Tag

κοινωνία

Women’s Power

Είναι μία έννοια στην οποία πιστεύω πολύ… πιστεύω στη δύναμη της γυναίκας και στις δυνατότητές της. Με μεγάλωσαν έτσι ώστε να βασίζομαι στο χαρακτήρα μου, στις γνώσεις μου, στο «μυαλό» μου (όσο υπάρχει και όσο λειτουργεί) και στην εργατικότητά μου.

Το ίδιο και οι φίλες μου… τις βλέπω να είναι τόσο δυναμικές, ανεξάρτητες, αυτόνομες και να πετυχαίνουν τους στόχους τους.
Λόγω δουλειάς συναντώ καθημερινά, πλέον, νέους ανθρώπους, κυρίως γυναίκες, που αποφασίζουν να κάνουν κάτι δικό τους, κάτι διαφορετικό. Γυναίκες δυναμικές, που η καθεμία στον τομέα της, καθημερινά κάνει αυτό που αγαπάει και είναι πραγματικά καλές στη δουλειά τους! Κι όχι μόνο στο επάγγελμά τους, αλλά και ως σύντροφοι, μαμάδες, αδελφές, κόρες. Η γυναίκα έχει πολλούς ρόλους και είμαι τυχερή που περιστοιχίζομαι από “κορίτσαρους” που τα καταφέρνουν μια χαρά και στο τέλος της ημέρας, κοιμούνται με ήσυχη της συνείδησής τους ότι ήταν σωστές. Κυρίως απέναντι στον εαυτό τους

Με τις φίλες μου, κάθε φορά που συναντιόμαστε, πέρα από τα κακώς κείμενα των ημερών που σχολιάζουμε, μιλάμε ιδιαίτερα για τη γυναίκα, ως οντότητα, ως μητέρα, ως επιχειρηματία ως σύμβολο δύναμης. Οι περισσότερες από αυτές είναι από τις «ιδεαλίστριες» που πιστεύουν ότι αν ενώσουμε τα «μυαλά» μας μπορούμε να καταφέρουμε πολλά, να εκμεταλλευτούμε αυτή την κρίση, που θέλουμε δε θέλουμε ζούμε μέσα σε αυτή, και να κάνουμε κάτι όμορφο… αλλά, όπως κι εγώ, «τρωγόμαστε» στο να πάμε μπροστά και να το παλέψουμε.

Μπορώ να σας αναφέρω δεκάδες ονόματα όπως η Μαρία, η Χάρις, η Λένα, η Έλενα, η Μυρτώ, η Γιώτα, η Νάντια, η Πέπη, η σούπερ-Ευγενία, η Ολυμπία, η Εύη, η Αντιγόνη, η Νατάσσα, η Χριστίνα, η Δανάη κλπ κλπ που παλεύουν με τους “δαίμονες” της καθημερινότητάς τους ή γράφουν γράφουν καθημερινά στα site /blogs, δικά τους ή άλλων και προσπαθούν να κάνουν τη ζωή μας καλύτερη… η καθεμία με τον δικό τους τρόπο. Να μην ξεχνάμε και όλες τις νέες κοπέλες που επίσης ψάχνουν, ψάχνουν και αγωνίζονται για τον εαυτό τους ή για κάποιους άλλους και δεν φαίνεται πουθενά το όνομά τους και η δουλειά τους….

Οκ, δεν ξεχνάμε και τις γυναίκες που είτε λόγω επιλογής είτε λόγω συνθηκών είναι στο σπίτι και μεγαλώνουν τα παιδιά τους, που τις έχουν ανάγκη… γιατί κι αυτές κάνουν τον δικό τους καθημερινό «αγώνα» για να τα προλάβουν όλα και να λειτουργεί σωστά η οικογένεια…

Όπως και να ‘χει το «ενωμένες ποτέ νικημένες» θα έπρεπε να ισχύει περισσότερο από ποτέ και να στηρίζουμε η μία την άλλη και να μην φοβόμαστε να βοηθήσουμε… (ειδικά αυτό το τελευταίο!!!)

Χθες είχα μία συζήτηση κι έλεγα ότι δεν είχα έμπνευση το τελευταίο διάστημα να γράψω τίποτα προσωπικό… και να που η Κική μου έδωσε το κίνητρο! Kiss…

Περιμένουμε τις δικές σας ιστορίες….Εμείς το μόνο που θέλουμε από εσάς είναι να μιλάτε για εμάς….
Να μπαίνει κόσμος να μας διαβάζει και να μας στέλνει ιδέες για νέες έρευνες και ιστορίες!
Πείτε μας ποιόν θέλετε να γνωρίσετε καλύτερα, ποιες συνταγές θέλετε να μάθετε, ποια μυστικά ομορφιάς
θέλετε να σας αποκαλύψουμε, για ποια δίαιτα χρειάζεστε πληροφορίες και ποιόν τομέα της ψυχολογίας θέλετε να αναλύσουμε!

Μην ξεχνάτε ότι πρόκειται για το δικό σας site!

Υ.Γ1. Μπορείτε να μας γράφετε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας, αλλά και τις δικές σας ιστορίες στο προσωπικό μου mail katerina_manta@hotmail.com

Επίσης μπορείτε να μας ακολουθείτε στους λογαριασμούς μας στα social media:

twitter : @k-maggr,
instagram ως @thekmagazine
facebook: k-mag.gr στο http://www.facebook.com/kmaggr

Ευχαριστώ πολύ πολύ την Πέπη Νικολοπούλου, από το Aliceonboard.com για την όμορφη φωτογραφία.

16/11/2017 0 comment

ΕΡΕΥΝΕΣ

World Economic Forum: Οι πιο ασφαλείς χώρες του πλανήτη

Για πολλές δε θα το πιστεύετε…

Σας απασχολεί το θέμα της ασφάλειας, όταν επιλέγετε κάποια χώρα του εξωτερικού για τις διακοπές σας; Έχετε στα σχέδιά σας μία μελλοντική μετακόμιση εκτός Ελλάδας; Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ασφάλεια μιας χώρας παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στις παραπάνω αλλά και σε πολλές ακόμα περιπτώσεις, με αποτέλεσμα να καθίσταται αναγκαίο να γνωρίζουμε πού μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια και που πρέπει να βρισκόμαστε σε μεγαλύτερη επιφυλακή.

Το δύσκολο έργο της λίστας με τις φιναλίστ ανατέθηκε στο WEF (World Economic Forum), το οποίο και έκανε γνωστά στο κοινό τα αποτελέσματα μέσω της Αναφοράς Ανταγωνιστικότητας Ταξιδιού και Τουρισμού που λαμβάνει χώρα κάθε δύο χρόνια.

Η τελευταία αναφορά (2016-2017) δίνει τα σκήπτρα στη Φινλανδία ως ασφαλέστερη χώρα του κόσμου ενώ την ακολουθούν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Ισλανδία, που ολοκληρώνουν το Top 3. Η Αγγλία κατέχει μόλις την 78^η θέση, κοντά στη Ζιμπάμπουε, τη Σαουδική Αραβία και τη Νικαράγουα, με τις Ηνωμένες Πολιτείες να κάνουν ακόμα μεγαλύτερη «βουτιά» στο νούμερο 84.Η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται στις θέσεις 52 και 53 αντίστοιχα.

Αυτή είναι η λίστα με τις 20 πιο ασφαλείς χώρες στον κόσμο, σύμφωνα με το WEF:

Φινλανδία
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα
Ισλανδία
Ομάν
Χονγκ Κονγκ
Σιγκαπούρη
Νορβηγία
Ελβετία
Ρουάντα
Κατάρ
Λουξεμβούργο
Πορτογαλία
Νέα Ζηλανδία
Αυστρία
Εσθονία
Σουηδία
Σλοβενία
Ισπανία
Ολλανδία
Μαρόκο

«Τα αποτελέσματα βασίστηκαν στο κόστος του κοινού εγκλήματος και της βίας, όπως επίσης και της τρομοκρατίας και στο βαθμό που οι δυνάμεις της αστυνομίας μπορούν να είναι αξιόπιστες για να παρέχουν προστασία από το έγκλημα», σημειώνει η Αναφορά.

02/05/2017 0 comment

PSYCHO & SEX

Οι γυναίκες “αντράκια”!

Έτος 2017. Ανδροκρατούμενη εποχή. Όχι πληθυσμιακά αλλά επί της ουσίας. Σεξισμός πάντα και παντού. Τίποτα το υπερβολικό δεν έχει θέση στο σήμερα. Η κοινωνία μας επιβάλλει να μην είμαστε πολύ ανδροπρεπείς γιατί θα χάσουμε τη θηλυκότητά μας. Να μην είμαστε πολύ ναζιάρες, γιατί κανείς δεν θα μας λάβει σοβαρά υπόψη. Να μην ντυνόμαστε προκλητικά γιατί θα μας περάσουν για πρόστυχες. Ούτε όμως και πολύ συντηρητικά, γιατί θα μας θεωρήσουν εκτός τόπου και χρόνου. Πολλές οι ισορροπίες που πρέπει να κρατηθούν, δεν βρίσκετε;

Οι γυναίκες “αντράκια”, όμως δεν είναι κάποιος αστικός μύθος, ούτε ανήκουν στη σφαίρα της φαντασία, σαν τους μονόκερους. Υπάρχουν για να μπορούν να δείξουν πως είναι εδώ, και καλό θα ήταν να τους μοιάσουμε. Αυτές οι γυναίκες, μπορούν να γελάσουν σαν μικρά παιδιά και να τσακωθούν σαν αγόρια στις αλάνες. Μπορούν να φορέσουν πότε φόρμες και πότε δωδεκάποντα και να είναι εξίσου πανέμορφες.

Είναι εκείνες που θα μπορέσουν να σταθούν πλάι σε έναν άντρα, γιατί θα καταφέρουν να διαβάσουν την ψυχή του, και να αποδεχθούν τον αιώνιο κανόνα. Πως οι άντρες μετά τα 15 παίρνουν απλώς μπόι. Και τους αγαπάμε γι’αυτόν ακριβώς το λόγο.

Γιατί εκείνοι μπορούν και χαρίζουν στιγμές αιώνιας νιότης, στην τόσο καλά και προσεχτικά υπολογισμένη γυναικεία καθημερινότητα.

Που σκαλώνει όμως το πράγμα, και δεν μπορούμε να είμαστε όλες έτσι; Μα φυσικά στο αυτονόητο. Στο ότι είναι δύσκολο. Γιατί για να γίνεις “γυναίκα-αντράκι”, πρέπει να μάθεις να φέρεσαι και να συμπεριφέρεσαι. Να μπορείς να μεταμορφωθείς, σαν άλλος χαμαιλέοντας, σε ό,τι προστάζει η κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Πρέπει να ξέρεις να είσαι φίλος. Από εκείνους που δεν χρυσώνουν χάπια και δεν χαϊδεύουν αυτιά, αλλά μιλάνε ντόμπρα και σταράτα και ξέρεις πως είναι φίλοι για μια ζωή. Είναι εκείνοι που μπορείς να τους πάρεις τηλέφωνο στις τρεις τα ξημερώματα και θα διακτινιστούν να βρεθούν δίπλα σου. Είναι οι γυναίκες εκείνες, που τους αρέσουν τα λόγια τα σταράτα, τα ξεκάθαρα ή αλλιώς τα «αντρίκια».

Οι γυναίκες που μπορούν να φερθούν σαν άντρες, όταν αυτό θεωρηθεί σκόπιμο, είναι εκείνες που θα υπερασπιστούν το δίκιο τους και που θα τσαλακωθούν για τα όνειρα και τους στόχους τους. Ξέρουν να βγαίνουν μπροστά και να υπερασπίζονται τους δικούς τους ανθρώπους. Και πίστεψέ με έχουν πολλούς. Είναι και εκείνες όμως, που θα αναγνωρίσουν τα λάθη τους και θα ζητήσουν συγγνώμη. Με μια έννοια τόσο βαθιά και ειλικρινή, που δεν θα σου αφήσουν άλλο περιθώριο από το να τη δεχτείς.

Βρείτε μια τέτοια γυναίκα και κάντε την είδωλο. Ή κατά την trendy ονομασία, influencer…

21/04/2017 0 comment

ΕΡΕΥΝΕΣ

Η Γυναίκα μέσα από την Ιστορία και τις θρησκείες

Ένας καταπιεσμένος άνθρωπος έχει και διαλυμένη ψυχολογία. Κουβαλάει φοβίες, έχει άγχος, και ζει την καθημερινότητα του μέσα στην κατάθλιψη. Οι γυναίκες σαν φύλο και όχι σαν άτομα βίωναν (και σε πολλά μέρη της γης συνεχίζουν να βιώνουν) τέτοιες ανεπίτρεπτες καταστάσεις για χιλιάδες χρόνια. Φανταστείτε το λίγο… Χιλιάδες χρόνια…

Ας δούμε όμως πως αντιμετωπίζονταν οι γυναίκες από τα βάθη της αρχαιότητας μέχρι σήμερα.

– Ο Αριστοτέλης, έβλεπε τη γυναίκα, όχι σαν …γυναίκα, αλλά σαν έναν «λειψό άνδρα»

– Ο Φρόυντ, επικεντρώνει τη γυναικεία σεξουαλικότητα στην επιθυμία του… πέους που λείπει από τις γυναίκες

– Στην μεσαιωνική Ιαπωνία, οι γυναίκες απαγορεύονταν να ανέβουν στο ιερό βουνό Φούτζι Γιάμα, για να μην το μολύνουν.Επίσης, όσες γυναίκες για Χ λόγους δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά, ο περίγυρος τους, τις προέτρεπε να αυτοκτονήσουν.

– Στη Βαβυλώνα, μας λέει ο Ηρόδοτος, κάθε νεαρή γυναίκα έπρεπε μια φορά το χρόνο, να συνουσιαστεί με έναν ξένο άνδρα, άσχετα εάν το επιθυμούσε ή όχι, μέσα στον ναό της Αφροδίτης, εισπράττοντας το ανάλογο αντίτιμο.

– Ο Πυθαγόρας δίδασκε πως τα κακά στοιχεία του κόσμου είναι τρία: «το χάος, το σκότος και η γυναίκα»

– Ο Πλάτωνας ανέφερε χαρακτηριστικά στους «Νόμους» : «Οι άνδρες είναι προφανώς ανώτεροι από τις γυναίκες και τα παιδιά»

– Ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά», αποφαίνεται: «ο άνδρας, έχει τη θέση του αφέντη και η γυναίκα του, τη θέση του εξαρτημένου»

– Στη ρήση του Απολλόδωρου, ο Δημοσθένης αναφέρεται πιο ξεκάθαρα: «Τις εταίρες τις έχουμε για την ηδονή, τις παλλακίδες για να μας περιποιούνται το σώμα και τις συζύγους για την τεκνοποίηση».

– Στην Αθηναϊκή Δημοκρατία, του Περικλέους, οι γυναίκες δεν συμμετείχαν στις διαδικασίες του Δήμου. Η Δημοκρατία ήταν υπόθεση καθαρά ανδρική. Μια μητέρα δεν είχε δικαίωμα να κληροδοτήσει περιουσιακά της στοιχεία σε άλλα πρόσωπα. Μια γυναίκα δεν αναφερόταν με το όνομα της, αλλά με το όνομα του πλησιέστερου αρσενικού συγγενή της.

– Και οι αιώνες περνούσαν και φτάσαμε στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, όπου τα πράγματα καλυτέρευσαν – κατά κάποιο τρόπο- .Για παράδειγμα μια ελεύθερη γυναίκα μπορούσε πλέον να υπαχθεί σε καθεστώς νομικής ανεξαρτησίας και δεν ήταν υποχρεωμένη να κηδεμονεύεται από κάποιον άνδρα… αρκεί να είχε γεννήσει 3 παιδιά!!

– Εκτός από όλα αυτά υπάρχουν και οι θρησκείες σαν μέσον καταπίεσης της γυναίκας, των γυναικείων «θέλω» και της γυναικείας ψυχολογίας. Για παράδειγμα στην Παλαιά Διαθήκη. Στο «Δευτερονόμιο» αναφέρεται ότι: αν μια νεαρή γυναίκα δεν βρεθεί παρθένα, από τον γαμπρό της, εκείνος είχε το δικαίωμα να την λιθοβολήσει μέχρι θανάτου: «λιθοβολήσουσιν αυτήν εν λίθοις και αποθανείται». Ισονομία και ισότητα παρατηρείται στο «Λευιτικό»: Εάν μια γυναίκα συλληφθεί να απατά τον άνδρα της, τότε λιθοβολείται μέχρι θανάτου και εκείνη και ο εραστής της.

Γυναίκες του Ισλάμ

– Και φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην άλλη μονοθεϊστική θρησκεία, μετά τον Εβραϊσμό, το Ισλάμ. Μπορεί (θεωρητικά πάντα) ο Μωάμεθ, να θεσμοθέτησε πρωτοποριακά, τα δικαιώματα των γυναικών, όπως η ιδιοκτησία, η προίκα, η μόρφωση, η μη θανάτωση των θηλυκών βρεφών, η δυνατότητα του διαζυγίου, κ.α, η γυναίκα όμως που απατούσε τον άνδρα της προβλέπεται να θανατωθεί μαζί με τον εραστή της, πάλι δια λιθοβολισμού. Το Κοράνι προβλέπει επίσης πως ο βιαστής μιας γυναίκας, θα πρέπει να θανατώνεται. Βέβαια, αυτό πολύ σπάνια συμβαίνει. Για να είμαστε ακριβείς, πριν από λίγο καιρό στο Αφγανιστάν θανατώθηκε το θύμα (δηλαδή η γυναίκα) και όχι ο θύτης και βιαστής της. Αλλά είπαμε, άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη.

– Το ίδιο συμβαίνει και στην τρίτη Μονοθεϊστική θρησκεία, τον Χριστιανισμό. Μπορεί ο Ιησούς, στην ακολουθία του να είχε και γυναίκες (κάτι πρωτοποριακό για εκείνη την εποχή), και να δίδασκε για αγάπη και ισότητα ανάμεσα στα δυο φύλα, οι μετέπειτα κήρυκες όμως, κυρίως στη Δύση, διακρίνονταν από ένα είδος μισογυνισμού.

– Για παράδειγμα ο Ιερός Αυγουστίνος: «η θηλυκότητα που αποπνέει το σώμα μιας γυναίκας, αποτελεί εμπόδιο για την ανάπτυξη του πνεύματος της. Άρα είναι εκ γενετής κατώτερες»

– Θωμάς Ακινάτης: «Ο Θεός, έσφαλε δημιουργώντας τη γυναίκα, με αποτέλεσμα να εμφανισθεί ένα υποδεέστερο ον»

– Δεν πρέπει να ξεχνάμε τις χιλιάδες γυναίκες που κάηκαν στην πυρά από την Ιερά Εξέταση κατά το μεσαίωνα και έπειτα, με την κατηγορία ότι ήταν μάγισσες και ερωμένες του Σατανά, απλά επειδή μπορεί να είχαν μια ελιά στο κορμί τους, ή να ήταν εξαιρετικά όμορφες, ή να ήταν διανοητικά καθυστερημένες, ή… ή… ή…

Η γυναικεία καταπίεση συνεχίζει να υπάρχει και σήμερα. Αγγίζει μέχρι και τα όρια της δολοφονίας, σε κάποιες χώρες για λόγους όπως η τιμή, η φυλή ή η οικογένεια. Θύτες τις περισσότερες φορές είναι οι σύζυγοι, οι γιοί, οι αδελφοί μιας γυναίκας.

Πηγή: http://www.iatropedia.gr

08/03/2017 0 comment

ΣΧΕΣΕΙΣ

Γιατί οι 25αρηδες προτιμούν τις 40άρες….

Αυτό το άρθρο μπορεί να ξενίσει μερικούς και μερικές, αλλά είναι για να δώσει ελπίδα σε όλους… Πρώτον γιατί αν είστε κοντά στα 40, θα συνειδητοποιήσετε ότι η “μπογιά” σας περνάει ακόμα και μάλιστα, είστε στα καλύτερά σας! Αν είστε 25χρονη, επίσης είναι ενθαρρυντικό, γιατί θα δείτε ότι η ζωή συνεχίζεται και μετά τα 35 που -βάσει των δεδομένων της ελληνικής κοινωνίας- θα μπορούσατε να θεωρηθείτε γεροντοκόρη. όμως ο έρωτας δεν κοιτάει ηλικία!

Τώρα αν είστε άνδρας κοντά στα 25-30, είναι ό,τι καλύτερο γιατί μπορείτε να “παίξετε” σε πολύ διευρυμένο target group! Είμαι μια σύγχρονη γυναίκα, μαμά από τα 34 μου και παντρεμένη με άνδρα 4 χρόνια μικρότερό μου… Παλαιότερα με κορόιδευαν, τώρα όμως πολλές φίλες μου καταλαβαίνουν πόσο πιο εύκολη είναι η ζωή με έστω ελάχιστα νεότερο άνδρα!

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή!

Η Έρευνα….
Τον τελευταίο καιρό, υπάρχει μία εντονότερη τάση των ανδρών να στρέφονται σε μεγαλύτερες ηλικιακά γυναίκες, με τη διαφορά μάλιστα να μην περιορίζεται στα λίγα έτη, αλλά να εκτείνεται σε βάθος δεκαετίας και βάλε. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Μεγάλη Βρετανία, σε δείγμα 1500 ζευγαριών, όπου το ένα μέλος ήταν μεταξύ 22 και 27 ετών, το ποσοστό των αγοριών που ήταν σε σχέση με μεγαλύτερες τους από δεκαετία και πάνω κυρίες έφτανε το 22%, ενώ αντίστροφα, μόλις το 4% των κοριτσιών είχαν σχέση με 40ρηδες.

Πού οφείλεται ωστόσο η σχετική στροφή μας προς τις πιο ώριμες γυναίκες;
Νομίζω ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από απαξιωτικές εξηγήσεις τύπου «εμ βέβαια, σιγά μην σου κάτσει κάποια της ηλικίας σου» και «για να της τα τρώνε και να κάθονται γίνονται όλα αυτά» ….Καθώς τέτοιου είδους φράσεις, υποτιμούν αυτον που τις λέει.. Μάλιστα προσδίδουν έλλειψη αντικειμενικότητας και αποδεικνύουν πόσο είναι “εμποτισμένοι” από την προκατάληψη και-γιατί όχι τη ζήλια;- κριτήρια.

Οι λόγοι….

Οι 40ρες είναι πιο έμπειρες. Και εννοώ σε όλους του τομείς. Τόσο στο κρεβάτι, όπου μπορούν να σε διδάξουν πράγματα, και σίγουρα δεν θα κάθονται σαν την Παγωμένη Νεράιδα να περιμένουν τη νεκρανάσταση, αλλά αντιθέτως θα σε κάνουν αν το ευχαριστηθείς και εσύ, όσο και γενικά στη ζωή τους, γεγονός που τις κάνει πιο γεμάτες, με λιγότερες παράλογες απαιτήσεις, και επιπλέον λιγότερη γκρίνια, καβγάδες για ασήμαντους λόγους. Κάποιοι θα πουν ότι το ίδιο ισχύει και για τις παντρεμένες γυναίκες που αποφασίζουν να “διευρύνουν” τους ορίζοντες τους, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα! Το πιο βασικό σε αυτό το σημείο είναι ότι ο καθένας ξέρει τι θέλει στη σχέση και δεν πικραίνεται από χαζο-καβγάδες!

Με την εμπειρία έρχεται και η ωριμότητα. Η οποία αυτόματα σημαίνει μικρότερη ανασφάλεια, λιγότερος έλεγχος και υστερικά τηλεφωνήματα και sms για ραπόρτο κάθε κίνησης μας ανά μισάωρο. Γνωρίζουν πότε πρέπει να κάνουν πίσω και πότε να μην μιλήσουν, και αντιστρόφως, όταν έχουν το δίκιο με το μέρος τους, γνωρίζουν πώς να διεκδικήσουν με και τελικά να το κερδίσουν. Δεν πρόκειται να κάνουν σαν υστερικά κοριτσάκια, καθώς γνωρίζουν πολύ καλά ότι τέτοιες παιδιάστικες συμπεριφορές, με μαθηματική ακρίβεια καταστρέφουν και δεν φτιάχνουν μία σχέση…

Μία μεγαλύτερη γυναίκα έχει τη δυνατότητα να καθοδηγήσει και να συμβουλέψει ένα νεότερο και σε σοβαρά θέματα, εκτός σχέσης. Γιατί είναι απαλλαγμένη από τα κόμπλεξ και τις μικρότητες, που πολύ συχνά οδηγούν σε συμβουλές άμεσα συνυφασμένες με το τι βολεύει την ίδια και όχι το αγόρι της, σε αντίθεση από ένα 25χρονο κορίτσι. Επιπλέον, έχουν περισσότερο τη διάθεση και την ψυχική δύναμη να σταθούν και να στηρίξουν έναν άνδρα σε μία δύσκολη στιγμή έμπρακτα, όχι με λόγια και τίποτα άλλο.

Δεν πρήζουν για γάμους και τα συναφή. Ευρισκόμενες σε μία κρίσιμη ηλικία, συνήθως είναι συνειδητοποιημένες και πάντως εν γνώσει του ότι, εφόσον επέλεξαν έναν άντρα περίπου 15 χρόνια νεώτερο τους, δεν πρόκειται να τον στριμώξουν σε μία γωνία για επισημοποίηση της σχέσης τους. Γιατί πολύ απλά δεν έχουν εκ των προτέρων αυτή την απαίτηση. Όσες θέλουν να αποκτήσουν παιδί και να κάνουν οικογένεια, στρέφονται ασφαλώς προς ωριμότερους άνδρες αυτής της ηλικίας, που έχουν συναφείς επιθυμίες και επιδιώξεις, και τα καταφέρνουν μία χαρά. Σαφέστατα και υπάρχει η δέσμευση ανάμεσα στους δύο ανθρώπους, αλλά σε πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο και με εκ των προτέρων διαμορφωμένα “όρια”. Τα οποία κανένα μέρος, και πρωτίστως αυτές, δεν είναι πρόθυμες να ξεπεράσουν.
Είναι ρεαλίστριες και ξέρουν τι θέλουν. Έχοντας περάσει την ηλικία, όπου έχουν κάνει ό,τι επιθυμούσαν, έχοντας ζήσει έντονα τις δύο προηγούμενες δεκαετίες της ζωής τους, οι 40ρες είναι τα πιο κατασταλαγμένα άτομα (τουλάχιστον θεωρητικά, στην πλειοψηφία), που επιλέγοντας να συνάψουν σχέση με έναν 25αρη, γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τι θέλουν, τι επιδιώκουν από τη σχέση αυτή, και πώς θα το αποκτήσουν από τον συγκεκριμένο άνθρωπο.

Κρίνοντας από το γεγονός ότι ολοένα και περισσότερα νέα παιδιά έλκονται από τα επιχειρήματα και τα “θέλω” των μεγαλύτερων γυναικών , τότε μάλλον κάτι καλύτερο ξέρουν, από τις κατά πολύ νεώτερες τους γυναίκες. Ή έστω, κάνουν κάτι καλύτερα…Κάτι ήξερε ο Ashton Kutcher που πέρασε τόσα χρόνια με τη Demi Moore! (Άσχετο αν χώρισαν, έζησαν για κάποιο διάστημα ευτυχισμένοι!)

http://www.youtube.com/watch?v=xiYRurC-TUE

Υ.Γ. Αφορμή και βάση για το παραπάνω κείμενο, υπήρξε ένα αντίστοιχο εδώ

21/10/2015 0 comment

ΕΡΕΥΝΕΣ

Ιστορία και θρησκείες μιλούν για τη Γυναίκα….

Ας δούμε όμως πως αντιμετωπίζονταν οι γυναίκες από τα βάθη της αρχαιότητας μέχρι σήμερα.

– Ο Αριστοτέλης, έβλεπε τη γυναίκα, όχι σαν …γυναίκα, αλλά σαν έναν «λειψό άνδρα»

– Ο Πυθαγόρας δίδασκε πως τα κακά στοιχεία του κόσμου είναι τρία: «το χάος, το σκότος και η γυναίκα»

Πηγή: http://www.iatropedia.gr

08/03/2015 0 comment

PSYCHO & SEX

Γεννημένος σε ένα ξένο σώμα… διαταραχή φύλου, από τη Μαρία Μάρκου

Βιολογικά το γυναικείο φύλο χαρακτηρίζεται από ένα ζευγάρι χρωμοσωμάτων Χ (ΧΧ) ενώ το ανδρικό από τον συνδυασμό ενός χρωμοσώματος Χ και ενός Υ (ΧΥ). Παρά την προκαθορισμένη βιολογική δομή όμως, επιδημιολογικά 1 άνδρας στους 100.000 και 1 γυναίκα στις 30.000, πάσχουν από την διαταραχή ταυτότητας φύλου. Σύμφωνα με αυτήν, το διεμφυλικό άτομο αισθάνεται έντονη δυσφορία για το φύλο του και επιθυμεί την ένταξή του στο αντίθετο. Αυτό επιτυγχάνεται είτε μέσω της ορμονοθεραπείας (λήψη τεστοστερόνης ή οιστρογόνων αντίστοιχα) είτε με μια εγχείρηση αλλαγής φύλου. Είναι σημαντική η διαφοροποίησή της από την ομοφυλοφιλία η οποία αποτελεί απλώς τη σεξουαλική προτίμηση προς το ίδιο φύλο χωρίς να συνοδεύεται από την αίσθηση του ανήκειν σε ένα ξένο σώμα.

Συνοπτικά, στα παιδιά εκδηλώνεται συνήθως με αποστροφή για τα γεννητικά τους όργανα: έτσι τα αγόρια εκφράζουν αηδία για το πέος και τους όρχεις και επιθυμούν τη εξαφάνισή τους ενώ τα κορίτσια απορρίπτουν την καθιστή θέση ούρησης, ισχυρίζονται ότι έχουν ή θα αποκτήσουν πέος, δεν επιθυμούν να αναπτύξουν στήθος και να εμφανιστεί η έμμηνος ρύση. Και στα δύο φύλα υπάρχει έντονη αποφυγή ή απορριψη των κοινωνικών ρόλων του φύλου τους που αφορούν την ενδυμασία και τα παιχνίδια.

Τα κυριότερα συμπτώματα που αφορούν τους εφήβους και τους ενήλικες είναι:

σταθερή επιθυμία να ανήκει στο άλλο φύλο
επιθυμία να ζει ή να αντιμετωπίζεται ως άτομο του άλλου φύλου
πεποίθηση ότι έχει τα τυπικά χαρακτηριστικά και αντιδράσεις του αντίθετου φύλου
πεποίθηση ότι γεννήθηκε με λάθος φύλο
ενασχόληση με τα πρωτογενή ή δευτερογενή χαρακτηριστικά του φύλου ώστε να τροποποιηθούν τα σωματικά χαρακτηριστικά του
έντονη δυσφορία ή μείωση της επαγγελματικής, κοινωνικής ή άλλης σημαντικής λειτουργικότητας του ατόμου

Η παρενδυσία (ενδυμασία με ρούχα του αντίθετου φύλου) αποτελεί μια συχνή συμπεριφορά στους άνδρες διεμφυλικούς σε μια προσπάθεια ικανοποίησης της επιθυμίας τους να ανήκουν στο φύλο της προτίμησής τους. Συχνά αυτό δεν είναι αρκετό, έτσι το άτομο προχωρά στη σωματική του προσαρμογή στο φύλο της αρεσκείας του.

Η ορμονοθεραπεία αποτελεί τη συνηθέστερη επιλογή παρά τους σοβαρούς κινδύνους που επιφυλάσσει (π.χ. καρκίνος). Η εγχείρηση αλλαγής φύλου αποτελεί κι αυτή μια δυνατότητα αλλά – όπως έχει συμβεί σε αρκετές περιπτώσεις – είναι καθοριστική και σε περίπτωση που το άτομο το μετανοιώσει δεν υπάρχει η δυνατότητα επαναφοράς στην αρχική βιολογική κατάσταση. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο ένας χρόνος ψυχοθεραπείας πριν την εγχείρηση (παράλληλα με ορμονοθεραπεία) κατά την οποία αφενός διερευνάται αν η επιθυμία είναι αποτέλεσμα άλλων ψυχικών παθήσεων (με συνηθέστερη τη σχιζοφρένεια) , αφετέρου προετοιμάζεται το άτομο για την επερχόμενη σημαντική αλλαγή. Μαρτυρίες όμως ατόμων που άλλαξαν το φύλο τους, αναφέρουν ότι η ψυχολογική εργασία που γίνεται είναι επιφανής και τυπική και ότι η εγχείρηση αυτή δεν θα έπρεπε να γίνεται έτσι κι αλλιώς.

Εκτός από τα παραπάνω, άλλη δυσκολία είναι η οικονομική μιας και πρόκειται για “θεραπείες” υψηλού κόστους που φυσικά το άτομο οφείλει να καλύψει μόνο του. Επίσης, παρά την σωματική αλλαγή, στην ορμονοθεραπεία το άτομο δεν έχει το νομικό δικαίωμα να αλλάξει τα προσωπικά του στοιχεία (όνομο, φύλο) αν δεν έχει υποστεί ιατρικό επαναπροσδιορισμό φύλου. Ακόμη όμως κι αν προβεί τελικά σε εγχείρηση στερείται άλλων δικαιωμάτων όπως της σύναψης γάμου.

Κλείνοντας, η αίσθηση του ανήκειν σε λάθος σώμα μπορεί να είναι αποπνικτική. Δοκιμάστε να φορέσετε ρούχα που δεν σας αρέσουν, δεν σαν πηγαίνουν και δεν ταιριάζουν με την περίσταση.

Η αμηχανία και η δυσφορία που μπορεί να νιώσετε είναι ένα απειροελάχιστο δείγμα της αίσθησης του εαυτού για ένα διεμφυλικό άτομο. Το να αισθάνεσαι άβολα εγκλωβισμένος στο σώμα σου σε απομακρύνει από την αποδοχή και συνεπώς την αγάπη προς τον εαυτό σου. Οι συνέπειες αυτού είναι ποικίλες: θλίψη, απογοήτευση, θυμός, άγχος κλπ. Τα αποτελέσματα ποικίλουν επίσης: κατάθλιψη, αγχωτικές διαταραχές, εξαρτήσεις από ουσίες κι αλκοόλ κ.ά.

Η βάση όμως είναι κοινή: μη πραγμάτωση του ιδανικού εαυτού. Για να φτάσει λοιπόν κανείς να επιλέξει την σωματική του τροποποίηση σίγουρα έχει περάσει από πολλές δύσκολες στιγμές και καταστάσεις. Όταν καταλήξει στην απόφαση, η ευτυχία φαίνεται να είναι πάλι μακριά: είναι γεγονός ότι τα διεμφυλικά άτομα αντιμετωπίζουν έντονα την περιθωριοποίηση και την κοινωνική απομόνωση. Σε αυτό μπορεί να δώσει ένα χέρι βοηθείας το οικογενειακό περιβάλλον και οι διαπροσωπικές σχέσεις του διεμφυλικού ατόμου μέσω της αποδοχής και της υποστήριξής του. Κάτι που είναι απαραίτητο να συμβαίνει καθώς ένα σοβαρό πρόβλημα που ταλανίζει τα διεμφυλικά άτομα είναι το υψηλό ποσοστό αυτοκτονιών.

Περισσότερες πληροφορίες για την Μαρία Μάρκου, πατήστε εδώ

Περισσότερα άρθρα από την ψυχολόγο μας, Μαρία Μάρκου:

–Σοβαρή νόσος: Οικογένεια & παθόντες, από την Μαρία Μάρκου

–Ομοφυλοφιλία… μία ιστορία από τα παλιά!, από τη Μαρία Μάρκου
–Νέα γυναίκα και single mom, από την Μαρία Μάρκου
–Μαμά 45 ετών και..άνω, από τη Μαρία Μάρκου
–Κρίσεις πανικού; Don’t panic!,από την Μαρία Μάρκου

06/02/2015 1 comment

PSYCHO & SEX

Ομοφυλοφιλία… μία ιστορία από τα παλιά!, από τη Μαρία Μάρκου

Η εξασφάλιση της συνέχειας κάθε είδους – συνεπώς και του ανθρώπινου – στηρίζεται στη σεξουαλική επαφή μεταξύ αρσενικών και θηλυκών με στόχο την αναπαραγωγή. Παραταύτα, η σεξουαλική έλξη κι επαφή με άτομα του ίδιου φύλου είναι υπαρκτή και γνωστή από την αρχή της ιστορίας της ανθρωπότητας και το 1869 πρωτοχρησιμοποιήθηκε ο όρος “ομοφυλοφιλία” για την περιγραφή αυτής της σεξουαλικής έκφρασης. Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι η περιγραφή της κοινωνικής αντιμετώπισης τούτης της σεξουαλικότητας. Έχει ενδιαφέρον μια ματιά στην ιστορική αναδρομή.

Έχουν γραφτεί πολλά για την ομοφυλοφιλία στην αρχαιότητα. Παρά τις αντιτιθέμενες απόψεις, το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι υπήρχε. Στην αρχαία Ελλάδα μάλιστα για να περιγράψουν τον άνδρα ομοφυλόφιλο που συμπεριφερόταν ως γυναίκα, χρησιμοποιούσαν την λέξη “κίναιδος”, δηλαδή ο κινών την αιδώ (όπου αιδώ σημαίνει ντροπή). Η συνέπεια τούτης της επιλογής ήταν η στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων και ο αποκλεισμός από τα δημόσια αξιώματα. Σε περίπτωση δε, όπου ο “κίναιδος” έκρυβε τη σεξουαλική του προτίμηση και την ασκούσε κρυφά έχοντας συμμετοχή στα κοινά χωρίς να στερείται των δικαιωμάτων του, τότε η ποινή ήταν αυστηρότατη καθώς η πολιτεία των θανάτωνε. Είναι σημαντική η διευκρίνηση για το δίπολο “εραστή” κι “ερωμένου” που χαρακτήριζε τον παιδαγωγό με τον μαθητή του. Οι λέξεις αυτές, έχοντας τότε άλλη κοινωνική σημασία και συμβολισμό, αποδίδονταν για να εκφράσουν την μακροχρόνια φιλία και τον σεβασμό μεταξύ του άνδρα παιδαγωγού και του νεαρού μαθητή, αποκλείοντας αυστηρά την σεξουαλική επαφή μεταξύ των δύο. Αν μάλιστα προέκυπτε κάτι τέτοιο, τότε ο πατέρας του αγοριού εθεωρείτο προαγωγός και κατηγορείτο ως “άτιμος” αφού δεν προστάτευσε την τιμή της οικογένειάς του.

Στην αρχαία Ρώμη, οι ιστορικές πηγές διίστανται καθώς διανοητές όπως ο Κάτων αναφέρουν ότι η ομοφυλοφιλία αποτελούσε διαστροφή των ηθών, ενώ άλλοι όπως ο συγγραφέας Λουκιανός, αναφέρουν ότι οι ετεροφυλόφιλες σχέσεις καλύπτουν τις βασικές ανάγκες ενώ ο έρωτας μεταξύ ανδρών, όντας μη αναγκαίος, εκφράζει την πολιτισμική ανωτερότητα. Παρά τις αντιθέσεις, οι ιστορικοί αναφέρουν ότι μέχρι το τέλος της ρωμαϊκής περιόδου, η ομοφυλοφιλία ήταν αποδεκτή.

Στην Βυζαντινή αυτοκρατορία, ο Ιουστινιανός (482 – 565 μ.Χ.) επιβάλλει την ποινή θανάτου για όλες τις μορφές ομοφυλόφιλης συμπεριφοράς. Τον 13ο αιώνα, στον δυτικό μεσαίωνα, χρησιμοποιείται ο όρος “σοδομισμός” με την Ιερά Εξέταση να ρίχνει στην πυρά τους “σοδομιστές” ενώ τους καταδίωκε σκληρά, καθώς η θρησκευτική εξουσία καλλιεργούσε τον φόβο της οργής του θεού τιμωρώντας με δεινά όλη την κοινωνία.

Όπως ήδη αναφέρθηκε, το 1869, ο Ούγγρος συγγραφέας Κάρολι Μαρία Κερτμπένι εισάγει τον όρο “ομοφυλοφιλία” αντί του “σοδομισμού”. Στον Μεσοπόλεμο, ευρωπαϊκές πόλεις όπως το Λονδίνο, το Βερολίνο και το Παρίσι αναδεικνύονται ως πρωτεύουσες της γκέι δραστηριότητας μέσω σημαντικών προσωπικοτήτων που εμφανίζονται στις τέχνες και τα γράμματα. Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Χίτλερ στέλνει τους γκέι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ενώ στην ΕΣΣΔ, από το 1934 κι έπειτα η ομοφυλοφιλία ποινικοποιείται.

Κατά την δεκαετία του 1960, οι ομοφυλόφιλοι άνδρες και γυναίκες αρχίζουν να διεκδικούν το δικαίωμα στη σεξουαλική επιλογή. Έπειτα από ένα μακρύ πέρασμα κατηγοριοποίησης της ομοφυλοφιλίας ως ψυχιατρική διαταραχή και σεξουαλική παρέκκλιση – με διάφορες ατυχείς προσπάθειες αποθεραπείας της μάλιστα -, σταμάτησε να θεωρείται αρρώστια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας μόλις το 1992.

Δεν γίνεται να γίνει λόγος για την κοινωνική αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας χωρίς την αναφορά στη νόσο του AIDS. Είναι γνωστό, ότι καθώς οι πρώτοι ασθενείς ήταν γκέι, κατηγορήθηκαν σφοδρά την δεκαετία του 1980 και θεωρήθηκαν υπαίτιοι. Ευτυχώς, η επιστημονική έρευνα τους απενεχοποίησε καθώς η γέννηση του ιού αποδόθηκε σε εργαστηριακό λάθος ή σε κτηνοβασία. Είναι γεγονός όμως ότι η μετάδοση σεξουαλικών νοσημάτων ταλανίζει την γκέι κοινότητα και η περιθωριοποίησή της δεν βοηθά ούτε την πρόληψη ούτε την αντιμετώπισή τους.

Όπως διαφαίνεται από την ιστορική αναδρομή, η ομοφυλοφιλία έχει υποστεί σκληρή καταδίωξη με αυστηρότατες συνέπειες ανά τους αιώνες. Στον χώρο της ψυχολογίας, υποστηρίζεται ότι η αποδοχή αυτής της σεξουαλικής ταυτότητας, αποτελεί μία από τις δυσκολότερες πτυχές, μιας και το άτομο πιέζεται αλλά και στιγματίζεται κοινωνικά εξαιτίας της. Τα τινά τούτης της κοινωνικής καταστολής είναι δύο: το άτομο είτε καταπιέζεται, αρνούμενο την επιθυμία του με αποτέλεσμα την δυστυχία και την πιθανή νοσηρότητα με αγχωτικές ή καταθλιπτικές διαταραχές, Είτε αποδέχεται την ταυτότητά του και αντιμετωπίζει την κοινωνική δυσμένεια. Δυσμένεια που ακόμη και στη σύγχρονη εποχή μπορεί να φτάσει ενίοτε στα άκρα: βλέπε ρατσισμό και ομοφοβία. Η τελευταία ορίζεται ως η φοβία (σε σημείο παθολογίας) με την αποστροφή και τις διακρίσεις κατά της ομοφυλοφιλίας και σε βάρος των γκέι.

Στις μέρες μας, η κοινωνική στάση απέναντι στους γκέι φαίνεται να είναι μπερδεμένη. Ούτε απαγορεύεται αλλά ούτε είναι ακριβώς ανεκτή. Από τη μία, συχνά καλλιεργείται η ομοφυλόφιλη τάση από το lifestyle, από την άλλη η κοινωνία σε πολλές περιπτώσεις αρνείται να παραχωρήσει/ αναγνωρίσει περαιτέρω δικαιώματα πλην της ύπαρξής τους, βλέπε γάμο και υιοθεσία τέκνου. Επίσης, όσο η κοινωνία περιθωριοποιεί τους γκέι άλλο τόσο και οι ίδιοι στεγανοποιούνται στην κλειστή ομάδα τους. Με την εξασφάλιση του είδους δεδομένη μέσω του σύγχρονου υπερπληθυσμού, και με νομικά δικαιώματα όμως όπως το συμφωνητικό συμβίωσης έναντι του γάμου, το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί χρειάζεται τούτη η αμφίπλευρη κατηγοριοποίηση στις μέρες μας που συχνά φτάνει στην υπερβολή τόσο εκ των έσω όσο κι από έξω. Είναι σημαντικό να τονισθεί όμως ότι η κοινωνική μας δράση και συμμετοχή βασίζεται από τις κοινωνικές μας πράξεις και δραστηριότητες και όχι από την σεξουαλικότητά μας και τον τρόπο που την εκφράζουμε αλλά τον τρόπο που την διαφυλάσσουμε.

*Ακολουθεί το ποίημα του Όσκαρ Ουάιλντ, Η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντινγκ (1898), η οποία περιγράφει τις κακουχίες της φυλακής όπου κλείστηκε ο μεγάλος συγγραφέας εξαιτίας της ομοφυλοφιλίας του, που αποτελούσε ποινικό αδίκημα τότε στην Αγγλία: εδώ

Περισσότερες πληροφορίες για την Μαρία Μάρκου, πατήστε εδώ

Περισσότερα άρθρα από την ψυχολόγο μας, Μαρία Μάρκου:

–Νέα γυναίκα και single mom, από την Μαρία Μάρκου
–Μαμά 45 ετών και..άνω, από τη Μαρία Μάρκου
–Κρίσεις πανικού; Don’t panic!,από την Μαρία Μάρκου
–Εφηβεία και σεξουαλικότητα, από τη Μαρία Μάρκου

11/12/2014 4 Σχόλια