συναισθήματα

Η άνοιξη αποτελεί την χρονική περίοδο κατά την οποία οι εκπαιδευτικοί και οι ειδικοί μπορούν να αξιολογήσουν την εξέλιξη των ικανοτήτων των παιδιών σ’ αυτό το ηλικιακό στάδιο  και αφορούν στην προετοιμασία του νηπίου για την Α’ Δημοτικού.  Η είσοδος του παιδιού στην Α’ Δημοτικού σηματοδοτεί το τέλος της νηπιακής ηλικίας. Το παιδί έχει πλέον τα εφόδια να επιδοθεί στη συστηματική εργασία και μάθηση. Έχει αναπτύξει τις γλωσσικές, νοητικές, κινητικές, συναισθηματικές και ψυχοκοινωνικές ικανότητες που συντελούν και αποτελούν την ασφαλή βάση ώστε το παιδί να δεχθεί τη σχολική γνώση.

Είναι ευνόητο ότι η ανάπτυξη ικανοτήτων και δεξιοτήτων επηρεάζεται από την επίδραση δύο παραγόντων –της οικογένειας και της διαπαιδαγωγικής παρέμβασης του νηπιαγωγείου. Η ποιότητα αυτών των επιδράσεων καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την έκταση των ικανοτήτων και δεξιοτήτων του παιδιού. Φυσιογνωμικά τα παιδιά είναι ενήλικες σε μικρογραφία, ψυχοπνευματικά είναι εξελισσόμενα άτομα με ιδιαίτερο τρόπο ζωής. Τα κύρια χαρακτηριστικά τους είναι ότι είναι: ορμητικό, ασταθές, ζηλότυπο, ανταγωνιστικό, πεισματάρικο, δύστροπο, αεικίνητο, εγωκεντρικό κ.ά βιώνοντας τη ζωή τους με έναν ιδιαίτερο τρόπο.

Τα σημεία που αφορούν άμεσα τον τομέα της μαθησιακής ετοιμότητας είναι η ανάπτυξη στον

• Γλωσσικό τομέα
• Ψυχοκινητικό τομέα
• Νοητικό τομέα
• Συναισθηματικό τομέα

 
Γλωσσικός τομέας: Αφορά στην ικανότητα:

• Να ανταλλάσσει μηνύματα με άλλα πρόσωπα, να επιχειρηματολογεί και να διαπραγματεύεται.
• να διακρίνει την πρώτη συλλαβή και σταδιακά τον πρώτο φθόγγο εκφωνούμενης λέξης.  Πχ η λέξη ‘καπέλο’ αρχίζει από τη συλλαβή/κα/ αλλά από τη φωνούλα /κ/
•  να διακρίνει την τελευταία συλλαβή και τον τελευταίο φθόγγο εκφωνούμενης λέξης.Πχ. παγ-άκι/ παγκ-άκι και οι δύο τελειώνουν σε άκι ή ποτήρι / καντήλι και οι δύο τελειώνουν σε -η
• σταδιακά ν’ αναλύει και να συνθέτει τους γλωσσικούς ήχους που απαρτίζουν τις λέξεις. Π.χ μ-ή-λ-ο.
•  ν’ αναγνωρίζει τ’ όνομά του γραμμένο σε καρτέλα ανάμεσα σε άλλες
•  να γράφει τ’ όνομά του και πιθανόν να γράφει ορισμένα γράμματα και αριθμούς
• ν’ ακούει μια μικρή ιστορία και να την αναδιηγείται
•  να συμμετέχει σε διάλογο
•  να κάνει χρήση της γλώσσας για να καθοδηγήσει τη συμπεριφορά του.

Εκείνο όμως που είναι ιδιαίτερα σημαντικό είναι να μη ξεχνάμε ότι το κάθε παιδί επιτυγχάνει ανάλογα με το δικό του ρυθμό, ο οποίος πρέπει να γίνεται απόλυτα σεβαστός.

Συχνά οι γονείς αγχώνονται για να μάθει το παιδί να γράφει και να  διαβάζει πριν περάσει στην επόμενη βαθμίδα για να είναι έτοιμο το παιδί ή να είναι πιο ομαλή η μετάβασή του στην Α΄Δημοτικού. Όταν τα παιδιά έχουν αναπτύξει: 

Τότε είναι έτοιμα να περάσουν στη γραφή και στην ανάγνωση χωρίς να χρειάζεται να μάθουν από το νηπιαγωγείο τα γράμματα, γιατί στόχος είναι να αναπτύξουν τις παραπάνω δεξιότητες.

ΨΥΧΟΚΙΝΗΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ: Αφορά στον έλεγχο της αισθητηριακής ανάπτυξης δηλαδή στην αδρή και λεπτή κινητικότητα. Το παιδί λοιπόν μπορεί:

• να τρέξει με σωστό προσανατολισμό στο χώρο
• να πετάξει τη μπάλα προς ορισμένο στόχο αλλά και να την πιάνει
• να συντονίσει τη κίνηση του χεριού του με το οπτικό ερέθισμα για να μπορέσει να χρωματίσει μέσα σε πλαίσιο έτσι ώστε αργότερα να γράψει πάνω σε γραμμή.
• να κόψει ένα προκαθορισμένο σχέδιο με το ψαλίδι
•  να κρατήσει σωστά το μολύβι
• να τραβήξει μια γραμμή,να ενώσει γραμμές, ν’ ακολουθήσει γραφικές διαδρομές.

 Οι ικανότητες αυτές θα το οδηγήσουν στη σωστή αναπαράσταση των γραμμάτων στο πλαίσιο της σελίδας του τετραδίου και των γραμμών, ενώ με την ενίσχυση της ακουστικής του αντίληψης θα μπορέσει να διακρίνει τους γλωσσικούς ήχους και να κατανοήσει ότι ο γλωσσικός ήχος «σα» αποτελείται από δυο γλωσσικούς ήχους «σ», «α» και να τους αναπαραστήσει γραφικά.

ΓΝΩΣΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ: Αναφέρεται στις ικανότητες μνήμης, συγκέντρωσης προσοχής, κοινής λογικής, πρακτικής κρίσης και λογικομαθηματικής σκέψης.

• Επεξεργάζεται τις πληροφορίες που δέχεται, τις ταξινομεί, κάνει διακρίσεις , ανακαλύπτει κοινά σημεία και ιδιότητες και προχωρεί σε γενικεύσεις ώστε να σχηματίσει έννοιες.
• Αντιλαμβάνεται το χρόνο και συνειδητοποιεί ότι όλες οι δράσεις έχουν χρονική ακολουθία.
• Επιμερίζει το σύνολο που στη δεδομένη στιγμή είναι η λέξη αλλά και το συνθέτουν.
• Αρχίζει να αποκτά νόημα η αιτία με το αποτέλεσμα για μια ενέργεια και έτσι καταλήγει σε συμπεράσματα.
• Η λογικομαθηματική του αντίληψη έχει εξελιχθεί και το οδηγεί σε ταξινομήσεις με βάση κάποια κριτήρια (σχήμα, χρώμα, χρόνο, μέγεθος, ποσότητα), σε ενέργειες σειροθέτησης και ακολουθίες ενεργειών, σε τοπολογικές ιδιότητες και σε συγκρίσεις.

ΣΥΝΑΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ: Αφορά σε στάσεις και συμπεριφορές μέσω των οποίων το παιδί προβάλλει τα αισθήματά του, τα ενδιαφέροντά του, την αυτοεκτίμησή του, τις ανάγκες του και τις διαθέσεις του απέναντι στ’ άλλα πρόσωπα όπως δάσκαλος/α και συμμαθητές.

Αν το παιδί στις επιδιώξεις του για δημιουργική δράση νιώθει ότι επιτυγχάνει  και  αν οι απόπειρές του, τα σχέδια του, οι ιδέες του και οι πράξεις του συναντούν την επιδοκιμασία των γονέων του και των εκπαιδευτικών του, αποκτά την τάση να αναζητά δημιουργικές εμπειρίες και ν’ αναπτύσσει πρωτοβουλίες. Αν όμως οι γονείς προλαμβάνοντας τις αποτυχίες του παιδιού γίνουν υπερπροστατευτικοί, υπερκριτικοί και  απαγορευτικοί τότε το παιδί δεν αναπτύσσει πρωτοβουλίες, γίνεται παθητικό και αναπτύσσει ενοχές για πολλά πράγματα που αποτολμά στην πραγματικότητα ή στη φαντασία του.

Ως γονείς και εκπαιδευτικοί οφείλουμε απέναντι στα παιδιά :

Αν κάποιο παιδί δεν έχει αναπτύξει τις παραπάνω δεξιότητες πλήρως θα ήταν σκόπιμο να αξιολογηθεί από κάποιον ειδικό (ειδικό παιδαγωγό, σχολικό ψυχολόγο, λογοθεραπευτή) έτσι ώστε το παιδί να ενταχθεί ομαλά στην Α΄Δημοτικού και οι γονείς να δεχθούν συμβουλές για την ενδυνάμωση του μαθητή. Το πιο ουσιαστικό όμως είναι ότι “τα παιδιά έχουν δυσκολίες κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής του που όμως βελτιώνονται και δεν έχουν ταμπέλες που δεν αποκολλούνται”!

Σχετικά άρθρα:

–Παιδικό Άγχος και πώς το αντιμετωπίζουμε ως γονείς, από την Έφη Νικολοπούλου

–Τι Σημαίνει Ποιοτικός Χρόνος με το Παιδί μου; από την Έφη Νικολοπούλου

–Τα παιδιά αναζητούν την αυτονομία τους, από την Έφη Νικολοπούλου

από τον Δημήτρη Κούκη, παιδοψυχολόγο /συνεργάτη του doctoranytime.gr

Η πατρότητα αποτελεί την πληρέστερη αντρική εμπειρία στη ζωή, γιατί μέσα απ” αυτή ο άντρας ωριμάζει, νιώθει δυνατός, χρήσιμος και σημαντικός. Πολλοί είναι οι άντρες, που αισθάνονται, ότι είναι πιο εύκολο να μεγαλώσουν ένα γιο παρά μία κόρη…

Το κορίτσι μεγαλώνοντας είναι σημαντικό να εισπράξει την αγάπη και το σεβασμό για το φύλο της και από τον πατέρα της, ώστε να νιώθει ασφαλής και να ενισχυθεί η αυτοπεποίθηση της.

Σε πολύ μεγάλο βαθμό η αυτοεκτίμηση του κοριτσιού εξαρτάται από τη στάση του πατέρα της. Αν ο πατέρας υποτιμά τις γυναίκες, θεωρεί ότι έχουν περιορισμένες δυνατότητες, ότι είναι αδύναμες και χρειάζονται την προστασία των ανδρών… είναι πολύ πιθανό να μεταφέρει στην κόρη του αισθήματα ανεπάρκειας και αδυναμίας, περιορισμένη βούληση και τάσεις υποταγής στο αντρικό φύλο.

Ο πατέρας λειτουργώντας, ως αντρικό πρότυπο στο κορίτσι, επηρεάζει ιδιαίτερα, θετικά ή αρνητικά, την επιλογή συντρόφου της κόρης του.

Η κόρη βλέπει στον πατέρα τον ιδανικό σύντροφο και τον θαυμάζει. Δημιουργεί μέσα από το πρότυπο του την εικόνα για τον αντρικό ρόλο και τις αντρικές συμπεριφορές. Με κάποιο τρόπο κατευθύνει τις μελλοντικές της επιλογές, προσδοκίες και ελπίδες. Συμβάλλει δηλαδή στην κοινωνική και σεξουαλική ταυτότητα του κοριτσιού και στην ανάπτυξη της προσωπικότητας της.

Μέσα από το ρόλο, που του δίνει η πατρότητα, ένας άντρας μεγαλώνοντας την κόρη του ίσως χρειαστεί να αμφισβητήσει τις μέχρι τώρα αντιλήψεις του για τις διαφορές των δύο φύλων. Συνήθως ο πατέρας μέσα από τη κόρη του ευελπιστεί στην απόδοση του γυναικείου ορισμού, μέσα από τις δικές του πεποιθήσεις, περιμένει να δει το πρότυπο γυναίκας, όπως αυτός το έχει ορίσει μέσα από τα βιώματα και τις αντιλήψεις της πατρικής του οικογένειας και από τις προσωπικές του εμπειρίες. Παράλληλα ο πατρικός ρόλος τον κάνει να αναθεωρεί κάποιες από τις απόψεις του για τη γυναικεία φύση, μέσα από το μεγάλωμα της δικής του κόρης, που θα τον φέρει αντιμέτωπο με τις εξελίξεις της εποχής και τη γυναικεία αυτονομία. Μέσα από τη κόρη του αναθεωρεί και αποδέχεται ρόλους που μπορεί να αρνιόταν μέχρι τώρα.

Φτάνοντας το κορίτσι στην ηλικία της εφηβείας και μετά, έχει να του διδάξει αρκετά πράγματα για τα δύο φύλα. Τότε ο πατέρας θα χρειαστεί να είναι δεκτικός και ανοιχτός, ώστε να κατανοήσει τη γυναικεία φύση μέσα από «τα μάτια της κόρης του». Ίσως απαιτηθεί να ξεπεράσει την ανάγκη, που ενδεχομένως έχει, να την ελέγχει και να την προστατεύει, όταν δεν τον χρειάζεται. Ο πατέρας θα πρέπει να καταφέρει να ελπίζει, ότι η κόρη του απολαμβάνει το φύλο της και τη σεξουαλικότητα της, όπως τα απολαμβάνει κι εκείνος, και να της επιτρέψει να έχει το δικαίωμα να επιλέγει και να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων της…

Ο Δημήτρης Κούκης είναι παιδοψυχολόγος  και συνεργάζεται με το doctoranytime.gr ,που σας εξασφαλίζει μια πιο εύκολη καθημερινότητα για τη φροντίδα της υγείας σας, καθώς:
– Βρίσκετε τον κατάλληλο γιατρό αξιολογώντας πληροφορίες όπως βιογραφικό, εμπειρία, εξειδίκευση, κόστος επίσκεψης, αξιολόγηση άλλων ασθενών κ.α.
– Κλείνετε το ραντεβού σας δωρεάν & online οποιαδήποτε στιγμή και σε λιγότερο από 1΄
– Έχετε τον πλήρη έλεγχο της παρακολούθησης της υγείας σας, διατηρώντας το ιατρικό ιστορικό σας στην προσωπική σας σελίδα!

Γράφει η Σεβαστή Μάκρα, ψυχολόγος

«Η συμπεριφορά του παιδιού μου μ’ ανησυχεί!» «Δεν είναι τίποτα, και εγώ μικρός είχα την ίδια συμπεριφορά και τα πήγα μια χαρά» «Η έφηβη κόρη μου έχει κλειστεί στον εαυτό της» «Χρειαζόμαστε άπειρες ώρες διαβάσματος» «Ο Νίκος απλά τεμπελιάζει…δεν του αρέσει το διάβασμα και με κάθε ευκαιρία το αποφεύγει» «Πρέπει να ανησυχήσω ή όχι;»

Πολλές φορές οι γονείς  ανησυχούν υπερβολικά για τις εκδηλώσεις στη συμπεριφορά και στο συναίσθημα των παιδιών τους. Δεν είναι λίγες όμως και οι φορές που οι γονείς παραβλέπουν τις δυσκολίες μην αναγνωρίζοντας τη σοβαρότητα της κατάστασης.

Σε γενικές γραμμές τα παιδιά και οι έφηβοι λειτουργούν μέσα σε κανονικά/ φυσιολογικά πλαίσια όταν σε κάθε ηλικιακή φάση συμμετέχουν και απολαμβάνουν τις δραστηριότητες που αναλογούν σ’ αυτή τη φάση και αφορούν τους τομείς της μάθησης, του σχολείου, τις σχέσεις μέσα στην οικογένεια, τις σχέσεις με τους φίλους και το παιχνίδι. Κάθε παιδί είναι μοναδικό και ξεχωριστό. Ωστόσο κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης τους κάποια παιδιά μπορεί να εμφανίσουν συμπεριφορές ή συναισθήματα που δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν.

Παρακάτω παρατίθενται τα «σημάδια» εκείνα που μπορεί να ανησυχήσουν τους γονείς και ίσως χρειαστούν περαιτέρω διερεύνηση. Πριν απ’ αυτό όμως, καλό θα ήταν να διευκρινιστεί πότε μια συμπεριφορά μπορεί να θεωρηθεί αποκλίνουσα και μπορεί να προβληματίσει τους γονείς και τους ειδικούς.

Μια συμπεριφορά ή μια συναισθηματική εκδήλωση εντάσσεται πάντα μέσα σ’ ένα ευρύ πλαίσιο. Κάθε «σύμπτωμα» αξιολογείται ανάλογα με το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού, ανάλογα με το πόσο η συμπεριφορά επιβαρύνει τη λειτουργικότητα του στο σχολείο, το σπίτι και τις κοινωνικές εκδηλώσεις, ανάλογα με το πόσο το ίδιο το παιδί ή οι γονείς του ή οι δάσκαλοι δυσφορούν με τη συγκεκριμένη συμπεριφορά. Επίσης, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το πλαίσιο μέσα στο οποίο εκδηλώνεται η συμπεριφορά (η συμπεριφορά εκδηλώνεται μόνο στο σπίτι ή μόνο στο σχολείο ή και στα δύο). Η συχνότητα, η ένταση και η διάρκεια της συμπεριφοράς – σύμπτωμα – λαμβάνονται υπόψη καθώς και τα συνοδά συμπτώματα.

Προσχολική ηλικία

• Προβλήματα στον ύπνο
• Εφιάλτες
• Προβλήματα προσαρμογής στο παιδικό σταθμό/ νηπιαγωγείο
• Απόσυρση
• Επιθετική συμπεριφορά
• Δυσκολία να ακολουθήσει οδηγίες
• Προβλήματα στο λόγο
• Ασυνήθιστη χρήση των παιχνιδιών (π.χ. χτυπά τα παιχνίδια στο έδαφος)
• Συνεχείς κρίσεις πείσματος
• Συνεχή παράπονα για σωματικές ενοχλήσεις

Σχολική ηλικία

• Υπερβολική κινητικότητα
• Αδυναμία συγκέντρωσης
• Υπερβολικές ανησυχίες ή υπερβολικοί φόβοι
• Απώλεια όρεξης και ξαφνική μεταβολή στο βάρος
• Προβλήματα στον ύπνο και εφιάλτες
• Επιθετική συμπεριφορά
• Αδυναμία να προσαρμοστεί στους κανόνες του σχολείου
• Απόσυρση
• Μειωμένη σχολική απόδοση
• Ανησυχία για το βάρος και τη διατροφή
• Νυχτερινή ενούρηση
• Σχολική άρνηση
• Σοβαρές αλλαγές στη διάθεση
• Απειλή για αυτοκτονία
• Έλλειψη φιλικών σχέσεων
• Συνεχή παράπονα για σωματικές ενοχλήσεις

Εφηβική ηλικία

• Πτώση στη σχολική απόδοση
• Σοβαρές διακυμάνσεις στη διάθεση
• Ακατάλληλες σεξουαλικές εκδηλώσεις
• Αλλαγές στον ύπνο και τις διατροφικές συνήθειες
• Διαρκείς προσπάθειες για αυστηρή δίαιτα
• Καταστροφές
• Απειλές για αυτοκτονία
• Απειλή για πρόκληση βλάβης σε άλλους
• Αυτό τραυματισμός
• Κλοπές και βανδαλισμός
• Περίεργες σκέψεις, συναισθήματα και συμπεριφορές
• Απουσίες από το σχολείο
• Έλλειψη φιλικών σχέσεων
• Παραβίαση των δικαιωμάτων των άλλων
• Επαναλαμβανόμενες απειλές για φυγή από το σπίτι

Τα παραπάνω συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν κάποια στιγμή στη ζωή των παιδιών, ωστόσο όταν αυτά παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι απαραίτητο να ζητήσουμε τη βοήθεια του ειδικού. Στόχος μας είναι να έχουμε χαρούμενα και ψυχικά υγιή παιδιά και οικογένειες που ζουν ήρεμα και αρμονικά. Η πρόληψη όπως και στα θέματα της σωματικής υγείας, έτσι και σε θέματα ψυχικής υγείας είναι η καλύτερη θεραπεία.

Η Σεβαστή Μάκρα,MSc είναι  Ψυχολόγος,  Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία και συνεργάζεται με το doctoranytime.gr

Ερώτημα που όλο και συχνότερα ακούγεται από τα χείλη των παιδιών, αφού στη σημερινή εποχή είναι μεγάλος ο αριθμός των ζευγαριών που τελικά οδηγούνται στο διαζύγιο, με επιπτώσεις σε όλα τα μέλη της οικογένειας και όχι μόνο στους συντρόφους.

Πολλά παιδιά και έφηβοι ερμηνεύουν το διαζύγιο των γονιών τους ως απόρριψη και εγκατάλειψη των ίδιων, βιώνουν συναισθήματα ανασφάλειας αφού φοβούνται ότι το ίδιο μπορεί να συμβεί στη σχέση τους με τον ένα ή με τον άλλο γονιό και έτσι αναπτύσσουν συναισθήματα θυμού απέναντι στους γονείς τους.

Κάθε παιδί θα προτιμούσε να ζει και με τους 2 γονείς του και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο χωρισμός των γονιών είναι οδυνηρός για τα παιδιά. Όμως οι εντάσεις ανάμεσα στους γονείς, που συνήθως προηγούνται του διαζυγίου, έχουν δυσμενέστερες συνέπειες στην ψυχολογία τους. Η κακή επικοινωνία που υπάρχει μεταξύ των γονέων πριν αλλά και μετά το διαζύγιο, είναι αυτή που πληγώνει περισσότερο τα παιδιά. Γι’ αυτό το λόγο, είναι σημαντικό γονείς που δεν κατάφεραν να έχουν μια αρμονική συμβίωση, να έχουν ένα «αρμονικό διαζύγιο», που μακροπρόθεσμα θα βοηθήσει τα παιδιά να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες της οικογένειας και να μην επηρεάσει αρνητικά την ψυχική τους υγεία.

Όταν πια η κατάσταση ανάμεσα στους συντρόφους είναι δύσκολη, τα παιδιά δεν μπορούν να μένουν στο σκοτάδι, αφού οι εντάσεις που βιώνουν και η συναισθηματική απομάκρυνση των γονέων, εντείνει την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια τους. Βέβαια οι γονείς θα πρέπει να μιλήσουν στα παιδιά, μόνο όταν έχουν πάρει την οριστική απόφαση και να τα ενημερώσουν όσο το δυνατόν νωρίτερα για να μην υπάρχει περίπτωση να το ακούσουν από κάποιον άλλο. Η ενημέρωση πρέπει να γίνει και από τους 2 γονείς, ώστε τα παιδιά να κατανοήσουν ότι ήταν μια κοινή απόφαση – ακόμα κι αν δεν είναι έτσι – για να μην κατηγορήσουν τον ένα από τους δυο γονείς.
Είναι σημαντικό ν’ απαντήσουν με ειλικρίνεια στα παιδιά, ότι χωρίζουν επειδή έπαψαν πια να είναι χαρούμενοι μαζί, αλλά ότι ο καθένας χωριστά θα είναι πολύ χαρούμενος μαζί τους. Τα παιδιά αλλά και οι έφηβοι, θα πρέπει να νιώσουν την ασφάλεια, ότι παρόλο που δεν θα μένουν πια όλοι μαζί, οι γονείς τους θα εξακολουθούν να τ’ αγαπούν και να τα φροντίζουν.
Οι γονείς θα πρέπει να εκφράσουν και οι ίδιοι την απογοήτευση που νιώθουν από την εξέλιξη της σχέσης τους και να ενθαρρύνουν τα παιδιά να εκφράσουν τις ερωτήσεις τους και τα συναισθήματά τους. Παράλληλα, είναι σημαντικό να συζητήσουν με τα παιδιά τις αλλαγές που θα συμβούν στη ζωή τους σχετικά με τη διαμονή τους, τη διαμονή του γονέα που θ’ αποχωρίσει από το σπίτι καθώς και την επικοινωνία μαζί του.

Τα παιδιά βιώνουν περίπλοκα συναισθήματα από το χωρισμό των γονιών τους, γι’ αυτό είναι σημαντικό οι γονείς να παραμένουν συναισθηματικά διαθέσιμοι και να υπάρχει μεταξύ τους κοινή στάση και πνεύμα συνεργασίας όσον αφορά στο χειρισμό των παιδιών. Οι αντιδράσεις των παιδιών στα διάφορα ηλικιακά στάδια που διανύουν τη στιγμή του χωρισμού των γονιών τους είναι διαφορετικές, έντονες αρχικά αλλά σταδιακά αμβλύνονται με τη στάση που διατηρούν οι γονείς απέναντί τους.
Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, ταράζονται πολύ και λυπούνται από το χωρισμό των γονιών τους, με αποτέλεσμα να εκδηλώνουν συμπεριφορές έντονης προσκόλλησης και ανασφάλειας. Έτσι μπορεί να εμφανίσουν διαταραχές στον ύπνο, στο φαγητό, νυχτερινή ενούρηση, άρνηση ν’ αποχωριστούν το γονέα ή και επιθετικότητα απέναντι σε άλλα παιδιά.
Στη σχολική ηλικία, υπάρχει θλίψη αλλά τα παιδιά εκδηλώνουν έντονο θυμό κυρίως προς το γονιό με τον οποίο ζουν – που τις περισσότερες φορές είναι η μητέρα – αφού θεωρούν ότι αυτός είναι υπεύθυνος για την απουσία του άλλου γονιού από το σπίτι. Παράλληλα, δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν στις υποχρεώσεις τους και παραμελούν τα μαθήματά τους.
Στην προεφηβεία, τα παιδιά καλύπτουν τη θλίψη τους μέσα από το παιχνίδι ή άλλες δραστηριότητες που απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας και του χρόνου τους. Συμπεριφέρονται σαν να μην τους απασχολεί αυτό που συμβαίνει και είναι δύσκολο να προσεγγίσει κάποιος τα παιδιά σ’ αυτό το ηλικιακό στάδιο, αφού αισθάνονται αμηχανία και δεν θέλουν να μιλούν γι’ αυτό που τους προκαλεί θλίψη.
Οι έφηβοι, απομονώνονται περισσότερο, απομακρύνονται από τη ζωή της οικογένειας και αναζητούν διέξοδο σε άλλες σχέσεις εκτός σπιτιού που τους δίνουν την αίσθηση ότι ανήκουν σταθερά σε μια ομάδα.

Η κατανόηση των συναισθημάτων που βιώνει ένα παιδί όταν αντιμετωπίζει το χωρισμό των γονιών του, είναι η πυξίδα για τον τρόπο που οι γονείς θα του συμπεριφέρονται ώστε να μην επιβαρύνουν τη συναισθηματική του κατάσταση.

Είναι σημαντικό ν’ απουσιάζουν οι εντάσεις μεταξύ των γονέων, να μην κατηγορεί ο ένας γονιός τον άλλο στα παιδιά ή/και να τα χρησιμοποιεί για να περνάει μηνύματα προς τον άλλο γονιό, καθώς και να μην υποτιμά το χρόνο και τις δραστηριότητες που κάνει το παιδί μαζί του, αφού τα παιδιά εισπράττουν την εχθρότητα που αναπτύσσεται ανάμεσά τους.

Παράλληλα ο κάθε γονιός πρέπει να είναι συνεπής σ’ αυτό που έχει υποσχεθεί και κυρίως ο γονιός που απουσιάζει να δηλώνει με συνέπεια την παρουσία του (τηλεφωνική ή προσωπική) ακόμα κι αν ο χρόνος που διαθέτει είναι λίγος.

Η ψυχική υγεία ενός παιδιού εξαρτάται από την ικανότητά του να διατηρεί σταθερούς δεσμούς και με τους δυο γονείς του, οι οποίοι πρέπει να συνεργάζονται στενά για θέματα που το αφορούν, αφού αποτελούν τα σημεία αναφοράς του. Είναι σημαντικό να νιώθει, ότι η οικογένεια του ως δομή συνεχίζει να υπάρχει ακόμα κι αν οι γονείς του έχουν χωρίσει ως σύντροφοι.

Σιγά – σιγά θ’ απολαμβάνει τις διακοπές του με κάθε γονιό ξεχωριστά, αφού θα καταλάβει ότι και οι δυο είναι σύμμαχοι στη φροντίδα τους γι’ αυτό.

*Η Έρη Πιπεράκη είναι Κλινική Ψυχολόγος και Ειδική Παιδαγωγός κάτοχος Master of Science από το Northern Illinois University των Η.Π.Α, για περισσότερες πληροφορίες, πατήστε εδώ

Σχετικά άρθρα:

–Η πεθερά μπορεί να σώσει τους άντρες από… διαζύγιο

–Περισσότερα αδέλφια, λιγότερες πιθανότητες για διαζύγιο!

–Όταν η νέα σύντροφος του πατέρα (μητριά;) μπαίνει στην οικογένεια , από την Δήμητρα Βαΐτσου

–Χωρίσατε; Απομακρυνθείτε από τα social media….