Tag:

αναμνήσεις

Η LEGO® προσκαλεί τους γονείς να χτίσουν …όμορφες αναμνήσεις!

Tα LEGO® παιχνίδια είναι αναπόσπαστο κομμάτι της παιδικής ηλικίας όλων μας και είναι άμεσα συνδεδεμένα με μερικές από τις ωραιότερες και πιο δημιουργικές αναμνήσεις μας. Το γραφείο της LEGO στην Ελλάδα, «πάτησε» πάνω σε αυτό το insight και δημιούργησε μια ευφάνταστη καμπάνια, με στόχο να χτίσει αναμνήσεις για μικρούς και μεγάλους.

Σίγουρα κάποια στιγμή έχουμε όλοι πατήσει ένα τουβλάκι LEGO. Αυτό έχει δώσει τελευταία έναυσμα σε πολλούς να αναρτήσουν στο Internet φωτογραφίες και δημοσιεύσεις, σχολιάζοντας την αίσθηση που προκαλείται… όταν πατάς ένα τουβλάκι LEGO. Κάποιοι ακόμα ισχυρίζονται ότι τα τουβλάκια LEGO, ύπουλα και πονηρά, σχεδιάζουν τη στρατηγική τους έτσι ώστε να τα πατήσεις! Έτσι, η LEGOεμπνεύστηκε από αυτά τα δημοσιεύματα και δημιούργησε ένα απαντητικού χαρακτήρα videoαφιερωμένο στους σύγχρονους ήρωες… τους γονείς, που έρχεται να αποδείξει ότι τα τουβλάκια αυτά στην πραγματικότητα χτίζουν αναμνήσεις.

Συγκεκριμένα, το αναφερόμενο video δείχνει έναν μπαμπά ο οποίος ξυπνά το πρωί και ενώ η υπόλοιπη οικογένεια κοιμάται ακόμα του καλού καιρού, βρίσκει την ευκαιρία να απολαύσει ήρεμα το πρωινό του! Με γρήγορες αλλά αθόρυβες κινήσεις ετοιμάζει ένα σάντουιτς και βάζει ένα ποτήρι γάλα. Όλα βαίνουν καλώς, όμως καθώς κατευθύνεται στο σαλόνι, με το πρωινό του στο χέρι, πατά ένα τουβλάκι LEGO και τα πάντα, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου, εκτοξεύονται στον αέρα! Η προσγείωσή του τον βρίσκει μπροστά από μια κατασκευή του μικρού του γιου, όπου με συγκίνηση ανακαλύπτει ότι απεικονίζει μια μικρογραφία της οικογένειάς τους, χτισμένη από φιγούρες και τουβλάκια LEGO.

Αμέσως αντιλαμβάνεται ότι κάποιες στιγμές είναι επίπονο να είσαι γονιός… αλλά κάθε στιγμή αξίζει!

Το video αυτό δημοσιεύθηκε στο digital περιβάλλον και έχει ήδη προκαλέσει μεγάλο ενθουσιασμό αλλά και ταύτιση του κοινού με τον πρωταγωνιστή. Παράλληλα, κυκλοφορεί και ένα ραδιοφωνικό σποτ με το αντίστοιχο concept.

Μπορείτε να βρείτε και εσείς το video της LEGO, και αν είστε γονιός ή έχετε απλά πατήσει κάποια στιγμή ένα τουβλάκι LEGO να ταυτιστείτε!

12/07/2018 0 comment

ΑΠΟΨΕΙΣ

“Να σε κρατάει ό,τι θυμάσαι”, από τη Ρούλα Καρακούση

written by The K-magazine

Ήρθε η ώρα να καθίσουμε στο τραπέζι αυτό το δύσκολο και να αρχίσουμε να θυμόμαστε, να πεθυμούμε κιόλας. Εσύ θυμάσαι και πεθυμείς ήδη. Εμείς ακούμε παγωμένοι και κάνουμε μοιραία σκέψεις και συγκρίσεις μοιραίες. Τι θα κάναμε στη θέση σου, τι θα θέλαμε να ακούσουμε στη θέση σου.

Σε ένα τέτοιο δύσκολο τραπέζι αν καθίσεις, σηκώνεσαι βαθιά θλιμμένος, αλλά άπειρα πιο σοφός, πολύ πιο συνειδητοποιημένος. Αν είσαι σε θέση βέβαια να δεις και να ακούσεις τον πόνο που κάθεται κι αυτός στο τραπέζι. Να μην προσπαθήσεις να τον διώξεις. Πρέπει να καθίσεις δίπλα του και να προσπαθήσεις να τον διαχειριστείς. Τον πόνο όταν τον διώχνεις, πάντα ξαναγυρνάει και έχει τότε ένταση μεγαλύτερη.

Στα δύσκολα τραπέζια τα λόγια συνήθως είναι παρήγορα για να απαλύνουν τον πόνο που λέγαμε. Και οι κινήσεις κι αυτές παρηγοριάς. Και μέσα σε όλα τα “θα περάσει”, “με τον καιρό θα ξεχάσεις, θα ξεχαστείς”, ακούστηκε το δύσκολο αυτονόητο “Δεν πρόκειται να τον ξεχάσεις ποτέ”. Αυτή είναι μια κουβέντα που στάθηκε άξια απέναντι στον πόνο και τον κοίταξε στα μάτια. Σταμάτησε να τον αγνοεί και τον δέχτηκε στο τραπέζι μας. Δεν τον καλωσόρισε κανείς. Θέλει δύναμη μεγάλη να τον καλωσορίσεις και να δεχτείς πως θα πορευτείς μαζί του. Θα σε βοηθήσει και ο χρόνος αλλά και πάλι είναι δύσκολο να απαλύνεις τον πόνο της απώλειας και αδύνατον να τον διώξεις.

“Δεν πρόκειται να τον ξεχάσεις ποτέ”. Αυτό ήθελε να ακούσει μόνο η κόρη του. Φοβάται να μην ξεχάσει το πρόσωπο, την μυρωδιά, την φωνή του. Όταν χάνεται η φυσική παρουσία της αγάπης, η μνήμη είναι το μεγάλο καταφύγιο. Κι άρχισαν ήδη οι ιστορίες. Μια μεγάλη ψυχή μας περιγράφει την περίσσοια στοργή με την οποία μεγάλωσε. Την ξέρω την φίλη μου πως αγαπάει. Και μόνο όταν έχεις εισπράξει αγάπη είσαι ικανός να την προσφέρεις κι εσύ απλόχερα.

“Θα περάσει” συνεχίζανε φωνές για να βοηθήσουν. Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού (;) μυαλού. Αυτός πάλευε να διώξει τα σύννεφα κι έχασε τον ουρανό του. Κι όσο τον έχανε συνειδητοποιούσε πως και την βροχή την αγαπούσε και την παγωνιά και όλα τα φαινόμενα που συνέθεταν την αγάπη που είχε χάσει.

Είδες λοιπόν τί έπαθε αυτός. Πήγε να ξεσκαρτάρει και άδειασε. Ήθελε να κρατήσει μόνο τα καλά. Δεν γίνεται να επιλέξεις όμως. Όλα μαζί πάνε. Οι άνθρωποι που μπήκαν στο μυαλό και στην καρδιά σου -με όποια σειρά εσύ θέλεις- είναι πια κομμάτι της ευτυχίας και της δυστυχίας σου, της χαράς και του πόνου σου, φέρνουν χαμόγελο και μπορεί να κρύβουν και δάκρυ.

Κι αν αυτοί σου φύγουν, θα πάρουν όλα θέση δίπλα σου, με το πρόσωπο του πόνου, σε ένα δύσκολο τραπέζι. Κι εσύ θα τους φωνάξεις πως δεν θα τον ξεχάσεις ποτέ.

Στην φίλη μου και στον μπαμπά της, τον καλύτερο του κόσμου!

Για να μάθετε ποια είναι η Ρούλα Καρακούση, πατήστε εδώ

21/07/2017 0 comment

ΦΙΛΟΙ

Γυναίκα, έγκυος ψάχνει … νέα (εγκυμονούσα ) κολλητή

written by Κατερίνα Μαντά

Η περίοδος της εγκυμοσύνης είναι δύσκολη και περίεργη, από πολλές απόψεις …Ο τρόπος ζωής έχει αλλάξει, ο ελεύθερος χρόνος είναι περιορισμένος, οι αγωνίες σας για τον τοκετό και το μωρό είναι πολλές… Οι φίλες σας, αν δεν έχουν παιδιά, έχετε την αίσθηση ότι δε σας καταλαβαίνουν. Μήπως ήρθε η στιγμή να αποκτήσετε μια καινούρια κολλητή, που επειδή είναι στην ίδια φάση με εσάς θα σας καταλαβαίνει καλύτερα, σε αυτή την περίοδο;

Εκτός από την οικογένεια και τη δουλειά, βασικό σημείο αναφοράς και ισορροπίας στη ζωή μας είναι οι κολλητοί μας φίλοι. Η εμπιστοσύνη, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός, η πλάκα, αλλά και οι κώδικες τιμής που οριοθετούν μια φιλία είναι τα απαραίτητα συστατικά, που θα την κάνουν να έχει διάρκεια. Και συνήθως, η χρονική διάρκεια μιας φιλίας με πολλές απαιτήσεις αλλά και πολλές ανταμοιβές, αποτελεί κριτήριο καλής κοινωνικής συμπεριφοράς. Όμως, οι εξετάσεις που αναγκάζεται να περάσει μια πολύχρονη φιλία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά και μετά τον τοκετό είναι ιδιαίτερα αυστηρές. Πόσες αντέχουν μέχρι τέλους και πόσες πρέπει πραγματικά να αντέξουν;

Οι συνθήκες αλλάζουν με το πέρασμα του χρόνου
Μαζί με την “παλιά φίλη” σας -και αφήστε τους άντρες να επιμένουν ότι δεν υπάρχει γυναικεία φιλία- περάσατε λύπες και χαρές, μαζί ανακαλύψατε τις δυνατότητές σας, μαζί κάνατε τις μεγαλύτερες τρέλες και μαζί πήρατε τις σημαντικότερες αποφάσεις ζωής. Όμως τώρα η κολλητή σας συνεχίζει την «παλιά» σας ζωή, που εσείς αφήσατε για να κάνετε οικογένεια, ενώ εσείς έχετε μπει «στο τρυπάκι» του να διαβάζετε μετά μανίας βιβλία για την εγκυμοσύνη και το μωρό. Τι γίνεται, όταν δυο άνθρωποι δε μοιράζονται πια τα ίδια ενδιαφέροντα;

Σπάνια δυο άνθρωποι μεγαλώνοντας ακολουθούν την ίδια πορεία. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν διαφορετικούς κολλητούς στα μαθητικά και στα φοιτητικά χρόνια και φυσικά αλλάζουν παρέες μόλις αρχίσουν να δουλεύουν και μόλις παντρευτούν και αποκτήσουν παιδιά.

Στα πρώτα βήματα μιας γνωριμίας, πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικές στις κινήσεις και στα λεγόμενά μας για να δούμε αν η υποψήφια φίλη αξίζει την εμπιστοσύνη μας. Και εννοείται, πως αν η νέα φίλη περάσει επιτυχώς όλα τα τεστ, τότε αποφασίζουμε να τη χρίσουμε κολλητή μας.
Μην πανικοβληθείτε αν η κολλητή σας από το γυμνάσιο, σας φαίνεται τώρα απόμακρη και ζορισμένη, επειδή εσείς περιμένετε παιδί και συζητάτε μόνο για θέματα εγκυμοσύνης και υγείας. Μην εκβιάζετε μια κατάσταση. Αν η φιλία έχει κλείσει τον κύκλο της φυσιολογικά, αποσυρθείτε αξιοπρεπώς κρατώντας καλά φυλαγμένες τις στιγμές της μαγικής ηλικίας, αντί να φθείρεστε σε μια σχέση χωρίς καμιά προοπτική. Μην ξεχνάτε ότι μπορεί κι εσείς στο παρελθόν να απομακρυνθήκατε από φίλες σας που έκαναν οικογένεια πριν από εσάς, γιατί σας «κούραζαν» οι συζητήσεις για «μαμ, κακά και νάνι»;
Αν είστε τυχερή και οι φίλες σας έχουν ή περιμένουν παιδιά, τότε θα έχετε μια μοναδική ευκαιρία να συνεχίσετε τις σχέσεις σας χωρίς διακοπές. Αν όμως στον περίγυρό σας καμία φίλη δεν ενδιαφέρεται για παιδικά εξανθήματα, κολικούς και για τη σπουδαιότητα του μητρικού γάλακτος, τότε, ίσως, ήρθε η ώρα να αναζητήσετε καινούριες παρέες…
Με ποια κριτήρια, όμως, επιλέγουμε την καινούρια μας φίλη;

Οπότε να είστε «ανοιχτές» σε νέες γνωριμίες, ακόμα και στα πιο άσχετα μέρη, όπως πχ στην αίθουσα αναμονής για τον γυναικολόγο ή αργότερα στου παιδιάτρου. Θα δείτε με τον καιρό ότι παλιές σας φίλες, μπορεί να μην έχουν διάθεση να σας βλέπουν πάντα με τα παιδιά σας ή να μην μπορούν να σας εμπιστευτούν με την ίδια άνεση για τις «ατασθαλίες» τους.
Όλες αυτές οι αλλαγές είναι φυσιολογικές, κι απλώς να έχετε στο μυαλό σας ότι οι «καλές» φιλίες κρατούν για πάντα, ανεξάρτητα αν βλέπεστε κάθε μέρα ή μια φορά το τρίμηνο. Οι άνθρωποι που σας στήριξαν στο παρελθόν, σας αγαπούν ούτως ή άλλως, οπότε ξέρετε τουλάχιστον σε ποιους να στηριχτείτε!

02/06/2017 0 comment

ΤΑΞΙΔΙΑ

8 κινηματογραφικά ταξίδια που πρέπει να κάνετε

written by Κατερίνα Μαντά

Είμαι από τους ανθρώπους που ενθουσιάζεται κάθε φορά που βλέπει ένα μέρος/τοπίο στην τηλεόραση που έχει ήδη επισκεφτεί. Ακόμα κι αν είναι ο Πύργος του Αϊφελ που «παίζει» σε όλες τις γαλλικές ταινίες ή το Duomo στη Φλωρεντία, που έχω επισκεφτεί άπειρες φορές. Το ίδιο συμβαίνει και με τη Νέα Υόρκη και κάθε φορά που βλέπω το Sex and The City, νοσταλγώ τις στιγμές στην πόλη που δεν κοιμάται ΠΟΤΕ.
Εάν ανήκετε κι εσείς σε αυτή την κατηγορία, τότε αυτό το θέμα θα σας ενθουσιάσει καθώς σας προτείνουμε τα μέρη που έχουν γυριστεί σκηνές από τις πιο αγαπημένες ταινίες ή σειρές που πλέον έχουν γίνει κλασσικά…

1. Christ Church, Oxford (Βρετανία) από την ταινία Harry Potter: Σε αυτό το κολέγιο στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης γυρίστηκαν πολλές σκηνές των ταινιών με κεντρικό ήρωα τον Harry Potter .

2. Port Royal (Τζαμάικα) από την ταινία Pirates of the Caribbean: Ίσως να συναντήσετε και κανένα ξεχασμένο Πειρατή να περιφέρεται…

3. Borough Market, London ((Βρετανία) από την ταινία Bridget Jones Diary: Το διαμέρισμα της Bridget είναι πάνω από το The Globe Pub εδώ στο Borough Market! Πολλές όμως σκηνές έχουν γυριστεί στην ίδια την αγορά…

4. Spectre, Alabama (ΗΠΑ) από την ταινία Big Fish: Αξίζει να πάτε μόνο και μόνο για την ιστορία και τη γοητεία της ταινίας!

5. Hobbiton, Matamata (Νέα Ζηλανδία) από την ταινία The Lord of the Rings: Από περιέργεια και μόνο δεν θα ψάξετε για τα hobbits;

6. Manhattan, New York (ΗΠΑ) από την σειρά Sex and the City: Στη Νέα Υόρκη μπορείτε να επισκεφτείτε όχι μόνο το σπίτι της Carrie, αλλά και πολλά από τα εστιατόρια και μέρη που σύχναζαν οι 4 πρωταγωνίστριες… Ναι, υπάρχει ειδικό ταξιδιωτικό γραφείο που διοργανώνει το Tour.

7. West Sands Beach, St Andrews, Scotland ((Βρετανία) από την ταινία Chariots of Fire: Θυμάστε τη σκηνή που τρέχουν σε μία παραλία υπό τη μουσική υπόκρουση της σύνθεσης του Βαγγέλη Παπαθανασίου; Δεν θα θέλατε να νιώσετε κι εσείς αυτό το αίσθημα του Ολυμπιονίκη; του νικητή; Μπορείτε στη γραφική παραλία στο St Andrews!

8. Mondsee (Αυστρία) από την ταινία The Sound Of Music: Εδώ τελέστηκε ο γάμος του πιο διάσημου»δραματικού» μιούζικαλ, της «Μελωδίας της Ευτυχίας» .

Πηγή

01/03/2017 0 comment

ΑΠΟΨΕΙΣ

Oh it’s kutchi-kutchi’s day!

written by Κατερίνα Μαντά

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να γράψω editorial, απλά να εκφράσω κάποιες σκέψεις γι’ αυτή την ιδιαίτερη μέρα αγάπης κι έρωτα, και για να είμαι ειλικρινής με προβλημάτισε αρκετά, περισσότερο από άλλες γιορτές κι επετείους! Όχι ότι «αμφισβητώ» αυτή τη μεγάλη γιορτή των ερωτευμένων, καθώς είμαι μία γυναίκα “ερωτευμένη με τον έρωτα” και τον θεωρώ το μεγαλύτερο -ίσως-κίνητρο για έναν άνθρωπο για να βελτιωθεί ως προσωπικότητα, καθώς έχει τη δυνατότητα και την ευκαιρία να εκφραστεί, να “ανοιχτεί” και να πει όλα όσα νιώθει. Κι όταν αυτά είναι όμορφα συναισθήματα (σαν αυτά που σε κάνουν να χαμογελάς όταν τα λες και τα ακούς), τι καλύτερο;

Δεν θέλω να φανώ κυνική (που δεν είμαι…) θα δεχόμουν με χαρά, όπως και οποιαδήποτε άλλη μέρα, ένα μπουκέτο από τα αγαπημένα μου λουλούδια (και δεν είναι τα τριαντάφυλλα) από τον σύντροφο μου ή ένα δώρο, αλλά γιατί μόνο σήμερα;
Γιατί να μην την γιορτάζουμε κάθε πρώτη του μήνα, για να κάνουμε μία καινούργια αρχή κάθε 30 μέρες και μάλιστα με τις καλύτερες προϋποθέσεις; Γεμάτη έρωτα κι αγάπη…(δεν λέω για δώρα… οκ, εν τάξει μην το ξεφτιλίσουμε, δεν χρειάζεται κάθε μήνα, οικονομική κρίση έχουμε!)
Που λέτε δεν ήξερα τι να γράψω…να αναπολήσω παλαιότερες μέρες Αγίου Βαλεντίνου; Να πω την άποψή μου για την εμπορευματοποίηση της αγάπης;

Οπότε αποφάσισα να τα συνδυάσω (ξεκινώντας με το δεύτερο σκέλος στην εισαγωγή μου…ακόμα κι εδώ ανορθόδοξη είμαι!!!) και να σας πω την μοναδική 14η Φεβρουαρίου που θυμάμαι…και δεν ήμουν ερωτευμένη!!!!
Ήταν το 1999… είχαμε διακοπή των μαθημάτων (τη γνωστή λευκή εβδομάδα που θέλουν να εντάξουν και στο ελληνικό σύστημα παιδείας, με τη διαφορά ότι στη Γαλλία είχε βουνά και χιόνι κλπ κλπ) και με την αγαπημένη μου φίλη Μαίρη Γ. αποφασίσαμε να πάμε Φλωρεντία για μια εβδομάδα, στο σπίτι της αδελφής μου που σπούδαζε εκεί…-μάλιστα είχε συμπέσει να είναι και καρναβάλια και του Αγίου Βαλεντίνου!
Όμως η 14η Φεβρουαρίου ήταν και η τελευταία μέρα του Καρναβαλιού στη Βενετία! Τι μυαλά κι εμείς ανεβήκαμε στο τρένο, μια παρέα 10 ατόμων περίπου, και πήγαμε στην «καρδιά του Καρναβαλιού». Η πλατεία του Αγίου Μάρκου γεμάτη από μεταμφιεσμένους-ξέρετε αυτές τις εντυπωσιακές στολές και μάσκες- κι ερωτευμένους μέσα στις γόνδολες! Η Σάρα ή Μάρα και το κακό συναπάντημα ήταν εκεί! Και λόγω υγρασίας να βρωμούν τα κανάλια και οι υπόνομοι!
Όμως εμείς ήμασταν μέσα στην καλή χαρά… ευτυχισμένοι, ανέμελοι…τραγουδούσαμε στους δρόμους, χορεύαμε και γελούσαμε…. πολύ γέλιο!
Οπότε αν με ρωτήσει κανείς για την πιο ωραία μέρα του Αγίου Βαλεντίνου; Θα αναφερθώ σε αυτή την μέρα γεμάτη γέλιο, κούραση, χρώματα και φιλία!!!!

Δεν λέω ότι είναι άσχημο να είσαι ερωτευμένος…αλίμονο είναι το πιο ωραίο συναίσθημα του κόσμου! Ειδικά αν είσαι ερωτευμένος με τον σωστό άνθρωπο! Αλλά υπάρχει σωστός άνθρωπος; ΝΑΙ! Αν είναι αυτός που σε σέβεται, σε αγαπά, σε προσέχει και δείχνει το ενδιαφέρον του καθημερινά…

Αν τον έχεις παντρευτεί, ακόμα καλύτερα! (φτάνει να μην έχει πέσει στην παγίδα της ρουτίνας και της καθημερινότητας)

Αν τον έχεις γεννήσει κιόλας… ε, τότε αυτός ο ΕΡΩΤΑΣ δεν πεθαίνει ποτέ! Και κλείνεις κάθε μέρα το μάτι στην ζωή και προχωράς … με χαμόγελο!

14/02/2017 0 comment

ΑΠΟΨΕΙΣ

Αναμνήσεις 2015 VS ονείρων 2016, από τη Χρ. Τζέικου

written by The K-magazine

Πάει ο παλιός ο χρόνος λοιπόν όπως λέει και το τραγουδάκι….και κάπου εδώ μπαίνεις μέσα σ’ένα τρένο ή σ’ένα λεωφορείο κοιτάζεις έξω απ’το παράθυρο και αναρωτιέσαι τι έκανες αυτόν τον χρόνο.. πόσο δημιουργικός ήταν; Πόσο τυχερός; Πόσο απρόβλεπτος;

Για μένα το 2015, ήταν ένα από τα τυχερά μου και συνάμα ατυχή έτη που έχω περάσει…Μπορώ να πω πως, ό,τι μου πήρε μου έδωσε κιόλας. Φέτος λίγο οι παραστάσεις που είδα, οι ταινίες που παρακολούθησα η παράσταση που ανεβάσαμε με τη σχολή και το χαλαρωτικό αλλά συνάμα καταλυτικό καλοκαίρι που έζησα ήταν εμπειρίες που δεν θα τις ξεχάσω εύκολα…Μου πήρε ανθρώπους μακριά, μου έφερε κοντά κάποιους άλλους που αγαπούσα πολύ, και κάποιοι απ’το παρελθόν κατά τον μήνα Ιούλιο του έτους ήρθαν ξανά δίπλα μου…

Κάποια πράγματα όπως λόγω της κρίσης θέλετε, λόγω των δύσκολων οικονομικών καταστάσεων και όχι μόνο, με έκαναν να απομακρυνθώ από αυτό που αγαπώ πιο πολύ απ’όλα ( για λίγο χρονικό διάστημα, θέλω να ελπίζω, απ’το θέατρο)… Θα συνεχίσω όμως από του χρόνου με νέες προσδοκίες και αγάπη για αυτό καθώς ο έρωτας και η ανάγκη που έχω γι’αυτό είναι μεγάλη! Το συμπέρασμα όμως που έβγαλα απ’όλες τις αναμνήσεις που έχω από αυτό το έτος είναι πως ο χρόνος τελικά και το timing μπορεί να σου επηρεάσουν όλες σου τις αποφάσεις.

Τα όνειρά μου για το 2016;
Να έχουμε όλοι υγεία, να είμαστε τυχεροί και τολμηροί (όσον αφορά τις επιλογές μας), να αγαπάμε εκείνους που είναι δίπλα μας ουσιαστικά και να μην τους ξεχνάμε με την πρώτη δυσκολία και φυσικά να μην πάψουμε να ονειρευόμαστε τα απλά αλλά και τα σύνθετα πράγματα που μας κάνουν πραγματικά ευτυχισμένους. Εγώ δεν θέλω πολλά από το νέο ετός..Να επιστρέψω σύντομα στο θέατρο και σε ότι συνεπάγεται με αυτό, να καταφέρω να γράφω όσο περισσότερα άρθρα μπορώ σε αυτό το περιοδικό που πραγματικά το νιώθω δίπλα μου (γιατί τον τελευταίο καιρό λόγω χρόνου είχα αποσυρθεί λίγο από την ενημέρωση παραστάσεων και ταινιών), να αγαπώ αληθινά και να με αγαπούν το ίδιο, να έχω υγεία και να ζήσω κάτι συγκλονιστικό και φέτος που θα με επηρεάσει θετικά όπως έγινε και τον Ιούλιο του 2015.

Σε όλο τον κόσμο, εύχομαι υγεία, ευτυχία προσωπική και επαγγελματική, να μην μιζεριάζει, να βλέπει την θετική πλευρά των πραγμάτων, να υπάρχει ειρήνη, και φέτος θέλω να κάνω μια ευχή…Να μειωθεί το ποσοστό των αστέγων και των ανέργων στην χώρα μας!!!
Think positive and make love!!!

Φιλιά και να περνάτε όμορφα!!!
P.S :Έρχεται δυναμικό comeback με νέο άρθρο για το 2016!!!

Περισσότερες πληροφορίες για τη Χριστιάνα Τζέϊκου, μπορείτε να διαβάσετε εδώ

05/01/2016 0 comment

LIFE&STYLE

Ένα κατάστημα Vintage παιχνιδιών, που περιμένει να το ανακαλύψεις, από τον Γ. Χαρτζανιώτη

written by The K-magazine

Είναι περίπου δέκα μήνες, που με έχει πιάσει εμμονή να συλλέγω φιγούρες και κόμιξ που έχουν σχέση με παλιές ταινίες ή σειρές, έτσι εντελώς τυχαία καθώς ήμουν περαστικός στην Νέα Ιωνία παρατήρησα ένα μέρος που θα μπορούσε να γίνει στέκι μου.

Το Zartan’s Toy Store, με μια πρώτη ματιά μοιάζει ένα κλασσικό παιχνιδάδικο, αλλά αν επικεντρωθούμε στο μαγαζί θα ανακαλύψουμε παλιές φίρμες παιχνιδιών όπως, GI Joe, He-Man, Transformers, Silverhawks,Star Wars και για τις μικρές κυρίες Bibi Bo, Cupcakes, Sindy και σπάνιες συλλογές της Barbie.

Mε την είσοδο μου στο κατάστημα το βλέμμα μου καρφώθηκε σε μια μινιατούρα του Κιτ, του γνωστού οχήματος από τον Ιππότη της Ασφάλτου, και σε μια τεράστια παιχνιδομηχανή σαν αυτές που βλέπουμε στις ταινίες του 80 και του 90.

Δεν έχασα την ευκαιρία και μίλησα με τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από το Zartan’s, τον Παναγιώτη.
Το όνομα του καταστήματος είναι επηρεασμένο από έναν ήρωα των GI Joe, ένα κόλλημα που ο Παναγιώτης έχει από μικρός, και στην συλλογή παίζει βασικό ρόλο.

Η ενασχόληση του με την συλλογή action figures, μετράει πάνω από 10 χρόνια,ψάχνοντας ανεκτίμητα κομμάτια σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Καθώς η συλλογή μεγάλωνε, ξεκίνησε στο e-bay αγοραπωλησία και ανταλλαγές των αγαπημένων του παιχνιδιών,κανοντας έτσι το πρώτο επαγγελματικό ξεκίνημα που συνεχίζει ακόμα παρέα με τον συναίτερο του, τον Νίκο.

Στην διάρκεια της κουβέντας μας μου είπε τι απωθημένα είχε από μικρός, και μου έδειξε 2 φιγούρες που έχει στο μαγαζί, και δυστυχώς για εκείνον δεν βρίσκονται στην προσωπική του συλλογή. Είναι μια φιγούρα της Coutness από τους GI Joe και μια He-Man.

Tα παιχνίδια που δεσπόζουν στο Zartan’s Toy Store, εκτός αυτών που προανέφερα είναι και Playmobil, Σπιρτούλιδες, Μπουγελόφατσες, Subbuteo, τηλεκατευθυνόμενα, φιγούρες από παλαιστές του πάλαι ποτέ WWF, Lego, Streetfigher, επιτραπέζια,αξεσουάρ για κούκλες, τα πολύ μοδάτα στα τέλη των 70s και των 80s υπερατού αλλά και παιχνίδια πιο νέα όπως Pokemon και Action man, ή ηλεκτρονικά Νitendo που με έκαναν να θυμηθώ πως ήταν το παιδικό μου δωμάτιο 10-15 χρόνια πριν.

Πολλά από τα κομμάτια είναι μοναδικά και είναι δύσκολο να αντικατασταθούν, καθώς είναι παιχνίδια από παλιά καταστήματα ή από συλλέκτες, και οι τιμές που κυμαίνονται μπορεί να είναι από 2 ευρώ μέχρι 800.

Ο Παναγιώτης και ο Νίκος, έχουν την βασική τους δουλειά και τα απογεύματα έχουν σαν χόμπι την ενασχόληση τους με τα παιχνίδια και το Zartan’s, οπότε να ξέρετε ότι μέσω της σελίδας τους στο Facebook μπορείτε να ενημερώνεστε για τις ώρες λειτουργίας.

Μιας και το vintage είναι πολύ στην μόδα τελευταία, αυτό το μαγαζί σίγουρα θα έχει την τιμητική του.
Μπαίνοντας μέσα μπορείτε να δείτε πρωτότυπα και μοναδικά δώρα για τα παιδιά σας, αλλά και για εσάς. Χαζεύοντας όλα αυτά τα παιχνίδια που σας μεγάλωσαν θα ταξιδέψετε και θα νοσταλγήσετε με φίλους σας και θα αισθανθείτε να γυρίζει ο χρόνος πίσω … Στα καλύτερα χρόνια!

Κείμενο: Γιάννης Χαρτζανιώτης-Δημοσιογράφος.

14/10/2015 0 comment

ΑΠΟΨΕΙΣ

“Που άφησα κομμάτια της καρδιάς μου”, από τον Ανδρέα Θεοδωρακόπουλο

written by The K-magazine

“Ταξίδεψα σε σαρανταοκτώ χώρες και στο ψευδοκράτος, μα δεν το μετρώ. Άφησα την καρδιά μου στη Νέα Υόρκη, στην Κούβα, στη Σκωτία και στη Κερύνεια.
Δούλεψα σε είκοσι εργοδότες άφησα την καρδιά μου στην ΙΜΑΚΟ.
Με δίδαξαν εκατοντάδες καθηγητές μου, μια τετράδα δάσκαλοι μου πήραν την καρδιά μου. Ο Αντώνης Κατσαλής , ο Παπας Μπακαούκας, ο Δημήτρης Μπουραντάς, Γιώργος Αυλωνίτης.
Γνώρισα τόπους ελληνικούς αναρίθμητους. Κάτι γωνιές μου πήραν την καρδιά. Η σκιά του πλάτανου του Παυσανία στο Αίγιο κοιτώντας όχι τη θάλασσα αλλά τις σταφιδαποθήκες, η θέα από το μοναστήρι της Χοζωβιώτισσας, το Φαράγγι της Σαμαριάς, το λιμάνι το παλιό των Χανίων, ο κήπος του Νομισματικού μουσείου,
η Ακρόπολη, η πλατεία του Πλατάνου μπαλκόνι στον Κορινθιακό,οι κολυμπήθρες στα Ζαγοροχώρια.
Διάβασα πολλά αλλά την καρδιά μου την πήραν <<Η θεωρία του Χάους>>,<<Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται>>, <<Ποιήματα >> του Καβάφη, <<Ερωτικά >>του Γιάννη Ρίτσου. <<Αξιον Εστί>> του Ελύτη , <<Κατά Σαδουκκαίων >> του Μιχάλη Κατσαρού.
Μου πήρε την καρδιά ένα κουστούμι του corneliani, ένας συνδυασμός χρωμάτων του Αρμάνι μοβ με σοκολατί.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ : «Άνδρας Παλαιάς Κοπής – Άνδρας Παλαιάς Κοπής» (Είδος προς Εξαφάνιση;), από τον Ανδρέα Θεοδωρακόπουλο
Έδωσα άπειρα φιλιά αλλά τέσσερα μου πήραν την καρδιά, το φιλί στις πατούσες στα νεογέννητα παιδιά μου.
Έζησα άπειρες στιγμές ωραίες με συγκινούν και μου παίρνουν την καρδιά πάντα οι στιγμές αιμοδοσίας.
Οι γεύσεις που πήραν τη καρδιά οι λαχανοντολμαδες της μάνας μου, το ψωμί της θείας Ελένης, οι δίπλες της θείας της Κικής, το κατσικάκι της θείας Χαρίκλειας, το κρασί του Μάκη.
Πολλοί έρωτες όλοι μου πήραν την καρδιά, δυο και το μυαλό.”

Αφήνετε κομμάτια της καρδιάς σας σε ό,τι σας γεμίζει το είναι. Έτσι η καρδιά σας ανανεώνεται και μαζί και η ζωή σας και αξίζει να ζείτε όμορφα με ωραίες αναμνήσεις και εικόνες γιατί μια φορά ζούμε και χωρίς πρόβα και χωρίς υποβολέα.

Άλλωστε η ζωή κυρίως προβλήματα γεμάτη είναι.Οι στιγμές ευτυχίας λοιπόν χρειάζεται να είναι έντονες και να διαρκούν πολύ να μας αφήνουν στίγμα.

Ο Ανδρέας Θεοδωρακόπουλος είναι καθηγητής και σύμβουλος Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο που ετοιμάζει για το ανδρικό στυλ «156 Σταγόνες σοφίας για το στυλ». Σήμερα το βράδυ τις 19:30 στο jazz point (Ακαδημίας 18, Αθήνα) 3 φοιτήτριες του ανάμεσά τους και η Νιόβη Αναζίκου, μιλούν για το βιβλίο του “156 Μαθήματα Ηγεσίας”

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ανοικτή επιστολή στην κόρη μου, από τον Ανδρέα Θεοδωρακόπουλο

15/06/2015 0 comment

ΑΠΟΨΕΙΣ

Οι πιο «καλοί» οι μαθητές…, από τη Ρούλα Καρακούση

written by The K-magazine

Εγώ ανήκα πάντα στις «καλές» μαθήτριες και στα «ήσυχα» παιδιά, δηλαδή και «καλά». Αυτά τα επίθετα με ενοχλούσαν πάντα. Με άγχωναν. Δεν ξέρω αν, αν δε διαβάζεις είσαι κακός, αν διαβάζεις όμως, είσαι σίγουρα καλός. «Ο πιο καλός ο μαθητής ήμουνα εγώ στην τάξη, κι οι δάσκαλοι με είχανε μη βρέξει και μη στάξει». Αλίμονο. Σουξέ λαϊκό και μέσα στην τάξη. Με πείραζε πάντα αυτός ο διαχωρισμός. Ήταν μια μορφή ρατσισμού. Δεν γίνεται κανένας καλός και άξιος απαραίτητα με ένα «10» και κανείς ανάξιος λόγου λόγω μέτριων αποδόσεων σε σχολικά έδρανα.
Οι μαθητές που είχαν γονείς δασκάλους, καθηγητές, μορφωμένους τέλος πάντων, κληρονομούσαν αυτόματα εξυπνάδα, αντίληψη, συνέπεια. Οι καλοί αυτοί μαθητές με το όνομα στην πλάτη, ήταν πάντα τα αστεράκια του σχολείου που ήταν γραφτό τους να λάμπουν εκεί μέσα και στο μέλλον να αστράψουν και να βροντήξουν και στον έξω κόσμο. Μα πως αλλιώς να γίνει; Φοβερό πράγμα τα γονίδια. Είμαι σίγουρη πως «παίζανε» και βαθμοί μπόνους. Για να μην είμαι άδικη, σε αντίθεση με αρκετούς δασκάλους και καθηγητές, δε λέω πως οι συγκεκριμένοι μαθητές δεν ήταν ικανοί και τακτικοί προς τις υποχρεώσεις τους στο σχολείο.

Λέω, πως χρόνια μετά κατάλαβα, πως τύγχαναν πάντα μιας αντιμετώπισης που ήταν άδικη ακόμα και για τους ίδιους, πόσο μάλλον και προς τους άλλους μαθητές. Άδικη για τους ίδιους γιατί όλοι ζητούσαν από αυτούς να αποδείξουν κάτι που δεν ήταν απαραίτητα –δηλαδή τα παιδιά των γονιών τους-, αλλά έπρεπε πάντα να στέκονται στο ύψος των βαθμών, ψυχαναγκαστικά σχεδόν. Άδικη για τα υπόλοιπα παιδιά για πιο προφανείς λόγους.

Με ρώτησε μια φορά ένας καθηγητής μου αν η κυρία Καρακούση, καθηγήτρια στο επάγγελμα, είναι μαμά μου. «Η κυρία Καρακούση είναι θεία μου», απάντησα. Ακόμα κι αν του απέδειξα πως δεν επρόκειτο για συνωνυμία, αυτός απογοητεύτηκε. Κι έτσι στα μάτια του ήμουνα ξανά μια απλή μαθήτρια.
Εγώ λοιπόν η απλή, ωστόσο «καλή» μαθήτρια των πρώτων θρανίων, χρόνια μετά νιώθω περίεργα όσο σκέφτομαι ακόμα και το πώς καθόμασταν στο σχολείο, ή πως μας έβαζαν να καθόμαστε. Τα διαβασμένα «καμάρια» μπροστά-μπροστά να φαινόμαστε, και οι πιο χαλαροί πίσω-πίσω να μην πολυακούν και να μην πολυακούγονται.

Και το μάθημα ξεκινάει. «Κυρία-κυρία-κυρία» φωνάζουν τα σηκωμένα χέρια μανιωδώς. Πρώτο θρανίο “πίστα” κάθεσαι και είναι πιθανό να βγάλεις το μάτι του εκπαιδευτικού. Το καταλάβαμε, έχεις διαβάσει. Και ενώ ο εκπαιδευτικός είναι ιδιαίτερα υπερήφανος για τα πρώτα θρανία του, θέλει σήμερα να ασχοληθεί και με τις πίσω θέσεις. «Σήμερα θέλω να μου πει ο Τάδε μάθημα». Ο Τάδε ξέραμε όλοι πως δεν ήξερε μάθημα. Κι ενώ προσπαθούσε να ψελλίσει, τα πρώτα θρανία συνέχιζαν να φωνάζουν «κυρία-κυρία-κυρία» και να γελάνε με τον αδιάβαστο, ώσπου ο «εκπαιδευτικός» έδινε το λόγο ανακουφισμένος σ’ αυτόν που είχε πολλά να μας πει και ο αδιάβαστος έμενε ντροπιασμένος.

Γυρνούσα συχνά και κοιτούσα πίσω. Ο αδιάβαστος είχε μόλις πεισμώσει περισσότερο με τη συμπεριφορά της έδρας, γιατί ένιωθε πως αυτός δεν ήταν τρόπος να τον συνετίσει, ούτε να τον κάνει να αγαπήσει όλη αυτή τη διαδικασία. Ήταν απλά μια καθόλα αντιεπαγγελματική συμπεριφορά που έκανε ένα παιδί να προσβάλλεται, ενώ στο μεταξύ χανότανε και η παραμικρή πιθανότητα να μπει στη διαδικασία να ανοίξει ποτέ βιβλίο.
Δεν ξέρω τι απέγιναν οι καλοί οι μαθητές, για τους άλλους όμως είχα μια σκέψη πάντα και μια αγωνία. Γυρνώντας κάθε τόσο στην πόλη μου, μαθαίνω και βλέπω και από μακριά ότι γίνανε κι αυτοί «καλοί» και απέκτησαν κι αυτοί «όνομα». Τους έβαλα με το μυαλό μου στα πρώτα θρανία και τους καμάρωσα τώρα όπως έπρεπε…

Για να μάθετε ποια είναι η Ρούλα Καρακούση, πατήστε εδώ

Σχετικά άρθρα:

–Παίζοντας τις κουμπάρες, από τη Ρούλα Καρακούση
–Καθημερινές «μάσκες», από τη Ρούλα Καρακούση
–Οι χοροί του 2013, από τη Ρούλα Καρακούση
–Όνειρα και όνειρα, από τη Ρούλα Καρακούση

03/03/2015 0 comment

ΑΠΟΨΕΙΣ

«Ξεκόλλα σου λέω»…, από τη Ρούλα Καρακούση

written by The K-magazine

«Ξεκόλλα». Και ξανά πάλι «ξεκόλλα». Κακόηχη προστακτική. Πόσο ν΄αντέξεις… Το άκουγες συχνά πυκνά όμως. Από αγάπη ειπωμένο. Και ας το ήξερες, θύμωνες. Μπορεί και περισσότερο, όταν ήξερες για την αγάπη. Λένε στην καρδιά μου να ξεκολλήσει; Στην καρδιά να σπάσει; Δεν είναι έτσι…

Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να κολλάμε με άλλους ανθρώπους. Κάνεις φίλους. Και τους λες “κολλητούς” . Δεν αφήνεις περιθώρια να αμφισβητήσει κανείς το πόσο κοντά σου είναι αυτοί οι άνθρωποι. Είναι αυτοί που ξέρουν ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για τη ζωή σου, ξοδεύετε ώρες σε ασήμαντα, σημαντικά, φανταστικά, πραγματικά.

Βρίσκεις μάτια, σώματα και λοιπά να ερωτευτείς και κολλάς. Μα δε σε θέλει. Εκεί εσύ. Κολλημένος με τη «μπάλα». Όπου «μπάλα» ο άνθρωπος που επιμένεις πως κάτι υπάρχει και κάτι θα γίνει και κάπου είναι γραμμένο να «βρεθείτε». Φυσικά και είναι γραμμένο. Στα παλιά του τα παπούτσια.

Βρίσκεις τελικά όμως το αγόρι σου, βρίσκεις το κορίτσι σου και πιάνεστε από το χέρι. Δεν ξεκολλάτε. Γίνεστε αυτοκόλλητοι. Περιφέρετε παντού τον έρωτά σας, κάνετε τα πάντα μαζί, με προσοχή, να μην παρεκκλίνει ο ένας από τις κινήσεις του άλλου. Γι’ αυτό και όπου πάτε κάθεστε πάντα δίπλα δίπλα. Γιατί για όποιον δεν το κατάλαβε, είστε μαζί, αυτός είναι δικός σου και αυτή είναι δική σου. Γιατί μπορεί να βήξει αυτός, να μην είναι στο πλάι του αυτή να τον χτυπήσει στην πλάτη;

Και τι σε πειράζει εσένα δηλαδή που ο κόσμος θέλει να τυλίγεται άλλους ανθρώπους; Είναι που δεν μου άρεσαν ποτέ τα σελοτέιπ, ούτε οι κόλλες στιγμής. Τα σελοτέιπ κλείνουν καλά μια συσκευασία αλλά όταν πας να την ανοίξεις, το πιθανότερο είναι να σκίσεις το χαρτί. Η κόλλα στιγμής, όπως παινεύεται και η ίδια κατ’ όνομα, κολλάει τα πάντα στη στιγμή. Και αν αλλάξεις γνώμη; Κι αν το κολλήσεις αμέσως μεν, στραβά δε, τι γίνεται; Ή θα μείνει στραβό, ή θα πρέπει να το σπάσεις και να το ξανακολλήσεις.

Μεγάλη ταλαιπωρία. Έτσι γίνεται και με τα «κολλητιλίκια» στις σχέσεις. Κολλάς και μετά πας να ξεκολλήσεις και τίποτα δεν είναι ίδιο στη «συσκευασία».

Ενώ τα κορδόνια; Τα κορδόνια σε δένουν γερά, με ασφάλεια, και αφήνεις και λίγο αέρα. Όμορφες επίσης συσκευασίες, όμορφες επίσης σχέσεις. Και οι φιόγκοι λύνονται, και οι κόμποι λύνονται. Και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Αν θες να σου μιλήσω για τις κορδέλες, ακόμα καλύτερα. Σε διάφορα χρώματα, μούρλια αμπαλάζ. Για να το πάω και λίγο παρακάτω, και τα κορδόνια και οι κορδέλες, χρησιμοποιούνται και σε άλλες συσκευασίες. Δεν αχρηστεύονται.

«Ξεκόλλα». Πόσο άσχημα ηχεί ακόμα στα αυτιά μου. Κόλλησα κι εγώ και με «κολλητούς», κόλλησα και με ανθρώπους, έπεσα πάνω τους στη στιγμή, και τώρα πιθανολογώ πως κάπου εκεί στα παλιά τους τα παπούτσια θα είναι γραμμένο και το δικό μου όνομα. Ξεκόλλησα όμως. Κατάλαβα πως οι αγαπημένοι μου δεν έλεγαν στην καρδιά μου να ξεκολλήσει και τους ξεθύμωσα. Στο μυαλό απευθύνονταν. Το μυαλό κολλάει. Η καρδιά δένεται. Κι αν μάθεις κι εσύ να κάνεις όμορφους φιόγκους, δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς

Για να μάθετε ποια είναι η Ρούλα Καρακούση, πατήστε εδώ

Σχετικά άρθρα:

14/01/2015 0 comment

HEALTHY LIVING

Μικρά μυστικά για να μην κρυώνουμε τον χειμώνα

written by Ιωαννα Βλασση

Η θερμοκρασία έχει πέσει και εμείς, έχουμε/ δεν έχουμε παιδιά, προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να μην αρρωστήσουμε. Ντυνόμαστε σαν “κρεμμύδια”, πίνουμε ζεστούς καφέδες και τσάι και θεωρούμε ότι είμαστε προστατευμένοι… Κι αν μαθαίνατε ότι όλα αυτά είναι λάθος; Παρακάτω θα διαβάσετε μερικά έξυπνα μυστικά για να μην κρυώνετε, αλλά και να παραμένετε υγιείς.

Μην ανοίγετε την κεντρική θέρμανση
Βγαίνοντας από ένα ζεστό σπίτι στο παγωμένο περιβάλλον προκαλεί δυσφορία, καθώς τα αιμοφόρα αγγεία ουσιαστικά δέχονται ένα «σοκ». Για να αποφευχθεί αυτό, πρέπει κανείς να μην κάνει… σάουνα το σπίτι του, αλλά να κρατά τη θερμοκρασία στους 18-20 βαθμούς.

Ναι στα ροφήματα χωρίς καφεΐνη
Το ζεστό τσάι και ο καφές δίνουν την αίσθηση της θερμότητας, αλλά ουσιαστικά προκαλούν την πτώση της στο σώμα. Για αυτό ευθύνεται η καφεΐνη. Για αυτό οι ειδικοί προτείνουν ροφήματα ντεκαφεϊνέ.

Έξω από τις τσέπες τα χέρια
Η ενστικτώδης κίνηση στο κρύο είναι η τοποθέτηση των χεριών στις τσέπες. Όμως, είναι καλύτερο να περπατά κανείς με τα χέρι στα πλευρά του σώματός του, καθώς αναπόφευκτα θα τα κινήσει, οπότε θα ζεσταθεί.

Γεύματα πλούσια σε πρωτεΐνες
Η κατανάλωση πρωτεϊνών ανεβάζει τη θερμοκρασία του σώματος πιο πολύ σε σύγκριση με τους υδατάνθρακες ή τα λιπαρά. Διατροφολόγοι εξηγούν ότι το σώμα αναγκάζεται να δουλέψει πιο σκληρά για να απορροφήσει τις πρωτεΐνες, κάτι που ανεβάζει και τη θερμοκρασία του.

Μην φοράτε μάλλινο σκουφάκι
Το 30% της θερμοκρασίας του σώματος «χάνεται» από το κεφάλι, οπότε το καπέλο είναι βασικό αξεσουάρ. Οι γιατροί συστήνουν την αποφυγή των μάλλινων σκούφων και την προτίμηση εκείνων από fleece, καθώς το υλικό αυτό «παγιδεύει» τη θερμότητα.

«Γυμνάστε» τα δάχτυλα του ποδιού στο κρεβάτι
Μερικές απλές ασκήσεις κάτω από τα σκεπάσματα βοηθούν ώστε να μην κρυώνει κάποιος την ώρα που σηκώνεται από το κρεβάτι. Κουνώντας πάνω- κάτω τα δάχτυλα, οι περιστροφικές κινήσεις των αστραγάλων όπως και η σύσφιξη- χαλάρωση των μηρών μπορούν να κάνουν πιο ευχάριστο το ξύπνημα.

Μην ξεχνάτε την ενυδάτωση
Οσοι υποφέρουν από έκζεμα ή δερματίτιδα, πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί, βάζοντας περισσότερη ενυδατική κρέμα το χειμώνα. Οπως εξηγούν οι γιατροί, το δέρμα που έχει φλεγμονές χάνει περισσότερη θερμότητα.

«Ψήστε» τα παπούτσια στο καλοριφέρ
Τα πόδια ζεσταίνονται πιο δύσκολα από κάθε άλλο σημείο του σώματος, καθώς στο κρύο μειώνεται η κυκλοφορία του αίματος στα άκρα, με τον οργανισμό να στέλνει μεγαλύτερη ποσότητα στα ζωτικά όργανα. Από τα πιο απλά τρικ είναι να ζεστάνει κανείς τα παπούτσια του στο καλοριφέρ πριν τα φορέσει.

Μην αφήνετε την κοιλιά εκτεθειμένη
Είναι η δικαίωση της μητέρας που φώναζε πάντα ότι πρέπει να υπάρχει κάτι μέσα από την μπλούζα/πουλόβερ, ώστε να κρατά ζεστό το συγκεκριμένο σημείο. Σύμφωνα με τους γιατρούς, με αυτό τον τρόπο διατηρείται η θερμοκρασία όλου του σώματος, ακόμη κι αν τα άκρα είναι εκτεθειμένα στο κρύο.

Χρησιμοποιείστε κουνιστή πολυθρόνα
Δεν έχει μόνο θεραπευτικές ιδιότητες για το μυαλό, βοηθά στη δημιουργία ενέργειας ενώ το άτομο κάθεται. Οταν κάποιος είναι ακίνητος, η θερμοκρασία του σώματος πέφτει και οι μύες αρχίζουν να τρέμουν. Η κουνιστή πολυθρόνα απαιτεί την ενεργοποίηση του σώματος οπότε η ροή του αίματος είναι υψηλή και προκαλείται θερμότητα στο σώμα.

Μην μένετε σπίτι
Αντί να πέσει κανείς σε «χειμερία νάρκη» στο σπίτι του, προτιμότερο είναι να βγει με φίλους. Μελέτη του Πανεπιστημίου του Τορόντο έδειξε πως ο κοινωνικός αποκλεισμός κάνει τον άνθρωπο να κρυώνει περισσότερο σε σύγκριση με τις στιγμές που περνά χρόνο με άλλους. Το ίδιο αποτέλεσμα έχει και η χαλάρωση με φίλους στο σπίτι. Αυτό προκαλεί ευχάριστα συναισθήματα και ουσιαστικά αποσπά την προσοχή του ατόμου από το κρύο.

Θυμηθείτε ευχάριστες αναμνήσεις
Οι σκέψεις για ευτυχισμένες στιγμές του παρελθόντος μπορούν να ζεστάνουν κάποιον, πέρα από μεταφορικά και κυριολεκτικά, σύμφωνα με μία μελέτη του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον. Οι ερευνητές συμπέραναν πως η ευχάριστες αναμνήσεις δημιουργούν ξανά εκείνη τη σωματική ευφορία, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να αισθάνεται πιο ζεστός ή να αυξάνεται η ανοχή του στο κρύο.

Πηγή: εδώ

08/12/2014 0 comment

PSYCHO & SEX

Τι σημαίνει να αγαπάς; , από την Έλενα Καμπισοπούλου

written by Κατερίνα Μαντά

Μια σύγκρουση, μια κηδεία και μια διάχυτη αίσθηση ευαλωτότητας με έκανε αυτές τις μέρες να αναρωτηθώ για το νόημα της αγάπης. Ορισμένοι μπορεί να το θεωρήσετε αφελές και γλυκανάλατο ή να φανταστείτε ότι πρόκειται για τον ετεροχρονισμένο ενθουσιασμό μου στην ανακάλυψη κάποιας new age φιλοσοφίας… και γιατί όχι, σε μια εποχή όπου ο κυνισμός έχει γίνει κανόνας…

Ίσως γιατί κατά τη γνώμη μου μεγαλύτερη αφέλεια είναι να συνεχίσουμε να πορευόμαστε χωρίς να αναρωτηθούμε για το νόημα της αγάπης, για το τι σημαίνει να αγαπάς… ειδικά αφού όλοι διψάμε για αγάπη από τη στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι τη στιγμή που πεθαίνουμε – και αυτό στην ουσία του δεν αλλάζει σε όποια εποχή κι αν ζούμε…

Δεν είναι ότι η αγάπη δεν έχει σημασία για εμάς. Βλέπουμε αχόρταγα ταινίες που διαδραματίζουν ιστορίες αγάπης, ακούμε αναρίθμητα τραγούδια – περισσότερο ή λιγότερο ποιοτικά – που μιλούν γι’ αυτήν, σπάνια όμως αναρωτιόμαστε για το τι είναι τελικά η αγάπη… ή θεωρούμε ότι χρειάζεται να μάθουμε κάτι γι’ αυτήν αφού στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων η αγάπη είναι ένα συναίσθημα ευχάριστο, φυσικό και πηγαίο… που αν είσαι τυχερός το βρίσκεις και τα πράγματα κυλάνε από μόνα τους.

Κι όμως οι αποδείξεις για το αντίθετο είναι παντού και είναι πολλές… Λίγα είναι τα εγχειρήματα που ξεκινούν με τόσες προσδοκίες και ελπίδες, και που ωστόσο αποτυγχάνουν τόσο συχνά όσο η αγάπη. Αν αυτό μας συνέβαινε με οποιοδήποτε άλλο εγχείρημα η πρώτη μας δουλειά θα ήταν να αναρωτηθούμε για τους λόγους που το προκαλούν και να δούμε πως μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι – ή σε τελική να τα παρατήσουμε εντελώς.

Με την αγάπη όμως δε συμβαίνει ούτε το ένα ούτε το άλλο – εξακολουθούμε να προχωράμε με την αφελή πεποίθηση ότι αν σταθούμε τυχεροί θα ‘ρθει να μας βρει… ή ότι θα διατηρηθεί από μόνη της σα να είναι η αγάπη αποκλειστικά θέμα τύχης – όπου ευθύνη εμείς καμία…

Άνθρωποι προστίθενται στη λίστα των «απωλεσθέντων αντικειμένων» και εκεί μένουν – επειδή μας πόνεσαν, μας απογοήτευσαν, δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες μας… Αγαπήσαμε και προδοθήκαμε… τόσο απλά…

Μερικά ή περισσότερα ράμματα στην καρδιά μας και άσε το χρόνο να θρέψει τις πληγές… που για καιρό θα είναι ευαίσθητες και θα πονάνε… μέχρι να ξαναδοκιμάσουμε, πιο σκληροί, πιο μουδιασμένοι, πιο οχυρωμένοι αυτή τη φορά…

Μήπως όμως έχουμε πέσει σε πλάνη και τελικά δεν είναι εύκολη υυπόθεση η αγάπη;

Μήπως το να αγαπάς είναι τέχνη, την οποία χρειάζεται να μάθουμε και να εξασκήσουμε, όπως υποστηρίζει ο Erich Fromm, στο παλιό και κλασσικό The Art of Loving?

Γιατί, αν είναι έτσι… αν κάτι δεν έχουμε καταλάβει και η αγάπη είναι τέχνη, τότε «χρειάζεται γνώση και προσπάθεια».

Ποιές βασικές πεποιθήσεις βρίσκονται πίσω από τη στάση «ότι δεν έχουμε να μάθουμε τίποτα για την αγάπη»;

Όπως επισημαίνει ο Erich Fromm στο “The Αrt of Loving” για τους περισσότερους το ζήτημα της αγάπης έγκειται κυρίως στο πώς να αγαπηθούν παρά στο πώς οι ίδιοι αγαπούν.

Το πρόβλημα δεν είναι η δική μας ικανότητα να αγαπάμε αλλά το εάν και πώς θα μας αγαπήσουν, κάτι για το οποίο είμαστε διατεθειμένοι να πασχίσουμε από πολύ νωρίς στη ζωή μας…

Η Αnne Truit, Αμερικανίδα ψυχολόγος και καλλιτέχνης, στο βιβλίο της «Daybook», με πολύ γλαφυρό τρόπο περιγράφει μια συμβολική στιγμή των παιδικών της χρόνων όπου για πρώτη φορά νιώθει την ανάγκη να υποστεί κάτι που επάνω της αισθάνεται παράταιρο και ενοχλητικό προκειμένου να ευχαριστήσει τους άλλους και να πάρει την επιδοκιμασία τους. Είναι η στιγμή που η μητέρα και η νταντά της, προσπαθούν με περίσσεια αποφασιστικότητα και ενθουσιασμό να στερεώσουν στο κεφάλι της ένα περίτεχνο κότσο από μπούκλες, με τον οποίο αρχίζει να νιώθει εξαιρετικά άβολα, σα να έχουν προσθέσει κάτι ξένο επάνω της.

«Κάτι μου είχε προστεθεί. Ήθελαν να είμαι κάτι παραπάνω και το «παραπάνω» ήταν η μπούκλα. Άρχισα να θέλω να «ευχαριστήσω» για να πάρω την επιδοκιμασία». Άρχισα να συμμετέχω στο ψέμα ότι ήμουν κάτι ξεχωριστό, να παίρνω αυτό το ρόλο, να αποδέχομαι αυτό που δεν ήθελα και δεν σκεφτόμουν καν σωστά για τον εαυτό μου προκειμένου να γευτώ την αρρωστημένα γλυκιά γεύση της επιδοκιμασίας»

Μέσα στο παιδικό της μυαλό, γεννιέται η ιδέα ότι χρειάζεται να ευχαριστεί τους άλλους προκειμένου να αξίζει την αγάπη τους.

Ο κότσος είναι η πιο πρώιμη ανάμνηση που έχω από ένα νήμα του ιστού που ύφανα για να προσθέσω σ’αυτό που ήμουν εκείνο που οι άλλοι ήθελαν να είμαι. Η ιδέα ότι πρέπει να πληρώ αυθαίρετες προϋποθέσεις πυροδοτήθηκε από την ξεκάθαρη αναγνώριση ότι ήμουν πολύ μικρή και ανίσχυρη… και αναμείχθηκε με το φόβο ότι εάν αποτύγχανα να εκπληρώσω αυτές τις μυστηριώδεις προϋποθέσεις θα με εγκατέλειπαν»

Από παιδιά μαθαίνουμε ότι για να μας αγαπούν χρειάζεται να πληρούμε όρους και προϋποθέσεις.

Και όπως επισημαίνει η Truitt, αυτή τη στάση τη στρέφουμε και προς τα έξω, στον τρόπο που σχετιζόμαστε και αξιολογούμε τους άλλους, ενδίδοντας σε μια επικίνδυνη και αλαζονική παρόρμηση να επιβάλλουμε στην ταυτότητά τους τα δικά μας πρέπει…
[…]

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε τον όμορφο ορισμό της αγάπης στον οποίο καταλήγει…

Περισσότερα για την ψυχολόγο Έλενα Καμπισοπούλου μπορείτε να διαβάσετε εδώ

03/11/2014 0 comment

ΕΡΕΥΝΕΣ

Γιατί κάποιοι θυμούνται τα όνειρα που βλέπουν ενώ κάποιοι άλλοι όχι;, από τη Ν.Σχοινά

written by Νατάσσα Σχοινά

Όλοι βλέπουν όνειρα σε καθημερινή βάση αλλά δε τα θυμούνται όλοι την επόμενη μέρα. Ανήκετε σε αυτήν την κατηγορία και είστε περίεργοι να μάθετε γιατί; Κι εμείς! Γι’ αυτό και βρήκαμε γιατί…

Για να βρουν την απάντηση, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ηλεκτρο-εγκεφαλογράφημα για να καταγράψουν την ηλεκτρική δραστηριότητα των εγκεφάλων 36 ανθρώπων ενώ οι συμμετέχοντες άκουγαν μελωδίες και περιστασιακά το μικρό τους όνομα. Οι μισοί συμμετέχοντες ονομάστηκαν «highrecallers» (αυτοί που θυμούνται σε μεγάλο βαθμό), επειδή ανέφεραν ότι θυμούνταν τα όνειρά τους σχεδόν κάθε μέρα, ενώ οι άλλοι μισοί, «lowrecallers» (αυτοί που θυμούνται σε μικρό βαθμό), είπαν ότι θυμούνταν τα όνειρά τους μία ή δύο φορές το μήνα.

Ενώ κοιμούνταν και τα δύο γκρουπ έδειχναν παρόμοιες αλλαγές στην εγκεφαλική δραστηριότητα ως απάντηση στο άκουσμα του ονόματός τους, το οποίο παιζόταν αρκετά ήσυχα ώστε να μην τους ξυπνήσει.

Όμως, όταν ήταν ξύπνιοι, οι highrecallers, έδειχναν μία πιο ελεγχόμενη μείωση σε ένα εγκεφαλικό κύμα που λέγεται «άλφα κύμα» όταν άκουγαν τα ονόματά τους, συγκριτικά με τους lowrecallers.

Η απεικόνιση του εγκεφάλου αποκάλυψε την εξής διαφορά: Το μέρος του εγκεφάλου που σχετίζεται με την επεξεργασία πληροφοριών ήταν πιο ενεργό σε αυτούς που θυμούνταν τα όνειρα.

«Ήταν μεγάλη έκπληξη να βλέπουμε διαφορά ανάμεσα στα δύο γκρουπ την ώρα που ήταν ξύπνιοι», είπε ο ερευνητής Perrine Ruby.

Ποιοι θυμούνται τα όνειρά τους

Μία καλά θεμελιωμένη θεωρία θέλει την μείωση του άλφα κύματος να είναι σημάδι ότι οι εγκεφαλικές περιοχές είναι ανίκανες να ανταποκριθούν σε εξωτερικά ερεθίσματα. Μελέτες δείχνουν ότι όταν οι άνθρωποι ακούν έναν ξαφνικό ήχο ή ανοίγουν τα μάτια τους και περισσότερες εγκεφαλικές περιοχές γίνονται ενεργές, το άλφα κύμα μειώνεται.

Στην έρευνα, όπως προβλέφθηκε, και τα δύο γκρουπ έδειξαν μείωση στο άλφα κύμα, όταν άκουγαν τα ονόματά τους, όταν ήταν ξύπνιοι. Οι highrecallers, όμως, έδειξαν μία περισσότερο σταδιακή μείωση, κάτι που μπορεί να είναι σημάδι ότι εγκέφαλοί τους έγιναν περισσότερο ενεργοί, όταν άκουγαν τα ονόματά τους.

Δηλαδή, αυτοί που συνήθως δε θυμούνται τα όνειρά τους απασχολούν λιγότερες περιοχές του εγκεφάλου και είναι λιγότερο αντιδραστικοί σε ακουστικά ερεθίσματα κατά τη διάρκεια του ύπνου και της αϋπνίας, με αποτέλεσμα να μη διευκολύνουν την ικανότητα να θυμούνται τα όνειρα.

Πηγή: livescience, smithsonianmag

11/09/2014 0 comment

ΑΠΟΨΕΙΣ

Lost memories…, από τη Βαλιάνα Κοσμά (+video)

written by The K-magazine

Βρήκα τυχαία στο vimeo ένα βίντεο του Francois Ferracci… Lost memories ο τίτλος… Το concept απλό… ένα ερωτευμένο ζευγάρι κάνει βόλτες στο Παρίσι του 2020 και βγάζει selfies… Ρομαντικό… ρομαντικό; Τελικά τι γίνεται με αυτές τις φωτογραφίες;

Οι άνθρωποι βγάζουμε εδώ και πολλά χρόνια φωτογραφίες… τα τελευταία 2 όμως, το «κακό» έχει παραγίνει. Τα social media έχουν βοηθήσει πολύ σε αυτό. Όποτε κοιτάξω το wall μου στο facebook, κατακλύζεται από selfies ερωτευμένων… Εντάξει βρε παιδιά… κι εμείς ερωτευτήκαμε, αλλά δεν τρελαθήκαμε, που λέει και η Χαρούλα. Ναι, είναι πολύ τρυφερό να φιλάς την αγαπημένη σου στο μέτωπο, αλλά να σου πω κάτι; Δε με νοιάζει και πολύ… όχι… δε με νοιάζει καθόλου! Καλά κάνεις και την-τον αγαπάς, καλά κάνεις και είσαι τρυφερός-η, αλλά μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτό. Βγάλε εκατομμύρια φωτογραφίες και κράτα τες για σένα… ή να σου πω και κάτι άλλο; Μη βγάλεις πολλές. Χάνεις τις στιγμές σου με έναν άνθρωπο βγάζοντας φωτογραφίες. Και οι άνθρωποι… ξέρεις… λίγο να δουν ότι αδιαφορείς για να ποστάρεις –ακόμα και– τις ευτυχισμένες στιγμές σας… φεύγουν! Σε κανέναν δεν αρέσει η αδιαφορία. Όσο ερωτευμένος κι αν είναι κάποιος, στη θέα της και μόνο αποχωρεί. Κι αν γίνει κάτι και χαθούν τα «δεδομένα»; Τι θα γίνει τότε; Θα χάσεις όλες τις αναμνήσεις σας;

Γι’αυτό σου λέω… Κράτα στο μυαλό και κυρίως στην καρδιά σου κάθε στιγμή με τον άνθρωπό σου. Βγάλε λίγες φωτογραφίες. Μην τις μοιράζεσαι. Μπορεί να σου κάνουν 1000 likes, αλλά κανείς δε χαίρεται που είσαι καλά. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ευτυχία της σχέσης σου, εκτός από εσένα και το σύντροφό σου. Άσε που αν αλλάξεις σύντροφο και βγάλεις παρόμοιες φωτογραφίες, θα γελάσουν όλοι. Πολύ. Και πίσω από την πλάτη σου. Κι ας σου κάνουν αυτή τη φορά 2000 likes. Δεν είναι παιχνίδι οι ανθρώπινες σχέσεις. Δεν έχουν πλάκα οι selfies στα social media. Οι ζωές μας οφείλουν να είναι πραγματικές… και οι αναμνήσεις μας το ίδιο. Δες το βίντεο και θυμήσου το πριν την επόμενη selfie σου, γιατί καμία στιγμή δεν είναι η ίδια… και περνούν πολύ γρήγορα…

26/04/2014 1 comment

HEALTHY LIVING

Πώς να μην κρυώνουμε τον χειμώνα..(Έξυπνα μυστικά)

written by The K-magazine

Μπορεί σήμερα να λάμπει ο ουρανός, αλλά η θερμοκρασία έχει πέσει και εμείς, έχουμε δεν έχουμε παιδιά,, προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να μην αρρωστήσουμε. Ντυνόμαστε σαν “κρεμμύδια” , πίνουμε ζεστούς καφέδες και τσάι και θεωρούμε ότι είμαστε προστατευμένοι… Κι αν μαθαίνατε ότι όλα αυτά είναι λάθος; Παρακάτω θα διαβάσετε μερικά έξυπνα μυστικά για να μην κρυώνετε, αλλά και να παραμένετε υγιείς.

Εξω από τις τσέπες τα χέρια
Η ενστικτώδης κίνηση στο κρύο είναι η τοποθέτηση των χεριών στις τσέπες. Ομως, είναι καλύτερο να περπατά κανείς με τα χέρι στα πλευρά του σώματός του, καθώς αναπόφευκτα θα τα κινήσει, οπότε θα ζεσταθεί.

Πηγή: iefimerida.gr

01/12/2013 0 comment

ΟΜΟΡΦΙΑ

Νέο άρωμα και σειρά ομορφιάς από την Tory Burch

written by The K-magazine

Η Tory Burch είναι μία από τις σχεδιάστριες που θα ήθελα να έχω φίλες, σε όποια φωτογραφία και αν τη δείτε χαμογέλα. Είναι απίστευτα δημιουργική και είναι άγνωστο πού βρίσκει τόση έμπνευση. Τα ρούχα , παπούτσια, τσάντες και τα αξεσουάρ αν και τόσο μοναδικά, βγάζουν μία απλότητα που μπορούμε να τα φοράμε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Είναι από εκείνους τους σχεδιαστές που χωρίς να στερούνται πολυτέλειας, συνδυάζουν μοναδικά το κορίτσι και την γυναίκα σε ένα φόρεμα. Νομίζω ότι είναι πλέον προφανές, αγαπώ την Tory!

Με αφορμή τη νέα της σειρά ομορφιάς που κυκλοφορεί έκανε κάποιες δηλώσεις που αξίζει να δώσουμε προσοχή:
-«Εύκολα και με αυτοπεποίθηση. Αυτή είναι η φιλοσοφία μου: less is more.»
-«Η μείξη είναι το αναπάντεχη: άνθρωποι, μέρη, πράγματα, και φυσικά σχέδια και χρώματα.»
-«Ζωντανά, χαρούμενα και γεμάτα χρώματα» (αυτό είναι η αισιοδοξία για την ομορφιά)
-«Λίγο σπορτίφ και ανδροπρεπές είναι αρκετό για να συναντήσει το θηλυκό.»

Το άρωμα το εμπνεύστηκε από την προσωπική της ζωή και το θεωρεί μέρος της ιστορίας της. «Οι γονείς μου είχαν τις αγαπημένες τους μυρωδιές, που είναι τόσο συνδεδεμένες με τις αναμνήσεις μου. Το να φτιάξω ένα δικό μου άρωμα είναι κάτι που ήθελα να κάνω για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είμαι χαρούμενη με το αποτέλεσμα, το άρωμα αυτό είναι μια ισορροπία ανάμεσα στη θηλυκότητα και στο αγοροκόριτσο, τα εσπεριδοειδή και τα λουλούδια, είναι χαριτωμένο.

Στη μυρωδιά του υπάρχει μια περίπλοκη”φωτεινότητα” που το καταλαβαίνετε από την πρώτη επαφή… Είναι μικτή και “τραγανή” με εσπεριδοειδή και φρούτα, από γκρέιπφρουτ και νερολί, με λουλούδια όπως η παιωνία, ρόδο, κέδρο και σανταλόξυλο.

Η σειρά καλλυντικών που ξεκίνησε έχει τρία προϊόντα : ένα bronzer, ένα προϊόν για χείλη και μάγουλα και ένα κραγιόν… όλα εμπνευσμένα από την αγάπη της για μία φυσική αλλά κομψή εμφάνιση. Τέλος δημιούργησε και μία σειρά με bath shower και body cream που συνδοδεύουν το άρωμα και bonus ένα όμορφο κολιέ που περιέχει το άρωμα σε στερεά μορφή! Όλα τα έχει σκεφτεί η αγαπημένη Tory!!

Λίγη υπομονή και θα είναι διαθέσιμο στα καταστήματα από τις 25 Σεπτεμβρίου!

24/09/2013 0 comment

Newer Posts

Older Posts