ταινία

Βράδυ Κυριακής, δηλαδή το φινάλε ενός ζεστού σαββατοκύριακου του Ιουλίου που (ελπίζω) όλοι να το χαρήκαμε πλάι στη θάλασσα και πάντα με καλή παρέα! Άρα η βραδιά είναι ό,τι πρέπει για μία καλή ταινία στο σπίτι. Η αποψινή μας πρόταση διαδραματίζεται τη βραδιά του Halloween, όμως το γέλιο δε γνωρίζει εποχή… ειδικά όταν μιλάμε για αθάνατες παραγωγές όπως το “Αρσενικό Και Παλιά Δαντέλα”!

               Ο θεατρικός συγγραφέας και κριτικός Mortimer Brewster (Cary Grant) εγκαταλείπει την εργένικη ζωή που τόσο τιμούσε και παντρεύεται σε μία σύντομη τελετή την εκλεκτή της καρδιάς του, Elaine Harper (Priscilla Lane). Λίγο πριν φύγει για το ταξίδι του μέλιτος, όμως, θα ανακαλύψει κάτι που θα αλλάξει άρδην τα σχέδιά του: ένα πτώμα στην κασέλα του παραθύρου! Αρχικά θα πιστέψει πως υπεύθυνος είναι ο αδερφός του, Teddy (John Alexander), ο οποίος θεωρεί πως είναι ο πάλαι ποτέ πρόεδρος Teddy Roosevelt, όμως στην πραγματικότητα υπεύθυνες είναι οι δύο γλυκύτατες θείες του, η Abby (Josephine Hull) κι η Martha (Jean Adair). Μάλιστα θα μάθει πως ο νεκρός στην κασέλα δεν είναι ο μόνος νεκρός, καθώς οι θείες του δολοφόνησαν ήδη άλλους έντεκα μοναχικούς κυρίους επειδή… τους λυπόντουσαν για τη μοναξιά τους! Κι ενώ ο Mortimer προσπαθεί αλαφιασμένα να συμμαζέψει… τα ασυμμάζευτα, οι καταστάσεις όλο και περιπλέκονται, ειδικά όταν επιστρέφει στο σπίτι ο αδερφός του, Jonathan (Raymond Massey) κι ο συνεργός του, dr. Einstein (Peter Lorre), οι οποίοι καταζητούνται για μία σειρά φόνων. Και βέβαια όλες αυτές οι καταστάσεις, αν και μακάβριες, μπλέκονται αναπάντεχα… κωμικά!

               Η ταινία “Αρσενικό Και Παλιά Δαντέλα” βασίζεται στο ομότιτλο θεατρικό έργο του Joseph Kesselring. Η διασκευή του σεναρίου είναι των Julius και Philip Epstein (οι δυο τους μας χάρισαν την “Casablanca” το 1942) κι η σκηνοθεσία είναι του Frank Capra (“It’s A Wonderful Life”, 1946).

               Πρόκειται για μία μαύρη κωμωδία παρεξηγήσεων, με το θρίλερ να βαδίζει χεράκι χεράκι με το χιούμορ, κάνοντας κωμική ακόμη και την πιο τρομακτική εξέλιξη – χωρίς ωστόσο αυτή να ευτελίζεται. Η ιστορία διακατέχεται από έναν έντονο ρυθμό κι ο θεατής ακολουθεί τους χαρακτήρες σ’ ένα ακαταμάχητο γαϊτανάκι καταστάσεων. Σαφώς και δεν υπάρχει το μυστήριο “who dunnit?” και δεν είναι αυτό που απασχολεί το θεατή. Αντίθετα, μαζί με τους χαρακτήρες, προσπαθεί να ξεμπλέξει ένα κουβάρι που, όσο κυλάει ο κινηματογραφικός χρόνος, αυτό μοιάζει να… μπλέκει περισσότερο! Κι όλα αυτά με έναν απίστευτα κωμικό τρόπο όπου πραγματικά γελάει με την καρδιά του – αλήθεια, γιατί οι σύγχρονες κωμωδίες δεν είναι πια έτσι; Νομίζω πως κάποιοι κινηματογραφιστές πρέπει να πάρουν μαθήματα από την Παλιά Σχολή! Κι όλα αυτά ο Capra τα καταφέρνει διατηρώντας στην ταινία του τη θεατρική ταυτότητα του υλικού όπου αυτή βασίζεται.

               Προφανώς ο Capra στελέχωσε την ταινία του μ’ ένα cast προσεκτικά επιλεγμένο, όμως για μένα την παράσταση κλέβει ο Cary Grant. Γνωρίζαμε ήδη πως ο jeune premier που για χρόνια έκανε γυναικείες καρδούλες να ριγούν (είπαμε, ήταν ο George Clooney της εποχής!) ως γοητευτικός κλέφτης του Hitchcock, για παράδειγμα, ήταν ικανός για κωμωδία – το απέδειξε και το 1940 με το “The Philadelphia Story”. Όμως στο “Αρσενικό Και Παλιά Δαντέλα” ο ηθοποιός αποδεικνύει πως δεν είναι απλά ικανός για το είδος, αλλά πως έχει μία κωμική φλέβα που – ευτυχώς – δεν άφησε ανεκμετάλλευτη!

               Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι καλή διασκέδαση και να απολαύσετε την ταινία όσο κι εγώ… πράγμα που σας το εγγυώμαι!

               Πρωταγωνιστούν: Cary Grant, Priscilla Lane, Josephine Hull, Jean Adair, John Alexander, Raymond Massey, Peter Lorre κ.α.