έρευνα

Μπορούμε να ζήσουμε με λιγότερα χρήματα; Μπορούμε και, ίσως, πρέπει, αν θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Νέα μελέτη του Πανεπιστημίου της Γιούτα και του Χάρβαρντ αποκαλύπτει ότι όταν οι άνθρωποι έχουν να κάνουν με χρήματα έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν ανήθικη συμπεριφορά.

Όπως αναφέρει η Kristin Smith-Crowe, καθηγήτρια και μία εκ των συντακτών της μελέτης που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο CNBC « επικεντρωθήκαμε στο γιατί οι καλοί άνθρωποι εμφανίζουν άσχημες συμπεριφορές. Εκείνο που σίγουρα βρήκαμε είναι ότι η αγάπη για τα χρήματα διαφθείρει ενώ ακόμη και η ελάχιστη έκθεση σε αυτά οδηγεί τους ανθρώπους να κάνουν λάθος πράγματα».

Οι ερευνητές παρακολούθησαν 324 φοιτητές του Πανεπιστημίου της Γιούτα. Κάθε ομάδα συμμετείχε σε τέσσερα διαφορετικά παιχνίδια, τα οποία και έπαιξε με ή χωρίς χρήματα.

Τα παιχνίδια:
1ο: Στους φοιτητές παρουσιάστηκαν σενάρια όπου ανήθικες πράξεις λάμβαναν χώρα για τα χρήματα.
2ο: Κάθε ομάδα μπορούσε να κερδίσει περισσότερα χρήματα προτιμώντας να πει ψέματα και όχι την αλήθεια.
3ο: Κάθε ομάδα μπορούσε να προσλάβει έναν πτυχιούχο ο οποίος τους υποσχόταν ότι θα μοιραστεί μαζί τους εσωτερική πληροφόρηση αν τα άτομα της ομάδας προσλαμβάνονταν σε μία δουλειά.
4ο: Κάθε ομάδα θα μπορούσε να κερδίσει περισσότερα χρήματα αν εμφάνιζε ανειλικρίνεια κάθε φορά που εκτελούσε κάποια εργασία απόδοσης.
Η έρευνα έδειξε ότι όσοι είχαν εκτεθεί σε οικονομικό κέρδος ήταν πιο πιθανό να επιδείξουν ανήθικες προθέσεις, αποφάσεις και συμπεριφορά.
«Η έρευνα δε ζήτησε από τους συμμετέχοντες να επιδοθεί σε τρομερές πράξεις. Επρόκειτο για πιο «βαρετές» πράξεις, όπως για παράδειγμα το να κλέψουν τις προμήθειες του γραφείου», διευκρινίζει η said Smith-Crowe. «Αυτό, ωστόσο, που φάνηκε είναι πόσο ύπουλοι μπορούμε να γίνουμε. Οι συμμετέχοντες ήταν κανονικοί άνθρωποι και αυτό είναι κάτι το οποίο μπορεί να επηρεάσει όλους μας», κατέληξε.

Πηγή: http://health.discovery.com/

Όταν αρρωσταίνουν οι άνδρες και οι γυναίκες αντιδρούν διαφορετικά και εκδηλώνουν διαφορετικά συμπτώματα υποστηρίζουν Ιταλοί ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Πάδοβα.

Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι υπάρχουν πέντε τομείς όπου εντοπίζονται σημαντικές διαφορές ανάμεσα στα δυο φύλα και επισημαίνουν στους γιατρούς να είναι πιο προσεκτικοί όταν κάνουν διαγνώσεις.

Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα δυο φύλα σε ότι αφορά την καρδιαγγειακή νόσο, τον καρκίνο, τις ασθένειες του ήπατος καθώς και την αντίδραση στα φάρμακα.

Επί παραδείγματι τα συμπτώματα ενός καρδιακού επεισοδίου στους άνδρες συνήθως εκδηλώνονται με πόνο στο στήθος που αντανακλά στο αριστερό χέρι, ενώ στις γυναίκες τα συνήθη συμπτώματα είναι ναυτία και πόνος χαμηλά στην κοιλιά.

Επίσης στην έρευνα που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό Clinical Chemistry and Laboratory Medicine αναφέρεται ότι και σε ότι αφορά τον καρκίνου του εντέρου οι γυναίκες διαφέρουν από τους άνδρες με δεδομένο ότι τα συμπτώματα εκδηλώνονται σε μεγαλύτερη ηλικία και οι όγκοι εμφανίζονται σε διαφορετικά σημεία.

Σε ότι αφορά το ήπαρ οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι γυναίκες εξαιτίας των ορμονών κινδυνεύουν περισσότερο από ορισμένες ασθένειες του ήπατος όπως η χρόνια ηπατίτιδα C.

Από την άλλη μεριά επειδή η οστεοπόρωση είναι συχνότερη στις γυναίκες, τυχόν συμπτώματα των ανδρών συχνά παραβλέπονται.

Οι ερευνητές εξηγούν επίσης ότι οι σωματικές διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα μπορούν να επηρεάσουν τον χρόνο απορρόφησης και τη δραστικότητα των φαρμάκων.

Το συμπέρασμα των ειδικών είναι ότι απαιτούνται περισσότερες έρευνες ακόμη σε ότι αφορά τον τρόπο που αντιδρούν στις νόσους τα δύο φύλα προκειμένου να εξαλειφθούν τυχόν ανισότητες σε ότι αφορά τον τρόπο αντιμετώπισης τους από τους ειδικούς.

Πηγή: vita.gr

Καθώς ο καιρός βελτιώνεται όσο πλησιάζει το καλοκαίρι, πολλοί προγραμματίζουν συναθροίσεις συγγενών και φίλων για μπάρμπεκιου. Ωστόσο, προτού ανάψουν τη φωτιά, ίσως θα έπρεπε να μάθουν τα νέα που φέρνει μια νέα ανακάλυψη Βρετανών ερευνητών: Η μέση σχάρα μπάρμπεκιου στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει πάνω από δυο φορές περισσότερα μικρόβια απ’ όσα έχει ένα μέσο κάθισμα τουαλέτας.

Η μελέτη ανατέθηκε από την Jeyes, μια εταιρεία που παράγει προϊόντα καθαρισμού, στην ειδικό υγιεινής Λίζα Άκερλεϊ. Η ίδια είναι μια από τις κορυφαίες ειδικούς στην ασφάλεια τροφίμων στη Βρετανία και προειδοποιεί πως τα μικρόβια που βρίσκονται πάνω στη σχάρα μπορούν να μεταφερθούν στα ψητά και να προκαλέσουν γαστρεντερικές λοιμώξεις.

Γιατί όμως είναι τόσο βρώμικες οι ψησταριές που βρίσκονται σε εξωτερικό χώρο; «Οι κήποι» λέει η Άκερλεϊ, «λειτουργούν σαν μαγνήτες για τα επιβλαβή βακτήρια, όπως η e-coli, η σαλμονέλα και η λιστέρια, επειδή είναι γεμάτοι με το οτιδήποτε, από φυτά σε αποσύνθεση έως πεταμένο φαγητό και περιττώματα ζώων ή πτηνών. Ακόμα και όσοι είναι σχολαστικοί με την καθαριότητα του σπιτιού μπορεί να αμελούν αυτήν του κήπου τους.

[quote_right]Η μέση σχάρα μπάρμπεκιου στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει πάνω από δυο φορές περισσότερα μικρόβια απ’ όσα έχει ένα μέσο κάθισμα τουαλέτας.[/quote_right] Το 71% των 1.400 ατόμων που ερωτήθηκαν δήλωσαν ότι καθάριζαν το τραπέζι της κουζίνας τους καθημερινά και το 42% ότι καθάριζε με την ίδια συχνότητα την τουαλέτα. Όμως, μόνο το 28% δήλωσε ότι καθαρίζει πάνω από δυο φορές το χρόνο τα τραπέζια στους εξωτερικούς χώρους και το 36% είπε πως το ίδιο συχνά καθαρίζει και τις σχάρες της ψησταριάς.

Τα καλά νέα, λέει η Λόρι Μέσινγκ από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, είναι ότι υπάρχουν τέσσερα απλά βήματα για να γίνουν τα μπάρμπεκιου ασφαλέστερα. Πρώτον, καθαρίστε όλες τις επιφάνειες όπου τρώτε ή μαγειρεύετε και πλύνετε τα χέρια σας με ζεστό νερό και σαπούνι (ή με απολυμαντική λοσιόν) προτού πιάσετε το φαγητό.

Στη συνέχεια, σιγουρευτείτε πως διατηρείτε χωριστά τα ωμά κρέατα και τα φρούτα για την αποφυγή μολύνσεων. Επίσης, τοποθετείτε το ψημένο κρέας σε νέο πιάτο (και όχι σε εκείνο όπου βρισκόταν όταν ήταν ωμό). Τέλος, χρησιμοποιείτε ένα θερμόμετρο για φαγητά, για να βεβαιωθείτε πως όλα ψήθηκαν σε ικανοποιητική θερμοκρασία ώστε να μην έχουν βακτήρια – στους 71οC για τα μπιφτέκια, στους 63οC για τις μπριζόλες, στους 74οC για τα κοτόπουλα κ.ο.κ.

Τελικό και βασικό: Να είστε προσεκτικοί εντός και εκτός σπιτιού. «Αν ψήνετε στο σπίτι, να μαρινάρετε το κρέας μόνο στο ψυγείο, ποτέ στο τραπέζι της κουζίνας ή έξω» λέει το βρετανικό Ινστιτούτο Διατροφικών Τεχνολογιών. Επίσης, να πετάτε τη μαρινάδα που ήρθε έστω και για λίγο σε επαφή με ωμό κρέας.

Πηγή: εδώ

Αφού έχουν χρησιμοποιήσει το μπάνιο, η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων (ποσοστό 95%) δεν πλένουν τα χέρια τους όπως και όσο χρειάζεται για να σκοτώσουν τους επικίνδυνους μικροοργανισμούς, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική έρευνα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Καρλ Μπορτσγκρέβινκ του πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα περιβαλλοντικής υγείας “Journal of Environmental Health”, παρατήρησαν με διακριτικό τρόπο τον τρόπο που 3.750 άνθρωποι έπλεναν τα χέρια τους στις τουαλέτες μπαρ, εστιατορίων και άλλων δημόσιων χώρων.
Όπως έδειξε η έρευνα, μόνο δύο στους τρεις χρησιμοποιούν σαπούνι, ένας στους δέκα δεν πλένει καθόλου τα χέρια του (πάλι καλά!), ενώ –πράγμα αναμενόμενο- οι γυναίκες είναι πιο σχολαστικές από τους άνδρες στο πλύσιμο των χεριών τους.
Μόνο οι μισοί άνδρες χρησιμοποιούν σαπούνι και το 15% δεν πλένουν καθόλου τα χέρια τους, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά για τις γυναίκες είναι 78% και 7% (ίσως γι’ αυτό στις γυναικείες τουαλέτες υπάρχει συνήθως μεγαλύτερος συνωστισμός από ό,τι στις ανδρικές!).

Οι ειδικοί συνιστούν να πλένει κανείς καλά τα χέρια του με σαπούνι επί 15 έως 20 δευτερόλεπτα, όμως, όπως αποδείχτηκε, ο μέσος άνθρωπος αφιερώνει στο πλύσιμο μόνο έξι δευτερόλεπτα και μόνο το 5% τα πλένουν πάνω από 15 δευτερόλεπτα.

Η μελέτη έδειξε ακόμα ότι όσο πιο βρώμικος είναι ο νεροχύτης της δημόσιας τουαλέτας, τόσο πιο αραιά πλένει κανείς τα χέρια του, ενώ όσο πιο καθαρός είναι ο νεροχύτης, τόσο περισσότερο χρόνο αφιερώνει κανείς για το πλύσιμο. Ακόμα, όσο πιο νωρίς το πρωί είναι, τόσο συχνότερα πλένει κανείς τα χέρια του, ενώ αν η δημόσια τουαλέτα διαθέτει ειδικές πινακίδες που να θυμίζουν στους χρήστες να πλένουν τα χέρια τους, αυτό λειτουργεί θετικά, ιδίως στις ανδρικές τουαλέτες.

Το πλύσιμο των χεριών, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι ένας από τους πιο πολλούς αλλά αποτελεσματικούς τρόπους για να μειωθεί η εξάπλωση διαφόρων ασθενειών. Τα βρώμικα χέρια εκτιμάται ότι συμβάλλουν κατά 50% περίπου σε όλες τις μολύνσεις των τροφίμων.

Πηγή: http://portal.kathimerini.gr

Γιατί τα παιδιά μεγαλώνοντας φωνάζουν πιο συχνά τη μαμά τους όταν κλαίνε σε σχέση με τον μπαμπά τους; Το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ έχει την απάντηση: διότι το κλάμα ενός μωρού που πεινάει «ενοχλεί» περισσότερο τις μαμάδες σε σύγκριση με τους μπαμπάδες.

Στο πλαίσιο σχετικού πειράματος, 18 γυναίκες και άνδρες κλήθηκαν να αφεθούν στις σκέψεις τους ενώ παράλληλα οι ερευνητές έπαιζαν ηχογραφήσεις από λευκό θόρυβο αναμιγμένο με κλάματα μικρών παιδιών. Βάσει της εγκεφαλικής σπινθηρογραφίας, τα κλάματα αυτά ανέβαζαν κατακόρυφα τα επίπεδα προσοχής των γυναικών, σε αντίθεση με αυτά των ανδρών τα οποία παρέμεναν σε κατάσταση ηρεμίας.

Όπως αναφέρει ο Marc Bornstein, ένας εκ των συντακτών της έρευνας, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Neuroreport, «τα νεογέννητα δεν έρχονται στον κόσμο με εγχειρίδιο. Όπως επισημαίνει, η έρευνα αποτελεί κομμάτι μίας σειράς ερευνών πάνω στις οποίες δουλεύει προκειμένου να κατανοήσει καλύτερα αυτό που ονομάζουμε «εγκέφαλο του γονέα». Μάλιστα, όπως λέει, τα ευρήματα της μελέτης μπορεί να αποδειχθούν πολύ βοηθητικά για τις νέες μαμάδες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων-περί του12%-οι οποίες εμφανίζουν επιλόχεια κατάθλιψη.

«Μιλώντας από ιατρικής σκοπιάς, θα ήταν ενδιαφέρον να μπούμε στο μυαλό των μαμάδων με επιλόχειο όχι μόνο για να δούμε τις αντιδράσεις τους αλλά και για να τις ενθαρρύνουμε να είναι περισσότερο υπεύθυνες απέναντι στα νεογέννητα μωρά τους», συνεχίζει ο ειδικός. Η έρευνα δεν αφήνει απ’ έξω ούτε τους μπαμπάδες, οι οποίοι μπορεί να βοηθηθούν ώστε να δείχνουν περισσότερη προσοχή. Ούτως ή άλλως το να είναι κανείς ένας προσεκτικός γονιός έχει τα «βραβεία» του.

Σύμφωνα με τον Bornstein, η αυξημένη προσοχή-η καλώς εννοούμενη πάντα- είναι καλή και για τις δύο πλευρές: γονείς και παιδιά. Τα παιδιά αισθάνονται πολύτιμα, επιβεβαιώνονται και νιώθουν ότι οι γονείς τους τα αποδέχονται. Επιπρόσθετα, επωφελούνται και διανοητικά χάρη στη γονεϊκή υπευθυνότητα και διδαχή. Από την πλευρά τους, οι γονείς ανταμείβονται βλέποντας τα παιδιά τους να μεγαλώνουν σωστά και να πετυχαίνουν πράγματα ενώ με τον τα ασχολούνται ενεργά μαζί τους μαθαίνουν καλύτερα τα ίδια τα παιδιά και συνεπώς γίνονται καλύτεροι γονείς.

Προηγούμενες έρευνες οι οποίες μέτρησαν τις συναισθηματικές αντιδράσεις των ενηλίκων στα παιδιά τους που έκλαιγαν έχουν βρει ότι οι γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες να ανταποκριθούν σε σχέση με τους άνδρες. Σε μία άλλη επιστημονική προσέγγιση, ο Bornstein βρήκε ότι τα νεογέννητα που διαγνώστηκαν αργότερα με αυτισμό έκλαιγαν με μεγαλύτερη ένταση σε σύγκριση με αυτά που δεν είχαν κάποια τέτοιου είδους διαταραχή. Βρήκε, επίσης, ότι οι ενήλικες έδειχναν μεγαλύτερη προσοχή στα κλάματα μεγαλύτερης έντασης.

Πηγές: Chicago Tribune , http://www.apa.org

Περισσότερη ώρα διαρκεί ο τοκετός για τις εγκύους που φοβούνται να γεννήσουν, σε σχέση με τις γυναίκες που βλέπουν την όλη διαδικασία πιο χαλαρά, σύμφωνα με μία νέα νορβηγική έρευνα, μία από τις πρώτες διεθνώς που μελέτησε αυτό το ζήτημα.

Οι ερευνητές, μ’ επικεφαλής τη Σαμάνθα Σάλβενσεν Άνταμς του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Ακέρσους μελέτησαν τις περιπτώσεις περισσότερων από 2.200 εγκύων γυναικών, οι μισές από τις οποίες δεν είχαν ξαναγεννήσει. Συνολικά, όπως δήλωσαν, το 7,5% των γυναικών φοβούνταν τον επερχόμενο τοκετό.

Οι νορβηγοί γιατροί διαπίστωσαν ότι κατά μέσο όρο οι φοβισμένες έγκυοι είχαν τελικά τοκετό που διήρκεσε μιάμιση ώρα περισσότερο -περίπου οκτώ ώρες- σε σχέση με τις πιο θαρραλέες, που χρειάστηκαν γύρω στις εξήμισι ώρες.

Αν απομονωθούν, όμως, άλλοι παράγοντες που μπορεί να συνέβαλαν στην επιμήκυνση του τοκετού, όπως η επισκληρίδιος αναισθησία, τότε, κατά τους ερευνητές, ο φόβος από μόνος του εκτιμάται ότι αυξάνει κατά μέσο όρο κατά 47 λεπτά τη διάρκεια του τοκετού.

Ο φόβος του τοκετού επίσης, σύμφωνα με την μελέτη, οδηγεί σε μεγαλύτερη πιθανότητα να χρειασθεί επείγουσα (μη προγραμματισμένη) καισαρική τομή (ποσοστό 10,9% έναντι 6,8%) ή η γέννα του μωρού να απαιτήσει τη χρήση χειρουργικών λαβίδων (ποσοστό 17% έναντι 10,6%). Πάντως, παρά τον φόβο τους, το 89% των εγκύων κατάφερε να γεννήσει με φυσιολογικό τρόπο έναντι ποσοστού 93% μεταξύ των γυναικών που δεν είχαν τέτοιο φόβο.

Ο φόβος και το άγχος πριν τη γέννα μπορεί να αυξήσουν τη συγκέντρωση των ορμονών κατεχολαμινών στο αίμα, οι οποίες, με τη σειρά τους, μειώνουν την ικανότητα συστολών της μήτρας, γεγονός που παρατείνει τον τοκετό.

Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο, αλλά σύμφωνα με ένα πείραμα που διενεργήθηκε στο πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας, η επιθετικότητα ενός σκύλου εξαρτάται από το πιο πόδι χρησιμοποιεί ο μικρός σας φίλος.
Συγκεκριμένα, η μελέτη, το αποτέλεσμα της οποίας δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό Journal of Veterinary Behaviour, υποστηρίζει πως οι σκύλοι που χρησιμοποιούν περισσότερο το αριστερό τους ποδαράκι, παρουσιάζουν περισσότεροι επιθετικότητα προς ανθρώπους που δε γνωρίζουν.

Η μελέτη των επιστημόνων της σχολής, με επικεφαλής το δρ. Λουκ Σνάιντερ, έγινε βάσει του εξής πειράματος σε 75 σκύλους, οι οποίοι ανήκαν σε διαφορετικές ράτσες: έδωσαν στα ζώα ένα παιχνίδι το οποίο περιείχε τροφή. Στόχος ήταν να παρατηρήσουν με ποιο πόδι τα σκυλιά θα σταθεροποιούσαν το παιχνίδι προκειμένου να πάρουν την τροφή από μέσα. Έπειτα από 50 επαναλήψεις της άσκησης, η επιστημονική ομάδα κατέληξε ποιοι σκύλοι ήταν… αριστεροπόδαροι και ποιοι δεξιοπόδαροι.

Στη συνέχεια, βάσει του ευρήματος της μελέτης, παρατήρησαν τη συμπεριφορά των ζώων και συμπέραναν πως οι σκύλοι που χρησιμοποίησαν το αριστερό τους ποδαράκι παρουσίασαν μεγαλύτερη επιθετικότητα από εκείνους που χρησιμοποίησαν το δεξί τους, και διπλάσια από τα ζώα που χρησιμοποίησαν εξίσου και τα δύο τους πόδια.
Σύμφωνα με τη τους επιστήμονες, οι αριστεροπόδαροι σκύλοι έχουν περισσότερο ανεπτυγμένο το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου, στο οποίο συγκεντρώνονται τα αρνητικά συναισθήματα. Έτσι αυτοί οι σκύλοι παρουσίασαν μεγαλύτερη επιθετικότητα προς άγνωστους ανθρώπους.
Εν αντιθέσει με τους ανθρώπους, που σύμφωνα με μελέτες περίπου το 10% του πληθυσμού είναι αριστερόχειρες, τα πράγματα όσον αφορά τους σκύλους δε συμπίπτουν καθώς φαίνεται πως η «ιδιαιτερότητα» αυτή είναι μοιρασμένη. Συγκεκριμένα, στο πείραμα, ένας στους τρείς σκύλους χρησιμοποίησε το αριστερό ποδαράκι, το 33% το δεξί του κι οι υπόλοιποι χρησιμοποίησαν εξίσου καλά και τα δυο τους πόδια.

Πηγή: www.nooz.gr και ΑΜΠΕ

Και το δικό μου σχόλιο: Σίγουρα έχει σημασία να δώσουμε βάση στα αποτελέσματα της μελέτης, αλλά όπως και να έχει – και μιλώντας ως άνθρωπος που από 5 χρονών μεγάλωσε δίπλα σε σκυλί – μεγάλη βαρύτητα στην ανάπτυξη της συμπεριφοράς του σκύλου μας έχει η δική μας συμπεριφορά απέναντί του. Εν ολίγοις, όσο περισσότερη αγάπη δέχεται ο τετράποδος φίλος μας, τόσο πιο κοινωνικός και χαρούμενος θα είναι.

Τα παιδιά των γονιών που είναι εξαρτημένοι σε ναρκωτικές ουσίες και το αλκοόλ συγκεντρώνουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν κατάθλιψη στην ενήλικη ζωή, σύμφωνα με νέα έρευνα του Πανεπιστημίου του Τορόντο.

Πιο συγκεκριμένα, σε μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα διαδικτυακά στο περιοδικό Psychiatry Research, οι επιστήμονες εξέτασαν τον συσχετισμό ανάμεσα στις γονεϊκές εξαρτήσεις και την κατάθλιψη στην ενήλικη ζωή, σε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα 6.268 ενηλίκων οι οποίοι συμμετείχαν στην Έρευνα Υγείας της Καναδικής Κοινότητας (Canadian Community Health Survey) του 2005. Από αυτούς, 312 είχαν βιώσει ένα σημαντικό καταθλιπτικό επεισόδιο κατά τη διάρκεια του χρόνου διεξαγωγής της έρευνας ενώ 877 ανέφεραν ότι μέχρι την ηλικία των 18-οπότε και διέμεναν ακόμη στο πατρικό τους-τουλάχιστον ένας από τους γονείς τους έπινε ή έκανε χρήση ναρκωτικών ουσιών «τόσο συχνά ώστε προκαλούσε προβλήματα στην οικογένεια».

Όπως αναφέρουν οι καθηγητές του Πανεπιστημίου του Τορόντο Esme Fuller-Thomson και Sandra Rotman, μετά και από την εξέταση παραμέτρων όπως το φύλο, η ηλικία και η φυλή, οι γονικές εξαρτήσεις σχετίζονται με παραπάνω από διπλάσιες πιθανότητες ενήλικης κατάθλιψης.
[quote_right]Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι οι ενήλικες, οι γονείς των οποίων ήταν εθισμένοι, έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν κατάθλιψη σε σύγκριση με τους συνομηλίκους τους.[/quote_right]Όπως, μάλιστα εξηγεί ο Fuller-Thomson, οι εξαρτήσεις των γονιών στα ναρκωτικά και το αλκοόλ σχετίζονται με 69% περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης κατάθλιψης στην ενήλικη ζωή των παιδιών σε σχέση με την παιδική κακοποίηση και την ανεργία των γονιών.

Αν και η έρευνα δεν μπόρεσε να καθορίσει την αιτία της σχέσης μεταξύ των γονεϊκών εξαρτήσεων και της ενήλικης κατάθλιψης, σύμφωνα με τον Robyn Katz, έναν από τους συντάκτες της, «είναι πιθανό ότι οι διαιωνιζόμενες εξαρτήσεις των γονιών να αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι οργανισμοί των παιδιών τους αντιδρούν στο στρες σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους». Όπως επισημαίνει, οι μελλοντικές μελέτες είναι καλό να στοχεύσουν στις πιθανές δυσλειτουργίες στην παραγωγή κορτιζόλης, της ορμόνης που μας προετοιμάζει να «παλέψουμε ή να πετάξουμε» και μπορεί να σχετίζεται με την ανάπτυξη κατάθλιψης.

Όπως τονίζει ο καθηγητής Fuller-Thomson, «τα ευρήματα υπογραμμίζουν τις συνέπειες της χρήσης ναρκωτικών και αλκοόλ μεταξύ των γενεών αλλά και την ανάγκη να αναπτυχθούν παρεμβάσεις που θα υποστηρίζουν την υγιή ανάπτυξη των παιδιών».

Όπως καταλήγει, «ως ένα σημαντικό πρώτο βήμα, τα παιδιά που βιώνουν τοξικό στρες στο σπίτι τους θα πρέπει να βοηθηθούν σημαντικά μέσω της σταθερής παρέμβασης ενηλίκων που νοιάζονται, όπως είναι η γιαγιά και ο παππούς, οι γείτονες και οι κοινωνικοί λειτουργοί. Αν και χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να καθορίσουμε αν αυτή η πρόσβαση μειώνει την πιθανότητα εμφάνισης κατάθλιψης, εκείνο που σίγουρα ξέρουμε είναι ότι αυτές οι στοργικές σχέσεις προάγουν την υγιή ανάπτυξη και ρυθμίζουν το στρες».

Πηγή: http://www.sciencedaily.com