ασθενείς

Η μουσική αναμφισβήτητα αποτελεί μια από τις ‘τροφές’ της ψυχής, καθώς έχει τη δυνατότητα να θεραπεύει ψυχοσωματικές ασθένειες και τις περισσότερες φορές λειτουργεί ως αγχολυτικό.

Η σύγχρονη επιστήμη της μουσικοθεραπείας εμφανίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν μουσικοί επισκέπτονταν νοσοκομεία βετεράνων με σκοπό να εμψυχώσουν με τη μουσική τους, τους τραυματίες του πολέμου. Οι γιατροί εντυπωσιάστηκαν με τη δύναμη και το αντίκτυπο της μουσικής και προσλάμβαναν μουσικούς ως μέρος της θεραπείας των ασθενών.

Μελέτες αποδεικνύουν ότι η μουσική επηρεάζει και βελτιώνει σωματικές, συναισθηματικές, νοητικές και κοινωνικές δυσκολίες, ενώ παρατηρείται καλύτερη ποιότητα ζωής με τη βοήθεια μιας μελωδίας. Δεν είναι απαραίτητη η παρουσία κάποιου μουσικού θεραπευτή… ακόμα και ένα κομμάτι, το οποίο ακούγεται στο ραδιόφωνο, σε δίσκο ή υπολογιστή, λειτουργεί το ίδιο από μια ζωντανή εκτέλεση.
Η καταλληλότερη μουσική για ψυχική ηρεμία, είναι η κλασσική μουσική, η οποία ακούγεται εύκολα, ηρεμεί και δεν οδηγεί εύκολα στην αναζήτηση κάποιου άλλου μουσικού είδους. Πιο συγκεκριμένα, για παθήσεις όπως η αϋπνία, ακούστε τα: Nocturno en si mayor Op. 9 No 3, Nocturno en fa sostenido mayor Op. 15 No 2 του Chopin, L’après-midi d’un faune (Stokowski) part 1/2 του Debussy και το Canon en Re του Pachelbel.

Για την υπέρταση ακούστε τις ‘Τέσσερις Εποχές’ του Vivaldi, τη Serenata nº13 en Sol Mayor του Mozart, καθώς επίσης το κονσέρτο βιολιού του Beethoven.

Για την καταπολέμηση του άγχους, οι ειδικοί συνιστούν Aranjuez de Rodrigo και τη συμφωνία Linz του Μοzart.

Αν υποφέρετε από πονοκεφάλους, ακούστε ‘Sueño de Amor’ – Liszt και τη ‘Σερενάτα’ του Schubert.

[vsw id=”_pysf5ixCTQ” source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]

Τέλος, για το στομαχόπονο η πιο κατάλληλη μουσική είναι από Telemann, Haendel και Vivaldi.

Πηγή: http://blog.naturalstandard.com

Άνθρωποι που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο του παχέος εντέρου και περνούν πολύ από τον ελεύθερο χρόνο τους με καθιστική ζωή έχουν υψηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας, σύμφωνα με ερευνητές του American Cancer Society.

Άνθρωποι που είναι σωματικά ενεργοί ωστόσο, έχουν καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης σε σχέση με όσους δεν είναι, δήλωσαν οι ερευνητές.

Ο ερευνητής Peter Campbell, δήλωσε ότι ένας παράγοντας θα μπορούσε να είναι ότι άνθρωποι που είναι σωματικά ενεργοί θα μπορούσαν να αναπτύξουν ένα λιγότερο επιθετικό όγκο. Επιπλέον η σωματική φόρμα μπορεί ενδεχομένως να βοηθά τους ανθρώπους όταν υποβάλλονται σε αγωγή, δήλωσε.

Η άσκηση βελτιώνει την καρδιαγγειακή και μυϊκή φόρμα, μειώνει την αρτηριακή πίεση και τη χοληστερόλη και βελτιώνει το σάκχαρο του αίματος, σημείωσε ο Campbell. Ορισμένοι από αυτούς τους παράγοντες ενδεχομένως θα οδηγήσουν με αρκετή σαφήνεια σε καλύτερη αντοχή για την αντιμετώπιση εγχειρήσεων ή άλλων αγωγών.

Ο Campbell δήλωσε ότι η σχέση μεταξύ καθιστικής ζωής και θνησιμότητας δεν έχει κατανοηθεί καλά. Πρόσθεσε ότι ο χρόνος της καθιστικής ζωής είναι λίγο περισσότερο υποθετικός. Κατανοούμε ότι η καθιστική ζωή για μακρές περιόδους μπορεί να οδηγήσει σε χειρότερη εικόνα ινσουλίνης και γλυκόζης.

Οι χειρότερες μετρήσεις ινσουλίνης και γλυκόζης μπορούν να ταΐσουν έναν όγκο και να αυξήσουν τον κίνδυνο υποτροπής και θανάτου.

Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι μακρές περίοδοι καθιστικής ζωής αυξάνουν το οξειδωτικό στρες στα κύτταρα του οργανισμού και επιδεινώνουν τις ισορροπίες των ορμονών, πρόσθεσε.

Η ομάδα του Campbell ανακάλυψε ότι άνθρωποι που ασκούνταν περισσότερο είχαν περίπου 28% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου σε σύγκριση με όσους ασκούνταν λιγότερο.

Τα νέα αποτελέσματα χρειάζεται να αναπαραχθούν πριν θεωρηθούν καταληκτικά αλλά είναι συνεπή με αυτά που βλέπουμε σε μη καρκινοπαθείς ασθενείς. Αν και η έρευνα υποδεικνύει σχέση μεταξύ της άσκησης και καλύτερης εικόνας δεν απέδειξε αιτιατή σχέση. Πολλές έρευνες ωστόσο ανακάλυψαν τη σχέση όχι μόνο για τον καρκίνο αλλά για καρδιοπάθεια και άλλες παθήσεις.

Επιπλέον, τα οφέλη της άσκησης στη διατήρηση του φυσιολογικού σωματικού βάρους και της βελτίωσης της δύναμης είναι αδιαμφισβήτητα και προσθέτουν στη γενική υγεία, δήλωσε ο Campbell. Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό «Journal of Clinical Oncology».

Η ομάδα του Campbell συνέλεξε στοιχεία από σχεδόν 2.300 ανθρώπους που διαγνώστηκαν με καρκίνο του παχέος εντέρου που δεν είχε εξαπλωθεί πέρα από το παχύ έντερο. Κατά τη διάρκεια 16 ετών παρακολούθησης περισσότεροι από 800 ασθενείς πέθαναν, σχεδόν 400 από αυτούς από καρκίνο παχέος έντερου και οι υπόλοιποι από άλλα αίτια.

Η καθιστική ζωή για 6 ή περισσότερες ώρες την ημέρα κατά το χρόνο αναψυχής συνδέθηκε με 36% αυξημένο κίνδυνο θανάτου σε σχέση με όσους κάθονταν λιγότερο από 3 ώρες την ημέρα, ανακάλυψε η έρευνα.

Πηγή: iatronet.gr

Μια κοινωνία που καταναλώνει αντιβιοτικά σαν καραμέλες, παιδιά που βομβαρδίζονται από αντιβιώσεις, «άτρωτα» βακτήρια, γιατροί που καταφεύγουν σε «αρχαιολογικά» σκευάσματα και ασθενείς σε απομόνωση είναι μόνο μερικές συνιστώσες της σύγχρονης απειλής για τη δημόσια υγεία, η οποία ακούει στο όνομα «ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όσο καταναλώνουμε αλόγιστα αντιβιοτικά τόσο τα βακτήρια που φυσιολογικά φέρουμε σε κάθε χιλιοστό του οργανισμού μας αναπτύσσουν μηχανισμούς αντοχής, με αποτέλεσμα όταν πραγματικά τα έχουμε ανάγκη αυτά να μην είναι αποτελεσματικά.
Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης των Ασθενειών (ECDC) , η χώρα μας κατέχει μία ακόμη αρνητική πρωτιά ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ.

Παραμένει και στη μετά την οικονομική κρίση εποχή πρωταθλήτρια στην (υπερ)κατανάλωση αντιβιοτικών στην Ενωση – εκτός νοσοκομείου δηλαδή – με 39,37 ημερήσιες δόσεις αντιβιοτικών (DDD) ανά 1.000 κατοίκους για το 2010.

Την ίδια στιγμή στην Εσθονία, τη χώρα με τη μικρότερη κατανάλωση, στους χίλιους κατοίκους αναλογούν μόλις 11,1 DDD, δηλαδή 3,5 φορές λιγότερα αντιβιοτικά.
Δεν είναι περίεργο που η μικροβιακή αντοχή στην Ελλάδα βρίσκεται στο κόκκινο, κρατώντας τα πρωτεία ανάμεσα στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, ο οποίος αναδεικνύεται για άλλη μία φορά πρωταγωνιστής, σύμφωνα με την έκθεση του ECDC. Αναλογιζόμενοι ότι κάθε χρόνο περισσότεροι από 25.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στην ΕΕ εξαιτίας λοιμώξεων που προκαλούνται από πολυανθεκτικά βακτήρια, καταλαβαίνουμε πόσο σημαντική είναι η συνετή χρήση των αντιβιοτικών.

Τα φονικά υπερβακτήρια
«Η θνητότητα από πολυανθεκτικά βακτήρια κυμαίνεται διεθνώς σε ποσοστά 35%-75%. Δεν πρέπει να το παίρνουμε αψήφιστα, είναι κίνδυνος-θάνατος στην κυριολεξία» τονίζει η κυρία Ελένη Γιαμαρέλλου, καθηγήτρια Παθολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Αυτή τη στιγμή υπάρχει διάσπαρτη σε πολλά νοσοκομεία μας μια φονική Klebsiella pneumoniae, η οποία παραμένει ευτυχώς ευαίσθητη σε δύο αρχαιολογικά αντιβιοτικά, τα οποία αναγκαστήκαμε να επαναφέρουμε» λέει στο «Βήμα».
Αυτό το γεγονός επιβεβαιώνεται και από τα στοιχεία για το 2011 που φέρνει στη δημοσιότητα η έκθεση του ECDC, όπου φαίνεται ότι το εν λόγω βακτήριο είναι ανθεκτικό σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50% ακόμη και στις καρβαπενέμες, οι οποίες αποτελούν την τελευταία και ισχυρότερη γραμμή μάχης για τους ειδικούς. Ακολουθεί το γνωστό μας κολοβακτηρίδιο Escherichia coli (E.coli), το οποίο σημειώνει ήδη αυξανόμενη ανθεκτικότητα σε τρίτης γενιάς αντιβιοτικά, η οποία στη χώρα μας φτάνει το 10%-25%.

Ασθενείς – «ωρολο-γιακές βόμβες»
«Εχουμε φτάσει στο σημείο να εισάγονται πολυανθεκτικά μικρόβια στα νοσοκομεία από την κοινότητα, από ανθρώπους που δεν έχουν νοσηλευθεί ποτέ και οι οποίοι μπορούν να μολύνουν ένα ολόκληρο νοσοκομείο» σημειώνει η κυρία Γιαμαρέλλου. Οπως εξηγεί, πάνω από 80% της άσκοπης χρήσης αντιβιοτικών γίνεται στην κοινότητα για την αντιμετώπιση ιώσεων (αυτό που ονομάζουμε κοινό κρυολόγημα). Μοιραία αυτή η υπερκατανάλωση «ντοπάρει» τη φυσιολογική μας χλωρίδα και συνακόλουθα μέσω των χεριών μεταφέρουμε τα ανθεκτικά βακτήρια στην οικογένεια ή σε άλλους ασθενείς αν νοσηλευτούμε.
Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που οι έλληνες ασθενείς συνιστούν εφιάλτη για τα νοσοκομεία της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης.

Μάχη σε δύο επίπεδα
Το ευχάριστο είναι ότι η παρτίδα δεν είναι χαμένη, καθώς αν πάψουμε να «ραπίζουμε» τον οργανισμό μας, ει δυνατόν για ένα εξάμηνο, με αντιβιοτικά, η ευαισθησία των μικροβίων επανέρχεται. Η μάχη όμως πρέπει να δοθεί σε δύο άξονες, ο πρώτος εκ των οποίων είναι να πειστεί η κοινότητα να κάνει ορθή χρήση των αντιβιοτικών. Η δυσκολότερη μάχη δίδεται μέσα στα νοσοκομεία. Οπως επισημαίνει η κυρία Γιαμαρέλλου, «η χρήση αλκοολούχου αντισηπτικού από ιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, προτού πιάσουν τον κάθε ασθενή, μπορεί να εμποδίσει αποτελεσματικά τη μετάδοση αυτών των μικροβίων».

Πηγή: http://www.tovima.gr

Για έλλειψη γνώσης σχετικά με τους κινδύνους που εγκυμονεί η μίξη ορισμένων φαρμάκων με τον χυμό του γκρέιπφρουτ, προειδοποιούν οι Καναδοί γιατροί με άρθρο τους που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Canadian Medical Association Journal.

Ο χυμός του φρούτου μπορεί να ωθήσει σε υπερδοσολογία ορισμένων φαρμάκων δεδομένου ότι αναστέλλει την αποδόμηση ορισμένων δραστικών ουσιών στο γαστρεντερικό σύστημα και το ήπαρ.

Η επιστημονική ομάδα του Ινστιτούτου Έρευνας της Υγείας «Lawson» στον Καναδά που πρώτοι εντόπισαν τον συσχετισμό, εξηγούν ότι ο αριθμός των φαρμάκων που γίνονται επικίνδυνα όταν συνδυαστούν με γκρέιπφρουτ είναι επικίνδυνα μεγάλος.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι από 17 φάρμακα που είχαν εντοπίσει το 2008 όταν είχαν σημαντικές παρενέργειες όταν συνδυάζονταν με γκρέιπφρουτ, το 2012 έχουν φτάσει πλέον τα 43.

[quote_right]Οι παρενέργειες είναι ποικίλες ανάλογα με το σκεύασμα, αλλά γενικά οι ερευνητές εντόπισαν συχνότερα γαστρορραγίες, τροποποίηση του καρδιακού παλμού, νεφρική βλάβη και αιφνίδιο θάνατο. [/quote_right]
Στη λίστα των σκευασμάτων περιλαμβάνονται φάρμακα για παθήσεις όπως η υπέρταση, ο καρκίνος και οι στατίνες που συντελούν σε μείωση της χοληστερόλης, καθώς και εκείνα που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα μετά από μεταμόσχευση οργάνου.

Οι φουρανοκουμαρίνες που περιέχει το γκρέιπφρουτ, εξαλείφουν ένα ένζυμο που αποδομεί τις δραστικές ουσίες των φαρμάκων. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι μεγαλύτερη ποσότητα της δραστικής ουσίας απ’ αυτήν που αντέχει ο οργανισμό, διαφεύγει από το πεπτικό σύστημα.

Μάλιστα, οι επιστήμονες αναφέρουν ότι σε μια περίπτωση αναφέρθηκαν από ασθενείς έως και τριπλάσια επίπεδα του αντιϋπερτασικού φαιλοδιπίνη όταν το κατανάλωσαν με ένα ποτήρι χυμού γκρέιπφρουτ, συγκριτικά με ένα ποτήρι νερό.

Ο Δρ Ντέιβιντ Μπέιλι που συμμετείχε στη μελέτη, εξηγεί ότι «ένα χάπι με ένα ποτήρι χυμού γκρέιπφρουτ είναι σα να παίρνεις πέντε ή δέκα χάπια με ένα ποτήρι νερό και μπορεί οι ασθενείς να μην το πιστεύουν αλλά επιστημονικά ευσταθεί απολύτως». Και συνεχίζει επισημαίνοντας ότι «μπορείς άθελα σου να περάσει από το θεραπευτικό επίπεδο στο τοξικό, απλά καταναλώνοντας χυμό γκρέιπφρουτ».

Η αναφορά των Καναδών επιστημόνων καταλήγει στο συμπέρασμα «αν οι επαγγελματίες υγείας δεν γνωρίζουν την πιθανότητα τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα να πηγάζουν από τον συνδυασμό του γκρέιπφρουτ και των φαρμάκων, τότε δύσκολα θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα».

Ο Νηλ Πάτελ της Βασιλικής Φαρμακευτικής Εταιρείας της Μ.Βρετανίας επισημαίνει ότι παρόμοιες αλληλεπιδράσεις μπορεί να προκαλέσουν επίσης ο χυμός λάιμ και τα πορτοκάλια. «Το γκρέιπφρουτ δεν είναι το μόνο που ενοχοποιείται για παρενέργειες, για παράδειγμα το γάλα μπορεί να σταματήσει την απορρόφηση των αντιβιοτικών από τον οργανισμό, αν καταναλωθεί ταυτοχρόνως. Αν και ορισμένες από τις αλληλεπιδράσεις δεν έχουν κλινική σημασία, άλλες πάλι μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρά προβλήματα».

health.in.gr