Tag

φλεγμονή

Μήπως πάθατε έγκαυμα από τον αέρα;

Με μια πρώτη ματιά, η έννοια “κάψιμο από τον αέρα” μπορεί να φαίνεται οξύμωρη. Πώς μπορεί ο άνεμος να κάψει το δέρμα; Αυτό είναι κάτι που κάνει ο ήλιος, γι ‘αυτό και παίρνουμε μέτρα ώστε να προστατεύσουμε το δέρμα μας, από το ηλιακό έγκαυμα, όπως η εφαρμογή αντηλιακού ευρέος φάσματος και η χρήση προστατευτικού ρουχισμού. Όπως αποδεικνύεται όμως, ο άνεμος μπορεί να προσκρούσει στο δέρμα μας και να προκαλέσει μια αίσθηση καψίματος, η οποία είναι κοινώς γνωστή ως κάψιμο του ανέμου. Για να ξεκαθαρίσουμε όπως κάπως το τοπίο, ας δούμε τι ακριβώς είναι το κάψιμο του ανέμου, πώς μπορεί να επηρεάσει το δέρμα μας και πώς εμείς θα το αποτρέψουμε.

Το κάψιμο του ανέμου, είναι μια φλεγμονή του δέρματος, ειδικά του προσώπου και των χεριών, που προκαλείται από την υπερβολική έκθεση στον άνεμο. Η πρώτη φορά που καταγράφηκε, ήταν το 1925 και έκτοτε χρησίμευσε ως χαρακτηρισμός της αίσθησης καψίματος και της ερυθρότητας που συνοδεύει το δέρμα μας σε συνθήκες δυνατού ανέμου.

Η υπερέκθεση σε οποιοδήποτε στοιχείο θα μπορούσε να επιφέρει αρνητικές επιπτώσεις στο δέρμα μας. Σε ορισμένα κλίματα, ιδιαίτερα τα ψυχρότερα, το δέρμα γίνεται πιο επιρρεπές σε εξωτερικούς επιτιθέμενους παράγοντες, επειδή το φυσικό του φράγμα υγρασίας εξασθενεί από την αυξημένη ξηρότητα. Ο ψυχρός άνεμος κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα, με αποτέλεσμα τον ερεθισμό και το κόκκινο χρώμα του δέρματος. Οι ειδικοί, πιστεύουν ότι ο άνεμος θα μπορούσε να μειώσει πραγματικά την προστασία του δέρματος από τον ήλιο, ανοίγοντας έτσι το δρόμο στις βλαβερές ακτίνες UVA και UVB, με αποτέλεσμα ο αέρας να γίνει ακόμα πιο επικίνδυνος.

Το κάψιμο από τον αέρα, είναι συνήθως ο ένοχος πίσω από το ερεθισμένο δέρμα μετά από την παρατεταμένη έκθεσή μας σε ακραία καιρικά φαινόμενα. Εάν συνεχίζετε να νιώθετε αυτή την αίσθηση του καψίματος, ακόμα και με την επαρκή εφαρμογή του αντηλιακού σας, τότε ο αέρας είναι ο υπαίτιος.

Πως μπορούμε όμως τελικώς να προστατευθούμε από αυτό το φαινόμενο; Ένας τρόπος είναι η πρόληψη, με τον κατάλληλο ρουχισμό. Η χρήση γαντιών, κασκόλ και καπέλων θα μπορούσε να αποτρέψει τον άνεμο (αλλά και τον ήλιο) να έχει αρνητικό αντίκτυπο στο δέρμα μας. Και για όσους αγαπάτε τα χειμερινά σπορ, προσθέστε στη λίστα και ειδικά γυαλιά. Προσπαθήστε επίσης να περιορίσετε την έκθεσή σας στον άνεμο βρίσκοντας προστατευμένες περιοχές ή παραμένοντας στο εσωτερικό των κτιρίων, ειδικά αν γνωρίζετε ότι οι θερμοκρασίες πρόκειται να πέσουν εκείνη την ημέρα.

19/02/2019 0 comment

ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΑΣ ΓΡΑΦΟΥΝ

Συμπληρώματα διατροφής και φλεγμονές

από τον Νίκο Μαραβέγια–Παθολόγο*

Τακτική λήψη συμπληρωμάτων διατροφής που περιέχουν χονδροιτίνη (ΧΟ) – γλυκοζαμίνη (ΓΖ) – ιχθυέλαιο(ΙΕ), ελαττώνει τον εργαστηριακό δείκτη φλεγμονής hs-C.R.P κατά 16-22% ‘ η (χρόνια ) φλεγμονή έχει πλέον αναγνωρισθεί σαν ξεχωριστός παράγοντας κινδύνου για ρευματοπάθειες, καρδιοπάθειες και κακοήθειες.

Η ενδιαφέρουσα αυτή διαπίστωση δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Am J of Epidemiology όπου αναφέρεται ότι σε άτομα που ελάμβαναν συμπληρώματα διατροφής με ΓΖ/ΧΟ/ΙΕ μειώθηκε η h.s- C.R.P αντίστοιχα κατά 17%/22%/16%- σε σχέση με όσα άτομα δεν ελάμβαναν ανάλογα συμπληρώματα ’ ειδικότερα στις γυναίκες η μείωση αυτή ανερχόταν με την πρόσληψη ΓΖ/ΧΟ σε 27%/33% αντίστοιχα. Σημειώνεται ότι σε συμπληρώματα διατροφής που περιέχουν τις δημοφιλείς ουσίες ginko biloba,palmetto,pycnogenol, garlic, δεν διαπιστώθηκε ανάλογη ιδιότητα- ενώ η ίδια δράση έχει ήδη διαπιστωθεί μετά από χορήγηση υπολιπιδαιμικών σκευασμάτων που περιέχουν στατίνη.

Λίγα λόγια γιά τις ουσίες αυτές:

*Η ΓΖ είναι ένας μονοσακχαρίτης που προέρχεται από τον καταβολισμό του καλαμποκιού και του σταριού, ενώ στη φύση ανευρίσκεται στα κελύφη οστράκων, και στα ζώα και στον άνθρωπο στο μυελό των οστών και στα οστά.

*Η ΧΟ είναι πολυσακχαρίτης ,βασικό συστατικό του χόνδρου και του εξωκυττάριου υποστρώματος των ζώων και του ανθρώπου, και στη φύση ανευρίσκεται στα πτερύγια ψαριών.

Οι δύο αυτές ουσίες χρησιμοποιούνται από πολλών ετών στην αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας. Τα ιχθυέλαια προέρχονται από ψάρια βαθιών θαλασσών (σολωμός,σκουμπρί,τόνος, ρέγγα) αλλά και από σαρδέλλα,πέστροφα και καρύδια και περιέχουν τα γνωστά ω-3 πολυακόρεστα λιπαρά οξέα ((PUFA) που είναι το εικοσιπεντανοικό οξύ (EPA) και δοκοσαεξανοικό οξύ (DHA)-με την ευμενή επίδραση στο καρδιαγγειακό σύστημα αλλά και στην πνευματική λειτουργία.

Πηγή: http://nikmara.wordpress.com

*Ο Νίκος Μαραβέγιας είναι Παθολόγος κι εργάζεται στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών

06/12/2012 0 comment

ΦΟΡΜΑ

Όταν ο αθλητισμός βλάπτει την υγεία

Η κίνηση και ο αθλητισμός ωφελούν την υγεία. Σε ορισμένες περιπτώσεις όμως μπορούν και να βλάψουν τον οργανισμό. Μια μυοκαρδίτιδα μπορεί να προκαλέσει μέχρι και το θάνατο.

Η Ούρσουλα Χίλντεμπραντ είναι γιατρός στο τμήμα Επιστημών Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Πανεπιστημίου της Κολωνίας. Εκεί γίνονται θεραπείες αθλητών που πάσχουν από μυοκαρδίτιδα. Πρόκειται για μια ασθένεια που προσβάλλει τη «μηχανή» του ανθρώπινου οργανισμού. Ο μυς της καρδιάς λειτουργεί σαν αντλία και κυκλοφορεί το αίμα σε όλο το σώμα. Εάν αυτός ο μυς υποστεί κάποια φλεγμονή γίνεται αδύναμος και μειώνεται η λειτουργία του.

«Θεωρητικά μπορεί ο καθένας να αρρωστήσει από μυοκαρδίτιδα. Τόσο οι πρωταθλητές όσο και άνθρωποι που κάθονται μόνο στον καναπέ.», υποστηρίζει η νεαρή γιατρός. Όμως οι αθλητές διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο, διότι συχνά η μυοκαρδίτιδα δημιουργείται όταν ένας άνθρωπος αθλείται πρόωρα μετά από μια λοίμωξη.

Η ανθρώπινη καρδιά

Γενικά ο οργανισμός είναι λιγότερο ανθεκτικός απέναντι σε λοιμώξεις μετά τη γυμναστική. Όταν εισέλθουν βακτήρια και ιοί στον οργανισμό, εισέρχονται και στο αίμα. Κατά τη διάρκεια της άθλησης το αίμα ρέει πιο γρήγορα μέσα από τις τέσσερις κοιλότητες της καρδιάς. Οι κοιλότητες συνδέονται μεταξύ τους με βαλβίδες, όπου το αίμα αποκτά υψηλή πίεση. Όταν λοιπόν ένας άνθρωπος αθλείται, η πίεση αυξάνεται ακόμη περισσότερο και τότε υπάρχει ο κίνδυνος οι παθογόνοι παράγοντες που βρίσκονται στο αίμα να «προσκολληθούν» στις βαλβίδες. Συνέπεια αυτού είναι η φλεγμονή του μυϊκού ιστού της καρδιάς, δηλαδή η μυοκαρδίτιδα.

Πρόληψη και θεραπεία

Yπάρχουν όμως τρόποι να αποφύγει κανείς τη μυοκαρδίτιδα, καθησυχάζει η κ. Χίλντεμπραντ. Η πλήρης ανάρρωση από μια γρίπη ή ένα κρυολόγημα είναι το πιο σημαντικό. «Πρέπει να έχουν περάσει περίπου δυο μέρες από τον πυρετό», εξηγεί.

Αξίζει να προσέξει κανείς ότι η διάγνωση της μυοκαρδίτιδας είναι αρκετά δύσκολη, μια και τα συμπτώματα διαφέρουν από περίπτωση σε περίπτωση. Μπορεί να εμφανιστούν έντονα με πόνους στο στήθος ή αναπνευστικά προβλήματα, αλλά και σε πολύ πιο ήπια μορφή με ελαφρά πίεση ή εφίδρωση κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Γι’ αυτό και η μυοκαρδίτιδα μπορεί να εξελιχθεί σε μια καλά κρυμμένη ωρολογιακή βόμβα, όπως στην περίπτωση του Γερμανού πρωταθλητή στίβου Ρενέ Χερμς που έφυγε από τη ζωή ξαφνικά το 2009. Η νεκροψία έδειξε ότι ο 26χρονος πέθανε από μυοκαρδίτιδα, η οποία δεν είχε διαγνωσθεί. Την προηγουμένη του θανάτου του συμμετείχε κανονικά στην προπόνηση.

Οι θεραπείες της μυοκαρδίτιδας διαφέρουν, όπως και οι μορφές της ασθένειας. Γενικά πάντως, πρέπει να αποφεύγει κανείς τη σωματική άσκηση, καθώς και την κατανάλωση αλκοόλ για περίπου έξι μήνες. Επιπλέον συνιστάται η υγιεινή διατροφή και πολλές ώρες ύπνου.

Δεν χρειάζεται όμως να φτάσει κανείς στη θεραπεία, όταν η πρόληψη είναι εύκολη και αποτελεσματική. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αντιλαμβάνεται κανείς τα σημάδια του οργανισμού και να αναρρώνει πλήρως μετά από κάθε κρυολόγημα.

Πηγή: http://www.skai.gr

20/10/2012 0 comment

ΦΟΡΜΑ

Γιατι μπλοκάρει ο μεταβολισμός και κολλάει η ζυγαριά;

Ενώ πριν λίγο καιρό ξεκίνησες δίαιτα και μάλιστα έχανες βάρος σχετικά εύκολα, κάποια στιγμή ο δείκτης της ζυγαριάς «κόλλησε». Οι θερμίδες σου μειώθηκαν ακόμη περισσότερο, αλλά το βάρος σου παραμένει σταθερό. Μάθε τι μπορεί να σου συμβαίνει και με ποιον τρόπο θα το αντιμετωπίσεις.

Οι περισσότεροι θεωρούν πως η διατροφή είναι το μοναδικό «όπλο» για την απώλεια βάρους και της συντήρησής του σε φυσιολογικά επίπεδα. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η επίλυση του προβλήματος της παχυσαρκίας είναι πολυπαραγοντική.

Σαφώς η διατροφή αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο, από εκεί και πέρα όμως εμπλέκονται διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν, από προβλήματα υγείας, τοξίνωσης, διαταραχές ορμονών και ελλείψεις βιταμινών μέχρι και η μόλυνση του περιβάλλοντος.

Διαβάστε ποιες είναι οι πιο συχνές αιτίες που μπλοκάρουν το μεταβολισμό και κατ’ επέκταση την απώλεια βάρους και πώς πρέπει να φερθείς σε κάθε περίπτωση για να καταλήξεις να έχεις λεπτό και υγιές σώμα.

Νο 1:Ένα άγνωστο πρόβλημα υγείας

Κάθε σωστή προσπάθεια απώλειας βάρους επιβάλλει αρχικά την επίσκεψη σε έναν ειδικό, ο οποίος θα προχωρήσει στη λήψη του πλήρους ιατρικού ιστορικού σου.

Θα ζητήσει να κάνεις ορισμένες αιματολογικές εξετάσεις, ώστε να διαγνωστούν ή να αποκλειστούν τυχόν διαταραχές σε ηπατική, νεφρική ή θυρεοειδική λειτουργία. Επίσης, θα ζητήσει τη μέτρηση των επιπέδων λιπιδίων, του σιδήρου, ορισμένων βιταμινών και ορμονών (ινσουλίνη, κορτιζόλη).

Με βάση όλα αυτά θα σε κατευθύνει στον τύπο διατροφής που πρέπει να ακολουθήσεις. Σήμερα, πέρα από τις κλασικές εξετάσεις, υπάρχουν και πολύ πιο εξειδικευμένες, όπως η διατροφογενετική, τα τεστ δυσανεξίας, η μέτρηση ελεύθερων ριζών, που βοηθούν πάρα πολύ στην αποτοξίνωση και, κατά συνέπεια, στη λιπόλυση, με την καθοδήγηση ενός έμπειρου, εξειδικευμένου ιατρού.

Νο 2: Ο υποθυρεοειδισμός

Το 50% του πληθυσμού, και ιδιαίτερα οι γυναίκες, έχουν κάποιο πρόβλημα με το θυρεοειδή αδένα. Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, γιατί ακόμη και με φυσιολογικές αιματολογικές εξετάσεις μπορεί να μη λειτουργεί ικανοποιητικά.

Εκτός από την απόκτηση περιττών κιλών, οι διαταραχές του θυρεοειδούς και, κυρίως, ο υποθυρεοειδισμός προκαλεί επίσης δυσκοιλιότητα, κόπωση, αϋπνία, ξηρά μαλλιά, τριχόπτωση, εύθραυστα νύχια, ατονία και μειωμένη λίμπιντο. Βέβαια, ο υποθυρεοειδισμός δικαιολογεί την αύξηση του βάρους κατά 4-5 κιλά περίπου, οπότε αν το δικό σου πρόβλημα είναι μεγαλύτερο, σίγουρα και η κακή διατροφή σου έχει συμβάλλει σημαντικά.

Πάντως, με την καθοδήγηση από έναν ενδοκρινολόγο και μια θεραπεία υποκατάστασης των θυρεοειδών ορμονών η κομψή σιλουέτα θα επιστρέψει.

Νο 3: Η έλλειψη βιταμινών

Ο μεταβολισμός αποτελεί ένα σύνολο χημικών αντιδράσεων, όπου οι βιταμίνες παίζουν το ρόλο ενζύμων και μεσολαβητών. Εάν υπάρχουν ανεπάρκειες σε αυτές, ο μεταβολισμός μειώνεται και μπλοκάρεται η απώλεια βάρους.

Υπάρχουν πια ειδικές εξετάσεις (μέτρηση οξειδωτικού στρες, διατροφογενετική, αιματολογικές) που εκτιμούν τα επίπεδα και το είδος των βιταμινών που χρειάζεται ο καθένας, σε συνδυασμό με τη συμπτωματολογία. Δυστυχώς, η σύγχρονη διατροφή δεν μπορεί να καλύψει αυτές τις ανεπάρκειες. Οι τροφές που φθάνουν σε εμάς δεν έχουν πια την ίδια διατροφική αξία που είχαν κάποτε.

Υπολογίζεται ότι σήμερα χρειαζόμαστε 10 μερίδες λαχανικών για να πάρουμε τα ίδια θρεπτικά συστατικά που θα παίρναμε από 1 μερίδα 50 χρόνια πριν. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι οι μεγαλύτερες ανεπάρκειες βιταμινών καταγράφονται σε παχύσαρκα άτομα.

Νο 4: Οι τοξίνες

Η επιβάρυνσή μας από τοξικές ενώσεις έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Βαριά μέταλλα, φυτοφάρμακα, ζιζανιοκτόνα, συντηρητικά αθροίζονται στο σώμα μας και αποθηκεύονται κυρίως στα λιποκύτταρα.

Οι τοξίνες, εκτός από το θυρεοειδή, επηρεάζουν τις βασικές ορμόνες ελέγχου βάρους (ινσουλίνη, λεπτίνη, αυξητική ορμόνη, οιστρογόνα, τεστοστερόνη), όπως και την αντίδρασή μας στο στρες, ενώ αλλάζουν το φυσιολογικό 24ωρο ρυθμό, που ελέγχει τη συμπεριφορά μας στο φαγητό.

Η επίδραση των τοξινών σε κάθε άτομο είναι γενετικώς προκαθορισμένη: υπάρχουν άνθρωποι που τις κινητοποιούν και τις αποβάλλουν καλά και άλλοι όχι.

Πρακτικές που βοηθούν είναι η κατανάλωση οργανικών τροφών (μπρόκολο, πράσινο τσάι, νεροκάρδαμο, αγκινάρα, ψάρια με χαμηλή περιεκτικότητα σε υδράργυρο, όπως άγριος σολομός και σαρδέλες), το νερό φίλτρου, η τακτική άσκηση, η σάουνα και το χαμάμ και η εξασφάλιση στον οργανισμό των απαραίτητων βιταμινών.

Νο 5: Το «άρρωστο» έντερο

Στο πλαίσιο της αποτοξίνωσης, είναι βασικό το υγιές έντερο. Το έντερο αποικίζεται από τρισεκατομμύρια φιλικά βακτηρίδια, τα οποία αποτελούν ένα από τα βασικότερα όργανα του ανοσοποιητικού συστήματος.

Το άγχος, η λάθος διατροφή, τα επεξεργασμένα τρόφιμα, η ζάχαρη το καταστρέφουν, με αποτέλεσμα να αρρωσταίνει, να μην απορροφώνται οι βιταμίνες, ο οργανισμός να νοσεί, π.χ., ευερέθιστο έντερο, δυσκοιλιότητα, χρόνια κόπωση, δερματικά προβλήματα κ.ά., το ανοσοποιητικό να αποδυναμώνεται και ο μεταβολισμός να επιβραδύνεται.

Σε τέτοιες περιπτώσεις βοηθά σημαντικά ένα τεστ δυσανεξίας. Αυτό θα εντοπίσει τις τροφές που αρρωσταίνουν το έντερό σου, ώστε να τις αποφεύγεις και έτσι να ξεμπλοκάρει ο μηχανισμός της αποτοξίνωσης και να αδυνατίσεις. Παράλληλα, ο ιατρός σου θα κρίνει αν χρειάζεσαι τη λήψη προβιοτικών συμπληρωμάτων, για να ενισχυθεί η μικροχλωρίδα του εντέρου.

Νο 6: Η ανεπαρκής ενυδάτωση

Η μειωμένη πρόσληψη νερού δυσχεραίνει την αποβολή τοξινών, τη ρύθμιση του σακχάρου και την καύση των λιπαρών οξέων.

Όταν αφυδατώνεται ο οργανισμός, «χαμηλώνει» τους ρυθμούς εργασίας του, κατακρατεί υγρά και αποθηκεύει λίπος.
Το σώμα μας αποτελείται κατά 70% από νερό. Όταν δεν πίνουμε αρκετό, αφενός προκαλείται δυσκοιλιότητα και αφετέρου δεν επέρχεται κορεσμός. Ο οργανισμός μεταφράζει το αίσθημα της δίψας σε πείνα.

Θυμήσου να πίνεις πάντα 1-2 ποτήρια νερό πριν από κάθε γεύμα. Έτσι, μειώνεται η ποσότητα της τροφής που χωράει στο στομάχι σου και προκαλείται πιο εύκολα ο κορεσμός. Επίσης, κατά τη διάρκεια της ημέρας χρειάζεται να πίνεις τουλάχιστον 10 ποτήρια νερό.

Νο 7: Οι φλεγμονές

Η φλεγμονή αποτελεί μέρος του φυσιολογικού αμυντικού συστήματος του οργανισμού ενάντια σε μικρόβια, ιούς, τοξικές ουσίες κ.ά.

Προκαλείται από μια σειρά από γεγονότα που καταλήγουν στην ενεργοποίηση των λευκών αιμοσφαιρίων και την έκκριση χημικών ουσιών (κυτταροκίνες) για να αντιμετωπίσουν τους εισβολείς. Αν και δεν προκαλεί πάντα συμπτώματα, το σίγουρο πια είναι ότι οδηγεί σε παχυσαρκία.

Επίσης, τα λιποκύτταρα, ειδικά στην περιοχή της κοιλιάς, είναι άρρωστα κύτταρα που εκκρίνουν φλεγμονώδεις ουσίες, δημιουργώντας ένα μεταβολικό χάος και αυξάνοντας την όρεξη.

Τη λύση σε μια τέτοια κατάσταση θα δώσει ο γιατρός σου. Αρχικά θα αναζητηθεί το αίτιο της φλεγμονής και μετά θα κληθείς να ακολουθήσεις αντιφλεγμονώδη διατροφή με πολλές φυτικές ίνες, ανεπεξέργαστα προϊόντα, τροφές πλούσιες σε Ω-3, αγνό παρθένο ελαιόλαδο και καθόλου ζάχαρη.

Πηγή: shape.gr

10/08/2012 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

Νεανική Ιδιοπαθής αρθρίτιδα

**Τι είναι;
Η Νεανική Ιδιοπαθής Αρθρίτιδα (ΝΙΑ) είναι μία χρόνια νόσος που χαρακτηρίζεται από επίμονη φλεγμονή των αρθρώσεων. Οι τυπικές ενδείξεις της αρθρικής φλεγμονής είναι ο πόνος, η διόγκωση και ο περιορισμός της κινητικότητας της άρθρωσης. «Ιδιοπαθής» σημαίνει ότι δε γνωρίζουμε την αιτία της και «νεανική», σε αυτήν την περίπτωση, σημαίνει ότι τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται πριν την ηλικία των 16 χρόνων.

Τι σημαίνει χρόνια νόσος;
Μία νόσος χαρακτηρίζεται ως χρόνια όταν η κατάλληλη θεραπεία δεν οδηγεί σε άμεση ανάρρωση, αλλά μόνο σε βελτίωση των συμπτωμάτων και των εργαστηριακών ευρημάτων. Αυτό σημαίνει, επίσης, πως όταν γίνει η διάγνωση, είναι αδύνατο να πούμε για πόσο καιρό θα διαρκέσει η νόσος.

*Πόσο συχνή είναι;
Η ΝΙΑ είναι μία σπάνια νόσος που προσβάλλει περίπου 80-90 ανά 100.000 παιδιά.

*Ποια είναι τα αίτια της νόσου;
Είναι άγνωστο. Το ανοσιακό μας σύστημα μας προστατεύει από την προσβολή από λοιμώξεις (ιούς και μικρόβια). Έτσι, μπορεί να διακρίνει τι είναι ξένο και ενδεχομένως επικίνδυνο (το οποίο καταστρέφεται) και τι είναι αβλαβές και ανήκει στον οργανισμό μας.
Πιστεύεται ότι η χρόνια αρθρίτιδα είναι συνέπεια μη φυσιολογικής αντίδρασης του ανοσιακού μας συστήματος που χάνει στην περίπτωση αυτή την ικανότητά του να διακρίνει τα ξένα στοιχεία από τον εαυτό (του ίδιου του οργανισμού δηλαδή) με αποτέλεσμα να στρέφεται κατά των δικών του στοιχείων, στην προκειμένη περίπτωση κατά των στοιχείων των δικών του αρθρώσεων (αρθρικού υμένα).
Για το λόγο αυτό, νόσοι όπως η ΝΙΑ ονομάζονται επίσης και «αυτοάνοσες», που σημαίνει ότι το ανοσιακό σύστημα αντιδρά κατά των οργάνων του ίδιου του σώματός του.
Τα αίτια όμως, που προκαλούν την ΝΙΑ, καθώς και τις περισσότερες από τις ανθρώπινες χρόνιες φλεγμονώδεις / αυτοάνοσες νόσους είναι άγνωστα.

*Είναι κληρονομική νόσος;
Η ΝΙΑ δεν είναι κληρονομική νόσος εφόσον δεν μπορεί να μεταδοθεί άμεσα από τους γονείς στα παιδιά τους. Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποιοι γενετικοί παράγοντες, που δεν έχουν ακόμη διευκρινισθεί τελείως και που δημιουργούν προδιάθεση για τη νόσο. Η ομόφωνη άποψη της επιστημονικής κοινότητας είναι ότι η ΝΙΑ είναι πολυπαραγοντική, που σημαίνει ότι είναι το αποτέλεσμα ενός συνδυασμού γενετικής προδιάθεσης και έκθεσης σε περιβαλλοντικούς παράγοντες (πιθανώς λοιμώξεις, κυρίως ιογενείς). Ακόμα όμως και όταν υπάρχει γενετική προδιάθεση, είναι πολύ σπάνιο να προσβληθούν δύο παιδιά στην ίδια οικογένεια.

*Πως γίνεται η διάγνωση ;
Οι γιατροί λένε ότι ένα παιδί έχει ΝΙΑ όταν η νόσος εμφανίζεται πριν την ηλικία των 16 ετών, η αρθρίτιδα διαρκεί για περισσότερο από 6 εβδομάδες (κυρίως για να αποκλείσουν μορφές παροδικής αρθρίτιδας που μπορεί να ακολουθούν ιογενείς λοιμώξεις) και τα αίτιά της είναι άγνωστα (που σημαίνει ότι όλες οι άλλες νόσοι που μπορεί να ευθύνονται για την αρθρίτιδα έχουν αποκλειστεί).
Με άλλα λόγια, ο όρος ΝΙΑ περιλαμβάνει όλες τις μορφές επίμονης αρθρίτιδας άγνωστης αιτίας που εμφανίζονται στην παιδική ηλικία. Έχουν αναγνωρισθεί διάφορες μορφές νεανικής αρθρίτιδας (βλέπε παρακάτω). Η διάγνωση της ΝΙΑ βασίζεται επομένως στην παρουσία και την επιμονή της αρθρίτιδας και στον προσεκτικό αποκλεισμό οποιασδήποτε άλλης νόσου που εμφανίζεται με παρόμοια κλινική εικόνα με βάση το ιατρικό ιστορικό, την κλινική εξέταση και τα εργαστηριακά ευρήματα.

*Τι συμβαίνει στις αρθρώσεις;
Ο αρθρικός υμένας που περιβάλλει την άρθρωση, που είναι συνήθως πολύ λεπτός, γίνεται πολύ πιο παχύς γιατί γεμίζει από φλεγμονώδη κύτταρα και η ποσότητα του υγρού που βρίσκεται μέσα στην άρθρωση, αυξάνεται. Τα μαλακά μόρια που περιβάλλουν την άρθρωση φλεγμαίνουν και αυτά. ΄Ολα αυτά προκαλούν διόγκωση, πόνο και περιορισμό της κινητικότητας της άρθρωσης. Χαρακτηριστικό της αρθρικής φλεγμονής είναι η δυσκαμψία της άρθρωσης που προκύπτει έπειτα από παρατεταμένη ανάπαυση. Επομένως παρουσιάζεται ιδιαίτερα τις πρωινές ώρες (πρωινή δυσκαμψία).

Συχνά το παιδί επιχειρεί να μειώσει τον πόνο κρατώντας την άρθρωση σε μια θέση μεταξύ κάμψης και έκτασης. Η θέση αυτή ονομάζεται «ανταλγική» για να τονιστεί ότι επιλέγεται για να μειωθεί ο πόνος.
Αν δε θεραπευθεί κατάλληλα, η αρθρική φλεγμονή μπορεί να προκαλέσει βλάβη κυρίως με δύο μηχανισμούς:
Α) Ο αρθρικός υμένας μπορεί να γίνει πολύ παχύς (με το σχηματισμό του λεγόμενου «πάννου» που είναι νεόπλαστος ιστός στον αρθρικό υμένα) και με την αποδέσμευση διαφόρων ουσιών, τα φλεγμονώδη στοιχεία μπορεί να προκαλέσουν τη διάβρωση του αρθρικού χόνδρου και οστού.
Β) Η παρατεταμένη διατήρηση της ανταλγικής θέσης προκαλεί μυική ατροφία, έκταση ή σύσπαση των μυών και των μαλακών μορίων και τελικά μόνιμη σύγκαμψη κια παραμόρφωση.

*Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι της νόσου;
Υπάρχουν αρκετές διαφορετικές μορφές της ΝΙΑ. Διακρίνονται κυρίως από την ύπαρξη ή απουσία συστηματικών εκδηλώσεων όπως πυρετός, εξάνθημα, περικαρδίτιδα (συστηματική ΝΙΑ) και από τον αριθμό των προσβαλλόμενων αρθρώσεων (ολιγοαρθρική ή πολυαρθρική ΝΙΑ). Κατά κανόνα οι διαφορετικές μορφές ΝΙΑ καθορίζονται σύμφωνα με τα συμπτώματα που παρουσιάζονται κατά τους πρώτους 6 μήνες της νόσου. Για το λόγο αυτό αναφέρονται συχνά ως « τύποι έναρξης» της νόσου.

–Συστηματική ΝΙΑ. Χαρακτηρίζεται από την παρουσία, εκτός από την αρθρίτιδα, συστηματικών χαρακτηριστικών (συστηματικός σημαίνει ότι προσβάλλονται διάφορα όργανα και συστήματα του σώματος). Το κυρίως συστηματικό σύμπτωμα είναι ο υψηλός πυρετός κατά κύματα που συνοδεύεται συχνά από δερματικό, ρόδινο εξάνθημα που εμφανίζεται όταν ο πυρετός είναι σε έξαρση.

–Πολυαρθρική ΝΙΑ. Χαρακτηρίζεται από την προσβολή, 5 ή περισσοτέρων αρθρώσεων κατά τους 6 πρώτους μήνες της νόσου, και από την απουσία των συστηματικών εκδηλώσεων που αναφέρθηκαν στη συστηματική ΝΙΑ.

–Ολιγοαρθρική ΝΙΑ. Χαρακτηρίζεται από την προσβολή, κατά τους 6 πρώτους μήνες της νόσου, λιγότερων από 5 αρθρώσεων (1-4) και από την απουσία συστηματικών εκδηλώσεων.

–Ψωριασική αρθρίτιδα. Χαρακτηρίζεται από την παρουσία αρθρίτιδας σε συνδυασμό με ψωρίαση ή «ψωριασικά στίγματα». Η ψωρίαση είναι μία δερματοπάθεια με περιοχές ξηρού δέρματος που απολεπίζεται και εντοπίζονται κυρίως στους αγκώνες και στα γόνατα. Οι δερματικές βλάβες μπορεί να προηγούνται ή να ακολουθούν την εμφάνιση της αρθρίτιδας.
Αυτή η μορφή είναι περίπλοκη στις κλινικές εκδηλώσεις και στην πρόγνωση.

–Αρθρίτιδα που σχετίζεται με ενθεσίτιδα. Η πιο κοινή εκδήλωση είναι μια ολιγοαρθρίτιδα που προσβάλλει κυρίως τις μεγάλες αρθρώσεις των κάτω άκρων και που συνοδεύεται από ενθεσίτιδα. Η ενθεσίτιδα είναι η φλεγμονή της ένθεσης, του σημείου, δηλαδή, που προσφύονται οι τένοντες στα οστά.

*Είναι η νόσος διαφορετική σε παιδιά από ότι σε ενήλικες;
Κυρίως ναι. Η πολυαρθρική μορφή με θετικά RF που ευθύνεται για περίπου 70% των περιπτώσεων ρευματοειδούς αρθρίτιδας σε ενήλικες καλύπτει λιγότερο από το 5% των περιπτώσεων ΝΙΑ. Η ολιγοαρθρική μορφή που εμφανίζεται πρώιμα αντιπροσωπεύει περίπου το 50% των περιπτώσεων ΝΙΑ και δεν παρατηρείται σε ενήλικες. Η συστηματική αρθρίτιδα είναι χαρακτηριστική των παιδιών και σπάνια παρατηρείται σε ενήλικες.

*Τι είδους εργαστηριακές εξετάσεις απαιτούνται;
Οταν τεθεί η διάγνωση είναι χρήσιμες κάποιες εργαστηριακές εξετάσεις, οι οποίες σε συνδυασμό με τις κλινικές εκδηλώσεις, μας βοηθούν να προσδιορίσουμε τον τύπο της ΝΙΑ και να καθορίσουμε τους ασθενείς που είναι σε κίνδυνο να αναπτύξουν κάποιες επιπλοκές της νόσου όπως χρόνια ιριδοκυκλίτιδα.
Ο ρευματοειδής παράγοντας (RF) είναι ένα αυτοαντίσωμα που είναι επίμονα θετικό και σε υψηλή περιεκτικότητα μόνο στην πολυαρθρική μορφή της ΝΙΑ που είναι η αντίστοιχη παιδική νόσος με την οροθετική ρευματοειδή αρθρίτιδα των ενηλίκων.
Τα αντιπυρηνικά αντισώματα (ΑΝΑ) είναι πολύ συχνά θετικά σε ασθενείς με ολιγοαρθρική ΝΙΑ με πρώιμη εμφάνιση. Καθορίζουν τον πληθυσμό των παιδιών με ΝΙΑ που είναι σε αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν χρόνια ιριδοκυκλίτιδα και που πρέπει να υποβάλλονται σε περιοδική (κάθε 3-4 μήνες) προληπτική οφθαλμολογική εξέταση σε σχισμοειδή λυχνία.
Το HLA–B27 είναι ένας εργαστηριακός δείκτης που είναι θετικός στα παιδιά με ΝΙΑ που σχετίζεται με ενθεσίτιδα. Η συχνότητά του γενικά στον υγιή πληθυσμό είναι πολύ χαμηλότερη (5–8%).
Άλλες εξετάσεις, όπως η ταχύτητα καθίζησης ερυθρών (ΤΚΕ) και η C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP) μετρούν την έκταση της φλεγμονής και χρησιμεύουν στην εκτίμηση της ενεργότητας της νόσου που παρόλα αυτά, βασίζεται πολύ περισσότερο στις κλινικές εκδηλώσεις παρά στις εργαστηριακές εξετάσεις.
Ανάλογα με το θεραπευτικό σχήμα, οι ασθενείς υποβάλλονται σε περιοδικές εξετάσεις (όπως εξέταση αίματος, ηπατικών ενζύμων, ούρων) για να αξιολογηθεί η πιθανή τοξικότητα των φαρμάκων.
Οι περιοδικές ακτινολογικές εξετάσεις χρησιμεύουν για την αξιολόγηση της εξέλιξης της αρθρικής βλάβης και κατ’επέκταση της ρύθμισης του θεραπευτικού σχήματος.

*Θα ακολουθήσει νέο άρθρο ΝΙΑ σχετικά με τη θεραπεία που ακολουθείται, αλλά και με περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη ΝΙΑ

Πηγή:http://www.printo.it

22/06/2012 0 comment