Βράδυ Κυριακής, οι θερμοκρασίες πλέον μειώνονται αισθητά κι η ατμόσφαιρα εμπνέει για να.. κουρνιάσουμε στον καναπέ και να απολαύσουμε μία ταινία στο σπίτι. Απόψε σας έχω μία πρόταση που, αν και φέρει την υπογραφή ενός… αρχιτέκτονα του τρόμου, ξεσηκώνει εντελώς διαφορετικά συναισθήματα!
Ο Paul Edgecomb (Tom Hanks) είναι δεσμοφύλακας κι επικεφαλής της πτέρυγας θανατοποινιτών της φυλακής cold Mountain στη Louisiana εν έτει 1935. Μπορεί να πει κανείς, λοιπόν, πως είναι συνηθισμένος στη θέα παρανοϊκά βίαιων ανθρώπων. Τη διαφορά έρχεται να κάνει ένας νέος κρατούμενος, ο John Coffey (Michael Clark Duncan), ένας έγχρωμος γίγαντας ο οποίος κατηγορείται για το βάναυσο φόνο δύο κοριτσιών. Ωστόσο ο Paul και οι συνεργάτες του, εκτός από τον σαδιστή Percy Wetmore (Doug Hutchinson), δυσκολεύονται να κατανοήσουν πώς αυτός ο γίγαντας με τον ήρεμο τόνο στη φωνή του, που φοβάται το σκοτάδι, προέβη σε μία τόσο αποτρόπαια πράξη. Η κατάσταση αρχίζει να περιπλέκεται όταν ο John αρχίζει σταδιακά να δείχνει πως έχει ένα μυστήριο χάρισμα, το οποίο και θα αλλάξει ζωές…
Το “Πράσινο Μίλι” βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Stephen King, με τον Frank Darabont (“The Shawshank Redemption”, 1994) να υπογράφει σενάριο και σκηνοθεσία.
Γνωρίζουμε όλοι καλά πως ο Stephen King έχει μία ιδιαίτερη έφεση στον τρόμο και πολλές από τις κινηματογραφικές μεταφορές των βιβλίων τους μας… χορταίνουν με scare jumps. Αυτό, όμως, δε συμβαίνει, με το “Πράσινο Μίλι”. Αν και με έντονο το στοιχείο της φαντασίας, η ταινία (και προφανώς το βιβλίο) εμβαθύνει περισσότερο στις ανθρώπινες σχέσεις ενός (τουλάχιστον) καταθλιπτικού περιβάλλοντος. Ο δεσμοφύλακες, με μόνη εξαίρεση του χαρακτήρα του Percy, αντιμετωπίζουν τους κρατούμενους 
με ανθρωπιά, παρά τα εγκλήματά τους. Και μάλιστα επικεντρώνεται στη σχέση ανάμεσα στους λευκούς δεσμοφύλακες και τον έγχρωμο κρατούμενο και μάλιστα σε μία περίοδο της αμερικανικής ιστορίας όπου ένας έγχρωμος θεωρούνταν καλός μόνο ως εργάτης (για να μην πω δούλος), με την πάντα υφέρπουσα ροπή του στο κακό (σημείωση για τον εαυτό μου: να βάλω στο πρόγραμμα το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ “13” της Ava DuVernay για να σας βοηθήσω να αντιληφθείτε τι εννοώ!). Κι ο Darabont μεταδίδει τη συναισθηματική ένταση των προσώπων με μία εξαιρετική σκηνοθετική σκοπιά, δίνοντας στο θεατή μία νέα οπτική του σωστού και του λάθους, της ανθρωπιάς και της αχρειότητας.
Φυσικά, στο τελικό αποτέλεσμα πάντα παίζει ρόλο και το cast μίας ταινίας κι εδώ ο Darabont έπαιξε και… κέρδισε πανηγυρικά. Από τη μία ένας Tom Hanks που μοιάζει πως ο ρόλος του Paul είναι κομμένος και ραμμένος για εκείνον (ο King πάντα ήθελε τον Hanks να υποδυθεί ένα χαρακτήρα του), ενώ ο συμπαθής γίγαντας Michael Clarke Duncan μας άφησε με ένα υπέροχο δείγμα των ικανοτήτων του πριν “φύγει” ξαφνικά το 2012. Ο ρόλος τον οδήγησε εκείνη τη χρονιά στις υποψηφιότητες για Oscar Β’ Ανδρικού Ρόλου, καθώς η ερμηνεία του ως αγαθός John Coffey (“like the drink, only not spelled the same”) ίσως να είναι κι αυτή που τον έφερε στο φως. Χωρίς, ασφαλώς, αυτό να σημαίνει πως παραβλέπουμε τον εξαιρετικό κακό Percy του Doug Hutchinson, τον Delacroix του Michael Jeter ή τον τρελό”Wild Bill” του Sam Rockwell.
Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι καλή διασκέδαση και να απολαύσετε την ταινία όσο κι εγώ… πράγμα που σας το εγγυώμαι!
Πρωταγωνιστούν: Tom Hanks, Michael Clarke Duncan, David Morse, Bonnie Hunt, James Cromwell, Jeffrey DeMunn, Sam Rockwell, Michael Jeter, Barry Pepper, Doug Hutchinson, Patricia Clarkson, Harry Dean Stanton κ.α.
