Tag:

έρωτας

Αυστραλία: Εκστρατεία για παροχή υπηρεσιών σεξ σε πάσχοντες από άνοια

Μπορεί να είναι ηλικιωμένοι, μπορεί να πάσχουν από άνοια αλλά θα πρέπει να έχουν δικαίωμα στο σεξ. Ακόμα και στον αγοραίο έρωτα! Αυτό υποστηρίζει η 80χρονη Αυστραλή νοσοκόμα Ελέιν Γουάιτ που έχει ξεκινήσει εκστρατεία προκειμένου να προσφέρονται αμειβόμενοι ερωτικοί συνοδοί σε αυτούς που πάσχουν από άνοια.

Η Ελέιν Γουάιτ υποστηρίζει πως μπορεί αυτοί που πάσχουν από άνοια να χάνουν τη μνήμη τους, δεν χάνουν όμως και τη διάθεση για σεξ. Η νοσοκόμα από τη Νέα Νότια Ουαλία είπε, επίσης, ότι προκειμένου να ικανοποιηθούν ερωτικά κάποιοι ασθενείς ή τρόφιμοι γηροκομείων με άνοια, η λύση μπορεί να είναι ένα ερωτικό μασάζ ενώ σε κάποιες άλλες περιπτώσεις ίσως θα πρέπει να απασχολούνται και πληρωμένοι ερωτικοί σύντροφοι προκειμένου να ικανοποιηθούν οι σεξουαλικές τους ανάγκες. «Εξαρτάται από το άτομο, την ηλικία και τη σεξουαλική ζωή του πάσχοντα πριν διαγνωστεί με άνοια» λέει χαρακτηριστικά η κ. Γουάιτ.

Η Λίντελ Κοέν, διευθύντρια παροχής Υπηρεσιών Φροντίδας σε οίκο ευγηρίας λέει για το ίδιο θέμα:
«Από την εμπειρία μου, η ανάγκη για τρυφερότητα και ερωτικές επαφές όταν ένα άτομο διαγνωστεί με άνοια δεν μειώνεται, αλλά αυξάνεται» λέει η κ. Κοέν.

Πηγή: http://www.skai.gr

27/03/2013 0 comments

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ο Στάθης Δράκος των “Minor Project” είναι μία ψυχή In colors!,από τη Λίνα Γριβογιάννη

written by The K-magazine

Είναι από εκείνες τις συνεντεύξεις που δεν θέλεις να τελειώσουν με τίποτα όχι μόνο γιατί περνάς υπέροχα, αλλά γιατί δεν θυμίζει και σε τίποτα συνέντευξη… είναι σαν να έχεις βγει με έναν αγαπημένο σου φίλο για καφέ. Ο Στάθης Δράκος είναι από τα πλάσματα που μπήκαν στην ψύχη μου από την στιγμή που άκουσα την φωνή του, την μουσική του και τους στοίχους του και όταν τον γνώρισα κατέκτησε και την καρδιά μου! Για αυτό κάθε φορά που τον συναντώ νιώθω χαρά! Διαβάζοντας την συνέντευξη του θα καταλάβετε τι εννοώ! Ο τραγουδιστής ,ενός από τα πιο ταλαντούχα και πιο υποσχόμενα συγκροτήματα που υπάρχουν στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, μίλα στο The K-magazine, λίγες μέρες πριν το τελευταίο τους live στο Gazarte.

Λίνα Γριβογιάννη : Την τελευταία φορά που μιλήσαμε θα εμφανιζόσασταν σε ένα μικρό χώρο. Τώρα σας βρίσκω στο Gazarte, πόσο αλλάζει αυτό τις απαιτήσεις, και πόσο διαφορετικό είναι το κοινό;

Στάθης Δράκος : Δεν υπήρχε κάποια πολύ απότομη μετάβαση, όχι ότι κάναμε το ίδιο, φυσικά πάντα κάνουμε προσπάθεια να είμαστε όλο και καλύτεροι, αλλά δεν κάναμε κάτι διαφορετικό από ότι θα κάναμε σε κάποιο άλλο live. Το Gazarte είναι και ένας χώρος που έχω αγαπήσει πολύ μέσα από τις εμφανίσεις μας και μας ταιριάζει πολύ σαν ατμόσφαιρα. Σε ότι αφόρα στον κόσμο είναι τέλειος διαφορετικός σε κάθε live που κάνουμε, από θέμα ηλικίας , μέχρι ότι έρχεται και πολύ καινούργιος κόσμος.

Λίνα Γριβογιάννη: Από την πρώτη φορά που εμφανιστήκατε μέχρι τώρα τι έχει αλλάξει σε εσάς σαν συγκρότημα και πόσο έχεις αλλάξει εσύ σαν Στάθης;

Στάθης Δράκος : Σχετικά με το συγκρότημα, πρακτικά αυτά που έχουν αλλάξει είναι ότι πλέον έχουμε δίσκο. Έχουμε τη Μαρία μας -που δεν την είχαμε από την αρχή -και ότι κάποια τραγούδια μέσα από τα πολλά live ακούστηκαν περισσότερο. Σε ότι αφορά εμένα, επειδή η πρώτη μας προσπάθεια πήγε πολύ καλά, μου έδωσε πολύ θάρρος για να ασχοληθώ σοβαρά με την μουσική. Γιατί καλό είναι να γράφεις μουσική για τον εαυτό σου, και για αυτό το κάνω, αλλά είναι μεγάλη κινητήριος δύναμη όταν υπάρχει κόσμος που του αρέσει αυτό που κάνουμε και το αγαπάει.

Λίνα Γριβογιάννη : Πότε να περιμένουμε νέο δίσκο; Θα είναι πάλι σε αγγλικό στοίχο;

Στάθης Δράκος : Γενικά προσπαθώ να μην βάζω περιορισμούς. Προς το παρόν δεν μου έχει βγει να γράψω κομμάτι με ελληνικό στοίχο. Σχετικά με τον καινούργιο δίσκο, μέχρι στιγμής, έχω γράψει λίγα κομμάτια, και θα ήθελα να βγει μέχρι τα Χριστούγεννα. Αλλά δεν θέλω να πω ότι θα βγει τότε, ελπίζω μέχρι το 2014 να έχει βγει. Δεν θα βγω από τον ρυθμό μου και να πιεστώ για να γράψω κομμάτια. Είμαι σε μία πολύ καλή περίοδο της ζωής μου, είμαι ερωτευμένος και έχω έμπνευση όποτε πιστεύω ότι και τα κομμάτια θα έρθουν. Αν τώρα μου βγει να γράψω ελληνικό τραγούδι , δεν θα πω όχι.

Λίνα Γριβογιάννη : Τι μουσική ακούς;

Στάθης Δράκος : Μου αρέσει τον τελευταίο καιρό να ακούω πράγματα από ανθρώπους που γνωρίζω προσωπικά, γιατί είχα πάντα την τάση ότι για να αγαπήσω μια μουσική θέλω να δεθώ με τον καλλιτέχνη που την κάνει ,και δεν εννοώ προσωπικά. Αλλά θέλω να εκτιμήσω την πορεία του, την παρουσία του, να καταλάβω ότι είναι καλός άνθρωπος, ότι κάνει μουσική γιατί αγαπάει αυτό που κάνει και πλέον στην εγχώρια σκηνή υπάρχουν πολλά όμορφα πράγματα. Τον τελευταίο καιρό το κόλλημα μου είναι μια κοπέλα από την Πάτρα που λέγεται Σμαράγδα και είναι 17 ετών και είναι υπέροχη. Γενικά όμως ακούω πάρα πολύ ραδιόφωνο.

Λίνα Γριβογιάννη : Αν και η κατάσταση στη χώρα μας δεν φαίνεται να αλλάζει και να πηγαίνει προς το καλύτερο, όλα φαίνεται ότι με κάποιο τρόπο να συνεχίζουν. Εσείς πως το βιώνετε όλο αυτό;

Στάθης Δράκος : Όπως λέω κάθε φορά και πλέον είναι γραφικό… δεν έχω ζήσει άλλη εποχή και τώρα βγήκα στην αγορά εργασίας! . Είμαι παραγωγικός μέσα σε αυτό το πράγμα, και μου αρέσει που είμαι παραγωγικός μέσα σε μια δύσκολη κατάσταση, και σ’ ότι αφορά στην τέχνη ,νομίζω ότι αυτές οι περίοδοι είναι οι πιο καλές. Ότι μέσα από δύσκολα βγαίνουν πιο ωραία και σημαντικά πράγματα. Τώρα αν θα πάει στο καλύτερο, δεν νομίζω να πάει, αλλά πιστεύω ότι συνεχίσουμε και ακόμα και έτσι θα το παλεύουμε περισσότερο. Ίσως και αυτό να είναι για καλό, γιατί έτσι να γίνουμε καλύτεροι, πιο συμπονετικοί και δεμένοι άνθρωποι μεταξύ μας. Όποτε το χαίρομαι από μία πλευρά.

Λίνα Γριβογιάννη : Αν μπορούσες με ένα μαγικό τρόπο να αλλάξεις κάτι, τι θα έκανες;

Στάθης Δράκος : Θα προσπαθούσα με ένα μαγικό τρόπο να αλλάξω λίγο την ψυχολογία μας και να βγάλω την λέξη κρίση από το κεφάλι μας, γιατί πλέον έχει γίνει καραμέλα. Γιατί μπορεί να έχουμε χάλια ψυχολογία ή τεμπελιά στο να δουλέψουμε και να το ρίξουμε στην κρίση ή στο ότι είναι δύσκολοι οι καιροί. Καλώς ή κακώς όμως βλέπουμε ανθρώπους που είναι καλοί σε αυτό που κάνουν και τρέχουν και προσπαθούν, και για αυτούς υπήρξε και δουλειά και ζωή. Υπάρχουν τρόποι, απλά πρέπει να το κυνηγάμε πιο πολύ από ότι παλαιοτέρα… σίγουρα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα.

Λίνα Γριβογιάννη : Στον πρώτο δίσκο όλα τα κομμάτια ήταν στοίχοι και μουσική δικά σου, στον επόμενο θα υπάρχουν από άλλα μέλη του συγκροτήματος;

Στάθης Δράκος : Στο “Minor Project” η δομή είναι συγκεκριμένη: τα παιδιά παίζουν μουσική και εγώ γράφω. Είναι ένα μουσικό project που ξεκίνησα εγώ και θεωρούμε ότι για να κρατήσει το χαρακτήρα του πρέπει να είναι από έναν άνθρωπο. Γιατί όσο αγαπημένοι και να είναι κάποιοι άνθρωποι δεν σημαίνει ότι θα συμφωνούν σε όλα.

Λίνα Γριβογιάννη: Μετά το Gazarte τι άλλα live έχετε;

Στάθης Δράκος : Μετά έχουμε μία σειρά εμφανίσεων σε πόλεις της επαρχίας και το καλοκαίρι, θα έχουμε περιορισμένες εμφανίσεις στις Αθήνα και σε άλλες πόλεις και νησιά σε όλη την Ελλάδα.

Λίνα Γριβογιάννη: Πώς νιώθεις μετά από ένα δίσκο, την αναγνώριση και ότι συνεπάγεται;

Στάθης Δράκος : Αισθάνομαι μία δικαίωση για τον εαυτό μου, γιατί από 5 ετών που γράφτηκα στο Ωδείο, έλεγα ότι θέλω να ασχοληθώ με την μουσική, και αισθάνομαι πολύ περήφανος που το παλεύω ακόμα και ασχολούμαι με αυτό.

Λίνα Γριβογιάννη: Πόσο εύκολο είναι να συμβιώνουν μουσικά έξι άτομα;

Στάθης Δράκος : Δεν υπήρχαν πότε τσακωμοί σε ότι αφόρα στη μουσική μας γιατί ξέρουμε πως ότι κάνουμε μέχρι τώρα το κάνουμε για το καλό μας. Από εκεί και πέρα τσακωμοί γενικά μπορεί να υπάρξουν άνθρωποι είμαστε. Είμαστε τυχεροί γιατί δεν ξεκινήσαμε σαν μπάντα, αλλά ήμασταν ήδη παρέα πριν γίνουμε συγκρότημα.

Λίνα Γριβογιάννη: Πως αισθάνεσαι που σήμερα μετά από τόσο καιρό θα μπείτε στο studio να γράψετε για το καινούργιο δίσκο;

Στάθης Δράκος: Είναι πολύ μεγάλη χαρά, γιατί μετά από ενάμιση χρόνο καταφέρνουμε να μπούμε και να γράψουμε κάποια demo για το νέο δίσκο και τώρα με αυτά τα κομμάτια είναι το πρώτο δείγμα ότι θα υπάρχει συνέχεια. Είναι σα να μπαίνω πάλι πρώτη φορά στο studio και έχω πολύ περισσότερο άγχος από την προηγουμένη φορά. Γιατί πριν δεν ήξερα αν θα πάει κάπου και τώρα έχω ένα άγχος για το που θα οδηγήσει η προσπάθεια και αυτό όμως είναι καλό.

Λίνα Γριβογιάννη: Έχουμε άνοιξη και τώρα που μιλάμε μας χτυπάει ο όμορφος ήλιος, θέλεις να μας αφιερώσεις ένα στοίχο ένα από τα κομμάτια σου και να κλείσουμε με αυτό.

Στάθης Δράκος: Είναι ένας στοίχος από το “Carrying your pain could be my greatest happiness” που λέει «when you pray for your morning sun my sunshine… And they say… Only spring can bring you flowers…»

Gazarte
Βουτάδων 32-34
Γκάζι

Ώρα έναρξης: 21.00
Τιμές εισιτηρίων
A ζώνη: 20?
Β ζώνη: 15?
Γ ζώνη: 10?
Όρθιοι: 7?

Κρατήσεις: http://www.viva.gr/tickets/music/minor-project/

26/03/2013 2 comments

NEWS

Άνθρωποι – «βαμπίρ» σε μια σχέση, από την Χριστίνα Παύλου

written by George Portelli

Μια συνάντηση με παλιές μου φίλες και η συζήτηση που είχαμε, αποτελούν την αφορμή για το σημερινό μου θέμα. Μετά από πολύ καιρό καταφέραμε να αφήσουμε στην άκρη,για λίγο, τις υποχρεώσεις μας και να πιώ έναν καφέ με δύο φίλες τις οποίες γνωρίζω από παλιά.

Θυμηθήκαμε πολλά από το παρελθόν, από παλιές σχέσεις και συζητήσεις που κάναμε τότε.

Έχοντας προχωρήσει όλες τη ζωή μας, η συζήτηση μας έφτασε στο πως μπορεί μια σχέση να μας απορροφήσει και κατά πόσο έχουμε τη δυνατότητα να διατηρήσουμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.

Αλήθεια, πόσοι από εμάς δεν έχουμε νιώσει να πνιγόμαστε σε μια σχέση αλλά να μην μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτή;

Πόσοι από εμάς μπήκαμε αποφασίσαμε να μην ξαναπάρουμε ποτέ τηλέφωνο και όμως περάσαμε ατέλειωτες νύχτες πάνω από τη συσκευή μας, περιμένοντας να μας καλέσει ο άλλος;

Η βαθιά συναισθηματική φόρτιση που αισθανόμαστε όταν είμαστε ερωτευμένοι δεν μας αφήνει να σκεφτούμε με τη λογική και πολλές φορές γίνεται οδηγός των αντιδράσεων μας. Το συναίσθημα της ζήλειας συχνά κυριαρχεί, ο φόβος ότι θα χάσουμε τον άλλον, η πιθανή μοναξιά που παραμονεύει μετά από έναν χωρισμό…

Η ένταση των συναισθημάτων αλλοιώνουν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας μας και πολλές φορές δεν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας. Χάνουμε την έννοια της αξιοπρέπειας, της εμπιστοσύνης, της πίστης στον εαυτό μας. Σίγουρα θα έχετε στον κύκλο σας μια ιστορία γνωστού σας προσώπου που «άλλαξε» μέσα σε μια σχέση, κατέρριψε βασικές αρχές που πάντα υποστήριζε, και έφτασε να γίνει υποχείριο κάποιου άλλου.

Πόση πίστη έχουμε στον εαυτό μας, όταν όλη την ημέρα σκεφτόμαστε τι πρέπει να πούμε στον άλλον, πώς να ζητήσουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε – ενδεχομένως να βγούμε μόνοι μας μια βόλτα ή να φύγουμε ένα διήμερο μόνο με τους φίλους μας.

Πόση αυτοπεποίθηση έχουμε όταν ουσιαστικά ακολουθούμε τις επιταγές κάποιου άλλου, από τον τρόπο που ντυνόμαστε, μέχρι τον τρόπο που διασκεδάζουμε, που ζούμε την καθημερινότητα μας;

Είναι σίγουρο ότι έχετε κάνει πολλές συζητήσεις με ανθρώπους, που ήθελαν να ξεφύγουν από σχέσεις και δεν μπορούσαν να «ξεκολλήσουν», αλλά σε κάθε προσπάθεια επέστρεφαν ακόμη πιο ηττημένοι. Σίγουρα, γνωρίζετε περιπτώσεις που δέχονται λεκτική ή ακόμη και σωματική βία, και όμως να παραμένουν σε έναν γάμο ή μια σχέση.

Υπάρχουν άνθρωποι που αρέσκονται στο να αφήνονται στα «χέρια» κάποιων άλλων, καθώς νιώθουν ασφάλεια όταν όλα κανονίζονται στη ζωή απο τον σύντροφο.
Ο καθένας από εμάς δίνει μια διαφορετική διάσταση στην έννοια «ο άνθρωπος μας».

Ο «άνθρωπος μας» είναι ο σύντροφος μας, είναι αυτός που του επιτρέπουμε να είναι στη ζωή μας και που του δείχνουμε τα όρια μας. Αυτά τα όρια, όσες συζητήσεις και αν γίνουν, παραμένουν υποκειμενικά. Αφήνουμε τον άλλον να εισχωρήσει στη ζωή μας όσο εμείς επιθυμούμε, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Το καλύτερο όμως είναι να μην παρασυρόμαστε σε ακρότητες.

Μπαίνοντας σε μια σχέση, θα πρέπει να αφεθούμε και να γευτούμε το συναίσθημα, την ομορφιά του έρωτα όμως – όσο και αν η λέξη πρέπει που χρησιμοποιώ μοιάζει αδόκιμη μπροστά σε αυτό το γιγάντιο συναίσθημα- θα πρέπει να διατηρήσουμε τον «εαυτό» μας, την προσωπικότητα μας, τα χαρακτηριστικά μας, γιατί σε τελική ανάλυση αυτά αποτέλεσαν πόλο έλξης του άλλου.

Για μένα η λέξη- κλειδί σε μια σχέση είναι η αυτοπεποίθηση. Αυτή μας επιτρέπει να ξεδιπλώσουμε όλα τα θετικά μας χαρακτηριστικά τα οποία θα μπορέσει να απολαύσει ο σύντροφος μας, αυτή θα μας κρατήσει όρθιους σε περίπτωση που η σχέση δεν έχει καλό τέλος.

Σας ευχαριστώ για όλα τα μηνύματα που λαμβάνω από εσάς ! Συνεχίστε να μου στέλνετε στο [email protected]

11/03/2013 0 comments

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Πέτρος Λαγούτης και Βασίλης Μανώλης @ Εveryday Girls

written by The K-magazine

Μια ακόμα εβδομάδα ξεκινάει για τα «Εveryday Girls» με πολλή δουλειά. Η Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη και η Μυρτώ Κάζη συναντούν δυο αγόρια με μεγάλο γυναικείο crowd.

Η Μυρτώ συναντά τον Πέτρο Λαγούτη στη Μαρίνα Φλοισβου για μια χειμωνιάτικη βόλτα δίπλα στη θάλασσα. Ο Πέτρος, σε μια εναλλακτική συζήτηση χαλαρώνει και μιλά για όσα τον προβληματίζουν.
Για την Αθήνα που αλλάζει, τις παραστάσεις, το φλερτ στα χρόνια της κρίσης και τα πράγματα που τον αγχώνουν. «Όταν είμαι ερωτευμένος χαμογελάω συνέχεια», λέει ο Πέτρος που έχει συνηθίσει τα περιοδικά να ασχολούνται με την προσωπική του ζωή, καθώς μετά τον χωρισμό του με τη Μυρτώ Αλικάκη, πέρασε ένα φλογερό ειδύλλιο με την Κατερίνα Παπουτσάκη. Σήμερα ο μεγάλος του έρωτας είναι τα δύο του παιδιά, αλλά και ο σκύλος του ο Μάρκος, ένα λαμπραντόρ που είναι για εκείνον η καλύτερη συντροφιά. Ο Πέτρος δίνει και συμβουλές φλερτ, εξηγώντας πως «η καλύτερη κίνηση είναι τα βλέμματα». Αν όλα στη ζωή του πάνε στραβά, τότε θα θέλει να βρεθεί σε «ένα εξωτικό νησί χωρίς άγχη και τράπεζες». Το πρώτο άγχος της ημέρας του είναι να προλάβει να πιει ήρεμα τον καφέ του, ενώ το τέλειο 24ωρο έχει καλό ύπνο, τα παιδιά του και αν έχει και έρωτα μέσα τότε σίγουρα «τα έχει όλα»!

Ο Πέτρος μιλάει πολύ για την Αθήνα που αγαπάει και δεν την αλλάζει με τίποτα.

«Στην Αθήνα δεν μου αρέσει η αγένεια, είμαστε όλοι τόσο αγχωμένοι που καμία φορά δεν καταλαβαίνουμε πώς φερόμαστε. Είναι πολλά τα νεύρα και η αγένεια με εκνευρίζει. Το ωραιότερο σημείο της, είναι το κέντρο, μεγάλωσα στο Ψυχικό, ωστόσο τώρα που μετακόμισα στο κέντρο μπορώ να πω πως το αγάπησα πολύ». Όσο για τους εφήβους που θέλουν να ασχοληθούν με την υποκριτική, ο Πέτρος είναι ξεκάθαρος: «αν το αγαπάς θα το κάνεις, θα το πετύχεις».

Η Μαριάνθη από την άλλη, ασχολείται με μουσική. Παίρνει το μετρό και φτάνει σε μια συνοικία του Αιγάλεω για να συναντήσει τον ντράμερ Βασίλη Μανώλη. Ο Βασίλης, ο ντράμερ της μπάντας «Τέλος Εποχής», παραδίδει μαθήματα ντραμς και συγχρονισμού και εξηγεί πως αν χάσει ο ντράμερ τον ρυθμό όλη η μπάντα επηρεάζεται άμεσα και μπορεί να χαθεί όλο το κομμάτι!

MTV EVERYDAY GIRLS
Δευτέρα 4/3 @20.30
Σάββατο 11/4 @16.30 (Επανάληψη)

22/02/2013 0 comments

ART & CULTURE

Παρίσι: Ο «τοίχος της αγάπης»!

written by George Portelli

Ο πρωτότυπος «τοίχος της αγάπης» βρίσκεται στο κέντρο του κήπου Abbesses στη Μονμάρτρη, στο Παρίσι και καλύπτει μια επιφάνεια 40 τετραγωνικών μέτρων από 612 ειδικά πλακίδια, όπου η φράση «Σ ‘αγαπώ» είναι γραμμένη πάνω από χίλιες φορές σε περισσότερες από 300 διαφορετικές γλώσσες. Ο τοίχος δημιουργήθηκε από τους καλλιτέχνες Frederic Baron και Claire Kito ως ένα σημείο συνάντησης για τους εραστές αλλά και σαν ένα διαρκές μνημείο αφιερωμένο στον αιώνιο έρωτα.

Ο ίδιος ο Frederic, μάλιστα, κρατώντας ένα σημειωματάριο ανά χείρας επισκέφθηκε διάφορες πρεσβείες ζητώντας από τους υπαλλήλους να του μεταφράσουν το «σ’ αγαπώ» και στη συνέχεια απευθύνθηκε στην Claire, ζητώντας της να καλλιγραφήσει όλες τις… απαντήσεις στον τοίχο. «Τα κόκκινα σχήματα στον τοίχο αντιπροσωπεύουν τα κομμάτια μιας ραγισμένης καρδιάς, είναι η καρδιά της ανθρωπότητας που τόσο συχνά ραγίζει, και ο τοίχος έρχεται για να συγκεντρώσει όλα αυτά τα κομμάτια στον ίδιο χώρο», λέει ο Frederic. Στα Ελληνικά ξεχωρίζουν, φυσικά, το «Σ’ αγαπώ» αλλά και το «Σου ερώ»!

Πηγή: http://perierga.gr

18/02/2013 0 comments

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Ρεκόρ εισιτηρίων για την ταινία “Η Αγάπη έρχεται στο Τέλος” !

written by George Portelli

Η αγάπη έρχεται στο τέλος αλλά και η επιτυχία αφού η ταινία του Βασίλη Κεχαγιά κατάφερε να τραβήξει το ενδιαφέρον του κόσμου και να κάνει ρεκόρ εισιτηρίων από την πρώτη μέρα προβολής της

Η ταινία που βγήκε στους κινηματογράφους την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου την μέρα του Αγίου Βαλεντίνου.

Πρόκειται για τρεις ερωτικές ιστορίες με happy end! Οι ήρωες των ιστοριών αυτών είναι οι Τζωρτζίνα Λιώση, Λεωνίδας Καλφαγιάννης, Κατερίνα Γερονικολού, Πάνος Βλάχος, Μυριέλλα Κουρεντή και Νικόλας Αγγελής ενώ ο κυριότερος πρωταγωνιστής είναι ο έρωτας!

Για όσους δεν γνωρίζουν ακόμα πολλά για την ταινία, οι τρεις ιστορίες είναι : Ένα κορίτσι που φοβάται να αισθανθεί, ερωτεύεται. Ένας άνδρας που λέει ψέματα επειδή δεν τολμάει να εκφράσει αυτά που νιώθει, πρέπει τώρα να πει την αλήθεια . Κι ένα ζευγάρι που κανείς από τους δύο δεν πιστεύει στον έρωτα, δεν μπορούν να ζήσουν μακριά ο ένας από τον άλλο. Μικρές ιστορίες για τα εμπόδια του έρωτα. Αλλά και για την ομορφιά, τον ίλιγγο, τα μυστικά και τις αποκαλύψεις του. Ιστορίες για τον έρωτα που νικάει κάθε εμπόδιο. Στο τέλος.

Η ταινία από την πρεμιέρα της πέτυχε το πιο μεγάλο και εντυπωσιακό άνοιγμα Ελληνικής ταινίας τα τελευταία πέντε χρόνια!

Από την πρώτη μέρα προβολής η ταινία έκοψε παραπάνω από 20.000 κάτι που συνήθως χρειάζεται μία ή περισσότερες βδομάδες για να συμβεί!Αυτό σημαίνει ότι το 75 % των εισιτηρίων που κόπηκαν την Πέμπτη ανήκε στην «Αγάπη έρχεται στο τέλος».

Πηγή: http://www.madata.gr

16/02/2013 0 comments

Οι αναγνώστες γράφουν

“Έρωτες, μαξιλάρια μέσα μας”, της Ρούλας Καρακούση

written by George Portelli

«Μα καλά σου αρέσουν οι αξύριστοι;», οι φίλες μου είναι αυτές που ακούγονται. Η αλήθεια είναι πως το κόντρα ξύρισμα στους άντρες ποτέ δεν μου άρεσε. «Κλασσική περίπτωση οιδιπόδειου συμπλέγματος», ακούστηκε ξανά μια εξ’ αυτών. Για το μπαμπά μου έλεγε. Μουσάτος ο μπαμπάς. Ούτε που το είχα σκεφτεί ποτέ. Και το τσιγάρο του μπαμπά έχω ψάξει στα χέρια ενός φοιτητικού έρωτα και με γοήτευε ακόμα και ο καπνός που φυσούσε. «Όταν μιλάς στο τηλέφωνο με το μπαμπά σου αλλάζει η φωνή σου», ακούτε πάντα τις φίλες μου. «Ακόμα»;, αναρωτιέμαι. «Ακόμα», μου απαντούν. Δεν έχει νόημα να το αρνηθώ, το μόνο που θα καταφέρω είναι να προκαλέσω περισσότερα πειράγματα.

Μικρή εκτός από μεγάλο έρωτα, είχα και αρραβωνιαστικό. Οικογενειακός φίλος μας αγαπημένος, φάνταζε στα μάτια μου ο πιο μελωμένος άνθρωπος του κόσμου μου. Τελικά ήταν ο πιο γλυκός άνθρωπος του κόσμου όλου. Τον αρραβωνιάστηκα στα πέντε μου. Μεγαλεπίβολα τα σχέδια. Του έλεγα, «εγώ εσένα θα σε παντρευτώ». Τώρα πια δύσκολα βγαίνει το «μου αρέσεις», πως έβγαινε τότε αβίαστα το «θα σε παντρευτώ»;

Και στα σκεπάσματα του αγαπημένου μου θείου χωνόμουνα μυστικά στα τέσσερα. Η εναλλακτική μου όταν με μάλωνε ο μπαμπάς. Έρωτας μεγάλος κι αυτός. Ήταν ο ήρωας που φώναζε στο μπαμπά που φώναζε στις αταξίες μας.

Αυτοί είναι οι άντρες που θα ψάξεις, οι άντρες που θα ερωτευτείς, οι άντρες που θα σε αγαπήσουν, οι άντρες που θα σε απογοητεύσουν. Δεν ψάχνουμε όλοι το μπαμπά, το θείο, τις φιγούρες οικογενειακών stars. Αλλά οι αγάπες αυτές, ώριμες, ολοκληρωμένες και συνειδητοποιημένες, είναι τα μαξιλάρια μέσα μας. Δε θα τα τρυπήσουν τα βέλη που θα ακολουθήσουν, ίσα που θα βρουν μια μαλακή γωνιά να ακουμπήσουν…

15/02/2013 0 comments

PSYCHOLOGY & RELATIONSHIPS

“Ερωτας κατά παραγγελία”, από την Μαρία Κωσταλά

written by George Portelli

από την Μαρία Κωσταλά– ψυχολόγο*

Άγιος Βαλεντίνος, καρδούλες και φτερωτά αγγελάκια με βέλη… Εσάς πώς σας κάνουν να αισθάνεστε όλα αυτά; Μερικοί περιμένουν την 14η Φεβρουαρίου με ανυπομονησία όλο το χρόνο, για άλλους είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες, ενώ υπάρχουν πάντα και αυτοί που είναι «αλλεργικοί» στη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου και τα παρελκόμενα της.

Μία πολύ συχνή κριτική που γίνεται για την ημέρα αυτή αφορά στον εμπορικό της χαρακτήρα και στον καταναλωτισμό στον οποίο μας οδηγεί. Το ίδιο επιχείρημα όμως θα μπορούσε κανείς να επιστρατεύσει εναντίον και άλλων εορτών, καθώς γενέθλια, ονομαστικές εορτές, αλλά και τα Χριστούγεννα, πάνε χέρι-χέρι με τα δώρα και τις πολυέξοδες διασκεδάσεις. Μήπως είναι λοιπόν κάτι άλλο αυτό που μας διχάζει σχετικά με την «γιορτή του έρωτα»;

Την ημέρα αυτή «οφείλουμε» να γιορτάσουμε τον έρωτα μας ως ζευγάρι, να ζήσουμε ρομαντικές στιγμές, να εκφράσουμε το πάθος και τα τρυφερά μας αισθήματα και να έρθουμε κοντά σώμα και ψυχή. Λαμβάνοντας όμως υπόψη μας ότι η γιορτή αυτή δεν αποτελεί αργία, πόσο εύκολο είναι να μπει κανείς σε ρομαντική διάθεση μετά από μία δύσκολη μέρα στην δουλειά; Και στην περίπτωση που δεν υπάρχει δουλειά – συνηθισμένο φαινόμενο πλέον – η κατάσταση δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο. Ανεργία και οικονομικές δυσκολίες είναι δύσκολο να συνδυαστούν με διάθεση για γλυκόλογα και παθιασμένες στιγμές, ειδικά άμα η σχέση μετρά ήδη αρκετά χρόνια.

Φυσικά δεν υπονοούμε ότι στις δύσκολες περιόδους της ζωής μας ο έρωτας και η αγάπη εξαφανίζονται, αντιθέτως πολύ συχνά σε περιόδους κρίσεως οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά και δεσμοί συσφίγγονται ακόμα περισσότερο. Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν προσπαθούμε να παράγουμε εκβιαστικά μία ρομαντική στιγμή. Ο ρομαντισμός άλλωστε είναι εκ φύσεως κάτι το αυθόρμητο, που είναι αδύνατον να κάνει προγραμματισμένη εμφάνιση μία συγκεκριμένη μέρα. Άμα ειδικά η μέρα αυτή είναι αρκετά δύσκολη, η πιθανότητες επιτυχίας αυτής της προσπάθειας μειώνονται σημαντικά.

Μήπως λοιπόν «η γιορτή του Έρωτα» αποτελεί ένα είδος ψυχαναγκασμού; Πιθανότατα να ήταν μία πολύ πιο γνήσια και ευχάριστη εμπειρία, άμα γιορτάζαμε τη «Γιορτή της Αγάπης». Η αγάπη είναι πάντοτε εκεί, όσο δύσκολη και να ήταν η μέρα μας, και μάλιστα απαλύνει τους πόνους και κάνει τα πάντα να φαίνονται εύκολα. Η αγάπη δεν χρειάζεται λουλούδια, δείπνο υπό το φως των κεριών, ούτε ακριβά δώρα. Της αρκεί ένα τρυφερό βλέμμα, μία αγκαλιά, και ένα απλό «σ’αγαπώ». Ίσως μία ημέρα αφιερωμένη στην δύναμη αυτή της αγάπης, να λειτουργήσει ως την ιδανική αφορμή για να ανοίξουμε τις καρδιές μας και έρθουμε πιο κοντά στους δικούς μας ανθρώπους.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι περισσότερες ανθρώπινες στιγμές, και όχι περισσότερες τεχνητές «κινηματογραφικές» στιγμές. Λιγότερα δώρα και περισσότερη επικοινωνία. Περισσότερη Αγάπη. Καλά να περάσετε σήμερα με τους αγαπημένους σας!

*η Μαρία Κωσταλά είναι μία εκ των δύο ψυχολόγων των Cinematherapy Nights….

14/02/2013 0 comments

ΑΠΟΨΕΙΣ

Γιορτάζει μόνο μία μέρα ο Έρωτας;

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Σήμερα, του Αγίου Βαλεντίνου, εκτός από τα ζευγαράκια που θα περπατάνε «μαγεμένα», το μάτι σου σίγουρα θα πέσει σε ανθοπωλεία, ζαχαροπλαστεία ή καταστήματα με είδη lingerie σε σημείο που.. θα κοκκινίσει από τις απειράριθμες καρδούλες που θα στολίζουν τις βιτρίνες τους. Πιθανώς τα μάτια σου να κάνουν… κι «Έρωτες»! Ξέρεις, εκείνο το μικρό φτερωτό πιτσιρίκι που πετάει δεξιά κι αριστερά τσίτσιδο, σημαδεύει με τα βέλη του κι όποιον πετύχει.

Ομολογώ, αν σου μιλήσει κάποιος για μένα, κατά 99,99999999% δε θα σου πει πως είμαι κι από τις πιο ρομαντικές ψυχές που ξέρει. Αν κι υπήρξε μία μικρή περίοδος της ζωής μου που μου άρεσαν κι οι καρδούλες, και τα λουλούδια, και τα αρκουδάκια, κι οι τούρτες σε σχήμα καρδιάς (ΟΚ, τις τελευταίες τις έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση, είτε σε σχήμα τούρτας, είτε όχι!). Κάποια στιγμή όμως (ευτυχώς όχι πολύ αργά!) άρχισα όλα αυτά να τα βρίσκω υπερβολικά. Σε σημείο που με εκνεύριζαν κιόλας, θα έλεγα.

Όσες φορές η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου με βρήκε στο πλάι κάποιου, θυμάμαι πως τον προειδοποιούσα να μην κάνει τίποτα από όσα προβλέπονται «λόγω της ημέρας», που έλεγε κι η Δέσπω Διαμαντίδου στο «Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα». Και ναι, μία φορά που δεν πρόλαβα το «κακό», ομολογώ πως αγριοκοίταξα μία την εξεζητημένη ανθοδέσμη και μία εκείνον το δύσμοιρο (νά’ ναι καλά εκεί που είναι τώρα!).

Όχι, δεν είμαι καμία στριμμένη. Αλλά καταλάβετέ με. Ο έρωτας δικαιούται μόνο μία μέρα να γιορτάζει; Εγώ σας λέω πως όχι. Άσε που, ναι, θα το πω: θεωρώ πως έχει εμπορευματοποιηθεί ως εκεί που δεν πάει. Αλλά αφήστε το αυτό, δεν είναι της παρούσης. Να τι πιστεύω εγώ πως είναι έρωτας.

*Έρωτας είναι…
… να μιλάς σε κάποιον για τον/την αγαπημένο/η σου και τα μάτια σου να λάμπουν, ακόμη κι αν περιγράφεις ένα συμβάν άνευ ιδιαίτερης σημασίας.
*Έρωτας είναι…
… να ξέρεις να δέχεσαι τον/την αγαπημένο/η σου ακόμη και με τις μικρές του/της ιδιοτροπίες. Πρώτον, κανείς δεν είναι τέλειος. Άλλωστε, νομίζω θα βαριόμασταν! Δεύτερον, αυτές οι μικρές ιδιοτροπίες είναι ένα από τα «καρυκεύματα» σε μία σχέση.

*Έρωτας είναι…
… να τον/την αφήνεις ελεύθερο/η για να κάνει πράγματα που τον/την γεμίζουν κι ικανοποιούν χωρίς να γκρινιάζεις, χωρίς να παραπονιέσαι κι εν γένει χωρίς αυτά να τα ανάγεις σε… μεσανατολικό. Μην την «πυροβολείς» με τηλεφωνήματα να πας να τη βρεις όπου κι αν είναι. Άφηνέ τον να βρίσκει έξω τους φίλους του, υπάρχουν κι αυτοί στη ζωή του εκτός από σένα. Μη σου πω να τον ενθαρρύνεις κιόλας να το κάνει. Ο έρωτας απελευθερώνει, δεν πνίγει τον άλλον.

*Έρωτας είναι…
… να κοιτάζει ο ένας τον άλλον στα μάτια και να τα λένε όλα, χωρίς να χρειάζεται να βγει λέξη από τα χείλη σας.

*Έρωτας είναι…
… να του/της πιάνεις το χέρι όταν σ’ έχει ανάγκη και την ίδια στιγμή να σε κοιτάζει έχοντας πάρει το θάρρος που χρειάζεται.

*Έρωτας είναι…
… να νιώθεις πως μόλις έλαβες το ομορφότερο δώρο της ζωής σου όταν σου χαμογελάσει.

*Έρωτας είναι…
… όταν σ’ αγκαλιάζει και νιώθεις ασφαλής μέσα στην αγκαλιά του/της.

*Έρωτας είναι…
… κάθε φιλί όπου νιώθεις πως ο χρόνος παγώνει και πλέον είστε μόνο οι δυο σας στον κόσμο.

*Έρωτας είναι…
… όταν θέλεις ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου να ξέρει ποιος/α πραγματικά είσαι όταν όλα γύρω μοιάζουν να καταρρέουν. Ακριβώς όπως λέει στην «Iris» ο John Rzeznik των Goo Goo Dolls.

Κάποιοι ίσως πιστεύετε πως συγχέω τον έρωτα με την αγάπη. Δεν είναι έτσι. Έρχεται η στιγμή που ο έρωτας, το πάθος που τον διακατέχει κι η αγάπη γίνονται ένα και μάλιστα τόσο αρμονικά. Και μπορούν να είναι εξίσου δυνατά. Γιατί ό,τι κάνετε για τον άλλον θα το κάνετε γιατί σας γεμίζει και γιατί δεν έχετε την παραμικρή αμφιβολία πως αξίζει. Τότε θα συνειδητοποιήσετε πως μπορείτε να κάνετε κάθε μέρα της ζωής σας… μέρα του Αγίου Βαλεντίνου.

Και τότε θα νιώσετε πως πραγματικά γιορτάζετε τον έρωτα και την αγάπη με τον άνθρωπό σας και δε θα χρειάζονται ούτε λούτρινα ζωάκια, ούτε λουλούδια, ούτε, φυσικά, οι όποιες υπερβολές!

14/02/2013 0 comments

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Will You be my Valentine?

written by Κατερίνα Μαντά

Ανεξάρτητα αν ειστε ερωτευμένοι ή όχι, αν είστε ζευγάρι ή όχι… μπορείτε να κανονίσετε ένα πάρτυ για λίγους και καλούς φίλους, καθώς μπορεί να ειναι η μέρα του Ερωτα, αλλά γιατί να μην γιορτάσουμε και την Φιλία ή την Αγάπη;

Οι Dandy & Darling προτείνουν ένα στολισμό στις αποχρώσεις του κόκκινου, του ροζ και του άσπρου με πινελιές από χρυσό!

Οι εκτυπώσεις έγιναν από το Pencil Stitches, τα cupcake και την τούρτα μπορείτε να τα παραγγείλετε από Mammy’s Cakes ή να τα φτιάξετε μόνοι σας…

Δείτε τις φωτογραφίες και πάρτε ιδέες….

Θα ακολουθήσουν κι αλλες προτάσεις τις επόμενες μέρες!

01/02/2013 0 comments

Οι αναγνώστες γράφουν

Παραμυθένια παραμύθια, από τη Ρούλα Καρακούση

written by George Portelli

της Ρούλας Καρακούση–Δημοσιογράφου

Μια ιστορία θυμήθηκα τις προάλλες, για μια κοπέλα ερωτευμένη πολύ από το σχολείο ακόμα, με ένα όμορφο αγόρι. Ο έρωτας το κατάλαβε πως δεν ήταν ποτέ αμοιβαίος, και αποτραβήχτηκε. Έμεινε όνειρο όμως. Παιδικό. Έχει πιο ωραίο όνειρο από τα παιδικά; Το αγόρι δεν έφυγε ποτέ από την καρδιά της κοπέλας. Το κατάλαβε όταν τον είδε από μακριά μετά από χρόνια.
Λέγαμε την ιστορία με φίλους. «Παραμύθια». «Όνειρα». «Δε γίνονται αυτά». «Όλα γίνονται». Θέλαμε όλοι να πάμε την ιστορία παρακάτω. Έλειπε και ο Παπακαλιάτης. Να οργανώσει μια ξαφνική συνάντηση, να κρατήσει τη συγκίνηση της κοπέλας, να βάλει και λίγο σπίθα στο μάτι του αγοριού, να πραγματοποιηθεί ο παιδικός έρωτας, να πραγματοποιηθεί το παιδικό όνειρο, να κάνει κι αυτός επιτυχία και εμείς να μην ψάχνουμε για λύσεις.

«Παραμύθι» χαρακτήρισε η μια φίλη την ιστορία μας. Διαφώνησα. Αφού δεν υπάρχει ανταπόκριση, η ιστορία έχει έναν. Πως είναι παραμύθι; Πρόκειται για ένα άκρως ρεαλιστικό και κακό σενάριο, που θα θύμωνε και τους λιγότερο ρομαντικούς. Άπατη θα πήγαινε η ταινία. «Δεν είναι παραμυθένιο παραμύθι, αλλά είναι παραμύθι», συνέχισε, με κίνδυνο να με εκνευρίσει.

Ψάξαμε να βρούμε, όχι λύση για την κοπέλα, αλλά τον ορισμό του παραμυθιού. Η παρέα διχάστηκε. Το αν μια ιστορία είναι παραμύθι κρίνεται από την προοπτική της συγκίνησης, του ονειρικού και τις δυνατότητες των πρωταγωνιστών, ή από το αδιαπραγμάτευτο και αδιαμφισβήτητο ευτυχισμένο τέλος, δηλαδή το αποτέλεσμα; Εγώ πάντα πίστευα το δεύτερο. Τα παραμύθια έχουν ευτυχισμένο τέλος. Η αντίθετη άποψη όμως, που βρήκε υπέρμαχους στην παρέα μας, είχε επιχειρήματα. Στο παραμύθι, λέει, όλα είναι δυνατά, όλα μπορούν να συμβούν, υπάρχει το στοιχείο του φανταστικού, του ονείρου. «Ανεξάρτητα από την έκβαση»;

Συνέχιζα εγώ το χαβά μου, θέλοντας να βάλω στο συρτάρι των παραγωγών την ιστορία της κοπέλας και του ανεκπλήρωτου έρωτα της. Αν όμως η πρωταγωνίστρια κέρδιζε τελικά τον πρωταγωνιστή; Τότε το παραμύθι θα συμφωνούσαμε πως είναι… παραμυθένιο και η παρέα μας θα χειροκροτούσε σύσσωμη. Χωρίς διαφωνίες.

23/01/2013 0 comments

NEWS

“Ερωτας χωρίς ανταπόκριση…και τώρα τι κάνουμε;”, από τη Χριστίνα Παύλου

written by George Portelli

Βράδυ Σαββάτου, σχεδόν ξαπλωμένη στον καναπέ του σπιτιού μας και εντελώς αποροφημένη στα emails σας, που τον τελευταίο καιρό αυξάνονται ολοένα και περισσότερο. Μια μαγική επικοινωνία που έχει αλλάξει τη ζωή μου και θα τολμούσα να πω, ότι της έχει δώσει άλλο νόημα. Ο γνωστός ήχος του μηνύματος στο ipad μόλις έχει χτυπήσει και εγώ βρίσκομαι άλλη μια φορά αντιμέτωπη με ένα ακόμα γράμμα, που τα λόγια του περιγράφουν τον έρωτα που ζει μια φίλη μου χωρίς τα επιθυμητά αποτελέσματα από τον σύντροφο της. Για να είμαι δίκαιη και ειλικρινής τον τελευταίο καιρό τέτοιες σκέψεις έρχονται καθημερινά σε emails και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που θα έλεγα, ότι ο «έρωτας χωρίς ανταπόκριση» τείνει να γίνει φαινόμενο της εποχής.

Θα μπορούσα εύκολα έναν τέτοιου είδους έρωτα να τον περιγράψω ως “περιττό βάρος” που καθυστερεί τα βήματα μας και μας αποσυντονίζει. Ο έρωτας όμως, φίλοι μου, όπως και η αγάπη πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι δεν έρχονται ποτέ για να μας πληγώσουν και να μας πονέσουν άσχετα εάν παρατηρούμε καθημερινά κάποιες περιπτώσεις να το κάνουν . Πολλές φορές η επιθυμία και η ανάγκη, για έναν τέτοιο έρωτα, είναι περισσότερο συγκλονιστική κι από την εκπλήρωσή του. Σίγουρα μας βοηθάει να ξεχάσουμε και να ονειρευτούμε όμως ταυτόχρονα δημιουργεί συναισθηματικά αδιέξοδα, εγκλωβισμούς.

Από την άλλη πλευρά, μια τέτοιου είδους αγάπη σαν και αυτήν που μου περιγράφετε πολλές από εσάς , βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού, χρειάζεται μόνο τη σκέψη μας και απομακρύνει όλες τις δυσάρεστες καταστάσεις μιας «πραγματικής» σχέσης. Κάτι που πολλούς ανθρώπους φαίνεται να τους «βολεύει», αγνοώντας τα προβλήματα που δημιουργεί…

Αυτό που τελικά έχει σημασία, είναι να μάθει να αγαπάει κανείς χωρίς να ενδιαφέρεται για το που θα οδηγήσει αυτό και πώς θα ολοκληρωθεί. Η πραγματική αγάπη δεν ενδιαφέρεται για το πότε τελικά θα ολοκληρωθεί ή το αν θα εκπληρωθεί με κάποιο τρόπο. Το πιο ουσιαστικό από όλα είναι να μάθουμε να αγαπάμε δίχως την απαίτηση να είναι ο άλλος «ιδανικός». Πρέπει να εστιάζουμε στην αληθινή αξία της και τα συναισθήματα που μας χαρίζει κάθε φορά που την συναντάμε στη ζωή. Η ανιδιοτελής αγάπη, φίλοι μου, σαν δείγμα ωριμότητας θα πρέπει να είναι στόχος όλων μας ανεξάρτητα αν εκπληρώνεται η οχι κάποιες φορές.

Μπορείτε και είναι σημαντικό να ομολογήσετε ειλικρινά στον εαυτό σας ότι ερωτευτήκατε, ότι κάνατε λάθος επιλογή ατόμου, ότι ίσως και να παρασυρθήκατε και ότι πιθανότατα είναι ο πληγωμένος σας εγωισμός που δε σας αφήνει να “ξεκολλήσετε” από ανθρώπους και καταστάσεις που δεν σας ολοκληρώνουν συναισθηματικά.

Χριστίνα

Υ.Γ. Μην διστάσετε να μου στείλετε τους προβληματισμούς σας στο [email protected]

08/01/2013 3 comments

ΑΠΟΨΕΙΣ

Χέρια πιασμένα με βέρες, από τη Ρούλα Καρακούση

written by George Portelli

της Ρούλας Καρακούση–Δημοσιογράφου

Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο αδέρφια και φίλοι μου ανακοινώνουν περήφανα πως αποφάσισαν να επισημοποιήσουν τις σχέσεις τους. Δεν ήταν έκπληξη. Πρόκειται για σχέσεις χρόνων. Και από ένα σημείο και μετά στη συνείδησή σου μερικοί άνθρωποι είναι ένα. Για τέτοια ζευγάρια θα σου μιλήσω.

Στη συνείδησή σου μπορεί λοιπόν τα ζευγάρια αυτά να είναι ένα. Το σημαντικό είναι αυτό και δεν έχει άλλο. Έχει. Φυσικά και έχει. Υπάρχει και το τυπικό του πράγματος. Ποιος δίνει σημασία σε αυτό; Πολλοί σε πληροφορώ. Ξεπερασμένα πράγματα θα μου πεις. Κι εγώ το έχω πει.

Από τους αγαπημένους μου πρώτη έσυρε το χορό με τη βέρα στο αριστερό μια αδερφική μου φίλη με την οποία είχαμε προσυμφωνήσει κουμπαριά. Σε ένα όμορφο χωριό του Δομοκού έγιναν οι αρραβώνες με τα όλα τους. Τα παιδιά φορέσανε τις βέρες, τα απαιτούμενα χρυσαφικά, κουμπάροι, φίλοι και συγγενείς μοιραστήκαμε μπομπονιέρες, μοιραστήκαμε χορούς, και χαζεύαμε καρφιτσωμένα κατοστάρικα (σε ευρώ να τα υπολογίσεις) στο πέτο του γαμπρού και στο φόρεμα της νύφης!

Ο μεγάλος μου αδερφός αποφάσισε να το πάρει το κορίτσι του κι αυτός με όλα τα επίσημα, όπερ και εγένετο τον περασμένο Σεπτέμβρη. Μια εβδομάδα πριν από το γάμο η νύφη υποδέχτηκε την οικογένεια του γαμπρού στο σπίτι της, στην έκθεση προικιών. Τώρα θα γελάσεις. Να μη γελάσεις. Όσο γραφικό κι αν σου ακούγεται, άλλο τόσο όμορφο ήτανε. Οι μαμάδες και οι γιαγιάδες έπλεκαν και κεντούσαν 25 χρόνια και ήταν η ώρα τα προικιά αυτά να εκτεθούν. Πήγαμε λοιπόν, τα είδαμε, τους ρίξαμε ρύζι, μας άρεσαν, τα πήραμε, πήραμε και το κορίτσι και όλα καλά. Η εβδομάδα που ακολούθησε είχε παρατεταμένους χορούς και αλλαγή στεφάνων ένα όμορφο μεσημέρι Κυριακής.

Ο μικρός μου αδερφός πήρε σειρά και η χρονιά κλείνει με έναν ακόμα αρραβώνα. Βάλαμε ξανά τα καλά μας, πήραμε τούρτα και ανθοδέσμη και πήγαμε και ζητήσαμε και αυτό το κορίτσι. Οι κορνίζες φιλοξενούν πλέον τις πιο σημαντικές στιγμές του 2012. Χέρια πιασμένα με βέρες.

Θα μου πεις πάλι ότι είναι ξεπερασμένα όλα αυτά. Και τα δαχτυλίδια και τα τυπικά και οι χοροί και τα πανηγύρια. Τα έχω κοροϊδέψει κι εγώ. Και είναι ντροπή μου γιατί μικρή στους γάμους περίμενα το «Σήμερα γάμος γίνεται» και έψαχνα στο χώρο να βρω την μάνα με την κόρη για να φωτογραφίσω μέσα μου τη συγκίνησή τους.

Αν ρωτήσεις τους φίλους και τα αδέρφια μου θα σου πουν πως δεν άλλαξε τίποτα μετά από αυτές τις επισημοποιήσεις. Αν ρωτήσεις εμένα όμως, περιτριγυρισμένη από κουφέτα και τούλια θα σου πω πως δε θα τους κρατήσει δεμένους η βέρα που φόρεσαν, ούτε ο λόγος και οι χοροί τους ενώπιον Θεού, φίλων και λοιπών συγγενών. Είναι όμορφο στο χέρι τους όμως το δαχτυλίδι με ένα όνομα και μια ημερομηνία χαραγμένο, είναι συγκινητικός ο λόγος που έδωσαν μπροστά μας και οι χοροί είναι από αυτούς που πάντα θα θυμάσαι.

Και στα δικά σας!

03/01/2013 0 comments

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Μια συζήτηση με τον Pascal Bruckner

written by George Portelli

Τα μαύρα φεγγάρια τα βρίσκει κανείς στις μέρες μας λίγο έως πολύ παντού: στην ανθρωπιστική καταστροφή, στις δυσοίωνες οικονομικές προβλέψεις, στα εντεινόμενα φαινόμενα ρατσισμού και μισαλλοδοξίας.

Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ, που μίλησε παλιότερα για τα Μαύρα φεγγάρια του έρωτα (βιβλίο που έγινε και ταινία από τον Ρομάν Πολάνσκι), έρχεται στην Αθήνα, προσκεκλημένος της Στέγης, και θα μιλήσει για όλα: Θα συζητήσει με τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Γιώργο Αρχιμανδρίτη, σταθερό συνεργάτη σημαντικών γαλλικών μέσων ενημέρωσης, για τον έρωτα και την απιστία, το γάμο ετεροφυλόφιλων και ομοφυλόφιλων, το σεξ σήμερα και στην ιστορία, τα ταμπού που ο σύγχρονος πολιτισμός ξεπέρασε και τα καινούργια που δημιούργησε. Θα μιλήσει για τη θρησκεία και το θρησκευτικό φανατισμό, για την οικολογία, όπου επίσης θεωρεί ότι υπάρχουν φονταμενταλιστές, για τη σημερινή Ευρώπη που έχει απαρνηθεί τον πάλαι ποτέ μαχητικό και δημιουργικό εαυτό της περιοριζόμενη σε μια στείρα, ενοχική και ηττοπαθή διαχείριση του παρελθόντος της. Μήπως είναι αυτή, άραγε, η αληθινή αιτία της σημερινής της κρίσης;

Μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος –βραβευμένος και στα δύο αυτά είδη του λόγου–, λογοτέχνης και φιλόσοφος, ο Πασκάλ Μπρυκνέρ συνηθίζει να παρεμβαίνει με τα βιβλία και τα άρθρα του στη δημόσια σφαίρα ταράζοντας τα νερά, προκαλώντας, συχνά διχάζοντας με τις απόψεις του, χωρίς ποτέ να υποκρίνεται ότι ακολουθεί τους κανόνες της πολιτικής ορθότητας.

Έχοντας ενταχθεί νέος στο γαλλικό κίνημα των Νέων Φιλοσόφων, άλλοτε συμπορευόμενος μαζί τους, κι άλλοτε όχι, ανταποκρινόμενος μόνο περιστασιακά στις σειρήνες της ακαδημαϊκής καριέρας που κατά καιρούς του προσφέρθηκε στη Γαλλία και στις ΗΠΑ, ακολούθησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συγγραφική διαδρομή, μη διστάζοντας να έρθει σε ρήξη ακόμα και με τις δικές του ιδέες.

Ο πολυγραφότατος Πασκάλ Μπρυκνέρ έγραψε και παιδικά βιβλία, ενώ μπήκε και στα ενδότερα του κόσμου των εκδόσεων, συνεργαζόμενος επαγγελματικά με τις εκδόσεις Grasset. Στην Ελλάδα, όπου είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, κυκλοφορούν μεταφρασμένα δεκαέξι βιβλία του, από τις εκδόσεις Αστάρτη και Πατάκη.

Τρίτη 27 Νοεμβρίου, στις 19.00 στην Κεντρική Σκηνή
Είσοδος ελεύθερη με σειρά προτεραιότητας. Η διανομή των δελτίων εισόδου ξεκινά μία ώρα πριν από την εκδήλωση.

Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών
Λεωφόρος Συγγρού 107-109, Αθήνα 11745
τηλ: 210 900 5 800
Email: [email protected]

Πηγή: http://www.sgt.gr

23/11/2012 0 comments

ΣΧΕΣΕΙΣ

Γιατί οι 25αρηδες προτιμούν τις 40άρες….

written by Κατερίνα Μαντά

Αυτό το άρθρο μπορεί να ξενίσει μερικούς και μερικές, αλλά ειναι για να δώσει ελπίδα σε όλους… Πρώτον γιατί αν είστε κοντά στα 40, θα συνειδητοποιήσετε ότι η “μπογιά” σας περνάει ακόμα και μάλιστα, είστε στα καλύτερά σας! Αν είστε 25χρονη, επίσης είναι ενθαρρυντικό, γιατί θα δείτε ότι η ζωή συνεχίζεται και μετά τα 35 που -βάσει των δεδομένων της ελληνικής κοινωνίας- θα μπορούσατε να θεωρηθείτε γεροντοκόρη. όμως ο έρωτας δεν κοιτάει ηλικία!

Τώρα αν ειστε άνδρας κοντά στα 25-30, ειναι ό,τι καλύτερο γιατι μπορείτε να “παίξετε” σε πολύ διευρυμένο target group! Είμαι μια συγχρονη γυναίκα, μαμά από τα 34 μου και παντρεμένη με άνδρα 4 χρόνια μικρότερό μου… Παλαιότερα με κορόιδευαν, τώρα όμως πολλές φίλες μου καταλαβαίνουν πόσο πιο εύκολη ειναι η ζωή με έστω ελάχιστα νεότερο άνδρα!

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή!

Η Ερευνα….
Τον τελευταίο καιρό, υπάρχει μία εντονότερη τάση των ανδρών να στρέφονται σε μεγαλύτερες ηλικιακά γυναίκες, με τη διαφορά μάλιστα να μην περιορίζεται στα λίγα έτη, αλλά να εκτείνεται σε βάθος δεκαετίας και βάλε. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Μεγάλη Βρετανία, σε δείγμα 1500 ζευγαριών, όπου το ένα μέλος ήταν μεταξύ 22 και 27 ετών, το ποσοστό των αγοριών που ήταν σε σχέση με μεγαλύτερες τους από δεκαετία και πάνω κυρίες έφτανε το 22%, ενώ αντίστροφα, μόλις το 4% των κοριτσιών είχαν σχέση με 40ρηδες.

Πού οφείλεται ωστόσο η σχετική στροφή μας προς τις πιο ώριμες γυναίκες;
Νομίζω ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από απαξιωτικές εξηγήσεις τύπου «εμ βέβαια, σιγά μην σου κάτσει κάποια της ηλικίας σου» και «για να της τα τρώνε και να κάθονται γίνονται όλα αυτά» ….Καθώς τέτοιου είδους φράσεις, υποτιμούν αυτον που τις λέει.. Μάλιστα προσδίδουν έλλειψη αντικειμενικότητας και αποδεικνύουν πόσο είναι “εμποτισμένοι” από την προκατάληψη και-γιατί όχι;- τη ζήλεια κριτήρια.

Οι λόγοι….

Οι 40ρες είναι πιο έμπειρες. Και εννοώ σε όλους του τομείς. Τόσο στο κρεβάτι, όπου μπορούν να σε διδάξουν πράγματα, και σίγουρα δεν θα κάθονται σαν την Παγωμένη Νεράιδα να περιμένουν τη νεκρανάσταση, αλλά αντιθέτως θα σε κάνουν αν το ευχαριστηθείς και εσύ, όσο και γενικά στη ζωή τους, γεγονός που τις κάνει πιο γεμάτες, με λιγότερες παράλογες απαιτήσεις, και επιπλέον λιγότερη γκρίνια, καβγάδες για ασήμαντους λόγους. Κάποιοι θα πουν ότι το ίδιο ισχύει και για τις παντρεμένες γυναίκες που αποφασίζουν να “διευρύνουν” τους ορίζοντες τους, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα! Το πιο βασικό σε αυτό το σημείο ειναι ότι ο καθένας ξέρει τι θέλει στη σχέση και δεν πικραίνεται από χαζο-καβγάδες!

Με την εμπειρία έρχεται και η ωριμότητα. Η οποία αυτόματα σημαίνει μικρότερη ανασφάλεια, λιγότερος έλεγχος και υστερικά τηλεφωνήματα και sms για ραπόρτο κάθε κίνησης μας ανά μισάωρο. Γνωρίζουν πότε πρέπει να κάνουν πίσω και πότε να μην μιλήσουν, και αντιστρόφως, όταν έχουν το δίκιο με το μέρος τους, γνωρίζουν πώς να διεκδικήσουν με και τελικά να το κερδίσουν. Δεν πρόκειται να κάνουν σαν υστερικά κοριτσάκια, καθώς γνωρίζουν πολύ καλά ότι τέτοιες παιδιάστικες συμπεριφορές, με μαθηματική ακρίβεια καταστρέφουν και δεν φτιάχνουν μία σχέση…

Μία μεγαλύτερη γυναίκα έχει τη δυνατότητα να καθοδηγήσει και να συμβουλέψει ένα νεότερο και σε σοβαρά θέματα, εκτός σχέσης. Γιατί είναι απαλλαγμένη από τα κόμπλεξ και τις μικρότητες, που πολύ συχνά οδηγούν σε συμβουλές άμεσα συνυφασμένες με το τι βολεύει την ίδια και όχι το αγόρι της, σε αντίθεση από ένα 25χρονο κορίτσι. Επιπλέον, έχουν περισσότερο τη διάθεση και την ψυχική δύναμη να σταθούν και να στηρίξουν έναν άνδρα σε μία δύσκολη στιγμή έμπρακτα, όχι με λόγια και τίποτα άλλο.

Δεν πρήζουν για γάμους και τα συναφή. Ευρισκόμενες σε μία κρίσιμη ηλικία, συνήθως είναι συνειδητοποιημένες και πάντως εν γνώσει του ότι, εφόσον επέλεξαν έναν άντρα περίπου 15 χρόνια νεώτερο τους, δεν πρόκειται να τον στριμώξουν σε μία γωνία για επισημοποίηση της σχέσης τους. Γιατί πολύ απλά δεν έχουν εκ των προτέρων αυτή την απαίτηση. Όσες θέλουν να αποκτήσουν παιδί και να κάνουν οικογένεια, στρέφονται ασφαλώς προς ωριμότερους άνδρες αυτής της ηλικίας, που έχουν συναφείς επιθυμίες και επιδιώξεις, και τα καταφέρνουν μία χαρά. Σαφέστατα και υπάρχει η δέσμευση ανάμεσα στους δύο ανθρώπους, αλλά σε πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο και με εκ των προτέρων διαμορφωμένα “όρια”. Τα οποία κανένα μέρος, και πρωτίστως αυτές, δεν είναι πρόθυμες να ξεπεράσουν.

Είναι ρεαλίστριες και ξέρουν τι θέλουν. Έχοντας περάσει την ηλικία, όπου έχουν κάνει ό,τι επιθυμούσαν, έχοντας ζήσει έντονα τις δύο προηγούμενες δεκαετίες της ζωής τους, οι 40ρες είναι τα πιο κατασταλαγμένα άτομα (τουλάχιστον θεωρητικά, στην πλειοψηφία), που επιλέγοντας να συνάψουν σχέση με έναν 25αρη, γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τι θέλουν, τι επιδιώκουν από τη σχέση αυτή, και πώς θα το αποκτήσουν από τον συγκεκριμένο άνθρωπο.

Κρίνοντας από το γεγονός ότι ολοένα και περισσότερα νέα παιδιά έλκονται από τα επιχειρήματα και τα “θέλω” των μεγαλύτερων γυναικών , τότε μάλλον κάτι καλύτερο ξέρουν, από τις κατά πολύ νεώτερες τους γυναίκες. Ή έστω, κάνουν κάτι καλύτερα…Κάτι ήξερε ο Ashton Kutcher που πέρασε τόσα χρόνια με τη Demi Moore! (Ασχετο αν χώρισαν, εζησαν για κάποιο διάστημα ευτυχισμένοι!)

http://www.youtube.com/watch?v=xiYRurC-TUE

Υ.Γ. Αφορμή και βάση για το παραπάνω κείμενο, υπήρξε ένα αντίστοιχο στο http://www.marymary.gr

26/10/2012 0 comments

ΟΜΟΡΦΙΑ

Όνειρα, μαγεία και έρωτας μέσα στα νέα αρώματα από την ΚΟΡΡΕΣ

written by Κατερίνα Μαντά

Όνειρα, μαγεία και έρωτας -ο αρωματικός χειμώνας της ΚΟΡΡΕΣ με δύο νέα LIMITED EDITION αρώματα.
Τα Tonka Beans [aka Love Beans] μεταφέρουν λίγο από το μυστικισμό τους στα αρώματα TONKΑ PURPLE [FOR HER] και TONKA BROWN [FOR HIM] μαζί με τη μοναδική γλυκόπικρη ευωδιά τους -ένα ιδιαίτερο μείγμα βανίλιας και tobacco- αλλά και δύο υποσχέσεις: Dreams Come True & Magic Happens!

Τα Tonka Beans εγκλωβίζουν το μυστικισμό της τύχης και του έρωτα στις πλούσιες, σχεδόν υπνωτικές γλυκό-πικρες νότες που βρίσκονται στη βάση των δύο νέων αρωμάτων. Στο θηλυκό, oriental TΟΝΚΑ PURPLE/ DREAMS COME TRUE, η Βανίλια, το άνθος Πορτοκαλιού, το Ροδάκινο, το Γιασεμί, μαζί με το Περγαμόντο και το Μανταρίνι ‘συνδιαλέγονται’ με τα Tonka Beans των ονείρων που γίνονται πραγματικότητα.

Το TONKA BROWN/ MAGIC HAPPENS μυεί τον ανδρικό πληθυσμό στη μαγεία του κεντρικού αρωματικού συστατικού, καλύπτοντας το ‘μυστήριο’ που αυτό εκπέμπει, με νότες από ινδικό Σανταλόξυλο, λευκό Κέδρο, Πορτοκάλι, Κάρδαμο, Πιπέρι, Τριαντάφυλλο, Λεμόνι. Ένα ξυλώδες, πικάντικο άρωμα για όσους πιστεύουν, κυνηγούν ή δημιουργούν μαγεία.

Τα δύο νέα Limited Edition αρώματα έχουν τη δική τους ταυτότητα, μία ξεχωριστή ιστορία που τα διαφοροποιεί από το χαρακτήρα της γνωστής σειράς αρωμάτων ΚΟΡΡΕΣ. Ωστόσο, η φυσική κατεύθυνση παραμένει κοινό σημείο -δεν περιέχουν phthalates, polycyclic-musk compounds [PCM] και nitro-musks, ουσίες χαρακτηριστικές στους διαλύτες και στα σταθεροποιητικά μέσα [fixatives] των αρωμάτων και γνωστές για την υψηλή πιθανότητα πρόκλησης ερεθισμών, τη συσσώρευσή τους στον ανθρώπινο οργανισμό και τη μη βιο-αποικοδομησιμότητά τους. Ως μέσο συντήρησης των αρωμάτων έχει επιλεγεί το φυσικό αντιοξειδωτικό και συντηρητικό, Rosmarinus officinalis.

Tonka Beans

Καρποί που λέγεται ότι φέρνουν τύχη σε θέματα αγάπης και κάνουν τα όνειρα πραγματικότητα.
Στην αρχαιότητα τα Tonka Beans ‘πρωτοστατούσαν’ σε τελετές και ξόρκια για πραγματοποίηση ευχών…αγάπη, τύχη, πλούτο, θάρρος. Ρίχνοντας επτά καρπούς σε ένα ποτάμι ή κατ’ άλλους απλά ψιθυρίζοντας την ευχή ενώ κρατάς τον καρπό στην παλάμη σου, αρκεί για να γίνει αυτή πραγματικότητα. Καρποί ‘διαλυμένοι’ σε ρόφημα βοτάνων μπορούν να θεραπεύσουν τη ψυχή, να απομακρύνουν την κατάθλιψη και τη σύγχυση, να διώξουν τις αρνητικές σκέψεις. Κάποιες από τις φημολογούμενες δυνάμεις των Tonka Beans που διαμόρφωσαν τον μυστηριακό τους χαρακτήρα και τον διατήρησαν στα χρόνια.

25/10/2012 0 comments

Newer Posts

Older Posts