Χθες επιστρέψαμε οικογενειακώς από τις οικογενειακές διακοπές. Βαλίτσες, μπανιερά, το παρκοκρέβατο του μπέμπη και το καρότσι του και χίλια δυο άλλα μικροαντικείμενα στοιβάχτηκαν και ξε-στοιβάχτηκαν με σκυμμένο το κεφάλι για την αναγκαία επιστροφή. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ειδικά φέτος, με έπιασε μελαγχολία. Κι ας κάναμε πάνω από ένα μήνα διακοπές. Κι ας χόρτασα από βόλτες και εκδρομές στα γύρω μέρη. Ίσως, τελικά, όσο πιο μεγάλες σε διάρκεια είναι οι διακοπές τόσο πιο πολύ εθίζεσαι και δε θες να επιστρέψεις.
Μπορεί το δικό μας «ξενοδοχείο» για άλλη μια χρονιά να ήταν το πατρικό στο Βόλο, που σημαίνει ότι έπρεπε να συνυπάρξουμε δέκα «νοματαίοι», αλλά περάσαμε καλά. Με τις προστριβές μας, ως οικογένεια, λόγω της συμβίωσης, αλλά καλά.
Για άλλη μια φορά διαπίστωσα πόσο όμορφος είναι ο νομός Μαγνησίας-όχι ότι είναι πατρίδα μου. Θα σταθώ σε ένα ημιορεινό χωριό πολύ κοντά στο Βόλο, τις Μηλιές όπου αποδράσαμε για λίγες μέρες. Οι περισσότεροι ίσως και να το γνωρίζετε. Εκεί, λοιπόν, οι ρυθμοί είναι ρυθμοί χωριού αλλά ταυτόχρονα υπάρχει κι ένας αέρας κοσμοπολίτικος, αφού, αν και μικρό, το χωριό φιλοξενεί τα καλοκαίρια πολλούς τουρίστες, Έλληνες και ξένους. Οι Μηλιές προσφέρουν δροσερά βράδια, με το Βόλο να καίγεται μόλις 27 χιλιόμετρα μακριά αλλά και ιδανική σκιά την ημέρα, κάτω από τα δένδρα της πλατείας.
Στις Μηλιές, εκτός από τα παραδοσιακά καφέ-μεζεδοπωλεία-ταβερνούλες της πλατείας (δύο τον αριθμό) υπάρχουν και άλλα τρία-πολύ ενδιαφέρουσας αισθητικής-λίγο πιο κάτω. Το «Άννα, να ένα μήλο», ένας καλαίσθητος καφενές με ασπρόμαυρες φωτογραφίες στους τοίχους και φιλόξενο-δημοσιοσχεσίτη με την καλή έννοια- ιδιοκτήτη-«Το ρόδι και τ’ αηδόνι» της γνωστής ερμηνεύτριας Τάνιας Τσανακλίδου, με υπέροχη θέα στη βεράντα και την «Καρποφόρα», που κέρδισε την προτίμησή μου. Άνοιξε πριν από ένα χρόνο και προσφέρεται για καφεδάκι, πίτσα και lives που καλύπτουν όλα τα γούστα: από προπολεμικό ρεμπέτικο έως ελληνικό και ξένο ροκ. Όσο για τη διακόσμηση, τη βρήκα απλά καταπληκτική. Με πρόνοια και εξοπλισμό για την απασχόληση των παιδιών αλλά και όμορφα έπιπλα και μικροαντικείμενα στους ζεστούς χώρους.
Εκείνο που, επίσης, μου έκανε εντύπωση είναι ότι, πολιτιστικά, το χωριό δεν κοιμάται. Τις μέρες που ήμαστε εκεί πετύχαμε βραδιά απαγγελίας των ποιημάτων του Κωνσταντίνου Καβάφη στον Εξωραϊστικό Σύλλογο Μηλεών από τους ηθοποιούς Άννα Κυριακού-η θρυλική «Μπεμπέκα» στις «Τρεις Χάριτες», Βέρα Κρούσκα, Μαρία Καβογιάννη και Μπάμπη Γιωτόπουλο. Στην κατάμεστη αίθουσα και ενόσω οι ηθοποιοί ερμήνευαν τα ποιήματα, προβάλλονταν οπτικοποιημένα αφιερώματα στο βίο και το έργο του ποιητή, ενώ μαθήτριες του δημοτικού σχολείου Μηλεών απάγγειλαν και αυτές κάποια από τα λιγότερο γνωστά ποιήματα του καταξιωμένου ποιητή.
Πόσο διδακτική είναι η «Ιθάκη» και πόσο όμορφα την απάγγειλε η Βέρα Κρούσκα. Ακούγοντας το ποίημα ήρθα σε σκέψεις. «Πάντα στον νου σου να’ χεις την Ιθάκη. Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου. Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου». Αυτό το «μη βιάζεις το ταξίδι»-κυριολεκτικά και μεταφορικά-στάθηκε σαν κόμπος
στο λαιμό μου. Γιατί εγώ τα ταξίδια μου τα βιάζομαι τώρα τελευταία και αυτό δεν είναι και πολύ καλό. Τελοσπάντων, ας μην σας κουράζω με τα δικά μου.
Αν βρεθείτε στις Μηλιές, δοκιμάστε γλυκό του κουταλιού, όποια γεύση σας αρέσει. Αν είστε γονείς, αφήστε τα παιδιά να εκτονωθούν στην παιδική χαρά που βρίσκεται δίπλα στη πλατεία. Έχει σκιά το πρωί και πηγές με νερό που τρέχει για «μπουγελώματα». Extra tip: δύο χιλιόμετρα μακριά από τις Μηλιές είναι η Βυζίτσα, ένα εξίσου γραφικό χωριουδάκι, μόνο που είναι λιγότερο κοσμικό. Απολαύστε τον καφέ σας στον «Έρωδιό», όπου προσφέρεται και λαχταριστός κορμός σοκολάτας και φάτε στον «Γιωργάρα», στην πλατεία. Εγγυημένα πράγματα. Επισκεφθείτε και το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής, πολύ όμορφο.
Καλή επάνοδο σε όσους επέστρεψαν, καλά να περάσετε όσοι φεύγετε τώρα. Γιατί και αυτή η περίοδος είναι τέλεια για ταξίδια. Κατερίνα, επανέρχομαι με έρευνες το συντομότερο! Ήδη νιώθω καλύτερα.
