διασκευή

Στο προηγούμενο αφιέρωμα ασχοληθήκαμε με γνωστά τραγούδια που στην ουσία ήταν διασκευές τραγουδιών με παλαιότερη ημερομηνία… γέννησης από αυτήν που τους προσδίδαμε εμείς. Αυτή τη φορά ερχόμαστε στο σήμερα και μένουμε στα δικά μας σύνορα. Συγκεκριμένα θα γνωρίσουμε καλύτερα τα τραγούδια που διασκεύασαν γνωστοί Έλληνες ερμηνευτές. Σας προσκαλώ να δούμε μαζί τις «ανακαλύψεις» μου!

«Μπάσταρδε, πονάνε οι λέξεις…» τραγουδάει η Ελεωνόρα Ζουγανέλη στον αγαπημένο της που την προδίδει. Κι αυτό γιατί κι η Anna Tatangelo, σε συνεργασία με τη Valentina d’Agostino στη συγγραφή των στίχων αποκαλεί έτσι το έτερόν της ήμισυ για τον ίδιο λόγο. Το τραγούδι είναι το πρώτο single του album της Anna Tatangelo «Progetto B» που κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 2011 από τη Sony. Τη μουσική υπογράφει ο Gigi d’Alessio, γνωστός για το διαχρονικό πια «Amore Mio», το οποίο παρεμπιπτόντως ερμήνευσε συντροφιά με τη δική μας Ηρώ σ’ ένα συνδυασμό ιταλικών κι ελληνικών στίχων, με τους τελευταίους να τους έχει αναλάβει η γνωστή ερμηνεύτρια. To «Τα Λέμε» (το οποίο φέρει την υπογραφή της Sunny Μπαλτζή στους στίχους) εμφανίζεται για πρώτη φορά στο live album της Ελεωνόρας Ζουγανέλη «Είπα στους φίλους μου» από τη συναυλία της τραγουδίστριας στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη» στο Βύρωνα το 2011 κι ήδη κατακτά τις playlists των ραδιοφωνικών σταθμών.

Το «Je t’aime» της Lara Fabian είναι δημιούργημα του Rick Allison όσον αφορά τη μουσική σύνθεση, ενώ η ίδια η Lara Fabian ανέλαβε το στιχουργικό κομμάτι για το album της Lara Fabian «Pure» το οποίο κυκλοφόρησε το 1996. Τα τραγούδια του δεν άφησαν ασυγκίνητους τους κριτικούς, καθώς το 1997 το «Pure» κέρδισε το Félix ως το καλύτερο album της χρονιάς. Δώδεκα χρόνια μετά ο Νίκος Μωραΐτης υπογράφει τους ελληνικούς στίχους και βρίσκει την Ελευθερία Αρβανιτάκη ως την πιο κατάλληλη για να συστήσει το «Je t’aime» μέσα από τα ραδιόφωνα της χώρας. Έτσι το τραγούδι φέρει πια τον ελληνικό τίτλο «Πες μου» κι ενσωματώνεται το 2008 στο album της Ελευθερίας Αρβανιτάκη «Και τα Μάτια κι η Καρδιά» και το ελληνικό κοινό το υποδέχεται με την ίδια ζεστασιά, όπως και με κάθε δουλειά της Ελευθερίας Αρβανιτάκη εδώ και χρόνια.

Το τραγούδι «E penso a te» των Lucio Battisti και Mogol, έχοντας ξεκινήσει την πορεία του μέσα από τις φωνές του Bruno Lauzi το 1970 και της Mina το 1971, κάνει τη στάση του κι από τη χώρα μας. Συγκεκριμένα στις σελίδες της Αφροδίτης Μάνου και στο album του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα «Διδυμότειχο Blues» του 1991. Η νοσταλγική και – κατ’ εμέ – θλιμμένη χροιά του τραγουδιστή καταφέρνει να ξυπνήσει στο ελληνικό ακροατήριο τα ίδια ακριβώς συναισθήματα όσων άκουσαν στην Ιταλία για πρώτη φορά το «E penso a te». Να συμπληρώσω εδώ επίσης πως μία ακόμη αξιόλογη – αγγλική – διασκευή του τραγουδιού ανέλαβε η Βρετανή Tanita Tikaram (γνωστή από το «Twist of my Sobriety») το 1996.\

O Gigi d’Alessio επανέρχεται στην έρευνά μου, αυτή τη φορά με το «Liberi da noi», το οποίο συμπεριλαμβάνεται στο album του «Quanti amori» του 2004, σε μουσική δική του και στίχους του Vincenzo D’Agostino. Επανεμφανίζεται, όμως και ο Νίκος Μωραΐτης, που αυτή τη φορά, αφότου γράψει τους κατάλληλους ελληνικούς στίχους και τους συνδυάσει με τους ιταλικούς, ενώνει τον Κώστα Μακεδόνα και το νεαρό ηθοποιό Μέμο Μπεγνή στο studio προκειμένου να τραγουδήσουν «…κάτι απ’τα παλιά, σα μπλουζ κομμάτι». Το τραγούδι κυκλοφόρησε με το album του Κώστα Μακεδόνα «Πάμε Μπροστά» κι «αγκαλιάστηκε» πολύ σύντομα από το ελληνικό κοινό.

«Φίλα με ακόμα… Όλα τ’ άλλα ηχούν μακρινά…». Μη μου κρύβεστε, όλοι το ακούσαμε αυτό το τραγούδι που ερμήνευσαν παρέα δύο από τους πιο ταλαντούχους νέους μουσικούς της εποχής μας. Ο Πάνος Μουζουράκης, με τους ελληνικούς στίχους του «Baciami Ancora» του Lorenzo Jovanotti ανά χείρας, συναντά τον Κωστή Μαραβέγια, ηχογραφούν το τραγούδι για το album του Πάνου Μουζουράκη «Ιπτάμενος Δίσκος» (2011) και το αποτέλεσμα… το ξέρετε ήδη! Αυτό που ίσως δεν ξέρατε είναι πως το πρωτότυπο τραγούδι του Jovanotti είναι το κεντρικό τραγούδι της ομότιτλης ταινίας του Gabriele Muccino, η οποία είναι sequel της ταινίας «L’ultimo bacio». Για τις ταινίες υπόσχομαι πως θα σας μιλήσω εν ευθέτω χρόνω, μην ανοίξω τώρα δέκα μέτωπα με τις έρευνες!

Η Ραλλία Χρηστίδου βγαίνει από το talent show «Fame Story 2» το 2004. Την επόμενη χρονιά ο Νίκος Μωραΐτης (βρε παλικάρι μου, άσε κάτι και γι’ άλλους στιχουργούς!) την περιμένει με τους ελληνικούς στίχους του – ζεστού ζεστού, μιας και κυκλοφόρησε εκείνη τη χρονιά – «Ancora Vivo» των Giulio Rapetti, Giovanni Bella Και Adriano Celentano υπό τον ελληνικό τίτλο «Εγώ για Σένα». Το τραγούδι θα προστεθεί στο debut album της Ραλλίας «Με το βλέμμα της καρδιάς». Αποτέλεσμα; Η εν λόγω διασκευή κάνει θραύση στα ελληνικά ραδιόφωνα και τηλεοπτικά μουσικά κανάλια κι αποδεικνύει πως επειδή βγήκε δεύτερη πίσω από την Καλομοίρα στο talent show δε σημαίνει απολύτως τίποτα!

Φαίνεται πως ο Νίκος Μωραΐτης αγαπάει τους ξένους δημιουργούς. Έτσι λοιπόν, το 2007 καταπιάνεται να δώσει ελληνική «πνοή» στο «Vivo per lei» των Mauro Mengali, Mario Manzani και Valerio Zelli, το οποίο ερμήνευσε ο γνωστός τενόρος Andrea Bocelli με τη Giorgia το 1995 για το album «Romanza». Το τραγούδι προορίζεται για το album «Φως και Βγαίνω» του νέου προσώπου στα μουσικά δρώμενα, Γιώργου Καραδήμου. Το ντουέτο, όμως θέλει δύο φωνές και το συμπληρώνει η Δήμητρα Γαλάνη, η οποία με την πολύχρονη εμπειρία της στο χώρο δέχτηκε με χαρά να συμμετάσχει ώστε να βοηθήσει κι έναν νέο καλλιτέχνη. Κι εγένετο το μαγευτικό «Σε θέλω εδώ». Εκπληκτική η διασκευή, δε λέω, αλλά όποτε ακούσω είτε το «Vivo per lei» είτε το «Σε θέλω εδώ», μου έρχεται ΑΥΤΟ το video στο μυαλό, όπου τα λόγια (είτε ελληνικά είτε όχι) παίρνουν μορφή μέσα από ένα εκπληκτικό χορευτικό νούμερο επί πάγου:

Τελευταία (αλλά ποτέ καταϊδρωμένη) σας έχω την Άλκηστη Πρωτοψάλτη με rock διάθεση. Όταν οι Nickelback κυκλοφόρησαν το 2001 το album τους «Silver Side Up», το «How You Remind Me» ξεχώρισε κατ’ ευθείαν. Το πήρε, λοιπόν, κι ο Θάνος Παπανικολάου, έβαλε το δικό του ξεχωριστό στυλ στους ελληνικούς στίχους κι η Άλκηστις κατάφερε να το απογειώσει μέσα από το album της «Να σε βλέπω να γελάς» που κυκλοφόρησε από τη Heaven το 2004.

Όλα τα παραπάνω κομμάτια ήδη έχουν καταφέρει να μας κερδίσουν, τουλάχιστον τους περισσότερους. Κι αυτό γιατί όπως είπα και την άλλη φορά, η διασκευές έγιναν με μεράκι και σεβασμό στη δουλειά των ξένων δημιουργών. Τώρα το ποια εκτέλεση προτιμάει ο καθένας, ε, αυτά είναι γούστα του καθενός, σωστά;