jazz

Την Ξένια την άκουσαν φίλοι να τραγουδάει το καλοκαίρι σε ένα νησί. Εικόνα και ήχος από αλλού βγαλμένα. Έτσι μου είπανε. Σαν τραγουδίστρια μεσοπολεμικής περιόδου με την μπάντα της να συνοδεύει αυτήν και τις εντυπώσεις που έδινε. Ρώτησα λοιπόν και έμαθα. Το συγκρότημα «Πλαστελίνη» δια στόματος Ξένιας Γαργάλη.

Η κουβέντα ξεκίνησε με το αίτημα να λυθεί η απορία μας σχετικά με το ιδιαίτερο όνομα της μπάντας.

Ξένια Γαργάλη: «Δεν μας αρέσει να βάζουμε όρια στις μουσικές. Πολλά κομμάτια μας αρέσει να τα «πειράζουμε» και να τα φέρνουμε στα μέτρα μας, να τα πλάθουμε. Εξ’ ου και η πλαστελίνη. Τα ρεμπέτικα μπορεί να τα κάνουμε funk. Το «Καίγομαι-καίγομαι» του έχουμε δώσει μια πιο σκοτεινή και jazz μορφή».

Η Ξένια αγαπούσε από μικρή τη μουσική. Όλα ξεκίνησαν με τα μαθήματα κιθάρας.

Ξένια Γαργάλη: «Από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού άρχισα να μαθαίνω κιθάρα και στη συνέχεια πήγα στο Ωδείο. Είχα την τύχη να έχω ένα πολύ αγαπημένο δάσκαλο τον Δημήτρη τον Οικονομάκη. Με έκανε να αγαπήσω πάρα πολύ τη μουσική και να τη δω πιο σφαιρικά, να ακούσω πολλά και διαφορετικά πράγματα. Στη συνέχεια όταν τελείωσα το σχολείο, σπούδασα Δημόσια Διοίκηση, και ικανοποίησα έτσι και την κοινωνική απαίτηση του να περάσω στο πανεπιστήμιο. Αλλά εγώ πάντα ονειρευόμουν να κάνω κάτι που να έχει σχέση με τη μουσική. Άρχισα να δουλεύω σε διάφορα μπαράκια, ρεμπετάδικα, έκανα μαθήματα φωνητικής παράλληλα τα οποία και συνεχίζω».

Είχε έρθει η ώρα όμως να συναντηθούν.

Ξένια Γαργάλη: «Εγώ δούλευα ως τραγουδίστρια σε ένα πολύ μικρό μαγαζί στο Θησείο, τραγουδούσα ρεμπέτικα και έντεχνα. Εκεί με άκουσε ο πιανίστας του συγκροτήματος. Εγώ τον άκουσα που έπαιζε σε μια latinμπάντα τους «Ανακόντα», σε ένα μαγαζί στο Γκάζι. Είπαμε να προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό και να συνδυάσουμε πράγματα που εν πρώτοις μπορεί να φαντάζουν ασύνδετα, διαφορετικά, ξένοι κόσμοι και να κάνουμε κάτι φρέσκο και καινούριο. Αρχίσαμε να κάνουμε κάποια liveκαι να παίζουμε διασκευές. Το επόμενο βήμα ήταν να πούμε πως θέλουμε να έχουμε και δικά μας κομμάτια με τη σφραγίδα μας».

Το πρώτο τους cd λοιπόν είναι γεγονός από το περασμένο καλοκαίρι.

Ξένια Γαργάλη: «Το cd βγήκε τον Ιούλιο και η επίσημη παρουσίαση έγινε τον Σεπτέμβριο στον Ιανό. Είναι ένας δίσκος που έχει οκτώ δικά μας κομμάτια, σε μουσική του Περικλή του Μπισκίνη και σε στίχους φίλων μας και δικούς μας. Είναι ένα φρέσκο είδος μουσικής, συνδυάζει την jazz μουσική με τη funk και τα soulακούσματα. Κάναμε ένα πείραμα, ήταν ένα στοίχημα για μας, να μπορέσει να υπάρξει αυτού του είδους η μουσική με ελληνικό στίχο. Μέχρι τώρα οι απόπειρες που έχουν γίνει με ελληνικό στίχο είναι με μουσική swing. Ο αγγλικός στίχος θα ήταν η πλέον αποδεκτή και εύκολη λύση. Τα κομμάτια έχουν ηχογραφηθεί και θα κυκλοφορήσουν και με αγγλικό στίχο».

Δικός τους δίσκος, δική τους και η δισκογραφική εταιρία.

Ξένια Γαργάλη: «Χτυπήσαμε κάποιες πόρτες, όχι πολλές, δεν είχαμε και γνωριμίες που θα μας βοηθούσαν να μας δεχτεί μια δισκογραφική πιο εύκολα. Επιπλέον δύσκολα σήμερα κάποιος επενδύει σε κάτι που δεν το γνωρίζει, χωρίς να έχει τη σιγουριά πως θα του αποφέρει και χρήματα. Έτσι φτιάξαμε μόνοι μας μια δισκογραφική εταιρεία την PexeRecords, ούτως ώστε να μην χρειαστεί να κάνουμε εκπτώσεις είτε μουσικά είτε εικαστικά.Έχουμε κάνει έναν δίσκο που και μουσικά, ενορχηστρωτικά είναι πολύ grande αλλά και το artworkτου είναι πολύ ιδιαίτερο. Δεν νομίζω πως καμία εταιρία θα έμπαινε σε τέτοιο κόστος. Εμείς όμως επειδή ήταν ο πρώτος μας δίσκος και είναι ο τρόπος μας να συστηθούμε στο κοινό θέλαμε να είναι με πολλή αγάπη και μεράκι».

Τώρα θα μιλήσουμε με στίχους.  Στίχους όπως μας είπε δικούς τους και φίλων τους.

Ξένια Γαργάλη: «Με εκφράζει πάρα πολύ ο στίχος «Ό, τι ελπίζω μόνη κερδίζω και τα φτερά μου ανοίγω». Αυτό το κομμάτι είναι μια πρώτη στιχουργική απόπειρα που κάναμε με τον Περικλή. Ο παραπάνω στίχος σε αυτή τη φάση της ζωής μου με εκφράζει απόλυτα. Προσπαθώ ακόμα και μόνη μου γι’ αυτά που θέλω να πετύχω στη ζωή μου και καταφέρνω να ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω.Το «Όλα όσα θέλω είναι εδώ» είναι ένα τραγούδι με μια πολύ χαρούμενη μουσική και όταν άκουσα τους στίχους είπα «Ναι, όλα όσα θέλω είναι εδώ»! Υπάρχει ευχάριστηδιάθεση, κάνουμε πράγματα, δημιουργούμε με ανθρώπους που πιστεύουνε στη δουλειά μας. Οι στίχοι της ΦωτεινήςΛαμπρίδη «Δεν ξέρω αν είναι αυτό αγάπη ή συνήθεια», νομίζω πως όλοι το έχουμε σκεφτεί σε κάποια φάση της ζωής μας. Είσαι τελικά με κάποιον επειδή τον αγαπάς ή απλά επειδή έχεις συνηθίσει και φοβάσαι να αλλάξεις την πραγματικότητά σου και την καθημερινότητά σου;Ο στίχος του Νίκου του Κολλάρου «Τα απωθημένα μπήκαν σε κουτιά». Μιλάει για τον έρωτα. Είναι μεγάλη κουβέντα να μπορείς να βάλεις στην άκρη τα απωθημένα και τον εγωισμό σου. Η «Παράκρουση» της Μεταξίας της Δρογώση είναι κοινωνικό κομμάτι, σκιαγραφεί απόλυτα και την εποχή μας και τον τρόπο της ζωής μας και τα άγχη μας».

Τη ρώτησα που έχει ονειρευτεί και που έχει τοποθετήσει τη μουσική τους και τα τραγούδια τους.

Ξένια Γαργάλη: «Εγώ όταν είχα βρεθεί στην Αγγλία και είχα παρακολουθήσει μια συναυλία στο AlbertHallτο είχα φανταστεί να βρεθώ στη σκηνή αυτή και να τραγουδήσω. Σαν όνειρο».

Μπορούν να γίνουν πραγματικότητα τέτοια όνειρα Ελλήνων καλλιτεχνών;

Ξένια Γαργάλη: «Διάβασα ένα άρθρο με αφορμή τη συναυλία της Zaz στο Λυκαβηττό που αναφερόταν στο αν θαμπορούσε η Ελλάδα να εξάγει μια Ελληνίδα Zaz. Νομίζω πως θα μπορούσαμε κι εμείς σαν χώρα να βρούμε μια φόρμουλα να υποστηριχτούν κάποιοι αξιόλογοι καλλιτέχνες και να κάνουν μια καριέρα πιο ευρωπαϊκή αν όχι παγκόσμια. Είναι πιο πολύ θέμα marketing, δεν είναι ακατόρθωτο».

Ποιους καλλιτέχνες ακούει και θα ήθελε να βρεθεί δίπλα τους;

Ξένια Γαργάλη: «Προφανώς και μου αρέσει η Adeleσαν φωνή, τη θεωρώ μια εξαιρετική περίπτωση, μου αρέσει πάρα πολύ και η Zaz, μου αρέσουν και τα γαλλικά κομμάτια. Μου έχει κάνει αίσθηση η μουσική των «Thievery Corporation», ακούω Μαραβέγια, Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη, Μαρία Παπαγεωργίου,NalyssaGreen. Τρελαίνομαι για PinkMartini, είναι αξιοζήλευτοι. Θεωρώ πως στην Ελλάδα αναδύεται πλέον μια νέα σκηνή. Ακούω Μαρίζα Ρίζου, Μαριέττα Φαφούτη, «Penny and the Swingin Cats» που βγάζουν τώρα το cdτους τώρα.Υπάρχει πάρα πολύ φρέσκο υλικό, φρέσκιες ιδέες, φρέσκα τραγούδια. Είναι καιρός να γυρίσουμε σελίδα και να περάσουμε σε επόμενα κεφάλαια. Υπάρχει πολύ μεγάλη τριβή με όλους τους παλιούς. Σε καμία περίπτωση δεν απαξιώνω μεγάλους όπως την Τσανακλίδου, τη Γαλάνη, την Αρβανιτάκη, την Αλεξίου, αλλά νομίζω πως έχουμε ανάγκη για καινούρια πράγματα».

Τώρα θα μιλήσει η εικόνα.

Ξένια Γαργάλη: «Πάντα φροντίζω πως θα βγω σε ένα live. Κάθε φορά ανάλογα και με το μαγαζί που παίζουμε προσπαθώ να στήνω και μια περσόνα. Δε θα πάω ποτέ να τραγουδήσω σε ένα liveμε το τζην και ένα μπλουζάκι παρότι έτσι είμαι στην καθημερινότητά μου, δεν κυκλοφορώ σαν να έχω βγει από παράσταση θεατρική. Μου αρέσει γιατί νομίζω πως έτσι δίνω και μεγαλύτερη αξία και σε αυτό που κάνουμε, το βλέπω και εγώ η ίδια σαν παράσταση και προετοιμάζομαι γι’ αυτό. Είναι και τα τραγούδια που τραγουδάω. Μπορεί να βάλω και ένα λουλούδι στα μαλλιά μου, ένα φτερό. Μου αρέσει όλη αυτή η διαδικασία, να βαφτώ, να ετοιμαστώ, να φτιάξω τα μαλλιά μου, να περιποιηθώ την εικόνα μου, για να δώσω κάτι ολοκληρωμένο στο κοινό. Θεωρώ πως θα πρέπει και οι πέντε αισθήσεις να ενεργοποιούνται όταν βλέπει κάποιος μια μουσική παράσταση».

Την ρωτώ πώς θα ήταν το  video clip της ζωής της και πως αυτή το έχει φανταστεί.

Ξένια Γαργάλη:  «Μου αρέσουν πολύ τα χρώματα και το φως. Δεν είμαι σκοτεινή και εσωστρεφής. Το φαντάζομαι σε ένα ανοιξιάτικο τοπίο. Σίγουρα μέρα. Λαμπερό. Θα πρωταγωνιστούν οι μουσικοί και φίλοι».

Επόμενος στόχος το πρώτο video-clip για το συγκρότημα, είναι στην αναζήτηση χώρου, μιάς και το το πρώτο cd ειναι γεγονός. Ευχομαι η μουσική του να έχει το φως και τα χρώματα που φαντάζεται η Ξένια.

Ευχαριστούμε πολύ τη φωτογράφο Πέλα Σκινιώτη και το bar A liar man που μας παραχώρησε τον χώρο.

Πατήστε εδώ για να ακούσετε την υπέροχη μουσική τους….