Θα ομολογήσω κάτι: δεν έχω διαβάσει το “The Handmaid’s Tale” και δεν έχω δει τη σειρά – ακόμη. Δεν έτυχε, όχι για άλλο λόγο! Έτσι δε θα κρύψω την έκπληξή μου όταν διαπίστωσα πως οι “Διαθήκες” που βρήκα στην τοπική βιβλιοθήκη είναι η συνέχεια του best seller της Margaret Atwood. Θεώρησα, όμως, πως είναι μία καλή ευκαιρία να γνωριστώ καλύτερα με το απολυταρχικό Gilead.(Γαλαάδ στο μεταφρασμένο κείμενο, αλλά θα μου επιτρέψετε τη χρήση του πρωτότυπου ονόματος!)
Δεκαπέντε χρόνια μετά τα γεγονότα της “Ιστορίας της Θεραπαινίδας”, ξετυλίγονται οι ιστορίες τριών διαφορετικών γυναικών. Οι δύο βρίσκονται εντός των τειχών του αυστηρού καθεστώτος του Gilead, η τρίτη ασφαλής στον Καναδά. Η Θεία Lydia, μία ισχυρή φιγούρα στη διατήρηση της τάξεως του Gilead. Η Agnes μεγαλώνει με τα ήθη και τις αρχές του Gilead ενώ ξεκινά να διχάζεται ανάμεσα στο τι πραγματικά είναι ηθικό στο Gilead. Κι η Daisy που αναρωτιέται γιατί οι γονείς της εμφανίζονται τόσο υπερπροστατευτικοί απέναντί της. Τα μονοπάτια των τριών γυναικών σταδιακά χαράσσονται για να συναντηθούν και το μέλλον του Gilead εξαρτάται από αυτή τη συνάντηση.
Πρέπει να διαβάσουμε πρώτα το The Handmaid’s Tale;
Μπορεί οι “Διαθήκες” να εκτυλίσσονται μετά το “The Handmaid’s Tale”, εντούτοις αυτό δεν εμποδίζει κάποιον που γνωρίζεται για πρώτη φορά με το Gilead να παρακολουθήσει τα γεγονότα. Αλλά για όσους έχουν ήδη διαβάσει το πρώτο βιβλίο, αν εκείνο ήταν η αρχή και το τώρα… Οι “Διαθήκες” είναι η αυλαία. Με την ύπαρξη τριών αφηγητριών, ο αναγνώστης πλησιάζει ακόμη περισσότερο το “φρούριο” που κάποτε λεγόταν Ηνωμένες Πολιτείες. Αντιλαμβάνεται ακόμη περισσότερο τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι γυναίκες.
Ανεξάρτητα, λοιπόν, του αν κάποιος έχει διαβάσει ή όχι την “Ιστορία Της Θεραπαινίδας”, οι “Διαθήκες” διαβάζονται με ιδιαίτερη ευκολία, χωρίς να περιπλέκει ιδιαίτερα τα γεγονότα που προηγήθηκαν. Κι όλα αυτά γίνονται με την Atwood στο τιμόνι οδηγώντας τον αναγνώστη σε μία καταιγίδα συναισθημάτων και προβληματισμών. Η πίστη για πολλούς είναι ένα φως ελπίδας, αλλά για κάποιους γίνεται καταδίκη. Κι αυτό μπορεί να ωθήσει τον αναγνώστη να προβληματιστεί, καθώς χρησιμοποιεί έξυπνους παραλληλισμούς σε ζητήματα στα οποία γινόμαστε μάρτυρες (ενώ δε θα έπρεπε)… Όπως η αντιμετώπιση της γυναίκας στον 20ο και 21ο αιώνα, η οδύνη της προσφυγιάς κι οι κοινωνικές ανισότητες.
Οι “Διαθήκες” κυκλοφορούν στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Ψυχογιός και σε μετάφραση του Αύγουστου Κορτώ. Κι αν είστε fans της Margaret Atwood, είναι η ιδανική προσθήκη στη συλλογή σας!
Featured image: unsplash.com/ @kimberlyfarmer
