παιδί

Έχουμε πολλούς λόγους που αγαπούμε τους γονείς μας, αλλά ακόμα περισσότερους για να εκτιμούμε και να λατρεύουμε τις γιαγιάδες και τους παππούδες, ειδικά όσοι τους ζήσαμε.
Ως μαμά και βλέποντας τη “λατρεία” των γονιών μου στα παιδιά μας, πολλές φορές “τρελαίνομαι” με το πόσο ελαστικοί είναι στα εγγόνια τους, σε αντίθεση με εμάς που ήταν πολύ πιο αυστηροί, απαιτητικοί κλπ κλπ (να μην εκτεθούμε κιόλας). Κάποιες στιγμές τους καταλαβαίνω και θυμάμαι πόσο χαιρόμασταν με την αδελφή μου που θα πηγαίναμε διακοπές με τη γιαγιά και τον παππού, μακριά από την καθημερινότητα, μέσα στην σχεδόν απόλυτη ελευθερία!

Διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο, θα ξαναγίνετε κι εσείς παιδιά… και θα θυμηθείτε κάποιους από τους λόγους για τους οποίους τα παιδιά σας λατρεύουν τους γονείς σας…

1. Είναι πάντα έτοιμοι για μια περιπέτεια!
Εκδρομές, επισκέψεις σε μουσεία, πικ νικ! Οι παππούδες μας λατρεύουν να βγαίνουν έξω τόσο όσο και τα παιδιά!
2. Ξέρουν πολλές ιστορίες
Σε κάθε παιδί αρέσει να ακούει ιστορίες από τη ζωή του παππού και της γιαγιάς. Ειδικά οι προσωπικές τους ιστορίες είναι αυτές που μας κάνουν να τους θαυμάζουμε τόσο πολύ αλλά και να αναρωτιόμαστε αν θα πετύχουμε ποτέ τόσα πολλά όσο εκείνοι.
3. Ασχολούνται με τον κήπο
Φραουλίτσες, μποστάνια, φυτά και λουλούδια, ο κήπος είναι από τις αγαπημένες ασχολίες των παιδιών και μόνο οι γιαγιάδες έχουν την όρεξη και τον χρόνο για να το κάνουν!
4. Μας διαβάζουν βιβλία και παραμύθια
Οι γονείς συνήθως δεν έχουν τον χρόνο να διαβάσουν στα παιδιά πολλά βιβλία και παραμύθια. Η γιαγιά και ο παππούς, όμως, είναι αυτοί που μαθαίνουν στο παιδί να του αρέσει το διάβασμα.

“Του παιδιού μου το παιδί, είναι 2 φορές παιδί!”

5. Ξέρουν τα πάντα!
Κάθε παιδί πιστεύει ότι ο παππούς είναι κινητή εγκυκλοπαίδεια, ενώ αν κάτι δεν το γνωρίζει, τότε σίγουρα θα αφιερώσει χρόνο για να το βρει και να απαντήσει σε όποια ερώτηση του γίνει.
6. Γίνονται παιδιά
Ό,τι κι αν ζητήσει ένα παιδί από τη γιαγιά και τον παππού, όσο παιδικό ή ανόητο κι αν είναι, εκείνοι θα το κάνουν. Να τους καβαλήσουν, να τους φορέσουν αστεία καπέλα, να τους βάψουν το πρόσωπο με μπογιές. Οι παππούδες ξέρουν πώς είναι να είσαι παιδί και δεν το αλλάζουν με τίποτα!
7. Δεν βιάζονται
Δεν βιάζονται να ετοιμαστούν τα παιδιά για να πάνε στο σχολείο ούτε να κάνουν τα μαθήματά τους. Έχουν πολύ χρόνο και τους τον δίνουν απλόχερα.
8. Είναι το καλύτερο κοινό
Όταν το παιδί μαθαίνει ένα ποίημα, μια χορευτική κίνηση, το πρώτο του κομμάτι στο πιάνο, η γιαγιά και ο παππούς είναι αυτοί που πραγματικά θέλουν να ακούσουν.
9. Τους αρέσουν τα ταξίδια
Διακοπές στη Disneyland; Μέσα! Βόλτα στη Χαλκίδα με το τρένο; Φύγαμε!
10. Λένε στα παιδιά ιστορίες από τους γονείς τους
Ποιος ξέρει καλύτερα από όλους τους γονείς μας; Οι παππούδες μας. Για αυτό και μας αρέσει να τους ακούμε να μιλούν για τα παιδικά τους χρόνια, ενώ κάθε «το ίδιο έκανε και η μάνα σου μικρή» μας γεμίζει χαρά και υπερηφάνεια!
11. Μαγειρεύουν άψογα
Τα φαγητά της γιαγιάς και το πρωινό του παππού δεν συγκρίνονται με κανένα φαγητό στον κόσμο. Όλοι το ξέρουμε.
12. Ξέρουν πολλά τραγούδια
Ξέρουν σκοπούς από τους προσκόπους, παιδικά τραγούδια, μαθαίνουν γρήγορα όποιο τραγούδι λένε τα πιτσιρίκια και χαίρονται να το τραγουδούν μαζί τους.

unsplash.com/@paolobendandi

Ο χρόνος είναι με το μέρος τους

13. Ακούν
Χαίρονται πάντα να ακούνε όσα έχουν να τους πουν τα παιδιά χωρίς μάλιστα να κρίνουν. Απλώς ακούνε και βοηθούν.
14. Ξέρουν ιστορία
Δεν είναι μόνο ότι έχουν γνώσεις. Έχουν ζήσει πράγματα. Θυμούνται πότε ήρθε η ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα, έχουν ζήσει πολέμους και κακουχίες από πρώτο χέρι και έχουν να πουν πράγματα που δεν τα γράφουν ούτε τα βιβλία.
15. Έχουν παράξενα αντικείμενα στο σπίτι
Από γουδοχέρι μέχρι πορσελάνες, οι παππούδες έχουν κάθε λογής αντικείμενα που δεν βλέπουμε κάθε μέρα και τραβούν την περιέργεια των παιδιών. Αν, πάλι, χαλάσει κάτι δεν θα το κάνουν θέμα.
16. Κάνουν δώρα
Αν και οι περισσότεροι δεν έχουν τα χρήματα, αγοράζουν δώρα στα παιδιά ή τους χαρίζουν αντικείμενα της ιδιοκτησίας τους.
17. Χαρτζιλικώνουν
Για τις δουλειές του σπιτιού, που η μαμά θεωρεί δεδομένο ότι θα κάνουμε, η γιαγιά και ο παππούς δίνουν το κατιτίς τους.
18. Πιστεύουν τα πάντα
– Είδα ένα φάντασμα έξω από το σπίτι.
– Άντε! Πώς έμοιαζε;
19. Μαθαίνουν στα παιδιά δεξιοτεχνίες
Η γιαγιά και ο παππούς θα μάθουν στο παιδί πώς να ψαρεύει, να ράβει, να ανοίγει φύλλο, πράγματα για τα οποία οι γονείς δεν έχουν τον χρόνο ή τις γνώσεις.

Η εμπειρία είναι ένας καλός δάσκαλος

20. Ξέρουν να “στέκονται”
Όταν το παιδί έχει ένα πρόβλημα, ξέρουν πώς να το αντιμετωπίσουν. Είτε αυτό σημαίνει να το συζητήσουν είτε να καθίσουν με το παιδί αμίλητοι και να δουν κινούμενα σχέδια.
21. Δεν μας μαλώνουν
Συνήθως οι παππούδες δεν περνούν όλη τη μέρα με τα παιδιά και έτσι όταν κάτι πάει στραβά, απλώς το προσπερνούν χωρίς να τους κάνουν παρατήρηση.
22. Μας σκέφτονται
Ακόμα κι αν βρίσκονται πολύ μακριά, πάντα θα πάρουν τηλέφωνο να δουν τι κάνουμε και θα μας δείξουν ότι μας νοιάζονται και μας σκέφτονται.
23. Μαθαίνουν από τα παιδιά
Θα μάθουν πράγματα από τα παιδιά, που δεν έχει κάποιος άλλος την υπομονή να τους τα δείξει, όπως το να χρησιμοποιήσουν το τηλέφωνο ή ακόμα και το Skype!
24. Κάνουν την κάθε μέρα ξεχωριστή
Θέλουν να κάνουν την κάθε μέρα ξεχωριστή για το παιδί. Βρίσκουν πράγματα που θα του τραβήξουν το ενδιαφέρον, το δελεάζουν και ανακαλύπτουν διαρκώς νέες ασχολίες.
25. Των παιδιών μου τα παιδιά…
Αν μη τι άλλο, αξίζουν την αγάπη των παιδιών γιατί τα λατρεύουν χωρίς όρους, χωρίς να περιμένουν κάτι από αυτά. Ακόμα κι όταν αυτά περνούν την εφηβεία και τους ξεχνούν, η γιαγιά και ο παππούς δεν παραπονιούνται ποτέ. Χρειάζεστε καλύτερο λόγο;

Πηγή : εδώ 

Featured image: unsplash.com/@rodlong

Ένα συναίσθημα που «πηγαίνει πακέτο» με τη μητρότητα είναι αυτό της ενοχής. Αν είστε δε και εργαζόμενη, η ενοχή παίρνει άλλες, αστρονομικές διαστάσεις κι αυτό δεν είναι καλό, ούτε για εσάς, αλλά ούτε και για το παιδί σας.

Πρέπει λοιπόν να απαλλαγείτε από όλα αυτά τα ενοχικά που σας βασανίζουν μια για πάντα.

Παρούσα όπου χρειάζεται
Θα υπάρξουν πολλές στιγμές στη ζωή του παιδιού σας, που δεν θα γίνεται ή δεν θα θέλετε να απουσιάζετε. Αυτές οι στιγμές δεν θα υπάρχουν πάντα κατόπιν ραντεβού, όπως π.χ. η πρώτη του συμμετοχή στη σχολική γιορτή. Θα πρέπει λοιπόν να είστε προετοιμασμένη ότι δεν θα είστε παρούσα σε όλα, αλλά στα πιο σημαντικά.
Κάντε μια ειλικρινή συζήτηση με τον εργοδότη σας, εξηγήστε του και ζητείστε του την -εκ των προτέρων- κατανόησή του για τις φορές που θα χρειαστεί να φύγετε λίγο νωρίτερα από τη δουλειά ή να απουσιάσετε μια ολόκληρη ημέρα για να μπορείς να ανταποκριθείτε στις υποχρεώσεις σαν μαμά.
Οι περισσότεροι εργοδότες ή προϊστάμενοι είναι κι αυτοί γονείς και δείχνουν κατανόηση. Αν έχετε την ατυχία να έχετε ένα εμπαθή προϊστάμενο υπάρχει και η ανάλογη νομοθεσία που σας διαφυλάττει και δίνει το δικαίωμα να έχετε γονικές άδειες (ολιγόωρες ή ολοήμερες)

Άφηστε τη δουλειά έξω απ’ το σπίτι
Όταν προσφέρετε ποιοτικό χρόνο στο παιδί , κάντε το χωρίς να αφήνετε τίποτα να σας διακόψει και αυτό περιλαμβάνει και τα θέματα της δουλειάς. Βάλτε το κινητό στο αθόρυβο, κλείστε το outlook για να μην δειτε τα e-mail να καταφθάνουν και απολαύστε την αναντικατάστατη και πολύτιμη επαφή με το παιδί.

Σκεφτείτε θετικά
Αντί να σκέφτεστε μονίμως όσα δεν μπορείτε να προσφέρετε στο παιδί, όπως π.χ. την 24ωρη παρουσία σας στη ζωή του, σκεφτείτε για τις δυνατότητες που του προσφέρετε. Το γεγονός ότι εργάζεστε σημαίνει ότι μπορείτε να του προσφέρετε ένα καλύτερο οικονομικό υπόβαθρο, καλύτερο σχολείο, περισσότερα παιχνίδια και άλλα διάφορα καταναλωτικά μεν, χρήσιμα στη ζωή του όμως.

Από την άλλη ακόμα και το γεγονός ότι «αναγκαστήκατε» να το εμπιστευτείτε σε έναν παιδικό σταθμό δεν θα πρέπει να το βλέπετε σαν λάθος. Θυμηθείτε ότι τα παιδιά που πηγαίνουν σε μικρή ηλικία σχολείο γίνονται πιο κοινωνικά, ωριμάζουν και γίνονται αυτάρκη.

Γίνετε επιεικής
Κατ’ αρχήν με τον εαυτό σας. Είστε μαμά και επαγγελματίας. Όμως δεν χωράνε δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη και δεν μπορείτε να είστε τέλεια και στους δύο ρόλους.
Δεν χάλασε ο κόσμος αν καθυστερήσατε μια φορά να φτάσετε στον παιδικό σταθμό, ούτε αν ζητήσετε μια παράταση στο deadline στη δουλειά…. Αρκεί αυτό να γίνεται με μέτρο.

Διώξτε το στρες
Το να ισορροπείτε ανάμεσα στους δύο ρόλους είναι σίγουρο ότι θα σας φορτώσει με πολύ άγχος. Βρείτε τρόπους για να διαχειρίζεστε το στρες:
-Εκφράστε τις ανησυχίες σας σε κάποιον που εμπιστεύεστε, στο σύντροφό σας, την κολλητή ή ακόμα και κάποιον ειδικό.
-Μάθετε για μεθόδους χαλάρωσης, μαθήματα γιόγκα κτλ.
-Μην παραλείπετε να κοιμάστε καλά το βράδυ.
-Κάντε πράγματα που σας ευχαριστούν και σας χαλαρώνουν όπως έναν περίπατο στην θάλασσα, το διάβασμα ενός βιβλίου κτλ.

Πηγή

Η άνοιξη αποτελεί την χρονική περίοδο κατά την οποία οι εκπαιδευτικοί και οι ειδικοί μπορούν να αξιολογήσουν την εξέλιξη των ικανοτήτων των παιδιών σ’ αυτό το ηλικιακό στάδιο  και αφορούν στην προετοιμασία του νηπίου για την Α’ Δημοτικού.  Η είσοδος του παιδιού στην Α’ Δημοτικού σηματοδοτεί το τέλος της νηπιακής ηλικίας. Το παιδί έχει πλέον τα εφόδια να επιδοθεί στη συστηματική εργασία και μάθηση. Έχει αναπτύξει τις γλωσσικές, νοητικές, κινητικές, συναισθηματικές και ψυχοκοινωνικές ικανότητες που συντελούν και αποτελούν την ασφαλή βάση ώστε το παιδί να δεχθεί τη σχολική γνώση.

Είναι ευνόητο ότι η ανάπτυξη ικανοτήτων και δεξιοτήτων επηρεάζεται από την επίδραση δύο παραγόντων –της οικογένειας και της διαπαιδαγωγικής παρέμβασης του νηπιαγωγείου. Η ποιότητα αυτών των επιδράσεων καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την έκταση των ικανοτήτων και δεξιοτήτων του παιδιού. Φυσιογνωμικά τα παιδιά είναι ενήλικες σε μικρογραφία, ψυχοπνευματικά είναι εξελισσόμενα άτομα με ιδιαίτερο τρόπο ζωής. Τα κύρια χαρακτηριστικά τους είναι ότι είναι: ορμητικό, ασταθές, ζηλότυπο, ανταγωνιστικό, πεισματάρικο, δύστροπο, αεικίνητο, εγωκεντρικό κ.ά βιώνοντας τη ζωή τους με έναν ιδιαίτερο τρόπο.

Τα σημεία που αφορούν άμεσα τον τομέα της μαθησιακής ετοιμότητας είναι η ανάπτυξη στον

• Γλωσσικό τομέα
• Ψυχοκινητικό τομέα
• Νοητικό τομέα
• Συναισθηματικό τομέα

 
Γλωσσικός τομέας: Αφορά στην ικανότητα:

• Να ανταλλάσσει μηνύματα με άλλα πρόσωπα, να επιχειρηματολογεί και να διαπραγματεύεται.
• να διακρίνει την πρώτη συλλαβή και σταδιακά τον πρώτο φθόγγο εκφωνούμενης λέξης.  Πχ η λέξη ‘καπέλο’ αρχίζει από τη συλλαβή/κα/ αλλά από τη φωνούλα /κ/
•  να διακρίνει την τελευταία συλλαβή και τον τελευταίο φθόγγο εκφωνούμενης λέξης.Πχ. παγ-άκι/ παγκ-άκι και οι δύο τελειώνουν σε άκι ή ποτήρι / καντήλι και οι δύο τελειώνουν σε -η
• σταδιακά ν’ αναλύει και να συνθέτει τους γλωσσικούς ήχους που απαρτίζουν τις λέξεις. Π.χ μ-ή-λ-ο.
•  ν’ αναγνωρίζει τ’ όνομά του γραμμένο σε καρτέλα ανάμεσα σε άλλες
•  να γράφει τ’ όνομά του και πιθανόν να γράφει ορισμένα γράμματα και αριθμούς
• ν’ ακούει μια μικρή ιστορία και να την αναδιηγείται
•  να συμμετέχει σε διάλογο
•  να κάνει χρήση της γλώσσας για να καθοδηγήσει τη συμπεριφορά του.

Εκείνο όμως που είναι ιδιαίτερα σημαντικό είναι να μη ξεχνάμε ότι το κάθε παιδί επιτυγχάνει ανάλογα με το δικό του ρυθμό, ο οποίος πρέπει να γίνεται απόλυτα σεβαστός.

Συχνά οι γονείς αγχώνονται για να μάθει το παιδί να γράφει και να  διαβάζει πριν περάσει στην επόμενη βαθμίδα για να είναι έτοιμο το παιδί ή να είναι πιο ομαλή η μετάβασή του στην Α΄Δημοτικού. Όταν τα παιδιά έχουν αναπτύξει: 

Τότε είναι έτοιμα να περάσουν στη γραφή και στην ανάγνωση χωρίς να χρειάζεται να μάθουν από το νηπιαγωγείο τα γράμματα, γιατί στόχος είναι να αναπτύξουν τις παραπάνω δεξιότητες.

ΨΥΧΟΚΙΝΗΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ: Αφορά στον έλεγχο της αισθητηριακής ανάπτυξης δηλαδή στην αδρή και λεπτή κινητικότητα. Το παιδί λοιπόν μπορεί:

• να τρέξει με σωστό προσανατολισμό στο χώρο
• να πετάξει τη μπάλα προς ορισμένο στόχο αλλά και να την πιάνει
• να συντονίσει τη κίνηση του χεριού του με το οπτικό ερέθισμα για να μπορέσει να χρωματίσει μέσα σε πλαίσιο έτσι ώστε αργότερα να γράψει πάνω σε γραμμή.
• να κόψει ένα προκαθορισμένο σχέδιο με το ψαλίδι
•  να κρατήσει σωστά το μολύβι
• να τραβήξει μια γραμμή,να ενώσει γραμμές, ν’ ακολουθήσει γραφικές διαδρομές.

 Οι ικανότητες αυτές θα το οδηγήσουν στη σωστή αναπαράσταση των γραμμάτων στο πλαίσιο της σελίδας του τετραδίου και των γραμμών, ενώ με την ενίσχυση της ακουστικής του αντίληψης θα μπορέσει να διακρίνει τους γλωσσικούς ήχους και να κατανοήσει ότι ο γλωσσικός ήχος «σα» αποτελείται από δυο γλωσσικούς ήχους «σ», «α» και να τους αναπαραστήσει γραφικά.

ΓΝΩΣΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ: Αναφέρεται στις ικανότητες μνήμης, συγκέντρωσης προσοχής, κοινής λογικής, πρακτικής κρίσης και λογικομαθηματικής σκέψης.

• Επεξεργάζεται τις πληροφορίες που δέχεται, τις ταξινομεί, κάνει διακρίσεις , ανακαλύπτει κοινά σημεία και ιδιότητες και προχωρεί σε γενικεύσεις ώστε να σχηματίσει έννοιες.
• Αντιλαμβάνεται το χρόνο και συνειδητοποιεί ότι όλες οι δράσεις έχουν χρονική ακολουθία.
• Επιμερίζει το σύνολο που στη δεδομένη στιγμή είναι η λέξη αλλά και το συνθέτουν.
• Αρχίζει να αποκτά νόημα η αιτία με το αποτέλεσμα για μια ενέργεια και έτσι καταλήγει σε συμπεράσματα.
• Η λογικομαθηματική του αντίληψη έχει εξελιχθεί και το οδηγεί σε ταξινομήσεις με βάση κάποια κριτήρια (σχήμα, χρώμα, χρόνο, μέγεθος, ποσότητα), σε ενέργειες σειροθέτησης και ακολουθίες ενεργειών, σε τοπολογικές ιδιότητες και σε συγκρίσεις.

ΣΥΝΑΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ: Αφορά σε στάσεις και συμπεριφορές μέσω των οποίων το παιδί προβάλλει τα αισθήματά του, τα ενδιαφέροντά του, την αυτοεκτίμησή του, τις ανάγκες του και τις διαθέσεις του απέναντι στ’ άλλα πρόσωπα όπως δάσκαλος/α και συμμαθητές.

Αν το παιδί στις επιδιώξεις του για δημιουργική δράση νιώθει ότι επιτυγχάνει  και  αν οι απόπειρές του, τα σχέδια του, οι ιδέες του και οι πράξεις του συναντούν την επιδοκιμασία των γονέων του και των εκπαιδευτικών του, αποκτά την τάση να αναζητά δημιουργικές εμπειρίες και ν’ αναπτύσσει πρωτοβουλίες. Αν όμως οι γονείς προλαμβάνοντας τις αποτυχίες του παιδιού γίνουν υπερπροστατευτικοί, υπερκριτικοί και  απαγορευτικοί τότε το παιδί δεν αναπτύσσει πρωτοβουλίες, γίνεται παθητικό και αναπτύσσει ενοχές για πολλά πράγματα που αποτολμά στην πραγματικότητα ή στη φαντασία του.

Ως γονείς και εκπαιδευτικοί οφείλουμε απέναντι στα παιδιά :

Αν κάποιο παιδί δεν έχει αναπτύξει τις παραπάνω δεξιότητες πλήρως θα ήταν σκόπιμο να αξιολογηθεί από κάποιον ειδικό (ειδικό παιδαγωγό, σχολικό ψυχολόγο, λογοθεραπευτή) έτσι ώστε το παιδί να ενταχθεί ομαλά στην Α΄Δημοτικού και οι γονείς να δεχθούν συμβουλές για την ενδυνάμωση του μαθητή. Το πιο ουσιαστικό όμως είναι ότι “τα παιδιά έχουν δυσκολίες κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής του που όμως βελτιώνονται και δεν έχουν ταμπέλες που δεν αποκολλούνται”!

Σχετικά άρθρα:

–Παιδικό Άγχος και πώς το αντιμετωπίζουμε ως γονείς, από την Έφη Νικολοπούλου

–Τι Σημαίνει Ποιοτικός Χρόνος με το Παιδί μου; από την Έφη Νικολοπούλου

–Τα παιδιά αναζητούν την αυτονομία τους, από την Έφη Νικολοπούλου

Το διαζύγιο, ακόμη και το συναινετικό, είναι μια δύσκολη απόφαση για τους γονείς, πόσο μάλλον για τα παιδιά. Δεν είναι λίγα μάλιστα τα παιδιά που καλούνται παίξουν το ρόλο του «μεσίτη» μεταξύ των γονέων, αν το κλίμα μεταξύ τους είναι εχθρικό, κι άλλα που «θρηνούν» την απώλεια του ενός γονέα όταν ξαφνικά έχει μετακομίσει σε άλλο σπίτι. Υπάρχουν επίσης και τα παιδιά που καλούνται να παρηγορήσουν κάποιον γονέα, εάν είναι εκείνος ο πληγωμένος της σχέσης.

Σε κάθε περίπτωση το διαζύγιο πληγώνει, ακόμα κι αν συμβαίνει όταν τα παιδιά είναι σε μεγαλύτερη ηλικία. Αυτό που έχει όμως σημασία σε αυτές τις περιπτώσεις είναι οι γονείς να χειρίζονται σωστά την κατάσταση και να μην «καταστρέφουν» συναισθηματικά τα παιδιά τους.

Δείτε ποια είναι τα 7 μεγαλύτερα λάθη που κάνουν οι χωρισμένοι γονείς και προσπαθήστε να τα αποφύγετε…

1. Τσακώνονται μπροστά στα παιδιά. Ακόμα κι αν γίνεται από το τηλέφωνο ή σε άλλο δωμάτιο, αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδί δεν ακούει ή δεν καταλαβαίνει. Και κάνετε μεγαλύτερη ζημιά από ό,τι μπορείτε να φανταστείτε.

2. Ζητούν από τα παιδιά να φέρουν το βάρος της απόφασης ή να διαλέξουν ποιανού το μέρος θα πάρουν. Κι αυτό είναι κάτι που τα γεμίζει με ενοχές, άγχος, σύγχυση. Λάβετε μόνοι σας τις αποφάσεις σας ώστε τα παιδιά να μην αισθάνονται υπεύθυνα.

3. Ξεχνούν να τονίσουν ότι παρά τον χωρισμό εξακολουθούν να είναι η μαμά και ο μπαμπάςκαι πως η αγάπη τους θα εξακολουθεί να είναι μεγάλη. Ο φόβος της απώλειας είναι τεράστια συναισθηματική επιβάρυνση για μια παιδική ψυχή.

4. Εκμυστηρεύονται λεπτομέρειες για το διαζύγιο σαν να έχουν απέναντί τους κάποιον ενήλικα προκειμένου να κερδίσουν τη συμπάθεια ή τη συναισθηματική τους υποστήριξη.

5. Υποτιμούν και προσβάλουν με κάθε τρόπο τον άλλο γονέα και δημιουργούν με αυτόν τον τρόπο σύγχυση, ενοχές, θλίψη, ανασφάλεια και χαμηλή αυτοπεποίθηση στα παιδιά.

6. Αποξενώνουν το παιδί από τον άλλο γονέα για δικούς τους εγωιστικούς λόγους . Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο δυσανασχετούν πολλά παιδιά αργότερα στην ενήλικη ζωή τους.

7. Ζητούν από τα παιδιά να κατασκοπεύσουν και να μάθουν λεπτομέρειες της προσωπικής ζωής του άλλου γονέα. Αφήστε τα παιδιά να απολαύσουν την παιδική τους ηλικία, χωρίς τις ευθύνες των ενήλικων στις πλάτες τους.

Επανορθώστε τα λάθη σας

Πολλοί χωρισμένοι γονείς διαβάζοντας τα παραπάνω λάθη μπορεί να αναγνωρίσουν δικές τους συμπεριφορές και να ταυτιστούν.

Είναι άραγε ποτέ αργά να διορθώσει κανείς τα λάθη του; Όχι, γιατί τα παιδιά είναι εξαιρετικά επιεική, τουλάχιστον αν είναι ακόμα μικρά διότι καθώς μεγαλώνουν γίνονται πιο σκληρά. Αν λοιπόν έχετε κάνει λάθη, είναι σημαντικό να κάνετε τα εξής:

• Ζητήστε συγνώμη στα παιδιά λέγοντας ότι λυπάστε για τη συμπεριφορά σας.
• Εξηγήστε λεπτομερώς τι ακριβώς έχετε κάνει λάθος και αλλάξτε τη συμπεριφορά σας ‘δω και στο εξής.
• Επιτρέψτε στο παιδί σας να κάνει ένα ειδικό σήμα όταν ξεφεύγετε. Για παράδειγμα, πείτε του να σηκώνει το χέρι όταν αισθάνεται ότι το φέρνεται σε δύσκολη θέση με τις συζητήσεις σας, κάτι δηλαδή που θα λειτουργεί σαν ένα time-out και θα σας κάνει να σταματήσετε αμέσως.

Πηγή: newsbeast