Tag:

συζήτηση

Ποια είναι η σωστή ηλικία για την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών;

Πόσο δύσκολο είναι να μιλάτε ανοιχτά για θέματα σεξουαλικότητας με τα παιδιά σας; Σαν γονείς αντιμετωπίζουμε ένα δίλημμα, όταν τα παιδιά μας κάνουν μια λεπτή ερώτηση, μπορεί να θέλουμε να τους δώσουμε την αληθινή απάντηση αλλά πιστεύουμε ότι δεν είναι ακόμη ώριμα να μάθουν λεπτομέρειες. Ίσως και να έχουμε δίκιο αλλά από την άλλη πλευρά αντί να υποχωρούμε η να δίνουμε κουτσουρεμένες απαντήσεις, ίσως είναι καλύτερα να δίνουμε αληθινές απαντήσεις όσο το δυνατό με απλές πληροφορίες στην αρχή και καθώς μεγαλώνουν να προσθέτουμε πιο πολύπλοκες.

Από πού ήρθα μαμά;

Ήταν από τις πρώτες ερωτήσεις που μου έκαναν τα παιδιά μου…

Τότε με βρήκαν απροετοίμαστη σε μια τόσο φυσική ερώτηση αλλά παρατήρησα πώς όταν τα παιδιά είναι διανοητικά και συναισθηματικά έτοιμα να ενημερωθούν τότε δεν νιώθουμε αμηχανία να δώσουμε τις σωστές πληροφορίες που πρέπει. Τα παιδιά διψούν να μάθουν τον εαυτό τους από την βρεφική ηλικία και να καταλάβουν τον κόσμο γύρω τους , είναι σημαντικό μέρος της εξέλιξης τους μέσα από τις διαφορετικές αλλαγές που βιώνουν όσο μεγαλώνουν σχετικά με το σώμα τους η την σχέση μεταξύ των δύο φύλων.

Εφηβεία.

Ίσως έχετε ακούσει να λένε για κάποιον ότι «περνάει εφηβεία» αλλά τι σημαίνει αυτή η λέξη;

Γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε συνεχώς, όμως τις μεγαλύτερες αλλαγές τις παρατηρούμε στην εφηβεία, αλλαγές που επηρεάζουν το σώμα και την συναισθηματική μας κατάσταση. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως δεν υπάρχει καθορισμένος η φυσιολογικός χρόνος για το ξεκίνημα της εφηβείας. Δεν υπάρχει σωστό η λάθος , συμβαίνει όταν είναι να συμβεί και διαρκεί όσο χρειάζεται. Το κλειδί της κατάλληλης βοήθειας είναι η καλή προετοιμασία και η σωστή ενημέρωση.

Η ενθάρρυνση ενός σωστού διαλόγου…

Η παιδική σεξουαλικότητα αρχίζει από την βρεφική ηλικία ως την ηλικία των 12 ετών και κατά τη διάρκεια αυτή της περιόδου ένα παιδί περνάει από τέσσερα εξελικτικά στάδια όπου εξελίσσεται η ανάπτυξη του σε βιολογικό, γνωστικό, συναισθηματικό και κοινωνικό επίπεδο καθώς αργότερα εμφανίζεται και η ψυχοσεξουαλική του ανάπτυξη όπου δημιουργείται η σταθερότητα μιας υγιούς προσωπικότητας και ωρίμανση μιας υπεύθυνης συμπεριφοράς.

Οι γονείς είμαστε υπεύθυνοι για την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας εφόσον αποτελούμε πρότυπα ταύτισης για αυτό είναι πολύ σημαντικό να τους μεταφέρουμε με ειλικρίνεια και άνεση, ενθαρρύνοντας τον αυτοσεβασμό, την ισορροπία και την τιμιότητα , δίνοντας τους την ευκαιρία να ζυγίσουν και να σκεφτούν μόνοι τους για να ενεργήσουν αργότερα υπεύθυνα.

Η καλή επικοινωνία γονιού-παιδιού βοηθάει αποτελεσματικά στο να μπορέσουν να εκφράσουν ελεύθερα τις απορίες τους χωρίς να νιώσουν ντροπή η φόβο σαν να μιλούν για κάτι απαγορευμένο η «κακό». Η αντίδραση μας επηρεάζει για το πως θα καταχωρηθεί στο μυαλό τους.

Πολλές φορές φοβόμαστε μήπως οι πληροφορίες , ειδικά για το σεξ η τα ναρκωτικά , μπορεί να βλάψουν τα παιδιά μας και είμαστε επιφυλακτικοί από φόβο μήπως δίνοντας πληροφορίες στα παιδιά μας, τα ενθαρρύνουμε να πειραματιστούν.

Η εμπιστοσύνη. Τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο μακριά από την αλήθεια!

Οι γονείς είναι οι πρώτοι δάσκαλοι των παιδιών και όλη η εκπαίδευση τους αρχίζει στο σπίτι, έτσι τα παιδιά που έχουν ενημερωθεί για το σεξ, δεν είναι λάγνα, δεν συγκεντρώνονται στο σεξ ούτε πειραματίζονται νωρίς αλλά παρατηρούν σαν ένα φυσιολογικό μέρος της ζωής. Αντίθετα τα παιδιά που δεν είναι ενημερωμένα, είναι εκείνα που κάνουν επικίνδυνες εξερευνήσεις και πειραματισμούς.

Υπάρχουν πολλές μελέτες που δείχνουν ότι η καλή εκπαίδευση για το σεξ και η σωστή επικοινωνία με τους γονείς δεν ενθαρρύνει ανεύθυνη συμπεριφορά, αλλά στην πραγματικότητα το ακριβώς αντίθετο. Μπορούμε να κάνουμε κοινωνικά τα παιδιά μας όταν είναι πολύ μικρά , να τους εντρ υφήσουμε από τους τρόπους στο τραπέζι μέχρι την σεξουαλική γνώση και τις ηθικές αξίες . Ακόμη και αν δεν ξέρουμε κάποιες φορές πως να απαντήσουμε είναι καλύτερα να απαντούμε με ειλικρίνεια πως δεν γνωρίζουμε και να επιστρέφουμε αργότερα κατάλληλα ενημερωμένοι για να συζητήσουμε με ευκολία ότι τους απασχολεί. ‘Όλη η προσπάθεια αξίζει γιατί χτίζεται μια σχέση εμπιστοσύνης, σεβασμού και αγάπης.

Κάθε φορά που κοιτάτε τα παιδιά σας στα μάτια ,τους μιλάτε με ειλικρίνεια και τους δίνετε μια τίμια απάντηση , δένεστε μαζί τους και αυτή η σχέση μπορεί να κρατήσει μια ζωή.

Πηγή. Https //www.askitis.gr

Dr .Miriam Stoppard book – questions children ask and how to answer them

Μεταίχμιο – οδηγός εφηβείας

Κείμενο: Ρία Σπύρου

18/06/2019 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Έχετε καταφέρει τα παιδιά να σας μιλούν για τα πάντα;

written by Ρία Σπύρου

Ως μαμά δύο μικρών αγοριών αναρωτιέμαι συχνά όταν τους αφήνω στο σχολείο πως θα κυλήσει η μέρα τους. Τι θα αντιμετωπίσουν η αν θα ανακαλύψουν κάτι καινούργιο, θα το μοιραστούν άραγε μαζί μου όταν θα επιστρέψουν; Ελπίζουμε ότι η σχέση με τα παιδιά μας είναι γερή και σταθερή. Είμαι, νομίζω, από τις μητέρες που η σχέση της με τα παιδιά βασίζεται στην ειλικρίνεια και στην εμπιστοσύνη και ότι μου μιλούν άνετα για όλα ή σχεδόν όλα.

Αργότερα αντιμετωπίζουμε μία διαφορετική αλήθεια… Δεν είναι εύκολο για τα περισσότερα παιδιά να ανοιχτούν. Πολλές φορές ακόμα και αν είναι έτοιμα να μας συζητήσουν ένα θέμα που τα απασχολεί μπορεί την τελευταία στιγμή να αλλάξουν γνώμη. Είναι τόσες οι πληροφορίες και τα ερεθίσματα που δέχονται καθημερινά όπου κάποιες φορές μπλοκάρουν. Στις μικρότερες ηλικίες ένα άγγιγμα η ένα χάδι είναι το κλειδί για να ξετυλιχτεί κάποια ιστορία.

Έτσι, αρχίζει το χτίσιμο μίας αληθινής αγάπης μεταξύ γονιού-παιδιού.

Αργότερα η αναγκαιότητα καλύτερης επικοινωνίας αλλάζει, ψάχνουμε τρόπους να τα προσεγγίζουμε περισσότερο. Το σίγουρο είναι να μην περιμένουμε από το παιδί να ακούει μόνο. Πώς το πετυχαίνουμε λοιπόν; Κάθε μέρα όταν γυρνούν από το σχολείο προσπαθώ να συζητώ ξεχωριστά πως νιώθουν, λόγω το ότι έχουν διαφορετικές ηλικίες. Κάθομαι δίπλα τους η τους αγκαλιάζω και αρχίζω μια ουσιαστική κουβέντα. Στην αρχή συνήθως φλυαρούν για μικροπράγματα, τους αφήνω να εκφράσουν αυθόρμητα ότι αισθάνονται ή σκέφτονται και βλέπουν ότι είμαι εκεί πρόθυμη να τα ακούσω.

Προσπαθώ να τους απαντώ χωρίς τίποτα να με αποσπά εκείνη τη στιγμή. Έτσι μάθαμε να συζητάμε πολύ και για πολλά.

Είτε κάτι που πραγματικά τους απασχολούσε στην διάρκεια της μέρας ή κάποια καινούργια πληροφορία που κέντρισε το ενδιαφέρον τους. Όταν με βλέπουν απασχολημένη ποτέ δεν με πλησιάζουν για να μιλήσουμε. Εξασφαλίζοντας καλύτερη επικοινωνία προσπαθώ να είμαι συγκρατημένη μαζί με τα παιδιά. Η ανυπομονησία και η λαχτάρα να απαντήσω αμέσως σε ό,τι με ρωτούσαν, παρατήρησα ότι έπεφτα στην παγίδα της κριτικής. Προσέξτε το κι εσείς : Αν νιώθουν έτσι, δεν θα σας απευθύνουν τον λόγο, δεν θα σας εμπιστευτούν. Μιλάμε ξεκάθαρα και τους δείχνουμε ότι τους εμπιστευόμαστε.

Πόσο χρόνο περνάτε με το παιδί σας ;

Παίξτε, χορέψτε, αγκαλιαστείτε, γελάστε…. Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν πως είμαστε άνθρωποι με τις ίδιες ανάγκες και όχι τέλειες προγραμματισμένες μηχανές (γονείς) έτοιμοι να υπερκαλύψουν τα θέλω τους. Κάνουμε λάθη, πρέπει να το βλέπουν για να νιώθουν ισάξια έτσι ώστε να αισθάνονται αποδεκτά. Έτσι γεννιέται μια ειλικρινής επικοινωνία και μπορούν να εμπιστευτούν τα συναισθήματά τους ώστε αργότερα όταν έρθουν μεγαλύτερα προβλήματα να έχουμε δημιουργήσει την αίσθηση του σεβασμού και της ομαδικότητας.

Κείμενο: Ρία Σπύρου

24/11/2018 0 comment

PSYCHO & SEX ΣΧΕΣΕΙΣ

Υπάρχει πολύς θυμός εδώ γύρω…

written by Κατερίνα Μαντά

Ψυχολόγος δεν είμαι… ήθελα να γίνω, αλλά ο δρόμος με οδήγησε αλλού! Από τα σχολικά μου χρόνια όμως, οι συμμαθήτριες, φίλες και φίλοι με αποκαλούσαν ως την ψυχολόγο τους, καθώς είχα πάντα την διάθεση να ακούσω, να συζητήσω και να συμβουλέψω. Οπότε… κατά διαστήματα έμπαινα στη διαδικασία να διαβάζω αρκετά για τις ανθρώπινες σχέσεις και καταστάσεις.

Η ειδικότητά μου; η θέση της γυναίκας (σε κοινωνιολογικό επίπεδο) και φυσικά οι χωρισμοί. Ειδικά μετά το χωρισμό μου, οι γνωστοί μου (και όχι μόνο φίλοι μου) έρχονται να μοιραστούν τους προβληματισμό τους. Κυρίως άνδρες… θα το ομολογήσω! Ίσως γιατί πιστεύουν ότι θα καταλάβω καλύτερα τα θέματά τους σε σχέση με τους παντρεμένους ή ελεύθερους φίλους τους κι έχουν ανάγκη να ακούσουν μια γυναικεία άποψη.

Εδώ θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Μπορεί να ήταν πολύ συνειδητή η απόφασή μου να χωρίσω, αλλά δεν είμαι υπέρ του να χωρίζουν τα ζευγάρια, ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά στο προσκήνιο. Χρειάζεται πολλή δύναμη κι υπομονή να μεγαλώσεις ένα ή δύο παιδιά μόνη σου, όσο κοντά κι αν είναι ο πρώην σύζυγος. Γιατί εσύ -ως μητέρα που ασχολείσαι με τα παιδιά σου- τα ξυπνάς, τα ταΐζεις, τα τρέχεις στις δραστηριότητες, τα πλένεις και τα κοιμίζεις. Σε όποια ηλικία κι αν είναι. Εσύ είσαι υπεύθυνη μέσα κι έξω από το σπίτι. Ο μπαμπάς τους είναι κάποιες ώρες παρών… ακόμα κι αν είναι αρκετές, η μητέρα είναι εκεί, υπεύθυνη κι αρμόδια για τα περισσότερα που αφορούν στο παιδί. Οπότε (για να κλείσει η παρένθεση) δεν έχω προσπαθήσει ούτε πρόκειται να πείσω κανέναν να προχωρήσει σε χωρισμό, διάσταση ή διαζύγιο! Εκτός αν τίθεται ζήτημα κακοποίησης για κάποια από τις δύο πλευρές, οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι μαζί …

Χάρη, λοιπόν, σε αυτές τις συζητήσεις που έχω με άνδρες συνειδητοποιώ πόσο πολύ θυμωμένοι είναι με τις συντρόφους τους. Τυχαίνει να είναι άνδρες που ασχολούνται πολύ με τα παιδιά τους, που πολύ συνειδητά έγιναν μπαμπάδες… όχι όμως σύζυγοι. Τι εννοώ ότι αρκετοί παντρεύτηκαν γιατί θα γινόντουσαν μπαμπάδες. Το ήθελαν, το είχαν συζητήσει και όταν βγήκε το τεστ εγκυμοσύνης θετικό, αποφάσισαν να παντρευτούν. “Περίμεναν” (κατά κάποιο τρόπο) να αλλάξουν το status τους και από απλά άνδρες να γίνουν “μπαμπάδες” για να προχωρήσουν στον γάμο.

Κι εδώ τίθεται το ερώτημα… με ποιο κριτήριο επέλεξαν τις συγκεκριμένες γυναίκες να γίνουν μητέρες των παιδιών τους, από τη στιγμή που δεν ήταν σίγουροι ότι τις ήθελαν για συντρόφους ζωής και παράλληλα γνώριζαν ότι αυτές δεν είχαν ως προτεραιότητα την μητρότητα; Και γιατί το λέω αυτό; Γιατί σχεδόν σε όλες τις ιστορίες υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής: οι γυναίκες σε κάποιο σημείο της σχέσης είτε “παραστράτησαν” είτε αποφάσισαν να δώσουν μεγαλύτερη σημασία στην καριέρα τους απ’ ότι στην οικογένειά τους. Όλοι οι άνδρες στους οποίους αναφέρομαι είναι υπέροχοι μπαμπάδες που ασχολούνται πολύ με τα παιδιά τους και με το σπίτι τους.

Και μήπως εκεί είναι η “παγίδα”; Μήπως μέσα στην σχέση “έχασαν” την προσωπικότητα που ερωτεύτηκαν οι γυναίκες τους, αφοσιώθηκαν στα παιδιά και έπαψαν να ασκούν την ίδια γοητεία που είχαν όσο ήταν απλά ζευγάρι; Αντίστοιχα οι γυναίκες μήπως έγιναν μητέρες γιατί ήταν ένας τρόπος για να κρατήσουν τη σχέση τους ή γιατί τους το “επέβαλε” η κοινωνία;

Γενικά είναι λίγο περίεργα τα πράγματα… δεν θα πω την γνώμη μου, γιατί δεν είμαι ειδικός! Όμως θεωρώ ότι οι εκ βαθέων συζητήσεις βοηθούν… όμως πρέπει να γίνονται εγκαίρως, όχι όταν έχει εξαντληθεί η υπομονή και η δύναμη για να “παλέψουν” για τη σχέση τους. Για να μπορέσουν να βρουν μία λύση που θα είναι ιδανική για όλες τις πλευρές. Αυτός ο θυμός δεν κάνει καλό…κυρίως για τα παιδιά που μπαίνουν συνήθως στη μέση και τραβούν το μεγαλύτερο ζόρι.

Οπότε τη στιγμή που βλέπετε να δυσκολεύουν τα πράγματα… μιλήστε με τον άμεσα ενδιαφερόμενο και στη συνέχεια με τον ειδικό, αν χρειαστεί! Οι φίλοι δεν είναι πάντα οι ιδανικοί σύμβουλοι… γιατί εμπλέκονται συναισθηματικά και δεν μπορούν πάντα να είναι αντικειμενικοί.

Η μοναδική συμβουλή που θα δώσω είναι η εξής: Εκτονώστε το θυμό σας, τη στεναχώρια σας στον αθλητισμό, στα ταξίδια… όχι στο έτερον ήμισυ, ακόμα κι αν είναι πρώην. Γιατί για κανέναν δεν είναι εύκολη η κατάσταση…

09/05/2018 0 comment

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

5 Βασικοί κανόνες για ένα πετυχημένο πρώτο ραντεβού

written by Κατερίνα Μαντά

Πριν από 4 χρόνια είχα γράψει ένα άρθρο που αναφερόταν στο τι δεν πρέπει να κάνουν οι άνδρες σε ένα ραντεβού. Σήμερα, έχοντας “ζήσει” περισσότερα “πρώτα ραντεβού” (που σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπήρξε δεύτερο ούτε για αστείο) κι έχοντας συζητήσει με φίλους και φίλες για τα λάθη των πρώτων συναντήσεων, νομίζω ότι είμαι πιο σίγουρη για το τι είναι σωστό να γίνει…

Φυσικά και θα μιλήσω εκ μέρους των γυναικών, για το τι μας ενοχλεί στη συμπεριφορά των ανδρών και θεωρώ ότι αρκετοί εκπρόσωποι του αντίθετου φύλου θα συμφωνήσουν μαζί μου.

Οι “κανόνες” αυτοί ισχύουν είτε είναι το πρώτο ποτό που πίνετε μαζί είτε στο πρώτο δείπνο κι ανεξάρτητα πώς έχετε γνωριστεί, καθώς -μπορεί πλέον μέσω των dating applications (tinder, baddo…) να έχουν ξεπεραστεί κάποια στάδια οικειότητας- πάντα πρέπει να σεβόμαστε τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας.

Επίσης έχω καταλήξει ότι λέγοντας “τι δεν πρέπει να κάνεις” δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνεις ακριβώς το αντίθετο. Σαφέστατα κάθε περίπτωση είναι διαφορετική κι εξαρτάται από τη διάθεση και χημεία των δύο ανθρώπων που συναντώνται. Και ξεκινάμε:

-Δεν βγαίνουμε για ραντεβού αν δεν έχουμε καλή διάθεση. Ο άλλος δεν είναι υποχρεωμένος να υπομείνει τη μιζέρια και την κακή μας διάθεση. Δεν βγαίνεις πρώτη φορά με κάποιον για να δει την άσχημη πλευρά του χαρακτήρα σου. Οφείλεις να είσαι χαμογελαστός κι ευδιάθετος.

-Είμαστε περιποιημένοι. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι ένα μπάνιο και να φοράμε καθαρά ρούχα. Καταλαβαίνω ότι μπορεί να μην έχεις σίδερο, αλλά δεν μπορεί να μην μπορείς να διαθέσεις ένα τέταρτο για να κάνεις ένα μπάνιο και να σου έχει μείνει καθαρό ούτε ένα t-shirt η πουκάμισο, ανάλογα με το στυλ σου. Πώς θα θέλει να σε πλησιάσει ο άλλος ή η άλλη αν βρωμάς ή είσαι με βρώμικα νύχια και μαλλιά; Και πολύ βασικό: Να αισθάνεσαι ο εαυτός σου με τα ρούχα που φοράς και να μην προσπαθήσεις να δείξεις κάτι το διαφορετικό.

-Τα θέματα συζήτησης φροντίζουμε να είναι ευχάριστα. Δεν μιλάμε άσχημα για πρώην σχέσεις, αποφεύγουμε να αναφερόμαστε σε δυσάρεστες περιπτώσεις όπως υγεία, εργασία τα οποία θα μεταφέρουν ένα περίεργο κλίμα και δεν μεταφέρουμε ακραίες απόψεις περί θρησκείας και πολιτικής. Ας τα ανακαλύψουμε εν καιρώ… δεν χρειάζεται να διαφωνήσετε από το πρώτο ραντεβού (αν δείτε ότι ταυτίζεστε γενικότερα, μπορείτε απλά να κάνετε μία διερευνητική ερώτηση, χωρίς όμως να προσβάλλετε κανέναν). Και ναι μεν θέλουμε να προβάλλουμε τον καλύτερο μας εαυτό, αλλά νομίζω ότι πρέπει να αφήσουμε και τον άλλον να πει κάτι για τον εαυτό του. Θέτουμε ευγενικές ερωτήσεις, περιμένουμε τον άλλον να μας απαντήσει χωρίς να τον διακόπτουμε… και δεν μονοπωλούμε! Δεν παίρνουμε συνέντευξη, δεν είναι job interview… ραντεβού είναι!

–Λογαριασμός: όσο κι αν θέλουμε την ισότητα, ένας άνδρας κάνει καλύτερη εντύπωση όταν πληρώνει αυτός ΟΛΑ στο πρώτο ραντεβού. Και η γυναίκα οφείλει να προσφερθεί τυπικά να συμμετάσχει, αλλά δεν πρέπει να της επιτραπεί. Γι’ αυτό κι εμείς ως γυναίκες στην πρώτη συνάντηση αν είναι για ποτό δεν παραγγέλνουμε ένα μπουκάλι MOET&CHANDON, αλλά κάτι παρεμφερές με το ποτό του συνοδού μας και το ίδιο ισχύει και για το φαγητό. Αν πάτε σε ένα καλό εστιατόριο και ο κύριος παραγγείλει ένα πιάτο των 20 ευρώ δεν πειράζει αν δεν φάτε rib-eye ένα βράδυ, σίγουρα θα βρείτε κάτι καλό σε ανάλογη τιμή. Επίσης… μην παραπονιέστε ότι δεν βρίσκετε τίποτα αξιόλογο στον κατάλογο, δεν μεγαλώσαμε όλοι με προσωπικό chef στο σπίτι για να μας καλύπτει όλες τις παραξενιές μας…

-Ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού! Ανεξαρτήτως αν υπάρχει χημεία ή όχι οι άνδρες είστε υποχρεωμένοι να μας συνοδέψετε στο αυτοκίνητό μας ή αν έχουμε έρθει με ταξί να μας πάτε σπίτι μας. Ακόμα κι αν είμαστε στην άλλη άκρη της πόλης. (γι’ αυτό φροντίζετε συνήθως ο τόπος συνάντησης να είναι σε ένα σημείο που βολεύει και τους δύο κι όχι να είναι μόνο κοντά στο σπίτι σας για να μπορέσετε να πάτε μετά για ένα “τελευταίο ποτό”!). Θεωρώ ότι μπορεί να συμβεί και το αντίθετο, αν ο άνδρας έχει έρθει με μέσο μαζικής μεταφοράς, κι εμείς διαθέτουμε αυτοκίνητο, μπορούμε να τον διευκολύνουμε…

Αν περάσατε καλά και θέλετε να το επαναλάβετε, στείλτε ένα μήνυμα επιστρέφοντας σπίτι για να τονίσετε ότι θέλετε να ξαναδείτε τον άλλον. Δεν χρειάζεται να αφήσετε “μυστήριο”…

Και κάτι τελευταίο : αν ο άλλος καπνίζει ή βρίζει και μας ενοχλεί,το λέμε ευγενικά. Γιατί διαφορετικά θα συνεχίσει να το κάνει μέσα στα μούτρα μας και τις επόμενες φορές κι ίσως -αργότερα- και μέσα στο σπίτι μας.

Να τονίσουμε ότι οι παραπάνω κανόνες δεν έχουν σχέση με ηλικία, χρόνο και τόπο. Είναι θέμα ευγένειας και παιδείας…

06/02/2018 0 comment

ΣΧΕΣΕΙΣ

6 μυστικά ευτυχισμένων ζευγαριών

written by The K-magazine

Υπάρχουν άραγε μυστικά επιτυχίας για τα ευτυχισμένα ζευγάρια; Φυσικά και εξαρτάται από τους ίδιους, αλλά σύμφωνα με τους ειδικούς και τους επιστήμονες, υπάρχουν κάποιες μικρές συνήθειες που “βοηθούν” ένα ζευγάρι να σώσει τη σχέση του από τη ρουτίνα της καθημερινότητας.

Όπως γράφει και η σύμβουλος γάμου και συγγραφέας του βιβλίου “How to Be a Couple and Still Be Free“, Tina Tessina, μία ευτυχισμένη σχέση πρέπει να τρέφεται καθημερινά με μικρά ή μεγάλα «τελετουργικά». Συμπληρώνει πόσο σημαντικό είναι να ενισχύουμε με θετική ενέργεια την σχέση μας και να θυμίζουμε στον σύντροφό μας πόσο χαρούμενοι είμαστε που μοιραζόμαστε την ζωή μας μαζί του. Αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως ιστός προστασίας της σχέσης….

Η εμπειρία της Tessina ως σύμβουλος γάμου, η οποία αποτυπώνεται και ως έρευνα στο παραπάνω βιβλίο της, λέει πως υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις -αστείες; υπερβολικές; ντροπιαστικές;- συνήθειες, τις οποίες επιστρατεύουν σχεδόν καθημερινά τα περισσότερα ευτυχισμένα ζευγάρια.Επιβεβαιώνει και ένας έτερος σύμβουλος γάμου, ο Αμερικανός Mark Goulston. Διαβάστε και μπορεί να σας βοηθήσουν…

Μιλούν ο ένας στον άλλον…
Προφανώς μιλούν, αλλά αυτό που εννοούμε είναι ότι βρίσκουν χρόνο για να εξιστορήσουν ο ένας στον άλλον πώς ήταν η μέρα τους στην δουλειά, τι τους συνέβη, πώς νιώθουν. Θα αναρωτηθούν κάποιοι «πού βρίσκουν τον χρόνο;». Η κ. Tessina φέρνει σαν παράδειγμα ένα ζευγάρι πελατών της, οι οποίοι συνηθίζουν κάθε βράδυ να λένε τα «νέα της ημέρας» μέσα στο ιδιωτικό τους «igloo», το οποίο δεν είναι τίποτε παραπάνω από το κρεβάτι τους με τα σκεπάσματά του. Ξεκίνησαν την συνήθεια αυτή πριν χρόνια, ένα βράδυ που η σύζυγος γύρισε πολύ στεναχωρημένη από την δουλειά και ξάπλωσε στην αγκαλιά του συντρόφου της. Ξεκίνησε να του μιλά για το πώς έβλεπε τους κακούς συναδέλφους της σαν πολικές αρκούδες που ήθελαν να της κάνουν κακό και κάπως έτσι καθιερώθηκε το κρεβάτι τους σαν το «igloo» που θα τους προστατεύει πάντα από τις «πολικές αρκούδες».

Φυσικά, λέει η κ. Tessina, δεν χρειάζεται να βρει το ζευγάρι ένα μεγάλο έπιπλο και να του δώσει ένα χαριτωμένο όνομα για να βελτιώσει την μεταξύ τους επικοινωνία. Άλλα ζευγάρια, για παράδειγμα, απλά μιλάνε κατά την διάρκεια της βραδινής βόλτας του σκύλου. Το μήνυμα που σκοπό έχει να περάσει το παραπάνω παράδειγμα είναι ότι το ζευγάρι πρέπει να αφιερώνει καθημερινά λίγο χρόνο για να θυμίζει, ο ένας στον άλλον, για ποιο λόγο επέλεξαν να είναι μαζί. Υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι να γίνει αυτό. Η Tessina μιλά στο βιβλίο της και για ένα ακόμα ζευγάρι, το οποίο δεν περιμένει μέχρι το βράδυ για να μιλήσει. Τηλεφωνιούνται αμέτρητες φορές μέσα στην ημέρα για να πουν διάφορα νέα. «Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό», λέει η Tessina, «αλλά αν μετά από δέκα χρόνια γάμου θες ακόμα να μιλάς με τον σύντροφό σου τόσες φορές μέσα στη μέρα, αυτό δείχνει κάτι.» Το συγκεκριμένο ζευγάρι υποστηρίζει ότι απλά ο ένας είναι ο καλύτερος φίλου του άλλου.

Κάνουν σεξ
Όταν ήμασταν μικρότεροι, και ίσως βλέπαμε τον γάμο πιο ρομαντικά, πιστεύαμε ότι όταν παντρευτούμε θα κάνουμε σεξ κάθε μέρα (μετά μεγαλώσαμε). Γιατί, όμως, να μην κάνεις σεξ κάθε μέρα; Εντάξει, δεν εννοούμε ότι τα ευτυχισμένα ζευγάρια κάνουν απαραιτήτως κάθε μέρα σεξ, αλλά κάνουν σίγουρα συχνότερα από τα μη ευτυχισμένα, και σίγουρα παραπάνω από μία φορά την εβδομάδα. Κι αν δεν κάνουν σεξ, σίγουρα μοιράζονται κάθε μέρα τρυφερές στιγμές –συχνά και ερωτικές. «Το να μιλάς ερωτικά -ή και πρόστυχα- με τον σύντροφό σου, το να αγκαλιάζεσαι και να φιλιέσαι συχνά, είναι σχεδόν το ίδιο με το να κάνεις σεξ», λέει η Tessina. Τα ζευγάρια που συμφωνούν μαζί της, υποστηρίζουν μάλιστα πως όταν τελικά έρθει η πολυπόθητη στιγμή του σεξ, τότε αυτό είναι ακόμα πιο έντονο και πιο απολαυστικό.

«Παίζουν»: Αυτό μπορεί να μεταφράζεται απλά ως παιχνίδι μεταξύ τους, είτε κυριολεκτικό είτε μεταφορικό, ενώ μπορεί να μεταφραστεί και ως κοινές ασχολίες, κοινά χόμπι. «Ακόμα και το να βλέπουν μαζί μία σειρά στην τηλεόραση ή να παίζουν επιτραπέζια μία φορά στο τόσο είναι σημάδι υγιούς σχέσης», εξηγεί η Tessina αλλά τονίζει ότι «αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι αυτά τα μικρά ‘τελετουργικά’ πρέπει να γίνονται ρουτίνα ή με το ζόρι, γιατί τότε χάνουν το νόημά τους».

Κάνουν πράγματα μόνοι τους
Σε συνέχεια του παραπάνω, αντιπαραβάλει η Tessina και την σημασία του να αφήνει χώρο ο ένας στον άλλο για προσωπική εξέλιξη και ενδιαφέροντα. Δεν είναι δυνατόν να αρέσουν πάντα και στους δύο τα ίδια πράγματα, να έχουν τα ίδια χόμπι. Για πολλά ζευγάρια το να έχουν ξεχωριστές ασχολίες προσφέρει φρέσκο αέρα ανανέωσης στην σχέση. Μια πελάτισσα της συμβούλου γάμου, για παράδειγμα, τονίζει ότι «το να βγαίνουμε συχνά χωριστά, να λείπουμε κάποιες ώρες και μετά να επιστρέφουμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου βοηθά ώστε να μην ‘τρελαινόμαστε’ και να μη σπάμε τα νεύρα ο ένας του άλλου». Και το να σπάει ο ένας τα νεύρα του άλλου δεν είναι στοιχείο ευτυχισμένου ζευγαριού.

Πάνε μαζί για ύπνο
Η συγκεκριμένη παρατήρηση-συμβουλή έρχεται από τον Αμερικανό ψυχολόγο-σύμβουλο γάμου Mark Goulston, ο οποίος καλεί τα ζευγάρια να θυμηθούν τον πρώτο καιρό της συμβίωσής τους: «Θυμάστε τον πρώτο καιρό που ανυπομονούσατε να πάτε στο κρεβάτι για να κάνετε έρωτα; Τα ευτυχισμένα ζευγάρια αποφεύγουν να πηγαίνουν για ύπνο διαφορετικές ώρες, ακόμα κι αν πρέπει να ξυπνήσουν χωριστά».

Περπατούν μαζί
Είτε χέρι-χέρι ή έστω ο ένας δίπλα στον άλλον, γιατί, όπως λέει ο κ. Goulston, νιώθουν ότι είναι σημαντικό να βλέπουν τα ίδια πράγματα ή να συζητούν καθώς περπατούν.

Εμπιστεύονται και συγχωρούν ο ένας τον άλλον: Σε περιπτώσεις που έχουν κάποια διαφωνία ή τσακώνονται για κάτι, ακόμα κι αν δυσκολεύονται να βρουν λύση, τα ευτυχισμένα ζευγάρια συνηθίζουν να εμπιστεύονται την κριτική ικανότητα του άλλου και να συγχωρούν τα λάθη του, αντί να τον κατηγορούν και να αμφιβάλλουν γι’αυτόν. Αυτό τουλάχιστον λέει η εμπειρία του Goulston.

Λένε κάθε μέρα «σ’αγαπώ»
Ακούγεται μελό; Κι όμως είναι σημαντικό για τη σχέση και την επικοινωνία του ζευγαριού… Από τη μία όπως υποστηρίζουν οι σύμβουλοι γάμου«Υπάρχει, όμως, καλύτερο τρόπος να ξεκινήσει η μέρα σου;» αλλά επίσης είναι καλό να το υπενθυμίζουμε στον άλλο και κυρίως στον εαυτό μας.

Πηγή

05/06/2017 0 comment

ΣΧΕΣΕΙΣ

3 +1 λόγοι για να σώσουμε τη σχέση μας

written by The K-magazine

Όλες οι σχέσεις έχουν προβλήματα και – κατά τη γνώμη μου- πρόκειται για έναν συνεχή αγώνα για να διατηρηθούν ζωντανά τα συναισθήματα και να είναι και οι δύο ευτυχισμένοι. Όσοι υποστηρίζουν ότι δεν μαλώνουν, ότι όλα κυλούν αρμονικά ή πλέουν στην άγνοια ή ψεύδονται οικτρά.
Θα στεναχωρηθούμε, θα μαλώσουμε, αλλά στο τέλος της ημέρας, όταν έρθει η ώρα του απολογισμού, θα σκεφτούμε τι μας κρατάει σε αυτή τη σχέση και κρίνουμε αν αξίζει να παλεύουμε γι’ αυτή.

Όσο υπάρχει αγάπη και σεβασμός, η σχέση δεν είναι καταδικασμένη ακόμα κι αν υπάρχουν προβλήματα. Ορισμένα θέματα βέβαια είναι δύσκολο να ξεπεραστούν, αλλά η επιτυχία ή η αποτυχία μιας σχέσης καθορίζεται από την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων. Μην φοβηθείτε να μιλήσετε σε ειδικούς και κυρίως στο έτερον ήμισυ!

Εδώ είναι μερικά σημάδια, όπως τα διαβάσαμε, ότι αξίζει ακόμα να προσπαθήσετε να σώσετε την σχέση σας:

Είστε ακόμα ομάδα
Ανεξάρτητα από το ποιος προκάλεσε ή συνέβαλε περισσότερο στο πρόβλημα, η επιτυχία σε ένα ζευγάρι έγκειται στο γεγονός να προσεγγίζουν αυτά τα εμπόδια ως ομάδα. Ο παράγοντας «εμείς» έχει σημασία. Σημαίνει ότι εξακολουθείτε να αγαπάτε ο ένας τον άλλον, ακόμα κι αν δεν συμφωνείτε πάντα με τις ενέργειες του άλλου.

Και οι δύο αναλαμβάνετε την ευθύνη
Προφανώς δεν είναι δικό σας το λάθος, αν ο σύντροφός σας σας εξαπάτησε. Τούτου λεχθέντος, είναι σημαντικό σε αυτή την κατάσταση (ή οποιαδήποτε άλλη) να εξετάσετε όλους τους παράγοντες που συνέβαλλαν στο αποτέλεσμα. Ίσως να ήσασταν συναισθηματικά απομακρυσμένοι εκείνο το διάστημα. Πολλές φορές, η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης δεν μπορεί να συμβεί έως ότου ο κάθε σύντροφος να αναγνωρίσει τον ρόλο του, είτε ενεργητικά είτε παθητικά. Το θέμα είναι και οι δύο σύντροφοι να αναλαμβάνουν την ευθύνη για το χάσμα που προκλήθηκε στη σχέση και να δημιουργήσουν ένα πιο ισχυρό κοινό μέλλον.

Όποια κι αν είναι η περίπτωση, είναι ζωτικής σημασίας, η προσωπική ενδοσκόπηση. Αν βιώνετε μια κατάσταση όπου κανείς δεν είναι διατεθειμένος να παραδεχτεί ότι είναι λάθος, τότε αυτό δεν οδηγεί πουθενά.

Το αίσθημα της αγάπης δεν έχει χαθεί
Το αίσθημα της αγάπης είναι αυτό που κατακτά όλους. Αν εξακολουθείτε να αγαπάτε ο ένας τον άλλον και είστε ικανοί να το αποδείξετε, τότε η σχέση σας έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να επιβιώσει. Αν εξακολουθείτε να λέτε το «Σ’ αγαπώ» με έναν τρόπο που πραγματικά αντηχεί στον σύντροφό σας, ασφαλώς και εξακολουθείτε να αισθάνεστε συνδεδεμένοι.

Είτε με λόγια, είτε με πράξεις δείξτε την αγάπη σας στο έτερον σας ήμισυ.

Έχετε και οι δυο την διάθεση να το παλέψετε
Έτσι κι αλλιώς τα προβλήματα δεν θα εξαφανιστούν ως για μαγείας! Αν έχετε προσπαθήσει να αντιμετωπίσετε ευθέως την απροθυμία και την αντίσταση του συντρόφου σας, αλλά εκείνος αρνείται οποιαδήποτε ευθύνη ή αρνείται να αλλάξει, προφανώς και δεν είναι διατεθειμένος να προσπαθήσει. Αν πάλι είναι πρόθυμος για συζητήσεις και αλλαγές, έχει όλη την καλή διάθεση να προσπαθήσει.

Άλλωστε σχεδόν για όλα τα θέματα υπάρχει λύση, αρκεί να έχετε επίγνωση ότι υπάρχουν και προβλήματα που δεν διορθώνονται όπως είναι οι καταχρήσεις και η σωματική και ψυχική βία. Μπορεί βέβαια οι άνθρωποι να αλλάζουν ακόμα κι αυτές τις συμπεριφορές, αλλά αξίζει ο κίνδυνος να περιμένετε και να ελπίζετε να συμβεί αυτό;

23/05/2017 0 comment

ΣΧΕΣΕΙΣ

Το να είσαι “σύντροφος” θέλει δουλειά!

written by Εύη Τσανάκα

Στην ηλικία που βρίσκομαι, και με τις εμπειρίες περί σχέσεων που έχω πάρει τόσο από προσωπικά βιώματα όσο και των γύρω μου, έχω να δηλώσω το εξής. Αντιλαμβάνομαι την ιδιότητα του να είσαι σύντροφος, όπως μια οποιαδήποτε άλλη δουλειά. Και πριν βιαστείτε να κρίνετε, θα ήθελα να σας εξηγήσω το σκεπτικό μου. Κανένας άνθρωπος δεν γεννιέται με την ικανότητα του να μπορεί να είναι σύντροφος. Αυτό είναι κάτι που μαθαίνεται, μέσα από τις εμπειρίες της ζωής. Ακόμα και όταν μια σχέση ναυαγήσει, και αφήσεις τον καιρό να περάσει, θα καταλάβεις πως σου άφησε κάποια προίκα. Με την οποία θα πορευτείς στην επόμενη. Αυτή η «δουλειά» λοιπόν, είναι σκληρή και ζόρικη. Είναι δύσκολη και απαιτεί πολύ υπομονή και επιμονή και από τις δύο πλευρές, προκειμένου να κρατηθεί ζωντανή.

Ανέκαθεν υπέρμαχος της συζήτησης και του διαλόγου, θεωρούσα πως τα ζευγάρια πρέπει να μιλάνε. Να εκφράζουν ο ένας τα συναισθήματά του στον άλλον. Έτσι ώστε να γνωρίζουν αμφότεροι, τι συμβαίνει στο μυαλό και στη ψυχή του καθενός. Και αν νομίζετε πως αυτό είναι αυτονόητο, θα σας πω, πως και εγώ το ίδιο νόμιζα, αλλά έκανα λάθος.

Οι άντρες, βλέπετε, δεν γνωρίζουν πάντα τον τρόπο να εκφραστούν. Τείνουν να χάνονται ανάμεσα σε λέξεις και σκέψεις, που τις περισσότερες φορές δείχνουν να μην μπορούν να ταυτιστούν. Οι γυναίκες από την άλλη, είμαστε αυτές που υπεραναλύουμε τα πάντα, ούσες πιο διορατικές και θέλοντας πάντα να προλάβουμε το κακό, όταν το βλέπουμε να έρχεται. Και εκεί έρχεται το χάσμα της επικοινωνίας, ανάμεσα στα δύο φύλα. Αν καταφέρναμε να παρατηρήσουμε συζητήσεις αντρών, χωρίς να γνωρίζουν την παρουσία μας, θα καταλαβαίναμε πως όσα τους λέμε σε καταστάσεις έντασης, εκείνοι το εκλαμβάνουν ως γκρίνια.

Βάλτε από ένα ποτό ο καθένας, και καθίστε απέναντι. Ανοίξτε τις καρδιές σας και το μυαλό σας, και μιλήστε για όλα εκείνα που σας ενοχλούν και όλα εκείνα που λατρεύετε στο σύντροφό σας. Και ναι είναι απαραίτητα και τα δύο, προκειμένου να μην νιώσει ότι τον στήνετε στο τοίχο, αλλά ότι θέλετε να πετύχει η σχέση σας.

04/05/2017 0 comment

PSYCHO & SEX

Ο φαύλος κύκλος της βίας στις γυναίκες, από τη Νέτη Φίλια

written by The K-magazine

από τη Νέτη Φίλια–Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας*

Η βία κατά των γυναικών, δεν προτιμά τις αδύναμες, οικονομικά, γυναίκες με χαμηλή μόρφωση όπως θα φανταζόταν κανείς. Αυτό το τόσο συχνό πλέον φαινόμενο παρατηρείται σε όλα τα κοινωνικοοικονομικά στρώματα. Δεν είναι εύκολο για μια γυναίκα να παραδεχθεί ότι υφίσταται βία ή κακοποίηση. Ακόμη πιο δύσκολο είναι για μια γυναίκα να βρει ένα τρόπο να ξεφύγει από μια κακοποιητική σχέση. Ωστόσο υπάρχουν σημεία που είναι ενδεικτικά ότι μια γυναίκα υφίσταται κακοποίηση από τον σύντροφό της ή από άνδρα του οικογενειακού περιβάλλοντός της.

Το φαινόμενο της κακοποίησης στις γυναίκες παρατηρείται περισσότερο στο μεγάλο ηλικιακό φάσμα των 15 έως 55 ετών, ενώ οι μορφές που μπορεί να πάρει είναι πολλές. Περιλαμβάνει προσβολές της σωματικής, ψυχικής, συναισθηματικής και κοινωνικής υπόστασης της γυναίκας. Μερικά από τα συχνότερα σημεία που φανερώνουν ότι ο σύντροφος που ζει μαζί με τη γυναίκα ασκεί βία εναντίο της, είναι τα εξής:

–      Παρακολουθεί συνεχώς τι κάνει η γυναίκα.
–      Ασκεί κριτική ακόμη και για ασήμαντα πράγματα.
–      Την κατηγορεί συνεχώς για απιστία.
–      Την εμποδίζει ή την αποθαρρύνει από το να βλέπει ή να επισκέπτεται φίλους, συγγενείς ή ακόμη να εργάζεται ή να σπουδάζει.
–      Θυμώνει ή και γίνεται επιθετικός όταν πίνει αλκοόλ, ενώ μπορεί να είναι χρήστης ναρκωτικών.
–      Θέλει να ελέγχει τη γυναίκα για το πως ξοδεύει τα χρήματα της
–      Την εξευτελίζει μπροστά σε άλλους.
–      Καταστρέφει πράγματα που της ανήκουν ή για τα οποία εκείνη ενδιαφέρεται ιδιαίτερα.
–      Την απειλεί ότι θα κάνει κακό στην ίδια ή στα παιδιά της ακόμα και στα κατοικίδια ζώα που πιθανόν να υπάρχουν.
–      Μπορεί να τις επιτίθεται σωματικά με χτυπήματα, σπρωξίματα, γροθιές, χαστούκια, δαγκώματα και κλοτσιές.
–      Την εξαναγκάζει σε σεξ μαζί του παρά το γεγονός ότι εκείνη δεν θέλει.
–      Την κατηγορεί ως υπεύθυνη για τη βίαιη συμπεριφορά του ή τα ξεσπάσματα εναντίον της.

Πολύ συχνά, οι γυναίκες που βρίσκονται σε μια τέτοια κακοποιητική σχέση, σιωπούν είτε γιατί πιστεύουν πως με κάποιο τρόπο «εκείνος θα αλλάξει», είτε γιατί είναι εξαρτημένες οικονομικά και συναισθηματικά από τον σύντροφο που τις κακοποιεί, είτε γιατί –πολύ συχνά- θεωρούν τον εαυτό τους υπεύθυνο για τη βία που υφίστανται. Έτσι όσο σιωπούν και δεν αντιδρούν, τόσο ο θύτης ασκεί συχνότερη και μεγαλύτερη βία εναντίον τους, διαιωνίζοντας τον φαύλο κύκλο της κακοποίησης. Η αναζήτηση βοήθειας από ψυχολόγο ή άλλους επαγγελματίες ψυχικής υγείας, από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον και ειδικευμένους κοινωνικούς φορείς, είναι το πρώτο βήμα για να σπάσει ο φαύλος κύκλος της βίας και να γίνει η αρχή μιας αξιοπρεπούς ζωής.
Γραμμή SOS «Δίπλα σου»: 800-11-88 881 (από σταθερό τηλέφωνο χωρίς χρέωση), 210 7786 800 (από κινητό τηλέφωνο με χρέωση)

Κέντρα Υποδοχής Κακοποιημένων Γυναικών: Αθήνα: 210 5235 318, 210 5235 250, Πειραιάς : 210 4112 091, 210 4129 101

Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Ανδρικής Βίας κατά των Γυναικών: 210 3828 126 (Δευτέρα – Παρασκευή 16.00 – 20.00)

Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας – Βοήθεια για τη Βία μέσα στην οικογένεια: 210 3616 232 (Τετάρτη 18.00 – 20.00)

Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας: 210 5221 101, 210 5316457

Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθήνας: 210 3613 340 (Ακαδημίας 60)

Ιατροδικαστική Υπηρεσία Πειραιά: 210 4177 876 (Γούναρη 31)

Πληροφορίες: Κέντρο Ερευνών για θέματα Ισότητας (Κ.Ε.Θ.Ι.): 210 3212 690

*Η Νέτη Φίλια είναι Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Γνωσιακή – Συμπεριφορική Θεραπεύτρια.

Για να επικοινωνήσετε μαζί της, μπορείτε να καλέσετε στο 6945-858780 ή να της γράψετε στο : [email protected]

25/11/2015 0 comment

LIFE&STYLE

Μην τα βάζετε με τα παιδιά…

written by Κατερίνα Μαντά

Λένε ότι από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια… Διαβάστε μερικούς πραγματικούς διαλόγους που αποδεικνύουν την ευφυΐα των μικρών παιδιών και ότι με κάποιες από τις απαντήσεις τους θα μπορούσαν να “βάλουν στη γωνία” πολλούς ενήλικες…επιστήμονες!

Ένα μικρό κορίτσι μιλούσε με το δάσκαλο της για τις φάλαινες.
Ο δάσκαλος είπε ότι είναι φύση αδύνατο μια φάλαινα να καταπιεί έναν άνθρωπο, γιατί αν και είναι ένα πολύ μεγάλο θηλαστικό, ο λαιμός του είναι πολύ μικρός.
Το μικρό κορίτσι επισήμανε ότι μια φάλαινα είχε καταπιεί τον Ιωνά.
Ενοχλημένος ο δάσκαλος επέμεινε ότι μια φάλαινα δεν μπορεί να καταπιεί έναν άνθρωπο.
Τότε το μικρό κορίτσι είπε, ” Όταν θα παώ στον παράδεισο, θα ρωτήσω τον Ιωνά.”
Και ο δάσκαλος τη ρώτησε ” Και αν ο Ιωνάς έχει πάει σην κόλαση?”
Και η μικρή απάντησε ” Τότε θα τον ρωτήσεις εσύ!”

——————————————————————————————-

Μια μέρα μια πιτσιρίκα καθόταν και έβλεπε τη μητέρα της που έπλενε τα πιάτα στον νεροχύτη. Ξαφνικά παρατήρησε ότι η μητέρα της είχε αρκετές λευκές τρίχες, που έκαναν αντίθεση στο καστανά της μαλλιά.
Κοίταξε της μητέρα της και τη ρώτησε όλο απορία “Γιατί κάποια από τα μαλλιά σου είναι λευκά, Μαμά?”
Και η μητέρα της απάντησε “Λοιπόν, κάθε φορά που κάνεις κάτι λάθος και με στεναχωρείς και με κάνεις να κλαίω, μια τρίχα μου γίνεται λευκή.”
Το μικρό κορίτσι σκέφτηκε λίγο αυτή την αποκάλυψη και είπε “Μαμά, γιατί όλα τα μαλλιά της γιαγιάς είναι άσπρα?”

Μια δασκάλα συζητούσε με πεντάχρονα και εξάχρονα παιδάκια τις Δέκα Εντολές.
Αφού τους εξήγησε την Εντολή ” Τίμα τον Πατέρα σου και τη Μητέρα σου”, τα ρώτησε “Αν υπάρχει κάποια εντολή που να μας μαθαίνει πως να συμπεριφερόμαστε στα αδέρφια μας?”
Χωρίς να χάσει λεπτό ένα αγοράκι (το μεγαλύτερο στην οικογένεια του) απάντησε “Ου φονεύσεις!”
—————————————————————————————————–
A lovely, easy to relate to second grade class photo from the 1940s. #vintage #school #students #teacher Τα παιδιά είχαν όλα φωτογραφηθεί και η δασκάλα προσπαθούσε να τα πείσει να αγοράσουν από μια ομαδική φωτογραφία.
“Σκεφτείτε τι ωραία που θα είναι όταν μεγαλώσετε να βλέπετε αυτή τη φωτογραφία και να λέτε “Να η Ιωάννα, είναι δικηγόρος” ή “Να ο Μιχάλης, είναι γιατρός”.
Μια φωνούλα ακούστηκε από το βάθος της τάξης ” Να και η δασκάλα, έχει πεθάνει!”
————————————————————————————————————
Μια νηπιαγωγός παρατηρούσε τα παιδιά της τάξης της καθώς ζωγράφιζαν. Και περνούσε που και που από δίπλα τους για να δει τις ζωγραφιές τους.
Καθώς περνούσε από ένα κοριτσάκι που δούλευε σταθερά, το ρώτησε τι ζωγράφιζε.
Το κοριτσάκι απάντησε ” Ζωγραφίζω το Θεό.”
Η δασκάλα σταμάτησε και είπε ” Μα κανένας δεν ξέρει πως μοιάζει ο Θεός.”
Χωρίς να χάσει λεπτό από τη ζωγραφιά της, το κοριτσάκι απάντησε

“θα ξέρουν όλοι σε ένα λεπτό.”

——————————————————————————————————————–
Τα παιδιά ήταν σε σειρά στην καφετέρια του σχολείου για το μεσημεριανό. Στην αρχή του τραπεζιού ήταν μια μεγάλη στοίβα με μήλα. Μια δασκάλα έκανε ένα σημείωμα και το άφησε δίπλα στα μήλα.
“Πάρτε μόνο ΈΝΑ. Ο Θεός κοιτάει.”
Στην άλλη πλευρά του τραπεζιού υπήρχε μια μεγάλη πιατέλα με μπισκότα σοκολάτας.
Και ένα παιδί έγραψε ένα σημείωμα, “Πάρτε όσα θέλετε, ο Θεός προσέχει τα μήλα!”

22/11/2015 0 comment

ΑΠΟΨΕΙΣ

Πώς μιλάς σήμερα στα παιδιά για την αγάπη;, από την Εύη Σταθάτου

written by The K-magazine

Είναι πολλές οι στιγμές πλέον που ερχόμαστε αντιμέτωποι με εικόνες που σοκάρουν, που μοιάζουν σαν να βγήκαν από τρομακτική ταινία… Είναι αυτές οι στιγμές που μουδιάζουμε, που νοιώθουμε σχεδόν ανήμποροι μπροστά στο μέγεθος της θλίψης που προκαλούν οι εικόνες, που αισθανόμαστε πως το κακό είναι δίπλα μας, συμβαίνει στον διπλανό μας…

Ξαφνικά αισθάνομαι πως δεν μπορώ να προστατέψω τα παιδιά μου, δεν μπορώ να τα κρατήσω στον δικό τους μικρό, παιδικό, αθώο κόσμο. Αισθάνομαι πως μεγαλώνουν πιο γρήγορα απ´ότι θα έπρεπε, κάνουν άσχημες σκέψεις και προβληματίζονται για τη ζωή, ανησυχούν για το μέλλον. Βλέπουν ανθρώπους ξεριζωμένους από τον τόπο τους χωρίς βέβαιο προορισμό, να περπατούν δίπλα τους, στο νησί που έχουν συνδυάσει με τις ανέμελες, καλοκαιρινές διακοπές τους. Βλέπουν βάρκες ξεφούσκωτες και σωσίβια στοιβαγμένα. Περιμένοντας να μπούμε στο πλοίο για να επιστρέψουμε στην Αθήνα, βλέπουν ανθρώπους μαζί με μικρά παιδιά και μωρά να ζουν στο λιμάνι και γύρω απ’ αυτό και να περιμένουν καρτερικά το πλοίο που θα τους φέρει λίγο πιο κοντά στη νέα τους ζωή. Ακούνε τον κύριο που μας λέει με έντονο, τρομοκρατημένο ύφος “Βάλτε τα παιδιά μέσα στο αυτοκίνητο, αυτοί εδώ κλέβουν εισιτήρια και λεφτά για να φύγουν…”

Μπερδεύονται, ίσως η μελαγχολία της εικόνας τους τρομάζει… Ρωτάνε πολλές φορές, ξανά και ξανά, τι έχει συμβεί με τους πρόσφυγες. Τους εξηγούμε, αλλά οι απαντήσεις μαζί με τις εικόνες φέρνουν κι άλλες ερωτήσεις και άγχος… “Και αν γίνει και εδώ πόλεμος; Και αν δεν μπορέσουμε να φύγουμε όλοι μαζί; Και αν δεν τα καταφέρουμε;” Ερωτήματα που δεν ταιριάζουν σε ένα παιδικό μυαλουδάκι…

… Ξυπνάμε Σάββατο πρωί, φτιάχνω πρωινό, τα παιδιά βλέπουν παιδικά στην τηλεόραση. Μου τηλεφωνεί η φίλη μου, και Γαλλίδα στην καταγωγή από την πλευρά της μαμάς της. “Είδες τι έγινε στο Παρίσι;”, μου λέει σχεδόν κλαίγοντας. Δεν έχω δει τίποτα… Ασυναίσθητα αλλάζω το κανάλι της τηλεόρασης και αντικρίζουμε τις φρικτές σκηνές από το μακελειό του Παρισιού. “Εμπόλεμη κατάσταση”, μας λέει λίγο αργότερα φίλος μας που κατοικεί μόνιμα εκεί. “Μαμά, έριξαν βόμβα στο γήπεδο που έβλεπε ο κόσμος τον αγώνα;”, σκέφτονται, ταυτίζονται, αισθάνονται απειλή…

Μετά από λίγο μπαίνουμε στο αυτοκίνητο όλοι μαζί για να πάμε στο γήπεδο που έχουν τα παιδιά ποδοσφαιρικό αγώνα. Έχουμε ένα έντονο μούδιασμα πάλι. Τα παιδιά μιλάνε λιγότερο απ´ ότι συνήθως. Το καταλαβαίνω, νευριάζω με μας που τα αφήσαμε να δουν αυτές τις εικόνες στην τηλεόραση. Προσπαθώ να αλλάξω το κλίμα και τους λέω πόσο ωραία θα περάσουμε μετά τον αγώνα που θα συναντηθούμε με φίλους τους να παίξουν όλη την ημέρα.

“Τελικά δεν είναι και πολύ ωραία η ζωή”, λέει ο ένας από τους δίδυμους γιους μου. “Αφού τόσο εύκολα και ξαφνικά μπορεί να πεθάνεις…”.

Μπορείτε να διαβάσετε τη συνέχεια του άρθρου στο mytwins.gr

20/11/2015 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Διαλέξτε τις σωστές ερωτήσεις για να μιλήσετε με τα παιδιά σας…

written by The K-magazine

Έχεις βρεθεί ποτέ με ένα 5-χρονο παιδί, πιθανότατα συγγενικού προσώπου, και να μην έχεις τι να πεις; Στιγμές αμηχανίας, που θυμίζουν κάτι από τα πρώτα εφηβικά ραντεβού, έζησα κι εγώ με την ανιψιά μου την προηγούμενη εβδομάδα. Πράγματι, είχα καιρό να την δω και μου είχε λείψει πολύ. Μετά τις τρομερές αγκαλιές και τα ατελείωτα φιλιά, θέλησα να μάθω τα νέα της. Βλέπετε ο χρόνος που περνάω με τα δικά μου, που η ομιλία δεν έχει μπει στη ζωή μας, με έχει κάνει να είμαι πιο εκφραστική στις κινήσεις μου παρά στα λόγια. Αλλά η πριγκίπισσα μεγάλωσε και σίγουρα θα έχει νέα, σκέφτηκα! Πώς ξεκλειδώνεις, λοιπόν, ένα ντροπαλό παιδί και το βοηθάς να μοιραστεί μαζί σου σκέψεις και συναισθήματα;

Πρέπει να το κερδίσεις, να σου δείξει εμπιστοσύνη! Εάν θέλεις να πλησιάσεις ένα παιδί πρέπει να του αφιερώσεις προσωπικό χρόνο. Να δείξεις ότι πραγματικά ενδιαφέρεσαι για το τι έχει να πει. Ακόμα και η σωματική στάση που θα έχεις επηρεάζει τη φύση της συζήτησης. Αλλιώς είναι να είναι καθισμένο στην αγκαλιά σου κι αλλιώς απέναντι σου στην καρέκλα, όπως οποιοδήποτε άλλος ενήλικας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως λύθηκε η γλώσσα της μικρής ένα απόγευμα στην βεράντα καθώς μιλούσε με την Νονά των διδύμων. Εάν και δεν έχει παιδιά, ξέρει από ψυχολογία… μεγάλων και μικρών. Την έβαλε απέναντι της και της φέρθηκε σαν ‘φιλενάδα’. Κατάφερε σε δευτερόλεπτα να την ξεκλειδώσει ώστε να τις πει θέματα που έχει με τις φίλες της. Απίστευτο, ακόμα και σε αυτή την ηλικία, υπάρχουν προβλήματα σχέσεων! Πάντως, είναι σημαντικό να υπάρχει κάποιος εμπιστοσύνης που μπορεί να παίξει ρόλο μεσολαβητή, κι αυτή είναι μια σχέση που θα μπορούσε να δημιουργηθεί με τον νονό του παιδιού. Άλλωστε, κι εμείς δεν εκφραζόμαστε καλύτερα σε κάποιον που ξέρουμε ότι δεν θα μας κρίνει− όπως έκαναν οι γονείς μας σε εμάς κι εμείς με τη σειρά μας στα δικά μας παιδιά….;

Υπάρχουν, λοιπόν, άτομα που είναι από τη φύση τους καλοί συζητήτες και μπορούν να αιχμαλωτίσουν τον συνομιλητή τους σε μια πολύωρη κουβέντα.Υπάρχουν άλλοι που μια τέτοια εμπειρία τους φαίνεται βουνό και το παιδί απέναντι τους εξωγήινος που ήρθε για να μιλήσουν για τη ζωή στον πλανήτη του. Δεν είναι ότι δεν αγαπάνε τα παιδιά, απλώς, δεν ξέρουν από που να ξεκινήσουν! Όπως με κάθε είδους συζήτηση, η αρχή είναι το παν. Υπάρχουν χιλιάδες θέματα για τα οποία μπορείς να μιλήσεις με τα παιδιά και να λάβεις για απάντηση κάτι περισσότερο από ένα μονολεκτικό ‘Οχι’ ή ‘Ναι’!

Ερωτήσεις κλειδιά για να ανοίξετε συζήτηση με τα παιδιά:

Για την προηγούμενη εβδομάδα: Τι ωραίο έκανες αυτή την εβδομάδα; Έκανες κάτι που βαριόσουν; Είδες κάποιον που είχες καιρό να δεις; Πήγες στο σπίτι κάποιου φίλου σου; Τι έμαθες στο μπαλέτο;
Για την οικογένεια: Έχεις αδέλφια; Έχεις κατοικίδιο; (εάν έχει, μπορεί να μιλάει για αυτό για ώρες!)Τι σου αρέσει να κάνεις με τους γονείς σου;
Για εκείνο: Αγαπημένο φαγητό; Αγαπημένο χρώμα; Αγαπημένο άθλημα; Αγαπημένη εποχή του χρόνου; Αγαπημένη δραστηριότητα με τους γονείς; Τι σου αρέσει να κάνεις μόλις ξυπνάς το πρωί; Πριν κοιμηθείς τι σου αρέσει να κάνεις;
Για το σχολείο: Τι τάξη πας; Είναι πιο δύσκολα από πέρσι; Είναι καλή η δασκάλα σου; Ποιος είναι ο καλύτερος σου φίλος; Τι δεν σου αρέσει να κάνεις; Ποιο μάθημα σου αρέσει περισσότερο; Στο διάλειμμα τι σου αρέσει να παίζεις; Σου αρέσει το σχολείο ή θέλεις να κάθεσαι σπίτι;
Για δραστηριότητες: Κάνεις κάποιο σπορ; Είσαι σε κάποια ομάδα; Έχεις ποδήλατο; Που πήγες διακοπές; Σου αρέσει να παίζεις μέσα στο σπίτι ή έξω; Πας στην παιδική χαρά, στη θάλασσα; Κολυμπάς χωρίς μπρατσάκια; Σου αρέσει να ζωγραφίζεις;
Για κουλτούρα: Ποιο είναι η αγαπημένη σου εκπομπή στην TV; Ποιο είναι το αγαπημένο σου έργο στο cinema; Αγαπημένο βιβλίο; Αγαπημένη θεατρική παράσταση; Ποιο παιχνίδι σου αρέσει να παίζεις στο Playstation; Τι μουσική σου αρέσει να ακους;

Όποια και να είναι η σχέση σου με τα παιδιά, σίγουρα, έρχεται κάποια στιγμή που θα πρέπει να μιλήσεις μαζί τους. Και τότε που ξέρεις… με τη φαντασία που έχουν, μπορεί να σε μαγέψουν!

Πηγή: theplayroom.blogspot.com, 4moms.gr

01/06/2015 0 comment

PSYCHO & SEX

«Γιατί η γιαγιά δεν θυμάται το όνομά μου;» , από την Όλγα Λυμπεροπούλου

written by The K-magazine

Ο γονιός σας έχει άνοια. Ίσως να το είχατε καταλάβει από τα ανησυχητικά σημάδια που προϋπήρχαν της επίσημης διάγνωσης, όμως καθώς περνάει ο καιρός, η νόσος επιδρά εμφανώς στην προσωπικότητα και τη συμπεριφορά του. Πιθανότατα είστε πολύ πιεσμένος προσπαθώντας να επιλύσετε τα τρέχοντα προβλήματα και να προετοιμαστείτε για τις αλλαγές που πρόκειται να έρθουν.

Πρέπει όμως να βρείτε χρόνο για να απαντήσετε στις ερωτήσεις των παιδιών σας που ανησυχούν βλέποντας τον/την αγαπημένο/η τους παππού/γιαγιά να ξεχνά, να κάνει περίεργα ή αστεία πράγματα και να μην τους αφιερώνει τόσο χρόνο, όσο παλιά.

Τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στις αλλαγές που συμβαίνουν στο οικογενειακό περιβάλλον. Είναι λοιπόν λογικό η ασθένεια ενός αγαπημένου προσώπου να τα επηρεάζει βαθύτατα. Στην περίπτωση μάλιστα της άνοιας, τα ερωτήματα που δημιουργούνται είναι αγωνιώδη και πολύ περισσότερα απ’ όσα θα ήταν στην περίπτωση οποιασδήποτε άλλης ασθένειας. Και αυτό γιατί τα συμπτώματα της άνοιας επηρεάζουν όχι μόνο το σώμα, αλλά και το πνεύμα, αλλοιώνοντας την προσωπικότητα του ατόμου που ασθενεί.

Ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσετε τα παιδιά σας να κατανοήσουν και να διαχειριστούν την ασθένεια του παππού ή της γιαγιάς είναι να συζητήσετε μαζί τους ανοιχτά και να ακούσετε προσεκτικά αυτά που έχουν να σας πουν. Δώστε τους την ευκαιρία να σας κάνουν όλες τις ερωτήσεις που έχουν στο μυαλό τους και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους χωρίς να φοβούνται ότι θα τα επικρίνετε ή θα θυμώσετε μαζί τους. Μην προσπαθήσετε να κρύψετε την αλήθεια για να τα καθησυχάστε, γιατί, αργά ή γρήγορα, η φυσική πορεία εξέλιξης της νόσου θα σας διαψεύσει. Είναι προτιμότερο να απαντήσετε με ειλικρίνεια στις απορίες τους, απλοποιώντας τις σύνθετες έννοιες και διατυπώνοντας τις απαντήσεις σας με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι κατάλληλες για την ηλικία τους.

Να θυμάστε ότι τα παιδιά δεν μπορούν να αφομοιώσουν μεγάλο όγκο πληροφοριών. Αντί να αφιερώσετε ένα ολόκληρο απόγευμα συζητώντας για το συγκεκριμένο θέμα (όπως θα κάνατε με έναν ενήλικα), δοκιμάστε να δώσετε τις πληροφορίες που θεωρείτε σημαντικές σταδιακά, ώστε να δώσετε στο παιδί το χρόνο που χρειάζεται για να τις επεξεργαστεί και να τις κατανοήσει. Αυτά είναι ορισμένα από τα ερωτήματα που είναι πιθανό να σας απευθύνει το παιδί και στα οποία θα κλιθείτε να δώσετε απαντήσεις κατά τη διάρκεια της συζήτησης:

Τι συμβαίνει στον παππού / στη γιαγιά;
Γιατί του / της συμβαίνει αυτό;
Αφού παίρνει φάρμακα, γιατί δεν γίνεται καλά;
Φταίω εγώ που ο παππούς / η γιαγιά είναι άρρωστος/η; Έκανα κάτι κακό;
Θα αρρωστήσω και εγώ;
Ο παππούς / η γιαγιά θα πεθάνει;
Τι να κάνω για να τον / τη βοηθήσω;
Θα γίνει ο παππούς / η γιαγιά όπως ήταν πριν;

Γενικές οδηγίες

Εξηγήστε στο παιδί ότι το πιο σημαντικό όργανο του σώματός μας είναι ο εγκέφαλος – αυτός ελέγχει όλες τις επιμέρους λειτουργίες. Ο εγκέφαλος παππού / της γιαγιάς είναι άρρωστος και αυτό επηρεάζει τη μνήμη και τη συμπεριφορά του/της.
Διαβεβαιώστε το παιδί ότι ο παππούς / η γιαγιά το αγαπάει ακόμα, παρόλο που δεν μπορεί να του το δείξει όπως παλιά.
Ενθαρρύνετέ το να συζητήσει μαζί σας τους φόβους και τις ανησυχίες του σχετικά με την κατάσταση του παππού / της γιαγιάς. Θα διαπιστώσετε ότι οι φόβοι του μπορεί να μην είναι ρεαλιστικοί, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν δημιουργούν στο παιδί αγωνία και ανησυχία.

Αν, παρουσία του παιδιού, ο γονιός σας εκδηλώσει κάποια συμπεριφορά που σας φέρει σε δύσκολη θέση (αν π.χ. βγει στο μπαλκόνι ημίγυμνος ή εκφράσει λεκτική επιθετικότητα), εξηγείστε στο παιδί ότι, επειδή ο παππούς / η γιαγιά είναι άρρωστος/η, δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό.
Αν η κατάσταση του γονιού σας το επιτρέπει και το ίδιο το παιδί το επιθυμεί, ενθαρρύνετέ το να κάνει παρέα στον παππού / στη γιαγιά. Η αλληλεπίδραση θα είναι ιδιαίτερα ευεργετική και για τους δύο. Υπάρχουν πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να κάνουν μαζί: να ζωγραφίσουν, να τραγουδήσουν, να πουν παραμύθια, να περπατήσουν στην αυλή, να ετοιμάσουν το τραπέζι για φαγητό, να δουν τα άλμπουμ με τις οικογενειακές φωτογραφίες.
Αποφύγετε τις αλλαγές στην καθημερινότητα του παιδιού. Συνεχίστε να κάνετε κάποια τουλάχιστον από τα πράγματα που συνηθίζατε να κάνετε στο παρελθόν όλοι μαζί, σαν οικογένεια. Αυτό θα δώσει στο παιδί την ηρεμία και το αίσθημα ασφάλειας που έχει ανάγκη.
Επιλέξτε κάποια ώρα της ημέρας που θα αφιερώσετε αποκλειστικά στο παιδί. Χρησιμοποιήστε αυτό το χρονικό διάστημα για να αποστασιοποιηθείτε για λίγο από το πρόβλημα υγείας του γονιού σας. Επικεντρώστε το ενδιαφέρον σας στις ανάγκες και τις επιθυμίες του παιδιού και τη σχέση σας μαζί του.

Όλγα Λυμπεροπούλου
Γνωστική νευροψυχολόγος, MSc
Ιατρείο Μνήμης – Νοσοκομείο Υγεία &
www.trainyourbrain.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ Περισσότερα άρθρα της Όλγας Λυμπεροπούλου

–Φρόντιστε το μυαλό σας, από την Όλγα Λυμπεροπούλου

–8 βήματα για δυνατή μνήμη, από την Όλγα Λυμπεροπούλου

03/02/2015 0 comment

ΣΧΕΣΕΙΣ

Μήπως δεν είναι αυτό που ψάχνετε;, από τη Μαρκέλλα Χρυσοστόμου

written by Μαρκέλλα Χρυσοστόμου

Φίλοι μου, καλησπέρα. Ελπίζω όλοι να είστε καλά ή ακόμη καλύτερα, από την τελευταία φορά που τα είπαμε. Και… μιας και έχουμε να διανύσουμε ακόμη έναν γεμάτο μήνα ξέφρενων καλοκαιρινών στιγμών, θεώρησα πιο φρόνιμο από μέρους μου, να γράψω για κάτι αρκετά πρακτικό, το οποίο θα έχει και άμεση εφαρμογή στην καθημερινότητα πολλών από εσάς.

Αύγουστος γαρ, γνωριμίες γίνονται, ματιές που σπινθηροβολούν πάνε κι έρχονται, τηλέφωνα ανταλλάσσονται, καθώς και πολλά άλλα, που λαμβάνουν χώρα είτε υπό το «άγρυπνο βλέμμα» του καλοκαιρινού ήλιου, είτε κάτω απ’ τα περίεργα βλέμματα των θαμώνων του γωνιακού μπαρ, της Χώρας του νησιού.

Κάπου εδώ λοιπόν, δράττομαι της ευκαιρίας και επισημαίνω κάτι, ευκόλως εννοούμενο μεν, εξαιρετικής σημασίας δε: Δεν είναι όλοι για όλους.

Κατόπιν λοιπόν μιας πρώτης γνωριμίας, καλείσαι να διαπιστώσεις αν ο άνθρωπος που βρίσκεται απέναντι σου, «κουμπώνει» με εσένα ή αν πραγματικά, πρόκειται για χάσιμο χρόνου, αφού μπορεί να μην έχετε κανένα σημείο επαφής. Μπορείς να το καταλάβεις λοιπόν, όσο πιο γρήγορα γίνεται;

Φυσικά και μπορείς, αρκεί να αφουγκραστείς τα σημάδια…

Ο παρακάτω «οδηγός» θα σε βοηθήσει να ξεδιαλύνεις λίγο τα πράγματα, γι’ αυτό, δώσε βάση.

* Μπορείς να αντιληφθείς πολύ εύκολα αν ταιριάζεις με κάποιον, αρκεί να συζητήσεις μαζί του. Τα απλά είναι πάντοτε και τα πιο βασικά, γι’ αυτό το λόγο, μη βιαστείς να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα. Δώσε λίγο απ’το χρόνο σου αλλά και την ευκαιρία στον άλλο να σου πει όλα όσα κρίνει πως πρέπει να ξέρεις γι’αυτόν και… ξαναλέω, μη βιαστείς. (!!!) Μπορεί το «πακέτο» πολύ σύντομα να σε ενθουσιάσει και η όλη φάση να εξελιχθεί σε κάτι που θα σε εξιτάρει. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις.

* Είναι αλήθεια πως όταν τα μουσικά γούστα ή ενδεχομένως όσα έχουν να κάνουν με κινηματογράφο, βιβλία, μέρη, κλπ δε συμπίπτουν, αποτελεί παράγοντα ανασταλτικό, καθώς δημιουργείται χάσμα και τότε τα πράγματα, αν όχι άμεσα, σίγουρα θα εξελιχθούν περίεργα στο μέλλον. Πιο απλά, αν σου αρέσει να συχνάζεις σε ήσυχα μέρη, χωρίς φασαρία, με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι κι εκείνη λατρεύει να πηγαίνει στα μπουζούκια… Αν επιλέγεις στο αμάξι Rene Aubry κι εκείνη δεν
ξεκολλάει από τον Αντύπα… Αν θέλεις βουνό κι εκείνη θάλασσα… Μάντεψε…

* Απ’ τις πιο βασικές πληροφορίες και ίσως η πιο καθοριστική για να σου «πει» τι μέλει γενέσθαι, είναι το τι δουλειά κάνει. Λες βλακείες, θα μου πεις… Κι όμως… Δεν κάνω πλάκα, καθώς έρευνες έχουν δείξει πως μεγάλο ποσοστό απ’τα διαζύγια που διεξάγονται κάθε χρόνο, έχουν να κάνουν με τις οικονομικές διαφορές που προκύπτουν απ’τα διαφορετικά «οικονομικά status» των δύο συζύγων. (!) Με λίγα λόγια, διαφορετικό “budget”, διαφορετικές κοινωνικές συνήθειες… Και ξέρεις καλά πως «δε λέει» ούτε να προσποιηθείς κάτι διαφορετικό απ’αυτό που είσαι, ούτε να καταπιέσεις το άλλο άτομο. Ας βρεις κάποιον στα… «κυβικά» σου!

* Το τελευταίο «σημείο», το οποίο να προειδοποιήσω πως θα εφαρμόσεις ΜΟΝΟ αν έχουν διεξαχθεί ΠΡΩΤΑ όλα τα παραπάνω, είναι ακριβώς αυτό που φαντάζεσαι. Φίλησέ τον/την. Αν έχεις καταλήξει πως ο άνθρωπος που βρίσκεται απέναντί σου έχει περάσει το “crash test” σου, δε μένει παρά να δοκιμάσεις το τελευταίο, αλλά και το πιο σημαντικό συνάμα, στάδιο: το φιλί του/της. Για να είσαι εντάξει και καλυμμένος από παντού βρε κοπέλα μου…!

Τέλος, θυμίζω πως ακόμα κι αν αποδειχθεί πως κάποιος δεν πληροί τις προδιαγραφές που έχεις θέσει στο κεφάλι σου, δεν συντρέχει απολύτως κανένας λόγος για να απελπιστείς. Εξάλλου, λένε πως ποτέ δεν πρέπει να στεναχωριέσαι αν χάσεις ένα λεωφορείο ή ένα αρσενικό, καθώς πάντα, θα περάσει το επόμενο…

Περισσότερες πληροφορίες για τη Μαρκέλλα Χρυσοστόμου, μπορείτε να διαβάσετε εδώ

06/08/2014 0 comment

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Μαρία Σπυράκη: “Είμαι ένας κανονικός άνθρωπος που θέλει να ζει σε μία κανονική χώρα..”

written by Κατερίνα Μαντά

Μας είχαν συστήσει το 2004 σε κάποια Σύνοδο στις Βρυξέλλες και μου είχε κάνει εντύπωση ο αυθορμητισμός της και το χαμόγελό της, καθώς την είχε συνδυάσει με το αυστηρό προφίλ που έβλεπα στην τηλεόραση μέσα από τα ρεπορτάζ της και τα δελτία ειδήσεων. Η απόφασή της να “φύγει” από τη δημοσιογραφία, προκάλεσε πολλά και ποικίλα σχόλια. Στη συνέντευξη αυτή ξεκαθαρίζει τη θέση της και βγάζει το πραγματικό της πρόσωπο…της μαχόμενης γυναίκας, της μητέρας που μπορεί πραγματικά να βοηθήσει τη χώρα μας, ακόμα κι από μακριά!

The K-magazine:Κυρία Σπυράκη, ενώ έχετε μία πολύ επιτυχημένη πορεία ως δημοσιογράφος, ποιός ο λόγος να τα “παρατήσετε” και να ασχοληθείτε με την πολιτική;

Μαρία Σπυράκη: Αποφάσισα να ασχοληθώ με την πολιτική, γιατί όταν ο πρωθυπουργός της χώρας σου λέει: « θα ήταν τιμή μας να συμμετάσχεις σε αυτόν τον αγώνα» δεν μπορείς να αρνηθείς. Δεν νιώθω ότι τα παρατάω. Νιώθω ότι μου δίνεται η ευκαιρία να ανταποδώσω στη χώρα μου κάτι από όσα μου έδωσε σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή. Τη στιγμή που χώρα παίρνει τη στροφή για την έξοδο από το τούνελ της κρίσης και της ύφεσης.
Είναι μια πτώση χωρίς αλεξίπτωτο. Από τη στιγμή που το αποφάσισα παραιτήθηκα και από το Μega και από την “Ημερησία” χωρίς καμία απαίτηση. Και έγινα από ψαράς, ψάρι όπως λένε και κάποιοι. Έκλεισα την πόρτα. Και άνοιξα μια άλλη η οποία είναι εξίσου ενδιαφέρουσα και αν οι πολίτες επιλέξουν να βάλουν ένα σταυρό δίπλα στο όνομά μου και μου δώσουν την ευκαιρία να τους εκπροσωπήσω θα αποδειχθεί και πιο δημιουργική.

The K-magazine: Και γιατί όχι ως δημοτικός σύμβουλος; Δεν θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον και δεν θα ήταν πιο κοντά στον Έλληνα πολίτη (που γνωρίζετε την καθημερινότητά του) να συμβάλετε στα κοινά, αλλά εδώ στον τόπο μας;
Μαρία Σπυράκη: Τα 17 χρόνια που έκανα πολιτικό ρεπορτάζ μου έδωσαν τη δυνατότητα να αποκτήσω μια εμπειρία στα ευρωπαϊκά θέματα. Πιστεύω ότι οι γνώσεις που απέκτησα και οι γνωριμίες μου με ανθρώπους «κλειδιά» στην Ε.Ε. μου δίνουν την ευκαιρία να βοηθήσω περισσότερο τη χώρα μου. Άλλωστε όλα αυτά τα χρόνια έχω περάσει περισσότερο καιρό στις Βρυξέλλες από ότι σε οποιαδήποτε άλλη πόλη της Ελλάδας. Με αυτόν τον τρόπο πιστεύω ότι είμαι πιο κοντά στα προβλήματα του Έλληνα πολίτη .

The K-magazine:.Εχετε ζήσει στο εξωτερικό είτε για τις σπουδές σας είτε λόγω της θέσης σας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τι θεωρείτε ότι πρέπει να αλλάξει στη νοοτροπία των Ελλήνων για να ξεπεράσουμε αυτό το στάδιο της κοινωνικής κρίσης …(όχι οικονομικής);
Μαρία Σπυράκη: Στην Ελλάδα έχουμε περάσει από δύο στάδια ότι αφορά τη σχέση μας με την Ε.Ε. Η πρώτη ήταν ότι η Ευρώπη μας δίνει χρήματα τα οποία δεν τα επενδύσαμε κατά κοινή ομολογία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και η δεύτερη ότι μας τιμωρεί και μας αντιμετωπίζει ως ζητιάνους. Και οι δυο είναι λανθασμένες. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η Ε.Ε. μας δίνει τα εργαλεία για να αναπτυχθούμε και να προοδεύσουμε. Και εμείς μέσω της ψήφου μας έχουμε τη δυνατότητα να στείλουμε-αυτή τη φορά και απευθείας επιλέγοντας με τους τέσσερις σταυρούς που έχουμε- όσους θεωρούμε πιο άξιους και ικανούς να μας εκπροσωπήσουν στο κέντρο των αποφάσεων.

The K-magazine:Τι είναι αυτό που αγαπάτε και τι είναι αυτό που σας ενοχλεί στην Αθήνα;
Μαρία Σπυράκη: Το ότι είναι το κέντρο των εξελίξεων για τη χώρα μου. Αγαπώ ότι όλες οι σημαντικές εξελίξεις λαμβάνονται στην Αθήνα, με ενοχλεί όμως ότι εξαιτίας αυτής της κατάστασης πολλές φορές η μισή πόλη βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας. Δεν είναι δυνατόν να ζεις κάτω από τη σκιά της Ακρόπολης και να μην μπορείς να κάνεις βόλτα με τα παιδιά σου χωρίς να ταλαιπωρηθείς από 50 ή 100 άτομα που μπορεί να διαδηλώνουν για δίκαια αιτήματα, κλείνουν όμως την πρόσβαση στο κέντρο σε πέντε εκατομμύρια πολίτες.

The K-magazine:Μία ερώτηση από δημοσιογράφο σε δημοσιογράφο. Με την προϋπόθεση ότι εκλέγεστε ευρωβουλευτής, δεν θα σας λείψει η καθημερινή παρουσία στα media, και η δυνατότητα να εκφράζεστε μέσα από τα γραπτά σας;
Μαρία Σπυράκη: Δεν θα μου λείψει η παρουσία μου στην τηλεόραση γιατί δεν αποτελούσε για μένα αυτοσκοπό. Ήταν το επακόλουθο του ότι εργαζόμουν σε τηλεοπτικό κανάλι. Αυτό που ίσως μου λείψει είναι αυτό που λέμε «το κυνήγι του ρεπορτάζ». Η προσπάθεια να έχεις πρώτος την είδηση. Αν όμως τελικά οι συμπατριώτες μου επιλέξουν να μου δώσουν έναν από τους τέσσερις σταυρούς που έχουν στη διάθεσή τους, θα τρέχω και πάλι. Αυτή τη φορά όμως θα κυνηγώ τις ευκαιρίες που δίνει η Ε.Ε. για ανάπτυξη και πρόοδο και σκοπεύω να έχω τις ελάχιστες δυνατές αστοχίες.

The K-magazine: Ποιο είναι αυτό που σας προβληματίζει περισσότερο για τη θέση της γυναίκας στην Ελλάδα;
Μαρία Σπυράκη: Η Ελληνίδα έχει κάνει πολλά βήματα προόδου τα τελευταία χρόνια. Και θα μπορούσε να κάνει πολύ περισσότερα αν είχε τις δυνατότητες που έχουν οι υπόλοιπες γυναίκες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πολλούς και ασφαλείς παιδικούς σταθμούς για να αφήνουν τα παιδιά τους ώστε να μπορούν να επιστρέψουν γρήγορα στην εργασία τους, εφόσον το επιθυμούν, καλά δημόσια σχολεία για να μην χρειάζονται τα παιδιά από το δημοτικό βοήθεια στο σπίτι για να διαβάσουν κ.ο.κ.
Δεν είναι δυνατόν να επιλέγουμε ακόμη αν κάποιος είναι ικανός να ανταποκριθεί σε μια επαγγελματική υποχρέωση ανάλογα με το φύλο.
Επειδή εκτός από γυναίκα είμαι και μητέρα δύο παιδιών, δεσμεύομαι ότι θα «ξετρυπώσω» όλα τα ευρωπαϊκά προγράμματα που βοηθούν σε αυτή την κατεύθυνση. Θα είμαι ικανοποιημένη , αν στο τέλος της θητείας μου , έρθει μια γυναίκα και μου πει: «με βοηθήσατε να βρω τους πόρους για να ανοίξω μια μικρή προσωπική επιχείρηση, και μέσω των κοινοτικών κονδυλίων χρηματοδοτήθηκε ο παιδικός σταθμός που αφήνω τα παιδιά μου τις ώρες που δουλεύω».

The K-magazine: Κατά τη διάρκεια της καριέρας σας -ως δημοσιογράφος- ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε;
Μαρία Σπυράκη: Αντιμετώπισα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όλοι οι δημοσιογράφοι που ξεκινούν μόνοι τους χωρίς να έχουν από πίσω τους ένα μεγάλο όνομα δημοσιογραφικό ή όχι.
Όσα κατάφερα, πολλά ή λίγα θα το κρίνετε εσείς, τα κατάφερα μόνη μου και είμαι περήφανη για αυτό. Δείγματα γραφής έχω δώσει και πιστεύω ότι είναι αρκετά για να μου δώσουν οι Έλληνες την ευκαιρία να πάω ένα βήμα παρακάτω. Γιατί η Ν.Δ. η μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη υπό την καθοδήγηση του Αντώνη Σαμαρά ακόμη και σήμερα που έχουμε πάρει τη στροφή για το ξέφωτο, η δεν μοιράζει υποσχέσεις.
Είναι το μόνο κόμμα που στόχο έχει με οποιοδήποτε κόστος να πάει τη χώρα μπροστά και να την κρατήσει στον σκληρό πυρήνα των 18 της Ε.Ε.

The K-magazine: Ποια είναι η πιο συγκλονιστική στιγμή της καριέρας σας;
Μαρία Σπυράκη: Δεν θα ξεχάσω ποτέ , σε ένα χωριό στο Κοσσυφοπέδιο, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, μέσα σε μια σπηλιά ,την εικόνα 100 μικρών παιδιών με τις μητέρες τους, να προσπαθούν να προστατευθούν από τις μάχες. Ήταν γυναικόπαιδα παγιδευμένα και απροστάτευτα αφού όλοι οι άντρες του χωριού άνω των 12 ετών πολεμούσαν.

Το 2004 μαζί με συναδέλφους στις Βρυξέλλες..ανάμεσά τους ο Ανδρέας Παναγόπουλος και ο Στρατής Λιαρέλης

The K-magazine:Αν ένα νέο παιδί -που θέλει να γίνει δημοσιογράφος- σας ζητούσε την συμβουλή σας για το μέλλον της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα, Τι θα λέγατε;
Μαρία Σπυράκη: Η μόνη συμβουλή που μπορώ να δώσω είναι δουλειά-δουλειά-δουλειά. Όλα τα άλλα έρχονται.

The K-magazine: Είστε μητέρα δύο παιδιών, τι εύχεστε για το μέλλον τους;
Μαρία Σπυράκη: Εύχομαι να μεγαλώσουν σε μια χώρα με αληθινή και ουσιαστική ανάπτυξη- και όχι ευκαιριακή και με ξύλινα πόδια- σε μια χώρα που θα έχει καλή και αναβαθμισμένη Παιδεία για όλους, σε μια χώρα που θα σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις αυτό που θέλεις και να μην αναγκάζεσαι να ξενιτευτείς για να βρεις δουλειά.

The K-magazine: Ποιο είναι το μότο σας;
Μαρία Σπυράκη: Είμαι ένας κανονικός άνθρωπος και θέλω να ζω σε μια κανονική χώρα.

The K-magazine: Για να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη πιο χαλαρά… ποιο είναι το τραγούδι που απολαμβάνετε να ακούτε αυτή την περίοδο;
Μαρία Σπυράκη: Το « Dernière Danse» της Indila γιατί θα μπορούσε να είναι το soundtrack της Αθήνας και όχι του Παρισιού.

Μπορείτε να κάνετε Like στην επίσημη σελίδα της Μαρίας Σπυράκη στο facebook, εδώ

05/05/2014 0 comment

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Μπορούμε να επιβληθούμε στα παιδιά χωρίς φωνές; Ναι….

written by The K-magazine

Όταν ο Παύλος γίνεται πιο ξεροκέφαλος από μένα ή κάνει πλάκες προκειμένου να καλύψει τις ζουζουνιές του, ενώ είμαι κουρασμένη, η πιο εύκολη, αυθόρμητη αντίδραση μου είναι να του βάλω τις φωνές… Αν καταφέρνω κάτι; όχι… Φαντάζομαι αντίστοιχα ούτε και οι περισσότεροι από εσάς…. όμως η ψυχολόγος και οικογενειακή σύμβουλος Noël Janis-Norton, στο βιβλίο της «Calmer, Easier, Happier Parenting, The Revolutionary Programme That Transforms Family Life» μας αποκαλύπτει 7 απλούς τρόπους πειθαρχίας που υπόσχονται να φέρουν την πολυπόθητη γαλήνη στο σπίτι μας, χωρίς να καταφύγουμε σε φωνές κι άσχημες συμπεριφορές!

1. Αποφύγετε τους γενικευμένους και υπερβολικούς επαίνους
Όλοι ξέρουμε ότι πρέπει να επαινούμε τα παιδιά μας, αλλά οι γενικές και οι υπερβολικές εκφράσεις τους κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό. Αντί λοιπόν να λέτε «υπέροχα», «άψογα», «θαυμάσια», επιλέξτε τον συγκεκριμένο και συγκρατημένο έπαινο, όπως «βλέπω ότι διάβασες προσεκτικά τα μαθήματά σου, προσέχοντας την ορθογραφία σου και κάνοντας την αντιγραφή σου. Βλέπω επίσης ότι δεν άφησες κενά. Αυτό είναι πολύ καλό». Το κλειδί, κατά την Janis-Norton είναι να παρατηρείτε, να περιγράφετε με ακρίβεια και να μην χρησιμοποιείτε υπερθετικούς βαθμούς.

2. Προτιμήστε να επαινείτε το παιδί όταν συμπεριφέρεται καλά
Για να αντιμετωπίσετε μια ενοχλητική συμπεριφορά του παιδιού (π.χ. ότι μιλάει απότομα, τρώει τα νύχια του, σας διακόπτει όταν μιλάτε στο τηλέφωνο, ζητάει διαρκώς κάτι, δεν διαβάζει) προτιμήστε να δώσετε έμφαση στις περιπτώσεις που δεν το κάνει αυτό. Μπορείτε μάλιστα να χρησιμοποιείτε τον συγκεκριμένο έπαινο για να του τις επισημαίνετε μια θετική του συμπεριφορά. Για παράδειγμα μπορείτε να του πείτε «χαίρομαι που δε με διέκοψες και έκανες μόνο σου τα μαθήματα. Μπράβο σου».

3. Αφιερώστε σε κάθε παιδί «το δικό του» χρόνο
Κάθε ένας από τους γονείς πρέπει να αφιερώνει σε κάθε ένα από τα παιδιά λίγο αποκλειστικό χρόνο, που θα περνάνε κάνοντας οι δυο τους κάποιες δραστηριότητες. Ο χρόνος αυτός πρέπει να είναι καθημερινός και να διαρκεί τουλάχιστον 10 λεπτά σε κάτι που αρέσει και στους δύο.

4. Ακούστε το παιδί
Για να λύσετε κάποιο πρόβλημα, πρέπει πρώτα να ακούσετε τι έχει να πει το παιδί, και αναλόγως να προσαρμόζετε την απάντησή σας. Με τον τρόπο αυτό τα παιδιά ξεπερνούν πιο εύκολα και πιο γρήγορα τον θυμό ή τα αρνητικά συναισθήματά τους, ενώ έχουν και την ευκαιρία να επεξεργαστούν τα συναισθήματά τους, να τα νιώσουν πλήρως και μετά να τα ξεπεράσουν και να ηρεμήσουν. Μπορείτε να βρείτε μια γλώσσα επικοινωνίας, μέσα από την οποία θα συνεννοείστε και θα του δίνετε μαθήματα ζωής. Για να ακούσετε το παιδί, βάλτε στην άκρη τα δικά σας συναισθήματα, σταματήστε ό,τι κι αν κάνετε, συγκεντρωθείτε σε ό,τι σας λέει κοιτάζοντάς το στα μάτια και αναλογισθείτε πως μπορεί να νιώθει το παιδί.

5. Προετοιμαστείτε για τις αρνητικές συμπεριφορές
Αυτή είναι μια πανίσχυρη τεχνική για να εξασφαλίσετε ότι το παιδί θα ακολουθεί τους κανόνες του σπιτιού. Πρέπει να την εφαρμόσετε πριν συμβεί η αρνητική συμπεριφορά και οπωσδήποτε όχι εν ώρα αψιμαχίας ή όταν βιάζεστε.

Πως θα την εφαρμόσετε
Διαλέξτε μια ουδέτερη στιγμή που θα έχετε άφθονο χρόνο στη διάθεσή σας. Καθίστε κάτω με το παιδί και θέστε του μερικά βασικά ερωτήματα (για κάθε ερώτημα και απάντηση, να αφιερώνετε έως 60 δευτερόλεπτα). Κάθε ερώτηση πρέπει να είναι λεπτομερής και να μην απαντιέται με «ναι» ή «όχι», αλλά να έχει συγκεκριμένη απάντηση. Επιπλέον, επειδή το παιδί ξέρει τις απαντήσεις, εσείς δεν πρέπει να του τις πείτε, αλλά να περιμένετε να τις πει μόνο του. Για παράδειγμα πείτε του: «Όταν γυρνάμε από το κολυμβητήριο, τι είναι το πρώτο που πρέπει να κάνουμε; Που θα βάλουμε την τσάντα; Που θα βάλουμε τα παπούτσια; Τι θα κάνουμε τα λερωμένα ρούχα;». Όσο πιο λεπτομερής είναι κάθε απάντηση του παιδιού, τόσο περισσότερο εντυπώνεται στη μνήμη του.

6. Απομακρύνετε ό,τι αποσπά την προσοχή του από αυτό που πρέπει να κάνει
Αν για παράδειγμα τα παιδιά σας καθυστερούν το πρωί να ετοιμαστούν για το σχολείο, βάλτε τα ρούχα τους σε ξεχωριστά δωμάτια ώστε να μην συναντηθούν πριν ντυθούν.

7. Μην ζητάτε ποτέ δεύτερη φορά το ίδιο πράγμα

Για να κάνει το παιδί ό,τι ζητάτε , χωρίς να χρειαστεί να επαναλαμβάνεστε εφαρμόστε την απλή μέθοδο που ακολουθεί:
1. Πηγαίνετε στο δωμάτιο όπου βρίσκεται το παιδί, σταθείτε δίπλα του και κοιτάξτε το.
2. Περιμένετε να γυρίσει να σας κοιτάξει και αυτό – αλλά να κοιτάει μόνο εσάς και πουθενά αλλού.
3. Πείτε στο παιδί τι θέλετε να κάνει – αργά, με απλά λόγια, με σαφήνεια και μόνο μία φορά.
4. Ζητήστε από το παιδί να επαναλάβει ό,τι του είπατε, λέγοντας «Πες μου σε παρακαλώ τι πρέπει να κάνεις» (μόλις το παιδί αρχίσει να το λέει, έχει αρχίσει να γίνεται δική του απόφαση και ευθύνη).
5. Περιμένετε στη θέση σας να κάνει το παιδί ό,τι του ζητήσατε – και κάθε τι σωστό που κάνει, να το επαινείτε συγκεκριμένα και συγκρατημένα.

Πηγή : εδώ, κείμενο: Ελένη Χαδιαράκου

04/04/2014 0 comment

ΣΧΕΣΕΙΣ

Η Επικοινωνία από την πλευρά του Άνδρα

written by The K-magazine

Τα σχετικά ανέκδοτα έχουν μια δόση αλήθειας: πολλοί άνδρες επικοινωνούν κυρίως με μονοσύλλαβες λέξεις παρά με ολοκληρωμένες κουβέντες. Μπορεί μεν να σας ελκύει ο τύπος του δυνατού και λιγομίλητου άνδρα, αλλά από την άλλη δεν είναι ευχάριστο να μην καταλάβετε τι σκέφτεται. Γιατί δεν σας λέει πώς πέρασε στη δουλειά; Όταν τσακωθήκατε για τους λογαριασμούς, γιατί μετά δεν έβγαλε λέξη; Αναζητήστε τα μη-λεκτικά σημάδια… και αναγνωρίστε ότι κάποιες φορές η καλύτερη τακτική είναι, να δεχθείτε τη σιωπή του.

Μάθετε τη γλώσσα του

Στις διαφωνίες, οι περισσότεροι άνδρες προτιμούν να εκθέτουν την άποψή τους όσο πιο περιεκτικά και αποτελεσματικά γίνεται. Δεν θέλουν να μιλούν για τα συναισθήματα τους-προτιμούν να βρίσκουν μια εφικτή λύση στο πρόβλημα και να κλείνει εκεί το θέμα. Αυτός ο τρόπος επικοινωνίας δεν μπορεί να εφαρμοστεί παντού, αλλά μερικές φορές είναι καλό να μαθαίνετε από αυτή την αντιμετώπιση.Όσο πιο πολύ κρατάει μια κουβέντα, τόσο πιο πιθανό είναι να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις και κάποιος να πληγωθεί. Προτιμήστε λίγα λόγια και με καλό τρόπο και την αστείρευτη ενέργειας σας, χαρίστε την σε πιο θετικές δραστηριότητες, με τις οποίες περνάτε και καλά.

Παρατηρήστε τις πράξεις του

Δεν χρειάζεται να στενοχωριέστε γι΄αυτή τη λεπτή διαφορά στον τρόπο με τον οποίον επικοινωνείτε. Μπορεί οι άνδρες να μη δανείζονται σχεδόν τίποτα από το πλούσιο συναισθηματικό μας ρεπερτόριο, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχουν τρόπους να εκφράζουν οικειότητα. Ανεπαίσθητες πράξεις, όπως το να σας πιάνει το χέρι την ώρα που περνάτε απέναντι το δρόμο, ή το να βαδίζει στην έξω πλευρά του πεζοδρομίου, όλα αυτά είναι τρόποι για να εκφράζει τα συναισθήματα του για εσάς. Γι΄αυτόν, οι πράξεις είναι καλύτερες απο τα λόγια. Μπορεί να μη γράφει ωραία ποιήματα, αλλά αν σας τηλεφωνεί όταν ξέρει ότι θα αργήσει ή θυμάται ποιο φαγητό σας αρέσει να παραγγέλνετε απ’ έξω, αναγνωρίστε ότι πίσω από αυτές τις πράξεις κρύβεται η φράση ¨Νοιάζομαι για σένα και θέλω να σε φροντίσω¨.

Παρατηρήστε το σώμα του

Οι λεκτικοί διαξιφισμοί είναι αναπόφευκτοι, αλλά μπορείτε να μειώσετε τη συχνότητα τους αν συντονιστείτε με το δικό του τρόπο επικοινωνίας.Όταν είναι κακοδιάθετος, φαίνεται, δεν χρειάζεται να σας το πει. Αυτό που νιώθει συνήθως θα είναι εμφανές κάπου στο σώμα του: θα έχει σφιγμένα τα χέρια του σαν μπάλα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μην επεμβαίνετε και τα κάνετε χειρότερα, όπως με το να τον πιέσετε να επικοινωνήσει μαζί σας . Όλες έχουμε κάνει αυτό το λάθος. Στις φίλες μας, αυτός είναι ένας σίγουρος τρόπος να τις κάνουμε να ανοιχτούν, αλλά ο σύντροφός μας μάλλον θα ενοχληθεί και θα αποσυρθεί εντελώς. Ο σύντροφός σας μπορεί να μη σας απαντήσει με λόγια, αλλά ίσως σας απαντήσει με σεξ. Για να το πω αλλιώς, μη θεωρήσετε ότι, αν έχει κακή διάθεση, το σεξ αποκλείεται. Ίσα ίσα, μπορεί να είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται για να επικοινωνήσετε…

02/04/2014 0 comment

Newer Posts

Older Posts