Category:

ΣΧΕΣΕΙΣ

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΦΙΛΟΙ

Ο δεύτερος γάμος

written by The K-magazine

Εφόσον λοιπόν τα διαζύγια πλέον έχουν αυξηθεί ραγδαία παράλληλα έχουν αυξηθεί και οι δεύτεροι, και σε κάποιες περιπτώσεις, τρίτοι γάμοι που συνήθως οδηγούν σε περίπλοκες και αδιέξοδες σχέσεις και συζητήσεις. Τι πρέπει λοιπόν να έχουμε κατά νου πριν προχωρήσουμε σε ένα τέτοιο βήμα για να ελαχιστοποιήσουμε την πιθανότητα προβλημάτων και διαφωνιών;

Σίγουρα, ένας δεύτερος γάμος είναι μία νέα απόφαση ζωής η οποία όμως πρέπει να πληροί κάποιες προδιαγραφές ιδιαίτερα όταν υπάρχουν παιδιά από προηγούμενους γάμους από τη μία ή και τις δύο πλευρές. Καταρχήν είναι σημαντικό να υπάρχει αυτογνωσία ιδιαίτερα αναφορικά με τις αντιδράσεις και τα εμπόδια που πιθανόν να προκύψουν αλλά και μία στοιχειώδης προετοιμασία και ανάπτυξη των ικανοτήτων διαχείρισης των καταστάσεων. Αυτό συμβαίνει ακριβώς γιατί ενώ στον πρώτο γάμο στις περισσότερες των περιπτώσεων το περιβάλλον είναι υποστηρικτικό, σε ένα δεύτερο ή τρίτο γάμο οι συγκρίσεις, οι αντιδράσεις και έξωθεν επιρροές είναι κάτι αναμενόμενο και πρέπει το ζευγάρι αλλά και ο καθένας ξεχωριστά να δουλέψει χτίζοντας μία ασπίδα προστασίας γύρω από τη σχέση τους και την απόφασή τους.

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να υπάρχει σεβασμός προς τους/τις πρώην συζύγους και να μην μπαίνουμε σε διαδικασία χαρακτηρισμών ατόμων ουσιαστικά αγνώστων προς εμάς στην βάση υποκειμενικών δηλώσεων τρίτων, υπό το πρίσμα της πικρίας του συντρόφου μας ή υπό το καθεστώς φόβου μπροστά σε ενδεχόμενες συγκρίσεις. Κρατάμε κατά νου πως το γεγονός ότι δεν πέτυχε ο συνδυασμός των συζύγων δεν ακυρώνει αυτόματα τις προσωπικότητες των δύο ανθρώπων αλλά την δυνατότητα συμβίωσής τους.

Ο ρεαλισμός είναι επίσης καθοριστικό συστατικό ενός πετυχημένου δεύτερου γάμου κυρίως ως προς τις υποχρεώσεις του/της συζύγου μας προς τον/την προηγούμενη σύζυγο σε προσωπικό και οικονομικό επίπεδο, προς τα παιδιά του αλλά και τις υποχωρήσεις που πρέπει να γίνονται στο πρόγραμμά του. Ακόμη πρέπει να έχουμε συναίσθηση του σταδίου στο οποίο βρίσκεται ο/η σύντροφός μας, τα ατομικά σχέδια τα οποία έχει, τις φιλοδοξίες και επιθυμίες του χωρίς να έχουμε την ψευδαίσθηση όταν έχουμε να κάνουμε με μία tabula rasa καθώς και αυτός/αυτή έχει τις δικές του/της εμπειρίες, απόψεις και βιώματα.
Τέλος, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να επενδύουμε πολλές ώρες σε συζήτηση και αμοιβαίες υποχωρήσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και ζητημάτων που ανακύπτουν αλλά να είμαστε υποστηρικτικοί τόσο απέναντι στο νέο σύντροφο όσο και στον/στην προηγούμενη σύντροφο. Το να προχωράμε απλά σβήνοντας το παρελθόν μας και προχωρώντας σε μία νέα ζωή σα να μην έχουμε καμία υποχρέωση δυστυχώς δεν μας μεταμορφώνει ουσιαστικά σε τριαντάχρονους αλλά σε ανώριμους και εγωιστές ενήλικες που αδυνατούν να επιδείξουν μία ελάχιστα ώριμη στάση.
Με αγάπη για ένα νέο ξεκίνημα!

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΧΕΣΕΙΣ

Υπάρχει φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών;

written by The K-magazine


Ένα συνεχές ζήτημα που ταλανίζει όσους κοινωνικούς επιστήμονες ασχολούνται με τα ζητήματα των σχέσεων μεταξύ των δύο φύλων είναι αν υπάρχει αγνή φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών. Υπάρχει λοιπόν πραγματική φιλία μεταξύ των δύο φύλων χωρίς να εμπλέκεται το σεξ ενεργά;

Μία σχετική ταινία ορόσημο είναι αυτή του 1989 “Όταν ο Χάρρυ γνώρισε τη Σάλλυ” που περνά συγκεκριμένες ιδέες σχετικά με την φιλική σχέση μεταξύ ανδρών και γυναικών. Το ίδιο ερώτημα μέχρι πριν από λίγα χρόνια θα έβρισκε μία εύκολη αρνητική απάντηση καθώς πολλοί θεωρούν πως ένας άνδρας και μία γυναίκα δεν μπορούν να βρίσκονται πολύ κοντά χωρίς να υποβόσκει το σεξουαλικό στοιχείο. Άλλωστε ο δυτικός κυνισμός προωθούσε την ιδέα ότι ακόμη και ένα δείπνο δεν μπορεί να προσφερθεί έτσι ανιδιοτελώς χωρίς να εμπλέκεται το χρήμα, το αίμα ή το σεξ.

Βέβαια τα πράγματα σήμερα είναι πιο πολύπλοκα, τα δύο φύλα μοιάζουν να έχουν γεφυρώσει σε σημαντικό βαθμό τις χαώδεις διαφορές που κάποτε τους χώριζαν και υπάρχουν πολλές περιπτώσεις τριγύρω που εύκολα μπορούν να αποδείξουν ότι ένας άνδρας και μία γυναίκα όταν και οι δύο είναι ετεροφυλόφιλοι μπορούν να είναι φίλοι και μόνο φίλοι.

Όπως και σε όλα τα υπόλοιπα κοινωνικά φαινόμενα καλό είναι να αποφεύγονται οι γενικεύσεις και οι ταμπέλες. Ίσως το γεγονός ότι η έρευνα μέσα από τις συνεντεύξεις και την κατάθεση της προσωπικής εμπειρίας είναι περιορισμένη οδηγεί πιο άνετα σε αποτελέσματα που τσουβαλιάζουν δεκάδες είδη ανθρωπίνων σχέσεων μεταξύ των δύο φύλων.

Η άποψή μου είναι πως ναι κατά περίπτωση μπορεί να υπάρξει φιλία μεταξύ των δύο φύλων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να εξομοιώσουμε την φιλία μας με ένα άτομο του αντίθετου φύλου με αυτήν που έχουμε με ένα άτομο του ίδιου φύλου με το δικό μας. Η σχετική βιβλιογραφία τονίζει πως οι άνδρες τείνουν να δείχνουν στις γυναίκες φίλες τη ρομαντική και ευαίσθητη πλευρά τους την οποία πολλές φορές καλύπτουν επιμελώς όταν κανονίζουν βραδιές ή εκδρομές γεμάτες τεστοστερόνη. Αντίστοιχα, οι γυναίκες φαίνεται πως είναι πιο πρόθυμες να συζητήσουν με τους άνδρες φίλους τους τις δικές τους καταπιεσμένες πλευρές του εαυτού τους που συνήθως σχετίζονται με ζητήματα σεξουαλικότητας.

Το σίγουρο είναι πως η ύπαρξη μιας φιλίας μεταξύ ενός άνδρα και μίας γυναίκας δεν αποτελεί αυτόματα ένδειξη μείωσης της ταυτότητας του αρσενικού κυνηγού που δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμά του και αντίστοιχα για τη γυναίκα δεν σημαίνει ακύρωση της θηλυκότητάς της. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και κάθε φιλία είναι μοναδική με τους δικούς της κανόνες, τα δικά της όρια και τις δικές της συνήθειες!

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΧΕΣΕΙΣ

Η δύναμη της υποταγής

written by George Portelli

από τη Μαρία Κωσταλά-Ψυχολόγο

Adolf Eichmein, ένας φαινομενικά φιλήσυχος οικογενειάρχης, ο οποίος ακολουθώντας τυφλά τις εντολές του ναζιστικού καθεστώτος, οδηγήθηκε σε αποτρόπαια εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ήταν μία κρυφοσαδιστική προσωπικότητα, ή μήπως όλοι μας αν βρισκόμασταν ενώπιον μίας αυστηρής και ισχυρής αυθεντίας θα ήμασταν ικανοί να υπακούσουμε ακόμα και στα πιο φριχτά κελεύσματα της;

Ο Stanley Milgram , ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο του Yale, εν έτη 1961, τρεις μόλις μήνες μετά την έναρξη της δίκης του Eichmein, αποφάσισε να διερευνήσει πειραματικά τη δυνητικά βίαιη συμπεριφορά των ανθρώπων , ως αποτέλεσμα συμμόρφωσης στην εξουσία. Η επιστημονική ομάδα του Milgram έβαλε αγγελία σε μία εφημερίδα, προσφέροντας 5 δολάρια σε εθελοντές που θα επιθυμούσαν να συμμετέχουν σε ένα ψυχολογικό πείραμα σχετικό με τη μνήμη.

Οι εθελοντές συμμετείχαν στο πείραμα ανά δυάδες, όπου κατόπιν κλήρου ο ένας έπαιρνε το ρόλο του «δασκάλου» και ο άλλος του «μαθητή». Ο υποτιθέμενος σκοπός του πειράματος ήταν να διαπιστωθεί εάν η τιμωρία βοηθάει στην βελτίωση της μνήμης και της μαθησιακής διαδικασίας, και πιο συγκεκριμένα το κατά πόσο η άσκηση βίας βοηθάει έναν αδιάβαστο μαθητή στο να επιστρατεύσει καλύτερη μνήμη έτσι ώστε να αποφύγει την επακόλουθη τιμωρία. Για να επιτευχθεί αυτό ο «μαθητής» ήταν συνδεδεμένος με καλώδιο παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ ο «δάσκαλος» είχε μπροστά του έναν πίνακα με κουμπιά μέσω των οποίων υπέβαλε τον μαθητή σε ηλεκτροσόκ. Η δοκιμασία για τον μαθητή ήταν η εξής: αφού του διάβαζε ο δάσκαλος μία σειρά από 40 αντίστοιχες λέξεις-ζεύγη έπρεπε να προσπαθήσει να θυμηθεί το εκάστοτε ταίρι για την καθεμία. Στο πρώτο λάθος που θα έκανε θα τον χτυπούσε ρεύμα τάσης 15 βολτ. Σε κάθε λάθος απάντηση η τάση αυξανόταν ανά 15 βολτ φτάνοντας στο ανώτερο όριο των 450 βολτ. Πάνω από κάθε ένδειξη της τάσης αναγραφόταν ένας χαρακτηρισμός: «ελαφρύ σοκ» στα 15V, φτάνοντας σε σοκ «εξαιρετικής έντασης» στα 315V, «κίνδυνος: πάρα πολύ ισχυρό σοκ» στα 375V, ενώ στα 450V υπήρχε το απαγορευτικό «ΧΧΧ».

Αυτό που δε γνώριζε ο «δάσκαλος» ήταν ότι ο «μαθητής» δεν ήταν στη πραγματικότητα εθελοντής, αλλά ηθοποιός που είχε προσληφθεί για τους σκοπούς του πειράματος, και ενώ οι αντιδράσεις πόνου του ήταν απόλυτα αληθοφανείς, τα υποτιθέμενα ηλεκτροσόκ ήταν εικονικά. Το μοναδικό πειραματόζωο ήταν ο «δάσκαλος».

Πριν από τη διεξαγωγή του πειράματος, ο Milgram είχε ζητήσει από 110 ειδικούς να προβλέψουν μέχρι ποιο σημείο θα έφτανε ένας «φυσιολογικός» άνθρωπος. Οι προβλέψεις των ειδικών ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξες, καθώς πίστευαν ότι μόνο το 10% των συμμετεχόντων θα ξεπερνούσε τα 180V και ότι κανένας δεν θα έφτανε μέχρι το τέλος. Στην πραγματικότητα, σχεδόν όλοι οι συμμετέχοντες ξεπέρασαν τα 180V, ενώ το 62,5% έφτασε μέχρι το τέλος, κάνοντας ισχυρά ηλεκτροσόκ 450V σε έναν άγνωστο, που φαινόταν να υποφέρει αισθητά! Τα αποτελέσματα της έρευνας ήταν απροσδόκητα ακόμα και για τους ίδιους τους διοργανωτές της και αποτέλεσαν πηγή προβληματισμού για πολλούς επιστήμονες του χώρου. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων θα υπακούσει και θα βασανίσει έναν άγνωστο του, αρκεί να δέχεται εντολές από κάποιον με κύρος (στην προκειμένη περίπτωση επιστημονικό) ενώ ταυτόχρονα αισθάνεται ότι δεν τον βαρύνει η ευθύνη για ό,τι συμβεί –αφού εκείνος «απλά ακολουθεί διαταγές».

Ο ίδιος ο Milgram έγραψε μεταξύ άλλων στο άρθρο του «Οι κίνδυνοι της υπακοής», το 1974
«Συνηθισμένοι άνθρωποι, κάνοντας απλά τη δουλειά τους, χωρίς να έχουν επιδείξει εχθρότητα στο παρελθόν, μπορούν να γίνουν όργανα μιας φρικτής καταστροφικής διαδικασίας. Επιπλέον, ακόμα και όταν τα αποτελέσματα του έργου τους γίνονται οφθαλμοφανή, και τους ζητείται να συνεχίσουν ενέργειες ασύμβατες με τα πλέον θεμελιώδη επίπεδα ηθικής, σχετικά λίγοι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να αντισταθούν στην εξουσία.»

Το παρόν είναι απόσπασμα από σύγχρονη επανάληψη του πειράματος στο πρόγραμμα Horizon του BBC 2, στη σειρά με θέμα “Πόσο βίαιοι είμαστε”

http://www.youtube.com/watch?v=ALg7DIrpwVs&feature=player_embedded

http://www.youtube.com/watch?v=LbAiVmsDKtE&feature=player_embedded

 

 

*Η Μαρία Κωσταλά είναι πτυχιούχος του Προγράμματος Ψυχολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών, με μεταπτυχιακή εξειδίκευση στην Κλινική Ψυχολογία (MSc in Abnormal and Clinical Psychology) στο Πανεπιστήμιο του Swansea.Μαζί με την Ελίνα Πανταλεων διοργανώνουν τις Cinematherapy Nights, κάθε Τετάρτη και Σάββατο.

http://www.facebook.com/CinematherapyNights
Για να επικοινωνήσετε μαζί της:[email protected]

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΦΙΛΟΙ

Είναι το παιδί μου έτοιμο για το σχολείο;

written by George Portelli

Από τη Φανή Βαγγελάτου- Λογοθεραπεύτρια*

Συνήθως, ο όρος σχολική ετοιμότητα χρησιμοποιείται κατά τη μετάβαση ενός μαθητή από το νηπιαγωγείο στην πρώτη δημοτικού. Είναι σύνηθες οι γονείς και οι δάσκαλοι να αγωνιούν για το αν το παιδί θα τα καταφέρει στην πρώτη δημοτικού, αφού αλλάζει εντελώς περιβάλλον και οι απαιτήσεις αυξάνονται, καθώς η γραφή και η ανάγνωση μοιάζουν να κυριαρχούν. Υπάρχουν όμως και άλλες περιπτώσεις που συζητάμε για τη σχολική ετοιμότητα, όπως η περίπτωση μετάβασης από τον παιδικό σταθμό στο νηπιαγωγείο και φυσικά από το ασφαλές και οικείο περιβάλλον της οικογένειας, στο πρώτο «ξένο» για τα παιδιά περιβάλλον, το πρώτο τους σχολείο.

Η τετράχρονη Κατερίνα γνωρίζει το αλφάβητο και μπορεί να μετρήσει μέχρι το 20, όμως είναι πολύ ντροπαλή και αποφεύγει τους μεγαλύτερους. Ο φίλος της ο Γιωργάκης είναι κοινωνικός και γεμάτος αυτοπεποίθηση, όταν όμως δε γίνεται το δικό του, βγαίνει εκτός ορίων, γίνεται επιθετικός και μη διαχειρίσιμος. Ο Κωσταντίνος, που είναι μεγαλύτερος από τα άλλα παιδάκια, κάνει πολύ δύσκολα φίλους, απομονώνεται και δε συμμετέχει σε ομαδικές δραστηριότητες. Η Μαρία είναι πολύ κοινωνική και ομιλητική και το λεξιλόγιό της είναι πιο πλούσιο από τα περισσότερα παιδάκια της ηλικίας της, δυσκολεύεται πολύ όμως να κάνει δραστηριότητες που απαιτούν λεπτή κινητικότητα και γι’ αυτό αρνείται ακόμα και να ζωγραφίσει.

Είναι πολύ πιθανό κάποια από τις παραπάνω περιγραφές να σας θυμίζει κάποιον παλιό συμμαθητή σας, κάποιον μαθητή σας, το παιδάκι ενός φίλου, το δικό σας παιδί. Επομένως, πιθανώς να σας έχει απασχολήσει και εσάς το ερώτημα «ποιό από αυτά τα παιδάκια θα είναι έτοιμο για τον επόμενο χρόνο στο σχολείο και ποιό αντίστοιχα θα το ωφελούσε ένας ακόμα χρόνος στον παιδικό σταθμό ή το νηπιαγωγείο;»

Πολλοί –γονείς κυρίως- αντιμετωπίζουν αυτό το δίλημμα, αγωνιούν και συμβουλεύονται ειδικούς και δασκάλους, χωρίς να είναι ποτέ σίγουροι για την ορθότητα της απόφασής τους. Ακριβώς επειδή δεν υπάρχει απλή απάντηση για αυτήν την ερώτηση, γενικά λέμε πως ένα παιδί πρέπει να είναι κοινωνικά και συναισθηματικά ώριμο να αντιμετωπίσει τις αυξημένες απαιτήσεις του νηπιαγωγείου και του δημοτικού, ανεξάρτητα από την ηλικία του. Δε πρέπει να ξεχνάμε πως κάθε παιδί έχει διαφορετικούς χρόνους ανάπτυξης και πως έτσι κι αλλιώς θα έχει πολύ μεγάλη διαφορά από τη δεδομένη στιγμή που συζητάμε τις μέχρι τώρα ικανότητές του και μέσα στους επόμενους έξι μήνες.

Για να συνοψίσουμε, χρειάζονται αρκετές δεξιότητες για να μπορέσει ένα παιδί να ενταχθεί ομαλά στο σχολείο και όσο οι τάξεις προχωρούν και φτάνουμε στο δημοτικό, οι απαιτήσεις γίνονται περισσότερες καθώς το παιδί ξαφνικά μεταβαίνει σε ένα μεγαλύτερο και πιο χαοτικό περιβάλλον, η αναλογία δασκάλου-μαθητή αλλά και ο συνολικός αριθμών παιδιών και «μεγάλων» αυξάνεται, οι κανόνες είναι περισσότεροι και πιο αυστηροί και φυσικά, η οπτική και ακουστική αναγνώριση, καθώς και η γραφή γραμμάτων έχουν εξέχοντα ρόλο και μπορούν ακόμα και να διαμορφώσουν ή να επηρεάσουν την εικόνα ενός παιδιού απέναντι στους συμμαθητές και τους δασκάλους του.

Αναφέρουμε κάποιες βασικές δεξιότητες απαραίτητες για την ομαλή ένταξη των παιδιών στο σχολείο:
•Συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη (αυτοπεποίθηση, γνώση και έκφραση συναισθημάτων, ομαδικότητα, ικανότητα δημιουργίας σχέσεων, ανεξαρτησία, κατανόηση, κλπ.)
•Γλώσσα-Λεξιλόγιο (να φτιάχνει κατανοητές προτάσεις, να κατανοεί και να ακολουθεί οδηγίες, να αρθρώνει σωστά και να γίνεται κατανοητό, να αναγνωρίζει και να αντιγράφει σύμβολα και γράμματα, να διηγείται μικρές ιστορίες με σωστή σειρά, κλπ.)
•Αδρή και λεπτή κινητικότητα (να μιμείται κινήσεις, να παίζει με μπάλα, να τρέχει και να σκαρφαλώνει, να έχει τριποδική λαβή, να μπορεί να φτιάχνει παζλ με λίγα κομμάτια, να ζωγραφίζει, κλπ.)
•Γενικές Δεξιότητες (να μπορεί να παρακολουθεί ή να συμμετέχει σε μία συζήτηση, να δίνει βασικές πληροφορίες για την οικογένεια και τη καθημερινότητά του, να ζητάει βοήθεια όταν χρειάζεται, να μπορεί να κάθεται σε καρέκλα, να ολοκληρώνει δραστηριότητες, να μπορεί να προσανατολίζεται στο χρόνο και στο χώρο, κτλ.)

Όλοι αυτοί οι παράγοντες κάνουν την ένταξη των παιδιών μια πολύπλοκη διαδικασία. Γι’ αυτό το λόγο, σε κάποιες χώρες του εξωτερικού με ιδιαίτερα καλό εκπαιδευτικό σύστημα, υπάρχουν ειδικά τμήματα και περίοδοι ένταξης για όσα παιδιά το έχουν ανάγκη, μέχρι τη τελική τους προσαρμογή σε κάθε τάξη. Τι γίνεται όμως στην Ελλάδα του σήμερα; Ολοένα και περισσότερο ακούμε για παιδάκια που επαναλαμβάνουν το νηπιαγωγείο ή τον παιδικό σταθμό. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, ειδικότερα όταν λαμβάνουν την υποστήριξη που χρειάζονται. Τα τελευταία χρόνια, με την έναρξη της υποχρεωτικής εκπαίδευσης από το νηπιαγωγείο, η ύλη έγινε πιο δύσκολη και οι προαπαιτούμενες δεξιότητες για το δημοτικό περισσότερες. Οι γονείς, συνήθως με την υποστήριξη και τη συμβουλευτική ειδικών, αποφασίζουν ολοένα και πιο συχνά να κρατήσουν τα παιδιά τους στο νηπιαγωγείο για να προετοιμαστούν καλύτερα και να δουλέψουν περισσότερο τις δυσκολίες τους, παρά να τα στείλουν με ελλείμματα στο δημοτικό, κινδυνεύοντας να τους δημιουργήσουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, απογοήτευση ή ακόμα και επιθετική συμπεριφορά λόγω αποτυχίας.

Ποιος είναι αυτός που θα μπορέσει να προβλέψει με σιγουριά και να αποφασίσει για το σχολικό μέλλον του παιδιού;

Τις περισσότερες φορές, οι γονείς που μπαίνουν σε αυτό το δίλημμα είναι γονείς παιδιών που έχουν ήδη εμφανίσει κάποια δυσκολία νωρίτερα, είτε στο λόγο τους (άρθρωση, λεξιλόγιο, κατανόηση), είτε σε άλλους τομείς (συγκέντρωση, προσοχή, κίνηση, συμπεριφορά). Από τη στιγμή που αυτά τα παιδιά παρακολουθούνται από ειδικούς (αναπτυξιολόγο, λογοθεραπευτή, εργοθεραπευτή, κλπ.), η πρόοδός τους αξιολογείται συχνά και με την πολύτιμη βοήθεια του δασκάλου τους, οι γονείς καταλήγουν στη τελική τους απόφαση. Όταν κάποιο παιδάκι δεν έχει εμφανίσει κάποια δυσκολία πριν από το νηπιαγωγείο, τότε οι παρατηρήσεις του δασκάλου και η παραπομπή σε κάποιον ειδικό είναι πολύτιμη.

Υπάρχει ένα σταθμισμένο τεστ σχολικής ετοιμότητας γνωστό με το όνομα «Α’ τεστ», το οποίο χορηγείται δωρεάν από τις δημόσιες μονάδες αξιολόγησης παίδων, με προκαθορισμένο ραντεβού. Πρόκειται για μια απλή δοκιμασία γραφοκινητικών δεξιοτήτων και οπτικής διάκρισης, με ένα μικρό κομμάτι παρατήρησης του λόγου. Αντίστοιχες μεθόδους μπορεί να χρησιμοποιήσει και ο λογοθεραπευτής ή εργοθεραπευτής του παιδιού χωρίς να χρειάζεται οι γονείς να πληρώσουν τη διαδικασία αυτή ως μια ειδική αξιολογητική μέθοδο. Άλλωστε έχει παρατηρηθεί πως η άποψη του θεραπευτή που παρακολουθεί το παιδί, πολλές φορές και του δασκάλου της τάξης, ταυτίζεται τελικά με το αποτέλεσμα του Ά τεστ.

Τέλος, δε θα πρέπει να ξεχνάμε τον ψυχολογικό παράγοντα των γονέων. Όταν οι γονείς νιώθουν ασφαλείς και σίγουροι για την απόφασή τους, τότε το παιδί υποστηρίζεται απόλυτα συνειδητά και ασυνείδητα και θα μπορεί και το ίδιο να ξεπεράσει είτε την απογοήτευση της επανάληψης της τάξης, είτε τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει αν είναι λίγο πιο πίσω σε σχέση με τους συμμαθητές του. Δε χρειάζεται να κατηγορούμε ούτε τα παιδιά μας, ούτε τους δασκάλους, ούτε τους ίδιους μας τους εαυτούς αφού το ερώτημα μπορεί να αντιστραφεί:

«Είναι το σχολείο έτοιμο για το παιδί μου;»

Η Φανή Βαγγελάτου είναι Λογοθεραπεύτρια. Μπορείτε να τη βρείτε στο http://www.logotherapeia.com.gr ή μέσω facebook στο http://www.facebook.com/oplanitistisfanis

3 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΦΙΛΟΙ

Αρχίζει η σχολική χρονιά!

written by The K-magazine

Ένα από τα συχνότερα άγχη που έχουν να αντιμετωπίσουν οι γονείς είναι η πρώτη μέρα του παιδιού στο σχολείο. Το καλοκαίρι έχει περάσει και όσο πλησιάζει ο καιρός να πάει το καμάρι μας για πρώτη φορά στο σχολείο, η ανησυχία αυξάνεται και δεκάδες σκέψεις μας τριβελίζουν το μυαλό. ‘‘Πώς θα το πείσω να μας αποχωριστεί για πρώτη φορά;’’, ‘‘Θα τα καταφέρει ή μήπως να πάρω άδεια κάποιες μέρες μέχρι να συνηθίσει;’’, είναι κάποιες από τις ερωτήσεις που συχνά οι γονείς θέτουν στον εαυτό τους.

[quote_right]Ξεκινώντας πρέπει να τονίσουμε πως η ένταξη του παιδιού στο σχολείο είναι πολύ σημαντική και απαραίτητη για την καλύτερη κοινωνικοποίησή του και την ένταξή του σε μία κοινότητα. Επομένως, οι γονείς πρέπει αρχικά οι ίδιοι να ενθαρρύνουν το παιδί να κάνει τα πρώτα του βήματα έξω από το σπίτι.[/quote_right]

Σε κάθε περίπτωση όμως αυτή η απόφαση ενέχει κάποιες δυσκολίες οι οποίες σε έναν βαθμό μπορούν να εξομαλυνθούν με την δική μας καθοδήγηση. Αρχικά, είναι σημαντικό πριν από την έναρξη της σχολικής χρονιάς να υπάρχει μία επίσκεψη στο σχολείο που θα φοιτήσει το παιδί έτσι ώστε να έχει μία πρώτη εικόνα του χώρου στον οποίο θα βρίσκεται και να δημιουργήσει μία πρώτη αίσθηση ασφάλειας που θα ενθαρρυνθεί και από την δική μας θετική στάση.

Έπειτα, είναι σημαντικό να εξηγήσουμε στο παιδί το ημερήσιο πρόγραμμά του και πιθανώς κάποιες από τις δραστηριότητες που θα κάνει ώστε να έχει μία πληρέστερη εικόνα για την καθημερινότητά του. Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να τονίσουμε πως μία βδομάδα πριν από την έναρξη της φοίτησης είναι καλό το παιδί να ακολουθεί πρόγραμμα που θα είναι ίδιο με αυτό που θα έχει όταν θα ξεκινήσει το σχολείο όπως οι ώρες που κοιμάται και ξυπνά αλλά και οι ώρες που θα τρώει.

Επιπλέον, μαζί με το παιδί αγοράζουμε τον απαραίτητο σχολικό εξοπλισμό προτιμώντας αυτά που αρέσουν στο ίδιο το παιδί (αν και οι εποχές των αυστηρά μπλε τετραδίων έχουν περάσει) ώστε να είναι ενθουσιασμένο σχετικά με την εργαλειοθήκη του για τη μεγάλη μέρα.

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΦΙΛΟΙ

Πατέρας και βρέφος

written by Κατερίνα Μαντά

Η πρώτη επαφή του πατέρα με το βρέφος γίνεται στο νοσοκομείο πια και όχι στο σπίτι. Ο πατέρας παρατηρεί το βρέφος, το αγγίζει, το θαυμάζει και χαίρεται την “μοναδικότητά” του, νιώθοντας υπερήφανος για την “δημιουργία” του. Μέσα στο μαιευτήριο η μητέρα το ταϊζει, το φροντίζει, το καθαρίζει, ενώ ο πατέρας παίζει μαζί του, του χαμογελά, το κουνά στην αγκαλιά του.

Αυτή η περιποίηση, η στοργή και η αγάπη ωφελεί τα βρέφη, γιατί παίρνουν θετικά μηνύματα για το πρόσωπο του πατέρα και αρχίζουν σιγά-σιγά να συνειδητοποιούν ότι εκτός από το κυρίαρχο πρόσωπο της μητέρας, υπάρχει και κάποιος “άλλος” που ασχολείται μαζί τους. Η ενασχόληση του πατέρα με το βρέφος συντελεί στην ψυχική και σωματική πλήρωσή του ενώ παράλληλα το ίδιο παίρνει στοιχεία από την προσωπικότητα του πατέρα του.

Κάποιες έρευνες έχουν δείξει ότι όταν ο πατέρας ταϊζει το βρέφος, είναι το ίδιο ευαίσθητος στο κλάμα του, στον βήχα και στο φτέρνισμά του όσο είναι και η μητέρα.

Αυτό μας δείχνει ότι ο πατέρας είναι σε θέση να κατανοήσει και να εκπληρώσει τις ανάγκες του βρέφους, κάτι που από την μια βοηθάει να αντιληφθεί από νωρίς τον πατρικό ρόλο του κι από την άλλη με την συχνή επαφή του με το βρέφος, βελτιώνεται η ψυχική επικοινωνία τους. Τέλος προσφέρει και ηθική συμπαράσταση στη μητέρα-σύζυγο.

Πηγή: paroutsas.gr

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΦΙΛΟΙ

Ένα παιδί μετράει φυλές…

written by The K-magazine

Στην Ελλάδα όλα έρχονται με καθυστέρηση και ξέρω πως δεν ανακαλύπτω την Αμερική λέγοντας κάτι τέτοιο. Η διδασκαλία του επαγγελματικού προσανατολισμού ουσιαστικά ξεκίνησε πριν δεκαπέντε χρόνια, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση δεν έχει ξεκινήσει ποτέ για αυτό και μετράμε εκατοντάδες 35χρονων που κάνουν έρωτα με ιερόδουλες χωρίς προφυλάξεις ενώ κανείς δεν μιλάει για μία εισαγωγή στην διαπολιτισμική και πολυπολιτισμική εκπαίδευση.

Σίγουρα παλαιότερα στην Ελλάδα ένας έγχρωμος επισκέπτης θα ήταν η ατραξιόν του χωριού αλλά είναι απαράδεκτο στη σύγχρονη πολυπολιτισμική Ελλάδα να μην έχουμε εκπαιδευτικές πολυπολιτισμικές κατευθύνσεις. Δεν θα ασχοληθώ με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ούτε το άρθρο απευθύνεται σε αυτούς που θέλουν μία χώρα ‘‘αμόλυντη’’ αλλά απευθύνομαι στους γονείς που αισθάνονται άσχημα όταν το παιδί τους μικρό ακόμη δείχνει με το δάχτυλο τον έγχρωμο ένοικο της πολυκατοικίας που περνά από μπροστά τους.

Πώς λοιπόν θα εξοικειώσουμε το παιδί μας με τη νέα πολυπολιτισμική πραγματικότητα; Από την βρεφική ακόμη ηλικία καλό είναι να παίρνουμε στο παιδί μας κούκλες και λούτρινα ανθρωπάκια διαφόρων φυλών και χαρακτηριστικών ώστε από μικρή ηλικία το παιδί να εξοικειωθεί με εικόνες από κούκλες που δεν περιορίζονται στα χαρακτηριστικά μίας φυλής. Με βάση αυτές τις εικόνες το παιδί θα είναι πιο εξοικειωμένο και με τους ανθρώπους που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά και χρώματα δέρματος από αυτό που εμείς έχουμε.

Μεγαλώνοντας το παιδί και ιδιαίτερα στη νηπιακή ηλικία είναι καλό να κάνουμε συχνά παιχνίδι με χάρτες, δείχνοντάς του το πόσο μεγάλη είναι η γη, το πόσοι άνθρωποι κατοικούν σε αυτοί και πόσο διαφορετικοί αλλά πόσο ίδιοι είμαστε όλοι μεταξύ μας. Τι σημαίνει αυτό; Για παράδειγμα, μπορεί ανάλογα με την ήπειρο που ζούμε και την φυλή που ανήκουμε να έχουμε άλλα εξωτερικά χαρακτηριστικά αλλά τα συναισθήματα είναι παγκόσμια και ενιαία. Έτσι βοηθάμε το παιδί να κατανοήσει ποια είναι η φύση του κόσμου και της ανθρωπότητας βοηθώντας το παράλληλα να αναπτύξει πιο ανθρωπιστικό προσανατολισμό μειώνοντας ταυτόχρονα τις πιθανότητες να αποκτήσει κλίση στις οποιασδήποτε μορφής διακρίσεις και στερεότυπα, εξασφαλίζοντάς του μία πιο ομαλή κοινωνική ένταξη στις κοινωνίες του σήμερα.

Φυσικά, αν όλα αυτά δεν συνοδεύονται και από τις δικές μας κατάλληλες συμπεριφορές-πρότυπα δεν πρόκειται να επιτευχθεί τίποτα σημαντικό, καθώς η έγχρωμη κούκλα μπορεί αρχικά να έκανε την δουλειά της αλλά όντως ο “μαύρος με τα CD” ζει ανάμεσά μας.

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΦΙΛΟΙ

Πώς να αντιμετωπίσω το ομοφυλόφιλο παιδί μου;

written by Ιωαννα Βλασση

Η εφηβεία είναι μία περίοδος καθοριστική για τη ζωή ενός ανθρώπου. Είναι η ηλικία εκείνη όπου ένας άνθρωπος ξεκινά τις προσωπικές του αναζητήσεις. Μία περίοδος κατά την οποία επιλέγει τη ζωή που θέλει να ζήσει, τις σεξουαλικές του διαθέσεις, αλλά και εκφράζει τις θεωρητικές και φιλοσοφικές του αναζητήσεις και αμφισβητήσεις των έως τότε δεδομένων της ζωής του.

Αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται από εντάσεις, μικρο- επαναστάσεις και αλλαγές κάθε είδους, είτε στη συμπεριφορά είτε στις συνήθειες είτε στην ψυχολογία και την ψυχοσύνθεση του εφήβου. Οι γονείς θα πρέπει να φανούν ιδιαίτερα προσεκτικοί στην αντιμετώπιση της νέας τάξης πραγμάτων που, εν προκειμένω, λέγεται εφηβεία.

Τι γίνεται όμως, όταν ένας έφηβος εκφράσει διαφορετικές σεξουαλικές διαθέσεις από τις δεδομένες; Τι συμβαίνει όταν ένας έφηβος έχει ομοφυλοφιλικές τάσεις και αποφασίσει να το εκφράσει αυτό στους γονείς του;

Η οικογένεια είναι ο πρώτος σταθμός στη ζωή ενός ομοφυλόφιλου εφήβου, όπου αρχίζει να εκφράζει την τάση του και να συνειδητοποιεί τη σεξουαλικότητά του. Τα 17 με 18 έτη είναι ο σταθμός όπου καθορίζεται και προσανατολίζεται η σεξουαλική πορεία του κάθε ατόμου. Μέσα στην οικογένεια ένα άτομο αντιλαμβάνεται τη νοοτροπία και την αντίληψη των γονιών του σχετικά με τις σεξουαλικές επιλογές του.

Ένας ομοφυλόφιλος έφηβος περνά από διάφορα στάδια στην πορεία της αναζήτησής του, καθώς βρίσκεται σε ιδιαίτερα ευάλωτη θέση. Αρχικά, νιώθει φόβο και στη συνέχεια αμηχανία να παραδεχτεί τις επιλογές του, ακόμη και στον ίδιο του τον εαυτό. Οι γονείς είναι εκείνοι που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο από εδώ και πέρα για το ομοφυλόφιλο παιδί.

Τα λάθη των γονιών
Οι γονείς συνήθως πανικοβάλλονται στο άκουσμα της είδησης ότι το παιδί τους είναι ομοφυλόφιλο και προχωρούν σε μια σειρά από μοιραία λάθη, που μπορεί να τους κοστίσουν ακόμη και την καλή σχέση με το παιδί τους.
Αρχικά, η μητέρα νιώθει ένοχη για την ομοφυλοφιλική έκφραση του γιου της, σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρία, καθώς θεωρεί ότι έχει ασκήσει ασφυκτική πίεση στο παιδί της. Παρόμοια συναισθήματα νιώθει και ο πατέρας, ο οποίος από παθητικός, εχθρικός και απόμακρος, φαίνεται να είναι απών στις καθοριστικές για τη ζωή του γιου του, ψυχολογικές και σωματικές μεταβολές του. Πολλές φορές οι γονείς αλληλοκατηγορούνται, σε μια προσπάθεια να αποδώσουν την ευθύνη για την «ανωμαλία» που διαπιστώθηκε στο γιο τους, ο ένας στον άλλο.

Συχνά δίνουν μάλιστα σε ένα από τα άλλα του αδέρφια, που είναι «υγιές» σεξουαλικά, την αρμοδιότητα να μεταπείσει, και να φέρει στον «ίσιο» δρόμο τον αδερφό του.

Άλλοτε πάλι, αρχίζουν να πηγαίνουν το ομοφυλόφιλο παιδί τους από γιατρό σε γιατρό για να θεραπεύσουν αυτήν τη διαφορετικότητά του. Του συμπεριφέρονται δηλαδή, σαν να είναι άρρωστος, και δεν του αφήνουν κανένα απολύτως περιθώριο να ακουστεί η γνώμη του. Το παιδί αυτό συνήθως αρνείται να δεχθεί θεραπευτικές προσεγγίσεις, και συγκρούεται με τους γονείς του. Υπάρχουν ωστόσο, και περιπτώσεις όπου ο ομοφυλόφιλος έφηβος αναγκάζεται κάτω από τρομακτικές πιέσεις να προσποιηθεί ότι άλλαξε συμπεριφορά, και να παρουσιαστεί στους γονείς του ως ετεροφυλόφιλος, ενώ για να τους πείσει θα φέρει στο σπίτι του κορίτσια συστήνοντάς τις ως «κοπέλες» του.

Η προτεινόμενη συμπεριφορά
Είναι εμφανές ότι η αυταρχική, και εν τέλει κακή, συμπεριφορά των γονιών απέναντι στο παιδί τους, φέρνει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά. Ένας ομοφυλόφιλος έφηβος έχει την ανάγκη να νιώσει προστατευμένος και ασφαλής. Εάν οι γονείς του θέλουν πραγματικά να τον βοηθήσουν, οφείλουν να αποφεύγουν καταστάσεις και κρίσεις που ισοπεδώνουν την προσωπικότητα και το εγώ του.
Η κατάσταση θα ήταν ασφαλώς καλύτερη, αν οι γονείς αποδέχονταν την ομοφυλοφιλία του παιδιού τους. Έτσι κι αλλιώς, δεν αλλάζει εάν το ίδιο το παιδί είναι συνειδητοποιημένο και σίγουρο για την επιλογή που έχει κάνει. Επιπλέον, κάθε προσπάθεια να αλλάξει ο ομοφυλόφιλος την επιλογή του μέσω της ιατρικής οδού, είναι ανώφελη και φαιδρή, και οποιαδήποτε υπόσχεση από «ειδικούς» να αντιμετωπίσουν το θέμα παθολογικά αποσκοπεί στην οικονομική εκμετάλλευση των απεγνωσμένων γονέων.

Πηγή: iatronet.gr

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΧΕΣΕΙΣ

Μεγάλες “αλήθειες” για τις… γυναίκες!

written by George Portelli

1. Μόνο μια γυναίκα μπορεί να σου ζητήσει να προσέξεις μην της χαλάσεις τα μαλλιά κατά την διάρκεια του σέξ..

2. Είναι μύθος ότι η γυναίκα μιλάει πιο «βρώμικα» από τον άντρα κατά την διάρκεια του σέξ. Απλά… έχει πιο πλούσιο λεξιλόγιο..

3. Σε αντίθεση με έναν άντρα, όταν ρωτάς μια γυναίκα κάτι το οποίο δεν γνωρίζει, δεν ξύνει ποτέ το κεφάλι της… Δεν της αρέσει να δείχνει μπερδεμένη, ούτε η ίδια, ούτε τα μαλλιά της… Το κόλπο πιάνει μέχρι την στιγμή που δίνει μια απάντηση στην τύχη! Τότε χαλάνε τα δικά σου μαλλιά…

4. Οι γυναίκες που χορεύουν μεταξύ τους χωρίς την παρουσιά ενός άντρα είναι γυναικοπαρέα.. Οί άντρες που χορεύουν μεταξύ τους, χωρίς την παρουσία μιας γυναίκας, ειναι μπακουροπαρέα…

5. Όταν μία γυναίκα ρωτάει «πώς σου φαίνομαι» δεν είναι ερώτηση multiple choice.. Είναι ερώτηση παγίδα!

6. Οι παύσεις πριν τις απαντήσεις μίας γυναίκας έχουν τεράστια σημασία!!! Όταν την ρωτήσεις πώς είναι και σου απαντήσει «καλά» μετά απο μερικά δευτερόλεπτα, κάποια επέτειο έχεις ξεχάσει πάλι…

7. Όταν μια γυναίκα σου πεί ότι δεν έχει τίποτα να φορέσει σημαίνει οτι ήρθε η ώρα να φωνάξεις μάστορα για να μεγαλώσει τις ντουλάπες.. Στην γλώσσα των γυναικών «τίποτα» είναι ότι έχει φορεθεί πανω απο τρείς φορές…

8. Η γυναίκα είναι σαν το στοίχημα.. Ψάχνεις να βρείς κάποια να «παίξεις» στα σίγουρα και αν σου «κάτσει» πας ταμείο…. Όχι για καλό όμως… Αυτό ούτε ο Μπέος…

9. Τα δάκρυα μιας γυναίκας δεν είναι ΠΑΝΤΑ «κορκοδείλια»… Τα παπούτσια ίσως…

10. Δεν είναι τυχαίο ότι τα δύο υψηλότερα σκόρ στο IQ test τα κατέχουν γυναίκες… Ή ήταν όντως οι πιό έξυπνες ή ήταν αρκετά έξυπνες ώστε να φοράνε αποκαλυπτικό ντεκολτέ κατα την διάρκεια του test..

11. Μια γυναίκα όταν μπεί σε κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς κάθεται πάντα με κλειστά τα πόδια… Όταν μπεί σε Ι.Χ μεγάλου κυβισμού συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο…

12. Όταν μία γυναίκα βγαίνει απο το μπάνιο έχει την συνήθεια να κάνει με την πετσέτα ένα τουρμπάνι γύρω απο τα μαλλία της… Οι ρίζες αυτού του εθιμοτυπικού χάνονται κάπου στα βάθη της Ανατολής…

13. Οι γυναίκες απαντάνε στο τηλέφωνο, ότι και αν κάνουν εκείνη την ώρα… Λές και περιμένουν τον Jimmy Choo να τους ανακοινώσει ότι κέρδισαν όλη την συλλογή παπουτσιών spring-summer 2011.. Όποτε καλού κακού μην ρωτήσεις τι κάνουν… Μπορεί να πάρεις μια ειλικρινή απάντηση…

14. Μόνο μια γυναίκα χρησιμοποιεί 3 διαφορετικά σαμπουάν και 2 διαφορετικές μαλακτικές κρέμες… Για αυτό και το μπάνιο μετά μυρίζει «τροπικό μέλι λεβάντας με άρωμα πεύκου και εκχυλίσματα καρύδας»

15. Μόνο μια γυναίκα θα ρωτούσε «ποιοί είμαστε εμείς» στον ποδοσφαιρικό αγώνα Ελλάδας-Νιγηρίας.. και μόνο ένας άντρας θα απαντούσε «Μα καλά, χαζή είσαι; Αυτοί με τις μπλέ φανέλες».

Πηγή:http://www.newsbomb.gr

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΦΙΛΟΙ

Σχολές Γονέων…

written by The K-magazine


Πολλές φορές οι γονείς νιώθουν πως δεν κάνουν τα πάντα σωστά, πως στην τάδε περίπτωση θα έπρεπε να φερθούν αλλιώς, στην δείνα κατάσταση να αντιδράσουν διαφορετικά. Ξεκινάμε από το βασικό γεγονός πως κανένας δεν εκπαιδεύεται για να γίνει γονιός, κρατώντας επίσης κατά νου πως λάθη κάνουμε όλοι σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας.
Παρόλο που κανείς δεν σπουδάζει για να γίνει γονιός ένα καλό και πρακτικό παράδειγμα είναι να δούμε το παιδί μας ως μία ακαλλιέργητη έκταση της φύσης. Εμείς ως γονείς οφείλουμε να βάλουμε τους πρώτους σπόρους σε αυτήν, έχοντας κατά νου να καλλιεργήσουμε ό,τι καλύτερο για το δικό μας αυτό κομμάτι. Προσοχή όμως, αυτό δεν σημαίνει πως θα ευδοκιμήσουν όλα όσα εμείς σπέρνουμε, αυτά που σπείραμε αναπτύσσονται ανάλογα με το ανάγλυφο της περιοχής, το χώμα και τις συνθήκες, δεν ταιριάζουν όλοι οι σπόροι σε όλες τις περιοχές, ούτε ευδοκιμούν τα πάντα σε όλα τα σημεία. Εδώ είναι που ξεκινά να φαίνεται η προσωπικότητα του παιδιού, κάθε παιδί έχει τα δικά του ενδιαφέροντα, θέλω και επιθυμίες και αυτές θα γίνουν εμφανείς από πολύ νωρίς.
Αφού βάλουμε τους πρώτους σπόρους, θα φροντίσουμε τη γη μας, θα δώσουμε ό,τι καλύτερο χρειάζεται, θα την ενδυναμώσουμε όσο μπορούμε για να την αφήσουμε μετά να αναπτυχθεί. Το κομμάτι της ανάπτυξης είναι το σημαντικότερο αλλά και το λιγότερο παρεμβατικό. Ο καλλιεργητής θα περιμένει στο τέλος να δει τους καρπούς των προσπαθειών του όπως πρέπει να κάνει και ο γονιός. Μπορεί βέβαια ο καλλιεργητής να μπολιάσει και να κλαδέψει, να παρέχει δηλαδή υποστήριξη και καθοδήγηση όπου χρειάζεται αλλά δεν μπορεί να τα κάνει από την αρχή όλα ούτε και να προβλέψει το αποτέλεσμα. Άλλωστε, το παιδί πρέπει να έχει τα όρια για να νιώθει ασφάλεια αλλά ταυτόχρονα πρέπει να έχει και την ελευθερία ανάπτυξης, την αυτονομία του και τον χώρο προσωπικής εξέλιξης και καθορισμού.
Αφού όλα τα παραπάνω γίνουν με τη λογική σειρά και την ανάλογη ευθύνη, ο καλλιεργητής-γονιός θα θρέψει τους καρπούς του και θα δει τα αποτελέσματα της προσπάθειάς του. Αν μας πληγώνει αυτό που έχουμε ας δούμε μήπως εμείς κάναμε κάπου λάθος, μήπως περιορίσαμε πολύ την έκτασή μας ή αντίθετα την αφήσαμε απροστάτευτη. Και αν πάλι κάτι πάει στραβά με αυτήν, δεν γεμίζουμε τύψεις τον εαυτό μας καθώς υπάρχουν και άλλοι αστάθμητοι παράγοντες που δεν περνούν από το χέρι μας, όπως ο καιρός και οι καταπατητές που στην καθημερινή ζωή μεταφράζονται σε σχολείο, φίλοι, κοινωνικό πλαίσιο.
Είναι βασικό να θυμόμαστε πως κατά βάση τα παιδιά χρειάζονται αγάπη, σεβασμό και υποστήριξη. Και κάτι τελευταίο που ευδοκιμεί πολύ τον τελευταίο καιρό ως δείγμα ψευτο-προοδευτισμού…‘‘Εγώ είμαι φίλη με τα παιδιά μου’’… Τα παιδιά δεν χρειάζονται φίλους, φίλους θα κάνουν, φίλους θα έχουν και θα ψάξουν αλλού να βρουν και όχι μες στο σπίτι τους. Τα παιδιά χρειάζονται γονείς, χρειάζονται και τους δύο γονείς και αν αυτό δεν είναι δυνατό πρέπει να έχουν το μοντέλο και την εικόνα και των δύο γονέων.

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΧΕΣΕΙΣ

Πες μου το καλύτερο ψέμα…

written by The K-magazine


Το ψέμα υπάρχει τριγύρω μας, άλλες φορές είναι προφανές άλλες πάλι δεν φαίνεται, τουλάχιστον από την αρχή, άλλωστε ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται… Ή όχι;

Γιατί λοιπόν οι άνθρωποι λένε ψέματα; Είναι χαρακτηριστικό προσωπικότητας, είναι στη φύση μας ή κάτι διαφορετικό; Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι κάνουν για ακόμη μία φορά την διαφορά από τα υπόλοιπα ζώα, καθώς εμείς είμαστε οι μόνοι που λέμε ψέματα ο ένας στον άλλο, ενώ τα ζώα χρησιμοποιούν την ‘απάτη’ ή την παραπλάνηση μόνο όταν τίθεται θέμα επιβίωσης ή για να ξεγελάσουν τη λεία τους.

Όλοι θα παραδεχθούμε πως κάποιες κοινωνικές συνθήκες απαιτούν κατά κάποιον τρόπο να χρησιμοποιήσουμε ένα λευκό ψεματάκι, π.χ. για να αποφύγουμε μία κοινωνική εκδήλωση. Γιατί όμως λέμε ψέματα σε ανθρώπους που αγαπάμε, σε συνεργάτες, στο σύντροφό μας και ακόμη χειρότερα στον ίδιο μας τον εαυτό;

Αυτό που όντως συμβαίνει είναι πως το ψέμα είναι πιο βολικό, έχει απίστευτες δυνάμεις να ωραιοποιεί καταστάσεις, να λαμβάνεις παρατάσεις χωρίς συνέπειες, να ανταλλάσσεις την αλήθεια με κάτι που σε κάνει να αισθάνεσαι πιο ασφαλής και ευχαριστημένος. Κάποιος μπορεί να πει πως το ψέμα βοηθά να αποφύγουμε δυσάρεστες εμπειρίες, μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα και εμάς αλλά και αυτούς που αγαπάμε. Έπειτα με το ψέμα μπορούμε να γίνουμε κάποιοι άλλοι χωρίς κόπο και να προστατέψουμε την αυτοπεποίθησή μας, τον εγωισμό μας ή τα κεκτημένα μας.

Σημασία όμως έχει πως εκτός από περιπτώσεις μυθομανίας όπου όντως το άτομο φτάνει σε ένα σημείο που δεν διαχωρίζει την πραγματικότητα από την φαντασία και το ψέμα, σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις γνωρίζουμε ότι το ψέμα δεν αλλάζει την αλήθεια, ο μανδύας κάποια στιγμή πέφτει και τότε η αλήθεια είναι πιο σκληρή από ποτέ.
Για αυτό λοιπόν είναι ωφέλιμο να βλέπουμε την αλήθεια ως αγαθό και ακόμη και στις δύσκολες στιγμές να την έχουμε ως στόχο γιατί αυτήν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε ενώ το ψέμα στην ουσία ποτέ, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, δεν μπορούμε να το αγγίξουμε…

Ζήσε την αλήθεια όπως σου δίνεται με τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα, μην μπαίνεις στον κόπο να ‘‘προστατέψεις’’ τους δικούς σου κρύβοντας την αλήθεια γιατί τους στερείς την ευκαιρία να ζήσουν τη ζωή σε όλες της τις εκφάνσεις και ακόμα πιο σημαντικό να μην λες ψέματα στον εαυτό σου, γιατί εκεί περισσότερο από ποτέ θα τον χάσεις το σεβασμό σου προς αυτόν ή ακόμη χειρότερα… τον ίδιο…

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΧΕΣΕΙΣ

Διακοπές και ζευγάρια

written by The K-magazine

Οι καλοκαιρινές διακοπές συχνά λειτουργούν ως καταλύτης στις σχέσεις ενός ζευγαριού και φυσικά λειτουργούν διαφορετικά για ανύπαντρα ζευγάρια, για τα παντρεμένα ζευγάρια και για το τι περιμένουμε και ελπίζουμε για αυτές.
Η αλήθεια είναι πως για ένα ανύπαντρο ζευγάρι οι καλοκαιρινές διακοπές είναι ένα είδος δοκιμασίας ιδιαίτερα όταν δεν ζουν μαζί, καθώς εκείνες τουλάχιστον τις μέρες θα πρέπει να συμβιώσουν. Για τα παντρεμένα ζευγάρια από την άλλη είναι ένα διάλειμμα από την δουλειά και μία αλλαγή παραστάσεων από το μέρος που ζούμε και την καθημερινότητά μας αλλά δεν είναι απαραίτητα μία ριζική αλλαγή.

Το θέμα είναι πως οι διακοπές μας θα μπορούσαν και λίγο να λειτουργήσουν ως ο καθρέφτης της σχέσης μας, αν βέβαια είμαστε έτοιμοι και αρκετά θαρραλέοι να διαχειριστούμε αυτό που θα αντικρίσουμε.

Αν λοιπόν κάποιες μέρες μακριά μόνο με το σύντροφό μάς μας φαίνονται μαρτύριο και το άκρον άωτο της ανίας, τότε θα έπρεπε ίσως να σκεφτούμε μήπως όντως είναι αυτός ο γάμος που ζούμε ή η σχέση μας, αυτό που πραγματικά θέλουμε. Δεν λέω πως οι διακοπές πρέπει να θυμίζουν το μήνα του μέλιτος αλλά αν μη τι άλλο αν είμαστε καλά με το σύντροφό μας θα χαρούμε που θα μοιραστούμε μαζί μία νέα εμπειρία, να φάμε ένα άλλο φαγητό, να περπατήσουμε σε κάποιον άλλο δρόμο, να απολαύσουμε μαζί μία άλλη θέα. Μπορεί κάποιος να πει ότι αναφέρομαι σε αυτούς που μπορούν να πηγαίνουν κάθε χρόνο αλλού… Και όμως όχι, ακόμη και η ανατολή του ηλίου από το ίδιο σας το μπαλκόνι μπορεί να είναι πολλές φορές διαφορετική, γιατί πολύ απλά τίποτα στον κόσμο, ούτε εμείς θα ξανά είμαστε ποτέ ακριβώς το ίδιο με αυτό που ήμασταν πριν από πέντε λεπτά.

Έπειτα να θυμάστε πως δεν είναι απαραίτητο πάντα να έχουμε κάτι να πούμε, πάντα να συζητάμε αδιαλείπτως ή να βροντοφωνάζουμε ότι περνάμε τέλεια! Μην φοβάστε τη σιωπή με το σύντροφό σας και αυτή έχει την δική της λειτουργία, προσπαθήστε και κάποιες στιγμές απλά να τις απολαύσετε χωρίς απαραίτητα να το περιγράφετε με λόγια. Αν πάλι τίποτα από τα παραπάνω δεν σας αγγίζει, τότε ίσως να σκεφτείτε την ιδέα να κάνετε φέτος χωριστές διακοπές για να είναι καλύτερες οι διακοπές του χρόνου ή ακόμη και να κοιτάξετε τη σχέση σας με ένα διαφορετικό μάτι.

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΕΡΓΑΣΙΑ

Οι διακοπές αποτελούν δικαίωμα και όχι πολυτέλεια

written by Ιωαννα Βλασση

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η οικονομική κρίση, ο συνεχής φόβος της απόλυσης- ανεργίας και το συνεχές συναίσθημα ενοχών έχουν καταστήσει τις εργασιακές συνθήκες ιδιαίτερα κουραστικές και επίπονες για τους εργαζομένους.

Ο νέος μέσος όρος εργασίας ημερησίως είναι πλέον οι 10-12 ώρες, τα σαββατοκύριακα δεν θεωρούνται πλέον απαραιτήτως αργίες, ενώ ο μέσος όρος διακοπών έχει μειωθεί σε 5- 6 ημέρες το χρόνο.

Οι εργαζόμενοι θεωρούν πλέον πολυτέλεια την ξεκούραση, ενώ νιώθουν ενοχές και φόβο αν κάποια μέρα δεν δουλέψουν όσο πρέπει, ή όσο τους έχει επιβληθεί ηθικά να το κάνουν. Αυτό το καθεστώς έχει δημιουργήσει το σύνδρομο ψυχικής διαταραχής λόγω έλλειψης διακοπών (vacation deficit disorder).

Καθημερινά οι εργαζόμενοι που πάσχουν από αυτό νιώθουν κούραση, κατάθλιψη, έλλειψη ενθουσιασμού και δημιουργικότητας, ενώ δημιουργούν συγκρούσεις με τους συναδέλφους τους ή με την οικογένειά τους. Το άγχος και η απογοήτευση στην εργασία μπορεί επίσης να προκαλέσει γαστρεντερικά προβλήματα, σεξουαλικά, προβλήματα υποσιτισμού ή υπερφαγίας, καθώς και αύξηση εξαρτησιογόνων συνηθειών (κάπνισμα, αλκοόλ).

Οι εργαζόμενοι δείχνουν να μην αναγνωρίζουν το πρόβλημα και να αρνούνται να το αντιμετωπίσουν, με αποτέλεσμα να κατηγορούν και να ενοχοποιούν τους εαυτούς τους όταν νιώθουν ότι δεν μπορούν να αποδώσουν από την κούραση.
Οι διακοπές επομένως δεν είναι θέμα πολυτέλειας αλλά πραγματικής και ουσιαστικής επιβίωσης. Οι έντονοι και γρήγοροι ρυθμοί εργασίας εξασθενούν το νευρικό σύστημα του οργανισμού, καθώς ο τελευταίος βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση και δεν αναπαύεται ποτέ. Αυτό έχει ως απόρροια την περαιτέρω εξασθένιση του ανοσοποιητικού συστήματος και άρα την επιρρέπεια του οργανισμού σε πολλές ασθένειες ψυχοσωματικής προελεύσεως.

Για να μπορέσει ο οργανισμός και το νευρικό σύστημα να επανακάμψει θα πρέπει να απομακρυνθεί εντελώς από τη στρεσογόνα πηγή, τουλάχιστον για δυο βδομάδες. Ουσιαστική απομάκρυνση σημαίνει καμία επαφή, ούτε τηλεφωνική ούτε ηλεκτρονική, ούτε συνεχής εργασιακή διαθεσιμότητα. Οι έντονοι ρυθμοί της δουλειάς δεν πρέπει επ’ ουδενί να μεταφερθούν και στις διακοπές.

Οι διακοπές θα πρέπει να μην είναι πλήρως οργανωμένες όπως η καθημερινή μας ζωή και χωρίς εξαντλητικό πρόγραμμα. Ένας άνθρωπος για να ξεκουραστεί χρειάζεται να νιώσει την ανεμελιά της παιδικής του ηλικίας. Να νιώσει ότι όλα ελέγχονται από κάποιον άλλο, ο οποίος φροντίζει τα απάντα γι’ αυτόν. Μόνο όταν χαλαρώσει πραγματικά θα μπορέσει να ξανανιώσει ψυχικά και σωματικά υγιής, ώστε να μπορέσει να επιστρέψει στη δουλειά του με πλήρως φορτισμένες τις μπαταρίες του.

Πηγή: natura news

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΧΕΣΕΙΣ

Η εμπειρία της εξωσωματικής γονιμοποίησης

written by The K-magazine


Τα προβλήματα γονιμότητας τα οποία παλαιότερα ήταν πιο σπάνια σε συχνότητα στα ζευγάρια και ειδικά σε νέα ζευγάρια πλέον έχει γίνει κάτι ιδιαίτερα συνηθισμένο, παρόλο που ακόμη υπάρχουν στερεότυπα, προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες που συνοδεύουν όλη την διαδικασία. Δυστυχώς σήμερα οι ρυθμοί ζωής, τα υψηλά επίπεδα άγχους, η κακή διατροφή αλλά και ο ανθυγιεινός τρόπος ζωής που η πλειονότητα του πληθυσμού ακολουθεί οδηγούν πολύ συχνά σε προβλήματα που σχετίζονται με τη γονιμότητα και την απόκτηση ενός παιδιού.

Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι πλέον μία υπόθεση ρουτίνας για τη σύγχρονη ιατρική χωρίς όμως αυτό να την κάνει λιγότερο ανέξοδη ή επώδυνη ως διαδικασία καθώς πέρα από το χρηματικό κόστος συνοδεύεται από σημαντικό ψυχικό και σωματικό κόστος.

[quote_right]Οι γυναίκες που μπαίνουν στην διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης βιώνουν υψηλά επίπεδα άγχους, κατάθλιψης και γενικότερων μεταπτώσεων στην διάθεσή τους ενώ πολύ συχνά ανάλογα και με την έκβαση της θεραπείας μπορεί αν αυτή είναι αρνητική να αισθανθούν ενοχές και να χάσουν την αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθησή τους. [/quote_right]

Οι προστατευτικοί και ταυτόχρονα παράγοντες κινδύνου είναι οι ίδιοι, οι οποίοι χαρακτηρίζονται ως κομβικοί για την γενικότερη εμπειρία της εξωσωματικής γονιμοποίησης για μία γυναίκα. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να υπάρχει αλληλοστήριξη στο ζευγάρι ανεξάρτητα από το ποιος είναι αυτός ο οποίος έχει το πρόβλημα γονιμότητας έτσι ώστε να υπάρχει μία σωστή βάση εκκίνησης της θεραπείας. Επομένως, την προσπάθεια απόκτησης ενός παιδιού ακόμη και με αυτόν τον τεχνητό τρόπο το ζευγάρι πρέπει να την αντιμετωπίσει ως μία κοινή προσπάθεια, ως ένα στόχο τον οποίο θέτουν μαζί και προσπαθούν με όποιον τρόπο μπορούν. Επομένως ένα υποστηρικτικό περιβάλλον είναι πολύ σημαντικό για να γίνει λιγότερο ανώδυνη η διαδικασία.
Επιπλέον, εφόσον το ζευγάρι είναι δεμένο δεν πρέπει η απόκτηση ενός παιδιού να είναι το α και το ω στη ζωή τους. Οπωσδήποτε η τεκνοποίηση είναι απώτερος σκοπός της πλειονότητας των ανθρώπων ωστόσο δεν πρέπει να είναι και ο καθοριστικός παράγοντας για την επιβίωση ή την αναβίωση μίας σχέσης ή ενός γάμου. Τότε πλέον τίθεται θέμα ποιότητας της σχέσης και πραγματικών προβλημάτων επικοινωνίας.

Ας μην ξεχνάμε πως υπάρχουν πλέον πολλοί εναλλακτικοί τρόποι απόκτησης παιδιών είτε μέσα από παρένθετη εγκυμοσύνη είτε και μέσω της υιοθεσίας. Η πραγματική ανάγκη απόκτησης ενός παιδιού ξεπερνά μετά από κάποιο σημείο τα όρια του εγωισμού για αναπαραγωγή αποκλειστικά των δικών μας χρωμοσωμάτων, άλλωστε η μητρότητα ή η πατρότητα είναι κάτι πολύ περισσότερο από την απλή γονιμοποίηση και εκτείνεται περισσότερο στην ανατροφή και την ανιδιοτελή αγάπη και προσφορά.

Τέλος, καλό θα ήταν η γυναίκα που υποβάλλεται σε αυτή την ψυχοφθόρα διαδικασία αλλά και ο πατέρας ή από κοινού το ζευγάρι να απευθύνονται σε ψυχολόγο για να διαχειριστούν καλύτερα την διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης, να κρατήσουν τις ισορροπίες και να ολοκληρώσουν το ταξίδι αυτό με λιγότερες απώλειες όποιος και αν είναι ο τελικός προορισμός!

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΧΕΣΕΙΣ

Τελικά η ρουτίνα δεν είναι ζυμαρικό…

written by The K-magazine

Πάντα μία σχέση ή ένας γάμος ξεκινά ως επί το πλείστον με τις καλύτερες προοπτικές και με υποσχέσεις που συχνά περιλαμβάνουν λέξεις όπως το ‘‘πάντα’’ και το ‘‘παντού’’. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως η ρουτίνα πολύ σύντομα χτυπάει την πόρτα ενός ζευγαριού… Ή μήπως η πρόσκληση είναι δική μας;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Το πόσο πιστεύει κανείς ή όχι στον θεσμό του γάμου είναι κάτι προσωπικό και πολυπαραγοντικό θα έλεγα. Ωστόσο, είναι δική μου αίσθηση ή όντως η παντρεμένη/ο παντρεμένος αυτόματα μετά την τελετή μπαίνουν σε μία αόρατη λίστα εξαίρεσης και περιορισμών; Θαρρείς και έρχεται η κακιά μάγισσα με το ραβδάκι και μόλις παντρευτούμε όλα τα βλέπουμε αλλιώς! ‘‘ Έλα τώρα θα γυρνάς ως τις δύο μόνος, παντρεμένος άνθρωπος’’ ή αντίστοιχα ‘‘μα είναι αυτό φόρεμα για παντρεμένη γυναίκα’’;

Συγνώμη αλλά έτσι το ενδιαφέρον δεν κρατιέται ζωντανό και η φλόγα πιο πολύ θα κοστίζει ψυχικά και σωματικά για να διατηρηθεί παρά θα ζεσταίνει τις καρδιές μας. Ας εξετάσουμε λοιπόν την πλευρά της γυναίκας και ποια είναι τα λαθάκια που κάνουμε και αφήνουμε την ρουτίνα να μπει στη σχέση μας…

• Ενώ ήσουν κοκέτα και περιποιόσουν συνεχώς, σήμερα η ζυγαριά σε δείχνει είκοσι κιλά επιπλέον και η δική σου μπουγάδα δεν διαφέρει πολύ από της μητέρας σου;
Συγνώμη αλλά άλλη γυναίκα παντρεύτηκε και έχεις πολύ γρήγορα μεταμφιεστεί σε κάτι πρόωρο και δεδομένο. Η λύση του γάμου ή και η απιστία δεν τιμωρείται με λιθοβολισμό! Προσπάθησε να διατηρείς την υγεία και την ομορφιά σου χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μονίμως θα είσαι στην τρίχα, απλά μην αφήνεσαι στην καθημερινότητα! Δεν είστε αδέρφια ούτε και απλοί συγκάτοικοι!

• Ο σύντροφός σου σε γοήτευε πάντα μέσα από τον χαρακτήρα του ε; Έξω καρδιά και η ψυχή της παρέας, πάντα κοινωνικός και χαμογελαστός! Απορείς λοιπόν γιατί είναι σαν μαραμένη μανόλια και δεν απολαμβάνει την δική σου συντροφιά 24 ώρες το 24ωρο;
Μου θυμίζεις κάτι τύπους που παίρνουν ένα χάσκι για φιγούρα ευελπιστώντας πως κάποτε θα συνηθίσει το έρημο ζωντανό το ένα επί ένα μπαλκόνι και τους 42 βαθμούς το καλοκαίρι! Όταν ερωτευόμαστε και παντρευόμαστε κάποιον αυτό που μας γοήτευσε είναι το πώς όντως είναι, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του! Οι βελτιωμένες εκδόσεις κυκλοφορούν μόνο σε κινητά και αυτοκίνητα και η γκρίνια μας για αναβαθμίσεις στο μοντέλο που εμείς έχουμε στο μυαλό μας δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο στην φθορά.

• Η διακήρυξη της ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν περιορίζεται στην Γαλλική Επανάσταση και η ατομική ελευθερία δεν καταργείται αυτόματα με την κουλούρα, μία υπογραφή και κάτι όρκους ενώπιον θεού και ανθρώπων.
Αν θες να κρατήσεις τη σχέση σου ζωντανή και την ρουτίνα μακριά, άσε το σύντροφό σου να αναπνεύσει. Σταμάτα να θέλεις να γνωρίζεις τα πάντα και να μοιράζεσαι τα πάντα! Επιτέλους κράτα και κάτι για τον εαυτό σου, μοιράσου χρόνο με τους φίλους και τις φίλες σου και ακόμη και στο ίδιο σπίτι (ναι είναι πιθανό) να μην βρίσκεστε στο ίδιο δωμάτιο και να κάνει ο καθένας διαφορετική ασχολία.

Θυμήσου πως όσο όμορφη, γλυκιά και έξυπνη και αν είσαι δεν γίνεται να είσαι το μοναδικό ερέθισμα, κέντρο και μεταβλητή στη ζωή του συντρόφου σου. Κράτα την αξιοπρέπειά σου και διατήρησε το μυστήριο στη σχέση σου ενώ ταυτόχρονα προσπάθησε να σταματήσεις να αποκλείεις οποιοδήποτε θηλυκό υπάρχει στη ζωή του πολύ απλά γιατί έχεις την πεποίθηση πως καμία δεν είναι καλύτερη από εσένα και προσπαθείς για αυτό!

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Newer Posts
Older Posts