Tag

Υπομονή

3 τρόποι για να αντιμετωπίσουμε τον Εκνευρισμό στη δουλειά

Ξοδεύουμε ένα μεγάλο μέρος της ημέρας μας στο χώρο εργασίας μας. Ακόμη κι όσοι έχουμε αυτό που κάποιοι αποκαλούν “dream job”, όμως, συναντούμε εμπόδια κι ανατροπές που είναι πολύ πιθανό να μας εκνευρίσουν. Κι όταν λέω να μας εκνευρίσουν, εννοώ σε βαθμό που να νιώθουμε πως φτάνουμε στα όριά μας. Πώς μπορούμε, επομένως, να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις προτού κληθούμε να… μαζέψουμε τα ασυμμάζευτα;

01 Παίρνουμε μια βαθιά ανάσα – ή και περισσότερες. Όταν νιώθουμε έτοιμοι να εκραγούμε, είναι προτιμότερο για λίγα λεπτά να κάτσουμε κάπου μόνοι και να αφιερώσουμε λίγα λεπτά στο να ηρεμήσουμε παρά να φτάσουμε στο σημείο να χάσουμε τον αυτοέλεγχό μας. Ακόμη κι αν βρισκόμαστε σε μία συνάντηση συνεργατών. Όταν είμαστε εκνευρισμένοι είμαστε και πιο ευερέθιστοι, πράγμα που σημαίνει πως, στην περίπτωση της έκρηξης είναι πιθανό να ξεστομίσουμε κάτι για το οποίο αργότερα να μετανιώνουμε. Οπότε δίνουμε λίγο χρόνο στον εαυτό μας αναπνέοντας αργά ή μετρώντας, κάνοντας γενικότερα οτιδήποτε θα εξισορροπήσει την πίεση και την αναπνοή μας, πράγματα που σηματοδοτούν τον εκνευρισμό. Όταν επιστρέψουμε, η κατάσταση από την οποία απομακρυνθήκαμε μπορεί να εξακολουθεί να υφίσταται, αλλά θα μπορούμε να τη διαχειριστούμε πιο ψύχραιμα. Άλλωστε… στην αντίθετη περίπτωση, ακόμη κι αν έχουμε δίκιο, θα το έχουμε χάσει αν αρχίσουμε να ουρλιάζουμε οργισμένοι.

02 Μαθαίνουμε… τα “κουμπιά” μας. Όταν νιώθουμε πως φτάνουμε στο “αμήν”, το επόμενο βήμα μετά την προσπάθειά μας να ανασυγκροτηθούμε, είναι να αντιληφθούμε τι είναι αυτό που τροφοδοτεί τον εκνευρισμό μας. Μπορεί να υπάρχει μία σύγκρουση με κάποιον συνεργάτη. Μπορεί να νιώθουμε πως τα projects και οι προθεσμίες μαζεύονται, στοιβάζονται και νιώθουμε πως δε μπορούμε να τα προλάβουμε όλα και (κυρίως) να τα ολοκληρώσουμε όπως θα θέλαμε. Αυτό που οδηγεί στην οργή είναι, στην πραγματικότητα, το άγχος. Αναγνωρίζουμε, λοιπόν, τι μπορεί να πυροδοτήσει την “έκρηξη” και το επεξεργαζόμαστε ώστε να περιορίσουμε το άγχος που μας προκαλεί.

03 Αναζητούμε τα θετικά της υπόθεσης. Κάτι ακόμη που μπορεί να τροφοδοτήσει την οργή μας είναι εκείνα τα “αν…” ποτ τριβελίζουν το μυαλό. “Αν ο/η συνάδελφος μου έφερνε εγκαίρως την αναφορά, θα ήμουν πιο προετοιμασμένος”. Ό,τι γίνεται, όμως, δεν… ξεγίνεται και τα “αν…” δεν έχουν πλέον ούτε θέση ούτε αξία. Οπότε επικεντρωνόμαστε στα θετικά της δουλειάς μας, στα σημεία που μας κάνουν να θέλουμε να συνεχίσουμε στην εταιρεία όπου εργαζόμαστε και για την οποία θέλουμε να βελτιωθούμε για καλύτερες επιδόσεις και (γιατί όχι;) ανέλιξη. Εστιάζουμε σε αυτά τα θετικά, λοιπόν, και συνεχίζουμε την προσπάθεια ψύχραιμα και παρακάμπτοντας στο μέγιστο δυνατό βαθμό τις όποιες αφορμές για προστριβές.

Στην ουσία, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να καλλιεργήσουμε την ικανότητα του αυτοελέγχου. Αυτός είναι που θα μας βάλει φρένο προτού αφεθούμε στην “έκρηξη” και χάρη στον οποίο θα μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε όπως πρέπει στην όποια δυσκολία: με επαγγελματισμό κι ωριμότητα.

13/02/2018 0 comment

ΑΠΟΨΕΙΣ

Η υπομονή είναι αρετή, από την Ρούλα Καρακούση

Το είπε στην τρίχρονη ανιψιά μου ο νονός της όταν η μικρή ζητούσε επίμονα να φάει γλυκό και δεν άντεχε να περιμένει και εμείς όλοι θέλαμε να τη συνετίσουμε και να της μάθουμε πως προηγείται το κυρίως και μεσημεριανό φαγητό και ακολουθεί το γλυκό. «Η υπομονή είναι αρετή». Η Μυρτώ στα τρία της χρόνια άκουγε μια λέξη μάλλον για πρώτη φορά. Και το φοβερό είναι πως της ζητούσαμε να την κατανοήσει. Μα πόσο μεγάλη λέξη είναι η υπομονή και πόσα πολλά σημαίνει.

Σαν μικρό παιδί που είδες το γλυκό και θες να το γευτείς τώρα. Τίποτα δεν άλλαξε μεγαλώνοντας. Ό,τι είδες και επιθύμησες το θέλεις αμέσως. Είναι ένστικτο αυτό. Να κάνεις δικό σου το ρούχο της βιτρίνας και να ικανοποιήσεις καταναλωτικές σου ανάγκες για να χαϊδέψεις τον εαυτό σου. Αυτές είναι οι πιο αθώες εκδοχές της ανυπομονησίας. Όχι βέβαια για όλους. Για κάποιους άλλους τα υλικά αγαθά είναι πολύ σημαντικά και αναγκαία άμεσα. Με αυτούς όπως καταλαβαίνεις δεν θα ασχοληθώ γιατί η περίπτωσή τους είναι ένας φαύλος κύκλος πρόσκαιρης ευχαρίστησης που δεν κλείνει πουθενά.

Εσύ όμως ανυπομονείς για τα σημαντικά και τα αναμφισβήτητα μεγάλα. Για το πρώτο φιλί που ήθελες μόλις τον/την είδες και το έκανες συννεφάκι σκέψης. Για τις κουβέντες, τις προτάσεις, τα γεγονότα που σου αλλάζουν τη ζωή και σε πάνε παρακάτω. Όλα αυτά που σε τοποθετούν σε καταστάσεις συμφωνημένης αφοσίωσης.

Ό,τι δεν έχεις ακόμα, σε κάνει ανυπόμονο/η. Κι ό, τι σε κάνει ανυπόμονο σου δίνει κίνητρο να το αποκτήσεις, να ψάξεις λύσεις, να αγωνιστείς γι’ αυτό. Και έχει μια γλύκα αυτή η διαδικασία, αυτός ο δρόμος. Γιατί όλα είναι δρόμος και όλα έχουν τη σειρά τους. Ακόμα και στροφές να συναντήσεις με τη σειρά θα πρέπει να τις περάσεις. Με σειρά και υπομονή.

Εσύ περιμένεις με υπομονή να γίνει κάτι καλό. Είναι κι αυτός δίπλα σου που περιμένει με υπομονή να φύγει το κακό. Εκεί πια μιλάμε για δύναμη. «Μπες σε ένα νοσοκομείο και θα βγεις πλούσιος», μου είπε άνθρωπος μου που ο δρόμος του περνάει τα τελευταία χρόνια συνέχεια από ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Εδώ κι αν έχει στροφές. Είναι αυτά τα μονοπάτια που μπαίνεις και δεν ξέρεις πότε και αν θα βγεις. Θέλει υπομονή να επαναπροσδιορίσεις τις συντεταγμένες σου, να δεις τις επιλογές σου, να σχεδιάσεις το επόμενο βήμα που θα σε βγάλει ξανά στην ευθεία και στο φως. Στον δρόμο που θα μπορείς να τρέξεις χωρίς διακοπές. Αν έχεις δει άνθρωπο να παλεύει ασθένεια έχεις κατά τη γνώμη μου δει την υπομονή με πρόσωπο. Την έχεις δει στα μάτια και ίσως να ντράπηκες και λίγο για όσα άλλα δεν κατάφερες εσύ να υπομείνεις.

Το καλό πράγμα –που δε σε βεβαιώνει και κανείς πως θα έρθει- αργεί. Και θέλει υπομονή. Για να ζήσεις τα μεγάλα, πρέπει να υπομείνεις τα μικρά. Η Μυρτώ μας κατάλαβε πως για να απολαύσει το γλυκό της, έπρεπε να φάει πρώτα το φαγητό της. Και θα καταλάβει μεγαλώνοντας πόσο δίκιο είχε ο νονός της.

Κείμενο: Ρούλα Καρακούση

30/01/2018 0 comment

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Η επιτυχία εξαρτάται από… την πειθαρχία!

Μικρές, αλλά βασικές επιλογές που θα μας βοηθήσουν.

Ο πιο διάσημος ίσως στόχος που θέτουμε όλοι μας με το “Καλή Χρονιά” είναι το… κυνήγι της επιτυχίας. Για να ακριβολογούμε, διεκδικούμε την επίτευξη όλων των στόχων που έχουμε βάλει για τη νέα χρονιά. Άλλωστε, η επιτυχία σε κάθε επίπεδο είναι αυτή που θα μας γεμίσει και θα μας κάνει πιο χαρούμενους. Το να φτάσουμε, όμως, στο σημείο να πούμε “τα κατάφερα” χρειάζεται υπομονή, επιμονή και… baby steps!

Ποια είναι αυτά τα baby steps; (Tip: η λέξη –κλειδί είναι “πειθαρχία”!)

01 Φροντίζουμε την υγεία μας. Αν δε νιώθουμε άνετα να ξημεροβραδιαζόμαστε στο γυμναστήριο, αυτό δεν είναι κακό. Ωστόσο, είναι ωφέλιμο να εντάξουμε μία μορφή εκγύμνασης που ταιριάζει στην καθημερινότητά μας και που, ασφαλώς, μας ικανοποιεί – κι ευτυχώς, από επιλογές άλλο τίποτα. Συνδυάζουμε τη γυμναστική με μία προσεγμένη κι ισορροπημένη διατροφή από την οποία θα προσλαμβάνουμε όλα τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία, περιορίζοντας συγχρόνως τις καταχρήσεις, όπως το αλκοόλ, ο καφές και το λεγόμενο junk food. Τέλος, φροντίζουμε να κοιμόμαστε αρκετά και σωστά ώστε να μην ξεκινάει κάθε μέρα μας με κόπωση.

Με λίγα λόγια, η μειωμένη (ή κι η μηδαμινή) γυμναστική, η κακή διατροφή κι η κακή ποιότητα του ύπνου όχι μόνο μας κουράζουν, είναι και κακοί σύμβουλοι τόσο στην καθημερινότητά μας. Φανταστείτε πόσο αυτό μπορεί να επιδεινωθεί όταν καλούμαστε να πάρουμε σημαντικές για τη ζωή μας αποφάσεις. Οπότε αποκτούμε ένα είδος πειθαρχίας (ωπ! Να η λέξη κλειδί!) σε ό,τι αφορά την καλή μας υγεία.

02 Φροντίζουμε να διευρύνουμε τις γνώσεις μας. Οτιδήποτε μας διασκεδάζει σίγουρα μας χαλαρώνει και μας αναζωογονεί. Την ίδια στιγμή, όμως, η υπερβολική (προσέξατε το χαρακτηρισμό, έτσι;) διασκέδαση μπορεί να μας απομακρύνει από οποιαδήποτε ευκαιρία μας δίνεται προκειμένου να μάθουμε περισσότερα πράγματα και να καλλιεργήσουμε τη δημιουργικότητά μας. Όσο καλό κι αν ακούγεται το… “Hakuna Matata”, δεν είναι για όλες τις ώρες! Η επιτυχία εξαρτάται ιδιαίτερα από τις προσπάθειές μας για προσωπική ανάπτυξη μέσω των γνώσεων που αποκτούμε. Όταν, λοιπόν, υπάρχουν τόσο πράγματα γύρω μας που μπορούμε να μάθουμε, γιατί να μην εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες που μας δίνονται ώστε αυτές οι γνώσεις να γίνουν εργαλεία για να εξελίξουμε τη δημιουργικότητά μας και να επιτύχουμε ό,τι επιθυμούμε; Όχι, δε σας λέω πως η διασκέδαση είναι απαγορευτική, τουναντίον. Απλά αποκτούμε ένα είδος πειθαρχίας (νά’ τη πάλι!) ώστε να υπάρχει μία ισορροπία ανάμεσα σε αυτήν και την προσπάθεια για να γίνουμε (ακόμα) καλύτεροι.

03 Μικρές αλλά σταθερές ρουτίνες μέσα στη μέρα. Για την επίτευξη του εκάστοτε στόχου μας είναι απαραίτητες η υπομονή αλλά κι η επιμονή μια που, καλώς ή κακώς, μαγικό ραβδάκι για να μας βοηθήσει δεν υπάρχει. Επομένως επανέρχομαι στην πειθαρχία (με τόση χρήση της λέξης ως τώρα, νομίζω το εμπεδώσαμε!) την οποία μπορούμε να την καλλιεργήσουμε μέσα από μικρές συνήθειες στην αρχή αλλά και στο τέλος της ημέρας μας. Για παράδειγμα, μπορούμε το πρωί αντί να φύγουμε τρέχοντας από το σπίτι για να προλάβουμε τις όποιες υποχρεώσεις να ξυπνήσουμε λίγο πιο νωρίς για μία μικρή σειρά ασκήσεων γυμναστικής. Ή να συμμαζέψουμε λίγο το σπίτι ώστε να μη θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο. Μπορούμε επίσης το βράδυ να υιοθετήσουμε μία “ιεροτελεστία” η οποία θα μας χαλαρώνει, όπως διαλογισμός ή να αποτυπώσουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματα της μέρας σε ένα ημερολόγιο. Όποια κι αν είναι αυτή η μικρή ρουτίνα, σημασία έχει να την τηρούμε με θρησκευτική ευλάβεια. Έτσι μπορούμε να λειτουργούμε πιο συγκροτημένα κι άρα μακροπρόθεσμα θα μπορούμε να πάρουμε τις απαραίτητες αποφάσεις για να έρθουμε ένα βήμα ακόμη πιο κοντά στην επιτυχία.

Το κυνήγι της επιτυχίας είναι τελικά πιο εύκολη υπόθεση απ’ όσο ίσως φοβόμαστε και μία πειθαρχημένη καθημερινότητα είναι αυτή που χρειαζόμαστε για σύμμαχο. Ας την αποκτήσουμε, λοιπόν, με μικρές αλλαγές στις συνήθειές μας ώστε να μπορούμε μετά με υπερηφάνεια να πούμε “τα κατάφερα”!

13/01/2018 0 comment

PSYCHO & SEX

Η επιμονή & η υπομονή στην πραγμάτωση των στόχων, από τη Μαρία Μάρκου

Σε μια περίοδο κοινωνικής αναταραχής κι ανασφάλειας, στο σημερινό άρθρο θα μιλήσουμε για την υπομονή και την επιμονή που χρειάζεται το άτομο στην επίτευξη των στόχων του και στην κατάκτηση των ονείρων του.

Η λέξη “υπομένω” ορίζεται ως αντέχω, υποφέρω. Γλωσσολογικά η πρόθεση “υπό” εκφράζει την πίεση και το βάρος που ενέχει η υπομονή ως στοιχείο αφού το άτομο μένει κάτω από δύσκολες συνθήκες. Από την άλλη, η λέξη “επιμονή” ορίζεται ως η επανάληψη μιας πράξης ή συμπεριφοράς πάρα τα εμπόδια. Φαίνεται λοιπόν η υπομονή και η επιμονή να έχουν μια κοινή βάση: την συνέχεια ή επανάληψη μιας κατάστασης. Αυτό που διακρίνει τα δύο στοιχεία είναι η παθητική αποδοχή κατά την υπομονή και η ενεργητική συνέχεια στην επιμονή.

Αυτή η διαφοροποίηση όμως όχι μόνο δεν οδηγεί στην αναίρεση της μίας έννοιας από την άλλη αλλά τουναντίον, στην σύμπτυξή τους ώστε να καταλήξουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα: την πραγμάτωση του στόχου. Είναι γεγονός ότι η κατάκτηση των μακροπρόθεσμων επιθυμιών ενέχουν κόπο, χρόνο και φυσικά δυσκολίες. Το άτομο που επιμένει, θα αντιμετωπίσει συνθήκες και καταστάσεις, τις οποίες ενίοτε θα υπομένει, όταν η κούραση και η απογοήτευση πιθανά το ταλανίζουν. Η ουσία όμως της κατάκτησης βρίσκεται στην επιμονή και όχι στην παραίτηση. Άλλωστε στην προκειμένη, ένα συνώνυμο και των δύο εννοιών, θα μπορούσε να είναι η αφοσίωση. Κι αυτή η τελευταία είναι απαραίτητη στην πραγματοποίηση κάθε προσωπικού ονείρου.

Φυσικά, κάποτε η υπομονή εξαντλείται και η επιμονή αστοχεί. Τα αποθέματα του καθενός εξαρτώνται από διάφορους παράγοντες. Κάποιοι από αυτούς είναι η ηλικία, οι σημαντικές εμπειρίες στην διαμόρφωση του χαρακτήρα, οι προσωπικές αντιλήψεις αλλά και η φύση του στόχου. Υπάρχουν πράγματα για τα οποία τελικά κανείς πασχίζει άδικα, όπως υπάρχουν και στόχοι που από ένα χρονικό σημείο κι έπειτα καταλήγουν να μην εκφράζουν το άτομο. Σε αυτό σημαντικό ρόλο παίζει ο κοινωνικός παράγοντας ο οποίος διαμορφώνει μαζικά τους επιθυμητούς στόχους που το άτομο οφείλει να θέτει ως επιτυχημένο κοινωνικό μέλος. Στις σύγχρονες δομές, το είδος αυτών των στόχων συνήθως είναι είτε υλικοί είτε επαγγελματικοί.

Η ουσία όμως βρίσκεται στην πραγμάτωση εκείνων των εσωτερικών επιθυμιών που κάνουν το άτομο καλύτερο μέσω της πνευματικής ωρίμανσης, της συναισθηματικής εξέλιξης και της εμβάθυνσης της σκέψης του. Τα στοιχεία αυτά έχουν την δυνατότητα να απελευθερώσουν το άτομο από πνιγηρά ατομικά ή κοινωνικά στερεότυπα που του υποδεικνύουν τον θεμιτό τρόπο ζωής με τους επιθυμητούς στόχους πραγμάτωσης. Έτσι το άτομο μπορεί να κοιτάξει εντός του και να θέσει έναν σκοπό του οποίου το ταξίδι αλλά και ο προορισμός να αφορά την εσωτερική του ανύψωση. Ειδικά σε περιόδους κοινωνικής αναταραχής όπως αυτή που ζούμε, η ουσία βρίσκεται στην ανανέωση των προσωπικών και κατά συνέπεια συλλογικών αξιών. Με την υλική ευμάρεια να ελαχιστοποιείται και την επαγγελματική σταδιοδρομία να δυσχαιρένεται, οι κοινωνικοί μας στόχοι μπορούν να αποκατασταθούν από συλλογικά ιδεώδη που μέσα στον χρόνο ίσως αποκτήσουν την δυνατότητα αφενός να προοδεύουν το άτομο προσωπικά μέσω της πνευματικής ευμάρειας Αφετέρου τα κοινωνικά υποκείμενα συλλογικά, μέσω της μετουσίωσης της κοινωνικής προόδου με νέους όρους και όχι οικονομικούς. Σε αυτή την διαδικασία, η υπομονή και η επιμονή, είναι δύο εργαλεία απαραίτητα ώστε να αποφευχθεί η μαζική απογοήτευση και να αντικατασταθεί από την συλλογική δημιουργία.

Περισσότερες πληροφορίες για την Μαρία Μάρκου, πατήστε εδώ

Περισσότερα άρθρα από την ψυχολόγο μας, Μαρία Μάρκου:

–Social media & γυναίκες… μια σχέση πάθους, από τη Μαρία Μάρκου
–Ερωτόλυτος…., από τη Μαρία Μάρκου
–Ρατσισμός: η περιθωριοποίηση του διαφορετικού, από την Μαρία Μάρκου
–Νέα γυναίκα και single mom, από την Μαρία Μάρκου
–Κρίσεις πανικού; Don’t panic!,από την Μαρία Μάρκου

02/07/2015 0 comment

ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ

Ο Οκτώβρης των Εκλείψεων: στο μάτι του κυκλώνα…, από τη Χριστίνα Θεοχάρη

Ο Οκτώβρης φέρνει ανατροπές και μάχες, σε κάθε επίπεδο.

Ο Ανάδρομος Ερμής είναι ήδη εδώ, προκαλώντας πολλά παράσιτα στην επικοινωνία, αλλά περισσότερες αναταράξεις μας δίνουν οι δυο εκλείψεις του μήνα, που θα βάλουν φωτιά στο πλανητικό σκηνικό. Ανυπομονησία, ανησυχία, παρεξηγήσεις, διαμάχες, σωματικά και λεκτική βία; Χαζά ατυχήματα, ανούσιες παρεξηγήσεις, περίεργα όνειρα,ξαφνικές ασθένειες, ξαφνικοί θάνατοι; Όλα μέσα στο πρόγραμμα!

Νιώθετε ότι δεν σας καταλαβαίνει κανείς γύρω, ότι σκέφτεστε το χειρότερο, ότι μερικές φορές (κι είναι ολοένα και πιο συχνές αυτές) δεν χωράτε στο πετσί σας, στη σχέση σας, στη δουλειά σας, στη ζωή σας; Ότι δεν ανήκετε πουθενά;

Μήπως η κόπωση που νιώθετε- σωματική, ψυχολογική, συναισθηματική-σας βάζει να παίξετε στο γνωστό δίπολο: είμαι-πολύ πτώμα-για-να-αλλάξω κάτι-αλλά-δεν-αντέχω-και-την υπάρχουσα-κατάσταση;

Είναι οι δυο εκλείψεις προ των πυλών, με την πρώτη να συμβαίνει ήδη σε συνδυασμό με τον Ανάδρομο και το Μεγάλο Τρίγωνο της Φωτιάς, που θα μας γεμίσει δύναμη, έμπνευση,αισιοδοξία, αλλά και ανυπομονησία. Το δίδαγμα: διεκδικήστε τη Φωτιά στη ζωή σας (πάθος, δύναμη, ένταση, κουράγιο, έρωτας, δυναμισμός) αλλά θυμηθείτε και τον Ίκαρο: όποιος πάει κοντά στη Φωτιά με κέρινα φτερά, πέφτει…

Η περίοδος θ’ ανάψει φωτιές και θα ξεκινήσει μια περίοδο μάχης σε κάθε τι που έχει ανάγκη από ισορροπία: σχέσεις (ερωτικές και φιλικές), συνεργασίες, δουλειές που ξεκινάνε τώρα, πολιτικό σκηνικό-όλα είναι μια μάχη. Θα πυροδοτήσει ακόμη απότομες αλλαγές, χωρισμούς, ξεκαθαρίσματα-μεγάλα και μικρά σε μέγεθος, σημασία, σπουδαιότητα. Μην ξεχνάτε πως όλα επιτρέπονται στον Έρωτα και στον Πόλεμο και αυτό το Ματωμένο Φεγγάρι του Οκτωβρίου θα έχει κι από τα δυο.

Αυτός ο μήνας μας μαθαίνει για το σωστό timing σε κάθε τι μικρό ή μεγάλο που μας περιβάλλει, όσο δύσκολη κι αν είναι η αναμονή.

Ναι, το Σύμπαν έχει Σχέδιο για μας. Ναι δεν είναι (σχεδόν) ποτέ αυτό που νομίζουμε.

Ναι, μερικές φορές ο Από Πάνω γελάει με την ανάγκη μας γαντζωθούμε από σταθερές που αν τις βλέπαμε μ’ έναν μεγεθυντικό φακό, θα ξέραμε ότι είναι σκοινιά που μας πνίγουν και όχι άγκυρα που μας σταθεροποιεί.

Έκλειψη Σελήνης τις 8 Οκτωβρίου: μια ολική έκλειψη σελήνης στις 15 μοίρες του Κριού, σε σύνοδο με τον Ουρανό, μας ψιθυρίζει στο αυτί: είναι ώρα για απελευθέρωση, ανάταση, αφύπνιση. Είναι ώρα για εκπλήξεις (δυσάρεστες και ευχάριστες) και σοκ. Σε τρίγωνο με τον Δία και Άρη, το Φεγγάρι αυτό μας θυμίζει ότι χωρίς αρετή και τόλμη, δεν υπάρχει Ελευθερία. Ο Ανάδρομος,από την άλλη, μας ζητάει να αναβάλλουμε την επανάσταση για το τέλος του μήνα. Hold your horses, λοιπόν.

Τα ζώδια του Παρορμητικού Σταυρού (Κριοί, Ζυγοί, Αιγόκεροι, Καρκίνοι ειδικά του 2ου και 3ου δεκαημέρου) και όσοι έχουν πλανήτες και ωροσκόπο σε αυτές τις μοίρες, να προσέξουν. Οι αλλαγές σε σχέσεις και παγιωμένα αρνητικά σκηνικά θα είναι σίγουρες.

Ωστόσο, παρά την παρουσία του Ουρανού, κυβερνήτη των εκπλήξεων και των ραγδαίων αλλαγών, οι καρποί αυτής της έκλειψης θα ωριμάσουν, αλλά θα πάρει αρκετό χρόνο αυτό-οι διαδικασίες που πυροδοτούνται αυτή την περίοδο κορυφώνονται το Μάρτιο του 2015.

Λίγες ημέρες μετά την έκλειψη έχουμε κάτι καλό: θετικές ενέργειες που έρχονται με τον Ήλιο, τον Άρη, τον Δία και τον Βόρειο Δεσμό σε ευθυγράμμιση για να μας υπενθυμίσει ότι η δέσμευση και η πίστη μας είναι απαραίτητες όταν αντιμετωπίζουμε εμπόδια και προκλήσεις.

Έκλειψη Ηλίου στις 23-24 Οκτωβρίου: Μαζί με τη Νέα Σελήνη, έχουμε και μια μερική έκλειψη Ηλίου στην 0 μοίρα του Σκορπιού, που επηρεάζει τα Ζώδια του Σταθερού Σταυρού (Σκορπιούς, Ταύρους, Υδροχόους και Λέοντες των πρώτων ημερών) και όσους έχουν πλανήτες και ωροσκόπο σε αυτές τις μοίρες, που σε σύνοδο με την Αφροδίτη, τονίζει ακόμη περισσότερο την ανάγκη για οικειότητα και δέσιμο, μέσα από τη διαδικασία του εσωτερικού μετασχηματισμού. Αυτή η έκλειψη μας υπενθυμίζει ότι δεν πρέπει να έχουμε πάντα τον έλεγχο. Υπάρχουν τόσα πολλά που πρέπει να ειπωθούν, τόσα πολλά που δεν τολμήσαμε να εκφράσουμε και τόσα που πρέπει να αφήσουμε πίσω μας για να απολαύσουμε το ταξίδι, ακόμα και όταν τα πράγματα μας ταρακουνάνε τόσο έντονα! Δεν είναι εύκολο, ειδικά στις προσωπικές σχέσεις όπου κάθε εκατοστό που παραχωρούμε στον Άλλο/Άλλη μας αφήνει με λίγο λιγότερο οξυγόνο.

Κάθε ηλιακή έκλειψη στο Σκορπιό μας οδηγεί σε βαθιά νερά, αλλά αυτό μας προσφέρει μια μπουκάλα οξυγόνου και όλα τα απαιτούμενα σύνεργα κατάδυσης για ν’ απολαύσουμε την κάθοδο στο Σκότος αντί να τρομοκρατηθούμε από αυτό! Μας θυμίζει ότι συχνά η προθυμία μας να αγκαλιάσουμε τη Σκιά μας είναι εκείνη που ρίχνει το κατάλληλο Φως για να προχωρήσουμε στο ταξίδι μας. Η αντίσταση είναι μάταιη, μας λένε οι ουρανοί τώρα, κι όσο μοιρολατρικό μπορεί να ακούγεται στην πραγματικότητα είναι ένα μήνυμα ελπίδας. Η έκλειψη αυτή, στο στοιχείου του Νερού, είναι λιγότερο αισθητή από την πρώτη, πιο εσωτερική, περισσότερο αντηχεί μέσα μας υπόκωφα, παρά ακούγεται σαν κρότος…Το συναίσθημα κυριαρχεί και όσοι επηρεάζεστε άμεσα, θα δείτε πως δύσκολες αποφάσεις για τις σχέσεις σας που σας φαίνονταν βουνό, μοιάζουν με λοφίσκο…Περάστε τον, και πάτε παραπέρα.

Ο μήνας αυτός σας βοηθάει να πατήσετε το reset στη ζωή σας, να αποφασίσετε ποιοί/ες είστε και τι είστε, τι πραγματικά θέλετε να κάνετε στη ζωή σας και πώς θα έχετε την ευκαιρία να εκφράσετε και να υποστηρίξετε τα θέλω σας . Η ενέργεια περιόδου των εκλείψεων, καθώς και η νέα σελήνη θα τροφοδοτήσει αυτές τις εσωτερικές συνειδητοποιήσεις, με πολύ δύναμη και θα συμβάλει στην υλοποίηση των επιθυμιών σας.

Tips για να επιβιώσετε των εκλείψεων:

Αποφύγετε τις εμμονικές σκέψεις
Η ενέργεια που συσσωρεύεται αυτήν την περίοδο,αλλά και σε κάθε έκλειψη είναι τεράστια, ειδικά στο στοιχείο της Φωτιάς. Φροντίστε λοιπόν να εκλύεται με δημιουργικούς τρόπους (άσκηση, σεξ, ταξίδια, δημιουργικότητα) και να μην παραμένει μέσα σας.

Περισσότερα για την Χριστίνα Θεοχάρη, μπορείτε να διαβάσετε εδώ

05/10/2014 0 comment

ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΑΣ ΓΡΑΦΟΥΝ

Πώς να μάθει το παιδί σωστά κολύμπι;, από τη Φανή Βαγγελάτου

Από τη Φανή Βαγγελάτου, Αναπτυξιακή Λογοθεραπεύτρια-Ειδ. Παιδαγωγός B.Sc. M.A.*

Με την εμπειρία χρόνων καθώς και τη συνεργασία με δασκάλους προσαρμοσμένης κινητικής αγωγής, εργοθεραπευτές και γυμναστές, συγκεντρώσαμε για εσάς μερικές πρακτικές συμβουλές για το πώς να βοηθήσετε το παιδί σας να μάθει κολύμπι.

Μην ξεχνάτε πως οποιαδήποτε δραστηριότητα (και μάλιστα όταν αυτή αφορά σε τόσο σύνθετες δεξιότητες) χρειάζεται χρόνο και υπομονή. Για τον λόγο αυτό, καλό θα ήταν να αφήσετε την προσπάθεια αν αυτό το διάστημα δεν είστε σε θέση να αφιερώσετε την απαιτούμενη προσοχή!

Σπάστε τη δραστηριότητα σε μικρά κομμάτια. Τα παιδιά έχουν μικρό εύρος προσοχής και ειδικά σε ένα περιβάλλον με τόσα ερεθίσματα όπως η θάλασσα/πισίνα. Το κολύμπι αποτελείται από πολλές επί μέρους κινήσεις και δεξιότητες, συντονισμένες σε απόλυτη αρμονία. Σκεφτείτε απλά και θα τις ανακαλύψετε και μόνοι σας (αναπνοή, επίπλευση, συντονισμός 2 ποδιών, συντονισμός 2 χεριών, συντονισμός 4άκρων!).
Αναπνοή: πριν από τα παιχνίδια στα βαθιά λοιπόν, βάλτε το παιδί σας να κάνει μπουρμπουλήθρες στο νερό. Μάθετε να μη φοβάται να βουτήξει το κεφαλάκι του και να χειρίζεται καλά την αναπνοή του από το στόμα και από τη μύτη. Ανάλογα παιχνίδια μπορείτε να κάνετε και στη μπανιέρα σας όπου ο φόβος είναι λιγότερος και το παιδί πιο ήρεμο.
Επιπλεύστε στο νερό: αυτή η δεξιότητα απαιτεί πολύ καλή σχέση εμπιστοσύνης! Πρέπει να δείξετε στο μικρό σας ότι μπορεί να σας εμπιστεύεται και ότι έχοντας εσάς δίπλα του, δε χρειάζεται να φοβάται για τίποτα. Σε αυτό το στάδιο θα δείτε έντονα και τον αντανακλαστικό φόβο. Τα παιδιά συνήθως διπλώνουν τη μέση τους και δεν αφήνουν το κορμάκι τους χαλαρό σε ευθεία. Εδώ εσείς είστε αυτοί που θα ηρεμήσετε το παιδί και θα του δώσετε όσο χρόνο χρειαστεί.
Πόδια: Αν θέλετε να μάθει το παιδί να χρησιμοποιεί τα ποδαράκια του στο νερό, πετάξτε τα μπρατσάκια!!! Εκτός από την αφύσικη στάση που έχουν τα χέρια όταν τα παιδιά φορούν τα μπρατσάκια τους, τα εμποδίζουν να έρθουν μπρούμυτα στο νερό και να μάθουν να χτυπούν τα πόδια τους κάνοντας παιχνίδια με το νερό. Γι’ αυτό το λόγο ιδανικά είναι η σανίδα κολύμβησης, το «μακαρόνι» (το μακρύ κομμάτι από αφρώδες υλικό που χρησιμοποιούμε στα πισίνες) και η ζώνη με τα τουβλάκια. Αυτά τα βοηθήματα κρατούν το παιδί σταθερά χωρίς να βουλιάζει σχεδόν παράλληλα με το νερό και αφήνουν τα πόδια ελεύθερα. Επιπλέον, όσο το μικρό μας πάει καλύτερα, μπορούμε να αφαιρούμε τουβλάκια από τη ζώνη του ή να κόβουμε κομμάτι από το μακαρόνι ώστε να μειώνουμε την επίπλευση λόγω υλικών και να εξασκείται περισσότερο το παιδί μας! Δεν ξεχνάμε να κάνουμε επανάληψη τα προηγούμενα βήματα και να εντάσσουμε σε κάθε καινούργιο!
Χέρια: Η κίνηση των χεριών θα έρθει τελευταία. Μην ξεχνάτε πως ο συντονισμός και των τεσσάρων άκρων είναι δύσκολη δεξιότητα και μπορεί να χρειαστεί το χρόνο της. Όσο το παιδί έχει κατακτήσει τα όλα τα προηγούμενα, μπορείτε απλώς να δείχνετε διάφορα μοντέλα χεριών κατά το παιχνίδι σας στη θάλασσα και σιγά σιγά θα δείτε και το μικρό σας δελφίνι να τα ξεσηκώνει!

Μην ξεχνάτε:

Δεν αφήνουμε ποτέ τα παιδιά μόνα τους στη θάλασσα.
Ποτέ κολύμπι μετά από γεύμα.
Ο ήλιος είναι επικίνδυνος για εσάς και το παιδί. Προετοιμαστείτε καλά για το μπάνιο σας και προμηθευτείτε τα σωστά προϊόντα.
Το αίσθημα του φόβου μειώνεται αν το παιδί αισθανθεί ότι βρίσκεται σε οριοθετημένο περιβάλλον. Η θάλασσα μπορεί να είναι πολύ αχανής για το παιδί και να το φοβίσει. Δοκιμάστε τη πισίνα ή θάλασσα με πολύ κόσμο γύρω. Αν πάλι εσείς οι γονείς δημιουργήσετε ένα ανθρώπινο «σύνορο» για το μικρό σας ακόμα καλύτερα!
Αν θέλετε να νιώσετε ασφαλής όταν κάθεστε στην παραλία και το παιδί παίζει με την άμμο, προτιμήστε να του φορέσετε ένα σωσίβιο γιλέκο και όχι μπρατσάκια. Έτσι το παιδί θα έχει ελεύθερα χέρια όπως πρέπει και δεν θα κινδυνεύει αν για κάποιο λόγο μπει ασυνόδευτο στη θάλασσα.

Καλό καλοκαίρι και καλές βουτιές !!!

Η Φανή Βαγγελάτου είναι

*Περισσότερες πληροφορίες στο http://www.logotherapeia.com.gr ή μέσω facebook στο http://www.facebook.com/oplanitistisfanis

04/08/2014 0 comment

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Ταχύτατα μαθήματα καλοκαιρινού φλερτ

Ακούγεται ίσως δύσκολο αλλά δεν είναι: το μόνο που χρειάζεται για να γίνετε experts στα κόλπα του φλερτ είναι να αναπτύξετε και να υποστηρίξετε κάποια χαρακτηριστικά και ιδιότητες που διαθέτετε ήδη. Χωρίς άγχος και με ανάλαφρη διάθεση δοκιμάστε τις ικανότητές σας, και μην απογοητεύεστε αν δεν πετύχετε το σκοπό σας με την πρώτη φορά. Το φλερτ είναι και αυτό μια τέχνη, και όπως όλες οι τέχνες χρειάζεται εξάσκηση, οπότε ξεκινήστε το practice! Να από ποιες ιδιότητές σας μπορείτε να κάνετε την αρχή:

Υπομονή: Μήπως περιμένετε ότι θα πλησιάσετε με λίκνισμα έναν άντρα, θα του χαμογελάσετε λιγάκι και αυτός θα πέσει ανάσκελα; Φυσικά, και αυτό μπορεί να συμβεί, αλλά υπάρχουν και πολλοί άντρες που θα θελήσουν να σας γνωρίσουν πρώτα. Μπορεί να μην ζητήσει την κάρτα σας ή να μην σας δώσει τη δική του από την πρώτη συζήτηση, μπορεί να περάσουν κάποιες εβδομάδες απλού φλερτ για να πετύχετε τον σκοπό σας. Ένα από τα μυστικά των μεγαλύτερων καρδιοκατακτητών είναι η υπομονή. Να θυμάστε ότι τίποτα καλό δεν συμβαίνει, αν δεν προσπαθήσετε γι’ αυτό.
Αυτοπεποίθηση: Καμπουριάζετε; Σκύβετε συνεσταλμένα το κεφάλι; Και τότε ποιος θα δει το όμορφο προσωπάκι σας; Σηκώστε το κεφάλι, τινάξτε την χαίτη σας – αν την διαθέτετε -, φορέστε το πιο γοητευτικό σας χαμόγελο. Δεν υπάρχει άντρας ή γυναίκα που να μην γοητεύεται από μια προσωπικότητα γεμάτη αυτοπεποίθηση, και είναι γνωστό ότι η σιγουριά που νιώθει κανείς για τον εαυτό του είναι το μεγαλύτερο αφροδισιακό για τους άλλους, γι’ αυτό την επόμενη φορά πριν μπείτε σε έναν χώρο γεμάτο ευκαιρίες για νέες γνωριμίες, σκεφτείτε τα πιο δυνατά σας χαρίσματα και λειτουργήστε σαν μόλις να πήρατε το πρώτο βραβείο… το αξίζετε!
Διάθεση για περιπέτεια: Κανείς δεν θέλει να περάσει την ζωή του κάνοντας τα ίδια και τα ίδια πράγματα, και οι περισσότεροι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, αναζητούν με λαχτάρα μια έξοδο από την ρουτίνα της καθημερινότητας. Γιατί να μην είσαστε εσείς αυτή η ενδιαφέρουσα πρόταση; «Μια μέρα μαζί μου είναι μια μέρα που δεν θα μοιάζει με καμία άλλη», αυτό είναι το νέο σας σύνθημα!
Μαζέψτε τα κουράγια σας: Σίγουρα, η πρώτη επαφή με έναν άντρα που σας αρέσει, προκαλεί αμηχανία, ίσως και συστολή, αλλά μην ξεχνάτε: δεν έχετε τίποτα να χάσετε, παρά μόνο μια ευκαιρία να δείξετε την καλύτερη πλευρά του εαυτού σας! Αφήστε που μπορεί η γοητεία σας να γίνει αντιληπτή στον διπλανό του και έτσι ακόμη και αν δεν πετύχετε τον πρώτο στόχο να μην φύγετε άπραγη!
Δείξτε ενδιαφέρον: Ναι, μπορεί αυτός ο άντρας να σας αρέσει πολύ, αλλά προσπαθήστε να μην χάσετε το μυαλό σας. Σε όλους μας αρέσει να μας προσέχουν όταν μιλάμε, να μας κάνουν έξυπνες ερωτήσεις, να δείχνουν ενδιαφέρον για μας, γι’ αυτό τεντώστε τα αυτιά σας!
Ειλικρίνεια: Σε κανέναν δεν αρέσουν οι ψεύτες, έτσι δεν είναι; Ο μόνος τρόπος για να εμπνεύσετε εμπιστοσύνη στο αντικείμενο του πόθου σας είναι να είσαστε ειλικρινής και αληθινή και.. δεν θα βγείτε χαμένη. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε πλέον εκπαιδεύσει τον ανιχνευτή ψεύδους μας και καταλαβαίνουμε αμέσως ένα ψεύτικο κοπλιμέντο ή κάποιον που προσπαθεί να αναδείξει τον εαυτό του με ψευδείς πληροφορίες. Keep it simple, keep it true!
Χιούμορ: Το φλερτ δεν σημαίνει ότι πρέπει να είσαστε σοβαροί από την αρχή και το τέλος, δεν σημαίνει βέβαια ότι πρέπει να αρχίσετε να μαθαίνετε απέξω ανέκδοτα για την ώρα της ανάγκης. Ελαφριά αστεία, παιχνιδιάρικο χαμόγελο και διάθεση, μικρά πειράγματα είναι η συνταγή της επιτυχίας μια που υπόσχονται μια διασκεδαστική εμπειρία στο πλάι σας.

Καλή επιτυχία και αν μην διστάσετε να μοιραστείτε μαζί μας και δικά σας μυστικά tips, μας αρέσει να μαθαίνουμε!

05/07/2014 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Επάγγελμα γονέας: ο καλύτερος δάσκαλος του παιδιού!, από τη Φανή Βαγγελάτου

από την Φανή Βαγγελάτου, Αναπτυξιακή Λογοθεραπεύτρια *

Οι περισσότεροι θα έχετε ακούσει πως το να κάνει ο γονιός μάθημα στο παιδί του είναι καταστροφικό για τη σχέση τους. Κάποιοι μάλιστα από εσάς σίγουρα θα μπορούν να το επιβεβαιώσουν από προσωπική εμπειρία. Στην πραγματικότητα, ο γονιός αποτελεί τον «φυσικό δάσκαλο» του παιδιού κατά τη διαδικασία ανάπτυξής του και μάλιστα με μεγάλη αποτελεσματικότητα.

Από τη βρεφική ηλικία, η μαμά και ο μπαμπάς είναι αυτοί οι οποίοι ακούν, νιώθουν και αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει και τι έχει ανάγκη το μωρό και αναπτύσσουν έναν δικό τους, μοναδικό κώδικα επικοινωνίας. Είναι οι γονείς οι οποίοι μαθαίνουν στο παιδί να κοιτάζει και να παρατηρεί το περιβάλλον του, να ακούει και να προσέχει, να χαμογελάει, να κατανοεί και τελικά να μιλάει μία ή και περισσότερες γλώσσες.

Όταν το παιδί αρχίσει πλέον να καταλαβαίνει τους γονείς του, να κατανοεί οδηγίες και εντολές και να είναι στη διαδικασία παραγωγής λόγου (ή τουλάχιστον να περιμένουμε εμείς να μιλήσει), αρχίζουν τα δύσκολα! Μετά από 2 χρόνια, κατά μέσο όρο, γλυκιάς υπομονής με κλάματα, πάνες, παιχνίδια με μουσική και άστατα ωράρια ύπνου, το μικρό μας επιτέλους μπορεί να μας καταλάβει και τότε αρχίζουν οι απαιτήσεις. Αυτό που συνήθως ξεχνούν οι γονείς είναι πως εκείνη ακριβώς τη στιγμή που νομίζουμε πως ήρθε η «ώρα να συνεννοηθούμε», το παιδί απλώς έχει ξεκινήσει να δοκιμάζει έναν δεύτερο, ολοκαίνουργιο κώδικα επικοινωνίας με ήδη παγιωμένο βέβαια εκείνον της βρεφικής ηλικίας (το κλάμα και τη γκρίνια).

Όσο το μικρό μας αναπτύσσεται, αναπτύσσονται μαζί του όλες εκείνες οι δεξιότητες που έχει ένας άνθρωπος και όχι μόνο αυτές που θέλουμε εμείς να αναπτυχθούν. Μαζί λοιπόν με τις γνωστικές ικανότητες, αυξάνεται και η ικανότητα χειρισμού – ναι, είναι αυτή της πονηριάς, αυτή που κάνει το παιδί μας να «μη μας ακούει» και εδώ ο γονιός πρέπει να γίνει ο καλύτερος δάσκαλος για το παιδί του!

Με τη λέξη δάσκαλος, οι περισσότεροι νομίζουν ότι μιλάμε για τη σχολική μελέτη και τις υποχρεώσεις του σχολείου, αυτό όμως που έχει τεράστια σημασία είναι να καταλάβουμε πως για να φτάσουμε εκεί, υπάρχουν πρώτα άλλες δεξιότητες που θα πρέπει να διδάξουμε οι ίδιοι ως γονείς στα παιδιά μας.

Πρέπει το παιδί να μάθει να έχει υπομονή. Το μικρό μας μεγάλωσε, μας καταλαβαίνει και (μπορεί να) έχει ξεκινήσει να μιλάει. Χαιρόμαστε όλοι στην οικογένεια γι’ αυτό και το αφήνουμε να λέει ό,τι θέλει, όποτε θέλει. Το αφήνουμε να μας διακόπτει, να μιλάει πάνω από τη δική μας φωνή και να φωνάζει όταν δεν ανταποκρινόμαστε αμέσως! Μιλάμε με δυσκολία στο τηλέφωνο γιατί δεν μας αφήνει και καθόμαστε με το ζόρι να μιλήσουμε με φίλους σε συναντήσεις γιατί πάλι θέλει το παιδί να έχει τον πρώτο λόγο. Αυτή είναι μια κατάσταση που όσο χαριτωμένη και να είναι σε αυτή την ηλικία, είναι μη επιτρεπτή σε μεγαλύτερη. Το ότι το παιδί θα μεγαλώσει δε σημαίνει, πως θα μπορέσει να αλλάξει τη συμπεριφορά αυτή από μόνο του μεγαλώνοντας από τη μια μέρα στην άλλη.

Πρέπει το παιδί να μάθει να ακούει. Αν δεν έχει υπομονή, τότε δεν θα μπορέσει και να μας ακούσει. Συχνά τα παιδιά που δεν έχουν μάθει να περιμένουν, όταν δεν γίνεται το δικό τους αμέσως ξεσπούν σε δυνατές φωνές και κλάματα. Εμείς μπορεί εκείνη την ώρα να θέλουμε να εξηγήσουμε τι έγινε/τι θα ακολουθήσει με σκοπό να το ηρεμήσουμε, όμως το παιδί μας δεν μας ακούει παρά μόνο συνεχίζει να κλαίει ή να φωνάζει. Κάτι παρόμοιο μπορεί να συμβαίνει και με κάτι που μπορεί να του ζητήσουμε, ακόμα και όταν απλώς φωνάζουμε το όνομά του! Εμείς θέλουμε κάτι να του πούμε αλλά εκείνο κάτι άλλο κάνει και δεν ανταποκρίνεται καν στο όνομά του. Τότε, αντίστοιχα μπορεί να φωνάξουμε εμείς και να οδηγήσουμε τελικά και τις δύο πλευρές σε τεράστια ένταση.

Πρέπει το παιδί να μάθει να κάθεται: Όταν πια τα παιδιά φτάνουν στο δημοτικό και πρέπει να μελετήσουν, συνειδητοποιούμε πως το παιδί δεν κάθεται σε ένα σημείο (γραφείο) για πολλή ώρα. Αν μπορούσαμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω, θα παρατηρούσαμε πως καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του παιδιού μέχρι τώρα, επιτρέπαμε να γίνονται δραστηριότητες όπου να’ ναι, όποτε να’ ναι. Θα παρατηρήσουμε επίσης το παιδί μας να μην ολοκληρώνει και μόλις βαρεθεί/αποτύχει/δυσκολευτεί σε μια δραστηριότητα να του επιτρέπουμε να περνάει γρήγορα σε μια καινούργια. Αυτή η συμπεριφορά στα πρώτα χρόνια της ζωή του παιδιού είναι φυσικό να το ακολουθήσει και αργότερα και γι’ αυτό οφείλουμε να την τροποποιήσουμε από νωρίς.

Πρέπει το παιδί να μάθει να κάνει πράγματα μόνο του: Πάλι με αφορμή την αυτονομία στη μελέτη, η εξάρτηση του παιδιού από τους γονείς αναγνωρίζεται από πιο πριν. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν μπορούμε να ζητήσουμε από το παιδί μας να ανεξαρτητοποιηθεί από τη μια μέρα στην άλλη στο δημοτικό. Πρέπει να υποστηρίξουμε το παιδί από νωρίς να κάνει πράγματα που μπορεί μόνο του και ας είναι, δυστυχώς, εις βάρος του δικού μας χρόνου. Το ξεκίνημα με την αυτονομία στο φαγητό (αντί του ταΐσματος), στο ντύσιμο, στο μπάνιο και γενικά σε δραστηριότητες που συχνά κάνουμε εμείς αντί των παιδιών για οικονομία χρόνου, είναι ιδιαίτερης σημασίας για την ομαλή εξέλιξή τους και την αυτονομία τους σε δραστηριότητες οι οποίες είναι απαραίτητο να γίνονται αποκλειστικά από αυτά αργότερα.

Πρέπει το παιδί να μάθει να εμπιστεύεται τους γονείς του: Με λίγα λόγια, αυτό που πρέπει πρωτίστως να διδάξουμε στα παιδιά, είναι να έχουν εμπιστοσύνη στις αποφάσεις που παίρνουν οι γονείς τους γι’ αυτά. Σίγουρα θέλουμε να οδηγήσουμε τα παιδιά μας στο να γίνουν αυτόνομοι και ανεξάρτητοι άνθρωποι, σε μικρές ηλικίες όμως, είμαστε εμείς που αποφασίζουμε πολλά πράγματα για αυτά και συνήθως αυτό δημιουργεί εντάσεις. Μέσα από διαδικασίες όπως αυτή της πάνας, της πιπίλας, του ύπνου σε χωριστό δωμάτιο και άλλα «ορόσημα» της παιδικής ηλικίας, ο γονιός μπορεί να δείξει τελικά στο παιδί του πως «ξέρει τι λέει και για τι επιμένει».
Αυτό βέβαια μπορεί να επιτευχθεί μέσα από κοπιώδεις και ατέρμονες διαδικασίες διεκδίκησης κάθε φορά που το παιδί θέλει να «τεστάρει» τα όρια του μπαμπά και της μαμάς αλλά και τα δικά του. Μόνο έτσι όμως θα είμαστε ως γονείς έτοιμοι και σίγουροι να λύσουμε όλα τα θέματα που θα προκύψουν στη σχέση μας με το παιδί, από τον ύπνο και την πιπίλα μέχρι το «πόση σοκολάτα μπορώ να φάω», «γιατί πρέπει να διαβάσω» και «τι ώρα να γυρίσω σήμερα»..

Γονείς μη φοβηθείτε λοιπόν το ρόλο του δασκάλου! Είναι μια πολύ όμορφη διαδικασία και είστε φτιαγμένη γι’ αυτή! Αν κάποια στιγμή νιώσετε άβολα και νιώσετε πως επηρεάζεται η σχέση σας με το παιδί σας αρνητικά, σκεφτείτε τι συμβαίνει με ψυχραιμία και θυμηθείτε πως ό, τι χτίζεται με κόπο για καιρό, δεν αρκεί μια κακή στιγμή για να το γκρεμίσει.

Περισσότερες πληροφορίες για την Φανή Βαγγελάτου, πατήστε εδώ και στο www.planitis.eu

Σχετικά άρθρα:

–6 + 1 λόγοι να επισκεφτείτε με το παιδί σας ένα λογοθεραπευτή, από τη Φανή Βαγγελάτου

–Πότε το παιδί χρειάζεται εργοθεραπεία : 10 σημάδια μέσα στην τάξη!, της Φανής Βαγγελάτου

–«Τι πρέπει να γνωρίζει το παιδί στο νηπιαγωγείο;» (2ο μέρος) ,από την Φανή Βαγγελάτου

07/11/2013 0 comment