Tag:

ταινία

Η ταινία του Ewan McGregor πήρε ημερομηνία πρεμιέρας

Σας είχαμε ενημερώσει ήδη πως ο δούλευε επάνω στο βιβλίο του Philip Roth «American Pastoral». Τα γυρίσματα τελείωσαν και τώρα η ταινία είναι έτοιμη για διανομή στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Το «American Pastoral» αφηγείται την ιστορία του Seymour (McGregor), ο οποίος θα δει την οικογενειακή του γαλήνη να διαταράσσεται, όταν η κόρη του, Merry (Dakota Fanning) θα κατηγορηθεί για τρομοκρατία.

Η ταινία κατάφερε να διεκδικήσει μία ημερομηνία προκειμένου να έχει τη δυνατότητα να βρεθεί στις υποψηφιότητες των Oscar (εφόσον τη «στείλουν» εκεί κοινό και κριτικοί, φυσικά).

Το «American Pastoral» αποτελεί για το δημοφιλή Σκωτσέζο ηθοποιό και το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, καθώς ο Phillip Noyce που αρχικά είχε αναλάβει τη σκηνοθεσία της, εγκατέλειψε το project το Φεβρουάριο του 2015. Στην ταινία συμπρωταγωνιστεί η Jennifer Connelly στο ρόλο της συζύγου του Seymour, Dawn.

Φυσικά μένετε συντονισμένοι στο The K-Magazine, καθώς μόλις έχουμε νέα για την ημερομηνία άφιξης στις ελληνικές αίθουσες θα σας ενημερώσουμε!

Πηγή: Variety

01/05/2016 0 comments

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Πάμε σινεμά; The Jungle Book

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Ναι, ακόμα το παιδί μέσα μου ζει, αποδεικνύεται γι’ άλλη μία φορά κι είμαι πολύ περήφανη γι’αυτό! Thanks, Jon (Favreau)!

Διαβάσαμε πολλά για τη φιλόδοξη αυτή παραγωγή δια χειρός Jon Favreau, είδαμε το trailer, μας κέντρισε το ενδιαφέρον κι από την περασμένη Πέμπτη είναι γεγονός: Το «Βιβλίο Της Ζούγκλας» είναι ήδη στους ελληνικούς κινηματογράφους. Μπορεί παιδάκι να μην είμαι, αλλά πήρα την αφεντιά μου για να δω αυτό το πολλά υποσχόμενο project.

Ο Μόγλης (Neel Sethi) είναι ένα δεκάχρονο αγόρι που μεγάλωσε στη ζούγκλα. Όταν ήταν μωρό τον βρήκε ο πάνθηρας Bagheera (φωνή: Ben Kingsley) και τον εμπιστεύτηκε στην αγέλη των λύκων και συγκεκριμένα στη Raksha (φωνή: Lupita Nyong’o) για να μεγαλώσει μαζί τους. Κοντά στους λύκους και το Bagheera ο Μόγλης έμαθε το νόμο της ζούγκλας, αλλά πάντα υποκύπτει στον πειρασμό να χρησιμοποιεί ανθρώπινα… κόλπα. Όταν, όμως ο τίγρης Shere Kan (φωνή: Idris Elba) μυρίζεται το «ανθρώπινο κουτάβι», απαιτεί αυτό να φύγει από τη ζούγκλα, εξαπολύοντας απειλές και αντίποινα. Τότε ο Μόγλης θα αποφασίσει να επιστρέψει στο χωριό των ανθρώπων προκειμένου να μη δημιουργήσει προβλήματα στην αγέλη του. Μέχρι το χωριό προθυμοποιείται να τον συνοδεύσει ο Bagheera. Ο δρόμος του κρύβει κινδύνους, όπως τον πύθωνα Kaa (φωνή: Scarlett Johansson) και τον πίθηκο King Louie (φωνή: Christopher Walken) αλλά κρύβει και μαθήματα ζωής χάρη και στο Bagheera αλλά και στον τεμπέλη αλλά καλόκαρδο αρκούδο Baloo (φωνή: Bill Murray). Έτσι ο Μόγλης βρίσκεται σ’ ένα ταξίδι αυτογνωσίας και φυσικά οι δυσκολίες και οι κίνδυνοι που παραμονεύουν θα τον οδηγήσουν στο να αντιληφθεί ποιος πραγματικά είναι.

Η ταινία του Jon Favreau (ο οποίος βρίσκεται στην καρέκλα του σκηνοθέτη) βασίζεται σε στοιχεία από τις αγαπημένες (και πάντα διαχρονικές) ιστορίες του Rudyard Kipling αλλά και την ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney του 1967, την τελευταία ταινία της οποία την επίβλεψη είχε ο ίδιος ο Walt Disney μέχρι το θάνατό του το 1966. Η διασκευή του σεναρίου υπογράφει ο Justin Marks.

Για όσους μεγαλώσαμε με τη μαγεία της Disney (που φυσικά περιλαμβάνει και το «Βιβλίο της Ζούγκλας» του 1967) η ταινία είναι ένα πανέμορφο και νοσταλγικό ταξίδι στην παιδική μας ηλικία. Άλλωστε κι ο ίδιος ο Favreau ανήκει στη γενιά αυτή. Κι αυτό βγαίνει και στην ταινία όπως αυτή φτάνει στα μάτια μας. Παρά το γεγονός πως τόσο τα τοπία όσο και τα ζώα – πρωταγωνιστές είναι δημιουργίες CGI (Computer Generated Imagery), το τελικό αποτέλεσμα είναι ρεαλιστικό και παράλληλα (τολμώ να πω) παραμυθένιο, όπως πρέπει να είναι κι οι ταινίες της Disney.

Μέσα από την ιστορία του Μόγλη που στην ουσία προσπαθεί να καταλάβει τι είναι τελικά (είναι άνθρωπος ή είναι πλάσμα της ζούγκλας;), ο θεατής απολαμβάνει μία ιστορία εσωτερικής εξερεύνησης μέσα από την αθωότητα ενός παιδιού, που ελάχιστη σημασία έχει αν μεγάλωσε στον πολιτισμό ή πλάι σε άγρια ζώα. Επιπλέον, όπως και σε άλλες ταινίες της Disney, εμφανώς τονίζεται η σημασία του σεβασμού προς τη φύση και το περιβάλλον, ειδικά όποτε γίνεται αναφορά στο «κόκκινο άνθος» (η φωτιά) που στα χέρια του ανθρώπου είναι καταστροφή. Παράλληλα, όμως, προτείνει πως ο άνθρωπος μπορεί να γίνει προστάτης της φύσης κι όχι η καταδίκη της. Αν και άνθρωπος, ο Μόγλης έμαθε να σέβεται και να τηρεί το νόμο της ζούγκλας, που προστατεύει κάθε ζώο. Ναι, ισχύει το ότι ο ισχυρότερος επιβιώνει αλλά κι αυτό γίνεται με δικαιοσύνη (παραπέμπει, κάπως και στον «Κύκλο της Ζωής» του «Βασιλιά των Λιονταριών), αν αυτό σας βοηθάει να το καταλάβετε!). Επιγραμματικά, ο Favreau δεν επικεντρώθηκε να κάνει ένα blockbuster με δράση όπως στις ταινίες του «Iron Man» (οι οποίες ομολογουμένως ήταν τα θεμέλια των μετέπειτα επιτυχιών του Marvel Cinematic Universe!), αλλά μέσα από μία ομαλή εναλλαγή δράσης, αστείων καταστάσεων και μουσικής, μεταφέρει στο θεατή μία πληθώρα συναισθημάτων, σεβόμενος στο έπακρο τόσο το τελευταίο έργο του Walt Disney όσο και της ιστορίας και (κυρίως) των μηνυμάτων που περνούν οι ιστορίες του Kipling. Προσωπικά βγαίνοντας από την αίθουσα σταμάτησα να μετράω πόσες φορές ευχαρίστησα το σκηνοθέτη για την κινηματογραφική αυτή εμπειρία!

Θα ήθελα να πω πάρα πολύ πως είναι μία ταινία αμιγώς οικογενειακή λόγω των μηνυμάτων που περνάει, αλήθεια. Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν και σκηνές που ίσως μερικοί γονείς δε θα θέλατε να δούνε τα παιδάκια σας, ειδικά αν είναι κάτω των οκτώ ή εννέα χρονών. Επειδή δε θέλω να σας κάνω spoiler, μπορείτε να πάρετε μία ιδέα για αυτές από το trailer παρακάτω. Αξίζει να σημειώσω πως στην επίσημη ιστοσελίδα της ταινίας στο IMDB, το «Βιβλίο της Ζούγκλας» έχει τη σήμανση καταλληλότητας PG (Parental Guidance, δηλαδή «Γονική Συναίνεση»). Φυσικά μητέρα δεν είμαι κι ίσως μπορείτε σε μία τέτοια περίπτωση να εξηγήσετε κάποιες σκηνές στα παιδάκια σας. Νιώθω, όμως, πως οφείλω ως Αντιγόνη και σεβόμενη την προσοχή σας σε όσα έχω μοιραστεί μαζί σας κοντά τέσσερα χρόνια τώρα να σας πω την προσωπική μου άποψη, δεδομένου πως μία ή δύο φορές τινάχτηκα από το κάθισμα κι εγώ η ίδια.

Στην ταινία τις φωνές τους χαρίζουν, όπως προσέξατε, αγαπημένοι ηθοποιοί που δίνουν το δικό τους στίγμα στο χαρακτήρα τους, ενώ εντυπωσιακός είναι κι ο δεκάχρονος Neel Sethi. Ο μικρούλης επιλέχθηκε ανάμεσα από 2000 περίπου παιδιά που πέρασαν από ακρόαση για το ρόλο του Μόγλη, ενώ παράλληλα εκπαιδεύτηκε στο παρκούρ ώστε να έχει βελτιωμένη ισορροπία σε κάποιες σκηνές. Φυσικά είναι φανερό πως αντιμετωπίζει κι εκείνος το ρόλο του με σοβαρότητα και ωριμότητα που κάποιες φορές συνειδητοποιεί κανείς πως λείπει από ενήλικες κι επαγγελματίες ηθοποιούς.

Σας εύχομαι να περάσετε καλά και να απολαύσετε το «Βιβλίο της Ζούγκλας» όσο κι εγώ! Α, και μην ξαφνιαστείτε αν πού και πού σφυρίζετε ανέμελα το «The Bare Necessities»! Για μένα αυτές τις μέρες είναι το αγαπημένο μου earworm!

Πρωταγωνιστούν: Neel Sethi, Ben Kingsley, Bill Murray, Idris Elba, Lupita Nyong’o, Giancarlo Esposito, Scarlett Johansson, Christopher Walken

26/04/2016 0 comments

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Πρόταση για dvd: Monty Python’s Life Of Brian

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Άλλο ένα ανοιξιάτικο σαββατοκύριακο φτάνει στο τέλος του και λογικά είστε αρκετοί αυτοί που επιλέγετε να δείτε μία ταινία στο σπίτι για να «γεμίσετε τις μπαταρίες σας»! Η Μεγάλη Εβδομάδα ξεκινάει από αύριο και κατά βάση τα τηλεοπτικά προγράμματα θα βρίθουν από ταινίες γύρω από τα Άγια Πάθη και την άνοδο του Χριστιανισμού. Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι πολύ fan της περιόδου, αλλά είπα να μπω «κάπως» στο κλίμα! Επειδή, όμως, κάθε άλλο παρά συμβατικά θέλω να πορεύομαι, για απόψε σας προτείνω μία απολαυστική ταινία, που καμία σχέση δεν έχει με τις ταινίες που γεμάτες κατάνυξη παρουσιάζουν τη μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Άλλωστε, πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι με τους Monty Python;

Ο Brian (Graham Chapman) γεννήθηκε την ίδια μέρα με τον Ιησού και μάλιστα σε μία διπλανή φάτνη. Σε σημείο που οι τρεις μάγοι μπερδεύτηκαν με την καθοδήγηση του Άστρου της Βηθλεέμ και παραλίγο να αφήσουν τα δώρα τους σ’ εκείνον αντί για τον Θεάνθρωπο!
Ο Brian μεγάλωσε και μαζί του μεγάλωσε το μένος του για την τυραννική ηγεσία στην Ιερουσαλήμ υπό τους Ρωμαίους. Παράλληλα, όμως, για τα μάτια μιας όμορφης Εβραίας, έγινε μέλος ενός επαναστατικού κινήματος! Αυτό φυσικά του έφερε μπελάδες και μέσα από μία σειρά αστείων καταστάσεων έφτασε να θεωρείται ο Μεσσίας! Και κάπως έτσι, άθελά του, ο Brian γίνεται σύμβολο ελπίδας… ακριβώς όπως ο Ιησούς!
Το «Life of Brian» σε σενάριο όλης της ομάδας των Monty Python (Graham Chapman, John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones και Michael Palin) ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Jones.

Όπως σωστά υποθέτετε, οι Monty Python και το «Life of Brian» δέχθηκαν δριμείς επιθέσεις και κατηγορίες για βλασφημία. Και φυσικά δε θα κρύψω πως θεωρώ πως αυτές οι επιθέσεις προήλθαν από θεοφοβούμενους που φορούσαν παρωπίδες στο τι παρουσιάζουν πραγματικά οι Monty Python στην ταινία τους. Δεν πρόκειται για τίποτα παραπάνω για τη σάτιρα της επιρροής που έχει ο κλήρος επάνω στο λαό (τυχαία, άλλωστε, χαρακτηρίζεται ως ποίμνιο;), που ακολουθεί τυφλά όπως τους καθοδηγεί η εκάστοτε θρησκευτική ιεραρχία. Κι αυτό θίγεται (σχεδόν) άμεσα και στη διάρκεια της ταινίας όταν ο Brian απευθύνει λόγο στους… ακόλουθούς του (δεν κάνω αναφόρα, θα σας αφήσω να δείτε μόνοι σας το σημείο!). Επιπλέον, η ταινία γυρίστηκε σε μία εποχή όπου φαίνεται πως ήταν της… μόδας οι ταινίες γύρω από τα Πάθη του Ιησού ξκαι τη θρησκεία εν γένει. Και φυσικά δε διστάζει να σατιρίσει κι αυτές μέσα από έξυπνες καταστάσεις με το ιδιαίτερο καυστικό χιούμορ των Βρετανών!
Επιγραμματικά, αν είστε από τους ανθρώπους που πιστεύετε μεν, αλλά δεν περιμένετε να σας πει κάποιος ιεράρχης τι να κάνετε στα τυφλά, τότε σίγουρα θα απολαύσετε το «Life of Brian»!
Α, και βέβαια σφυρίξτε χαρούμενα όταν θα παίζει το «Always Look On The Bright Side Of Life»… μπορείτε!

Πρωταγωνιστούν: Graham Chapman, John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones, Michael Palin, Terence Bayler, Carol Cleveland, Sue Jones-Davies, Kenneth Colley

24/04/2016 0 comments

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Πρόταση για dvd : Must Love Dogs

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Πώς μου είστε; Άλλο ένα όμορφο κι ανοιξιάτικο σαββατοκύριακο πλησιάζει στο τέλος του και το βράδυ της Κυριακής είναι ό,τι πρέπει για ταινία στο σπίτι. Για απόψε σας έχω κάτι διαφορετικό, καθώς πρόκειται για μία ρομαντική κομεντί (ναι, παιδιά, εγώ εξακολουθώ να γράφω τις γραμμές!), η οποία είναι ιδανική και για όσους… αγαπούν τα σκυλιά!

Η Sarah (Diane Lane) προσπαθεί ακόμη να ξεπεράσει το άδοξο τέλος του γάμου της κι η οικογένειά της κάνει ό,τι μπορεί ώστε η Sarah να «ξαναμπεί» στο παιχνίδι των γνωριμιών. Κάπου εκεί μπαίνει κι ο θαυμαστός κόσμος του ίντερνετ. Πιο συγκεκριμένα… τα sites γνωριμιών, μια που η αδερφή της, η Carol (Elizabeth Perkins) θα φτιάξει ένα προφίλ για τη Sarah. Αυτό θα το δει ο Jake (John Cusack) ο οποίος επίσης μόλις πήρε διαζύγιο κι ο φίλος του και δικηγόρος προσπαθεί να τον πείσει να προχωρήσει στη ζωή του. Έτσι οι δυο τους θα συναντηθούν για το πρώτο τους ραντεβού σ’ ένα πάρκο σκύλων, μια που ο «όρος» που υπάρχει στο προφίλ της Sarah για κάθε ενδιαφερόμενο είναι να αγαπάει τα σκυλιά (εξού κι ο τίλος, right;). Κι αν και στην αρχή το ραντεβού είναι γεμάτο αμηχανία, η σπίθα είναι διακριτή. Παράλληλα, όμως, υπάρχει μία ροή τραγελαφικών καταστάσεων που βάζουν εμπόδια. Θα καταφέρουν τελικά να βρουν η Sarah κι ο Jake τον έρωτα ο ένας στον άλλον;

Το «Must Love Dogs» είναι η κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου βιβλίου της Claire Cook, που συνεργάστηκε με το σεναριογράφο και σκηνοθέτη της ταινίας Gary David Goldberg.
Η αλήθεια είναι πως πάνω κάτω το «Must Love Dogs» είναι μία τυπική ρομαντική κομεντί. Τι εννοούμε; Άντρας γνωρίζει γυναίκα, κάτι μοναδικό διαφαίνεται στον ορίζοντα και ούτω καθεξής. Αυτό που τη διαφοροποιεί κάπως είναι πως επικεντρώνεται σε ένα άλλο ηλικιακό φάσμα χαρακτήρων, καθώς μιλάμε για δύο ανθρώπους στα 40-κάτι τους που οι σχέσεις τους δεν εξελίχθηκαν κατά πώς θεωρείται «φυσιολογικά». Επιπλέον όλα αυτά γίνονται σε μία εποχή όπου το ίντερνετ είναι το μέρος όπου μπορείς να βρεις πραγματικά τα πάντα – από πληροφορίες για κάποιο θέμα μέχρι ανθρώπους να γνωρίσεις και (πιθανώς) να κάνεις μαζί τους τη ζωή σου. Αυτό την κάνει λίγο πιο ενδιαφέρουσα σαν ταινία.

Την κατάσταση «σώζει» ένα cast ηθοποιών το οποίο είναι απόλαυση. Από το χήρο πατέρα της Sarah που υποδύεται ο Christopher Plummer και που κι εκείνος ψάχνει την αγάπη μέχρι τις αδερφές της που «χώνουν» τη μύτη τους στα προσωπικά της. Όσο για τους δύο κεντρικούς ήρωες; Ο John Cusack κι η Diane Lane, παρά το γεγονός πως το σενάριο δεν είναι κάτι το μοναδικό, αποδεικνύουν πως οι ρομαντικές κομεντί είναι το στοιχείο τους. Έτσι μία ταινία που ομολογουμένως δεν έχει να αφηγηθεί κάτι πρωτότυπου, γίνεται απολαυστική χάρη στους δύο ηθοποιούς. «Εξτραδάκι» τα αξιολάτρευτα τετράποδα – ατραξιόν, ειδικά η μεγαλόσωμη Newfoundland σκυλίτσα της οικογένειας της Sarah!
Το «Must Love Dogs» είναι μία καλή επιλογή για ένα χαλαρό βράδυ Κυριακής κι ειδικά για τους λάτρεις των σκύλων! Καλή διασκέδαση!

Πρωταγωνιστούν: John Cusack, Diane Lane, Elizabeth Perkins, Christopher Plummer, Dermot Mulroney, Stockard Channing, Ben Shenkman κ.α.

17/04/2016 0 comments

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Νέα στιγμιότυπα από τα γυρίσματα του «Doctor Strange»

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Σκηνές που διαδραματίζονται στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο για τη νέα ταινία της Marvel

Ξέραμε ήδη πως ο Benedict Cumberbatch θα αφήσει για λίγο την 221^st Baker Street για τον «Doctor Strange» της Marvel. Ήδη, μάλιστα, έχουν κυκλοφορήσει αρκετές φωτογραφίες όπου ο δημοφιλής ηθοποιός εμφανίζεται με την αμφίεση και – κυρίως – τη χαρακτηριστική κάπα του μυστικιστικού σούπερ ήρωα.

Τώρα, όμως, οι fans του Marvel Cinematic Universe (σημ.: πρόκειται για ένα τριών φάσεων project της Marvel όπου τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές ενώνονται αρμονικά) έχουν τη δυνατότητα να πάρουν μία ιδέα από τα γυρίσματα της ταινίας σε Νέα Υόρκη και Λονδίνο. Στις περισσότερες φωτογραφίες ο Cumberbatch εμφανίζεται με τον Chiwetel Ejiofor, ο οποίος θα υποδυθεί τον Baron Mordo. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι πως οι δύο άνδρες απεικονίζονται σα να συνεργάζονται οι χαρακτήρες τους. Αξιοπρόσεκτο, αν σκεφτεί κανείς πως ο Baron Mordo, σύμφωνα με τα comic books, είναι ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς του Doctor Strange.

Εκτός όμως από τον Cumberbatch και τον Ejiofor, στιγμιότυπα υπάρχουν και με τον Mads Mikkelsen με ένα εντυπωσιακό μακιγιάζ και στολή που επιβεβαιώνει πως – κατά πάσα πιθανότητα – θα υποδυθεί κάποιον villain. Ο Δανός πρωταγωνιστής του τηλεοπτικού «Hannibal» έχει κι εκείνος ρόλο στο επερχόμενο blockbuster, αλλά ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί ποιος ακριβώς θα είναι αυτός. Αυτό φυσικά έχει γίνει «τροφή» για εικασίες από το fandom της Marvel, καθώς άλλοι θεωρούν πως θα παίξει τον κύριο κακό της ταινίας (αν τελικά όντως αποδειχθεί πως ο Doctor Strange συνεργάζεται με τον Baron Mordo) ή τουλάχιστον έναν από τους πιο γνωστούς αντιπάλους του Strange, όπως τον Nightmare. Νεότερα σχετικά με αυτό το κομμάτι πιθανώς θα ανακοινωθούν αργότερα τόσο για το ρόλο του Mikkelsen, όσο και για εκείνον της Rachel McAdams, για την οποία ακόμη δεν υπάρχει κάποια ξεκάθαρη εικόνα «στον ορίζοντα» για το ρόλο της. Σίγουρο είναι πως η Tilda Swinton θα παίξει το ρόλο… τουΓηραιού που μυεί τον Strange στις μυστικιστικές τέχνες και τις δυνατότητες των παράλληλων κόσμων. Κι αυτό το αναφέρουμε, καθώς ο Γηραιός στα comic books είναι άντρας! Σκεφτείτε το κάτι σαν τη Judi Dench που είδαμε ως «Μ» σε αρκετές ταινίες του Bond, «σπάζοντας» την παράδοση που ήθελε τον «M» να ανήκει στο ισχυρό φύλο!

Η ταινία «Doctor Strange» είναι η πρώτη ταινία της τρίτης φάσης του Marvel Cinematic Universe που είναι αφιερωμένη σε έναν και μόνο ήρωα (το «Captain America: Civil War» είναι η πρώτη ταινία της 3^ης φάσης, αλλά εμπλέκονται πολλοί περισσότεροι χαρακτήρες). Το 2017 θα γνωρίσουμε τον Stephen Strange, έναν αλαζόνα νευροχειρουργό που έπειτα από ένα ατύχημα αδυνατεί πλέον να χειρουργήσει και που ο δρόμος του θα τον οδηγήσει τελικά στο Γηραιό. Ο Γηραιός, βλέποντας πως ο Strange έχει το καλό μέσα του, θα του διδάξει όσα χρειάζεται για να ασκήσει την τέχνη της μαγείας.

07/04/2016 0 comments

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Πρόταση για dvd: The Martian

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Πώς μου είστε; Άλλο ένα όμορφο σαββατοκύριακο φτάνει στο τέλος του κι είναι ιδανικό για ταινία στο σπίτι. Για απόψε σας έχω μία ταινία που φέτος έφτασε μέχρι τα Oscars (μάλιστα ήταν υποψήφια και για το βραβείο Καλύτερης Ταινίας). Ο λόγος για το καθηλωτικό «The Martian».

Όταν μία επανδρωμένη αποστολή στον Άρη πάει στραβά, το πλήρωμα αναγκάζεται να φύγει από τον πλανήτη, αφήνοντας πίσω τον Mark Watney (Matt Damon) ο οποίος απομακρύνεται από το σημείο όπου ήταν το σκάφος. Όλοι τον θεωρούν νεκρό, άλλωστε με την καταστροφή που προκάλεσε η καταγίδα εκεί ήταν τεράστια. Ο Mark όμως ζει και τώρα πρέπει να βρει έναν τρόπο να επιβιώσει μόνος του σε έναν πλανήτη που κανείς δεν ξέρει ακόμη αν μπορεί να φιλοξενήσει ζωή. Αφού καταφέρει αυτό πρέπει να προσπαθήσει να επικοινωνήσει με τη Γη ώστε να δώσει σημεία ζωής και να κινηθούν οι απαραίτητες διαδικασίες ώστε να γυρίσει σπίτι.

Η ταινία βασίζεται στο όμότιτλο βιβλίο του 2011 από τον Andy Weir και το σενάριο υπογράφει ο Drew Goddard («The Cabin In The Woods»). Η σκηνοθεσία είναι του Ridley Scott («Thelma & Louise», «Alien» και «Body of Lies»).

Η αλήθεια είναι πως η κατηγορία ταινιών επιστημονικής φαντασίας είναι κάπως «ζόρικη», παρά το γεγονός πως τα πράγματα είναι απλά: ή θα είναι καλή ή όχι (έχω μία κατά νου που μπορώ να θέω ως παράδειγμα, αλλά θα δείξω εγκράτεια!). Λοιπόν, το «The Martian» είναι από τις ταινίες που κατατάσσονται στην πρώτη κατηγορία. Είναι από τις ταινίες που ακόμη κι αν δε συνηθίζεις να βλέπεις επιστημονική φαντασία, την απολαμβάνει από την αρχή μέχρι το τέλος. Κι αυτό γιατί εναλλάσσεται ιδανικά από το one man show του Matt Damon όσο βρίσκεται απομονωμένος σ’έναν εχθρικό πλανήτη στη δραστηριότητα είτε στη Γη είτε στο διαστημόπλοιο με τους συντρόφους του ήρωα.

Το κομμάτι όπου υπάρχει μεγαλύτερος πληθυσμός προσώπων – κι άρα περισσότερη δραστηριότητα – σίγουρα κάποιος το βλέπειθ ευχάριστα και χωρίς να νιώθει πως η πλοκή κυλάει αργά. Το πιο σημαντικό είναι πως ο θεατής μπορεί να παρακολουθήσει ακούραστα και το κομμάτι της ταινίας όπου ο Matt Damon είναι μόνος του. Κι αυτό γιατί ενόσω ο χαρακτήρας του καταγράφει ό,τι κάνει προκειμένου να δημιουργήσει ένα μοναδικό κι ανεκτίμητο επιστημονικά αρχείο για το τι κάνει για να επιβιώσει κι ο τρόπος που το παρουσιάζει είναι σε να παρακολουθείς ντοκιμαντέρ. Όπως, δηλαδή, παρακολουθείς με προσοχή ένα τέτοιο τηλεοπτικό πρόγραμμα για να καταλάβεις πώς λειτουργεί η φύση ή (εν προκειμένω) η επιστήμη, έτσι καταφέρνει κι ο Ridley Scott να διατηρήσει σε εγρήγορση το ενδιαφέρον και φυσικά την προσοχή του θεατή. Έτσι σε σύνολο έχουμε μία ταινία που, παρά τη γενικότερη δυσκολία που έχουν αυτές οι ταινίες όταν μπαίνουν στη μέση οι επιστημονικές ορολογίες, δε σε κουράζει, αλλά θες να δεις την κάθε εξέλιξη της ιστορίας. Αυτό φυσικά έχει και σαν αποτέλεσμα να γίνεται η ροπή της ιστορίας με έναν πολύ καλό ρυθμό. Μάλιστα θεωρώ πως θα έπρεπε ο Scott να είναι υποψήφιος για το Oscar Καλύτερης Σκηνοθεσίας, αν ήταν σίγουρα η κούρσα θα ήταν ενδιαφέρουσα.

Τέλος είναι σημαντικό να τονίσουμε πως η παραγωγή είχε όλη τη δυνατή βοήθεια από τη NASA, η οποία προσέφερε κάθε πληροφορία ώστε να απεικονιστεί το περιβάλλον όπου διαδραματιζόταν η πλοκή στον Άρη. Επίσης παρείχε και επιστημονική καθοδήγηση ώστε να υπάρχει η μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια. Ένας λόγος παραπάνω ώστε το «The Martian» χαρακτηρίζεται μία πολύ καλή ταινία του είδους της επιστημονικής φαντασίας.

Αν και η ταινία αποτελείτο από ένα πολύ καλό καστ, όπως το Sean Bean, τον Chiwetel Ejiofor και τη Jessica Chastain (η οποία φαίνεται πως της ταίριαξε το sci-fi genre αν σκεφτεί κανείς τη συμμετοχή της στο «Interstellar») αντιλαμβανόμαστε όλοι πως το μεγαλύτερο «βάρος» σηκώνει ο Matt Damon. Ερμηνεύοντας έναν χαρακτήρα που μένει ολομόναχος σε ένα τελείως ξένο περιβάλλον πρέπει να καταφέρει να κερδίσει το ενδιαφέρον το θεατή, αν όχι και τη συμπάθεια. Ο Damon έχει αποδείξει πως πλέον είναι ένας ώριμος ηθοποιός ο οποίος μπορει να προσαρμοστεί στις εκάστοτε ανάγκες του ρόλου. Η αρχή έγινε με μία μεγάλη απώλεια κιλών ώστε ο Damon να αποκτήσει την εικόνα ενός ανθρώπου ο οποίος όντως αγωνίζεται να επιζήσει. Στη συνέχεια έπρεπε να εγκλιματιστεί στις ψυχολογικές μεταπτώσεις που αναπόφευκτα ακολουθούν είτε έπειτα από μία επιτυχία ή μια αποτυχία στην προσπάθειά του αυτή. Έτσι έχουμε ένα χαρακτήρα αληθοφανή που μπορεί να διατηρήσει την προσοχή μας. Δίκαια, λοιπόν κι η υποψηφιότητά του για το Oscar Α’ Ανδρικού Ρόλου φέτος. Προσαωπικά τον θεωρούσα ένα πολύ πιθανό «γκανιάν» και νομίζω πως θα ήταν επίσης δίκαιο αν τελικά επιβραβευόταν ο Damon αντί του DiCaprio – για το αν το άξιζε ο δεύτερος το Oscar φέτος θα το αναλύσουμε στην ώρα του!

Απόψε, λοιπόν, επιλέξετε άφοβα το «The Martian» και δε θα χάσετε! Καλή διασκέδαση!

Πρωταγωνιστούν: Matt Damon, Jessica Chastain, Michael Peña, Kate Mara, Sebastian Stan, Chiwetel Ejiofor, Sean Bean, Kristen Wiig, Jeff Daniel κ.α.

03/04/2016 0 comments

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Πρόταση για dvd: “The Wolf of Wall Street”

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Πώς μου είστε; Ελπίζω το τριήμερό σας να ήταν γεμάτο από όμορφες στιγμές με καλή παρέα! Τελευταία Κυριακή του μήνα σήμερα, πράγμα που σημαίνει πως ολοκληρώνεται το αφιέρωμά μας στον φετινό νικητή των Oscars, Leonardo DiCaprio. Θεωρώ, λοιπόν, πως η πιο κατάλληλη ταινία για να «πέσει η αυλαία» είναι η ταινία που του χάρισε την πιο πρόσφατη υποψηφιότητά του για το Oscar Α΄Ανδρικού Ρόλου πριν τελικά κρατήσει το αγαλματάκι για το «The Revenant». Ο λόγος για το «Λύκο της Wall Street» δια χειρός Martin Scorsese.

Δεκαετία του 1980: ο Jordan Belfort (Leonardo DiCaprio) ξεκινά να δουλεύει ως χρηματιστής σε μία από τις μεγαλύτερες εταιρίες της Wall Street, την L. F. Rothschild. Κι ενώ δείχνει πως οι τακτικές που του υπέδειξε ο προϊστάμενός του Mark Hanna (Matthew McConaughey) ξεκινούν να αποδίδουν, έρχεται η Μαύρη Δευτέρα του 1987. Λίγο αργότερα στη νέα του δουλειά ξεκινά να πουλά υποτιμημένες μετοχές, καταφέρνοντας έτσι να βγάλει ένα σεβαστό ποσό χρημάτων. Όταν όμως, αντιλαμβάνεται πως η τεχνική/απάτη του να «φουσκώνει» η αξία μιας μετοχής μπορεί να αποφέρει ακόμη περισσότερα κέρδη, o Belfort μαζεύει μερικούς φίλους, με πρώτο το γείτονά του, Donnie Azoff (Jonah Hill) και με έδρα ένα παλιό… συνεργείο, ιδρύει τη Stratton Oakmont, για να προσφέρει μεγαλύτερο κύρος στου πελάτες. Κι όσο τα κέρδη ανεβαίνουν τόσο συνεχίζεται η πολυτάραχη ζωή για τον Belford με ναρκωτικά, σεξ και διαφθορά. Το FBI, όμως, με πρωτοστάτη τον πράκτορα Patrick Denham (Kyle Chandler), τον παρακολουθεί διακριτικά και περιμένει ένα λάθος που θα οδηγήσει τον Belfort στη δικαιοσύνη.

Ο «Λύκος της Wall Street» είναι η κινηματογραφική μεταφορά του αυτοβιογραφικού ομότιτλου βιλίου του Jordan Belfort, ο οποίος καταδικάστηκε για χρηματιστηριακές απάτες και ξέπλυμα χρημάτων και που αργότερα βοήθησε το FBI σε παρόμοιες υποθέσεις. Το σενάριο υπογράφει ο Terence Winter («Sopranos», «Boardwalk Empire») ενώ τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει, όπως προαναφέραμε, ο Martin Scorsese.

Την αλήθεια μου θα την πω: η διάρκειας σχεδόν τριών ωρών ταινία με σόκαρε κατά διαστήματα. Πολλά ναρκωτικά, πολύ γυμνό… Ίσως, όμως, ήταν κι ο στόχος του Scorsese να σοκάρει το κοινό, ώστε να διατηρήσει την προσοχή του κι εκείνο να εστιάσει σ’ αυτόν τον κόσμο της διαφθοράς και της απληστίας που στο τέλος το μόνο που εγγυώνται είναι η πτώση. Πώς η δίψα για το χρήμα ώστε αυτό να καλύψει – γιατί όχι; – απωθημένα του μεσοαστού Belfort τον μετέτρεπε σε μία δίστακτη προσωπικότητα, αλλά που στη συνέχεια θα γινόταν η καταδίκη του. Θεωρώ λοιπόν πως αυτές οι σκηνές ναι μεν σοκάρουν, αλλά δίνουν και την έμφαση του γενικότερα γκροτέσκου περιβάλλοντος πίσω από τα εμβληματικά γραφεία αυτού του κόσμου. Ακόμη κι αν όσοι αποτελούν αυτόν τον κόσμο φορούν κοστούμια χιλιάδων δολαρίων, εξακολουθούν να είναι μέρος ενός κόσμου που δε συγκινείται ούτε από νόμους, ούτε από ηθικούς φραγμούς. Κυρίως, όμως, ο Scorsese μένει πιστός στο γεγονός πως σε κάθε ταινία προσπαθεί να απεικονίσει και μία άλλη πλευρά της Αμερικής, της χώρας της ελευθερίας και της (κάποτε για κάποιους) Επαγγελίας. Ο «Λύκος της Wall Street» παρουσιάζει μία Αμερική που προκειμένου να κατακτήσει αυτό το όνειρο, θα το κάνει ακόμη κι αν γίνει αδίστακτη. Δίκαια, λοιπόν, η ταινία έκανε τόση αίσθηση σε κοινό και κριτικούς, φέρνοντάς τη και στις υποψηφιότητες για Oscars Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Διασκευασμένου Σεναρίου.

Σ’αυτό το αποτέλεσμα συνέβαλλε κατά πολύ το πραγματικά πλούσιο cast που συγκέντρωσε ο σκηνοθέτης. Matthew McConaughey, Rob Reiner, Jean Dujardin. Κι οφείλω να ομολογήσω πως ήταν ευχάριστη έκπληξη η ερμηνεία του Jonah Hill στο ρόλο του επί πολλά έτη συνεργάτη και φίλου του Belfort (σημ.: Το πραγματικό όνομα του χαρακτήρα είναι Danny Porush). Ομολογώ πως σαν ηθοποιό τον είχα κατατάξει στην προσωπική κατηγορία «Ben Stiller»: προσπαθεί να σε κάνει να γελάσεις, αλλά τελικά μένεις μ’ένα μειδίαμα σκεπτόμενος «πού είναι το αστείο και δεν το βλέπω;». Κι ενώ ξεκίνησα να τον παρακολουθώ με δυσπιστία, στο τέλος με έπεισε ως το δεξί χέρι του Belfort που θαμπώνεται απ’όσα του αποφέρει αυτή η συνύπαρξη. Αυτή η ερμηνεία-έκπληξη οδήγησε και τον Jonah Hill στις υποψηφιότητες των Oscars για το βραβείο του Β’ Ανδρικού Ρόλου.

Όσο για τον πρωταγωνιστή, Leonardo DiCaprio; Δεν φοβάται να τσαλακωθεί για το ρόλο του. Δεν διστάζει, για παράδειγμα, να τον δει το κοινό να σέρνεται καταρρακωμένος από υπερβολικές δόσεις ναρκωτικών. Καταφέρνει, όμως, μέσα σε αυτές τις εναλλαγές καταστάσεων του χαρακτήρα του να κρατήσει το ενδιαφέρον για την εξέλιξη της ταινίας. Επιπλέον καταφέρνει να συνδυάζει δράμα και φυσική κωμωδία με μία αναπάντεχη ευκολία, δικαιώνοντας το χαρακτηρισμό «μαύρη κωμωδία» για την ταινία. Και κάπως έτσι έφτασε και το 2013 να είναι υποψήφιος για το Oscar Α’Ανδρικού Ρόλου.
Ξέρω, είναι αρκετά μεγάλη ταινία, αλλά σας εγγυώμαι πως θα την απολαύσετε! Καλή διασκέδαση!

Πρωταγωνιστούν: Leonardo DiCaprio, Jonah Hill, Margot Robbie, Kyle Chandler, Matthew McConaughey, Rob Reiner, Jon Favreau, Jean Dujardin κ.α.

27/03/2016 0 comments

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Star Wars: η ταινία του 1977… με κουκλάκια! (+ videos)

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Σε μία προσπάθεια να προωθήσει περιεχόμενο και εμπόρευμα, η Disney κυκλοφόρησε στο Youtube ένα βίντεο που αφηγείται την ιστορία «Star Wars: A New Hope» με τους χαρακτήρες να είναι συλλεκτικά κουκλάκια της Tsum Tsum!

Οι… στρογγυλές εκδοχές των Han Solo, πριγκίπισσας Leia, Luke Skywalker, Darth Vader κι όλων των ηρώων της ταινίας πρωταγωνιστούν σε ένα δίλεπτο «φόρο τιμής» στην πρώτη ταινία του διάσημου sci-fi franchise. Σκοπός του βίντεο είναι η προώθηση των λούτρινων στην αγορά αλλά και της δημοφιλούς space opera. Η σειρά με τα κουκλάκια Star Wars διατίθεται αποκλειστικά στα καταστήματα της Disney (και μέσω των e-shop της εταιρείας) στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Ιαπωνία και την Ευρώπη από τις 16 Φεβρουαρίου.

Το 2015 οι πωλήσεις παιχνιδιών που εμπνεύστηκαν από το «Star Wars» έφτασαν στα 700 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία που εξέδωσε το NPD Group, κάνοντας το κορυφαίο franchise παιχνιδιών. Μάλιστα ξεπέρασε σε πωλήσεις τις συνολικές των franchises «Jurassic World», «Minions» και «Avengers».

Η Disney έβγαλε για πρώτη φορά παιχνίδια της Tsum Tsum (στα ιαπωνικά σημαίνει «σωρός») το 2013 στην Ιαπωνία κι υποστηρίζει πως είναι η πιο επιτυχημένη σειρά λούτρινων στην ιστορία των καταστημάτων της.
Το βίντεο είναι μέρος του project της Disney Interactive «As Told By», το οποίο προηγουμένως είχε δημιουργήσει τις ιστορίες «Aladdin», «Frozen» και «Tangled» με τη χρήση emoji. Παρεμπιπτόντως, ρίξτε και σ’ αυτά μια ματιά… γλύκα δεν είναι;;;

Πηγή: Variety

Προσωπικό σχόλιο: Ως θεία ενός μικρού fan του Star Wars νομίζω πως είναι ένας υπέροχος τρόπος να μάθουν τα παιδάκια για τη σειρά ταινιών που εδώ και χρόνια «κατακτά» γενιές και γενιές!

17/03/2016 0 comments

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Τελικά ποιος θα πάρει τη σκυτάλη από τον Daniel Craig;

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Ο Βρετανός ηθοποιός που πρωταγωνιστεί στη σειρά του BBC που βασίζεται στο βιβλίο του John le Carré «The Night Manager» δήλωσε πως το να υποδυθεί τον Bond θα ήταν μία «τεράστια ευκαιρία» αν αυτή ερχόταν ποτέ. Άλλωστε είναι κι ο ίδιος fan του δημοφιλούς κατασκόπου και μάλιστα επιβεβαιώνει πως δε θα έπαιρνε ανάλαφρα μία τέτοια ευκαιρία.

Σύμφωνα, μάλιστα, με online εταιρίες στοιχημάτων (ναι, σωστά διαβάσατε!), οι πιθανότητες να είναι ο Hiddleston ο νέος 007 είναι 10 προς μία, φέρνοντάς τον στην 6^η θέση ενός top ten προτιμήσεων. Πρώτος έρχεται ο Tom Hardy και τον ακολουθεί ο Idris Elba, που ξεπερνούν τον Damian Lewis του τηλεοπτικού «Homeland», τον Ιρλανδό Aidan Turner (τριλογία «The Hobbit») και τον «Άνθρωπο από Ατσάλι» aka Henry Cavill.

Μιλώντας στους Sunday Times, o Tom Hiddleston αναφέρθηκε στο περιοδικό Time που είχε δημοσιεύσει μία σχετική δημοσκόπηση όπου υπήρχαν εκατό ονόματα ηθοποιών. Ανάμεσά τους υπήρχε ακόμη κι εκείνο της Angelina Jolie. Αλλά παρ’ όλα αυτά «ήταν ωραία που ήμουν μέσα σε αυτούς του εκατό!».

«Είμαι τρελός fan της σειράς. Όταν γυρίζαμε το “Skull Island” στη Χαβάη όλοι πήγαμε να δούμε το “Spectre”. Μου αρέσει η – διάσημη πια – μουσική του, οι πλοκές των ταινιών κι η όλη μυθολογία γύρω από τον 007. Όλο το “πακέτο” μου αρέσει! Αν είχα ποτέ αυτήν την ευκαιρία θα ήταν σίγουρα μοναδική. Και ξέρω τη φύση της συγκεκριμένης δουλειάς. Σίγουρα δε θα το αντιμετώπιζα ανάλαφρα.»

Ο Daniel Craig, από την άλλη, που υποδύεται τον Bond από το 2005, άφησε να εννοηθεί πως κατά πάσα πιθανότητα θα σταματήσει. «Νομίζω πως τελείωσα με τον Bond. Απλά θέλω να προχωρήσω παρακάτω. Κι αν έκανα κι άλλη ταινία 007 θα ήταν μόνο για τα λεφτά». Αργότερα δήλωσε στο BBC: «Πιστεύω πως είμαι ευθύς και λέω πράγματα όταν τα νιώθω. Μετά αλλάζω γνώμη. Είμαι όπως κάθε άνθρωπος, όλοι γαντζωνόμαστε κάπου. Δεν υπάρχουν πολλά που μπορώ να κάνω γι’ αυτό.»

Ο Tom Hardy που – όπως προαναφέραμε – θεωρείται ο επικρατέστερος να αντικαταστήσει τον Daniel Craig, υποδύθηκε πρόσφατα στην ταινία «Legend» τους δίδυμους Kray. Σε δήλωση του στην Evening Standard δήλωσε: «αν μου δινόταν η ευκαιρία να υποδυθώ τον 007 θα τρελαινόμουν!».

08/03/2016 0 comments

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Πρόταση για dvd : The Departed

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Πώς μου είστε; Άλλο ένα όμορφο σαββατοκύριακο ολοκληρώνεται κι είναι ιδανικό το κυριακάτικο βράδυ για ταινία στο σπίτι. Με αφορμή μάλιστα το χαρμόσυνο γεγονός που πολλοί σινεφίλ περίμεναν πολύ καιρό, σκέφτηκα ο Μάρτιος να αφιερωθεί στο φετινό μεγάλο νικητή των Oscars, το Leonardo DiCaprio. Ξεκινάμε, λοιπόν, με μία ταινία – σταθμό της συνεργασίας του ηθοποιού με τον Martin Scorsese.

Ο Billy (Leonardo DiCaprio) κι ο Colin Sullivan (Matt Damon) έχουν δύο κοινά. Πρώτον, είναι και οι δύο αστυνομικοί. Δεύτερον, δουλεύουν κι οι δύο υπό κάλυψη. Με τη διαφορά πως ο Colin είναι «βαλτός» στην αστυνομία για χάρη του αρχηγού της Ιρλανδικής Μαφίας στη Βοστόνη, Frank Costello (Jack Nicholson), ενώ ο Billy μπήκε στη συμμορία του Costello για να σταματήσει τη δράση της. Τα πράγματα, όμως περιπλέκονται όταν κάποιος, ο οποίος είναι στη μέση των δύο στρατοπέδων, παρέχει πληροφορίες οι οποίες απειλούν να ξεσκεπάσουν το Billy και τον Colin. Έτσι ξεκινάει ένα κυνηγητό, όπου ο καθένας προσπαθεί να σωθεί.
Ο «Πληροφοριοδότης» βασίζεται στο σενάριο της κινέζικης ταινίας του 2002 με τίτλο «Mou Gaan Dou» («Infernal Affairs») των Alan Mak και Felix Chong. Το αγγλικό σενάριο υπογράφει ο William Monahan («Body Of Lies»).
Ο Martin Scorsese σκηνοθετεί μία εξαιρετική αστυνομική ιστορία, γεμάτη μυστήριο και σασπένς. Απεικονίζει με μαεστρία την επιρροή που έχει ο μυστικός ρόλος στη ζωή του κάθε ήρωα και κατά πόσο αυτός τους ωθεί πολλές φορές στα όριά τους. Οι σκηνές δράσης είναι καταιγιστικές, χωρίς η ταινία να «πνίγεται» από ξέφρενες καταδιώξεις με αμάξια ή συνεχείς πυροβολισμούς κατά τη διάρκειά της. Άλλωστε σκοπός του Scorsese ποτέ δεν ήταν να εντυπωσιάσει το θεατή με καταιγισμό από sound και visual effects. Δίκαια, λοιπόν, η ταινία έλαβε τέσσερα Oscars εκείνη τη χρονιά, μεταξύ αυτών και το Oscar Σκηνοθεσίας για τον Scorsese (το μοναδικό της πολυετούς καριέρας του μέχρι τώρα, τουλάχιστον).
Από την ταινία δεν πρέπει να παραλειφθεί επίσης ένα δυνατό καστ ηθοποιών.

Ξεκινώντας με τον Jack Nicholson στο ρόλο του «κακού», απλά κανείς δε μπορεί να του προσάψει τίποτα αρνητικό. Απλά μοναδικός – βλέπεις, έχει εκείνο το βλέμμα και το χαμόγελο του «τρελού» που σε πείθει πως αν δεν ήταν ηθοποιός, θα μπορούσε όντως να είναι αρχιμαφιόζος.

Ο Matt Damon γίνεται με μαεστρία ένας «χαμαιλέοντας» για χάρη του αρχιμαφιόζου Costello, παρουσιάζοντας με άνεση έναν χαρακτήρα που – κακά τα ψέματα – είναι αντιπαθής. Δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για έναν αστυνομικό «χαφιέ» της μαφίας.
Όσο για το Leonardo DiCaprio; Απέδειξε πως όσο η καριέρα του προχωράει τόσο κι εκείνος ωριμάζει. Ένας χαρακτήρας που βρίσκεται κυριολεκτικά σε σφηκοφωλιά και προσπαθεί να κάνει το καθήκον του χωρίς να διακινδυνεύσει την αποστολή του είναι από μόνος του απαιτητικός. Κι ο DiCaprio καταφέρνει πρωτίστως να αντιληφθεί την περσόνα του κι αφετέρου να μεταδώσει στο θεατή όλην την πίεση στην οποία υπόκειται.

Με λίγα λόγια… καλή διασκέδαση! Είναι εγγυημένη!
Πρωταγωνιστούν: Leonardo DiCaprio, Matt Damon, Jack Nicholson, Martin Sheen, Alec Baldwin, Mark Wahlberg, Vera Farmiga, James Badge Dale κ.α.

06/03/2016 0 comments

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Πρόταση για dvd: Black Swan (Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου)

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Πώς μου είστε; Άλλο ένα όμορφο σαββατοκύριακο φτάνει στο τέλος του κι ιδανικότερος τρόπος για να κλείσει αυτό από μία καλή ταινία στο σπίτι δε νομίζω ότι υπάρχει!
Σήμερα θυμόμαστε (ή γνωρίζουμε) μία ταινία η οποία – αν μη τι άλλο – προβλημάτισε. Ο «Μαύρος Κύκνος» του Darren Aronofsky είναι η αποψινή μας επιλογή, καθώς χάρισε το 2010 το Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου στη Natalie Portman.

Η Nina Sayers (Natalie Portman) είναι μία φιλόδοξη μπαλαρίνα μίας από τις μεγαλύτερες σχολές μπαλέτου της Νέας Υόρκης. Είναι ευγενική, υπέρ του δέοντος τυπική στις υποχρεώσεις της και ζει με την αυταρχική μητέρα της και πρώην μπαλαρίνα, Erica (Barbara Hersey). Για τη νέα σαιζόν ο ιμπρεσάριος Thomas Leroy (Vincent Cassel) ψάχνει τη χορεύτρια που θα ερμηνεύσει το Λευκό αλλά και το Μαύρο Κύκνο στη «Λίμνη των Κύκνων». Η τελική του επιλογή είναι η Nina, αλλά τον προβληματίζει πως… παραείναι τέλεια, ενώ ο ρόλος του Μαύρου Κύκνου απαιτεί μία σκοτεινή πλευρά. Κι ενώ η Nina έχει το ρόλο, νιώθει την απειλή μίας άλλη χορεύτριας, της Lily (Mila Kunis) και παράλληλα την κατακλύζουν εφιάλτες, όπως πληγές που εμφανίζονται κι εξαφανίζονται. Επίσης παρουσιάζει συμπεριφορές που δε θυμίζουν με τίποτα την εύθραυστη Nina. Μέχρι πού είναι ικανή να φτάσει τελικά η Nina για να αγγίξει αυτό που ποθεί περισσότερο: την τελειότητα;

Ο «Μαύρος Κύκνος» είναι μία ιδέα των σεναριογράφων Mark Heyman («The Skeleton Twins»), Andres Heinz και John J. McLaughlin («Hitchcock»), ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφει, όπως προείπαμε, ο Darren Aronofosky («The Fountain», 2006 και «Requiem For A Dream»).

Ας το ομολογήσουμε: ο «Μαύρος Κύκνος» είναι μία ταινία που είτε θα τη λατρέψεις είτε απλά δε θα μπορέσεις να καταλάβεις. Όταν την είχα πρωτοδεί στον κινηματογράφο και την περιέγραψα, πολλοί είπαν πως δεν την εκτίμησαν γιατί «χάθηκαν». Κι όμως, ενώ ο Aronofsky δείχνει μία ιδιαίτερη κλίση στο σουρεαλισμό, σου δίνει τα απαραίτητα στοιχεία για να καταλάβεις τι πραγματικά κρύβεται πίσω από την ιστορία του. Αρκεί να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά. Προσέξτε, για παράδειγμα, την αντίθεση ανάμεσα στη Nina και τη Lily – πάντα η πρώτη φοράει λευκά ή απαλά παστέλ χρώματος ρούχα, ενώ η Lily μαύρα. Ο Aronofsky παίζει ακόμη και με τις σκιές. Κι όλα αυτά τα τεχνάσματα απεικονίζουν την εσωτερική πάλη την οποία βιώνουν οι καλλιτέχνες για την τελειότητα στη δουλειά του. Αν και χαρακτηρίστηκε ψυχολογικό θρίλερ, η ταινία είναι κυρίως μία μεταφορά του αγώνα για καταξίωση, συμπεριλαμβανομένων, όμως, και των τιμημάτων που πληρώνει ο καλλιτέχνης.

Για να περάσει αυτό το μήνυμα, ο Aronofsky κι οι συνεργάτες του διάλεξαν ένα από τα πιο απαιτητικά επαγγέλματα της τέχνης: το μπαλέτο. Γιατί στο μπαλέτο ο χορευτής είναι και ηθοποιός. Ερμηνεύει μέσω του σώματός του. Πρέπει να γίνει ένα με το χαρακτήρα του, όπως ακριβώς πρέπει να κάνει κι ο ηθοποιός. Προσθέστε σε όλα αυτά και τη σωματική καταπόνηση των χορευτών και θα αντιληφθείτε πως το μπαλέτο ήταν η ιδανική επιλογή για το στόχο του Aronofsky. Επιπλέον μπορείς να το δει κανείς και πέρα από την επαγγελματική/καλλιτεχνική αναγνώριση. Η ταινία θα μπορούσε να είναι ένα μάθημα ψυχισμού. Για να υπάρξει η ολοκλήρωση (ή η τελειότητα, εν προκειμένω), πρέπει να αγκαλιάσουμε εξίσου κα τη σκοτεινή μας πλευρά. Δε μιλάω για την κακία, να ξεκαθαρίσω. Περισσότερο την αποδοχή του πάθους, την αποδοχή την αίσθησης πως τελικά δεν είμαστε τόσο «τέλειοι» που υπάρχει μέσα μας και καταπιέζουμε προκειμένου να είμαστε αποδεκτοί από το περιβάλλον μας. Στη Nina λείπει (ή μάλλον βρίσκεται σε χειμερία νάρκη) αυτό το πάθος, στη Lily είναι υπερανεπτυγμένο. Κι όλο αυτό γίνεται με μία γρήγορη ροή, υπό την επιβλητική μουσική του αριστουργήματος του Τσαϊκόφσκι, όπου προστέθηκαν μερικές «πινελιές» από το συνθέτη Clint Mansell.

Η ταινία, όπως είπα, προβλημάτισε το κοινό, αλλά ενθουσίασε τους κριτικούς, πράγμα που την οδήγησε μέχρι και τα Oscar, με υποψηφιότητες μεταξύ άλλων για τα βραβεία Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας. Αν και αποτελείτο από ένα έξοχο cast, όλοι μπορούμε να πούμε ανοιχτά πως η ταινία ήταν στην ουσία one man show. Ή για να ακριβολογούμε… one WOMAN show. Η μικροκαμωμένη και γλυκιά φιγούρα της Natalie Portman ήταν αυτή που πραγματικά κυριάρχησε στην ταινία, καθώς κατάφερε να «αγκαλιάσει» τη διχασμένη Nina. Από τη μία τη βλέπεις ανίκανη να εκφράσει αυτό που επιθυμεί και ξαφνικά μεταμορφώνεται σε ένα πλάσμα που θα κάνει τα πάντα για να πετύχει το σκοπό της. Η επίτευξη αυτής της αντιπαράθεσης από μία ηθοποιό την οποία ομολογουμένως ίσως να μην την περίμενες από μία φυσιογνωμία όπως η Portman αν μη τι άλλο αξίζει το θαυμασμό όλων μας. Η πλήρης προσήλωση στο ρόλο της, που συμπεριλάμβανε κι έντονη εκγύμναση και κυρίως χορό μπαλέτου (κάτι που έκανε και στο παρελθόν) έφτασε να επιβραβεύεται με το Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου, ενώ, μάλιστα, πλησίαζε κι η στιγμή που θα γινόταν για πρώτη φορά μητέρα. Μπορεί να πει κανείς πως δεν έπλεε σε πελάγη ευτυχίας εκείνο το διάστημα; Σίγουρα όχι!

Σας εύχομαι καλή διασκέδαση και φροντίστε να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά. Αν το κάνετε, θα λατρέψετε το «Μαύρο Κύκνο», όπως κι εγώ!

Πρωταγωνιστούν: Natalie Portman, Mila Kunis, Vincent Cassel, Barbara Hersey, Winona Ryder, Benjamin Millepied κ.α.

Φέτος υποψήφιες για το Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου είναι οι:
Cate Blanchett, «Carol»
Brie Larson, «Room»
Jennifer Lawrence, «Joy»
Charlotte Rampling, «45 Years»
Saoirse Ronan, «Brooklyn»

21/02/2016 0 comments

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Πρόταση για dvd: The Dark Knight (Oscar Β’ Ανδρικού Ρόλου)

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Καθημερινή, σήμερα, το ξέρω, αλλά το Οσκαρικό μας αφιέρωμα συνεχίζεται με… τουρμπίνες! Άλλωστε, μία καλή ταινία πάντα είναι ευπρόσδεκτη για να κλείσει τη μέρα! Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την ταινία που χαρακτηρίστηκε μία από τις καλύτερες στην κατηγορία super heroes, κυρίως χάρη στον εκλιπόντα Heath Ledger στο ρόλο του Joker!

Την ώρα που ο Batman/Bruce Wayne (Christian Bale) συμμαχεί με τον Αστυνόμο Jim Gordon (Gary Oldman) και τον Εισαγγελέα Harvey Dent (Aaron Eckhart) για να εξαλείψουν το έγκλημα από τη Gotham, μία νέα απειλή βγαίνει στην επιφάνεια. Ο Joker (Heath Ledger) θέλει να κάνει τη Gotham δική του μέσα από το χάος που προκαλεί. Η ελπίδα του Bruce Wayne να αφήσει τη ζωή του μασκοφόρου εκδικητή για χάρη της παιδικής του αγάπης, Rachel Dawes (Maggie Gyllenhaal) εξανεμίζεται. Αντιλαμβάνεται πως δεν είναι ακόμα η ώρα, τουλάχιστον όχι αν δεν σταματήσει πρώτα τον Joker. Με τι τίμημα, όμως, θα γίνει αυτό; Όχι μόνο για τον Batman, αλλά και για όσους νοιάζεται.

Ο «Σκοτεινός Ιππότης» είναι η δεύτερη ταινία της τριλογίας με κεντρικό ήρωα τον Batman δια χειρός Christopher Nolan, με το σενάριο να υπογράφει ο σκηνοθέτης με τον αδερφό του, Jonathan.

Όπως συνέβη και στην πρώτη ταινία της τριλογίας, το «Batman Begins», ο Nolan προσεγγίζει την ανθρώπινη πλευρά του Σκοτεινού Ιππότη – έτσι έκλεισε, άλλωστε, η σειρά με το «The Dark Knight Rises». Για το Nolan δεν είναι απλά ένας σούπερ ήρωας, αλλά ένας άνθρωπος διχασμένος ανάμεσα στη ζωή που θα ήθελε να ζήσει και στο καθήκον του να απονείμει δικαιοσύνη, ανεξάρτητα από το προσωπικό κόστος – γιατί υπάρχει. Στη συγκεκριμένη ταινία o Batman σκιαγραφείται ως ένας χαρακτήρας που αναρωτιέται αν υπάρχει τέλος σε αυτό που κάνει και που επιθυμεί να ξορκίσει τους δαίμονές του. Καλύτερος τρόπος για να απαντηθεί αυτό το δίλημμα από το να κληθεί ο Batman να αντιμετωπίσει έναν παρανοϊκό που σπέρνει τον πανικό και την αναρχία υπάρχει; Όχι, γιατί τότε μπορείς να δεις την εσωτερική σύγκρουση. Τότε μπορείς να αντιληφθείς πως για να κάνει αυτό που κάνει πίσω από τη μάσκα της νυχτερίδας «πληρώνει» και κάποιο τίμημα. Άρα μάλλον κάτι ήξερε ο θείος Ben του Spider-Man από την αντίπαλο της DC Comics, τη Marvel, όταν έλεγε πως «η μεγάλη δύναμη φέρνει και μεγάλες ευθύνες». Γι’ αυτό μας αρέσει η τριλογία του Nolan, γιατί μας παρουσιάζει τον ήρωα μέσα από τις πράξεις και τις συνθήκες που τον οδηγούν σε αυτήν την ιδιότητα.

Η ταινία θεωρήθηκε παγκόσμιο κινηματογραφικό φαινόμενο και αν διεκδίκησε υποψηφιότητες στα Oscars κυρίως στο τεχνικό κομμάτι – visual effects, μοντάζ κ.ο.κ. – φεύγοντας από το Dolby Theatre το 2008 με το αγαλματάκι για το Καλύτερο Μιξάζ Ήχου.

Πάμε τώρα στο… ψητό!

Αν και για τις ανάγκες της ταινίας συγκεντρώθηκε πάλι ένα δυνατό cast ηθοποιών, με «μπροστάρη» τον Christian Bale (προσωπικά τον θεωρώ τον ΚΑΛΥΤΕΡΟ Batman της νέας εποχής), η αλήθεια είναι πως την παράσταση έκλεψε ο Joker του Heath Ledger. Ο Αυστραλός ηθοποιός που έχασε τη ζωή του λίγο μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων έχτισε από την αρχή την περσόνα του εχθρού του Batman. Χωρίς καν να διανοηθεί να αντιγράψει τον – επίσης εξαιρετικό – Jack Nicholson (βλ. «Batman», 1989), αποφάσισε να μελετήσει το χαρακτήρα του και να τον διαμορφώσει όπως εκείνος τον εξέλαβε. Αποτέλεσμα; Ο Heath Ledger ενσαρκώνει με τον πιο απολαυστικό τρόπο έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς villains των super hero movies. Μένει στην ιστορία και σαρώνει τα βραβεία μετά θάνατον, με αποκορύφωμα να κερδίζει και το Oscar Β’ Ανδρικού Ρόλου. Κι αν νομίζετε πως ο πρωταγωνιστής Christian Bale (ο οποίος, να θυμίσουμε, πως έπαιξε ο ίδιος στις περισσότερες σκηνές δράσης) ένιωσε να επισκιάζεται από τον αντίπαλό του, κάνετε λάθος. Αντίθετα, ο ίδιος δήλωσε: «Δεν έχω πρόβλημα να συναγωνίζομαι με κάποιον άλλον. Αυτό κάνει ακόμα καλύτερη την ταινία».

Φυσικά όταν ανακοινώθηκε ο νικητής της κατηγορίας εκείνη τη βραδιά, ήταν εμφανής η συγκίνηση στην κατάμεστη αίθουσα του Dolby Theatre.

Σας εύχομαι καλή διασκέδαση κι αφεθείτε στην ξεχωριστή εμπειρία που μας χάρισε ο Nolan και φυσικά ο Heath Ledger, ο οποίος αποδεδειγμένα άφησε ένα ξεχωριστό στίγμα στην ιστορία του σύγχρονου κινηματογράφου!

Πρωταγωνιστούν: Christian Bale, Heath Ledger, Michael Caine, Gary Oldman, Aaron Eckhart, Maggie Gyllenhaal, Morgan Freeman, Cillian Murphy, Eric Roberts κ.α.

18/02/2016 0 comments

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Πρόταση για dvd: The English Patient (Oscar Β’ Γυναικείου Ρόλου)

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Είτε σήμερα γιορτάζετε είτε όχι, ελπίζω να σας βρίσκω να γεμίζετε μπαταρίες έπειτα από άλλο ένα ευχάριστο σαββατοκύριακο!
Το αφιέρωμά μας στα Oscar συνεχίζεται με δυναμικούς ρυθμούς και, αν και δε με χαρακτηρίζω ιδιαίτερα ρομαντική, οφείλω την αποψινή ταινία να τη χαρίσω στους… εορτάζοντες! Σήμερα, λοιπόν, γνωρίζουμε/θυμόμαστε την ταινία που χάρισε στη Juliette Binoche το Oscar Β’ Γυναικείου Ρόλου το 1997.

Ιταλία, λίγο πριν το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Hana (Juliette Binoche) είναι μία Γαλλοκαναδή νοσοκόμα, η οποία αποφασίζει για ένα διάστημα να εγκατασταθεί σε ένα βομβαρδισμένο από τους Γερμανούς μοναστήρι. Κι αυτό για να φροντίσει έναν αγγλόφωνο ασθενή με σοβαρά εγκαύματα και που η κατάστασή του επιδεινώνεται με τη μετακίνηση. Αν και στην αρχή μοιάζει να μη θυμάται τίποτα, στην πορεία αρχίζουν να του έρχονται διάφορες αναμνήσεις στο νου. Ο ασθενής είναι ο Ούγγρος χαρτογράφος Κόμης Almasy (Ralph Fiennes) που βρέθηκε στις ερήμους της Λιβύης με μία ομάδα Βρετανών εθελοντών να ερευνήσουν την περιοχή. Εκεί θα γνωρίσει τη γυναίκα ενός ακόμη μέλους της ομάδας, την Katharine Clifton. Και θα θυμηθεί τον αδιέξοδο έρωτα. Την πολιτική διαφθορά. Τον πόνο που βίωσε. Κι όλα αυτά σε κάνουν να αναρωτιέσαι: δε θυμόταν όντως τίποτα πριν το ατύχημά του, ή μήπως ευχόταν να είχε ξεχάσει;
Ο «Άγγλος Ασθενής» βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Michael Ondaatje. Το σενάριο αλλά και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Anthony Minghella («The Talented Mr. Ripley», 1999).

Αν και δεν είναι ανήκει στο είδος ταινιών που συνηθίζουν (πιθανώς) οι ερωτευμένοι, ο «Άγγλος Ασθενής» ξεχειλίζει από έντονα συναισθήματα. Κι αυτό γιατί δεν επικεντρώνεται μόνο στον γεμάτο εμπόδια έρωτα ανάμεσα στο Laszlo και την Katharine, αλλά και στους χαρακτήρες που τους πλαισιώνουν, καθένας με το δικό του τρόπο. Ιδίως εκείνος της Hana. Η Hana φοβάται να αγαπήσει, γιατί πιστεύει πως είναι καταραμένη, πως όποιος την αγαπά και τη νοιάζεται χάνεται. Κι όμως, διακρίνεται ο πόθος της να ζήσει κι αυτή χωρίς να φοβάται. Κι όλα αυτά τα έντονα και τρυφερά συναισθήματα αναπτύσσονται σε μία χρονική περίοδο που οι πολιτικές καταστάσεις ανά τον κόσμο όχι απλά είναι ρευστές, αλλά θυμίζουν ωρολογιακή βόμβα που αναμένεται να σπείρει πανικό και θάνατο ανά πάσα στιγμή. Και θυμίζω για άλλη μία φορά πως εγώ, η σίγουρα όχι ρομαντική Αντιγόνη, δεν παύω να συγκινούμαι με τη δυναμική που δημιουργούν οι καταστάσεις της ταινίας. Κι όλα αυτά χάρη στην προσεκτική δουλειά του Minghella, ο οποίος ταυτόχρονα με την εξέλιξη της ταινίας, μας ταξίδευε μέσω των flash backs σε τόπους ονειρικούς, σε τόπους που εμπνέουν εντάσεις και πάθη αυτού του είδους. Ουχί αδίκως, λοιπόν, που ανάμεσα στα εννέα Oscar που κέρδισε ο «Άγγλος Ασθενής» ήταν κι εκείνα της Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Φωτογραφίας. Α, επίσης άξια βραβεύτηκε κι ο συνθέτης Gabriel Yared για την άκρως ατμοσφαιρική μουσική του με το «θείο Oscar».

Όσο για το cast; Δεν παύω και δεν πρόκειται να πάψω να υποστηρίζω πως οι ρόλοι που ερμήνευσαν οι Ralph Fiennes και Kristin Scott Thomas ήταν αν όχι οι καλύτεροι, από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας τους. Εδώ δε θέλω να επεκταθώ, τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους (δίκαιες κι οι δικές τους υποψηφιότητες). Μου άρεσε επίσης πολύ η ένταση που έδωσε ο Willem Dafoe στο δικό του χαρακτήρα, τον Caravaggio, ο οποίος μοιάζει να ξέρει περισσότερα για τον άγνωστο ασθενή της Hana. Όσο για τη Juliette Binoche; Κλήθηκε να ερμηνεύσει έναν χαρακτήρα που από τη μία ζει μέσα στο φόβο πως δε θα ευτυχήσει κι από την άλλη πρέπει να σταθεί δυνατή για να κάνει το καθήκον της. Και που το μυστήριο του ασθενούς της την ωθεί να προτιμά το δικό του πόνο με την ελπίδα πως θα ξεχάσει εκείνον που της δημιούργησε ο πόλεμος. Ένας ρόλος που αν και σε κάποιους φαίνεται υποδεέστερος, κρύβει – κι αποκαλύπτει εν συνεχεία – πολλά περισσότερα. Άξιζε, λοιπόν, η Binoche το Oscar Β΄ Γυναικείου Ρόλου; Ω, ναι, αδιαμφισβήτητα!
Σας εύχομαι καλή διασκέδαση! Όσους για τους ερωτευμένους; Σας εύχομαι έναν τέτοιο έρωτα, ΧΩΡΙΣ το αδιέξοδο!

Πρωταγωνιστούν: Ralph Fiennes, Kristin Scott Thomas, Juliette Binoche, Willem Dafoe, Colin Firth, Naveen Andrews, Julian Wadham, Kevin Whately κ.α.

14/02/2016 0 comments

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Πρόταση για dvd: Juno (Καλύτερο Πρωτότυπο Σενάριο)

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Τι μου κάνετε; Είμαστε στη μέση της βδομάδας και λογικά θα χαλαρώνετε στο σπίτι. Αν και καθημερινή, μία καλή ταινία μπορεί να συμπληρώνει το «σετ»! Και μια που το αφιέρωμά μας στα Oscars βρίσκεται σε εξέλιξη, νά’μαι πάλι εδώ με την αποψινή μου πρόταση. Σήμερα γνωρίσουμε/θυμόμαστε την ταινία που για το 2007 απέσπασε το βραβείο Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου.
Η Juno (Ellen Page) είναι μία έφηβη που, αν και διαφορετική από τις συνομήλικές της, βρίσκεται αντιμέτωπη με μία κατάσταση στην οποία πολλές φορές «μπλέκουν» αυτές: διαπιστώνει πως είναι έγκυος από τον καλύτερό της φίλο. Έχοντας αποκλείσει την «εύκολη» λύση της άμβλωσης, η Juno αποφασίζει πως θα δώσει το μωρό για υιοθεσία, αλλά όχι χωρίς να δει κι η ίδια σε ποιους ανθρώπους. Αφότου ανακοινώνει στην οικογένειά της το γεγονός, θα συναντήσει με τον πατέρα της, Mac (J. K. Simmons) τους «υποψήφιους γονείς», τη Vanessa (Jennifer Garner) και το Mark (Jason Bateman). Η «συμφωνία» κλείνει κι απλά όλοι περιμένουν τον ερχομό του μωρού. Όσο, όμως προχωρά η εγκυμοσύνη, τόσο βγαίνουν στην επιφάνεια κρυφές σκέψεις κι όνειρα, ενώ η Juno διαπιστώνει τι θα πει «ωριμότητα». Πράγμα που σε κάνει να αναρωτιέσαι: είναι μήπως τελικά η Juno πιο ώριμη απ’ όλους γύρω της, παρά τα δεκαέξι της χρόνια;

Η «Juno» είναι η ιστορία που «σκαρφίστηκε» η τότε πρωτοεμφανιζόμενη σεναριογράφος Diablo Cody («Ricki And The Flash», 2015), με τον Jason Reitman («Thank You For Smoking», 2005) να αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία.
Η αλήθεια είναι πως ήμουν κάπως διστακτική με την επιλογή της ταινίας στην αρχή. Τις πρώτες μέρες σκεφτόμουν «γιατί να μου κάνει εντύπωση η ιστορία μιας έφηβης που μένει έγκυος από καθαρή απροσεξία;», δεδομένου του ότι τουλάχιστον στις ΗΠΑ φαίνεται πως είναι πλέον και σύνηθες φαινόμενο. Έπειτα αποφάσισα να δώσω στη «Juno» μία ευκαιρία. Οι φόβοι μου εξανεμίστηκαν κι η «Juno» με εξέπληξε με αναπάντεχο και φυσικά θετικότατο τρόπο.

Με κεντρικό άξονα την κατάσταση την οποία αντιμετωπίζει η Juno, η σεναριογράφος Diablo Cody «σερβίρει» αλήθειες της ζωής με τον πιο έξυπνο τρόπο: μέσα από καυστικές χιουμοριστικές ατάκες. Μέσα από την πορεία της εγκυμοσύνης της Juno, ο καθένας διαπιστώνει πόσο αληθινές είναι οι καταστάσεις. Προσέξτε, για παράδειγμα, την «επίθεση» της γιατρού που κάνει τον υπέρηχο στη Juno και την αντίδραση της μητριάς της, Bren (Allison Janney). Κυρίως, όμως, είναι μία αξιόλογη εξερεύνηση της σημασίας της ωριμότητας. Εφόσον αποκλείει την έκτρωση, η Juno παίρνει την πιο ώριμη απόφαση που θα μπορούσε να πάρει μία κοπέλα στη θέση της. Δε λειτουργεί εγωιστικά, βλέπει την εγκυμοσύνη κι όλα όσα την ακολουθούν ως ετεροχρονισμένα. Για να το πω απλά διαπιστώνει από μόνη της πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή στη ζωή της. Στην πορεία, φυσικά, φτάνει να αναρωτιέται, όπως προείπα μήπως «παραείναι» ώριμη ανάμεσα στους ενήλικες του περιβάλλοντός της. Κι αν κι αυτή έχει κάποιες στιγμές της αμφιβολίες της, εύκολα διαπιστώνει κανείς πως έχει το θάρρος να αντιμετωπίσει τις καταστάσεις, όσο δύσκολες κι αν αυτές είναι.
Διόλου άδικα, λοιπόν, που η ανατρεπτική και συνάμα τρυφερή ιστορία της «Juno» χάρισε στην Cody το Oscar Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, ενώ η ταινία ήταν υποψήφια για Oscar Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερης Σκηνοθεσίας.

Αν κι η Ellen Page είχε ήδη εμφανιστεί στην περιπέτεια των «X-Men: The Last Stand» ως Kitty Pryde (Shadowcat), ο ρόλος της Juno ήταν αυτός που την απογείωσε. Σε ηλικία μόλις είκοσι χρονών, η Page δουλεύει με αφάνταστη ωριμότητα πάνω στο χαρακτήρα της Juno, πράγμα σπάνιο κι αξιοθαύμαστο από νεαρές ηθοποιούς. Παράλληλα καταφέρνει να παρουσιάσει τη Juno ως όχι απλά έναν συμπαθή, αλλά αξιέπαινο χαρακτήρα. Δίκαια, λοιπόν, ήταν υποψήφια για το Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου για το 2007, το οποίο τελικά απέσπασε η Marion Cotillard για την εξαιρετική (ομολογουμένως) ερμηνεία της ως Édith Piaf για το «La Vie En Rose». Το σίγουρο είναι και η Juno της Page εντυπωσίασε!

Να σημειώσω επίσης πως λάτρεψα τις ερμηνείες των J. K. Simmons και Allison Janney στους ρόλους των γονιών της Juno. Προσιτοί, ειλικρινές, με ατόφιο ενδιαφέρον για τη Juno… ειλικρινά δυσκολεύομαι να βάλω άλλους ηθοποιούς στη θέση τους!
Σας εύχομαι καλό βράδυ και σας υπόσχομαι πως η «Juno» θα σας ενθουσιάσει, όπως ακριβώς το κατάφερε και με μένα που με κατέκλυζαν αρχικά οι ενδοιασμοί μου!

Πρωταγωνιστούν: Ellen Page, Michael Cera, Jennifer Garner, Jason Bateman, J. K. Simmons, Allison Janney, Olivia Thirlby κ.α.

[vsw id=”QuN0Z65sp5c” source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]
Φέτος το Oscar Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου διεκδικούν οι:

Matt Charman, Joel Coen & Ethan Coen, «Bridge Of Spies»

Alex Garland, «Ex Machina»

Josh Cooley, Ronnie del Carmen, Pete Docter & Meg LeFauve, «Inside Out»

Tom McCarthy & Josh Singer, «Spotlight»

Andrea Berloff, Jonathan Herman, S. Leigh Savidge & Alan Wenkus, «Straight Outta Compton»

09/02/2016 0 comments

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Πρόταση για dvd: Driving Miss Daisy (Oscar Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου)

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Άλλο ένα όμορφο σαββατοκύριακο φτάνει στο τέλος του. Και μια που αυτές τις μέρες ο καιρός παίζει παιχνίδια, ευκαιρία είναι να χουχουλιάσουμε απόψε και να απολαύσουμε ταινία στο σπίτι!

Το αφιέρωμά μας στα Oscar συνεχίζεται κι απόψε κάποιοι θα θυμηθούμε κι άλλοι θα γνωρίσετε μία ταινία που το 1989 διακρίθηκε στην κατηγορία του Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου. Ο λόγος για το τρυφερό «Driving Miss Daisy»!

Georgia, τέλη της δεκαετίας του ’50: η κυρία Daisy Werthan (Jessica Tandy) είναι μία ηλικιωμένη Εβραία κυρία (περίπου στα εβδομήντα της), χήρα και συνταξιούχος δασκάλα. Κι αφάνταστα πεισματάρα! Αφότου κατέστρεψε το αμάξι της στέλνοντάς το… στη διπλανή αυλή, ο γιος της Boolie (Dan Aykroyd) αποφασίζει να προσλάβει ένα σοφέρ για να την πηγαίνει όπου έχει να πάει. Κι επιλέγει τον Hoke (Morgan Freeman) έναν μεσήλικα μαύρο, ο οποίος μέχρι πρόσφατα δούλευε ως σοφέρ για ένα δικαστή και φίλο του πατέρα του Boolie. Φυσικά η Miss Daisy ούτε να ακούσει θέλει πως έχει ανάγκη από σοφέρ, ενώ μάλιστα αντιμετωπίζει με δυσπιστία τον Hoke, παρά το γεγονός πως εδώ και χρόνια έχει την Idella (Esther Rolle), μία μαύρη υπηρέτρια που δουλεύει γι’ αυτήν πιστά εδώ και χρόνια. Όσο περνά ο καιρός, όμως, η Miss Daisy όχι απλά πείθεται πως έχει ανάγκη τις υπηρεσίες του Hoke, αλλά βρίσκει στο πρόσωπό του έναν καλό φίλο, ο οποίος υπομένει το γινάτι της και τον εγωισμό της χωρίς να παραπονεθεί ούτε για μία στιγμή. Σε μία περίοδο που η Αμερική περνά από σαρωτικές αλλαγές αλλά με τις φυλετικές (κι όχι μόνο) διακρίσεις να μην έχουν καταλαγιάσει, η Miss Daisy κι ο Hoke μέσα απ’ όσα περνούν μαζί δίνουν ο ένας στον άλλον τα πιο σημαντικά μαθήματα της ζωής.

Το «Driving Miss Daisy» βασίζεται στο ομότιτλο θεατρικό έργο του Alfred Uhry, ο οποίος υπογράφει και το σενάριο για την κινηματογραφική μεταφορά της ιστορίας, ενώ τα ηνία της σκηνοθεσίας κρατά ο Bruce Beresford («Double Jeopardy», 1999).

Πρόκειται για μία εξαιρετική εξερεύνηση του ρατσισμού, είτε του φυλετικού είτε του θρησκευτικού. “Κυρία” κι “υπάλληλος” είναι εξίσου «στόχοι» της μισαλλοδοξίας και του φόβου απέναντι σε ό,τι «δε μας είναι οικείο», ειδικά σε μία περίοδο 25 ετών (όπου εξελίσσεται κι η ταινία) όπου η αναγνώριση ίσων δικαιωμάτων για όλους, ανεξαρτήτως φυλής ή θρησκευτικών πεποιθήσεων, είναι – επιεικώς – στα σπάργανα. Κι όμως, η ταινία βάζει στην άκρη τον αρνητισμό των συνθηκών όπου εξελίσσεται η πλοκή της με μία ροή θερμή και συνάμα γρήγορη. Οι δύο αταίριαστοι χαρακτήρες βρίσκουν κοινά σημεία επικοινωνίας στον τρόπο που ο ένας βοηθά τον άλλον με όποιον τρόπο ξέρει. Κι έτσι μπαίνουν στην άκρη οι όποιες διαφορές. Κι έτσι χτίζονται οι ανθρώπινες σχέσεις. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να το απεικονίσει κανείς αυτό από εκείνον των Uhry και Beresford γυρίζοντας το «Driving Miss Daisy».

Η ταινία ήταν υποψήφια το 1990 σε εννέα κατηγορίες κι εκείνη τη βραδιά έφυγε με τέσσερα χρυσά αγαλματάκια: Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου και Καλύτερου Μακιγιάζ, ενώ η Jessica Tandy γύρισε σπίτι της με το Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου.
Κι όχι, άδικα, μια που η Tandy ανέδειξε την ψυχοσύνθεση του χαρακτήρα της στο έπακρο και με απόλυτη άνεση. Κι αυτό γιατί κατάφερε να δείξει στο θεατή πως η Miss Daisy δεν ήταν μία εγωίστρια «παλιόγρια», αλλά μία γυναίκα που απλά ήταν μαθημένη στα ήθη μιας άλλης εποχής, που καλείται να εναρμονιστεί με τις αλλαγές γύρω της. Κι αυτές οι αλλαγές προκαλούν εύκολα μεταπτώσεις στο χαρακτήρα κι η Tandy κατάφερε να φέρει εις πέρας την αποστολή, γι’ αυτό και βραβεύτηκε, άλλωστε!

Απαρατήρητος, όμως δε μπορεί με τίποτα να περάσει ο Morgan Freeman, ο οποίος ήταν υποψήφιος για το Oscar Α’ Ανδρικού Ρόλου. Κι αν κι εκείνη τη χρονιά αναδείχθηκε νικητής ο Daniel Day-Lewis για το «My Left Foot», ο Freeman έχει στο ενεργητικό του έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς του ρόλους. Είναι γεγονός πως σε κάθε ρόλο του, ο Freeman μοιάζει να βρίσκεται σε μία κατάσταση… ζεν! Αλήθεια, θυμάστε να τον είδατε ποτέ οργισμένο, να σπάει πράγματα γύρω του κλπ.; Εγώ όχι! Ε, λοιπόν, αυτή του η ιδιοσυγκρασία αποδείχθηκε σημαντική για να ερμηνεύσει το ρόλο του Hoke. Του Hoke ο οποίος επίσης είχε πεισμώσει για να κρατήσει τη θέση του σοφέρ της Miss Daisy και που το κατάφερε μη χάνοντας στιγμή την ψυχραιμία του, ακόμη κι όταν εκείνη τον προσέβαλλε στα μούτρα. Κάνοντας το χαρακτήρα του Hoke να μοιάζει τόσο με εκείνον του Freeman θα έλεγε κανείς πως όχι μόνο δε δυσκολεύτηκε, αλλά μάλλον πως ο ρόλος ήταν εξαρχής για εκείνον!

Και να σκεφτείς πως για τους ρόλους σκέφτονταν τότε στην παραγωγή τους Bette Midler και Eddie Murphy αντίστοιχα… Ούτε να το σκέφτομαι θέλω!

Σας εύχομαι καλή διασκέδαση και σας εγγυώμαι πως θα απολαύσετε την ταινία ακριβώς όπως κάνω κι εγώ κάθε φορά που τη βλέπω!

Πρωταγωνιστούν: Jessica Tandy, Morgan Freeman, Dan Aykroyd, Patty LuPone, Esther Rolle, Joan Havrilla, William Hall Jr.κ.α.

Φέτος οι υποψηφιότητες για το Oscar Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου έχουν ως εξής:

Adam McKay &Charles Randolph, «The Big Short» (βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Michael Lewis)
Nick Hornby, «Brooklyn» (βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Colm Tóibín)
Phyllis Nagy, «Carol» (βασισμένο στο βιβλίο «The Price Of Salt» της Patricia Highsmith)
Drew Goddard, «The Martian» (βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Andy Weir)
Emma Donoghue, «Room» (βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο της ιδίας)

07/02/2016 0 comments

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Πρόταση για dvd: The Judge

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Πώς μου είστε; Ελπίζω να χαλαρώνετε κι απόψε μετά από ένα όμορφο σαββατοκύριακο. Για απόψε σας έχω μία συγκινητική ταινία με πρωταγωνιστές τον Robert Downey Jr. (haters gonna hate, αλλά ποσώς με απασχολεί!) και τον Robert Duvall.
Ο Hank Palmer (Robert Downey Jr.), ένας επιτυχημένος συνήγορος υπεράσπισης, αναγκάζεται να επιστρέψει στη μικρή πόλη της Indiana απ’ όπου κατάγεται για την κηδεία της μητέρας του, την ώρα που περνά από τη φάση του διαζυγίου. Δεν έβαλα τυχαία τη λέξη «αναγκάζεται» μια που ο Hank έχει αποξενωθεί από την οικογένειά του: τον πατέρα του, Δικαστή Joseph Palmer (Robert Duvall) και τους δύο αδερφούς του, τον Glenn (Vincent D’Onofrio) και τον αυτιστικό κι επίδοξο κινηματογραφιστή Dale (Jeremy Strong). Την επομένη της κηδείας κι έχοντας ήδη φάει την «ψυχρολουσία» αυτής της απομάκρυνσης, ο Hank ετοιμάζεται να γυρίσει στο Chicago, όταν τον ειδοποιούν πως ο πατέρας του ανακρίνεται ως ύποπτος για φόνο. Τότε είναι που ο Hank καλείται να γίνει ο συνήγορος υπεράσπισης του πατέρα του, ενώ παράλληλα μυστικά που ταλαιπωρούσαν για χρόνια τον ίδιο και την οικογένειά του θα βγούνε στο φως κι ο Hank κι η οικογένειά του καλούνται να τα αντιμετωπίσουν, καλύπτοντας έτσι το χρόνο που χάθηκε ως τότε.

«Ο Δικαστής» βασίζεται στην αρχική ιδέα των David Dobkin (ο οποίος σκηνοθετεί και την ταινία) και Nick Shenk («Gran Torino»), με το δεύτερο να συνυπογράφει το σενάριο με τον πρωτοεμφανιζόμενο σεναριογράφο Bill Dubuque.
Αν και το όλο concept της υπόθεσης είναι κάτι που έχουμε δει ξανά (αποξενωμένος/η από την οικογένεια γιος/κόρη επανενώνεται με τους δικούς του/της υπό έντονες συναισθηματικά συνθήκες), δε μπορούμε να αρνηθούμε πως είναι μία ιδιαίτερη ιστορία. Αν και προβλέψιμη αναφορικά με την εξέλιξή της, η ταινία δεν αφήνει αδιάφορο το θεατή, ενώ δημιουργεί και μία, έστω μικρή, αίσθηση σασπένς αρχικά για την ετυμηγορία κι εν συνεχεία για το πόσο κοντά θα έρθουν τελικά τα μέλη της οικογένειας. Επιπλέον οι όποιες εξελίξεις κυλούν ομαλά, χωρίς υπερβολικά δράματα, κάνοντας έτσι ευχάριστη τη ροή της ταινίας.

Για το τελικό αποτέλεσμα «ευθύνονται» και οι δυνατές ερμηνείες. Ο Robert Downey Jr. αφήνει για λίγο την πανοπλία του Iron Man και εγκαταλείπει τη Baker Street (βλ. «Sherlock Holmes») κι υποδύεται έναν αυτάρεσκο δικηγόρο, ο οποίος στη συνέχεια κυριεύεται από τα συναισθήματα που έχει στην πραγματικότητα για την οικογένειά του. Και ναι, ο Downey συνηθίζει να υποδύεται αλαζόνες χαρακτήρες, αλλά οφείλουμε, πρώτον, να παραδεχθούμε πως του ταιριάζουν και δεύτερον δεν περιορίζεται στην αλαζονική αυτή περσόνα. Αντίθετα, καθώς ο χαρακτήρας του Hank υποβάλλεται σε δοκιμασίες, ο Downey παρουσιάζει με άνεση τις ψυχολογικές μεταπτώσεις που είναι λογικό να βιώνει δεδομένων των καταστάσεων. Πράγμα που αποδεικνύει πως ο Robert Downey Jr., αν το αποφασίσει, δε χρειάζεται να είναι ΜΟΝΟ ο Iron Man ούτε ΜΟΝΟ ο Sherlock Holmes.

Κερασάκι στην τούρτα είναι ο Robert Duvall στο ρόλο του αυταρχικού Δικαστή Palmer. Του αμέμπτου ηθικής δημοσίου λειτουργού που όλη του τη ζωή προσπαθούσε να μοιράσει δικαιοσύνη, ο οποίος, όμως, πρέπει και να αποδεχθεί πως πλέον είναι αδύναμος και πως πρέπει να βάλει στην άκρη τις όποιες διαφορές έχει όχι μόνο με τον Hank, αλλά και τους άλλους δύο γιους του. Η ερμηνεία του τον οδήγησε μέχρι και τα Oscar, όντας υποψήφιος για το Βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου, με το αγαλματάκι τελικά να κερδίζει ο J. K. Simmons για το «Whiplash».
Εν ολίγοις, δεν έχετε παρά να αναζητήσετε το «Δικαστή» και σας εγγυώμαι πως δε θα σας απογοητεύσει! Καλό βράδυ και καλή διασκέδαση!

Πρωταγωνιστούν: Robert Downey Jr., Robert Duvall, Vincent D’Onofrio, Jeremy Strong, Billy Bob Thorton, Vera Farmiga, Leighton Meester, Denis O’Hare κ.α.

31/01/2016 0 comments

Newer Posts

Older Posts

ταινία

ΗΠΑ: Τον Οκτώβριο αναμένεται το «American Pastoral» με τον Ewan McGregor

Πάμε σινεμά; The Jungle Book

Πρόταση για dvd: Monty Python’s Life Of Brian

Πρόταση για dvd : Must Love Dogs

Νέα στιγμιότυπα από τα γυρίσματα του «Doctor Strange»

Πρόταση για dvd: The Martian

Πρόταση για dvd: “The Wolf of Wall Street”

Star Wars: η ταινία του 1977… με κουκλάκια! (+ videos)

Τελικά ποιος θα πάρει τη σκυτάλη από τον Daniel Craig;

Πρόταση για dvd : The Departed

Πρόταση για dvd: Black Swan (Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου)

Πρόταση για dvd: The Dark Knight (Oscar Β’ Ανδρικού Ρόλου)

Πρόταση για dvd: The English Patient (Oscar Β’ Γυναικείου Ρόλου)

Πρόταση για dvd: Juno (Καλύτερο Πρωτότυπο Σενάριο)

Πρόταση για dvd: Driving Miss Daisy (Oscar Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου)

Πρόταση για dvd: The Judge

thekmagazine