HEALTHY LIVING

Η πρόοδος της τεχνολογίας, μαζί με τα αναρίθμητα οφέλη πουέχει φέρει στον ιατρικό, στον ερευνητικό, στον εκπαιδευτικό και στους λοιπούςτομείς, ελλοχεύει κινδύνους, όταν η χρήση της δεν είναι σωστή. Ο τεχνητός φωτισμός, ένα από τα κυριότεραχαρακτηριστικά των νέων τεχνολογικών μέσων (οθόνες σε κινητά, φορητούςυπολογιστές και tablet), μπορεί συχνά να διαταράζει τον ύπνο, όπως παρουσιάζει το Salk Instituteσε πρόσφατη έρευνά του.

Τις περισσότερες φορές, ο μέσος άνθρωπος σπαταλά πολλές ώρες της ημέρας του μπροστά σε μία οθόνη. Συγκεκριμένα κύτταρα των ματιών επεξεργάζονται το φως του περιβάλλοντα χώρου και ξαναρυθμίζουν τον κιρκάδιορυθμό, δηλαδή τον ημερήσιο κύκλο των φυσιολογικών διεργασιών του οργανισμού μας.

«Είμαστε συνεχώς εκτεθειμένοι σε τεχνητό φως, είτε από την ώρα μας μπροστά σε οθόνη, περνώντας τη μέρα μας στο σπίτι είτε μένοντας ξύπνιοι αργά το βράδυ. Αυτός ο τρόπος ζωής προκαλεί διαταραχές στους καρδιακούς ρυθμούς μας κι έχει επιβλαβείς συνέπειες στην υγεία», λέει ο Satchin Panda, συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής του Salk.

Ο αμφιβληστροειδής χιτώνας των ματιών έχει στο εσωτερικό του έναν αριθμό φωτοευαίσθητων κυττάρων που αν εκτεθούν σε συνεχόμενο φως, βοηθούν στην παραγωγή μέσα σε αυτά μίας πρωτεΐνης, της μελανοψίνης. Η μελανοψίνη στέλνει σήματα στον εγκέφαλο για το περιβάλλον φως κι έτσι ρυθμίζει την εγρήγορση, τη συνείδηση και τον ύπνο. Παίζει καθοριστικό ρόλο στον συγχρονισμό του εσωτερικού ρολογιού μετά από 10 λεπτά φωτισμού και, κάτω από πολύ λαμπερό φως, καταπιέζει την ορμόνη μελατονίνη που είναι υπεύθυνη για τη ρύθμιση τουύπνου.

«Συγκριτικά με άλλα φωτοευαίσθητα κύτταρα των ματιών, τα κύτταρα μελανοψίνης αντιδρούν όσο διαρκεί το φως ή ακόμη και μερικά δευτερόλεπτα περισσότερο. Αυτό είναι σημαντικό γιατί τα κιρκάδια ρολόγια μας είναι σχεδιασμένα να αντιδρούν μόνο στον παρατεταμένο φωτισμό»

Στόχος των ερευνητών στο μέλλον είναι να βρουν τρόπους να επηρεάζουν τη μελανοψίνη για να επαναρυθμίζουν τα εσωτερικά ρολόγια και να βοηθούν στην αϋπνία.

Πηγή

Σίγουρα σε όλους μας έχει τύχει να ξυπνήσουμε ενοχλημένοι από το ροχαλητό του/της συντρόφου μας, γνωρίζοντας φυσικά πως αυτό δε γίνεται επίτηδες – όπως και να έχει, πρόκειται για πάθηση. Μπορεί να είναι περιστασιακό (λόγω ρινικής συμφόρησης ή κακής στάσης του σώματος στον ύπνο), μπορεί να είναι παθολογικό. Δεν παύει, όμως, να υφίσταται η ανάγκη διερεύνησής του, γιατί αν το ροχαλητό οδηγεί σε υπνική άπνοια, οι κίνδυνοι για την υγεία μας αυξάνονται.

Η υπνική άπνοια (η εξασθένηση ή και πλήρης παύση της αναπνοής για δευτερόλεπτα κατά τον ύπνο) μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο καρδιακού επεισοδίου κατά 30% μέσα σε ένα διάστημα τεσσάρων έως πέντε ετών. Με την παροχή οξυγόνου προς τους πνεύμονες να διακόπτεται, το σώμα τίθεται σχεδόν αυτόματα σε κατάσταση “fight-or-flight”, δηλαδή σε κατάσταση υπερέντασης ανάλογης με το αίσθημα κινδύνου στραγγαλισμού, με αποτέλεσμα η ροή του αίματος προς την καρδιά να μειώνεται. Αυτές οι δύο παρενέργειες αυξάνουν την αρτηριακή πίεση, φθείροντας σταδιακά την καρδιά. Συγκεκριμένα, μία νέα μελέτη παρατήρησε αύξηση της μάζας της αριστερής κοιλίας της καρδιάς, με αποτέλεσμα το όργανο να λειτουργεί πιο εντατικά κι άρα να κινδυνεύει με ταχύτερη φθορά. Η δε μεταβολή αυτή παρατηρήθηκε σε μεγαλύτερο ποσοστό σε γυναίκες, με αποτέλεσμα αυτές να θεωρούνται ομάδα υψηλότερου κινδύνου σε περίπτωση υπνικής άπνοιας.

Τι μπορεί να μας βοηθήσει να υποψιαστούμε την υπνική άπνοια;

Αρχικά, όταν εξαιτίας του ροχαλητού προκαλείται έλλειψη ύπνου, παρατηρούνται ζαλάδες, αδυναμία συγκέντρωσης, αίσθημα κόπωσης στη διάρκεια της ημέρας, αδυναμία στη μνήμη, ακόμη και κατάθλιψη. Σταδιακά και, όσο δεν διαγνώσκεται ή/και αντιμετωπίζεται, η υπνική άπνοια μπορεί να οδηγήσει σε χρόνιους πόνους, άσθμα και σύνδρομο ανήσυχων ποδιών (το οποίο συνήθως εκδηλώνεται με αίσθηση “μυρμηγκιάσματος”) και βεβαίως αυξάνονται τα προαναφερόμενα ρίσκα στο καρδιοαναπνευστικό.

Σε περίπτωση που υποψιάζεστε πως εσείς, ο/η σύντροφος σας ή μέλος της οικογένειάς σας παρουσιάζετε συμπτώματα υπνικής άπνοιας, ο θεράπων ιατρός θα προχωρήσει σε μία σειρά εξετάσεων, μεταξύ των οποίων είναι κι η μέτρηση του κορεσμού του οξυγόνου στο αίμα κατά τη διάρκεια του ύπνου – με το ελάχιστο επιτρεπτό ποσοστό του κορεσμού να είναι το 90%. Στη συνέχεια θα μπορέσει να διαπιστώσει αν πρόκειται όντως για υπνική άπνοια ή κάποια άλλη πάθηση που επηρρεάζει το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα. Οπωσδήποτε, όμως, ο έλεγχος του ροχαλητού μπορεί σίγουρα να μας αποτρέψει από περαιτέρω επιπλοκές στην υγεία μας.

Το Πανεπιστήμιο του Michigan διεξήγαγε έρευνα που κατέληξε στο ότι οι άνθρωποι που έχουν υψηλή μυϊκή δύναμη είναι κατά 50% πιθανότερο να ζήσουν περισσότερα χρόνια από εκείνους που υστερούν. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο Journal of Gerontology: Medical Sciences, δείχνοντας για μία ακόμη φορά τη σημασία της μυϊκής ενδυνάμωσης.

«Η διατήρηση της μυϊκής δύναμης κατά τη διάρκεια της ζωής –και ειδικά σε πιο προχωρημένη ηλικία- είναι εξαιρετικά σημαντική για την μακροζωία και τη διαδικασία της ανεξάρτητης γήρανσης», είπε η επικεφαλής ερευνήτρια, Kate Duchowny. Τα χέρια μας, άλλωστε παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στο να ζούμε ανεξάρτητα καθώς προχωρούν τα χρόνια.

Η έρευνα ανέλυσε στοιχεία από 8.326 άντρες και γυναίκες στην Αμερική, με ηλικία άνω των 65, σαν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του γενικού πληθυσμού. Μέσα από αυτήν, οι ερευνητές βρήκαν τη δύναμη της λαβής πολύ σημαντική, καθώς συνδεόταν αντιστρόφως με περιορισμούς της κινητικότητας. Για να μετρήσουν τη δύναμη, χρησιμοποίησαν ένα δυναμόμετρο, το οποίο απλά σφίγγει κάποιος και αυτό μετράει τη δύναμή του σε κιλά.

Οι ερευνητές έθεσαν, επίσης, κατώτατα όρια, σύμφωνα με τα οποία κάποιος θεωρείτο αδύναμος, κι εκείνοι που ανήκαν σε αυτά είχαν 50% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν νωρίτερα από τους πιο δυνατούς.

«Πολλές έρευνες γήρανσης –όχι μόνο αυτές που σχετίζονται με μυϊκή δύναμη- γίνονται συνήθως σε λευκούς ανθρώπους. Όμως, καθώς ο πληθυσμός στην Αμερική γίνεται όλο και πιο ποικίλος, έχει μεγάλη σημασία να χρησιμοποιούμε εθνικά αντιπροσωπευτικά στοιχεία για αυτά τα είδη ερευνών», είπε η Duchowny.

Επιπλέον, η έρευνα έδειξε ότι η μέτρηση της δύναμης της λαβής θα ήταν καλό να συμπεριλαμβανόταν στη ρουτίνα μας, όχι μόνο για τους ηλικιωμένους αλλά και στη μέση ηλικία. Έτσι, αφήνεται χώρος για παρεμβάσεις νωρίτερα, κι επομένως μας δίνεται η δυνατότητα να συμβάλλουμε στην αύξηση της μακροζωίας και της ανεξαρτησίας καθώς προχωρούν τα χρόνια.

Για μερικούς ανθρώπους, ο πόνος στην πλάτη αποτελεί συνήθη ενόχληση μέσα στην καθημερινότητα και μπορεί να δημιουργήσει δυσφορία και πρόβλημα στη διεξαγωγή απλών εργασιών που έχουμε να κάνουμε. Αν δε συντρέχει κάποιος λόγος ορθοπεδικής φύσης, όμως, ο πόνος αυτός μπορεί να οφείλεται σε δικές μας συνήθειες που είτε δεν αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε, είτε δε συνειδητοποιούμε πόση σχέση μπορεί να έχουν με τη σωματική μας κατάσταση.

1. Η στάση του σώματός μας όταν είμαστε όρθιοι.

Η κακή στάση του σώματός μας κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι μία πολύ συχνή αιτία για την πρόκληση πόνου στην ευρύτερη περιοχή της πλάτης. Προσπαθήστε όσο μπορείτε να μη σκύβετε το κεφάλι πολύ μπροστά και οι γοφοί σας να είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο με τα γόνατά σας. Η πλάτη σας, επίσης, πρέπει να σχηματίζει ένα ελαφρύ τόξο χαμηλά.

2. Η στάση του σώματός μας όταν είμαστε καθιστοί.

Όπως όταν είμαστε όρθιοι, έτσι όταν είμαστε καθιστοί, το σώμα μας πρέπει να έχει μία σωστή στάση, ώστε να μην καταπονείται. Προσπαθήστε, λοιπόν, όταν κάθεστε μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, να μη σκύβετε το κεφάλι προς τα κάτω και το βλέμμα σας να κοιτάει την οθόνη ευθεία και λίγο προς τα κάτω. Κρατήστε τον κορμό σας σε όρθια στάση, χωρίς να καμπουριάζει, τους ώμους χαλαρούς στο πλάι και μακριά από τα αυτιά, και τους αγκώνες λυγισμένους περίπου σε γωνία 90 μοιρών.

3. Η στάση του σώματος όταν σηκώνουμε βάρη.

Οποιαδήποτε φορά χρειαστεί να σηκώσουμε κάποιο βαρύ αντικείμενο, πρέπει να προσέχουμε την κίνηση που θα κάνουμε για να το πετύχουμε. Καλό είναι να λυγίζουμε τα γόνατά μας και να χρησιμοποιούμε τα πόδια για να σηκώσουμε το βάρος, κρατώντας παράλληλα ίσια και «κλειδωμένη» τη μέση μας καθόλη την πορεία.

4. Η στάση μας όταν χρησιμοποιούμε το κινητό μας.

Όταν κρατάμε το κινητό μας στα χέρια, η σωστή θέση που πρέπει να το βλέπουμε είναι να το σηκώνουμε στο ύψος του κεφαλιού μας και όχι χαμηλά πάνω από τα γόνατα. Έτσι, δεν καταπονείται ο αυχένας και γίνεται πιο ξεκούραστη η διαδικασία.