εκδηλώσεις

Σε μία εποχή που η τεχνολογία προσπαθεί να κλείσει τα παιδιά μέσα στο σπίτι, κάποιες μαμάδες ψάχνουν λύσεις αναψυχής έξω από τους τέσσερις τοίχους. Μαμάδες δραστήριες, που το μόνο που τους νοιάζει είναι ο χρόνος που περνούν με τα παιδιά τους να είναι ποιοτικός και δημιουργικός. Και φυσικά είναι μαμάδες που θέλουν να κρατήσουν το παιδί μέσα τους ζωντανό. Μία τέτοια μαμά είναι κι η Ιωάννα Σεραφειμίδου, δημιουργός των ενημερωτικών portals για παιδιά κι οικογένειες «Πυγολαμπίδες στο Κλουβί» ( www.pigolampides.gr ) και «The Paper Boat» ( www.thepaperbooat.gr ). Η Ιωάννα Σεραφειμίδου μας μιλάει για τις αγάπες της: την κόρη της, τα ταξίδια και φυσικά… για το παιδί μέσα της και πώς προσπαθεί να το κρατήσει σ’ εγρήγορση παρέα με τη μικρή Ολυμπία! Την ευχαριστώ για το χρόνο και κυρίως για την πανέμορφη κουβέντα μας!

Αντιγόνη Αδαμοπούλου (Α.Α.): Πέρα από εκείνα τα ζουζούνια που… αναβοσβήνει ο πωπός τους, τι είναι οι pigolampides;
Ιωάννα Σεραφειμίδου (Ι.Σ.): Οι “Πυγολαμπίδες στο Κλουβί” είναι ένας Οδηγός Εκδηλώσεων και Ελεύθερου χρόνου για τα παιδιά και την οικογένεια στη Θεσσαλονίκη. Προτείνει ιδέες για δημιουργικό χρόνο της μαμάς και του μπαμπά μαζί με τα παιδιά και προτάσεις για αποδράσεις στη φύση.

Α.Α.: Πώς προέκυψε η ιδέα για το site, όπως κι εκείνη για το Paper Boat;
Ι.Σ.: Οι “Πυγολαμπίδες στο Κλουβί” δημιουργήθηκαν πριν από τέσσερα περίπου χρόνια ως ανάγκη να ενημερώσω φίλες μου μαμάδες για τις εκδηλώσεις της πόλης. Τότε δεν είχα γεννήσει ακόμη την Ολυμπία, αλλά παρακολουθούσα κάθε τι που είχε σχέση με παιδιά, όχι τόσο από ανάγκη να κάνω την δική μου οικογένεια όσο από ανάγκη να «θρέψω» το παιδί που είχα μέσα μου. Δε μου άρεσε να βλέπω παιδιά παρκαρισμένα σε έναν παιδότοπο ούτε γονείς να βρίσκονται σε αδιέξοδο εξαιτίας περιορισμένων επιλογών σε δημιουργικό χρόνο με τα παιδιά τους και έτσι σκέφτηκα να γεφυρώσω αυτό το κενό ενώνοντας τους δημιουργικούς ανθρώπους της πόλης μαζί με το κοινό τους, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν οι γονείς.

Το thepaperboat.gr ήταν μια προέκταση των “Πυγολαμπίδων”, καθώς ασχολείται με ταξίδια και εκδρομές αποκλειστικά. Σκοπός είναι να γίνει μια χαρτογράφηση των kids friendly σημείων της Ελλάδας και στη συνέχεια του εξωτερικού, αλλά και να εμπλουτίζεται με ιστορίες από τις δικές μας εκδρομές. Θεωρώ ότι έτσι ο κόσμος παρακινείται περισσότερο στο να κάνει ταξίδια.

Α.Α.: Παρουσιάζεις προτάσεις για την οικογένεια σε μία εποχή όπου – κακά τα ψέμματα – η τεχνολογία έχει κρατήσει τον κόσμο στο σπίτι. Ειδικά τα παιδιά που σίγουρα έχουν έναν υπολογιστή ή μία παιχνιδοκονσόλα. Βλέπεις να έχει αλλάξει αυτή η «συνήθεια»;
Ι.Σ.: Μπορεί να ακουστεί ρομαντικό αλλά νομίζω πως αρχίζει και αλλάζει σιγά σιγά. Από τη μια ο κόσμος αρχίζει να ενημερώνεται για τις βλαπτικές συνέπειες που προκαλούν οι ατελείωτες ώρες μπροστά στους υπολογιστές και από την άλλη σελίδες όπως η δική μου προβάλουν τόσο όμορφες εκδηλώσεις που ο κόσμος αρχίζει και βγαίνει σιγά σιγά από τα σπίτια του. Αυτό είναι και το όραμά μου: να δω τον κόσμο να αρχίσει να παίζει ξανά μαζί με τα παιδιά του, να κάνει εκδρομές, να μοιράζεται με τους φίλους του, να επαναδημιουργήσει τις γειτονιές.

Α.Α.: Εσύ ως μαμά πώς αντιλαμβάνεσαι τη σημασία του να ανακαλύπτεις κάτι καινούριο μαζί με το παιδί σου;
Ι.Σ.: Εγώ γίνομαι και πάλι παιδί μέσα από τα μάτια του παιδιού μου. Είπα και λίγο πριν πως ένας από τους λόγους που δημιούργησα τις “Πυγολαμπίδες στο Κλουβί”  ήταν για να θρέψω το παιδί που κρύβεται μέσα μου. Για τα παιδιά το παιχνίδι είναι τρόπος ζωής. Για εμάς είναι μια διαδικασία, που σε φέρνει ξανά στα παλιά, σε αυτά που ήθελες και δε μπόρεσες, σε αυτά που ονειρεύτηκες και καταχώνιασες. Είναι σαν να έχω μια δεύτερη ευκαιρία να γίνω παιδί, να αποβάλλω όλα εκείνα τα στρώματα συμπεριφοράς που μου επέβαλαν άθελά τους οι τριγύρω μου και να έχω μια δεύτερη ζωή. Πιο ανάλαφρη.

Α.Α.: Δεν είναι πολύ όμορφα για το παιδί όταν κι οι γονείς του γίνονται ξανά παιδιά μαζί του;
Ι.Σ.: Σίγουρα είναι για τους γονείς πολύ όμορφα που ξαναγίνονται παιδιά μαζί με τα παιδιά τους. Για το παιδί σημασία έχει να είναι μαζί με τους γονείς του. Να υπάρχει επικοινωνία. Και αγάπη. Το παιχνίδι για τα παιδιά είναι δεδομένο. Είναι η δεύτερη φύση τους. Το πρόβλημα είναι όταν οι γονείς αναγκάζουν τα παιδιά να γίνονται μεγάλοι μαζί τους.

Α.Α.: Θεωρείς πως μέσα από την ποικιλία των δραστηριοτήτων στο site ένα παιδί μπορεί να ανακαλύψει την κλίση του;
Ι.Σ.:Αν ο γονιός δεν αναλωθεί  σε κοινωνικά πρέπει και διαρκή αναζήτηση πληρωμένων εμπειριών για τα παιδιά του σίγουρα το παιδί μπορεί να ανακαλύψει πολλά. Αρκεί η δραστηριότητα να είναι ταξίδι και όχι αυτοσκοπός. Να μην πρέπει κάποιος να φτάσει κάπου. Έτσι τουλάχιστον το βιώνω εγώ, δε μιλάω σαν ειδικός, δεν είμαι άλλωστε.

Α.Α.: Τι θα πει για σένα «ταξίδι»;
Ι.Σ.: …. Η ζωή μου όλη! Νομίζω πως γεννήθηκα για να ταξιδεύω. Όχι μόνη, με την οικογένειά μου. Ταξίδι για μένα είναι η εμπειρία, η μυρωδιές, τα απρόοπτα, οι ήχοι, περιλαμβάνει τη ζωή και τους ανθρώπους. Είναι ο παράδεισός μου.

Α.Α.: Η Ολυμπία αντιλαμβάνεται την έννοια «ταξίδι»; Κι αν ναι… τι πιστεύεις πως είναι γι’ αυτήν;
Ι.Σ.: Η Ολυμπία ταξιδεύει μαζί μας από 20ημερών. Λένε ψέματα αυτοί που υποστηρίζουν πως από τη στιγμή που κάνεις παιδιά παύεις και να ταξιδεύεις. Ή πως πρέπει να μένουν στην γιαγιά και στον παππού γιατί δεν καταλαβαίνουν. Η Ολυμπία μεγαλώνει κάθε φορά μετά από κάθε ταξίδι μας. Τα μάτια της το προδίδουν. Γεμίζει με εμπειρίες και εικόνες, βλέπει μαζί τη μαμά και το μπαμπά να διασκεδάζουν, εισπνέει οξυγόνο και επισκέπτεται μουσεία.

Α.Α.: Ποιο από τα ταξίδια σου θα χαρακτήριζες ως «το αγαπημένο σου»;
Ι.Σ.:Το ταξίδι του μέλιτος. Κάναμε ένα 20ήμερο ταξίδι στα Βαλκάνια με το αυτοκίνητό μας. Ξεκινήσαμε με τις αποσκευές μας και έναν χάρτη (προκαθορίσαμε τη διαδρομή) και κάθε μέρα διαλέγαμε και διαφορετικό κατάλυμα σε διαφορετικό τόπο. Ήταν μοναδική εμπειρία και θα την έκανα ευχαρίστως ξανά!

Α.Α.: Ποιος θα ήθελες να είναι ο επόμενος προορισμός σου;
Ι.Σ.:Ένα road trip σε Σκανδιναβικές Χώρες. Αυτή τη φορά μαζί με την Ολυμπία.

Α.Α. :Τι είναι αυτό που θέλεις να εμφυσήσεις περισσότερο στην κόρη σου; Ποια αξία;
Ι.Σ.: Αγαπώ την ελευθερία και τον σεβασμό. Δε θέλω να της μεταδώσω τίποτα. Θέλω να είμαι ο εαυτός μου και να πάρει όλα αυτά που της ταιριάζουν. Να τα αλλάξει, να τα βάψει, να τα σβήσει, να κάνει ό,τι θέλει.

Α.Α.: Πιστεύεις πως η κρίση έχει αλλάξει τη σχέση ανάμεσα στο παιδί και τη μητέρα;
Ι.Σ.: Ναι, σίγουρα. Η μητέρα, αλλά και ο πατέρας, εξαιτίας της κρίσης, μένει πια χωρίς δουλειά στο σπίτι και καλείται να επαναδημιουργήσει την οικογένεια. Γίνεται πιο εφευρετικός και δημιουργικός, χαλαρώνει περισσότερο καθώς δεν έχει επαγγελματικές αξιώσεις και τελικά, αν είναι τυχερός, μπορεί να ανακαλύψει από την αρχή το νόημα της ζωής. Από τα πιο ωραία πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου είναι ο χρόνος μου με την Ολυμπία και τον μπαμπά της. Δεν θα είχα αυτή την πολυτέλεια αν είχα κάποια εργασία πλήρους απασχόλησης.

Α.Α.: Παράλληλα διατηρείς και το blog σου στο site. Τι ρόλο παίζει για σένα το blog;
Ι.Σ.:Είναι ένας τρόπος να έρθω κοντά με τον κόσμο που διαβάζει τις Πυγολαμπίδες στο κλουβί. Γενικά είμαι πολύ κλειστός άνθρωπος και δε θα διαβάσει κανείς στο blog μου πολύ προσωπικές ιστορίες, όπως σε Blog τύπου ημερολόγια. Προσπαθώ απλώς μερικές φορές να καταγράφω προσωπικές εμπειρίες με σκοπό να παρακινήσω τον κόσμο να δει την αξία μιας εκδρομής στη φύση, την διασκεδαστική πλευρά της ζωής στην πόλη, την σημασία του παιχνιδιού ή την χαρά του να δημιουργείς κάτι μαζί με το παιδί σου. Όλες οι ιστορίες μου κινούνται γύρω από τον άξονα παιδί – οικογένεια – δημιουργικός χρόνος. Από φέτος, στις “Πυγολαμπίδες” , γράφουν στο blog και κάποιοι άνθρωποι που εκτιμώ πολύ και επέλεξα, ακριβώς γιατί έχουν το ίδιο πάθος και αγάπη για αυτό που κάνουν. Ο καθένας έχει τη δική του θεματική. Και είμαι πολύ χαρούμενη που γίναμε μια μικρή ομάδα.

Α.Α.: Ποια είναι η σχέση σου με το διαδίκτυο και τα social media;
Ι.Σ.: Τρόπος ζωής πια. Αν δεν ήταν αυτά ίσως να ήμουν σε άλλη χώρα τώρα καθώς τίποτα δε με κρατούσε στην Ελλάδα. Η επικοινωνία που έχω με τον κόσμο μέσω του διαδικτύου και των social media με κάνει να νιώθω επιτέλους- ξανά -πολίτης του κόσμου. Και έτσι – ευτυχώς – δε χρειάστηκε να αποχωριστώ τον ελληνικό ήλιο.

Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο της Ιωάννας Σεραφειμίδου