κινηματογράφος

Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Ελπίζω να απολαμβάνετε το φινάλε ενός όμορφου απριλιάτικου σαββατοκύριακου! Αν αυτό το φινάλε σας αρέσει να το συνδυάζετε με μία καλή ταινία στο σπίτι… εγώ είμαι εδώ! Γι’ απόψε, λοιπόν, σας έχω μία συγκλονιστική ταινία αναφορικά με τα όνειρα για τη ζωή μας αλλά και το μέχρι πού είμαστε διατεθειμένοι να φτάσουμε!

Ο Andrew Neiman (Miles Teller) είναι ένας φιλόδοξος ντράμερ (παίζει άλλωστε από μικρό παιδάκι!) και γίνεται δεκτός στο πρώτης τάξης ωδείο Shaffer Conservatory της Νέας Υόρκης. Λατρεύει την τέχνη του κι ονειρεύεται να γίνει τρανός ντράμερ της jazz όπως το είδωλό του, ο Buddy Rich. Μέχρι τη στιγμή που θα επιλεγεί ως αναπληρωματικός στην ορχήστρα του διάσημου μαέστρου και καθηγητή του Ωδείου Terence Fletcher (J. K. Simmons), ο οποίος απαιτεί την τελειότητα… στα όρια της παράνοιας. Για την ακρίβεια, οι μέθοδοί του κάθε άλλο παρά συμβατικοί είναι προκειμένου η ορχήστρα να βγάλει τον καλύτερο εαυτό της. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως δε διστάζει να δει τους μαθητές του να… ματώσουν για την τέλεια εκτέλεση των κομματιών του, ειδικά του “Whiplash” του Hank Levy. Ο Andrew θα κάνει τα πάντα για να αγγίξει την τελειότητα (και το όνειρό του) ενώ κι ο ίδιος ο Fletcher αντιλαμβάνεται πως απέναντί του έχει ένα ταλέντο που μπορεί να γράψει (μουσική) ιστορία, έστω κι αν αυτό συνεπάγεται πως η τακτική του πρέπει να γίνει (ακόμη πιο) σκληρή.

Η ταινίας “Χωρίς Μέτρο” (έτσι θα τη βρείτε στο video store της γειτονιάς σας!) είναι η δημιουργία του βραβευμένου με Oscar για το “La La Land” Damien Chazelle.

Όπως και το “La La Land”, έτσι και το “Whiplash” είναι μία ιστορία που εξερευνά μέχρι πού μπορεί να φτάσεις κάποιος για να υλοποιήσει τα όνειρά του. Η διαφορά είναι πως το “Whiplash” είναι κάπως πιο “σκληρό”. Στο “La La Land” το κομμάτι της ρομαντικής σχέσης ανάμεσα στον Sebastian (Ryan Gosling) και τη Mia (Emma Stone) δημιουργούσε μία τρυφερή αύρα γύρω από το κυνήγι της επιτυχίας. Στο “Whiplash”, όμως, βλέπουμε τον Andrew να προσπαθεί να αγωνίζεται μόνος του και στην προσπάθειά του να επιτύχει απομακρύνει τους πάντες από τη ζωή του. Κι όλα αυτά για να ικανοποιήσει τον απαιτητικό δάσκαλό του (με τη χρήση του επιθέτου να είναι εξαιρετικά επιεικής!) σε μία κοινωνία όπου όλα είναι ένας διαγωνισμός, ειδικά για τους καλλιτέχνες. Μπορεί να πει κανείς πως έχει και μία δόση αυτοβιογραφίας εκ μέρους του ίδιου του Chazelle, μια που κι εκείνος ανήκε σε μία jazz μπάντα όπου ο σκληρός ανταγωνισμός ήταν πια καθημερινό φαινόμενο. Κι αυτός ο αγώνας δρόμου εξελίσσεται με ένα ρυθμό γρήγορο και φυσικά μελωδικό υπό τους ήχους διαχρονικών κομματιών της jazz αλλά και του soundtrack που επιμελήθηκε ο Justin Hurwitz (βραβευμένος με Oscar Μουσικής για το “La La Land” και με το Oscar Τραγουδιού για το “City Of Stars” της ίδιας ταινίας). Έτσι ο Chazelle προσφέρει στο φιλοθεάμον κοινό μία εκρηκτική ιστορία αυτογνωσίας, πείσματος και πάθους, κερδίζοντας έτσι μία υποψηφιότητα για τα Oscar Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου Και Καλύτερης Ταινίας, χάνοντας τελικά τα βραβεία. Ο Damien Chazelle με το “Whiplash” όμως κατάφερε αυτό που ήθελε: να αφήσει το δικό του μοναδικό στίγμα στην ιστορία του σινεμά.

Κυρίαρχος άξονας της ταινίας είναι αναμφισβήτητα η δυναμική της σχέσης ανάμεσα στον Andrew και τον Fletcher. Ο νεαρός Miles Teller αποδεικνύεται εξαιρετικός στον παθιασμένο χαρακτήρα του Andrew, ενώ δε δίστασε κυριολεκτικά να ματώσει σε μία σκηνή προκειμένου να φέρει εις πέρας την έντασή της. Μάλιστα χρησιμοποίησε τη δωδεκαετή του εμπειρία παίζοντας ντραμς, αλλά για την ταινία χρειάστηκε να μάθει τα πάντα για τα ντραμς σε jazz κομμάτια, καθώς σύμφωνα με τον ίδιο “είναι εντελώς διαφορετικό ο τρόπος που παίζει κάποιος ντραμς στη jazz σε σύγκριση με τη rock. Αν, λοιπόν, έχετε την απορία αν ο Teller όντως παίζει ντραμς στην ταινία… ναι, τα χέρια που παίζουν είναι δικά του!

Αυτός, όμως, που δίχως άλλο εντυπωσιάζει είναι ο J. K. Simmons. Ο Chazelle δημιούργησε το χαρακτήρα του Fletcher βασιζόμενος στο δικό του μαέστρο στη μπάντα, με τη διαφορά πως ζήτησε από τον Simmons να πάει το χαρακτήρα στα άκρα. Για την ακρίβεια ήθελε να δει “ένα τέρας” στο πρόσωπο του Simmons όσο υποδυόταν τον Fletcher. Ο Simmons αφήνει το θεατή με το στόμα ανοιχτό, βγάζοντας στην επιφάνεια έναν σκληρό και συνάμα εξίσου παθιασμένο με τον Andrew χαρακτήρα. Πράγμα για το οποίο ο Simmons επιβραβεύτηκε με το Oscar Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του.

Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι καλή διασκέδαση κι ελπίζω να απολαύσετε την ταινία όσο κι εγώ!

Πρωταγωνιστούν: Milles Teller, J. K. Simmons, Melissa Benoist, Austin Stowell, Paul Reiser, Nate Lang, Chris Mulkey, Damon Gupton, Suanne Spoke κ.α.