Tag:

γέννηση

Έχω ένα όνειρο αγκαλιά… εδώ και 5 χρόνια, από την Βίλλυ Αδαμοπούλου

Κάθε τέτοια μέρα εδώ και πέντε χρόνια σου γράφω ένα γράμμα. Κάθε χρόνο λέω πάνω κάτω τα ίδια. Μα όπως αλλάζεις εσύ, οι συνήθειές σου, τα θέλω και τα μπορώ σου, προσθέτω κι εγώ κάτι, μια ευχή, ένα όνειρο, ένα δικό μου «θα ήθελα». Γιατί δεν σε μεγαλώνω για να κάνεις αυτά που θέλω εγώ, αυτά που θέλουν οι άλλοι, δεν σε μεγαλώνω ούτε για να κάνεις πάντα αυτό που πρέπει. Σε μεγαλώνω για σένα. Μα δικαίως θα με ρωτήσεις: «κι αυτές οι λέξεις που τώρα αραδιάζεις, μαμίτσα»; Δεν σε προκαλώ να τις ακολουθήσεις, σε παρακαλώ να τις ακούσεις και να σκεφτείς αν σου ταιριάζουν.

Ήρθες στη ζωή μου με τη μορφή μιας ροζ γραμμούλας στις 2 Απριλίου 2010. Ήσουν το αποτέλεσμα ενός ακόμα εγωισμού μου: ήθελα να γίνω μάνα. Έμελλε να γίνεις η μεγαλύτερη, η σπουδαιότερη, η απόλυτη περηφάνια μου. Όχι γιατί τελικά σε απέκτησα, αλλά επειδή είσαι ο εαυτός σου.
Δεν έγινα μαμά εκείνη τη στιγμή. Μαμά δεν γίνεσαι ούτε όταν κρατάς πρώτη φορά στην αγκαλιά σου το μωρό που σε κλωτσούσε. Ούτε ακόμα κι όταν ακούς τον μαγικό ήχο της λέξης από το στόμα του παιδιού σου. Μαμά γίνεσαι κάθε μέρα, κάθε στιγμή.

Κι όπως μεγαλώνεις εσύ, με τη δική μου βοήθεια, αλλά κυρίως με τη δύναμη του σώματος και του μυαλού σου, μεγαλώνω κι εγώ. Και σε ευχαριστώ, γιατί όπως με αναθρέφεις, με κάνεις καλύτερο άνθρωπο. Πρώτα για σένα και για μένα κι έπειτα για όλο τον κόσμο.

Σε ευχαριστώ που με τραβάς από την όποια ασχολία μου και με καθίζεις στο πάτωμα όσο περισσότερο γίνεται. Σε ευχαριστώ που φτιάχνεις ιστορίες και τις μοιράζεσαι μαζί μου, είσαι σπουδαίος παραμυθάς. Σε ευχαριστώ που τολμάς, που δεν αφήνεις τον φόβο να σε παρασύρει και μαζί σου μαθαίνω να αφήνομαι κι εγώ, να λέω πως πρέπει να πέσεις για να ξέρεις έπειτα πώς είναι να σηκώνεσαι. Σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι μαζί μου τις απλές, καθημερινές απολαύσεις, τις τόσο σπάνιες στις μέρες μας, με ξεκουράζεις και μου ταΐζεις την ψυχή με αγνότητα.
Με συγχωρείς για όλες τις φορές που σου φώναξα, που σε αποπήρα. Δεν έφταιγες εσύ, ποτέ δεν είναι δικό σου το σφάλμα, είσαι απλά ένα παιδί. Θέλω να ξέρεις πόσο μετάνιωσα για κάθε φορά που ύψωσα τη φωνή μου περισσότερο απ’ όσο έπρεπε, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, είμαι απλώς άνθρωπος. Θα το κάνεις κι εσύ κάποτε και ξέρω πως δεν θα σου αρέσει, επειδή είσαι ένα γλυκό, ευαίσθητο παιδί που σίγουρα μεγαλώνοντας θα γιγαντώσει η μεγαλοθυμία του.

Αγόρι μου λατρεμένο, ζήσε, γλέντα, αγάπα. Βάλε στο σακίδιό σου εμπειρίες, γέλια, μνήμες, στιγμές, δάκρυα και συγκίνηση, βάλε και μπόλικη αγάπη.Να αγαπάς όπως σου έδειξα, χωρίς όρους και όρια, μόνο έτσι αξίζει.

Να φωνάζεις στο άδικο, να χειροκροτείς το ωραίο. Να χορταίνεις την ψυχή και το μυαλό σου και να μοιράζεις. Να είσαι ευτυχισμένος, να τολμάς, να διεκδικείς, να αναλαμβάνεις την ευθύνη, να υψώνεις το ανάστημά σου, να σέβεσαι, να μην χαμηλώνεις τα μάτια, να οριοθετείς την ελευθερία σου και να υπερασπίζεσαι το δίκαιο, το δικό σου και των άλλων. Να ονειρεύεσαι και να πολεμάς να φέρεις τα όνειρα στο φως της ζωής σου.Να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου, είσαι ικανός να φτάσεις στα αστέρια.

Να τιμάς τους φίλους σου και να είσαι πιστός, είναι η οικογένεια που θα διαλέξεις εσύ. Να ερωτευτείς και να τα παίξεις όλα, δεν υπάρχουν κανόνες σε αυτό το παιχνίδι. Να αγαπάς όλα τα ζώα και να τα φροντίζεις, όπως κάνεις με τα δικά σου. Να αγαπάς και τους ανθρώπους, αλλά να προσέχεις. Όχι να μην πληγωθείς, όχι μήπως πονέσεις, αυτά τα έχεις δεδομένα και πρέπει να τα ζήσεις. Να προσέχεις τα μάτια τους να σου λένε αλήθεια, τα χείλη τους να ψιθυρίζουν αγάπη και σεβασμό.
Να παίξεις θέατρο, είσαι ένας μικρός εκκολαπτόμενος «Χορν». Να τραγουδάς, να παίζεις ντραμς και πιάνο, ο νονός σου στο λάδι του έβαλε μπόλικη από την υπέροχη μουσική του. Να ζωγραφίζεις όπως περπατάς, πάνω στις δικές σου γραμμές, ίσιο είναι αυτό που μας κάνει να χαμογελάμε. Να αγαπάς τα βιβλία, να τα λιώνεις με τα μάτια και να μελώνεις έτσι την ψυχή σου. Να χορεύεις στη χαρά και να χορεύεις και στην πίκρα, μαλακώνει η γεύση της όταν ζαλίζεται. Να μεθύσεις, να θυμώσεις, να κλάψεις κι αν είναι να μετανιώσεις δεν πειράζει, θα το κάνεις για όσα διάλεξες, όχι για εκείνα που προσπέρασες από δειλία.

Μόνο να προσέχεις το σώμα σου, γιατί ο κόσμος μας είναι γεμάτος από δράκους που μοιράζουν εφήμερες χαρές σε σκόνες. Το μόνο που περιέχουν όμως είναι σκοτάδι, απελπισία και απόγνωση για σένα και για όλους αυτούς που σε αγαπούν.
Δεν θα σου ζητήσω να είσαι “καλό παιδί” από υποχρέωση, από δουλοπρέπεια, από συμβιβασμό. Να είσαι καλό παιδί για σένα, για τα δικά σου πρέπει, για την ελευθερία και την καρδιά σου. Κι όταν συμβεί να γίνεις κακό παιδί, γιατί κι αυτό αναπόφευκτα θα έρθει, ζήτα «συγγνώμη», εκεί είναι η μαγκιά.

“Είχα κι εγώ ένα όνειρο” κι ήσουν εσύ. Και πότε δεν πρόκειται να ξυπνήσω από τη χαρά που μου προσφέρει. Πάντα θα είμαι εκεί, μπορεί κάποτε να μη με βλέπεις, αλλά δεν θα φύγω ποτέ. Γιατί έχεις την καρδιά μου. Κι όταν πονάς εγώ ματώνω. Κι όταν γελάς εγώ χορεύω. Και σήμερα γιορτάζω, γιατί σαν σήμερα πριν πέντε χρόνια κατάλαβα τι σημαίνει αφθονία. Και σε ευχαριστώ που εσύ είσαι το παιδί μου. Να έχεις χρόνια ευτυχισμένα και τυχερά.

06/12/2015 0 comment

PSYCHO & SEX

Εξωσωματική γονιμοποίηση & ψυχολογία της γυναίκας, από τη Μ. Μάρκου

written by The K-magazine

Η εξωσωματική γονιμοποίηση αποτελεί σε γενικές γραμμές την τεχνική κατά την οποία η γονιμοποίηση των θηλυκών ωαρίων με τα αρσενικά σπερματοζωάρια γίνεται εκτός σώματος, στο εργαστήριο, σε συνθήκες που μιμούνται το περιβάλλον της σάλπιγγας. Ο όρος συμπεριλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα τεχνικών που έχουν ως στόχο να βοηθήσουν τα υπογόνιμα ζευγάρια να αποκτήσουν ένα παιδί.

Το πρώτο παιδί εξωσωματικής γονιμοποίησης, η Louise Brown, γεννήθηκε το 1978 στην Αγγλία. Από τότε, οι τεχνικές αυτές συνεχώς διερευνώνται, αναπτύσσονται κι εξελίσσονται. Για να στραφεί ένα ζευγάρι σε αυτή την τεχνική, χρειάζεται το ένα έτος με ελεύθερη επαφή (κυρίως τις γόνιμες μέρες) χωρίς να έχει αποφέρει την επιθυμητή εγκυμοσύνη. Αν η ηλικία της γυναίκας είναι κοντά στα 40, ο χρόνος αυτός χρειάζεται να είναι 6 μήνες. Ενώ αν υπάρχει κάποιο διαγεγνωσμένο πρόβλημα σύλληψης τότε το ζευγάρι μπορεί να απευθυνθεί άμεσα στον γυναικολόγο του. Ο κυριότερος παράγοντας υπογονιμότητας θεωρείται η ηλικία της γυναίκας όπου από τα 40 – 45 έτη κι έπειτα μειώνεται κατά πολύ η φυσιολογική δυνατότητα σύλληψης. Να σημειωθεί ότι οποιαδήποτε εξωσωματική τεχνική απαγορεύεται νομικά στα 50 έτη κι άνωθεν. Στις περισσότερες περιπτώσεις χρειάζονται περίπου 4 προσπάθειες ώστε να επιτευχθεί η εξωσωματική γονιμοποίηση ενώ το κόστος της είναι αρκετά υψηλό (εκτός των φαρμάκων ή κάποια ενδεχόμενη ειδική εξέταση) η κάθε κλινικοεργαστηριακή εφαρμογή κυμαίνεται στα 2500 – 3500 ευρώ. Τέλος, δεν έχει επισημανθεί κάποια παρενέργεια / κακοήθεια από τα φάρμακα ούτε φαίνεται να έχει επιπτώσεις στο βρέφος.

Τι γίνεται όμως με την ψυχολογία της γυναίκας που μπαίνει σε μια τέτοια διαδικασία; Όπως αναφέραμε, πρόκειται για μια κατάσταση που μπορεί να χρειαστεί περισσότερες από μία προσπάθειες οπότε είναι εύλογο το γεγονός ότι το ψυχικό άγχος (αλλά και το οικονομικό στρες) θα είναι αυξημένο και θα ενισχύεται στην όποια αποτυχημένη απόπειρα μέχρι να επιτευχθεί η γονιμοποίηση. Επιπρόσθετα, το εν λόγω άγχος έχει ξεκινήσει από την πρότερη φυσιολογική προσπάθεια της γυναίκας μέχρι να στραφεί στην εξωσωματική γονιμοποίηση.

Γίνεται κατανοητό λοιπόν ότι η γυναίκα για ένα σταθερό διάστημα αντιμετωπίζει συνεχείς αποτυχίες και ματαιώσεις στην επιθυμία της να κάνει ένα παιδί. Συνέπειες μπορεί να είναι μια δυσάρεστη συναισθηματική κατάσταση – απογοήτευση, λύπη, θυμός – αλλά και το ταλάνισμα της αυτοεκτίμησής της – απαξίωση του εαυτού και αμφισβήτηση του εν δυνάμει μητρικού της ρόλου. Εξάλλου, χρειάζεται να ληφθεί υπόψιν, η φύση της επιθυμίας που ματαιώνεται: η γέννηση ενός παιδιού αποτελεί συχνά βασικό σημείο αυτοπροσδιορισμού της γυναικείας φύσης και του ρόλου της. Η μη δυνατότητα πραγμάτωσής της μπορεί να γίνει ιδιαιτέρως επιβαρυντική για την ίδια και για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται κι αισθάνεται τον εαυτό της. Είναι απαραίτητη η υποστήριξη της γυναίκας από το κοντινό της περιβάλλον και κυρίως η συμπαράσταση και η συμμετοχή του συντρόφου της καθ’όλη την διαδικασία. Αυτή είναι η σχέση που θέλει να διευρυνθεί μέσω ενός παιδιού κι επομένως αυτή είναι και η βάση για να στηριχθεί γερά η γυναίκα ώστε να αντέξει τις ενδεχόμενες αποτυχίες και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες δίχως απελπισία αλλά δυναμικά κι αποφασιστικά μαζί με τον σύντροφό της. Άλλωστε η γέννηση ενός παιδιού αποτελεί κοινή απόφαση για το ζεύγος και είναι αδιαμφισβήτητα αναγκαία η κοινή προσπάθεια υλοποίησής της. Επίσης, αυτή η συναισθηματική σχέση είναι που θα ορίσει την βαρύτητα του πένθους για την απώλεια της επιθυμίας γέννησης σε περίπτωση που η κατάληξη δεν είναι επιτυχημένη γενικά. Μέσω αυτής το ζευγάρι θα μπορέσει να ξεπεράσει τούτη την δυσκολία και είτε να στραφεί σε μια υιοθεσία είτε να αρκεστεί στην μεταξύ τους συντροφικότητα.

Οι εξωσωματικές τεχνικές όμως αποδίδουν μεγάλα ποσοστά επιτυχίας οπότε η συνηθέστερη κατάληξη είναι τελικά η γέννηση ενός παιδιού. Η εμπειρία των διάφορων προσπαθειών και της αναφερόμενης διαδικασίας, είναι σίγουρο ότι θα επηρεάσει την γυναίκα προς τον μητρικό της ρόλο. Συνήθως, η ικανοποίηση μιας τόσο σημαντικής επιθυμίας έπειτα από κάποιο διάστημα, χαροποιεί την γυναίκα κι ανακουφίζει το αρνητικό φορτίο του στρες.

Επίσης, μια τέτοια διαδικασία την έχει φέρει αντιμέτωπη πιο συνειδητά με τον μητρικό ρόλο που αγωνιά να πραγματώσει, με αποτέλεσμα να τον αναλαμβάνει περισσότερο συνειδητοποιημένη, με μεγαλύτερη υπευθυνότητα αλλά και με πιο πολύ ενθουσιασμό. Από την άλλη όμως, είναι πιθανό η ήδη επιβαρυμένη ψυχολογική της κατάσταση να “λυγίσει” περισσότερο κάτω από το βάρος των νέων ευθυνών και η γυναίκα παρά την επιτυχία της εγκυμοσύνης και την ύπαρξη ενός παιδιού, να τείνει να απομακρυνθεί ή και να αποσυρθεί από την νέα κατάσταση. Σε μια τέτοια περίπτωση είναι αναγκαία τόσο η στήριξη από τον σύντροφο και το ευρύτερο περιβάλλον της όσο και η υποστήριξη από έναν ειδικό.

Τέλος, όλη αυτή η συσσώρευση των αποτυχημένων προσπαθειών που σταμάτησαν με την πολυπόθητη εγκυμοσύνη, μπορεί να κάνουν την γυναίκα ως μητέρα υπερπροστατευτική απέναντι στο παιδί, εξειδανικεύοντάς το (αφού υπήρξαν τόσες δυσκολίες μέχρι να συλληφθεί) από τη μία, μετατίθοντάς του όλο το βάρος της επιλογής γέννησής του από την άλλη (“εγώ που παιδεύτηκα να σε γεννήσω”, “εγώ που δεν πίστευα ότι θα μπορέσω να κάνω παιδί”, κλπ).

Είναι μέγιστης σημασίας, το κάθε παιδί να γνωρίζει ότι υπήρξε γέννημα αγάπης και επιλογής από τους γονείς του. Είναι όμως εξίσσου σημαντικό για την ψυχική και συναισθηματική του ανάπτυξη να μην φορτώνεται από βαρύγδουπες ευθύνες για τούτη την ύπαρξη ώστε να μπορέσει να αναπτύξει την απαραίτητη προσωπική του αυτονομία. Διαδικασία που είτε δυσχαιρένεται είτε μένει στάσιμη στις υπερπροστατευτικές σχέσεις, με καταστρεπτικές συνέπειες για το ίδιο το παιδί αλλά και για τη σχέση του με τους γονείς του. Κλείνοντας λοιπόν, έχει αξία μια εξωσωματική εμπειρία γονιμοποίησης να μετουσιωθεί σε δύναμη για την γυναίκα και σε εμπιστοσύνη για την μητέρα προς το παιδί και την χαρά της ύπαρξής του.

Περισσότερες πληροφορίες για την Μαρία Μάρκου, πατήστε εδώ

Περισσότερα άρθρα από την ψυχολόγο μας, Μαρία Μάρκου:

–Social media & γυναίκες… μια σχέση πάθους, από τη Μαρία Μάρκου

–Ερωτόλυτος…., από τη Μαρία Μάρκου
–Ρατσισμός: η περιθωριοποίηση του διαφορετικού, από την Μαρία Μάρκου

–Νέα γυναίκα και single mom, από την Μαρία Μάρκου
–Κρίσεις πανικού; Don’t panic!,από την Μαρία Μάρκου

11/06/2015 0 comment

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Princess Alice ή Princess Charlotte η κόρη της Kate;

written by Κατερίνα Μαντά

Από νωρίς το πρωί το θέμα που “απασχολεί” τα social media και τον τύπο, ειδικά τον Βρετανικό είναι η γέννηση του δεύτερου παιδιού της Kate Middleton και του πρίγκιπα William. Πρόκειται για ένα κοριτσάκι 3.700 περίπου γραμμαρίων, που έφερε στον κόσμο η δούκισσα. Η γέννηση ανακοινώθηκε στις 8:34 το πρωί του Σαββάτου.

Η Kate είχε γεννήσει το πρώτο της παιδί, τον πρίγκιπα Γεώργιο, στις 22 Ιουλίου 2013. Όπως και με τη γέννηση του πρωτότοκου, ο Ουίλιαμ ήταν δίπλα στην Κέιτ κατά τη διάρκεια του τοκετού τον οποίο ανέλαβε ο μαιευτήρας Γκάι Θορπ Μπίστον.

Το κοριτσάκι έγινε το τέταρτο στη σειρά διαδοχής του βρετανικού θρόνου.

Έξω από τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, αλλά και του Kensigton στο Hyde Park έσπευσαν δεκάδες Λονδρέζοι και τουρίστες για να αφήσουν μηνύματα ή ακόμα και λουλούδια. Το γεγονός έγινε γνωστό με παραδοσιακή ανάρτηση σε πίνακα στην πύλη του Μπάκιγχαμ.

Το «καυτό» πλέον ζήτημα είναι το όνομα που θα δοθεί στο μωρό: σύμφωνα με το γραφείο στοιχημάτων Ladbrokes, τα πιθανότερα είναι Άλις ή Σαρλότ.

Ο πρωθυπουργός Κάμερον, ο αντιπρόεδρος Κλεγκ και ο ηγέτης των Εργατικών Έντ Μίλιμπαντ έστειλαν άμεσα τις ευχές τους μέσω Twitter, όπως και χιλιάδες θαυμαστές του πριγκιπικού ζεύγους.

02/05/2015 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

Η αγκαλιά της μαμάς κράτησε στη ζωή ετοιμοθάνατο νεογέννητο!

written by Κατερίνα Μαντά

Πολλές φορές σκέφτομαι πόσο δυνατή μπορεί να είναι η αγάπη μιας μητέρας ή ενός πατέρα προς το παιδί τους και κατά πόσο αυτό το γονεϊκό ένστικτο μπορεί να τα προστατέψει από πολλές δυσκολίες ή μικρές “καταστροφές” στη ζωή τους. Το παρακάτω άρθρο από το my twins.gr επιβεβαιώνει τις θεωρίες που υποστηρίζουν για το κατά πόσο είναι σημαντική η “αγκαλιά” της μάνας μόλις γεννηθεί το μωράκι!

Η Κέιτ και ο Ντέιβιντ Ότζ πριν από πέντε χρόνια άκουγαν συντετριμμένοι από τους γιατρούς ότι το νεογέννητο αγοράκι τους – το ένα από τα δίδυμα- είχε μόνο λίγα λεπτά ζωής καθώς γεννήθηκε πρόωρο στις 25 Μαρτίου 2010.

Σκεπτόμενοι λοιπόν ότι δεν θα ζούσε ζήτησαν να το κρατήσουν στην αγκαλιά τους και να το δουν για τελευταία φορά. Με δάκρυα στα μάτια η μητέρα τοποθέτησε το μικροσκοπικό πλασματάκι της στο στήθος της και προσευχήθηκε για το θαύμα. Ο σύζυγός της Ντέιβιντ απλά ξάπλωσε δίπλα τους.

Λίγα λεπτά αργότερα συνέβη κάτι αναπάντεχο. Ο μικρός Τζέιμι άρχισε να αναπνέει, να κουνιέται και να αντιδρά σε ερεθίσματα μέσα στην αγκαλιά της μητέρας του. Αμέσως κινητοποιήθηκαν οι γιατροί του νοσοκομείου και τοποθέτησαν το μωρό σε θερμοκοιτίδα.

Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, ο Τζεϊμι Ότζ είναι ένα υγιές και χαρούμενο παιδί, το οποίο απολαμβάνει την παρέα της δίδυμης αδερφής του Έμιλυ και του μικρού του αδελφού Τσάρλι αλλά και την αγάπη των γονιών του.

Σύμφωνα με την Daily Mail, η Κέιτ και ο Ντέιβιντ μετά από χρόνια προσπαθειών κατάφεραν να επιτύχουν την πολυπόθητη κύηση. Μάλιστα η χαρά τους ήταν μεγάλη όταν έμαθαν ότι θα αποκτούσαν δίδυμα. Όπως λέει η Κέιτ η εγκυμοσύνη της ήταν πολύ δύσκολη και γέννησε μόλις στην 26η εβδομάδα. Μάλιστα ο Τζέιμι γεννήθηκε πρώτος και η Έμιλυ ακολούθησε δύο λεπτά αργότερα.

«Γεννήθηκαν στον αμνιακό σάκο, αλλά όταν άνοιξε ο δικός του δεν έκανε θόρυβο. Η Έμιλι έκανε την είσοδό της στον κόσμο, κλαίγοντας. Κοιτάξαμε στην πλευρά του Τζέιμι όπου είχαν συγκεντρωθεί όλοι. Η ατμόσφαιρα δεν ήταν πολύ καλή. Είχε σταματήσει να αναπνέει και ο χτύπος της καρδιάς του είχε σχεδόν χαθεί. Μετά από 20 λεπτά σταμάτησαν να προσπαθούν», είπε η μητέρα.

«Τον είδα να λαχανιάζει αλλά ο γιατρός μου είπε ότι δεν είχε νόημα. Τον πήρα από τα χέρια του και ζήτησα σε όλους να φύγουν. Ήταν κρύος και ήθελα να είναι στα ζεστά. Προσπαθούσαμε για χρόνια να κάνουμε παιδιά και ένιωθα τόσο ένοχη. Ήθελα απλά να τον αγκαλιάσω. Ζήτησα από τον σύζυγό μου να βγάλει την μπλούζα του και να ανέβει στο κρεβάτι. Ξέρω ότι ακούγεται ανόητο, αλλά από τη στιγμή που λαχάνιαζε υπήρχε ακόμα ένα σημάδι ζωής οπότε δεν θα τον εγκατέλειπα τόσο εύκολα. Προσπαθήσαμε να τον δελεάσουμε να ζήσει. Του εξηγήσαμε το όνομά του και πως έχει μια δίδυμη αδερφή που πρέπει να προσέχει και πόσο σκληρά προσπαθήσαμε για να τον αποκτήσουμε. Ξαφνικά άνοιξε τα μάτια του. Ανέπνεε και άρπαξε το δάχτυλο του Ντέιβιντ. Αν είχαμε αφήσει τον γιατρό να φύγει με τον Τζέιμι από το δωμάτιο, θα είχε πεθάνει», πρόσθεσε συγκινημένη η μητέρα.

Πηγή: mytwins.gr

17/03/2015 0 comment

ΦΟΡΜΑ

7+1 αλλαγές στο σώμα μετά τον τοκετό

written by The K-magazine

Μπορεί να λένε ότι οι γυναίκες είμαστε το ασθενές φύλο, στην πραγματικότητα όμως δεν ισχύει. Δεν είναι τυχαίο που οι γυναίκες γεννάμε, καθώς δεν είναι η πιο εύκολη περίοδος αυτή της εγκυμοσύνης, και για 9 μήνες ετοιμάζουμε αυτό το “θαύμα της φύσης”!

Επίσης μετά τον τοκετό, παρά τις δοκιμασίες κι αλλαγές που έχει υποστεί το σώμα και ο οργανισμός μας, παραμένουμε δυνατές και προσπαθούμε να βελτιώσουμε τη φυσική μας κατάσταση και να επανέλθουμε στην αρχική!

Πολλές φορές δεν είναι εύκολο να αποδεχτούμε τον εαυτό μας με τις αλλαγές αυτές, αλλά καλό είναι σκεφτούμε ότι δεν είμαστε οι μόνες που το περνάμε…Δείτε μερικές από τις πιο συνηθισμένες αλλαγές.

Το σχήμα του σώματος
Η μητρότητα μπορεί να μετατρέψει ένα σώμα από σχήμα αχλάδι σε μήλο και το αντίστροφό ή μια πολύ λεπτή σιλουέτα να γίνει με λίγα παραπανίσια κιλά.

Κοιλίτσα
Στις περισσότερες γυναίκες, η κοιλιά τους ακόμη και αρκετές εβδομάδες μετά την εγκυμοσύνη είναι ακόμα πρησμένη, χαλαρή και πλαδαρή.

Χαλαρό στήθος
Μετά την εγκυμοσύνη και τον θηλασμό το στήθος χαλαρώνει, μικραίνει και πέφτει… Γι’ αυτό δώστε μεγάλη σημασία στο σουτιέν που φοράτε και χρησιμοποιήστε καλλυντικά με ρετινόλη και το συνένζυμο Q10, δηλαδή προϊόντων σύσφιξης.

Χαλαρό δέρμα στην κοιλιά
Οι μητέρες δεν είναι μαρσιποφόρα, αλλά μετά από μια εγκυμοσύνη, πολλές κυρίες αισθάνονται ότι κουβαλούν ένα «σακουλάκι». Για κάποιες, είναι αναπόφευκτη η καμπύλη στο στομάχι.

Λίπος στην πλάτη
Συνήθως μετά την εγκυμοσύνη συσσωρεύεται λίπος χαμηλά στην μέση και στην περιοχή γύρω από το σουτιέν. Δώστε προσοχή στα ρούχα που φοράτε και φροντίστε να γυμνάζεστε έστω και λίγο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Πώς είναι πραγματικά το σώμα μιας μητέρας;

Ραγάδες
Είναι ένα από τα λεγόμενα «σημάδια της εγκυμοσύνης.» Η έντονη διάταση του δέρματος δημιουργεί πολλαπλές μικρές ρήξεις, οι οποίες συνδέονται από ρήξεις μικρών αγγείων. Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργηθούν αιματώματα, τα οποία με τη σειρά τους προκαλούν τις ραγάδες. Με τον καιρό, αισθητικά τουλάχιστον, τα σημάδια εξασθενούν ωστόσο θα πρέπει να ξέρετε ότι οι ραγάδες αν δημιουργηθούν δεν εξαφανίζονται ποτέ εντελώς.

Κυτταρίτιδα
Η απότομη αύξηση και απώλεια βάρους φαίνεται πως έχει επιπτώσεις. Μηροί, γλουτοί και κοιλιά είναι οι τρεις πιο δημοφιλείς περιοχές όπου συσσωρεύεται.

Φλεβίτιδα
Ακόμα και οι κυρίες που έχουν μακριά πόδια είναι επιρρεπείς στις ευρυαγγείες κατά τη διάρκεια αλλά και μετά την εγκυμοσύνη. Εμφανίζονται κυρίως λόγω ορμονικών μεταβολών.

Ας μην ξεχνάμε όμως ότι όλη αυτή η διαδικασία, αξίζει με το παραπάνω… κάθε φορά που μας χαμογελά το μωράκι μας!

Πηγή: baby.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Υποβρύχια φωτογράφιση μόνο για εγκύους…

03/02/2015 0 comment

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... από την Α.Αδαμοπούλου

Σαν σήμερα γεννήθηκε… ο Paul Newman

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Η ιδέα της στήλης ήρθε εντελώς ξαφνικά. Σκεπτόμενη το επερχόμενο αφιέρωμά μας στα Oscars, αναλογίστηκα πως κάποιες στιγμές θα κάνω πάλι ένα ταξίδι στο χρόνο για να θυμηθούμε όσους διακρίθηκαν στις απονομές των περασμένων ετών. Αυτό με έκανε να θέλω να ανακαλύψω το παρελθόν ανθρώπων που άφησαν το δικό τους στίγμα στην ιστορία. Μπορεί να είναι ηθοποιοί, μπορεί να είναι μουσικοί, μπορεί να είναι άλλες εξέχουσες προσωπικότητες που ενέπνευσαν την τέχνη… Έτσι αποφασίσαμε με την Κατερίνα να δώσουμε λίγο χώρο σε αυτούς τους ανθρώπους!

Σας καλωσορίζω, λοιπόν, στο νέο μου «πόνημα» και λέω να ανοίξω την αυλαία με τα πιο γοητευτικά μάτια που πέρασαν ποτέ από το Hollywood! Και τι δεν έκανε στη ζωή του αυτός ο άνθρωπος; Ηθοποιός, σκηνοθέτης, φιλάνθρωπος, επιχειρηματίας, οδηγός αγωνιστικών αυτοκινήτων… Αλλά θα τα δούμε σιγά σιγά τώρα!

Ο Paul Leonard Newman γεννήθηκε πριν από ακριβώς ενενήντα χρόνια, στις 26 Ιανουαρίου του 1925 στο Ohio, έχοντας οικογενειακές καταβολές από Ουγγαρία, Πολωνία και Σλοβακία. Κι ενώ είχε δείξει από αρκετά νεαρή ηλικία την έλξη που του ασκούσε η υποκριτική συμμετέχοντας σε μία σχολική παράσταση – με την υποστήριξη της μητέρας του, Teresa – έπρεπε να περάσει πρώτα από τη δίνη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αφότου ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία, ο Paul Newman συνέχισε τις σπουδές του στο Κολλέγιο Kenyon αποφοιτώντας το 1949 κι εν συνεχεία σπούδασε υποκριτική στο Πανεπιστήμιο του Yale με την καθοδόγηση του Lee Strasberg του Actors’ Studio.

H καριέρα του στην υποκριτική ξεκίνησε στο Broadway, με το Newman να συμμετέχει στο «Picnic» του William Inge το 1953 και τα επόμενα έτη να ακολουθούν το «The Desperate Hours» και το «Γλυκό Πουλί της Νιότης». Η κινηματογραφική του πορεία έχει ως αφετηρία το «Ασημένιο Δισκοπότηρο» του 1954, ενώ μετά ήρθαν το «Εμείς οι Ζωντανοι», η «Λυσσασμένη Γάτα» με συμπρωταγωνίστρια την Elizabeth Taylor και το «The Young Philadelphians».

Στις κινηματογραφικές δεκαετίες των ’60 και ’70, ο Newman καταφέρνει να κάνει επιτυχημένα τη μετάβαση σε αυτές. Κάθε χρόνο κυκλοφορεί τουλάχιστον μία ταινία με πρωταγωνιστή τον γοητευτικό γαλανομάτη κι η προσωπικότητα του Newman κυριαρχεί. «Exodus» το 1961, «Γλυκό Πουλί της Νιότης» το 1962, «Hombre» το 1967, «ΟΙ Δύο Λησταί» και «Το Κεντρί» με τον Robert Redford το 1969 και το 1973, «Το Χρώμα του Χρήματος» το 1983… Είναι μόνο λίγες από τις ταινίες που μπορώ να αναφέρω όπου ο Paul Newman έκανε κοινό και κριτικούς κυριολεκτικά να παραμιλάνε. Οι πιο πρόσφατες – και οικείες στη γενιά μου – δουλειές του στον κινηματογράφο ήταν το «Message in a Bottle» του 1999, «Ο Δρόμος της Απώλειας» του 2002, ενώ χάρη στην αγάπη του για τα αγωνιστικά αυτοκίνητα, έδωσε και τη φωνή του στο χαρακτήρα του Doc Hudson στην ταινία της Pixar «Cars» του 2006. Φυσικά όλοι αυτή η πορεία όχι απλά δεν πέρασε απαρατήρητη, αλλά του χάρισε και πλήθος διακρίσεων. Έξι Χρυσές Σφαίρες, ένα βραβείο της Βρετανικής Ακαδημίας, μεγάλη η λίστα! Φυσικά άφησε το στίγμα του και στην Ακαδημία κερδίζοντας το Oscar Α’ Ανδρικού Ρόλου για το «Χρώμα του Χρήματος», ενώ ακόμη του απονεμήθηκε τιμητικό βραβείο από την Ακαδημία για τη συνολική του προσφορά στον κινηματογράφο και το βραβείο Jean Hersholt για την ανθρωπιστική του δράση.

Όπως είπα και παραπάνω, ο Newman ήταν «ανήσυχο» πνεύμα, πράγμα που σήμαινε πως δεν ασχολούνται αποκλειστικά με την υποκριτική. Ως οδηγός σε αγώνες αυτοκινήτων ξεκίνησε να δραστηριοποιείται το 1969 με αφορμή την ταινία «Winning». Η πορεία αυτή συνεχίστηκε ως το 2005, ενώ το 1995 αναδείχθηκε ως ο γηραιότερος – ήταν 70 χρονών τότε – οδηγός νικήτριας ομάδας στo ράλι της Daytona. Το 2009, το όνομα του Paul Newman προστέθηκε μετά θάνατον στο Hall of Fame της SCCA (Sports Car Club of America).

Ο Newman είχε και πολιτικές ανησυχίες. Δημοκράτης, ενάντιος στον πόλεμο του Βιετνάμ κι υποστηρικτής του Eugene McCarthy – καμία σχέση με τον Ρεπουμπλικάνο Joseph McCarthy που κυνηγούσε τους κομμουνιστές – κατέληξε να είναι 19^ος στη λίστα των εχθρών της Αμερικής επί Richard Nixon. Φυσικά αυτό δε θορύβησε το δραστήριο Newman, μάλιστα το χαρακτήριζε ως ένα από τα μεγαλύτερά του κατορθώματα.

Φτάνουμε στο φιλανθρωπικό έργο του Paul Newman, το οποίο ξεκίνησε δημιουργώντας το Κέντρο Πρόληψης του Εθισμού στα Ναρκωτικά Scott Newman, στη μνήμη του γιου του από τον πρώτο του γάμο με τη Jackie Witte. Οι πιο διακεκριμένες, όμως δράσεις του ηθοποιού ήταν η ίδρυση της εταιρείας τροφίμων Newman’s Own το 1982 σε συνεργασία με το συγγραφέα A. E. Hotchner. Η αλυσίδα παρήγαγε μεταξύ άλλων προϊόντων σάλτσες, dressing για σαλάτες, λεμονάδες, κρασί και pop corn. Η ιδιαιτερότητα της Newman’s Own οφείλεται στο γεγονός πως τα έσοδα της εταιρείας από τις πωλήσεις, αφότου έχει καταβληθεί ο ανάλογος φόρος, δωρίζεται σε φιλανθρωπίες. Υπολογίζεται, μάλιστα, πως μέχρι το 2013, η Newman’s Own έχει στηρίξει φιλανθρωπικές δράσεις με το συνολικό ποσό να ανέρχεται στα 380 εκατομμύρια δολάρια. Μάλιστα αναφορικά με τη δράση της Newman’s Own υπάρχουν και τα απομνημονεύματα που έγραψαν ο Newman κι ο Hotchner με τίτλο «Shameless Exploitation in Pursuit of the Common Good».

Θα ήταν μεγάλη αμέλεια να μην αναφέρω και τη δημιουργία της κατασκήνωσης Hole in the Wall Gang που λειτουργεί στο Connecticut, όπου πηγαίνουν παιδιά με σοβαρά προβλήματα υγείας εντελώς δωρεάν. Η ιδέα του ονόματος προήλθε από το όνομα της συμμορίας στους «Δύο Ληστές» όπου συμπρωταγωνιστούσε με τον Robert Redford. Η κατασκήνωση Hole in the Wall Gang επέκτεινε το έργο της εκτός από τις ΗΠΑ και σε κατασκηνώσεις στην Ιρλανδία, στη Γαλλία και στο Ισραήλ. Οι κατασκηνώσεις εξυπηρετούν περίπου 13.000 κάθε χρόνο, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να ασχοληθούν με την ιππασία, το ψάρεμα τον αθλητισμό κι άλλες δραστηριότητες. Το 1995 η αδελφότητα Φι Κάπα Ταυ όπου ανήκε ο Newman κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο του Ohio το 1995 ανακήρυξε την κατασκήνωση τη δική τους εθνική φιλανθρωπική οργάνωση.

Ο Paul Newman άφησε την τελευταία του πνοή στις 26 Σεπτεμβρίου του 2008 σε ηλικία 83 ετών έπειτα από μάχη ενάντια στον καρκίνο των πνευμόνων. Αλλά τα γαλάζια αποφασιστικά του μάτια εξακολουθούν να ζουν μέσα από τις ταινίες του, ενώ το έργο του πίσω από τις κάμερες συνεχίζεται αδιάκοπα.

26/01/2015 1 comment

ΑΠΟΨΕΙΣ

Γεννιόμαστε ή γινόμαστε ευτυχισμένοι;, από την Μαρκέλλα Χρυσοστόμου

written by Μαρκέλλα Χρυσοστόμου

Η απορία που αφορά στην ευτυχία, ταλανίζει καθημερινά πολλά ανθρώπινα μυαλά… Είναι άραγε μια μυστική συνταγή που ανακαλύπτεις στην πορεία της ζωής σου ή μήπως, από πολύ μικρή ηλικία, μαθαίνεις πως να είσαι ευτυχισμένος;

Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα άτομα που από φύσει τείνουν να είναι πιο αισιόδοξα στην καθημερινότητά τους και λιγότερο επιρρεπή στο στρες, μπορούν να γίνουν πιο εύκολα ευτυχισμένα, σε σχέση με άτομα που διακατέχονται από απαισιοδοξία, υπερβολικό άγχος ή έντονες και διαρκείς ανησυχίες. Ωστόσο, ακόμα και οι δεύτεροι, παρόλο που δυσκολεύονται κατά τι περισσότερο, μπορούν να ανιχνεύσουν τρόπους μέσα απ’το δικό τους “μοντέλο” σκέψης, που θα τους βοηθήσουν να βρουν την ευτυχία.

Το ίδιο ισχύει και γι’αυτούς που ταυτίζουν την ευτυχία με την απόκτηση υλικών αγαθών, κυρίως επειδή έτσι έχουν “διδαχθεί” από τις οικογένειές τους… Όσοι εκτιμούν και απολαμβάνουν όσα έχουν, ενώ παράλληλα “δουλεύουν” τα αισθήματα ανεπάρκειας και μειονεξίας, αποφεύγουν αυτομάτως τη σύγκριση του εαυτού τους με τους άλλους και θυμούνται πως δεν χρειάζονται όλοι οι άνθρωποι τα ίδια πράγματα για να γίνουν ευτυχισμένοι.

Μην ξεχνάτε πως αυτά που βλέπουμε ή που πιστεύουμε ότι μπορεί να κάνουν ευτυχισμένους τους άλλους, δεν είναι πάντα αυτά που χρειαζόμαστε για να γίνουμε ευτυχισμένοι και εμείς.

Η καλή σχέση πρώτα με τον εαυτό μας και μετά με τους ανθρώπους που αγαπάμε είναι τα πρώτα ουσιαστικά βήματα που πρέπει να κάνουμε για να γίνουμε ευτυχισμένοι. Όσο περισσότερο βλέπουμε τα πάντα τέλεια για να ικανοποιήσουμε δικές μας ανάγκες και κενά, όσο πιο πολύ αρνούμαστε να δούμε ρεαλιστικά τα υπέρ και τα κατά μιας κατάστασης ή ενός ατόμου, τόσο πιο εύκολα συγκαταλεγόμαστε στους “ανώριμους”…

Εκτιμήστε όσα έχετε και όσα πραγματικά χρειάζεστε. Η ευτυχία, όπως και όλα όσα υπάρχουν σ΄αυτή τη ζωή, είναι απόφαση!

Η Μαρκέλλα Χρυσοστόμου είναι σπουδάστρια Δημοσιογραφίας στη σχολή του Ant1 και διατηρήσει το δικό της blog, το οποίο κι ενημερώνει συχνά….

18/06/2014 0 comment

HEALTHY LIVING

Κι όμως τα παιδιά μπορούν να μιλήσουν μόλις γεννηθούν…

written by The K-magazine

Πολλά είδη ζώων μπορούν να επικοινωνήσουν αποτελεσματικά μεταξύ τους, ωστόσο οι άνθρωποι έχουν το «μοναδικό προνόμιο» των γλωσσικών ικανοτήτων.

Οι ερευνητές αναρωτιούνται εδώ και πολλά χρόνια, πως ο άνθρωπος είναι σε θέση να το κάνει αυτό και σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα ηχητικά μοτίβα των ανθρώπινων γλωσσών αποτελούν «προϊόντα» ενός έμφυτου βιολογικού ενστίκτου… κάτι σαν το κελάηδισμα των πουλιών.

Οι Αμερικανοί ερευνητές αναφέρουν ότι τα μωρά γεννιούνται με βασική γνώση της γλώσσας, κάτι που ρίχνει φως στο κατά πόσο η φύση ή η ανατροφή ευθύνεται για την ομιλία στους ανθρώπους.
Παρότι οι γλώσσες σε διαφορετικές περιοχές του κόσμου διαφέρουν σε πολλά επίπεδα, μοιράζονται ορισμένες κοινές πτυχές, οι οποίες μπορεί να προκύψουν από τις γλωσσικές αρχές που είναι ενεργές σε όλους τους ανθρώπινους εγκεφάλους, υποστηρίζουν οι ειδικοί.

«Τα αποτελέσματα της μελέτης μας υποδηλώνουν ότι τα ηχητικά μοτίβα των γλωσσών των ανθρώπων είναι ‘προϊόν’ ενός εσωτερικού, βιολογικού ενστίκτου» ανέφερε στη Daily Mail ο καθηγητής Iris Berent από το πανεπιστήμιο Northeastern της Βοστόνης. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι άνθρωποι γεννιούνται με βασικές γνώσεις των ηχητικών μοτίβων των γλωσσών που χρησιμοποιούν.

Πηγή: εδώ

15/06/2014 0 comment

LIFE&STYLE

31ebdomades: Στηρίζοντας τις μητέρες που γέννησαν πρόωρα, από την Κέλλυ Σώκου

written by The K-magazine

Προτού γεννήσω πρόωρα, στις 31 εβδομάδες κύησης, άκουγα τα ποσοστά «ένα στα 10 μωρά γεννιούνται πρόωρα» αδιάφορα. Πίστευα κι εγώ, όπως οι περισσότεροι, πως τα πρόωρα είναι απλώς ελλιποβαρή βρέφη, που πρέπει να μείνουν λίγες μέρες στη θερμοκοιτίδα, για να μεγαλώσουν, να πάρουν βάρος και να πάνε χαρούμενα στο σπίτι τους. Σήμερα, τρία χρόνια μετά, μπορώ να πω ότι η προωρότητα όχι μόνο είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τη ζωή και την υγεία των παιδιών αυτών, αλλά και ιδιαίτερα τραυματική για τους γονείς τους. Το να γυρίσεις στο σπίτι χωρίς το μωρό σου, ασχέτως αν ούτε πριν το είχες, και να ζήσεις τις πρώτες μέρες της ζωής του όχι σαν μέρες χαράς, αλλά σαν ένα εφιαλτικό σενάριο που εκτυλίσσεται μέσα σε νοσοκομεία και χειρουργεία, δίπλα σε γιατρούς, μαθαίνοντας ιατρικούς όρους και βλέποντας το πιο δικό σου πλάσμα αβοήθητο, είναι κάτι που ισοδυναμεί ψυχολογικά με έναν θάνατο.

Ξεκίνησα να γράφω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου από την πιο σκληρή εμπειρία της ζωής μου δύο χρόνια μετά τη γέννηση της κόρης μου στο blog 31ebdomades. Ήθελα να τα εκφράσω, να διαπιστώσω αν τελικά και άλλοι γονείς αισθάνθηκαν το ίδιο, και να τα γιατρέψω. Πολύ γρήγορα συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν μόνη. Άρχισα τότε να σκέφτομαι πώς θα μπορούσα να βοηθήσω τις μητέρες που έζησαν ή ζουν τώρα την ίδια πραγματικότητα, ξεκινώντας από τα αυτονόητα: αυτά που έλειψαν σε μένα.

Αρχικά τις κάλεσα να μοιραστούν την ιστορία τους με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προωρότητας στις 17 Νοεμβρίου, μια μέρα άγνωστη στο ελληνικό κοινό. Η ανταπόκριση ήταν μεγάλη, καθώς δεν είναι εύκολο να μιλήσει κανείς για κάτι που ενδεχομένως ακόμη πονάει. Με αυτή μου την ενέργεια, καθώς και με σχετικά δημοσιεύματα, στήριξα τη διεθνή καμπάνια του EFCNI, ενώ στη συνέχεια σε συνεργασία με το “Ηλιτόμηνον” , μια μη κερδοσκοπική οργάνωση, ενισχύσαμε την ηλεκτρονική ψηφοφορία για τα δικαιώματα των πρόωρων μωρών που σε λίγες ημέρες θα κατοχυρωθούν με σχετική κοινοτική οδηγία στις Βρυξέλλες.

Τα Χριστούγεννα του 2013, ενώνοντας δυνάμεις με την οργάνωση Give the Kids, προσφέραμε τη δυνατότητα σε γονείς πρόωρων μωρών να λάβουν δωρεάν τα απαραίτητα για τη φροντίδα στο σπίτι μηχανήματα που ενδεχομένως χρειάζονταν, ενώ την Πρωτοχρονιά του 2014 (σε συνεργασία ξανά με το Ηλιτόμηνον) ορισμένοι γονείς άλλαξαν χρόνο με τα μωρά τους στις μονάδες εντατικής νοσηλείας.

Και καθώς η ψυχολογική υποστήριξη της μητέρας που γεννάει πρόωρα είναι ανύπαρκτη από την πλευρά της πολιτείας, στα τέλη του Γενάρη, μαζί με τον ψυχολόγο Πάτροκλο Παπαδάκη, επίσης πατέρα πρόωρου παιδιού, διοργανώσαμε την πρώτη ανοικτή, δωρεάν ομαδική συνεδρία με τίτλο «Πρόωρα Γονείς σαν Πρόωρα Παιδιά» για να μοιραστούμε και να διαχειριστούμε τα αρνητικά συναισθήματα της πρόωρης μητρότητας.

Σήμερα, καθώς το μπλογκ μου συμπληρώνει έναν χρόνο ζωής, έχω πια αποφασίσει ότι αυτό που θέλω είναι να «μπλογκοσφέρω». Διότι θεωρώ πως ένα μπλογκ ωριμάζει, αν φύγει από τον καθρέφτη του και σταθεί έξω στον δρόμο, δίπλα στους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη με οποιονδήποτε τρόπο.

Έτσι, το 31 εβδομάδες ετοιμάζεται να συνεχίσει τις ομαδικές συνεδρίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και να στηρίξει με μια νέα καμπάνια την Παγκόσμια Ημέρα της Αγκαλιάς Καγκουρό (15 Μαΐου), της θεραπευτικής αγκαλιάς που επιτρέπει στο πρόωρο βρέφος να έρχεται σε επαφή με το γυμνό στήθος των γονιών του, η οποία ελάχιστα έως καθόλου εφαρμόζεται στα ελληνικά νοσηλευτικά ιδρύματα. Παράλληλα, θα σταθεί δίπλα στις μητέρες των πρόωρων που θέλουν να θηλάσουν, θα διεκδικήσει γι’ αυτές μια λειτουργική τράπεζα γάλακτος και θα εξακολουθήσει να στηρίζει με κάθε δυνατό τρόπο τις ιδιαίτερες ανάγκες τους.

Κέλλυ Σώκου

Με βρίσκετε εδώ: http://31ebdomades.blogspot.com και https://www.facebook.com/31ebdomades

01/04/2014 0 comment

ΕΡΕΥΝΕΣ

Γλωσσομαθή πριν από τη γέννηση τα βρέφη…

written by The K-magazine

Μωρά που έχουν γεννηθεί πριν από λίγες μόνο ώρες, είναι σε θέση να ξεχωρίσουν τους ήχους της μητρικής γλώσσας τους από τους ήχους μιας ξένης γλώσσας, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που δείχνει ότι τα έμβρυα αρχίζουν να «απορροφούν» τη γλώσσα ενώ ακόμα βρίσκονται στην μήτρα, πολύ νωρίτερα από ό,τι πίστευαν μέχρι τώρα οι επιστήμονες.

Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό παιδιατρικής “Acta Paediatrica”, μελέτησαν 40 νήπια, αγόρια και κορίτσια, ηλικίας περίπου 30 ωρών, τόσο από τις Ηνωμένες Πολιτείες, όσο και από τη Σουηδία. Τα μωρά, ενόσω βρίσκονταν στο μαιευτήριο, άκουγαν διάφορες ηχογραφημένες φωνές τόσο στη μητρική γλώσσα τους, όσο και σε άλλες ξένες γλώσσες, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Οι επιστήμονες αξιολογούσαν το ενδιαφέρον και την εξοικείωση των νηπίων με τους ήχους ανάλογα με το πόση ώρα αυτά ρουφούσαν την πιπίλα τους, η οποία ήταν συνδεδεμένη με ένα υπολογιστή που κατέγραφε τις αντιδράσεις των μωρών. Η χρονική διάρκεια βυζάγματος της πιπίλας αποτελούσε το μέτρο που έδειχνε σε ποιό βαθμό ένα νήπιο είχε ήδη έρθει σε επαφή ή όχι, ήδη από τη μήτρα, με τις διάφορες γλώσσες. Αν προτιμούσε να ακούει κάποιες φωνές, αντί να ρουφά την πιπίλα του, αυτό εκλαμβανόταν ως ενδιαφέρον και εξοικείωση με τη συγκεκριμένη γλώσσα.

[quote_right]Τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στη Σουηδία, αποδείχτηκε ότι τα νήπια αμέσως μετά τη γέννησή τους θήλαζαν την πιπίλα τους περισσότερη ώρα, όταν άκουγαν ξένες γλώσσες, πέρα από τα αμερικανικά ή τα σουηδικά αντίστοιχα.[/quote_right] Οι μηχανισμοί του εγκεφάλου για την ακοή αναπτύσσονται κατά την 30ή εβδομάδα της κύησης και η νέα μελέτη δείχνει ότι τα αγέννητα μωρά ακούνε την ομιλία της μητέρας τους κατά τη διάρκεια των τελευταίων περίπου δέκα εβδομάδων της εγκυμοσύνης. Έτσι, μόλις γεννιούνται, δείχνουν (με τον τρόπο τους!) τι έχουν ήδη μάθει. Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα νήπια ακούνε κυρίως τα φωνήεντα και με αυτά εξοικειώνονται περισσότερο.

Μέχρι τώρα, οι επιστήμονες είχαν ανακαλύψει ότι τα νεογέννητα είναι έτοιμα να μάθουν και αρχίζουν να διακρίνουν την μητρική τους γλώσσα από τις υπόλοιπες κατά τους πρώτους μήνες της ζωής τους, όμως δεν υπήρχαν στοιχεία που να δείχνουν ότι η εκμάθηση της μητρικής γλώσσας ξεκινάει ήδη από τη μήτρα, κάτι που η νέα μελέτη υποδηλώνει.

«Είναι η πρώτη έρευνα που δείχνει ότι τα έμβρυα μαθαίνουν, προτού γεννηθούν, τους ιδιαίτερους ήχους της μητρικής γλώσσας. Έτσι, η μελέτη μας μετατοπίζει την μετρήσιμη αναγνώριση των ήχων της γλώσσας από τους έξι περίπου μήνες της ζωής του μωρού στο προγεννητικό στάδιο», δήλωσε η επικεφαλής της έρευνας.

Πηγή: εδώ

06/02/2014 0 comment

ΕΡΕΥΝΕΣ

Γιατί οι περισσότερες «συλλήψεις» παιδιών γίνονται το μήνα Δεκέμβριο;

written by The K-magazine

Η πιο κοινή ημέρα γενεθλίων – βάσει μελετών – έχει αποδειχθεί ότι είναι η 16η Σεπτεμβρίου, γεγονός που σημαίνει, ότι ο μήνας που γίνονται οι περισσότερες συλλήψεις είναι ο μήνας Δεκέμβριος. Γιατί όμως παρατηρείται αυξημένη σεξουαλική δραστηριότητα τον τελευταίο μήνα του έτους;

Επιστημονικές μελέτες, σύμφωνα με το healthtimes.gr, δείχνουν ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες το ποσοστό των συλλήψεων το Δεκέμβριο φθάνει το 9% του συνόλου. Στο άλλο άκρο βρίσκεται ο Αύγουστος, όπου καταγράφονται οι λιγότερες συλλήψεις σε σχέση με τους υπολοίπους μήνες του χρόνου. Για το λόγο αυτό το μήνα Απρίλιο καταγράφονται και οι λιγότερες γεννήσεις.

Για την τάση αυτή υπάρχουν και επιστημονικές εξηγήσεις οι οποίες μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν το γεγονός ότι η ποιότητα του σπέρματος επιδεινώνεται κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, καθώς και εποχιακές διαφορές στη λειτουργία της υπόφυσης-ωοθηκών που προκαλούνται από τις αλλαγές στη διάρκεια της ημέρας, καθώς και μεταβολή στην ποιότητα του ωαρίου ή της δεκτικότητας του ενδομητρίου .

Ωστόσο, καθόλου τυχαίο δεν θεωρείται, ούτε από τους επιστήμονες, ότι κατά το Δεκέμβριος, το μήνα των μεγάλων γιορτών του έτους, των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, παρατηρείται σημαντική αύξηση των σεξουαλικών επαφών.

Μάλιστα, σημαντικός δείκτης αύξησης της σεξουαλικότητας την περίοδο των Χριστουγέννων είναι η αύξηση των πωλήσεων των προφυλακτικών. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι από τις αρχές Δεκεμβρίου κάθε χρόνο καταγράφεται διπλασιασμός των πωλήσεων προφυλακτικών , ενώ αντιθέτως μια εβδομάδα μετά τα Χριστούγεννα, ραγδαία πτώση.

Η αύξηση της σεξουαλικής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια τα τέλη του Δεκεμβρίου έχει ερμηνευθεί σε μεγάλο βαθμό στο πλαίσιο της ευθυμίας και της χαλαρότητας. Η περίοδος από τα Χριστούγεννα μέχρι την Πρωτοχρονιά συνδέεται με αυξημένες ευκαιρίες για κοινωνικοποίηση και πιο ηδονιστική προσέγγιση στη ζωή γενικότερα.

Πηγή: iefimerida.gr

22/12/2013 0 comment

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Μ.Βρετανία : Υιός και 3,8 κιλά, ο 3ος κατά σειρά διάδοχος του βασιλικού θρόνου

written by The K-magazine

Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στο γεγονός με το οποίο ασχολήθηκαν όλα τα μέσα ενημέρωσης ανά τον κόσμο!
Μετά από ώρες αναμονής κι “ανυπομονησίας” για τον βρετανικό λαό, καθώς χιλιάδες είχαν συγκεντρωθεί έξω από το παλάτι, περιμένοντας την επίσημη ανακοίνωση, η δούκισσα Κέιτ Μίντλετον έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο αγόρι έφερε στη ζωή, και είναι κι αυτή καλά στην υγεία της.

«Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε ευτυχέστεροι», δήλωσε ο πατέρας πρίγκιπας Ουίλιαμ.

Το βρέφος, τρίτος στη σειρά διάδοχος για τον βρετανικό θρόνο, έχει βάρος περίπου 3,8 κιλά. Έως τώρα δεν έχει ανακοινωθεί το όνομα του.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, το βρέφος γεννήθηκε στις 16:24 το απόγευμα τοπική ώρα, δηλαδή περίπου 10 ώρες μετά την εισαγωγή της Κέιτ Μίντλετον στο νοσοκομείο St Mary’s, ωστόσο η γέννηση ανακοινώθηκε με καθυστέρηση περίπου τεσσάρων ωρών.

Η ανακοίνωση προσθέτει ότι παρών στη γέννα ήταν ο πρίγκιπας Γουίλιαμ, ενώ η βασίλισσα Ελισάβετ και τα υπόλοιπα μέλη των δύο οικογενειών ενημερώθηκαν και είναι χαρούμενοι με την είδηση, καθώς και ότι μητέρα και βρέφος χαίρουν άκρας υγείας και θα παραμείνουν τη νύχτα στο μαιευτήριο.

Σύμφωνα με δηλώσεις βοηθών της βασιλικής οικογένειας, στόχος του ζεύγους είναι να μεγαλώσουν το αγόρι όσο πιο «φυσιολογικά» γίνεται.

Την χαρά τους για τη γέννηση του βρέφους διεμήνυσαν ο πρίγκιπας Κάρολος και ο βρετανός πρωθυπουργός, Ντέιβιντ Κάμερον.

«Είμαι ιδιαίτερα περήφανος και χαρούμενος που γίνομαι παππούς για την πρώτη φορά», ανακοίνωσε ο πρίγκιπας Κάρολος.

«Είμαι πανευτυχής για τον δούκα και τη δούκισσα, τώρα που γεννήθηκε ο υιός τους. Ολόκληρη η χώρα θα γιορτάσει», σχολίασε ο πρωθυπουργός Κάμερον.

Τη χαρά του για τη γέννηση του βρέφους εξέφρασε και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, με τη σύζυγό του Μισέλ.

Σε ό,τι αφορά την πιο… υλική πλευρά των πραγμάτων, σύμφωνα με δημοσίευμα του οικονομικού πρακτορείου Bloomberg, η γέννηση του διαδόχου αναμένεται να αποφέρει περίπου 375 εκατομμύρια δολάρια στην οικονομία της Βρετανίας.

Παρά ταύτα, άλλοι αναλυτές, τους οποίος επικαλείται η εφημερίδα Wall Street Journal, εκτιμούν πως τα… κέρδη από τη γέννηση του διαδόχου θα είναι μικρά και προσωρινά.

Πηγή:ΣΚΑϊ /

23/07/2013 0 comment

SEX

Το μωρό “απομακρύνει” το sex

written by Κατερίνα Μαντά

Οι πρώτες εβδομάδες -αν όχι οι πρώτοι μήνες- μετά τη γέννηση του μωρού προκαλούν μια σεξουαλική αμηχανία στους νέους γονείς, αν όχι αποχή. Είναι δεδομένο πως ο νέος σας ρόλος σάς έχει αλλάξει, όμως αυτό δεν σημαίνει πως η ερωτική σας ζωή θα είναι ανύπαρκτη. Σίγουρα τα πράγματα, ειδικά για το πρώτο διάστημα δεν θα είναι τα ίδια καθώς πολλές νύχτες θα μείνετε ξάγρυπνοι λόγω του μωρού ή, αυτό που συμβαίνει συνήθως, θα ανυπομονείτε πότε θα αποκοιμηθεί το παιδί για να κλείσετε λίγο τα μάτια σας και να ξεκουραστείτε.

Τα περισσότερα ζευγάρια παραπονιούνται πως η περίοδος αυτή είναι ένα ασταμάτητο κυνηγητό με το χρόνο και πως όλο αυτό επηρεάζει την ερωτική τους ζωή. Σύμφωνα με έρευνες, ένα ζευγάρι στα δύο έχει προβλήματα στο κρεβάτι μετά τη γέννηση του μωρού. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι το ζευγάρι χρειάζεται σχεδόν ένα εξάμηνο προκειμένου να μπει στην κανονική του ρουτίνα, ίσως και παραπάνω.

Όλα γύρω του γυρίζουν….
Μετά τη γέννα έρχεται η περίοδος της λοχείας. Η γυναίκα γίνεται μητέρα, και τώρα πια ζει με καθημερινό της καθήκον το θηλασμό και τη γενικότερη περιποίηση του νέου μέλους. Αυτή η πρώτη ουσιαστική επικοινωνία μητέρας-παιδιού δημιουργεί μια πρωτόγνωρη σχέση με το μωρό… σχεδόν ερωτική. Κάποιες φορές, η γυναίκα-μητέρα ξεχνάει ή παραμελεί το σύντροφό της, δίνοντας όλο της το συναίσθημα στο παιδί. Η σεξουαλικότητά της βρίσκεται σε αναστολή, μιας που το «μητρικό φίλτρο» είναι τώρα πιο δυνατό από ποτέ και την καλεί στον πρώτο δυναμικό ρόλο της, αυτόν της μητέρας, που θα τον έχει σε όλη την υπόλοιπη ζωή της. Επίσης, αυτό το πρώτο διάστημα, η νέα μητέρα περνάει έντονες ψυχοσυναισθηματικές εντάσεις και εξάρσεις. Οπότε, το τελευταίο πράγμα που σκέφτεται είναι το σεξ.

Δεν με ενδιαφέρει το σεξ…
Η αρνητική στάση των γυναικών, αλλά και των ανδρών, για σεξουαλική επαφή μετά την απόκτηση παιδιού είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο. Αρκετές γυναίκες μετά τον τοκετό παρουσιάζουν μια συμπεριφορά που έχει συμπτώματα της κατάθλιψης, η οποία διαρκεί περίπου δύο εβδομάδες και συνήθως υποχωρεί σταδιακά μέχρι το τέλος της λοχείας. Μεταξύ άλλων, η καθημερινότητα που αλλάζει και η απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες που την ευχαριστούσαν στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένης και της σεξουαλικής δραστηριότητας, είναι κι αυτοί κάποιοι σοβαροί λόγοι που οδηγούν στην «άρνηση». Σύμφωνα, πάντως, με το Ελληνικό Σεξολογικό Ινστιτούτο, οι παράγοντες που ευθύνονται για το πρόβλημα είναι κυρίως ψυχολογικοί και είναι οι εξής:

1.Έλλειψη αυτοπεποίθησης
Η νέα μητέρα μπορεί να αισθάνεται ότι δεν είναι πλέον ελκυστική, λόγω των αλλαγών που έχουν προκύψει στο σώμα της μετά την εγκυμοσύνη. Πιθανό να αισθάνεται άβολα, να ντρέπεται, να φοβάται ότι δεν είναι επιθυμητή και ότι δεν πρόκειται να γίνει ποτέ όπως πριν από την εγκυμοσύνη. Επιπλέον, κάποιες ενδεχόμενες κακώσεις και δυσμορφίες στα γεννητικά της όργανα μετά τον τοκετό, την κάνουν να ανησυχεί και να προβληματίζεται για τη σεξουαλική της λειτουργία.

2.Φόβος για νέα εγκυμοσύνη
Μια γυναίκα μπορεί να αρνείται να κάνει σεξ, γιατί φοβάται την πιθανότητα να μείνει έγκυος ξανά σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η ευθύνη για την ανατροφή ενός παιδιού και η προσαρμογή στις πολλές υποχρεώσεις, αγχώνουν πολύ τη νέα μητέρα ούτως ή άλλως, και έτσι προτιμά να απέχει τελείως σεξουαλικά.

3.Αλλαγή ρόλων
Η ζωή ενός ζευγαριού αλλάζει ουσιαστικά όταν κάνει την είσοδό του το νέο μέλος. Οι δύο σύντροφοι, εκτός από εραστές, τώρα γίνονται και γονείς. Ο ρόλος του γονιού, ιδιαίτερα το πρώτο διάστημα που είναι και η περίοδος προσαρμογής σε μια καινούργια κατάσταση, είναι ιδιαίτερα κουραστικός για τη μητέρα, η οποία αναλαμβάνει σχεδόν εξ’ ολοκλήρου τη φροντίδα του μωρού. Το συνεχές άγχος να φροντίσει το μωρό, καθώς και η σωματική κούραση που αισθάνεται, είναι ανασταλτικοί παράγοντες για την ερωτική διάθεση της μητέρας. Η γυναίκα συχνά αγχώνεται, γιατί πρέπει να προγραμματίσει τη χρονική στιγμή που θα βρεθεί ερωτικά με το σύντροφό της (π.χ. όταν το μωρό κοιμάται). Αυτή η προετοιμασία μπορεί να λειτουργήσει αρνητικά στην ψυχολογία της και να αποφεύγει το σεξ. Ακόμα πιο συχνά, η μητέρα αφοσιώνεται στη φροντίδα και την ανατροφή του παιδιού και βάζει σε δεύτερη μοίρα το σύζυγο και τις προσωπικές στιγμές του ζευγαριού. Τελικά, το ενδιαφέρον της για τη μητρότητα επικαλύπτει το ενδιαφέρον για τη σεξουαλικότητα.

Τι να κάνει το ζευγάρι;

• Συζητήστε με το σύντροφό σας όλους τους φόβους και τους προβληματισμούς σας. Κάθε γυναίκα οφείλει να εκφράζει τα συναισθήματά της, αλλά και να συζητά με το σύντροφό της ό,τι την απασχολεί στην ερωτική τους ζωή.

• Αν δεν αισθάνεστε άνετα με το σώμα σας, μπορείτε να ξεκινήσετε ένα απλό πρόγραμμα γυμναστικής στο γυμναστήριο ή ακόμα και στο σπίτι.
• Αν δεν έχετε την επιθυμία να κάνετε σεξ με το σύντροφό σας, προσεγγίστε τον με άλλους τρόπους, δείχνοντάς του τρυφερότητα.
• Επισκεφτείτε το γυναικολόγο σας και συζητήστε το θέμα της αντισύλληψης.
• Μην ξεχνάτε πως και ο σύντροφός σας επηρεάζεται από τη γέννηση του παιδιού. Κάποιοι άντρες αντιμετωπίζουν τον τοκετό ως χαρμόσυνο γεγονός, ενώ άλλοι κυριεύονται από αρνητικά συναισθήματα, ιδιαίτερα αν η γυναίκα κατά τη διάρκεια της γέννας χρειάστηκε κάποια χειρουργική επέμβαση. Υποσυνείδητα, μπορεί ο σύντροφός σας (ειδικά αν είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος) να έχει συνδέσει την ερωτική πράξη με τα «βασανιστήρια» που υπέστη η σύντροφός τους. Ίσως κι αυτός να χρειάζεται το χρόνο του.
• Πειραματιστείτε προσεκτικά, για να ανακαλύψετε με ποιον τρόπο μπορείτε να χαρείτε μαζί με το σύντροφό σας το σεξ. Πολλές γυναίκες, λίγες ημέρες μετά τη γέννα, θέλουν να έχουν οργασμό. Το σεξ βοηθά τη μήτρα τους να επανέλθει πιο γρήγορα στη φυσιολογική της κατάσταση. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος, αν επιχειρήσετε να κάνετε έρωτα 10 με 14 ημέρες μετά τον τοκετό. Η πρώτη φορά θα είναι ίσως δύσκολη, αλλά αξίζει τον κόπο να την αποτολμήσετε, γιατί έτσι θα αποκατασταθεί γρηγορότερα η ερωτική σας ζωή.

20/05/2013 0 comment

LIFE&STYLE

Και το όνομα αυτού…

written by Ιωαννα Βλασση

Και ναι, τα καταφέρατε και τελικά γλιτώσατε από αυτό το έθιμο «σπαζοκεφαλιά» του να κουβαλούν τα παιδιά το όνομα των παππούδων τους! Πλέον, τα πράγματα έχουν αλλάξει και τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότεροι γονείς επιλέγουν να απαλλάξουν τα παιδιά τους από το αναγκαίο μέχρι πρότινος «κακό» του να κουβαλούν ένα όνομα, και μαζί μια ιστορία θα έλεγα εγώ, ενός προγόνου τους. Απαλλαγμένοι από τη δυσάρεστη υποχρέωση του να διαιωνίζουν ένα πραγματικά κακόηχο και κάποιες φορές «αστείο» όνομα, οι γονείς είναι πλέον σε θέση να δώσουν στο παιδί τους ένα όνομα καινούργιο για την οικογένεια, ένα όνομα που δεν κουβαλά καμία οικογενειακή ιστορία, καμία «μοίρα» του προκατόχου του και καμία υποχρέωση να ανταποκριθεί στα όνειρα και στις βλέψεις άλλων!

Αν λοιπόν, βρίσκεστε κι εσείς σε αναζήτηση ενός τέτοιου ονόματος για το παιδί που πρόκειται να βαφτίσετε σύντομα, σας έχουμε καλά νέα! Η λύση βρίσκεται στο ένδοξο παρελθόν μας. Η αρχαία ελληνική μας παράδοση ευτυχώς έχει πλούσιο υλικό να μας προσφέρει, και μάλιστα με μια πληθώρα ονομάτων που και πρωτότυπα μπορούν να γίνουν και συνήθως ακολουθούνται από μία πολύ σπουδαία ερμηνεία που ίσως ταιριάζει σε κάποια από τα χαρακτηριστικά του δικού σας παιδιού.

Αν πρόκειται για αγοράκι σας προτείνουμε τα εξής:
Αρριανός, Αγαθοκλής, Αγησίλαος, Αθηναγόρας, Αγαθοκλής, Άτλας, Αθηνόδωρος, Αλέξανδρος, Αλκιβιάδης, Αγάθων, Ανδροκλής, Αναξιμένης, Αλκμαίων, Αδείμαντος, Αισχύλος, Απολλώνιος, Αρισταγόρας, Αριστόδημος, Αρκεσίλαος, Αναξιμένης, Ανάξαρχος, Αριστομένης, Αριστόδημος, Αριστόμαχος, Αμφικλής..
Δημάρατος, Δημόστρατος, Διόδοτος, Διομήδης, Διόνυσος, Διογένης, Ευκτήμων, Ερμογένης, Ερμόλαος, Ερμόδοτος, Ευτύχης, Ερμοκράτης, Επαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ευαγόρας, Ερμοκλής, Ηρόδικος, Ηγησικλής, Ήρως, Ηράκλειτος, Ηρακλής, Θουκυδίδης, Θρασύβουλος, Ιφικλής, Ιάσων, Ίκαρος, Ιώσηπος, Ιππόμαχος, Ιππόδαμος…
Κίμων, Κλεομένης, Κικέρων, Κλεάνθης, Κρίτων, Κρατερός, Λεωνίδας, Λυκούργος, Λύσσανδρος, Λέανδρος, Λέων, Μενέλαος, Μιλτιάδης, Νεοκλής, Ξενοφών, Ξενομήδης, Οδυσσέας, Ορέστης, Πάρις, Πάτροκλος, Περικλής, Παυσανίας…
Σόλων, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τηλέμαχος, Τιμολέων, Φιλοκλής, Φιλοκτήτης, Φαίδων, Φίλιππος, Φοίβος.

Αν πρόκειται για κοριτσάκι:
Αριάδνη, Αρμονία, Αγαθονίκη, Άλκηστις, Αλκμήνη, Ανδρομάχη, Αφροδίτη, Αρσινόη, Αλκινόη, Αμαρυλλίς, Αρίσβη, Αλθαία, Αρετή, Βερενίκη, Διογένεια, Διώνη, Διδώ, Δωρίδα, Δωρίππη, Ήβη, Ήριννα, Ερμιόνη, Ευρώπη, Έλλη, Εκάλη, Έρση, Ερατώ, Εριφύλη, Έρις, Ευρυδίκη, Ευτέρπη…
Ηλέκτρα, Ηρώ, Ήρα, Θάλεια, Θεανώ, Θέμις, Ιασώ, Ιοκάστη, Ίρις, Ιόλη, Ιφιγένεια, Ισμήνη, Ιφινόη, Ιώ, Καλλιρρόη, Κλειώ, Κλεοπάτρα, Λήδα, Λητώ, Λευκίππη, Λύρα, Μάνια- Μελίννα, Μαντώ, Μελίττα, Μυρτώ, Ναυσικά, Νεφέλη, Νηρηίδα, Ξανθίππη, Πηνελόπη, Ροδόπη, Ρωξάνη, Στίλβη, Σαπφώ, Σεμέλη, Σελήνη…
Τιμαρέτη, Τερψιχόρη, Υπατία, Φαίδρα, Φιλομήλα, Φοίβη, Χρυσηίς, Χρυσίππη, Χλόη.

11/05/2013 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Πώς να βάλω στο παιδί μου όρια;

written by The K-magazine

από τη Ιωάννα Κορδαλή-Ψυχολόγο*

Μπορείς να φανταστείς ότι είσαι στην οροφή ενός πολύ ψηλού κτηρίου; Έχει πολύ αέρα και δεν υπάρχουν κάγκελα στις άκρες. Πως θα ένιωθες; Λογικά φόβο και αυτό θα σε καθήλωνε στο κέντρο της οροφής προσπαθώντας να νιώσεις ασφάλεια. Φαντάσου τώρα ότι υπάρχουν μεγάλα και ανθεκτικά κάγκελα στις άκρες. Αρχικά, θα κάνεις μια βόλτα στην άκρη της οροφής ελέγχοντας κάθε τόσο αν τα κάγκελά είναι σταθερά. Σε λίγο θα αρχίσεις να νιώθεις ασφαλής. Την ασφάλεια στη δίνουν τα κάγκελα γιατί γνωρίζεις ότι θα σε κρατήσουν και αυτό σου δίνει την ελευθερία να περπατήσεις δίπλα από την άκρη.

Είναι ακριβώς αυτό το συναίσθημα της ασφάλειας που διεκδικούν τα παιδιά όταν προκαλούν να τους βάλεις σταθερά και σαφή όρια. Όταν βάζουμε όρια στα παιδιά τους στέλνουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα που λέει: νοιάζομαι πολύ για εσένα και θέλω να νιώθεις ασφαλής όσο θα γνωρίζεις τον κόσμο.

Τα παιδιά λειτουργούν σαν μικροί επιστήμονες που μέσα από το πείραμα (τη συμπεριφορά) και την εξέταση των αποτελεσμάτων (τις συνέπειες) αντιλαμβάνονται τους κοινωνικούς κανόνες. Σαν όλους τους μεγάλους επιστήμονες τα παιδιά δεν δέχονται τους κανόνες χωρίς αμφισβήτηση, έτσι τείνουν να επαναλαμβάνουν αρκετές φορές την συμπεριφορά μέχρι να βεβαιωθούν ότι το όριο είναι σταθερό. Αυτό μπορεί να κάνει την οριοθέτηση των παιδιών πραγματικό μαρτύριο για τους γονείς. Οι γονείς πρέπει να κατανοήσουν πραγματικά την αναγκαιότητα των ορίων καθώς το παιδί μέσα από αυτή τη διαδικασία νιώθει ασφάλεια, μαθαίνει να έχει αυτοέλεγχο και να παίρνει την ευθύνη των πράξεων του.

Υπάρχουν όμως τρόποι που διευκολύνουν αυτή τη διαδικασία; Σ’ αυτό το άρθρο δίνονται κάποιες πρακτικές συμβουλές που μπορεί να βοηθήσουν στην οριοθέτηση των παιδιών. Ο λέξεις κλειδιά είναι η συνέπεια, η σταθερότητα, ο διάλογος και η κοινή αντιμετώπιση.

Σ’ αυτή την διαδικασία της μάθησης των ορίων είναι σημαντικό οι γονείς να έχουν κοινή αντιμετώπιση. Παρά τις όποιες διαφορετικές απόψεις σχετικά με τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού τους, οι γονείς μέσα από τη συζήτηση και το διάλογο καλούνται να είναι σύμμαχοι και να χρησιμοποιούν κοινή στάση απέναντι στη συμπεριφορά του παιδιού. Καλό είναι και οι άλλοι άνθρωποι που εμπλέκονται με το παιδί (γιαγιά, παππούς, θείοι) να ενημερώνονται σχετικά με το ποια συμπεριφορά είναι μη επιτρεπτή και τον τρόπο αντιμετώπισης που έχουν επιλέξει οι γονείς.

Στο παιδί είναι σημαντικό να δίνεται εξήγηση σχετικά με τους λόγους για τους οποίους μια συγκεκριμένη συμπεριφορά δεν είναι επιτρεπτή. Μέσα από την συζήτηση πρέπει να δοθούν διευκρινήσεις και να απαντηθούν τυχόν ερωτήσεις του παιδιού για την συμπεριφορά ώστε να μπορεί να εσωτερικεύσει τις πληροφορίες και να τις ανασύρει όταν προκύπτουν νέες προκλήσεις. Επίσης, όταν στο παιδί δίνονται απαγορεύσεις χωρίς τις αντίστοιχες διευκρινήσεις το παιδί νιώθει ότι υποτιμάται και αυτό μπορεί να το θυμώνει ή να το κάνει αντιδραστικό στους κανόνες. Είναι σημαντικό να έχουμε στο νου μας ότι ο στόχος δεν είναι η συμμόρφωση αλλά η κατανόηση της ανάγκης των ορίων και η εσωτερίκευση τους που είναι απαραίτητο στάδιο της κοινωνικοποίησης.

Στη συνέχεια προειδοποιούμε για την συνέπεια αν η συμπεριφορά αυτή επαναληφθεί. Ο γονιός θα πρέπει να βοηθήσει το παιδί να καταλάβει ότι όταν μια συμπεριφορά είναι μη επιτρεπτή θα υπάρξουν συνέπειες. Η συνέπεια της συμπεριφοράς πρέπει να είναι προκαθορισμένη και συμφωνημένη και όχι να προκύπτει κάθε φορά μια καινούρια τιμωρία. Επίσης, η συνέπεια καλό είναι να συμβολίζει κάτι που να μπορεί να πραγματοποιηθεί και να μην υπόκειται σε απειλές (π.χ. η μαμά θα φύγει, ή δεν θα σ’ αγαπάει αν το ξανακάνεις). Η συνέπεια δεν πρέπει για κανέναν λόγο να σχετίζεται με συμπεριφορές που αφορούν στην αγάπη και στην γονική φροντίδα καθώς αυτά είναι πράγματα που πρέπει να θεωρούνται αυτονόητα και δεδομένα σε κάθε παιδί. Το παιδί για κανέναν λόγο δεν πρέπει να νιώσει ότι η φροντίδα και η αγάπη των γονιών είναι κάτι που μπορεί να το χάσει. Αυτό μπορεί να προκαλέσει ανασφάλεια και προβλήματα με την αυτό-εικόνα του παιδιού καθώς και με την ικανότητα του να νιώθει ότι είναι αγαπητό στην παιδική ηλικία αλλά και αργότερα στην ενήλικη ζωή.

Οι γονείς πρέπει να χρησιμοποιούν συνέπειες συμβατές με την ηλικία του παιδιού. Στις πιο μικρές ηλικίες η συνέπεια είναι πιο αποτελεσματική όταν συνδέεται άμεσα με το χρόνο της πράξης. Αν σ’ ένα παιδί νηπιακής ηλικίας επιβληθεί μία συνέπεια κάποιες ώρες μετά τη συμπεριφορά, το παιδί δεν μπορεί εύκολα να συνδέσει με τρόπο κατανοητό ότι ήταν η συγκεκριμένη συμπεριφορά που προκάλεσε τη συγκεκριμένη συνέπεια. Ένα πιο μικρό παιδί μπορεί να συμπεριφέρεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο λόγο αφηρημάδας ή ανωριμότητας οπότε οι γονείς σ’ αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να είναι πιο διαλλακτικοί και να εξηγήσουν όσες φορές χρειαστεί στο παιδί γιατί αυτή η συμπεριφορά είναι μη επιτρεπτή.

Οι συνέπειες πρέπει να τηρούνται. Πολλές φορές οι γονείς είτε βρίσκονται σε καλή διάθεση είτε είναι κουρασμένοι και αποφεύγουν ή παραλείπουν να επιβάλουν την συνέπεια της συμπεριφοράς. Αυτό όμως τα παιδιά μπορεί να το παρερμηνεύσουν και να θεωρήσουν ότι δεν είναι η πράξη αυτή καθεαυτή που προκαλεί μια συνέπεια αλλά η αυθαίρετη διάθεση των γονιών. Αυτό προκαλεί σύγχυση και αμφισβήτηση των ορίων σ’ ένα παιδί.

Από την άλλη μεριά, όταν μια συγκεκριμένη ανεπιθύμητη συμπεριφορά διατηρείται για πολύ καιρό οι γονείς πρέπει να είναι ανοιχτοί και να μπορούν να διερευνήσουν τι άλλο μπορεί να έχει προκαλέσει αναστάτωση στο παιδί. Πολλές φορές εντάσεις ανάμεσα στους γονείς που αφορούν είτε στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών είτε σε θέματα συζυγικά θυμώνουν το παιδί και επηρεάζουν το συναισθηματικό του κόσμο. Τα παιδιά υποσυνείδητα μπορεί να επιλέξουν να εκδηλώνουν προβληματικές συμπεριφορές ώστε με τον τρόπο αυτό να ¨τραβούν¨ πάνω τους το θυμό των γονιών ή την προσοχή τους.

Η γέννηση ενός καινούριου παιδιού στην οικογένεια μπορεί να διαταράξει το μεγαλύτερο παιδί. Η διαρκής απασχόληση της μάνας με το καινούριο βρέφος κάνει το μεγαλύτερο παιδί να νιώθει παραμελημένο και ψάχνει τρόπους (συνήθως μέσα από μη επιτρεπόμενες συμπεριφορές) να αποσπάσει την προσοχή των γονιών. Στην περίπτωση αυτή καλό είναι οι γονείς να διατηρούν κάποιες δραστηριότητες αποκλειστικά με το μεγάλο αδελφάκι και να προσπαθούν να του αφιερώνουν συγκεκριμένο χρόνο μέσα στη μέρα για παιχνίδι και δημιουργική απασχόληση.

Επίσης, ένα παιδί που νιώθει ότι οι γονείς του είναι πολύ απορροφημένοι με δικά τους θέματα και ασχολούνται με το παιδί μόνο όταν αυτό κάνει κάτι κακό ενισχύουν άθελα τους την αρνητική συμπεριφορά. Για το λόγο αυτό είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να μην προσηλώνονται μόνο στα αρνητικά πράγματα που κάνει το παιδί, θεωρώντας τα θετικά δεδομένα. Είναι απαραίτητο να υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα στην επιβράβευση για τις καλές συμπεριφορές του παιδιού και την επίπληξη. Έτσι στο παιδί δίνεται η αίσθηση ότι δεν είναι μόνο οι αρνητικές συμπεριφορές που τραβούν την προσοχή των γονιών αλλά και οι θετικές. Η επιβράβευση των θετικών συμπεριφορών ενισχύει την αυτοπεποίθηση των παιδιών και τα βοηθά να ανακαλύψουν και να εξελίξουν κι άλλες πτυχές τις προσωπικότητας τους.

Τέλος, μπορούν οι γονείς να χρησιμοποιούν παραδείγματα από τη δική τους ζωή. Μπορούν να μιλήσουν στο παιδί για μια δική τους αρνητική συμπεριφορά η οποία είχε συνέπειες. Με αυτό τον τρόπο το παιδί δεν νιώθει ότι τιμωρείται αλλά ότι κάποιες συμπεριφορές έχουν συνέπειες και ότι αυτό ισχύει για όλους τους ανθρώπους.

Επιμείνετε στα όρια με συνοχή. Όταν πρωτοβάζετε κάποιο όριο στο παιδί εκείνο θα το τεστάρει αρκετές φορές. Μπορεί να κλάψει, να παραπονεθεί και να φωνάξει. Το παιδί κάνει την δουλειά του. Όπως πριν με τα κάγκελα στο ψηλό κτήριο πρώτα ήλεγξες αν τα κάγκελα είναι σταθερά και μετά προχώρησες προς την άκρη. Έτσι και το παιδί έχει την τάση να ελέγχει την σταθερότητα των ορίων, όπως άλλωστε και οι ενήλικες.

Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλώ επικοινωνήστε με το «Κέντρο Ψυχολογικής Υποστήριξης και Συμβουλευτικής: Ιασμος”, που διατηρούν οι:

*Ιωάννα Κορδαλή, Ψυχολόγος – Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια, 210 6126439 ή 6933349021, [email protected]

*Σοφία Τσιώρη, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια, [email protected]

07/05/2013 1 comment

ART & CULTURE

Ella Fitzgerald for ever….

written by The K-magazine

Στην μοναδική Βασίλισσα της jazz είχε σαν θέμα το σημερινό doodle της Google, καθώς γεννήθηκε σαν σήμερα πριν απο 96 χρόνια στη Βιρτζίνια και πέθανε τον Ιούνιο του 1996..

“Πρώτη κυρία του τραγουδιού”, “βασίλισσα της τζαζ” και “Lady Έλλα” είναι μερικοί από τους τίτλους τιμής που έδωσαν στην Ella Fitzerald, μια σπουδαία φωνή, που έμελλε να γράψει ιστορία με τα τραγούδια της

Η μητέρα της μετακόμισε μαζί της στη βιομηχανική πόλη Γιόνκερς, βόρεια της Νέας Υόρκης. Πίεσε την Έλλα να ασχοληθεί με το τραγούδι και εκείνη έβαλε το όνομά της σε λίστα υποψηφίων διαγωνισμού στο θέατρο Apollo του Χάρλεμ το 1934.

Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας της, που διήρκεσε περίπου έξι δεκαετίες, απέκτησε παγκόσμια φήμη και καταξιώθηκε διεθνώς, ξεχωρίζοντας χάρη στις ιδιαίτερες φωνητικές ικανότητές της. Κέρδισε 14 βραβεία Γκράμι και γνώρισε πολυάριθμες τιμητικές διακρίσεις.

Τιμήθηκε από τον Ρόναλτ Ρίγκαν με το Εθνικό Μετάλλιο των Τεχνών και με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον Τζόρτζ Μπους τον πρεσβύτερο.

Στην 59χρονη καριέρα της, πούλησε 40 εκατομμύρια δίσκους, ηχογράφησε περισσότερους από 70 δίσκους.

Έχοντας κερδίσει σε αρκετούς διαγωνισμούς ταλέντου, στα μέσα της δεκαετίας του ’30 γνώρισε τον Μπένι Κάρτερ και μέσω αυτού τον Τσικ Γουέμπ, οποίος ήταν αρχηγός και ντράμερ της προσωπικής του ορχήστρας. Μαζί του ηχογράφησε τις πρώτες μεγάλες επιτυχίες της, όπως το Α-Tisket, Α-Tasket και το Undecided. Πέντε χρόνια αργότερα σημειώθηκε ο θάνατος του Γουέμπ και η Φιτζέραλντ έγινε αρχηγός του συγκροτήματος για τα επόμενα δύο χρόνια, ώσπου την ανακάλυψε ο Νόρμαν Γκρανζ, που ήταν ιδιοκτήτης της μοναδικής τζαζ δισκογραφικής εταιρείας Verve, και έγινε μάνατζέρ της.

Η Έλλα Φιτζέραλντ είχε ένα μοναδικό τρόπο να συνδυάζει τα τραγούδια μεταξύ τους και να τα τραγουδά το ένα μετά το άλλο. Το τραγούδι της το οποίο πέρασε στις μεγαλύτερες επιτυχίες παγκοσμίως είναι το Every time we say goodbye.

25/04/2013 0 comment

Newer Posts

Older Posts