Την προηγούμενη εβδομάδα που άκουσα για πρώτη φορά τι εστί Fidget spinner, πήγα με τον Παύλο στα 6 περίπτερα που υπάρχουν στην γειτονιά μας για να το βρούμε. Μάλιστα σε δύο πριν καν ρωτήσει (γιατί τον έβαλα να τα ζητά μόνος του) του απάντησαν ότι έχουν εξαφανιστεί και ότι αναμένουν.
Φυσικά και την επόμενη μέρα είχαν φέρει όλα τα περίπτερα νέα παραλαβή… μάλιστα μία κυρία είχε παραγγείλει 40 για να τα δώσει στα παιδάκια στο πάρτυ του γιου της.
Τρέλα, μανία, εμμονή; Δεν ξέρω…
Κι έψαξα και βρήκα… ότι το fidger spinner (ή αλλιώς “νευρικός στρόβιλος”) αποτελείται από δύο κυρίως μέρη: μια σταθερή βάση, την οποία μπορεί να κρατήσει κανείς μεταξύ του δείκτη και του αντίχειρά του και έναν περιστρεφόμενο έλικα που γυρίζει όταν τον «χτυπά» με το ελεύθερό του χέρι. Το βασικό αυτό μοτίβο εξελίχθηκε φυσικά σε ποικίλα σχέδια και χρωματιστές εκδοχές.
Η απήχηση του fidget spinner εκτοξεύτηκε γιατί είναι εθιστικό: Πολλοί μιλούν θετικά για την αίσθηση που προκαλεί να κρατούν έναν κινούμενο έλικα, ενώ άλλοι το χρησιμοποιούν για χαλάρωση της νευρικότητάς τους.
Η ιστορία του παιχνιδιού: Το 1993 η Αμερικανίδα χημικός – μηχανικός Catherine Hettinger βρέθηκε στο Ισραήλ και κατά τη διαμονή της εκεί, συναντούσε συχνά μικρά παιδιά που πετούσαν πέτρες (συνήθως σε αστυνομικούς). Επιστρέφοντας στις Ηνωμένες Πολιτείες, εμπνεύστηκε ένα “ειρηνικό” παιχνίδι ρίψης ή εκτόξευσης, το οποίο θα εκτόνωνε την ενέργεια των παιδιών. Καταχώρησε έτσι την πατέντα του «παιχνιδιού που στριφογυρίζει». Το fidget spinner ωστόσο έγινε πραγματικότητα λίγα χρόνια μετά όταν η Hettinger διαγνώστηκε με μια αυτοάνοση πάθηση, η οποία προκαλούσε αδυναμία στους μυς και δεν της επέτρεπε να κινείται όπως πριν. Η ανάγκη της ωστόσο να μπορεί να να παίζει με την κόρη της, την οδήγησε στο να εξελίξει την ιδέα του παιχνιδιού της: Άρχισε να φτιάχνει μικρής κλίμακας ελικοειδείς κατασκευές τις οποίες πετούσε με το παιδί της για ψυχαγωγία. Κάποιες από αυτές τις πούλησε σε διάφορα παζάρια του δρόμου στη Φλόριντα και έτσι γεννήθηκε το διάσημο πλέον γκατζετάκι.
