ιστορία

Μέρκελ, Θάτσερ, Ίντιρα Γκάντι, Ισαβέλλα Περόν και άλλες γυναίκες πολιτικοί που κατέρριψαν το μύθο του “αρσενικού πολέμου, θηλυκής ειρήνης”. Απέδειξαν ότι οι γυναίκες μπορούν να σταθούν στο ύψος τους σε κάθε περίπτωση.

Ίντιρα Πριγιανταρσίνι Γκάντι – इंदिरा प्रियदर्शिनी गांधी (1917 – 1984)

«Δεξί χέρι» του πατέρα της και πρώτου πρωθυπουργού της Ινδίας Τζαβαχαρλάλ Νεχρού, η Γκάντι έμεινε στη ιστορία για πολλούς λόγους.
Η Γκάντι ξεκίνησε την πολιτική καριέρα της το 1959 ως προεδρεύουσα του Κόμματος του Κονγκρέσσου. Το 1964 διορίσθηκε από τον πρωθυπουργό Μπαχαντούρ Σάστρι υπουργός Πληροφοριών και Ραδιοφωνίας.Μετά τον θάνατό του, το 1966, τον διαδέχθηκε στην αρχηγία του κόμματος και την πρωθυπουργία την οποία άσκησε σχεδόν 15 χρόνια . Η πολιτική της βασίσθηκε σε σοσιαλιστικές πρακτικές (π.χ. εθνικοποιήσεις) αλλά με αντικομμουνιστικές ιδέες. Η ίδια υπήρξε ηγετική μορφή του Κινήματος των Αδεσμεύτων. Ωστόσο, στη διακυβέρνηση υπήρξε πραγματικό «γεράκι»… αφού ενίοτε προσέφευγε σε τυφλή βία. Όμως, μπόρεσε πιθανότατα και επικράτησε πολιτικά σε μια πατριαρχική κοινωνία.

Το 1975 το Ανώτατο Δικαστήριο απεφάνθη ότι η εκλογική νίκη της το 1971 ήταν προϊόν βίας και νοθείας. Η Γκάντι κήρυξε την Ινδία σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, φυλακίζοντας πολιτικούς της αντιπάλους, θέτοντας πολλά κόμματα εκτός νόμου και καταργώντας τοπικά κοινοβούλια.
Το 1984 διέταξε τη δολοφονία εκατοντάδων Σιχ που είχαν καταλάβει το Χρυσό Τέμενος στο Αμριτσάρ ζητώντας αυτονομία. Χιλιάδες Σιχ συνελήφθησαν και βασανίσθηκαν ενώ ιεροί τους χώροι βεβηλώθηκαν. Έτσι, στις 31 Οκτωβρίου 1984 εκτελέσθηκε από τις σφαίρες των δύο Σιχ σωματοφυλάκων της.

Γκόλντα Μέιρ – גולדה מאיר (1898 – 1978)

Η ουκρανικής καταγωγής Γκόλντα Μάμποβιτς (Μέιρ) 4^η πρωθυπουργός του Ισραήλ (1969 – 1974) και 3^η στη σειρά γυναίκα πρωθυπουργός στον κόσμο, ανήκει επίσης στην ομάδα των «σκληρών» γυναικών πολιτικών. Όχι τόσο για τη διεξαγωγή ενός πολέμου που της επιβλήθηκε και ως εκ τούτου ήταν «αμυντικός» (Πόλεμος του Γιομ Κιπούρ)…Όσο για τον τρόπο διακυβέρνησης, για το ποσοστό συνυπευθυνότητας για την προσφυγιά των Παλαιστινίων ή για τον «ύποπτο» ρόλο της στη σφαγή των τελευταίων από τον Χουσεϊν της Ιορδανίας («Μαύρος Σεπτέμβρης»).

Όταν το 1946 οι βρετανοί φυλάκισαν τους ηγέτες της εβραϊκής κοινότητας στην Παλαιστίνη ορίσθηκε επικεφαλής του τμήματος της Εβραϊκής Ομοσπονδίας στη θέση του Μοσέ Σαρέτ. Στη συνέχεια, συνέβαλε στη συγκέντρωση χρημάτων από τις ΗΠΑ, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί ο αγώνας της ανεξαρτησίας.
Πριν την ανάληψη της πρωθυπουργίας, η εκ των συνιδρυτών του κράτους του Ισραήλ είχε διατελέσει πρέσβειρα στην ΕΣΣΔ καθώς και υπουργός Εργασίας και Εξωτερικών. Δύο γεγονότα σημάδεψαν την πρωθυπουργία της: Το πρώτο ήταν ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ στις 6.10.1973. Το δεύτερο ήταν η σφαγή του Μονάχου την περίοδο των ολυμπιακών αγώνων του 1972.

Jiang Qing (1914 – 1991)

Η Τσιανγκ Τσινγκ ή «κυρία Μάο» (παντρεύτηκε τον ηγέτη της κινεζικής επανάστασης το 1938) ήταν η «πρώτη κυρία» της κομμουνιστικής Κίνας.Έμεινε στην ιστορία για τη στάση της στην περίοδο της «Πολιτιστικής Επανάστασης» και τη συμμετοχή της στη ριζοσπαστικής «Συμμορία των Τεσσάρων».
Με τον Μάο γνωρίστηκαν πριν την επανάσταση, καθώς στα 23 της είχε παρατήσει την ηθοποιία και εντάχθηκε στο κομμουνιστικό κίνημα. Το 1960 έγινε μέλος του Πολιτικού Γραφείου και στη συνέχεια «νούμερο 2» της Πολιτιστικής Επανάστασης που είχε ξεκινήσει το 1966. Ίδρυσε τη συμμορία των τεσσάρων με τους Τσανγκ Τσουνκιάο, Γιάο Γουενγιουάν και Γουάνγκ Χονγκγουέν.
Σήμερα πιστεύεται πως η Τσιανγκ Τσινγκ «χρησιμοποιήθηκε» από τον ίδιο τον Μάο παρασκηνιακά για να μην χρεωθεί ο «μεγάλος τιμονιέρης» το κόστος του τεράστιου ρίσκου που αναλάμβανε η πολιτιστική επανάσταση (1966 – 1976). Στρατιωτικοί, καλλιτέχνες, διανοούμενοι και κομματικά στελέχη κατηγορήθηκαν ως αντεπαναστάτες. Φοιτητές, αγρότες, μαθητές και εργάτες πήραν την κατάσταση στα χέρια τους.

Η Τσινγκ συνελήφθη το 1976 (ένα μήνα μετά τον θάνατο του Μάο) και κατηγορήθηκε ως αντεπαναστάτρια και για προετοιμασία πραξικοπήματος. Το 1981 -1992 δικάστηκε για εγκλήματα κατά πολιτών. Καταδικάστηκε σε θάνατο, ποινή η οποία μετατράπηκε σε ισόβια. Το 1991 αυτοκτόνησε σε ηλικία 77 ετών μέσα στο νοσοκομείο όπου είχε εισαχθεί για καρκίνο.

Μάργκαρετ Θάτσερ – Margaret Hilda Thatcher (1925-2013)

Η Margaret Thatcher προέρχεται από οικογένεια… Εργατικών!
Σπούδασε στο Όξφορντ χημικός και το 1951 παντρεύτηκε τον Denis Thatcher, έναν διαζευγμένο πλούσιο επιχειρηματία στου οποίου την οικονομική δύναμη χρωστά ως ένα σημείο και τη μετέπειτα πορεία της. Το 1959 εξελέγη στη Βουλή των Κοινοτήτων και τα 1965 ορίστηκε εκπρόσωπος του Συντηρητικού Κόμματος. Πολέμησε έντονα την πολιτική υψηλής φορολογίας των Εργατικών, θεωρώντας την… βήμα «προς τον κομμουνισμό».
Διετέλεσε «σκιώδης» υπουργός Μεταφορών και κατόπιν Παιδείας, πριν τις εκλογές του 1970. Μετά τη νίκη των Συντηρητικών 1970, η Θάτσερ έγινε υπουργός Παιδείας και Επιστήμης στην κυβέρνηση Έντουαρτ Χηθ.

Το 1975 εξελέγη Πρόεδρος του Συντηρητικού Κόμματος και το 1970 οι Συντηρητικοί κέρδισαν στις εκλογές πλειοψηφία 44 εδρών στο Κοινοβούλιο. Η Θάτσερ ακολούθησε σφικτή νομισματική πολιτική, αυξάνοντας τα επιτόκια, προκειμένου να συγκρατήσει τον πληθωρισμό. Το 1982, η Αργεντινή εισέβαλε στα νησιά Μαλβίνας τα οποία κατείχαν οι Άγγλοι από το 1830. Ξεκίνησε έτσι ο λεγόμενος «Πόλεμος των Φώκλαντ» όταν η Μάργκαρετ Θάτσερ αντέδρασε σθεναρά. Έστειλε επιτόπου ναυτική δύναμη για να ανακαταλάβει τα νησιά, επιχείρηση η οποία παρά τη μεγάλη απόσταση, στέφθηκε από επιτυχία.
Το 1983 επανεξελέγη με 42,4%, έναντι 27,6% των Εργατικών. Στη δεύτερη τετραετία της, η Θάτσερ θέλησε να μειώσει τη δύναμη των συνδικάτων και των επαγγελματικών ενώσεων. Η οικονομική της πολιτική σημαδεύτηκε από τη ριζική μείωση του κρατικού παρεμβατισμού, την απελευθέρωση των αγορών, την προώθηση της επιχειρηματικότητας και τις ιδιωτικοποιήσεις.

Dolores Ibárruri Gómez – La «Pasionaria»(1895 – 1989)

Ήταν ηγετική μορφή του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Ισπανία την περίοδο του Εμφυλίου. Μπήκε στο ΚΚ Ισπανίας το 1920 έχοντας από διετίας ήδη επιλέξει το ψευδώνυμο La Pasionaria (άνθος του πάθους). Υπήρξε αντιπρόσωπος της Ισπανίας στην Κομμουνιστική Διεθνή. Έμειναν διάσημες οι ρήσεις της «No pasaran| («Δεν θα περάσουν») για τους φασίστες και «καλύτερα να πεθάνεις όρθιος παρά γονατιστός»).

Σήμερα θεωρείται ηρωίδα της αριστεράς, όμως για ορισμένους αριστερούς (π.χ. Τροτσκιστές) ο τίτλος της δεν θα έπρεπε να είναι «Πασιονάρια» αλλά… «Ασασινάρια» (δολοφόνος).… Μετά τον Εμφύλιο, η Ιμπαρούρι έζησε σε Κίνα, Ελβετία, Κούβα και Γιουγκοσλαβία, ενώ το 1964 βραβεύθηκε με το Λένιν Ειρήνης.Μετά τον θάνατο του Φράνκο επέστρεψε στην Ισπανία και πέθανε 94 ετών το 1989.

Ισαβέλλα Περόν – Marcia Estela Martinez Cargas, Isabel Peron (1931 –1952 )

Η Ισαβέλλα Περόν, πρώην χορεύτρια σε νάιτ κλαμπ, ήταν η τρίτη σύζυγος του προέδρου Χουάν Περόν και πρώτη γυναίκα αρχηγός κράτους στη αμερικανική ήπειρο. Μετά την επιστροφή του Περόν από την εξορία το 1973, έγινε αντιπρόεδρος και μετά τον θάνατό του το 1974, αντιπρόεδρος. Στη σύντομη περίοδο της παντοδυναμίας της, κυβερνούσε με βία και τρομοκρατία κατά των συνδικάτων και των προοδευτικών δυνάμεων της αργεντινής κοινωνίας, ενώ παταγώδης υπήρξε η πολιτική της στην οικονομία. Το σκηνικό αυτό σε συνδυασμό με την διαφθορά που κυριάρχησε αυτά τα 2 χρόνια, επιτάχυνε την επέμβαση των στρατιωτικών στις 24 Μαρτίου 1976. Ανέτρεψαν την Ισαβέλλα Περόν και εγκατέστησαν ένα από τα πλέον αιμοσταγή καθεστώτα στην ιστορία της λατινικής Αμερικής.

Η Περόν βαρύνεται για τις ομάδες θανάτου κατά των συνδικαλιστών και για «εξαφανίσεις» δημοκρατικών πολιτών στη διάρκεια της προεδρίας της την οποία μοιραζόταν με… αστρολόγους και χαρτορίχτρες!

Angela Dorothea (Kasner)Merkel

Γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου 1954 είναι Γερμανίδα πολιτικός (CDU) που ασκεί καθήκοντα καγκελαρίου της Γερμανίας από το 2005 έως και σήμερα.
Είναι η πρώτη γυναίκα καγκελάριος της Γερμανίας από την ίδρυση του Ομοσπονδιακού Κράτους το 1871. Επίσης είναι η πρώτη πρώην πολίτης της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας που υπήρξε ηγέτης της επανενωμένης Γερμανίας. Εξελέγη καγκελάριος για τέταρτη συνεχόμενη φορά στις εκλογές του 2017. 
Το Νοέμβριο του 2007 της απονεμήθηκε το Βραβείο Καρλομάγνος για το έτος 2008. Συμπεριλήφθηκε στη λίστα που εξέδωσε το περιοδικό Time για τα «Πρόσωπα με τη Μεγαλύτερη Επιρροή Παγκοσμίως» για το έτος 2012, ενώ το 2015 ανακηρύχθηκε ως “Πρόσωπο της Χρονιάς” από το ίδιο περιοδικό. Το 2019 το Forbes για 14η συνεχόμενη χρονιά την κατέταξε πρώτη στη λίστα με τις ισχυρότερες γυναίκες του κόσμου.

Πολλοί αναλυτές τη θεωρούν ως την πραγματική αρχηγό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την προσωπικότητα που επηρεάζει όσο καμία άλλη τα πολιτικά πράγματα της ενωμένης Ευρώπης.

Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά». Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης» προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Φτιάχνεται την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου και φοριέται είτε σαν δαχτυλίδι στα δάχτυλα, είτε στον καρπό του χεριού σαν βραχιόλι. Καμιά φορά φοριέται ακόμα και στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ώστε να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του.

“Μάρτη” δεν φορούσαν μόνο οι άνθρωποι. Σε σε κάποιες περιοχές της χώρας κρεμούσαν την κλωστή όλη τη νύχτα στα κλαδιά μιας τριανταφυλλιάς για να χαρίσουν ανθοφορία, ενώ σε άλλες περιοχές την έβαζαν γύρω από τις στάμνες για να προστατέψουν το νερό από τον ήλιο και να το διατηρήσουν κρύο. Σε άλλες περιοχές το φορούσαν μέχρι να φανούν τα πρώτα χελιδόνια, οπότε και το άφηναν πάνω σε τριανταφυλλιές, ώστε να τον πάρουν τα πουλιά για να χτίσουν τη φωλιά τους. Αλλού πάλι το φορούν ως την Ανάσταση, οπότε και το δένουν στις λαμπάδες της Λαμπρής για να καεί μαζί του.

Ο «Μάρτης» ή «Μαρτιά» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο εξαπλωμένο σε όλα τα βαλκάνια, λόγω της υιοθέτησής του από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι και το διατήρησαν. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, επειδή οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων συνήθιζαν να δένουν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.

«ΜΑΡΤΗΣ»

Είναι η συνήθεια να δένουν οι μητέρες στο χέρι ή στο πόδι των παιδιών τον λεγόμενο ένα κορδόνι από λευκό και κόκκινο νήμα, ώστε να τα προφυλάξουν από τις ακτίνες του μαρτιάτικου ήλιου, οι οποίες θεωρούνται πολύ επικίνδυνες. Ο ήλιος το Mάρτιο συνήθως καίει και μαυρίζει τα πρόσωπα των παιδιών. Η μαυρίλα όμως σήμαινε ασχήμια, προπάντων για τα κορίτσια που η παράδοση τα ήθελε άσπρα και ροδομάγουλα: «Οπόχει κόρη ακριβή, το Μάρτη ο ήλιος μη την ιδεί». Για να αποτρέψουν την επίδραση του ήλιου λοιπόν, έφτιαχναν και φορούσαν τον «μάρτη», ώστε να προστατεύσει τα πρόσωπα των παιδιών από τον ήλιο και να μην καούν, δηλαδή μια λινή κλωστή, άσπρη και κόκκινη, στριμμένη.

Συνηθίζεται να φοριέται μέχρι τέλος του μήνα. Ύστερα αφού τον βγάλουν, τον κρεμούν στις τριανταφυλλιές, ώστε να γίνουν τα μάγουλά τους κόκκινα σαν τριαντάφυλλα.

Οι Δρίμες του Μάρτη

Η παράδοση θεωρεί τις Δρίμες ως ημέρες επικίνδυνες. Θεωρούνται ως δαιμονικά όντα που τριγυρίζουν τον κόσμο τις τρεις πρώτες, τις τρεις μεσαίες και τις τρεις τελευταίες μέρες του Μάρτη, για να κάνουν κακό. Πιστεύεται πως ό,τι πλύνεις αυτές τις ημέρες θα λιώσει, όσα ξύλα και να κόψεις θα σαπίσουν, αν λουστείς θα πάθεις κακό. Γι’ αυτό ή αποφεύγουν ολότελα να πλύνουν τις μέρες αυτές ρούχα ή, αν πλύνουν, ρίχνουν στο νερό πέταλο, γιατί το σίδερο, όπως πιστεύεται, είναι γιατρικό και αποτρέπει τα δαιμόνια

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ
Η κατασκευή του “Μάρτη” είναι πολύ απλή. Χρειάζονται μόνο δύο κλωστές κεντήματος, μία κόκκινη και μία άσπρη. Κάνεις από έναν κόμπο στη μία άκρη της καθεμιάς, τη στερεώνεις κάπου με μια καρφίτσα και βάζοντάς την ανάμεσα στις παλάμες σου τη στρίβεις όσο γίνεται περισσότερο. Όταν στριφτεί καλά την κομπιάζεις και απ’ την άλλη άκρη της. Επαναλαμβάνεις με τη δεύτερη κλωστή. Οταν είναι έτοιμες oι στριμμένες τις πιάνεις μαζί -κόκκινη και άσπρη- και τις τεντώνεις. Σε μια στιγμή, τις αφήνεις απ’ τη μια άκρη και μπλέκονται από μόνες τους.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Ο Μάρτης πήρε το όνομα του από το λατινικό όνομα του θεού Άρη (Mars = Άρης). Είναι ο πρώτος μήνας του ρωμαϊκού ημερολογίου και αντιστοιχεί με τον Ελαφηβολιώνα των Αρχαίων Ελλήνων.

Στο Bυζάντιο γιόρταζαν την πρώτη Μαρτίου με σπουδαίες δραστηριότητες. Ο μεγάλος λαογραφος Λουκάτος αναφέρει τα “χελιδονίσματα” που προέρχονται απο την αρχαιότητα. Την Πρώτη Μαρτίου οι μικροί έφτιαχναν ένα ομοίωμα χελιδονιού και τραγουδώντας το ανάλογο τραγούδι πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι για να μαζέψουν αυγά.

ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ
Η λαϊκή φαντασία έδωσε στο Μάρτιο ένα σωρό παρατσούκλια, όπως Ανοιξιάτης (γιατί είναι ο πρώτος μήνας της Άνοιξης), Γδάρτης, Παλουκοκάφτης Κλαψομάρτης, Πεντάγνωμος (για το ευμετάβλητο του καιρού), Βαγγελιώτης (λόγω της γιορτής του Ευαγγελισμού), Φυτευτής, και άλλα δηλωτικά της φυσιογνωμίας του, που έχουν σχέση με ιδιότητες ή πράξεις που του αποδίδονται.

Τα πιο πολλά από αυτά βρίσκονται μέσα στις παραδόσεις και τις παροιμίες που έπλασε ο λαός για να εξηγήσει τις απότομες μεταβολές του καιρού ή τις βαρυχειμωνιές που παρατηρούνται μέσα στο Μάρτη και που πάντα είναι επικίνδυνες για τη γεωργία και την κτηνοτροφία.

«Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκάφτης, τα παλιά παλούκια καίει, τα καινούργια ξεριζώνει». στην οποία και χρωστάει τα παρατσούκλια γδάρτης και παλουκοκάφτης.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ
Το ίδιο φαινόμενο εξηγούν και άλλες παραδόσεις που αναφέρονται στη γυναίκα του Μάρτη.

Κάποτε οι μήνες αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο καθένας βρήκε μια γυναίκα που του άρεσε και την παντρεύτηκε. Ο Μάρτης δε φρόντισε το ζήτημα μόνος του και έβαλε προξενητάδες να του βρούνε μια γυναίκα. Εκείνοι του φέρανε μια κοπέλα η οποία ήταν τυλιγμένη με ένα μαντίλι και του είπαν ότι είναι πολύ όμορφη. Ευκολόπιστος όπως ήταν, την παντρεύτηκε.
Όταν όμως έμειναν μόνοι και έβγαλε το μαντίλι της, τι να δει; Δεν υπήρχε πιο άσχημη στον κόσμο!

Από τότε κάθε φορά που τη θυμόταν άστραφτε, βροντούσε, έβρεχε, έριχνε μπόρες, έκανε παγωνιές. Μόνο όταν ξεχνιόταν μερικές φορές, ηρεμούσε, γαλήνευε κι έκανε καλό καιρό!

Στη Μεσσηνία, λόγου χάρη, λένε ότι η γυναίκα που παντρεύτηκε ο Μάρτης, από μπροστά ήταν πολύ άσχημη, ενώ από πίσω ήταν πολύ όμορφη. Όταν ο Μάρτης τη βλέπει καταπρόσωπο κλαίει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως την κοιτάζει από τις πλάτες ευχαριστιέται και ο καιρός καλοσυνεύει.
Γι’ αυτό λέγεται και η παροιμία: «Ο Μάρτης πότε κλαίει και πότε γελάει».

Σε άλλες περιοχές η παράδοση θέλει το Μάρτη να έχει δύο γυναίκες, τη μια πολύ όμορφη και φτωχή και την άλλη πολύ άσχημη και πλούσια. Ο Μάρτης κοιμάται στη μέση και όταν γυρίζει κατά την άσχημη, κατσουφιάζει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως γυρίζει κατά την όμορφη, χαίρεται και γελάει, και ο καιρός είναι καλός. ζεστός με ήλιο. Τις περισσότερες φορές όμως γυρίζει κατά την άσχημη επειδή αυτή είναι η πλούσια που τρέφει και την φτωχή, την όμορφη.

Πηγή: http://edu.klimaka.gr