Tag:

τραγουδιστής

ΜΟΥΣΙΚΗΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

ΑΔΑΜ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ: Ένα ρετρό αγόρι στη σκηνή του Faust

by The K-magazine

Τον Αδάμ τον γνώρισα εντελώς τυχαία ένα ανοιξιάτικο βράδυ σε ένα από τα προσωπικά του  live ανάμεσα σε ρετρό και τζαζ μελωδίες και δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι λίγους μήνες μετά θα είχα την χαρά και την τιμή σας τον συστήσω μέσα από μια κουβέντα για την μουσική του, για τα επόμενα σχέδια του αλλά και για όλα όσα θέλει ο ίδιος να μοιραστεί μαζί μας.

Αδάμ, μπορεί το καλοκαίρι να τελείωσε όμως έχουμε πολλά όμορφα πράγματα να περιμένουμε τις επόμενες εβδομάδες, θες να μας μιλήσεις για τα άμεσα σχέδια σου;
Είμαι πολύ ενθουσιασμένος γιατί ναι ετοιμάζω πολλά όμορφα πράγματα για αυτή τη χρονιά και ξεκινάω με  δυο live εμφανίσεις στο Faust music theater που θα πραγματοποιηθούν 01/10 & 15 /10 με τέσσερις μουσικούς στη σκηνή όπου θα παρουσιάσω  ένα καινούργιο πρόγραμμα πάντα σε jazz και ρετρό ύφος, με επιρροές από τα 50’ς και τα 60’ς, σε swing, bossanova, latin αλλά και blouse μελωδίες. Είναι ένα πρόγραμμά που δουλεύω τη δομή του από το καλοκαίρι και με εκπροσωπεί ρεπερτοριακά και είμαι πολύ χαρούμενος που θα το παρουσιάσω σε ένα χώρο όπως το Faust. Πιστεύω θα βγει κάτι πολύ όμορφο.

Εκτός από τις live εμφανίσεις υπάρχει κάτι άλλο στα άμεσα σχέδια σου που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας ;
Φυσικά. Μετά το Σ’αγαπώ το νέο μου τραγούδι που κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάρτιο σε μουσική Ανδριάννας Μπάμπαλη και στίχους ΝίκουΜωραΐτη, ετοιμάζω ένα νέο κομμάτι, χορευτικό αυτή τη φορά το οποίο θα κυκλοφορήσει μέχρι τα Χριστούγεννα  και μια νέα διασκευή που θα είναι μπαλάντα.

Αλήθεια Αδάμ, θυμάσαι πως ξεκίνησαν όλα ; Έχεις στο μυαλό σου εκείνη τη στιγμή που είπες ότι το τραγούδι είναι αυτό που θέλεις να κάνεις ;
Σε πολύ μικρή ηλικία, γύρω στα 12 νομίζω ήμασταν θυμάμαι σε μια πιτσαρία και με ρώτησαν οι γονείς μου τι θέλω να γίνω και τους είπα αμέσως, θα γίνω τραγουδιστής. Ο μπαμπάς μου είναι τραγουδιστής και τα ερεθίσματα υπήρχαν μέσα στο σπίτι όμως κανείς δεν το περίμενε γιατί ήμουν πολύ ντροπαλός. Θυμάμαι όμως ότι από τότε το είχα αποφασίσει.

Και από αυτή την απόφαση πως ήρθαμε στο σήμερα; Μίλησε μας λίγο για την διαδρομή σου αυτή.
Πολύ πλούσια διαδρομή με πολλές συνεργασίες, και υπέροχες στιγμές αλλά και αρκετή προσπάθεια, πολύ δουλειά και θυσίες φυσικά κυρίως στην προσωπική σου ζωή. Αλλά πιστεύω ότι η διαδρομή είναι τελικά αυτό που αξίζει για να φτάσεις στο σημείο που θέλεις και ποτέ δεν τελειώνει αυτό. Πάντα μελετάς και δουλεύεις  για να πετύχεις τους στόχους σου.

Θυμάσαι  ποια ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκες επαγγελματικά μπροστά σε κοινό και πως ένιωσες ;

Οι πρώτες εμφανίσεις μου μπροστά σε κοινό ήταν στο ωδείο και σε χορωδίες που ήμουν, αλλά η πρώτη  εμφάνιση μου στο τραγούδι επαγγελματικά μπροστά σε κοινό, ήταν στο Βεάκειο το 2006 ,όπου συμμετείχα σε μια παράσταση με highlights από μιούζικαλ και έλεγα μαζί με την Ηλιάννα από τους catzodilo το “Time of my life”. Είχα πάρα πολύ άγχος θυμάμαι εκείνη την πρώτη φορά. Την δεύτερη φορά παίξαμε στον Ζυγό στην πλάκα ήταν καλύτερα.

Στα χέρια μου έχω το cd σου και φυσικά αναρωτιέμαι πώς αποφάσισες να κάνεις μια τέτοια κίνηση, ρετρό θα λέγαμε, σήμερα που όλα γίνονται ψηφιακά και κυριαρχεί το διαδίκτυο και στη μουσική ;
Θα σου πω. Αρχικά συμμετείχα σε παραστάσεις μιούζικαλ όμως γρήγορα κατάλαβα ότι το θέατρο δεν είναι κάτι που με εκφράζει και άρχισα να κάνω τις προσωπικές μου liveεμφανίσεις σε κάποιους χώρους στην Αθήνα παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα χωρίς δικά μου τραγούδια. Κάποια στιγμή είδα ότι θα ήθελα κι εγώ να έχω κάποιο δικό μου τραγούδι και εκείνη την περίοδο γνώρισα τη Σίσσυ Βλαχογιάννη με την οποία κάναμε τις δυο διασκευές  που υπάρχουν και στον δίσκο το “Μια αγάπη για το καλοκαίρι’’ και το “Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα”. Το πρώτο τραγούδι που γράψαμε ήταν το “Με τον καιρό” το οποίο βγήκε και αρχικά ως demo στο διαδίκτυο και μετά ξεκινήσαμε να ετοιμάσουμε όλο τον δίσκο ώστε να έχω την δική μου δουλειά που να αντιπροσωπεύει εμένα και τον δικό μου ήχο.

Το πρώτο σου Άλμπουμ λοιπόν κυκλοφόρησε το 2015 και έχει τίτλο “Σαν Ταινία” . Ποιο τραγούδι αγαπάς περισσότερο  από αυτό το άλπμουμ?
Αγαπάω πάρα πολύ το “Ρετρό”.  Μου αρέσει  η απλότητα του  γιατί είναι μόνο με πιάνο, και οι στίχοι του Σταύρου Σταύρου. Αγαπώ και το “Μια αγάπη για το καλοκαίρι” γιατί ήταν το πρώτο τραγούδι που κάναμε με τη Σίσσυ Βλαχογιάννη και παίχτηκε και στο ραδιόφωνο.

Είσαι ρομαντικός Αδάμ;
Είμαι πάρα πολύ ρομαντικός. Μπορεί να με συγκινηθώ και να κλάψω με μια ταινία, ένα τραγούδι, ακόμα και με μια ανθρώπινη ιστορία. Μου αρέσει να χάνομαι στις σκέψεις μου σε ένα φυσικό τοπίο που μου αρέσει. Οπότε ναι, θα έλεγα είναι φύση ρομαντικός.

Τι μουσική θα βρούμε στο κινητό σου;
Κυρίως ξένη μουσική. Ακούω πολλά πράγματα, jazz, swing, soundtracks και αρκετή ποπ. Ελληνική μουσική ακούω ελάχιστα.

Αν σου έλεγα να επιλέξεις ένα τραγούδι να ακούσουμε τώρα μαζί  ποιο θα διάλεγες ;
Για εδώ που ήμαστε και την αυλή του Black Duck θα επέλεγα κάτι από την Madeleine Peyroux το “Dance me to the end of love”ίσως.

Από τις εμφανίσεις σου μέχρι σήμερα ποια είναι αυτή που θα ξεχώριζες και για ποιο λόγο;
Σίγουρα ξεχωρίζω την εμφάνιση που έκανα στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, ήταν πολύ τιμητικό για μένα τότε που μόλις είχε κυκλοφορήσει δισκογραφικά η διασκευή μου “Μια αγάπη για το καλοκαίρι» να παίξει πρώτη φορά σε ένα τέτοιο χώρο, και σε ένα άλλο κοινό από αυτό της Αθήνας. Επίσης ξεχωρίζω τις εμφανίσεις μου στον κήπο του Νομισματικού Μουσείου  γιατί ταιριάζουν πολύ στο ύφος της μουσικής μου αλλά και είναι κάτι που θα μου άρεσε και μένα προσωπικά να ακούσω σαν ακροατής, το καλοκαίρι σε έναν υπέροχο κήπο όπως αυτός του Νομισματικού Μουσείου.

Θέλεις να μοιραστείς μαζί κάποια συνεργασία που τη θεωρείς  σημαντική καλλιτεχνικά και την οποία ξεχωρίζεις, και γιατί ;
Έχω συνεργαστεί με πολύ αξιόλογους ανθρώπους και όλες τις συνεργασίες που κάνω τις κάνω με πολύ αγάπη θα σου έλεγα όμως ότι η συνεργασία μου με την Ηρώ ξεχωρίζει για μένα, γιατί κατ’αρχήν μπήκα ισάξια δίπλα της, κάνοντας ένα ισάξιο πρόγραμμα το οποίο φτιάχναμε μαζί και ήταν μια συνεργασία που είχε μεγάλη διάρκεια, και κάναμε πολλές εμφανίσεις στην Αθήνα και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Έμαθα πολλά πράγματα, ήταν σχολείο για μένα η Ηρώ. Επίσης γεννήθηκε και μια πολύ ωραία φιλία μεταξύ μας.

Επίσης ξεχωρίζω τη συνεργασία μου με το Δημήτρη Καλαντζή ο οποίος είναι ένας σπουδαίος jazz πιανίστας και μου έδωσε την ευκαιρία να δουλέψω με μια υπέροχη μπάντα.

Τι είναι αυτό που σου αρέσει περισσότερο σε αυτή τη δουλειά και σου δίνει την ενέργεια να συνεχίζεις και να κάνεις με τόση αγάπη αυτό που βλέπουμε στη σκηνή στις live εμφανίσεις σου ;
Μου αρέσει πολύ η επαφή και  η επικοινωνία με τον κόσμο. Ο κόσμος μου δίνει πολύ ενέργεια και αγάπη. Κι εγώ βέβαια θέλω πολύ να δίνω χαρά και να περνάμε ωραία στα live και μου έχουν συμβεί πολύ απίστευτα πράγματα Αυτό που λαμβάνω είναι κάτι μοναδικό και μου δίνει κάτι που δεν πληρώνεται και που είναι δύσκολο να περιγράψω.


Εάν σου έλεγε κάποιος ότι αύριο το πρωί θα ξυπνούσες σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη μας, ποιο μέρος θα επέλεγες;
Στην Ελλάδα θα ήθελα να είμαι πάλι και συγκεκριμένα στη Αθήνα γιατί την αγαπώ την Αθήνα μας. Είναι μια πόλη που συγκεντρώνει πολλά πράγματα και ποτέ δεν την βαριέσαι.

Ποιο είναι για σένα το ιδανικό μέρος για μια απογευματινή βόλτα στην πόλη;
Μου αρέσει πάρα πολύ και πηγαίνω συχνά η πλάκα, και οι γειτονιές, όπως τα Αναφιώτικα. Έχει πολύ ωραία ενέργεια αυτό το μέρος.

Θες να μοιραστείς μαζί μας μια απόλαυση σου;
Μ’αρέσει το φαγητό και ιδιαίτερα τα γλυκά.

Τι σου φτιάχνει την μέρα;
Οι φίλοι μου, η κουβέντα μαζί τους και οι ωραίες στιγμές που περνάμε με κάνουν πολύ χαρούμενο.

Τι μπορεί να σου χαλάσει την διάθεση;
Προσπαθώ να είμαι θετικός και δεν μου χαλάει εύκολα η διάθεση όμως αυτό δεν είναι πάντα εφικτό στην καθημερινότητα . Θα απογοητευτώ όταν κάποιος που έχω εμπιστευτεί αποδειχτεί τελικά ότι δεν ήταν ακριβώς όπως νόμιζα.

Ποια είναι η σχέση σου με τα social media;
Χρησιμοποιώ τα social media, έχω την προσωπική μου σελίδα στο facebook όπου εκεί έχω τη δυνατότητα να ενημερώνω για τις εμφανίσεις και τα νέα μου, και το κανάλι μου στο you tube το οποίο έχει πλούσιο υλικό από τα live μου και από όλες τις εμφανίσεις μου. Μου αρέσει πολύ η αμεσότητα στην επικοινωνία που μου δίνουν τα social media γιατί είμαι έτσι και σαν άνθρωπος, άμεσος και θεωρώ μου ταιριάζει πολύ αυτός ο τρόπος.

Πιστεύεις Αδάμ ότι το διαδίκτυο έχει συμβάλει θετικά στα μουσικά δρώμενα ή είσαι από τους νοσταλγούς της παλαιότερης εποχής;
Θα σου έλεγα δυο πράγματα. Πιστεύω ότι έχει και θετική και αρνητική επίδραση η εμφάνιση του διαδικτύου στη μουσική. Θα μου άρεσε σίγουρα να ζήσω την εποχή που υπήρχαν οι δισκογραφικές εταιρείες  που υποστήριζαν τον καλλιτέχνη και την προώθηση του, δεν το πρόλαβα αυτό. Παρόλα αυτά το ίντερνετ σου δίνει μια πολύ μεγάλη ελευθερία στην επικοινωνία της δουλειάς σου και έχεις  την αίσθηση ότι είσαι κυρίαρχος και ότι έχεις  τον έλεγχο της προώθησης της δουλειάς σου και κάνεις πιο ελεύθερα τις επιλογές σου. Ενώ όταν εμπλέκονται εταιρείες και χρήματα αλλάζουν λίγο τα πράγματα κ χάνεται ο ρομαντισμός.

Από την άλλη έχει κάνει και πολύ κακό στη μουσική ειδικά στην Ελλάδα γιατί οι καλλιτέχνες κάνουν μόνοι τους τις παραγωγές, με πολύ προσπάθεια και αγάπη, και επενδύουν αρκετά χρήματα, όμως ο κόσμος μπορεί εύκολα να βρει τα τραγούδια και να τα κατεβάσει , οπότε τα χρήματα αυτά δεν γυρνούν πίσω στους καλλιτέχνες.

Καταλαβαίνω βέβαια ότι η εποχή αλλάζει και πρέπει να προσαρμοζόμαστε και να προχωράμε με τα νέα δεδομένα.

Τι σημαίνει για σένα επιτυχία Αδάμ σε αυτό που κάνεις;
Θεωρώ επιτυχία να κάνεις αυτό που αγαπάς, να αγγίξει όσες περισσότερες καρδιές αυτό που κάνεις,  και να έχεις και τη δυνατότητα να βιοπορίζεσαι από αυτό. Αυτό θεωρώ επιτυχία.

 Κάναμε μια πολύ ωραία κουβέντα με τον Αδάμ και είπαμε κι άλλα πολλά τα οποία μπορεί να γράψω με μια νέα αφορμή. Ο Αδάμ είναι ένα ταλαντούχο παιδί με λάμψη, θετική ενέργεια και πολύ αγάπη γι’αυτό που κάνει. Αν τον δείς στη σκηνή σε κερδίζει αμέσως. Η μουσική, η ερμηνεία του και ενέργεια του περνάει στο κοινό και κάθε φορά κάνει νέους συνοδοιπόρους στο μουσικό του ταξίδι. Ραντεβού στο Faustλοιπόν για να τον απολαύσουμε!

01 & 15/10/17 στο Faust (Καλαμιώτου 11- Αθήνα -Τηλ: 210 3234095)

Ευχαριστούμε πολύ την Λίζη Πιστολά για την παραχώρηση της συνέντευξης!

 

0 comment
2 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Χρήστος Δάντης: “Όταν νομίζεις πως θα είσαι πάντα ο πρώτος, το χαστούκι δε θα αργήσεις να το φας”

by The K-magazine

Είναι ένας ακομπλεξάριστος άνθρωπος , με ιδιαίτερη αγάπη στους πειραματισμούς και στις“Άρρωστες Μουσικές”. Ο λόγος για τον Χρήστο Δάντη, που από την αρχή της καριέρας του μέχρι σήμερα όλοι μας έχουμε σιγοτραγουδήσει επιτυχίες του, μιλάει στο The K-magazine για το νέο του δίσκο, το internet, την Eurovision αλλά και για το πάθος του στα blues ακούσματα!

Γιάννης Χαρτζανιώτης: To “Τσουβάλι” είναι κατ’εμέ μια από τις πιο rock δουλειές σας, με πολλά στοιχεία από blues αλλά και από λαϊκή και παραδοσιακή μουσική, ποιες ήταν οι επιρροές σας και πως συνδυάσατε όλα αυτά τα είδη μαζί;
Χρήστος Δάντης: Ευχαριστώ για τη mini κριτκή,με κάνει και χαίρομαι πολύ γιατί ετοίμαζα καιρό “Το Τσουβάλι” και φαίνεται να άξιζε τον κόπο. Βασική επιρροή είναι το συνονθύλευμα ακουσμάτων που έχω στο κεφάλι μου,αυτός ο “αχταρμάς” που με κάνει ν’ ασχολούμαι με τα περισσότερα είδη τραγουδιού όσο ετερόκλητα κι αν είναι γιατί αγαπάω εξίσου το Blues, το Rock ,το Funk και το Ελληνικό Λαϊκό Τραγούδι, όπως και τις υπόλοιπες λαϊκές μουσικές του κόσμου.
Για μένα Καζαντζίδης κι ο Elvis ή ο Sinatra,Ο Νταλάρας και οι Beatles,o Jimi Hendrix ή ο StevieRay Vaughan μαζί με τον Ζαμπέτα και τον Καλδάρα έχουν πολλά περισσότερα κοινά στις μουσικές τους απ όσο φαίνεται.Όταν τραγουδάω πάντα μ’ ενδιαφέρει να “χώσω” bluesφράσεις στα λαϊκά ή λαϊκές τρίλιες στα rock και στα soul.
Η μουσική δεν έχει σύνορα,κι οι μουσικοί δεν έχουν ταμπέλες και σημαίες.

Γιάννης Χαρτζανιώτης: Γιατί βάλατε το “Τσουβάλι” σαν τίτλο του δίσκου;
Χρήστος Δάντης: Διότι δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβει ένα τσουβάλι μέσα του. Δεν είναι διάφανο. Ήθελα πραγματικά να κατασκευάσω ένα άλμπουμ που θα είναι “Ένα Τσουβάλι μουσικές και λόγια που πονάνε”. “Το Τσουβάλι” είναι ο μουσικός κόσμος μέσα μου. Με όλα τα στυλ και τις διαθέσεις. Μέχρι πρότινος ένιωθα άσχημα γι αυτό που είμαι,γιατί δε μπορεί να πει κανείς αν είμαι πραγματικά Rock ή Λαϊκός τραγουδιστής. Απελευθερώθηκα από αυτό πλέον.

Γιάννης Χαρτζανιώτης: Τα κομμάτια του νέου σας album τα θεωρείτε βιωματικά;
Χρήστος Δάντης: Είναι! Ακόμα κι αν δε μου ανήκουν οι στίχοι.
Ξέρεις, όταν γράφω μια μελωδία περιγράφω μια κατάσταση που έζησα, απλά δεν έχει λόγια. Συνήθως οι στιχουργοί που συνεργάζομαι,στην προκειμένη ο Βασίλης Γιαννόπουλος, πέφτουν συνήθως μέσα σ’ αυτό που ήθελα να πω. Έτσι συνέβη κι εδώ μ’ εξαίρεση έναν στίχο τους Στέλιου Μπικάκη που έφτασε στα χέρια μου και τον μελοποίησα.

13023298_10207414737620755_1236753952_nΓιάννης Χαρτζανιώτης: Από την εποχή που ξεκινήσατε μέχρι σήμερα τι έχει αλλάξει στη μουσική βιομηχανία;
Χρήστος Δάντης: Διαφέρει πια όλο το “θέμα”.
Τότε οι εταιρείες ήταν πραγματικά οι παραγωγοί. Αυτές έδιναν τα χρήματα και έτσι τα πράγματα ήταν λίγο πιο σκληρά. Καταλαβαίνεις πως όταν κάποιος “παίζει” μ’ ένα κεφάλαιο, δε σ’ αφήνει και τόσο ελεύθερο, εκτός αν του αποδείξεις ότι οι σκέψεις κι οι προθέσεις σου θα βγάλουν σε καλό όλη την πορεία της παραγωγής.
Γι’ αυτό υπήρχαν και οι τόσες κόντρες μεταξύ εταιρειών και καλλιτεχνών. Βέβαια στο εξωτερικό το παιχνίδι ήταν πιο σκληρό,πολλές φορές κάποιες εταιρείες δεν απέδιδαν καν τα δικαιώματα που αντιστοιχούσαν στους καλλιτέχνες.
Εδώ ας πούμε η κατάσταση ήταν πιο “light” . Είχαμε να κάνουμε και με ένα πιο προσωποκεντρικό καθεστώς , και στην Ελλάδα πολλά πράγματα ορίζονται απ τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Πλέον ο Καλλιτέχνης επενδύει. Αυτός έχει το ρίσκο,και γι αυτό ο ίδιος ορίζει τη μορφή της παραγωγής του. Δυστυχώς όμως,δεν πουλά πια ο δίσκος ή το cd. Δεν υπάρχουν καν τα albums όπως τα ξέραμε. Περισσότερο δουλεύει κανείς με ένα έως τρία τραγούδια το χρόνο,κι είναι τόσοι οι Καλλιτέχνες, οι μουσικοί και οι παραγωγές που θεωρείται τυχερός κανείς αν ακουστεί ένα τραγούδι από αυτά μέσα σε μία τριετία.
Απ’ την άλλη,υπάρχει το διαδίκτυο. Μεγάλη δουλειά με το που κυκλοφορείς ένα τραγούδι,να μπορεί κάποιος να το ακούσει την ίδια στιγμή ακόμα και στην Αμερική .

Γιάννης Χαρτζανιώτης: Ποια θεωρείτε πως είναι τα θετικά και τα αρνητικά του internet σχετικά με τη μουσική;
Χρήστος Δάντης: Είναι σαν να ζεις σε μια γειτονιά η οποία είναι μια τεράστια δανειστική δισκοθήκη,όπου μπορείς ν’ ακούσεις ότι θέλεις και να αποφασίσεις τι απ’ αυτά θα αγοράσεις ώστε να το κρατήσεις για πάντα στο αρχείο σου.Έτσι το νιώθω εγώ, αλλά από την άλλη υπάρχουν και πολλοί,ίσως όχι πραγματικοί λάτρεις της μουσικής που “μπουχτίζουν”,να ακούν κι απλά “κατεβάζουν” κάποια αρχεία απλά για να τα έχουν. Δε μ’ αρέσει καθόλου αυτό.

Γιάννης Χαρτζανιώτης: Σε παλαιότερη σας συνέντευξη είχατε πει πως περάσατε μια περίοδο έπαρσης, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι κάποιος να διαχειριστεί την αναγνωσιμότητα του;
Χρήστος Δάντης: Όταν έχεις περισσότερα ζητούμενα απ’ αυτά που έχεις καταφέρει,όταν ασχολείσαι συνέχεια και δεν επαναπαύεσαι και όταν μελετάς, δεν την ψωνίζεις εύκολα. Είναι πολύ εύκολο να νομίσεις όμως πως “Αυτό είναι,από δω και πέρα, θα είμαι πάντα ο πρώτος!”.Το χαστούκι όμως παραμονεύει στο δρόμο και δε θ’ αργήσεις να το φας.

Γιάννης Χαρτζανιώτης: Πόσο εύκολο είναι να ζει κάποιος από τη μουσική στην Ελλάδα;
Χρήστος Δάντης: Κάποτε συνέβαινε! Μπορούσες να κάνεις περιουσία από τη μουσική και τη δουλειά αυτή συγκεκριμένα. Τώρα,όχι..μη σου πω ότι πρέπει να έχεις και μια σταθερή δουλειά ώστε να πριμοδοτείς την ενασχόληση σου με το τραγούδι.

Γιάννης Χαρτζανιώτης: Το νέο κομμάτι της Eurovision πως σας φάνηκε;
Χρήστος Δάντης: Δεν το άκουσα, όμως δεν άκουσα και καλά λόγια απ’ τους γνωστούς μου.

13023542_10207414737540753_1900454852_nΓιάννης Χαρτζανιώτης: Θα ξανασυμμετείχατε στη Eurovision στο μέλλον;
Χρήστος Δάντης: Έχω μάθει να μη λέω όχι. Η Eurοvision για μένα ήταν κάτι που μου στοίχησε επαγγελματικά προσωπικά και ψυχολογικά,αλλά ότι έχει να κάνει με την “έξω μουσική μ’ αρέσει,οπότε πάντα αφήνω μια πόρτα ανοικτή.

Γιάννης Χαρτζανιώτης: Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για τις “Άρρωστες Μουσικές” στο gradio.gr;
Χρήστος Δάντης: Τελειώνει ο κύκλος εκπομπών μου λίγο πρόωρα λόγω της καλοκαιρινής μου ενασχόλησης με τις συναυλίες,αλλά πραγματικά ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία για μένα,ταυτιζόμουν με τους μουσικούς που έπαιζα,με το ακροατήριο,αλλά και πιστεύω σ’ ένα βαθμό πέτυχα το σκοπό μου,να παίξω δηλαδή μουσικές που δεν ακούγονται στο ραδιόφωνο. Κανείς δεν έχει παίξει στην Ελλάδα Keb’ Mo, Beware Of Darkness, Grammatik, Villagers Of Ioannina City ή τον Stevie RayVaughan και τον Joe Bonnamassa που ακούγονται σπάνια. Ήθελα μια εκπομπή με πραγματικά “Άρρωστες Μουσικές”. Ένα ταξίδι μ’ ένα αερόπλοιο που θα μας πήγαινε να γνωρίσουμε όλες τις μουσικές του κόσμου, με οδηγό τη μόνη πραγματικά “Άρρωστη Μουσική”: την Blues!
Μου άρεσε και πιστεύω πως θα το ξανακάνω.

Γιάννης Χαρτζανιώτης:Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη, μπορούμε να σας δούμε κάπου αυτή περίοδο;
Χρήστος Δάντης:“Τρέχω” το “RELOAD” σ’ όλη την Ελλάδα,όπου υπάρχει η διάθεση να πιαστούμε αγκαλιά,να τραγουδήσουμε και να στήσουμε το πιο τέλειο LiveParty της ζωής μας.

Ο Χρήστος Δάντης μαζί με τον Κώστα Τούρνα θα βρίσκονται στο θέατρο Βεργίνα της Θεσσαλονίκης 22 & 23 Απριλίου 21:45
Τιμή: από 12 ευρώ

Συνέντευξη, απόδοση: Γιάννης Χαρτζανιώτης-Δημοσιογράφος.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... από την Α.Αδαμοπούλου

Σαν σήμερα… γεννήθηκε ο τραγουδιστής Ronnie James Dio

by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Ronnie James Dio 1Μέσα από τη στήλη “σαν σήμερα” γνωρίσαμε καλύτερα ηθοποιούς, συγγραφείς, ανθρώπους που εν γένει με το δικό τους τρόπο έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία. Επειδή, όμως, θέλω να ικανοποιώ όλα τα… γούστα, το σημερινό κείμενο είναι αφιερωμένους στους φίλους μου τους… μεταλλάδες – ναι, έχω και τέτοιους!
Ο Ronald James Padavona γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου του 1942 στο Portsmouth του New Hampshire κι είναι γόνος Ιταλοαμερικανών που ήρθαν από το Cortland της Νέας Υόρκης – όπου κι επέστρεψε η οικογένεια μετά από μερικά χρόνια. Από πολύ μικρός είχε ξεκινήσει να δείχνει μία ιδιαίτερη προτίμηση με τη μουσική, ακούγοντας όπερα ενώ τον ενέπνεε ιδιαίτερα η δυναμική της φωνής του τενόρου Mario Lanza. Σε ηλικία πέντε χρονών ξεκίνησε να μαθαίνει τρομπέτα – πράγμα που τον βοήθησε να αναπτύξει τεχνικές αναπνοής για τα φωνητικά, για τα οποία ποτέ δεν παρακολούθησε μαθήματα – και το 1957 στο λύκειο «έστησε» την πρώτη του rock ‘n’ roll μπάντα, τους The Vegas Kings, όπου ξεκίνησε να παίζει και μπάσο σε συνδυασμό με τα φωνητικά.

Την επόμενη χρονιά η μπάντα αλλάζει όνομα δύο φορές καταλήγοντας στο Ronnie & The Redcaps και κυκλοφορεί δύο singles, το «Conquest/Lover» και το «An Angel Is Missing/What’d I Say». Το 1960 αποφοιτά από το Λύκειο του Cortland κι αν και του προσφέρθηκε μία υποτροφία για μουσικές σπουδές στο Juilliard, ο Ronnie James Dio προτίμησε να επικεντρωθεί στο rock ‘n’ roll. Εκείνη τη χρονιά επίσης είναι που «άφησε» το επίθετό του κι άρχισε να χρησιμοποιεί το «Dio», για την προέλευση του οποίου κυκλοφορούν διάφορες φήμες. Μία, για παράδειγμα, υποστηρίζει πως ο Ronnie εμπνεύστηκε από το μαφιόζο Johnny Dio, ενώ σύμφωνα με μία άλλη, η γιαγιά του είπε πως ο Ronnie είναι δώρο Θεού κι άρα έπρεπε να χρησιμοποιήσει το «Dio». Έτσι το 1960 το χρησιμοποίησε για μία ηχογράφηση κι η μπάντα μετονομάστηκε (πάλι!) σε Ronnie Dio and The Prophets. Όσο για τις σπουδές; Παρακολούθησε για ένα έτος μαθήματα φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο του Buffalo, αλλά προφανώς και δεν τον «τράβηξε» ο κλάδος, οπότε κι άφησε τη σχολή.
Ronnie James Dio 2Η μπάντα Ronnie Dio and the Prophets μέχρι το 1967 έβαλαν στο ενεργητικό τους ένα single κι ένα album, μέχρι που προστέθηκαν τα πλήκτρα – μέχρι τώρα αποτελούταν από μπάσο, κιθάρα, φωνή, drums και σαξόφωνο – κι άλλαξε στυλ. Φυσικά άλλαξε και το όνομα: The Electric Elves κι εν συνεχεία The Elves. Το 1972 κυκλοφορεί το album υπό τον τίτλο «Elf», ενώ η μπάντα ανοίγει το πρόγραμμα κάθε συναυλίας των Deep Purple. Η μπάντα, έπειτα από τρία albums, τελικά διαλύθηκε το 1975 όταν τα μέλη της συνεργάστηκαν για την ηχογράφηση του πρώτου album των Rainbow. Την προηγούμενη χρονιά ο Ronnie James Dio ηχογραφεί τρία τραγούδια για το album του Roger Glover με τίτλο «The Butterfly Ball and the Grasshopper’s Feast».

Rainbow
Η συνεργασία του Ronnie James Dio με τον Richie Blackmore ήρθε όταν ο δεύτερος άφησε τους Deep Purple, αφού πρώτα είχε ενθουσιαστεί με τις φωνητικές ικανότητες του Dio. Λίγα χρόνια μετά κι αφότου ο Dio είχε αποχωρήσει για να συνεργαστεί με τους Black Sabbath, ο Blackmore θα δήλωνε πως «η συνεργασία με τον Dio ήταν πανεύκολη, ενώ θα ηχογραφούσε ένα τραγούδι για ένα solo album, τελικά γράψαμε όλο το album σε τρεις βδομάδες». Στη συνέχεια ήρθαν κι άλλοι μουσικοί από τους Elf για να στηθούν οι Richie Blackmore’s Rainbow, με τους οποίους ο Dio ηχογράφησε, εκτός από το debut album «Richie Blackmore’s Rainbow», δύο album, το «Rising» (1976) και το «Long Live Rock ‘n’ Roll» (1978) και στο ενδιάμεσο κυκλοφορεί το live album «On Stage». Με τον καιρό ο Dio κι ο Blackmore ήταν τα σταθερά μέλη των Rainbow, με τον Dio να αναλαμβάνει το στιχουργικό κομμάτι αλλά και μέρος της ενορχήστρωσης. Οι δρόμοι των δύο αντρών θα χωρίσουν το 1979, με την αιτιολογία πως ο Blackmore έκανε εμπορική στροφή στη μουσική της μπάντας.

Black Sabbath
Ronnie James Dio - Black Sabbath Ο Dio δεν έμεινε για πολύ χωρίς μουσική «οικογένεια», καθώς σύντομα ένωσε δυνάμεις με τους Black Sabbath, όταν απολύθηκε ο Ozzy Osbourne. Ο Dio είχε γνωρίσει σε μία εμφάνιση των Rainbow στο Los Angeles τον κιθαρίστα των Sabbath, Tony Iommi, ο οποίος εκείνη την περίοδο αναζητούσε φωνή. Σύντομα οι δύο άνδρες συναντήθηκαν πάλι, με πρώτο «τέκνο» της συνεργασίας τους το «Children of The Sea», το οποίο ενσωματώθηκε στο album «Heaven and Hell» το 1980. Την ίδια χρονιά ο Dio ηχογραφεί το «To Live for The King» και το «Mask of The Great Deceiver» για το album «Seeds of Change» του Kerry Livgren.
Την επόμενη χρονιά κυκλοφορεί το album «Mob Rules» από τους Black Sabbath, με τη συμμετοχή του ντράμερ Vinny Appice, και κάπου τότε ξεκίνησαν οι «τριβές» στη μπάντα. Το 1982 κι ενώ το album «Live Evil» ήταν στο στάδιο της μίξης, ο τεχνικός εξέφρασε παράπονα για τις πρωτοβουλίες του Dio, ο οποίος τις νύχτες έκανε τις δικές του μίξεις όπου τα φωνητικά του ήταν πιο βελτιωμένα. Η διαφωνία οδήγησε στην αποχώρηση του Dio από τους Sabbath, αλλά και του Appice.

Dio
Φεύγοντας από τους Black Sabbath, ο Dio μαζί με τον Appice «στήνουν» τους Dio. Μαζί τους θα δουλέψουν οι Vivian Campbell και Jimmy Bain, με τους οποίους ο Dio είχε συνεργαστεί επί Rainbow.
Το 1983 κυκλοφορεί το πρώτο album των Dio με τίτλο «Holy Diver» και το 1984 το «The Last in Line».

To 1985 η μπάντα συμμετείχε στο μουσικό project Hear ‘n’ Aid, του οποίου στόχος ήταν η συγκέντρωση χρημάτων μέσω μίας metal συναυλίας για την αντιμετώπιση της πείνας στην Αφρική. Από εκεί κι ύστερα η μπάντα έχει μία συνεχή παρουσία στα charts με albums που ξεχωρίζουν: το «Sacred Heart» το 1985, το «Intermission» την επόμενη χρονιά, το «Dream Evil» το 1987 και το «Lock Up The Wolves» το 1990.
Το 1992 ο Dio επιστρέφει για λίγο στους Black Sabbath για τις ανάγκες του album «Dehumanizer», με το δίσκο να γίνεται επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο και να κατακτά την 44η θέση στο Billboard 200. Μετά από αυτό, ο Dio κι ο Appice άφησαν και πάλι τους Sabbath.
Από εκεί κι ύστερα συνεχίζεται η επιτυχημένη πορεία των Dio, με τη μπάντα να έχει κυκλοφορήσει από το 1994 έως και το 2006 εννέα ακόμη albums, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται το «Strange Highways» (1994), το «Killing the Dragon» (2002) και το «Master of The Moon» (2004).
Το 2006 ο Dio κι ο Appice συνοδεύουν τους Iommi και Butler των Black Sabbath για την περιοδεία «Heaven and Hell», ενώ την επόμενη χρονιά κυκλοφορεί η συλλογή «Black Sabbath: The Dio Years», όπου συμπεριλαμβάνονται και τρία νέα τραγούδια: το «The Devil Cried», το «Shadow of The Wind» και το «Ear in the Wall». Ακόμη, το 2008 ο Dio μαζί με τους Black Sabbath κυκλοφορεί το album «The Devil You Know».

Αποχώρηση από την ενεργό δράση και θάνατος
Η τελευταία live εμφάνιση του Dio ήταν τον Αύγουστο του 2009 για το «heaven and Hell» στο Atlantic City του New Jersey. Το Νοέμβριο του 2009 η δεύτερη σύζυγός του ανακοίνωσε πως ο Dio πάσχει καρκίνο στομάχου και νοσηλευόταν γι’ αυτό στο M.D. Anderson Cancer Center στο Texas και πως θα επέστρεφε μόλις η κατάστασή του βελτιωνόταν. Η κατάσταση του Dio, όμως, δε βελτιωνόταν, με αποτέλεσμα να ακυρωθεί το 2010 μία σειρά θερινών εμφανίσεων. Τελικά ο Ronnie James Dio θα καταλήξει στις 16 Μαΐου του 2010, έχοντας νικηθεί από τις μεταστάσεις της νόσου.

Ronnie James Dio 3Το ότι ο Dio, όμως, «έφυγε» δε σημαίνει πως η κληρονομιά που άφησε πίσω του περιορίζεται μόνο στη μουσική. Αντίθετα, η Wendy, η δεύτερη σύζυγός του ίδρυσε εις μνήμην του το Cancer Fund «Stand Up and Shout». Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα το ίδρυμα κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω από 800.000 δολάρια για τη χρηματοδότηση της έρευνας κατά του καρκίνου που διενεργείται από τα T.J. Martell Foundation και M.D. Anderson Cancer Center, όπου και νοσηλεύτηκε ο ίδιος ο Dio, όπως προανέφερα. Το έργο φυσικά εξακολουθεί να υποστηρίζεται, με πιο συγκινητική ως αποκορύφωμα τη συνδρομή των fans του Dio.

Επίσης είναι ενδιαφέρον να αναφέρουμε πως και στην Ελλάδα υπάρχει μία tribute band, οι Rock ‘n’ Roll Children, η οποία ερμηνεύει τραγούδια του Dio σε ετήσιες συναυλίες σε όλην την Ελλάδα σε διάφορες πόλεις της χώρας. Τα χρήματα που συγκεντρώνονται από τις εμφανίσεις – στις οποίες εμφανίζονται και καλεσμένοι της ελληνικής metal σκηνής – πηγαίνουν κάθε φορά σε ιδρύματα για παιδιά που πάσχουν από καρκίνο. Εδώ δεν αντέχω, θα το πω: βλέπε τα, κυρά-Μαριάννα! Δε χρειάζεται πάντα ένας Σάκης!

Δεν ξέρω για σας, αλλά έστω αυτή η σύντομη ματιά στην – αξιόλογη, ομολογουμένως – πορεία του Dio θα με βάλει τις επόμενες μέρες στο «τριπάκι» να κάνω εντατικά μαθήματα στη metal μουσική. Κι όχι, δεν τη σνομπάρω, καθώς η μουσική πάντα καταφέρνει να μας μιλήσει, ανεξάρτητα από το είδος. Και νομίζω πως η μουσική του Dio έχει να μου πει πολλά!

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... από την Α.Αδαμοπούλου

Σαν σήμερα… γεννήθηκε ο τραγουδιστής Bobby Darin

by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Bobby Darin 1Η αλήθεια είναι πως ξεκίνησα να μαθαίνω τον Bobby Darin όταν έπιασα στα χέρια μου το cover album του Robbie Williams «Swing When You’re Winning» το 2001. Κι ήταν όταν άκουσα το «Mack the Knife» και το «Beyond the Sea» που μπήκα στη διαδικασία να μάθω περισσότερα για τα τραγούδια που άκουγα στο album του αγαπημένου μου τραγουδιστή. Ποιος ήταν λοιπόν ο Bobby Darin του οποίου το «Things» άκουγα ξανά και ξανά από το στόμα του Williams;

Ο Walden Robert Cassotto γεννήθηκε στις 14 Μαΐου του 1936 στο East Harlem της Νέας Υόρκης και τον μεγάλωσε η γιαγιά του από τη μεριά της μητέρας του. Κι ίσως αυτό να μην ακούγεται τόσο περίεργο, αλλά η αλήθεια είναι πως η γιαγιά του κι η μητέρα του, που ήταν δεκαεπτά ετών όταν έμεινε έγκυος στο Darin, φοβήθηκαν το σκάνδαλο – δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα τότε για ανύπαντρες μητέρες! – κι έτσι αποφάσισαν η γιαγιά του Darin να τον μεγαλώσει σα δικό της παιδί κι η μητέρα του να εμφανιστεί σαν… αδερφή του! Ο ίδιος δεν έμαθε την αλήθεια παρά μόνο όταν ήταν 32 ετών, ενώ η μητέρα του, ακόμη και μέχρι το 1983 που πέθανε, αρνούνταν να αποκαλύψει το όνομα του πατέρα του Darin. Τον ιταλικής καταγωγής παππού του, Saverio Antonio “Big Sam Curly” Cassotto, ο Darin δεν τον γνώρισε ποτέ, καθώς πέθανε από πνευμονία στη φυλακή ένα χρόνο πριν γεννηθεί ο Darin. Η αγγλικής καταγωγής γιαγιά του, Vivian “Polly” Fern Walden, ήταν τραγουδίστρια του βαριετέ κι ίσως κάπου εκεί να οφείλεται πως μέχρι την εφηβεία του, ο Darin είχε μάθει να παίζει πιάνο, κιθάρα και drums, ενώ μετά έμαθε να παίζει φυσαρμόνικα και ξυλόφωνο.

Bobby Darin 2Όσο ζούσε στο Bronx, ο Bobby Darin φοίτησε στο Λύκειο Επιστημών, αλλά λόγω του ότι οι συμμαθητές του ήταν καλύτεροι από εκείνον, ήταν πάντα υποψήφιος για πείραγμα. Από εκεί γράφτηκε στο κολλέγιο Hunter, όπου για δύο εξάμηνα παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα Δραματικής Τέχνης, ενώ μετά τα παράτησε για να προσπαθήσει να χτίσει υποκριτική καριέρα.
Το 1955 και σε ηλικία μόλις δεκαεννέα ετών, ο Bobby Darin ξεκίνησε να εργάζεται για τη δισκογραφική εταιρεία Decca Records, με τα τραγούδια που έγραφε για αυτήν να μην έχουν μεγάλη επιτυχία. Αργότερα γνώρισε την τραγουδίστρια Connie Francis, για την οποία έγραψε κάποια τραγούδια, ενώ συνδέθηκε κι ερωτικά μαζί της, μέχρι που ο πατέρας της, μη αποδεχόμενος τον Darin, τον έδιωξε κυριολεκτικά… σημαδεύοντάς τον με όπλο.

«Splish Splash»: βουτιά στην επιτυχία
Έπειτα από κάποιες ακόμη επαγγελματικές απόπειρες που δεν είχαν την αναμενόμενη επιτυχία, το 1958 ο Bobby Darin δέχεται ένα τηλεφώνημα της μητέρας του DJ Murray Kaufman, η οποία του είπε για την ιδέα της για το τραγούδι με τίτλο «Splish Splash, Take A Bath». Αν και στην αρχή δεν το έβλεπαν πολλά υποσχόμενο, ο Darin κι ο Kaufman κάθισαν να δουλέψουν το κομμάτι. Κι εγένετο το «Splish Splash» για να πουληθούν πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα.

Ακολουθώντας την επιτυχία του «Splish Splash», ο Bobby Darin ηχογραφεί μόνος του το 1959 τη μπαλάντα «Dream Lover», η οποία έγινε αμέσως best seller και δίνει στο Darin περισσότερη ελευθερία για τη δουλειά του. Έτσι το 1960 κυκλοφορεί το album του με τίτλο «That’s All» ξεφεύγοντας από το rock ‘n’ roll χαρακτήρα της εποχής. Το «Mack the Knife», που περιλαμβάνεται στο album κι ο Darin ήταν αντίθετος να κυκλοφορήσει σα single, είναι πρώτο στα charts για εννέα εβδομάδες πουλώντας δύο εκατομμύρια αντίτυπα και το 1960 κερδίζει Grammy ως το Album της Χρονιάς, ενώ ο Darin ήταν υποψήφιος για Grammy Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου. To single ακολουθεί το «Beyond The Sea», το οποίο είναι διασκευή του γαλλικού «La Mer» του Charles Trenet. Όλες αυτές οι επιτυχίες έχουν σαν αποτέλεσμα ο Bobby Darin να κάνει συχνές εμφανίσεις τόσο στο διάσημο club «Copacabana» – οπότε και κυκλοφορεί το live album «Darin at the Copa» που ηχογραφήθηκε στο club – όσο και σε καζίνο του Las Vegas.
Μαζί με το «That’s All», όμως, ο Bobby Darin κάνει και το υποκριτικό του ντεμπούτο με την πιο χαρακτηριστική του στιγμή να το «Hennesey» του CBS υποδυόμενος τον Honeyboy Jones.

Bobby Darin & Sandra DeeΤο 1960 κι ενόσω απολαμβάνει τις δάφνες της δόξας, ο Bobby Darin γυρίζει την ταινία «Come September», όπου και γνωρίζει τη Sandra Dee, με την οποία παντρεύονται σχεδόν αμέσως και την επόμενη χρονιά αποκτούν το γιο τους, Dodd Mitchell Darin. Εκτός από τη Dee, ο Darin κερδίζει για την ταινία και μία Χρυσή Σφαίρα για το Νέο Ηθοποιό της Χρονιάς.
Από εκεί κι ύστερα o Bobby Darin κατά τη δεκαετία του ’60 είναι δραστήριος τόσο μουσικά όσο και κινηματογραφικά. Στις αρχές της δεκαετίας «στήνει» μαζί με το γιο της Doris Day, Terry Melcher, τη δισκογραφική εταιρεία TM Music/Trio και το 1961 πρωταγωνιστεί στο «Too Late Blues», την πρώτη μεγάλη ταινία του John Cassavetes για το Hollywood. Το 1962 ξεκινά να αποκτά μία πιο country ταυτότητα κι ηχογραφεί το «Things» και το «You’re The Reason I’m Living» σε συνεργασία με την Capitol Records. Την ίδια χρονιά διεκδικεί τη Χρυσή Σφαίρα για την ταινία «Pressure Point», στην οποία συμπρωταγωνιστεί με τον Sidney Poitier.
Από το 1963 και για τρία χρόνια ασχολείται λίγο περισσότερο με τον κινηματογράφο και μάλιστα για την ερμηνεία του στην ταινία «Captain Newman M.D.» διεκδικεί Χρυσή Σφαίρα αλλά και Oscar. Το 1965 πρωταγωνιστεί μαζί με τη Sandra Dee στο «That Funny Feeling», ενώ το ομότιτλο τραγούδι της ταινίας είναι υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα.

Το 1966 ο Bobby Darin επιστρέφει στα μουσικά δρώμενα με το «If I Were A Carpenter», το οποίο γίνεται αμέσως επιτυχία και φτάνει αμέσως στα Top 10 και την ίδια στιγμή ερμηνεύει δύο τραγούδια για την ταινία της Disney «That Darn Cat!».
Το 1967 κι έχοντας χωρίσει από τη Sandra Dee, ο Bobby Darin κυκλοφορεί το album «Inside Out», το οποίο δέχεται μέτριες κριτικές. Επιγραμματικά χαρακτηρίζεται «όχι άσχημο, αλλά…». Επίσης παίζει στις «μέτριες» ταινίες «Gunfight in Adilene» και «Stranger in The House». Ακόμα την επόμενη χρονιά τον επηρέασαν αρνητικά η δολοφονία του Robert Kennedy και η ανακάλυψη της πραγματικής του μητέρας που, όπως προαναφέρθηκε, του παρουσιάστηκε ως η μεγαλύτερη αδελφή του. Μόνο το 1969 έπειτα από ένα διάστημα απομόνωσης ο Bobby Darin εμφανίστηκε ξανά στο μουσικό προσκήνιο κυκλοφορώντας το τραγούδι «Simple Song of Freedom», το οποίο ήταν κι ένα δείγμα της στροφής του Darin σε τραγούδια διαμαρτυρίας.

Bobby Darin 4Τη δεκαετία του ’70 οι εμφανίσεις του αραιώνουν, λόγω των προβλημάτων που η ήδη βεβαρυμμένη υγεία του είχε εμφανίσει. Ειδικότερα, έπειτα από μία επέμβαση στην καρδιά το 1971, ο Darin χρειαζόταν υποστήριξη με οξυγόνο ακόμα και στις εμφανίσεις του, είτε ήταν σε συναυλίες είτε σε τηλεοπτικές εμφανίσεις.
Ο Bobby Darin άφησε την τελευταία του πνοή στις 20 Δεκεμβρίου του 1973 σε ηλικία μόλις τριάντα επτά ετών έπειτα από μία άλλη επέμβαση καρδιάς. Κι αν κι έφυγε πολύ νωρίς, τα τραγούδια του συνεχίζουν να ακούγονται χάρη σε πολλούς καλλιτέχνες είτε της εποχής του είτε πιο σύγχρονους, οι οποίοι επιλέγουν να τα αναβιώσουν. Εμείς έχουμε την ευκαιρία να δούμε έστω κάποιες πτυχές από τη ζωή του χάρη στην ταινία «Beyond the Sea», όπου ο Kevin Spacey υποδύεται το Darin.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... από την Α.Αδαμοπούλου

Σαν σήμερα… γεννήθηκε ο Δημήτρης Μητροπάνος

by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Δημήτρης Μητροπάνος 1Τα τραγούδια του ντύνουν χρόνια τώρα κάθε μας στιγμή. Και μας ταξιδεύουν, ενώ αναζητούμε το δικό μας όνειρο στη “Σαλονίκη”, “με μία πιρόγα”, ενώ μία “Ρόζα μας κοιτάζει μουδιασμένους”. Τη στιγμή που ψάχνουμε το δικό μας δίδυμο φεγγάρι, μια που δε βρίσκουμε πού πουλάν’ καρδιές. Πολλοί είπαν πως το ελληνικό τραγούδι έγινε φτωχότερο την άνοιξη του 2012. Αν το ξανασκεφτούμε, όμως… είμαστε σίγουροι γι’ αυτό; Γιατί η πορεία του Δημήτρη Μητροπάνου δείχνει άλλα.
Ο Δημήτρης Μητροπάνος γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1948 στην Αγία Μονή στα Τρίκαλα και τον μεγάλωσε η μητέρα του. Τον πατέρα του δεν τον γνώρισε, καθώς μέχρι τα δεκαέξι τον θεωρούσε νεκρό, ενώ στην πραγματικότητα εκείνος ζούσε στη Ρουμανία ως κυνηγημένος για τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Προσπαθώντας να ενισχύσει τα οικονομικά της οικογένειας, από μικρός δούλευε είτε στις κορδέλες κοπής ξύλων είτε βοηθώντας στην ταβέρνα του θείου του. Όταν το 1964 τελείωσε την Τρίτη Γυμνασίου, έφυγε να ζήσει με έναν άλλο θείο του στην Αθήνα, όπου σχεδόν αμέσως άρχισε να δουλεύει ως τραγουδιστής.
Μία τυχαία συνάντηση του Δημήτρη Μητροπάνου με το Γρηγόρη Μπιθικώτση ήταν ο λόγος που ο πρώτος γνώρισε και ξεκίνησε τη συνεργασία του με το Γιώργο Ζαμπέτα. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Ζαμπέτας ήταν δάσκαλος για εκείνον, αλλά και πατέρας, ενώ δε ζήτησε ποτέ αντάλλαγμα από τον τότε νεαρό Δημήτρη για τη βοήθειά του.
Δύο χρόνια μετά, το 1966, οι δρόμοι του Δημήτρη Μητροπάνου και του Μίκη Θεοδωράκη διασταυρώνονται. Κι ήταν οι συγκυρίες, το κισμέτ…; Ό,τι κι αν ήταν αυτό, ο Μητροπάνος βρέθηκε στις συναυλίες του Θεοδωράκη το 1967 σε Ελλάδα και Κύπρο να ερμηνεύει το «Άξιον Εστί» και τη «Ρωμιοσύνη».
Αν κι ουσιαστικά το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε ο Μητροπάνος είναι η «Χαμένη Πασχαλιά», αυτό εξαιτίας της λογοκρισίας επί Χούντας δεν κυκλοφόρησε. Τη «Χαμένη Πασχαλιά», όμως, ακολουθεί το 1971 ο πρώτος του 45άρης δίσκος με τίτλο το όνομά του, που περιλαμβάνει τη Θεσσαλονίκη, σε μουσική Γιώργου Ζαμπέτα και στίχους Ηλία Ηλιόπουλου.

Ένα χρόνο μετά, ο Δημήτρης Μητροπάνος συνεργάζεται με το συνθέτη Δήμο Μούτση και τον ποιητή και στιχουργό Μάνο Ελευθερίου και κυκλοφορεί ο «Άγιος Φεβρουάριος» που για πολλούς είναι ένας μεγάλος σταθμός της ιστορίας του λαϊκού τραγουδιού. Στο δίσκο περιλαμβάνονται τραγούδια όπως το «Άλλος για Χίο Τράβηξε» και το «Στη Σμύρνη και στο Αϊβαλί».
Δεκαετία του ‘70
Από εκείνη τη χρονιά κι ύστερα, είναι δυνατή πια η αίσθηση πως ο Δημήτρης Μητροπάνος ήρθε στην ελληνική μουσική σκηνή για να μείνει και σχεδόν κάθε χρόνο κυκλοφορεί κι από ένας δίσκος. Το 1973 κυκλοφορεί ο «Δρόμος για τα Κύθηρα» («Αντροκαλώ σε, Χάροντα» και «Σαράντα Οργιές η Πίκρα Μου»), το 1975 τα «Σκόρπια Φύλλα» σε συνεργασία με τον Απόστολο Καλδάρα και τη Σώτια Τσώτου και το «Παράπονο» το 1978 σε μουσική και στίχους του Τάκη Μουσαφίρη. Κι αυτά είναι μόνο ένα δείγμα μίας πολύ γεμάτης δισκογραφίας για μία μόνο δεκαετία.
Δεκαετία του ‘80
Το 1981 ηχογραφεί τα «Συναξάρια» σε συνεργασία με το Γιώργο Χατζηνάσιο και τα ελληνικά ραδιόφωνα κατακλύζονται από τραγούδια όπως το «Θεσσαλονίκη, Σαββατόβραδο κι Απρίλης» και το «Μια Παρέα Είμαστε». Έχουν ήδη κυκλοφορήσει οι δίσκοι «Τα Λαϊκά της Νύχτας» και τα «14 Χασάπικα» (1982) κι οι «Λαϊκές Στιγμές» το 1983 όταν το 1984 συναντιέται και πάλι με το Μίκη Θεοδωράκη. Αυτή τη φορά στην «παρέα» είναι κι ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και μαζί αναλαμβάνουν τα «Πικροσάββατα» κι ο κόσμος «χάνεται» σε μελωδίες όπως αυτή:

Μέχρι το τέλος της δεκαετίας έχουν κυκλοφορήσει μεταξύ άλλων «Τα Νυχτέρια Μας» το 1985, τα «Καινούρια Χρώματα» το 1988 και το «Πριν Τελειώσει Η Νύχτα» το 1989.
Ακόμη το 1988 αποδεικνύει πως η ερμηνεία του μπορεί να «εξυπηρετήσει» ένα ακόμη μεγαλύτερο εύρος μουσικής και με το Λάκη Παπαδόπουλο κυκλοφορούν το «Για να Σ’ εκδικηθώ». Κι ας είμαστε ειλικρινείς… έστω μία φορά που ράγισε η καρδιά μας, αυτό το τραγούδι το βάλαμε όλοι μας στη διαπασών!

Δεκαετία του ‘90

Δημήτρης Μητροπάνος & Μάριος ΤόκαςΤο 1991 ηχογραφεί το δίσκο «Πάρε Αποφάσεις» σε μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου, δίνοντας μία νέα διάσταση στο σύγχρονο λαϊκό τραγούδι και την ίδια χρονιά επιβεβαιώνει αυτό που είπαμε πριν περί εύρους μουσικής. Κι αυτό γίνεται όταν βρίσκεται στο στούντιο με το Νίκο Πορτοκάλογλου κι ηχογραφούν το «Κλείνω Κι Έρχομαι». Το 1993 κυκλοφορεί ο δίσκος «Ο Μητροπάνος Τραγουδάει Σπανό», με αποτέλεσμα ο Μητροπάνος να μεγαλώνει τη «λίστα» με όλους τους σημαντικούς συνθέτες με τους οποίους θα μπορούσε κανείς να συνεργαστεί. Το 1994 κυκλοφορούν δύο δίσκοι, το «Η Εθνική Μας Μοναξιά» και το «Παρέα Μ’ έναν Ήλιο» σε συνεργασία με τους Μάριο Τόκα και Φίλιππο Γράψα, με τα «Λαδάδικα» να είναι ακόμα και σήμερα ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια.

Το 1997, έπειτα από μία σειρά επετειακών δίσκων που περιλαμβάνουν τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Δημήτρη Μητροπάνου, κυκλοφορεί κι ο δίσκος «Στου Αιώνα την Παράγκα» με τη μουσική να υπογράφει ο Θάνος Μικρούτσικος και στίχους – μεταξύ άλλων – ο Άλκης Αλκαίου κι η Λίνα Νικολακοπούλου. Ποια τραγούδια ξεχωρίζουν αμέσως; Το «Λούνα Παρκ», «Τα Πλοία των Ερώτων» και φυσικά… η «Ρόζα»!

Την επόμενη χρονιά σε συνεργασία και πάλι με το Θάνο Μικρούτσικο, αλλά και με το Λάκη Λαζόπουλο, ο Δημήτρης Μητροπάνος ηχογραφεί τρία τραγούδια για το δίσκο «Ψάξε Στ’ όνειρό Μας», ενώ τέλη του 1998 ο Δημήτρης Μητροπάνος κυκλοφορεί  το δίσκο «Του Έρωτα και Της Φυγής».

Το 1999 ο Δημήτρης Μητροπάνος θα συναντηθεί στη σκηνή του Ηρώδειου με το Δήμο Μούτση, τη Δήμητρα Γαλάνη και τη σοπράνο Τζούλια Σουγλάκου για δύο εμφανίσεις για το Φεστιβάλ Αθηνών, με την παράσταση να ηχογραφείται και να κυκλοφορεί σε ένα διπλό CD.

Το 2001 κυκλοφορεί ο δίσκος «Στης Ψυχής το Παρακάτω» σε μουσική του Δημήτρη Παπαδημητρίου, δημιουργώντας ένα ξεχωριστό μουσικό σύνολο για τη λαϊκή πορεία του Μητροπάνου. Το 2004 ηχογραφεί το διπλό CD «Υπάρχει και το Ζεϊμπέκικο» κι είναι στην ουσία το σύνολο των live εμφανίσεων του Μητροπάνου με το Θέμη Αδαμαντίδη και το Δημήτρη Μπάση στην Ακτή Πειραιώς που σαν κεντρικό άξονα είχαν… τι άλλο; Το ζεϊμπέκικο! Και τότε είναι που ακούσαμε και την εκπληκτική ερμηνεία του «Ερωτικού»!

Το 2005 ο δίσκος «Πες μου Τα Αληθινά Σου» σε συνεργασία με το Στέφανο Κορκολή έρχεται για να επιβεβαιώσει και πάλι τη μεγάλη «γκάμα» τραγουδιών που μπορούσε να ερμηνεύσει ο Δημήτρης Μητροπάνος. Ενδεικτικά είναι το «Θες» σε στίχους Ρεβέκκας Ρούσση, το «Σβήσε το Φεγγάρι» και το «Δέκα Χρόνια» σε στίχους Νίκου Μωραΐτη.

Δημήτρης Μητροπάνος 2Το 2009 κι έπειτα από το «Για την Καρδιά Ενός Αγγέλου» το 2007 και το «Στη Διαπασών» το 2008 κυκλοφορεί ο δίσκος «Τα Τραγούδια της Ζωής μου». Πρόκειται για την ηχογράφηση της συναυλίας του στο Ηρώδειο το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, όπου όσοι δεν κατάφεραν να παρευρεθούν έχουν τη δυνατότητα να ακούσουν τον αγαπημένο τραγουδιστή να ερμηνεύει κομμάτια όπως το «Καλοκαίρια και Χειμώνες», το «Αν Είσαι Πλάι Μου» σε μία εμφάνιση – μεγάλο κεφάλαιο της πορείας του.

Τελευταία φορά που ο Δημήτρης Μητροπάνος βρέθηκε για τις ανάγκες του album – αφιερώματος στο Μάριο Τόκα με τίτλο «Ήλιος Κόκκινος», για το οποίοηχογράφησε τρία τραγούδια, το «Της Μοναξιάς οι Σκλάβοι», το «Γράψε Μου Κάτι» και το «Υπάρχουν Κάτι Μελωδίες». Το τραγικό είναι πως αυτές οι ηχογραφήσεις έγιναν λίγες μέρες πριν το θάνατό του, καθώς στις 17 Απριλίου άφησε την τελευταία του πνοή.

Αν κι ο θάνατός του προκάλεσε θλίψη όχι μόνο στον καλλιτεχνικό κύκλο, αλλά κυρίως στο κοινό που τον αγάπησε για το ταλέντο του, για τα τραγούδια του και κυρίως για την ψυχή του, έρχομαι τελικά να αναρωτηθώ… Έγινε όντως πιο φτωχό το ελληνικό τραγούδι, ή μήπως ο Δημήτρης Μητροπάνος άφησε μία μεγάλη παρακαταθήκη, η οποία θα ζει σε βάθος χρόνου; Όσο το σκεφτόμαστε όλοι αυτό, σας αποχαιρετώ με ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια…

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Γιώργης Χριστοδούλου: Ένας μουσικός «Flâneur», από την Αντιγόνη Αδαμοπούλου

by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Luis JaumeΗ πρώτη φορά που θυμάμαι πως άκουσα τη χροιά του Γιώργη Χριστοδούλου, ήταν στο ραδιόφωνο με το τραγούδι «Πρώτο Ραντεβού στο Θησείο». Ήταν και το έναυσμα που χρειαζόμουν ώστε να αναζητήσω άλλα κομμάτια του. Ύστερα ήρθαν οι διασκευές του «Όλα τα Λεφτά» της Άννας Βίσση και του «Die For You» των Antique αλλά και η ξεχωριστή ερμηνεία που έδωσε στο «Τυχερό Αστέρι» του Κωνσταντίνου Βήτα. Βλέπετε, η φωνή του έχει μία εκπληκτική ιδιότητα να σε μαγεύει και να σε ταξιδεύει. Σε άλλους τόπους, σε άλλες εποχές… Αυτό γίνεται και τώρα με το νέο του album με τίτλο «Barcelonauta». Κι επειδή αυτή τη βδομάδα θα βρίσκεται στην Ελλάδα παρουσιάζοντας το album, δε μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να τον «ανακρίνω»! Ας αφήσουμε όμως, τον ίδιο να μας τα πει!

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας album. Ποιος είναι ο… «Barcelonauta»;
Γιώργης Χριστοδούλου: Είναι ας πούμε αυτός που περιδιαβάζει την πόλη της Βαρκελώνης αλλά κι εκείνος που έζησε ή επισκέφθηκε την πόλη κι ένιωσε την ανάγκη να επιστρέψει.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε ώστε να αφιερώσετε το album στη Βαρκελώνη και πιο συγκεκριμένα από τη δεκαετία του ’20 έως εκείνη του ’60;
Γιώργης Χριστοδούλου: Υπήρξε μεγάλη μουσική παραγωγή στην πόλη, δίσκοι, ορχήστρες, μιούζικαλ, φεστιβάλ τραγουδιού. Πολλά τραγούδια μιλούσαν με τον έναή τον άλλο τρόπο για την πόλη και τους κατοίκους της. Συνέλεξα λοιπόν και “ξανακοίταξα” μερικά από αυτά τα τραγούδια. Αυτός ο δίσκος είναι ένα δώρο, ή μια ανοιχτή επιστολή αγάπης προς τον τόπο που με υποδέχτηκε με τόση αγάπη.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Καταλανικά, ισπανικά, γαλλικά, αγγλικά… πώς κι αποφασίσατε να υπάρχουν τέσσερις διαφορετικές γλώσσες στο album;
Γιώργης Χριστοδούλου: Από την Καταλονία πέρασαν διάφοροι ξένοι μουσικοί και μάλιστα πολλοί έχτισαν την καριέρα τους εδώ. Πολλοί Γάλλοι, αφροαμερικανοί, Ιταλοί μουσικοί έζησαν στην πόλη, αλλά και Έλληνες, όπως ο Αλέκος Πάντας που έκανε καριέρα στη Βαρκελώνη ηχογραφώντας δίσκους αλλά και η Νάνα Μούσχουρη που πήρε την πρώτη της διεθνή διάκριση και ξεκίνησε την καριέρα της. Αυτές ήταν οι γλώσσες στις οποίες γράφονταν τα τραγούδια.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Από το album είναι ήδη διαθέσιμο στο YouTube, όπως και στα sites Dailymotion και Vimeo το video clip του τραγουδιού «Media Hora» σε σκηνοθεσία του Παύλου Σταμάτη. Όλο το clip έχει μία ‘40s ατμόσφαιρα κι απεικονίζεται μέσα από ένα καλειδοσκόπιο. Νιώσατε σα να κάνετε ένα ταξίδι στο χρόνο; Κι αν ναι, πώς είναι μία τέτοια εμπειρία;
Γιώργης Χριστοδούλου: Αυτή ήταν μια ιδέα του Παύλου, αφού είχε ήδη ολοκληρώσει το μοντάζ. Του είχα δώσει απόλυτη ελευθερία κινήσεων μιας και το γούστο του είναι εξαιρετικό με ό,τι κι αν καταπιαστεί.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Δεδομένων των μουσικών ακουσμάτων που υπάρχουν στην ελληνική μουσική σκηνή – pop, λαϊκό, έντεχνο κλπ. – εσείς αποφασίσατε να αφιερώσετε την έμπνευση και το ταλέντο σας στη jazz και το swing. Πώς και το αποφασίσατε αυτό; Το ρωτάω επειδή όσο να’ναι, δεν είναι κι ιδιαίτερα διαδεδομένα είδη μουσικής – μιλώντας πάντα για την Ελλάδα.
Γιώργης Χριστοδούλου: Αν ανατρέξεις λίγο πίσω στη δισκογραφία μου θα δεις ότι δεν ήταν πάντα έτσι , αν και από το 2003 και μετά αρχίζουν να μπαίνουν πολλά jazzy στοιχεία στις ηχογραφήσεις που έκανα αλλά και στα live. Δεν με απασχολεί το “ρεύμα”, νομίζω αυτό φαίνεται αλλά ούτε το “ρεύμα” το απασχολώ εγώ οπότε είμαστε μια χαρά.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Έχετε σπουδάσει και κάτι άλλο, εκτός από μουσική;
Γιώργης Χριστοδούλου: Δεν έχω σπουδάσει μουσική. Λίγα χρόνια φωνητική μόνο. Δίπλωμα έχω μόνο αυτό της δραματικής σχολής την οποία τελείωσα αριστούχος, αλλά η μουσική με είχε ήδη κερδίσει.

            Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Γεννημένος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, μεγαλωμένος στην Αθήνα και λάτρης της Βαρκελώνης. Θα μπορούσε κάποιος να σας χαρακτηρίσει ως έναν μουσικό «Flâneur» (μτφ: «περιπατητή»). Εσείς βλέπετε τον εαυτό σας έτσι; Κι αν ναι, αναζητάτε… τι;
Γιώργης Χριστοδούλου: Αποφεύγω γενικά τις ετικέτες, αλλά ναι, αυτή τη λέξη θα τη δεχόμουν με χαρά, γιατί εκφράζει αυτό που είμαι σε μεγάλο βαθμό. Εκφράζει την έννοια της πορείας κι όχι μιας “καριέρας”. Ενός μεγάλου “περιπάτου” αν θες όπου ανακαλύπτεις ενδιαφέροντα πράγματα. Στο τέλος της μέρας ίσως κάποιος να το θεωρήσει χάσιμο χρόνου γιατί ούτε φήμη ούτε χρήματα αποφέρει, όμως είναι μια διαδικασία – βάλσαμο για την ψυχή.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Τα τελευταία χρόνια εργάζεστε μεταξύ Αθήνας και Βαρκελώνης. Νιώσατε ποτέ σα να «χρειάστηκε» να διαλέξετε ανάμεσα στις δύο αυτές πόλεις; Ποια θα ήταν το φαβορί;
Γιώργης Χριστοδούλου: Η βάση μου είναι πλέον στη Βαρκελώνη. Αν και ευχαρίστως θα έμενα για ένα διάστημα πάλι στην Ελλάδα αν χρειαζόταν. Νομίζω πάντως πως αυτό τον καιρό η Βαρκελώνη για μένα είναι ο ιδανικός τόπος.

Φωτογραφία από τον Ignasio Casas 1Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Προσωπικά έχω επισκεφθεί τη Μαδρίτη κι έχω κάνει τις συγκρίσεις μου. Δυστυχώς ακόμα τη Βαρκελώνη δεν κατάφερα να την επισκεφθώ. Εσείς που τη ζείτε, τι διαφορές έχει από την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη; Τι είναι αυτό που σας «κερδίζει» στη Βαρκελώνη;
Γιώργης Χριστοδούλου: Δεν έχει πολλές ομοιότητες με καμία πόλη ελληνική , τολμώ να πω ούτε καν με ισπανική. Φτάνοντας αναπνέεις αμέσως έναν αέρα πιο κοσμοπολίτικο κι αυτή την αίσθηση ήθελα να αποτυπώσω και στο δίσκο.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Γενικότερα σας αρέσουν τα ταξίδια; Τι είναι αυτό που αναζητάτε σε κάθε ταξίδι;
Γιώργης Χριστοδούλου: ο ταξίδι είναι σαφώς μια ευκαιρία να γνωρίσεις άλλους τόπους αλλά κυρίως τον ίδιο σου τον εαυτό και τον ίδιο σου τον τόπο. Όχι επειδή θα συγκρίνεις απαραίτητα, αλλά επειδή θα δεις πού βρίσκεσαι και πού θά ‘θελες να πας.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Κάποιος αγαπημένος προορισμός; Η ένα μέρος όπου θα θέλατε να ταξιδέψετε;
Γιώργης Χριστοδούλου: Ολόκληρη η Γαλλία. Έχω επισκεφτεί τη νότια μεριά της και το Παρίσι, αλλά μένουν ακόμα αρκετές άγνωστες μεριές της προς εξερεύνηση.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Στο παρελθόν έχετε ασχοληθεί και με το θέατρο. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία; Αν σας δινόταν η ευκαιρία, θα επιστρέφατε στη θεατρική σκηνή;
Γιώργης Χριστοδούλου: Ίσως, αν με ενδιέφερε μια πρόταση. Τα τελευταία χρόνια μπορεί να μην παίζω όμως έχω κρατήσει επαφή μέσα από τις μουσικές που φτιάχνω για το θέατρο.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Στο δίσκο «Δες το κι αλλιώς» του 2003 μεταμορφώσατε γνωστά τραγούδια όπως το «Όλα τα Λεφτά» της Άννας Βίσση και στο δίσκο «EuroREvisions» δώσατε jazz πνοή στο «Die For You» των – τότε – Antique. Πόσο εύκολη είναι μία τέτοια μουσική αλλαγή από το pop στη jazz;
Γιώργης Χριστοδούλου: Πρέπει να το επιτρέπει το ίδιο το τραγούδι και η δική σου διάθεση να απαγκιστρωθείς από όλα τα κλισέ που ξέρεις. Δεν προσφέρεται κάθε τραγούδι για διασκευή , ιδιαίτερα τα πολύ καλά τραγούδια δε το χρειάζονται. Μια επανεκτέλεση ναι, αλλά να “πειράξεις” ένα τραγούδι μόνο για να το πειράξεις, δεν έχει νόημα. Στην περίπτωση και των δύο διασκευών που αναφέρεις, ήταν αν θες ένα σχόλιο δικό μου σε μια ολόκληρη εποχή και στην (ανύπαρκτη πια) μουσική βιομηχανία αλλά και το κοινό που στήριζε αυτού του είδους τη μουσική.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Τι θα δούμε στις εμφανίσεις σας στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη;
Γιώργης Χριστοδούλου: Αυτή τη φορά, έρχομαι μαζί με ένα σπουδαίο μουσικό, το Τζούλι Αϋμί, θα σας παίξουμε ακουστικά, τραγούδια από τα δύο τελευταία άλμπουμ, αλλά και τραγούδια σε διάφορες γλώσσες από το ευρύ ρεπερτόριο της τζαζ, τραγούδια με μια κομψότητα που δύσκολα συναντάς στις μέρες μας.


*Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του Γιώργη Χριστοδούλου

*Οι εμφανίσεις του Γιώργη Χριστοδούλου έχουν ως εξής:

ΣΗΜΕΡΑ: στις 21:00, στον Κήπο Νομισματικού Μουσείου της Αθήνας (Ιλίου Μέλαθρον), Πανεπιστημίου 12, Αθήνα
Τετάρτη 21 Μαΐου, ώρα 21:30, στη Μουσική Σκηνή «Ξέφωτο», Λυκούργου 1-3, Λαδάδικα, Θεσσαλονίκη
Πέμπτη 22 Μαΐου, ώρα 22:00, TIKI ATHENS, Φαλήρου 15, Μακρυγιάννη, Αθήνα (Σταθμός Μετρό Ακρόπολη)
Παρασκευή 23 Μαΐου, ώρα 22:00, BARRIO SPIRITS, Σαρανταπόρου 17, Πλατεία Φερενίκης, Μέγαρα

*Ευχαριστώ τη Ναταλία Αργυράκη και τον Αλκιβιάδη Σιαράβα για τη διαμεσολάβηση και τη βοήθεια.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
NEWS

«Εμ, πραγματικά, αποσύρομαι φίλε” τάδε έφη Justin Bieber (+video)

by The K-magazine

justin bieber 2Αυτά τα Χριστούγεννα ενδέχεται να αποδειχθούν δύσκολα για τα εκατομμύρια των οπαδών του Τζάστιν Μπίμπερ, ο οποίος, λίγο ως πολύ, φαίνεται πως ανακοίνωσε την απόσυρσή του από το χώρο της μουσικής μετά την «έξοδο» του νέου του άλμπουμ στις 23 Δεκεμβρίου.

«Εμ, πραγματικά, αποσύρομαι φίλε, αποσύρομαι», δήλωσε με σοβαρό ύφος (πίσω από ένα ζευγάρι κατάμαυρων γυαλιών ηλίου) ο 19χρονος τραγουδιστής, ο οποίος μετρά εκατομμύρια οπαδούς, αλλά και πολλούς επικριτές, ανά τον κόσμο μετά από μόλις πέντε περίπου χρόνια μουσικής καριέρας.

«Απλά θα ‘πάρω’ λίγο [ελεύθερο] χρόνο. Σκέπτομαι πως πιθανότατα θα εγκαταλείψω τη μουσική», προσέθεσε, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Power 106 στο Λος Άντζελες.

«Είμαι εδώ μονάχα για τους φαν και τη μουσική», συμπλήρωσε αινιγματικά λίγο αργότερα.

Άγνωστο βεβαίως παραμένει το εάν ο Μπίμπερ αστειεύεται ή σοβαρολογεί, καθότι δεν είναι πρώτη φορά που έχει αναφερθεί στο ενδεχόμενο να θέσει τέλος στην ενασχόλησή του με τη μουσική.

Έως τώρα δεν υπάρχει κάποια επίσημη ανακοίνωση, ωστόσο πρόσωπα από τον κύκλο του έχουν σπεύσει να διαψεύσουν το ενδεχόμενο «συνταξιοδότησης» για τον 19χρονο τραγουδιστή.


Πηγή: ΣΚΑΪ

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
LIFE&STYLE

Λου Ριντ: “Εφυγε” ο κος Perfect Day στα 71 του χρόνια

by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

5577c29c024d883fe55b73b4f12fbd2c
Ο Lou Reed, τραγουδοποιός και κιθαρίστας, έφυγε σήμερα. Η αιτία του θανάτου του δεν έγινε ακόμη γνωστή, αλλά είναι γνωστό πως πριν από λίγους μήνες ο Reed είχε υποβληθεί σε μεταμόσχευση ήπατος.

Ο δημοφιλής μουσικός έγινε γνωστός ως δημιουργός των Velvet Underground τη δεκαετία του ’60 κι εν συνεχεία για τη solo καριέρα του. Για πενήντα χρόνια ο Lou Reed έδωσε μία ξεχωριστή μορφή στη rock μουσική ενώ εισήγαγε την pop art στο αμερικανικό mainstream ρεύμα. Στην επιρροή αυτή συνέβαλλε κι η συνεργασία του Reed με τον Andy Warhol , η οποία μάλιστα χαρακτηρίστηκε ως μία από της πιο σημαντικές συνεργασίες της σύγχρονης τέχνης.

Αν και στην αρχή οι Velvet Underground είχαν αντιμετωπιστεί με δυσπιστία από το κοινό, η επιτυχία ήλθε μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Μάλιστα το 1996 κατέκτησαν και μία θέση στο Rock ‘n’ Roll Hall of Fame.

Η ιστορία βρίσκεται σε εξέλιξη… μάλιστα έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι και πριν από κάποιο διάστημα, περιοδικά και sites είχαν ανακοινώσει και πάλι τον “θάνατό” του.

Πηγή: Rolling Stone

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ο ταλαντούχος Κος Ιάσονας Μανδηλάς, από την Αλεξάνδρα Σκαράκη

by Αλεξάνδρα Σκαράκη

Photo by Sandra MarusicΓνώρισα τον Ιάσονα, στις πρόβες του ‘Dare to dream: The Musical’, τον περασμένο Ιούνιο. Έμεινα έκπληκτη από το πάθος και την αγάπη για το έργο του, καθώς και τη λάμψη του πάνω στη σκηνή. Κοινωνικός και αξιολάτρευτος, ο Ιάσονας είναι πολυτάλαντος : performer, χορογράφος και αναμφισβήτητα γεννημένος σταρ!!

Η φυσιογνωμία του, θα είναι σε πολλούς από εσάς γνωστή, από την πρόσφατη συμμετοχή του σε βίντεο κλιπ της Demy και της Ήβης Αδάμου. Στην παρακάτω συνέντευξη ο Ιάσονας μιλάει στο The K-Magazine για την πορεία του, τις σπουδές του, τα musicals και τα μελλοντικά του σχέδια. Remember his name…

Αλεξάνδρα Σκαράκη : Θέλεις να μας μιλήσεις λίγο για την πορεία σου; Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το MusicalTheater;
Ιάσονας Μανδηλάς: Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μου άρεσε ο χορός και το τραγούδι. Όλα ξεκίνησαν στην ηλικία των 5 χρόνων , όταν μόνος μου έφτιαχνα σχηματάκια στο σαλόνι του σπιτιού μας με τις κορδέλες και τα στεφάνια της αδερφής μου. Η μουσική υπήρχε από νωρίς στη ζωή μου, καθώς έπαιζα πιάνο.

Κάποιοι οικογενειακοί φίλοι και  καθηγητές μπαλέτου,πριν πολλά χρόνια, μας σύστησαν στη Βιβή Σταμούλη που διδάσκει μπαλέτο και jazz. Ξεκίνησα μαθήματα παράλληλα με την προπόνηση στίβου. Η Βιβή για δέκα συνεχόμενα χρόνια, παρακολουθούσε στο θέατρο Badminton, τα σεμινάρια του χορευτή του Bob Fosse, Chet Walker . Ο Walker κάθε χρόνο έδινε μια υποτροφία σε 25 άτομα από όλο τον κόσμο, να παρακολουθήσουν το σεμινάριο Musical Theater, στη Μασαχουσέτη και η Βιβή με ενθάρρυνε να δοκιμάσω. Εγώ όμως για να παρακολουθήσω αυτό το σεμινάριο, έπρεπε να αφήσω τον πρωταθλητισμό, καθώς γινόντουσαν την ίδια εβδομάδα. Στον τελικό, ενώ βρισκόμουν μεσ’την πρώτη τριάδα, σταμάτησα μετά το 10ο εμπόδιο, το τελευταίο, έβγαλα τα παπούτσια μου, γύρισα πίσω και ανακοίνωσα στη μητέρα μου ότι πρέπει να γυρίσω στην Αθήνα γιατί την επόμενη μέρα, έχει το σεμινάριο. Παρακολούθησα το σεμινάριο, χωρίς να έχω συνειδητοποιήσει τι γινόταν, παίρνοντας την υποτροφία και ο  Walker  μου πρότεινε να πάω στην Αμερική. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι το παιδικό μου όνειρο αρχίζει να πραγματοποιείται και αποφάσισα ότι εκεί άνηκα. Όταν πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου στο Broadway, είπα ‘δεν θέλω τίποτα άλλο, θέλω να είμαι στο θέατρο, με μαγεύει η σκηνή’.

Αλεξάνδρα Σκαράκη : Έφυγες από την Ελλάδα για να σπουδάσεις στο εξωτερικό…ποιες ήταν οι πιο έντονες στιγμές της φοίτησής σου εκεί; Είδες διαφορές στον τρόπο ζωής;
Ιάσονας Μανδηλάς :Έντονη ζωή στο Λονδίνο ζούσα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ένιωθα σαν να έσκασε ωρολογιακή βόμβα στον εγκέφαλό μου, στα συναισθήματά μου, στον κόσμο μου. Πριν φύγω για σπουδές, έζησα δυο χρόνια στο Λουξεμβούργο με την οικογένειά μου.

Όταν έφτασα στο Λονδίνο, τη δεύτερη μέρα ο πατέρας μου φεύγει και με αφήνει μέσα στη μέση του Charing Cross, με πολύ κόσμο τριγύρω, Κυριακή απόγευμα. Τότε είπα:  ‘Τώρα σκέψου ότι είσαι στη μέση του ωκεανού και πρέπει να προσπαθήσεις να κολυμπήσεις και να βρεις κάποια στιγμή στεριά’. Ήταν τραγικό το συναίσθημα, για μισή ώρα καθόμουν, χωρίς να κουνηθώ, απίστευτα φοβισμένος. Όσον αφορά τώρα τη φοίτησή μου στο Bird…από πού να πρωτοξεκινήσω. Ήταν τόσο πολλά τα συναισθήματα, κυρίως τον πρώτο καιρό γιατί σπούδαζα αυτό που ήθελα..

[quote_right]Τα προβλήματα ξεκίνησαν από την πρώτη μέρα, καθώς δεν ήξερα αγγλικά και πήγα σε μια σχολή, όπου οι καθηγητές ζητούσαν να είμαστε συνεχώς σε ένα υπερβολικά σκληρό πρόγραμμα, να τους παρακολουθούμε και αν κάτι κάναμε λάθος… ‘έπεφτε ξύλο’.[/quote_right] Απαιτούσαν από μένα, που έκανα ενάμισι χρόνο χορό, χωρίς αγγλικά, δυο μόλις μέρες στο Λονδίνο, να παρακολουθήσω ένα full πρόγραμμα σχολής, στο οποίο δεν υπήρχε ποτέ παύση και ελεύθερος χρόνος, πράγμα που με έκανε στους δυο πρώτους μήνες να αποχωρήσω.Τότε όμως, παρουσιάστηκε μια audition για το Royal Variety, στο οποίο τραγούδησαν ονόματα όπως η Adele και οι Beatles . Όταν κατάλαβα ότι ήταν performance μπροστά στη βασιλική οικογένεια και παρόλο που ήξερα ότι δεν υπάρχει περίπτωση, αποφάσισα να δοκιμάσω. Όταν μου είπαν ότι υπήρχε πιθανότητα να βρεθώ στη σκηνή μαζί με τον Robbie Williams στο reunion με τους Take That…τότε παρέμεινα στην audition γι’αυτό το λόγο και μόνο. Ήταν ο λόγος που μου έδωσε τη δύναμη να παραμείνω 3 χρόνια στο Λονδίνο. Το Λονδίνο, η σχολή και οι καθηγητές μου έδωσαν μεγάλες ευκαιρίες. Βρισκόμουν στη σχολή λίγο καιρό, με ενάμισι χρόνο μαθήματα χορού, υπήρχαν εκατομμύρια καλύτεροι χορευτές, κι’όμως η σχολή εμένα επέλεξε να συμμετάσχω στην audition. Ήταν το χειρότερο και το καλύτερο πράγμα που μπορούσε να κάνει το Bird College.

Στο τέλος της χρονιάς, έδωσαν σόλο ρόλους σ’εμένα και άλλα 3 αγόρια, δευτεροετείς,. Επειδή είμαι συναισθηματικός αλλά και ‘ανοιχτός’ τύπος, αυτή η απόσταση που κρατάνε οι Άγγλοι στις διαπροσωπικές τους σχέσεις, με ‘σκότωνε’. Από την άλλη όμως, πραγματοποίησαν το 90% των ονείρων μου. Δεν θα μετάνιωνα με τίποτα τις σπουδές μου εκεί.

Χόρεψα μαζί με χορευτές,  χορογράφους που έχουν συνεργαστεί με τον Michael Jackson, την Kylie Minogue. Από τη σχολή δεν έχω βγει μόνο τραγουδιστής, χορευτής ή ηθοποιός, έχω βγει πιο δυνατός άνθρωπος και έγινα καλλιτέχνης.

Είναι φανταστικό το να μπορέσεις να φτάσεις σε τέτοιο επίπεδο ψυχικής δύναμης και δημιουργίας. Η εμπειρία ήταν μοναδική και όσους βλέπω να έχουν το όνειρο και τη δυνατότητα, τους ‘κλωτσάω’ . Θα υπάρξουν πολλές δυσκολίες, αλλά αξίζει.

Musical 2013Αλεξάνδρα Σκαράκη :  Χορός, τραγούδι, υποκριτική. Ποιο από τα τρία σε ελκύει περισσότερο και γιατί;
Ιάσονας Μανδηλάς :(γέλια) Δεν μπορώ να αποφασίσω, δεν τα διαχωρίζω, είναι αδύνατον. Εκνευρίζομαι όταν μου βάζουν ταμπέλες, δεν είμαι μόνο τραγουδιστής ή χορευτής, ενώ  είναι χαζό και δεν υπάρχει ελληνική ορολογία, λέω ότι είμαι performer και αυτό αισθάνομαι. Στις auditions στο Λονδίνο υπήρχαν άλλοι με τεχνική και με εμπειρία χρόνων, εγώ όσες auditions περνούσα, ήταν λόγο του performance μου. Χρησιμοποιούσα τα συναισθήματα, την έκφρασή μου και μου φαινόταν αδιανόητο να βλέπω συνεργάτες μου με τέλεια τεχνική στο χορό, να μην έχουν καμία συναισθηματική σύνδεση με το κομμάτι ή άλλους στο τραγούδι με καμία εκφραστικότητα. Δεν θα μπορούσα να διαλέξω ένα από τα τρία, γιατί και τα 3 συνδέονται με τον χαρακτήρα μου. Τα βάζω και τα 3 στο ίδιο επίπεδο με υπερβολική αγάπη και θα μισήσω αυτόν που θα μου επιβάλει να διαλέξω ένα από τα 3.

Αλεξάνδρα Σκαράκη :   Έχεις άγχος πριν ανέβεις στη σκηνή;
Ιάσονας Μανδηλάς :Μισή ώρα πριν ανέβω στη σκηνή, δεν πρέπει να μου μιλήσει άνθρωπος, ειδικά όταν πρόκειται να κάνω σόλο. Πάντα πρέπει να μένω μόνος μου για ένα τέταρτο με ένα μπουκάλι νερό και να τινάζω τα χέρια και τα πόδια μου για να διώξω το άγχος. Τρέμω ότι θα κάνω λάθος. Βέβαια με έναν μαγικό τρόπο πριν βγω από την κουίντα και ανέβω στη σκηνή, δεν σκέφτομαι τίποτα από τα παραπάνω. Νιώθω απελευθέρωση πάνω στη σκηνή, το συναίσθημα του να βγαίνεις και να μην αισθάνεσαι τίποτα, είναι εκπληκτικό. Κάθε φορά που τελειώνει ένας κύκλος παραστάσεων, περνάει καιρός για να συνέλθω. Μελαγχολώ και θέλω να ξαναρχίσουν οι παραστάσεις. Είμαι τυχερός γιατί συμμετείχα σε καλές παραγωγές. Μπορώ να σου πω ότι όταν πήρα το ρόλο του Magaldi στην ‘Εβίτα’, έτρεμα στην ιδέα ότι θα ανέβω στη σκηνή και να υποστηρίξω σε ένα τέτοιο θέατρο, μια τέτοια παραγωγή και όλα αυτά γιατί είμαι τελειομανής.

Αλεξάνδρα Σκαράκη :  Ποιος είναι ο άνθρωπος που σε εμπνέει στην καθημερινότητα, αλλά και ποιο είναι το πρότυπο σου από το χώρο των μιούζικαλ;
Ιάσονας Μανδηλάς :Στην καθημερινή μου ζωή είναι η αδερφή μου η Δάφνη και ο πατέρας μου. Η αδερφή μου είναι μεγαλύτερή μου, είναι το πρότυπο μου. Έχει άπειρες διακρίσεις στον (παγκόσμιο και εγχώριο) αθλητισμό, ήταν άριστη στη σχολή της, πήρε υποτροφία για να κάνει το μεταπτυχιακό της, έχει απόλυτο έλεγχο και πρόγραμμα στη ζωή της. Προλαβαίνει να διασκεδάζει, να διαβάζει, να έχει μια υγιή ζωή και αυτό είναι που θαυμάζω. Έχει αυτά που μου λείπουν γιατί σε αντίθεση με τη Δάφνη, είμαι πιο extreme τύπος, δεν θα προσέξω τον εαυτό μου, την υγεία μου και μονίμως τρέχω για να προλάβω. Τον πατέρα μου τον θαυμάζω για τον ίδιο λόγο. Έφυγε στο Λουξεμβούργο ως καθηγητής, βρήκε πολλά εμπόδια, παρόλα αυτά είναι ψύχραιμος, υπομονετικός και την υπομονή θαυμάζω γιατί εγώ δεν έχω καθόλου. Βέβαια έχω σταθεί πολύ τυχερός στη ζωή μου γιατί ό,τι ήθελα, το είχα και αυτό είναι λιγάκι εγωιστικό, όμως και εγώ το κυνήγησα, δούλεψα και ήμουν πάντα συνεπής στη δουλειά μου.

Από τον καλλιτεχνικό χώρο, θεωρώ πραγματικό musical αυτά που γινόντουσαν στο παρελθόν…βλέπεις Marilyn Monroe, Liza Minelli, Gene Kelly και το ταλέντο είναι έμφυτο, υπάρχει λάμψη στα μάτια τους, δεν έχουν τεχνικές, έχουν δύναμη στην οθόνη, ήταν είδωλα. Σήμερα υπάρχουν τόσες πολλές σχολές, πανεπιστήμια, ρόλοι και βλέπεις άτομα που συμμετέχουν από ένα musical στο άλλο με μηχανικό τρόπο επεξεργασίας των κομματιών, των ρόλων. Αυτό σε φέρνει σε μια διαδικασία αναζήτησης, αναρωτιέσαι ποιος υπάρχει εκεί έξω που μπορεί να με πείσει. Θαυμάζω τους παλιούς…

Κάποια στιγμή θα ήθελα να ασχοληθώ με τη δισκογραφία, είναι ένα πράγμα που με ενδιαφέρει πάρα πολύ, θα ήθελα να τραγουδάω σε μουσικές σκηνές. Από αυτό τον χώρο υπάρχουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες που θαυμάζω όπως η Pink, o Robbie Williams.

iaswn mandilas k-mag.grΑλεξάνδρα Σκαράκη : Παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια την αύξηση των Musical παραγωγών στην Ελλάδα ( π.χ ‘Fame’, ‘Cabaret’, ‘Chicago’, ‘Δαίμονες’ κ.α). Πιστεύεις ότι έχουν μέλλον στη χώρα μας και το ελληνικό κοινό;
Ιάσονας Μανδηλάς :Βλέπω πλέον (και μπορώ να στο πω τώρα που έχω αποκτήσει γνώσεις και ξέρω δέκα πράγματα παραπάνω), μεγάλη βελτίωση στα μιούζικαλ, στις παραγωγές και τις επιλογές που κάνουν για να ‘ανεβάσουν’ μια παράσταση στην Ελλάδα και χαίρομαι. Από τις παραστάσεις γνωρίζουμε νέα ονόματα, που δείχνουν το ταλέντο τους. Ένα παράδειγμα … ο Αργύρης Αγγέλου, όταν τον είδα στο ‘Rent’. Πιστεύω ότι το μιούζικαλ θα έχει μέλλον, αν το διαχειριστούν σωστά. Να μην μπει η παραγωγή στο τρυπάκι που μπαίνουμε στην Ελλάδα, ας μην κρυβόμαστε. Πρέπει να δώσουμε ευκαιρίες σε καινούργια, ταλαντούχα παιδιά που ασχολούνται με το μιούζικαλ. Είναι κρίμα γιατί υπάρχει στην ιστορία, στην κουλτούρα μας. Μπορεί να απευθύνεται σε άλλο είδος χορού και μουσικής αλλά είναι μέσα στο αίμα μας. Οι Έλληνες είμαστε εξωστρεφείς, εκφραστικοί στο έπακρον, στοιχεία που απαιτεί το μιούζικαλ. Πρέπει να φερθούμε έξυπνα.

Αλεξάνδρα Σκαράκη : Το τελευταίο διάστημα διδάσκεις χορό στο WeGotMovesDanceCenter.  Μίλησέ μας γι’αυτό…
Ιάσονας Μανδηλάς :Πριν από τρεις μήνες θα με άκουγες να λέω ότι δεν θα γίνω ποτέ στη ζωή μου καθηγητής, προτιμώ να αλλάξω επάγγελμα. Να όμως που έγινα καθηγητής και δεν θέλω να χάσω μάθημα! ‘We’ve got moves’ λέγεται η σχολή των Φανή Φωκά και Γιώργο Νταγιάντα, που υπεραγαπάω και είναι χορευτές που θα συναντήσεις σε πολλά βίντεο κλιπ, γνωστών καλλιτεχνών. Η Φανή μου πρότεινε να διδάξω μια χορογραφία κι ενώ δεν είχα δοκιμάσει κάτι παρόμοιο, ήταν μοναδική εμπειρία. Στόχος μου ήταν να εμπνεύσω 40 άτομα και αυτό είναι σημαντικό προσόν για έναν καθηγητή. Δεν ξέρω αν είμαι καλός, αλλά θεωρώ ότι είμαι υπεύθυνος και προσπαθώ. Οι μαθητές μας είναι κυρίως από 17 χρονών και πάνω, ενώ τα μαθήματά μας είναι hip hop, funk – jazz, commercial jazz κ.α

Αλεξάνδρα Σκαράκη : Θα μπορούσες να ‘καταλάβεις’ έναν άνθρωπο από τον τρόπο που ‘κινείται’ ή χορεύει; Τι σημαίνει για σένα κίνηση;
Ιάσονας Μανδηλάς :Είναι εντυπωσιακό το πόσα μπορείς να καταλάβεις από τον τρόπο  που χορεύει κάποιος, σαν ψυχανάλυση. Η κίνησή σου δεν μπορεί να είναι κάτι ξεχωριστό από τα συναισθήματά σου και από το τι νιώθεις για τον εαυτό σου. Για παράδειγμα στο commercial jazz που πρέπει να είσαι sexy. Για να είσαι καλλιτέχνης με πολλές ποιότητες, πρέπει να έχεις ζήσει ή να νιώθεις αυτά που παρουσιάζεις στη σκηνή. Δυστυχώς για μερικούς, η σκηνή είναι καθρέφτης του εσωτερικού τους κόσμου.

Αλεξάνδρα Σκαράκη : Είσαι πολύ δραστήριος στο χώρο του θεάματος. Έχεις χρόνο για προσωπική ζωή, τους φίλους και τα χόμπι σου;
Ιάσονας Μανδηλάς :Προσωπική ζωή; Τι είναι αυτό; (γέλια). Δεν υπάρχει ποτέ σταθερό πρόγραμμα. Κάποια στιγμή για εβδομήντα μέρες, δούλευα δώδεκα ώρες συνεχόμενα. Η καθημερινότητά μου ήταν δουλειά, πρόβες και προπόνηση και μετά για ένα μήνα έκανα 4 ώρες προπόνηση την ημέρα. Είναι δύσκολο και γι’αυτό οι φίλοι μου θα πρέπει να ανέχονται το πρόγραμμά μου. Είμαι εξωστρεφής, γνωρίζω πολύ κόσμο και μπορώ εύκολα να δημιουργήσω παρέες, αλλά είναι δύσκολο να συντονιστούμε. Έχω χρόνο για τα χόμπι μου, αλλά πάντα με τρέξιμο, ποτέ χαλαρά. Στεναχωριέμαι που δεν έχω χρόνο να απολαύσω την οικογένειά μου, τους φίλους μου, χάνω γενέθλια, συναντήσεις…όταν όμως το όνειρό σου γίνεται πραγματικότητα, κάνεις θυσίες και μένεις μόνος σου.

Photo by Joseph Sinclair 2Αλεξάνδρα Σκαράκη : Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου; Τι να περιμένουμε στη συνέχεια;
Ιάσονας Μανδηλάς :Ο επόμενος μου στόχος γενικότερα αυτή τη στιγμή, είναι ένας πολύ καλός ρόλος σε μιούζικαλ. Τώρα ετοιμάζομαι να εμφανιστώ στους ‘Δαίμονες’, αλλά παράλληλα προσπαθώ να κάνω και ένα δισκογραφικό ξεκίνημα. Δυστυχώς δεν μου έχει δοθεί η ευκαιρία και δεν έχω έρθει σε επαφή με ανθρώπους από αυτό το χώρο, είναι όνειρο πολλών χρόνων. Επίσης θα συμμετάσχω στην παράσταση ‘Sugar’ σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή και χορογραφία από τον Φωκά Ευαγγελινό, από 6 Νοεμβρίου στο Παλλάς με τον Γιάννη Ζουγανέλη, το Θοδωρή Αθερίδη, τον Κώστα Βουτσά και τη Ζέτα Μακρυπούλια. Είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι με τόσο σπουδαίους ανθρώπους, αλλά δεν θέλω να μείνω εκεί. Είμαι πολύ εγωιστής αλλά δεν είναι κακό. Περιμένω επίσης νέα από την παραγωγή του ‘Εβίτα’ που θα ‘ανέβαινε’ αυτό το καλοκαίρι, συζητιέται να πραγματοποιηθεί την επόμενη σεζόν, το 2014 και είναι ένας ρόλος-όνειρο.

*Οι φωτογραφίες είναι από προσωπική συλλογή του.

* Για περισσότερες πληροφορίες του ‘We Got Moves Dance Center’, επισκεφτείτε τη σελίδα στο facebook

1 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ART & CULTURE

“Μια αγάπη για το καλοκαίρι” από τον Αδάμ Τσαρούχη (+video)

by Κατερίνα Μαντά

adam tsarouhis mia agapi gia to kalokairi recording 2Ναι, ο τίτλος κάτι σας λέει…δεν είναι καινούργιο τραγούδι,αλλά η διασκευή του Αδάμ Τσαρούχη θα σας κάνει να το αγαπήσετε και να το σιγοτραγουδάτε, παρά το γεγονός ότι το καλοκαίρι οδεύει προς το τέλος του!
Πρόκειται για μία jazz εκδοχή του μοναδικού τραγουδιού, τη μουσική του οποίου έχει συνθέσει ο Γιάννης Σπανός και τους όμορφους στίχους είχε γράψει ο Γιώργος Παπαστεφάνου.
Δεν είναι τυχαία η επιλογή, καθώς ο Αδάμ τρέφει μεγάλη εκτίμηση στο καλό ελληνικό τραγούδι, ενώ οι σπουδές του στις Ηνωμένες Πολιτείες του επιτρέπουν να μπαίνει στη διαδικασία “διασκευής” με μοναδικό τρόπο!

Το τραγούδι που πρωτοερμήνευσε με μεγάλη επιτυχία η Καίτη Χωματά το 1964, ενώ ακολούθησε η διασκευή του μεγάλου τραγουδιστή Γιάννη Πουλόπουλου και αρκετά χρόνια αργότερα από το συγκρότημα ΝΑΜΑ.

Αλλά αυτά δεν είναι το μόνο που έχει να μας ανακοινώσει… θα συμμετέχει στο cd “Retropolis II” απο την εφημεριδα Metropolis free press. Πρόκειται για μία παραγωγή με διασκευες του Βασιλη Τσιτσανη και του Μάνου Βαμβακάρη και θα ερμηνεύσει το τραγουδι “Τι σήμερα τι αύριο, τι τώρα” σε διασκευή της Σισσυς Βλαχογιάννη.

Σε αυτό το βίντεο μπορείτε να δείτε ποιοί άλλοι σημαντικοί καλλιτέχνες συμμετέχουν στο “Retropolis II”:
http://www.youtube.com/watch?v=9NH_kt6zcKs

Α, και για να μην ξεχνιόμαστε, για το κοινό της Θεσσαλονίκης… που θα έχει την χαρά να παρακολουθήσει την θεατρική επιτυχία της χρονιάς “Θα σε πάρω να φύγουμε“,  όπου παρουσιάζεται η ιστορία της ελληνικής επιθεώρησης, ο Αδάμ Τσαρούχης θα συμμετέχει και πάλι! Από 13 Οκτώβριου μέχρι 2 Νοέμβριου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Αδάμ Τσαρούχης : Ενας jazz τραγουδιστής με πολύ ταλέντο κι ακόμα μεγαλύτερο μέλλον!

by Κατερίνα Μαντά

1Δεν ξέρω αν θα τον χαρακτήριζα “αδυναμία” μου, αλλά με το που τον άκουσα στο “Θα σε πάρω να φύγουμε” εντυπωσιάστηκα. Το facebook μάς έφερε “πιο κοντά”, και όταν τον συνάντησα επιβεβαιώθηκαν όλα αυτά που πίστευα! Οκ, το ότι είναι “ταλεντάρα” δεν θα το πω εγώ, αλλά όσοι εχουν δουλέψει μαζί του, αλλά το ότι είναι ΣΥΜΠΑΘΕΣΤΑΤΟΣ, αυτό το υπογράφω!

Όσοι δεν τον έχετε ακούσει ακόμα, στην παρακάτω συνέντευξη θα δείτε απόσπάσματα από εμφανίσεις του και στις 25 Ιούλιου μπορείτε να τον απολαύσετε από κοντά στον  κήπο του Νομισματικού Μουσείου της Αθήνας.

The K-magazine: Είχες την ευκαιρία να συμμετάσχεις στις μεγαλύτερες επιτυχίες -μιουζικαλ των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα. Θέλεις να μας πεις γι αυτα;
Αδάμ Τσαρούχης : Είναι μεγάλη μου χαρά να συμμετέχω σε παραστάσεις που έχουν να κάνουν με την μουσική και το τραγούδι που αγαπώ . Αυτό βασικά είναι το κίνητρο μου να υπάρχω σε μία δουλεία  , αν τώρα η δουλεία είναι επιτυχημένη αυτό σίγουρα είναι  μεγάλη επιβράβευση για τους συντελεστές .Φέτος είχα την τύχη να παίρνω μέρος σε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της χρονιάς στο  θέατρο Badminton στο «Θα σε πάρω να φύγουμε»  σε Σκηνοθεσία Φωκά Ευαγγελινού και ήταν συγκινητικό  μου να  παίζω κάθε βράδι με 2,500 κόσμο . Ειδικά σε τόσο δύσκολες εποχές .

–The K-magazine : Δεν ήρθαν όμως όλα αυτά τυχαία, καθώς από τότε που τελείωσες το σχολείο “κυνηγάς” αυτές τις ευκαιρίες….Ποιες είναι οι σπουδές σου;
Αδάμ Τσαρούχης : Η αλήθεια είναι ότι  προσπάθησα πολύ και ακόμα μελετάω για αυτό που αγαπάω . Το να υπηρετήσεις οποιαδήποτε μορφή τέχνης  προϋποθέτει τις ανάλογες σπουδές . Ξεκίνησα από μικρή ηλικία το Ωδείο με μαθήματα κιθάρας και θεωρητικών, στην συνεχεία  κλασσικού τραγουδιού και μαθήματα Μοντέρνου τραγουδιού . Είχα την χαρά να περάσω στην κρατική σχολή χορού  κάτι που με βοήθησε πολύ αργότερα στο θέατρο , και ήταν και αφορμή να κερδίσω μία υποτροφία για την Αμερική για να παρακολουθήσω δίπλα σε καταξιωμένους δασκάλους μαθήματα Musical Theatre .

https://www.youtube.com/watch?v=p4qhEnaHmyI&feature=c4-overview&list=UU5cfNAD7gcHnxquTrdLQTPg
–The K-magazine : Θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου ηθοποιό ή τραγουδιστή;
Αδάμ Τσαρούχης : Τραγουδιστή . Η σπουδές μου είναι πάνω σε αυτό και στην μουσική . Έχω παρακολουθήσει κάποια μαθήματα υποκριτικής  άλλα αυτό δεν μπορεί να με ονομάσει ηθοποιό . Η συμμέτοχη μου στις παραστάσεις που έχω πάρει μέρος είναι στο ρόλο του τραγουδιστή και όχι του ηθοποιού . Έτσι και αλλιώς δεν θα με ενδιέφερε ένας ρόλος η ένα έργο πρόζας . Δεν είναι αυτό που έχω σπουδάσει και δεν θα ένιωθα ασφάλεια να το κάνω .

adam tsarouhis k-mag7 live–The K-magazine : Τον Ιούνιο συνεργάστηκες με την Μαντώ στην “Αρχιτεκτονική”, πώς ήταν ως εμπειρία;
Αδάμ Τσαρούχης : Ήταν πολύ όμορφη συνεργασία , όταν δουλεύεις με ταλαντούχους ανθρώπους έχεις να μάθεις πολλά πράγματα . Η Μαντώ είναι αναμφισβήτητα μια σπουδαία φωνή και μουσικός .  Επίσης  ένας πολύ γλυκός άνθρωπος .

– The K-magazine : Φαντάζομαι ότι τόσα χρόνια στο χρόνο του θεάματος έχεις κάνει και κάποιες φιλίες… Τι υπερισχύει… η άμιλλα ή ο ανταγωνισμός;
Αδάμ Τσαρούχης : Μου αρέσει να έχω καλούς φίλους από τον χώρο μου. Να μπορώ να μιλήσω για την μουσική που αγαπώ με αυτούς. Έχω κάνει φίλους μέσα από την δουλειά μου και νιώθω τυχερός για αυτό, φιλίες που μετρούν και δέκα χρόνια και έχουν ουσιαστική βάση. Δεν πιστεύω στον ανταγωνισμό, είναι κάτι που δεν υπάρχει σαν στοιχείο  στον χαρακτήρα μου. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και νομίζω ότι υπάρχει αρκετός χώρος για όλο τον κόσμο .

–The K-magazine : Ποιοί καλλιτέχνες σε έχουν εντυπωσιάσει με το ταλέντο τους;
Αδάμ Τσαρούχης : Υπάρχουν πάρα πολύ καλλιτέχνες που με έχουν  επηρεάσει καλλιτεχνικά . Με εντυπωσιάσει  πολύ εκτός από το ταλέντο ενός καλλιτέχνη η ψύχη που έχει πάνω στην σκηνή . Ο Stevie wonder . Whitney Houston, Ella Fitzgerald , Donny Hathaway,  Joss Stone , Ray Charles , Frank Sinatra , Michael Buble  Etc . Υπάρχουν και σπουδαίοι Έλληνες δημιουργοί και Ερμηνευτές .

–   The K-magazine: Εχεις συγκεκριμένη μουσική που ακούς; Ή είσαι ανοιχτός σε διάφορα μουσικά ακούσματα;
Αδάμ Τσαρούχης : Μου αρέσει πολύ να ακούω μουσική . Τα είδη μουσικής που ακούω είναι κυρίως jazz και soul μουσική . Δεν μπορώ να πω ότι είμαι πολύ ανοιχτός σε πολλά μουσικά είδη . Σίγουρα ενημερώνομε με το τι κυκλοφορεί αλλά λίγα είδη μουσικής έχουν θέση στην καρδιά μου.

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=ELph5g0g93U

– The K-magazine : Τι είναι αυτό που θα σε ωθούσε στο να κάνεις την μεγάλη ανατροπή στην καριέρα σου;
Αδάμ Τσαρούχης : Είμαι άνθρωπος που ακολουθώ πολύ το ένστικτο μου αν το ένστικτο μου έλεγε να κάνω αυτή την ανατροπή θα την έκανα  και για τις δύο περιπτώσεις  . Γενικά μου αρέσει να έχω ασφάλεια και να μελετώ την κάθε μου κίνηση και να μην παίρνω μεγάλο ρίσκο σχετικά με την ζωή μου

– The K-magazine : Ισχύει ότι οι καλλιτέχνες ζουν τον έρωτα τόσο “δραματικά” όπως και το πάθος τους για την τέχνη;
Αδάμ Τσαρούχης : Δεν ξέρω αυτήν την ερώτηση θα πρέπει να την απαντήσουν άλλοι για μένα (χαχα) . Γενικά νομίζω ότι μου αρέσει να αγαπώ με πάθος και με δύναμη . Είναι ωραίο να αγαπάς και να σε αγαπούν . Θεωρώ ότι είναι αυτό που έχει ανάγκη κάθε άνθρωπος . Αν και στις μέρες μας το έχουμε ξεχάσει λίγο .

–  The K-magazine: Υπάρχει κάποιο είδος μουσικής που δεν φαντάζεσαι πότε τον εαυτό σου να το “υπηρετεί”;
Αδάμ Τσαρούχης : Θα μπορούσα να τραγουδήσω κάτι που θα μιλούσε στην καρδιά η κάτι που μουσικά θα μου ταίριαζε στην φωνή η στα ακούσματα μου .  Θα μου ήταν αδύνατον να “υπηρετήσω”  κάτι που δεν θα ταίριαζε στην αισθητική μου  η μουσικά δεν θα είχε κάτι να μου πει .

1005557_10201212277127047_432856731_n– The K-magazine : Ποιά είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
Αδάμ Τσαρούχης : Είναι μία εμφάνιση στο νομισματικό μουσείο ένα υπέροχο μέρος.  Με jazz διάθεση τόσο από την ξένη και ελληνική σκηνή  . Καθώς και κάποιες εμφανίσεις σε όλοι την Ελλάδα . Από τον Οκτώβριο θα υπάρξη η επανάληψη του «Θα σε πάρω να φύγουμε» στο Μέγαρο Θεσσαλονίκης . Και είμαι σε στάδιο που ψάχνω υλικό για τον πρώτο μου προσωπικό δίσκο.

Ο Αδάμ Τσαρούχης θα τραγουδήσει μεγάλες jazz & soul επιτυχίες στον κήπο του Νομισματικού Μουσείου της Αθήνας,την Πέμπτη 25 του Ιουλίου στις 21:00 το βράδυ
…. και με είσοδο ελεύθερη
Πανεπιστημίου 12,Αθήνα
Tηλ. για κρατησεις 210-3610067

Απολαύστε τον για 12 λεπτά… Αξίζει τον χρόνο σας!

Πηγή video: Youtube

3 Σχόλια
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ο Αντώνης Σουσάμογλου μιλά στην Αλεξάνδρα Σκαράκη λίγο πριν την εμφάνισή του στο Half Note.

by Αλεξάνδρα Σκαράκη

_MG_2083_new
Ο Αντώνης Σουσάμογλου είναι εξάρχων βιολιστής της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης. Έχει συμπράξει με τις Κρατικές Ορχήστρες Αθηνών και Θεσσαλονίκης, με την Καμεράτα-Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής, με την Ορχήστρα των Χρωμάτων, την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης, την ορχήστρα του City University of London, τη Συμφωνική της Ακαδημίας της Σόφιας, την Ορχήστρα των Πατρών κ.ά. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε βιολί και ανώτερα θεωρητικά στο Νέο Ωδείο Θεσσαλονίκης. Συνέχισε τις σπουδές του στο Βερολίνο, στη Hochschule der Künste, με υποτροφίες του ιδρύματος «Τέχνη».
Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ακαδημία Hanns Eisler του Βερολίνου και στο Guildhall School of Music and Drama του Λονδίνου. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του, λαμβάνοντας  τον τίτλο του “Konzertexamen” από την Ακαδημία του Rostock.
Το 1994 εκπροσώπησε την Ελλάδα στον 7ο Διαγωνισμό Νέων της Eurovision. Έχει γράψει μουσική για θέατρο, κινηματογράφο, ντοκιμαντέρ και σύγχρονο χοροθέατρο. Έχει στο ενεργητικό του δύο προσωπικούς δίσκους: “Don’t mind the gap” σε στίχους και μουσική δικούς του και  του Φαίδωνα Καλοτεράκη, και “One Night Stand”, ενώ συνεργάστηκε με τους Δήμητρα Γαλάνη , Έλλη Πασπαλά, Αλκίνοο Ιωαννίδη και τον Vassiliko.

Στην παρακάτω συνέντευξη, με αφορμή το επερχόμενο live του την Κυριακή 26/05 στο Half  Note με τον Vassiliko, ο Αντώνης Σουσάμογλου μιλάει στην Αλεξάνδρα Σκαράκη για το live, τις μουσικές του συνθέσεις και τα μελλοντικά του σχέδια.

Αλεξάνδρα Σκαράκη: Την ερχόμενη Κυριακή θα εμφανιστείς στη σκηνή του Half Note με τον Vassiliko. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Αντώνης Σουσάμογλου : Δεν γνωριζόμασταν προσωπικά πριν συνεργαστούμε για τον δίσκο. Ήξερα και εκτιμούσα πολύ τη δουλειά του, του τηλεφώνησα, άκουσε το Chinatown και το αποφασίσαμε σε λίγες ώρες. Ήταν love at first sound. Αν και προερχόμαστε από διαφορετικές αφετηρίες – αυτός από τις ροκ μπάντες κι εγώ από την κλασική – μαζί του αισθάνομαι πολύ συγγενής. Νιώθω πως έχουμε μεγαλώσει με τα ίδια ακούσματα. Έχουμε τους ίδιους ήρωες. Είναι σπουδαίος καλλιτέχνης, είναι η πρώτη φορά που παίζουμε ζωντανά μαζί και αυτό με γεμίζει με ανυπομονησία.

Αλεξάνδρα Σκαράκη: Η παράσταση στο Hal fNote τι μουσικό ύφος θα έχει; Εκτός από κομμάτια της τελευταίας σου δουλειάς ‘OneNightStand’ θα μας αποκαλύψεις και άλλα που ενδεχομένως δεν έχουν ακουστεί;
Αντώνης Σουσάμογλου : Εκτός από το One night stand, θα παίξουμε και τα καινούρια τραγούδια που ηχογραφούμε τώρα με τη μπάντα, όπως και κομμάτια από τον πρώτο μου δίσκο, το Don’t mind the gap. Το One Night Stand έχει περισσότερο στοιχεία τζαζ και καμπαρέ, ενώ τα καινούρια τραγούδια είναι πιο ηλεκτρικά σε ενορχήστρωση, ίσως πιο κοντά στο trip hop. Μαζί μου είναι σπουδαίοι μουσικοί, ο Νίκος Κατικαρίδης στο τραγούδι, ο Κώστας Γεωργιάδης στην κιθάρα, ο Τραΐανός Αλμπανούδης στο μπάσο και ο Στέλιος Τσομπανίδης στα τύμπανα.

sousamoglouΑλεξάνδρα Σκαράκη: Τα μουσικά βιώματά σου, εννοώντας τα παιδικά, καθόρισαν τη μετέπειτα πορεία σου;
Αντώνης Σουσάμογλου : Και ναι και όχι. Όλα μου τα βιώματα με καθόρισαν, πόσο μάλλον τα παιδικά, αλλά ταυτόχρονα αισθάνομαι κάθε φορά το ίδιο συνεπαρμένος από κάτι καινούριο. Μου φαίνεται τρομακτικό αν κάποια στιγμή στο μέλλον πάψω να ανακαλύπτω καινούρια πράγματα και να συνεπαίρνομαι από την καινούρια μουσική.

>Αλεξάνδρα Σκαράκη: Θεωρείς ότι μέσα από τις συνθέσεις σου και το στίχο ‘ξεδιπλώνονται’ στοιχεία της προσωπικότητάς σου;
Αντώνης Σουσάμογλου : Τα τραγούδια μου είναι κυρίως στιχοκεντρικά, οπότε φαντάζομαι πως δεν μπορώ να κρυφτώ και πολύ. Πολλές φορές αυτό σε κάνει να νιώθεις εντελώς γυμνός. Κάποια πράγματα είναι εντελώς δικά μου, όπως οι εμμονές μου, οι αμφιβολίες μου, οι ανασφάλειές μου καθώς και η αδικαιολόγητη αισιοδοξία πως τα πράγματα μπορεί να γίνουν καλύτερα.

Αλεξάνδρα Σκαράκη: Η μουσική σου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έντονα φορτισμένη συναισθηματικά, ή απλά νοσταλγική και “ταξιδιάρικη” ;
Αντώνης Σουσάμογλου : Μάλλον είμαι ο χειρότερος για να χαρακτηρίσω τη μουσική μου. Αν είναι έντονα φορτισμένη συναισθηματικά; το ελπίζω. Νοσταλγική; ίσως, σε κάποιες στιγμές. Συνήθως πραγματεύομαι το παρόν. Ακόμα και το «Κοντά Παντελόνια», που είναι μάλλον το πιο νοσταλγικό τραγούδι μου, χρησιμοποιεί τη νοσταλγία σαν πλατφόρμα για να αφηγηθεί σκληρά πράγματα για το τώρα.

Ως προς τα ταξίδια, αν και υπάρχουν πολλές αναφορές σε τόπους και βιώματα, εκ των υστέρων νιώθω πως περισσότερο έχουν να κάνουν με εσωτερική κατάσταση. Το γεγονός πως τα τραγούδια διαδραματίζονται σ’ ένα τόπο που δεν είναι απαραίτητα η Ελλάδα, είχε να κάνει και με το πως βίωνα το γύρω μου περιβάλλον, που πολλές φορές μου ήταν ασφυκτικό.

banner_300x250_sousamoglou_(1)_(1)Αλεξάνδρα Σκαράκη: Πιστεύεις ότι σήμερα στην Ελλάδα υπάρχει ευρύ ακροατήριο που θα αγαπήσει και θα εκτιμήσει αυτού του είδους τη μουσική και πώς θα χαρακτήριζες το χώρο της ελληνικής μουσικής γενικότερα;
Αντώνης Σουσάμογλου : Πιστεύω πως στην Ελλάδα υπάρχει πολύς κόσμος που ενδιαφέρεται για πράγματα που δεν είναι mainstream, αρκεί να έχει την ευκαιρία να τα γνωρίσει. Αλλά ξέρεις, έρχονται φορές που με κουράζει το ότι όλα τα πράγματα που βρίσκω ενδιαφέροντα και πρωτότυπα είναι καταδικασμένα να είναι αποκλεισμένα από τα Mέσα. Νομίζω πως η πιο ενδιαφέρουσα τάση είναι ότι ξαναεμφανίζονται πάλι οι δημιουργοί στο προσκήνιο, έστω και σε εναλλακτικούς χώρους, μετά από δεκαετίες που κυριάρχησαν οι τραγουδιστές και το lifestyle. Είναι μια εποχή που για να σταθείς και να επιβιώσεις πρέπει να είσαι ιδεολόγος, πολύ περισσότερο από ό,τι πριν λίγα χρόνια. Αν δεν πιστεύεις στη δύναμη αυτού που κάνεις, το σταρ σύστεμ δεν πρόκειται να σε σώσει.

Αλεξάνδρα Σκαράκη: Τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια; Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Αντώνης Σουσάμογλου : Με την μπάντα είμαστε σε περίοδο ηχογραφήσεων του επόμενου δίσκου. Βιολιστικά υπάρχουν κάποιες συναυλίες μουσικής δωματίου το καλοκαίρι στην Αθήνα, μια συναυλία στη Γαλλία, ένα φεστιβάλ στη Γερμανία, καθώς και οι καλοκαιρινές περιοδείες της ορχήστρας. Και ανάμεσα από όλα αυτά, αρχίζουν να διαφαίνονται και οι διακοπές.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Σήμερα ο Λόλεκ στο Σταυρό του Νότου Plus

by The K-magazine

lolecΟ Λόλεκ ήρθε στη ζωή μας το 2009 με το δίσκο του “Alone” και συνέχισε το 2011 με τον «Αχινό». Όλα αυτά τα χρόνια είχαμε τη χαρά να τον ακούμε στο ραδιόφωνο και σε live εμφανίσεις με μπάντες της πόλης, αλλά και σε συνεργασίες, όπως με τον Matt Eliott στο Half και τη Marianne Faithful στο Αρχαίο Στάδιο της Ρόδου και προσφάτως με τους Χειμερινούς Κολυμβητές στο Gagarin205.

Σε λίγο καιρό, θα κυκλοφορήσει ο τρίτος δίσκος του, που είναι εμπνευσμένος από το Μάρκο Βαμβακάρη και αφιερωμένος σε αυτόν. Ο ήχος της καινούργιας του δουλειάς είναι ηλεκτρισμένα ρεμπέτικος και η μουσική κινείται ανάμεσα στο πανκ, το ροκ και τον άνευ ορίων ήχο του μπουζουκιού. Για τον νέο δίσκο απομονώθηκε στο στούντιό του επί ένα και πλέον χρόνο γράφοντας, παίζοντας και ενορχηστρώνοντας.
Σήμερα βράδυ, την Τετάρτη στις 10 Απριλίου στο Σταυρό του Νότου ο Λόλεκ θα παίξει τραγούδια από τους δύο παλαιότερους δίσκους του, αλλά και από τη νέα του δουλειά , καθώς και διασκευές  ρεμπέτικωντραγουδιών, πάντα μέσα στο ύφος του νέου του δίσκου.
Μαζί του θα είναι και οι μουσικοί που τον συνοδεύουν στις συναυλίες του, ο Κώστας Τσιώλης, ο Μάριος Σαρακηνός στα τύμπανα, ο Μάνος Χαμαράκης στο μπάσο και το καινούριο μέλος της μπάντας του, ο Χρήστος Καψαλάκης στο μπουζούκι.
Σταυρός του Νότου Plus
Φραντζή 14
Νέος Κόσμος-Αθήνα (στάση μετρό Συγγρού-Φίξ),
τηλ. 2109226975

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Manos Krass: Ενας νέος τραγουδιστής με πολύ μέλλον!

by George Portelli

Γιώργος Μιχαλόπουλος: Στην προσωπική σας fun page στο facebook γράφετε μεταξύ άλλων «Ελάτε να ταξιδέψουμε με οδηγό μας τη μουσική , αλλωστε μονο αυτη δίνει ψυχή στις καρδιές και φτερά στην σκέψη..». Δίνετε αλήθεια τόση σημασία στην μουσική;
Mάνος Krass: Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα λόγια τα δανείστηκα από έναν μεγάλο Έλληνα φιλόσοφο και συγγραφέα, τον Πλάτωνα. Ωστόσο τα ενστερνίζομαι απόλυτα και τα έχω πάντα οδηγό στην ζωή μου. Δεν μπορώ να φανταστώ λεπτό μέσα στην ημέρα που να μην ακούω μελωδίες ντυμένες με στίχους. Η μουσική με χαλαρώνει, με ταξιδεύει και την έχω συντροφιά τόσο στις όμορφες στιγμές της ζωής μου όσο και στις πιο δύσκολες.
Γιώργος Μιχαλόπουλος: Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι είστε πολύ νέος για να είστε τόσο ρομαντικός.
Mάνος Krass: Το να αντικρίζεις και να αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα δίπλα σου με ευαισθησία και αισιόδοξη διάθεση δεν θεωρώ πως έχει να κάνει με την ηλικία. Έχει να κάνει περισσότερα με τα βιώματα που ακολουθούν τον κάθε άνθρωπο.
Γιώργος Μιχαλόπουλος:Γεννηθήκατε και μεγάλωσατε στην Κρήτη. Θεωρείτε ότι τα παιδιά στην περιφέρεια μεγαλώνουν διαφορετικά;
Mάνος Krass:Νιώθω ευλογημένος που γεννήθηκα στα μαγευτικά Χανιά. Και πάνω απόλα που μεγάλωσα στους κόλπους μιας υπέροχης οικογένειας που μου έμαθε ότι η αγάπη και ο σεβασμός ξεκινάει από τον ίδιο μας τον εαυτό. Θυμάμαι πολύ όμορφες στιγμές από την Κρήτη. Ανέμελα παιδικά χρόνια με πρωταγωνιστές το διάβασμα αλλά βέβαια και το πολύ παιχνίδι. Δεν μπορώ να ξεχάσω ακόμα τον κόμπο που ένιωσα στην καρδιά μου όταν μπήκα στο αεροπλάνο για να κυνηγήσω το όνειρο μου στην Αθήνα.
Γιώργος Μιχαλόπουλος:Οι γονείς σας δεν έφεραν καμία αντίρρηση σε αυτήν την επιλογή της ζωής σας;
Mάνος Krass:Όπως κάθε γονιός έτσι και οι δικοί μου φρόντισαν να μου παραθέσουν ένα σωρό παραδείγματα για να με πείσουν για το αντίθετο. Ειδικά στην αρχή θα έλεγα ότι τελείως αρνητικοί. Θεωρούσαν λόγω του ότι ήμουν πολύ επιμελής ως μαθητής έπρεπε να ακολουθήσω διαφορετική πορεία στην ζωή μου. Δεν τους χάλασα όμως το χατήρι, αφού εν μέρει ενα όνειρο τους το πραγματοποίησα και σπούδασα λογιστικά. Ωστόσο μέσα μου ένιωθα πάντα καλλιτέχνης και ήθελα να ασχοληθώ με το τραγούδι. Τα τελευταία δύο χρόνια όμως έχουν αναδειχτεί ως οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές μου κάτι που μου με πλημμυρίζει με ευτυχία και μου δίνει δύναμη να συνεχίσω.
Γιώργος Μιχαλόπουλος: Ωστόσο ξεκινάτε την καριέρα σας σε μία πολύ δύσκολη στιγμή για την Χώρα. Αλήθεια απογοητεύεστε;
Mάνος Krass: Η κρίση σίγουρα μας έχει αγγίξει όλους και κυρίως ως προς την σχέση μας περισσότερο με τα υλικά αγαθά. Όμως το άγχος και ο πανικός δεν είναι καλοί σύμβουλοι σε τέτοιες περιόδους. Φροντίζω να σκέφτομαι μόνο αισιόδοξα. Εξάλλου δεν ασχολήθηκα με το τραγούδι για να βγάλω χρήματα, αλλά για να ικανοποίησω μια βαθύτερη ανάγκη μου, να επικοινωνώ με τους ανθρώπους με τη δύναμη της μουσικής. Φαντάζει απίστευτο, όμως αυτού του είδους η επαφή με τον κόσμο σε μεταφέρει σε άλλα μήκη καθώς το τραγούδι ζωγραφίζει με ήχους τις ελπίδες και χρωματίζει κάθε στιγμή της καθημερινότητας μας.

Γιώργος Μιχαλόπουλος: Τον τελευταίο καιρό ακούγεται στα ραδιόφωνα το νέο σας τραγούδι με τίτλο «Σε θέλω». Μιλήστε μας λίγο για αυτό.
Mάνος Krass:Είναι ένα τραγούδι που κάθε φορά που το ακούω στο ραδιόφωνα με δικαιώνω μέσα μου, που το επέλεξα μαζί με την εταιρεία μου, την Minos EMI, για να βγει προς τα έξω και να το ακούσει ο κόσμος. Θεωρώ ότι εκφράζει απόλυτα τη μουσική μου ταυτότητα και χαίρομαι που ο κόσμος σιγα σιγά το αγαπά και το υποστηρίζει. Τόσο ο Claydee Lupa όσο και Diveno έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και είμαι πολύ περήφανος που το είπα. Είμαι σίγουρος ότι έχει πολύ δρόμο μπροστά του και είναι θέμα χρόνου να αναδειχτεί σε ένα πολύ μεγάλο hit για απόλυτη διασκέδαση.
Γιώργος Μιχαλόπουλος: Θα μπορούσατε να σας φανταστείτε τον εαυτό σας να τραγουδά κάποιο άλλο ύφος τραγουδιού ;
Mάνος Krass:Μα και βέβαια! Ο σκοπός άλλωστε του κάθε καλλιτέχνη είναι να εξελίσσεται και να δοκιμάζεται σε διάφορα είδη, ώστε να αποκτήσει καλλιτεχνική προίκα. Δεν σας κρύβω πως ένα από τα όνειρα μου είναι να πω κάποια στιγμή μια αισθαντική μπαλάντα. Και κάτι μου λέει πως αυτή η στιγμή δεν θα αργήσει πολύ.
Γιώργος Μιχαλόπουλος:Θεωρείτε ότι υπάρχει χώρος για ένα ακόμα pop idol ή είναι αρκετή η παρουσία της Demmy και του Stan για μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα;
Mάνος Krass: Καταρχάς τα δύο παιδιά που μου αναφέρετε είναι καταπληκτικοί καλλιτέχνες με πολύ σημαντικά πρώτα βήματα, ωραία τραγούδια και πολύ υποστήριξη από το επαγγελματικό τους περιβάλλον. Τίποτα δεν είναι τυχαίο και η αγάπη του κόσμου το αποδεικνύει περίτρανα. Στην Ελλάδα υπάρχει χώρος για όλους τους καλλιτέχνες να δείξουν την δουλειά τους αρκεί να τους δοθεί αυτή η ευκαιρία. Για να σε πιστέψει κάποιος πρέπει να πιστέψεις εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου και να μην παραιτείσαι στιγμή από το στόχο σου. Στη ζωή μου είδα αρκετές φορές στους δίπλα μου αλλά και σε εμένα να επιβεβαιώνεται η ρήση του Κοέλο «Όταν θες κάτι όλο το σύμπαν συνομωτεί για να το πετύχεις».
Γιώργος Μιχαλόπουλος: Τα δικά σας «θέλω» , τι περιλαμβάνουν;
Mάνος Krass: Από που να αρχίσω να μετρώ και που να τελειώσω σχετικά με αυτά που θέλω να πραγματοποιήσω στην ζωή μου. Στην αρχή της καριέρας μου άλλωστε μόνο όνειρα μπορώ να κάνω για όσα θα επιθυμούσα να ακολουθήσουν στο μέλλον. Όμως δεν ξεχνώ λεπτό ότι για να έρθουν όλα πρέπει να υπάρχει το σημαντικότερο που είναι η υγεία. Εάν είμαι καλά εγώ και οι άνθρωποι που αγαπώ τότε θα έρθουν και τα υπόλοιπα.

Γιώργος Μιχαλόπουλος: Στην ζωή σας υπάρχει χώρος για έναν έρωτα αυτήν την στιγμή;
Mάνος Krass: Στην ζωή μου αυτήν την περίοδο υπάρχει χώρος για οτιδήποτε μπορεί να με κάνει ευτυχισμένο και να με βοηθά να πετώ στα σύννεφα , όπως συμβαίνει κάθε φορά που ακούω το «Σε θέλω» στο ραδιόφωνα.
Γιώργος Μιχαλόπουλος: Τι είδους γυναίκες σας γοητεύουν ;
Mάνος Krass:Από μικρός πίστευα ότι δεν υπαρχει τίποτα ωραιότερο πάνω στον κόσμο αυτό από τις γυναίκες. Μπορεί να έχω μια μικρη αδυναμία στις μελαχρινές όμως από την άλλη δεν θεωρώ πως υπάρχει άσχημη γυναίκα. Η ομορφιά σε κάθε άνθρωπο πηγάζει από την ψυχή του. Εάν κατορθώσει να την καθρεφτίσει προς τα έξω τότε σίγουρα θα κερδίσει το πρόσωπο που τον ενδιαφέρει.

 

Γιώργος Μιχαλόπουλος:Πως περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;
Mάνος Krass:Τον αρκετά περιορισμένο ελέυθερο χρόνο μου φροντίζω να τον περνώ με ανθρώπους που μου φτιάχνουν την διάθεση και με αποπροσανατολίζουν από τη μιζέρια που επικρατεί γύρω μου. Αγαπώ τα βράδια με καλή παρέα στο σινεμά όπως επίσης και τις στιγμές απομόνωσης στο σπίτι βλέποντας dvd η ακούγοντας μουσική. Επίσης δηλώνω λάτρης του καλού φαγητού και φροντίζω να δοκιμάζω τις αγαπημένες μου γεύσεις σε διάφορες γωνιές αυτής της υπέροχης πόλης.
Γιώργος Μιχαλόπουλος:Τι περιλαμβάνουν τα επόμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια.
Mάνος Krass:Προς το παρόν αφουγκράζομαι την αποδοχή του νεόυ μου τραγουδιού, που μόλις κυκλοφόρησε και ανυπομονώ το επόμενο διάστημα να το επικοινωνήσω στο κοινό πάνω από ένα stage.

 

1 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
NEWS

Εντομα με διάσημο ονοματεπώνυμο

by Κατερίνα Μαντά

Έστω και μετά θάνατον, ο Μπομπ Μάρλεϊ έγινε αυτή την εβδομάδα ο τελευταίος σταρ που είχε την τιμή να δώσει το όνομά του σε ένα είδος -συγκεκριμένα, ένα καρκινοειδές από την πατρίδα του την Καραϊβική.

Το Gnanthia marleyi είναι ένα αιμοβόρο παράσιτο που κρύβεται ανάμεσα στα κοράλλια της ανατολικής Καραϊβικής και επιτίθεται σε ψάρια για τους πιει το αίμα.

«Έδωσα το όνομα του Μπομπ Μάρλεϊ σε αυτό το είδος, το οποίο είναι πραγματικό θαύμα της φύσης, λόγω του σεβασμού και του θαυμασμού που τρέφω για τη μουσική του Μάρλεϊ» εξήγησε ο Πολ Σίκελ, καθηγητής Θαλάσσιας Οικολογίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Άρκανσο.

«Εξάλλου», πρόσθεσε, «το είδος αυτό ανήκει στην Καραϊβική όπως και ο Μάρλεϊ».

Το παρασιτικό καρκινοειδές περιγράφεται ως νέο είδος στο τελευταίο τεύχος της επιθεώρησης Zootaxa.

Οι επίσημες ονομασίες όλων των ειδών -από τα βακτήρια και τους μύκητες μέχρι τα ζώα και τα φυτά- αποτελούνται από δύο λατινικές λέξεις: η πρώτη (πχ Homo) δηλώνει το γένος του είδους, ακριβώς όπως το επίθετο ενός ανθρώπου αντιστοιχεί στην οικογένεια από την οποία προέρχεται. Η δεύτερη λέξη (πχ sapiens) είναι το όνομα που χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο είδος, όπως τα ανθρώπινα μικρά ονόματα.

Ας δούμε μερικά ακόμα είδη με διάσημους νονούς:

Amphibian Ark

Στις αρχές Ιουλίου παρουσιάστηκε στο Zootaxa ο βάτραχος που μεταμορφώθηκε σε πρίγκιπα. Ο βάτραχος Hyloscirtus princecharlesi, ή «ο πηδηχτός δασόβιος βάτραχος του πρίγκιπα Καρόλου», ήταν ένα από τα αμφίβια που συλλέχθηκαν στη διάρκεια αποστολής στο Εθνικό Πάρκο Κοτακάτσι-Καγιάπας του Εκουαδόρ το 2008.

Daniel CB/ Wikimedia Commons

O τριλοβίτης του Βρετανού τραγουδιστή Μικ Τζάγκερ, Aegrotocatellus jaggeri, ζούσε κάποτε στην περιοχή του σημερινού Καναδά. Όπως όλοι οι τριλοβίτες, έχει πια εξαφανιστεί.


April Nobile / © AntWeb.org
Αυτό το μυρμήγκι της Μαδαγασκάρης δεν πήρε ακριβώς το όνομα διασημότητας. Βαφτίστηκε Proceratium google προς τιμήν της Google -ο εικονικός άτλαντας Google Εarth βοήθησε σημαντικά τους ερευνητές στη μελέτη τους.


CSIRO

Το εντυπωσιακό με αυτή την αλογόμυγα είναι τα οπίσθιά της. Το ίδιο συμβαίνει με την τραγουδίστρια Μπιγιονσέ, οπότε το νέο είδος ονομάστηκε φέτος Scaptia (Plinthina) beyonceae. Το είδος ενδημεί στο βόρειο Κουίνσλαντ της Αυστραλίας και θεωρείται επιβλαβές.


ΑΠΕ

Η κακόβουλη εμφάνιση αυτού του μικρού σκαθαριού ταιριάζει απόλυτα με το όνομά του: Anopthalmus hitleri, ή «ο ανόφθαλμος του Χίτλερ». Το εξάποδο τέρας ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του 1930 από τον Όσκαρ Σέιμπελ, λάτρη του Τρίτου Ράιχ, ο οποίος του έδωσε το όνομα του ινδάλματός του.


Senckenberg Museum of Natural History

Η μεγάλη, κίτρινη τριχωτή αράχνη της Μαλαισίας είναι βαφτιστήρι του Ντέιβιντ Μπάουι: το όνομά της, Heteropoda davidbowie. Ο Μπάουι επιλέχτηκε ως νονός λόγω του άλμπουμ του Spiders from Mars, ή Αράχνες από τον Άρη.

Πηγή: http://news.in.gr

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail