Μια ανάσα από το 2014. Δεν είναι μόνο ότι το 2013 πέρασε σαν το νεράκι που τρέχει. Είναι ότι ξαφνικά, πληκτρολογώντας «2014» συνειδητοποιώ ότι έχουν περάσει ήδη 14 ολόκληρα χρόνια από το ιστορικό millennium! Πόσα έχουν αλλάξει από τότε! Τέτοιες μέρες , παραμονές του 2000, όλα τα σπίτια ήταν στολισμένα κι όχι μόνο αυτά των πιο πωρωμένων με τα στολίδια, που ακόμη και μέσα στην ανέχεια και τη στενοχώρια επιμένουν να ξορκίζουν το… κακό με δυο λαμπιόνια. Ο κόσμος γλεντούσε μέχρι πρωίας, τα μαγαζιά, οι δρόμοι έσφυζαν από ζωή. Αληθινά ή επιφανειακά, αλήθεια; Είναι μεγάλη συζήτηση.
Ο γέρος χρόνος φεύγει και κουβαλά θύμησες καλές και λιγότερο καλές για τον καθένα από εμάς. Πέρασαν μέρες όμορφες, χαρούμενες και ελπιδοφόρες, αλλά και μέρες που εμπεριείχαν την πρόκληση, τη στενοχώρια, τη δυσκολία. Αν με ρωτάτε προσωπικά, αυτός ο χρόνος ήταν ένας όμορφος χρόνος, πρωτίστως γιατί ήμουν καλά εγώ και τα πρόσωπα που αγαπώ. Ήταν καλά το παιδί μου, μεγάλωσε ακόμη περισσότερο, ξεπεράσαμε τις δυσκολίες της βρεφικής ηλικίας. Είχαμε οικογενειακώς τα προς το ζην, πράγμα καθόλου αυτονόητο στις μέρες που ζούμε.
Όσο, όμως, ευγνώμων και να είμαι για όλα όσα έχω, κακίζω τον εαυτό μου κάθε φορά που η ρουτίνα και η γενικότερη αίσθηση μιζέριας που και μένα με έχει επηρεάσει, με κάνει πολλές φορές να μην εκτιμώ όλα όσα έχω, τουλάχιστον όσο θα έπρεπε. Έχω, λοιπόν, πολλά «συγγνώμη» να ζητήσω. Από το σύζυγό μου, τους γονείς μου, την αδελφούλα μου, για όλα όσα τους έχω πει και… «σύρει» τη χρονιά που πέρασε. Συγγνώμη για όλες τις φορές που ήμουν ανυπόφορη, αυστηρή με τους ανθρώπους γύρω μου, απαιτητική. Συγγνώμη από το παιδάκι μου για τις φορές που δεν του χαμογελούσα, που έχανα τη διάθεσή μου από την κούραση. Συγγνώμη και από τον εαυτό μου που τον ταλαιπώρησα πολλές φορές με διάφορες σκέψεις.
Αρκετά τα «συγγνώμη», ας κλείσουμε με ευχές. Εύχομαι ο νέος χρόνος που παίρνει σειρά να φέρει καλύτερες μέρες, με περισσότερη πίστη, όραμα και υγεία για όλο τον κόσμο. Εύχομαι αύριο να μην υπάρχουν άστεγοι, παιδάκια που πεινάνε, ηλικιωμένοι που τρώνε από τα σκουπίδια. Εύχομαι σε όλους, η εσωτερική μας ενδοσκόπηση να οδηγήσει εγγύτερα στην αυτογνωσία. Να χαιρόμαστε με αυτά που έχουμε, να μη θέλουμε αυτά που έχουν οι γύρω μας, τουλάχιστον όχι με άσχημο τρόπο. Να εστιάζουμε σε εμάς, όχι στους άλλους. Να ανοίξουμε τις καρδιές και τα σπίτια μας. Να μην είμαστε απομονωμένοι. Να δίνουμε σημασία στη φιλία και τη συντροφικότητα. Προσωπικά, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, εύχομαι να καταφέρω να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Γιατί η μιζέρια γύρω μας πολλές φορές βγάζει στην επιφάνεια τον κακό εαυτό μου. Πού θα πάει, θα τα καταφέρω!
Πολλά φιλιά σε όλους τους αναγνώστες του The K-magazine μέσα από την καρδιά μου! Υγεία, χαμόγελα και πολλά κλικς! Στέλνω την αγάπη μου σε όλους τους συνεργάτες του site μας και σε όλο τον κόσμο.
Το 2014 είναι στο κατώφλι μας. Ας ανοίξουμε διάπλατα την πόρτα και ας το κεράσουμε κάτι γλυκό για να μας γλυκάνει! Συμφωνείτε;
Δήμητρα
