Είναι αλήθεια πως χάρη στα Studio Ghibli και στη δουλειά του Hayao Miyazaki (“Spirited Away”, 2001), η παλιά γιαπωνέζικη παράδοση μου αφήνει μια γλυκιά γεύση αισθητικά. Αυτή τη γεύση αναβαθμίζει ακόμη περισσότερο η αποψινή μου πρόταση, ένα παραμύθι που βασίζεται ακριβώς στους μύθους που αφηγείται η κάθε γενιά στην επόμενη. Θα μπορούσε μάλιστα να ξεκινάει κάπως έτσι: “Μια φορά κι έναν καιρό…” (Oh, wait, ΕΤΣΙ ξεκινάει! J )
… ήταν ένας φτωχός ξυλοκόπος μπαμπού που ζούσε στην εξοχή με τη γυναίκα του. Μια μέρα φύτρωσε μπροστά του ένα νέο μπαμπού που μέσα του κρυβόταν… μία πριγκίπισσα! Τουλάχιστον δε θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο, κρίνοντας από το παρουσιαστικό της. Ήταν τόσο μικρή που χωρούσε μόλις στις χούφτες του. Έτσι αποφάσισε μαζί με τη γυναίκα του να τη μεγαλώσουν ως κόρη τους δίνοντάς της και το κατάλληλο όνομα: “Πριγκίπισσα”. Όταν εξίσου μαγικά βρέθηκε να έχει μία μεγάλη περιουσία, ο ξυλοκόπος αποφάσισε πως η κόρη του πρέπει να μεγαλώσει ακριβώς όπως μία πριγκίπισσα. Έτσι η Πριγκίπισσα αποχαιρετά το σπιτικό της και τους φίλους της. Κι όταν μεγαλώνει κι η είδηση της ομορφιάς της διαδίδεται σε όλην την επικράτεια, σύντομα αρχίζει να αναρωτιέται για την καταγωγή της αλλά και το πεπρωμένο της… Η συνέχεια της ιστορίας στην οθόνη σας!
Η “Ιστορία της Πριγκίπισσας Kaguya” βασίζεται στον παραδοσιακό γιαπωνέζικο μύθο του “Ξυλοκόπου Μπαμπού” που χρονολογείται από το 10ο αιώνα και τα Studio Ghibli ανέλαβαν να αφηγηθούν το μύθο από τη δική τους σκοπιά. Η διεργασία του σεναρίου φέρει την υπογραφή των Riko Sakaguchi και Isao Takahata ο οποίος, όπως και στο “Grave Of The Fireflies” το 1988, ανέλαβε και τη σκηνοθεσία.
Ακολουθούν προσωπικά facts…
Fact 1: χάρη στο Hayao Miyazaki γνώρισα κι έμαθα να εκτιμώ και να θαυμάζω το γιαπωνέζικο animation και, κατ’ επέκταση, να το εξερευνώ.
Fact 2: ειδικά στην κατηγορία του animation, δίνω πάντα ιδιαίτερη έμφαση στην καλλιτεχνία, είτε πρόκειται για το κλασσικό on paper, είτε για το stop motion (βλ. “Kubo And The Two Strings”, 2016), είτε ακόμη και για το πολύ πιο σύγχρονο 3D animation.
Η “Πριγκίπισσα Kaguya” όχι μόνο ικανοποίησε αυτές μου τις απαιτήσεις, αλλά με εντυπωσίασε και με συγκίνησε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, όπως άλλωστε συνέβη και με άλλες παραγωγές των Ghibli. Αρχικά σε παρασύρει η φαινομενική (τονίζω, εδώ!) απλότητα του σχεδίου, τα οποία όμως αποκαλύπτουν πως πραγματοποιήθηκε η αναγκαία μελέτη τη ςπαραδοσιακής ιαπωνικής ζωγραφικής προκειμένου αυτή στη συνέχεια να ταιριάξει αρμονικά με την πιο σύγχρονη μορφή σχεδίασης, με έμφαση κυρίως στους κεντρικούς χαρακτήρες. Έπειτα είναι η σαγηνευτική μουσική του Joe Hisaishi που κι εκείνος με τη σειρά του ντύνει την ταινία με ήχους που σε ταξιδεύουν στην Ιαπωνία της εποχής. Αυτά όμως, είναι τα στοιχεία της οπτικής/αισθητικής εμπειρίας. Ο λόγος που η “Πριγκίπισσα Kaguya” αξίζει την προσοχή μας είναι η όλη εμπειρία της αφήγησης του μύθου μέσα από τα μάτια του Takahata.
Μένοντας πιστός στο μύθο, απεικονίζοντας μάλιστα όλα τα έθιμα της περιόδου (ακόμη κι εκείνο που ήθελε τις γυναίκες να βάφουν τα δόντια του μαύρα – ξέρω, σοκαριστικό, αλλά αληθινό!) ο σκηνοθέτης μας παρουσιάζει ένα μεγάλο τμήμα της κουλοτύρας του, ενώ ταυτόχρονα υμνεί στην ταινία του την ομορφιά της απλότητας της ζωής. Σε όλην την ταινία η “Μικρή Bamboo”, όπως την αποκαλούσαν οι φίλοι της, διψά να ζήσει με αυθορμητισμό, γέλιο και με τη χαρά αυτών που καμιά φορά λέμε “μικρών πραγμάτων”. Κι όλη της η διαδρομή είναι πλεγμένη με τόσο αγνό συναίσθημα που κάνει και τον πιο σκληρό θεατή να ριγήσει – ε, ψιτ, σκληρέ θεατή… ετοιμάσου να σου σηκωθεί η τρίχα κάγκελο από ένα σημείο κι έπειτα! Είμαστε απόλυτα σίγουροι πως το 2013 άξιζε το Oscar Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων το “Big Hero 6” κι όχι η “Πριγκίπισσα Kaguya”;
Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι καλή διασκέδαση και να απολαύσετε την ταινία όσο κι εγώ… πράγμα που σας το εγγυώμαι!
Με τις φωνές των (αγγλική μεταγλώττιση): Chloë Grace Moretz (Princess Kaguya), James Caan (The Bamboo Cutter), Mary Steenburgen (The Bamboo Cutter’s Wife), Darren Criss (Sutemaru), Lucy Liu (Lady Sagami), Beau Bridges (Prince Kuramochi), James Marsden (Prince Ishitsukuri) κ.α.
