Το μέλι, αποτελεί έναν θησαυρό, γεμάτο με κρυμμένα μυστικά διατροφικής και φαρμακευτικής αξίας εδώ και αιώνες. Το χρυσό αυτό υγρό, που προέρχεται από τις κυψέλες, αποτελεί το απόλυτο όπλο απέναντι στα βακτήρια και στην εν τω βάθει ενυδάτωση. Μην ξεχνάμε άλλωστε, πως η Κλεοπάτρα προτιμούσε το μπάνιο με γάλα και μέλι για βελούδινη επιδερμίδα. Ο Ιπποκράτης συνιστούσε το μέλι, ως θεραπεία σε πολλές ασθένειες. Οι αρχαίοι Ινδοί θεωρούσαν πως η καθημερινή του κατανάλωση, παρατείνει τη ζωή ενώ το γνωστό νέκταρ των Θεών του Ολύμπου, το οποίο και περιείχε μέλι, αποτελούσε την πηγή της αθανασίας τους.

Το μέλι αποτελεί ένα εξαιρετικό φάρμακο για το βήχα καθώς και για την πρόληψη του πονόλαιμου κατά τους χειμερινούς μήνες και όχι μόνο, μιας και δημιουργεί ένα προστατευτικό φιλμ που εμποδίζει τα μικρόβια. Οι ειδικοί λένε πως περιέχει μια ουσία που λέγεται δεξτρομεθορφάνη και είναι εκείνη που βρίσκεται στα περισσότερα σιρόπια κατά του βήχα.Στην πληθώρα των ιδιοτήτων του, έρχονται να προστεθούν και οι αντιβακτηριδιακές αλλά και οι αντιμυκητισιακές του δράσεις. Μέχρι τις αρχές του 20^ου αιώνα χρησιμοποιούταν για τους μικροτραυματισμούς, και αντικαταστάθηκε αργότερα από την πενικιλίνη. Ωστόσο οι ερευνητές, τα τελευταία χρόνια, μοιάζουν να το εμπιστεύονται και πάλι. Κάτι που αυτομάτως το μετατρέπει σε βάλσαμο για την επούλωση των πληγών αλλά και των εγκαυμάτων.Ο επαρκής ύπνος και η καλή διατροφή, είναι οι σύμμαχοί μας για μια καλή ζωή.

Αλλά για όλες εκείνες τις στιγμές που θέλουμε μικρές δόσεις έξτρα ενέργειας, μια κουταλιά μέλι, αρκεί για να αυξήσει την αποδοτικότητά μας. Οι αθλητές άλλωστε, το συνηθίζουν μετά από κάθε τους σκληρή προπόνηση. Τυχαίο;Οι αλλεργίες ταλαιπωρούν τη μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού. Δοκιμάστε μια κουταλιά μέλι κάθε μέρα για την πρόληψή τους, καθώς οι ειδικοί ισχυρίζονται πως αυξάνει το ανοσοποιητικό μας σύστημα και θωρακίζει τον οργανισμό μας ενάντια στα συμπτώματα.

Η ιστορία της σοκολάτας ξεκινά από το 600 π.Χ. περίπου από ένα τροπικό φυτό, το κακαόδεντρο, που από τους σπόρους του παράγεται η σοκολάτα.

Σύμφωνα με τις παραδόσεις, η σοκολάτα έχει προέλευση βασιλική αλλά και θεϊκή και για τον λόγο αυτό ονομάζεται και «τροφή των θεών». Υπήρξε ιδιαίτερα πολύτιμη. Οι Αζτέκοι χρησιμοποίησαν τους κόκκους του κακάο ως μέσο συναλλαγής, ενώ όταν έφτασε στην Ευρώπη έγινε δημοφιλής στους πλούσιους και αριστοκρατικούς κοινωνικούς κύκλους.

Με τον όρο «σοκολάτα» περιγράφουμε μία σειρά από προϊόντα που έχουν ως βασικό συστατικό ή προέρχονται από το κακαόδεντρο. Είναι ένα από τα βασικά συστατικά στη ζαχαροπλαστική, σε γλυκά, παγωτά ή μπισκότα. Σοκολάτα επίσης ονομάζεται και το ζεστό ρόφημα (αφέψημα), με βάση την σοκολάτα.

Τα διάφορα είδη της σοκολάτας στην ελληνική αγορά:

Μαύρη σοκολάτα (υγείας ή πικρή): Φτιάχνεται από βούτυρο -κακάο, ζάχαρη και κακαόμαζα. Όσο μεγαλύτερη είναι η περιεκτικότητα μιας σοκολάτας σε κακάο, τόσο πιο πικρή γεύση αποκτά.

Κουβερτούρα: Χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική. Η μόνη διαφορά της από τη μαύρη σοκολάτα είναι το ποσοστό του κακάο που περιέχει, το οποίο δεν ξεπερνάει το 35-40%.

Σοκολάτα γάλακτος: Φτιάχνεται από βούτυρο κακάο, κακαόμαζα, γάλα και ζάχαρη.

Γεμιστή σοκολάτα: Σε οποιοδήποτε είδος σοκολάτας μπορούν να προστεθούν επιπλέον υλικά, όπως ξηροί καρποί (π.χ. φουντούκια, αμύγδαλα), ή γέμιση όπως πραλίνα (επεξεργασμένοι ξηροί καρποί σε μορφή πάστας), πορτοκάλι, καραμέλα, σταφίδες, διογκωμένο ρύζι κλπ.

Λευκή σοκολάτα: Φτιάχνεται από βούτυρο κακάο, ζάχαρη, γάλα και αρτύματα όπως η βανίλια. Συνήθως η λευκή σοκολάτα δεν κατατάσσεται ως σοκολάτα, γιατί δεν περιέχει κακαόμαζα, παρά μόνο βούτυρο κακάο

Βιολογική σοκολάτα: Είναι πιο ακριβή από τα υπόλοιπα είδη σοκολάτας, αλλά θεωρείται προϊόν ποιότητας, με υψηλή περιεκτικότητα σε κακαόμαζα.

Καφεΐνη: Η ουσία αυτή διεγείρει το κεντρικό νευρικό μας σύστημα.

Λιπαρές ουσίες: Η σοκολάτα αποτελείται μέχρι και κατά 50% (ανάλογα με το είδος της) από κορεσμένα λίπη.

Πρωτεΐνες: Οι πρωτεΐνες είναι απαραίτητες στον μεταβολισμό των κυττάρων.

Ασβέστιο, φωσφόρο, μαγνήσιο: Αυτά είναι όλα ανόργανα στοιχεία που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην κατασκευή, συντήρηση και μεταβολισμό των οστών και των δοντιών.

Σίδηρος: Στοιχείο που είναι απαραίτητο για την σύνθεση της αιμοσφαιρίνης, η οποία μεταφέρει οξυγόνο μέσα στα ερυθρά αιμοσφαίρια του αίματος.

Χαλκός: Ο χαλκός στο σώμα συμβάλλει στην ενεργειακή παραγωγή, στη σωστή δόμηση των οστών, στον μεταβολισμό και στην αποθήκευση σιδήρου, στη λειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος κλπ.

Βιταμίνη Ε: Μια λιποδιαλυτή βιταμίνη, σημαντική για την δομή των μεμβρανών των κυττάρων, με αντιοξειδωτική δράση.

Φυτικές ουσίες: Το κακάο από το οποίο παρασκευάζεται η σοκολάτα, περιέχει περισσότερες από 600 φυτικές ουσίες, όπως οι πολυφαινόλες.

Εκτός από το ότι η σοκολάτα περιέχει κάποιες ουσίες και κάποια στοιχεία που είναι απαραίτητα για το σώμα, έχουν γίνει και έρευνες που αποδεικνύουν την ευεργετική επίδραση και τις θεραπευτικές ιδιότητες της σοκολάτας στην υγεία μας, γνωστές ήδη από την εποχή των Μάγια και των Αζτέκων, όπως:

*Αντιοξειδωτική δράση:
Το κακάο από το οποίο φτιάχνεται η σοκολάτα περιέχει, μεταξύ άλλων, κάποιες ουσίες που λέγονται φλαβονοειδή και κατεχίνες.

Οι ουσίες αυτές έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση, προστατεύοντας το σώμα από την εσωτερική και εξωτερική ζημία από την κυτταρική και αγγειακή φθορά, εξαιτίας της οξείδωσης που προκαλείται από τις ελεύθερες ρίζες. Έτσι, καθυστερούν και οι συνέπειες της γήρανσης του οργανισμού.

*Κατά του βήχα:
Η σοκολάτα αποτελεί, μια από τις κύριες φυτικές πηγές της ουσίας theobromine (θεοβρωμίνης) στην οποία αποδίδονται ιδιότητες που καταστέλλουν τον βήχα, έναντι άλλων φαρμάκων.

Ωστόσο, η δράση της θεοβρωμίνης, δεν σταματά εδώ καθώς έχει και διουρητική δράση, ενώ προκαλεί αγγειοδιαστολή και βρογχοδιαστολή κ.ά.

*Διεγείρει το νου:
Μία άλλη δράση της θεοβρωμίνης, είναι η αύξηση της γνωσιακής λειτουργίας, έτσι η σοκολάτα έχει αποδειχθεί πως βελτιώνει την λειτουργία εγκεφάλου. Έτσι μπορείτε καλύτερα να εκτελέσετε τους διάφορους διανοητικούς στόχους.

*Χαρίζει ενέργεια:
Η θεοβρωμίνη προσφέρει επίσης μυϊκή τόνωση. Αυτό, σε συνδυασμό με το ότι η σοκολάτα περιέχει απλούς υδατάνθρακες, ταχείας απορρόφησης, αποτελεί τροφή που προσφέρει άμεσα ενέργεια στο σώμα.

Εξ’ αιτίας αυτής της περιεκτικότητας σε απλούς υδατάνθρακες η σοκολάτα συνιστάται να καταναλώνεται με μέτρο, για να αποφεύγεται η αύξηση του βάρους.

*Μειώνει την πίεση:
Η σοκολάτα έχει αποδειχθεί πως μειώνει την αρτηριακή πίεση. Μελέτη της αμερικανικής ένωσης καρδιολογίας έδειξε πως τα φλαβονοειδή που περιέχονται στην μαύρη σοκολάτα μπορούν να βοηθήσουν στην ομαλότερη λειτουργία των αρτηριών, και πιθανότατα να συμβάλλουν στη μείωση του κινδύνου για την εκδήλωση καρδιακού επεισοδίου.

*Μειώνει την κακή χοληστερίνη:
Η σοκολάτα έχει αποδειχθεί πως βοηθάει στη μείωση της κακής χοληστερόλης (LDL) και με αυτόν τον τρόπο μπορεί να βοηθήσει και προστατεύσει από καρδιακά επεισόδια.

*Ρυθμίζει τη διάθεση:
Δεν χρειάζεστε την επιστήμη για να σας πει πως η σοκολάτα μπορεί να ωθήσει την διάθεσή σας, καθώς συμβάλλει στην αύξηση των επιπέδων σεροτονίνης και ενδορφινών, των φυσικών δηλαδή οπιοειδών του οργανισμού, που ρυθμίζουν την διάθεση και χαρίζουν ευφορία. Κατ’ επέκταση η σοκολάτα έχει και αγχολυτική δράση.

Όσο για τους διάφορους ισχυρισμούς που συνδέουν την σοκολάτα με ημικρανίες, προβλήματα ακμής και αλλεργίες, έχουν όλοι πλέον καταρριφθεί.

Από τα πιο πάνω προκύπτουν αρκετές ευεργετικές επιδράσεις που φαίνεται να έχει η σοκολάτα στον οργανισμό μας. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνούμε το «μέτρον άριστον», που έλεγαν οι αρχαίοι.

Πηγή

Ερευνητές στο Oregon State University έχουν κάνει σπουδαίες ανακαλύψεις σχετικά με το πώς οι άνθρωποι δοκιμάζουν, μυρίζουν και ανιχνεύουν τη γεύση και γιατί αγαπούν κάποιες τροφές πολύ περισσότερο από άλλες.
Τα αποτελέσματα αυτά, όσο περίεργο και αν ακούγεται, μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να μάθουν να αγαπούν πραγματικά τα λαχανικά!
Ως εξελικτικός μηχανισμός επιβίωσης, οι άνθρωποι είναι «προγραμματισμένοι» να προτιμούν γλυκές τροφές και να αποφεύγουν πικρές ουσίες. Στο μακρινό παρελθόν, αυτό μας βοήθησε να αποφεύγουμε το δηλητήριο και να βρίσκουμε τροφές που παρέχουν ενέργεια. Τώρα, απλά μας παχαίνει.
Σε αρκετές δημοσιεύσεις, η πιο πρόσφατη στην εφημερίδα Chemical Senses, επιστήμονες έχουν περιγράψει με ακρίβεια πώς οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τη μύτη και τη γλώσσα για να αναγνωρίσουν τη γεύση των τροφών που είναι ασφαλή για κατανάλωση. Όταν η μυρωδιά και η γεύση των συστατικών των τροφών είναι σύμφωνες, όπως η βανίλια και η ζάχαρη, εκλαμβάνονται ως μια αίσθηση η οποία φαίνεται ότι προέρχεται από το στόμα.

«Πρόκειται για ένα κόλπο του μυαλού μας», δήλωσε η Juyun Lim, επίκουρη καθηγήτρια επιστήμης και τεχνολογίας τροφίμων στο OSU. «Η βανίλια δεν έχει καμία γεύση. Είναι μια μυρωδιά, και η ευχάριστη αίσθηση δεν προέρχεται από το στόμα αλλά από τη μύτη, μέσα από το πέρασμα ανάμεσα στο πίσω μέρος του στόματος και στο πίσω μέρος της μύτης.»
Όταν οι γεύσεις είναι «ασύμβατες» και όχι μαζί ως συνήθως – όπως η βανίλια και το αλάτι – τότε οι άνθρωποι πιστεύουν ότι μυρίζουν τη βανίλια από τη μύτη παρά ότι τη δοκιμάζουν από το στόμα.
«Αυτό ήταν ένα εκπληκτικό κομμάτι των πειραμάτων μας, δεν περιμέναμε ένα τόσο συναρπαστικό αποτέλεσμα,» δήλωσε η Lim. «Για αιώνες επικρατούσε σύγχυση σχετικά με το πώς ακριβώς λειτουργούν οι αισθήσεις της γεύσης και της όσφρησής μας. Τελικά, αρχίζουμε να ξεδιαλύνουμε το τοπίο.»
Υπάρχουν πράγματι αρκετές αισθήσεις που σχετίζονται με την αντίληψη της «γεύσης» ενός φαγητού, δήλωσε η Lim. Αυτές περιλαμβάνουν τη γεύση, που «κατοικεί» μόνο στη γλώσσα, την όσφρηση, που είναι αποκλειστικά στη μύτη και τα αισθητήρια συστήματα του σώματος, που περιλαμβάνουν πράγματα όπως η αφή, η θερμοκρασία, και το κάψιμο από καυτερές πιπεριές. Ακόμα κι αν το στόμα και η μύτη συνδέονται αρκετά στενά, στην πραγματικότητα η γεύση και η όσφρηση δεν αλληλεπιδρούν καθόλου μεταξύ τους.

Η πραγματική δράση συμβαίνει στον εγκέφαλο. Εκείνος αποφασίζει τι τρώτε και αν είναι ασφαλές ή όχι.

Στον εγκέφαλο, υπάρχει ένα κέντρο γεύσης, και ένα κέντρο όσφρησης, και ακριβώς πίσω από τα μάτια μας κρύβεται ένα τρίτο κέντρο, όπου γεύση και όσφρηση ενσωματώνονται στην αντίληψη μιας ενιαίας γεύσης.
Οι μηχανισμοί αυτοί εξυπηρέτησαν καλά προκειμένου να αποτρέψουν έναν κάτοικο των σπηλαίων από την πείνα ή τη δηλητηρίαση, αλλά δυστυχώς είναι ακόμα μαζί μας και στο σύγχρονο κόσμο μας οδηγούν κατευθείαν στο παγωτό, τα αναψυκτικά και την παχυσαρκία. Όμως ακόμα κι έτσι, η αντίληψη της γεύσης είναι σε μεγάλο βαθμό μια συμπεριφορά, την οποία μπορούμε να μάθουμε.
Και αν τη μάθουμε, θα πρέπει να είμαστε σε θέση να τη διδάξουμε καλύτερα, ή να βρούμε τρόπους να επιλύσουμε αυτά τα εξελικτικά ένστικτα.
«Σχεδόν σε κανέναν δεν αρέσει πραγματικά η κάπως πικρή γεύση του καφέ την πρώτη φορά που τον πίνουν, αλλά τους αρέσει η καφεΐνη,» υποστήριξε η Lim. «Εφόσον ο καφές τους κάνει να νιώθουν ενέργεια, μαθαίνουν να αγαπούν τη γεύση του.»
Εφόσον η κατανόηση του αληθινού τρόπου λειτουργίας της γεύσης και της όσφρησης μας βοηθά να ελέγξουμε την αντίληψη της γεύσης, είναι πιθανόν να μας οδηγήσει και σε μια βελτιωμένη διατροφή.
«Πολλοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι δεν τους αρέσει η «γεύση» ορισμένων λαχανικών όπως για παράδειγμα το κουνουπίδι και τα λαχανάκια Βρυξελλών,» είπε η Lim. «Όμως σε αυτό που αντιδρούν κυρίως είναι στη μυρωδιά αυτών των λαχανικών, η οποία περιλαμβάνει ένα αμυντικό συστατικό που κάνει ακόμα και άλλα ζώα να αποφεύγουν να τα φάνε. Βρείτε έναν τρόπο να βοηθήσετε στη βελτίωση της οσμής τους και έτσι θα βρείτε έναν τρόπο να κάνετε τους ανθρώπους να τα θεωρήσουν μέρος ενός απολαυστικού γεύματος.»

Πηγή

Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, αγαπάμε τη ζάχαρη. Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί συμβαίνει αυτό; Μελέτες έχουν δείξει ότι η επιθυμία μας για γλυκιά γεύση είναι έμφυτη. Μάλιστα, αυτή η προτίμησή μας στη γλυκύτητα ίσως να αποτελεί έναν εξελικτικό μηχανισμό επιβίωσης που διασφαλίζει την αποδοχή του μητρικού γάλακτος, το οποίο έχει ελαφρώς γλυκιά γεύση.

Η επιθυμία αυτή αλλάζει με τη πάροδο του χρόνου και έτσι, ενώ τα παιδιά αναζητούν τρόφιμα και ροφήματα με πολύ έντονη γλυκύτητα, οι ενήλικες επιθυμούν συνήθως μια πιο μέτρια γλυκύτητα. Η ζάχαρη μάς δίνει ενέργεια αλλά δεν προκαλεί από μόνη της παχυσαρκία, όπως και κανένα μεμονωμένο τρόφιμο ή συστατικό.

Ας μη ξεχνάμε ότι το βάρος μας αυξάνεται, όταν οι θερμίδες που παίρνουμε μέσω της διατροφής μας συνολικά είναι περισσότερες από τις θερμίδες που καίμε. Εάν συνολικά υπερβούμε τα δικά μας «θερμιδικά όρια» τότε το βάρος μας θα αυξηθεί, ανεξάρτητα από το από που πήραμε τις επιπλέον θερμίδες. Επειδή λοιπόν η απόλαυση πρέπει να είναι μέρος της ζωής μας, δεν χρειάζεται να αποκλείουμε τη γλυκιά γεύση από τη διατροφή μας. Μπορούμε να απολαμβάνουμε τα αγαπημένα μας τρόφιμα και ροφήματα αρκεί αυτό να γίνεται με μέτρο.

Πηγή:  εδώ