όπερα

Gala Όπερας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

written by The K-magazine

Ένα μεγάλο λυρικό gala, με κορυφαίες σκηνές όπερας, από έργα των: Verdi, Bizet, Giordano, Mascagni, θα παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών , σε παραγωγή της MidAm International από τη Νέα Υόρκη , τη Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018 στις 21.00 υπό τη διεύθυνση του Μουσικού Διευθυντή και Μαέστρου Peter Tiboris και του προσκεκλημένου Μαέστρου Giovanni Pacor.

Ένα διεθνές καστ ,που αποτελείται από τρεις διάσημους σολίστ: τη σοπράνο Eilana Lappalainen, το τενόρο Gian Luca Pasolini και τον μπασοβαρύτονο Carry Perrson, και περισσότεροι από 300 χορωδοί από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και την Ελλάδα, θα παρουσιάζουν τις πιο όμορφες και δυνατές μουσικές στιγμές από τις όπερες:

«Il Trovatore» , «Nabucco» , «Turandot» , « Otello», «La Traviata», «Rigoletto», «Un Balloin Maschera»και «La Forza del Destino»τουVerdi, «Les Pêcheurs de Perles» και«Carmen»τουBizet, «Andrea Chenier» του Giordano και τέλος «Cavalleria Rusticana» του Mascagni.

Στη συναυλία παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα η εξαιρετική ορχήστρα Pan-European Philharmonia από την Βαρσοβία.

Galaόπερας, με συγκινητικές στιγμές ,γεμάτες πάθος, πόνο και έρωτα σε ένα αξέχαστο βράδυ για το μουσικόφιλο κοινό της Αθήνας. Ένα βράδυ που δεν πρέπει να χάσει όποιος αγαπάει πραγματικά την όπερα.

Προπώληση εισιτηρίων στο http://megaron.gr και στο τηλέφωνο : 210 7282333

13/07/2018 0 comment

14ο Διεθνές Φεστιβάλ Αιγαίου στην Σύρο

written by The K-magazine

Το Διεθνές Φεστιβάλ Αιγαίου, το οποίο λαμβάνει χώρα ετησίως στο νησί της Σύρου, στην Ελλάδα, ιδρύθηκε το 2005 από τον Ελληνοαμερικανό μαέστρο,παραγωγό και διευθυντή Peter Tiboris. Τώρα, μπαίνοντας στη 14η σαιζόν του, το Φεστιβάλ προσελκύει παγκοσμίου βεληνεκούς καλλιτέχνες από δεκάδες χώρες, και έχει γίνει ένας θερινός προορισμός για φιλότεχνους από την Ευρώπη και άλλα μέρη. Το 2011, το Φεστιβάλ ανακηρύχθηκε “ο καλύτερος καλλιτεχνικός οργανισμός στην ευρύτερη περιοχή της Ελλάδας” από την Επιτροπή Βραβείων των Κριτικών Μουσικής του Συνδέσμου Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής, Αθήνα, Ελλάδα. Το Δεκέμβριο του 2014, το Φεστιβάλ έλαβε το βραβείο Gina Bachauer ως Φεστιβάλ της χρονιάς.

Η MidAmerica Productions και η MidAm International είναι οι βασικοί παραγωγοί του Φεστιβάλ Αιγαίου στη Σύρο, σε συνεργασία με το Δήμο Σύρου, το Γιώργο Μαραγκό, Δήμαρχο και τη Θωμαή Μενδρινού, Αντιδήμαρχο Πολιτισμού. Η MidAmerica Productions ιδρύθηκε το 1983 και έχει παράξει πάνω από 1300 συναυλίες παγκοσμίως, εκ των οποίων οι 550 έχουν γίνει στο ιστορικό Carnegie Hall στη Νέα Υόρκη. Η MidAm International ιδρύθηκε το 2012 και δημιουργεί και παρουσιάζει συναυλίες στη Φλωρεντία, τη Βερόνα, τη Βενετία, τη Βιέννη, το Σάλτσμπουργκ, το Παρίσι, την Πράγα, το Βερολίνο, τη Βουδαπέστη, τη Λισαβώνα, το Πόρτο, το Μακάο (Κίνα) και τη Σύρο.

«Είμαστε ενθουσιασμένοι που βρισκόμαστε στην Ελλάδα, είμαστε ενθουσιασμένοι που βρισκόμαστε στην Αθήνα και, τόσα πολλά χρόνια, είμαστε ενθουσιασμένοι να βρισκόμαστε στη Σύρο δημιουργώντας πολιτισμό μέσα από την κλασική μουσική» – Eilana Lappalainen-Tiboris (Συνέντευξη Τύπου 19.04 2018)

Η εμφάνιση της Pan-European Philharmonia από τη Βαρσοβία είναι δυνατή λόγω της γενναιόδωρης χορηγίας του Ιδρύματος Schwarz.

14ο Ετήσιο Διεθνές  Φεστιβάλ Αιγαίου (από το 2005)
Peter Tiboris: Ιδρυτής, Γενικός & Μουσικός Διευθυντής
Eilana Lappalainen: Καλλιτεχνική Διευθύντρια των παραγωγών Όπερας του Φεστιβάλ
Pan-European Philharmonia, Βαρσοβία, Πολωνία
Peter Tiboris: Μουσικός Διευθυντής
Jakub Fiebig: Εκτελεστικός Διευθυντής
Giovanni Pacor: Κύριος Φιλοξενούμενος Μαέστρος
Marta Kluczyńska: Συνεργάτις Φιλοξενούμενη Μαέστρος
David R. Thye: Διευθυντής Χορωδίας

Η χρονιά 2018 σημειώνει την 150η Επέτειο (1868) του θανάτου του Gioachino Rossini και αυτό εορτάζεται με τις παραστάσεις του δύσκολου και απαιτητικού, και σπανίως ακουσμένου STABAT MATER και τέσσερις παραστάσεις της αγαπημένης του LA CENERENTOLA (Σταχτοπούτα).

Διάθεση εισιτηρίων : www.ticketservices.gr και Θέατρο Απόλλων – +30 22810 85192

03/07/2018 0 comment

Η «Φόνισσα» της Λυρικής Σκηνής στο Μέγαρο

written by The K-magazine

Κέρδισε τις εντυπώσεις και συγκλονίζοντας το κοινό που έδωσε το “παρών” στην πρεμιέρα που πραγματοποιήθηκε στην Εθνική Λυρική Σκηνή, η όπερα(πλέον) «Φόνισσα» του Γιώργου Κουμεντάκη, η οποία ολοκληρώθηκε με τρόπο αντάξιο των μεγάλων προσδοκιών που είχε δημιουργήσει. Όρθιοι και συγκινημένοι οι θεατές χειροκροτούσαν με πάθος, στην κατάμεστη αίθουσα Α. Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής.

Ο συνθέτης Γιώργος Κουμεντάκης πήγε ένα βήμα πιο πέρα το προσωπικό του στίγμα και συνέθεσε μια σύγχρονη όπερα με αναφορές και επιρροές από την ελληνική μουσική παράδοση, επιχειρώντας μια «καταγραφή» του ψυχικού κόσμου της Φόνισσας και υπηρετώντας απόλυτα το πνεύμα του παπαδιαμαντικού λόγου.

Ο λιμπρετίστας Γιάννης Σβώλος συμπύκνωσε την ιστορία της Φόνισσας στα ουσιώδη, κρατώντας ατόφιο τον λόγο του Παπαδιαμάντη και διανθίζοντάς τον με παραδοσιακά μοιρολόγια από την Ήπειρο και την Κρήτη.

Ο μαέστρος Βασίλης Χριστόπουλος ανέδειξε τη σύνθεση του Κουμεντάκη προβάλλοντας κάθε πτυχή της μουσικής του, ενώ έφερε εις πέρας το τιτάνιο έργο του συντονισμού της Ορχήστρας με τα τέσσερα Χορωδιακά Σύνολα, τα μουσικά όργανα επί σκηνής και τους σολίστες. Η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ευκλείδη καθοδηγήθηκε από τις «αόρατες υποδείξεις» του παπαδιαμαντικού λόγου.

Το σκηνικό και τα κοστούμια του Πέτρου Τουλούδη συνέθεσαν έναν σκοτεινό, υπόγειο, ενοχικό και γήινο κόσμο, όπου τα «πάθια» της Φραγκογιαννούς συνομίλησαν με τη φύση της Σκιάθου. Οι φωτισμοί του Βινίτσιο Κέλι δημιούργησαν συγκλονιστικές ατμόσφαιρες, φέρνοντας τους εφιάλτες της Φόνισσας σε πρώτο πλάνο. Τον «τεραστίων διαστάσεων» ρόλο της Φόνισσας ερμήνευσε σπαρακτικά, η μέτζο σορπάνο Ειρήνη Τσιρακίδου, ενώ την πλαισίωσαν μονωδοί της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Η ανδρική και η γυναικεία Χορωδία της ΕΛΣ, υπό την διεύθυνση του Αγαθάγγελου Γεωργακάτου, η Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ, υπό την διεύθυνση της Μάτας Κατσούλη, αλλά και το πολυφωνικό σύνολο δημιούργησαν το «εφιαλτικό -ηχητικό- σύμπαν» της Φραγκογιαννούς και η Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ερμήνευσε με πάθος και μεγάλη δύναμη την μουσική του Γιώργου Κουμεντάκη.

Επόμενες παραστάσεις στις 23 και 26 Νοεμβρίου.

Πηγή: εδώ

21/11/2014 0 comment

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ο Tenorman των Opera Chaotique αποκαλύπτεται… ή μήπως καλύπτεται;

written by Κατερίνα Μαντά

Συνάντησα τον Tenorman, κατά κόσμον Γιώργο Τζιουβάρα, πριν απο μερικές εβδομάδες, στη συναυλία τους στο St.George Lycabettus, όπου ενθουσιαστήκαμε όλη παρέα που παρακολουθήσαμε τη μοναδική αυτή παράσταση των Opera Chaotique. Η μοίρα, το facebook(?) τα έφερε έτσι… όπου ανακάλυψε την επομένη ότι είμαστε δεύτερα ξαδέλφια. Όμως, χωρίς καμία προσπάθεια, θα είμαι αντικειμενική, λέγοντας ότι είναι το πιο ιδιαίτερο (με την καλή έννοια) θέαμα που έχω παρακολουθήσει στην Ελλάδα!
Στις 15 Απριλίου θα δώσουν μία ακόμα παράσταση, καθώς κλείνουν 3 χρόνια παρουσίας στη διεθνή σκηνή… Καθώς οι περιοδείες τους δεν περιορίζονται εντός των συνόρων, αλλά ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο!
Διαβάστε τη συνέντευξη και θα καταλάβετε για τη δόση τρέλας κι έμπνευσης που κουβαλούν!
The K-magazine : Καταρχήν, πες μας ποιος είναι ποιος στους Opera Chaotique…

Tenorman : Ποιος είναι ποιος; Ο Tenorman είναι ο Tenorman και ο Voodoo Drummer είναι ο Voodoo Drummer. Αλλά έχουμε κι άλλα ονόματα για να μπερδεύουμε τον κόσμο.

The K-magazine : Το όνομα του γκρουπ σας είναι χαρακτηριστικό των μουσικών παραστάσεων που παρουσιάζετε. Ποιος είχε την έμπνευση για το όνομα;
Tenorman : Το είχε σκεφτεί η φίλη μας η Μαργαρίτα στα ελληνικά για την προηγούμενη παράσταση one-man show του Tenorman, αλλά όταν γνωριστήκαμε με τον Voodoo drummer θελήσαμε να δώσουμε έναν πιο ευρωπαϊκό τόνο και το σκεφτήκαμε γαλλιστί θεωρώντας ότι εκφράζει αυτό που κάνουμε.

The K-magazine : Πες μας πώς αποφασίζετε για το ρεπερτόριο σας. Έχετε κάθε σαιζόν μία άλλη παράσταση;
Tenorman : Οι παραστάσεις γεννιούνται και εξελίσσονται μαζί με μας, κάθε φορά προσπαθούμε να παρουσιάζουμε κάτι διαφορετικό αλλά με κοινή αισθητική και πολλά είδη μουσικής, καθώς και αυτοσχεδιασμό.

The K-magazine : Το φετινό σας “πρόγραμμα” περιλαμβάνει τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ, την Ζαν ντ’Αρκ, την Κάρμεν… πως είναι δυνατόν να συνδυαστούν αυτές οι προσωπικότητες σε ένα δίωρο θέαμα;
Tenorman : Όλα είναι δυνατά στο δικό μας show, στο οποίο έχουμε την ελευθερία να εξασκούμε τις σουρεαλιστική μας διάθεση και να συνδυάζουμε αγαπημένους χαρακτήρες της ιστορίας μαζί. Η φαντασία όλα μπορεί να τα καταφέρει.

The K-magazine : Πώς διαλέγετε τους συνεργάτες σας (Gueststar) κάθε φορά ή εαυτοί σας “διαλέγουν”;

Tenorman : Τους διαλέγουμε μέσα από επίπονες οντισιόν που διαρκούν χρόνια, περνάν συνήθως απο 17 αρχικά στάδια και από διάφορες χώρες της Αφρικής και της Ασίας. Όταν λοιπόν καταλήξουμε ότι πράγματι έχουν ταλέντο, αυτή με το πιο όμορφο χαμόγελο κερδίζει.

The K-magazine : Από ποιον εμπνέεστε κάθε φορά για να “γράψετε” ένα νούμερο;
Tenorman : Από τη φύση, από την τέχνη, τον έρωτα, τη φιλοσοφία, τους ζωγράφους, τον Πικάσο ,τον Modigliani, τους παλιάτσους, τους συγγραφείς, ποίηση, voodoo.

The K-magazine : Νομίζω ότι ως “δίδυμο” είστε μοναδικοί στον κόσμο, σε αυτό που κάνετε, σωστά; Υπάρχουν άλλοι τόσο “τρελλοί καλλιτέχνες” όπως εσείς;
Tenorman : Υπάρχει ακόμα ένα ντουέτο με έναν Ιάπωνα αλλά τώρα αυτός παίζει σε ένα κουαρτέτο με τρία άτομα. Λοιπόν, σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλοι, η «τρέλα» υπάρχει γενικά στην τέχνη, τώρα ελπίζουμε σε αυτό που κάνουμε να είμαστε μοναδικοί, ποιοί δεν το θέλουν αυτό άλλωστε?

The K-magazine : Εδώ και χρόνια κάνετε περιοδείες σε όλο τον κόσμο.. Εκτός Ελλάδας, που έχετε την μεγαλύτερη ανταπόκριση από το κοινό;
Tenorman : Καλά, όχι και σε όλον τον κόσμο, αλλά ελπίζουμε να γίνει. Σε πολλές χώρες υπάρχει ανταπόκριση πάρα πολύ θερμή, μάλλον Γερμανία και Αγγλία η καλύτερη, στην Άγκυρα στην Τουρκία ήταν φοβερά επίσης, και αλλού, Πορτογαλία, Ιταλία κτλ. Ευτυχώς δηλαδή.

The K-magazine : Πριν λίγες μέρες ήσασταν στην Ελβετία, αλλά και στη Γερμανία, όπου σε κάποιο live σας συμμετείχε και ο τραγουδιστής των Tigger Lillies…σωστά;Πώς ήταν ως εμπειρία;

Tenorman : Ήταν φανταστική εμπειρία προφανώς, ο Martyn Jacques είναι φοβερός καλλιτέχνης και ωραίος τύπος και θα υπάρχει και συνέχεια στην συνεργασία ελπίζουμε, αλλά δε θα σας λέμε τι ακόμα.

The K-magazine : Σας έχει ξανασυμβεί κάποιος σούπερ διάσημος μουσικός να κάνει guest, χωρίς να είναι προγραμματισμένο; Και με ποιον θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Tenorman : Όχι δεν έχει ξαναγίνει, θα θέλαμε με τον Tom Waits αλλά είναι κομματάκι δύσκολο. Όπως και με τον Mozart.

The K-magazine : Μία ερώτηση που αν θέλεις απαντάς… σας έχει τύχει κάποιος από το κοινό να εκνευριστεί και να αντιδράσει άσχημα ή περίεργα στην παράστασή σας;
Tenorman : Φυσικά έχει συμβεί και αυτό, ήταν μια πρώην του Voodoo Drummer που με ερωτεύτηκε τρελά αλλά εγώ δεν μπορούσα να ενδώσω για δεύτερη φορά, και έτσι ήρθε στο live, έκανε φασαρία, πετούσε πράγματα, και τελικά αναγκάστηκε ο Voodoo να της αφιερώσει το επόμενο του κομμάτι για να ηρεμήσει, πράγμα που δεν ήταν δυνατό.

The K-magazine : Εσύ πως είσαι σαν άνθρωπος στην καθημερινότητά σου;
Tenorman : Εγώ δεν ξέρω αν είμαι άνθρωπος. Αλλά γενικά τρώω και πίνω ασυνήθιστες ώρες, πρωινό σολομό καπνιστό με αυγά και βιολογικό καφέ, διαβάζω βιβλία και γράφω μουσική στο πιάνο μου, κάνω βόλτες γύρω γύρω στην Ακρόπολη και έχω και ελαττώματα που δε μπορώ να τα αναφέρω δημοσίως, γιατί τα ελαττώματα συνήθως αρέσουν περισσότερο στους ανθρώπους και καταλαβαίνετε, δε θέλω τώρα να προκαλώ.

The K-magazine : Πόσο εύκολο είναι να συνεργάζεσαι με τον Voodoo Drummer,ο οποίος δεν μιλάει ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των παραστάσεων;
Tenorman : Ποιον; (γέλια)

The K-magazine : Σε λίγες μέρες κλείνετε 3 χρόνια ως Opera Chaotique και θα δώσετε μία παράσταση στο Stage Volume 1. Τι να περιμένουμε εκείνη τη βραδιά … ή μάλλον τι μπορείς να μας αποκαλύψεις;
Tenorman : Θα έχουμε πολλούς guestsμε τους οποίους έχουμε συνεργαστεί όλα αυτά τα χρόνια, και γενικά θα έχει εορταστική ατμόσφαιρα, πολύ γέλιο και τραγούδια νέα και παλιά, για όλα τα γούστα για να ικανοποιήσουμε και τους φίλους που μας έχουν δει τόσες φορές, θα είναι όπως και να’χει κάτι διαφορετικό.

The K-magazine : Και μετά; Τι έχει το πρόγραμμα για το καλοκαίρι;
Tenorman : Αγγλία σε δύο μεγάλα φεστιβάλ και όλα τα υπόλοιπα ανακοινώσιμα σε λιγάκι.

3 YEARS OPERA CHAOTIQUE
25 Απριλίου Stage Volume 1 με πολλούς special guests
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ 7 Ευρω
Ticket House, Πανεπιστημίου 42 (εντός της στοάς),Τηλ.: 210 3608366
Reload Stores, Πανεπιστημίου 54, τηλ. 210‐3801464 ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ
https://shop.ticketpro.gr/el/Event/Detail/1172/opera-chaotique

14/04/2014 1 comment

Όσκαρ Ουάιλντ: Ρήσεις και Αντιρρήσεις

written by The K-magazine

Ο Όσκαρ Ουάιλντ, ένα «κοινωνικό φαινόμενο» – σ’ αυτό συμφωνούν τόσο οι θαυμαστές όσο και οι επικριτές του – σίγουρα δεν είναι γνωστός για τις τραγωδίες του. Κι όμως η προσωπική του ζωή σημαδεύτηκε από το δημόσιο διασυρμό με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας.
Ρήτορας προκλητικός με πνεύμα ασυμβίβαστο και λόγο ηλεκτρισμένο, ο δημιουργός του Ντόριαν Γκρέι και κύριος εκπρόσωπος του ρεύματος του αισθητισμού ήρθε σε ρήξη με τη μικροαστική ηθική της εποχής του και το πλήρωσε μπαίνοντας φυλακή μετά από μια σκανδαλώδη δίκη που προκάλεσε τεράστιο ενδιαφέρον γύρω από το πρόσωπό του.

Από τις 21 Ιανουαρίου και για τρεις ακόμη Τρίτες στη σκηνή του Θεάτρου Πορεία μια ηθοποιός, τρεις λυρικές τραγουδίστριες, ένας πιανίστας και ένας χορευτής θα παρουσιάσουν μια σπονδυλωτή μουσική παράσταση βασισμένη στο De Profundis: από το σκοτάδι των φυλακών της βικτωριανής εποχής ο Ουάιλντ γράφει την εκ βαθέων εξομολόγησή του και ανασύρει μνήμες από τη λαμπερή ζωή του στα κοσμικά σαλόνια του Λονδίνου με οικοδέσποινες τις αγαπημένες του ντίβες της όπερας. Σε ένα περιβάλλον που αποθεώνει την υπερβολή ως μέτρο της κομψότητας και της ευφυΐας, οι τρεις τραγουδίστριες ερμηνεύουν άριες των Ροσίνι, Βέρντι, Μπιζέ, Όφενμπαχ, ενώ τα στιγμιότυπα της ζωής του Ουάιλντ ζωντανεύουν μέσα από τραγούδια, μεταξύ άλλων των Τσαϊκόφσκι, Ρέγκερ, Σατί, Ρίμσκι-Κόρσακοφ και Ραβέλ.

Τη σκηνική ατμόσφαιρα που οικοδομείται πάνω στα στοιχεία ενός γκροτέσκ μινιμαλισμού συμπληρώνει ένα videoart βασισμένο στα μοτίβα των προραφαηλιτών.
https://www.youtube.com/watch?v=lZTMs8lpNks#t=17

Κείμενο/σκηνοθετική επιμέλεια/ηθοποιός: Μάγδα Μαυρογιάννη
Τραγουδούν: Ειρήνη Καράγιαννη, Μάιρα Μηλολιδάκη, Μίνα Πολυχρόνου
Στο πιάνο ο Τίτος Γουβέλης
Ένα πρόσωπο / Χορευτής: Νικόλας Χατζηβασιλειάδης
Video Art: Μιχάλης Κλουκίνας, Αντώνης Κατρακάζης
Κοστούμια: Παύλος Κυριακίδης

21, 28 Ιανουαρίου και 4, 11 Φεβρουαρίου 2014
Ώρα έναρξης: 21:00 – Διάρκεια: 90΄
Για τις τιμές των εισιτηρίων, κρατήσεις και άλλες πληροφορίες:
www.poreiatheatre.com

16/01/2014 0 comment

Τους δικούς του Ήρωες θα τιμήσει ο Μάριος Φραγκούλης στο Ηρώδειο

written by The K-magazine

Μια μουσική αναδρομή εμπνευσμένη από τους αγαπημένους ήρωες της καλλιτεχνικής του πορείας θα παρουσιάσει ο Μάριος Φραγκούλης στις 22 Σεπτεμβρίου 2013 στο Ηρώδειο, σε μια πρωτότυπη μουσική παράσταση με τίτλο «Stage Heroes-Οι δικοί μου Ήρωες», σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού.

Θρυλικοί ήρωες της όπερας, των μιούζικαλ , του θεάτρου αλλά και της έβδομης τέχνης θα αναβιώσουν στη σκηνή του Ηρωδείου με την λυρική φωνή του διεθνή Έλληνα τενόρου.

Ο Μάριος Φραγκούλης θα ερμηνεύσει με το δικό του μοναδικό τρόπο άριες από γνωστές και αγαπημένες όπερες όπως «O κουρέας της Σεβίλλης», «Τραβιάτα», «Το ελιξήριο της αγάπης», ναπολιτάνικες καντσονέτες που τραγουδούν το πάθος και τον έρωτα με αναφορές στον σπουδαίο Ιταλό τενόρο Μάριο Λάνζα, αλλά και ρόλους από έργα μεγάλων Ελλήνων δημιουργών που αποτέλεσαν σταθμούς στην καριέρα του όπως «Η Λειτουργία του Ορφέα», «Ερωτόκριτος», «Όρνιθες» κ.ά.

Τον δημοφιλή ερμηνευτή θα συνοδεύσει επί σκηνής η σοπράνο Ντέμπορα Μάγιερς, ενώ θα υπάρχει και σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό από μοναδικές στιγμές της καριέρας του αγαπημένου καλλιτέχνη στην ελληνική και ξένη σκηνή.

13/09/2013 0 comment

Μουσικός περίπατος προς τιμήν της Μαρίας Κάλλας στις 15/9

written by The K-magazine

Τριάντα έξι χρόνια από την επέτειο του θανάτου της Μαρίας Κάλλας (16 Σεπτεμβρίου 1977), η Εθνική Λυρική Σκηνή τιμά την κορυφαία Ελληνίδα υψίφωνο με μια σειρά μουσικών δρώμενων στο κέντρο της Αθήνας (Μουσείο Ακρόπολης, Σκάλες Ηρωδείου, Πλατεία Κοτζιά, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο), την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου, από τις 18.00 το απόγευμα έως τις 22.00 το βράδυ.

Στους δρόμους της Αθήνας, της πόλης που μεγάλωσε η Μαρία Κάλλας, θα ακουστούν οι διάσημες άριες οι οποίες σημαδεύτηκαν για πάντα από τις μοναδικές ερμηνείες της, από τους καλλιτέχνες του Λυρικού θεάτρου, στο οποίο η Κάλλας έκανε τα πρώτα βήματα της καριέρας της.

Οι σολίστ, Δήμητρα Θεοδοσίου, Αντωνία Καλογήρου, Βασιλική Καραγιάννη, Ειρήνη Καράγιαννη, Έλενα Κελεσίδη, Τσέλια Κοστέα, Μυρσίνη Μαργαρίτη, Μαρία Μητσοπούλου, Τζούλια Σουγλάκου, οι πιανίστες και η Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής σε μουσική διεύθυνση του καλλιτεχνικού διευθυντή της Μύρωνα Μιχαηλίδη θα ερμηνεύσουν αποσπάσματα από τις όπερες «Τραβιάτα», «Μποέμ», «Τόσκα», «Μαντάμα Μπαττερφλάι», «Μάκμπεθ», «Ριγολέττος», «Ο κουρέας της Σεβίλλης», «Τροβατόρε», «Ο σικελικός εσπερινός» κ.α.

Ο μουσικός περίπατος σε πέντε πράξεις, έχει σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να δίνει τη δυνατότητα στο κοινό να παρακολουθήσει και τις πέντε συναυλίες μετακινούμενο με τα πόδια από τη μια στην άλλη.

Το πρόγραμμα της Κυριακής 15ης Σεπτεμβρίου, αναλυτικά, έχει ως εξής:

• 18.00 – Προαύλιος χώρος Μουσείου Ακρόπολης – Διονυσίου Αρεοπαγίτου [σολίστ με συνοδεία πιάνου, διάρκεια 20 λεπτά]
• 18.45 – Σκάλες Ωδείου Ηρώδου Αττικού – Διονυσίου Αρεοπαγίτου [σολίστ με συνοδεία πιάνου, διάρκεια 20 λεπτά]
• 19.35 – Κτίριο Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων – Πεζόδρομος Ερμού 134-136, Πλατεία Αγίων Ασωμάτων Θησείο [σολίστ με συνοδεία πιάνου, διάρκεια 20 λεπτά]
• 20.30 – Πλατεία Κοτζιά [σολίστ με συνοδεία πιάνου, διάρκεια 20 λεπτά]
• 21.30 – Προαύλιος χώρος Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου – Πατησίων (Ορχήστρα Εθνικής Λυρικής Σκηνής – σολίστ, διάρκεια 40 λεπτά). Η είσοδος θα είναι ελεύθερη σε όλες τις εκδηλώσεις.

Πηγή: ΣΚΑΪ

10/09/2013 0 comment

Βιέννη : Ένα πρωτότυπο κινηματογραφικό Φεστιβάλ Όπερας και Οπερέτας

written by The K-magazine

Από χθες και μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου διαρκεί το πρωτότυπο Φεστιβάλ όπερας, οπερέτας, μπαλέτου, συναυλιών κλασικής μουσικής αλλά και σύγχρονης μουσικής στο κέντρο της Βιέννης, στο οποίο αναμένονται εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες, τόσο φιλόμουσοι Βιεννέζοι όσο και τουρίστες της αυστριακής πρωτεύουσας για να απολαύσουν τις υπαίθριες, δωρεάν παραστάσεις του.

Για 23η χρονιά στη σειρά το μοναδικό στο είδος του στον κόσμο, φεστιβάλ, που πριν από επτά χρόνια, λόγω του «Έτους Μότσαρτ» είχε βρει μιμητές σε Πράγα, Βερολίνο και Τόκιο, πραγματοποιείται και φέτος στην τεράστια πλατεία μπροστά στο επιβλητικό, γοτθικού ρυθμού, Δημαρχείο της αυστριακής πρωτεύουσας, το μεγαλύτερο δημαρχείο στην Ευρώπη.

Η Πλατεία του Δημαρχείου έχει μετατραπεί σε θερινό κινηματογράφο, με σχεδόν 5.000 θέσεις και ελεύθερη είσοδο, ενώ πλαισιώνεται από δεκάδες ταβέρνες, μεταξύ των οποίων και ελληνική, μπιραρίες και καφενεία, που προσφέρουν 22 διαφορετικά είδη κουζίνας και γεύσεις από όλο τον κόσμο.

Το πρωτότυπο κινηματογραφικό Φεστιβάλ Όπερας και Οπερέτας της Βιέννης, συγκεντρώνει κάθε χρόνο, στους σχεδόν δύο μήνες διάρκειάς του, εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες-θεατές, με το απόλυτο «ρεκόρ» να έχει σημειωθεί πριν έξι χρόνια, με 680.000 θεατές.

Από αύριο βράδυ που θα γίνει επίσημα η έναρξή του και μέσα στις επόμενες εβδομάδες, θα παρουσιαστούν δεκάδες παραγωγές κινηματογραφημένων μεγάλων παραστάσεων από φημισμένα λυρικά θέατρα και αίθουσες συναυλιών του κόσμου, ενώ μία βραδιά κάθε εβδομάδα, το φεστιβάλ θα απευθύνεται περισσότερο στη νεολαία, παρουσιάζοντας κινηματογραφικές παραγωγές από διεθνείς συναυλίες σύγχρονης μουσικής.

Στο επίκεντρο του Φεστιβάλ θα βρεθούν τα έργα των δύο μεγάλων μουσουργών του 19ου αιώνα, του Ρίχαρντ Βάγκνερ και του Τζουζέπε Βέρντι, των οποίων εφέτος γιορτάζεται η 200 η επέτειος από τη γέννησή τους, που θα προβάλλονται –όπως και το υπόλοιπο πρόγραμμά του– στη νέα γιγαντοοθόνη, επιφάνειας 300 τετραγωνικών μέτρων, στην πρόσοψη του Δημαρχείου, με την πλέον σύγχρονη τεχνική ήχου.

Θα προβληθούν επίσης και ορισμένες ταινίες με παραστάσεις μπαλέτου, με σολίστ τον θεωρούμενο ως μεγαλύτερο χορευτή του 20ού αιώνα, τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ, με την ευκαιρία συμπλήρωσης εφέτος 20 χρόνων από το θάνατό του.

Οι προβολές στην Πλατεία του Δημαρχείου αρχίζουν αφού σουρουπώσει και, καθώς πολλές από τις ταινίες-παραστάσεις διαρκούν τρεις και τέσσερις ώρες, το τέλος τους είναι αρκετές φορές μετά τα μεσάνυκτα. Αν λάβει κανείς υπόψη πως πολλοί θεατές παραμένουν για κάτι δροσιστικό στις ταβέρνες, μπιραρίες και στα καφενεία της πλατείας, το όμορφο «λαϊκό πανηγύρι» τελειώνει τις πρώτες πρωινές ώρες της επόμενης ημέρας.

Πηγή: ΣΚΑϊ

30/06/2013 0 comment

http://www.nationalopera.gr/

Όταν η λυρική τέχνη συναντά… τη μόδα

written by George Portelli

Μια ιδιαίτερη παράσταση, με την οποία η λυρική τέχνη συναντά τη μόδα, παρουσιάζεται στις σκάλες της εισόδου του θεάτρου Ολύμπια. Λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα του γεγονότος, καθώς και των ειδικών τεχνικών απαιτήσεων, η παράσταση μεταδίδεται ζωντανά στην κινηματογραφικών διαστάσεων οθόνη της αίθουσας «Μαρία Κάλλας» του Θεάτρου Ολύμπια, μιας και ο αριθμός των θέσεων στην είσοδο του θεάτρου είναι εξαιρετικά περιορισμένος.

Δεν πρόκειται για επίδειξη μόδας, κατά την οποία η όπερα συνοδεύει την παρέλαση των μοντέλων. Δεν πρόκειται ούτε για συναυλία, όπου η ντίβα εντυπωσιάζει (και) με δημιουργίες υψηλής ραπτικής. Με σημείο εκκίνησης την τρέλα -μοτίβο επαναλαμβανόμενο στην όπερα-, η παράσταση «La Follia» επιχειρεί να συνδυάσει το λυρικό θέατρο με τη μόδα, με τρόπο ισότιμο και δημιουργικό προχωρώντας πέρα από τα προφανή, προκειμένου να υπογραμμίσει το σύγχρονο χαρακτήρα και τις πολλές δυνατότητες σύγκλισης των δύο κόσμων.

Τα τελευταία χρόνια η όπερα και η μόδα είναι δύο κόσμοι που όλο και περισσότερο έρχονται ο ένας κοντά στον άλλο. Το γεγονός ότι ο ένας μετά τον άλλο οι κορυφαίοι σχεδιαστές (Αρμάνι, Μισόνι, Γκαλιάνο, Πράντα, Λάγκερφελντ, Ουνγκαρό, Αλάια κ.ά.) «υποκύπτουν» στο λυρικό θέατρο, ντύνοντας ορισμένες από τις πιο πολυσυζητημένες παραστάσεις των δύο τελευταίων δεκαετιών στις μεγαλύτερες όπερες του κόσμου (Σκάλα, Μετροπόλιταν, Κόβεντ Γκάρντεν κ.α.) είναι μία μόνο, η πιο προφανής, ίσως, παράμετρος. Από την άλλη, η μόδα προσεγγίζει όλο και περισσότερο τη θεατρική και τη σκηνική πράξη, αφού τα τελευταία χρόνια μετακινείται όλο και περισσότερο προς το «σόου» από πλευράς παρουσίασης (αντί της κλασικής πασαρέλας) και προς το «κοστούμι» από πλευράς έμπνευσης (παραμερίζοντας το δόγμα «κανονικά ρούχα για κανονικές γυναίκες»).

Μέσα από διάσημες σκηνές όπερας και άριες των Πουτσίνι, Μασνέ, Ντονιτσέττι κ.ά., οι οποίες συνδέονται με σύντομα οργανικά «διαλείμματα» με συνθέσεις μεταξύ άλλων των Ντεμπυσσύ, Σούμαν και Βέμπερ, η τρέλα -με την ευρεία έννοια της ακραίας συναισθηματικής αντίδρασης- είναι παρούσα μέσα από όλες τις εκφάνσεις της: η τρέλα του έρωτα, της απόγνωσης, του πόνου, της χαράς, της εξουσίας, της ματαιοδοξίας. Σε έναν απρόσμενο χώρο ο οποίος χρησιμοποιείται για πρώτη φορά για τους σκοπούς της παράστασης, τις σκάλες της εισόδου και το «μπαλκόνι» του Θεάτρου Ολύμπια, ο σχεδιαστής Δημήτρης Ντάσσιος και μια πλειάδα καλλιτεχνών της Εθνικής Λυρικής Σκηνής δημιουργούν ένα πρωτότυπο θέαμα όπου η όπερα και η μόδα πειραματίζονται και συγκλίνουν κάνοντας ένα βήμα παραπέρα στην εκλεκτική, ούτως ή άλλως, συγγένειά τους… Με έναν απρόσμενο συνδυασμό νέων δημιουργιών του Ντάσσιου με κοστούμια και αντικείμενα από το βεστιάριο της ΕΛΣ επιχειρείται να καταδειχτεί το πώς κάποια κοστούμια, ιδωμένα με έναν τρόπο διαφορετικό και πρωτότυπο, μπορούν να αποτελέσουν μοντέλα υψηλής ραπτικής.

Ιδέα-σύλληψη: Ίσμα Τουλάτου
Σκηνοθεσία-Εικαστική επιμέλεια-Φωτισμοί: Δημήτρης Ντάσσιος

Εθνική Λυρική Σκηνή – Θέατρο Ολύμπια

Ακαδημίας 59-61, Αθήνα , +302103611516

Σάββατο 13 Απριλίου στις 20:00

Για την απευθείας μετάδοση στην Αίθουσα Μαρία Κάλλας του Θεάτρου Ολύμπια η είσοδος είναι ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας, τα οποία ξεκινούν να διανέμονται από τα ταμεία του θεάτρου δύο ώρες πριν από την έναρξη της παράστασης.

Είσοδος ελεύθερη

Πηγή: http://www.elculture.gr

12/04/2013 0 comment

Οι «Δαίμονες» επιστρέφουν!

written by George Portelli

«Σα να ερωτεύομαι ξανά τον ίδιο άνθρωπο και να μπορώ να του δώσω ακόμη περισσότερα από την πρώτη φορά». Έτσι χαρακτήρισε την επιστροφή της στους «Δαίμονες» η Άννα Βίσση σε συνέντευξη Τύπου που έδωσαν χθες το μεσημέρι οι συντελεστές της παράστασης.

Είκοσι δύο ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη παρουσίασή της, η περίφημη ροκ όπερα του Νίκου Καρβέλα και του Σταύρου Σιδερά, ανεβαίνει ξανά στη σκηνή, στο θέατρο Παλλάς, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα και σε παραγωγή της Ελληνικής Θεαμάτων. Από τις πρώτες μέρες, που ξεκίνησε η προπώληση τα δείγματα ήταν πολύ ενθαρρυντικά, ενώ έως σήμερα έχουν πωληθεί 10.000 εισιτήρια.

«Δεν θέλω να στέκομαι μόνο σε αυτά τα νούμερα. Τα μηνύματα που παίρνω εδώ και 22 χρόνια, από τότε που πρωτοανέβηκαν οι Δαίμονες, είναι πολύ συγκινητικά. Σημείο αναφοράς στη ζωή μου. Μια δουλειά που έχει χρωματίσει οτιδήποτε άλλο έχω κάνει. Ισως να είναι και η πιο σημαντική στιγμή της καλλιτεχνικής μου πορείας. Γι αυτό, λοιπόν, είναι τόσο σπουδαίο για μένα, που ανεβαίνει για δεύτερη φορά» ανέφερε η Άννα Βίσση η οποία κρατά και πάλι το ρόλο της Ροζάννα και ηγείται μιας πολυμελούς ομάδας ηθοποιών και τραγουδιστών, με τους Εβελίνα Παπούλια, Παναγιώτη Πετράκη, Νικόλαο Καραγκιαούρη στους βασικούς ρόλους.

«Αυτή τη φορά είδα μόνο μία πρόβα και αποχώρησα ευτυχισμένος» εξομολογήθηκε ο Σταύρος Σιδεράς, που έγραψε και συνέθεσε το έργο μαζί με τον Νίκο Καρβέλα, ενώ συμμετείχε ενεργά σε όλα τα στάδια της παραγωγής στο πρώτο ανέβασμα.

«Ο Γιάννης Κακλέας έχει κάνει μία καταπληκτική δουλειά. Όταν είδα την Άννα να παίζει στην πρόβα δάκρυσα. Είναι σαφώς πιο αναβαθμισμένη από την πρώτη φορά. Είναι πιο ώριμο το παίξιμό της» είπε ο ίδιος και πρόσθεσε: «Το εντυπωσιακό είναι η τρομακτική ενέργεια και ο ενθουσιασμός που εκπέμπουν όλα τα νέα παιδιά που έχουν ενταχθεί στον θίασο».

Ενθουσιασμένη, που συνυπάρχει σε αυτή τη δουλειά, δήλωσε η Εβελίνα Παπούλια, η οποία, όπως είπε, με οι Δαίμονες ήταν η αφορμή να πραγματοποιηθεί και μια βαθιά της επιθυμία, να συνεργαστεί με τον Γιάννη Κακλέα. «Ήταν ένα από τα πολύ μεγάλα «θέλω» μου και για κάποιον λόγο δεν συνέβαινε» ανέφερε.

Για τον πρωταγωνιστή Παναγιώτη Πετράκη, η συμμετοχή του είναι καρμική υπόθεση. Όπως εξήγησε, είχε δει τους πρώτους «Δαίμονες» περισσότερες από 15 φορές και χάρη σε αυτήν την παράσταση αποφάσισε να ακολουθήσει το συγκεκριμένο επάγγελμα.

Οι «Δαίμονες» του 2013 έχουν καινούριες ενορχηστρώσεις. «Με πλήρη συνεργασία και συνεννόηση με τον Νίκο Καρβέλα, δόθηκε έμφαση στην ανάδειξη των μελωδιών αλλά και στη δραματικότητα των σκηνών, σύμφωνα πάντα με τη σκηνοθετική γραμμή του Γιάννη Κακλέα» είπε ο Αλέξιος Πρίφτης που έχει αναλάβει την μουσική διεύθυνση. Η μουσική των Δαιμόνων θα παρουσιάζεται ζωντανά κάθε βράδυ από ορχήστρα που αποτελείται από 13 μουσικούς.

Όπως είπαν οι συντελεστές, στις πρόβες αντιμετώπισαν το έργο σα να γράφτηκε σήμερα, ενώ δόθηκε έμφαση σε όλα τα στοιχεία που συνθέτουν μια όπερα.

Η πρεμιέρα έχει προγραμματιστεί για τις 22 Μαρτίου.

Τις χορογραφίες επιμελείται η Ζωή Τατόπουλος, τα σκηνικά Μανόλης Παντελιδάκης, τα κοστούμια η Ντένη Βαχλιώτη και τους φωτισμούς η Ελευθερία Ντεκώ.

Πηγή: ΑΜΠΕ, http://www.kathimerini.gr

13/03/2013 0 comment

“Πετρόσουπα” στο Αμφιθέατρο του Αθήνα 9.84

written by George Portelli

Η καλλιτεχνική ομάδα «Τέττιξ», σε συνεργασία με την Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Φωτόδεντρα: Δράση για την Προσωπική Ανάπτυξη Γονέων και Παιδιών» παρουσιάζουν στο Αμφιθέατρο του 9,84 την «Πετρόσουπα» ένα παραδοσιακό παραμύθι της Ανατολής για τις αξίες της φιλίας, της προσφοράς, της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας, όπως το διασκεύασαν σε όπερα σπουδαστές μουσικής, ηλικίας από 7 έως 27 ετών, από την ομάδα «Τέττιξ» και το Ωδείο Ριζοπούλου.

Οι τέσσερις παραστάσεις (Σάββατα 9 & 16 Φεβρουαρίου & Σάββατα 2 & 9 Μαρτίου, στις 12 το μεσημέρι) έχουν ως στόχο να ενισχύσουν τους ανθρώπους της ομάδας «Τέττιξ» στην εκπαιδευτική τους έρευνα, καλύπτοντας τα έξοδα συμμετοχής σε εκπαιδευτικά μουσικά φεστιβάλ και συναντήσεις ανά την Ελλάδα.

Λίγα λόγια για το παραμύθι
Τρεις μοναχοί φτάνουν σε ένα χωριό, όπου οι άνθρωποι ζουν κλεισμένοι στον εαυτό τους και χωρίς να μιλούν ο ένας στον άλλον. Αποφασίζουν να φτιάξουν μια σούπα από πέτρες και καθώς οι κάτοικοι βγαίνουν από τα σπίτια τους για να μάθουν τη συνταγή, προσφέρουν ο καθένας από κάτι και τελικά μαγειρεύουν όλοι μαζί μια σούπα που τους προσφέρει ξανά τη γεύση της χαράς, της φιλίας, της αγάπης.

Το παραμύθι «Πετρόσουπα» διασκεύασαν σε όπερα οι μαθητές της ομάδας «Τέττιξ», με την καθοδήγηση της μουσικοπαιδαγωγού και δασκάλας τους, Τέτης Αϊβατζίδου και του σκηνοθέτη Δημήτρη Δεγαΐτη. Όλοι οι συντελεστές της παράστασης και μαζί γονείς και φίλοι των παιδιών, εργάστηκαν εθελοντικά, προσφέροντας ο καθένας κι από κάτι, την εμπειρία, τις γνώσεις, το χρόνο, το ταλέντο του.

Αμφιθέατρο Αθήνα 9.84
Πειραιώς 100, Τεχνόπολις
Στάση Μετρό Κεραμεικός
τηλ. 2102854705

Είσοδος : 4 ευρώ

Πηγή: http://www.elculture.gr/

08/02/2013 0 comment

Αυστρία: Η «Όπερα στη λίμνη» με τα χίλια… πρόσωπα!

written by George Portelli

Κάθε δύο χρόνια η μοναδική πλωτή όπερα της Αυστρίας, που δεσπόζει στη λίμνη Constance της πόλης Bregenz, αλλάζει πρόσωπο και διάθεση! Τι σημαίνει αυτό; Η πλατφόρμα επανασχεδιάζεται, προσφέροντας τη δυνατότητα στους λάτρεις της κλασικής μουσικής να απολαμβάνουν κάθε φορά και ένα καινούργιο σκηνικό, το οποίο σχετίζεται άμεσα με τα έργα που παίζονται στη σκηνή.

«Αϊντα», «Τόσκα», «Κάρμεν» και άλλες παραστάσεις διάσημων μουσικών έχουν παιχτεί κατά καιρούς στα πλαίσια του ομώνυμου Φεστιβάλ της πόλης, ενώ χιλιάδες λάτρεις της κλασικής μουσικής (και όχι μόνο!) επισκέπτονται την «Όπερα στη λίμνη» προκειμένου να θαυμάσουν από κοντά το εκπληκτικό τοπίο.

Από το 1946 που λειτουργεί στην περιοχή, αυτή η μαγική «Όπερα στη λίμνη» έχει φιλοξενήσει μερικά από τα πιο απίστευτα υπαίθρια σκηνικά που κατασκευάστηκαν ποτέ αλλά έχει αποτελέσει και η ίδια… σκηνικό, συμμετέχοντας σε διάφορες κινηματογραφικές ταινίες, όπως για παράδειγμα στο «Quantum of Solace», στο… πλευρό του Τζέιμς Μποντ.

«Η μαγεία της μουσικής είναι δεδομένη. Το τοπίο είναι μαγικό, έτσι όπως ταλαντεύεται η όπερα στα νερά της λίμνης. Και τα δύο μαζί… μαγεύουν το κοινό!», λέει ο υπεύθυνος της όπερας. Και μάλλον το δίκιο είναι με το μέρος του… μάγου!!!

Πηγή: www.perierga.gr

07/11/2012 0 comment

Orlando Furioso: Η “χαμένη” όπερα του Vivaldi

written by Αλεξάνδρα Σκαράκη

Το Orlando Furioso, η όπερα του 1727, αποτελεί ένα από τα αριστουργήματα του συνθέτη. Μια διαφορετική εκδοχή της όπερας από το 1714 βρέθηκε ανάμεσα σε προσωπικά έγγραφα του Vivaldi στην Biblioteca Nazionale στο Τορίνο, 270 χρόνια μετά το θάνατο του.

Το χειρόγραφο περιέχει είκοσι νέες άριες , οι οποίες δεν ακούστηκαν ποτέ, ενώ δημιουργήθηκαν την ίδια χρονική περίοδο με τις ‘Τέσσερις Εποχές’. Παρόλο που το χειρόγραφο βρισκόταν ανάμεσα σε έναν μεγάλο αριθμό χειρογράφων του Vivaldi, είχε αγνοηθεί επειδή δεν περιείχε το όνομα του συνθέτη στην πρώτη σελίδα.

‘Η μουσική είναι άγνωστή σε όλους και συναρπαστική’ δηλώνει η Federico Maria Sardelli, ερευνήτρια στις μελέτες που αφορούν τον Vivaldi και η πρώτη που ανακάλυψε το χειρόγραφο.
Το 1714 η συγκεκριμένη όπερα Orlando ήταν επιτυχής στο Teatro San Angelo της Βενετίας και πραγματοποίησε 40 παραστάσεις, μεγάλο διάστημα παραστάσεων για εκείνη την εποχή. Σκηνοθέτες της θεατρικής παράστασης ήταν ο Vivaldi και ο πατέρας του, ο οποίος ήταν μουσικός. Η όπερα δημιουργήθηκε αποκλειστικά από τον Vivaldi και πέρασε απαρατήρητη από τους απογόνους.

Οι απόψεις των μουσικολόγων διίστανται, προσπαθώντας να ανακαλύψουν κάποια εξήγηση για την εξαφανισμένη όπερα. Μια εκδοχή υποστηρίζει ότι επειδή ο Vivaldi ήταν ακόμα ιερέας εκείνη την εποχή, πιθανόν να μην ήθελε να τραβήξει την προσοχή με μια επιπόλαια δραστηριότητα. Άλλοι πιστεύουν ότι δεν ήθελε να κατακτήσει τον κόσμο του θεάτρου.

Η ‘νέα’ εκδοχή της Orlando Furioso, θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στις 20 Ιουλίου στο Festival De Beaune. Τον Νοέμβριο θα κυκλοφορήσει η όπερα ηχογραφημένη από τη γαλλική δισκογραφική εταιρία Naïve, για τη σειρά ‘Vivaldi Edition’.

Πηγή: www.guardian.co.uk

15/07/2012 0 comment

Μαρία Κάλλας : La Divina

written by Κατερίνα Μαντά

Ντίβα της Όπερας. Αποθεώθηκε από τα πλήθη, λατρεύτηκε από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες και παραγωγούς, αλλά και από ισχυρούς άνδρες. Αγαπήθηκε και αγάπησε δυνατά, προδόθηκε και πληγώθηκε ανεπανόρθωτα.

Η οικογένεια και οι σπουδές

Στις 2 Δεκεμβρίου του 1923 ένα χαρισματικό κορίτσι γεννιέται στη Νέα Υόρκη από Έλληνες γονείς. Το πραγματικό της όνομα είναι Άννα Μαρία Καικιλία Σοφία Καλογεροπούλου. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς η μητέρα της, Ευαγγελία Δημητριάδη και ο πατέρας της, Γιώργος Καλογερόπουλος, είχαν μεταναστεύσει στις Η.Π.Α. από την Αθήνα. Εκεί στο εξωτερικό, ο πατέρας της ανοίγει ένα φαρμακείο και το 1929 αποφασίζει να αλλάξει το ελληνικό οικογενειακό τους επώνυμο από Καλογερόπουλος σε Callas.

Η Μαρία σύντομα θα ξεκινήσει τα πρώτα της βήματα στον χώρο της μουσικής, όπου έμελε να αφήσει εποχή. Η αρχή γίνεται με μαθήματα πιάνου, που έκανε μαζί με τη μεγαλύτερη αδελφή της, Υακίνθη. Μόλις στα 11 της χρόνια λαμβάνει το πρώτο βραβείο ως «σολίστ» σε διαγωνισμό παιδικών φωνών που είχε διοργανώσει ο ραδιοφωνικός σταθμός της Νέας Υόρκης, W.O.R. Στο πιάνο θα μελετήσει και όλους τους ρόλους, που θα παίξει σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας της.

Το 1937, οι γονείς της παίρνουν διαζύγιο. Η Μαρία μένει με την μητέρα της και την ακολουθεί πίσω στην Αθήνα, όπου ήδη βρισκόταν η αδελφή της. Πολύ μικρότερη από το ηλικιακό όριο εισαγωγής, καταφέρνει να κάνει την εγγραφή της στο Εθνικό Ωδείο του Καλομοίρη. Έναν χρόνο αργότερα θα βρεθεί στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών όπου δίδασκε η Ελβίρα ντε Ιντάλγκο (Elvira de Hidalgo). Αυτή θα μείνει στην ιστορία ως η πιο γνωστή δασκάλα της Κάλλας.

Η αρχή της καριέρας

Η πρώτη επίσημη εμφάνιση στη σκηνή έρχεται στις 2 Απριλίου του 1939, με τον ρόλο της Σαντούζα σε μαθητική παράσταση της Καβαλερία Ρουστικάνα. Το 1940 και για τα επόμενα τέσσερα χρόνια συνεργάζεται με τη Λυρική Σκηνή, τραγουδώντας Τosca, Tiefland, Cavalleria Rusticana, Fidelio και Der Bettelstudent, κ.α.
Τα πρώτα βήματα, εκείνες οι πρώτες της εμφανίσεις θα χρωματιστούν με ποικίλα συναισθήματα. Την χαρά της αρχής μιας καριέρας και την θλίψη του πολέμου.

Η Ελλάδα απελευθερώνεται από τις δυνάμεις κατοχής και η Κάλλας αποφασίζει να πάει ξανά στις Η.Π.Α. Τον Αύγουστο του 1945 δίνει μια αποχαιρετιστήρια παράσταση στην Αθήνα, το πρώτο της προσωπικό κονσέρτο, που στόχο είχε να της εξασφαλίσει τα εισιτήριά για το υπερατλαντικό της ταξίδι. Το Σεπτέμβριο βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, ξαναγίνεται Callas και περνά από οντισιόν στη Metropolitan Opera, χωρίς, όμως, να εξασφαλίσει συμβόλαιο. Όλες οι προσπάθειες ανεύρεσης εργασίας είναι άκαρπες, αλλά παράλληλα εκμεταλλεύεται τον χρόνο μελετώντας συστηματικά για να τελειοποιήσει την τεχνική της.

Το 1947 έρχονται δύο προτάσεις. Η μια από τον Τζοβάννι Τζενατέλλο, καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ Όπερας της Βερόνας, στις ΗΠΑ. Της προτείνει συμβόλαιο για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη «Τζοκόντα». Εκείνη δέχεται. Η δεύτερη θα είναι από τον Έντουαρντ Τζόνσον με την προσφορά δύο ρόλων στα έργα «Φιντέλιο» του Μπετόβεν και «Μανταμ Μπατερφλάι» του Πουτσίνι. Η Κάλλας απορρίπτει τους ρόλους, επειδή, από τη μια, δεν θέλει να τραγουδήσει το «Φιντέλιο» στα αγγλικά, ενώ από την άλλη αισθάνεται πολύ εύσωμη τότε για να ερμηνεύσει την αιθέρια «Μπάτερφλάι».

Η γνωριμία με τον σύζυγό της και η επιτυχία

Η «Τζοκόντα» ανεβαίνει στις 3 Αυγούστου του 1947 στην Αρένα της Βερόνα υπό τη διεύθυνση του Τούλιο Σεραφίν, που θα είναι ο δεύτερος Πυγμαλίων της μετά την καλή της δασκάλα Ελβίρα. Την ίδια χρονιά, στο έργο «Τριστάνος και Ιζόλδη», θα ερμηνεύσει τον επίσης πρωταγωνιστικό ρόλο της Ιζόλδης στη Βενετία. Οι προτάσεις για εμφανίσεις στην Ιταλία πέφτουν βροχή. Υποδύεται ρόλους- διαμάντια που θα μείνουν στην ιστορία.

Κάπου εκεί με την άφιξή της στη Βερόνα, έγινε και η γνωριμία της με τον εύπορο Ιταλό βιομήχανο και λάτρη της μουσικής, Τζοβάννι Μπατίστα Μενεγκίνι. Εκείνος έδειξε αμέσως τον ενδιαφέρον του, φλερτάροντάς την. Παντρεύονται στις 21 Απριλίου του 1949. Ο Μενεγκίνι εκτός από σύζυγος είναι πλέον και ο μάνατζερ της, δύο ρόλους που θα κρατήσει για 10 χρόνια. Με την αγάπη και την υποστήριξή του στο πρόσωπο της Κάλλας θα συμβάλει καθοριστικά στην προώθηση της καριέρας της και στην αναγνώρισή της ως καλλιτέχνιδα σε Ιταλία και εξωτερικό.

Στην ακμή της καριέρας της μετονομάστηκε σε Μαρία Μενεγκίνι Κάλλας. Ο Μενεγκίνι προχώρησε σε αλλαγές επάνω στο προφίλ της Κάλλας, ώστε να τονώσει ακόμα περισσότερο την ήδη ανοδική της πορεία. Την υπέβαλλε σε δίαιτα με σκοπό να αποκτήσει καλύτερη εικόνα και ασχολήθηκε αποκλειστικά με όλα τα έξοδα και την οικονομική κάλυψη των δραστηριοτήτων της. Τον ίδιο χρόνο η Κάλλας κάνει καλλιτεχνικές εμφανίσεις στο Μπουένος Άιρες και το 1950 στο Μεξικό. Στις 20 Δεκεμβρίου ηχογραφείται για πρώτη φορά «ζωντανά» ολόκληρη παράστασή της στο Teatro San Carlo της Νάπολης.

Σε ένα χρόνο περίπου ανοίγει με εξαιρετική επιτυχία τη σεζόν στο θρυλικό Teatro alla Scala di Milano. Για τα επόμενα επτά χρόνια, η Scala θα αποτελέσει τη σκηνή των μεγαλύτερων θριάμβων της σε μια μεγάλη σειρά ρόλων.

Το 1952 υπογράφει συμβόλαιο με την ΕΜΙ και τον επόμενο χρόνο κάνει την πρώτη της εγγραφή στη Φλωρεντία. Ακολουθούν χρονιές με πολλή δουλειά και ταξίδια. Νέα Υόρκη, Αθήνα, Λονδίνο, Σικάγο. Το 1954 η εικόνα της έχει αλλάξει κατά πολύ. Μέσα σε λίγους μήνες έχει χάσει 30 κιλά, προσθέτοντας στην εικόνα της ταλαντούχας σοπράνο, την γοητεία και την κομψότητα. Η ριζική αυτή αλλαγή δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο.

Τον Δεκέμβριο του 1956 ανοίγει τη σεζόν στη Scala. Την σκηνοθετεί ο μεγάλος Luchino Visconti, που είναι η τρίτη προσωπικότητα που σφράγισε την καλλιτεχνική της πορεία.

Η γνωριμία-σταθμός με τον Ωνάση

Το 1957 είναι το έτος σταθμός, όχι για την καριέρα της, αλλά για ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή της. Σε ένα πάρτι στη Βενετία, η Αμερικανίδα κοσμικογράφος και διοργανώτρια δεξιώσεων Έλσα Μάξγουελ συστήνει το ζεύγος Μενεγκίνι στον Έλληνα εφοπλιστή Αριστοτέλη Ωνάση.

Εκείνη, παντρεμένη ακόμα, ερωτεύεται τον Ωνάση και ξεκινά μια παράλληλη σχέση μαζί του. Η σχέση τους πήρε τεράστια δημοσιότητα στον διεθνή και εγχώριο τύπο, κάτι που οδήγησε την Κάλλας να αφήσει τον σύζυγό της, τον Νοέμβριο του 1959. Μεταξύ 1960 και 1962 η Κάλλας ζει την απόλυτη ευτυχία δίπλα στον Ωνάση. Ανακαλύπτει την κοσμική ζωή και μειώνει τις εμφανίσεις της στη σκηνή. Παρουσιάζεται σε λίγα μόνο κονσέρτα και σε ελάχιστες παραστάσεις. Ανάμεσά τους και δύο στην Ελλάδα, πατρίδα δική της αλλά και του αγαπημένου της. Το 1963, σε μια συζήτηση που είχε μαζί της ο Φράνκο Τζεφιρέλι, σχετικά με τις αλλαγές της ζωής της, τη ρώτησε, γιατί είχε σταματήσει να εξασκεί τη φωνή της και εκείνη του απάντησε αφοπλιστικά: «γιατί προσπαθώ να ολοκληρώσω τη ζωή μου ως γυναίκα».

Το 1966 ακυρώνει την αμερικανική της υπηκοότητα και λαμβάνει την ελληνική. Με αυτή της την ενέργεια λύνεται και τυπικά ο γάμος της με τον Μενεγκίνι. Τώρα ελπίζει πως ο Αριστοτέλης Ωνάσης θα της ζητήσει να παντρευτούν. Αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Στις 8 Ιουλίου του 1968 η σχέση τους λαμβάνει τέλος, όταν ο Έλληνας μεγιστάνας παντρεύεται τη χήρα του Αμερικανού Προέδρου Κένεντυ, Τζάκι. Παρόλα αυτά, η προσωπική γραμματέας της οικογένειας Ωνάση, έχει γράψει στα απομνημονεύματά της, ότι ακόμα και όταν ο Ωνάσης ήταν μαζί με την Τζάκι, συναντιόταν πολύ συχνά με την Μαρία στο Παρίσι, όπου ήταν ξανά μαζί, αλλά αυτή τη φορά μυστικά και κάπως «παράνομα». Ο γάμος του Αριστοτέλη με την Τζάκι, όμως, «σκότωσε» την Μαρία. Από τότε η κορυφαία υψίφωνος βυθίζεται σε κατάθλιψη, που δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεπεράσει εντελώς.

Τα σενάρια για την απόκτηση παιδιού

Σύμφωνα με έναν από τους πολλούς βιογράφους της, η Κάλλας και ο Ωνάσης απέκτησαν ένα παιδί. Ένα αγόρι, καρπός του έρωτά τους, που δεν κατάφερε να ζήσει παρά μόνο για λίγες ώρες μετά τη γέννησή του, στις 30 Μαρτίου του 1960.

Από την άλλη πλευρά, ο ίδιος ο Μενεγκίνι, στο βιβλίο του για τη σύζυγό του αναφέρει κατηγορηματικά ότι η Μαρία δεν μπορούσε να κάνει παιδιά. Ακόμη, άλλες πηγές ισχυρίζονται ότι η Κάλλας είχε τουλάχιστον κάνει μια έκτρωση, κατά τη διάρκεια της σχέσης της με τον Ωνάση.

Οι τελευταίες εμφανίσεις

Όλα αυτά τα χρόνια, εκτός από τον έρωτα, η ίδια έζησε και μετέφερε στο κοινό αξεπέραστες ερμηνείες. Εμφανίζεται στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στη Σκάλα του Μιλάνου, στο Covent Garden, στην Όπερα των Παρισίων, με «Νόρμα», «Μήδεια», «Τόσκα». Το 1958 είναι μια χρονιά έντονη, με την Κάλλας να προκαλεί σκάνδαλο στη Ρώμη όταν, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, διακόπτει την παράσταση της «Norma» και αποχωρεί από τη σκηνή. Επικαλείται ασθένεια, αλλά η κριτική από τα μέσα ενημέρωσης είναι δριμεία. Την ίδια χρονιά, στη διάρκεια της παράστασης, στη Scala, διαπληκτίζεται με τον γενικό διευθυντή Antonio Ghiringhelli και δηλώνει ότι δεν θα ξαναεμφανιστεί όσο εκείνος παραμένει στη θέση του.

Στις 29 Μαίου του 1965, αρκετά κουρασμένη, τελειώνοντας την πρώτη σκηνή της δεύτερης πράξης της «Norma στο Παρίσι», λιποθυμά. Η «Τόσκα» σε σκηνοθεσία Φράνκο Τζεφιρέλι είναι η τελευταία της εμφάνιση σε παράσταση όπερας, στις 5 Ιουλίου του 1965. Το 1969 εμφανίζεται για πρώτη φορά ως κινηματογραφική ηθοποιός, ενσαρκώνοντας τη Μήδεια στην ομώνυμη ταινία του Παζολίνι.

Τα έτη 1971-72 δίνει μια σειρά διαλέξεων στο Juilliard School of Music της Νέας Υόρκης. Επανασυνδέεται, επίσης, με τον παλαιό συνάδελφό της, τενόρο Giuseppe di Stefano, ο οποίος την πείθει να πραγματοποιήσουν μια μεγάλη διεθνή περιοδεία για να αντιμετωπίσει τις δαπάνες για τη θεραπεία της κόρης του, το 1973. Η περιοδεία αυτή γίνεται ο προσωπικός της θρίαμβος, αλλά και η μεγάλη καλλιτεχνική της αποτυχία. Αδύναμη τόσο σκηνικά όσο και φωνητικά, αντικατοπτρίζει το προσωπικό της δράμα. Την επόμενη χρονιά, δίνει το τελευταίο κονσέρτο, στο Σαπόρο της Ιαπωνίας. Αυτή είναι και η τελευταία παράσταση της Κάλλας. Η σχέση με τον Di Stefano τελειώνει εδώ.

Η απώλεια του Ωνάση και η απομόνωση

Το 1975 θα δοκιμαστεί η ήδη βεβαρημένη της ψυχολογία. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ο άντρας που την αγάπησε δυνατά και την πρόδωσε ανεπανόρθωτα, πεθαίνει μετά από επέμβαση στη χοληδόχο κύστη. Η Κάλλας απομονώνεται οριστικά στο διαμέρισμά της στο Παρίσι. Η ίδια έμοιαζε να έχει ξεχάσει όλες τις επιτυχίες, τις στιγμές ευτυχίας ή αποθέωσης. Ένιωθε ευάλωτη, ανασφαλής και φοβισμένη, χωρίς ελπίδα για το μέλλον. Άφησε τον εαυτό της να εθισθεί στη χρήση διαφόρων φαρμάκων, τα οποία λέγεται πως πιθανόν συνέβαλαν στον ξαφνικό της θάνατο.

Εκεί στο διαμέρισμά της, στις 16 Σεπτεμβρίου του 1977, η απόλυτη ντίβα της όπερας στα 54 μόλις, θα αφήσει την τελευταία της πνοή. Δύο χρόνια αργότερα, τον Ιούνιο του 1979, πραγματοποιείται η επιθυμία της και η τέφρα της (η οποία είχε κλαπεί και στη συνέχεια βρέθηκε) σκορπίζεται στα νερά του Αιγαίου.

Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι έγραφε γι’ αυτή: «Α, ένα τρομερό δέος. Η ευφορία εκρήγνυται πάνω σε εκείνα τα τζάμια στο σκοτάδι. Αλλά μια τέτοια ευφορία που σε κάνει να τραγουδάς με τη φωνή σου είναι μια επιστροφή από το θάνατο. Για μένα υπάρχει ένα κενό στο σύμπαν, ένα άνοιγμα στο σύμπαν, και συ τραγουδάς από εκεί».

Ο Φράνκο Τζεφιρέλι είπε πολύ εύστοχα: «Η Κάλλας ήταν η πρώτη -και τελευταία μέχρι στιγμής- σοπράνο που ξεπέρασε τα όρια της τέχνης της, και καθιερώθηκε ως η πριμαντόνα σταρ που έφερε την όπερα κοντά στην αντίληψη των μαζών».

Η ίδια η Μαρία Κάλλας εκμυστηρεύεται στην τελευταία της συνέντευξη: «Είναι πολύ παράξενο συναίσθημα να είμαι ζωντανός μύθος, ενώ βρίσκομαι ακόμη στη γη. Ίσως θα ήταν καλύτερο αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που θαυμάζουν τη φωνή μου, αποφάσιζαν να με θεωρούν αθάνατη μετά το θάνατό μου. Αν γινόταν αυτό θα καθόμουν πάνω σε κάποιο σύννεφο, θα κοίταζα κάτω και θα απολάμβανα το θέαμα αντί να κάθομαι και να ανησυχώ αν θα καταφέρω να βγάλω τις ψηλές μου νότες».

Το κείμενο έχει βασιστεί σε άρθρο της Έλενας Αρώνη για το http://www.all4fun.gr

17/06/2012 0 comment