Tag:

σεβασμός

First, Love yourself…

Ο Έρωτας, η αγάπη για τον σύντροφο μας είναι ένα υπέροχο συναίσθημα. Και οι άνθρωποι που το έχουν νιώσει ή/και το νιώθουν καθημερινά είναι πραγματικά τυχεροί που το ζουν.

Δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεις το “άλλο σου μισό” (ακόμα κι αν τελικά δεν διαρκεί “για πάντα”) και να αισθάνεσαι ότι μπορείς να μοιραστείς την καθημερινότητά σου, τις εύκολες και δύσκολες στιγμές, τους προβληματισμούς σου, τις χαρές σου… κι ακόμα περισσότερο να καταφέρεις να φτιάξεις μία οικογένεια.

Προερχόμενη από μία αγαπημένη οικογένεια (με γονείς που είναι σχεδόν 45 χρόνια μαζί) κι έχοντας δοκιμάσει το κοινωνικά αποδεκτό μοντέλο οικογένειας … πιστεύω ακράδαντα ότι είναι θέμα τύχης και πολύ σκληρής δουλειάς το να πετύχει η συμβίωση μεταξύ δύο ενηλίκων.

Οι σχέσεις, στις οποίες εμπλέκονται συναισθήματα όπως η αγάπη, ο εγωισμός, ο έρωτας, το πάθος… χρειάζεται πολλή υπομονή και γερά νεύρα. Είναι πολλές οι όμορφες στιγμές που δίνουν δυνατές συγκινήσεις, αλλά μπορεί να υπάρξουν στιγμές που η η κούραση της καθημερινότητας, ο εγωισμός, οι διαφορετικές συνθήκες που έχει μεγαλώσει ο καθένας, τα προσωπικά “θεματάκια” που κουβαλά ο καθένας μας… μπορούν να χαλάσουν την ειδυλλιακή ατμόσφαιρα και να τα διαλύσουν όλα.

Και τι μας σώζει σε αυτές τις περιπτώσεις; Και πάλι η αγάπη και ο σεβασμός που νιώθουμε για τον σύντροφό μας και κυρίως για τον εαυτό μας. Όταν ξέρουμε τι αξίζουμε και φερόμαστε καλά στον εαυτό μας, κάνουμε πιο σωστές επιλογές συντρόφων… που ακόμα κι αν είναι τελείως διαφορετικοί από εμάς σε κάποια επίπεδα, οι βασικές αρχές είναι αυτές που μας ενώνουν και μας κάνουν να … σεβόμαστε ο ένας τον άλλον.

Όταν σέβεσαι τον εαυτό σου, τον αγαπάς και τον φροντίζεις λίγο περισσότερο. Τον προσέχεις, τον προφυλάσσεις από τις “κακοτοπιές” κι έτσι έχεις μάθει πώς να του φέρεσαι σωστά…

Δεν εννοώ να είσαι υπερόπτης και να πιστεύεις ότι είσαι καλύτερος από τους άλλους. Αντιθέτως γνωρίζοντας ποιος/ ποια είσαι, ξέρεις τα δυνατά σου σημεία, τις αδυναμίες σου και λειτουργείς βάσει αυτών. Οπότε όταν μπαίνεις στην διαδικασία της ουσιαστικής/ αποκλειστικής ερωτικής/συναισθηματικής σχέσης με κάποιον, μπορείς να σεβαστείς και τις αδυναμίες του. Γιατί ξέρεις ότι δεν είσαι τέλειος… και είσαι διατεθημένος να κάνεις και τις υποχωρήσεις σου, όπως και να διεκδικήσεις -με τον σωστό τρόπο- και τον χώρο σου στην σχέση.

Ποιο είναι το μυστικό μιας επιτυχημένης σχέσης; Δεν το ξέρω… αλλά βλέποντας γύρω μου αγαπημένα ζευγάρια που αντέχουν στον χρόνο, νομίζω ότι είναι ο σεβασμός στις ανάγκες και στις ιδιαιτερότητες του ενός προς τον άλλον. Αλλά αυτό γίνεται μόνο αν αγαπάς τον εαυτό σου και τον σέβεσαι εσύ πρώτα. Αυτό είναι που πρέπει να παλέψουμε… για να είναι κάθε μέρα Valentine’s Day!

Υ.Γ. Αγαπήστε τον εαυτό σας και θα είναι πολύ πιο εύκολο να αγαπήσετε και τους γύρω σας. Κι αν ακόμα δεν έχετε βρεί τον “έρωτα της ζωής” σας, δεν πειράζει… μπορεί να τον βρείτε φέτος ή του χρόνου… Ανοίξτε τα μάτια σας… την καρδιά σας και να είστε έτοιμοι για νέες γνωριμίες! Κλεισμένοι στο σπίτι και αν είστε αφοσιωμένοι μόνο στην δουλειά σας, δεν θα έρθει να σας “χτυπήσει την πόρτα”. Και σίγουρα δεν θα είναι σε άσπρο άλογο. Μπορεί να έρχεται με τα πόδια… και γι αυτό να έχει καθυστερήσει λίγο! Θα έρθει όταν θα είστε έτοιμοι…

14/02/2019 0 comment

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Μαθαίνοντας να είμαστε ευγνώμονες (Pt. II)

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Πριν λίγες μέρες μιλήσαμε για τη σημασία του αισθήματος της ευγνωμοσύνης και γνωρίσαμε πέντε τρόπους για να μάθουμε να εκτιμούμε όσα έχουμε. Σήμερα γνωρίζουμε ακόμη πέντε τρόπους ώστε η καλλιέργεια κι η οικειοποίηση του αισθήματος να εδραιωθεί ακόμη περισσότερο και να γίνει τρόπος ζωής.

01 Αποφεύγουμε τον πειρασμό της σύγκρισης. Κακά τα ψέματα, πάντα θα βρίσκεται κάποιος πιο πλούσιος, πιο επιτυχημένος, πιο…, πιο…, πιο… Η σύγκρισή, όμως, θα μας κάνει μόνο να νιώσουμε υποτιμητικά για τον εαυτό μας, ενώ στην πραγματικότητα θα έπρεπε να έχουμε αυτοπεποίθηση και να χαιρόμαστε για όσα έχουμε, είτε αυτά είναι “λίγα” και “μικρά” είτε όχι.

02 Προσέχουμε τι λέμε. Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν αυτό που λέει ο Coelho: “αν θες κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις”. Όσο μεταφυσικό κι αν ακούγεται αυτό το διάσημο απόφθεγμα, έχει τη βάση του. Έχετε παρατηρήσει πως όταν φοβάστε για κάποια πιθανή εξέλιξη και την “μελετάτε” συνεχώς με ανησυχία, τελικά αυτή έρχεται; Για να αποφύγουμε κάτι τέτοιο, λοιπόν, φροντίζουμε να προσθέσουμε στο λεξιλόγιό μας και στις σκέψεις μας θετικότητα και προοπτική.

03 Εκτιμούμε όσα έχουμε ΤΩΡΑ. Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι εκείνοι που απολαμβάνουν κι εκτιμούν όσα ήδη έχουν. Καθώς όλα ξεκινούν από το μυαλό, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως όσα έχουμε είναι άφθονα – δεν έχει καμία σημασία αν είναι απλά ή όχι, από τη στιγμή που μας κάνουν ευτυχισμένους. Έτσι μόνο μπορούμε να τα απολαύσουμε και (φυσικά) να νιώσουμε ευγνωμοσύνη γι’ αυτά.

04 Αναγνωρίζουμε το παρελθόν, αλλά μαθαίνουμε να προχωράμε. Κανείς δε λέει πως πρέπει να αγνοούμε το παρελθόν, αλλά αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να ζούμε σε αυτό. Αντίθετα, όσα έγιναν στο παρελθόν πρέπει να γίνονται βάσεις πάνω στις οποίες χτίζουμε τη ζωή μας από εδώ και πέρα. Όλα είναι μαθήματα σε αυτή τη ζωή και ακόμη και γι’ αυτά πρέπει να είμαστε ευγνώμονες. Άλλωστε, το λέει κι ο γερο-Ραφίκι!

05 Προσφέρουμε και στους άλλους βελτιώνοντας τη ζωή τους. Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από το να γνωρίζει κανείς πως συνέβαλλε στο να επηρεάσει θετικά στο μέγιστο δυνατό βαθμό τη ζωή κάποιων (ίσως) λιγότερων τυχερών. Εκτός του ότι ο εθελοντισμός κι η προσφορά γενικότερα μας κάνουν να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας, επιπλέον μας βοηθούν να αντιληφθούμε την πραγματική αξία όσων ήδη έχουμε και, βεβαίως, να τα εκτιμήσουμε.

Για να μπορέσουμε να κατακτήσουμε νέους στόχους είναι βασικό να μάθουμε να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για όσα ήδη έχουμε κι όσα ήδη πετύχαμε. Ας κάνουμε, λοιπόν, το αίσθημα αυτό εργαλείο για να προχωρήσουμε στη ζωή μας με υπομονή κι επιμονή.

05/04/2018 1 comment

ΑΠΟΨΕΙΣ

Οι «κανονικοί» και οι άλλοι, από τη Ρούλα Καρακούση

written by The K-magazine

Όλα ξεκίνησαν από τη διαφήμιση γνωστής αλυσίδας καταστημάτων παιχνιδιών που κάνει λόγο για τη χαρά της δημοκρατίας προβάλλοντας ένα ετερόφυλο και ένα ομόφυλο ζευγάρι να ψωνίζουν και να συνυπάρχουν αρμονικά. Η κουβέντα κατευθύνθηκε στους γάμους μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών και την υιοθεσία παιδιών από αυτά και βρήκε τοίχο στον Νόμο που ψηφίστηκε πρόσφατα και στην χώρα μας για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου.

Πρόκειται για διαφορετικά μεταξύ τους θέματα με έναν κοινό και σοβαρό παρανομαστή: τη διαφορετικότητα και πόσο έτοιμοι είμαστε να την δεχτούμε. Υπάρχει η επιλογή στο να δεχτούμε ή όχι την διαφορετικότητα; Υπάρχει η επιλογή να δεχτούμε ή όχι την πραγματικότητα;

Το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ και των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, όπως και η δυνατότητα αλλαγής ταυτότητας φύλου από την ηλικία των 15 ετών αποτελούν πλέον νόμους και του δικού μας ευρωπαϊκού κράτους. Λογικά σειρά έχει ο γάμος μεταξύ ομοφυλόφιλων και η υιοθεσία παιδιών από αυτούς.

Οι περισσότεροι παρακολουθούμε από μακριά τις εικόνες στα θεωρεία της Βουλής και όσους χειροκροτούν τα δικαιώματα που μόλις τους δόθηκαν.

Νομίζω πως ακόμα και οι βουλευτές που τους έδωσαν με την ψήφο τους τα δικαιώματα αυτά, μακριά τους είναι. Από μακριά τους παρακολουθούν. Το ότι ορισμένοι από αυτούς αναγκάστηκαν να συμμορφωθούν με ευρωπαϊκές οδηγίες δε σημαίνει απαραίτητα πως ήταν και απόλυτα σύμφωνοι. Το γεγονός ότι συμμορφώνεσαι με μια πραγματικότητα και σου στρέφουν το κεφάλι για να την δεις δεν σημαίνει πως θες και να την αντικρίσεις. Απλά δεν μπορείς πια να την αγνοήσεις. Όλα αυτά όμως απέχουν πολύ από το να την κατανοήσεις. Οι άνθρωποι της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας υπήρχαν πάντα ανάμεσά μας απλά τώρα ζητάνε να ζήσουν ανάμεσά μας. Και στα τυπικά αργά ή γρήγορα θα έχουν τα δικαιώματα που ζητούν και για τα οποία παλεύουν. Είναι ικανοί όμως οι νόμοι να αλλάξουν νοοτροπίες;

«Μπορούν να κάνουν ότι θέλουν τελικά όλοι στο κρεβάτι τους –σαφέστατα και ναι-, μπορούν να διαλέγουν ότι φύλο θέλουν –και με το νόμο πλέον- αλλά να μην μας το περνάνε όλο αυτό σαν κανονικό». «Να μην μας περνάνε τέτοια πρότυπα, να μην μας τους δείχνουν όλους αυτούς γιατί βλέπουν και μικρά παιδιά». Αυτές είναι αντιδράσεις πολύ συνηθισμένες. Δεν έχουν δηλαδή θέση ούτε στις διαφημίσεις, ούτε στα μαγαζιά, ούτε στα σπίτια μας;

Η αλήθεια είναι μάλλον πως κι εμείς οι «κανονικοί» κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και προσπαθούμε να κρύψουμε και τους άλλους τους «μη κανονικούς». Και μας σοκάρει το γεγονός πώς αυτοί δεν θέλουν πια να κρύβονται. Και ανακαλύπτουμε πως πρόκειται για μια συγκάλυψη η οποία συνέφερε μόνο εμάς τους «κανονικούς». Συγκινήθηκα που τους έβλεπα να κλαίνε και να αγκαλιάζονται. Πόσο να τα περίμεναν όλα αυτά; Πόσο να πάλεψαν για όλα όσα εμείς οι «κανονικοί» έχουμε αυτονόητα; Πόσο να πάλεψαν να αποδεχτούν οι ίδιοι πάνω απ’ όλα τη διαφορετικότητά τους; Κάτι που όλοι οι υπόλοιποι «κανονικοί» -θεωρητικά τουλάχιστον- δεν μπορούμε ούτε να φανταστούμε. Η δική μας η φύση μας έκανε να ζούμε, να διαλέγουμε και να ποθούμε εκ του ασφαλούς όλα τα «κανονικά». Όση και να ήταν η συγκίνησή μου είμαι κι εγώ ακόμα ουσιαστικά μακριά από το «θεωρείο» τους.

Οι νόμοι κάνουν την δουλειά τους και δίνουν σε ομοφυλόφιλους, σε διεμφυλικούς δικαιώματα για να μπορέσουν να πάρουν κι αυτοί τον χώρο τους μέσα στην κοινωνία. Η ουσία όμως είναι η κοινωνία να καταφέρει να τους αποδεχθεί ως ίσους. Μόνο αν προσπαθήσει να τους αποδεχθεί, θα μπορέσει να τους σεβαστεί και μόνο αν μπορέσει να τους σεβαστεί θα μπορεί πια να τους βάλει στις διαφημίσεις της, στα μαγαζιά και στα σπίτια της.

16/10/2017 0 comment

ΣΧΕΣΕΙΣ

3 +1 λόγοι για να σώσουμε τη σχέση μας

written by The K-magazine

Όλες οι σχέσεις έχουν προβλήματα και – κατά τη γνώμη μου- πρόκειται για έναν συνεχή αγώνα για να διατηρηθούν ζωντανά τα συναισθήματα και να είναι και οι δύο ευτυχισμένοι. Όσοι υποστηρίζουν ότι δεν μαλώνουν, ότι όλα κυλούν αρμονικά ή πλέουν στην άγνοια ή ψεύδονται οικτρά.
Θα στεναχωρηθούμε, θα μαλώσουμε, αλλά στο τέλος της ημέρας, όταν έρθει η ώρα του απολογισμού, θα σκεφτούμε τι μας κρατάει σε αυτή τη σχέση και κρίνουμε αν αξίζει να παλεύουμε γι’ αυτή.

Όσο υπάρχει αγάπη και σεβασμός, η σχέση δεν είναι καταδικασμένη ακόμα κι αν υπάρχουν προβλήματα. Ορισμένα θέματα βέβαια είναι δύσκολο να ξεπεραστούν, αλλά η επιτυχία ή η αποτυχία μιας σχέσης καθορίζεται από την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων. Μην φοβηθείτε να μιλήσετε σε ειδικούς και κυρίως στο έτερον ήμισυ!

Εδώ είναι μερικά σημάδια, όπως τα διαβάσαμε, ότι αξίζει ακόμα να προσπαθήσετε να σώσετε την σχέση σας:

Είστε ακόμα ομάδα
Ανεξάρτητα από το ποιος προκάλεσε ή συνέβαλε περισσότερο στο πρόβλημα, η επιτυχία σε ένα ζευγάρι έγκειται στο γεγονός να προσεγγίζουν αυτά τα εμπόδια ως ομάδα. Ο παράγοντας «εμείς» έχει σημασία. Σημαίνει ότι εξακολουθείτε να αγαπάτε ο ένας τον άλλον, ακόμα κι αν δεν συμφωνείτε πάντα με τις ενέργειες του άλλου.

Και οι δύο αναλαμβάνετε την ευθύνη
Προφανώς δεν είναι δικό σας το λάθος, αν ο σύντροφός σας σας εξαπάτησε. Τούτου λεχθέντος, είναι σημαντικό σε αυτή την κατάσταση (ή οποιαδήποτε άλλη) να εξετάσετε όλους τους παράγοντες που συνέβαλλαν στο αποτέλεσμα. Ίσως να ήσασταν συναισθηματικά απομακρυσμένοι εκείνο το διάστημα. Πολλές φορές, η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης δεν μπορεί να συμβεί έως ότου ο κάθε σύντροφος να αναγνωρίσει τον ρόλο του, είτε ενεργητικά είτε παθητικά. Το θέμα είναι και οι δύο σύντροφοι να αναλαμβάνουν την ευθύνη για το χάσμα που προκλήθηκε στη σχέση και να δημιουργήσουν ένα πιο ισχυρό κοινό μέλλον.

Όποια κι αν είναι η περίπτωση, είναι ζωτικής σημασίας, η προσωπική ενδοσκόπηση. Αν βιώνετε μια κατάσταση όπου κανείς δεν είναι διατεθειμένος να παραδεχτεί ότι είναι λάθος, τότε αυτό δεν οδηγεί πουθενά.

Το αίσθημα της αγάπης δεν έχει χαθεί
Το αίσθημα της αγάπης είναι αυτό που κατακτά όλους. Αν εξακολουθείτε να αγαπάτε ο ένας τον άλλον και είστε ικανοί να το αποδείξετε, τότε η σχέση σας έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να επιβιώσει. Αν εξακολουθείτε να λέτε το «Σ’ αγαπώ» με έναν τρόπο που πραγματικά αντηχεί στον σύντροφό σας, ασφαλώς και εξακολουθείτε να αισθάνεστε συνδεδεμένοι.

Είτε με λόγια, είτε με πράξεις δείξτε την αγάπη σας στο έτερον σας ήμισυ.

Έχετε και οι δυο την διάθεση να το παλέψετε
Έτσι κι αλλιώς τα προβλήματα δεν θα εξαφανιστούν ως για μαγείας! Αν έχετε προσπαθήσει να αντιμετωπίσετε ευθέως την απροθυμία και την αντίσταση του συντρόφου σας, αλλά εκείνος αρνείται οποιαδήποτε ευθύνη ή αρνείται να αλλάξει, προφανώς και δεν είναι διατεθειμένος να προσπαθήσει. Αν πάλι είναι πρόθυμος για συζητήσεις και αλλαγές, έχει όλη την καλή διάθεση να προσπαθήσει.

Άλλωστε σχεδόν για όλα τα θέματα υπάρχει λύση, αρκεί να έχετε επίγνωση ότι υπάρχουν και προβλήματα που δεν διορθώνονται όπως είναι οι καταχρήσεις και η σωματική και ψυχική βία. Μπορεί βέβαια οι άνθρωποι να αλλάζουν ακόμα κι αυτές τις συμπεριφορές, αλλά αξίζει ο κίνδυνος να περιμένετε και να ελπίζετε να συμβεί αυτό;

23/05/2017 0 comment

EDITORIALS

Αγαπάμε τη γυναίκα, αγαπάμε τον Άνθρωπο

written by Κατερίνα Μαντά

Είναι η μέρα και οι μέρες που όλοι μιλούν για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, την αξία της και την θέση της στην κοινωνία. Όμως γιατί μόνο μέσα στον Μάρτιο; Τις υπόλοιπες μέρες δεν έχει δύναμη, δυνατότητες κι ικανότητες;

Δεν είμαι ούτε σουφραζέτα, ούτε φεμινίστρια (με την σκληροπυρηνική έννοια της λέξης) αλλά πολλές φορές έχει χρειαστεί να υπερασπιστώ τη θέση μου και τις απόψεις μου βάζοντας την ταμπέλα ότι “ανήκω στην μεταφεμινιστική εποχή του sex and the city”. Γιατί αν δεν υπήρχαν οι παλαιότερες γενιές που αγωνίστηκαν για τα δικαιώματά μας και την αναγνώριση των δυνατοτήτων μας, σήμερα θα ήμασταν πολύ πίσω. Εμείς, οι γυναίκες της εποχής μας, οι συνομήλικες -λίγο πιο πάνω λίγο πιο κάτω- συνεχίζουμε να “αγωνιζόμαστε” να διατηρήσουμε τη θέση μας και να μην καταπατώνται κάποια όρια.

Αυτός ήταν και ο αρχικός λόγος που φτιάχτηκε το The K-magazine πριν από 5 περίπου χρόνια. Αγαπώ τις γυναίκες, πιστεύω στη δύναμή μας και στις ικανότητές μας κι ανέκαθεν με ενδιέφερε η θέση της στην κοινωνία. Οπότε προσπαθούμε ως ομάδα να δείξουμε την όμορφη πλευρά της ζωής, ώστε να την βελτιώσουμε σε όλα τα επίπεδα.

Επίσης θα ήθελα να δικαιολογήσω και τον τίτλο αυτού του editorial: Είτε είμαστε γυναίκες είτε άνδρες πάνω απ όλα είμαστε άνθρωποι. Ως μητέρα, προσπαθώ να μεγαλώσω έναν σωστό άνθρωπο που θα είναι τίμιος, ειλικρινής και θα μάθει να σέβεται τους συνανθρώπους του. Δεν παίζει ρόλο το φύλο, αλλά η ψυχή μας.

Συχνά συναντώ -και λόγω δουλειάς- ανθρώπους που φαίνεται που έχουν απωθημένα, που έχουν μεγαλώσει χωρίς αγάπη και όσο εξελίσσονται στον χώρο εργασίας είτε στα προσωπικά τους βγαίνει μεγάλη κακία, ανασφάλεια, αχαριστία κι ασέβεια. Δεν βγάζεις άκρη μαζί τους… αλλά δεν μπορούμε να ασχολούμαστε και με αυτούς πλέον! Φτάνει πια…

Δεν υποστηρίζω την φράση “Αγάπη μόνο!” αλλά πραγματικά, ας δούμε λίγο πιο χαλαρά τα πράγματα, ας βγούμε από τα καβούκια μας, ας εκφραστούμε ελεύθερα. Πείτε την άποψή σας και μην φοβάστε την κριτική. Το πολύ πολύ να μάθουμε τι σκέφτονται οι άλλοι για εμάς (και να γίνει το ξεκαθάρισμα) και να γίνουμε κάπως καλύτεροι (μέσω της κριτικής).

Να χαμογελάτε…κάνει καλό στην υγεία και είναι μεταδοτικό!!!!

Κατερίνα Μαντά

Υ.Γ. Μπορείτε να μας γράφετε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας, αλλά και τις δικές σας ιστορίες στο προσωπικό μου mail katerina_manta@hotmail.com ή στο [email protected]

Επίσης μπορείτε να μας ακολουθείτε στους λογαριασμούς μας στα social media:

twitter : @k-maggr,
instagram ως @thekmagazine
facebook: k-mag.gr στο http://www.facebook.com/kmaggr

08/03/2017 0 comment

PSYCHO & SEX

Ζήσε για σένα κι ας είσαι ατελής, από τον Don Miguel Ruiz

written by The K-magazine

Ένα κείμενο από το βιβλίο του Don Miguel Ruiz ”Οι Τέσσερις Συμφωνίες”, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα, που μας κάνει να αναλογιστούμε πόσο εκτιμούμε τον εαυτό μας και κατά πόσο τον προσέχουμε για να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με αυτοπεποίθηση και σιγουριά την καθημερινότητά μας. και η αλήθεια είναι μία “Όσο περισσότερο αγαπάμε τον εαυτό μας, τόσο λιγότερο τον κακοποιούμε.”

”Γι’ αυτό αντιστέκονται οι άνθρωποι στη ζωή…

Το να είναι ζωντανοί είναι ο μεγαλύτερος τους φόβος. Δεν είναι ο θάνατος ο πιο μεγάλος μας φόβος, αλλά το ρίσκο της ζωής: ο κίνδυνος να είμαστε ζωντανοί και να εκφράζουμε την αληθινή μας φύση. Το να είμαστε ο εαυτός μας — να ποιος είναι ο φόβος μας.

Έχουμε μάθει να ζούμε προσπαθώντας να ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις των άλλων. Έχουμε μάθει να ζούμε βάσει ξένων αντιλήψεων από φόβο ότι δεν θα γίνουμε αποδεκτοί ή άξιοι της αγάπης κάποιου άλλου.

Κατά τη διάρκεια της εξημέρωσης σχηματίζουμε μια εικόνα της τελειότητας, την οποία κάνουμε πρότυπο μας. Δημιουργούμε αυτή την εικόνα του πώς θα έπρεπε να είμαστε ώστε να γίνουμε αποδεκτοί από όλους.

Θέλουμε κυρίως να ευχαριστήσουμε αυτούς που μας αγαπούν: τη Μαμά και τον Μπαμπά, τα αδέλφια, το δάσκαλο, τον ιερέα. Προσπαθώντας να είμαστε αντάξιοι τους, πλάθουμε μια εικόνα τελειότητας, που όμως δεν μας ταιριάζει.

Πλάθουμε αυτή την εικόνα, αλλά είναι μια εικόνα πλαστή. Ποτέ δεν θα καταφέρουμε να γίνουμε τέλειοι από αυτή την άποψη — ποτέ!

Ως ατελείς, λοιπόν, απορρίπτουμε τον εαυτό μας. Και το επίπεδο της αυτοαπόρριψης εξαρτάται από το πόσο αποτελεσματικοί ήταν οι ενήλικοι που βάλθηκαν να διαλύσουν την ακεραιότητα μας.

Μετά την εξημέρωση, δεν έχει σημασία το αν είμαστε άξιοι για κάποιον άλλον. Δεν είμαστε αρκετά άξιοι για τον εαυτό μας, επειδή δεν ταιριάζουμε με την εικόνα της τελειότητας που εμείς οι ίδιοι πλάσαμε.

Δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας, επειδή δεν είναι αυτό που θα θέλαμε να είναι ή μάλλον αυτό που πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να είναι. Δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας που δεν είναι τέλειος.

Ξέρουμε ότι δεν είμαστε εκείνο που, υποτίθεται, θα έπρεπε να είμαστε κι έτσι νιώθουμε κίβδηλοι και ανειλικρινείς. Πασχίζουμε να κρυφτούμε, παριστάνοντας κάτι που δεν είμαστε. Το αποτέλεσμα είναι να αισθανόμαστε μη αυθεντικοί και να φοράμε κοινωνικές μάσκες για να μην μπορεί να το αντιληφθεί αυτό ο περίγυρος μας.

Τρέμουμε στην ιδέα ότι κάποιος ίσως καταλάβει ότι δεν είμαστε αυτό που δείχνουμε. Επίσης, κρίνουμε τους άλλους βάσει της δικής μας εικόνας περί τελειότητας και, φυσικά, αποδεικνύονται κι εκείνοι ατελείς.

Ταπεινώνουμε τους εαυτούς μας μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε τους άλλους. Συχνά βλάπτουμε ακόμη και το ίδιο μας το σώμα, ώστε να γίνουμε αποδεκτοί. Βλέπουμε εφήβους να παίρνουν ναρκωτικά για να μην τους απορρίψουν οι συνομήλικοι τους. Δεν συνειδητοποιούν πως το πρόβλημα είναι ότι δεν αποδέχονται οι ίδιοι τον εαυτό τους.

Απορρίπτουν τον εαυτό τους επειδή δεν είναι ό,τι παριστάνουν ότι είναι. Επιθυμούν να είναι κάπως κι επειδή δεν είναι, κουβαλούν μέσα τους το φορτίο της ντροπής και της ενοχής. Οι άνθρωποι τιμωρούν αδιάκοπα τον εαυτό τους, επειδή δεν είναι αυτό που πιστεύουν ότι θα έπρεπε να είναι. Γίνονται αυτοκαταστροφικοί και χρησιμοποιούν και άλλους ανθρώπους ως μέσα για την καταστροφή τους.

Κανείς, όμως, δεν μπορεί να μας κακοποιήσει όσο ο ίδιος μας ο εαυτός— και αυτό το πετυχαίνουν ο Κριτής, το Θύμα και το σύστημα των πεποιθήσεων μας. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν άνθρωποι που έπεσαν θύματα κακοποίησης από τον σύζυγο, τη μητέρα ή τον πατέρα τους, αλλά γνωρίζουμε καλά ότι εμείς οι ίδιοι έχουμε κακοποιήσει πολύ περισσότερο τον εαυτό μας.

Ο Κριτής μέσα μας είναι ο πιο ανελέητος που υπήρξε ποτέ. Αν κάνουμε ένα λάθος μπροστά σε άλλους, προσπαθούμε να το αρνηθούμε και να το συγκαλύψουμε. Μόλις, όμως, βρεθούμε μόνοι, ο Κριτής βγαίνει στην επιφάνεια φέρνοντας μαζί του και την ενοχή, κι εμείς νιώθουμε ηλίθιοι, ανίκανοι, απορριπτέοι.
Κανείς δεν σας έχει κακοποιήσει ποτέ τόσο όσο έχετε κακοποιήσει εσείς τον εαυτό σας. Και το όριο κακοποίησης του εαυτού σας ισούται με το όριο που θα επιτρέπατε σε κάποιον άλλον να φτάσει. Αν κάποιος σας κακοποιεί λίγο περισσότερο απ’ ό,τι κακοποιείτε εσείς τον εαυτό σας, το πιθανότερο είναι ότι θα διακόψετε τη σχέση με αυτό το άτομο. Αν, όμως, κάποιος σας κακοποιεί πιο λίγο απ’ ό,τι κακοποιείτε εσείς τον εαυτό σας, θα είστε πρόθυμοι να διατηρήσετε αιώνια αυτή τη σχέση.

Αν κακοποιείτε υπερβολικά τον εαυτό σας, μπορείτε να ανεχτείτε ακόμα και κάποιον που σας φέρεται βίαια, σας χτυπάει και σας εξευτελίζει. Γιατί; Επειδή το σύστημα των πεποιθήσεων σας λέει: “Το αξίζω. Αυτός/ή μου κάνει χάρη που είναι μαζί μου. Δεν αξίζω ούτε την αγάπη ούτε το σεβασμό κανενός”.

Νιώθουμε την ανάγκη να είμαστε αποδεκτοί κι αγαπητοί από τους άλλους, αλλά δεν μπορούμε να δεχτούμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας.

Όσο περισσότερο αγαπάμε τον εαυτό μας, τόσο λιγότερο τον κακοποιούμε. Η αυτοκακοποίηση προέρχεται από την απόρριψη του εαυτού και αυτή με τη σειρά της προέρχεται από μια εικόνα του τέλειου που ποτέ δεν μπορούμε να φτάσουμε.

Το πρότυπο της τελειότητας που έχουμε δημιουργήσει είναι ο λόγος για τον οποίο απορρίπτουμε τον εαυτό μας — ο λόγος για τον οποίο δεν αποδεχόμαστε ούτε τον εαυτό μας ούτε τους άλλους όπως πραγματικά είναι.

Από το βιβλίο του Don Miguel Ruiz ”Οι Τέσσερις Συμφωνίες”-Εκδόσεις Διόπτρα

Πηγή: stixovoli.com

04/02/2016 0 comment

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ο Αργύρης Αγγέλου “ανακρίνεται” από τη μαθήτρια του Χριστιάννα Τζέικου

written by The K-magazine

Τι να πω για τον άνθρωπο με τον οποίο μαθαίνω κάθε Δευτέρα για το μιούζικαλ και την κωμωδία, καλύτερα απ’τον καθένα και θεωρώ πως είμαι πολύ τυχερή που κι εγώ έχω δίπλα μου έναν δάσκαλο με τόση μεγάλη θέληση και αγάπη γι’αυτό που κάνει.Και δεν γινόταν να μην μοιραστώ μαζί σας όλη αυτή την εμπειρία.

Πέραν από τη θετική ενέργεια που σου μεταδίδει με το που μπαίνει στο χώρο , είναι αρκετά άμεσος και ευθύς στα λεγόμενά του.Και εντάξει μπορεί να έχετε διαβάσει ότι σε νεαρή ηλικία έφυγε από τη Χαλκίδα για να σπουδάσει υποκριτική στη σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου ( στην οποία έχω την χαρά να φοιτώ κι εγώ αυτή η στιγμή), δεν ξέρετε όμως ότι φέτος είναι η «παρθενική» του φορά που αναλαμβάνει να διδάξει υποκριτική και δείχνει περισσότερο αγχωμένος απ’ότι εμείς!

Αποφάσισα λοιπόν , να του πάρω μια μίνι συνέντευξη μετά το μάθημα, για να μου μιλήσει για κάποιες αλήθειες που ίσως δεν γνωρίζατε για εκείνον , αλλά και για την «Μελωδία της ευτυχίας», που ετοιμάζεται να παιχτεί στο Παλλάς.

Χριστιάννα Τζέικου: Λοιπόν Αργύρη, θέλω να μου πεις ποιος πιστεύεις πως είναι ο ρόλος που θα σου ταίριαζε γάντι;
Αργύρης Αγγέλου: Δεν ξέρω να σου πω ποιος είναι ο ρόλος που θα μου ταίριαζε γάντι, μπορώ όμως να σου πω ποιους ρόλους έχω απολαύσει και μπορεί να ήταν και κόντρα ρόλοι, αλλά έχω νιώσει πως ταιριάξαμε πολύ! Έχω περάσει πάρα πολύ καλά με το Blood Brothers, με το Rent(Μark), με τον Ρούστερ ( Annie)… Γενικά έχω παίξει πράγματα που νόμιζα στην αρχή ότι δεν μου πάνε αλλά τελικά ταιριάξαμε πολύ με τον ρόλο και αισθάνομαι τυχερός γι’αυτό.

Χριστιάννα Τζέικου: Ποιό είναι το μότο σου και ποια η απαράβατη αρχή σου;
Αργύρης Αγγέλου: Μπορεί να μην έχω κάποιο συγκεκριμένο μότο, αλλά γενικά είμαι πάρα πολύ πεισματάρης . Έχω πείσμα και διεκδικώ πολύ αυτό που θέλω και ονειρεύομαι.Αυτό που δεν θα παρέβαινα ποτέ είναι η αξιοπρέπεια κανενός, δηλαδή δεν μου αρέσει να προσβάλω όπως δεν μου αρέσει να με προσβάλουν..μου αρέσει να υπάρχει σεβασμός. Δηλαδή αυτονόητα πράγματα που υποτίθεται ότι ανήκουν στην αγωγή του καθένα.

Χριστιάννα Τζέικου: Ετοιμάζεσαι για την συμμετοχή σου στην «Μελωδία της ευτυχίας» ένα μιούζικαλ με μεγάλη επιτυχία στον κινηματογράφο. Σε αγχώνει η προϊστορία του;
Αργύρης Αγγέλου: Όχι , γιατί περνάω πολύ καλά μέσα σε αυτό.Με αγχώνει πάντα στην αρχή γιατί είναι ρόλοι.Πάντα ένας ρόλος στην αρχή με αγχώνει αλλά τα μιούζικαλ τ’αγαπάω πολύ! Είναι ένας μαγικός κόσμος που εύχομαι κιόλας να σας τον μεταδώσω.

Μία selfie του Αργύρη Αγγελου με το τμήμα της Χριστιάννας Τζέικου

Χριστιάννα Τζέικου: Ήταν εύκολο ή δύσκολο να διαχειριστείς την αναγνωρισιμότητα που σου έδωσε το «Παρά 5»;
Αργύρης Αγγέλου: Πανεύκολο ήταν, γιατί είχα δίπλα μου άνθρωπους , και τα ίδια τα παιδιά απ’το «Παρά 5» αλλά και οικογένεια , φίλους που δεν θα υπήρχε περίπτωση να μου επιτρέψουν να ξεφύγω. Επίσης μου συνέβη σχετικά σε καλή ηλικία, δηλαδή ήμουν 27 χρονών .Είχα δοκιμάσει, είχα διεκδικήσει, είχα δουλέψει. Ήταν σαν ανταμοιβή του κόπου μου και επίσης δεν υπήρχε χρόνος για να το «καβαλήσουμε» καθόλου.Δουλεύαμε σαν σκυλιά!

Χριστιάννα Τζέικου: Υπάρχει κάποια συμβουλή που σου έδωσαν οι καθηγητές σου στη σχολή που ακολουθείς σε κάθε ερμηνεία σου;
Αργύρης Αγγέλου: Δεν υπάρχουν συμβουλές. Είχα την τύχη να έχω καθηγητές που μου έμαθαν πολύ καλά ότι τίποτα δεν γίνεται χωρίς δουλειά.Επομένως αν μπορούμε να υποθέσουμε χωρίς να ειπωθεί ποτέ με δάχτυλο ότι «πρέπει να δουλέψεις», αλλά με τον τρόπο που δουλεύαμε, μου έδειχναν συνέχεια ότι πρέπει να αγωνιστώ και να κοπιάσω για αυτά που θέλω.Μόνο αυτό!

Ο Αργύρης Αγγέλου διδάσκει Υποκριτική στη σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου (Ίασμος), ενώ από τις 6 Δεκεμβρίου θα τον δείτε στη «Μελωδία της Ευτυχίας» σε σκηνοθεσία Θέμιδας Μαρσέλλου, στο θέατρο Παλλάς .

Περισσότερα για τη Χριστιάννα Τζέικου, μπορείτε να διαβάσετε εδώ

10/11/2014 0 comment

ΑΠΟΨΕΙΣ

Η αιώνια μάχη των θηλυκών και των αρσενικών, από τη Σταυρούλα Λούρου

written by The K-magazine

Τι σιχαίνεται ένας άντρας σε μια γυναίκα; Και αντίστοιχα τι σιχαίνεται μια γυναίκα σε έναν άντρα; Αυτό θεωρητικά ήταν το θέμα του άρθρου, όπως μας δηλώνει και ο τίτλος του. Η αιώνια μάχη των θηλυκών και των αρσενικών. Κλήθηκα να δώσω μια απάντηση από την μεριά των γυναικών. Μέχρι εδώ θα μου πείτε, όλα καλά! Ναι, θα συμφωνήσω μαζί σας αλλά τι γίνεται όμως όταν λογαριάζεις χωρίς τον ξενοδόχο; Όταν ξυπνάει μέσα σου η συναισθηματική – δραματική –μαύρη – ποιητική φύση σου;

Αποφάσισα να κάνω και τα δύο. Να ακούσω την καρδιά μου αλλά να γράψω και κάτι το οποίο θα ήταν συναφές με τον τίτλο του κειμένου.
“Τι σιχαίνομαι σε ‘σένα; Τώρα ποια σιχαίνομαι τα πάντα… Το βλέμμα σου όταν με κοιτάζεις… Το άγγιγμά σου το τυχαίο… Τα λόγια σου, που κάποτε με έκαναν να χαμογελώ τώρα με σκοτώνουν… Η αδιαφορία σου τόσο μεγάλη όσο μεγάλη ήταν κάποτε η σημασία και η τρυφερότητα που μου έδειχνες. Σιχαίνομαι αυτό που έγινες… ή έτσι ήσουν πάντα; Πρέπει να ξέρεις πως περισσότερο απ’ όλα σιχαίνομαι που Σ’ ΑΓΑΠΩ! ”

Θα έλεγε κανείς πως το παραπάνω κείμενο μοιάζει πιο πολύ με μονόλογο ή με ένα είδος ποιήματος παρά με άρθρο και φυσικά έχει δίκαιο αλλά ίσως και να ήταν ο μόνος τρόπος για να μπορέσω να εκφραστώ. Πολλές φορές αρκούν λίγες γραμμές για να πεις αυτό που νιώθεις…

Η Σταυρούλα Λούρου είναι τελειόφοιτη της σχολής Δημοσιογραφίας του ΑΝΤ1 και διατηρεί το δικό της blog :Roula4all

15/05/2014 1 comment

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Αρχές της Yoga που μπορούν να κάνουν τη ζωή σας καλύτερη!

written by The K-magazine

Δεν είναι απαραίτητο να είσαστε μανιώδεις γιόγκι ή μαθητής, αλλά θα βοηθούσε, παρ’ όλα αυτά η yoga με κάποιες “ασκήσεις” της να κάνουν τη ζωή σας πολύ καλύτερη. Για παράδειγμα αν έχετε μία εσωτερική σύγκρουση, ένα μάθημα γιόγκα είναι εκείνο που μπορεί να σας βοηθήσει και να σας οδηγήσει στην ανακούφιση από το στρες και την ένταση. Δοκιμάστε την ενίσχυση της ζωή σας με κάποιες αρχές της που μπορείτε να επωφεληθείτε.

Κάντε πρακτική στην υπομονή!

Είναι μία από τις βασικές αρχές της γιόγκα . Πολλές φορές αν κάνετε βιαστικά μία στάση στη γιόγκα ή να συντομεύσετε το χρονικό διάστημα που θα κρατήσετε μια στάση, θα πρέπει να μάθετε να έχετε υπομονή και αν δεν έχετε αυτή την αρετή, εξασκείστε τη. Είναι ένας θαυμάσιος τρόπος για να εφαρμόσετε την υπομονή σας και την συναισθηματική υπομονή σας. Ξεκινήστε απλά προσπαθώντας υπομονετικά να μάθετε κάποιες από τις βασικές στάσεις, αργά-αργά … και θα καταλάβετε τι εννοούμε.

Μάθετε να αφήνετε πράγματα πίσω σας!

Η γιόγκα δεν είναι για τεταμένες κινήσεις ή για την τέλεια μορφή, και ναι , η μορφή είναι πολύ σημαντική στη γιόγκα , αλλά αφορά περισσότερο στην εκμάθηση. Να “ρέει”, δηλαδή, το σώμα με την κίνησή σας, με έναν τρόπο, που το διδάσκει ότι μπορείτε να το κάνετε ό, τι θέλετε. Αφήστε το σώμα σας να σας καθοδηγήσει, και διώξτε ό, τι σας στεναχωρεί και ό, τι σας ενοχλεί για να φύγει από πάνω σας και από μέσα σας. Η ζωή είναι μικρή, δεν χρειάζεται να παίρνετε τον εαυτό σας πολύ στα σοβαρά !

Δεχθείτε τις ατέλειές σας!

Χρειάζονται χρόνια για να επιτευχθεί μια τέλεια στάση γιόγκα. Μέχρι όμως να έρθει εκείνη η στιγμή, θα έχετε μάθει πώς να αγκαλιάσετε τις ατέλειές σας και απλά να απολαύστε τη διαδικασία της εξέλιξης. Εφαρμόστε την ίδια τεχνική και στη ζωή σας και μάθετε να οδηγείτε τον εαυτό σας να “εξελίσσεται” πάντα προς τον στόχο που θέλει να επιτύχει. Η γιόγκα είναι για την καλλιέργεια μέσα από τις ατέλειές σας.

Συνδεθείτε με το πνεύμα σας!

Το να μάθετε να συνδέεστε με το πνεύμα σας είναι πολύ σημαντικό, διότι αυτή η διαδικασία θα σας εμποδίζει από τη λήψη αποφάσεων από παρόρμηση, ή από πίεση από άλλους ή από λάθος κίνητρα. Επίσης μην ξεχνάτε ότι κάτι τέτοιο θα σας βοηθήσει να ακούτε την εσωτερική σας φωνή πιο καθαρά.

Να είσαστε ευγενής!

Μαθαίνοντας να είστε ευγενής με το σώμα σας και μην πιέζετε τον εαυτό σας σε ορισμένες κινήσεις , επίσης, σας βοηθά να μάθετε ώστε η ευγένεια να αποτελεί βασικό μέρος στη ζωή σας. Καλό θα ήταν να μάθετε να ζείτε μία πιο ήπια ζωή για το πνεύμα σας, το σώμα σας και αυτό θα το επιτύχετε με τη χαλάρωση. Με αυτές τις τεχνικές θα μπορείτε να είστε πολύ πιο ευτυχισμένοι και υγιείς, γεγονός που θα φαίνεται στο πρόσωπο σας.

Εξάλλου ο κόσμος δεν θα τελειώσει αν δεν ολοκληρώσετε ό, τι έχετε στην ατζέντα σας μέσα σε μία μέρα, σας το υπογράφω!

10/09/2013 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Ποιος από τους 4 τύπους γονέων είστε;

written by The K-magazine

Εχουμε άραγε αναρωτηθεί ποτέ τι είδους γονείς είμαστε; Απαντάμε συχνότερα με «όχι» στα παιδιά ή πάλι η λέξη «όρια» απουσιάζει από το λεξιλόγιό μας; Συζητάμε μαζί τους πριν από τη λήψη κάποιας σημαντικής για την οικογένεια απόφασης ή απλά τους την ανακοινώνουμε;

Οπως προκύπτει, ο τρόπος με τον οποίο αναθρέφουμε και διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά μας καθορίζει και τον τύπο του γονέα που μας αντιπροσωπεύει. Η Αικ. Μαριδάκη-Κασσωτάκη, καθηγήτρια Ψυχολογίας και διευθύντρια του Κέντρου Μελέτης της Οικογένειας του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου, ασχολήθηκε με το θέμα της γονεϊκής τυπολογίας στην Ελλάδα εκπονώντας σειρά μελετών, ορισμένες σε συνεργασία με την ερευνητική της ομάδα στο ίδιο πανεπιστήμιο. Τα πορίσματα που προκύπτουν από τα ερωτηματολόγια, τα οποία διανεμήθηκαν σε 1.572 πατέρες, ηλικίας 44 ετών, και 2.472 μητέρες, ηλικίας 35 ετών, από 13 διαφορετικά διαμερίσματα της χώρας, οδηγούν στην ανάδειξη τεσσάρων κυρίαρχων γονεϊκών τύπων: του υποστηρικτικού, του αυταρχικού, του επιτρεπτικού και του αυστηρού.

Ποια είναι όμως τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καθενός; Η κ. Μαριδάκη αναλύει διεξοδικά το προφίλ τους.

Αξίζει να σημειωθεί ακόμη ότι «συμπτώματα κατάθλιψης που παρουσιάζονται σε παιδιά προεφηβικής ηλικίας είναι συχνότερα όταν οι γονείς τους είναι αυταρχικοί, αυστηροί αλλά και επιτρεπτικοί, σύμφωνα με μελέτη που εξέτασε τις αντιλήψεις 640 μαθητών αυτής της ηλικίας, σχετικά με την τυπολογία των γονέων. Το αντίθετο συμβαίνει όταν οι γονείς είναι υποστηρικτικοί», τονίζει η καθηγήτρια. Υψηλή ενσυναίσθηση και αυτοεκτίμηση απολαμβάνουν τα παιδιά με υποστηρικτικό πατέρα, όπως καταδεικνύεται από τη μοναδική στην Ελλάδα μελέτη επί της τυπολογίας του πατέρα αλλά και τις αντιλήψεις 190 παιδιών ηλικίας 12 ετών.

Χαμηλή αυτοεκτίμηση
Αντιστρόφως, όπως εξηγεί η κ. Μαριδάκη: «Οι μαθητές που αντιλαμβάνονται τον πατέρα τους ως αυταρχικό ή αυστηρό τείνουν να έχουν χαμηλό επίπεδο ενσυναίσθησης και χαμηλή αυτοεκτίμηση. Αν και δεν προκύπτουν σαφείς επιπτώσεις στους μαθητές από τον επιτρεπτικό τύπο πατέρα, δεν συμβαίνει το ίδιο όταν ο πατέρας είναι υποστηρικτικός: ανεπτυγμένη σχολική αλλά και αθλητική ικανότητα, αρμονική σχέση με τους συνομηλίκους, φυσική εμφάνιση και ευπρεπής διαγωγή και συμπεριφορά, είναι τα χαρακτηριστικά που συγκεντρώνει ως «θετική αντανάκλαση επάνω του» το παιδί του υποστηρικτικού γονέα».

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά καθενός: Πώς θα βρούμε σε ποιον τύπο γονέα ανήκουμε:

“Ρωτήστε τα κορίτσια μου αν αυτα τα σορτς φαίνονται τόσο τέλεια!”

Υποστηρικτικός:

Παροτρύνω το παιδί μου να συζητά μαζί μου τα προβλήματά του ή να εκφράσει τη γνώμη του ακόμη κι αν διαφωνούμε; Του δείχνω κατανόηση όταν είναι αναστατωμένο; Του δείχνω τρυφερότητα; Συζητώ μαζί του για τις συνέπειες των πράξεών του, το βοηθώ να τις καταλάβει μέσα από διάλογο; Του επιτρέπω να πει τη γνώμη του για τους κανόνες της οικογένειας, του εξηγώ γιατί πρέπει να τους τηρεί; Του λέω πώς νιώθω όταν συμπεριφέρεται καλά ή άσχημα; Ζητώ τη γνώμη του για το πώς πρέπει να λειτουργεί η οικογένεια; Το επαινώ όταν είναι καλό και υπάκουο;

Αυταρχικός:

Δέρνω το παιδί μου όταν δεν υπακούει ή δεν συμπεριφέρεται σωστά; Το τιμωρώ απαγορεύοντάς του να κάνει κάτι που του αρέσει ή το στέλνω στο δωμάτιό του, χωρίς να του δίνω εξηγήσεις; Χρησιμοποιώ απειλές και πάλι χωρίς εξηγήσεις; Του απαντώ «γιατί είμαι γονιός σου!» όταν εκείνο ζητήσει τον λόγο που πρέπει να υπακούσει; Ξεσπάω τον θυμό μου επάνω του; Γενικά, χρησιμοποιώ την τιμωρία ως μέσο πειθαρχίας;

Αυστηρός:

Μαλώνω και φωνάζω στο παιδί μου όταν φέρεται άσχημα; Του ασκώ κριτική όταν η συμπεριφορά μου δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μου; Του κάνω συστάσεις για να βελτιωθεί η συμπεριφορά του; Του λέω πόσο σημαντικό είναι να ακολουθεί τους κανόνες της οικογένειας;

Μία ισορροπημένη οικογένεια….

Επιτρεπτικός:

Κακομαθαίνω το παιδί μου; Μήπως το απειλώ περισσότερο με τιμωρία παρά το τιμωρώ; Υποκύπτω στις επιθυμίες του όταν επιμένει έντονα σ’ αυτές; Του λέω με ποιο τρόπο θα το τιμωρήσω αλλά δεν εφαρμόζω την τιμωρία; Πιστεύω ότι είναι δύσκολο να του μάθω να πειθαρχεί;

Όπως επισημαίνει η Αικ. Μαριδάκη-Κασσωτάκη, «αν και οι τρεις από τους παραπάνω τύπους είναι ανάλογοι με αυτούς που έχουν διαπιστωθεί σε μελέτες στον διεθνή χώρο, στη χώρα μας «ενδημεί» και ο αυστηρός τύπος γονέα, ο οποίος δεν ταυτίζεται με κανέναν από τους γονεϊκούς τύπους που αναφέρονται σε μελέτες διεθνώς. Για το λόγο αυτό, ο αυστηρός γονέας είναι τύπος που μπορεί να χαρακτηρίσει ιδιαίτερα τον Έλληνα γονέα»

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, το άρθρο είναι της Βασιλικής Χρυσοστομιδου

07/09/2013 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Απλές συμβουλές για να μεγαλώσουμε «σωστούς» άντρες!

written by The K-magazine

Η τύχη, τα γονίδια, το σύμπαν συνομώτισε για να γεννήσουμε γιους. Είναι ευτυχία (όπως και με τα κορίτσια) αλλά έχουμε και την ευθύνη, πέρα από αποστολή να μεγαλώνουμε τους μελλοντικούς άντρες. Και ο κόσμος χρειάζεται καλούς άντρες, όπως μας λέει η συγγραφέας Adriel Booker.

Τα αγόρια μας είναι τρυφερά, φασαριόζικα, λερώνονται, τσακώνονται…είναι οι άντρες της ζωής μας. Τα λατρεύουμε, τα φροντίζουμε, αλλά τα εκπαιδεύουμε έτσι ώστε ως ενήλικοι να γίνουν αληθινοί και σωστοί άντρες. Άντρες δηλαδή που κάθε γυναίκα θα ήταν υπερήφανη να βρίσκονται δίπλα της;
1. Μιλήστε του για τις γυναίκες και μάθετε το αγόρι σας να τις σέβεται. Οι αληθινοί άντρες εκτιμούν τις γυναίκες, σέβονται τη γνώμη τους, τα δικαιώματα τους, το σώμα τους και κυρίως αναγνωρίζουν την ευφυία τους.

2. Μάθετε τα αγόρια σας να κάνουν δουλειές. Οι αληθινοί άντρες εξυπηρετούν ευχαρίστως τους άλλους και δεν απαιτούν να υπηρετούν οι άλλοι αυτούς.

3. Βοηθήστε το αγόρι σας να αναγνωρίζει τη δύναμή του. Και κυρίως μάθετε το πώς οι αληθινοί άντρες χρησιμοποιούν τη δύναμη αυτή για να βοηθούν τους άλλους.

4. Αγκαλιάστε το αγόρι σας και αφήστε το να σας αγκαλιάσει κι αυτό. Οι αληθινοί άντρες δε φοβούνται τις αγκαλιές, ούτε να κρατούν το χέρι κάποιου που του το δίνει για να το κρατήσει.

5. Μάθετέ του να μοιράζεται. Ένας αληθινός άντρας δεν φοβάται να μοιραστεί, το χώρο του, το σπίτι του, το κρεβάτι του ή τη ζωή του.

6. Άποψη, σθένος, ευαισθησία και τακτ, είναι οι τέσσερις βασικές αξίες ζωής ενός άντρα που όμως πρέπει να τις καλλιεργήσει από παιδί.

7. Αφήστε το αγόρι σας να κλάψει. Οι άντρες δεν φοβούνται να κλάψουν όταν νιώθουν ότι το έχουν ανάγκη.

8. Μάθετε στο αγόρι σας πόσο μοναδικό είναι. Οι αληθινοί άντρες γνωρίζουν πως είναι ιδιαίτεροι και ικανοί να αλλάξουν τον κόσμο, αν έχουν δίπλα τους ανθρώπους που τους αγαπούν αλλά και δυνατά κίνητρα.

9. Μάθετέ του πώς η έκφραση τρυφερότητας είναι δύναμη.Και δεν υπάρχει πιο σέξυ χαρακτηριστικό σε έναν άντρα από το συνδυασμό της δύναμης και της τρυφερότητας.

10. Διδάξτε του την ευγένεια. Οι αληθινοί άντρες είναι ευγενικοί με τους άντρες. Ευγενικοί με τις γυναίκες. Ευγενικοί με τα παιδιά. Και μαθαίνουν στους άλλους την ευγένεια.

12. Μάθετέ του να ζητάει συγγνώμη, όσο είναι ακόμη αγόρι.Έτσι όταν θα γίνει άντρας δε θα κατηγορήσει τους άλλους για τα δικά του λάθη!

13. Αφήστε το να κάνει φίλους. Οι αληθινοί άντρες έχουν φίλους που τους εμπιστεύονται και που δε διστάζουν να τους ζητήσουν βοήθεια όταν τη χρειάζονται

14. Διδάξτε του την αλήθεια. Οι αληθινοί άντρες έχουν τον αυτοσεβασμό να μην καταδέχονται να λένε ψέματα.

Τέλος….

15. Αφήστε το αγόρι σας να γίνει άντρας. Οι ενήλικοι και αληθινοί άντρες είναι εκείνοι που θα γίνουν υπέροχοι σύζυγοι, τρυφεροί μπαμπάδες, υπεύθυνοι εργαζόμενοι και δίκαια αφεντικά.

Πηγή:i mommy

09/08/2013 2 comments

LIFE&STYLE

Όταν και η ευγένεια είναι δείγμα αρχοντιάς….

written by The K-magazine

Αν η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά τότε έχω την πεποίθηση ότι η ευγένεια είναι η άλλη μισή! Αλλά κατά πόσο είμαστε ευγενικοί, είναι μία άλλη συζήτηση που θα πρέπει να την κάνουμε κάποια στιγμή -τουλάχιστον με τον εαυτό μας. Λογικά μπορεί μέσα μας να νομίζουμε ότι είμαστε παραδείγματα για μίμηση σε σχέση με την συμπεριφορά μας, αλλά είμαστε πραγματικά; Υπάρχουν πολλοί τρόποι που οι άνθρωποι μπορούν να είναι αγενείς, και να μην το καταλαβαίνουν και αυτό είναι το χειρότερο!

Για να είναι τα πράγματα λίγο πιο ξεκάθαρα και κατανοητά θα μπορούσατε, απλά να ακολουθήστε το παλιό ρητό, «μη κάνετε ποτέ στους άλλους ό, τι δεν θα θέλατε να κάνει κάποιος σε εσάς». Εάν δεν είστε σίγουροι για το πότε η συμπεριφορά σας δεν είναι εκείνη που θα έπρεπε να είναι, ιδανικό θα ήταν να δώσετε προσοχή στις αντιδράσεις των φίλων σας, όταν εσείς κάνετε κάτι από τα παρακάτω!

– Μη διακόπτετε τους άλλους!
Το πρώτο από τα βασικά δείγματα αγένειας είναι (κάτι που κακά τα ψέματα όλοι κάνουμε) να διακόπτουμε το συνομιλητή μας. Είναι ένα από τα πιο ενοχλητικά πράγματα. Μερικές φορές μπορώ να καταλάβω όταν οι άνθρωποι είναι φορτισμένοι συναισθηματικά και θέλουν να μιλήσουν και να εκφράσουν την γνώμη τους. Αλλά καλό είναι να φροντίστε να περιμένετε μέχρι το άλλο άτομο να τελειώσει τη φράση του και έπειτα πείτε την άποψή σας!

– Προσέξτε τα σκουπίδια σας!
Τα σκουπίδια και το που τα πετάμε είναι και αυτό μια μορφή ευγένειας και καλής συμπεριφοράς! Για παράδειγμα όταν βρίσκεστε στο δρόμο καλό θα είναι να βρείτε τον πλησιέστερο κάδο να τα ρίξετε και όχι κάτω. Μην ξεχνάτε ότι είμαστε υποχρεωμένοι να φροντίσουμε την πόλη και το περιβάλλον στα οποία. Όπως συμπεριφερόμαστε στο σπίτι μας έτσι ακριβώς θα πρέπει να φερόμαστε και όταν είμαστε εκτός αυτού.

– Μην προσπαθείτε να χωθείτε!
Εχετε τύχει σίγουρα σε ατελείωτες σειρές στα σουπερ- μάρκετ, ή σε διάφορες υπηρεσίες που περιμένει κόσμος για να έρθει η ώρα να εξυπηρετηθεί. Πάντα λοιπόν σε όλες αυτές τις ουρές υπάρχει κάποιος που προσπαθεί να χωθεί, να σπρώξει και να πάρει τη θέση κάποιου άλλου! Εσείς μπορείτε να παραμείνετε στη θέση σας και περιμένετε να έρθει η σειρά σας! Δεν είναι ούτε ευγενικό, ούτε έξυπνο να προσπαθείτε να προσπεράσετε τους άλλους!

– Μην κλείνεστε στο καβούκι σας
Αν είστε σε παρέα με φίλους, να έχετε στο μυαλό σας ότι δεν είναι η ώρα για γραπτά μηνύματα ή για να τσεκάρετε το προφίλ σας στο facebook! Είναι ενοχλητικό για τους γύρω σας και οι φίλοι σας θα απογοητευτούν από την συμπεριφορά σας. Καταλαβαίνω ότι αυτές τις μέρες οι περισσότεροι είμαστε «εθισμένοι», κατά κάποιο τρόπο, στο τηλέφωνό του, αλλά προσπαθήστε να είστε προσεκτικοί. Εάν πρόκειται να βγείτε με τους φίλους σας, είναι ευκαιρία να ξεκουράσετε για λίγο τους αντίχειρές σας!

– Σταματήστε να αργείτε!
Το ακαδημαϊκό τέταρτο δεν είναι πάντα γοητευτικό, ούτε θα γίνεται μονίμως ανεκτό αν είναι κάτι που συμβαίνει συνέχεια. Όταν γνωρίζετε την ώρα του ραντεβού εγκαίρως, συνεπώς φροντίστε να ξεκινήσετε την στιγμή που πρέπει για να είσαστε στην ώρα σας! Σε κανέναν δεν αρέσει να τον στήνουν οπότε μην το κάνετε και εσείς στους άλλους. Εκτός αν υπάρχει σοβαρός λόγος … αλλά από αδιαφορία, είναι απλά απαράδεκτο! – Μην ακυρώνετε την τελευταία στιγμή!

Αν έχετε προγραμματίσει κάτι με τους φίλους σας το χειρότερο και το πιο αγενές που μπορείτε να κάνετε, είναι τα ακυρώσετε την τελευταία στιγμή. Μπορεί να αποφασίσατε ότι δεν θέλετε τελικά να τους δείτε, αλλά τουλάχιστον ενημερώστε τέσσερις με πέντε ώρες πριν ή ακόμα καλύτερα από την προηγούμενη μέρα. Αυτό είναι το ελάχιστο δείγμα ευγένειας κι ένδειξη σεβασμού προς τον άλλο!

07/08/2013 0 comment

Οι αναγνώστες γράφουν

Η γυναικεία φιλία: οι Φίλες μου!

written by The K-magazine

Την προηγουμένη εβδομάδα βρεθήκαμε για να χαιρετήσουμε τη φίλη μας τη Μανώλια που μετακόμισε στο Μιλάνο και σε συνδυασμό με μία συζήτηση που είχα με έκαναν να σκεφτώ το θέμα «γυναικεία φιλία». Είναι πολλοί εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει πραγματικά. Δεν τους αδικώ, δεν είναι ιδανικά πάντα τα πράγματα ανάμεσα στις γυναίκες. Αλλά σε ότι αφόρα στη δική μου περίπτωση νομίζω ότι είμαι από τους πιο τυχερούς ανθρώπους του κόσμου!

Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει να έχετε φίλες, που όχι μόνο να τις αγαπάτε αλλά κάθε φορά που να πάτε να τις συναντήσετε να είναι τόσο μεγάλη η χαρά σας σαν να πρόκειται να βρείτε τον έρωτα της ζωής σας. Είναι πραγματικά πολύ περίεργο συναίσθημα, να μιλάς για τις φίλες σου και να λάμπει το πρόσωπο σου. Να τις συναντάς και να βλέπεις την χαρά και στο δικό τους πρόσωπο. Είναι πραγματικά μία ευλογία να είσαι ανάμεσα σε τόσους υπέροχους ανθρώπους, η καθεμία μοναδική και ξεχωριστή με τον δικό της τρόπο.

Είναι τόσο όμορφο να βρίσκεσαι ανάμεσα σε ανθρώπους που νιώθεις την αγάπη τους και να την εισπράττεις σε κάθε τους κίνηση. Τώρα αν την ανταποδίδεις…. εκείνες το ξέρουν. Αλλά πραγματικά η γυναικεία φιλία δεν είναι απλά εφικτή, είναι αναγκαία! Στη συγκεκριμένη τρελόκοριτσοπαρέα είμαστε πολλές. Έκτος από το ότι όλες έχουμε κοινά πράγματα και ανθρώπους που αγαπάμε, πολύ εύκολα και γρήγορα αγαπήσαμε η μία την άλλη.

Οι ηλικίες μας και τα επαγγέλματα μας, ποικίλουν, αλλά δεν μας εμπόδισαν σε τίποτα να είμαστε φίλες, πραγματικές και ουσιαστικές, και να νοιαζόμαστε η μία την άλλη χωρίς να υπάρχουν ζήλιες και μικρότητες μεταξύ μας. Νομίζω ότι αν κάποιος μας παρακολουθούσε, δεν θα πίστευε ότι πραγματικά συμβαίνει.

Το μόνο που χρειάζεται σε κάθε φιλία, είναι αγάπη, ειλικρίνεια και σεβασμός. Αν τα έχετε όλα αυτά και έχετε αφαίρεσει από μέσα σας την κακία και την ζήλια τότε μπορείτε να έχετε μια πραγματικά ευτυχισμένη και υπέροχη σχέση με τους φίλους σας. Αλήθεια, πιστέψτε με, δεν συγκρίνεται με τίποτα… Η αγάπη που νιώθεις για την οικογένεια σου δεν θα πρέπει να είναι διαφορετική από εκείνη που νιώθεις για τους φίλους σου και εκείνοι, οικογένεια σου είναι, και μάλιστα εσείς την επιλέξατε!

Τα αγαπημένα μου κορίτσια λοιπόν είναι:

* η Νίκη μου που χωρίς εκείνη πολλά- πολλά βράδια δεν θα είχαν ξημερώσει και το ευχαριστώ μου σε εκείνη για όλα της καλά είναι μικρό,

* η Ρενάτα που χωρίς το γλυκό της χαμόγελο και την ύπαρξη της στη ζωή μου δεν ξέρω τη θα είχα γίνει

* η Μαρία που είναι τρελή και για αυτό ακριβώς την αγαπάω

* η Αννίτα που έχει τη γλύκα μικρού παιδιού και τη σκέψη μεγάλου ανθρώπου

*η Αριάδνη μας, η φωνή της λογικής μαζί με την Έφη που είναι πάντα λογική – τρελή και αγαπησιάρα

*η Μανώλια μας που αν και λογική έχει χιούμορ που «σκοτώνει» και σκέφτεται τα πάντα! *η Δώρα, το προσωπικό μου και παντοτινό δώρο

*η Δήμητρα μου που είναι μακριά και όμως τόσο κοντά μου, σαν να είναι δίπλα μου πάντα, ένα πλάσμα γεμάτο χαμόγελο και γλύκα για όλο τον πλανήτη

*η Σοφία που άλλοτε είναι σοφή και άλλες φόρες «το άτομο» ανάλογα την περίσταση, μαζί με την Ελένη μας, άλλη ξενιτεμένη, εδώ να δείτε παιδί μέσα στην ατάκα για όλα και την αγάπη για όλους!

*η Χριστιάννα που είναι μαμά ενός θεού, και από τους πιο ωραίους ανθρώπους που θα γνωρίσετε πότε, με killer στυλ, είναι πάντα μέσα στη μόδα!

*η Φραντζέσκα μας, που είναι η δημιουργική της παρέας, φτιάχνει απίστευτα πράγματα, από δέρμα και λατρεύει τις γάτες τις!

*η Ειρήνη – άλλη μάνα από δω- με τον γιο γόη, 1,5 ετώνκαι ήδη δεν έχει αφήσει καρδιά όρθια, τούτο το κορίτσι μας είναι η φωνή από την Αγγλία, μας λείπει πολύ, αλλά οι ατάκες της και το χιούμορ της μας το ξεπληρώνουν με ένα τρόπο!

*η Εύα από τα πλάσματα που πιο γλυκά δεν έχετε γνωρίσει και αν δεν με πιστεύετε, να ψάξτε να την ακούσετε στο Street Radio που κάνει εκπομπή, όπως και η Έφη μας!!

*για το τέλος και καθόλου τυχαία άφησα την Ελευθερία μας, είναι συμβολικό το όνομα της, με την ευχή να γίνει η τρέλα της ,η καλοσύνη της και το όνομα της, πραγματικότητα!

Αν λοιπόν όλες εμείς καταφέρνουμε να συνυπάρχουμε μέσα στη αγάπη, φανταστείτε πόσο μοναδική μπορεί να είναι η γυναικεία φιλία και τι μπορεί να καταφέρει!

08/04/2013 0 comment

ΑΠΟΨΕΙΣ

Πότε το “αρκετά” είναι αρκετά;

written by The K-magazine

Έρχεται κάποτε μία στιγμή στη ζωή κάθε ανθρώπου που για κάποιο θέμα που τον αφορά, είτε είναι επαγγελματικό, είτε ερωτικό, είτε αφορά κάποια άλλη σημαντική σχέση της ζωής του, που δεν πάει άλλο η κατάσταση που βιώνει, και λέει «φτάνει». Πότε όμως αυτό το «φτάνει» είναι η σωστή ώρα να το πει; Λογικά δεν είναι για όλους η ίδια στιγμή. Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες αντοχές και την ίδια υπομονή. Για παράδειγμα είναι άνθρωποι που από το πρώτο λάθος του άλλου τον έχουν ήδη ξεγράψει και άλλοι πάλι που μπορεί να κάνουν χρόνια υπομονή, ελπίζοντας κάτι να αλλάξει προς το καλύτερο.

Προσωπικά γνωρίζω πολύ καλά την δεύτερη κατηγορία. Δεν αφήνω την ελπίδα μου με τίποτα, προσπαθώ ακόμα και όταν όλα δείχνουν ότι μάλλον το παιχνίδι είναι χαμένο. Μπορεί να είναι λάθος η τακτική μου, αλλά όταν θα είμαι μόνη και θα έχω να λογοδοτήσω στον εαυτό μου, θέλω να έχω το θάρρος να του πω ότι «έκανες ότι μπορούσες, όποτε μην μετανιώνεις , αν κάτι δεν βγήκε δεν έφταιγες εσύ». Αλλά αν λειτουργήσει και καταφέρω εκείνο που ονειρεύομαι πάλι θα μπορώ περήφανα να απαντήσω στη φωνούλα μέσα μου πως ότι και αν έλεγες «εγώ τα κατάφερα και είχα δίκιο».

Στη περίπτωση που τα παρατάς και δεν παλεύεις για τίποτα από την πρώτη δυσκολία, δεν ξέρω τι μπορείς να πεις στον εαυτό σου. Ίσως πάλι να μην ανοίγεις καν διάλογο μαζί του. Αλλά αν μια μέρα γυρίσει και σε ρωτήσει τι θα γινόταν αν το πάλευες λίγο παραπάνω τι θα πεις; Ειλικρινά δεν ξέρω ποια περίπτωση είναι σωστή και ποια λάθος, εξάλλου νομίζω ότι είναι εντελώς υποκειμενική η άποψη, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω σε καμία περίπτωση την αίσθηση της παραίτησης.
Σαφέστατα και δεν συμφωνώ με το να καταπιέζουμε τον εαυτό μας να κάνει πράγματα που δεν θέλει ή δεν μπορεί, αλλά ούτε και το αντίθετο, να τον εμποδίζουμε να κάνει πράγματα που θέλει, επειδή μπορεί να στραπατσαριστεί λίγο η εικόνα μας. Στο κάτω-κάτω δεν ζούμε παρέα με τον εγωισμό μας αλλά με τους ανθρώπους που αγαπάμε γύρω μας και με ό,τι μας κάνει χαρούμενους. Δεν άκουσα λοιπόν πότε κανένας να έγινε ευτυχισμένος επειδή ήταν πολύ εγωιστής και κοίταγε μόνο τον εαυτό του.

Μπορεί η άποψη αυτή να είναι ρομαντική , ή παιδικά αισιόδοξη, αλλά πραγματικά κουράστηκα από όλους εκείνους που παραδίδουν τα όπλα για οτιδήποτε χωρίς να κάνουν ένα βήμα πιο πέρα μόνο και μόνο γιατί βαριούνται ή γιατί περιμένουν κάτι άλλο να τους έρθει πιο εύκολα.

Εξάλλου και η κατάσταση στην οποία έχει φτάσει η κοινωνία, η πολιτική μας και οι μεταξύ μας σχέσεις από αυτό δεν είναι από την εύκολη «παράδοση»; Λέμε «φτάνει» αμέσως και δεν παλεύουμε πλέον για τίποτα.

Αναρωτηθείτε τι είναι αυτό που αγαπάτε πραγματικά και παλέψτε, ακόμα και αν είναι ένας άνθρωπος, μία δουλειά, μία ιδέα ή μία φιλία. Τίποτα δεν τελειώνει πραγματικά αν εμείς δεν πούμε «τέλος». Γιατί σε μερικά χρόνια όταν θα βρεθείτε αντιμέτωποι με τις σκέψεις σας, τότε δεν θα μπορείτε να κρυφτείτε και θα πρέπει να σταθείτε απέναντι τους.
Μην ξεχνάτε ότι μπορούμε να εξαφανιστούμε από όλους αν το θελήσουμε αλλά ποτέ από το μυαλό μας και τα μάτια μας όταν κοιταζόμαστε στο καθρέφτη.

Για αυτό κάντε ό, τι μπορείτε για όσο καιρό μπορείτε και όσο καλύτερα γίνεται, και όταν πλέον κουραστείτε, ή νιώσετε ότι δεν έχει πλέον κανένα νόημα, αφήστε το και συνεχίστε. Το παν είναι να είσαστε καλά με το «εσάς» και την ψυχή σας.

17/01/2013 0 comment

Οι αναγνώστες γράφουν

Μαθαίνοντας από τα λάθη, από την Ελένη Καρποντίνη

written by George Portelli

από την Ελένη Καρποντίνη–δημοσιογράφο

Πολλές φορές τα εορταστικά καλέσματα και τραπέζια θυμίζουν reunions. Φίλους που είχες να δεις καιρό, τους βλέπεις μαζεμένους και προσπαθείς να μάθεις τι κάνουν, πως περνούν το διάστημα που τους είχες χάσει.
Σ’ ένα τέτοιο κάλεσμα βρέθηκα κι εγώ και είδα μία φίλη μου που την είχα χάσει για δυο χρόνια. Ένα κορίτσι που ήταν η “χαρά της ζωής” και χαρακτηριζόταν από την αισιοδοξία της. Αυτό όμως που διέκρινα αυτή τη φορά που την είδα ήταν ότι κάτι την βασάνιζε, ήταν λες και είχε χαθεί στη θλίψη της.

Την πλησίασα και την ρώτησα τι της συμβαίνει. Καθίσαμε σε μία γωνία του σπιτιού και άρχισε να μου λέει τι της είχε συμβεί τα τελευταία δυο χρόνια και γιατί νιώθει τόσο ψυχολογικά κουρασμένη.

Όλα ξεκίνησαν όταν ήρθε η πρώτη αναποδιά με τη δουλειά της. Αν και είχε φτάσει σε ένα πολύ καλό σημείο για την καριέρα της, μετά από πολλές ώρες δουλειάς και παραμελώντας αρκετές φορές την προσωπική της ζωή, μία ωραία πρωϊα απολύθηκε. Ένιωθε τόσο αδικημένη και τόσο στον “αέρα” που έκανε καιρό να συνέλθει. Με τον καιρό όμως κατάλαβε ότι αυτό ίσως να έπρεπε να συμβεί γιατί είχε φτάσει σε ένα σημείο που δεν ήταν καλή πλέον στη δουλειά της. Της έβγαινε θυμός κάνοντας την να μην έχει την απόδοση που θα μπορούσε να έχει αλλά το πιο βασικό είχε σταματήσει να ονειρεύεται και να απολαμβάνει ότι καλό της συνέβαινε.

Η δεύτερη απώλεια της ήταν όταν η επιχείρηση του πατέρα της έπεσε έξω από ένα λάθος χειρισμό. Έπρεπε να φανεί δυνατή και να του συμπαρασταθεί γιατί ήξερε ότι μετά από αυτό, ποτέ δεν θα κατάφερνε ο ίδιος να ξανά σταθεί στα πόδια του, λόγω ηλικίας. Σαν μοναχοπαίδι έπρεπε να αναλάβει τα πάντα και να κλείσει όλες τις εκκρεμότητες για να μην τους πνίξουν τα χρέη. Όπως μου παραδέχτηκε, έβλεπε να έρχεται η καταστροφή και δεν μίλησε ποτέ στον πατέρα της, να του πει τη γνώμη της, να δώσει τη συμβουλή της και παρόλο που έχει περάσει καιρός, σκέφτεται μέχρι και σήμερα ότι αν του είχε μιλήσει ίσως να την είχε ακούσει και τώρα να μην είχαν φτάσει σ’ αυτό το σημείο.

Το κερασάκι στην τούρτα ήταν όταν αποφάσισε να διακόψει την πολύχρονη σχέση που διατηρούσε με τον σύντροφο της. Όλοι πιστεύαμε ότι ήταν από τα πιο ερωτευμένα ζευγάρια που είχαμε δει. Όπως όμως μου είπε και η ίδια όταν κλείνει η πόρτα ενός σπιτιού, κανένας δεν ξέρει τι γίνεται εκτός από το ίδιο το ζευγάρι. Όταν δεν υπάρχει σεβασμός δεν υπάρχει αγάπη ή νομίζεις ότι αυτό είναι αγάπη και διατηρείς μια σχέση “τοξική” γιατί φοβάσαι ότι δεν θα βρεις κάτι τόσο έντονο και δυνατό. Κουράστηκε να φοβάται κι αποφάσισε να πονέσει, να μείνει μόνη και να ξανά σταθεί στα πόδια της όσο χρόνος κι αν χρειαζόταν να της πάρει.

Άκουγα την ιστορία της και το μόνο που μπορούσα να της πω και να της ευχηθώ, ήταν το 2013 να της φέρει όσα έχασε. Εκείνη όμως μου ζήτησε να της ευχηθώ να θυμάται πάντα τα λάθη της για να μην τα επαναλάβει και κάποια στιγμή να της δοθεί η ευκαιρία να διορθώσει αυτά τα λάθη.

Τελικά όσοι αναζητάμε μία καινούργια αρχή πρέπει να την κάνουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό. Να κρίνουμε πρώτα εμάς και μετά τους άλλους γιατί εμείς προκαλούμε αυτά που μας συμβαίνουν. Οι άλλοι απλά βρίσκουν χώρο και μας τα κάνουν.

09/01/2013 0 comment

ΕΡΓΑΣΙΑ

Τι δεν πρέπει ποτέ να πούμε στο αφεντικό μας

written by Ιωαννα Βλασση

Υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορούμε να μοιραζόμαστε με τους συναδέλφους και το αφεντικό μας. Υπάρχουν όμως και κάποιες σκέψεις ή φράσεις που καλό θα ήταν να τις κρατήσουμε για τον εαυτό μας… για να μην το μετανιώσουμε πικρά αργότερα.
Φράσεις όπως «Αδύνατο να γίνει αυτό, ή αποκλείεται, μα πώς θα γίνει αυτό;» είναι πραγματικά απαγορευμένες στον εργασιακό χώρο και ειδικά όταν ο διάλογος είναι ανάμεσα σε εσάς και το αφεντικό σας, και αυτό γιατί δείχνει έλλειψη θέλησης, προσπάθειας και αδιαφορία προς τη δουλειά.

Φροντίστε να μην κατηγορείτε ανοιχτά άλλους συναδέλφους και αποφύγετε φράσεις όπως: «Αυτό έκανε ο τάδε όλο κι όλο;» ή «Δεν είναι δικό μου πρόβλημα αυτό». Με αυτές τις φράσεις δείχνετε ότι δεν σέβεστε πρώτον την επιλογή του εργοδότη σας να προσλάβει αυτά τα άτομα τα οποία προφανώς θεωρεί ικανά, γι’ αυτό και τα προσέλαβε, και δεύτερον ότι αρνείστε να βοηθήσετε κάποιον και προσποιείστε ότι διαθέτετε γνώσεις επί παντός, τις οποίες μάλιστα αρνείστε να μοιραστείτε.
Μην ζητήσετε ποτέ από το αφεντικό σας να γίνετε φίλοι στα social media. Κανένα αφεντικό δεν πρέπει να γνωρίζει όλες τις κινήσεις σας εκτός δουλειάς, και οι πολλές συναναστροφές μαζί του πέρα από την εργασία μάλλον δεν θα σας βγουν σε καλό.
Επίσης σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ρωτήσετε αν μπορείτε να ολοκληρώσετε τη δουλειά σας την επόμενη μέρα. Φυσικά και όχι. Οφείλετε να τηρήσετε ευλαβικά τα deadlines που σας έχει ορίσει.

Τέλος, θα πρέπει να αποφεύγετε να ασκείτε κριτική σε κάτι που ο ίδιος έχει σκεφτεί ή κάνει, υποδεικνύοντάς του πως έκανε λάθος και πως εσείς έχετε να του προτείνετε κάτι καλύτερο. Είναι βέβαιο πως δεν θα το εκτιμήσει και θα θεωρήσει πως αφήνετε αιχμές για ανικανότητα του ίδιου να λάβει σωστές αποφάσεις.

13/12/2012 0 comment

Newer Posts

Older Posts