επίσκεψη

από την Φανή Βαγγελάτου, Αναπτυξιακή Λογοθεραπεύτρια * 

Πότε πρέπει να επισκεφτεί ένα παιδί ένα ειδικό λόγου για μια αξιολόγηση; Διαβάστε στο κείμενο που ακολουθεί μερικά από τα συμπτώματα για τα οποία συχνά οι γονείς ρωτούν τους ειδικούς.

1. Το παιδί δεν έχει αναπτύξει λόγο, δεν μπορεί να εκφραστεί και γι’ αυτό συχνά έχει ξεσπάσματα θυμού που εκδηλώνονται με χτυπήματα (στον εαυτό του ή σε άλλους, φωνές κ.α). Η ομιλία σε ορισμένες περιπτώσεις έρχεται αρκετά γρήγορα και όλα τα ξεσπάσματα συμπεριφοράς μειώνονται από τις πρώτες συνεδρίες.
2. Το παιδί έχει λόγο αλλά η ομιλία του δεν γίνεται καταληπτή από τρίτους. Αν πιάνετε τον εαυτό σας να κάνει τον «διερμηνέα» και να εξηγεί σχεδόν πάντα τι λέει το παιδί ώστε να καταλάβει ο συνομιλητής του, η λογοθεραπεία θα βοηθήσει το μικρό σας και στην καθαρότητα και στις κοινωνικές σχέσεις. Αρκετές φορές τα παιδιά που δεν γίνονται κατανοητά δυσκολεύονται στον παιδικό σταθμό και δύσκολα εκφράζουν εκεί τι θέλουν και τι τα ενοχλεί.
3. Το παιδί μιλάει σχετικά καθαρά αλλά το λεξιλόγιό και η σύνταξη δεν είναι αρκετά ανεπτυγμένα. Ορισμένα παιδιά, είτε λόγω περιβάλλοντος είτε λόγω διαφορετικών ρυθμών ανάπτυξης, παρουσιάζουν ελλείμματα σε βασικές έννοιες και δυσκολεύονται στη χρήση ρημάτων, ενικού/πληθυντικού κλπ. Η λογοθεραπεία οργανώνει το παιδί, την οικογένεια και το σχολείο ώστε να καλύψουν τα κενά του παιδιού και να το προετοιμάσουν επαρκώς για το δημοτικό.
4. Το παιδί έχει αναπτύξει επαρκώς το λεξιλόγιό του, κατανοεί, εκφράζεται, συμμετέχει σε ζητήσεις, εκφράζει απορίες και κάνει διαλόγους, αλλά παρουσιάζει σταθερά λάθη στην άρθρωσή του. Μπορεί να λέει το /σ/ ως /θ/ ή αλλιώς, το /ρ/ ως /γ/ ή αλλιώς, να μπερδεύει το /θ/ με το /φ/ και το /δ/ με το /β/ κλπ. Τα λάθη στην άρθρωση δεν διορθώνονται μόνα τους με τον καιρό και καλό είναι να βοηθήσουμε το παιδί να έχει «καθαρίσει» το λόγο του πριν πάει στο δημοτικό.
5. Το παιδί φαίνεται να «κολλάει», δηλαδή να τραυλίζει επαναλαμβάνοντας λέξεις ή συλλαβές ή μοιάζει να «αργεί να ξεκινήσει» την πρόταση/λέξη. Ο τραυλισμός είναι ένα φαινόμενο που μπορεί να παρουσιαστεί και να ξεπεραστεί μόνο του κατά την παιδική ηλικία, ο λογοθεραπευτής όμως είναι αυτός που θα σας ενημερώσει για τη σοβαρότητα και τη συχνότητα εμφάνισής του, καθώς και για τους τρόπους χειρισμού ώστε να μη γίνει μόνιμος.
6. Το παιδί μοιάζει σα «να μην ακούει». Δεν απαντάει στο άκουσμα του ονόματός του καθόλου ή συχνά και αδιαφορεί για τις ομιλίες ή τα παιχνίδια μας γενικά. Μοιάζει σα να «μην καταλαβαίνει» και αποφεύγει να εμπλέκεται με άλλους μεγάλους (εκτός συνήθως από τη μαμά/αυτόν που περνάει περισσότερο χρόνο) ή άλλα παιδάκια.

Ο τελευταίος και πιο σημαντικός λόγος να ζητήσετε τη γνώμη ενός ειδικού θεραπευτή λόγου (λογοθεραπευτής/λογοπεδικός/λογοπαθολόγος), είναι η δική σας ανησυχία! Οι γονείς και οι δάσκαλοι (όσοι περνούν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά) είναι αυτοί που γνωρίζουν καλύτερα πως κάτι μπορεί να συμβαίνει καθώς και αυτοί οι οποίοι θα συμβάλλουν σημαντικά στην πρόοδο και στην ανάπτυξή του. Αν κάτι σας απασχολεί, είναι καλύτερα να ζητήσετε βοήθεια και ας έχετε το φόβο υπερβολής, παρά να το αφήσετε να σας κάνει να αμφιβάλετε συνεχώς για το αν κάνετε καλά που το παραβλέπετε.

Να θυμάστε πως κανένα παιδί δεν είναι ίδιο με άλλο και πως τίποτα δεν είναι πιο αντιεπιστημονικό και αμφίβολο από το να στηριζόμαστε σε παραδείγματα άλλων οικογενειών ή ακόμα και μελών της δικής μας οικογένειας. Η έγκαιρη παρέμβαση είναι πολύ σημαντική για την εύκολη και γρήγορη εξάλειψη των δυσκολιών καθώς και για τη δική μας σιγουριά και ψυχική ηρεμία. Σε περίπτωση σοβαρότερων δυσκολιών, ο λογοθεραπευτής θα σας παραπέμψει στις αρμόδιες δημόσιες διαγνωστικές υπηρεσίες για λεπτομερέστερη διερεύνηση και διεπιστημονική αξιολόγηση.

Περισσότερες πληροφορίες για την Φανή Βαγγελάτου, πατείστε εδώ και στο www.planitis.eu

από τονΛάζαρο Καρανάσιο- Κτηνίατρο

Καθημερινά γίνονται πολλές καμπάνιες από αρμόδιους φορείς που ασχολούνται με κατοικίδια ζώα, οι φιλοζωικοί σύνδεσμοι αγωνίζονται για την περίθαλψη αλλά και την εύρεση ενός υγιούς σπιτιού, οι κτηνίατροι παροτρύνουν με κάθε τρόπο την υιοθεσία ενός αδέσποτου ζώου με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότερο να παρατηρείται στις μέρες μας η τάση να υιοθετούνται αδέσποτα από το δρόμο ή τα αντίστοιχα κυνοκομεία, αντί να αγοράζονται από τα pet-shops ή διάφορα εκτροφεία.

Ένα ζώο που περιφέρεται στο δρόμο ακόμα και αν εκ πρώτης όψεως φαίνεται υγιές και καλοσυνάτο, δεν ξέρουμε τι προβλήματα μπορεί να έχει που να αφορούν είτε στην υγεία του είτε τον ψυχισμό του. Επειδή λοιπόν θα πρέπει να συμβιώσουμε με αυτο το ζώο, απαιτείται να τηρηθουν ορισμένοι κανόνες υγιεινής και να εξεταστούν πολλοί παράμετροι που αφορούν άλλα και εξασφαλίζουν μια ομαλή συνύπαρξη.

Απαραίτητη κρίνεται η επίσκεψη στον κτηνίατρο αμέσως μόλις πάρουμε το αδέσποτο για να γίνει η καθιερωμένη κλινική εξέταση ( ακρόαση καρδιάς- πνευμόνων, οφθαλμοσκόπηση, ωτοσκόπηση, θερμοκρασία, μέτρηση βάρους ) προχωρώντας ταυτόχρονα σε αιματολογικές εξετάσεις για έλεγχο καλααζάρ και ερλιχίωσης. Πρόκειται για δυο πολύ σοβαρές και θανατηφόρες ασθένειες που μεταδίδονται στο σκύλο η πρώτη από το τσίμπημα μολυσμένης σκνίπας και η δεύτερη από μολυσμένο τσιμπούρι. Όταν διαγνωστούν όμως εγκαίρως από τον θεράποντα κτηνίατρο τότε είναι πιο εύκολα αντιμετωπίσιμες και σαφώς δεν θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή του κατοικίδιου.

Ο αποπαρασιτισμός του ζώου είναι ενα δεύτερο ζήτημα, ιδιαίτερα σημαντικό, το οποίο συνιστάται σε δυο διαδικασίες. Θεραπεία και πρόληψη για τα ενδοπαρασιτα, τα οποία είναι εντερικά παράσιτα κ “κατοικούν” στο έντερο του ζώου καθώς επίσης αντιμετώπιση των εξωπαρασιτων, δηλαδή ψύλλους και τσιμπούρια. Και στις δυο κατηγορίες χορηγούνται τα κατάλληλα σκευάσματα τα οποία και συνεχίζει ο ιδιοκτήτης να εφαρμόζει εφ ορου ζωης στο κατοικιδιου του.

Κριτήριο όταν κάποιος θέλει να υιοθετήσει ενα σκυλο ειτε απο το κυνοκομείο είτε απο το δρόμο ειναι και ο παραλληλισμός του χωρου διαβίωσης του ιδιοκτητη με το μέγεθος του σκύλου. Καλο θα ηταν στη ζωη όντος του διαμερίσματος να προτιμήσουμε μικρόσωμους εκπροσώπους, σε αντίθεση με τα μεγαλόσωμα σκυλιά που ζουν άνετα σε κήπους, μεγάλες αυλές ή εξοχικούς χώρους.

Όταν κάποιος υιοθετήσει ένα αδέσποτο καλό θα είναι να γνωρίζει πως υπάρχει περίπτωση να έχει “κακοποιηθεί” στο παρελθόν κουβαλώντας πολλά ψυχικά τραύματα και ιδιαιτερότητες. Ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να είναι δυο φορές απλόχερος στη στοργή και στην αγάπη που θα του δωσει, βοηθώντας το με πολλή υπομονή να ξεπεράσει τυχόντα προβλήματα συμπεριφοράς έτσι ώστε να επανενταχτεί ομαλά στο νέο αυτό βίο.

Τελευταίο προς συζήτηση, αλλά άκρως σημαντικό, αναφέρεται η τοποθέτηση microchip η οποία κρίνεται πλέον αναγκαία έπειτα από την ισχύ αντίστοιχης νομοθεσίας. Η διαδικασία είναι αρκετά εύκολη και συνιστάται στην εμφύτευση του microchip, με μια ειδική σύριγγα, υποδόρια αριστερά του τραχήλου του ζώου. Έπειτα γίνεται η καταγραφή, στον αντίστοιχο κρατικό φορέα, των στοιχείων του ζώου και του ιδιοκτήτη ώστε το ζώο πλέον να χαρακτηριστεί δεσποζόμενο. Βασικό να σημειωθεί πως τα microchip δεν διαθέτουν ενσωματωμένο σύστημα gprs, επομένως το ζώο αν χαθεί ή κλαπεί δεν υπάρχει δυνατότητα στιγμιαίου εντοπισμού.

Το ζώο έχει πλέον τη δική του ταυτότητα και ανήκει νομίμως στον ιδιοκτήτη, οπότε σε περίπτωση απώλειας μπορεί να το αναζητήσει μέσω του αριθμού αυτού. Τέλος η υιοθεσία ενός αδέσποτου είναι μια ώριμη και υπεύθυνη πράξη και τα άτομα που προβαίνουν σε μια ανάλογη διαδικασία πρέπει να είναι σωστά ενημερωμένα και συνειδητοποιημένα διότι η επανεγκατάληψή του χαρακτηρίζεται το λιγότερο ως έγκλημα.

Λάζαρος Καρανάσιος