ουσία

Τον τελευταίο καιρό σας μιλώ συχνά για τα βότανα, διότι θεωρώ ότι όταν μπορούμε να αποφύγουμε τη λήψη ενός χημικού ιατρικού σκευάσματος καλό θα ήταν να το κάνουμε. Η φύση, λοιπόν, μας έχει προμηθεύσει με τα δικά της φάρμακα, που αν και κυρίως δρουν προληπτικά στον οργανισμό, ωστόσο μας προσφέρουν και τις θεραπευτικές του ιδιότητες.

Το βήχιο είναι ένα βότανο, το οποίο δεν είναι ευρέως γνωστό σε εμάς, όμως είναι πολύ ευεργετικό για την υγεία μας. Ανήκει στην οικογένεια των σύνθετων και το συναντούμε τόσο στην Ευρώπη όσο και στη βόρεια Ασία.
Είναι πολυετές φυτό και έχει χοντρό ρίζωμα. Τα άνθη και τα φύλλα χρησιμοποιούνται ευρέως για θεραπευτικούς σκοπούς. Τα άνθη του συλλέγονται πριν ανοίξουν τελείως (δηλαδή από τέλη Φεβρουαρίου έως τον Απρίλιο), ενώ τα φύλλα του συλλέγονται από το Μάιο έως τον Ιούνιο.
Το βήχιο εκτός από ωμό, πίνεται και ως έγχυμα. Σε ένα φλιτζάνι με ζεστό νερό προσθέτουμε 1-2 κουταλιές του βοτάνου και το αφήνουμε για 10’ σκεπασμένο. Στη συνέχεια το πίνουμε.

Από πού προέρχεται;
Το βότανο αυτό είναι γνωστό από την αρχαιότητα. Ονομάστηκε βήχιο λόγω της ικανότητάς του να σταματάει το βήχα. Ήταν μάλιστα γνωστές οι αποχρεμπτικές και καταπραϋντικές τους ιδιότητες, γι’ αυτό και ο Ιπποκράτης χρησιμοποίησε τη ρίζα του βηχίου μαζί με γάλα και μέλι για την ανακούφιση των ελκών του πνεύμονα, ενώ με το αφέψημα καθάριζε τα πυώδη τραύματα, καθώς τα φύλλα του βοτάνου είναι πλούσια σε ψευδάργυρο, ο οποίος δρα ευεργετικά στην επούλωση των τραυμάτων. Ο Διοσκουρίδης συνιστούσε στους ασθενείς του εισπνοές του καπνού αυτού του φυτού σε περιπτώσεις βήχα και άσθματος. Ο Πλίνιος, ο Γαληνός και ο Λινναίος συνιστούσαν το κάπνισμα των φύλλων για την αναπνοή και την απομάκρυνση του βήχα. Υπάρχουν ακόμη και σήμερα τσιγάρα από βότανα που περιέχουν βήχιο.
Στην Ιαπωνία το βήχιο θεωρείται ότι είναι αποτελεσματικό κατά της φυματίωσης. Μάλιστα, αναφέρονται και περιπτώσεις όπου ασθενείς έχουν θεραπευτεί πλήρως με τη χορήγηση βηχίου.

Οι θεραπευτικές του ιδιότητες
Το βήχιο έχει αποχρεμπτικές, αντιβηχικές, μαλακτικές και διουρητικές ιδιότητες. Χορηγείται σε ασθενείς που πάσχουν από βήχα, λαρυγγίτιδα, βρογχίτιδα ή άσθμα, ενώ λόγω της ήπιας διουρητικής του δράσης χορηγείται και σε πάσχοντες από κυστίτιδες. Επιπλέον, έχει επουλωτική δράση, καθώς όταν εφαρμοστεί εξωτερικά ανακουφίζει από πυώδη έλκη και ρευματικούς πόνους. Η καταπραϋντική του δράση το καθιστά αποτελεσματικό ενάντια σε παθήσεις του αναπνευστικού, συμπεριλαμβανομένων και των χρόνιων μορφών εμφυσήματος.
Οι φλαβονικές ουσίες και τα αιθέρια έλαια που περιέχει του προσδίδουν σπασμολυτικές ιδιότητες. Τέλος, τα φρέσκα φύλλα του βήχιου χρησιμοποιούνται εξωτερικά για αποστήματα, έλκη και πονόδοντο.

Η ομοιοπαθητική θεραπεία αποτελεί μια μέθοδο μάλλον πρόληψης παρά ίασης διαφόρων ασθενειών που κατά καιρούς μας ταλανίζουν, αλλά και ασθενειών που επιμένουν να ταλαιπωρούν το σώμα μας για χρόνια. Είναι ενδεικτικό ότι η μέθοδος αυτή έχει βελτιώσει την υγεία ακόμη και ανθρώπων που πάσχουν από Aids. Προσοχή: Δεν εννοώ ότι θεραπεύει τον ιό του Aids, αλλά ότι βελτιώνει την άμυνα και την υγεία του οργανισμού, αυτά δηλαδή που πλήττονται περισσότερο από την είσοδο του ιού στον οργανισμό.

*Τι ακριβώς είναι η ομοιοπαθητική;

Η ομοιοπαθητική είναι μία φυσική μέθοδος ιατρικής που χρησιμοποιεί φαρμακευτικές ουσίες που παρασκευάζονται μέσω της διαδικασίας της «δυναμοποίησης», η οποία αναδεικνύει τις εκλεπτυσμένες θεραπευτικές τους ιδιότητες. Ο όρος ομοιοπαθητική προέρχεται από τη σύνθετη ελληνική φράση όμοιο πάθος και αποδίδει ακριβώς την έννοια αυτής της μεθόδου: η ίδια ουσία που μπορεί να θεραπεύσει σε ένα άρρωστο άτομο τα συμπτώματά του, μπορεί να τα προξενήσει σε ένα υγιές.
Η ομοιοπαθητική είναι μία μέθοδος εξαιρετικά ασφαλής και δοκιμασμένη. Τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα δεν δοκιμάζονται σε ζώα αλλά σε υγιείς ανθρώπους, ενώ στα 200 χρόνια εφαρμογής της μεθόδου δεν έχει αποσυρθεί ούτε ένα φάρμακο -σε αντίθεση με τη συμβατική ιατρική.

Ομοιοπαθητική θεραπεία μπορούν να λάβουν άνθρωποι ανεξαρτήτως ηλικίας και μάλιστα οι μικρές ηλικίες συνήθως θεραπεύονται ευκολότερα, λόγω έλλειψης χρονιότητας των παθήσεών τους. Πρόκειται για μία πολύ ασφαλή και χωρίς παρενέργειες μέθοδο αντιμετώπισης ασθενειών, η οποία στηρίζεται σε ένα σύστημα διαδοχικής αραίωσης ή δυναμοποίησης.
Ο Χάνεμαν (1755-1843) -ιδρυτής της ομοιοπαθητικής- πειραματίστηκε με ισχυρές δόσεις τοξικών ουσιών (αρσενικό, υδράργυρος), για τις οποίες ανακάλυψε ότι όσο μεγαλύτερη ήταν η αραίωσή τους τόσο αποτελεσματικότερη γινόταν η θεραπεία και εξαφανίζονταν οι παρενέργειες. Ουσιαστικά η ομοιοπαθητική χρησιμοποιεί δηλητηριώδη φυτά τα οποία εάν δοθούν σε κανονικές δόσεις προκαλούν ακόμη και θάνατο, ενώ, αν αραιωθούν σε μεγάλο βαθμό, ανακουφίζουν και θεραπεύουν τα συμπτώματα πολλών ασθενειών.

Ο κάθε ασθενής λαμβάνει μια θεραπεία ανάλογα με το ιατρικό ιστορικό του, το χαρακτήρα του, τις συνήθειές του, τα γούστα του και τις επιθυμίες του. Πρόκειται δηλαδή για μια πιο ολοκληρωμένη φυσική ιατρική μέθοδο που αντιμετωπίζει το σώμα και την ψυχή ως όλον και θεραπεύει τα σωματικά συμπτώματα αφού τα αναγάγει σε ψυχολογικά αίτια.
Οι ασθένειες που μπορούν να αντιμετωπιστούν με ομοιοπαθητική θεραπεία είναι πολλές. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις εξής: ψυχιατρικές (κατάθλιψη, φοβίες, άγχος, νευρώσεις, υπερκινητικότητα), νευρολογικές (άνοια, κεφαλαλγία), αλλεργίες, κρυολογήματα, υπέρταση, άσθμα, αιμορροΐδες, γαστροοισοφαγική παλλινδρόμηση, ελκώδης κολίτιδα, έλκος στομάχου, ανορεξία, ηπατίτιδα, ακμή, τριχόπτωση, έρπης, δυσμηνόρροια, ψωρίαση, παθήσεις του ουροποιητικού, οστεοπόρωση, υπογονιμότητα, γυναικολογικά και ανδρολογικά προβλήματα, παιδιατρική.

Η ομοιοπαθητική θεραπεία έχει υποστεί σκληρή κριτική από τους συμβατικούς ιατρούς. Οι περισσότεροι εξ αυτών αρνούνται να αποδεχθούν αυτή την εναλλακτική μορφή θεραπείας, καθώς θεωρούν ότι πρόκειται για placebo αντιμετώπιση των ασθενειών, η οποία ουσιαστικά καλύπτει για λίγο το πρόβλημα και δεν το εξαφανίζει οριστικά.
Οι υπέρμαχοί της καταρρίπτουν ωστόσο αυτό το επιχείρημα φέροντας ως παράδειγμα όλα αυτά τα μικρά παιδιά ή και νεογνά ακόμη, που μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους με ομοιοπαθητική θεραπεία. Είναι προφανές ότι ένα νεογνό δεν είναι δυνατόν να θεραπευθεί μέσω ψευδαισθήσεων…