, έχοντας οικογενειακές καταβολές από Ουγγαρία, Πολωνία και Σλοβακία. Κι ενώ είχε δείξει από αρκετά νεαρή ηλικία την έλξη που του ασκούσε η υποκριτική συμμετέχοντας σε μία σχολική παράσταση – με την υποστήριξη της μητέρας του, Teresa – έπρεπε να περάσει πρώτα από τη δίνη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αφότου ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία, ο Paul Newman συνέχισε τις σπουδές του στο Κολλέγιο Kenyon αποφοιτώντας το 1949 κι εν συνεχεία σπούδασε υποκριτική στο Πανεπιστήμιο του Yale με την καθοδόγηση του Lee Strasberg του Actors’ Studio.

H καριέρα του στην υποκριτική ξεκίνησε στο Broadway, με το Newman να συμμετέχει στο «Picnic» του William Inge το 1953 και τα επόμενα έτη να ακολουθούν το «The Desperate Hours» και το «Γλυκό Πουλί της Νιότης». Η κινηματογραφική του πορεία έχει ως αφετηρία το «Ασημένιο Δισκοπότηρο» του 1954, ενώ μετά ήρθαν το «Εμείς οι Ζωντανοι», η «Λυσσασμένη Γάτα» με συμπρωταγωνίστρια την Elizabeth Taylor και το «The Young Philadelphians».

Paul Newman - The StingΣτις κινηματογραφικές δεκαετίες των ’60 και ’70, ο Newman καταφέρνει να κάνει επιτυχημένα τη μετάβαση σε αυτές. Κάθε χρόνο κυκλοφορεί τουλάχιστον μία ταινία με πρωταγωνιστή τον γοητευτικό γαλανομάτη κι η προσωπικότητα του Newman κυριαρχεί. «Exodus» το 1961, «Γλυκό Πουλί της Νιότης» το 1962, «Hombre» το 1967, «ΟΙ Δύο Λησταί» και «Το Κεντρί» με τον Robert Redford το 1969 και το 1973, «Το Χρώμα του Χρήματος» το 1983… Είναι μόνο λίγες από τις ταινίες που μπορώ να αναφέρω όπου ο Paul Newman έκανε κοινό και κριτικούς κυριολεκτικά να παραμιλάνε. Οι πιο πρόσφατες – και οικείες στη γενιά μου – δουλειές του στον κινηματογράφο ήταν το «Message in a Bottle» του 1999, «Ο Δρόμος της Απώλειας» του 2002, ενώ χάρη στην αγάπη του για τα αγωνιστικά αυτοκίνητα, έδωσε και τη φωνή του στο χαρακτήρα του Doc Hudson στην ταινία της Pixar «Cars» του 2006. Φυσικά όλοι αυτή η πορεία όχι απλά δεν πέρασε απαρατήρητη, αλλά του χάρισε και πλήθος διακρίσεων. Έξι Χρυσές Σφαίρες, ένα βραβείο της Βρετανικής Ακαδημίας, μεγάλη η λίστα! Φυσικά άφησε το στίγμα του και στην Ακαδημία κερδίζοντας το Oscar Α’ Ανδρικού Ρόλου για το «Χρώμα του Χρήματος», ενώ ακόμη του απονεμήθηκε τιμητικό βραβείο από την Ακαδημία για τη συνολική του προσφορά στον κινηματογράφο και το βραβείο Jean Hersholt για την ανθρωπιστική του δράση.

Όπως είπα και παραπάνω, ο Newman ήταν «ανήσυχο» πνεύμα, πράγμα που σήμαινε πως δεν ασχολούνται αποκλειστικά με την υποκριτική. Ως οδηγός σε αγώνες αυτοκινήτων ξεκίνησε να δραστηριοποιείται το 1969 με αφορμή την ταινία «Winning». Η πορεία αυτή συνεχίστηκε ως το 2005, ενώ το 1995 αναδείχθηκε ως ο γηραιότερος – ήταν 70 χρονών τότε – οδηγός νικήτριας ομάδας στo ράλι της Daytona. Το 2009, το όνομα του Paul Newman προστέθηκε μετά θάνατον στο Hall of Fame της SCCA (Sports Car Club of America).

Ο Newman είχε και πολιτικές ανησυχίες. Δημοκράτης, ενάντιος στον πόλεμο του Βιετνάμ κι υποστηρικτής του Eugene McCarthy – καμία σχέση με τον Ρεπουμπλικάνο Joseph McCarthy που κυνηγούσε τους κομμουνιστές – κατέληξε να είναι 19ος στη λίστα των εχθρών της Αμερικής επί Richard Nixon. Φυσικά αυτό δε θορύβησε το δραστήριο Newman, μάλιστα το χαρακτήριζε ως ένα από τα μεγαλύτερά του κατορθώματα.

Φτάνουμε στο φιλανθρωπικό έργο του Paul Newman, το οποίο ξεκίνησε δημιουργώντας το Κέντρο Πρόληψης του Εθισμού στα Ναρκωτικά Scott Newman, στη μνήμη του γιου του από τον πρώτο του γάμο με τη Jackie Witte. Οι πιο διακεκριμένες, όμως δράσεις του ηθοποιού ήταν η ίδρυση της εταιρείας τροφίμων Newman’s Own το 1982 σε συνεργασία με το συγγραφέα A. E. Hotchner. Η αλυσίδα παρήγαγε μεταξύ άλλων προϊόντων σάλτσες, dressing για σαλάτες, λεμονάδες, κρασί και pop corn. Η ιδιαιτερότητα της Newman’s Own οφείλεται στο γεγονός πως τα έσοδα της εταιρείας από τις πωλήσεις, αφότου έχει καταβληθεί ο ανάλογος φόρος, δωρίζεται σε φιλανθρωπίες. Υπολογίζεται, μάλιστα, πως μέχρι το 2013, η Newman’s Own έχει στηρίξει φιλανθρωπικές δράσεις με το συνολικό ποσό να ανέρχεται στα 380 εκατομμύρια δολάρια. Μάλιστα αναφορικά με τη δράση της Newman’s Own υπάρχουν και τα απομνημονεύματα που έγραψαν ο Newman κι ο Hotchner με τίτλο «Shameless Exploitation in Pursuit of the Common Good».

Paul Newman 2Θα ήταν μεγάλη αμέλεια να μην αναφέρω και τη δημιουργία της κατασκήνωσης Hole in the Wall Gang που λειτουργεί στο Connecticut, όπου πηγαίνουν παιδιά με σοβαρά προβλήματα υγείας εντελώς δωρεάν. Η ιδέα του ονόματος προήλθε από το όνομα της συμμορίας στους «Δύο Ληστές» όπου συμπρωταγωνιστούσε με τον Robert Redford. Η κατασκήνωση Hole in the Wall Gang επέκτεινε το έργο της εκτός από τις ΗΠΑ και σε κατασκηνώσεις στην Ιρλανδία, στη Γαλλία και στο Ισραήλ. Οι κατασκηνώσεις εξυπηρετούν περίπου 13.000 κάθε χρόνο, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να ασχοληθούν με την ιππασία, το ψάρεμα τον αθλητισμό κι άλλες δραστηριότητες. Το 1995 η αδελφότητα Φι Κάπα Ταυ όπου ανήκε ο Newman κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο του Ohio το 1995 ανακήρυξε την κατασκήνωση τη δική τους εθνική φιλανθρωπική οργάνωση.

Ο Paul Newman άφησε την τελευταία του πνοή στις 26 Σεπτεμβρίου του 2008 σε ηλικία 83 ετών έπειτα από μάχη ενάντια στον καρκίνο των πνευμόνων. Αλλά τα γαλάζια αποφασιστικά του μάτια εξακολουθούν να ζουν μέσα από τις ταινίες του, ενώ το έργο του πίσω από τις κάμερες συνεχίζεται αδιάκοπα.

26/01/2015 1 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Newer Posts
Older Posts

EDITORIAL

  • Αλλάζουμε, για να μείνουμε πιστοί σε αυτό που αγαπάμε

Newsletter

instagram

The K-magazine

thekmagazine

A week full of colours, food and drinks… * Stay A week full of colours, food and drinks… * Stay tuned για τη νέα boutique @moncheri.stores που άνοιξε στη Νέα Ερυθραία! * Καλό φαγητό δεν είναι μόνο το gourmet φαγητό! Δοκιμάσαμε κι ενθουσιαστήκαμε με το νέο menu στο @mpar_mpee_kiou στο Πασαλιμανι. Ο βιομηχανικός χώρος με design πινελιές είναι ιδανικός για όλες τις ώρες κι ηλικίες! Φρέσκα υλικά, προμηθεύονται τα κρέατα από τον @drakoulisdryandraw , οπότε η ποιότητα είναι εγγυημένη! Λίγη δουλίτσα θέλουν τα cocktails τους! *Μια βόλτα στο @inspiredeco.gr στη Λ.Κηφισιας θα σας κάνει να ονειρευτείτε τις αλλαγές που θα θέλετε να κάνετε στον χώρο σας. Λάτρεψα τα νέα υφάσματα για καναπέδες και κουρτίνες που έχουν φέρει από Αγγλία, Ιταλία και Γαλλία! * Ήπιαμε τα cocktails στο αγαπημένο @dirtysanchezathens . Να παραγγείλετε οπωσδήποτε τις Fajitas con carne asada του @spyrosmavroeidis *Μπειτε στο @idconceptbeauty να δείτε τα νέα #lipsticks ! Πολύ ωραίες υφές κι αποχρώσεις! *Το Design space @47circles στο Κολωνάκι, ανοίγει τις πόρτες του σε μια μοναδική έκθεση με τίτλο «Δευκαλίων: Η Ελπίδα της Τέχνης» αποτελεί μια βαθιά συγκινητική πρωτοβουλία για τη στήριξη των πληγεισών περιοχών της Θεσσαλίας, φέρνοντας στο προσκήνιο την ομορφιά της δημιουργίας και την αλληλεγγύη και στηρίζοντας το έργο της @humanitygreece #food #foodporn #drinks #cocktails #bar #restaurant #color #colours #design #deco #beauty #beautytips #idconcept #idconceptbeauty #inspire #foodphotography #burger #burgers #corndogs #fashion #opening
@damianodavid sings the @brunomars and @ladygaga ‘s song “Die with a smile” and he is amazing (and sexy) during the @siriusxm show 🎶 #damianodavid #brunomars #brunomarsmusic #ladygaga #unplugged #concert #diewithasmile #song #radioshow
Highlights of a long week! *Είδαμε, χαζέψαμε , «ερωτευτήκαμε» τις νέες συλλογές γυαλιων για την επόμενη σαιζόν που εκπροσωπεί η εταιρεία @kering_official ! Σύντομα στο site θα διαβάσετε περισσότερα! *Δοκιμάσαμε το menu της @aiglizappeiou που άνοιξε πρόσφατα τις πόρτες του! Πρόκειται για μια εξαιρετική γαστρονομική εμπειρία σε ένα καταπληκτικό περιβάλλον. Σίγουρα δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη λεπτομέρεια: από το design,στοart de la table και φυσικά στις γεύσεις! * Τέλος, με μεγάλη χαρά μάθαμε ότι η εμβληματική ηθοποιός, @kellyrutherford είναι το νέο πρόσωπο της @caudalie που ανανεώνει την εμβληματική της σειρά Premier Cru,προσφέροντας μια ολοκληρωμένη λύση ενάντια σε όλα τα ορατά σημάδια γήρανσης - ρυτίδες, κηλίδες και όγκος. #highlights #kering #keringeyewear #eyewear #eyewearfashion #eyewearstyle #eyeweardesign #ss2025 @doitforfun.pr #menu #menutasting #aiglizappeiou #design #restaurant #restaurantdesign #greekcuisine #newopening #caudalie #caudaliefrance #beauty #beautylaunch #kellyrutherford #premiercru #premiercrucaudalie #beautyaddict #viral #nofilter #nofilterneeded
All you need to know about @bridgetjones by @renee All you need to know about @bridgetjones by @reneezellweger! “Mad about the boy”, Movie No4 is coming the 13th of February! #bridgetjones #bridgetjonessdiary #reneezellweger #bridgetisms #madabouttheboy #bridgetjonesmovie @universalpictures @workingtitlesp
Happy New Year from our family to yours! #family # Happy New Year from our family to yours! #family #familytime #pets #petstagram #happynewyear #newyear #dashund #dashundsofinstagram
Happy new year!!! Enjoy it!!!🍸🍸🍸 #happyn Happy new year!!! Enjoy it!!!🍸🍸🍸 #happynewyear #newyear #happynewyear2025 #newyearnewme
A big “thank you” to my 2024! Full of people, A big “thank you” to my 2024! Full of people, experiences, feelings and trips around the world! For the new year, I wish for better and more … Cheers to 2025 with better days and nights with “my people”… and less anxiety, disappointment, vanity and toxicity! #highlights #bye2024 #2024 #travel #newyork #copenhagen #london #athens #people #travelphotography #travelgram #nammos #nammosmykonos #timessquare #timesquarenyc #travelaroundtheworld #travelaroundeurope #travelaroundworld #trips #familytrip #familytime #familytravel #familytrips #smile #thinkpositive #fyp #reels #reelsinstagram #reelsvideo
If you can’t find someone to fall in love, you c If you can’t find someone to fall in love, you can always find the perfect bag! It’s the best partner to stroll around in style! 👜 #bag #baglover #baglovers #bagloverscommunity #bagaddict #fashion #fashionlover #fashionlovers #hermes #hermès #chanel #chanelbag #céline #celine
Highlights of a very busy week! Λίγες μέρ Highlights of a very busy week! Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα κι επιλεκτικά πηγαίνουμε στα events που μας ενδιαφέρουν και ξέρουμε ότι θα περάσουμε όμορφα! *Ξεκιναμε από το privé black tie party της very premium tequila @cincoro που διοργάνωσε η @dudettepr στον μυσταγωγικό χώρο του @kikuathens * Dinner party από τις διοργανώτριες του @the_pop_up_project ( @fayscontrol & @ileani ) στο @casa__giacomo καθώς και το επόμενο σαββατοκύριακο θα βρίσκονται στοballroom του @kinggeorgeathens για τα χριστουγεννιάτικα ψώνια σας! *Επισημα εγκαίνια για το πρώτο κατάστημα @theartians της Κωνσταντίνας Καμπισοπουλου στην Κηφισιά! 🥂🥂 *Menu tasting στο @bacanal.athens στο Κολωνάκι με ωραίους ανθρώπους, με πιάτα εμπνευσμένα κυρίως από τη θάλασσα, κι ενδιαφέροντα επιδόρπια, κατόπιν καλέσματος από την @newnessagency ! *Last but not least, an unusual Christmas workshop από το @hendricksgin και την @jossiev και την @mika στο @anassacityevents , όπου φτιάξαμε τα στεφάνια μας ( με την βοήθεια του @sotirisvrettos ) και τα cake μας… 🎄🎄🎄 #christmas #christmasevent #christmasdecorations #christmasdecor #menutasting #cincoro #cincorotequila #tequila #priveparty #thepopupproject #christmasshopping #hendricksgin #gin #drinks #drinkstagram #bacanal #fyp #viral
Load More... Follow on Instagram

Κατηγορίες

  • ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • SEX
  • ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
  • ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

VIDEOS

Follow Us

Follow Us
  • Facebook
  • Twitter
  • Instagram
  • Youtube
  • Email
Footer Logo
  • K-mag
  • NEWS
    • Spoil Yourself Tips
    • LIFE&STYLE
      • The KK blog
    • ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
    • ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
      • ΕΡΕΥΝΕΣ
      • ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ… από την Α.Αδαμοπούλου
    • ΑΠΟΨΕΙΣ
      • Οι αναγνώστες γράφουν
  • HEALTHY LIVING
    • ΓΥΝΑΙΚΑ
    • ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ
      • Πριν τον τοκετο
      • Μετα τον τοκετο
    • ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
    • ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΑΣ ΓΡΑΦΟΥΝ
  • PSYCHOLOGY & RELATIONSHIPS
    • SEX
    • ΣΧΕΣΕΙΣ
      • ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΦΙΛΟΙ
      • ΕΡΓΑΣΙΑ
      • ΑΥΤΟΒΕΛΤΙΩΣΗ & ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ
    • ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
  • NUTRI & FITNESS
    • ΦΟΡΜΑ
      • Fitness Tips by Barre Body DigiLab
      • Fitness by Manos Vrontzakis
      • Infinity Fitness by Konstatinos Katsantonis
    • ΔΙΑΤΡΟΦΗ
      • Dimitri’s Food blog
    • ΟΜΟΡΦΙΑ
      • Beauty news
    • ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
      • ΟΙ CHEF ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ
    • ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
  • ART & CULTURE
    • ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
    • ΘΕΑΤΡΟ
    • ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
    • ΜΟΥΣΙΚΗ
    • ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
    • ΒΙΒΛΙΟ
    • ΕΚΘΕΣΕΙΣ
  • Fashion & Design
    • FASHION
      • Look of the Day
      • What to wear…by A.Adamopoulou
    • ARCHITECTURE
    • DESIGN
    • DIGITAL WORLD
    • ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
  • FOOD & LEISURE
    • ΤΑΞΙΔΙΑ
    • ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ
    • ΦΑΓΗΤΟ
    • ΠΟΤΟ

@2016 - the K-magazine. All Right Reserved. Powered by ESEWEBPRO


Back To Top
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies. Με τη χρήση αυτού του ιστότοπου, αποδέχεστε τη χρήση των cookie..Αποδοχή Read More
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT
kmag
  • K-mag
  • NEWS
    • Spoil Yourself Tips
    • LIFE&STYLE
      • The KK blog
    • ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
    • ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
      • ΕΡΕΥΝΕΣ
      • ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ… από την Α.Αδαμοπούλου
    • ΑΠΟΨΕΙΣ
      • Οι αναγνώστες γράφουν
  • HEALTHY LIVING
    • ΓΥΝΑΙΚΑ
    • ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ
      • Πριν τον τοκετο
      • Μετα τον τοκετο
    • ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
    • ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΑΣ ΓΡΑΦΟΥΝ
  • PSYCHOLOGY & RELATIONSHIPS
    • SEX
    • ΣΧΕΣΕΙΣ
      • ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΦΙΛΟΙ
      • ΕΡΓΑΣΙΑ
      • ΑΥΤΟΒΕΛΤΙΩΣΗ & ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ
    • ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
  • NUTRI & FITNESS
    • ΦΟΡΜΑ
      • Fitness Tips by Barre Body DigiLab
      • Fitness by Manos Vrontzakis
      • Infinity Fitness by Konstatinos Katsantonis
    • ΔΙΑΤΡΟΦΗ
      • Dimitri’s Food blog
    • ΟΜΟΡΦΙΑ
      • Beauty news
    • ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
      • ΟΙ CHEF ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ
    • ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
  • ART & CULTURE
    • ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
    • ΘΕΑΤΡΟ
    • ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
    • ΜΟΥΣΙΚΗ
    • ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
    • ΒΙΒΛΙΟ
    • ΕΚΘΕΣΕΙΣ
  • Fashion & Design
    • FASHION
      • Look of the Day
      • What to wear…by A.Adamopoulou
    • ARCHITECTURE
    • DESIGN
    • DIGITAL WORLD
    • ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
  • FOOD & LEISURE
    • ΤΑΞΙΔΙΑ
    • ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ
    • ΦΑΓΗΤΟ
    • ΠΟΤΟ