Βράδυ Κυριακής έφτασε και μας βρίσκει στο τέλος άλλης μίας απαιτητικής εβδομάδας, για διαφορετικούς λόγους για τον καθένα μας σίγουρα. Η περίοδος που διανύουμε έχει τις προκλήσεις της και ο μόνος τρόπος για να αντεπεξέλθουμε, κυρίως ψυχολογικά, είναι μία αίσθηση κανονικότητας. Σε αυτήν εντάσσουμε και το καθιερωμένο μας κυριακάτικο ραντεβού. Απόψε σας προτείνουμε μία περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας που, παρ’ όλα αυτά, λειτουργεί κι ως τροφή για σκέψη.
Η ταινία:
Εν έτει 2014 ο κόσμος έχει επιστρέψει σε μία Εποχή των Παγετώνων μετά από ένα αποτυχημένο πείραμα ελέγχου του κλίματος. Όσοι κατάφεραν να επιβιώσουν ταξιδεύουν πάνω στο Snow piercer, ένα τεράστιο τραίνο που ταξιδεύει ασταμάτητα ανά τον κόσμο. Έτσι κάποτε το οραματιζόταν ο δημιουργός του, ο μυστηριώδης κος Wilford. Το τρένο έχει γίνει ένας μικρόκοσμος της κοινωνίας. Αυτό σημαίνει πως η ελίτ απολαμβάνει τις ανέσεις που είχε και πριν την καταστροφή στα μπροστινά βαγόνια του τραίνου… Ένώ στην ουρά του οι περισσότεροι ζουν με τις μπάρες πρωτεΐνης που τους μοιράζουν οι φρουροί. Δεκαεπτά χρόνια αυτή η κατάσταση παραμένει, έως ότου ο Curtis (Chris Evans) αποφασίζει να βάλει ένα τέλος. Και για να γίνει αυτό, χρειάζεται να ξεκινήσει η επανάσταση και να καταληφθεί η Μηχανή.
Το “Snow piercer” βασίζεται στο γαλλικό graphic novel του 1982 με τίτλο “Le Transperce neige” με τους Kelly Masterson και Bong Joon Ho (“Parasite”, 2019) να αναλαμβάνουν τις αναγκαίες μετατροπές στην ιστορία για τη μεγάλη οθόνη. Ο βραβευμένος με Oscar σεναριογράφος αναλαμβάνει και τη σκηνοθεσία της ταινίας.
Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σας. Σαφώς και το “Snow piercer” δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία ταινία για έναν κόσμο που άλλαξε δραματικά εξαιτίας μίας παγκόσμιας καταστροφής.
Τι κάνει, λοιπόν, το “Snowpiercer” τόσο ιδιαίτερο;
Σε πρώτη φάση είναι οπωσδήποτε το αμιγώς κινηματογραφικό κομμάτι της ταινίας. Γυρίζοντας την ταινία σε ένα κλειστοφοβικό σκηνικό, ο Bong Joon Ho αξιοποιεί κάθε διαθέσιμο εργαλείο ώστε η ταινία να είναι τρομακτική και συνάμα ελκυστική. Μοντάζ με σχεδόν στρατηγική σημασία στη χρήση του, η μουσική Marco Beltrami φέρνει την ψυχολογία του θεατή εκεί που πρέπει ανάλογα με την περίσταση… Ενώ ο ίδιος ο σκηνοθέτης εκμεταλλεύεται τις σωστές γωνίες λήψης και τα εφέ για να ανεβάσει ακόμη περισσότερο τους παλμούς.
Κυρίως, όμως, ο Bong Joon Ho αφηγείται μία ιστορία επιβίωσης που κυλάει όσο γρήγορα κινείται το τραίνο. Μέσα από ανατροπές και καθηλωτικές σκηνές δράσης, ο Bong Joon Ho καταγράφει την ανάγκη για επιβίωση, για κάποιους με κόστος την ίδια τους την αξιοπρέπεια κι ανθρωπιά. Μέσα από το φακό του σκηνοθέτη και με “αγωγούς” τους πρωταγωνιστές που εντυπωσιάζουν όπως… ο Chris Evans, η Tilda Swinton κι ο John Hurt, αποδεικνύεται το πόσο εύκολα μπορούν να διαρραγούν οι ισορροπίες όταν η ανάγκη το επιβάλλει.
Η ταινία είναι διδακτική κι εμφανώς για πολλούς λόγους, όμως την ίδια στιγμή ο Bong Joon Ho μας θυμίζει πως πάντα υπάρχει ελπίδα… Ακόμη κι όταν δεν τη βλέπουμε.
Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι να απολαύσετε την ταινία όσο κι εγώ, πράγμα που σας το εγγυώμαι! (Note to self: να “πιάσω” και τη σειρά στο Netflix!)
Πρωταγωνιστούν : Chris Evans, John Hurt, Jamie Bell, Ed Harris, Kang-ho Song, Octavia Spencer, Ewen Bremner, Ko Asung, Alison Pill κ.α.
Photo credits: IMDb
