Αγαπώ, ονειρεύομαι, νοιάζομαι, ποθώ… Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εκφράσουν οι ερωτευμένοι τον ερωτά τους στους αγαπημένους τους. Όμως οι λέξεις μένουν πάντα χαραγμένες στην καρδιά τους. Πόσο συχνά ακούτε αυτές τις λέξεις από τον αγαπημένο σας; “Σ’ αγαπώ!” Η πιο δυνατή λέξη αγάπης και έρωτα μαζί. Οι περισσότεροι άνθρωποι την έχουν πει ή την έχουν ακούσει έστω και μια φορά στη ζωή τους. Είτε κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου σε κάποια διαδρομή είτε σε κάποια ανυποψίαστη στιγμή αυτογνωσίας. Φτιάχνοντας ιστορίες κάτω από την νύχτα της πιο λαμπρής πανσελήνου ή στην πιο ζεστή φωλιά του κόσμου – σε μια αγκαλιά! Λέξη βάλσαμο για να ειπωθεί, ενθαρρύνοντας τους ερωτευμένους να αγκαλιάσουν και να αποδεχτούν τα συναισθήματα τους, τις σκέψεις τους. Θέλει θάρρος μια τέτοια κίνηση – αλλά αξίζει να παραδοθείς σε αυτή την περιπέτεια με τα προκλητικά συναισθήματα, αντί να τα αποφεύγεις ή να τα ελέγχεις από φόβο ή ανασφάλεια.
Μήπως αυτό είναι ο απόλυτος χρυσός;
Ο έρως. Κάποιοι ίσως πουν ότι αυτό εκλείπει στις μέρες μας, ενώ κάποιοι άλλοι, να είναι παραζαλισμένοι από τον «τυφλό» έρωτα. Όταν λείπει από την ζωή, πολύ εύκολα διαπιστώνουμε ότι κάποιο σημαντικό κομμάτι μένει ανεκπλήρωτο μέσα μας.Όλα φαίνονται άνοστα ή νιώθουμε πως έχουμε ένα μεγάλο κενό. Κάποιες φορές μάλιστα, δεν το συνειδητοποιούμε διότι είμαστε αρκετά απασχολημένοι. Άλλοι βέβαια έχουν ζήσει ή ζουν ιστορίες που σίγουρα αξίζει να ειπωθούν. Μήπως όμως αυτό δεν είναι ο απόλυτος χρυσός της ζωής; Να ανυπομονείς να βιώσεις κάτι δυνατό ή να συναντήσεις πάθη και όνειρα που θα τρελάνουν το μυαλό σου; Όταν ήμασταν μικρότεροι βιαζόμασταν όλα να τα γνωρίσουμε… Τα μεγάλα πάθη και τις έντονες στιγμές και αμέσως ομορφαίναμε. Το ίδιο ισχύει και τώρα. Σε κάθε στιγμή και σε κάθε ηλικία.
Ό έρως είναι φτερωτός ακόμη και όταν ωριμάζει. Ίσως αυτό που χρειάζεται αυτή η εποχή είναι η παρουσία του απόλυτου έρωτα. Είθε να ερωτευτούμε ξανά και ξανά τον σύντροφό μας ή την κάθε ευκαιρία για να αφεθούμε σε αυτό το πέπλο του έρωτα, έστω και λίγο καθημερινά. Θυμίζοντας στους εαυτούς μας πως είναι από τις πιο δυνατές συγκινήσεις της ζωής.
«Έρωτ᾽ ανίκητε στον πόλεμο
που κάνεις χτήμα σου όπου πέσεις,
που στ᾽ απαλά τα μάγουλα
της κορασίδας νυχτερεύεις
και γυρνάς πάνω από τα πέλαγα
και στους πιο απόμερους τους τόπους,
δε σου ξεφεύγει εσένα ούτε θεός
ούτε κανείς απ᾽ τους λιγόζωους ανθρώπους
κι όποιον θα πιάσεις γίνεται τρελός».
Σοφοκλής
Photo credits: pexels.com/@vera-arsic
