ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Σαν σήμερα… γεννήθηκε ο σκηνοθέτης Sam Mendes

Καλημέρα, καλημέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Καλό μήνα να έχουμε, απολαμβάνοντας τον Αύγουστο με άκρως καλοκαιρινή διάθεση – όπως και του ταιριάζει, άλλωστε!

Αν και κυρίως θεατρικός σκηνοθέτης και με όχι μία μεγάλη λίστα κινηματογραφικών παραγωγών, έχει καταφέρει να κερδίσει και το σινεφίλ κοινό με τη δουλειά του. Κυρίες και κύριοι, τα 51^α του γενέθλια γιορτάζει σήμερα ο Βρετανός σκηνοθέτης Sam Mendes!

Ο Samuel Alexander “Sam” Mendes γεννήθηκε την 1^η Αυγούστου του 1965 στο Reading του Berkshire, στην Αγγλία, με την καταγωγή του να κρατάει επίσης από Τρινιδάδ, Πορτογαλία και Ιταλία. Όταν οι γονέις του χώρισαν, μεγάλωσε στο Oxfordshire, ενώ σπούδασε στο Magdalen College School κι αργότερα στο Κολλέγιο Peterhouse του Cambridge, από το οποίο μάλιστα αποφοίτησε πρώτος στην τάξη του. Όσο ήταν φοιτητής έδειξε το ενδιαφέρον του για τη σκηνοθεσία αναλαμβάνοντας τις παραστάσεις της σχολής, όπως μία παραγωγή του «Cyrano de Bergerac», με τον τότε συμφοιτητή του Tom Hollander (υποδύθηκε τον Mr. Collins στο «Pride And Prejudice» το 2005) ανάμεσα στο cast.

Το 1989 και σε ηλικία 24 ετών ανεβάζει το «Βυσσινόκηπο» του Τσέχοφ στο West End με πρωταγωνίστρια τη Judi Dench, με την παράσταση να του εξασφαλίζει το βραβείο του Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου από την εταιρεία Κριτικών Θεάτρου. Την επόμενη χρονιά γίνεται μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Shakespeare, ίσως της πιο μεγαλεπίβολης θεατρικής εταιρείας του Ηνωμένου Βασιλείου. Υπό την αιγίδα της ανεβάζει παραστάσεις με έργα του βάρδου όπως την «Τρικυμία» και τον «Ριχάρδο ΙΙΙ».

Το 1990 του ανατίθεται η θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή της Αποθήκης Donmar στο Covent Garden του Λονδίνου, η οποία Αποθήκη σήμερα είναι μία από τις πιο διάσημες θεατρικές αίθουσες της πόλης, η οποία μέχρι και σήμερα φιλοξενεί μεγάλες παραγωγές. Η «θητεία» του στην Donmar ξεκινά το 1992 με τους «Δολοφόνους» του Steven Sondheim. Το 1994 σκηνοθετεί το musical του Lionel Bart «Oliver!» το οποίο βασίζεται στο κλασσικό βιβλίο του Καρόλου Ντίκενς «Oliver Twist». Η παράσταση φιλοξενείται τέσσερα χρόνια στο London Palladium, κάνοντάς τη τη μακροβιότερη παράσταση του θεάτρου. Την ίδια χρονιά σκηνοθετεί το διαχρονικό musical «Cabaret», ενώ το 1998 ο Sam Mendes το φέρνει και στο Broadway μαζί με το σκηνοθέτη Rob Marshall.

To 1999 κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο με το «American Beauty» με τον Kevin Spacey στο ρόλο του μεσήλικα οικογενειάρχη που προσπαθεί να «ξανανιώσει» ξεκινώντας μία ερωτική σχέση με μία κατά πολύ νεότερή του γυναίκα. Η ταινία ενθουσιάζει κοινό και κριτικούς και κερδίζει πέντε Oscar, ενώ ο Sam Mendes κερδίζει για τη σκηνοθεσία του Χρυσή Σφαίρα, βραβείο BAFTA κι ένα από τα πέντε Oscar. Έτσι γίνεται ο έκτος σκηνοθέτης στην ιστορία της Ακαδημίας που κερδίζει Oscar με το κινηματογραφικό του ντεμπούτο.

To 2002 παρουσιάζει δουλειές του στο θέατρο και στο σινεμά. Ο λόγος για το «Θείο Βάνια» του Τσέχοφ και τη «Δωδεκάτη Νύχτα» του Σαίξπηρ που φιλοξενούνται στην Αποθήκη Donmar, κλείνοντας έτσι τη θητεία του ως καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου. Το δράμα εποχής «Road To Perdition» κάνει πρεμιέρα στις σκοτεινές αίθουσες, με τον Mendes σε ρόλο σκηνοθέτη και παραγωγού, κι αφηγείται την ιστορία του Michael Sullivan (Tom Hanks), ενός εκτελεστή της μαφίας του οποίου ο γιος γίνεται μάρτυρας της δουλειάς του. Όταν η Ιρλανδική Μαφία σκοτώσει τη γυναίκα και το μικρότερο γιο του, ο Sullivan αποφασίζει να εκδικηθεί, προσπαθώντας την ίδια στιγμή να κρύψει σ’ ένα ασφαλές μέρος το γιο του. Η ταινία αποθεώνεται, ενώ οι ερμηνείες των Tom Hanks και Paul Newman δέχονται διθυράμβους.

Το 2003 ο Sam Mendes βρίσκει θεατρική «στέγη» στη Νέα Υόρκη και ανεβάζει το «Gypsy», ενώ την ίδια χρονιά ιδρύει την εταιρεία Neal Street Productions, από την οποία στη συνέχεια θα χρηματοδοτηθούν πολλά από τα projects του. Το 2005, μέσω της εταιρείας, σκηνοθετεί την πολεμική ταινία «Jarhead», η οποία απεικονίζει τις ψυχολογικές επιπτώσεις των στρατιωτών σε περίοδο πολέμου, με φόντο τον Πόλεμο του Κόλπου. Η ταινία δέχεται ανάμεικτες κριτικές, ενώ εισπρακτικά ξεπερνά κατά 20 περίπου εκατομμύρια δολάρια το budget της παραγωγής που άγγιζε τα 72 εκατομμύρια δολάρια.

Το 2006 ο Mendes φέρνει στο Broadway το «The Vertical Hour» με πρωταγωνιστές τη Julianne Moore και τον Bill Nighy και δύο χρόνια μετά επανέρχεται στο σινεμά ως σκηνοθέτης και παραγωγός (με τη Neal Street Productions) με το «Revolutionary Road» με τους Leonardo DiCaprio και την (τότε) σύζυγό του, Kate Winslet. Οι δύο ηθοποιοί υποδύονται ένα παντρεμένο ζευγάρι στη δεκαετία του 1950 που, αν και φαινομενικά είναι το τέλειο ζευγάρι, όταν μένουν μόνοι διαφαίνονται τα προβλήματα που έχουν. Η ταινία εντυπωσιάζει και φτάνει να διεκδικεί τρία Oscar, ενώ ο Sam Mendes είναι υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Σκηνοθεσίας. Την επόμενη χρονιά έρχεται στο σινεμά (σε περιορισμένο, όμως, αριθμό αιθουσών) το «Away We Go» όπου ένα ερωτευμένο ζευγάρι προσπαθεί να καταφέρει αυτό που λέμε «σπιτικό» λίγο πριν έρθει στον κόσμο το πρώτο τους παιδί. Αν κι η ταινία δέχεται καλές κριτικές, η περιορισμένη προβολή δεν άφησε περιθώρια κέρδους, καθώς οι εισπράξεις δεν κατάφεραν να καλύψουν το budget 17 εκατομμυρίων δολαρίων. Το 2009, όμως, ο Mendes δραστηριοποιείται πάλι στο θέατρο, καθώς ανεβάζει τη «Χειμωνιάτικη Ιστορία» του Σαίξπηρ στο BAM (Brooklyn Academy of Music) και το «Βυσσινόκηπο» στο Old Vic του Λονδίνου.

Για τα επόμενα τρία χρόνια ο Sam Mendes αφοσιώνεται στο θέατρο, με το 2010 να παρουσιάζει το «Όπως Σας Αρέσει» και την «Τρικυμία» του Σαίξπηρ στο BAM και το Old Vic. Την ίδια χρονιά, όμως, του ανατίθεται κι η ταινία 007 «Skyfall», οπότε και βρίσκεται μεταξύ κινηματογραφικών πλατό και θεατρικού σανιδιού. Το 2011 συναντιέται και πάλι με τον Kevin Spacey, με τον Mendes να τον σκηνοθετεί στο «Ριχάρδο ΙΙΙ», με την παράσταση να ανεβαίνει το 2011 στο Old Vic του Λονδίνου και το 2012 στο BAM. Το 2012 αναλαμβάνει μέσω της Neal Street Productions την παραγωγή της πρώτης σαιζόν της σειράς του BBC «Call The Midwife», ενώ επίσης κάνει πρεμιέρα και το «Skyfall», προσφέροντας στον Mendes εξαιρετικές κριτικές για τη σκηνοθεσία του, εγείροντας ταυτόχρονα ερωτήματα για το αν θα αναλάμβανε και την επόμενη ταινία Bond. Τι λέει ο ίδιος; «Είναι μία μεγάλη ευθύνη, αλλά αν νιώσω πως μπορώ να το κάνω τότε ναι, θα το κάνω».

Το 2013 και το 2014 επιστρέφει στα θεατρικά δρώμενα με το «Τσάρλυ και το Εργοστάσιο Σοκολάτας» για το Theatre Royal στη Drury Lane του Λονδίνου και το «Βασιλιά Ληρ» του Σαίξπηρ για το Βασιλικό Εθνικό Θέατρο. Το 2015 επιστρέφει ως σκηνοθέτης Bond απαντώντας στα ερωτήματα που είχαν τεθεί επί «Skyfall» και φτάνει στις κινηματογραφικές αίθουσες το «Spectre» κι έτσι ο Mendes γίνεται ο δεύτερος σκηνοθέτης (μετά τον John Glen) ο οποίος σκηνοθέτησε δύο διαδοχικές ταινίες Bond.

Τον Απρίλιο του 2016 ο Sam Mendes αναδείχθηκε Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής του 73^ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, ενώ επίσης ανακοινώθηκε πως θα σκηνοθετήσει το θρίλερ «The Voyeur’s Motel», που βασίζεται στο μυθιστόρημα του Gay Talese.

Καθώς εδώ στην Ελλάδα η μόνη μας ευκαιρία για να παρακολουθούμε τη δουλειά του είναι μέσω του σινεμά, ας ευχηθούμε Χρόνια Πολλά και Δημιουργικά στο Βρετανό σκηνοθέτη κι ας ελπίσουμε να μας χαρίσει ακόμη περισσότερες αξιόλογες κινηματογραφικές εμπειρίες!

01/08/2016 0 comments

Σαν σήμερα… γεννήθηκε ο σκηνοθέτης Christopher Nolan

Προσωπικά η πρώτη του δουλειά που είδα ήταν το «Memento». Από εκεί κι ύστερα ο σημερινός «πρωταγωνιστής» της στήλης μας δημιούργησε ένα δυναμικό portfolio, φτάνοντας να είναι σήμερα ένας από τους πιο καταξιωμένους του είδους του, με ειδικό σημείο αναφοράς – τι άλλο; – την τριλογία του Batman. Σήμερα γνωρίζουμε καλύτερα τον Christopher Nolan.

Ο Christopher Jonathan James Nolan γεννήθηκε στις 30 Ιουλίου του 1970 στο Λονδίνο και για χρόνια έζησε με την οικογένειά του μεταξύ Λονδίνου και Σικάγο, με αποτέλεσμα να αποκτήσουν και την αμερικανική υπηκοότητα. Εξέφρασε από νωρίς ενδιαφέρον για τη σκηνοθεσία κι από τα επτά του δημιουργούσε φιλμ μικρού μήκους με την κάμερα του πατέρα του με ήρωες… τις παιδικές του φιγούρες. Παράλληλα θαύμαζε τον «Πόλεμο των Άστρων» του George Lucas – εκείνην την εποχή, φυσικά, η ταινία ήταν ΤΟ trend! – και με τη βοήθεια του θείου του που εργαζόταν για τη NASA, κατάφερε κι έφτιαξε ένα βιντεάκι stop motion animation με τίτλο «Space Wars». Στα έντεκα του ήταν πια αποφασισμένος πως με τη σκηνοθεσία ήθελε να ασχοληθεί.

O Nolan φοίτησε στο Haileybury and Imperial Service College στο Hertfordshire κι αργότερα σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο University College του Λονδίνου. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, ο Nolan σκηνοθέτησε δύο ταινίες μικρού μήκους, την «Tarantella» το 1989 και το «Larceny» το 1995, το οποίο μάλιστα παρουσιάστηκε και στο Φεστιβάλ του Cambridge του 1996 κι έγινε κι ένα από τα καλύτερα φιλμ μικρού μήκους του UCL.

Μετά την αποφοίτησή του, ο Nolan σκηνοθετούσε περισσότερο διαφημιστικά ή χορηγούμενα βίντεο. Το 1997 δημιουργεί το «Doodlebug», όπου ένας άντρας κυνηγά στο διαμέρισμά του ένα έντομο, μόνο για να ανακαλύψει πως το έντομο είναι στην πραγματικότητα μία μικρογραφία του εαυτού του. Η τελευταία του ταινία σε βρετανικό έδαφος (εξαιτίας κυρίως της πενιχρής χρηματοδότησης) είναι το «Following», όπου πρωταγωνιστής είναι ένας συγγραφέας που κατά την παρακολούθηση αγνώστων για να βρει υλικό για το βιβλίο του, βρίσκεται υπό την προστασία ενός κλέφτη. Η ταινία χρηματοδοτήθηκε με μόλις τρεις χιλιάδες λίρες, ενώ ο Nolan φρόντισε ώστε για κάθε σκηνή να γίνονται το πολύ δύο λήψεις για εξοικονόμηση φιλμ. Επιπλέον, ο Nolan ανέλαβε – εκτός από σκηνοθεσία, σενάριο και φωτογραφία – την παραγωγή (σημ. μαζί με την κοπέλα και μετέπειτα σύζυγό του Emma Thomas) και το μοντάζ. Η ταλαιπωρία του Nolan, όμως, ανταμείφθηκε, καθώς το «Following» διακρίθηκε σε μία σειρά φεστιβάλ, ενώ κι ο New Yorker έγραφε στην κριτική του πως η ταινία του Nolan «θύμιζε Hitchcock, με τη διαφορά πως ήταν πιο λιτή αλλά και πιο σκοτεινή».

Το «Following» στάθηκε εφαλτήριο για τη μετέπειτα πορεία του, με το «Memento» (2000) να ακολουθεί. Πρωταγωνιστής ο Leonard (Guy Pearce), του οποίου η τελευταία μνήμη είναι η δολοφονία της γυναίκας του. Από εκεί κι ύστερα, λόγω μίας μορφής αμνησίας που τον εμποδίζει να δημιουργήσει νέες μνήμες, αναπτύσσει ένα σύστημα με φωτογραφίες και τατουάζ για να λύσει το μυστήριο του θανάτου της. Η ταινία γίνεται αμέσως επιτυχία και φτάνει να διεκδικεί το Oscar Πρωτότυπου Σεναρίου, το οποίο είχε γράψει ο Nolan μαζί με τον αδερφό του, Jonathan. Παράλληλα, το «Memento» εκείνη τη δεκαετία ήταν ανάμεσα στις δέκα καλύτερες ταινίες. Αυτό ήταν. Ο Christopher Nolan ήρθε για να μείνει.

Η επιτυχία του «Memento» έκανε το Steven Soderbergh να ζητήσει από το Nolan να σκηνοθετήσει το remake της ταινίας του 1997 «Insomnia», του οποίου την παραγωγή ανέλαβε τόσο ο Soderbergh όσο και – μεταξύ άλλων – ο George Clooney. Κι εγένετο «Insomnia» (2002) με πρωταγωνιστές τον Al Pacino στο ρόλο ενός αστυνομικού που ταξιδεύει στην Αλάσκα για να διαλευκάνει το φόνο μίας έφηβης κι ο οποίος αδυνατεί να κοιμηθεί εξαιτίας των ενοχών του για το θάνατο του συνεργάτη του. Το σενάριο των Nikolaj Frobenius και Erik Skjoldbjærg αποκτά έναν σκοτεινό χαρακτήρα κι η ταινία γίνεται – και πάλι – επιτυχία, κάνοντας μάλιστα και τον ίδιο τον Skjoldbjærg – ο οποίος είχε σκηνοθετήσει την πρώτη ταινία – να παραδεχθεί πως η σκηνοθεσία του Nolan ήταν κάτι πολύ παραπάνω από ικανοποιητική.

The Batman Trilogy – η αρχή της αποθέωσης

Το «Insomnia» ακολούθησε μία σειρά ιδεών και προτάσεων για το Nolan, οι οποίες τελικά δεν πραγματοποιήθηκαν, όπως μία βιογραφική ταινία για τον Howard Hughes, την οποία είχε ήδη αναλάβει ο Martin Scorsese με το «Aviator», ενώ επίσης απέρριψε την σκηνοθεσία της «Τροίας» (atta, boy!!!). Το 2003 πλησιάζει τη Warner Bros. και τους ανακοινώνει πως ενδιαφέρεται να κάνει μία ταινία για τον Batman. Με τη διαφορά πως θέλει να εστιάσει στα γεγονότα πίσω από το Batman αντί να κάνει μία περιπέτεια με τον ήρωα, ή για να το πω πιο λαϊκά «τι έκανε τον Batman… Batman;». Έτσι παίρνει το θάνατο των γονιών του Bruce Wayne, το φόβο του για τις νυχτερίδες και μία σειρά άλλων γεγονότων, που έγιναν καθοριστικά… μα τι κάθομαι και σας ζαλίζω; Αυτά τα ξέρετε κι εσείς! Τέλος πάντων, το προκείμενο είναι πως η ιδέα του Nolan ενθουσίασε την εταιρεία παραγωγής κι έτσι το 2005 έχουμε το «Batman Begins», όπου ο Nolan, εκτός από την ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά του, συγκεντρώνει κι ένα εξαίρετο cast ηθοποιών για να υλοποιήσει το όραμά του για τον Batman. Το κοινό ενθουσιάζεται με αυτήν την τόσο διαφορετική προσέγγιση του σκοτεινού ήρωα, κάνοντας το «Batman Begins» μία από τις μεγαλύτερες – αν όχι ΤΗ μεγαλύτερη – εισπρακτική επιτυχία της χρονιάς που προβλήθηκε. Φτάνει μάλιστα να διεκδικεί Oscar Καλύτερης Φωτογραφίας, αλλά και τρία βραβεία BAFTA.

Την ίδια περίοδο με το «Batman Begins», ο Nolan ήδη επεξεργάζεται στο μυαλό του το «The Prestige», αλλά η υλοποίηση της ταινίας καθυστερεί λόγω του Batman. Αυτό, όμως, δεν τον εμπόδισε να κάτσει μαζί με τον αδερφό του, Jonathan, και να δουλέψουν μαζί το σενάριο της διαμάχης δύο μάγων του 19^ου αιώνα (Hugh Jackman και Christian Bale). Δεν ξέρω αν ευθύνεται η προηγούμενη επιτυχία του «Batman Begins», αλλά και το «Prestige» γίνεται αποδέκτης εξίσου διθυραμβικών κριτικών και χαρακτηρίζεται ως μία ταινία ατμοσφαιρική, όπου παρουσιάζονται εμμονές και φιλοδοξίες, οι οποίες αγγίζουν εκπληκτικά τα όρια της παράνοιας. Η δική μου γνώμη; Και χωρίς να έχει προηγηθεί το «Batman Begins», η ταινία νομίζω θα λατρευόταν από το κοινό έτσι κι αλλιώς!

Φάση νούμερο δύο για το Batman και το 2008 έρχεται ο «Σκοτεινός Ιππότης». Για άλλη μία φορά ο Nolan επιλέγει να παρουσιάσει την ιστορία μέσα από τα μάτια των χαρακτήρων του αντί να περιοριστεί στο περιπετειώδες κομμάτι με τις εκρήξεις και το ανθρωποκυνηγητό. Αυτή τη φορά εστιάζει στην παρανοϊκή περσόνα της νέμεσης του Batman, Joker. Η ταινία δίνει μία άλλη πνοή σε αυτό το είδος ταινιών και χαρακτηρίζεται κι εκείνη ως μία από τις καλύτερες των τελευταίων χρόνων, χαρίζοντας μία Χρυσή Σφαίρα, ένα βραβείο BAFTA και φυσικά το Oscar Β’ Ανδρικού Ρόλου στον εκλιπόντα Heath Ledger που υποδυόταν το Joker. Α, και μας έκανε να περιμένουμε σαν τρελοί το τελευταίο μέρος της τριλογίας!

«Inception» & «The Dark Knight Rises» – εδραιώνοντας τη δόξα

Δύο χρόνια μετά, ο Nolan προσεγγίζει πάλι τη Warner Bros., αυτή τη φορά με το σενάριο του αινιγματικού «Inception». Την ιστορία την ξέρετε: ένας κλέφτης που με μία ιδιαίτερη τεχνολογία καταφέρνει και κλέβει ιδέες μέσω των ονείρων των θυμάτων του, αναλαμβάνει την ακριβώς αντίθετη αποστολή εμφυτεύοντας μία ιδέα στο μυαλό του στόχου του. Ο Nolan επιστρατεύει και πάλι ένα δυνατό cast ηθοποιών (Joseph Gordon-Levitt, Tom Hardy, Michael Caine κλπ) με «αρχηγό» το Leonardo DiCaprio στο ρόλο του Cobb, ο οποίος παράλληλα στοιχειώνεται από το δικό του παρελθόν. Το ότι το κοινό κι οι κριτικοί λάτρεψαν το «Inception» μάλλον είναι περιττό να το αναφέρω – έσοδα πάνω από 800 εκατομμύρια δολάρια το επιβεβαιώνουν, νομίζω! Επίσης, το «Inception» φτάνει και πάλι στα Oscar και στις Χρυσές Σφαίρες με υποψηφιότητα για Καλύτερη Ταινία, ενώ διακρίνεται στις τεχνικές κατηγορίες.

2012 κι έρχεται το πολυαναμενόμενο τελευταίο μέρος της τριλογίας Batman με τίτλο «The Dark Knight Rises». Αν και διστακτικός στην αρχή, ο Nolan τελικά έκατσε μαζί με τον αδερφό του, Jonathan, και τον David S. Goyer για να «κλείσουν» όσο πιο δυναμικά γινόταν την ιστορία του Batman. Το τελικό αποτέλεσμα όχι μόνο δεν απογοήτευσε, αλλά άφησε άφωνους τους φίλους του Batman από τον ενθουσιασμό.

2013 κι ο Nolan επιλέγει, αντί να σκηνοθετήσει, να συμμετάσχει στην παραγωγή και να δουλέψει μαζί με τον Goyer το σενάριο του «Man of Steel», με το Zack Snyder στο τιμόνι της σκηνοθεσίας. Το ίδιο κάνει και για το thriller επιστημονικής φαντασίας «Transcendence». Καθώς, όμως, το σκηνοθετικό του «μικρόβιο» καλά κρατεί, ξεκινάει να δουλεύει πάνω στο «Interstellar», όπου μία ομάδα επιστημόνων προσπαθεί να διαπιστώσει αν μπορεί να βρει κατοικήσιμους πλανήτες σε άλλους γαλαξίες, μια που η Γη φαίνεται πως πλέον αδυνατεί να συντηρήσει την ανθρωπότητα. Το τελικό αποτέλεσμα που στελεχώνει ένα δυνατό cast με τους Matthew McConaughey, Jessica Chastain, Anne Hathaway και Michael Caine είναι μία εντυπωσιακή ιστορία επιστημονικής φαντασίας, στην οποία συνέβαλλε με τις γνώσεις του ο θεωρητικός φυσικός Kip Thorne. Η ταινία αποθεώνεται τόσο για το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, όσο και για την επιστημονική της ακρίβεια η οποία, μάλιστα, τονίστηκε σε δύο επιστημονικά περιοδικά των ΗΠΑ. Αν κι η ταινία διακρίθηκε στα Oscar για visual effects εκείνη τη χρονιά, εξακολουθεί να είναι δημοφιλής στο κοινό, ανεξάρτητα από την οικειότητα που έχει κανείς με τις επιστημονικές λεπτομέρειες.

Φέτος είδαμε το Nolan σε ρόλο παραγωγού στο περιβόητο «Batman Vs. Superman: Dawn of Justice», με την ταινία, όμως, να δέχεται μέτριες προς αρνητικές κριτικές, εξαιτίας της φτωχής απεικόνισης της ιστορίας ανάμεσα στους δύο μεγαλύτερους ήρωες της DC Comics. Ο Nolan, όμως, δεν το βάζει κάτω κι ήδη δουλεύει δύο projects. Το ένα είναι το ιστορικό δράμα «Dunkirk», το οποίο τοποθετείται χρονικά στη διάρκεια μίας από τις μεγαλύτερες μάχες των Συμμάχων ενάντια στη ναζιστική Γερμανία, με τους Tom Hardy, Cillian Murphy, Kenneth Branagh, James D’Arcy και Mark Rylance να έχουν ήδη «στρωθεί» στη δουλειά aka τα γυρίσματα. Το δεύτερο είναι το remake του «Memento», για το οποίο ο Christopher Nolan επεξεργάζεται το σενάριο.

Αν απολαμβάνετε κι εσείς τις δουλειές του δημοφιλούς σκηνοθέτη κι αν ενθουσιαστήκατε με τα νέα για τις επερχόμενες ταινίες του, τότε ευκαιρία να του ευχηθούμε «Χρόνια Πολλά» ώστε να μας καταπλήξει γι’ άλλη μία φορά!

30/07/2016 0 comments

Σαν σήμερα… γεννήθηκε ο Kevin Spacey

Ηθοποιός – καρατερίστας, μιας που πάντα όταν ακούμε το όνομά του φέρνουμε στο νου μας αξιομνημόνευτες περσόνες που έχει υποδυθεί. Η πιο πρόσφατη (και δημοφιλής) είναι εκείνη του μηχανορράφου και μοντέρνου “Μακβέθ” Francis Underwood της επιτυχημένης σειράς του Netflix «House Of Cards». Κυρίες και κύριοι, σήμερα ευχόμαστε «Χρόνια Πολλά» στον δις βραβευμένο με Oscar ηθοποιό Kevin Spacey, που κλείνει τα 57 του χρόνια.

Ο Kevin Spacey Fowler γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου του 1959 στο South Orange του New Jersey. Φοίτησε στη Στρατιωτικη Ακαδημία Northridge, στο Λύκειο Canoga Park και στο Λύκεο Chatsworth στο Los Angeles, όπου και ξεκίνησε να καλλιεργεί την κλίση του στην υποκριτική. Κρατώντας πια μόνο το επίθετο Spacey που προέρχεται από την πλευρά της μητέρας του, ο Kevin Spacey συνεχίζει τις σπουδές του στο τμήμα Δραματικής Τέχνης στη Σχολή Juilliard από το 1979 έως το 1981.

Μετά την αποφοίτησή του από το Juilliard, ο Kevin Spacey παίζει μικρούς θεατρικούς ρόλους σε τοπικές παραστάσεις της Νέας Υόρκης και το 1982 υποδύεται τον Oswald στα «Φαντάσματα» του Ερρίκου Ίψεν στο πλευρό της Liv Ullmann. Ο πρώτος του κεντρικός θεατρικός ρόλος έρχεται το 1986 με το έργο του Eugene O’Neill «Long Day’s Journey Into Night» μαζί με τους Peter Gallagher, Bethel Leslie και Jack Lemmon, με τον τελευταίο να γίνεται και μέντορας του φιλόδοξου ηθοποιού. Παράλληλα συμμετέχει σε τηλεοπτικές παραγωγές, όπως το «Crime Story» το 1988, ενώ η ερμηνεία του στο (επίσης τηλεοπτικό) «Wiseguy» ως ο έμπορος όπλων Mel Profitt τραβά ακόμη περισσότερο την προσοχή του κοινού.

Έπειτα από χαρακτηριστικούς ρόλους σε ταινίες όπως το «See No Evil, Hear No Evil» του 1989 και το «Glengarry Glen Ross» του 1992 (και πάλι μαζί με τον Jack Lemmon), η μεγάλη του στιγμή έρχεται το 1994 με τον ανατρεπτικό ρόλο του Verbal στο «Usual Suspects» του Bryan Singer. Η ταινία σήμερα είναι μία από τις κλασσικές στην κατηγορία μυστηρίου/εγκλήματος, ενώ εκείνη τη χρονιά χάρισε στον Kevin Spacey το Oscar Β’ Ανδρικού Ρόλου.

«Πολυάσχολος» φαίνεται στη συνέχεια ο Kevin Spacey, καθώς δε δείχνει να επαναπαύεται με τη βράβευσή του. Μετά και τη συμμετοχή του στο «Outbreak» στο πλευρό των Dustin Hoffman και Rene Russo το 1995, τον συναντούμε την ίδια χρονιά στο thriller «Seven» του David Fincher στο ρόλο του serial killer John Doe. Μάλιστα είναι αξιοσημείωτο πως η εμφάνισή του στην ταινία δεν είχε δημοσιοποιηθεί ούτε μέσω των trailers και κανείς δεν ήξερε γι’ αυτήν μέχρι… να πάει να δει την ταινία! Στη συνέχεια συμμετέχει στο «A Time To Kill» με τους Sandra Bullock, Matthew McConaughey και Samuel L. Jackson το 1996 και στο «L. A. Confidential» το 1997.

To 1999, ένα χρόνο μετά τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο «The Negotiator» όπου συμπρωταγωνιστεί και πάλι με τον Samuel L. Jackson, έρχεται η δεύτερη μεγάλη στιγμή για τον ηθοποιό με το «American Beauty», με το Spacey να υποδύεται έναν οικογενειάρχη που, σε μία κρίση μέσης ηλικίας, ξεκινά μία ερωτική σχέση με τη φίλη της κόρης του. Η ταινία αποθεώνεται από κοινό και κριτικούς κι ο Kevin Spacey κρατά στα χέρια του το Oscar Α’ Ανδρικού Ρόλου.

Το 2000 ο Spacey υποδύεται έναν καθηγητή που έχει στιγματιστεί ψυχικά και σωματικά στο «Pay It Forward», όπου εμπνέει το νεαρό μαθητή του (Haley Joel Osment) να κάνει τρεις καλές πράξεις, με την ελπίδα πως θα εμπνεύσει κι άλλους να συνεχίσουν την πρωτοβουλία του. Την επόμενη χρονιά συναντούμε τον ηθοποιό σε ρόλο… εξωγήινου στην αμφιλεγόμενη ταινία μυστηρίου/επιστημονικής φαντασίας «K-PAX», ενώ το 2003 ακολουθεί η δραματική ταινία «The Life of David Gale».

Το 2003 αποφασίζει να αφιερωθεί στο Old Vic, ένα από τα πιο παλιά θέατρα του Λονδίνου κι έτσι βρίσκεται από τη θεατρική σκηνή στα κινηματογραφικά πλατό και πίσω. Το 2004 φέρνει στη μεγάλη οθόνη την ταινία «Beyond The Sea», την σκοπιά του ίδιου του Spacey στη ζωή του τραγουδιστή Bobby Darin. Για το Spacey αποτελούσε όνειρο ζωής, πράγμα που τον οδήγησε να αναλάβει το σενάριο, τη σκηνοθεσία, την παραγωγή αλλά και την ερμηνεία του κεντρικού ρόλου. Για χρηματοδότηση αναζήτησε πόρους στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γερμανία, ενώ σχεδόν όλη η ταινία γυρίστηκε στο Βερολίνο. Κι αν κι όλοι θαύμασαν τη δουλειά του Spacey (ήταν, μάλιστα, υποψήφιος και για Χρυσή Σφαίρα Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του), ορισμένοι κριτικοί θεώρησαν ατυχή την απόφασή του να υποδυθεί ο ίδιος τον τραγουδιστή λόγω της εμφανούς διαφοράς ηλικίας.

To 2006 αποχωρεί από το Old Vic κι επιστρέφει στα θεατρικά δρώμενα των Ηνωμένων Πολιτειών και του Broadway, με επιτυχημένες παραγωγές όπως το «The Philadelphia Story», όπου ο Spacey υποδύεται το ρόλο που είχε αναλάβει ο Cary Grant στη διάσημη ταινία. Συγκεκριμένα, φαίνεται τόσο αφοσιωμένος στη θεατρική του ενασχόληση και μοιάζει να «παραμελεί» τις κινηματογραφικές του δουλειές, μια που οι ταινίες όπου συμμετέχει δέχονται μέτριες κριτικές. Μέχρι, τουλάχιστον, το 2008 όπου πρωταγωνιστεί στο «21», μία ευρηματική heist movie, όπου ο Spacey υποδύεται το Micky Rosa, έναν καθηγητή του MIT που εκπαιδεύει ένα κλειστό group φοιτητών στο να βγαίνουν πάντα νικητές… στο blackjack! Το 2011 συμπρωταγωνιστεί με τους Paul Bettany, Stanley Tucci και Zachary Quinto στο βιογραφικό θρίλερ «Margin Call» και την κωμωδία «Horrible Bosses» με τους Jason Bateman, Jason Sudeikis, Jennifer Aniston και Colin Farrell.

2013: Rise of Francis Underwood

To Φεβρουάριο του 2013 η διαδικτυακή υπηρεσία streaming Netflix σηκώνει την αυλαία για τη σειρά «House Of Cards», ένα πολιτικό θρίλερ με πρωταγωνιστή έναν Γερουσιαστή του Δημοκρατικού Κόμματος που καταστρώνει το δικό του σχέδιο εκδίκησης κι ανόδου στην εξουσία μαζί με τη σύζυγό του που (εμφανώς) έχει τις ίδιες φιλόδοξες βλέψεις! Ο λόγος για τον Francis (Spacey) και την Claire Underwood (Robin Wright). Η σειρά κατακτά μεγάλη μερίδα του τηλεοπτικού κοινού ανά τον κόσμο κι επιβεβαιώνει πως ο Kevin Spacey έχει τη στόφα ηθοποιού – καρατερίστα, που προανέφερα πριν! Αξίζει εδώ να σημειώσουμε πως στις 18 Σεπτεμβρίου οι δύο ηθοποιοί διεκδικούν βραβεία Emmy για τις ερμηνείες τους στη σειρά. Το 2014 δίνει λίγο χρόνο στα κινηματογραφικά πλατό για την επανεμφάνισή του στο sequel του «Horrible Bosses», ενώ φέτος τον συναντούμε στην κομεντί «Elvis & Nixon» μαζί με τον Michael Shannon, όπου ο Spacey υποδύεται… ποιον άλλον; Τον πρόεδρο Nixon!

Στα επερχόμενα projects του ηθοποιού συγκαταλέγεται κι η βιογραφική ταινία «Rebel In The Rye», όπου ο Spacey θα υποδυθεί τον καθηγητή λογοτεχνίας Whit Burnett, ο οποίος υπήρξε μέντορας για το συγγραφέα του «Φύλακα στη Σίκαλη» J. D. Salinger.

Χρόνια πολλά, λοιπόν, σ’έναν ηθοποιό που έχει καταφέρει να κερδίσει την προσοχή μας και το σεβασμό μας με τη δουλειά του!

26/07/2016 0 comments

Σαν σήμερα… γεννήθηκε ο χορογράφος Δημήτρης Παπαϊωάννου

Οι περισσότεροι – αν όχι όλοι μας – τον γνωρίσαμε μέσα από την επιβλητική δουλειά του στις Τελετές Έναρξης και Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004. Από τότε πολλοί συνεχίζουν να παρακολουθούν την πορεία των παραστάσεών του και να αναζητούν μία ευκαιρία να τις δουν κι από κοντά. Σήμερα ο Δημήτρης Παπαϊωάννου γίνεται 52 ετών.

Γεννημένος στην Αθήνα στις 21 Ιουνίου του 1964, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου σπούδασε στο Κολλέγιο Αθηνών, ενώ στην εφηβεία του, λόγω της προτίμησης που έδειξε προς τις καλές τέχνες, μαθήτευσε για τρία χρόνια πλάι στο ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη. Η μαθητεία του αυτή του εξασφάλισε μία από τις μεγαλύτερες βαθμολογίας που έχει σημειώσει ποτέ σπουδαστής, η οποία με τη σειρά της του έδωσε μία θέση στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με καθηγητές το ζωγράφο Δημήτρη Μυταρά και την εικαστικό Ρένα Παπασπύρου.

Ξεκίνησε να ασχολείται επαγγελματικά με την εικονογράφηση και τη δημιουργία βιβλίων comics. Για την ακρίβεια, έχουν εκδοθεί πάνω από σαράντα comics του σε περιοδικά όπως τη «Βαβέλ» και το «Παρά Πέντε». Για τη δουλειά του, το 1990 βραβεύτηκε στην 5η Biennale Νέων Καλλιτεχνών στη Μασσαλία για το comic «Un Bon Plan» (μτφ.: «Ένα Καλό Σχέδιο»).

Όσο σπούδαζε στη Σχολή Καλών Τεχνών, άρχισε να δείχνει ένα ενδιαφέρον για τις τέχνες του θεάματος και το χορό. Έτσι άρχισε να πειραματίζεται ως χορευτής και χορογράφος, καθώς επίσης και ως σκηνογράφος, σχεδιαστής κοστουμιών και makeup artist. Το 1986 ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη και διδάσκεται μέσω μαθημάτων και σεμιναρίων την τεχνική του Erick Hawkins και τη γιαπωνέζικη τεχνική Butoh από τη Maureen Fleming. Την ίδια χρονιά επιστρέφει στην Αθήνα και ιδρύει την «Ομάδα Εδάφους» και μέχρι το 2000 ο Δημήτρης Παπαϊωάννου συλλαμβάνει, σκηνοθετεί και χορογραφεί και τις δεκαεπτά παραγωγές. Στις παραγωγές αυτές συμπεριλαμβάνονται παραστάσεις όπως:
– Η «Μήδεια» του 1993, η οποία μέχρι το 2000 παρουσιάστηκε 52 φορές σε Ευρώπη και Μεσόγειο, αλλά και στη Νέα Υόρκη.
– Το «Ενός Λεπτού Σιγή» του 1995, με συλλογή τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι, με την παράσταση να θίγει άμεσα το ζήτημα του AIDS.
Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, όμως, δραστηριοποιήθηκε κι εκτός της Ομάδας Εδάφους με μία σειρά αξιόλογων παραστάσεων. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε την όπερα του Θάνου Μικρούτσικου «Η Επιστροφή της Ελένης», καθώς και τις παραστάσεις «Νεφέλη» της Χαρούλας Αλεξίου (1995) και «Ηφαίστειο» της Άλκηστης Πρωτοψάλτη (1998).

Το 2001 και με την Ομάδα Εδάφους να έχει κλείσει τον κύκλο της, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου ορίζεται ως καλλιτεχνικός διευθυντής κι αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία και τη χορογραφία των Τελετών Έναρξης και Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 που διεξήχθησαν στην Αθήνα. Αν δε θυμάστε τίποτε από τις εμβληματικές παραστάσεις, πάρτε μία ιδέα με τα παρακάτω βίντεο!

Η απήχηση της δουλειάς του Παπαϊωάννου είχα σαν αποτέλεσμα το περιοδικό TIME αλλά και οι Times του Λονδίνου να χαρακτηρίσουν τις δύο τελετές σαν «θρίαμβο».

Το 2006 και με τη δόξα των Ολυμπιακών Αγώνων ακόμη «πάνω από το κεφάλι του», ο Δημήτρης Παπαϊωάννου παρουσιάζει το «2», σε συνεργασία με τον συνθέτη ηλεκτρονικής μουσικής Κ. ΒΗΤΑ. Η παράσταση εξερευνά το διχασμό της ανδρικής ψυχής, σ’ έναν κόσμο όπου η ομοφυλοφιλία είναι ταμπού, θίγοντας άμεσα το ζήτημα. Η παράσταση, αν και (όντως) βασίζεται σε ένα φλέγον κοινωνικό ζήτημα, λαμβάνει διθυραμβικές κριτικές.

Το 2008 ο χορογράφος παρουσιάζει τη «Μήδεια (2)», μία διαφορετική, σύγχρονη και μινιμαλιστική οπτική του μύθου, ενώ το 2010 παρουσιάζει το «Κ.Κ.», μία παράσταση με ποίηση του Κωνσταντίνου Καβάφη σε μουσική Λένας Πλάτωνος κι ερμηνεία από το Γιάννη Παλαμίδα.
Το 2015 ο Δημήτρης Παπαϊωάννου αναλαμβάνει την τελετή έναρξης με τίτλο «Origins» για τους Ευρωπαϊκούς Αγώνες στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν. Η παράσταση έφερε τον Παπαϊωάννου υποψήφιο για 2 βραβεία Daytime Emmy, δίνοντάς του και πάλι διεθνή καταξίωση. Τέλος, ήδη βρίσκονται σε περιοδεία ανά τον κόσμο οι παραστάσεις «Πρώτη Ύλη» (από το 2012) και «Still Life» (από το 2014).
Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που έχει μάθει να μιλά στον κόσμο μέσα από την τέχνη του και να θίγει ανησυχίες που άλλοι ή θα προσπερνούσαν ή θα το έκαναν με χυδαίο τρόπο (βλ. τον δίκαιο πανικό που έγινε με το Γιαν Φαμπρ). Επομένως, νομίζω πως άξιζε το σημερινό σας κλικ για να μάθουμε παρέα μερικά πράγματα παραπάνω για έναν πραγματικά ταλαντούχο άνθρωπο!

21/06/2016 0 comments

Σήμερα είναι η γιορτή μας… So, let’s celebrate as moms

written by Κατερίνα Μαντά

Ναι, έφτασε κι αυτή μέρα που όλοι αισθανόμαστε την ανάγκη να γιορτάσουμε, καθώς η πλειοψηφία έχει αναγνωρίσει κι αγαπήσει κάποια γυναίκα ως “μητέρα”. Σαφέστατα είναι εκμεταλλεύσιμη και από εμπορικής άποψης, αλλά ποιος μπορεί να αμφισβητήσει και τη σημασία της; Ή μάλλον τη σημασία της “μάνας, μητέρας, μαμάς”;

Όπως και να την έχουμε αποκαλέσει ή την αποκαλούμε, η αξία της είναι μία και μοναδική και -όσο chiché κι αν ακούγεται- ο ρόλος της στη ζωή μας και στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας είναι ανεκτίμητη!

Πόσο περισσότερο όταν έρχεται η στιγμή που γινόμαστε εμείς μαμάδες, τότε όλα αλλάζουν! Από κόρες γινόμαστε γυναίκες υπεύθυνες για ένα πλασματάκι που εξαρτάται 100% από εμάς, που έχει ανάγκη την φροντίδα μας, την αγάπη μας, την τρυφερότητά μας και τη “σοφία” μας. Ναι, γιατί οτιδήποτε κι αν χρειαστούν , αν αναρωτηθούν θα τρέξουν σε εμάς για να τους λύσουμε την όποια απορία και να τα βοηθήσουμε.

Για κάποιους είναι απλά μία “αρμοδιότητα”, για άλλους μία “υποχρέωση”, αλλά για τις περισσότερες από εμάς είναι “η ωραιότερη δουλειά του κόσμου”. Γιατί για να είναι δουλειά σημαίνει ότι ανταμείβεσαι, και υπάρχει η μεγαλύτερη και σπουδαιότερη “ανταμοιβή”: η αγάπη των παιδιών μας.

Δεν θα γίνω μελό, δεν μου ταιριάζει… αλλά ένα πράγμα θα σας πω: αν και ήμουν από τις γυναίκες που δεν ονειρεύτηκαν ποτέ οικογένεια και γάμο, ομολογώ ότι το μεγαλύτερο δώρο της ζωής μου είναι ο γιος μου, ο Παύλος. Δεν θα πω ότι είναι ο μεγαλύτερος “έρωτας”, αλλά είναι η μεγαλύτερη αγάπη του κόσμου και η πιο τρυφερή αγκαλιά που απολαμβάνω. (Οκ, στα δύσκολα στην αγκαλιά της μαμάς μου τρέχω, γιατί ξέρω ότι εκεί αισθάνομαι ασφαλής και ότι μαζί με τον μπαμπά μου με “προστατεύουν” από τα πάντα!).

Με αφορμή αυτή τη Γιορτή, οι αγαπημένες 4moms (Βιβή Μπασινά, Βάσω Στασινού και Αμαλία Κυπαρίσση) αποφάσισαν να φτιάξουν ένα βίντεο με 6 διαφορετικές μητέρες για να «ανακαλύψουν» τις δικές τους ιδιαίτερες στιγμές, τα δικά τους μοναδικά συναισθήματα… Η δημοσιογράφος Χρυσαυγή Ατσιδάκου, η συγγραφέας και εικονογράφος παιδικών βιβλίων Μαρίνα Γιώτη, η δημοσιογράφος Έλενα Μπουζαλά, η foodblogger mamatsita Γωγώ Παπαδιονυσίου, η Ελένη Πετρουλάκη κι εγώ «εξομολογούμαστε» στιγμές καθημερινότητας: η πρώτη στιγμή που είδαμε το παιδί μας, η πρώτη φορά που ακούσαμε τη λέξη “μητέρα”, η αγαπημένη στιγμή της ημέρας. Τελικώς τι είναι μητέρα; Λέξεις και σκέψεις για το #ΕΙΜΑΙΜΗΤΕΡΑ #uniqueasweare #uniquethankyou

Δείτε το βίντεο και θα καταλάβετε περί τίνος πρόκειται…

Το βίντεο πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία της Pandora Greece και με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας… και το καλύτερο; σήμερα ην Κυριακή 8 Μαΐου οργανώνουν ένα φανταστικό event στο Balux Prive, Dreams & Septem Prive όπου θα παίξουμε και θα διασκεδάσουμε μαζί με τα παιδιά και με τους Burger Project!

08/05/2016 0 comments

Τα πασχαλινά έθιμα στην Ελλάδα, από τη Γιάννα Σαλή

written by The K-magazine

Η μεγάλη χριστιανική μας γιορτή έφτασε. Κάποιοι περιμένουν με ανυπομονησία το Πάσχα άλλοι για το στόλισμα του σπιτιού τους, άλλοι για το πασχαλινό τραπέζι όμως όλοι θέλουν κάθε χρόνο να ζουν τα έθιμα που έχει η Ελλάδα σε κάθε της γωνιά. Εμείς για εσάς συγκεντρώσαμε τα πιο λαμπρά πασχαλινά έθιμα του τόπου μας.

Κερκυραϊκοί μπότηδες: Ένα πασίγνωστο Πασχαλινό έθιμο της χώρας μας είναι το ρίξιμο των κανατιών (μπότηδες) από τα μπαλκόνια, το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου ύστερα από την πρώτη Ανάσταση καθώς η φιλαρμονική παίζει εύθυμα εμβατήρια.

Ο Ιούδας στην Πυρά: Στο χωριό Μέτρες της Θράκης, οι κάτοικοι στήνουν μια μεγάλη πυρά το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης και την επόμενη μέρα μετά τον Επιτάφιο, την ανάβουν και καίνε το ομοίωμα του Ιούδα, το οποίο φτιάχνουν κάθε χρόνο τα παιδιά της περιοχής.

Το Ευαγγέλιο στην Πάτμο: Το βράδυ της Ανάστασης στο μοναστήρι της Πάτμου, το Αναστάσιμο εδάφιο του Ευαγγελίου διαβάζεται συμβολικά σε επτά γλώσσες δίνοντας μήνυμα αδερφοσύνης.

Τα Περιστέρια στη Ζάκυνθο: Κατά το τέλος της πρώτης Ανάστασης, αφού πριν ελάχιστες ώρες έχει τελειώσει ο Επιτάφιος, ο ιερέας αφήνει δύο περιστέρια ελεύθερα ενώ οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα. Το βράδυ της Ανάστασης στο νησί η μόνη εκκλησία που κάνει Ανάσταση είναι αυτή του Αγίου Μάρκου, καθώς οι υπόλοιπες χτυπούν ολονύχτια τις καμπάνες τους.

Τα καΐκια στα νησιά: Το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου κατά την έλευση του Αγίου Φωτός στα νησιά του Αιγαίου, τα καΐκια βγαίνουν στα ανοιχτά πετώντας πυροτεχνήματα και φωτοβολίδες.

Αποκαθήλωση στην Κοζάνη: Την Μεγάλη Παρασκευή το πρωί στο Δρυόβουνο της Κοζάνης η τελετή της Αποκαθήλωσης γίνεται εξωτερικά και συγκεκριμένα σε έναν λόφο, που οι κάτοικοι, λόγω του εθίμου τον ονομάζουν Γολγοθά.

Γιομίδια στη Θεσσαλία: Στις περιοχές της Θεσσαλίας, κυρίως στα Φάρσαλα και την Καρδίτσα, οι νοικοκυρές φτιάχνουν μια “παραλλαγή” της μαγειρίτσας που ονομάζεται γιομίδια, έχοντας μέσα συκώτι αρνιού, σπανάκι, κρεμμύδι, άνηθο και ψωμί.

Επιτάφιος στην Ύδρα: Η περιφορά του Επιταφίου στην Ύδρα είναι ιδιαίτερα γνωστή λόγω ότι η μία στάση γίνεται μέσα στη θάλασσα από όπου εκεί ψέλνονται τα εγκώμια.

Αερόστατα στο Λεωνίδιο: Στο Λεωνίδιο το βράδυ της Ανάστασης, οι πιστοί διάφορων ενοριών, κατασκευάζουν φωτεινά,πολύχρωμα «αερόστατα» τα οποία και αφήνουν να πετάξουν ψηλά στον ουρανό.

Οι Ρουκέτες της Χίου: Στην Χίο, έχουμε το γνωστό έθιμο, του «ρουκετοπόλεμου». Έχει τις ρίζες του από την εποχή της Τουρκοκρατίας και οι κάτοικοι των ενοριών του Αγίου Μάρκου και της Παναγίας της Ερειθιανής, δύο εκκλησιών που βρίσκονται αντικριστά, έφτιαχναν από παλιά αυτοσχέδιες ρουκέτες. Ο ρουκετοπόλεμος, αποτελεί ένα ιδιαίτερο έθιμο στην Χίο, γι’ αυτό και η προετοιμασία των ρουκετών ξεκινά αμέσως μετά το Πάσχα για να είναι έτοιμες τον επόμενο χρόνο.

Οι πίτες της Κω: Χρόνια τώρα στο πασχαλινό οικογενειακό τραπέζι δεν λείπουν οι λαμπρόπιτες των Δωδεκανήσων. Είναι παράδοση πάππου προς πάππου.
Και μιας που το αναφέραμε… μέσα στην ημέρα σάς περιμένει και η συνταγή!

Περισσότερα για τη Γιάννα Σαλή, μπορείτε να διαβάσετε εδώ

25/04/2016 0 comments

Σαν σήμερα… γεννήθηκε η Ella Fitzgerald

Πρόκειται για μία από τις πιο σημαντικές φυσιογνωμίες της jazz μουσικής, δικαιώνοντας τον τίτλο «Πρώτη Κυρία του Τραγουδιού». Η δουλειά της θεωρείται πολιτισμικός θησαυρός στην Αμερική κι όχι τυχαία. Σαν σήμερα γεννήθηκε η Ella Fitzgerald.
Η Ella Jane Fitzgerald γεννήθηκε στις 25 Απριλίου του 1917 στο Newport News της Virginia, ενώ λίγο αργότερα μετακόμισε με τη μητέρα της και τον πατριό της στο Yonkers της Νέας Υόρκης. Η παιδική ηλικία της μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί ταραχώδης, καθώς έζησε φτωχικά, ενώ λίγο μετά το θάνατο της μητέρας της το 1932 έφυγε από το σπίτι, ενισχύοντας μετέπειτα φήμες πως ο πατριός της την κακοποιούσε. Έχοντας ζήσει στους δρόμους, έφτασε το 1933 να τραγουδά στους δρόμους του Harlem και στη συνέχεια να συμμετέχει σε διαγωνισμούς ερασιτεχνών.
Σε έναν από αυτούς τους διαγωνισμούς την ανακάλυψε ο ντράμερ Chick Webb, ο οποίος αν και διστακτικός στην αρχή, έπειτα την έκανε μέλος της μπάντας του. Με τη μπάντα του Webb η Ella Fitzgerald ερμήνευσε επιτυχίες όπως το «Love and Kisses» κι έτσι βρέθηκε το 1935 να τραγουδά στο Savoy, το πιο διάσημο night club του Harlem. Μετά το θάνατο του Webb το 1939, η Ella Fitzgerald αναλαμβάνει τα ηνία της μπάντας κι αυτή μετονομάζεται σε Ella And Her Famous Orchestra και μέχρι το 1942 η Ella έχει στο ενεργητικό της με τη μπάντα πάνω από 150 ηχογραφήσεις για την εταιρεία Decca.

Το 1942 αποφασίζει να προχωρήσει για solo καριέρα, πάλι με τη Decca. Η εποχή του swing, όμως, αρχίζει να ξεθωριάζει, ενώ μία νέα τάση, η bebop φαίνεται να κερδίζει έδαφος, αλλάζοντας τη Jazz. Η ερμηνεία της Fitzgerald προσαρμόζεται στη νέα τάση, ειδικά με τη συνεργασία της με τον Dizzy Gillespie. Τότε, όμως, υιοθετεί την τεχνική του «scat singing», ένα είδος φωνητικού αυτοσχεδιασμού χωρίς τη χρήση λέξεων, αλλά με τον εκάστοτε τραγουδιστή να τραγουδά αυτοσχέδιες μελωδίες. Την τεχνική αυτή τη χρησιμοποίησε για το «Flying Home» το οποίο φυσικά ενθουσίασε το κοινό με τη φωνητική δεινότητα της Fitzgerald, ενώ αργότερα οι Times χαρακτήρισαν την ηχογράφηση ως «μία από τις ηχογραφήσεις με τη μεγαλύτερη επιρροή στη jazz». Ίδια απήχηση δέχτηκε και το «Oh, Lady Be Good!» το 1947.

Δεκαετία του 1950 κι η Ella Fitzgerald ήδη είναι μία από τις πιο δημοφιλείς jazz φωνές της Αμερικής, ενώ πλέον το scatting είναι πια η φωνητική της «υπογραφή». Το 1955 ο μάνατζέρ της, Norman Granz ιδρύει τη Verve Records, από την οποία κυκλοφορούν κάποια από τα πιο πετυχημένα της albums. Η αρχή γίνεται το 1956 με το «Ella Fitzgerald Sings The Cole Porter Songbook», με τη Fitzgerald να βάζει τη δική της ξεχωριστή πινελιά σε κλασσικά τραγούδια του συνθέτη, όπως το «It’s De-Lovely» και το «You Do Something To Me» Για ακούστε για να πάρετε μία ιδέα…!

Δύο χρόνια μετά η Ella Fitzgerald αναδεικνύεται ως η πρώτη Αφροαμερικανίδα που κερδίζει βραβείο Grammy… συγκεκριμένα δύο βραβεία! Το ένα είναι της Καλύτερης Jazz Ερμηνείας για το album «Ella Fitzgerald Sings The Duke Ellington Songbook» (για το οποίο δούλεψε μαζί με τον Ellington) και το άλλο βραβείο ήταν για την Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία για το «Ella Fitzgerald Sings The Irving Berlin Songbook».
Στην καριέρα της κατάφερε να συνεργαστεί με ένα πλήθος «θρύλων» της μουσικής της εποχής, όπως τον Louis Armstrong, τον Count Basie και τον Frank Sinatra. Μάλιστα, τη δεκαετία του ’60‘ το όνομά της φιγουράριζε στα pop charts με τη μοναδική της διασκευή του «Mack The Knife». Γιατί; Χάρη στην εφευρετικότητά της! Έχοντας ξεχάσει τους στίχους του τραγουδιού στη συναυλία της στο Βερολίνο, η Fitzgerald δε δίστασε να… σκαρώσει δικούς της στίχους! Το τραγούδι βραβεύτηκε με Grammy, ενώ πλέον θεωρείται από τα κλασσικά της.

Στη δεκαετία του 1970, η Ella Fitzgerald βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας της με μία σειρά live εμφανίσεων ανά τον κόσμο. Τη δεκαετία του 1980, όμως, κι εξαιτίας μίας σειράς προβλημάτων υγείας, αναγκάζεται σταδιακά να αποσυρθεί. Το 1989 κυκλοφορεί το τελευταίο της album με τίτλο «All That Jazz» και το 1991 κάνει την τελευταία της εμφάνιση στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης. Το 1994 αποσύρεται οριστικά, καθώς τα πόδια της ακρωτηριάζονται εξαιτίας του διαβήτη που της διεγνώσθη το 1986. Το 1996 αφήνει την τελευταία της πνοή στο σπίτι της στο Beverly Hills, έχοντας στο πλευρό της την οικογένειά της.
Ζωή σα μουσικό παραμύθι μοιάζει η ιστορία της Ella Fitzgerald. Μπορεί να χαρακτηριστεί αλλιώς όταν από τους δρόμους του Harlem φτάνει να είναι μία από τις μεγαλύτερες φωνές της jazz; Πόσο μάλλον όταν τα τραγούδια της ακόμη και σήμερα ακούγονται κι έχουν την ίδια επίδραση με εκείνη που είχαν όταν πρωτοκυκλοφόρησαν.

25/04/2016 0 comments

Σαν σήμερα… γεννήθηκε η Rooney Mara

Είναι μόλις 31 ετών, αλλά ήδη το αστέρι της λάμπει στο Hollywood και το όνομά της έχει πλέον μία άλλη βαρύτητα. Ειδικά μετά την κινηματογραφική χρονιά που μας πέρασε, μια που η «Carol» την έφερε ακόμη πιο κοντά στα Oscar. Σήμερα ευχόμαστε χρόνια πολλά στη Rooney Mara.

Η Patricia Rooney Mara γεννήθηκε στο Bedford της Νέας Υόρκης στις 17 Απριλίου του 1985. Αποφοίτησε από το Fox Lane High School το 2003, ενώ το 2010 πήρε το πτυχίο της στην Ψυχολογία και τις Διεθνείς Κοινωνικές Επιστήμες από τη Σχολή Gallatin’s School of Individualized Study του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.

Η αγάπη της για την ηθοποιία, αλλά κι η απόφασή της να ασχοληθεί με το αντικείμενο καλλιεργήθηκαν από μία σειρά κλασσικών ταινιών, όπως το «Gone With The Wind» και η «Rebecca». Επίσης την ενέπνευσε η μεγαλύτερή της αδερφή, Kate Mara («House of Cards»), η οποία ήδη έχτιζε την καριέρα της όταν η Rooney αποφάσισε να ξεκινήσει να κυνηγά την υποκριτική.

Έπειτα από μία σειρά εμφανίσεων στην τηλεόραση (όπως το «Law & Order») και κάποιες μικρότερες παραγωγές, ο πρώτος της ρόλος σε θέση πρωταγωνίστριας ήρθε το 2009 με το «Tanner Hall», που προβλήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ του Τορόντο. Την επόμενη χρονιά ήρθε το remake του «Εφιάλτη στο Δρόμο με τις Λεύκες», όπου η Rooney Mara είχε και πάλι τον πρώτο ρόλο. Η αλήθεια, όμως, είναι πως η ταινία ήταν για τη Mara μία στιγμή όπου άρχισε να αμφιβάλλει για την απόφασή της να ασχοληθεί με την υποκριτική. Την ίδια χρονιά εμφανίζεται και στο «The Social Network» του David Fincher.

Τις αμφιβολίες που τις προκάλεσε ο «Εφιάλτης» τις διαλύει το «Κορίτσι με το Τατουάζ» το 2011. H Rooney Mara συναντά στα πλατό γυρισμάτων τον Daniel Craig και μαζί πρωταγωνιστούν στην αμερικάνικη κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου best seller του Stig Larsson. Η Mara εντυπωσιάζει ως Lisbeth Salander όχι μόνο για την απίστευτη μεταμόρφωσή της αλλά κυρίως για την υποκριτική της ικανότητα. Η ταινία της χαρίζει μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα και για Oscar Α΄Γυναικείου Ρόλου και για πολλούς αυτό είναι σημάδι πως η Mara έχει ακόμα πολλά να πει με τη δουλειά της.

Το 2013, η Rooney Mara πρωταγωνιστεί στο ψυχολογικό θρίλερ «Side Effects» του Steven Sodenbergh, όπου υποδύεται μία νεαρή γυναίκα που πάσχει από κατάθλιψη ενώ ο άντρας της (Channing Tatum) είναι στη φυλακή. Τότε ο ψυχίατρός της θα της δώσει ένα καινούριο φάρμακο, το οποίο όμως της προκαλεί περίεργες παρενέργειες, με αποτέλεσμα όλα γύρω της πια να αλλάζουν. Επίσης, την ίδια χρονιά αντικαθιστά την Carey Mulligan στο «Her» του Spike Jonze και συμπρωταγωνιστεί στην υποψήφια για Oscar ταινία με τους Joaquin Phoenix, Scarlett Johansson και Amy Adams.
Το 2015 υποδύεται την Tiger Lily στον «Pan», με την ταινία να είναι μία «box-office bomb» εξαιτίας των κάκιστων κριτικών. Ευτυχώς για τη Mara, όμως, την ίδια χρονιά έρχεται ο ρόλος της στην «Carol» να αλλάξει τα πράγματα. Στο δράμα εποχής του Todd Haynes, η Mara υποδύεται την Therese Belivet, μία νεαρή πωλήτρια που γνωρίζει την Carol (Cate Blanchett) και μαζί της ξεκινά μία δυνατή σχέση, η οποία δοκιμάζεται από τις μετέπειτα εξελίξεις. Η ταινία συναρπάζει κι η Mara κερδίζει το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών, ενώ φτάνει στις υποψηφιότητες για BAFTA, Χρυσή Σφαίρα αλλά και Oscar Β’ Γυναικείου Ρόλου.

Σε μελλοντικά projects, η Rooney Mara έχει ήδη ολοκληρώσει τα γυρίσματα για δύο ταινίες. Η μία είναι το «Weightless» του Terence Malick, όπου θα τη δούμε (πιθανώς) το 2017 στο πλευρό των Christian Bale, Natalie Portman και Holly Hunter. Η δεύτερη είναι η «Una», μία δραματική ταινία όπου η Mara θα υποδυθεί μία νεαρή γυναίκα που η συνάντησή της με έναν ηλικιωμένο άντρα θα την οδηγήσει σε αποκαλύψεις που θα συνταράξουν όσα γνώριζε για τη ζωή της ως τώρα.

Σημαντικό, τέλος, είναι να αναφέρουμε πως η Rooney Mara δεν πήρε το πτυχίο της ψυχολογίας το 2010 απλά για να το κρεμάσει στον τοίχο της! Αντίθετα, είναι η πρόεδρος της MKO «Faces of Kibera», η οποία δραστηριοποιείται στην παροχή στέγης, τροφής και ιατρικής περίθαλψης των ορφανών που ζουν στην Kibera, μία παραγκούπολη στο Ναϊρόμπι της Κένυα. Για τις χρηματοδοτικές ανάγκες της ΜΚΟ, η Mara προχώρησε σε δημοπρασία αναμνηστικών από τις ομάδες baseball των Steelers και των Giants (την οποία ομάδα ίδρυσε η οικογένεια του πατέρα της), καθώς και εράνους μέσω του eBay. Για τη δράση της αυτή η Mara είπε σε συνεντεύξεις της πως πίστευε πως «οι άνθρωποι που χρειάζονται βοήθεια δεν τη λαμβάνουν, οπότε αποφάσισα να το αλλάξω αυτό». Επιπλέον σε άλλη της συνέντευξη είχε δηλώσει πως ένιωθε πως ήταν υποχρέωσή της να είναι ηθοποιός αλλά και να συμπαραστέκεται σε όσους χρειάζονται υποστήριξη και πως δε θέλει να διαλέξει ανάμεσα στα δύο.

Ένα είναι σίγουρο. Πως η νεαρή Rooney Mara είναι μία πολλά υποσχόμενη προσωπικότητα στα κινηματογραφικά δρώμενα η οποία σίγουρα κέρδισε την αμέριστη προσοχή μας με το σπαθί της!

17/04/2016 0 comments

Σαν σήμερα… γεννήθηκε ο Αυστραλός ηθοποιός Heath Ledger

Αν κι “έφυγε” πολύ νωρίς – μόλις σε ηλικία 29 ετών – και με τρόπο που συντάραξε τόσο τον καλλιτεχνικό κόσμο όσο και το σινεφίλ κοινό, κατάφερε σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα να χαράξει μία αξιοσημείωτη κινηματογραφική πορεία. Ο “Joker” του Christopher Nolan είναι ο σημερινός «πρωταγωνιστής» της στήλης «Σα Σήμερα…».

Ο Heathcliff Andrew Ledger – προσωπικό σχόλιο: πόσο το αγαπώ αυτό το όνομα… «Heathcliff» – γεννήθηκε στις 4 Απριλίου του 1979 στο Perth της Δυτικής Αυστραλίας. Αν κι ο προπάππος του, Frank Ledger, είχε ιδρύσει τα Χυτήρια Ledger κι ένα φιλανθρωπικό ταμείο είχε ονομαστεί προς τιμήν του, ο Heath ήταν γιος της δασκάλας Γαλλικών Sally Ramshaw-Ledger και του Kim Ledger, ενός οδηγού αγωνιστικών αυτοκινήτων και μηχανικός ορυχείων, ο οποίος πολύ πριν γεννηθεί ο γιος τους, είχε δημιουργήσει χρέη στην επιχείρηση. Όταν ο Heath ήταν έντεκα ετών, οι γονείς του χώρισαν, αλλά είχε κοντά του τη μεγαλύτερη αδερφή του, Kate, η οποία και τον ενέπνευσε να ασχοληθεί με την υποκριτική. Εκτός από την Kate, όμως, ο θαυμασμός του για τον Gene Kelly τον ώθησαν να ασχοληθεί και με τη χορογραφία.

Σε ηλικία δεκαέξι ετών, ο Heath Ledger ξεκίνησε να «κυνηγά» μία καριέρα ως ηθοποιός. Μαζί με έναν παιδικό του φίλο μετακόμισε στο Sydney και μέχρι το 1997 συμμετείχε σε τηλεοπτικές παραγωγές, με την πιο σημαντική γι’ αυτό το κομμάτι της καριέρας του να είναι δέκα επεισόδια στη σειρά «Home and Away», μία από τις πιο επιτυχημένες της αυστραλιανής τηλεόρασης. Το 1997 κάνει και το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στην ταινία αυστραλιανής παραγωγής «Blackrock». Η πρώτη του ταινία παραγωγής Hollywood είναι το «10 Things I Hate About You» το 1999, μία μοντέρνα και teen εκδοχή της κωμωδίας του Shakespeare «Το Ημέρωμα της Στρίγγλας», με συμπρωταγωνιστές τη Julia Stiles και τον Joseph Gordon-Levitt.
Η επόμενη «μεγάλη στιγμή» για την καριέρα του Ledger έρχεται το 2000 με τον «Πατριώτη», όπου υποδύεται το γιο του Mel Gibson, για του οποίου το θάνατο ο δεύτερος αναζητά εκδίκηση στη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης. Την ίδια χρονιά παίρνει τον πρώτο ρόλο στην «Ιστορία ενός Ιππότη», με το Ledger να ερμηνεύει το χαρακτήρα του υπηρέτη ενός ιππότη που, όταν ο δεύτερος πεθάνει, ο Ledger ξεκινά να εμφανίζεται ο ίδιος ως ιππότης.
Το 2001 ενσαρκώνει το γιο του Billy Bob Thornton στο «Χορό των Τεράτων» – ακόμα να καταλάβω γιατί πήρε Oscar γι’ αυτήν την ταινία η Halle Berry – και την αμέσως επόμενη χρονιά πρωταγωνιστεί στα «Τέσσερα Φτερά». Η ταινία βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του A. E. W. Mason κι αφηγείται την ιστορία του Βρετανού αξιωματικού Harry Feversham, ο οποίος, έπειτα από την απαξίωση των τριών φίλων του και της μνηστής του, προσπαθεί να αλλάξει την κατάσταση.

Από το 2003 έως το 2005 η πιο «διάσημη» κινηματογραφική στιγμή είναι η ταινία «Νed Kelly», καθώς το «The Order» του 2003 και το «Lords of Dogtown» του 2005 δε χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης από το κοινό. Στο «Ned Kelly» ο Ledger υποδύεται το ληστή του τίτλου, με την ταινία να βασίζεται τόσο στην ιστορία του ίδιου του Ned Kelly όσο και στο βιβλίο «Our Sunshine» του Robert Drewe.
Το 2005 τα πράγματα αλλάζουν για το Ledger κι επιστρέφει σε πιο «δυνατές» παραγωγές. Πρώτα βγαίνει στους κινηματογράφους η ταινία «Αδελφοί Grimm» όπου συμπρωταγωνιστεί με τους Matt Damon και Monica Belucci, όπου παρουσιάζεται μία… παραμυθένια εκδοχή του πως οι δύο Γερμανοί έγιναν οι πιο διάσημοι παραμυθάδες, με τις ιστορίες τους να μεγαλώνουν παιδιά ακόμη και σήμερα – φυσικά με το ανάλογο happy ending, γιατί άντε να εξηγήσεις στο τετράχρονο πώς προσπάθησαν οι αδερφές της Σταχτοπούτας να ταιριάξουν στα πόδια τους το γυάλινο γοβάκι, για παράδειγμα!

Brokeback Mountain:
Η ταινία, όμως, που πραγματικά έδωσε την πρώτη ισχυρή λάμψη στο αστέρι του Ledger είναι το «Brokeback Mountain». Η ιστορία της περίπλοκης σχέσης του Ennis Del Mar (Heath Ledger) και του Jack Twist (Jake Gyllenhaal) γίνεται αντικείμενο πολυποίκιλων συζητήσεων, αλλά την ίδια στιγμή καταφέρνει να κεντρίσει και το ενδιαφέρον του κοινού και των κριτικών, στέλνοντας, μάλιστα την ταινία μέχρι τα Oscar. Συγκεκριμένα, ο σκηνοθέτης Ang Lee κράτησε το θείο Oscar στα χέρια του, ενώ η ταινία απέσπασε τα Oscar Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου και Καλύτερης Μουσικής, ενώ οι Gyllenhaal, Michelle Williams – η οποία ήταν και σύντροφος του Ledger, χαρίζοντάς του και μία κόρη το 2005, τη Matilda Rose – αλλά κι ο ίδιος ο Ledger ήταν υποψήφιοι για τις ερμηνείες τους. Ο Ledger, μάλιστα είναι ο ένατος κατά σειρά νεότερος ηθοποιός που ήταν υποψήφιος για το Oscar Α’ Ανδρικού Ρόλου, καθώς ήταν μόλις είκοσι έξι ετών εκείνη τη χρονιά.
Οι κριτικοί δήλωσαν κατενθουσιασμένοι με την ερμηνεία του Ledger, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως ο Stephen Holden των New York Times τη χαρακτήρισε εξίσου άξια με εκείνες των Marlon Brando και Sean Penn στα καλύτερά του.

Μετά το Brokeback Mountain:
Αν και το 2005 ο Heath Ledger έπαιξε και στον «Casanova» ενσαρκώνοντας το διάσημο καρδιοκατακτητή, η ταινία δεν έγινε τόσο δημοφιλής όσο το «Brokeback Mountain» – μπορεί να πει κανείς πως επισκίασε τον «Casanova». Την επόμενη χρονιά, όμως, ο Ledger πρωταγωνιστεί στο «Candy», μία ταινία αυστραλιανής παραγωγής που πραγματεύεται την ιστορία ενός ερωτευμένου ζευγαριού όπου κι οι δύο είναι εθισμένοι στην ηρωίνη. Για την ταινία, ο Heath Ledger έλαβε τρεις υποψηφιότητες για βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού, ενώ μετά την ταινία έγινε μέλος της Ακαδημίας Κινηματογράφου κι Επιστημών.
Την επόμενη χρονιά, παίζει στο «I’m Not There» με συμπρωταγωνιστές τους Christian Bale και Cate Blanchett. Στην ταινία παρουσιάζεται η ζωή κι η μουσική πορεία του Bob Dylan, μέσα από επτά διαφορετικές ενσαρκώσεις, προκειμένου να δείξουν διάφορες οπτικές του χαρακτήρα, κι ο Ledger έπαιζε ένα από τα διαφορετικά αυτά πρόσωπα του Dylan.

Ο ξαφνικός θάνατος
Το 2007 ο Ledger ξεκινά τα γυρίσματα του «Σκοτεινού Ιππότη», τη δεύτερη της τριλογίας Batman δια χειρός Christopher Nolan αλλά και της ταινίας του Terry Gilliam «Ο Φανταστικός Κόσμος του Dr. Parnassus». Προηγήθηκε η παραδοχή του ηθοποιού πως έχει προβλήματα με τον ύπνο και αναπνευστικά προβλήματα, για τα οποία έπαιρνε και φαρμακευτική αγωγή. Μάλιστα ο συμπρωταγωνιστής του Ledger στο «Dr. Parnassus», Christopher Plummer, είχε πει πως κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων όλοι είχαν κρυολογήσει, αλλά τον Heath τον είχε επηρεάσει πολύ περισσότερο από τους υπόλοιπους.
Στις 22 Ιανουαρίου του 2008 και με συμπληρωμένο μόνο το ένα τρίτο των γυρισμάτων του «Dr. Parnassus», η οικιακή βοηθός κι η μασέζ του Ledger τον βρήκαν αναίσθητο στο διαμέρισμά του στο Manhattan.
Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, ο οποίος προχώρησε και σε τοξικολογικές εξετάσεις, ο θάνατος του Ledger επήλθε από υπερβολική δόση παυσίπονων, όπως οξυκωδόνη, και αγχολυτικών, όπως η διαζεπάμη – σημ.: βρέθηκαν σε σύνολο έξι δραστικές ουσίες στις εξετάσεις. Συγκεκριμένα, ο ιατροδικαστής κατέληξε στο συμπέρασμα πως επρόκειτο για ατύχημα, καθώς ο Ledger ανέμειξε αυτές τις ουσίες, τις οποίες είχε στην κατοχή του κατόπιν ιατρικών συνταγών. Η υπόθεση ξεσήκωσε αντιδράσεις κι ανησυχίες αναφορικά με την κακή χρήση συνταγογραφημένων φαρμάκων.

Η αναγνώριση μετά θάνατον
Λέω να μην επεκταθώ άλλο τόσο στις συνθήκες θανάτου του Ledger, ούτε σε άλλες καταστάσεις που τον ακολούθησαν. Προτιμώ να μιλήσω για όσα κέρδισε ο Ledger, έστω κι αν δεν ήταν στον κόσμο ο ίδιος για να τα ζήσει. Λίγο η αγωνία της αναμονής για τη δεύτερη ταινία της σειράς Batman από το Nolan, λίγο και το γεγονός του θανάτου του Ledger, όλος ο κόσμος περίμενε την ταινία πώς και πώς.

Καλοκαίρι του 2008 κι ο «Σκοτεινός Ιππότης» κάνει πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες του κόσμου. Κι όλοι τολμούν να πούνε πως ο αστέρας ήταν ο «Joker» κι όχι ο Batman. Ενώ όλοι περίμεναν ένα αντίγραφο του «Joker» όπως τον είχε υποδυθεί το 1989 ο Jack Nicholson στον «Batman» του Tim Burton, έμειναν τελικά άναυδοι καθώς αποδεικνύεται πως ο «Joker» του Ledger είναι ένας παντελώς καινούριος χαρακτήρας, χωρίς καμία προσπάθεια μίμησης. Η ψυχοπαθής περσόνα του εχθρού του Batman αναδεικνύει τελικά το Ledger ως το καλύτερο «κακό» που έχει δει ποτέ το σινεφίλ κοινό, πράγμα που του χαρίζει μετά θάνατον τη Χρυσή Σφαίρα, αλλά και το Oscar Β’ Ανδρικού Ρόλου. Μάλιστα πολύ από τους ηθοποιούς που έπαιξαν με το Ledger στο «Σκοτεινό Ιππότη», όπως ο Michael Caine, είχαν προβλέψει πως ο εκλιπών τους συνάδελφος θα έφτανε μέχρι τα ανώτερα βραβεία. Ο Ledger είναι ο δεύτερος ηθοποιός που κερδίζει Oscar μετά θάνατον, ακολουθώντας τον επίσης Αυστραλό Peter Finch, ενώ ο «Σκοτεινός Ιππότης» είναι η πρώτη ταινία βασισμένη σε comic book που βραβεύτηκε με Oscar. Το βραβείο παρέλαβε η οικογένεια του Heath Ledger, με την ατμόσφαιρα στην αίθουσα να είναι εμφανώς φορτισμένη από συγκίνηση.

Τέλος, όσον αφορά την τελευταία ταινία όπου εμφανίζεται έστω για λίγο ο Ledger, το «Dr. Parnassus», οι Johnny Depp, Colin Farrell και Jude Law ερμήνευσαν το ρόλο του Ledger που ο τελευταίος άφησε «στη μέση», εμφανιζόμενοι ως διαφορετικές ενσαρκώσεις του ίδιου χαρακτήρα. Οι τρεις ηθοποιοί, για να τιμήσουν τη μνήμη του Ledger, έδωσαν την αμοιβή τους στην κόρη του Ledger και της Michelle Williams, Matilda Rose.

Ναι, ο θάνατος του Heath Ledger ήταν ένα τραγικό συμβάν, ειδικά κάτω από τις οποίες έγινε. Παρ’ όλα αυτά, ήταν ένας ηθοποιός που απέδειξε νωρίς πως αν δεν έχανε τελικά τη ζωή του, θα μας προσέφερε ακόμα περισσότερες κι αξιόλογες κινηματογραφικές εμπειρίες.

04/04/2016 0 comments

Ένα SMS για τους ΜΑΘΗΤΕΣ: Εκστρατεία ενίσχυσης του Προγράμματος ΔΙΑΤΡΟΦΗ

written by The K-magazine

Ξεκίνησε η εκστρατεία συγκέντρωσης πόρων μέσωSMS για να εξασφαλιστούν υγιεινά γεύματα για περισσότερα παιδιά που έχουν ανάγκη σε όλη την Ελλάδα, μέσω του Προγράμματος ΔΙΑΤΡΟΦΗ του Ινστιτούτου Prolepsis.

Στέλνοντας ένα απλό μήνυμα με τη λέξη ΔΙΑΤΡΟΦΗ ή DIATROFI στο 54534 ενισχύετε το Πρόγραμμα Σίτισης και Προώθησης Υγιεινής Διατροφής – ΔΙΑΤΡΟΦΗ και στηρίζετε μαθητές που βιώνουν επισιτιστική ανασφάλεια και πείνα σε κοινωνικοοικονομικά ευπαθείς περιοχές της χώρας (χρέωση 1.48€ ανά smsσυμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ 23%).

Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Μέγας Δωρητής του Προγράμματος ΔΙΑΤΡΟΦΗ, διπλασιάζει την κάθε προσφορά εξασφαλίζοντας ακόμη περισσότερα γεύματα.

Το Ινστιτούτο Prolepsis υλοποιεί από το σχολικό έτος 2012-2013 το Πρόγραμμα ΔΙΑΤΡΟΦΗ υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, έχοντας διαθέσει συνολικά περισσότερα από 11,5 εκατομμύρια γεύματα, σε 480 σχολεία και 80.000 μαθητές σε όλη την Ελλάδα.

Φέτος,το Πρόγραμμα υλοποιείται σε 212 σχολεία σεΑττική, Θεσσαλονίκη, Ημαθία, Θράκη και Στερεά Ελλάδα με 16.412 συνολικά μαθητές. Ωστόσο, περισσότερα από 2070 σχολεία από όλη την Ελλάδα έχουν αιτηθεί να ενταχθούν στο Πρόγραμμα από την έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς. Ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί στο 16% των δημοσίων σχολείων της Ελλάδας και περίπου σε 250.000μαθητές.

Για περισσότερες πληροφορίες αναφορικά με το Πρόγραμμα ΔΙΑΤΡΟΦΗ μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.diatrofi.prolepsis.gr ή να επικοινωνήσετε με τον κ. Γιάννη Κουτελίδα στο 210-6255700 (εσ. 120) ή στο 6936631702.

25/03/2016 0 comments

Όταν η Ευρώπη θρηνεί για τις Βρυξέλλες

written by Κατερίνα Μαντά

Έχουν περάσει μόνο 4 μήνες από τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι… Από το πρωί συγκλονισμένοι παρακολουθούμε τις ειδήσεις στο ραδιόφωνο και στα social media για τις εξελίξεις στις Βρυξέλλες. Από την έκρηξη που έγινε στο μετρό στις Βρυξέλλες σήμερα το πρωί, είκοσι περίπου άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 106 τραυματίστηκαν.

Η διπλή επίθεση στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών και το σταθμό του μετρό Μαλμπέκ σήμερα είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον 34 άνθρωποι στο σύνολο.

Ο σκιτσογράφος της εφημερίδας Le Monde θέλησε με το σκίτσο του να δείξει τη συμπαράσταση μιας χώρας που υπέστη πριν λίγο καιρό τρομοκρατικό χτύπημα σε μια χώρα που σήμερα ψυχορραγεί. Στο σκίτσο ένα ανθρωπάκι τυλιγμένο με τις σημαία της Γαλλίας, παρηγορεί αγκαλιάζοντας το ανθρωπάκι που είναι τυλιγμένο με την σημαία του Βελγίου.

Υπάρχουν δύο μόνο ημερομηνίες: 13 Νοεμβρίου (τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι) και 22 Μαρτίου (τρομοκρατικό χτύπημα στις Βρυξέλλες).

22/03/2016 0 comments

21 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα Μονογονεϊκών Οικογενειών!

written by The K-magazine

Η Παγκόσμια Ημέρα Μονογονεϊκών Οικογενειών γιορτάζεται κάθε χρόνο στην Αμερική και συγκεκριμένα, στις 21 Μαρτίου. Είναι μια μέρα για να τιμηθεί και να χειροκροτηθεί η σκληρή προσπάθεια που οι μονογονείς καταβάλουν κάθε μέρα για την ανατροφή των παιδιών τους. Σύμφωνα με την Mary Anne Britton, τη Διεθνή Αντιπρόεδρο των Μελών του οργανισμού «Γονείς Χωρίς Συντρόφους», η Παγκόσμια Ημέρα Μονογονεϊκών Οικογενειών είναι μια μέρα για να τιμηθεί ο άγαμος γονέας με διπλό ρόλο. Φέτος το Singleparent.gr φέρνει τη συγκεκριμένη ημέρα, για πρώτη φορά στην Ελλάδα!

Πότε ξεκίνησε η Ήμερα μονογονεϊκών οικογενειών;
Η ιδέα για την ημέρα μονογονεϊκών οικογενειών ξεκίνησε το 1984 με ένα άρθρο που γράφτηκε από Janice Moglen, μια διαζευγμένη μητέρα δύο παιδιών που ήλπιζε ότι η συγκεκριμένα ημέρα, θα μπορούσε κάποτε, να κερδίσει την αναγνώριση που πολλοί συνδέουν με την Ημέρα της Μητέρας και την Ημέρα του Πατέρα. Σε συνεργασία με την οργάνωση «Γονείς Χωρίς Συντρόφους», η Moglen άρχισε να κάνει αιτήσεις σε διάφορες πολιτείες προκειμένου να αναγνωρίσουν επίσημα, τη Παγκόσμια Ημέρα Μονογονεϊκών Οικογενειών. Πιστεύεται ότι η συγκεκριμένη ημερομηνία, επιλέχθηκε για να συμπέσει με την ίδρυση του οργανισμού «Γονείς Χωρίς Συντρόφους», η οποία ξεκίνησε πριν από 50 χρόνια, στις 21 Μαρτίου 1957. Επιπλέον, στις 21 Μαρτίου, γιορτάζεται επίσης η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού που επίσης είναι μια ευκαιρία να μην ξεχνάμε πως η μονογονεϊκή οικογένεια πρέπει να πάψει να στιγματίζεται και να περιθωριοποιείται, αλλά να επιβραβεύεται.

Γιατί να είναι μία ξεχωριστή ημέρα;
Ενώ μερικοί μπορεί να πιστεύουν ότι η Παγκόσμια Ημέρα Μονογονεϊκών Οικογενειών είναι απλώς μια παραλλαγή της Γιορτής της Μητέρας και της Ημέρας του Πατέρα, είναι στην πραγματικότητα κάτι πολύ περισσότερο. Η Παγκόσμια Ημέρα Μονογονεϊκών Οικογενειών είναι μια ευκαιρία για τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών να αναγνωρίσουν τις θυσίες που κάνουν οι γονείς τους, για να καλύψουν τις ανάγκες τους, να συνεργαστούν μεταξύ τους και να διατηρήσουν ένα σταθερό οικογενειακό περιβάλλον, όπου τα παιδιά θα μπορούν να ευδοκιμήσουν. Είναι επίσης μια ευκαιρία για τους ίδιους τους μονογονείς να γιορτάσουν τις προσπάθειες και τα επιτεύγματά τους.

Αυξημένη Ευαισθητοποίηση
H Παγκόσμια Ήμερα Μονογονεϊκών Οικογενειών είναι επίσης μια ευκαιρία για ευαισθητοποίηση απέναντι στις μονογονεϊκές οικογένειες που στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, είναι περίπου 500.000 σύμφωνα με τα τελευταία δημογραφικά στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ) Ήρθε λοιπόν η ώρα να επικροτήσουμε τους μονογονείς και να τους συγχαρούμε που παρά τις δύσκολες συνθήκες, ειδικά στην Ελλάδα, έχουν το σθένος να μεγαλώνουν τα παιδιά τους μόνοι και να είναι περήφανοι γι’ αυτό.

Αν είσαι παιδί μονογονεϊκής οικογένειας, σήμερα είναι μια ευκαιρία να τηλεφωνήσεις στον γονιό σου και να τον ευχαριστήσεις που έκανε το ακατόρθωτο για σένα. Δεν χρειάζεται να κάνεις δώρο ούτε να πάρεις κάτι μεγάλο ή ακριβό. Αρκεί ένα ευχαριστώ και μια εξομολόγηση από καρδιάς για το πόσο πολύ τον αγαπάς!

Singleparent.gr

21/03/2016 0 comments

Τα πιο ενδιαφέροντα έθιμα των Αποκριών

written by Ιωαννα Βλασση

Η τελευταία Κυριακή της Αποκριάς σήμερα και χιλιάδες καρναβαλιστές παρελαύνουν για να διασκεδάσουν τον κόσμο που θα τους απολαύσει. Άραγε έχετε σκεφτεί ποτέ από πού προέρχονται όλα αυτά τα έθιμα και πώς συνηθίζουν να γιορτάζουν τις Απόκριες σε διάφορες περιοχές της χώρας;

Κατ’ αρχάς, η λέξη αποκριά σημαίνει το τέλος της κρεατοφαγίας, και προέρχεται από το λατινικό carnen levare, δηλαδή καρναβάλι. Οι απαρχές τους βρίσκονται στις διονυσιακές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και στα Σατουρνάλια των Ρωμαίων, που γίνονταν προς τιμήν του Θεού Κρόνου. Μάλιστα παλαιότερα πίστευαν ότι τα αποκριάτικα έθιμα έχουν τις ρίζες τους στα Λουπερκάλια των αρχαίων Ρωμαίων, που άρχιζαν στις 15 Φεβρουαρίου και γιόρταζαν τη γονιμότητα της γης και των ζώων. Οι Απόκριες όπως τις γνωρίζουμε σήμερα καθιερώθηκαν περί τα τέλη του 6^ου αιώνα. Με την αρχή του Τριωδίου ο κήρυκας ανήγγειλε πως πλησιάζουν οι Απόκριες και ο κόσμος φρόντιζε να προμηθευτεί το απαραίτητο κρέας. Η πρώτη βδομάδα του Τριωδίου ονομάζεται Προφωνή, η δεύτερη Κρεατική και η τρίτη Τυρινή ή Μακαρονού.

Πώς γιορτάζουν το Καρναβάλι στις ελληνικές πόλεις;

Στο Γαλαξίδι υπάρχει το έθιμο με τα «αλευρομουτζουρώματα». Το απόγευμα της Καθαράς Δευτέρας οι ντόπιοι πετούν ο ένας στον άλλο αλεύρι και πολύχρωμη σκόνη, ενώ στη Θήβα λαμβάνει χώρα το έθιμο του βλάχικου γάμου. Πρόκειται για τη διακωμώδηση του γάμου, στον οποίο το ρόλο της νύφης παίζει ένας άντρας. Το έθιμο έφεραν οι Βλάχοι με ήρθαν από την περιοχή του Ασπροπόταμου στην Πίνδο στη Θήβα. Κατά τη διάρκεια του γάμου, διάχυτο είναι το χιούμορ, οι αισχρολογίες, οι φαλλοί αλλά και οι διάλογοι με βλάχικη προφορά μεταξύ των συμπεθέρων.

Στη Θράκη υπάρχει το έθιμο του Καλόγερου. Δύο καλόγεροι, η«Μπάμπω» με το 7μηνων παιδί της, 2 νύφες (τις υποδύονται πάντοτε νεαροί άντρες), 2 τσιγγάνοι και 2 χωροφύλακες. Η ιστορία έχει ως εξής: Ο ένας Καλόγερος ξαφνικά θέλει να νυμφευθεί και βρίσκει τη νύφη. Ο άλλος Καλόγερος – κουμπάρος τον σκοτώνει και η νύφη θρηνεί. Κάποια στιγμή ο Καλόγερος ανασταίνεται.

Στην Καστοριά την Κυριακή της Αποκριάς γίνονται οι Μπουμπούνες. Ενώ ένα ακόμη έθιμο ο «Χασκάρης», αναφέρεται σε ένα παιχνίδι. Κάποιος δένει στην άκρη ενός πλάστη ένα αβγό και το γυρίζει από στόμα σε στόμα, ενώ όποιος καταφέρει να το αρπάξει πρώτος κερδίζει.

Στο Ρέθυμνο «κλέβουν τη νύφη». Αυτό συμβαίνει στα χωριά Μέρωμα και Μελιδώνι την Καθαρή Δευτέρα. Επίσης, αναβιώνει και το έθιμο του μουντζουρώματος.

Στη Σκύρο το έθιμο του Γέρου και της Κορέλας προσφέρει πολύ γέλιο στους θεατές.
Η μεταμφίεση του Γέρου περιλαμβάνει χοντρή μαύρη κάπα, άσπρη υφαντή βράκα και δεκάδες κουδούνια που μπορεί να φτάσουν ακόμη και τα 50 κιλά. Η ντάμα του η «Κορέλα» είναι ντυμένη με παραδοσιακή σκυριανή στολή και χορεύει συνεχώς γύρω του. Σύμφωνα με την παράδοση, το έθιμο προήλθε από κάποια θεομηνία, στην οποία σκοτώθηκαν όλα τα ζώα του νησιού. Ο τσοπάνης ζώστηκε τα κουδούνια των ζώων και κατέβηκε στο χωριό να ειδοποιήσει τους υπόλοιπους.

Στην Κάρπαθο στήνεται δημόσιο δικαστήριο ανήθικων πράξεων. Κάποιοι κάτοικοι προβαίνουν σε άσχημες χειρονομίες. Αμέσως, συλλαμβάνονται από και οδηγούνται στο Δικαστήριο ενώπιον του Καδή. Εκεί, τους απευθύνονται ξεκαρδιστικές κατηγορίες!

Στις Σέρρες, και συγκεκριμένα στο χωριό Εμμανουήλ Παπά την Καθαρά Δευτέρα αναβιώνει το έθιμο του Κούκασι. Κατά το έθιμο ανάβουν μια μεγάλη φωτιά. Στη συνέχεια, όλοι οι κάτοικοι του χωριού μαζεύονται γύρω από τη φωτιά, όπου γίνεται το “ξεμάτιαγμα”. Εκείνοι που ηγούνται του τελετουργικού και που θα κάνουν το ξεμάτιασμα, λένε με φωνή δυνατή και καθαρή: “Κούσασι, κούσασι, γέρο, παπα-γέρο. Να παμ’ στη θάλασσα, να γυρίσουμε απ΄ τη θάλασσα και ο… να πάρει την …”

Το έθιμο του Φανού γιορτάζεται στην Κοζάνη. Εκεί γιορτάζουν γύρω από τη φωτιά με πλούσια φαγητά, κρασί, χορό και πολύ τραγούδι, ενώ στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στο Σοχό, οι μεταμφιεσμένοι φορούν δέρματα από μαύρους τράγους και κρεμούν πάνω τους μεγάλα κουδούνια, ενώ το πρόσωπο τους καλύπτει μια πολύ εντυπωσιακή προσωπίδα.

Πηγή: εδώ

Κείμενο: Ιωάννα Βλάσση

13/03/2016 0 comments

Μία δράση «Από Μαμά σε Μαμά» υπέρ των προσφύγων από την Nannuka

written by The K-magazine

Η πιο διάσημη «νταντά» της Ελλάδας, το Nannuka.com συγκεντρώνει είδη πρώτης ανάγκης για γυναίκες και παιδιά που τα έχουν ανάγκη στην πρωτοβουλία «Από Μαμά σε Μαμά». Θα βοηθήσετε;

09/03/2016 0 comments