Tα ντροπαλά παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορεί να χαρακτηρίζονται από μια φυσική συστολή και στην ενήλικη ζωή τους, σύμφωνα με μελέτη επιστημόνων της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.
«Η συστολή αποτελεί στοιχείο της προσωπικότητας που αντέχει στον χρόνο. Μερικώς μπορεί να ερμηνευθεί ιατρικά λόγω αυξημένης δραστηριότητας της περιοχής του εγκεφάλου που σχετίζεται με την ντροπαλότητα στα συνεσταλμένα παιδιά, γεγονός που κρατά μια ζωή», σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας, δρα Καρλ Σουάρτζ, επιμελητή του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης.
Οι επιστήμονες ξεκαθαρίζουν πως η δειλία σε καμία περίπτωση δεν είναι «ελάττωμα» στα παιδιά ή «αρρώστια», αλλά τρόπος συμπεριφοράς που συνδέεται άμεσα με το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει το παιδί, και τις καταβολές του. Όπως επισημαίνουν χαρακτηριστικά οι μελετητές του Χάρβαρντ, «μια ντροπαλή μητέρα συχνά θα ‘‘κληροδοτήσει’’ άθελά της στο παιδί της το μοντέλο συμπεριφοράς, τα άγχη και τις φοβίες της».
Για να βγει από το καβούκι του
–Αποδεχτείτε το γι’ αυτό που είναι:Μην κάνετε το ντροπαλό παιδί να νιώσει ενοχές για ό,τι αισθάνεται και μην το επικρίνετε πως «κάτι δεν πάει καλά με τη συμπεριφορά του». Προσπαθήστε να τονώσετε την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή του.
–Αποφύγετε συγκρίσεις με άλλα παιδιά: θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα.
Μην του κολλήσετε την «ετικέτα» του ντροπαλού παιδιού. Αν λέτε δεξιά κι αριστερά μπροστά στο παιδί σας πόσο δειλό είναι, επιβεβαιώνετε ότι έτσι είναι ο χαρακτήρας του και οδηγείτε άθελά σας στην παγίωση της κατάστασης.
-Κατανοήστε τη δυσκολία του: Μην υποτιμάτε τους φόβους και τις ανησυχίες του, αλλά δώστε του απλόχερα όση βοήθεια και συμπαράσταση χρειάζεται.
–Προσπαθήστε να δώσετε στο παιδί σας να καταλάβει: ότι, όταν βρίσκεται μπροστά σε μια καινούργια κατάσταση ή καθήκον, δεν πρέπει να φοβάται μήπως κάνει λάθος ή ότι η αξία του ως ατόμου εξαρτάται από την έκβαση της δοκιμασίας.
–Ενθαρρύνετέ το στην κοινωνική συναναστροφή με άλλα παιδιά: Βοηθήστε το να κοινωνικοποιηθεί όχι πιέζοντάς το αλλά με μικρά και ουσιαστικά βήματα, καλώντας για παράδειγμα ένα άλλο παιδάκι να παίξουν μαζί και να μοιραστούν ένα σνακ.
– Προετοιμάστε το για ό,τι θα συμβεί: μιλήστε του για καταστάσεις τις οποίες πρόκειται να αντιμετωπίσει στο μέλλον και οι οποίες είναι πιθανόν να του προκαλέσουν άγχος και ανασφάλεια (π.χ. η πρώτη μέρα στο σχολείο). Προσοχή, όμως, μην υπερβάλλετε στις περιγραφές σας και η προετοιμασία γυρίσει μπούμερανγκ.
–Ασκήσεις θάρρους: παροτρύνετε το παιδί –χωρίς να το πιέσετε– να ζητήσει από τον περιπτερά και να πληρώσει μόνος του το παγωτό ή τη σοκολάτα του, να πάρει από την κυρία στο ταμείο τα ρέστα του σουπερμάρκετ, να ζητήσει από την καντίνα ένα νερό κ.λπ., μικρά θελήματα που βοηθούν το παιδί να «σπάσει τον πάγο» με τους γύρω του. Πείτε του πόσο εκτιμάτε τη βοήθειά του.
–Art therapy: Στρέψτε το προς κάποια καλλιτεχνική δραστηριότητα, όπως η ζωγραφική που βοηθά στην έκφραση συναισθημάτων, ή το θεατρικό παιχνίδι καθώς μέσα από τη δραματοποίηση το ντροπαλό παιδί χτίζει την αυτοπεποίθησή του στην έκφραση και την επικοινωνία.
– Στρέψτε το παιδί προς κάποιο άθλημα : ομαδικό, αλλά όχι πολύ ανταγωνιστικό. Τα σπορ βοηθούν τα ντροπαλά παιδιά να δημιουργούν σχέσεις εμπιστοσύνης με τα άλλα μέλη της ομάδας, να μάθουν να αντιμετωπίζουν τους άλλους μέσα από την αναμέτρηση με τον αντίπαλο καθώς και να εκφράζονται καλύτερα με το σώμα τους.
–Πάρτε του ένα κατοικίδιο. Είναι γνωστή η ευεργετική επίδραση που έχουν τα ζώα στον ψυχικό και συναισθηματικό κόσμο των παιδιών, πώς τα βοηθούν να κοινωνικοποιούνται και να νιώθουν σιγουριά μέσα από τη φροντίδα και την ευθύνη για ένα άλλο πλάσμα.
Πηγή: Taλκ
