κυκλοφορία

Οι εικόνες και οι γεύσεις από το ταξίδι μας στους αμπελώνες του  Kir-Yianni της οικογένειας Μπουτάρη, στο Γιαννακοχώρι Ημαθίας, θα μας συνοδεύουν για πολύ καιρό. Με αφορμή τη σημερινή κυκλοφορία στην αγορά του “Μπλε Τρακτέρ” , ένα κρασί αφιερωμένο στον Έλληνα αμπελουργό, το οποίο δοκιμάσαμε από τους πρώτους πριν από λίγες μέρες, ήρθε η ώρα να το μάθετε κι εσείς.

Πριν αρχίσω να περιγράφω την εμπειρία μας  στα κτήματα του Kir-Yianni και τη γνωριμία μας με το “Μπλε Τρακτέρ” θα σας πω την φιλοσοφία μου. Οι καλύτερες συζητήσεις γίνονται γύρω από ένα τραπέζι. Οι ωραιότερες “σχέσεις” χτίζονται με ένα μπουκάλι κρασί.

Το 48ωρο ταξίδι μας στην περιοχή με το δεύτερο (μετά την Σαντορίνη) ιδανικό κλίμα για την καλλιέργεια αμπελιών μας έμαθε πολλά. Καταρχάς, περπατήσαμε στο κτήμα Kir-Yianni που έχει έκταση 560 στρέμματα, στα 400 από τα οποία είναι φυτεμένα αμπέλια. Δοκιμάσαμε διαφορετικά κρασιά, το καθένα με τη δική του ιστορία. Μαζέψαμε σταφύλια, στη συνέχεια τα πατήσαμε κι απολαύσαμε μούστο. Μαγειρέψαμε ντολμαδάκια (ναι το έκανα αυτό!) και μπατζόπιτα,  δοκιμάσαμε τοπικά κρέατα και  γνωρίσαμε κι άλλους οινοπαραγωγούς της περιοχής.

Το συγκεκριμένο κτήμα βρίσκεται στους πρόποδες του Βέρμιου κι αποτελεί τη φυσική συνέχεια της ιστορικής σχέσης της οικογένειας Μπουτάρη με το κρασί, η οποία ξεκινά το μακρινό 1879. Τότε ο παππούς του δημάρχου Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη άρχισε να πουλάει κρασιά που αγόραζε από τοπικούς παραγωγούς, μέχρι τη στιγμή που ο Γιάννης Μπουτάρης  θα αποφασίσει να δημιουργήσει  τα δικά του κρασιά στο κτήμα Kir-Yianni. Το 1999, ο γιος του, Στέλλιος, ξεκίνησε να γράφει τη δική του ιστορία στους αμπελώνες.

Όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες, κατά τη διάρκεια του περιπάτου μας στα αμπέλια, κάναμε στάσεις για να δοκιμάσουμε κάθε φορά ένα διαφορετικό κρασί του κτήματος, με τα ανάλογα συνοδευτικά. Αυτές οι στάσεις ήταν κι αφορμή για να βγάλουμε πολλές φωτογραφίες καθώς κάθε σημείο προσέφερε διαφορετικές εικόνες.

Όσο μας ξεναγούσε ο Στέλλιος Μπουτάρης, συναντήσαμε και τους εργαζόμενους στο κτήμα να επεξεργάζονται τα σταφύλια, μπήκαμε στο χώρους με τα μεγάλα ξύλινα βαρέλια όπου ωριμάζει το κρασί και μας διεύρυνε τους ορίζοντες ανοίγοντάς μας τις πόρτες στον κόσμο του κρασιού.

‘Ένα καλό κρασί γίνεται στο οινοποιείο, ένα μεγάλο κρασί γίνεται στο αμπέλι”,

Στέλλιος Μπουτάρης

 

Νομίζω είναι η φράση που θα μείνει στο μυαλό μας από την επίσκεψη. Μας αποκάλυψε ότι η “καλύτερη στιγμή είναι όταν θα πάρει κομματάκια από τα αμπέλια για να φτιάξει ένα μεγάλο κρασί” και ότι μας έδωσε να καταλάβουμε ότι ” το κρασί είναι τρόπος ζωής και δείχνει το πολιτισμό μας”. Κατά τη διάρκεια του wine tasting, με τη συμβολή του expert του είδους Ανδρέα Ματθίδη, δοκιμάσαμε τέσσερα λευκά κρασιά και στη συνέχεια τέσσερα κόκκινα, μεταξύ των οποίων και οι ναυαρχίδες του κτήματος, η Ράμνιστα, το Δύο Ελιές -το πρώτο κρασί που έβγαλε ο Στέλλιος Μπουτάρης-, το υπέροχο Ντρούμο, αλλά και τις “Τέσσερις Λίμνες” που πάντα αγαπούσα, αλλά αυτή τη φορά μαθαίνοντας την ιστορία του, με γοήτευσαν ακόμα περισσότερο.

Στη συνέχεια ακολούθησε η αποκάλυψη του “Μπλε Τρακτέρ” (κυριολεκτικά και μεταφορικά), ένα ερυθρό ξηρό κρασί και ένα παλιό μπλε τρακτέρ, που έχει άπειρα ένσημα στο συγκεκριμένο κτήμα κι έδωσε το όνομα του στην ετικέτα, σχεδιασμένη από το G Design Studio.

Το “Μπλε Τρακτέρ” είναι ένα ερυθρό κρασί από χαρμάνι τριών γαλλικών ποικιλιών (Cabernet Sauvignon, Syrah, Merlot), Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης Μακεδονίας. Τα σταφύλια προέρχονται από επιλεγμένους αμπελώνες συνεργαζόμενων παραγωγών της Μακεδονίας. Ισορροπημένο, μαλακό, γεμάτο και φρουτώδες, με αρώματα των μαύρων φρούτων, μπαχαρικών και βανίλιας. Ένα κρασί καθημερινό και ευχάριστο για κάθε περίσταση.

Αφού συμμετείχαμε στο Live cooking (επαναλαμβάνω ότι έφτιαξα ντολμαδάκια για πρώτη φορά στη ζωή μου), τα τραπέζια γέμισαν με τοπικά παραδοσιακά πιάτα, κρέατα της περιοχής και σαλάτες, συνοδευόμενες από “L’ Esprit du Lac” και άφθονο “Μπλε Τρακτέρ”.

“Αν γίνει καλός συνδυασμός φαγητού και κρασιού, τότε θα σου αρέσει περισσότερο το φαγητό”,

Γιάννης Μπουτάρης

Μπορεί να μην μπόρεσα να δοκιμάσω την μουσταλευριά και το Ρεβανί με καμένες μαρέγκες, παγωτό ροδάκινο και δυόσμο (για το οποίο άκουσα τα καλύτερα), αλλά απόλαυσα άφθονο κρασί, ωραία μουσική με τη καλύτερη παρέα…

Και φυσικά η εκδρομή μας δεν τελείωσε έτσι, καθώς το ίδιο βράδυ είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τοπικούς οινοπαραγωγούς με τα κρασιά τους και την επομένη, οι περισσότεροι επισκεφτήκαμε και τους Μακεδονικούς τάφους της περιοχής. Έτσι για να ολοκληρωθεί η εμπειρία…

Οι μέρες έχουν περάσει, το κρασί έχει εξατμιστεί, αλλά ο ουρανίσκος μας ακόμα θυμάται… Κατερίνα, Ειρήνη, Θεανώ, Καλλίστρατε, Φρόσω, κε Μπουτάρη ευχαριστούμε!

Υ.Γ. Πρέπει να προσθέσω ότι ξεχωριστή θέση σε αυτό το ταξίδι είχαν τα “ΑΚΑΚΙΕΣ Sparkling” και  “ΠΑΡΑΓΚΑ Sparkling”, καθώς μας συνόδευσαν από την άφιξή μας στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος μέχρι αργά το βράδυ της Παρασκευής.

Στην υγεία μας!