ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

Αν τα παιδιά έχουν υψηλή χοληστερόλη ή αρτηριακή πίεση, τότε είναι πιθανό ότι οι γονείς τους θα αντιμετωπίσουν αυξημένο κίνδυνο καρδιολογικού προβλήματος ή διαβήτη τις επόμενες δεκαετίες, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που συμπέρανε ότι η τωρινή κατάσταση της υγείας των παιδιών συνιστά προγνωστικό δείκτη για τη μελλοντική υγεία των γονιών.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τσαρλς Γκλουκ του Ιουδαϊκού Νοσοκομείου του Σινσινάτι, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο παιδιατρικό περιοδικό «Journal of Pediatrics», σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, μελέτησαν περίπου 850 παιδιά με μέση ηλικία 12 ετών και τα επαναξιολόγησαν μετά από 26 χρόνια, ενώ παράλληλα συνέκριναν την υγεία των γονιών τους, οι οποίοι είχαν πλέον μέση ηλικία 66 ετών.

Σε περίπου τις μισές οικογένειες (ποσοστό 47%) ένας από τους δύο γονείς είχε πάθει έμφραγμα, εγκεφαλικό ή είχε εμφανίσει άλλο αρτηριακό πρόβλημα, ενώ πάνω από ένας στους τρεις (ποσοστό 37%) είχε εμφανίσει διαβήτη. Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, οι γονείς είχαν περίπου διπλάσιο κίνδυνο να πάθουν έμφραγμα ή εγκεφαλικό πρόωρα, έως την ηλικία των 60 ετών, εάν τα παιδιά τους είχαν υψηλή αρτηριακή πίεση στην ηλικία των 12 ετών.

Γενικότερα, οι πιθανότητες εμφάνισης καρδιαγγειακών προβλημάτων στους γονείς σε οποιαδήποτε ηλικία ήταν μεγαλύτερες, εάν το παιδί στα 12 του είχε υψηλή «κακή» χοληστερόλη (LDL) ή υψηλά τριγλυκερίδια. Επίσης όταν τα παιδιά ήταν παχύσαρκα, ήταν διπλάσιες οι πιθανότητες οι γονείς να πάθουν διαβήτη ή να εμφανίσουν υψηλή πίεση στη μέση ηλικία.

Έτσι, σύμφωνα με τους ερευνητές, η παρακολούθηση της υγείας των παιδιών δεν είναι σημαντική μόνο για τα ίδια, αλλά μπορεί να παρέχει χρήσιμες ενδείξεις για το πώς θα εξελιχθεί μελλοντικά η υγεία των γονιών τους, ιδίως αν οι τελευταίοι αποφεύγουν ή ξεχνούν να κάνουν περιοδικά «τσεκ-απ».

Πηγή

Ο καθένας έχει διαφορετικές συνήθειες ύπνου και μάλλον και διαφορετικές ανάγκες… όμως θεωρητικά, η ποσότητα ύπνου που χρειάζεται κάθε άνθρωπος εξαρτάται από διάφορες παραμέτρους με βασικότερη αυτή της ηλικίας.

Ηλικιακές ομάδες/ Ώρες ύπνου
– βρέφη: 14-15 ώρες

– μικρά παιδιά: 12-14 ώρες

– παιδιά σχολική ηλικίας: 10-11 ώρες

– ενήλικες: 7-9 ώρες

– ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας χρειάζονται περίπου την ίδια ποσότητα ύπνου με τους νεότερους ενήλικες.

Όμως, οι ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας έχουν την τάση να κοιμούνται πιο ελαφρά και να ξυπνούν πιο συχνά κατά τη διάρκεια της νύχτας από ό, τι οι νεότεροι.
Έτσι δημιουργείται η ανάγκη για ύπνο κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Υπάρχουν όμως κι άλλοι παράγοντες που διαμορφώνουν τις ανάγκες του οργανισμού για περισσότερο ή λιγότερο ύπνο την ημέρα, όπως π.χ. κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Οι αλλαγές στο σώμα μιας γυναίκας κατά τη διάρκεια της κύησης μπορεί να αυξήσουν την ανάγκη για ύπνο.

Στα παιδιά 2 έως 4 ετών κάθε επιπλέον ώρα τηλεθέασης εβδομαδιαίως όχι μόνο συνδέεται με αύξηση της περιφέρειας της μέσης έως την ηλικία των περίπου 10 ετών, αλλά παράλληλα σχετίζεται και με κακές επιδόσεις στα σπορ. Αυτό έδειξε μελέτη ειδικών από τον Καναδά, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity.

Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ και το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Παίδων Σεν-Ζιστίν κατέληξαν στα συμπεράσματά τους ύστερα από μελέτη σε 1.314 παιδιά ηλικίας 2,5-4,5 ετών. Συνέλεξαν από τους γονείς των παιδιών στοιχεία σχετικά με τον χρόνο που περνούσαν μπροστά στην τηλεόραση. Όπως προέκυψε, τα παιδιά ηλικίας 2,5 ετών έβλεπαν τηλεόραση 8,8 ώρες την εβδομάδα κατά μέσο όρο, τα παιδιά ηλικίας 4,5 ετών 14,8 ώρες την εβδομάδα κατά μέσο όρο ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι το 15% των παιδιών βρισκόταν καθηλωμένο απέναντι από την τηλεόραση περισσότερες από 18 ώρες εβδομαδιαίως. Ωστόσο, αυτή η ανθυγιεινή συμπεριφορά του… καναπέ στοίχιζε σημαντικά στη ζυγαριά. Σύμφωνα με τα ευρήματα, στην ηλικία των 4,5 ετών η περιφέρεια της μέσης των παιδιών αύξανε κατά περίπου μισό χιλιοστό για κάθε επιπλέον ώρα που το παιδί έβλεπε τηλεόραση εβδομαδιαίως σε σύγκριση με τις ώρες που παρακολουθούσε τηλεόραση όταν ήταν 2,5 ετών. Κοινώς εάν ένα παιδί παρακολουθούσε 18 ώρες τηλεόραση την εβδομάδα στα 4,5 έτη του, έως τα 10 χρόνια του θα είχε περιφέρεια μέσης «ξεχειλωμένη» κατά 7,6 χιλιοστά εξαιτίας αυτής και μόνο της κακής του συνήθειας.

Η τηλεόραση φάνηκε όμως να βλάπτει σοβαρά και τις αθλητικές επιδόσεις. Κάθε παραπάνω ώρα τηλεθέασης μέσα στην εβδομάδα από ένα παιδί 2,5 ετών οδηγούσε σε μείωση κατά ένα τρίτο του εκατοστού στην απόσταση που μπορούσε να κάνει άλμα εις μήκος όταν πια βρισκόταν στο δημοτικό, εξαιτίας μείωσης της μυϊκής ικανότητάς του. Σύμφωνα μάλιστα με τους ερευνητές, η κατάσταση αυτή μετατρέπεται σε ντόμινο: όσο χειρότερες επιδόσεις έχει ένα παιδί στα σπορ τόσο πιο αρνητικό γίνεται απέναντι στην άσκηση σε ολόκληρη τη ζωή του.

Πηγή:  εδώ  (κείμενο:Φαίδρα Νικολάου)

Πολλές φορές σκέφτομαι πόσο δυνατή μπορεί να είναι η αγάπη μιας μητέρας ή ενός πατέρα προς το παιδί τους και κατά πόσο αυτό το γονεϊκό ένστικτο μπορεί να τα προστατέψει από πολλές δυσκολίες ή μικρές “καταστροφές” στη ζωή τους. Το παρακάτω άρθρο από το my twins.gr επιβεβαιώνει τις θεωρίες που υποστηρίζουν για το κατά πόσο είναι σημαντική η “αγκαλιά” της μάνας μόλις γεννηθεί το μωράκι!

Η Κέιτ και ο Ντέιβιντ Ότζ πριν από πέντε χρόνια άκουγαν συντετριμμένοι από τους γιατρούς ότι το νεογέννητο αγοράκι τους – το ένα από τα δίδυμα- είχε μόνο λίγα λεπτά ζωής καθώς γεννήθηκε πρόωρο στις 25 Μαρτίου 2010.

Σκεπτόμενοι λοιπόν ότι δεν θα ζούσε ζήτησαν να το κρατήσουν στην αγκαλιά τους και να το δουν για τελευταία φορά. Με δάκρυα στα μάτια η μητέρα τοποθέτησε το μικροσκοπικό πλασματάκι της στο στήθος της και προσευχήθηκε για το θαύμα. Ο σύζυγός της Ντέιβιντ απλά ξάπλωσε δίπλα τους.

Λίγα λεπτά αργότερα συνέβη κάτι αναπάντεχο. Ο μικρός Τζέιμι άρχισε να αναπνέει, να κουνιέται και να αντιδρά σε ερεθίσματα μέσα στην αγκαλιά της μητέρας του. Αμέσως κινητοποιήθηκαν οι γιατροί του νοσοκομείου και τοποθέτησαν το μωρό σε θερμοκοιτίδα.

Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, ο Τζεϊμι Ότζ είναι ένα υγιές και χαρούμενο παιδί, το οποίο απολαμβάνει την παρέα της δίδυμης αδερφής του Έμιλυ και του μικρού του αδελφού Τσάρλι αλλά και την αγάπη των γονιών του.

Σύμφωνα με την Daily Mail, η Κέιτ και ο Ντέιβιντ μετά από χρόνια προσπαθειών κατάφεραν να επιτύχουν την πολυπόθητη κύηση. Μάλιστα η χαρά τους ήταν μεγάλη όταν έμαθαν ότι θα αποκτούσαν δίδυμα. Όπως λέει η Κέιτ η εγκυμοσύνη της ήταν πολύ δύσκολη και γέννησε μόλις στην 26η εβδομάδα. Μάλιστα ο Τζέιμι γεννήθηκε πρώτος και η Έμιλυ ακολούθησε δύο λεπτά αργότερα.

«Γεννήθηκαν στον αμνιακό σάκο, αλλά όταν άνοιξε ο δικός του δεν έκανε θόρυβο. Η Έμιλι έκανε την είσοδό της στον κόσμο, κλαίγοντας. Κοιτάξαμε στην πλευρά του Τζέιμι όπου είχαν συγκεντρωθεί όλοι. Η ατμόσφαιρα δεν ήταν πολύ καλή. Είχε σταματήσει να αναπνέει και ο χτύπος της καρδιάς του είχε σχεδόν χαθεί. Μετά από 20 λεπτά σταμάτησαν να προσπαθούν», είπε η μητέρα.

«Τον είδα να λαχανιάζει αλλά ο γιατρός μου είπε ότι δεν είχε νόημα. Τον πήρα από τα χέρια του και ζήτησα σε όλους να φύγουν. Ήταν κρύος και ήθελα να είναι στα ζεστά. Προσπαθούσαμε για χρόνια να κάνουμε παιδιά και ένιωθα τόσο ένοχη. Ήθελα απλά να τον αγκαλιάσω. Ζήτησα από τον σύζυγό μου να βγάλει την μπλούζα του και να ανέβει στο κρεβάτι. Ξέρω ότι ακούγεται ανόητο, αλλά από τη στιγμή που λαχάνιαζε υπήρχε ακόμα ένα σημάδι ζωής οπότε δεν θα τον εγκατέλειπα τόσο εύκολα. Προσπαθήσαμε να τον δελεάσουμε να ζήσει. Του εξηγήσαμε το όνομά του και πως έχει μια δίδυμη αδερφή που πρέπει να προσέχει και πόσο σκληρά προσπαθήσαμε για να τον αποκτήσουμε. Ξαφνικά άνοιξε τα μάτια του. Ανέπνεε και άρπαξε το δάχτυλο του Ντέιβιντ. Αν είχαμε αφήσει τον γιατρό να φύγει με τον Τζέιμι από το δωμάτιο, θα είχε πεθάνει», πρόσθεσε συγκινημένη η μητέρα.

Πηγή: mytwins.gr

Λοιπόν, ένας από τους καθημερινούς -σχεδόν- διαπληκτισμούς που έχω με τον Παύλο, αφορούν το μπάνιο. “Γιατί μαμά να κάνω πάλι σήμερα μπάνιο αφού δεν ίδρωσα!” Κι αυτό είναι αστείο, καθώς ο 4χρονος γιος μου ακόμα και το πιο απλό πράγμα το λέει χοροπηδώντας, άρα είναι σχεδόν συνέχεια ιδρωμένος! Οκ, δεν μυρίζει…Μάλιστα χθες μία φίλη μού έλεγε ότι διάβασε μία τελευταία μελέτη που εξηγούσε γιατί δεν είναι απαραίτητο να τα κάνουμε κάθε βράδυ μπάνιο, και σήμερα “έπεσα” πάνω στο άρθρο της Βιβής Μπασινά που αναφερόταν στο ίδιο θέμα…

Και εδώ έρχονται πολλοί ειδικοί που λένε να μην πιέζουμε τα παιδιά για το καθημερινό μπάνιο αφού δεν θα συμβεί απολύτως τίποτα αν δεν το κάνουν.

Σύμφωνα με τον Rob Dunn, καθηγητή βιολογίας και συγγραφέα του βιβλίου The Wild Life of our Bodies (Η Άγρια Ζωή του σώματός μας), η ιατρική κοινότητα έχει εργαστεί ακατάπαυστα για να αφαιρέσουμε όσα μικρόβια από το σώμα μας είναι δυνατό, χωρίς να είναι σαν να ζούμε σε μια πλαστική φούσκα. Η υπερβολική χρήση αντιβιοτικών, αντισηπτικών, και παρασιτοκτόνων κάνουν στο σώμα μας περισσότερο κακό παρά καλό. Και συνεχίζει λέγοντας ότι η υπερβολικά καθαρή διαβίωση μπορεί να είναι κακή για το ανοσοποιητικό μας σύστημα, που χρειάζεται ορισμένα μικρόβια και βακτήρια για να λειτουργήσει σωστά και να μας κρατήσει υγιείς από τα πιο επικίνδυνα παθογόνα.

Ως κοινωνία, δεν έχουμε αναπτύξει φοβία για τα μικρόβια χωρίς λόγο. Από το 1600 και σε όλη τη διαδρομή μέχρι το 1800, ο επιλόχειος πυρετός στοίχιζε τη ζωή σε μεγάλο αριθμό γυναικών που γεννούσαν σε ιδρύματα μητρότητας, και μερικές φορές το ποσοστό έφτανε μέχρι και το 40 τοις εκατό. Ο βασικός λόγος πρόκλησης αυτών των θανάτων οφειλόταν στους γιατρούς που συμμετείχαν στις γεννήσεις χωρίς να έχουν πλύνει τα χέρια τους. Με την ανάπτυξη των πρακτικών υγιεινής κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης και του τοκετού, η εμφάνιση αυτών των λοιμώξεων εξαφανίστηκε, και οι λίγες περιπτώσεις που συμβαίνουν καταπολεμούνται γρήγορα με αντιβιοτικά. Σαφώς χρειαζόμαστε καθαριότητα για την πρόληψη μολύνσεων, ειδικά στην ευαίσθητη περιβάλλον των νοσοκομείων και των χειρουργείων. Αλλά πρέπει να εφαρμόζουμε τους ίδιους κανόνες για υγιή παιδιά στην καθημερινότητα μας;

Η Lauren Knight στην σελίδα της Washington Post, γράφει ότι στην αναζήτηση για το “πόσο συχνά πρέπει να κάνει μπάνιο το παιδί μου” βρήκε ποικίλες απόψεις. Η Αμερικανική Ακαδημία Δερματολογίας συνιστά ότι τα παιδιά ηλικίας 6 έως 11 πρέπει να κάνουν μπάνιο τουλάχιστον μία φορά ή δύο φορές την εβδομάδα, ή αφού έχουν παίξει στο χώμα ή την λάσπη, έχουν κολυμπήσει στην θάλασσα ή την πισίνα, ή όταν ιδρώνουν ή όταν υπάρχει άσχημη οσμή στο σώμα τους. Ενώ άλλοι, όπως ο παιδίατρος Ντέιβιντ Geller, λέει ότι το μπάνιο σε πισίνα ή σε λίμνη μετρά ως μπάνιο!

Στα νεογέννητα, η ιστορία είναι ακόμη λιγότερο ξεκάθαρη. Παρά το γεγονός ότι τα μωρά γεννιούνται με ένα φυσικό προστατευτικό του δέρματος που είναι επίσης γεμάτο από ανοσοποιητικές ιδιότητες (vernix), θεωρείται ρουτίνα για τα νοσοκομεία να κάνουν το πρώτο μπάνιο του μωρού μέσα σε λίγες ώρες από τη γέννηση του. Η καθυστέρηση του πρώτου μπάνιου του μωρού τουλάχιστον για μια-δυο μέρες και το σκούπισμα με ένα βρεγμένο πανί γύρω από την περιοχή του λαιμού και της πάνας θεωρείται επαρκής για τη διατήρηση της καθαριότητας του μωρού.

Τελικά τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ’ ότι φανταζόμαστε. Πλένουμε τα παιδιά όταν είναι εμφανώς λερωμένα! Φυσικά δεν ξεχνάμε να τους υπενθυμίζουμε να πλένουν τακτικά τα χέρια τους και όλοι είμαστε ευτυχισμένοι.