συνέντευξη

Ένα βιβλίο, από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ, που σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές και δεν το αφήνεις από τα χέρια σου, μέχρι την τελευταία σελίδα.

Ο πολυδιαβασμένος και ταλαντούχος συγγραφέας και ηθοποιός, Κώστας Κρομμύδας, λίγες ώρες πριν από την επίσημη διαδικτυακή παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος “Ακάκιε”, στα Public, μας αφιέρωσε λίγο χρόνο για να απαντήσει στις ερωτήσεις μας.

Το βιβλίο σου κυκλοφορεί μετά από ένα μεγάλο διάστημα καραντίνας. Πιστεύεις ότι ο κόσμος έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ-να διαβάσει ένα  ελληνικό success story;

Δεν έχεις άδικο έτσι όπως το θέτεις και μάλιστα στο βιβλίο αυτό, θα δείτε πώς ένας άνθρωπος καταφέρνει να επιτύχει έχοντας περάσει πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια αλλά και δύσκολο ξεκίνημα της ενήλικης ζωής. Θέλει πείσμα και πίστη για να επιζήσεις και να πετύχεις σε μια αποδεκατισμένη χώρα, και ο Λευτέρης Μαντζίκας ακολουθούσε πειθήνια το ένστικτό του και την καρδιά του. Νομίζω πως ο κόσμος θα αγκαλιάσει αυτό το βιβλίο μιας και πρόκειται για την ιστορία ενός ανθρώπου που στιγμάτισε την Ελληνική βιομηχανία.

Πόσο δύσκολη ήταν η Συγκομιδή όλων αυτών των στοιχείων; Πόσο διάστημα αφιέρωσες στην ολοκλήρωση αυτού του μυθιστορήματος;

Ομολογώ ότι χρειάστηκα μήνες ερευνών και κυρίως ώρες συνομιλιών με ανθρώπους που είχαν βρεθεί στο πλευρό του Λευτέρη, ώστε να μάθω τις μικρές λεπτομέρειες της καθημερινότητάς του. Η συγγραφή του δεν κράτησε περισσότερο από όσο και των προηγούμενων, αυτό που ήταν διαφορετικό, ήταν το είδος της έρευνας μιας και η ιστορία είναι πολύ κοντά στην πραγματική ζωή του ανθρώπου αυτού.

Στην αφιέρωση σου μου έχεις γράψει «Χόρεψε τη ζωή κρατώντας χέρια αγαπημένα»! Πιστεύεις ότι ο Λευτέρης Μαντζικας, ο πρωταγωνιστής του νέου σου μυθιστορήματος, το έκανε μέχρι το τέλος;

Μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της ζωής του. Χωρίς υπερβολή!

Θα ήθελα να σταθώ σε μια από τις βασικές φράσεις του μυθιστορήματος «Χορταίνει καλοσύνη αυτός που τη χαρίζει απλόχερα», η οποία επαναλαμβάνεται 2-3 φορές μέσα στο κείμενο. Και σαφέστατα για τον Λευτέρη Μαντζικα, ήταν τρόπος ζωής, κρίνοντας από τις πράξεις του. Για σένα τι σημαίνει; 

Το δικό μου μότο ζωής είναι, “Κάνε το καλό, και το καλό θα σε ανταμείψει”. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι, όχι απλά συμφωνώ με την φράση, αλλά είναι και τρόπος ζωής για μένα. Ο άνθρωπος αυτός βοήθησε και ευεργέτησε εκατοντάδες ανθρώπους και είναι άξιος θαυμασμού για το ήθος του. Είναι δεδομένο πως ό,τι αποκτήσαμε είναι για να το απολαύσουμε σε αυτή τη ζωή. Καλό το να παίρνεις αλλά ό,τι δίνεις είναι αυτό που σε καθορίζει…

Σήμερα έχεις την πρώτη επίσημη παρουσίαση του βιβλίου που θα γίνει διαδικτυακά μέσω των social media του Public. Με τα μέτρα να γίνονται πιο ελαστικά, θα ταξιδέψεις για  την προώθηση του “Ακάκιου”;

Έχω προγραμματίσει ένα virtual book tour με τον εκδοτικό μου (εκδ. Διόπτρα) και θα κάνω διαδικτυακές εκδηλώσεις με διάφορα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας. Για εκδηλώσεις δια ζώσης, δεν είναι κάτι σίγουρο και αυτό θα καθοριστεί με βάση την πορεία της πανδημίας. Ελπίζω ωστόσο σε δυο τρεις ανοιχτές εκδηλώσεις.

Έχεις ήδη σχέδια για το επόμενο μυθιστόρημα; Ή θα «απολαύσεις» το ταξίδι με τον Λευτέρη Μαντζικα για φέτος;

Είναι πολύ πολύ νωρίς να μιλήσω για κάτι τέτοιο. Όπως θα ξέρετε όμως, πάντα με κάτι ασχολούμαι. Έτσι μπορεί να ξυπνήσω αύριο το πρωί και να ξεκινήσω κάτι. Αν δεν το έχω κάνει ήδη…

Λίγα λόγια για την υπόθεση:

Με μια χρυσή λίρα στην τσέπη και μια σοφή συμβουλή ξεκίνησε ο νεαρός Λευτέρης από το χωριό του στην Ήπειρο για την Αθήνα. Ονειρεύτηκε να χτίσει και να δημιουργήσει, να χορτάσει την πείνα του σώματος και της ψυχής των ανθρώπων.

Στην περιπέτεια της ζωής του μια γυναίκα μπαίνει στην καρδιά του, μέχρι που ο πόλεμος, αδυσώπητος κι απάνθρωπος, τους δοκιμάζει. Όμως τα γραμμένα της ζωής δύσκολα τα ξεγελάς. Όταν η Ελλάδα ξυπνά από τον λήθαργο του πολέμου, αρπάζει κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται μπροστά του. Αγωνίζεται να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, χωρίς να αφήνει τίποτα να μπει εμπόδιο στον δρόμο του.

Η εργατικότητά του γίνεται πάθος και το πάθος του όραμα.
Χρόνια μετά, όταν ο Ακάκιος βρίσκεται σε κάθε ελληνικό σπίτι, κοιτάζει με δέος το παρελθόν και όσα κατάφερε να δημιουργήσει. Χωρίς να ξεχνά από πού ξεκίνησε, χωρίς να ξεχνά τον τόπο που τον γέννησε. Γιατί ξέρει ότι οι ρίζες είναι που κάνουν τα πιο δυνατά δέντρα.

Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό, θα κρατήσετε στη μνήμη σας χρυσούς σιτοβολώνες του Θεσσαλικού κάμπου, μυρωδιές από παλιά εδωδιμοπωλεία και ήχους από ηπειρώτικα μοιρολόγια.

Μια ιστορία εμπνευσμένη από τη ζωή του Λευτέρη Μαντζίκα που έρχεται να συγκινήσει και να θυμίσει στον καθένα από εμάς πως η ουσία στη ζωή είναι να παραμένεις Άνθρωπος.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Σήμερα στις 19:00, ο Κώστας Κρομμύδας θα μιλήσει για το νέο του βιβλίο «Ακάκιε» και θα απαντήσει σε ερωτήσεις του κοινού μέσα από τη σελίδα του Public στο Facebook και από το κανάλι του Public στο YouTube.

Το βιβλίο “Ακάκιε” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

Ήδη από το προηγούμενο βιβλίο της “Το Πριγκιπότο” με είχε μαγέψει με το γράψιμό της. Η Πηνελόπη Κουρτζή δεν είναι απλά μία best sellers συγγραφέας , είναι μία δυναμική γυναίκα, με κοφτερό μυαλό, μεγάλη καρδιά… και Ουρσουλίνα. Μπορεί εσάς να μην σας λεει το τελευταίο πολλά, αλλά ως συναπόφοιτη, για μερικές από εμάς είναι σημαντικό. Επίσης είναι μία μοντέρνα μαμά και φίλη που νοιάζεται. Έτσι τουλάχιστον θα σας πουν οι κολλητές της Αυγή Βαγια και Μυρτώ Κάζη. Και μιλώντας για την Μυρτώ, είναι αυτή που θα προλογήσει την Πηνελόπη στην αυριανή παρουσίαση του νέου της βιβλίου “Το κορίτσι με το σαλιγκάρι” στο Public. (περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ). Και με αφορμή την παρουσίαση που διοργανώνει το Public με τις εκδόσεις Ψυχογιός, είπαμε να τα πούμε λίγο με την Πηνελόπη… μιας και σας ετοιμάζουμε προς το τέλος της εβδομάδας , κι έναν μεγάλο διαγωνισμό.

Είμαι από αυτούς που έχουν διαβάσει –ακόμα- μόνο τις πρώτες σελίδες του νέου σου βιβλίου «Το κορίτσι με το σαλιγκάρι». Αν το είχα στα χέρια μου να είσαι σίγουρη ότι δεν θα το άφηνα.

Και αυτό δεν θα σε άφηνε!

-Πες μου, πράγματι η γυναίκα που είδες σε μία πτήση ήταν η αφορμή για να το γράψεις; Γιατί σου κίνησε το ενδιαφέρον; Γιατί σε ενέπνευσε;

Μία κοπέλα σαν παλιά Χίπις, όμορφη, στο διπλανό κάθισμα από εμένα, κρατώντας ένα μικρό με σπασμένο κέλυφος σαλιγκάρι που το έφερνε στην Αθήνα από την Κρήτη για να μην το εγκαταλείψει. Νομίζω πως όποιος συγγραφέας θα τύχαινε να καθόταν δίπλα της θα την έκανε βιβλίο αμέσως μετά. Δεν το συναντάς και κάθε μέρα!! Με ενέπνευσε τόσο η ίδια, όσο και όλο το περιστατικό. Ήταν η πρωταγωνίστρια που έλειπε σε μία ιστορία που έγραφα ήδη.

-Ας ξεκινήσουμε από τους χαρακτήρες. Απ’ ό,τι κατάλαβα η Υπατία (Πάτυ) έχει απογοητευτεί από κάτι στην Αγγλία. Γνωρίζει τον Χάρυ ο οποίος την παρασύρει σε μία εκδρομή στα Μάταλα… Πες μας την ιστορία τους, στο δικό σου μυαλό!

Ήταν ένα κορίτσι, ήταν και ένα αγόρι, ήταν καλοκαίρι, λουλούδια στα μαλλιά… και ένα έγκλημα στην πιο ξέγνοιαστη παραλία του κόσμου στα Μάταλα της Κρήτης.. Η Υπατία φτάνει στο αεροδρόμιο του Ελληνικού έκτακτα από το Λονδίνο όπου σπουδάζει γιατρός το 1969. Γνωρίζει εκεί τον Χάρι, ένα νεαρό Χίπι και γοητεύεται. Εκείνος την καλεί να επισκεφτεί τα Μάταλα όπου ζει μαζί με άλλους Χίπις και η Υπατία πάει, χωρίς να έχει ιδέα τι θα συναντήσει εκεί. Φτάνοντας καταλαβαίνει πως δεν είναι απλά μία παραλία και πως δεν είναι απλά ένα καλοκαίρι. Είναι ένα περίεργο και όμορφο κοινόβιο των παιδιών των λουλουδιών, ανέγγιχτο από την δικτατορία και τον έξω κόσμο, που συνυπάρχει άλλοτε καλά και άλλοτε με δυσκολία με την τοπική συντηρητική κοινωνία. Και εκεί.. αρχίζουν όλα. Και από όλα τα καλοκαίρια της ζωής της, το καλοκαίρι του ’69 η Υπατία δεν θα το ξεχάσει ποτέ…

-Η περίοδος της δικτατορίας και των παιδιών των Λουλουδιών είναι μακριά από εσένα. Και χρονικά και ουσιαστικά. Έχεις ζήσει μία διαφορετική ζωή. Τι έμαθες κατά την έρευνα σου για αυτή την περίοδο που σε εντυπωσίασε;

Δεν υπήρχε πραγματικά κάτι που να μην με εντυπωσίασε. Τα πάντα. Από την φιλοσοφία των παιδιών των λουλουδιών, από την κοινωνία τους στα Μάταλα, τα περιστατικά όλα εκείνα τα χρόνια που διαδραματίστηκαν ανάμεσα σε αυτούς και τους Κρητικούς, μέχρι τις μουσικές, τις φωτογραφίες, τις εικόνες, τις σχέσεις. Είναι όλη αυτή η πενταετία όπου έζησαν στα Μάταλα οι Χίπις, ένας χωροχρόνος τόσο διαφορετικός και τόσο άγνωστος που θεωρώ πως μπορούσαν να γραφτούν πολλά βιβλία και να γίνουν πολλές ταινίες…

-Και στο «Πριγκιπότο» και στο «Κορίτσι με το σαλιγκάρι» μεγάλο μέρος της υπόθεσης, αλλά και της εξέλιξης των πραγμάτων καταλαμβάνει ένας φόνος. Πώς τους εμπλέκεις πάντα, μέσα σε ιστορίες αγάπης; Είναι δύσκολο…φαντάζομαι!

Ο έρωτας στα άκρα, όπως τον πραγματεύομαι στις ιστορίες μου, τις οποίες διαλέγω προσεκτικά, οδηγεί φυσικά σε ακραίες καταστάσεις… Ναι. Κατά κύριο λόγο τα βιβλία αυτά είναι crime, απλώς το crime παλιών εποχών διαφέρει αρκετά από το σύγχρονο, κυρίως λόγω των τρόπων προσέγγισης των εγκλημάτων και των ανατροπών, με μόνα μέσα τις μαρτυρίες των ανθρώπων και την εξέλιξη της ψυχολογίας τους. Στο «Πριγκιπότο» η φράση με την οποία ξεκινάει το βιβλίο είναι η εξής: «Να τον φοβάσαι τον θυμό του έρωτα. Άλλους θυμούς μην τους φοβάσαι. Μα στο θυμό του έρωτα, να εύχεσαι να μην βρεθείς μπροστά.» Αυτή η φράση, η ουσία της, συνοδεύει και αντιπροσωπεύει με διάφορες εκφάνσεις τόσο το Πριγκιπότο, όσο και αμέσως μετά την «Ερωμένη των Φάρων», και φυσικά «Το Κορίτσι με το Σαλιγκάρι» με ακόμα πιο ακραίο τρόπο. Την πιο οδυνηρή και πλήρη διάσταση του όμως, παίρνει και επόμενο βιβλίο όπως θα δείτε με το καλό!

– Πήγες στα Μάταλα, αφού είχες τελειώσει το βιβλίο; Πώς αισθάνθηκες «στο άνδρο της ελευθεριότητας»; Ένιωσες τα vibes του μέρους και της εποχής; Ποια ήταν η εμπειρία σου;

Από τις πιο συγκλονιστικές εμπειρίες της ζωής μου. ΄Τα ένιωσα όλα αυτά και είναι δύσκολο αν τα νιώσεις να τα αποχωριστείς. Κατάλαβα όλους αυτούς τους ανθρώπους ανά την υφήλιο, που δεκαετίες μετά, κάθε χρόνο επανέρχονται για να ζήσουν αυτό το «παραμύθι». Έγινα και εγώ αυτή η οποία ονειρεύεται να ξαναβρεθεί εκεί, στην παραλία, δίπλα σε μία φωτιά, με το φεγγάρι τεράστιο ακριβώς μπροστά στα πόδια μου, κάτι που δεν έχω δει ποτέ μου όπου και αν έχω πάει, με τον επιβλητικό βράχο με τις σπηλιές να φωτίζεται, τις κιθάρες να παίζουν μουσικές άλλης εποχής και το μωβ χρώμα να απλώνεται παντού. «Από όλα τα καλοκαίρια σου, ένα, δεν θα το ξεχάσεις ποτέ.» Ε, είναι αυτό το καλοκαίρι.

-Αν τελικά βρεθεί αυτή η γυναίκα που σε ενέπνευσε…δει την αγγελία που έβαλες στην Athens Voice. Τι θα της πεις;

Θα της πω απλά «Επιτέλους σε ξαναβρήκα. Σε έχω κάνει βιβλίο, ταινία, τραγούδι και σε ψάχνω χρόνια. Σε ευχαριστώ για την έμπνευση που ήδη έχουν αγαπήσει τόσοι άνθρωποι. Να και το βιβλίο σου. Σου έχω κρατήσει το πρώτο αντίτυπο μου.»

-Αύριο βράδυ, 16 Μαρτίου, θα γίνει ένα live event από το Public για την παρουσίαση του βιβλίου σου. Τι να περιμένουμε;

Κάτι διαφορετικό. Μέσα από τα τόσο πετυχημένα lives των public που αποτελούν πάντα επιλογή των χρηστών και των αναγνωστών και που πάντα φέρνουν κάτι διαφορετικό κοντά μας, θα είμαστε εκεί πολλοί μαζί να αναβιώσουμε το «καλοκαίρι της αγάπης». Θα μιλήσουμε για τις ιστορίες πίσω από την ιστορία των παιδιών των λουλουδιών, θα δούμε σε απευθείας σύνδεση τα Μάταλα, θα νιώσουμε την ελευθερία που έχουμε στερηθεί καιρό, θα τραγουδήσουμε παρέα με κιθάρες συγκλονιστικά τραγούδια, αλλά και θα ακούσουμε την πρώτη  a capella εκτέλεση του ομώνυμου τραγουδιού «the girl with the snail», θα γνωρίσουμε τα μυστικά των Χίπις μέσα από τις ματιές της συντονίστριας της ταινίας, θα γνωρίσουμε τον «Χάρι» μου, τον Γιάννη Κουκουράκη για να μας οδηγήσει στα πλάνα και τις σκηνές της ταινίας που περιμένουμε αλλά και να μας πει τα σχέδια μας για το μέλλον, και μαζί με την Μυρτώ Κάζη θα απαντήσουμε σε όλα μα όλα τα ερωτήματα! Ο σκοπός μας είναι ένας: «Από όλα τα καλοκαίρια σου ένα δεν θα το ξεχάσεις ποτέ. Και αυτό το καλοκαίρι εμείς θα το φέρουμε αύριο στο live event των public.» Θα είσαι εκεί αγαπημένη μου ε;

Και φυσικά… δίνουμε ραντεβού αύριο Τρίτη 16/3 και ώρα 19:00 , εδώ και στο τέλος της εβδομάδας για τον διαγωνισμό μας!