Ως αφετηρία ας κρατήσουν οι γονείς στο μυαλό τους ότι οι κοινωνικές δεξιότητες και τα πρωτόκολλα διδάσκονται. Ουσιαστικά μιλάμε για δεξιότητες που χρειαζόμαστε όλοι στη ζωή μας προκειμένου να συνυπάρχουμε αρμονικά με τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας. Το ταξίδι της κοινωνικοποίησης ξεκινά μόλις το παιδί αλληλεπιδράσει με άλλα πρόσωπα στη γειτονιά, στο σχολείο, στις κούνιες, στους παιδότοπους ή γενικότερα στις παρέες. Η είσοδος σε μια ομάδα μπορεί να είναι ευκολότερη για κάποια παιδιά απ’ότι για κάποια άλλα. Στόχος είναι να μην υιοθετήσουν τα παιδιά τη στάση χτυπάω ή κλωτσάω, φτύνω κ.α. Τα παιδιά όταν μπαίνουν σε μια ομάδα δεν αρχίζουν να χτυπάνε ή να φωνάζουν αμέσως, αντίθετα μπαίνουν με κάποια συστολή-αίσθημα της ντροπής. Μόλις συμβεί κάτι και θυμώσουν τότε εμφανίζεται ο θυμός και έντονο το αίσθημα της διεκδίκησης. Οι γονείς συστήνεται να προλαβαίνουν το παιδί πριν περάσει σε στάδιο θυμού συζητώντας ότι : «Ξέρω ότι και εσύ θες να ανέβεις στο μονόζυγο αλλά ή Μαρία κάνει τώρα… ετοιμάσου και αμέσως μετά είναι η σειρά σου». Αν επιθυμεί το παιδί, μπορεί να μετρήσει από το 1-10 μέχρι να τελειώσει η Μαρία το μονόζυγο και να έρθει η δική της η σειρά. Η επανάληψη της συγκεκριμένης δραστηριότητας και επεξήγησης είναι εκείνη που θα φέρει θετικά αποτελέσματα στη συμπεριφορά του παιδιού.
[styled_box]«Ο Μάνος χτυπάει τη Δανάη γιατί θέλει το δικό της κομμάτι πλαστελίνης…»!
«Η Νεφέλη τραβά το πόδι της Μαρίας στο μονόζυγο γιατί θέλει να κάνει εκείνη πρώτα…»![/styled_box]
Ο ρόλος του γονέα είναι να βοηθήσει το παιδί να εντοπίσει και να σέβεται τα όρια των υπολοίπων. Πολλές φορές τα παιδιά είναι ιδιαίτερα διαχυτικά και παρορμητικά με αποτέλεσμα να πέφτει το ένα πάνω στο άλλο, να προκαλούνται μικροατυχήματα και κλάματα. Η τιμωρία ή στοχοποίηση τους ενός παιδιού έναντι του άλλου δεν θα αποδώσει στον επιθυμητό βαθμό. Αντίθετα, αν ζητήσετε στα ίδια παιδιά να μπουν στην ομάδα ή στο παιχνίδι με ήρεμο τρόπο λέγοντας: «Ο τρόπος που μπήκατε στην ομάδα ήταν λίγο άγριος και από τους δύο θέλω να πάτε πάλι πίσω και να έρθετε πάλι μαζί αλλά περπατώντας ήρεμα. Αυτός είναι ο νέος τρόπος!» Έτσι κάθε φορά που τα παιδιά μπορεί να είναι πιο επιθετικά τους υπενθυμίζουμε με ήπιο τόνο στη φωνή μας «…σας περιμένω με τον καινούριο τρόπο…». Συνεπώς, και παρατήρηση δεν έγινε, και θετική στάση κράτησε ο γονέας, και αποδυναμώνεται η επιθετική τάση του παιδιού.
Πολύ συχνά τα παιδιά μιλούν ακατάπαυστα χωρίς να περιμένουν τη σειρά τους και πολλές φορές υπάρχουν αντιδράσεις. Το παιδί θα πρέπει να διδαχθεί να σταματά, να ακούει, να κοιτάει κατάματα τον άλλον και να ανοίγει διάλογο με απλές ερωτήσεις. Έτσι θα καταφέρει να εισαχθεί ευκολότερα στην ομάδα. Η συγκεκριμένη τεχνική είναι αρκετά σημαντικό να αρχίσει από το πλαίσιο της οικογένειας και έπειτα να επεκταθεί σε ευρύτερη ομάδα. Αν σε ένα παιδί δεν του επιτρέπεται να μιλάει ελεύθερα στην οικογένειά του γιατί είναι μικρό τότε υπάρχουν υψηλές πιθανότητες αυτό το παιδί να αδυνατεί να επικοινωνήσει στη διευρυμένη ομάδα. Για τα παιδιά που είναι πολύ μικρά και γεμάτα ενέργεια θα πρέπει να μάθουν να σταματούν ελέγχοντας το σώμα τους και να παρατηρούν.
Η τεχνική που εφαρμόζεται από παιδαγωγούς στις μεγάλες ομάδες είναι να επισημαίνεται και να επιβραβεύεται η σωστή στάση του παιδιού και όχι να επισημαίνεται και να τιμωρείται η λάθος. Για παράδειγμα η σωστή προσέγγιση είναι «Μπράβο Ευτύχη! Τόση ώρα πρόσεχες τι έλεγε ο Μάριος…, πήγαινε τώρα αρχηγός για το τρενάκι του κήπου», και όχι «Ευτύχη…καθόλου δεν προσέχεις το Μάριο! Είσαι ανυπόφορος!Θα βγεις τελευταίος διάλλειμα».
Επίσης, τα παιχνίδια ρόλων ενισχύουν την τροποποίηση της συμπεριφοράς του παιδιού. Απαιτούνται μόνο μικρές φιγούρες που αναπαριστούν τα παιδιά και τη συμμετοχή του γονέα για να προωθηθεί η σωστή στάση του παιδιού.
Για να είναι επιτυχημένη η συναναστροφή με τους ομιλήκους θα πρέπει τα παιδιά να μάθουν :
- Να εκφράζουν τα συναισθήματά τους
- Να μοιράζονται τα πράγματά τους
- Να απομακρύνονται όταν κρίνεται απαραίτητο
- Να αλληλεπιδρούν και με μικρότερα παιδιά
- Να παίρνουν το χρόνο τους για να ηρεμήσουν και να αναστοχαστούν.
Κάποιες θετικές εκφράσεις που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μετά την επιτυχημένη αλληλεπίδραση των παιδιών είναι:
- Παιδιά μπράβο σας! Παίξατε με ωραίο τρόπο και συνεργαστήκατε!
- Είμαι πολύ χαρούμενη που μοιραστήκατε τα παιχνίδια σας!
- Χαίρομαι πολύ που ο ένας άκουγε τη γνώμη του άλλου!
- Ενθουσιάστηκα όταν σας είδα ο καθένας να περιμένει τη σειρά του!
- Περιμένω και την επόμενη φορά να κάνετε τόσο ωραίο και προσεκτικό παιχνίδι!
Η γενικότερη επιτυχία στηρίζεται στις επι μέρους επιτυχίες. Εστιάζοντας στα θετικά σημεία της στάσης του παιδιού ενισχύεται και η αυτοπεποίθησή του και αυτό θα το βοηθήσει να αντιμετωπίσει και τις υπόλοιπες κοινωνικές καταστάσεις.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την Εφη Νικολοπούλου, πατήστε εδώ
Σχετικά άρθρα:
–Παιδικό Άγχος και πώς το αντιμετωπίζουμε ως γονείς, από την Έφη Νικολοπούλου
–Τι Σημαίνει Ποιοτικός Χρόνος με το Παιδί μου; από την Έφη Νικολοπούλου
–Τα παιδιά αναζητούν την αυτονομία τους, από την Έφη Νικολοπούλου
