κινηματογράφος

Ναι, ναι! Εγώ η Αντιγόνη Αδαμοπούλου καλούμαι να μιλήσω για ρομαντικές ταινίες! Στο σοβαρό: είναι γεγονός πως μπορεί μία καλή ρομαντική ταινία – κομεντί ή δραματική – να με συγκινήσει. Και σίγουρα πολλές από εσάς έχετε ονειρευτεί έναν έρωτα όπως αυτούς που βλέπουμε στο σινεμά… Ουφ, εντάξει, παλιότερα είχα μπει κι εγώ στο τριπάκι! Έτσι, λοιπόν, αν με ρωτήσει κανείς «πες μου μία ταινία που θεωρείς πως είναι η υπέρτατη ιστορία αγάπης» τότε χωρίς δισταγμό μου έρχεται στο μυαλό η ιστορία του Seth (Nicolas Cage) και της Maggie (Meg Ryan) στην «Πόλη των Αγγέλων». Η Μαρία μας, πάλι, «λιώνει» όταν βλέπει την ιστορία του Noah (Ryan Gosling) και της Allie (Rachel McAdams) στο «Ημερολόγιο».

Λέω να δώσω πρώτα βήμα στη μικρή μας κι επανέρχομαι λίαν συντόμως!

«I want all of you. Forever. You and me… Everyday» (από την Μαρία Παπουτσάκη)
 

Αρχικά, να δηλώσω ότι το «Ημερολόγιο» το είδα πριν από περίπου δυο εβδομάδες. Μεγάλο λάθος που είδα μετά από χρόνια αυτή την ταινιάρα.

Αυτό που με μάγεψε στο «Notebook» είναι ότι αυτή η ιστορία αγάπης δεν είναι υπερπαραγωγή όπως το «Sweet November» – το οποίο,  by the way, μου άρεσε πολύ, αλλά είναι ο ορισμός της φράσης «Αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες». Είναι δύο παιδιά που αγαπήθηκαν και δεν ξέχασαν ποτέ ο ένας τον άλλον, ακόμη και αν πέρασαν από την ζωή τους κι άλλοι άνθρωποι. Ειδικά ο Noah. Ναι, είναι ελάχιστοι αυτοί που θα το έκαναν, αλλά για μένα μαγκιά του που την περίμενε. Ίσως να ήξερε ότι μόνο με εκείνη θα ήταν ευτυχισμένος.

Το συγκλονιστικό στην όλη υπόθεση δεν είναι μόνο ότι στα βαθιά γηρατειά τους της διάβαζε ένα ημερολόγιο για να θυμηθεί – μια που η Allie είχε άνοια. Η δύναμη που βρήκε για να αφήσει την Allie, παρόλο που την αγαπούσε πολύ, μόνο και μόνο επειδή δεν τον ήθελαν οι γονείς της, με ξεπερνάει. «Βγάζω το καπέλο» σε όποιον το κάνει για χ, ψ λόγους, όπως παραδέχομαι και την μικρή Allie για την αποφασιστικότητά της να μην τον αφήσει να φύγει έτσι απλά από την ζωή της.

Και μετά από χρόνια απουσίας και για τους δύο… τι;

Τελικά η ζωή αποφασίζει για μας; Πώς κατέληξαν μαζί; Όσοι δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι αυτά γίνονται και στην πραγματικότητα κάνουν μεγάλο λάθος. Αν πιστεύεις και αγαπάς κάτι, θα γίνει. Γι’ αυτό και εκείνοι ήταν μαζί μέχρι τον θάνατο.

Μετά από τόσες αντιξοότητες, τον πόλεμο για τον Noah και μία μητέρα για την Allie, που δεν την ενδιέφερε αν η κόρη της έκλαιγε για τόσους μήνες που δεν έβλεπε γράμματα από το αγόρι της – η μητέρα της τα έπαιρνε και τα έκρυβε – τελικά η μοίρα τους ήθελε ζευγάρι.

Δεν νομίζω πως όλα αυτά ακούγονται παρανοϊκά. ΟΚ, καλή ταινία και η «Πόλη των Αγγέλων», αλλά πολύ φαντασία ρε συ Αντιγόνη, αλλά ένας άγγελος που πρέπει να πάρει την απόφαση να απαρνηθεί την αιωνιότητα για χάρη της Maggie, δεν μου ακούγεται πολύ νορμάλ. Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο δεν μου αρέσουν και οι ταινίες φαντασίας. Με μαγεύει μια ταινία όταν έχει στοιχεία μέσα από την ζωή. Και όταν μιλάμε για ρομαντική κομεντί, αυτή είναι το «Ημερολόγιο».

Σειρά σου, λοιπόν, αγαπητή μου Αντιγόνη…

«When they ask me what I liked the best, I’ll tell them, it was you.» (από την Αντιγόνη Αδαμοπούλου)

Όντως, Μαρία μου, η ερωτική ιστορία του Noah και της Allie είναι από τις πιο εντυπωσιακές που έχει παρακολουθήσει το σινεφίλ κοινό τα τελευταία χρόνια. Και σίγουρα σου σπαράζουν την καρδιά όσα πέρασαν όσο ήταν νέοι, αλλά κι η επόμενη δοκιμασία για το Noah, όταν η Allie τον έχει ξεχάσει λόγω της ασθένειάς της.

Και ναι, σίγουρα «μόνο στις ταινίες» ένας άγγελος απαρνείται την αθάνατη φύση του προκειμένου να βρεθεί δίπλα στην αγαπημένη του. Κοίτα, όμως πίσω από τις ταμπέλες «άγγελος» και «θνητή». Ο έρωτας σε κάνει ικανό να προχωρήσεις στην απόλυτη τρέλα, γιατί ο έρωτας είναι ζωή, και ζωή δίχως τρέλα δε νοείται. Ο Seth, λοιπόν, επιλέγει τη ζωή. Είναι σίγουρος πως η Maggie είναι που τον κάνει να νιώθει σημαντικός, όχι η αιωνιότητα ούτε το γεγονός πως εκτελεί μία θεία – ή όπως αλλιώς θέλεις να την πεις – αποστολή, πηγαίνοντας να παραλάβει όσους άφησαν το μάταιο τούτον κόσμο.

Επίσης, ο έρωτας είναι στιγμές. Στιγμές που τις φυλάς σα θησαυρό, στιγμές όπου ο χρόνος σταματά όταν είσαι μαζί του/της. Και σκέφτεσαι απλά «έτσι έπρεπε να γίνει».

Η μοίρα θέλει το Seth και τη Maggie να ζούνε για λίγο τον έρωτά τους, μέχρι η Maggie να φύγει από τη ζωή. Σίγουρα δεν είναι το happy ending που θέλαμε όλοι όταν ο Seth εγκατέλειψε τον κόσμο των Αγγέλων. Κανείς τους όμως, δε μετάνιωσε για ό,τι έγινε. Η Maggie λίγο πριν ξεψυχήσει, του λέει πως ό,τι της άρεσε περισσότερο στη ζωή της, ήταν οι στιγμές που έζησε κοντά του. Κι ας μην ήταν πολλές. Κι ο Seth, όταν ο φίλος του ο Cassiel τον ρώτησε αν πίστευε πως άξιζαν όλα όσα περνάει, του είπε επί λέξει «θα προτιμούσα να μυρίσω μία φορά τα μαλλιά της, να φιλήσω μία φορά τα χείλη της και να νιώσω ένα άγγιγμα του χεριού της, παρά να ζήσω μία αιωνιότητα δίχως αυτά». Μέσα σε λίγες φράσεις αποτυπώνεται όλη η πεμπτουσία του έρωτα.

Ο έρωτας είναι από μόνος του… surreal! Δεν έχει λογική. Γι’ αυτό και η «Πόλη των Αγγέλων» είναι μία ιστορία αγάπης που, όσες φορές κι αν τη δω, πάντα θα με κάνει να κλαίω. Η εξωπραγματική αυτή ιστορία ανάμεσα σε δύο άτομα που δε θα έπρεπε να συναντηθούν ποτέ – πόσο μάλλον να είναι μαζί – είναι ο απόλυτος συμβολισμός του έρωτα. Και μπορεί να καταλάβει ο άλλος που βλέπει την ταινία αν είναι όντως ερωτευμένος… Είναι διατεθειμένος να κάνει το μεγάλο άλμα, έστω για αυτές τις στιγμές;

Δε θα σας πω αν θα το έκανα εγώ, λέω να σας αφήσω με την απορία…!

Ποια είναι, για σας, η «απόλυτη» ιστορία αγάπης;

Περισσότερες πληροφορίες για τη Μαρία Παπουτσάκη , μπορείτε να διαβάσετε εδώ

Περισσότερες πληροφορίες για την Αντιγόνη Αδαμοπούλου, μπορείτε να διαβάστε εδώ