Μουσείο

Ερωτευμένος & ακόλαστος Fragonard @Γαλλικό Ινστιτούτο

written by Κατερίνα Μαντά

Έναν κύκλο ξεναγήσεων σε εκθέσεις γαλλικών μουσείων, με ξεναγούς και μέσω ζωντανής αναμετάδοσης στο αμφιθέατρό του, στην οδό Σίνα, εγκαινιάζει το Γαλλικό Ινστιτούτο.

Ο πρωτότυπος αυτός κύκλος ανοίγει στις 3 Νοεμβρίου, και ώρα 20.00, με ξενάγηση στην έκθεση του Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ, στο παρισινό Μουσείο του Λουξεμβούργου. «Ανακαλύψτε τα έργα του ζωγράφου Jean-Honoré Fragonard, όπως παρουσιάζονται από ξεναγό, που θα σας οδηγήσει να εξερευνήσετε, για μια ώρα, τα σημαντικότερα θέματα και τα πιο όμορφα έργα της έκθεσης» προσκαλεί το Γαλλικό Ινστιτούτο – και ενημερώνει ότι η είσοδος στις ξεναγήσεις είναι ελεύθερη για το κοινό, με ταυτόχρονη μετάφραση, αλλά περιορισμένο αριθμό δεκτών μετάφρασης.

Το θέμα της έκθεσης «Ο ερωτευμένος Fragonard, γαλαντόμος και ακόλαστος» που φιλοξενεί το μουσείο του Λουξεμβούργου ως τις 24 Ιανουαρίου είναι η ερωτική έμπνευση που διαπερνά το έργο του Φραγκονάρ (1732 – 1806). Αισθησιακή, ακόλαστη, πονηρή ή ανοιχτή σε μία νέα ερωτική ηθική, που συνεχίζει να σκηνοθετεί την συνεύρεση των σωμάτων και τη ένωση των ψυχών.

Η διαρκής αυτή εξερεύνηση του αισθησιασμού και του συναισθήματος, ανθίζει στη συνέχεια μέσω αντιθέσεων. Συγκεντρώνοντας έργα ζωγραφικής, σχέδια και εικονογραφημένα βιβλία, μερικές φορές με σκληρό ερωτικό περιεχόμενο, η έκθεση του Μουσείου του Λουξεμβούργου παρουσιάζει για πρώτη φορά το έργο του Φραγκονάρ μέσα από ένα αισθησιακό πρίσμα, επανατοποθετώντας το στο σταυροδρόμι των αισθητικών και ηθικών ανησυχιών του Διαφωτισμού.

29/10/2015 0 comment

Πρωτοποριακό μουσείο ανθρώπινου σώματος!, από τη Μ. Παπουτσάκη

written by Μαρία Παπουτσάκη

Ήρθε η ώρα να μάθεις το σώμα σου με τον πιο εύκολο και ρεαλιστικό τρόπο που θα μπορούσες να φανταστείς. Το μουσείο «Corpus Museum for Ηuman Βody» βρίσκεται στην Ολλανδία και αποτελεί ένα καινοτόμο project σχετικά με τον τρόπο προσέγγισης του ανθρώπινου σώματος και των λειτουργιών του από τον ίδιο τον άνθρωπο.

Για κάποιους είναι αρκετά διασκεδαστικό, για άλλους πάλι όχι. Προσωπικά θα το επισκεπτόμουν κι ας το βρίσκω λίγο… creepy. Ε μια ανατριχίλα την νιώθεις όταν είσαι μέσα σε ένα στόμα περικυκλωμένος από δόντια.
Οι επισκέπτες μπορούν να κάνουν μια βόλτα στον εγκέφαλο, να ακούσουν τους χτύπους της καρδιάς, ακόμη και τη ροή του αίματος στις φλέβες. Πόσο πιο αληθινό; Αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας του!

Ξεκινώντας από τα νύχια προς την κορυφή -αυτή τη φορά- οι επισκέπτες διαπιστώνουν από κοντά τη λειτουργία του σώματός τους. Η εικόνα και ο ήχος είναι τελευταίας τεχνολογίας, νομίζοντας πως βλέπεις 3D ταινία.

Η περιήγηση έχει αρκετούς ξεναγούς και ειδικούς επιστήμονες, στους οποίους μπορείς να κάνεις όσες ερωτήσεις θες, όπως για παράδειγμα πως μεγαλώνει ένα μωρό μέσα στη μήτρα ή με ποιο τρόπο η καρδιά στέλνει αίμα στον εγκέφαλο.

Το μόνο που απομένει να κάνουμε είναι ένα ταξίδι στην Ολλανδία… Φύγαμε λοιπόν!

Πηγή: εδώ

25/03/2015 0 comment

ΤΑΞΙΔΙΑ

London calling: The Wallace Collection

written by The K-magazine

Το Λονδίνο είναι αγαπημένος προορισμός για όλες τις εποχές του χρόνου και κρύβει μικρούς θησαυρούς σχεδόν σε κάθε σημείο του. Ένα από τα πιο δημοφιλή «μικρά» μουσεία της βρετανικής πρωτεύουσας είναι η Wallace Collection, σε μία από τις όμορφες κεντρικές πλατείες, τη Manchester Square. Οι γνώστες των θησαυρών του μουσείου, που έχει ελεύθερη είσοδο ακόμη για τις περιοδικές εκθέσεις, παρακολουθούν με ενδιαφέρον το πρόγραμμά του καθώς φημίζεται για την ειδίκευσή του στον 18ο αιώνα.

Η βάση των εκθεμάτων είναι η συλλογή που περιήλθε από τις προηγούμενες γενεές στον Sir Richard Wallace. Η χήρα του δώρισε την εξαίρετη συλλογή έργων τέχνης στο βρετανικό κράτος το 1897. Το ίδιο το κτίριο, γνωστό ως Hertford House, είναι από μόνο του ένα «έκθεμα», καθώς είναι ένα χαρακτηριστικό σπίτι της βρετανικής αριστοκρατίας των αρχών του 19ου αιώνα.

Το μουσείο έχει προαναγγείλει έκθεση έργων του Joshua Reynolds, που θα εγκαινιαστεί στις 12 Μαρτίου, αλλά εν τω μεταξύ υπάρχει η ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα έκθεση (έως 15 Φεβρουαρίου) με τίτλο «Collecting History: οι ιδρυτές της Wallace Collection». Είναι αρχειακό υλικό με γκραβούρες, φωτογραφίες, έργα τέχνης από τις συλλογές του μουσείου που ποτέ έως τώρα δεν είχαν παρουσιαστεί στο κοινό. Η Wallace Collection φημίζεται επίσης και για τα είδη που διαθέτει στο πωλητήριο.

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο site του μουσείου.

Πηγή: εδώ

13/01/2015 0 comment

LIFE&STYLE

Το κέρινο ομοίωμα της Cara Delevingne στο Grévin

written by Κατερίνα Μαντά

Αν έχετε ακουστά το Grévin Museum στο Παρίσι, κι αν το έχετε επισκεφτεί, γνωρίζετε ότι δεν μπαίνει εύκολα το κέρινο ομοίωμα κάποιου εκεί.. Όμως η Cara είναι Μία και μοναδική και το αξίζει με το παραπάνω…

Ξέρετε το λένε ” τα έχεις καταφέρει, αν σου κάνουν το άγαλμα!” Αν όμως το πρόσωπό δεν θυμίζει τον άνθρωπο που “αποτυπώνεται” κι όλοι αναρωτιούνται για ποιον πρόκειται, μάλλον κάτι δεν πάει καλά!

Κάτι τέτοιο συνέβη και στις αρχές του μήνα, όταν αποκαλύφθηκε το κέρινο ομοίωμα της Cara Delevingne στο διάσημο μουσείο Grévin στο Παρίσι.

Getty

Ίσως οι απαιτήσεις μου να είναι υψηλές ή οι προσδοκίες μου, αλλά δεν μου βγαίνει αυτό το στοιχείο που κάνει την “Cara” μοναδική!vΝαι υπάρχουν κάποια απο τα χαρακτηριστικά της, αλλά το χρώμα των ματιών της δεν είναι καν αληθοφανή, τα χείλη της θυμίζουν την Kylieψ(ναι, βρε τη Minogue) και ειλικρινά μου μοιάζει περισσότερο με μία έκδοση της Barbie, παρά το top model που θαυμάζουμε.

Getty

28/12/2014 0 comment

Basler Papiermühle: Ένα διαφορετικό Μουσείο στην Ελβετία, από την Ανί Κρικοριάν

written by pro.plus.ma arkitektones

από την Ανί Κρικοριάν, αριχτέκτων*
Εάν βρεθείτε ποτέ στην Βασιλεία της Ελβετίας, αξίζει να επισκεφθείτε το Μουσείο χαρτιού, γραφής και τυπογραφίας: Basler Papiermühle.

Το γεγονός ότι δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο Μουσείο, το αντιλαμβάνεται αμέσως κανείς με την είσοδο στο κτήριο όπου αυτό στεγάζεται: πρόκειται για έναν εντυπωσιακό παραδοσιακό νερόμυλο παραγωγής χαρτιού, ο οποίος σε μεταφέρει αυτομάτως σε μιαν άλλη εποχή, μιας και σώζεται σχεδόν ακέραιος από τον Μεσαίωνα. Αν και ο νερόμυλος ανακαινίστηκε για τις ανάγκες στέγασης του Μουσείου, το οποίο ξεκίνησε επισήμως την λειτουργία του το έτος 1980, αρκετά από βασικά δομικά στοιχεία του κτηρίου, όπως ο σκελετός του, διατηρήθηκαν αυτούσια.

Η είσοδος του Μουσείου είναι, επί της ουσίας, ένα ζωντανό εργαστήριο, όπου εξελίσσεται, σε καθημερινή βάση, όλη η παραδοσιακή διαδικασία παραγωγής χειροποίητου χαρτιού. Η πρώτη αίσθηση που δημιουργείται στον επισκέπτη είναι ότι βρίσκεται σε ένα “πλυσταριό”: το προσωπικό του Μουσείου, φορώντας γαλότσες και στολές εργασίας, επεξεργάζεται με δεξιοτεχνία μεγάλα λευκά “σεντόνια” από χαρτί, τα οποία εμβαπτίζονται διαρκώς μέσα σε “λεκάνες” επεξεργασίας γεμάτες νερό, ενώ από την οροφή του χώρου κρέμονται κάθε λογής κουρέλια, παλιά υφάσματα και φρεσκοπαραχθέντα χάρτινα φύλλα.

Μετά από την πρώτη εντύπωση, ακολουθώντας έναν εντυπωσιακό συνδυασμό εικόνων και αντικειμένων, ξεδιπλώνεται ένας πλούτος σημαντικών πληροφοριών σχετικά με την εν γένει ιστορία του χαρτιού -αλλά και την ειδικότερη διαδρομή του στην Ελβετία-, καθώς και την ανακάλυψη της γραφής, την εξέλιξη των διαφόρων τεχνικών εκτύπωσης και την πρόοδο της βιβλιοδεσίας. Μεταξύ πολλών άλλων, η έκθεση ενημερώνει τον φιλομαθή επισκέπτη, με έναν έξοχο αναπαραστατικό τρόπο, ότι σχεδόν όλα τα σύγχρονα συστήματα γραφής πηγάζουν από το φοινικικό μοντέλο, το οποίο απλοποίησε την γραπτή έκφραση χωρίς τη χρήση εκατοντάδων συμβόλων, ότι το χαρτί υγείας που σήμερα παράγεται μαζικά, στα τέλη του 19^ου αιώνα θεωρούνταν προϊόν πολυτελείας, καθώς και ότι το μικρότερο βιβλίο στον κόσμο, που περιέχει την προσευχή “Πάτερ ημών” σε επτά διαφορετικές γλώσσες, είναι ιδίου σχεδόν μεγέθους με ένα νόμισμα των πέντε λεπτών…

Αυτό, όμως, που κάνει την επίσκεψη στο Μουσείο Basler Papiermühle μοναδική, σε σχέση με ένα κοινό θεματικό μουσείο, είναι το γεγονός ότι ο επισκέπτης μπορεί να συμμετέχει σε όλα τα στάδια της διαδικασίας παραγωγής, επεξεργασίας και τελικού αποτελέσματος.

Πράγματι, η διαδραστικότητα, είναι ένα στοιχείο που διατρέχει το σύνολο του συγκεκριμένου Μουσείου και χαρακτηρίζει όχι μόνον τον τρόπο που έχουν στηθεί και παρουσιάζονται στο κοινό τα επί μέρους εκθέματα, αλλά, κυρίως, τον τρόπο που λειτουργούν και αλληλεπιδρούν με τον επισκέπτη τα διάφορα τμήματα και εργαστήριά του (παραγωγής χαρτιού, τυπογραφίας, στοιχειοθεσίας, καλλιγραφίας, βιβλιοδεσίας κ.λπ.): ο επισκέπτης δύναται από το να φτιάξει ο ίδιος το δικό του χαρτί, με την καθοδήγηση ασφαλώς του εξειδικευμένου προσωπικού του Μουσείου, έως το να πειραματιστεί με την πολυδαίδαλη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, από κάθε άποψη, διαδικασία της, ιδιόχειρης και μηχανικής, στοιχειοθεσίας ενός κειμένου!

Έτσι, η “διήγηση” της ιστορίας του χαρτιού λαμβάνει έναν επιπλέον επιτελεστικό χαρακτήρα, με έντονο το χειρωνακτικό στοιχείο. Από αυτή την οπτική, η όλη διαδρομή που ακολουθεί ο επισκέπτης, από την αρχή της έκθεσης μέχρι και την έξοδό του από το Μουσείο, μετατρέπεται σε ένα ταξίδι απίστευτα διασκεδαστικό και ταυτοχρόνως ιδιαιτέρως εκπαιδευτικό.

Tip: Κατά την έξοδό σας μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το πωλητήριο του Μουσείου στο οποίο θα βρείτε μια σειρά από μοναδικά προϊόντα που έχουν παραχθεί στο Μουσείο, καθώς και το συμπαθητικό καφέ του Μουσείου όπου μπορείτε να γευθείτε μια ζεστή ελβετική σοκολάτα ή ένα ελαφρύ γεύμα, υπό τους ήχους του παρακείμενου νερόμυλου.

Photos: Ani Krikorian

* Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στο προσωπικό blog της Ανί Κρικοριάν

*Η Ανί Κρικοριάν είναι μέλος των pro.plus.ma arkitektones , για τους οποίους μπορείτε να διαβάσετε πατώντας εδώ

Επίσης μπορείτε να κάνετε like στη σελίδα τους στο facebook

07/10/2014 0 comment

To Μουσείο «Foundation Louis Vuitton» ανοίγει τις πόρτες του

written by The K-magazine

Το Δάσος της Βουλώνης, αυτή την ειδυλλιακή τοποθεσία, επέλεξε ο οίκος μόδας Louis Vuitton για έδρα του νέου του μουσείου «Foundation Louis Vuitton». Ο πρόεδρος του ομίλου LVMH, Bernard Arnault, σκοπεύει να το εγκαινιάσει στις 27 Οκτωβρίου 2014 με μια μεγάλη και εντυπωσιακή έκθεση που θα αναφέρεται στο έργο του διάσημου Καναδού αρχιτέκτονα Frank Gehry, ο οποίος άλλωστε είναι υπεύθυνος και για τον σχεδιασμό του κτιρίου στο οποίο θα στεγάζεται το μουσείο.

Το «Foundation Louis Vuitton» θα καλύπτει μια επιφάνεια 11.700τ.μ. και θα αποτελείται από έντεκα (!) συνολικά γκαλερί. Λέγεται μάλιστα ότι όταν ο αρχιτέκτονας είδε για πρώτη φορά το οικόπεδο, σκέφτηκε κατευθείαν τον Marcel Proust, γι’ αυτό και το πρώτο του σκίτσο του κτιρίου έμοιαζε με σύννεφο, σημείο αναφοράς στον συγγραφέα. Το κόστος; Τεράστιο, μια που ανήλθε στα 100 εκατομμύρια ευρώ, αλλά για τον όμιλο LVMH φαίνεται ότι δεν αποτέλεσε εμπόδιο.

Στόχος του συγκεκριμένου έργου είναι η ενίσχυση και η προώθηση της σύγχρονης τέχνης στη Γαλλία και το διεθνές περιβάλλον, με ιδιαίτερη έμφαση να δίνεται στα έργα του 20^ου και 21^ου αιώνα. Αρχικά βέβαια το μουσείο θα παρουσιάσει την συλλογή τέχνης του ίδιου του ομίλου LVMH, η οποία περιλαμβάνει κάποια πραγματικά εντυπωσιακά κομμάτια. «Το μείγμα των έργων είναι ιδιαίτερο, αλλά και εγώ ο ίδιος ασχολούμαι προσωπικά με την επιλογή τους», δηλώνει ο Bernard Arnault.

Ο σύμβουλός του, Jean-Paul Claverie, εξηγεί: «Το Μουσείο Louis Vuitton Foundation εκφράζει τις καλλιτεχνικές, πολιτιστικές και συναισθηματικές αξίες, καθώς και τον τρόπο ζωής που εκπροσωπούν τον ίδιο τον Bernard Arnault και τον όμιλο LVMH Group. Παράλληλα όμως αποτελεί και μια ειλικρινή προσπάθεια που είναι αφιερωμένη αποκλειστικά στο κοινό και την τέχνη». Το κτίριο-δημιούργημα του Frank Gehry αποτελεί μάλιστα ένα δώρο του ομίλου στην πόλη του Παρισιού!

Τυχεροί οι Παριζιάνοι, τυχεροί και όσοι βρεθούν το φθινόπωρο στην Πόλη του Φωτός που σύντομα θα αποκτήσει ένα ακόμη εντυπωσιακό μουσείο. Μήπως είναι αφορμή για ένα ταξιδάκι;

28/06/2014 0 comment

Το Kunsthaus των Spacelab και τα “τέρατα” της αρχιτεκτονικής, από την Ιωάννα Χαλάτση

written by pro.plus.ma arkitektones

από την Ιωάννα Χαλάτση-αρχιτέκτων*

Το Kunsthaus είναι μια αρχιτεκτονική αντίστιξη. Ένα κτίριο που, ομολογουμένως, δεν ανήκει σ’ αυτόν τον κόσμο.

Ο Peter Cook και ο Colin Fournier, της αρχιτεκτονικής ομάδας Spacelab, δημιούργησαν ένα αρχιτεκτονικό “τέρας” και, πιστέψτε με, είναι κάτι που μόνο σαν κοπλιμέντο το εννοώ. Τα “τέρατα” της αρχιτεκτονικής έχω μάθει να τα σέβομαι και να τα αγαπώ ειλικρινά για έναν πολύ σημαντικό λόγο: είναι μοναδικά. Είναι αδύνατον να τα αντιγράψεις. Οποιαδήποτε προσπάθεια να τα ακολουθήσεις μορφολογικά, μόνο με “κακή μίμηση” μπορεί να μοιάζει.

Για παράδειγμα… είναι δυνατόν ποτέ να μιμηθεί κανείς τον Gaudi; Όχι. Γιατί τόλμησε κάτι καθαρά δικό του. Με τον ίδιο τρόπο, η Spacelab δημιούργησε μια μορφή που όμοιά της δεν υπήρξε και δεν δύναται να υπάρξει ποτέ. Είναι μοναδική.

Το ονομάζουν “φιλικό alien” της αρχιτεκτονικής. Άλλοι πάλι το αναφέρουν ως ”το τέρας με τη μεγάλη κοιλιά”.

Πώς να το περιγράψει κανείς; Ως μια φούσκα; Μία εκδήλωση pop αρχιτεκτονικής; Ή απλά ως ένα οργανικό κτίριο;

Το Kunsthaus είναι μια άκρως επαναστατική δήλωση. Ένα μανιφέστο για την αρχιτεκτονική του μέλλοντος. Η Spacelab πλάθει μια βιομορφική φιγούρα, παίρνοντας ταυτόχρονα ενεργητική θέση για το πώς θα είναι στο μέλλον η αρχιτεκτονική των μουσείων. Ναι, των μουσείων ειδικά.

Τα Μουσεία, παγκοσμίως, θεωρούνται ως τα καλύτερα δείγματα αρχιτεκτονικής. Είναι τα σύγχρονα “αρχιτεκτονικά μνημεία”, κτίρια που γίνονται με σκοπό να μείνουν στις επόμενες γενιές και να δηλώσουν μέσω της αρχιτεκτονικής τους, την εποχή που δημιουργήθηκαν.

Aπό το φουαγιέ του Μουσείου, υπάρχει πρόσβαση στην κυλιόμενη σκάλα, που οδηγεί τον επισκέπτη μέσα στην άμορφη μάζα της “κοιλιάς” του εκθεσιακού χώρου. Στο συγκεκριμένο κτίριο, η μορφή δεν ακολουθεί τη λειτουργία. Άλλωστε, μοιάζει να μην ήταν ποτέ αυτή η πρόθεσή της…

Το Kunsthaus έχει το απίστευτο θράσος, που με αρχιτεκτονική ορολογία μεταφράζεται ως τόλμη, να περιφρονεί τη σχέση μορφής και λειτουργίας. Είναι μια αρχιτεκτονική ύβρις, που μοναδικό της στόχο έχει τη δυναμική, εκρηκτική, αρχιτεκτονική έκφραση.

Το τέρας των Spacelab, είναι ένα έμβιο ον, ένας οργανισμός που αναπνέει, μια ζωντανή μεβράνη. Και μας προσκαλεί να ζήσουμε μέσα του.

*Η Ιωάννα Χαλάτση είναι μέλος των pro.plus.ma arkitektones , για τους οποίους μπορείτε να διαβάσετε πατώντας εδώ

Επίσης μπορείτε να κάνετε like στη σελίδα τους στο facebook http://www.facebook.com/pro.plus.ma.arkitektones?fref=ts

26/05/2014 0 comment

Velveteria: Ένα μουσείο με έργα τέχνης που “λάμπουν”

written by The K-magazine

Η πόλη των Αγγέλων, το Λος Άντζελες, είναι διάσημο, μεταξύ άλλων, και για την έντονη πολιτιστική του δραστηριότητα. Γκαλερί τέχνης με μοναδικά εκθέματα και καλλιτεχνικές εκθέσεις κατακλύζουν την πόλη, με νεότερο το Velveteria, ένα νέο μουσείο που φιλοξενεί πίνακες φτιαγμένους από βελούδο, περίπου 3.000 συνολικά, και βρίσκεται στην Chinatown.

Μπορεί το Velveteria να είναι μικρό αλλά ταυτόχρονα έχει καταφέρει να φιλοξενήσει την συναρπαστική ιστορία μιας λαϊκίστικης μορφής τέχνης, προβάλλοντας έργα από όλο τον κόσμο.

Ενώ οι πίνακες από βελούδο έκαναν την εμφάνιση τους στις αρχές του 1900, το προσιτό και φθηνό μέσο ζωγραφικής έγινε αρκετά δημοφιλές πολύ αργότερα.

Αρχικά, τα θέματα ήταν κυρίως θρησκευτικά, αλλά σύντομα η ποπ κουλτούρα μπήκε δυναμικά στον χώρο και το νέο μουσείο έχει πολλά τέτοια δείγματα. Σε μια έκθεση που έχει χωριστεί σε θεματικές ενότητες, οι επισκέπτες θα δουν από κοντά πίνακες με τον Elvis, τον John F. Kennedy, τον πόλεμο του Βιετνάμ, την αντικουλτούρα του ’60, του κινήματος Black Power και φυσικά, γυμνές γυναίκες.

Η πιο εντυπωσιακή αίθουσα από όλες είναι εκείνη, στην οποία εκτίθενται πίνακες ζωγραφικής από βελούδο, φτιαγμένοι με μια ιδιαίτερη τεχνική που τους κάνει να λάμπουν στο σκοτάδι.

Εξοπλισμένος με μεγάλα πουφ, ο χώρος καλύπτεται από το δάπεδο μέχρι την οροφή με λαμπερούς πίνακες με τον Snoopy, ταυρομάχους, ακόμη και κλόουν.

Αξίζει ακόμα να επισκεφθείτε την τρέχουσα έκθεση με τίτλο “Βασιλιάδες και βασίλισσες της Καλιφόρνια”, που αποτίει φόρο τιμής στη νέα τοποθεσία του μουσείου με μια επιλογή πορτέρτων, που περιλαμβάνουν παγκοσμίου φήμης προσωπικότητες, όπως ο Michael Jackson και ο Hugh Hefner.

Δείτε περισσότερα με ένα κλικ εδώ

02/05/2014 0 comment

Μουσείο Ακρόπολης: το Ελληνικό όραμα, από την Ιωάννα Χαλάτση

written by pro.plus.ma arkitektones

από την Ιωάννα Χαλάτση-αρχιτέκτων*

Τριακόσια μέτρα από τον Παρθενώνα, στην ιστορική συνοικία Μακρυγιάννη, το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης δεσπόζει ως ένας σύγχρονος ιστορικός αφηγητής της ανθρώπινης παρουσίας στην Ακρόπολη, από την προϊστορική περίοδο μέχρι την Ύστερη Αρχαιότητα.

Το νέο Μουσείο Ακρόπολης κτίσθηκε για να στεγάσει κάθε αντικείμενο που έχει βρεθεί πάνω στο βράχο της Ακρόπολης και στους πρόποδές του, δίνοντας, μέσα από τις πλούσιες συλλογές του, μια ολοκληρωμένη εικόνα της ανθρώπινης παρουσίας στην περιοχή.

Οι κριτικές για το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, που σχεδίασε ο Γαλλοελβετός αρχιτέκτονας Μπερνάρ Τσουμί…πολλές: από Έλληνες αρχιτέκτονες, επαγγελματίες ή ερασιτέχνες κριτικούς, θεωρητικούς.

Ας είμαστε όμως ειλικρινείς. Στην πραγματικότητα, οποιοδήποτε σύγχρονο κτίριο βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από το αριστούργημα της αρχαίας αρχιτεκτονικής, οποιοσδήποτε τολμούσε να σχεδιάσει κάτι τόσο κοντά στον Παρθενώνα, θα δεχόταν την ίδια σκληρή κριτική.

“Υπήρξαν, ξέρετε, κάποιοι που υποστήριζαν ότι το Νέο Μουσείο θα έπρεπε να έχει το στυλ του Παρθενώνα. Ομως ποιος θέλει -εγώ τουλάχιστον δεν το ήθελα καθόλου- να μιμηθεί τον Φειδία;”, υποστηρίζει ο BernardTschumi, κάνοντας ταυτόχρονα εμφανή την πρόθεσή του να αναπτύξει, μέσω της αρχιτεκτονικής του, ένα διάλογο με το μνημείο και όχι να “κατασκευάσει” μια τεχνητή συνύπαρξη ανάμεσα στο νέο και στο παλιό.

Αναδεικνύοντας σε στρατηγικής σημασίας εργαλεία σχεδιασμού το φως και την κίνηση, η αρχιτεκτονική του Tschumi αποδίδεται μέσα από μία αφαιρετική γεωμετρική λογική. Μέσα από σεμνές αρχιτεκτονικές χειρονομίες, το Νέο Μουσείο μοιάζει σε πολλά σημεία να “υποχωρεί” οικειοθελώς, για να στρέψει την προσοχή στον Παρθενώνα. Είναι μία θέση, που αντανακλά την ίδια τη φιλοσοφία και το λόγο ύπαρξης του κτιρίου στο συγκεκριμένο τόπο και εκδηλώνεται μέσα από διαφορετικά εκφραστικά μέσα κάθε φορά: πότε με τους διαφανείς υαλοπίνακες, που διευκολύνουν (και, πολύ περισσότερο, καθοδηγούν) την άμεση οπτική επαφή με το αρχιτεκτονικό μνημείο στο τρίτο επίπεδο και τις υπόγειες ανασκαφές στον περιβάλλοντα χώρο, πότε με τον ίδιο τον προσανατολισμό του κτιρίου, που αναπτύσσεται παράλληλα με τον Παρθενώνα και πότε με την κίνηση των επισκεπτών εντός του Μουσείου, που παρομοιάζεται αρχιτεκτονικά με ανάβαση του Ιερού Βράχου…

Το κτίριο δίνει την αίσθηση ενός διάφανου χώρου, με απερίσπαστη θέα, όπου ο αρχαιολογικός χώρος εισχωρεί μέσα στο κτίριο.«Μουσείο του άπλετου φυσικού φωτός», έχει χαρακτηριστεί από πολλούς το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Όμως… πώς αλλιώς θα όφειλε να χαρακτηριστεί ένα Μουσείο, που εκπροσωπεί την ανθρώπινη παρουσία κάτω από τον ελληνικό ήλιο στους αιώνες των αιώνων, που αναδεικνύει μέσω της διαφάνειας και του φωτός τα εκθέματά του και εκπροσωπεί την εννοιολογική καθαρότητα της αρχαίας Ελλάδας ;

Ο Μπερνάρ Τσουμί, ο Γαλλοελβετός αρχιτέκτονας του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, αποτελεί μια ισχυρή αρχιτεκτονική φυσιογνωμία, αναγνωρισμένη παγκοσμίως. Ανάμεσα στα έργα του ξεχωρίζουν το Πάρκο της Vilette στο Παρίσι (η Πόλη της Μουσικής, των Επιστημών και της Βιομηχανίας), η επέκταση του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης,η Γυάλινη Βιντεοθήκη του ολλανδικού μουσείου Γκρόνινγκεν και οι εγκαταστάσεις της εταιρείας Vacheron-Constantin στη Γενεύη. Ωστόσο, το Μουσείο της Ακρόπολης αποτέλεσε και για τον ίδιο τον αρχιτέκτονα μια σημαντική πρόκληση, δεδομένου ότι κλήθηκε να σχεδιάσει ένα έργο σε διάλογο με το πολυτιμότερο μνημείο της Ανθρωπότητας.

Το σύγχρονο κτίριο του Μουσείου θεμελιώθηκε το 2003 και η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 2007 σε σχέδια του αρχιτέκτονα BernardTschumi.Στα εγκαίνια του Μουσείου, στις 20 Ιουνίου του 2009, ο τότε υπουργός Πολιτισμού Α. Σαμαράς, σε μια συμβολική κίνηση, που συμπύκνωνε μέσα της το ελληνικό αίτημα για την επιστροφή των γλυπτών και την επανένωση των μαρμάρων στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, τοποθέτησε κομμάτι μαρμάρου που επιστράφηκε από το Μουσείο του Βατικανό, στη μετόπη του Παρθενώνα.

Μάλιστα, ο ίδιος ο αρχιτέκτονας του Μουσείου υποστήριξε πως, τώρα πλέον που το κτίριο ολοκληρώθηκε και όλοι μπορούν να δουν την ποιότητα του φωτός αλλά και τον τρόπο ανάδειξης των εκθεμάτων σε σύγκριση με τον αντίστοιχο στο Βρετανικό Μουσείο, «η ίδια η λογική απαιτεί να επιστρέψουν τα γλυπτά του Παρθενώνα στον τόπο τους».

Άλλωστε, μόνο τότε ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να τα αντικρίσει κάτω από τον ελληνικό ήλιο, από τον ίδιο τον ήλιο που τα “γέννησε” και κάτω από τον οποίο δημιουργήθηκαν. Και κάτω από τον οποίον είναι φτιαγμένα για να τα αντικρίζουμε όλοι μας.

*H Ιωάννα Χαλάτση είναι μέλος των pro.plus.ma arkitektones , για τους οποίους μπορείτε να διαβάσετε πατώντας εδώ

Επίσης μπορείτε να κάνετε like στη σελίδα τους στο facebook http://www.facebook.com/pro.plus.ma.arkitektones?fref=ts

07/04/2014 0 comment

Jean Nouvel: Το Μουσείο της αποβάθρας Branly, από την Ιωάννα Χαλάτση

written by The K-magazine

από την Ιωάννα Χαλάτση– αρχιτέκτων*

To Μουσείο της αποβάθρας Branly, σε απόσταση αναπνοής από τον Πύργο του Άιφελ, είναι ένας σύγχρονος χώρος τέχνης, που προβάλλει έργα τέχνης διαφορετικών πολιτισμών: από την Αφρική, την Ασία, την Ωκεανία και την Αμερική.

Το κτίριο του Μουσείου σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Jean Nouvel και, από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του, δέχτηκε έντονη κριτική. Ο ευφυέστατος Nouvel, που “αγαπάει να μην προσφέρει οπτικά απλόχερα”τα κτίριά του, ξέρει να κρατάει πάντα καλά φυλαγμένες εκπλήξεις για τους επισκέπτες των έργων του και τους θαυμαστές της αρχιτεκτονικής του.Αυτή τη φορά, σε “εύρημα”, πίσω από το οποίο υφαίνεται όλη η ουσία και η “αλήθεια” του κτιρίου, ο αρχιτέκτονας χρησιμοποιεί το “πράσινο τείχος” του Μουσείου.

Καλύπτοντας την κεντρική όψη του κτιρίου προς την πόλη με φυτά, όχι μόνο δημιουργεί έναν κάθετο κήπο στην καρδιά του πολυσύχναστου παρισινού κέντρου, αλλά πολύ περισσότερο, επιτυγχάνει την απόλυτη ανατροπή: η αρχιτεκτονική του σύντομα θα “εξαφανιστεί” από τα μάτια μας, αφού πρόκειται να καλυφθεί από πράσινο.

Το Μουσείο, σύνθετο στη μορφή του, μυστηριώδες στη σύλληψή του, δεν διστάζει να προβάλλει τα έντονα, ζεστά χρώματά του μέσα από καμπυλόμορφα μονοπάτια και εξωτικά φυτά.

Η εικόνα της πυκνοφυτεμένης πρόσοψης με τα αναρριχητικά φυτά, που αντικρίζει κανείς από τον Σηκουάνα, γίνεται ολοένα και πιο έντονη, ενώ βασικό στόχο στο σχεδιασμό του Μουσείου ήταν η οπτική “εξαφάνιση” του κτιρίου σταδιακά, μέσα στα επόμενα χρόνια, λόγω της αναπτυσσόμενης βλάστησης.

Για τους θιασώτες της αρχιτεκτονικής του Nouvel, το έργο αυτό εκφράζει την εσωτερική συνέπεια, που διέπει τον πυρήνα δημιουργίας του ευρηματικού αρχιτέκτονα. Το να δημιουργείς κάθε φορά και μια νέα έκπληξη για να προσφέρεις στον επισκέπτη του έργου σου, το να συνθέτεις κάθε φορά και ένα νέο λεξιλόγιο για να τον βοηθήσεις να “ανακαλύψει” την αρχιτεκτονική σου, το να αναπτύσσεις κάθε φορά και ένα νέο διάλογο ανάμεσα στο προφανές και στο απρόσμενο, ανάμεσα στο ορατό και στο μη οπτικά προσβάσιμο, όλα αυτά… αποτελούν τη μυστική δύναμη του Nouvel, την πεμπτουσία της αρχιτεκτονικής του.

*H Ιωάννα Χαλάτση είναι μέλος των pro.plus.ma arkitektones , για τους οποίους μπορείτε να διαβάσετε πατώντας εδώ

Επίσης μπορείτε να κάνετε like στη σελίδα τους στο facebook

10/03/2014 0 comment

Ενα μουσείο για την Anna Wintour

written by The K-magazine

Η ανάμειξη της Anna Wintour στην διοργάνωση των ετήσιων εκθέσεων του Ινστιτούτου ενδύματος του Μητροπολιτικού Μουσείου είναι γνωστή.
Άλλωστε, η διευθύντρια της αμερικανικής Vogue είναι μέλος της διοικούσας επιτροπής του μουσείου από το 1999 και έχει πρωταγωνιστήσει στην συγκέντρωση χρημάτων για την υλοποίηση των μεγαλόπνοων σχεδίων του ινστιτούτου. Εκατόν εικοσιπέντε εκατομμύρια δολάρια συγκεντρώθηκαν τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια χάρη στις ακάματες προσπάθειές της και στις στενές σχέσεις που διατηρεί με επιχειρηματικούς και πολιτικούς παράγοντες.

Για να την ανταμείψει λοιπόν το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης αποφάσισε να ονομάσει προς τιμήν της το Ινστιτούτο Ενδύματος -το γνωστό σε όλους Costume Institute- σε Anna Wintour Costume Center.

Η μετονομασία θα ολοκληρωθεί στις 8 Μαΐου, όταν θα ανοίξουν για το κοινό οι ανακαινισμένες αίθουσες του ινστιτούτου με την έκθεση «Charles James: Beyond Fashion».

21/01/2014 0 comment

‘Dutch Master Portraiture’: Μια σειρά προσωπογραφιών από αντικείμενα

written by Αλεξάνδρα Σκαράκη

Ο καλλιτέχνης από τη Νέα Υόρκη, Michael Mapes στην πρωτότυπη σειρά προσωπογραφιών του με τίτλο “Dutch Master Portraiture”, δημιουργεί κολάζ, χρησιμοποιώντας εκατοντάδες μικροσκοπικά φωτογραφικά θραύσματα, κάψουλες ζελατίνης, μεγεθυντικούς φακούς, πλαστικές σακούλες και πινέζες.

Η σειρά προσωπογραφιών αποτελείται κυρίως από φωτογραφίες πραγματικών πινάκων ζωγραφικής που ο Mapes έχει αποδώσει και προσαρμόσει για ένα όμορφο αποτέλεσμα. Οι πίνακες αντιπροσωπεύουν ανθρώπινα θέματα και κρύβουν ξεχωριστά και πολύπλοκα νοήματα. Ο Mapes αποκαλύπτει στην ιστοσελίδα του, ότι για τη δημιουργία των έργων, χρησιμοποίησε μια “οπτική μεταφορά”, υπαινισσόμενος μια ψευδό-επιστημονική μέθοδο, στην οποία δουλεύει με υλικά και διαδικασίες που παραπέμπουν στην εντομολογία, τη βιολογία και την εγκληματολογία.

“Ιδιαίτερη σημασία στους πίνακες, αποτελεί η ένταξη νέων φωτογραφιών και υλικών που προορίζονται να επεκτείνουν την φαντασία, από την υπάρχουσα ιδέα που καταγράφεται στο αρχικό πορτραίτο και παρουσιάζει τις λεπτομέρειες και διαδικασίες του αρχικού καλλιτέχνη,”εξηγεί ο Mapes για το έργο, στην ιστοσελίδα του.
Οι αλλοιωμένοι-από την τέχνη του Mapes-πίνακες είναι έργα τέχνης Ολλανδών καλλιτεχνών όπως οι Rembrandt, Nicolaes Eliasz Pickenoy και άλλων, από τους οποίους ο δημιουργός του “Dutch Master Portraiture”, εμπνέεται για την επαγγελματική του πορεία.

Εκτός όμως από την εντυπωσιακή χρήση μικρών αντικειμένων, στους πίνακες υπάρχει αναφορά στον αρχικό καλλιτέχνη, τις ημερομηνίες δημιουργίας, καθώς και στη γενεαλογία του θέματος.
Τρία από τα έργα της σειράς, πρόκειται να παρουσιαστούν στην έκθεση “Face to Face” του μουσείου Yellowstone στην Μοντάνα των Ηνωμένων Πολιτειών ,στις 20 Μαρτίου 2014.

Για περισσότερα έργα και πληροφορίες του Michael Mapes, επισκεφτείτε τη σελίδα του http://room62.com/
Πηγή: http://www.thisiscolossal.com

10/01/2014 0 comment

Musée du Louvre : 1 εκατ. ευρώ για τη Νίκη της Σαμοθράκης

written by The K-magazine

Τα απαραίτητα κονδύλια από ιδιώτες κατάφερε να συγκεντρώσει το μουσείο του Λούβρου, ώστε να προχωρήσει στην αποκατάσταση της Νίκης της Σαμοθράκης.

Συγκεκριμένα, το μουσείο συγκέντρωσε ένα εκατ. ευρώ από 6.700 ιδιώτες χορηγούς, οι οποίοι συμμετείχαν στην επιχείρηση «Όλοι μαικήνες» που ξεκίνησε πριν από 4 μήνες.

Για να χρηματοδοτήσει αυτό το φιλόδοξο έργο, το Λούβρο είχε θέσει ως στόχο να συγκεντρώσει από τις 3 Σεπτεμβρίου έως τις 31 Δεκεμβρίου 2013 το ποσό του ενός εκατ. από συνεισφορές ιδιωτών σε ένα συνολικό προϋπολογισμό 4 εκατομμυρίων, καθώς τα 3 έχουν προσφερθεί από χορηγίες.Οι εισφορές των ιδιωτών ανέρχονται από ένα έως 8.500 ευρώ. Ο μέσος όρος ήταν 134 ευρώ και το πιο συχνό ποσό 50 ευρώ. Ορισμένοι ξένοι, ιδίως Ιάπωνες, συνεισέφεραν επίσης, όπως ανέφερε το μουσείο.

Το διάσημο φτερωτό άγαλμα, που βρίσκεται τώρα υπό ανακαίνιση σε γειτονική αίθουσα, θα ξαναβρεί τη θέση του στην κορυφή της κλίμακας Νταρού στις αρχές του καλοκαιριού του 2014. Η ανακαίνιση της κλίμακας δεν θα τελειώσει πριν από το Μάρτιο του 2015, σύμφωνα με το μουσείο.Το Κέντρο Έρευνας και Αποκατάστασης των Μουσείων της Γαλλίας, που εξέτασε το άγαλμα, κατάφερε να εντοπίσει ανεπαίσθητα ίχνη γαλάζιου, αθέατα στο γυμνό μάτι.

«Τα ίχνη αυτά επιτρέπουν να πούμε πως το άγαλμα ήταν πολύχρωμο, τουλάχιστον εν μέρει», υπογράμμισε το μουσείο. Παράλληλα, η εξέταση του αγάλματος επέτρεψε να αποκαλυφθεί ένας βόστρυχος από τον κότσο της Νίκης πίσω από το λαιμό, που είχε κρυφτεί κάτω από ένα σύγχρονο κλείσιμο με γύψο.

Πηγή: εδώ

07/01/2014 0 comment

Musée d’Orsay: Όταν ένας σιδηροδρομικός σταθμός…γίνεται μουσείο, από την Ιωάννα Χαλάτση

written by The K-magazine

από την Ιωάννα Χαλάτση– αρχιτέκτων*

Η ιστορία του κτιρίου είναι από μόνη της ιδιαίτερη. «Αυτός ο σταθμός είναι τόσο όμορφος, που μοιάζει με μουσείο…» έγραψε το 1900 ο ζωγράφος Edouard Detaille.Και, πράγματι, ογδοντα έξι χρόνια αργότερα… η προφητεία του εκπληρώθηκε. Στις όχθες του Σηκουάνα, στο κέντρο του Παρισιού, ακριβώς απέναντι από το Λούβρο, ένας σιδηροδρομικός σταθμός του 1900 επρόκειτο να μετατραπεί σε μουσείο.

Η πρωτοτυπία του συγκεκριμένου μουσείου έγκειται ακριβώς σε αυτό το σημείο: ο τρόπος που ανάγεται ένας σιδηροδρομικός σταθμός, ένα κατ’ εξοχήν βιομηχανικό κτίριο, σε έναν επιβλητικό χώρο που φιλοξενεί την τέχνη, αποτελεί μια ιδιαίτερα δύσκολη διεργασία.
Ο σχεδιασμός της Gae Aulenti, που ανέλαβε τη μετατροπή του σιδηροδρομικού σταθμού σε μουσείο, βασιζόταν στο σεβασμό ως προς τα αρχικά σχέδια του κτιρίου.

Το ανακαινισμένο κτίριο εγκαινιάστηκε το Δεκέμβριο του 1986, και οι αντιδράσεις δεν άργησαν να εκδηλωθούν. Η New York Times το χαρακτήρισε ως «απίστευτα εκκεντρικό», ενώ η γαλλική Liberation παρομοίαζε την αναμόρφωση του κτιρίου ως κάτι ανάμεσα σε «μια αίθουσα κηδείας, ένα ταφικό μνημείο και ένα μαυσωλείο».

Η Ιταλίδα Aulenti, μία από τις πιο αντισυμβατικές αρχιτεκτονικές φυσιογνωμίες που υπήρξαν ποτέ, δεν έπαψε να τους υπενθυμίζει πως 20.000 επισκέπτες στέκονται καθημερινά στην ουρά, για να δουν το χώρο, αναλύοντας σε συνεντεύξεις της ανά τον κόσμο «πόσο πολύ οπισθοδρομική είναι η γαλλική κουλτούρα». Αξίζει μάλιστα να αναφερθεί πως, κατά τη διάρκεια αναμόρφωσης του χώρου, ζητούσε από τα συνεργεία κατασκευής να της φέρονται «σαν να είναι η μητέρα τους, δηλαδή μιλώντας της πάντα με ευγένεια και σεβασμό».

Στο πλαίσιο ανασχεδιασμού του κτιρίου, δημιουργήθηκε ένας μεγάλος κεντρικός διάδρομος, στο σημείο που άλλοτε βρίσκονταν οι γραμμές των τρένων, κάτω από μία θολωτή γυάλινη οροφή. Με τον τρόπο αυτό, αναδεικνυόταν η επιμήκης κεντρική αίθουσα του σταθμού ως η κύρια αρτηρία για την κίνηση των επισκεπτών. Τόσο στον εσωτερικό χώρο όσο και εξωτερικά δεσπόζει το χαρακτηριστικότερο στοιχείο του κτιρίου, που αποτελεί και το έμβλημά του: το μεγάλο ρολόι του παλιού σιδηροδρομικού σταθμού.

Σε ένα από τα πιο προνομιακά σημεία της πόλης , το Musée d’Orsay στεγάζει έργα που αποτελούν ορόσημα για τη γαλλική ζωγραφική και γλυπτική του 19ου και 20ου αιώνα, ενώ θεωρείται από τα πιο δημοφιλή μουσεία του Παρισιού.

Πηγές: Musée d’Orsay , New York Times

*H Ιωάννα Χαλάτση είναι μέλος των pro.plus.ma arkitektones , για τους οποίους μπορείτε να διαβάσετε πατώντας εδώ

Επίσης μπορείτε να κάνετε like στη σελίδα τους στο facebook http://www.facebook.com/pro.plus.ma.arkitektones?fref=ts

30/12/2013 0 comment